Orphicorvm Fragmenta, by Οττο Kern. The Latin and Greek test (OCR).

ORPHICORVM FRAGMENTA

ΟΤΤΟ KERN

BERO LINI APUD WEIDMANNOS
CCCCCCCCΧΙΙ

D'M HERMANNI DIELS

ΣΕΔΗΛΙΕΑΥΔΩΤΟΝΚΑΤΑΧΘΟΝΟΣΝΕΚΥΝ
NYNAEENGEOIENMONTAMETAEOŒQNZOŒÛN

PRAEFATI Ο
Opere, quod me multos per annos in patriae rebus secundis et adversis c'omitatum est, tandem absoluto praefaudi negotium mihi esset amoenissimum, nisi HERMANNI DIELS, praeceptoris

carissimi, suasoris benignissimi, amici paterni mors acerbissima
incidisset. Quod Vivo vovi, nunc exsolvo Manibus summi viri,

ὃν οὐδ’ αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις, ut Aristotelis sui praedieetur verbis eeleberrimis. Ei igitur ante omnes grates ago, quod hane Orphieorum eollectionem olim suasit, saepe postulavit, usque ad supremum Vitae diem benevolentissime promovit. Sunt autem etiam alii viri doctissimi mecumque familiaritate coniunctissimi, qui mihi in Via longinqua ae nonnunquam ardua neque consilio neque 1'e unquam defuerunt. Praeter eos, quorum nomina in ipso libre cum grata beueficiorum memoria edidi, inter quos eminet GVILELMVS KROLL Vratislaviensis, qui editionis Abeliauae exemplar notis suis instructum mihi utendum comiter permisit, sunt ex amicorum dilectissimorum numero FRIDERICVS HILLER DE GAERTRINGEN, qui in plagulis corrigendis multisque aliis rebus administrandis fidissime me subleVavit, VDALRICVS WILCKEN, euius consilium sapiens in papyris

edendis lubentissime seeutus sum, GEORGIVS WISSOWA, qui
saepe rogatus semper prudentissime ac liberalissime me adiuvit, praeterea e collegarum Halensium spectatissimorum ac doctissimorum numero FRIDERICVS BECHTEL IOANNES FICKER CAROLVS PRAECHTER. Nec praetereunda est opera, quam et in plagulis emendandis et in indicibus perficiendis mihi strenue praestitit GVILELMVSGOEBER spei optimae iuvenis philologiae studiosus.

VI

Denique gratias ago quam maximas cum ERNESTO VOLLERT bibliopolae honestissimo atque amicissimo tum societati ductu et auspiciis FRIDERICI SCHMIDT-OTT ad sublevandas Germanorum litteras conditae, quae stipem largissimam praebuit, ut Orphicorum fragmenta typis mandarentur. Ηο3 viros omnes de Orphicis optime meritos esse scito qui hoc libro utetur. Halis Saxonum Kalendis Iuliis a. MDCCCCXXII. ΟΤΤο KERN.

CONSPECTVS EORVM QVAE H00 LIBRO
.. ι pag.

PARS PRIOR TESTIMONIA POTIORA

.......................................................................................................................................................................................................................................................................................................

1—79 1—51 1—2 2 3—8 8—9 9 9—10 10 10 10—12 12—13 13—1414 14—16 16—17 17—20 17—18 18 18—20 20—21 21—22 22 24 24 25 26 26—27 27—30 30 31 31 32

1. De Orphei fabula (test. 1—172).. Nomen (test. 1—4)........ Ὀρφεῖς (test. 5—6)........ Actas et genus (test. 7—21).... Pater (test. 22—23)....... Mater (test. 24—26)....... Fratres (test. 27)......... Sorores? (test. 28)........ Filii (test. 29).......... Thrax (test. 30—37)....... Olympus et Pieria (test. 38—41). Magistri (test. 42—44)...... Apollinis et Solis cultor (test. 45). Musices vis (test. 46—55)..... Instrumenta musica (test. 56—58 a) Coniuges (test. 59—67).,Α.... Anonyma (test. 59—60).... Agriope (test. 61)....... Eurydice (test. 62—67).... Aristaeus (test. 68)........ Apud inferos (test. 69—75).... Veneris contemptor (test. 76)...

Amor puerorum (test. 77)................ 22—23

Argonauta (test. 78—80)............ Isthmionica (test. 81).............. Magus et medicus (test. 82—86).....’.... Vates (test. 87—89).............. Mysteria (test. 90—93)............. Bacchi mysteriorum auctor (test. 94—101).... Mysteriomm Eleusiniorum conditor (test. 102—104) Mystes Samothracius (test. 105)......... Metri heroici auctor (test. 106)......... Astrologus (test. 107).,.............

VIII
pag.

Templorum conditor (test. 108—110)...'... Agriculturae et morum auctor (test. 111—112). Mors (test. 113—135)............. Lyra. inter sidera. constituta (test. 136—137).. Apud inferos post mortem (test. 138—139)... Templa (test. 140).............. Simulacra (test. 141—146)........... Deus (test. 147)............... Hominum nomina. ab Orpheo deducta. (test. 148) Christiana (test. 149—159).......... Discipuli (test. 160—172)........... Midas (test. 160).............. - Hercules (test. 160 a)........... Eumolpus (test. 161—162)....... Thamyris et Linus (test. 163—165).....

... ·...........

...............

..............................

32 33 33—41 41—42 42 43 43—44 45 45 45—48 48—51 48 48 49 49—50

MusaeusKtest.166—172)..............
2. De Orphicis et Orpheotelestis (test. 173—219) Orphici (test. 173—202)............ Italiae et Siciliae (test. 173—181)...... Graeciae (test. 182—196).......... Onomacriti fragments» (test. 191—195).. Thraciae (test. 197—199).......... Insularum (test. 200).........., Asiae (test. 201).............. Ignotae originis (test. 202)......... Orpheotelestae (test. 203—211)........ Vita Orphica (test. 212—219)....... 3. De scriptis Orphicis (test.220—227)............................................

50—51
52—63 52-58 52—53 53-56 55—56 57 57 58 58 58—61 61—63 63—69

.........

4. De scriptoribus veteribus. (test. 228—252)

......

69—78
69—74 74—78 78—79

Auct-ores de Orpheo (test. 228—243).......... Poetae et philosophi Orphei libris usi (test. 244 — 252).. Appendix (le Orpheo in poesi celebrato (test. 253—257)

Addenda (test. 258—262)................_ 79 PARS POSTERIOR FRAGMENTA ORPHICORUM....... 80—344 80—114

1. Fragmenta veteriora (frr. 1—46)...........

2. Carmina de raptu et reditu Proserpinae (frr. 47—53) 115—130

I, Carmen Siculum (fr.47).... Î......... 117—118
ΙΙ. Κάθοδος <τῆς Κόρηςὲ) 1 (frr. 48—49)........ 118—125 ΙΙΙ. [Ιῖάθοδος τῆς Κόρης 2] (frr. 50—53)........ 125—130 3. Hieronymi et Hellanici theogonia (frr. 54—59)... 130—140

4. Ἱεροὶ λόγοι ἐν ῥαψωιόίαις κδ’ (frr. 60—235)..... 140—248

5. Βακχικά (frr.236—244)..............

248—255

IX

6. Διαθῆκαι (frr.245—248)................ 25äa—g266
I. Redactîo Iustiniana. (fr. 245)...........‘·. 256-259 II. Redactio Clementina (Hecatqei falsarii? fr. 246)... 259—260 ΙΙΙ. Redactio Arîstobuliana (frr. 247—248)........ 260—266 7. Ἀστρολογικά (frr. 249—288)... I. Δωδεκαετηρίδες (frr. 249—270) ΙΙ. Ἐφημερίδες (frr. 271—279).. ΠΙ. Γεωργία (frr. 280*283)... IV. (Περὶ δραπετῶν> (fr. 284)..................................... _...................’.. 267—296 268—274 274-279 279—281 282

V. Περὶ σεισμῶν (fr. 285).......... Î.... 283—287 VI. Περὶ ἐπεμβάσεων (frr. 286—287).......... 287—293
VII. Περὶ καταρχῶν (fr. 288)... a) Περὶ τροπικῶν ζωιδίων b) Περὶ δισώμων (ζωιδίων> c) Περὶ στερεῶν ζωιδίων. 8. 9. 10. 11. 12. 13. Ἀστρονομία...... Ἀμμοσκοπία..... Δίκτυον (fr. 289).... Ἐπιγράμματα (fr. 290) Θρονισμοὶ μητρῶιοι. Θυηπολικόν........................ ·......................................................................................................................... 293—296 293—294 294—295 295—296 296 297 297 297—298 298 299

14. Ἱερός λόγος [Αἰγύπτιος]............... 299—300 15. Ἶεροστολικά..................... 300’

16. Καθαρμοί (frr.291——292)............... 300—304.
17. Κατάβασις εἷςᾞὶιδου (frr.293—296)......... 304—307
18. Καταζωστικόν.................... 307—308

19. [Κλήσεις κοσμικαί].................. 308 20. Κορυβαντικόν..............’...... 308
21. Κρατήρ........................ 308—309

22. Ὅ μικρότερος Κρατήρ (frr.297—298)......... 309—311 23. Νεωτευκτικά..................... 311
24. Ὀνομαστικόν..................... 311

25. "002cm (frr.299——300)...·............... 312—314
26. Πέπλος.... ·
'27. Σφαΐρα...

................... 314

..................... 314—315

28. Σωτήρια...............’........ 315 29. Τελεταί(1ἷ1·1·.301-303)................. 315—317 30. Τριαγμοί........... ἶ........... 318

31. Ὕμνοι (frr. 304—308)................. 318—320
32. Εἰς τὸν ἀριθμὸνὶ ῧμνος (frr. 309—317)..... ζ.. 320--325

33. Φυσικὰ (fr. 318).................... 325—326

34. 35. 36. 37. 38.

Περὶ φυτῶν βοτανῶν <ἰατρικῆς> Xρησμοί (frr. 332—333).....’.Ωιοθυτικά ἢ Ὠιοσκοπικά... Incertae sedis (frr.'334-—349).. Spuria vel dubia (frr. 350—363).

(frr.319—331)............................

.....

.....’.....

.....

32âÏË330 330—333 333 334—339 339—344

LATERCVLVS POTIORVM DE ORPHEO ET ORPHICIS LIBRORVM........................ 345—350 COMPARATIO NVMERORVM................. 351—353 CORRIGENDA ET ADDENDA INDICES. I. Π. ΙΙΙ. 1V. V. VI. VII................. 354—359............................................................... 360—407 360—362 362—375 375—382 382—397 398 398—401 401—407

.................. Orphei libri et similia....... Fontes fragmentorum....... Nomina fragmeñtis inserta..... Verborum delectus......... Epici ab Orphicis adhibiti..... Poetae et philosophi Orphicis usi.. Notabilia potissimum testimoniorum.

Fragmentorum numeri uncîs inclusi indicant in parte posteriore editionis Abelianae numeros. <> additamenta, [] delenda includunt.

PARS PRIOR TESTIMONIA POTIORA
1. DE ORPHEI FABULA
NOMEN. 1. Ὀρφεύς vulgo; Ορφας in metopa Sicyoniorum (an Sym-

cusanorum?

Dinsmoor Bull. cour. hell. XXXVI 1912, 495)

thesauri Delphis effossi Fouilles de Delphes, Sculpture IV 4. 2. Ὀιόμακλυτόν Ὀρφήν accus. Ibycus fr. 10A Bergk4 ex Herodiano καθολ. προσωιδ. Ι apud Priscian. VI 92 (GL ΙΙ 276, 1Ο K.), quem in nominativum commutavit Bergkius Lentzio I 14 assentiente; tuetur accusativum Bechtel afferens Arcadum

ἱερῆς (Bechtel Grz'eclz. Dlal. I 354 ξ 69) et Cyprior. ζφέρής (1.1.
I 427 549).

3. Ὄρφης et Ὄρφηι· dorice Priscian. 276, 5.
4. Fulgent. mitolog. ΙΙΙ '10 p. 77, 16 Helm (unde mythog‘r. Vat. ΙΙΙ 8,20; Raschke, De Alberico mythologo, Bresl. phllol. Abhdl. 45, 1913, 87) Orpheus clic-itth oreufoue, id est optima νοω, Eum'dice υθνο profuudu dllud’lcutio.
Ορφεος Βακκικός V. nr. 150.

In nomine explicando permulti viri docti periclitati sunt, quorum couamina. congessit Gruppe apud Rosch. III 1062. Qui nomen ex lingua Graeca interpretantur, afferunt etiam Ὄρφην, Dionis Laconum regis filiam (Serv. ampl. Verg. Eclog. VIII 29; Sam \Vide Lulcon. Kulte 211; Eitrem Beltr. zur grlech. Religions—

gesch. III 1920, 147; Robert Heldcus. I 398 n. 3), Ὀρφεόυδας
nomen proprium Boeoticum (Pausan. X 7,7; Bechtel Histor. Persoueuuam. 508), ὀρφούς pisces vatidicos in Apollinis εειωό

Lyciae (Polycharm. ἐν ὃευτέρωι Λυκιακῶν FHG IV 479 fr. 1 et Aelian. hist. anim. XII 1) vel componunt cum vqce ὀρφνός,
Orphie. c011. Kern.. 1

2

NOMEN

οΡψΕιΣ

4—6

ὄρφνη, ὀρφναῖος ut Natalis Comes Mythologie ed. Venet. 1568
nomiqmm explicatio 337b ‘quasi ὄρφνεος οόεοιινιιε, ὄρφνη enz'm

ηοω est’, G. Curtius Griech. Etymolog.5 480; S. Wide Lakon. Kulte 174. 244; MaaB Orph. 150 n. 42 (V. ὅρφνινα φοίρη Ol‘phei in
Argon. 965). Mihi maxime arridet nominis explicatio primum a Klausenio Orph. (Ersch et Gruber ΙΙΙ 6) 12. 16 prolata, tum a Fickio (Zeitschr. f. vea'glcz'ch. Sprachforsch. XLVI 1914, 97) et

Beehtelio (1.1. 508) gravissimis causis defensa (Kern Orph. 16,
ubi Bechtelii epistola ad me data invenitur). Qui Viri saga.cissimi nomen’0. cum voce ὀρφανός (ὀρφός, latine ονῦιιε) 6011ferentes Oeagri filium Thamyridi contraponunt coll. Hesychio s.

θ’άμυρις· πανήγυρις· σύνοδος. S. Reinach Cult. myth. et o'elig. Π 1909, 122 n. 2 (Rev. ara‘chéol. 1902, ΙΙ 279) temptat Ὀρφεύςε Ὀφρεῦς
le sourcilleux.
ΟΡΦΕΙΣ.

5. Schol. Apollon_. I 23 Ἡρόδωρος (FHG II 38 fr. 39) δύο εἶναι Ὀρφεῖ ς φησιν, τὸν τὸν ἕτερον συμπλεῦσαι τοῖς Ἀργοναύταις, Φερεκύδης ἐν τῇι ξ (FHG I 87 fr. 63) Φιλάμμωνά φησι καὶ οὐκ Ὀρφέα συμπεπλευκέιαι. ἐστὶ δέ, ὠς Ἀσκληπιάδης (nl‘. 22), Ἀπόλλωνος καὶ Καλλιόπης· ἔνιοι δὲ ἀπὸ Οἰάγρου καὶ Πολυμνίας. ζητεῖται δὲ, διὰ τί Ὀ. ἀσθενὴς (ὂν συιέπλει τοῖς ἥρωσιν. ὅτι μάντις (ὂν ὁ Χείρων ἔχρησεν δύνασθαι κατὰ τὰς Σειρῆνας,παρελθεῖν αὐτοὺς Ὀρφέως συμπλέοντος. V. etiam ad V. 31 Πιερία

ὄρος Θραικης, ἐν ἧι διέτριβεν Ὀ., φησὶ δὲ (Πρόδωρος (fr. 39), ὅτι,παρήινησεν ὁ Χείρων τῶι Ἰάσονι, ὅπως τὸν Ὀρφέα σῦν τοῖς Ἀργοναύταις παραλείβηι V. nr. 79. Eustath. Il. Β 848 p. 359,15 οἱ παλαιοί, οἳ καὶ δύο φασὶ γενέσθαι Ὀρφέας Κίκονας, ὦν ὁ εἷς τοῦ Οἰάγρου παλαιὸς καὶ πολλτόι,προγενέστερος τοῦ ὑστέρου, καὶ οὖς αὐτοί φασιν, ἕνδεκα γενεαῖς. Maafi De biograph. Graec.
quaest. sel. (Philol. Untersuch. ΙΙΙ) 126 11.137.

6. Hermias Phaedr. 244A 94, 22 Couvr. τρεῖς δὲ λέγονται Ὀρφεῖς παρά Θραιξὶ γενέσθαι.
Sunt autem Libethrius, Ciconaeus et Odryses, quos enumerat

Hesychius (V. Suidas nr. 223) praeter Camarinaeum (111. 176) et
Crotoniatam (nr. 177). Maafi De biogr. G-raec. 126, Wilamowitz ibidem 154 n. 3. F. Gr. Schoemann Opusc. acad. ΙΙ 10 tres Orpheas secundum tres a Damascio De prim. princ. I 316 Rue. comme-

moratas theogonias inventos esse arbitratur, scilz'cet ut s'uam
cuique tlzeogonicmz ascriberent.

7—10

AETAS ET GENUS

3

ARIAS ET GENUS.

7. Procl. Vita Homeri 26, 14 Wilam. Ἑλλάνικος (FHG I 46 f1“. 6; ἐν Φορωνίδι fr. 5 Procl. Hes. 0p. 631) δὲ καὶ Δαμάστης
(FHG ΙΙ 66 f1‘.10; Rohde Βίωνι. ΙῑΙαε. XXXVI 1881, 384 = Kl.

Schr. I 6 n. 1) καὶ Φερεκύδης (FHG IV 639) εἰς Ὀρφέα τὸ γένος άνάγουσιν (παράγουσιν Ε) αὐτοῦ. Μαίονα γάρ φασι τὸν Ὁμήρου πατέρα καὶ Δῖον τὸν (Ησιόδου γενέσθαι Ἀπέλλιδος (άπὸ ἕλλιδος Ε) τοῦ ΆΙελανοᾶπου τοῦ Ἐπιφράδεος τοῦ Χαριφήμου τοῦ Φιλοτέρπεος
τοῦ Ἰδμονίδα τοῦ Εὐκλέους τοτ’ς Δωρίωνος τοῦ Ὀρφέως.

8. Certam. Hom. et Hes. 436, 41 Rz.; 36, 8 Wilam. Ἀπόλλωνός φασι καὶ Θοοᾶσης (θὀοόσης F, Αίθουσης e Charace nr. 9 Rzach)
τῆς Ποσειδῶνος γενέσθαι Λίνον, Λίνου δὲ Πίερον, Πιέρου δὲ καὶ

νύμφης Μεθώνης Οἴαγρον, Οἰάγρου δὲ καὶ Καλλιόπης Ὀρφέα, Ὀρφέως δὲ’Ὀρτην (ὄρτην F, Δρῆν Goettling e Charace, Ίρῆν Wilam.), τοῦ δὲ Ἁρμονίδην (ἁρμονίδην F, Ἰαδμονίδην Nietzsche),
τοῦ δὲ Φιλοτέρπην, του δὲ Εἰῑφημον, τοῦ δὲ Ἐπιφράδην, τοῦ δὲ

ΆῙελάιωπον, τουτου δὲ Δῖον καὶ Ἀπελλῆν (Ἀπέλλαιον F), Δίου δὲ καὶ Πυκιμήδης τῆς Ἀπόλλωνος θυγατρὸς ἹῙσίοδον καὶ Πέρσην· Ἀπελλοῦ (Nietzsche] Πέρσου F) δὲ ΆῙαίονα, ῘὲῙαίονος δὲ θυγατρὸς καὶ Μέλητος τοῦ ποταμοῦ Ὅμηρον. 9. Charax ap. Suid. v. Ὅμηρος (FHG III 641 fr. 20; 33, 4 ‘Vilamà ἔστι δ’ ἦ τοῦ γένους τάξις κατὰ τὸν ἱστορικὸν Χάρακα αὕτη· Αἰθούσης Θράισσης Λίνος, τοῦ δὲ Πίερος, του δ’ Οἴαγρος, τοῦ δ’ Ὀ., τοῦ δὲ Δρῆς, τοῦ δ’ Εὕκλέης, τοῦ δ’ Ἰδμονίδης, τοῦ δὲ Φιλοτέρπης, τοῦ δ’ Είῑφημος, τοῦ δ’ Ἐπιφράδης, τοῦ δὲ ΆῙελάνωπος, τοῦ δ’ Ἀπελλῆς, τοῦ δὲ Μαίων, ὃς

ἦλθεν ἅμα ταῖς Ἀμαζόσιν ἐν Σμυρνηι καὶ γήμας Εὔμητιν την Εΰέπους τοῦ Μελησιγένους ἐποίησεν Ὅμηρον cf. Suid. S. Ὀ.
nr. 223. Lob. I 323; Rohde 1.1. 386 = ΚΖ. Schr. I 7; Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 1075; A. de Blumenthal Hellanicea (De Atlantiade), diss. Hal. 1913, 16.

10. Herodotus Π 53 Ἡσίοδον γὰρ καὶ Ὅμηρον ἡλικίην
τετρακοσίοισι ἔτεσι δοκέω μευ πρεσβυτέρους γενέσθαι καὶ οὐ

πλέοσι. οὗτοι δέ εἰσι οἱ ποιήσαντες θεογονίην (Ἕλλησι καὶ τοῖσι
θεοῖσι τὰς ἐπωνυμίας δόντες καὶ τιμάς τε καὶ τέχνας διελόντες

καὶ εἴδεα αὐτῶν σημήναντες. οἱ δὲ πρότερον (πρότεροι PRV) ποιηταὶ λεγόμενοι τούτων τῶν ἀνδρῶν γενέσθαι ὕστερον, ἔμοιγε δοκέειν, ἐγένοντο. τούτων τὰ μὲν πρῶτα αἱ Δωδωνίδες ἱέρειαι λέγουσι, τὰ δὲ ὕστερα (ὕστερον PRSV) τὰ ἐς ἹῙσίοδόν τε καὶ
1*

4

AETAS ET GENUS

10—13

Ὅμηρον ἔχοντα ἐγώ λέγω.

Lob. I 347; Schuster 5l. 73; Zeller

Zeitschr. wiss. Theol. XLII 1899, 227 = Kl. Schr. II 148; Greffcken Neue Jahrb. f. kl. Altert. XXIX 1912, 594. 11. Ioseph. c. Apion. I 12 ὅλως δὲ παρὰ τοῖς (Ἑλλησιν οῧδὲν ὁμολογούμενον εὑρίσκεται γράμμα τῆς Ὀμήρου ποιήσεως πρεσβύτερον. Sext. Empir. in mathemat. I 203 p. 645 Bekk. δεδοκιμασμένη δὲ καὶ άρχαιοτάτη ἐστὶν ἡ Ὁμήρου ποίησις. ποίημα γὰρ οῧδὲν πρεσβύτερον ἧκεν εἰς ἡμᾶς τῆς ἐκείνου ποιήσεως. διαλεξόμεθα ἄρα τῆι Ὀμήρου κατακολουθοῦντες συνηθείαι. ἄλλα πρῶτον μὲν οὐχ ὑπὸ πάντων ὁμολογεῖται ποιητὴς ἀρχαιότατος εἶναι Ὅμηρος· ἔνιοι γὰρ ἾῙσίοδον προήκειν τοῖς χρόνοις λέγουσιν,
Λίνον τε καὶ Ὀρφέα καὶ ΠῙουσαῐον καὶ ἄλλους παμπληθεῖς.

Schol. Londin. in Dionys. Thrac. art. gramm. 490, 7 Hilg. = Bekk.

Anecd. ΙΙ 785,15 φασί τινες ὅτι ἕως τῶν Ίρωικοόν οὔκ ἐγινιόσκετο γράμματα· καὶ δῆλον ἐκ τοῦ μὴ σωθῆναι ποίημά τι τῶν κατά τοὺς Ὁμηρικοὺς χρόνους, καὶ ταῦτα αὐτοῦ τοῦ Ὁμήρου εἰσάγοντος ποιητάς, τόν τε Φήμιον καὶ Δημόδοκον, ἱστορουμένου δὲ καὶ Ὀρφέως προγεγενῆσθαι καὶ ΛἸῙουσαίου καὶ Λίνου· ἀλλ’ ὅμως πλην ὀνόματος οῦδὲν πλέον εἰς τὰ μετά ταῦτα διασωθῆναι συμβέβηκε πρὸ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως, μηδὲ πρεσβῦτερον τῆς Ἰλιάδος καὶ Ὀδυσσείας σοᾶιζεσθαι ποίημα. 12. Plutarch. De music. 1132 f, 49 p. 20 Rein. (auctore Glauco Rhegino Ed. Hiller Βῖιαὶη. 111743. XLI 1886, 412) ἐζηλωκέναι δὲ τὸν Τέρπανδρον Ὁμήρου μὲν τὰ ἔπη, Ὀρφέως δὲ τὰ μέλη· ὁ δ’ Ὀ. οὐδένα φαίνεται με,ιιι,ιιη,ιιένος’ οῧδεὶς γάρ πω γεγένητο, εἰ μὴ οἱ τῶν αὕλωιδικοῖν (αὕλητικιῦν Westph.) ποιηταί· τούτοις δὲ κατ’ οὐδὲν τὸ Ὀρφικὸν ἔργον ἔοικε. Ibidem 1134d, 98 p. 40 Rein. Γλαῦκος γὰρ μετ’ Ἀρχίλοχον φάσκων γεγενῆσθαι Θαλήταν (VVilamOWitZ Griech.Verskun8t_ 330 n. 1. 502), μεμιμῆσθαι μὲν αὐτόν
φησι τὰ Ἀρχιλόχου μέλη... καὶ παίωνα καὶ Κρητικὸν ῥυθμὸν

εἰς τὴν μελοποιίαν ἐνθεῖναι, οἷς Ἀρχίλοχον μὴ κεχρῆσθαι, ἀλλ’ οὐδ’ Ὀρφεά οὐδὲ Τέρπανδρον (V. etiam 1133f, 84 p.34 Rein. de Stesichoro).
παίωνα Ritschl] μάρωνα codd. praeter Par. 5, qui χάρωνα praebet, Μαρωνέα Burette, τὸν ἐπιβατὸν παίωνα VVestph. 13. Cicero De natura deor. I 107 p. 251 Plasb.1 Orpheum poetam docet Am’stoteles (an in diaIOgo περὶ φιλοσοφίαςῗ) fr. 7 Rose) numquam fuisse, et hoc Orphz'cum carmen Pythago'rei femnt οαῖιιεᾱαηι fuisse Cercopz’s; ατ Orpheus id est imago eius ut vos vultz‘s in ani—

mum memn (Cottae) saepe z'ncmv'it, V. etiam infra s. Onomacrito.

13—15

AETAS ET GENUS

5

cerconis AGN] Cercopis P. Victorius ex Suida s. Ὀ. (v. nr. 223) et omnes editores praeter Plasberg., qui errorem Ciceronis subesse suspicatur.

Lob. I 348; Zeller Ι6 64; Schuster 51. 55; Weber 3. 42;

Susemihl Ind. VIII.
14. Septem sapientium numero ascriptus ap. Diog‘en. Laert. I 42 ex Arii Didymi compendio (Diels H3 213, 27) Ἱππόβοτος δὲ ἐν τῆι τῶν Φιλοσόφων άναγραφῆι· Ὀρφέα, Λίνον,

Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, ᾹῙύσωνα, Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν. Philosophus antiquissimus dicitur ap. Diog. Laert. Prooem. 5 et Clem.A1ex. Strom.

I 14, 59,1 (ΙΙ 37,16 Staeh.) φασὶ δὲ ζΈλληνες μετά γε Ὀρφέα
καὶ Λίνον καὶ τούς παλαιοτάτους παρὰ σφίσι ποιητὰς ἐπὶ σοφίαι

πρώτους θαυμασθῆναι τούς ἑπτά τοὺς έπικληθέντας σοφούς κτλ.,
quae omnia ex Hippoboto pendere videntur Christ Abhdlgn. bayer. Akad. XXI 1901, 491 n. 2; Howald Herm. LV 1920, 76. Iulian.

01‘. VII 215B (I 279,1 Hertl.) ἴσως δὲ ἡγεῖται καὶ ταύτης τῆς ἐγχειρήσεως έκείνη, ὃποίαι τινὶ φιλοσοφίαι προσήκει (Cobet] προσῆκεν vulg., προσῆκον Hertl.) ἡ μυθόγραφία. φαίνονται γὰρ πολλοὶ καὶ τῶν φιλοσόφων αὐτὸ καὶ των θεολόγων ποιήσαντες, ὥσπερ Ὀ. μὲν ὁ παλαιότατος ἐνθέως φιλοσοφήσας, οὐκ ὀλίγοι δὲ καὶ τῶν μετ’ ἐκεῖνον. 4 15. Tatian. adv. Graec. 41 p. 41,14 Schw. m Clem. Alex.
Strom. I 21, 128, 4 (Π 81, 3 Staeh., v. Christ Abhdlgn. bayer. Akad. XXI 1901, 501) m Euseb. Praep. evang. X 11, 27—30 (I 574, 24

Dind. V. nr. 183) τὸ δὲ νῦν συνέχον, σπευστέον μετὰ πάσης άκριβείας σαφηνίζειν, εἷς οὐχ Ὁμήρου μόνον πρεσβύτερός ἐστιν ὁ Μωσῆς, ἔτι ὀε καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου Φιλάμμωνος Θαμύριδος Ἀμφίονος Ὀρφέως Μουσαίου Δημοδόκου Φημίου Σιβύλλης Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητός... Λίνος Ι 425‘511“μὲν γὰρ ἹΙρακλεόυς ἐστὶ διδάσκαλος, ὃ δὲ ζΗρακλῆς μιᾶι τῶν Ίρωϊκιῦν προγενέστερος πέφηνε γενεᾶι·· τοῦτο δέ ἐστι’ φανερὸν άπὸ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ Τληπολέμου τοῦ στρατεύσαντος έπὶ Ἴλιον. Ὀ. δὲ κατὰ τὸν αύτόν χρόνον ζΗρακλεῖ γέγονεν... V. nrr. 21. 43... τοῦ δὲ Ὀρφέως Μουσαῖος (Ὀρφέως Μουσαίου Eus.] μουσαίου ὀρφέως MPV) μαθητής (nr. 166). Theodoret. graecar. affection. cur. II 47 p. 50,5 Raed. Ὀ. δέ, τῶν ποιητιῦν ὁ πρῶτος, μιᾶι γενεᾶι πρεσβύτερος τῶν Τρωικῶν V. etiam 49 p. 50,17. Clem. Alex. 1.1. perperam habet: Ὀ. δὲ ὁ συμπλεύσας Ἡρακλεῖ, Μουσαίου μαθητής, ubi cum Lob. I353 aut Μουσαίου διδάσκαλος aut cum Pottero Μουσαῖος μαθητής legendum est; V. etiam

6

AETAS ET GENUS

15—18

Christ 1.1. 501 n. 1; cf. 111216. Ad hunc catalogum poetarum antehomericorum v. A. Kalkmann Rhez'n. Mus. XLII 1887, 509.

16. Tatian. adv. Graec. 39 p. 40,23 Schw. αἶ Clem.A1ex.
Strom. I 21, 103, 4 (ΙΙ 67, 2 Staeh.) m Euseb. Praep. ev. X 11, 23

(Ι 574 Dind.) qui omisit cum Bacchum tum Orphea et Musaeum κατὰ δὲ Ἀκρίσιον ἡ Πέλοπος άπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ (ἢ add. SchW.) Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις καὶ Ὀρφέως μαθητὴς Μουσαῖος. Clem.A1ex. Strom. I 21, 107, 4 (ΙΙ 69, 6 Staeh.) m Euseb.

Praep. ev. X 12 p. 500A (I 580, 27 Dind.) κάν τις ἡμῖν λέγηι Φημονόην προότην χρησμωιδῆσαι Ἀκρισίωι, ἀλλ’ ἴστω γε ὅτι μετὰ Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσι ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα καὶ ΝΙουσαῖον καὶ Λίνον τὸν (Ηρακλέους διδάσκαλον et 108,1 (ΙΙ 69,16 Staeh.; Maafi De Sibyll. ind. 1. 58) καὶ οὔτι γε μόνος οὗτος (Μωυσῆς), ἄλλα καὶ ἡ Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα. V. nr. 15.
17. Porphyr. ap. Euseb. Praep. ev. X 4 p. 470B (I 542, 2

Dind.) συνομολογοῢσί γέ τοι Ἕλληνες αὗτοί, μετά γε Ὀρᾳέα Λίνον τε καὶ Μουσαῖον, οἳ δὴ πάντων μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αυτοῖς τῆς πολυθέου πλάνης, τοὺς ἑπτὰ παρ’ αυτοῖς ἄνδρας ἐπὶ σοφίαι θαυμασθῆναι, οὓς δὴ καὶ ἐπονομάσαι σοφούς. Idem ibidem V 4 p. 164b (Ι 215,17 Dind.) ἐμοὶ δὲ δοκοῦσι πλείονας λῦσαι καὶ μείζονας άπορίας οἱ τὸ τῶν δαιμόνων γένος έν μέσωι θεῶν καὶ ἀνθρώπων θέντες, καὶ τρόπον τινὰ την κοινωνίαν ἡμῶν συνάγον εἰς ταύτὸ καὶ συνάπτον ἐξευρόντες, εἴτε μάγων τῶν περὶ Ζωροάστρην ὁ λόγος οὗτός ἐστιν, εἴτε Θράικιος άπὸ Ὀρφέως, ἢ Αἰγύπτιος ἢ Φρύγιος, (ὃς τεκμαιρόμεθα ταῖς ἑκατέρωθι τελεταῖς ἀναμεμιγμένα πολλὰ
θνητὰ καὶ πένθιμα τῶν ὀργιαζομένων καὶ δρωμένων ἱερῶν

ὁρῶντες V. etiam nr. 99 a. 18. Euseb. chron. a. 749 (Π 46 801106.; Hieronym. 56,3 Helm) Ὀ. Θρᾶιξ ἕγνωρίζετο· τούτου μαθητὴς Μουσαῖος ὁ Εὐμόλπου
υἱός. Λίνος διδάσκαλος ἹῙρακλεόυς ἐγνωρίζετο. In praefatione

Hieronymi Π 7 Schoe. (13 b 2 Helm v. etiam 9 b 16): Ροννο Liber
et relégué quos max inferemus post OC anmmz C'ecroln's fument, Limas scilz'cet et Zeflm-s et Amphz'on,.Musaeus, 0., 11167203, Persans, Aescolapz’us, gemz'm' Castores, Hercules, cum quo Apollo servim't Admeto. Georg. Syncellus chronograph. 296, 7 Dind. Ὀ. Θρᾶιξ

ἐγνωρὶζετο (se. Amphionis temporibus).
σαῖος ὃ Εὖμόλπου υἱός.

τούτων μαθητὴς Μου-

V. quoque Lactant. 111“. 99.

19—21

AETAS ET GENUS

7

19.. Procl. in Rempubl. I 72, 1 Kr. ἐπεὶ. δὲ πρὸ τῶι· ἄλλων ἁπάντων ὁ Σωκράτης αἰτιᾶται τὸν τῆς μυθοποιίας τρόπον, καθ’

ὃν Ὅμηρός τε καὶ (Ησίοδος τοὺς περὶ θεῶν παρέδοσαν λόγους, καὶ πρὸ τούτων Ὀ. ζαὶ εἰ δή τις ἄλλος ἐνθέωι στόματι γέγονεν τῶν άεὶ κατὰ τὰ αὐτοὶ καὶ ὡσαύτως ἑχόντων ἐξηγητής, ἀνάγκη δήπου καὶ ἡμᾶς... αὐτὴν τὴν τῶν Ὁμηρικῶν μύθων διάθεσιν
προσήκουσαν ἐπιδεῖξαι τοῖς πράγμασιν, οἷν δὴ καὶ· παρέχονται (παρέχεται cod.) τὴν ἔνδειξιν.

20. Augustin. De civ. dei XVIII 14; ΙΙ 285,18 Hoffm. (ω
Otto Frising. Chron. I 24 p. 56, 7 Hofmeist.) per idem temporis z'ntervallum (i. e. Hebraeorum iudicum) extiternnt poetae, qui etz'am theologi dieerentnr, quonz’am de dis eomnz'na faoz’ebant, sed talibzlt-s dis, qui lieet anagni homines, tmnen homz'nes fnemnt ant mnndi huius, qnem verns Dens fecz't, elementa snnt ont in principatz’bus et potestatz'bns pro oolnntate C"reato-rz's et suis anem'tz's ordinati, et si qzn'd de une oero Deo inter mnlta vana et falsa cecinemnt, colendo cum illo alios, qui dz’ non sunt, eisqne eæln'bendo fumu— latum, qui uni tantum debetur Deo, non ez' ntz'que rite serviemnt nec α fabuloso deormn suorum dedeeore etz'onn z'psz’ se abstinere potuerunt ——— 0.,.Mnsaens, Linns. Vernnz isti theologz' deos eolu— emnt, non pro dis enltz' snnt; qnmnm‘s Orphemn nescz‘o quo modo informe saeris νεῖ potins saorilegz'z's jamefleere soleat cioitas in— pz‘orum. Idem 24 (ΙΙ 300,19) eodem Romnlo regnante Thales Illilesins fm‘sse perhz'bez’nr, unns e septem sapientz‘bns, qui. post thcologos poetas, in qm'bns Ο. maxime omnium nobz’lz'tatns est, σοᾳοὶ appellatz' snnt, quod est Latine sapientes et 37 (ΙΙ 327, 2) soli igz’tzw illz' theologz' poetae, 0., Lz'nus, Mnsaens et si qn-is alias apnd Graecos fuit, Ms prophetz’s Hebmez's, quorum scripte» in anetom’tate habemns, annis repem'nntur priores. “21. Malalas chronogr. IV 88 p. 72, 16 Dind. m Georg. Cedren.

I 110 Bekk. m Suid. S. Ὀ. μετὰ δὲ βραχύ ἡγήσατο τοῦ Ἰσραὴλ Γεδεών. ἓν αὐτῶι δὲ τῶι χρόνωι ἦν Ὀ. ὃ Θρᾶιξ, ὃ λυρικὸς Ὀδρυσαῑος, ὁ σοφώτατος καὶ περιβόητος ποιητής... | 76’6Dïndταῦτα δὲ πάντα ἐξέθετο ὁ σοφώτατος Τιμόθεος χρονογράφος,

λέγων τὸν αὐτὸν Ὀρφέα πρὸ τοσούτων χρόνων εἰπόντα τριάδα ὁμοούσιον ὸημιουργῆσαι τὰ πάντα. TzetZ. Exeges. in Iliad. 21,17 Herm. πρὸς τούτοις δὲ (se. ἐξελέγξω) καὶ Τιμόθεον τὸν τὸν Ὀρφεά ἐπὶ Γεδεών λέγοντα, ως οὐκ ὀρθῶς περὶτῶν χρόνων, ἄλλ’ ἐψευσμένως καὶ οὐχ ὑγιῶς καὶ ήναγκασμένως καὶ ἐναντίως ἑαυτοῖς λέγουσι. ὸέίξω γὰρ τρν Ὅμηρον οὐ πολὺ τεῦν Ίρωικων ὑστερί-

8

AETAS ET GEN US

PATER

21—23

σαντα καὶ τὸν Ὀρφέα οὐχ (Πρακλέους ὄντα ὁμόχρονον. Idem 24,16 Herm. πῶς γὰρ ἀναιρεθεὶς ὃ Λίνος καὶ τὸν Ὀρφέα ἂν ἐξεπαίδευσεν ὕστερον; πρὸ τῆς ἀναιρέσεως δὲ πάντως οὐκ ἂν εἴποι τις. ὁμόχρονος γὰρ οὐκ ἦν ὁ Ὀ.,(Ηρακλεόυς, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖν Ίρωικῶν, ὠς ἐδείξαμεν, V. etiam 25,15. 26,1. 27,1.
PATER.

22. Ἀπόλλων in oraculo ap. Menaechm. Sicyon. nr. 114, quem anteisse Videtur Pindar Pyth. IV 176 (nr. 58); Asclepiades Trag. ἐν ἕκτωι Ίραγωιδουμένων (FHG ΠΙ 303 fr. 8, schol. Pind. IV 176,
schol. Apollon. I 32 p. 304 K., schol. A Rhes. 895, ΙΙ 343 Schw.)

ἱστορεῖ Ἀπόλλωνος καὶ Καλλιόπης (Καέναιον, Ἰιίλεμοις Ὀρφέα, Ovid. Metam. X 167 (V. etiam XI 7; Kern 071971.. 7 n. 1), Apollodor. Bibl. I 14 Καλλιόπης μὲν οὖν καὶ Οἰάγρου, κατ’ ἐπίκλησιν δὲ
Ἀπόλλωνος, Λίνος ὃν (ΙΙρακλῆς ιῖπέκτεινε, καὶ Ὀ. ὁ (Ξσκήσας κιθαρωιδίαν, ὂς ἄιδων ἐκίνει λίθους τε καὶ δένδρα, schol. Ovid. Ibis 482 p. 84 Ellis Eum'dz'ce ωπον Orfez' filiz‘Oeagm' et Calliopes, seezmdum alios filz'z' Phoebz’ et Calli
Pindar. fr. 139 a.b Schr. (schol. A Rhes. 895 cf. schol. Pind. nr. 22); Plato Sympos. 179d nr. 60; Apollon. 123 πρῶτά νυν Ὀρφῆος μνησώμεθα, τόν ῥά ποτ’ αὕτη Καλλιόπη Θρήϊκι φατίζεται εὐνηθεῖσα Οἰάγριοι σκοπιῆς Πιμπληίδος ἄγχι τεκέσθαι, (Ὀ.) Οἰαγρίδης
Nicandr. Ther. 462 nr.51; Hermesianax nr. 61; Phanocles nr. 77; Ps.-Aristot. Peplus 48 nr. 124; Ovid. Ib. 480; Apollodor. Bibl. nr. 22; v. Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 1073 et Robert Heldens. I 410 n. 5. De Oeagro Thraciae fiuvio Serv. Aen. VI 645; Toepffer Att. Genealog. 34 n. 1. Oeagrus (πέμπτος ιίπὸ Ἄτλαντος κατά Ἀλκυ-

όνην Suid. nr. 223) Pieri filius Hellanicus A. de Blumenthal l.l. 18 (nrr. 8. 9), Robert Heldens. 1.1. et Charax fr. 20 (FHG ΙΙΙ 641 nr. 9); Charopis (Μειεῶ Orph. 153 n. 46) filius Diod. ΠΙ 65,6 (Lob. I 238) Χάροπος (Θαροπος codd. cl. ΙΙ) δ’ υἱὸν γενόμενον Οἴαγρον
παραλαβεῖν τήν τε βασιλείαν καὶ τὰς ἐν τοῖς μυστηρίοις παρα-

δεδομένας τελετὰς, ἅς ὕστερον Ὀρφέα τὸν Οἰάγρου μαθόντα
παρά τοῦ πατρός, καὶ φύσει καὶ παιδείαι τῶν ἁπάντων διενεγκόντα, πολλὰ μεταθεῖναι τῶν ἐν τοῖς ὀργίοις· διὸ καὶ τὰς ὑπὸ τοῦ Διονύσου γενομένας τελετὰς Ὀρφικὰς προσαγορευθ.ῆναι;

Martis filius Nonn. Dionys. XIII 428 καὶ θρασὺς υἱὸς Ἄρηος ἑὴν
Πίμπλειαν ἐάσας Βιστονίης Οἴαγρος ἐκώμασεν ἀστὸς ἀρούρης,

23 —— 27

PATER

MATER

FRATRES

9

Ὀρφεά καλλείψας ἐπὶ γούνασι Καλλιοπείης νήπιον άρτιχῦτιοι μεμελημένον εἰσέτι μαζῶι. Sithonius 1.1. XXII 179; V. nr. 34.
Oeagrum Orpheo iuniorem esse opinatur Aelian. var. hist.

XIV 21 ὅτι Οἴαγρός τις ἐγένετο ποιητὴς μετ’ Ὀρφεά καὶ Μουσαῖον, ὃς λέγεται τὸν Ίρωϊκὸν πόλεμον πρῶτος ἇισαι, μεγίστης οὗτος ὑποθέσεως λαβόμενος καὶ ἐπιτολμήσας ταύτηι. Οἴαγρος
nomen humanum Aristophan. Vesp. 579 (histrionis tragici, qui

deest ap. Kirchnerum); IG XII 5, 978,1 (Teni).
MATER.

24. Καλλιόπη saepissime (V. e. g'. nr. 22. 23). Timoth. Pers. 234 (Diels H3 166, 29 n. 12 a) πρῶτος ποικιλόμουσο<ν> Ὀρ<φε>ὐς <χέλ>υν ἐτέκνωσεν, υἱὸς Καλλιόπα<ς> Πιερίας ἔ<π>ι.
(ΜΟΥΣΟΣΟΡΙΥΣΥΝΕΤΕΚΝ pap., em. Wilam. Καλλιόπα pap. ἔπι Wilam.] ενι pap.) Plat. Rep. ΙΙ 364 e; Orph. hymn. XXIV 12

Καλλιόπηι συν μητρὶ καὶ Ἀπόλλωνι ἄνακτι, LXXVI 10 Καλλιόπηι σὺν μητρὶ καὶ εὕδυνάτηι’θεᾶι Ἁγνῆι (V. Genethlz'akon für Robert 1910, 97), Arg'onaut. 77 Ὀρφεῦ, Καλλιόπης τε καὶ Οἰάγρου φίλε κοῦρε, Βιστονίηι Κικόνεσσι πολυρρήνοισιν ἀνάσσων et 682 μήτηρ ἡμετέρη κατέλεξε περίφρων Καλλιόπεια, Seneca
Med. 625 ille Ivocalz' gem‘tus Camena; Gruppe 1.1. 1073; Wilamowitz

Die Πίαε zmd Homer 474. _ 25. Πολύμνια Schol. Apollon. I 23 n1‘.5 ἔνιοι δὲ ἀπὸ Οἰάγρου καὶ Πολυμνίας. 25 a. Eustath. in Iliad. K 442 p. 817,31 Καλλιόπης μὲν γὰρ ἢ Κλειοῦς ὁ Ὀ. Clio Lini mater nr. 27. 26. Μενίππη Thamyridis filia Tzetz. Chil. I 12,305 Ὀ. ἦν Θρᾶιξ, ἐξ Ὀόρυσσοόν πατρίδος Βισαλτίας, Μενίππης τῆς Θαμύριδος υἱὸς καὶ τοῦ Οἰάγρου, κᾶν άλληγορικοότερόν φασι, τῆς Καλλιόπης, VIII 157, 9 (FHG ΙΙ 10) Lob. Agl. I 328; Robert Heldens. I 410 n. 2.”
FRATRES:

27. Hymenaeus, Ialemus nr. 22.’ Cymothon? Schol. Lyc0phr. 831 p. 266, 5' Scheer διότι πολλὰς αὐτῶν εἰς ἔρωτα κινήσασα (Venus) ἔπεισεν ἀνδράσι μιγῆναι καὶ τεκεῖν οἷον Καλλιόπην ἐξ Οἰάγρου τεκεῖν Ὀρφέα καὶ Κυμόθιονα (34] κυδρόθωνα a κυμόθο) γῖς’Ίζιιαθον vel ἸῙμαθίωνα
Lob. I 325 n. 1, cui assentitur Maafi Orph. 155 n. 49) Ἰερψιχόρην

ἐκ Στρυμόνος Ῥῆσον, Κλειοό δ’ ἐκ Μάγνητος Λίνον.

10

FRATRES

SORORES

FILII

THRAX

27— 30

Lin us Apollodor. Bibl. I 14 111122 v. etiam Martial. IX 86, 5
cum grege Ρὶθνὶο maestus.Phoeboque qucrebar, ‘z'pse meum flem" ιῖέεείύ Apollo ‘Lz'non’: respexritque 32mm quae stabat proximal ἠπίνὶ Calliopen et ait ‘tu quoque oolmas habes’. V. etiam 1111253.. Marsyas Oeagri filius, pastor, mues ex Satyris (tibias «ἰη-

vomit) Hygin. f. 165.
SORORES?

28. [Theocn] Ἐπιτάφ. Βίων. (MOSCh. ΙΙΙ) 17 ὲὶῖπατε ô" αὖ κούραις Οἰαγρίσιν, εἴπατε πάσαις Βιστονίοςις Νύμφαισιν (ἀπεόλετο Δώριος Ὀ.’.

FILII (de coniugibus V. nrr. 59———67):
29. ΆῙουσαΐος V. nrr. 97. 166 SS. Λεώς schol. Demosthen. LIV 7 (ΙΙ 125 Bait.-Sauppe); Phot.

Suid. S. Λεωκόριονς Apostol. X 53 (Paroemiogr. ΙΙ 500); Bekk.
Anecdot. Ι 277; Toepffer Att. Genealogz'c 40 n. 2, qui hanc genea— logiam Phanodemo vindicat; E. Curtius Monatsber. preu/Ï. Alu. 1878, 78 == G68. Abîzdlgn. I 466; Robert Heldens. Ι 142 n. 2.

Αωρίων, Δρῆς,’Όρτης nrr. 7—9 et Maafi Orph. 153.
Rythmonius (P) filius Orphei et Idomenae nymphae Ismaricae (Lob. I 326] idnomenae nymfae marice C; de Marica cf.

B011 Areh. f. RthIII 1910, 567) Nicocrates apud [Censorin.] fragm. de musica GL VI 608,10 K. Contra Maassii Orph. 63 s.
coniecturam Rhythmus bonus = Εἰῑρυθμος v. Rohde N. Heidelb. Jalzrb. VI 1895, 2 = Kl. θοὴν. ΙΙ 295. Idomene oppidum Macedoniae Oberhummer RE? 1X 905; Br. Keil Herm. L 1915, 635 n.1.

THRAX (V. etiam S. Οἴαγρος nr. 23).
30. Eurip. Ale. 967 nr. 82; Hypsipyle nrr. 78. 79; anonymi

Rhesus 944 Ὀ. αὐτανέψιος νεκροῦ (se. Rhesi Thracis) nr. 91;
Heraclid. Pontic. n1‘.82; Hermesianax nr. 61; Phanocles nr. 77; Ps.—Aristotel. Pepl. 48 m'. 124; Diogen. Laert. prooem. I 4 nr. 125 multique alii et Graeci et Romani, V. Gruppe ap. Rosch. ΠΙ 1078; cf. quoque Aenium (Ρ) nr. 67; de Ciconaeo nr. 197; de Odrysa 111T. 103. 160. 198, praeter quos Suidas etiam enumerat’0. βασι-

λεὺς Θραικῶι’ ἐφ’ οὗ αἱ Ἀμαζόνες ἐδασ,ιιολόγ)]σαυ Φρύγας. Num
in Micythi baseos Olympiacae titulo nr. 143 Orphei ethnicon ex-

titerit, dubium est, Kern 071971,. 15. De vasculis Atticis Thracem monstrantibus v. praeter Gruppium F. Weber Pluton. Notiz. iiber

30 — 35

THRAX

11

Οιῃῖιειιε’3Ο; Vül‘theim llInemosyn. XXIX 1901, 199; Kern 1.1.; Robert Heldens. Ι 411 11.1. De anaglypho celeberrimo nr. 59; de vasculis quae Orphea apud inferos repraesentant nr. 69. 31. Strab. X 471 (ex Apollodoro contra Demetrium Scep-

sium? V. Ed. Schwartz RE2 I 2865) οἵ τ’ ἐπιμεληθέντες τῆς
ἀρχαίας μουσικῆς Θρᾶικες λέγονται, Ὀ. τε καὶ ῘῑῙουσαῑος καὶ

Θάμυρις, καὶ τιῦι Εύμόλπωι δὲ τοῦνομα ἐνθένδε, καὶ οἱ τιῦι Διονύσιοι τὴν Ἀσίαν ὅλην καθιερώσαντες μέχρι τῆς Ἰνδικῆς ἐκεῖθεν καὶ τὴν πολλὴν μουσικὴν μεταφέρουσι. OVid. epist. ex
Ponto Π 9, 53 πονο,ςιιῦ hoc tractu vantes foret unions 0., Bistonis 'ingem'o terra superbe; tuo est.

32. Aelian. var. hist. VIII 6 τιῦν ἀρχαίων φασὶ Θραικιῦν μηδένα ἐπίστασθαι γράμματα... ἔνθεν τοι καὶ τολμῶσι λέγειν μηδὲ τὸν Ὀρφέα σοφὸν γεγονέναι, Θρᾶικα ὄντα, ἀλλ’ ἄλλως τους μύθους αύτοῦ κατεψεῦσθαι (Perizon.] καταψεύσασθαι codd) ταῦτα Ἀνδροτίων (FHG I 375 fr. 36) λέγει, εἴ τωι πιστὸς ὑπὲρ τῆς ιὲγραμματίας καὶ ἀπαιδευσίας Θραικιῦν τεκμηριῶσαι. Diels H3 170 n. 11; Robert Heldens. I 398 n. 2. 33. Pompon. Mela ΙΙ 17 montes interéor (se. Thracia) adtollz't
Haemon et Rhodopen et Orbelon, sacrz's Libe'm' patris et coetu 111m;— nadum, Orpheo primsz initiante, celebratos. O. in Thraciae nummis B. Pick Arckaeol. Jalwb. ΧΠΙ 1898, 135. Ad nummos Philippo—

politanos V. Lucian. Δραπέται 29 (Pick 1.1. 136 n. 6).
34. Plin. Nat. hist. IV 41 (m Solin. 10, 7 p. 68, 7 Mommsfl; Martian. Capell. VI 656) οἰνοα P0721523 litom llIom'seni Sitom'que,

Orphez' wtz's gem‘tores, obtineñt. Lob. I 294. 35. Themistius or. XVI 209 c.d p. 255, 5 Dind. ἦν ἄρα πάλαι τῆι Θράικηι ἡ τῆς μουσικῆς δύναμις ἐπιχώριος μᾶλλον τῶν ὅπλων, καὶ ἀπιστεῖν οὐκέτι προσῆκε τοῖς κρούμασι τοῖς Ὀρφέως ἕπεσθαι μὲν κάπρους, συνακολουθεῖν δὲ καὶ δένδρα καὶ πέτρας, ὅπη ἂν ἐκεῖνος τοῖς μέλεσιν ἄγοι. ἄλλ’ Ὀ. μὲν, ὥς ἔοικε, θηρία κηλεῖν ἱκανὸς ἦν, ἀνθρώπων δὲ χαλεπότητα θέλγειν οὐκ εἶχεν, ἀλλ’ διήλεγξαν αὐτοῦ τὴν μουσικὴν Θρᾶισσαι
γυναῖκες, οὐχ ὅπως ἁλοῦσαι τοῖς μέλεσιν, ἄλλ’ ἐξαγριωθεῖσαι

προσέτι καὶ δριέσασαι τὸν μελωιδὸν αὐτὸν ἅπερ καὶ ἔδρασαν. ὃ δὲ τοῦ οὐρανόθεν Ὀρφέως ύποφήτης καὶ θεραπευτής, ὁ τῆι θεοσδότωι χριόμενος μουσικΐι, λόγοις ἐπαγωγοῖς καὶ γλύκιον μέλιτος ῥέουσιν, οἵοις. ἐστάλη παρὰ τοῦ πέμψαντος ἐσκευασμένος,
τούτοις ἐπάιδων, τούτοις κηλῶν, τούτοις παραινοῦν, τὰς ἀγαθὰς

’ὑποτιθεὶς ὑπὲρ τῶν μελλόντων ἐλπίδας, ἀφαιρούμενος τῆς ἐφ’

12

THRAX

OLYMPUS ET PIERIA

35 —— 39

οῖς ἠδίκησαν {mm/flac}, προσείων (Ruhnken] προσσείων Α) ὥσπερ
θαλλὸν τήν βασιλέως φιλανθ-ρωπίαν, (210 a) ἦγε τιθασοὺς καὶ

χειροήθεις, μονονοῦ τιὴ χεῖρε περιαγαγών εἰς τούπίσω· ὥστε ἀμφισβητήσιμον εἶναι, πότερον κατεπολέμησε τοὺς ἀνθρώπους καθωμίλησε. 36. Himerius or. V 6 p. 482 Wernsd. (57,15 Dübn.) ὅθεν ἐγκαλεῦ τοῦι Θραικίωι μύθωι καὶ μέμφομαι, ὅτι τὸν Ὀρφέα τῆσδε ἀποσυλήσας τῆς πόλεως (se. Θεσσαλονίκης) Θρηικίοις ὄρεσι (τὸν ins. Wernsd.) τῆς Καλλιόπης χαρίζεται. ταῦτα τοι καὶ σπάνει τῶν ἀκροασομένων αύτῶι θηρίων τὴν ἐκκλησίαν ἐργάζεται. Maafi Orph. 143; Rohde N. Heidelb. Jahrb. VI 1895, 303 n. 1 = Kl. θοὴν. Π 303. 37. Schol. Euripid. Alcest. 968 (ΙΙ 239, 10 Schw.) πρῶτος Ὀ. μυστήρια θεῶν (13] εἶναι Α) παραδέδωκεν· ὅθεν καὶ θρηισκεία τὸ μυστήριον καλεῖται, ἀπὸ τοῦ Θραικός Ὀρφέως. Etymol.
magn. 455,10 θρῆσκος, ἑτερόδοξος· ἐκ τοῦ Θρᾶιξ Θραικός· καὶ

θρησκεία, παρά τὴν τῶν Θραικῶν ἐπιμέλειαν τὴν πρὸς τὸ θεῖον καὶ τὴν Ὀρφέως ἱερουργίαν· οὗτοι γὰρ πρῶτον ἐξεῦρον τὴν περὶ τὸ θεῖον ἔννοιαν. ἢ παρά τὸ τοὺς θεοὺς ἀρέσκεσθαι ἢ ἀρέσκειν, ὅ ἐστιν ἐξευμενίζεσθαι· καὶ ὁ 0802670Q(G1‘eg0r. Nazianz. or. XXXIX Migne 36, 340) (Οὐ Θραικῶν ὄργια· παρ’ οἷν καὶ τὸ θρησκεύειν, (ὃς λόγος’.· Et. Gudian. 264, 51; 536, 14. Orion 73, 26. Suid. V. θρησκεύει· λέγεται γὰρ ὡς Ὀ. Θρᾶιξ πρῶτος ἐτεχνολόγησε τὰ Ἑλλήνων μυστήρια, καὶ τὸ τιμᾶν θεὸν θρησκεύειν ἐκάλεσαν εὸς Θραικίας οὔσης τῆς εὑρέσεως. V. etiam nr. 41.
OLYMPUS ET PIERIA.

38. Euripid. Bacch. 560 ἐν ταῖς πολυδένδρεσσιν Ὀλύμπου θαλάμαις nr. 49; Schol. Pind. Pyth. IV (176) 313 a. De pictura
Pompeiana Helbig Wandgem. 893, Atl. tab. X V. Rodenwaldt'Komposition der pom1Jeiaoz.PI’andgem. 80 et Robert Heldens. I 411. O. rex in Macedonia nr. 39. Apollon. Argonaut. I32 Ὀρφέα μὲν

δὴ τοῖον ἑῶν ἐπαρωγὸν ἀέθλων Αἰσονίδης Χείρωνος ἐφημοσύνηισι
πιθήσας δέξατο, Πιερίηι Βιστωνίδι κοιρανέοντα V. nrr. 23. 24. 80.

126 et Oberhummer RE2 III 504.
39. Conon f. 45 (ὃς Ὀ., ὁ Οἰάγρου καὶ Καλλιόπης μιᾶς τοῦν

Μουσῶν ἐβασίλευε Μακεδόνων καὶ τῆς Ὀδρυσίδος, ἐπετήδευε δὲ μουσικὴν καὶ μάλιστα κιθαρωιδίαν·· καὶ (φιλόμουσον γὰρ τὸ Θραικιῦν καὶ Μακεδόνων γένος) ἤρεσκεν ἐν τούτοις διαφερόντως τῶι πλήθει.

40—43

OLYMPUS ET PIERIA

MAGISTRI

13

40. Strab. VII 330 fr. 18 ὅτι ὑπὸ τιόι Ὀλύμπιοι πόλις Δῖον.
ἔχει δὲ κοίμην πλησίον Πίμπλειαν· ἐνταῦθα τὸν Ὀρφέα διατρῖψαί

φασι τὸν Κίκονα, ἄνδρα γόητα άπὸ μουσικῆς ἅμα καὶ μαντικῆς καὶ. τοῦν περὶ τὰς τελετὰς ὀργιασμῶν άγυρτεύοντα τὸ πρῶτον, εἶτ’ ἤδη καὶ μείζονα ἀξιοῦντα ἑαυτὸν καὶ ὄχλον καὶ δύναμιν κατασκενιιζόμενον· τοὺς μὲν οὖν ἑκουσίως άποδέχεσθαι, τινας δ’ ὑπιδομένους ἐπιβουλὴν καὶ βίαν ἐπισυστάντας διαφθεῖραι αὐτόν. ἐνταῦθά πλησίον καὶ τά Λείβηθρα. De Libethris V. nr. 41. 41. Tzetz. Exeges. in Iliad. 80, 2 Herm. Ὄλυμπος πραγματικῶς μεν ὄρος ἐστὶν τῆς ΆῙακεδονίας, ἔνθά καὶ τοὺς θεοὺς

φασὶν εἶναι, διὰ τὸ τὸν Ὀρφέα, ἐκεῖθεν ὄντα, διδάξαι σεβασμοὺς
καὶ θρησκείας θεῶν. Idem Chil. VI 91, 945 (Περὶ Λειβηθρίον)

ὄρος καὶ τὸ Λειβήθριόν ἐστιν, ἄλλα καὶ πόλις τῆς γῆς Θραικῶν τῶν Ὀδρυσσεῦν, οἷν ὁ Ὀ. ὖπῆρχεν. γράφει γὰρ οὕτως ὁ ἀνὴρ ἐν τοῖς αὑτοῦ βιβλίοις· (Νῦν δ’ ἄγε μοι, κούρη Λειβηθριίς,
ἔννεπε, Μοῦσα] Heeg' Diss. 54; V. in parte posteriore.

MAGISTRI (de Apolline V. nr. 22).

42. Diodor. V 64, 4 (Diels II3 167 11.15) ἔνιοι δ’ ἱστοροῦσιν,
οἷν ἐστι καὶ Ἒᾳορος (FHG Ι 253 fr. 65), τούς Ἰδαίους Δακτύ-

λους γενέσθαι μὲν κατα τὴν Ἴδην τὴν ἐν Φρυγίαι, διαβῆιίκι δὲ
μετα Μυγδόνος (μετ’ αμῦγδονος D, Μνγδοίνος F, Μίνωος Α) εἰς

την Εΰροὲπην· ὑπάρξαντας δὲ γόητας ἐπιτηδεῦσαι τάς τε ἐπεοιδὰς καὶ τελετὰς καὶ μυστήρια, καὶ περὶ Σαλιιοθράικην διατρίψαντας m2 μετρίως ἐν τούτοις ἐκπλήττειν τοὺς ἐγχωρίους· καθ’7 ὃν δὴ
χρόνον καὶ τὸν Ὀρσέα, φιζσει διαφόρωι κεχορηγημένον πρὸς

ποίησιν καὶ μελτοιδίαν, μαθητὴν γενέσθαι τούτων, καὶ πρῶτον
εἰς τους (Έλληνας ἐξενεγκεῖν τελετὰς καὶ μυστήρια. 43. Diodor. ΠΙ 67, 2 (Tzetz. Exeges. in Iliad. 14,11 Herm.) τὸν δὲ Λίνον ἐπὶ ποιητικῆι καὶ Λιιελιοιδίαι θαιχιιασθέντα μαθητὰς

σχεῖν πολλούς, ἐπιφανεστάτους δὲ τρεῖς, (Ηρακλέα Θαμύραν (Θάμυριν CF) [καὶ de]. Vog.] Ὀρφέα.... 4 τὸν δ’ οὖν Λίνον (feuil τοῖς Πελασγικοῖς γράμμασι συνταξάμενον τὰς τοῦ πρώτου
Διονύσου πράξεις καὶ τας ἄλλας μυθολογίας άπολιπεῖν ἐν τοῖς

υπομνήμασιν. ὁμοίως δὲ τούτοις χρήσασθαι τοῖς Πελασγικοῖς γράμμασι τὸν Ὀρφέα καὶ Προναπίδην τὸν Ὁμήρου διδάσκαλον, εῧᾳυῆ γεγονότα μελοποιόν. πρὸς δὲ τούτοις Θυμοίτην τὸν Θυμοίτου τοῦ Λαοίιιέδοντος, κατά τὴν ἶλικίαν γεγονότα την
(1)] τοῦ Vlllg.) Ὀρφέως, πλανηθῆναι κατὰ πολλοῖς τόπους τῆς
οἷκουμέιής κτλ. Suid. 111‘.223d.

14

MAGISTRI

APOLL. ET SOLIS CULTOR

MUSICES VIS

44—52

44. Alexand. Polyhistor ex Artapano Indan (Christ Ab—

hdlgn. bayer. Akad. XXI 1901, 464) ap. Euseb. Praep. eV. 1X 27 p. 432a (I 499, 8 Dind.)’ὑπὸ δὲ τῶν Ἑλλήνων αΰτόν (film’i‘oor)
ιῖνόρωθέττα Μουσαῖον προσαγορευθῆναι. γενέσθαι δὲ τὸν Μοίϋσον

τοῦτον Ὀρφέως διδάσκαλον. οἱνόρωθείτα ô" αΰτὸν πολλὰ τοῖς ἀνθρώποις εὔχρηστα παραδοῦναι κτλ.
APOLLINIS ET Soms CULTon. 45. Aeschyli Βασσάραι (Jessen RE? ΠΙ 104) secunda Lycurg‘iae tragoedia Nauck FTG2 p.9; G. Haupt Comment. archaeol.

in Aeschyl. (Diss. Ha]. ΧΙΠ 1896) 146; Kern Orph. 6; Robert
Heldens. I 402; V. nr. 113. MUSICES VIS.

46. Athen. XIV p. 6320 τὸ ô" Ἑλλήνων σοφία τῆι μουσικῆι μάλιστ’ Οὲὶεᾶῑὼοη.) καὶ διὰ τοῦτο τῶν μὲν ἡμιθέων Ὀρφέα μουσικώτατον (ὄντα
ἔκρινον.

ὅλον ἔοικεν ἡ παλαιὰ τῶν εἶναι δεδομένη] (ἐνδεδεμένη θεῶν Ἀπόλλωνα, τῶν δὲ add. Kaib.) καὶ σοφώτατον

47. Simonides fr. 40 (PLG III4 p. 408) τοῦ καὶ ἀπειρέσιοι,ποτῶντο ὄρνιθες ὑπὲρ κεφαλᾶς, οἷνὰ ô" ἰχθύες όρθοὶ κυανέου
ἐξ ἱῑδατος ἅλλοντο καλᾶι σὺν ἅοιδᾶι.

48. Aeschyl. Agamemn. 1629 Ὀρφεῖ δὲ γλῶσσαν τὴν ἐναντίαν ἔχεις ὃ μὲν γὰρ ἦγε πάντ’ ἀπὸ φθογγῆς χαρᾶι.
49. Euripid. Bacch. 560 τάχα ô" ἐν ταῖς πολυδέτΰρεσσιν

Ὀλύμπου θαλάμαις, ἔνθα πότ’ Ὀ. κιθαρίζων σύναγεν δένδρεα μούσαις, σύναγεν θῆρας ἀγρώτας V. nr. 38. ὅθ. Iphig. Aul. 1211 εἰ μὲν τὸν Ὀρφέως εἶχον, ὦ πάτερ,
λόγον πείθειν ἐπιὲιὸουσ’ ὥσθ’ ὁμαρτεῖν μοι πέτρας, κηλεῖν τε τοῖς λόγοισιν οὓς ἐβουλόμην, ἐνταῦθ’ ἄν ἦλθον, V. Alcest. 357 nr. 59; Stemplinger Plagiat in der griech. I/iterratm' 254. 51. Apollon. Rhod. Argon. I 26 αὐτὰρ· τόν γ’ ἐνέπουσιν

ιῖτειρέας οὔρεσι πέτρας θέλξαι ἀοιδάων ἐνοπῆι ποταμῶν· τε ῥέεθρα. φηγοὶ ô" ἀγριάδες, κείνης ἔτι- σήματα μολπῆς, οἷκτῆς Θρηικίης Ζώνης ἔπι τηλεθόωσαι ἑξείης στιχόωσιν ἐπήτριμοι, ἃς ὅγ’ ἐπιπρό θελγομένας φόρμιγγι κατήγαγε Πιερίηθεν, quem
sequitur Pompon. Mela ΙΙ 28. 52. Verg. Culex 117 Nicandr. Ther. 461 Ζωναῖά τ’ ὄρη

χιόνεσσι φαληρα καὶ δρύες Οἰαγρίδαρ.
tantum non 0. Heme restantem

tenait ι-ῂήε silvasque canenâ’o cf. ibidem 278.

53-55

MUSICES VIS

15

53. ἨοΓειῒ.. carm. I 12, 6 gelidore in Haenio, unde vocalem
teniere insecutae Orphea silrae et ΠΙ 11,12 tu potes tigris comitesque silcas ducere et rives celeres niorari; cessitinmanis tibi blandienti ianitor aulae cum B. Heinzei commental‘io.

54. Conon f. 45 οὕτω δὲ θέλγειν καὶ κατακηλεΐν αΰτὸν οἰτόάῖς εἶναι σοφόν, οἷς καὶ θηρία καὶ οἰωνοὺς καὶ δὴ καὶ ξύλα

καὶ λίθους σιιχηπεριιόστεῐν ὑφ’ ἡδονῆς. Apollodor. I 14 ὁ ἀσκήσας
κιθαροοιδίω», ὃς ἄιδοον ἐκίνει λίθους τε καὶ δένδρα. Pausan.

VI 20,18 ἠξίου δὲ οὗτος (ὁ) Αἰγύπτιος (αἰγυπτίουσος L, em. et suppl. Bekk.) εἶναι. μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ τὸν Θρᾶικα Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν (V. nr. 84 88.), καὶ αὐτοῖς ἐπάιδουσι θηρία τε ἄφικνεῑσθαι τῶι Ὀρφεῖ καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.

55. Seneca Herc. fur. 572 quae silvas et aces saxaque traxerat ars, quae praebuerat fluminibus moras, ad cuius sonituni constiterant ferae; Medea 228. 626; Herc. Oet. 1036; Lucan. Orpheus f1“. 6 Hos. Macrobius Somn. Scipion. Π 3, 8 (m myth. Vat. ΙΙΙ 8, 20

V. Raschke De Alberico mythologo 86) hinc aestimo et Orphei cel
Amphionis fabulani, quorum alter aninialia ratione carentia alter sazca quoque trahere cantibus ferebantur, sumpsisse principium quia primi forte gentes vel sine ratiouis cultu barbaras vel saxi instar nulle aficctu molles ad sens/uni voluptatis canendo traccerunt. Orph. Argonaut. 74. 260. Plura cumulavit Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 1115. De vasculis inter quae eminet Atticum Archaeol. Zeit. 1884, 272 cum inscriptione,Ὀρφεῦ χαῖρε aliisque artis monumentis Robert Heldens. I 399. De monumentis Christianis praeter ea, quae Robert 1.1. 399 n. 5 enumeravit, scripserunt Th. Roller Les Catacombes de Bonze I (s. a.) 244 p1. 36, ΙΙ 1881, 26 p1. 55; Edg. Hennecke Altehristl. JIIalerei 1896, 288; F. X. Kra'us Geschichte der christl. Kunst Ι 1896, 214; K. Michel Gebet und Bild in friihcliristl. Zeit 1902, 50. 69 n. 3; J0s. 'Wilpert lllalereien der Katakomben Boni-s 1903,

38. 241; Carl Maria Kaufmann Handbucli der christl. Archanlogie 1905, 307. 451; L. von Sybel Christl. Antilce I 1906, 246; H. Leclerq Manuel d’archéologie chrétienne depuis les origines jusqu’au VIII. siècle I 1907, 127. 163. 172; Ο. VVulff Altchristl.

und mittelalterl. byzantin. und italien. Bildwerke (musei Bero— linensis) I 1909, 23 n. 40; 32 n. 71; 234 n. 1146; Marcel Laurent L’art chrétiennc priniitii'c I (1910) 63; R. Henning Dcnlcni. der

16

MUSICES VIS

INSTRUMEN TA MUSIGA

55 — 57

elsässischen Altertzmzs-Sammlung,ειι Βέναβοανῃ 1912, 26 tab. 24; Aus’ m Weerth-Witte Iäondgmbm der szst und Monographie 2'n οἷαι Elfcnbez'nm-beiten des christl. Altertums und Mittelalters 1912, 1 tab. 4 (pyxis monasterii Bobbiensis); J. Ficker Altchm'stl. Denkmäler and Anfänge des Christentums 27m Rlzcingebz'et ed. ΙΙ 1914, 41 V. nrr. 149. 150. Fabulam Orphei respicere Videtur etiam Zacynthiorum

cantus neohellenicus ap. B. Schmidt Griechz'sche Märchen, Sagen. and Volksla‘edcr 204 n. 60 ε17 κόρη ἐτραγούδησε τσῆ Τρίχας τὸ γιοφῦρι. Καὶ τὸ γιοφύρι έρράγισε, κῂ ὁ ποταμὸς ἐστάθη, καὶ τὸ λιοντάρι τ’ ἄκουσε κῂ ἐστάθη κῂ ἀφουγκράστη” ἡ κόρη ποῦ έτραγούδησε νὰ ματατραγουδὴσηι. INSTRUMENTA MUSICA. 56. Pindar. f1‘.139b Schr. e schol. Il. Ο 256 τὸν χρυσοῦν ἀορτῆρα περὶ τὴν κιθάραν ἔχοντα’ καὶ Πίνδαρος χρυσάορα Ὀρφέα φησί. Platon Symp. 179d nr. 60 κιθαρωιδός cf. Ion 533 b, ubi Ο. cum Thamyride et Phemio componitur, Conon f.45 nr. 39 ἐπετήδευε οὲ μουσικὴν καὶ μάλιστα κιθαρωιόίαν, Agatharchid. de mal". rubr. 7 (GG Ι 115) κιθαρίζοντι. διὰ φιλομουσίαν τὰ ὅρη καὶ τὰς πέτρας
ἀκολουθεῖν. Hygin. f. 273 nr. 81. Martian. Capell. I 3 Oeagm'us citharista cf. IX 927, Lib. monstr. nr. 67 quintus citharista. Plin. Nat. hist. VII 204 Cithamm Amphz'on (Sc. z'nvem't), ut αἰτῶ, 0., ut aliz', Limes. Diodor. ΙΙΙ 59, 5 (Dionys. Scytobrach.) Apollinem τῆς

κιθάρας ἐκρῆξαι τὰς χορδὰς καὶ τὴν εὑρημένην ἁρμονίαν ἀφανίσαι. (6) ταύτης δ’ ὕστερον Μούσας μὲν ἀνευρεῖν τὴν μέσην, Λίνον δὲ τὴν λίχανον, Ὀρφέα δὲ καὶ Θαμύραν (Θάμυριν cl. ΙΙ) ὑπάτην καὶ παρυπάτην. Georg. Cedren. Histor. compend. I 53,1 s. Bekker (Migne 121,80) ὕστερον δὲ Μούσας καὶ Ὀρφέα ταύτην (se. την κίθαριν) ἀνευρεῖν Λίνοοι.. 57. Ps.—Eratosthen. catasterism. 24 p.138 Rob, 28 01. κατεσκευάσθη (se. λύρα) δὲ τὸ μὲν πρῶτον ὑπὸ Ἑρμοῦ ἐκ τῆς χελώνης καὶ τῶν Ἀπόλλωνος βοῶν, ἔσχε δὲ χορδὰς ἑπτὰ ἀπὸ τῶν Ἀτλαντίδων (Ἀτλαντηρίδιον codd.). μετέλαβε (Unger] μετέβαλε L, κατέβαλε Ο) δὲ αὐτὴν Ἀπόλλων καὶ συναρμοσάμενος οόιδὴν Ὀρφεῖ
ἔδωκεν, ὃς Καλλιόπης υἱὸς (ὃν, μιᾶς τῶν ΛΙουσεῦν, ἐποίησε τὰς

χορδὰς ἐννέα ἀπὸ τοῦ τῶν ΆΙουσιῧν ἀριθμοῦ καὶ προήγαγεν ἐπὶ πλέον, ἐν τοῖς ἀνθρώποις δοξαζόμενος οὕτως, ὥστε καὶ ὑπόληψιν ἔχειν περὶ αὐτοῦ τοιαύτην, ὅτι καὶ τὰς πέτρας καὶ τὰ θηρία ἐκίλει διὰ τῆς (ὀιδῆς V. nr. 136. Hygin. Astronom. ΙΙ 7 Apollo

57—59

INSTRUMEN’FA MUSICA

CONIUGES

17

tyra accepta dicitin‘Orphea docuisse, et postquam ipse eithamm invenerit, illi ly'ram coaieessisse; Manil. Astron. I 324; V 325; Avien. 621 liane (se. ehelyn) τιὒὶ riia‘sam concentus superi complevit paleher Apollo, Oi‘pkea Pangaeo doem't gestaie «ςιιό antre. hic iam fila noirem docta in modulamioia movit Musaram ad speeiem Illusa satiis, ille repertor earmina Pleiadam montera deduxeiat. at 0mn inpia.Bassaridum carpsisset dextem vatem et devota νίν-τινι ΐθῃενεπι Libethm pei‘emptum, intulit hanc caelo miseratus Iuppiter artem praestantis 't'Zt'l‘ett’iS, pecudes qui et flumina vates

flexerat. at mai (Grotius] adnixi VA, ac m'ai Breys.) qua semet
sidera ponte (M. Haupt Herm. VII 1873, 13 = Opusc. ΙΙΙ 573, ροννο YA) sastollant, laevam propter chelys kaee femar adstat. Nicomachus Geras. (Musici script. Gr. ed. Ian) 266, 2 τὴν λύραν

τὴν ἐκ τῆς χελώνης φασὶ τὸν Ἑρμῆν εὑρηκέναι καὶ κατασκευάσαντα ἕπτάχορόων παραδεδωκέναι τὴν μάθησιν τῶι Ὀρφεῖ (nr. 163). Callistrat. ἐκᾳράσ. 7 p. 59,11 Schenkl-Reisch μετεχειρίζετο δὲ τὴν λύραν, ἡ δὲ ἰσαρίθμωυς ταῖς Μούσαις ἐξῆπτο
τοὺς φθόγγους. Isidorus Etymolog'. ΙΠ 22, 8,135. Lindsay ad eizius (se. testadinis) speeiem Ilfei'eurius lyram fecit et Orpheo tradidit, qui eiits i‘ei maxime emt stitdiosas. Seneca Herc. Oet. 1033 aptans Pieriam chelg/n. n

58. Pindar. Pyth. IV 176 ἐξ Ἀπόλλωνος δὲ φορμιγκτὰς
ἀοιδᾶν,πατὴρ ἔμολεν, εῧαὶνητος Ὀ. c. schol. (ΙΙ p. 139 S. Drachm.)

V. nr. 22. 77. Apollon. Rhod. Argon. I 31 nr. 51; [Theocn] Ἐπιτάφ. Βίωνος (Mosch. ΙΙΙ) 123 Ὀρφεί ἁδέα,φορμίζουτι V. nr. 62.
58 a. Servius in Vergilii ‘Aeneid. VI 645 (περ non Threicius longa cari-n veste sacerdos) (m myth.Va.t. ΙΙ 44; ΙΠ 19. 20; V. Raschke

De Alberico mythologo Bresl. philol. Abhdlg. 45, 86) O. Calliopes
masae et Oeagri flitminis filias fait, qui prinms orgia instituit, primus etiam deprehendit harmoniam, id est circulomm mandanomm sonum, qaos noue-ni esse novimus’. e quibus summas quem anastrooi dicunt, sono eai'et, item ultimas, qui terranas est. reliqui septem szmt, quowmi somnn deprehelndit 0., zmde itti septem fingitm‘cïiordis... ‘saeerdos’ autem, quia et theologus fuit et orgia primus institiiit.

CONIUGES: ANONYMA. 59. Euripid. Alcest. (anni 438) 357 (V. nr. 50) εἰ ô" Ὀρφέως {un γλῶσσα καὶ μέλος παρῆν, (ὅστ’ ἢ (Reisk.] ὡς τὴν codd.) κόρην Δήμητρος ἢ κείνης πόσιν ὕμνοισι κηλήσαατεὲ σ’ ἐξ Ἅιδου
Orphie. coll. Kern. 2

18

CONIUGES

ANONYMA

AGRIOPE

EURYDICE

59— 62

λαβεῖν κατῆλθον ἄν V. Med. (a. 431) 543 μήτ’ Ὀρφέως κάλλιον ὑμνῆσαι μέλος.
Eiusdem fere temporis anaglyphnm pulcherrimum Reisch

Grieclàz‘sche ï'Vez'hgesciz. 132; Kern Orph. 13; Robert Heldens. I 400 n. 4.
60. ISOCl‘at. XI 8 (Ὀ.) ἐξ Ἅιδου τοὺς τεθνεῶτας ἀνῆγεν.

Plat. Sympos. 179d Ὀρφέα δὲ τὸν Οἰάγρου ἀτελῆ ἀπέπεμψαν ἐξ (Ἀιδου, φάσμα (13] φάντασμα TW) δείξαντες τῆς γυναικὸς ἐφ’ ἣν ἧκεν, αὐτὴν δὲ οὐ δόντες, ὅτι μαλθακίζεσθαι ἐδόκει, ἅτε ὢν κιθαρωιδός, καὶ οὔ τολμᾶν ἕνεκα τοῦ ἔρωτος ἀποθνήισκειν ὥσπερ Ἄλκηστις, ἀλλὰ διαμηχανᾶσθαι (BTJ διαμηχανήσασθαι W) ζῶν εἰσιέναι εἰς Ἅιδου. τοιγάρτοι διὰ ταῦτα δίκην αὐτοῖι ἐπέθεσαν, καὶ ἐποίησαν τὸν θάνατον αὐτοῦ ὖπὸ γυναικῶν γενέσθαι cf.
Phaedon. 68 a ἀνθρωπίνων μὲν παιδικῶν καὶ» γυναικῶν καὶ

ὖέων ἀποθανόντων πολλοὶ δὴ ἑκόντες ἠθέλησαν εἰς Ἅιδου μετελθεῖν Weber 19 ss. 37; Kern 1.1. 13. AGRIOPE. 61. Hermesianax in Leontio ap. Athen. XIII 597b οἵην

μὲν φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν Οἰάγροιο Ἀγριόπην Θρῆισσαν στειλάμενος κιθάρην Ἁιδόθεν· ἔπλευσεν δὲ κακὸν καὶ ἀπειθέα χῶρον, ἔνθα Χάρων Ῠάκοὴν ἕλκεται εἰς ἄκατον 5 ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης δ’ ἐπὶ μακρὸν ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ μεγάλων ῥυομένης δονάκων. πόλλ’ ἔτλη παρὰ κῦμα μονόζωστος κιθαρίζων Ὄ.,
παντοίους δ’ ἐξανέπεισε θεούς· Κωκυτόν τ’ ἀθέμιστον ἐπ’

ὀφρύσι μηνίσαντα

10 ἠδὲ καὶ αἰνοτάτου βλέμμ’ ὑπέμεινε· κυνός,

ἓν πυρὶ μεν φωνὴν τεθοωμένου. ἐν πυρὶ δ’ ὄμμα, σκληρὸν τριστοίχοις δεῖμα φέρον κεφαλαῖς. ἔνθεν ἀοιδιάων μεγάλους

ἀνέπεισεν ἄνακτας Ἀγριόπην μαλακοῦ πνεῦμα λαβεῖν βιότου.
2. 14 Ἀργιόπην Zoëga, Μειεῶ ΟιῬῙι. 150 11. 41. 4 ἀκοὴν Α] ἀκέων

Herwerd., ἁκέην Wilamowitz, μικρὴν Hiller v. G.,
μὲνη Α, corr. Ruhnk. 7 πόλλ’ Kaib.) ἀλλ’ Α.

5. 6 λίμνηι et ῥυο· 10 εἶδε καὶ Herm.
13 λυδιάων Α,

μονόζωστον Α, corr. Ruhnk.

9 μηνίσαντα Kaib.] μηδείσαντα Α, μειδήσαντα Musur.
11 φωνήν Lennep] φωνή Α. corr. Musur. 12 φέρον Ruhnk.] φέρων Α.

EURYDICE (de nominis origine Kern Orph. 13).

62. [Theocn] Ἐπιτάφ. Βίων. (Mosch. ΙΙΙ) 122 (V. nr. 58) οὐκ ἀγέραστος ἐσσεῖθ’ ά μολπά, χώς Όρφέι πρόσθεν ἔδωκεν ἁδέα φορμίζοντι παλίσσυτοι» Εΰρυδίκειαν.

62— 65

EURYDICE

19

Ante Vergilium, qui Cul. 268—295 et Georg. IV 453 ss. fabulam notissimam narrat, poetas Alexandrinos fusius de Orpheo et Eurydice egisse certum est; attamen Vergilium in Georgicis Philitae vestigia pressisse Maassius 011972. 296 mihi non comprobavit. (V. etiam Vollgraff Nz'icander and Ουίᾶ Ι 42; Malten Kyrene 31). Praeter Vergilium e poetarum Romanorum numero maxime afferendi sunt Ovid. Metam. X 1; Seneca Herc. fur. 569; Herc. Oet. 1061; Lucan. in Orpheo 328 Hos.

63. Apollodor. Bibl. I 14—15 Καλλιόπης μὲν οὖν καὶ Οἰάγρου κατ’ ἐπίκλησιν δὲ Ἀπόλλωνος (nr. 22), Λίνος, ὃν (Ηρακλῆς ἀπέκτεινε (nr. 27), καὶ Ὀ. ὁ ἀσκήσας κιθαρωιδίαν, ὃς ἄιόων ἐκίνει λίθους τε καὶ δένδρα. ἀποθανοῦσης δὲ Εῧρυδίκης τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, δηχθείσης ὑπὸ ὄφεως, κατῆλθεν εἰς Ἅιδου θέλων ἀνάγειν (corr. Heyn.] ἀγαγεῖν Α, ἀναγαγεῖν vulgo) αὐτήν, καὶ Πλούτωνα ἔπεισεν (ἔπειθεν Herch.) ἀναπέμψαι.. ὁ δὲ ὑπέσχετο τοῦτο ποιήσειν, ἄν μὴ πορευόμενος Ὀ. ἐπιστραφῆι πρὶν εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ (corr. Faber, αὐτοῦ Α) παραγενέσθαι· ὁ δὲ ἀπιστῶν ἐπιστραφεὶς ἐθεάσατο τὴν γυναῖκα, ἡ δὲ πάλιν ὑπέστρεψεν. εὗρε δὲ ÎO. καὶ τὰ
Διονύσου μυστήρια καὶ τέθαπται περὶ τὴν Πιερίαν διασπασθεὶς ὑπὸ τῶν Μαινάδων. Diodor. IV 25,4 (ΠΥ. 97); Conon. f. 45 (ΒΓ. 39); Pausan. IX 30, 4 (nr. 93); Plutarch. De sera num. Vind. 22 p. 466 c; V. Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 1160; Kern RE2 VI 1322; Orph. 12. 24; Robert Heldens. I 400. 64. Vergil. Georg. IV 460 ιιι chorus aequalz's Dryadum clamore supremos implerunt montes cum Servio ergo et Eurydz'ce Dryas et eodem 317 Eurydz'cen nympkan (myth. Vat. ΙΙ 44). Ful-

gentius mitolog. ΙΙΙ 10 (unde myth. Vat. ΠΙ 8, 20) Ο. Eum'dz'eem
n-z'mfam amavit; (12mm sono cithamc mulcens uæorem dum't. Hanc Aristeus pastor dam amans sequitulr, illa fug’iens in serpentem incidz't et marina est. Maafi O-rph. 149 n. 40 (Keseling De myth. Vat. sec. font. diss. Hal. 1908, 88). 65. Myth. Vat. I 76 0., Ocuyrz' et Calliopue Musae films, αἱ quidam putant, Apolllz'm's filiam (Apollz'm's filich Bode) kabm't uæorem Eurydicen. Quam dam A/rz'staeus, Cyreows films, pastor cupidus, perseqm'tur, «volens 6mn stchmrc, illa fugiens concubit‘um, serpentem non dev-z’tavit," et Izaec ει causa mariés fuit. O. coactus desidem'o coniuga's tentam't dulcedz‘ne cantus cithame lem’re Βίτωνι et Proserpz'nam, si posset Eurydz'cen ad superos revocare. Descendens igz'tur ιιιί inferos in ovziseïatioazem cos cantu suo compulit; acceptaquc lege,,ἐπιμείνανίύ Eurydz'cen z'ta demum,
0*

20

EURYDICE

ARISTAEUS

65— 68

si non ante respeæisset, qaam ad supei’os pem‘enia'et. Deinde ut est dura amantium perseveraaitia, O. timens ne non inesset pellicitis Ditis fides, respcæit et irritum feoit 32mm laborem. Reversus deinde ad superos qui parient prosperas expertus erat mgotias, perosas omne genus femineum solitadinibus se dedit (V. m‘. 76). Raschke De Alberico mytholog'o 86. 66. Albericus mythol. = myth. Vat. ΙΙΙ 8, 21 (Raschke De

Alberico myth. 87) Remigio (comm. in Martien. Capell.?) tamen
de hoe figmento aliter oidetmx Ait enim, Earydieen ideo Orphei dictam esse eoniugem, quia faemidiae comes debet esse discretio. Ipsa oei‘o serpente laesa ad infermmi descendit, cam tewenis inhiando oommodis 88788788 iniquitatis ιιζῖ sinistram partem infleetitiw. Seol si respicit, retrahitiw ad terrena, nec oranti Orpheo a‘edditiw. Nam cum terremos animus saeealaria mimis concupiseit, τίω· eum aliqua oratio ad statum rectitudinis erigit, quia a Proserpina, id est maxima oitiomm tenetw illeoebra. 67. Liber Monstror. Ι 6 cod. Pithoean. VIII. fere saec. (M. Haupt Opusc. Π 224) 0. citharista erat Aeneae (Aeniiis Berger V. m‘. 30) et quiaitus citharista in Graeoia postmodum Eurydice (emdita cod.), aæor ipsias, a seqoente percassa mortua erat, et paene insamzs factus est et in silois lyram peroutiebat et bestiae ad audiendum lyram (lira cod.) ipsias oem‘ebant. Maafi 0r17h.142; Rohde N. Heidelb. Jalwb. VI 1895, 9 = ΚΖ. Schr. ΙΙ 302. Lucano ascripsit Hosius Lucan. p.329 fr. 6, quia in libro Monstror. praeeunt verba: faimi sili'icolae,... quos poeta Lueanus secmidum opinionem Graeoomm ad Orphei lymm cum inmmzerosis femrmn generibus eantu dedaotos cecinit. ARISTAEUS.

68. Vergilius Georg. IV 453—558 Orphei fabulam cum
Aristaei mytho contaminavit poetam aetatis Alexandrinae Maassio Oiyoh. 283. 289 n. 88 iudice (contradixit Skutsch AuS Vergils Friihzeit 143, cui astipulatur Malten Kyrene 29) secutus; V. etiam Robert Heldens. I 403, qui Orphei cultum cum Aristaei religione unquam coniunctum fuisse iure negavit. Nam probant nec Vergilii versus 1.1. 544 post, abi ποντα suos Aurora ostenderit orties, inferias Orpîzci Lethaea papavera mittes et nigram mactabis ai‘em lucamqae revises: plaeatam Eiwydioen oitula oenerabere caesa nec mens apud Cyrenen situs: Nigidius Figulus apud schol. Germanic. 154,12 Breys. ab antiquis quidem dicitiw Ai‘istaeum

68-——72

ARISTAEUS

APUD INFEROS

21

Apollz'm'sfiluwn futsse, quem Apollo fertur ex Cyreuaprocreasse, quam eoupressz't tu monte Orpheo, qui Ogre/ms est appellent/us. De Vergilii scholiastis et mythographis V. nr. 64—66 et Keseling 11. 87 s. APUD INFEROS (V. nr. 59 ss.). 69. Pausan. X 30, 6 de Polygnoti Necyia: άποβλέψαντι (δὲ

αὖθις ἐς τὰ κάτω τῆς γραφῆς, ἔστιν ἐφεξῆς μετὰ τὸν Πάτροκλον
οἷα ἐπὶ λόφου τινὸς Ὅ. καθεζόμενος, ἐφάπτεται δὲ καὶ τῆι

ἀριστερᾶι κιθάρας, τῆι δὲ ἑτέραι χειρὶ εἰτἐας ψαὕει' κλῶνες εἰσιν ὧν ψαὔει, προσανακέκλιται δὲ τῶι ὃένὀ'ρωι. τὸ δὲ ἄλσος ἔοικεν εἶναι τῆς Περσεφόνης, ἔνθα αἴγειροι καἰ εἰτἐαι δόξηι τῆς Ὁμήρου πεφύκασιν' Ἑλληνικὸν δὲ τὸ σχῆμά ἐστι τῶι Ὀρφεῖ, καὶ οὔτε )} ἐσθῆς οὔτε ἐπίθημά ἐστιν ἐπὶ τῆι κεφαλῆι Θράικιον. τῶι ὁένὄρωι δὲ τῆι εἰτέαι κατὰ τὸ ἕτερον μέρος προσανακεκλιμἐνος ἐστὶν αὐτῆι Προμἐὄων. Robert Nekyz'a des Polyguot, XVI. Hall.
ÏVuzeIcelmanuspmgr. 1892, 49; R. Schoene Areh. Jahrb. VIII 1893, 213; Six Atkeu. Illitt. XIX 1894, 338; Robert lVIamthousehlaeht in der Potlctle, XVIII. Hall. ïVz'uclcelmunuspt‘ogr. 1895, 122; Knapp Orpheusdarst. 11; Gruppe ap. Rosch. III 1157. De vasculis Italiae inferioris Aug.VVink1e1’ Dte Darstelluugeu der Uuterwelt auf uutem'tal. Vaseu (Bresl. plu'lol. Abhdlgu. III 5) 1888; E. Kuhnert Jahrb. d. arehaeol. Instituts VIII 1898, 104; Milchhoefer Philolog. N. F. VII 1894, 385; Kuhnert eodem loco VIII 1895, 193; Furt-

waengler—Reichhold Grteeh.Vaseumalerei ad tab. X (I 47); PrellerRobert JIIg/th. I4 832; Robert Heldeus. I 400 n. 4. 70. Vergil. Georg. IV 469 ingressus mauesque adtz't regemque tremeudum uesez'aque humauis precz'bus mansueseere conta. ut cautu commotae Erebz‘de sedz'bus imis umbme tbaut teuues simulaemque luee eareutum... 481 quiu ipsue stupuere domus atque tuttma Letz' Tartam caeruleosque impleæue em'm'bus cmguz's Eumem'des, teuuttque. tuhz'aus m‘a Cerberus 0m utque Iæz‘om’z‘venta rata eou— stitit orbz's. Imitatus est praeter alios Lucan. in Orpheo fr. 3 Hos. uuue pleuas posuere eolos et stamtua Pareue, multaque delutz's

(dilate‘s Baehrens) haeseruut saeeula filts.‘G. Ettig Acheruntica
Leipz. Stud. XIII 1891, 317 11.6. 71. Horat. carm. III 11, 21 de Orphei lyre: quz'u et Iæz‘ou Tttg/osque voltu risit invita; stetz't “Μα paullum sicca, dum grato Dauut puellas curmz'ue mulces, V. nr. 70. 72.

72. Ovid. Metam. X 11 quum (sé. Eurydteeu) satis ud supems
postquum Rhodopez‘us aums deflem't vutes, ne uou temptaret et

22

VENERIS CONTEMPTOR

AMOR PUERORUM

72——77

mail/ras, ad Styga Taenaria est ausus descendere porta perqae leves papules simulaeraque fimeta sepalero Persephonen adiit inamoenaque regoia tenentem umbramm domimtm palsisque ad earmina nervis sie ait... 40 talia.dicentem nervosq’ue ad i'erba moventem exsalngues flebant a'nimae; nec Tantalas imdam captavit refugam, stapaitque Iæionis orbis, nee earpsere ieear volaeres, arnisque iacarunt Belides, inque tua sedisti, Sisyphe, saxo. timc primum lacrimis victamm caa'onine fama est Emneaiidum madaisse genas, nee i'egia coniimæ sastinet oranti nec, qui regit ima, negai'e, Earydicenqae vacant: ambras erat illa recentes inter et ineessit passa de valiiere tarda. Alia congessit Gruppe ap. Rosch. ΠΙ 1160. 73. SerV. Verg. Georg. IV 492 quasi exaltai'ent ambrae redita Eurydiees. Lacanus in Orpheo (f1: 4 Hos.) dieit faetam strepitum redeunte Eui'ydiee 0b hoc, qiiia ‘gaudeiit a lace relictam (reductam Burm.) Eurydicen itemm sperantes Orphea maiies’. 74. Ovid. Metam. X 72 orantem frustraqu iteo'um transire volentem portitor areaerat: septem tamen ille diebas sqaalidas in ripa Oereris sine mimere sedit; cura dolorqae animi laei'imaeqae alimenta faere. esse deos Erebi erudeles questus, in altam se recipit Rhodopen pulsamqae aquilonibus Haemam. 75. Vergil. Georg. IV 507 de Orpheo ex inferis reverso septem illam totos perhibent ex ordine menses rape sab aëria deserti ad Strymonis andam flevisse et gelidis haec evolvisse sub antris muleentem tig'ris et agentem carmine quercas. VENERIS CONTEMPTOR. 76. Vergil. Georg. IV 516 n’alla Venus, non alli animmn flexere hymenaei, unde mythogr. Vaticanus I 76 (nr. 65) reversas deinde ad saperos, qui parum prosperas expert/as erat nuptias, perosas omne genas femineam, solitadinibas se dedit. Ovid. Metam. X 78 Tertias aequoreis inelasum Piscibas anmmz finierat Titan, omnemque refagerat O. femineam Venerem, sea quod male cesserai illi, sive fidem dederat; multas tamen ardor habebat imagere se vati, maltae dolaere repulsae V. sequentia nr. 77. Hygin. Astron. VII 2 nr. 77; v. etiam Plato Respubl. X 62οα nr. 139. AMOR PUERORUM. 77. Phanocl. ap. Stob. Eclog. IV 20, 47 (IV 461, 3 Hense) Anthol. lyr. ed. Bergk? p. 165 fl‘. 1: “Il (ὃς Οἰάγροιο πάις Θρηίκιος

77

AMOR PUERORUM

23

Ὀ. ἐκ θυμοῦ Κάλαϊν στέρξε Βορηϊάδην, πολλάκι δὲ σκιεροῖσιν ἐν
ἄλσεσιν ἕζετ’ ἀείδων ὁέρκομένου Κάλαϊν. ὃν πόθον, οὐδ’ ἦν οἱ θυμὸς έν ἡσυχίηι, τὸν μὲν Βιστονίὸες κακομήχανοι ι’μφιχυ-

5 ἀλλ’ αἰεί μιν ἄγρυπνοι’ὑπὸ ψυχῆι μελεδῶναι ἔτρυχον, θαλερὸν θεῖσαι ἔκτανον εΰήκή φάσγανα θήξάιιιεηιι, οὕνεκα πρῶτος ἔδειξεν ἐνὶ Θρήικεσσιν ἔρωτας 10 ἄρρενας, οὐδὲ πόθους ἤινεσε θηλυτέρων. τοῦ ô" ἀπὸ μὲν κεφαλὴν, χαλκιόι τάμον, αὐτίκα δ’ αὐτὴν εἰς ἅλα Θρηικίην ῥῖψαν ὁμοῦ χέλυῖ ἥλωι καρτύνασαι, î'v’ ἐμφορέοιντο θαλιίσσηι ἄμφω ἅμα, γλαυκοῖς τεγγόμεναι ῥοθίοις. 15 τὰς δ’ ἱερῆι Λέσβιοι πολιὴ ἐπέκελσε θάλασσα· ἠχὴ ô" ὥς
λιγυρῆς πόντον ἐπέσχε λύρης, νήσους τ’ αἰγιαλούς θ’ ἁλιμυρέας,

ἔνθα λιγεῖαν

ἀνέρες Ὀρφέίην ἐκτέρισαν κεφαλήν.

ἐν δὲ χέλυν

τ’ύμβωι λιγυρὴν θέσαν, ἥ καὶ ἀναύδους

20 πέτρας καὶ Φόρκου

στυγνὸν ἔπειθεν ὕδωρ. ἐκ κείνου μολπαί τε καὶ ἱμερτὴ κιθαριστύς νῆσον ἔχει, πασέων δ’ ἐστὶν ἀοιδοτάτη. Θρῆικες δ’ ὠς ἐδάησαν ἀρήϊοι ἔργα γυναικοῖν ἄγρια, καὶ πάντας δεινὸν ἐσῆλθεν ι’ίχος, 25 ἃς ἀλόχους ἔστιζον, î'v’ ἐν χροῒ σήματ’ ἔχουσαι κυάνεα στυγεροῦ μὴ λελάθοιντο φόνου. ποινὰς δ’ Ὀρφῆῖ κταμένωι στίζουσι γυναῖκας εἰς ἔτι νῦν κείνης εἵνεκεν ἀμπλακίης.
4 οὐδέ οἳ ἦν Herm. Orph. p.785. 8 εὖ 1 θ’ρηϊκίου codd., corr. A2.

μήκη Tr. 9 πρῶτος ἔδειξεν Nauck Mél. gréco-rom. IV 1879, 497 n.] πρῶτον (πρῶτος A2) δεῖξεν codd.; πρῶτον ἔδειξεν Gesn}. 11 αὐτὴν Gresn.1 marg., inde ΑΞ] υπῆν S, ὑπῆν M, ἀπῆν A‘. 20 ἔπειθεν codd. praeter ἔπυθεν Tr.] ἔπεισεν (cf. Lob. Agl. ΙΙ 865) Bergk 1.1. p. XIX. 23 ἀρήϊα Tr. 25 ἃς δ’ vel ἃς τ’ ἀλόχ. Bergk 26 πόνου Α. 27 στίζουσι S] στίξουσι MA. Phanoclem sequitur Ovidius Metam. X 83 (nr. 76) ille etz'am Thmcum populz's fuit auctorr,amorem in teneros transferre mares citraque inventant aetatz’s brave νον et primos carpere flores; Preller Rhein. Mus. IV 1845, 402 = Ausgew. Λαΐδ’. 373; R. Heinze Ber. Sticks. Ges.Wz'ss. LXXI 1919, 90. Hygin. Astron. Π 7 nonmtllt (mm, quod O. primzts puem'lem amorem induxem't, multem'bus visum contumelz'am fecz‘sse; hac νε αἶ) Ῐιίε z'nterfectum (DGN] fecz‘sse illis cab hac νε intcrfectum vulgo). Philargyr. in Verg. Georg. IV 520 (ΙΙ 346 Lion) O. autem quom‘am post obz'tum Eurydz'ces omnes femz‘nas fastidtz't, translate in pueros amore, dtscerptus est. Ad V. 25 V. Plutarch. De sera num. Vind. 12 p. 557d οὐδὲ γὰρ Θρᾶικας

ἐπαινοῦμεν ὅτι στίζουσιν ἄχρι νῦν, τιμωροῦντες Ὀρφεῖ, τὰς αὐτῶν
γυναῖκας.

Contra Apollon Orphei ἐραστής Apion ap. Clem. Rom. Hom.
V 15 cf. Wilamowitzii Comment. grammat. ΙΙ 1879, 14, qui hoc ex Pindari de Orpheo loco (nr. 58) ortum esse iure opinatur.

24

ARGONAUTA

ISTHMIONICA

78 —81

ARGONAUTA. 78. Antiquissimus testis thesauri quem dicunt Sicyoniorum Delphici metopa, in que O. (Ορφας) et Philammon (.Er‘Z‘N? emendavit Robert Heldens. Ι 416 n. 6) lyras manu tenentes inter Argonautas stant V. nr. 1. Pindar. Pyth. IV1 76 V. nr. 58. Eurip. Hypsipyl. fr. I col. 3 V. 8 (de Arnim Suppl. Eurz'pid. 51):

μέσωι δὲ παρ’ ἱστῶι. Ἀσιὰς ἔλεγον ἰήϊον 10 Θρῆισσ’ ἐβόα κίθαρις
Ὀρφέως μακροπόλων,πιτῦλων ἐρέτηισ( κελεύσματα μελπομὲνα, τότε μὲν taxon/7.002) τότε δ’ εἰλατίνας ἅνάπαιχιια πλάτας.
9 ἔλεγεν pap., corr. Wilamowitz. 11 μακροπόλων pap., μακροπόδων Wilam., μακροπόνων VVecklein. 12 μελπομεναν pap., corr. Hunt. Versus Euripideos imitatur Statius Theb. V 343 ss; v. A. Reufiner De Statio et Euripide diss. Halens. 1921, 40.

79. Eurip. Hypsipyl. fr. LXIV col. 2 V. 35 ss. (de Arnim 66):

Εὒνεως· Ἀργώ με καὶ τόνδ’ ἤγαγ’ εἰς Κόλχων πόλιν. (Υψιπύλιγ ἄπομαστίδιον γ’ ἐμῶν στέρνων. Ei‘r.‘ἐπεὶ δ’ Ἰάσων ἔθαν’ ἐμός, μῆτερ, πατήρ - Ἥμ· οἴμοι κακ<ἀ> λέγεις, δάκρυά τ’ ὄμμασι-ν, τέκνου, ἐμοῖς δίδως. 40 Ιῧίῑνΰ >O. με καὶ τόνδ’ ἤγαγ’ εἰς’Θράικης τόπον. ‘Ytp.’ τίνα πατέρι ποτὲ χάριν ἀθλίω( τιθέμενος; ἔνεπέ μοι, τέκνον. Εὔν.· μοῧσιέν με κιθάρας Ἀσιάδος διδάσκεται· τοῦτ<ο>ν δ’ ἐς Ἄρεως ὅπλ’ ἐκόσμησεν μάχης.
36 ἂπομαστιὸίωῗ Diels Il3 165 11. 9b. 43 κιθαρις pap., corr. Hunt. 38 κακων pep, corr. Murray.

Robert Herm. XLIV 1909, 376; Herodori testimonia. v. nr. 5. 80. Apollon. Argonaut. I 32 Ὀρφέα μὲν δὴ τοῖοι· ἑῶν

ἐπαρωγὸν ἀέθλων Αἰσονίδης Χείρωνος ἓφημοσῦνηισι πιθήσας
δέξατο, Πιερίιμ Βιστωνίδι κοιρανέοντα (V. praecedentia nrr. 23 et 51), quem posteriores secuti sunt, quorum locos collegit Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 1155; Kern Orph. 27 et Robert Heldens. 1.1. De Orpheo in Argonauticorum carmine Orphico v. etiam C. Hoffmann De Pseudo-Orphei catalogo Argonautarum diss. Erlang. 1888, 3 et Kern 1.1. 33. De Orphei amore in Calain ap. Phanoclem nr. 77. V. quoque nrr. 99. 105. ISTHMIONICA. 81. Anonym. or. Corinth. = Dion. Prus.XXXV11 15 (ΙΙ 20,11 (16 Arnim) de ludis Argonautarum in Isthmo oelebratis: Ὀ. κιθάραι,

cllgoczlfiç πίμμαχον κτλ.; Hygin. f. 273 V. p. ΙΙ S. Ἐπιγράμματα.

82—86

MAGUS ET MEDICUS

25

MAGUS ET MEDICUS (Lob. I 235). 82. Eurip. Alcest. 962 (anni 438) ἐγώ καὶ όιιὶ μούσας καὶ μετάρσιος ἦιξα καὶ πλείστων ἁψάμενος λόγων 965 κρεῖσσον οὐδὲν Ἀνάγκας ηὗρον, οὐδέ τι φάρμακον Θρήισσαις ἐν σανίσιν, τὰς Ὀρφεία κατέγραψεν γῆρυς, οὔδ’ ὅσα Φοῖβος Ἆ(970)σκληπιάόαις ἔδωκε (Musgrave) παρέδωκε codd.) φάρμακα πολυπόνοις ἅντιτεμών βροτοῖσιν. Diels 113 165 n. 7, V. Wilamowitz Hem. Untei‘s. 224 n. 22, qui confert Hel. 513 (a. 412) λόγος γάρ ἐστιν οὒκ ἐμός, σοφῶν ό” ἔπος, δεινῆς Ἀνάγκης οὐδὲν ἰσχύειν πλέον.
Ad vs. 967 V. etiam Heraclid. Pontîcum ap. schol. Eurip. Alcest. 968

(ΙΙ 239 Schw.) ὁ δὲ φυσικὸς ἹῘρακλείόης (O.VOSS De Heraclid. Pontic. Vita et scriptis diss. Rostoch. 1896, 91 fr. 100) εἶναι ὄντως φησὶ σανίδας τινὰς Ὀρφέως, γράφων οὕτως ίτὸ δὲ τοῦ Διονύσου κατεσκεύασται [ἐπὶ del.Wi1am.] τῆς Θριὶικης ἐπὶ τοῦ καλοιχιιένοιτ Αἱμου, ὅπου δή τινας ἓν σανίσιν ἀναγραφὰς εἷναί φασιν (Ὀρφέως add. Wilam.); v. p. Π 8. Χρησμοί. Susemihl 1nd. XVI; Kern
Orph. 33.

83. Eurip. Cycl. 646 (chorus Satyrorum) ἀλλ’ οἷ " ênœcô'iÿr Ὀρφέως ἀγαθήν πάνυ, ὥς αὕτόματον τὸν όαλόν εἰς τὸ κρανίον στείχονθ’ ὑφάπτειν τὸν μΟνῶπα παῖδα γῆς Diels 11. n. 9. 84. Strab. VII 330 fr. 18 (nr. 40) ἄνδρα γόητα ἀπὸ μουσικῆς ἅμα καὶ μαντικῆς καὶ τῶν περὶ τὰς τελετὰς ὀργιασμῶν
ἄγυρτεύοντα. Plin. Nat. hist. XXX 7 Orphea putarem e propinquo primum pertiilisse ιιιῖ vicina Ιἰιεριιε superstitionem a medicina (Gronov.] ac vel ae medicinae codd.) promet/nm, si non expers scdes eius iota Thmce magices fuisset. Pausan. VI 20,18 nr. 54. 85. Apollon. Tyan. epist. XVI p. 113 Herch. μάγους οἴει δεῖν ὀνομάζειν τοὺς οἷπό Πυθαγόρου φιλοσόφους, οῗιόέ που καὶ τούς ιῖπό Ὀρφέως, Apuleius Apologia 27 p. 31, 21 Helm qui providentiam mundi curiosiiis vestigant et impensius deos celebmnt, eos Δνεγο vulgo mayas imminent, quasi facei'e etiam scicmt quae scicmt fieri, ut olim fuere Epimenides 615.0. et Pythagoms et Ostaiies, ac dein similiter suspectata Empedocli catharmoe, Socmti

daemonion, Platonis τὸ ἀγαθόν (Diels H3 129 n. 12). Augustin. De civ. dei XVIII14 (nr. 20).
86. Homerus in Aegypto didicit cum alias artes tum τὴν

παρά τῶι Ὀρφεῖ μεγαλεγκωμίαστον μαγικήν Tzetz. Exeges. in
Iliad. 17,19 Herm.; Lob. I 751 v. nr. 95 88.

26

VATES

MYSTERIA

87.— 92

VATES.

87. Clem. Alex. Stl‘om. I 21, 134, 4 (ΙΙ 83, 22 Staeh.) ἤδη
όὲ καὶ Ὀρφέα Φιλόχορος (FHG I 415 fl‘. 190; Tresp Fragm. der

griech. Kultsclzflftsteller [RVV XV 1] 190) μάντιν ἱστορεῖ γενέσθαι ἐν τιῦι πρώτω( Περὶ μαντικῆς. Schol. Apollon. Π 684 τὸν Ὀρφέα
φασὶ καὶ μάντιν εἶναι, V. P. Π S. Χρησμοί nec non de Orphei capite vatidico nr. 134.

88. Ovid. Metam. XI 8 vatis Apollz'nez' Kel‘n Orph. 7 11.1,
Stat. Silv. V 1, 23 licet ipse levamlos ad gemz'tus s-ilvz's comitatus et amm’bus O. adforet atque omm's φωνῆεν matertem vatem, onmz‘s Apollineus tegeret Bacchz'que sucerdos V. Raschke De

Alberico myth. 86.

Ὀ. Ἀπόλλωνος ἑταῖρος nr. 141.

89. Plin. Nat. hist. VII 203 auguria ex avibus Car, α quo Caria uppellata; ad'iecit ex cetem’s animalibus O. MYSTERIA.

90. Aristophan. Ran. 1032 Ὀ, μὲν γὰρ τελετάς θ’ ἡμῖν
κατέδειξε φόνων τ’ ἀπέχεσθαι, Μουσαῖος δ’ ἐξακέσεις τε νόσων

καὶ χρησμούς. Diels 113 166 n. 11. Schol. (Diels 113 180 11. 6) ὅτι πολλή δόξα κατεῖχε περὶ Ὀρφέως, οἱς τελετὰς συντετάχοι. τὸν Μουσαῖον παῖδα Σελήνης καὶ Εὕμόλπου Φιλόχορός (FHG
I 416 fl‘. 200) φησιν. οὗτος δὲ παραλύσεις (? ni fallor ortum

ex Plat. Rep. ΙΙ 364e ἄρα λύσεις τε καὶ καθαρμοὶ... ἇς δὴ τελετὰς καλοῦσιν Ρ. Π fr. 3) καὶ τελετὰς καὶ καθαρμοὺς συνέθηκεν. ὁ δὲ Σοφοκλῆς (Nauck2 fr. 1012) χρησμολόγον αὗτόν φησι.

91. [Eurip.] Rhes. 943 (Musa) ιιινωτηρὶων τε τῶν ἄπορρήτων φανὰς ἔδειξεν Ὀ., αὐτανέψιος νεκροῦ (se. Rhesi) τοῦδ’ ὃν κατακτείνεις σῦ (Both.] τοῦδ’ οὖν κατακτείνασα vel τοῦδ’ οὕνεκα
κτείνασα codd., τοῦδ’ οὗ γελᾶις κτείνασα Reisk.)' Μουσαῖόν τε,

σὸν σεμνὸν πολίτην κάπὶ,πλεῖστον ἄνδρ’ ἕνα ἐλθόντα Φοῖβος σύγγονοί τ’ ἠσκήσίᾳιεν. Diels 113 166 n. 10. 92. Platon Protagor. 316d ε’γώ δὲ τὴν σοφιστικὴν τέχνην φημὶ μὲν εἶναι παλαιάν, τοὺς δὲ μεταχειριζομένους αὐτὴν τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν, φοβουμένους τὸ ἐπαχθὲς αὖτῆς, πρόσχημα
ποιεῖσθαι πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ sec]. Hel‘Wel‘deIl) καὶ προκαλύπτεσθαι (καὶ προκαλύπτεσθαι secl. Cobet.), τοὺς μὲν ποίησιν,

οἷον Ὅμηρόν τε καὶ Ἡσίοδον καὶ Σιμωνίδην, τοὺς ὁὶ- αιῖ τελετάς τε καὶ χρησμιοιόίας, τοὺς ἀμφί τε Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον.

93 ᾤ-95

MYSTERIA

BACCHI MYSTERIORUM AUCTOR

27

93. Pausan. IX 30, 4- πολλά μὲν δὴ καὶ ἄλλα πιστεύουσιν οὔκ ὄντα (Έλληνες καὶ δὴ καὶ Ὀρφέα Καλλιόπης τε εἶναι Μούσης καὶ οὔ τῆς Πιέρου καί οἱ τὰ θηρία ἰέναι πρὸς τὸ μέλος ψυχα
γωγοῄαενα, ἐλθεῖν δὲ καὶ ἐς τὸν Ἅιδην ζῶντα αῧτόν παρά τῶν

κάτω θεῶν τὴν γυναῖκα αἰτοῦντα. ὁ δὲ Ὀ. ἐμοὶ δοκεῖν νπερεβάλετο ἐπῶν κόσμωι τοὺς πρὸ αΰτοῢ καὶ ἐπὶ μέγα ἦλθεν ἰσχύος οἶα πιστευόμενος εὑρηκέναι τελετὰς θεῶν καὶ ἔργων ἀνοσίων καθαρμοὺς νόσων τε ἰάματα καὶ τροπὰς μηνιμάτων θείων.
ΒΑοοΗΙ MYSTERIORUM AUCTOR. 94. Damagetus Anth. Pal. VII 9 nr. 126. Platon. Remp. I 174 Kr. nr. Cicero De nat. deor. ΠΙ 58 habemus —-— quartum Ιουο et confici. Lyd. De mens. IV 51 Apollodor. Bibl.

I 15 εὗρε δὲ· Ὀ. καὶ τὰ Διονύσου μυστήρια 111163.

Procl. ἃᾶ

119. Hygin. Astron. ΙΙ 6 n. 137. p. 375, 3 Plasb.1 Diong/sos multos Lmza, cm‘sacm Orphica putarntw p. 107,10 W. τέταρτος ὁ Διὸς καὶ

Σεμέλης, οἷι (001T. Creuzel‘, οἷν Χ) τὰ Ὀρφέως μυστήρια ἐτελεῖτο, καὶ ὑφ’ οὗ οἶνος ἐκεράσθη. W. Michaelis De origine ind. deorum cognomin. diss. Berol. 1898, 60.
95. Diodor. I 23, 2. 3 ex Hecataeo Milesio (N Euseb. Praep.

evang. ΙΙ 1,23; I 58 Dind.) Ὀρφέα γὰρ εἰς Αἴγυπτον (se. φασι)
παραβαλόντα καὶ μετασχόντα τῆς τελετῆς καὶ τῶν Διονυσιακῶν

μυστηρίων μεταλαβεῖν

(μεταλαβόντα ΑΕ), τοῖς δὲ Καδμείοις

φίλον ὄντα καὶ τιμώμενον ὑπ’ αῧτοῖν Ιιιεταθέῖναι τοῦ θεοῦ τήν γένεσιν ἐκείνοις χαριζόμενον· τοὺς δ’ ὄχλους τὰ μὲν διὰ τὴν ἄγνοιαν, τὰ δὲ διὰ τὸ βούλεσθαι τὸν θεὸν Ἕλληνα νομίζεσθαι, προσδέξασθαι προσηνῶς τὰς τελετὰς καὶ τὰ μυστήρια. ἀφορμὰς δ’ ἔχειν τὸν Ὀρφέα πρὸς τὴν μετάθεσιν τῆς τοῦ θεοῦ γενέσεως
τε καὶ τελετῆς τοιαύτας. - 6. 7 ἐν δὲ τοῖς ὕστερον χρόνοις

Ὀρφέα, μεγάλην ἔχοντα δόξαν παρὰ τοῖς (Ἐλλησιν ἐπὶ μελωιδίαι
καὶ τελεταῖς καὶ θεολογίαις, ἐπιξενωθῆναι τοῖς Καδμείοις καὶ

διαφερόντως έν ταῖς Θήβαις τιμηθῆναι.

μετεσχηκότα δὲ τῶν

παρ’ Αἰγυπτίοις θεολογουμένων μετενεγκεῖν τὴν Ὀσίριδος τοῦ

παλαιοῦ γένεσιν ἐπὶ τούς νεωτέρους χρόνους, χαριζόμενον δὲ τοῖς Καδμείοις ἐνστήσασθαι καινὴν τελετήν, καθ’ ἢν παραδοῦναι τοῖς μυουμένοις ἐκ Σεμέλης καὶ Διὸς γεγεννῆσθαι τὸν Διόνυσον. τοὺς δ’ ἀνθρώπους τὰ μὲν διὰ τὴν ἄγνοιαν ἐξαπατωμένους, τὰ δὲ διὰ τὴν Ὀρφέως ἀξιοπιστίαν καὶ δόξαν ἐν τοῖς τοιούτοις
προσέχοντας (CG] καιροῖς ἔχοντος cet. codd.), τὸ δὲ μέγιστον ἡδέως προσδεχομένους τὸν θεὸν Ἕλληνα νομιζόμενον, καθάπερ

28

BACCHI MYSTERIORUM AUCTOR

95—97

προείρηται, χρήσασθαι ταῖς τελεταῖς. ἔπειτα παραλαβόντων τῶν
μυθογράφων καὶ ποιητῶν τὸ γένος, ἐμπεπλῆσθαι τὰ θέατρα,

καὶ τοῖς ἐπιγινομένοις ἰσχυρὰν πίστιν καὶ, ἀμετάθετον γενέσθαι.
De itinere Aegyptio V. praecipue nr. 98. 96. Diodor. I 96, 4--6 ex Hecataeo Milesio (N Euseb. Praep. evang. X 8, 4. 5; Ι 555 Dind.) Ὀρφέα μὲν γὰρ’τῶν μυστικῶν τελε-

τῶν τὰ πλεῖστα καὶ τὰ περὶ τῆν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόιιιενα,
καὶ την τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ’ Αἰγυπτίων ἀπενέγκασθαι.

τῆν μὲν γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν τῆι (καὶ τῆν D) Διονύσου τῆν αὐτὴν εἶναι, τήν δὲ τῆς Ἴσιδος τῆι τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὗπάρχειν, τῶν ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐν εΆιδο υ
τιμωρίας καὶ τοὺς τῶν εὗσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ τοῖς

πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν μιμησάμενον τὰ γινόμενα τὰ περὶ τὰς ταφὰς τὰς κατ’ Αἴγυπτον. τὸν μὲν γὰρ

ψυχοπομπὸν Ἑρμῆν, κατὰ τὸ παλαιὸν νόμιμον παρ’ Αἰγυπτίοις ἀναγαγόντα τὸ τοῦ Ἄπιδος σῶμα μέχρι τινος παραδιδόναι τῶι περικειμένωι την τοῦ Κερβέρου προτομήν. τοῦ δὲ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρά τοῖς (Ἐλλησι τὸν (Όμηρον (0d. ω 1) ἀκολούθως τούτωι θεῖναι κατὰ τῆν ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο ἀνδρῶν ἤρα’ων (μνηστήρων Hom.)' ἔχε δὲ ῥάβδον μετά χερσίν. 97. Diodor. IV 25,1-4 πρὸς δὲ τοῦτον τὸν ἀθλον ὑπολαβὼν (se. Hercules) συνοίσειν αὖτῶι, παρῆλθεν εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ μετέσχε τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων, Μουσαίου τοῦ Ὀρφέως υἱοῦ τότε προεστηκότος τῆς τελετῆς (V. nr. 166 SS.). ἐπεὶ δ’ Ὀρφέως ἐμνήσθημεν, οὐκ ἀνοίκειόν ἐστι παρεκβάντας βραχέα περὶ αὐτοῦ διελθεῖν. οὗτος γὰρ ἦν υἱὸς μὲν Οἰάγρου, Θρᾶιξ δὲ
τὸ γένος, παιδείαι δὲ καὶ μελωιδίαι καὶ ποιήσει πολῦ προέχων τῶν ιιινήιιοΊέυοιιένων· καὶ γὰρ ποίημα συνετάξατο θαυμαζόμενον

καὶ τῆι (add. Dind.) κατά τήν οἷιδὴν εέμελείαι διαφέρον. ἐπὶ τοσοῦτο δὲ προέβη τῆι δόξηι (ὅστε δοκεῖν τῆι μελωιδίαι θέλγειν
τά τε θηρία καὶ τὰ δένδρα. περὶ δὲ παιδείαν ἀσχοληθεὶς καὶ τὰ περὶ τῆς θεολογίας 1ιιιθολογούμετά μαθών, ἀπεδήμησε μὲν

εἰς Αἴγυπτον, κάκεῖ πολλά προσεπιιιαθών μέγιστος ἐγένετο τῶν (Ελλήνίιη ἕν τε· ταῖς θεολογίαις καὶ ταῖς τελεταῖς (τελεταῖς καὶ
ταῖς θεολογίαις vulgo) καὶ ποιήμασι καὶ μελωιδίαις. συνεστρατεύσατο δὲ· καὶ τοῖς Ἀργοναύταις, καὶ διὰ τὸν ἔρωτα τὸν πρὸς

την γυναῖκα καταβῆναι μὲν εἰς Ἅιδου παραδόξως ἐτόλμησε, τὴν δὲ Φερσεφόνην διὰ τῆς εῧμελείας (ἐμμελείας CF) ψυχαγωγήσας
ἔπεισε συνεργῆσαι ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ συγχωρῆσαι την γυναῖκα

97—9921,

'

BACCHI MYSTERIORUM AUCTOR

29

(ιῦτοῦ τετελεντηκυῖαν ἀναγαγεῖν ἐξ Ἅιδου παραπλησίως τιδι Διονύσιοι· καὶ γὰρ ἐκεῖνον μυθολογοῦσιν ἀναγαγεῖν τὴν μητέρα Σεμέλην ἐξ Ἅιδου καὶ μεταδόντα τῆς ἀθανασίας Θυώνην μετο-

νομάσαι. ἡμεῖς δ’ ἐπεὶ περὶ Ὀρφέως διεληλύθαιιεν, μεταβησόμεθα πάλιν ἐπὶ τὸν ςΗρακλέα. 98. Euseb. Praep. evang'. I 6 (I 20 Dind.) παρ’ ὦν φασι
πρῶτον Ὀρφέα τὸν Οἰάγρου μεταστησάμενον τὰ παρ’ Αἰγυπτίοις

(Ἑλλησι μεταδοῦναι μυστήρια, ὥσπερ οὗν καὶ Κάδμον τὰ Φοινικικὰ τοῖς αῧτοῖς ἀγαγεῖν μετά καὶ’τῆς τῶν γραμμάτων μαθήσεως.
Ad Orphei iter Aegyptium V. quae R. Philippson Herm. LV 1920, 273 de Philodem. π. εὕο. 521) Gomp. scite exposuit et

P. Π S. Ἱερὰς Λόγος Αἰγύπτιος. Cf. etiam Ps.—Iustin. Coh. ad Gentil. 14Β p. 58 Otto οὔ γὰρ λανθάνειν ἐνίους ὑμῶν οἶμαι, ἐντυχόντας πάντως που τῆι τε Διοδώρου ἱστορίαι. (V. nrr. 95—97)
καὶ ταῖς τῶν λοιπῶν τῶν περὶ τοῦτων ἱστορησάντων, ὅτι καὶ

Ὀ. καὶ Ὅμηρος καὶ Σόλων, ὁ τούς νόμους Ἀθηναίοις γεγραφώς, καὶ Πυθαγόρας καὶ Πλάτων καὶ ἄλλοι τινές, ἐν τῆι Αἰγύπτωι γενόμενοι καὶ ἐκ τῆς Μωῦσέως ἱστορίας ὠφεληθέντες, ὕστερον ε’ναντία τῶν πρότερον μὴ καλῶς περὶ θεῶν δοξάντων αῧτοῖς
ἀπεφήναντο, v. etiam nrr. 86. 95-97, 99 a. 100. 103. 99. Lactant. Divin. institut. I 22,15-17 (I 90,16 ΒΓ.) sacm Liberi patris primus Ο. induxit in Gmecia (gracciam SHP; Graecia Brandt nisus Epit. 17,1, Ι 687, 23 Br.) primusque celebmi‘it in monte Boeotiae Thebis ubi Liber natus est proximo; qui eum fi'equentei‘cithame ecmtu personaiet, Cithaeion appellatus est. θα εαονα etiammme Orphiea nomiiiantiw, in quibus ipse postea dilacemtus et (91) carptus est; et fuit νον eadem fei'e tempom quibus Faunus. sed quis aetate praeeesserit dubitari potest, siquidem ρον eosdem annos Latinus Priamusque 'regnamnt, item parties eomm Faunus (picus SH) et Laomedon, quo regnaiite O. cum Argonautis ad Iliensiu‘m litits aceessit.

99 a. Euseb. Praep. evang. X 4, 4 (Ι 540 Dind.) οἷς (se. τοῖς παλαιοῖς (Ἑλλησιν) τὰ μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ Ἀγήνορος, τὰ δ’ ἐξ Αἰγύπτου περὶ θεῶν, ἢ καί ποθεν ἄλλοθεν,
μυστήρια καὶ τελετάς, ξοάνων τε ἱδρύσεις καὶ ὕμνους, οἰιδάς τε καὶ ἐπωιδάς, ἤτοι ὁ Θράικιος Ὀ., ἢ καί τις ἕτερος (Έλλην ἢ

βάρβαρος, τῆς πλάνης ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας καὶ αιῗτοὶ ἄν ὁμολογήσαιεν (Έλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι. 5 πρῶτον γοῦν ἁπάντων Ὀρφέα, εἶτα δὲ Λίνον, κᾶπειτα Μονσαῖον, ι’μᾳὶ τὰ Τρωϊκὰ γενιηιέτόνς ἢ μικροῖι πρόσθεν ἠκμα-

30

BACCHI ΜῩὸἸὶ AUCTOR

MYSTER. ELEUS. GOND.

99 a—104

κέναι φασίν. (Ξλλά κατά γε τούτους πλέον οῧδὲν τῆς Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοῢς θεολογίας παρὰ τοῖς (Ἕλλησιν ἐπολι-

τεύετο.

V. 111‘. 98.

100. Theodoret. Graecar. affection. curat. I 114 p. 31, 24 Raed.

ταῦτα (phalli cultum) ἐκ τῆς Αἰγύπτου | 32 Raed' τὰ ὄργια μαθων ὁ Ὀδρύσης Ὀ. εἰς τὴν Ἑλλάδα μετήνεγκε καὶ τήν τῶν Διονυσίων ἑορτὴν διεσκεύασεν V. etiam ΙΙ 95 p. 62,1 Raed. 101. Lyd. De mens. IV 53 p. 109,18 W. Ἕλληνες δὲ τὸν
Ὀρφέως Διόνυσον, ὅτι, ὠς αῧτοί φασι, πρὸς τῶι άδύτωι τοῦ ἐν

Ἶερυσολίᾗιιοις ναοῦ ἐξ ἑκατέρων σταθμῶν τὸ πρὶν ἄμπελοι άπὸ χρυσοῦ πεποιημένοι ἀνέστελλον τὰ παραπετάσματι( ἐκ πορφύρας καὶ κόκκου πεποικιλμένα, ἐξ οἷν καὶ ὑπέλαβον Διονύσου εἶναι τὸ ἱερόν.
MYSTERIORUM ELEUSINIORUM CONDITOR.

102. Procl. Resp. Π 312,16 Kr. δηλοῖ δὲ τὰ ἐν Ἀπολογίαι (41 Α) ῥηθέντα παρὰ τοῦ Σωκράτους, ὠς ἄρα πολλοῦ ἄν τιμησαι,
τὸ ἐν Ἅιδου συγγενέσθαι τοῖς Ὀρφεῧσιν, τοῖς Μουσαίοις, τοῖς

Αἴασιν· ἤκουεν γάρ που καὶ τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων ἐξυμνούντων τὸν τὰς ἁγιωτάτας ἐκφήναντα τελετάς (V. Ps.—Demosth.
XXV 11 nr. 103) cf. in Platon. Theolog. VI 11 p. 371,11. V. etiam Kern Orpk. 30. De Eumolpo nr. 161. Quae

nostrae aetatis homines hariolati sunt, iam refutavit Lob. I 239; 103. Theodoret. Graecar. aff. cur. I 21 p. 10,10 Raed. ὅτι δὲ
καὶ. τῶν Διονυσίων καὶ τῶν Παναθηιάίων, καὶ μέντοι καὶ τῶν

Θεσμοφορίων καὶ τῶν Ἐλευσινίων τὰς τελετὰς Ὀ., ἀνὴρ Ὀδρύσης, εἰς τὰς Ἀθήνας ἐκόμισε καὶ εἰς (την add. ΒΕ) Αἴγυπτον ἀφικόμενος τὰ τῆς Ἴσιδος καὶ τοῦ Ὀσίριδος εἰς τὰ τῆς Δηοῦς (τοῦ

διὸς M?) καὶ (τὰ add. BL) τοῦ Διονύσου μετατέθεικεν ὄργια, διδάσκει μὲν Πλούταρχος (fr. 84 p. 55, 23 Duebn.) ὁ ἐκ Χαιρωνείας τῆς Βοιωτίας, διδάσκει δὲ· καὶ ὁ Σικελιώτης Διόδωρος (Ι 96, 4-6 nr. 96), μέμνηται δὲ· καὶ Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ (XXV 11) καί φησι τὸν Ὀρφέα τὰς ἁγιωτάτας αὐτοῖς τελετὰς καταδεῖξαι (ἐπιδεῖξαι S) V. nr. 102.
104. Apollinar. Sidon. c. VI 1 p. 275 Mohr Pallados armi— sonae festum dum cantibus ortum personat Ηὶενιανίο ΤΙιναοίιι ναὺθ chelys cf. V. 29 laine sese ad totam genetm'cem transtulz't Ο. et docm't chordas dicere Calläopam.

105—106

MYS’I‘ES SAMOTHR.

METRI HEROICI AUCTOR

31

MYSTES SAMOTHRACIUS.

105. Diodor. IV 43 de Argonautis ἐπιγενομένου δὲ μεγάλου
χειμῶνος καὶ τῶν ἀριστέων ἀπογινωσκόντων τὴν σωτηρίαν, φασὶν Ὀρφέα, τῆς τελετῆς μόνον τῶν συμπλεόντων μετεσχηκότα, ποιή-

σασθαι τοῖς Σαμοθρᾶιξι τὰς’ὑπὲρ τῆς σωτηρίας εὕχιές cf. 48, 6. Orph. Argonaut. 466 (de codd. V. nr. 224) ζαθέην (corr. in ςκθ·ἔαν V0) Σαμοθράικην (Σιιμοθράκην codd.] Σαμοθρήικην vulgo),

ἔνθα καὶ ὄργια (ὅρκια codd.) φρικτὰ θεῶν, ἄρρητα (ἄρρητα δὲ
codd. praeter V0 qui ἐέρρηκτα δὲ praebet; δὲ del. Stephan.) βρο-

τοῖσιν, ἄσμενοι εἰσεπέρησαν ἐμαῖς (ἐμῇς codd.) ὖποθημοσύνηισιν ἥρωες· μετά (μίγα in marg.V0) γάρ σφιν ὀφὲλσιμον ἀνθρώποισι
τῆσδε θυηπολίης ἅβολεῖν (Herm.] ἄμοτον codd.) πλωτῆρσιν ἑκάστοις (ἕκαστος οοᾶᾶ.). Aliter Valerius Flaccus ΙΙ 437 oboius ut.Miuyas tew‘is adytisque sacerdos excipithospitibus resemus secreta Thyotes.. In Cabirorum cultu Samothracio religionis Orphicae extant vestigia nulla (contra Ο. Rubensohn lVIg/sterieuheiligtiômer in Eleusis ιιιιά Samoflzmke 139; V. Kern ΟιῬΙι. 29); irrepsit autem in cultum

Thebanum (Kern He'rm. XXV 1890, 7; RE2 X 1440). De mysteriis Phrygiae V. nr. 160.’
METRI HEROICI AUCTOR.

106. Mallius Theodor. De metris IV 1 p.589, 20 (Keil GL VI)
metrum dactylicum hexametrum iiiveutum primitus αἶ) Orpheo

Oi-itias (Diels II3 314, 7) adserit cf. Marium Plot. Ars gramm.
ΠΙ 2 p. 502,15 K. heroicum metmun et Delphicum et thooloqicum mmcupatui‘, heroicum ab Homero, qui hoc meti'o heroum facto oomposuit, Delphicum αἶ) Apolline Delphico, qui pi‘imus hoc usus est metro, theologicum αἶ) Orpheo et Illusaeo, qui deorum sacer— dotes cum esseut, hymnos hoc m'etro ceciuoruut, Marium Victoriuum Ars gramm. I 12 p. 50, 23 K. in lais enim (se. dactylo et iambo) metrorum omnium fuudameuta subsistuut. hoc quidam a Lino Apolliuis autistita, alii αἶ) Orpheo, uouuulli αἶ) Ηοηιενο inveutum putcmt; V. etiam Damagetum Anth. Palat. VII 9 in epigrammate sepulcrali de Orpheo nr. 126 V. 6.· Tzetz. Exeges. Il. 47,19 Herm.

ἡρωϊκὸν δὲ μετωνομάσθη, ἐπειδὴ τὰ ἡρώων πάθη καὶ ἀριστεύματα Ὀ. τε καὶ ὁ Ὅμηρος ἐν τῶι τοιούτωι μέτρωι συνεγραφήκεσαν. Lob. I 234; Kern Orph. 28; Robert Heldeus. I 408. De alphabeti inventione V. nrr. 123 et 172.

32

ASTROLOGUS

TEMPLORUM CONDITOR

107—110

ASTROLOGUS.

107. Ps.-Lucian. De astrologia 10 (V. F. B011 N. Jahrb. Suppl. XXI 1894, 151) Ἕλληνες dà ούτε παρ’ Αἰθιόπων ούτε παρ’ Αἰγυπτίων ἀστρολογίης πέρι ούδὲν ἤκουσαν, ἀλλὰ σφίσιν Ὀ. ὁ Οἰάγρου καὶ Καλλιόπης πρῶτος τάδε ἀπηγήσατο, ού μάλα ἐμφανέως, ούδὲ ές φάος τὸν λόγον προήνεγκεν, ἀλλ’ ές γοητείην καὶ ἱρολογίην, οἵη διανοίη ἐκείνου·’πηξάμενος γὰρ λύρην ὄργιά τε ἐποιέετο καὶ τὰ ἱρὰ ἤειδεν· ἦ δὲ λύρη ἑπτάμιτος ἐοῦσα την τῶν κινεομένων ἀστέρων ἁρμονίην συνεβάλλετο. ταῦτα Ὀ. διζήμενος καὶ ταῦτα ἀνακινέων πάντα ἔθελγε καὶ πάντων ἐκράτεεν· ού γὰρ ἐκείνην τὴν λύρην ἔβλεπεν ούδέ οἱ ἄλλης ἔμελε μονσούργίης, ἀλλ’ αἷῑτη Ὀρφέος ἡ μεγάλη λύρη. (Έλληνές τε τάδε· τιμέοντες μοίρην αύτέηι έν ούρανιῦι ἀπέκριναν καὶ ἀστέρες πολλοὶ καλέονται λύρη Ὀρφέος. ἢν δέ κοτε Ὀρφέα ἴδηις ἢ λίθοισιν ἢ χροιῆι ί(ιε’,ιιιμηιιιένον, έν μέσωι ἕζεται ἴκελος ἀείδοντι μετὰ χερσὶν ἔχων τὴν λύρην· ἀμφὶ δέ μιν ζῶια μυρία ἕστηκεν, ἐν οἷς καὶ κάπρος (ἀπρος Birt Laiemwtez'l ι’ῖόον ὂίῖἄθηάο Kunst ἶ)θὶ den Alten. Μανὺιινῃον Ιέοἷῡΐοναίενθᾱο 1902, 34 n. 3, ἄνθρωπος codd.) καὶ ταῦρος καὶ λέων καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον. εὖτ’ ἂν ἐκεῖιά ἴδηις, μέμνησό μοι τουτέων, κοίη ἐκείνου ἀοιδή, κοίη d'à καὶ ἦ
λύρη, κοῖος d'à καὶ ταῦρος ἢ ὁκοῖος λέων Ὀρφέος ἐπαΐουσιν.

εἰ d'à τὰ λέγω αἴτια γνοίης, σν d'à καὶ ἐν τῶι ούρανιῦι δέρκεο ἕκαστον τουτέων.
TEMPLORUM CONDITOR.

108. Pausan. ΙΠ 14, 5 in Spartae descriptione Δήμητρα d'à
Χθονίαν Λακεδαιμόνιοι μὲν σέβειν φασὶ παραδόντος σφίσιν

Ὀρφέως, δόξηι d'à ἐμῆι διὰ τὸ ἱερὸν τὸ ἐν ζΕρμιόνηι κατέστη καὶ τούτοις Χθονίαν νομίζειν Δήμητρα. VVide Laiton: Kulte 174. 244. 295. t
109. Pausan. ΠΙ 13, 2 ibidem (nr. 108) Λακεδαιμονίοις δὲ

ἀπαντικρύ τῆς Ὀλυμπίας Ἀφροδίτης ἐστὶ ναὸς Κόρης Σωτείρας· ποιῆσαι d'à τὸν Θρᾶικα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ dà Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ (Υπερβορέων. Wide 1.1. 140. 175. 295. 110. Pausan. ΙΙ 30, 2’ θεῶν d'à Αἰγινῆται τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα καὶ τελετὴν ἄγουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτος Ἑκάτης, Ὀρφέα σφίσι τὸν Θρᾶικα καταστήσασθαι τὴν τελετὴν λέγοντες. Dieterich De
hymn. Orph. 44 = Kl. δοῖεν. 103.

111—113

AGRICULTURAE ET MORUM AUCTOR

MORS

33

AGRICULTURAE ET MORUM AUCTOR.

lll. Horatius Epist. ad Pison. 391 silvestq'z's hommes sacer z'nterpresque deorum caedz‘bus et m'ctu foedo detewm't 0., dictus οἳ) Ῐιοο lem’re tigrz's mbidosque leones, V. nr. 144 βαρβάρους ἔτρεψε.

112. Themistius or. XXX 349b p. 422,10 Dind. οὐ μὴν
οὐδὲ Ὀρφέως τελετάς τε καὶ ὄργια γεωργίας έκτὸς συμβέβηκεν εἶναι, ἄλλά καὶ ὁ μῦθος τοῦτο αἰνίττεται, πάντα κηλεῖν τε καὶ

θέλγειν τὸν Ὀρφέα λέγων, ὖπό τῶν καρπῶν τῶν ἡμέρων ὦν
γεωργία παρέχει πᾶσαν ἡμερῶσαι φύσιν καὶ θηρίων δίαιταν, καὶ

τὸ ἐν ταῖς ψυχαῖς θηριῶδες ἐκκόψαι καὶ ἡμερῶσαι (Dind.] ἡμεριόσειν Α). καὶ τὰ θηρία γὰρ τῶι μέλει κηλεῖν ἐπιστεύθη θυσίας
τε πάσας καὶ τελετὰς διὰ τῶν ἐκ γεωργίας καλῶν εἰς θεοὺς ἀνάγων, πάντας γοῦν ἀνθρώπους ἐπῆλθέ τῆι δόξηι καὶ πάντες ἐδέξαντο γεωργίαν. Kern Orph. 32.

MORS (V. etiam Isocr. XI 39 P. ΙΙ fr. 17).
113. PS.-E1‘atosth. 24 p. 140 Rob; 29 01. τὸν μὲν Διόνυσον

οὔκ ἐτίμα (ὕφ’ οῧ ἦν δεδοξασμένος add. cod. R), τὸν δὲ (Ἡλιον μέγιστον τῶν θεῶν ἐνόμισεν (ἐνόμιζεν εἶναι D), ὃν καὶ Ἀπόλλωνα προσηγόρευσεν· έπεγειρόμενός τε την νύκτα κατά τὴν ἑωθινὴν
ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Πάγγαιον (ἀνιών add.\Vilam., ἰιὸν

Heyn.) προσέμενε τὰς ἀνατολὰς, ἵνα ἴδηι τὸν ἽῙλιον (τ. "Il. 0m.R), πρῶτον· ὅθεν ὁ Διόνυσος ὀργισθεὶς αὕτιόι ἔπεμψε τὰς
Βασσαρίδας, ὥς φησιν Αἰσχύλος ὁ τιόν τραγωιδιιόν,ποιητής

(nr.45)' αἳ διέσπασαν αἰῗτὸν (αἳτινες αιῖτόν διέσπασαν D) καὶ τὰ μέλη ἔρριψαν (διέρριψαν D) χωρὶς ἕκαστον· αἱ δὲ ΆῙονσαι
συναγαγοῦσαι ἔθαψαν ἐπὶ τοῖς καλουμένοις Λειβήθροις. την δὲ

λύραν οὔκ ἔχουσαι ὅτωι δώσειν τὸν Δία ἠξίωσαν καταστερίσαι, ὅπως ἐκεῖνον τε καὶ αιῗτιόν μιηιιόσυιίνν τεθῆι ἐν τοῖς ἄστροις (τὴν δὲ λύραν — ἄστροις 0m. R)‘τοῦ δ’ ἐπινεύσαντος οὕτως
ἐτέθη· έπισιῃιασίαν δ’ ἔχει ἐπὶ τοῖι ἐκείνου σι’,ιιπτιόματι δεομένη

καθ’ ὤραν (συιιιπτιόματι — καθ’ (ῧραν 0m. R).

Schol. Germ.

BP 84, G 151; Anonymi II Arati epitom. cum schol. ed. Μειᾶίό 231s.; Hygin. Astron. Π 7 nr. 117. Aeschylum sequi videntur Vergil. Georg. IV 521 inter sacm deum nocturm'que ονῃὶα Bacchz' et Ovid. Metam. XI 1ss.; Robert Heldens. I 402. 404 n. 3. De vasculis Orphei mortem exhibentibus V. eundem 1.1. Phanoclis versio nr. 77.
Orphie. coll. Kern. 3

34

MORS

114 —117

114. Schol. Pind. 313 a (H 139, 25 Drachm.) ὁ μέντοι Χαῖρις οὐκ ἀπιθάνως τούτους | 14° Drachm- φησὶν ὠνομάσθαι τοὺς ἐκ θεῶν γεγονότας, οἷον Διοσκοῦρους καὶ ἹῙρακλέα· οὕτω δη καὶ Ὀρφέα, διὰ τὸ Ἀπόλλωνος εῗναι υἱὸν γόνωι. παρατίθεται δὲ καὶ χρησμόν τινα, ὅν φησι ΒΙέναιχμον ἀναγράφειν ἐν τῶι Πυθικιῦι (Scr.
rer. AleX. 146 fr. 11). ἔχει δὲ οὕτως· Πιέρες αἰνοπαθεῖς, στυγνην

ἀποτείσετε λώβην Ὀρφέ’ ἀποκτείναντες Ἀπόλλωνος φίλον υἱόν.
De Apollinis filio 111222.

115. Conon f. 45 (25,14 Hoef.) τελευτᾶι δὲ διασπασαμένων αὐτὸν τῶν Θραικίων καὶ Μακεδόνων γυναικῶν, ὅτι οὔ μετεδίδου αὐταῖς τῶν ὀργίων, τάχα μὲν καὶ κατ’ ἄλλας προφάσεις· φασὶ δ’ οὖν αὐτὸν δυστυχήσαντα περὶ γυναῖκα πᾶν ἐχθῆραι τό γένος (V. nr. 76). ἐφοίτα μὲν οὖν τακταῖς ἡμέραις ὡπλισμένων πλῆθος Θραικῶν καὶ ᾹῙακεδόνων ἐν Λιβήθροις, εἰς οἴκημα ἓν συνερχόμενον μέγα τε καὶ πρὸς τελετὰς εὖ πεποιημένον· ὁπότε δ’ ὀργιάζειν
εἰσίασι, πρὸ τῶν πυλαῖν ἀπετίθεσαν τὰ ὅπλα. ὃ αἱ γυναῖκες

ἐπιτηρήσασαι καὶ τὰ ὅπλα ἁρπασάμεναι ὑπ’ ὀργῆς τῆς διὰ τὴν ἀτιμίαν τούς τε προσπίπτοντας κατειργάσαντο, καὶ τὸν Ὀρφέα κατὰ μέλη ἔρριψαν εἰς τὴν θάλασσαν σποράδην. λοιμῶι δὲ τῆς χώρας, ὅτι μη ἀπηιτήθησαν δίκην αἱ γυναῖκες, κακουμένης δεόμενοι λωφῆσαι τὸ δεινὸν ἔλαβον χρησμόν, τὴν κεφαλὴν την Ὀρφέως ἢν ἀνευρόντες θάψωσι, τυχεῖν ἀπαλλαγῆς. καὶ μόλις αὖτην περὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ ΆῙέλητος δι’ ἁλιέως ἀνεῦρον ποταμοῦ, καὶ τότε ἄιδουσαν καὶ μηδὲν παθοῦσαν ὑπὸ τῆς θαλάσσης, μηδέ τι ἄλλο τῶν ὅσα κῆρες ἀνθρώπιναι νεκρῶν αἴσχη φέρουσιν, ἀλλ’
ἐπακμάζουσαν αὐτὴν καὶ ζωικῶι καὶ τότε αἳζιιατι (0111. Α) μετὰ

πολὺν χρόνον ἐπανθοῦσαν. λαβόντες οὖν ὖπό σήματι μεγάλωι θάπτουσι, τέμενος αέτιῦι περιείρξαντες, ὃ τέως μὲν ἡρώιον ἦν, ὕστερον δ’ ἐξενίκησεν ἱερὸν εἶναι.’θυσίαις τε γὰρ καὶ ὅσοις,ἄλλοις θεοὶ τιμῶνται γεραίρεται. ἔστι δὲ γυναιξὶ παντελῶς
ἄβατον. An ex Heg‘esippo Mecybernaeo? Μειεώ Orph. 139; V. etiam Hoefer Konon 103. 109; Robert Iz’eldens. I 405 n. 2.

116. Pausan. 1X 30,5 τὰς δὲ γυναῖκάς φασι τῶν Θραικίῦν ἐπιβουλεύειν μὲν αὐτῶι θάνατον, ὅτι σφῶν τούς ἄνδρας ἀκολουθεῖν ἔπεισεν αὕτιόι πλανωμένωι, φόβωι δὲ τῶν ἀνδρῶν οὗ

τολμᾶν· ὠς δὲ ἐνεφορήσαντο οἴνου, ἐξεργάζονται τὸ τόλμημα, καὶ τοῖς ἀνδράσιν ἀπὸ τούτου κατέστη μεθυσκομένους ἐς τὰς
μάχας χωρεῖν. Robert Heldens. Ι 405 n. 1. 117. Hyg'in. Astron. ΙΙ 7 (0.) qui querens uxorz's Ew‘g/dz'ccs mortem αά inferos descendisse existz'matur et ibz‘(160mm progem'cm

117-118

MORS

35

sue eai'miue laudasse praeter Liberum patrem; hune euim oblivioue duetus praetemnisit, ut Oeueus iu sacrifieio Diauam. postea igitur 0., ut eomplui‘es dixei‘unt, in Olympe monte, qui JIIacedouiam dividit a leaeia, sed ut Eratostheues (nr. 113) ait, in Paugaeo sedeus, eum eantu deleetaretur, dicitur ei Liber obieeisse Baeehas, quae corpus eius diseei'perent interfeeti. sed alii dieum‘, quod initia Liberi sit speculatus, id ei aeeidisse; Blusas autem eolleeta membra sepulturae mandasse, et lyram que maxime potuerunt bcuefieio, illius memoriae causa flguratam stellis inter sidera eou-stituisse Apolliuis et Iorvis voluutate ραοᾶ 0.A1)olliuem maxime Iaudarat, Iupiter autem filio beuefieium eoueessit (sequitur nr. 121). Robert Heldeus. I 406, V. nr. 136.

118. Lucian. Adv. indoct. 109—111 ὅτε τὸν Ὀρφέα διεσπάσαντο αἱ Θρᾶιτται, φασὶ την κεφαλὴν αὕτοῧ σὺν τῆι λιιῗραι εἰς

τὸν (Ἐβρον ἐμπεσοῦσαν ἐκβληθῆναι εἰς τὸν Μέλανα κόλπον, καὶ
ἐπιπλεῖν γε τήν κεφαλήν τῆι λύραι, την μὲν ἄιδουσαν θρῆνόν

τινα ἐπὶ τῶι Ὀρφεῖ, (ὃς λόγος, την λύραν δὲ αὐτὴν ὑπηχεῖν τῶν ιῖνέμιον ἐμπιπτόντων ταῖς χορδαῖς, καὶ ο ἷῑτιο μετ’ ιόιδῆς προσενεχθῆναι τῆι Λέσβιοι, κιῖκείνους ιῖνελοιιιένους την μεν κεφαλήν κατα-θάψαι, ἵναπερ’νῦν τι) Βακχεῖον αιῗτοῖς ε’στι (V. 1111T. 134.140), την λύραν δὲ ἄνα-θεῖναι ἐς τοῦ Ἀπόλλιιγνος τὸ ἱερὸν καὶ ἐπὶ πολύ γε σιόιζεσθαι αὐτήν. χρόνιοι δὲ· ὕστερον Νέανθον τι) ν τοῦ Πιττα-

κοῦ τοῦ τυράννου ταῦτα ὑπὲρ τῆς λύρας πυνθανόμενον, ὥς ἐκήλει μὲν καὶ θηρία καὶ φυτὰ καὶ λίθους, έμελιόιδει δὲ καὶ μετὰ τὴν Ὀρφέως συμφορὰν μηδενὸς ἁπτομένου, πρὸς ἔρωτα τοῦ κτήματος ἐμπεσεῖν καὶ διαφθείραντα τὸν ἱερέα μεγάλοις χρήμασι πεῖσαι ὖποθέντα ἑτέραν ὁμοίαν λῦραν δοῦναι αὕτιῦι
τὴν τοῦ Ὀρφέως· λαβόντα δὲ μεθ’ ἡμέραν μὲν ἐν τῆι πόλει

χρῆσθαι οιῗκ ἀσφαλὲς οἴεσθαι εἶναι, νύκτωρ δὲ ὑπὸ κόλπον ἔχοντα μόνον προελθεῖν ἐς τι) προάστειον καὶ προχειρισάμενον κρούειν καὶ. συνταράττειν τὰς’χορδὰς ἄτεχνον καὶ ἄμουσον νεανίσκον, ἐλπίζοντα μέλη τινὰ θεσπέσια’ὑπηχήσειν τὴν λύραν, ὑφ’
ὦν πάντας καταθέλξειν καὶ κηλήσειν καὶ μακάριον ἔσεσθαι κληρονομήσαντα τῆς Ὀρφέως μουσικῆς· ι’ίχριοη ξυνελθόντας τοὺς

κύνας πρὸς τὸν ἦχον - πολλοὶ δὲ ἦσαν αιῗτοθι - διασπάσασθαι, ιιιῖτιὶν, (ὃς τοῦτο γοῦν ὅμοιον τιῦι Ὀρφεῖ παθεῖν καὶ μόνους ἐφ’ ἑαυτὸν ξυγκαλέσαι τοὺς κύνας· ὅτεπερ καὶ σαφέστατα ὤφθη ιὸς οιῗχ ἡ λ-ὔρα ἡ θέλγουσα ἦν, ιῖλλά ἡ τέχνη καὶ ἡ εὸιδή, ἅ μόνα ἐξαίρετα τιῦι Ὀρφεῖ παρά τῆς μητρὸς ὑπῆρχεν. ἡ λύρα δὲ ἄλλως κτῆμα ἦν οιῗδὲν ἄμεινον τῶν ἄλλων βαρβίτων, Maafi Orph. 131;
3*

36

MORS

118 ———120

Robert Heldens. I 406. De canibus Orphea iuvenem servantibus

V. Tzetzam Chiliad. IV 279 (130 K.) Lithica secutum Ὀ. ὁ τῆς Μενίππης παῖς, πατρὸς δὲ· τοῦ Οἰάγρου, ἔτι τελῶν μειράκιον, ὄρνις

θηρᾶσαι χρήιζων ἦλθεν ῶς πρὸς οἷκριόρειαν, οὗπερ ἦν δράκων μέγας. ῶς οὖν Ὀ. (Ξφιόρα μὲν πρὸς θήραν τῶν ὀρνίθων, ὁ
δράκων (ὅρμα κατ’ αυτοῦ, σπείρας συχνὰς ἑλίσσων. Ἐθάδες τούτωι κύνες δὲ δραμόντες βοῆι τούτου καὶ συμβαλόντες τῶι

θηρί, ἀπέκτειναν ἐκεῖνον, τὸν δὲ Ὀρφέα ῥύονται στοργῆι τῆι
πρὸς ἐκεῖνον, ὥσπερ αὐτὸς ἐν Λιθικοῖς (142 τοτ’(νεκεν αἰπολίοισιν

ιέπόπροθι βοσκομένοισιν ἑσπομένω δύο πατρὸς ἐμοῦ κύνε κεκλήγοντα γνόντες ἐπεδραμέτην· μιίλα γάρ σφισι μείλιχος ἔσκον) Ὀ. που γράφει τοῦτο. 119. Procl. Respubl. Ι 174, 21 ΚΓ. καὶ οῧχ Ὅμηρος μόνον καὶ Δημόδοκος ἐκεῖνος, ιῖλλά καὶ Ὀ. μυθολογεῖται τοιαῦτα ἄττα τραγικῶς παθεῖν διὰ την ἐν μουσικῆι τελέαν ζωήν’ σπαραχθεὶς γὰρ καὶ μερισθεὶς παντοίως τὸν τῆιδε βίον ἀπολιπεῖν, ἐπειδὴ μεριστῶς οζιιαι καὶ διηιρημένως αὐτοῦ μετέσχον οἱ τότε τῆς μουσικῆς καὶ ὅλην ἅμα καὶ παντελῆ τὴν ἐπιστήμην οὔ δεδύνηνται δέξασθαι. τὸ δ’ οὖν ἀκρότατον ατῗτῆς μέρος καὶ πριότιστον οἱ τήν Λέσβον οἰκοῦντες παρεδέξαντο· καί που διὰ τοῦτο

καὶ την κεφαλὴν ὁ μῦθος τήν ἐκείνου σπαραχθέντος εἰς Λέσβον ἐξενεχθῆναί φησιν. ἀλλ’ Ὀ. μὲν ἅτε | 175K“τῶν Διονύσου τελετῶν ἡγεμών γενόμενος τὰ ὅμοια παθεῖν’ὕπὸ τῶν μύθων εἴρηται τῶι σφετέρωι θεῶι (καὶ γὰρ ὁ σπαραγμὸς τῶν Διονυσιακῶν ἵν ἐστιν συνθημάτων), Ὅμηρος... Π 314, 24 ἀποχρῆσθαι μὲν τοίνυν ἔοικεν τῶι κατὰ τὸν Ὀρφέα μῦθωι δηλοῦντι την ἐξηιρημένην αυτοῦ μουσικὴν ἀπὸ τῆς θηλυπρεποῧς καὶ. ὄντως κεχαλασμένης —— ἔνθεος γὰρ ἦν, εί καὶ I 315 ΚΓ· μετὰ την ἐκείνου τελευτὴν μειιιερισμένως αῧτῆς μετέσχον (μετέσχεν Usen.) ——— ὃ διὰ τῶν σπαραγμῶν οἱ μῦθοι δηλοῦσιν -—— καὶ τὸ κεφάλαιον αῧτῆς ἡ Λέσβος ὑπεδέξατο —— τοῦτο (ὃ suppl. Schoell) δη κεφαλὴν Ὀρφέως προσειρήκασιν —— ὅθεν καὶ ὄνομα ἔσχεν ἡ Λεσβία
ΛῙοῦσα καὶ τὸ μετα Λέσβιον ιόιδὸν εἰς παροιμίαν ἐξενίκησεν

V. ην. 135. _ 120. Pausan. IX 30, 6 ἄλλοις δὲ εἰρημένον ἐστὶν (ὃς προιιποθανοῦσης οἱ τῆς γυναικὸς ἐπὶ τὸ Ἄορνον δι’ αὐτην τὸ ἐν τῆι Θεσπρωτίδι ἄφίκετο· εἶναι γὰρ πτίλαι νεκυομαντεῖον αῧτόθι. νομίζοντα δέ οἱ ἕπεσθαι τῆς Εὐρυδίκης την ψυχὴν καὶ ἁμαρτόντα (ὃς ἐπεστράφη, αὐτόχειρα αὐτὸν ὑπὸ λ’ὕπης αὐτοῦ γενέσθαι. Μ. Ninck Philolog. Suppl. XIV 2 (1921), 80.

121—123

MORS

37

121. Hygin. Astron. ΙΙ 7 nonmollâ οίὶιινι ιῖίκονίιηί Venerem cum Proserpz'na ad z'udz'm'um Iom's υωιίεεο oui eamm Adonim concederet. quibus Oallz'open al) Ιονε datam z'udz'cem, quae Musa Orphei est mater: flaque ίίιᾱίοαεεο, utz' dimz'diam partem cmm' sacrum unaquaeque possideret. Venerem autem indignatam, quod non sibz‘proprium eoncessz'sset, obz'ecz'sse omnibus quae in Thmcz'a essent mulz'em'bus, ut Orphea amore’ἱκάιιοίαο z'ta sibi quaeque a1)pez‘erent, ut membm eius discerperent. Robert Heldens. Ι 406 n. 1.

122. Ps.—Plutarchi De fiuV. ΠΙ 4 p. 44 Herch. γεννᾶται δὲ καὶ ἐν τῶι Παγγαίωι ὄρει βοτάνη Κιθάρα καλουμένη διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν. διασπαράξασαι (αἱ ante διασπ. add.\Vytt.) τὸν Ὀρφέα τὰ μέλη τοῦ προειρημένου εἰς ποταμὸν ἔβαλον Ἕβρον· καὶ ή μὲν κεφαλή τοῦ θνητοῦ κατά πρόνοιαν θεῶν εἰς δράκοντα μετέβαλεν τὴν μορφὴν τοῦ σώματος (τ. σχήματος Wytt.)' ἡ δὲ λύρα κατηστερίσθη (Natal. Comes, Wytt.] καταστηρίχθη Ρ, κατεστηρίχθη ed. Lips. a. 1778 et cett. edd.) κατά προαίρεσιν Ἀπόλλωνος· ἐκ

δὲ τοῦ ῥεύσαντος αἳματος ιῖνεφάνη βοτάνη Κιθάρα καλουμένη.
τῶν δὲ Διονυσίων τελουμένων αὕτη κιθάρας ἀναδίδωσιν ἦχον·

οἱ δ’ ἐγχώριοι νεβρίδας περιβεβλημένοι καὶ θύρσους κρατοῦντες ὕμνον άιδουσιν (Salmas.] καὶ θ., ὕ. άιδ. κρ. καὶ τότε Ρ) (μή τότε φρονήσηις, ὅταν ἔσηι μάτην φρονῶν’ (Haupfl καὶ τότε φρονήσει ὅταν εσηματην φρονῶν Ρ)· καθ-ῶς ἱστορεῖ Κλειτώνυμος ἐν τῶι γ’ τῶν Θραικικῶν (Reinesius] Τραγικῶν Ρ, τῶι et τῶν sec]. Herch., FHG IV 367). 123. Alcidam. Ulix. 24 p]. 190 B1. γράμματα μὲν δὴ πρῶτος ὈρΙῙΜΒῙφεύς ἐξήνεγκε, παρὰ Μουσῶν μαθών, ῶς καὶ τὰ ἐπὶ τῶι μνήματι αὕτοῦ δηλοῖ ἐπιγράμματα· ἭΙουσάων πρόπολον τῆιδ) Ὀρφέα Θρῆικες ἔθηκαν, ὃν κτάνεν ὑψιμέδων Ζευς ψολόεντι βέλει, Οἰάγρου φίλον υἱόν, ὃς (Πρακλῆ) ἐξεδίδαξεν, εὑρών ἀνθρώποις γράμματα καὶ σοφίην.) Robert Heldens. I 409 n. 3.
1 θρήϊκες Χ, θράκες Α. 2 βέλει Ald.] βαλών C, κεραυνῷ cett. codd. et γρ. C. 3 ὑάγρου Α. ἡρακλῆ Ζ cum Burneiano 96, ἦρακλῆα Α. ἐξεδίδαξεν Blassius cum plerisque libris] ἐδίδαξεν Preger Inscr. graec. metr. n. 26 cum AN Ald. '

Ad VS. 2 V. Pausan. IX 30,5 εἰσὶ δὲ οἵ φασι κεραυνωθέντι

ὑπὸ τοῦ θεοῦ συμβῆναι τὴν τελευτὴν Ὀρφεῖ · κεραυνωθῆναι δὲ
(sirop τῶν λόγων ἕνεκα ῶν ἐδίδασκεν ἐν τοῖς μυστηρίοις οὔ

πρότερον ἀκηκοότας άνθρεόπους et nr. 125. Maafi Orph. 140 n. 24. Iasionis mortem confert Robert Heldens. I 406 n. 2. Ad VS. 3 cf. nr. 160 a.

38

MORS

124 ——128

124. Ps.—Aristot. Peplus 48 (R0se3 p. 403) ἐπὶ Ὀρφέως κειμένου έν Κικονίαι· (Θρήϊκα χρυσολόραν Οἰάγρου παῖδα’θανόντα

Ὀρφέα ἐν χοίρωι τῶιόε θέσαν Κίκονες.’

Ad VS. 2 V. n1‘.125.

125. Diogen. Laert. prooem. I 4 (unde Anth. Pal. VII 617)

τοῦτον δὲ ὁ μὲν μῦθος ὕπὸ γυναικῶν ἀπολέσθαι φησί· τὸ d’
ἐν Δίωι τῆς Μακεδονίας ἐπίγραμμα κεραυνωθῆναι αὕτὸν λέγον οὕτως· (Θρήϊκα (θρῆκα Laertii B2) χρυσολύρην τῆιό“’ Ὀρφέα

Μοῦσαι ἔθαψαν,

ὃν κτάνεν’ὑψιμέδων (ὑψιμέδης Laertii F)
Epigramma compositum e nr. 124,1 et

Ζεὺς ψολόεντι βέλει.) 123, 2 V. Preg'er n. 26.

126. Damageti Anth. Pal. VII 9 Ὀρφέα Θρηικίηισι παρὰ προμολῆισιν Ὀλύμπου τόμβος ἔχει, Μούσης υἱέα Καλλιόπης, ὦι δρύες οὒκ ἀπίθησαν, ὅτωι συναρι) ἕσπετο πέτρη ἄψυχος θηρῶν’θ’ ἴῦλοτύμων ἀγέλα, 5 ὅς πότε καὶ τελετὰς μύστηρίδας εὕρετο Βάκχου καὶ στίχον ἡρώωι ςευκτόν ἔτευξε ποδί, ὃς καὶ ἀμειλίκτοιο βαρὺ Κλυμένοιο νόημα καὶ τὸν ἀκήλητον θυμὸν ἔθελξε λύραι.
1--2 ἔχει Suid. s. προμολῆιοιν. ὀρφέα θρηικίηισι Α γρ.] όρφέα πιερικοῖο scr. C in m.8, Θρηικίοιο Dilthey, Θρήϊκα τῆιὸε Stadtmuell. coll. nr. 125,1.

3—4 ἄψυχος Suid. s. ἀπειθεῖν et s. ἀπίθανον; v. Eur. Iph. Aul. 1212 (nr. 50).
5. 6 a Suida neglectos spurios esse arbitratur Stadtmuell. 6 ἡρώωβ] C]

ἡρώων Aar, ἡρῴῳ ΡΙΜ. 7. 8 Suid. s. ἀκήλητον et Κλύμενος. ἀκήλητον post ras. ΡΙΜ Suid.] ἀμείλικτον ante ras. ΡΙΜ, ἀκολάκευτον interpretatur
sch.B. 8 (depravatus bis ιη). Zonaram legitur, v. Stadtmuell.) θυμὸν] κευθμὸν Pierson, an δαίμον’ vel φρουράν?Stadtmuell.

Lob. I 234; Rohde Psyche 1Ιὸ 103 n. 1. Ad vs. 5 cf. nr. 94, ad vs. 6 nr. 106. 127. Antipatri Sidonii εἰς Ὀρφέα τὸν ποιητήν, τὸν Οἰάγρου καὶ Καλλιόπης Anthol. Pal. VII 8 οὐκέτι θελγομένας, Ὀρφεῦ, ὀρύας, οὐκέτι πέτρας ἄξεις, οὕ’θηρῶν αὐτονόμους ἀγέλας· οὐκέτι κοιμάσεις ἀνέμων βρόμον, οὐχὶ χάλαζαν, οὐ νιφετῶν συρμούς, οὗ παταγεῦσαν ἅλα. 5 ὤλεο γάρ· σὲ δὲ πολλὰ κατωόύραντο θύγατρες Μναμοσύνας, μάτηρ ô" ἔξοχα Καλλιόπα. τί

φθιμένοις στονιιχεῦμεν ἐφ’ «υἱάσιν, ἁνίκ’ ἀλαλκεῖν Ἀίδαν οὐδὲ’θεοῖς δύναμις.
1-2 ἄξεις Suid. s. δρῦς.

τῶν παίδων
4 Suid.

2 ὑλονόμους Maeth V. nr. 126, 4.

s. συρμός. 5 Suid. s. βρόμος. 128. Anthol. Pal. VII 10 (an Antipatl‘i Sidonii? Stadtmuell.)

Καλλιόπης Ὀρφῆα καὶ. Οἰάγροιο θανόντα ἔκλαυσαν ξανθαὶ μυρία Βιστονίόες· στικτοὺς δ’ ἡιμάξαντο βραχίονας ἀμφὶ μελαίνηι όέυόμεναι σποδιῆι Θρηίκιον πλόκαμον· καὶ ô" αὐταὶ

128-130

MORS

39

στοναχεῦντι συν εῦφόρμιγγι Λυκείωι δρύες ἀς έρατῆι τὸ πρὶν ἔθελγε λύρηι.

5 ἔρρηξαν Μοῦσαι δάκρυα

Πιερίδες μυρόμεναι τὸν ἀοιδόν· ἐπωιδύραντο δὲ πέτραι
3 ἀμφιμελαίνη Α, ἀμφιμελαίνηι Hecker.

καὶ

4 δευόμεναι] ραινόμεναι

vel χευόμεναι Heck., σειόμεναι Stadtmuell.

ο

129. Pausan. IX 30, 9 ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον έν Λαρίσηι λόγον, ῶς έν τῶι Ὀλύμπωι πόλις οἰκοῖτο Λίβηθρα, ῆι ἐπὶ Μακεδονίας τέτραπται τὸ ὄρος, καὶ εἶναι οὐ πόρρω τῆς πόλεως τὸ τοῦ Ὀρφέως μνῆμά ἀφικέσθαι δὲ τοῖς Λιβηθρίοις παρά τοῦ Διονύσου μάντευμα ἐκ Θράικης, ἐπειδὰν ἴδηι τὰ ὀστᾶ τοῦ Ὀρφέως ἥλιος, τηνικαῦτα ὑπὸ συὸς ἀπολεῖσθαι Λιβηθρίοις τὴν πόλιν. οἱ μὲν δι’ οὐ πολλῆς φροντίδος ἐποιοῦντο τὸν χρησμόν, οὐδὲ ἄλλο τι θηρίον οὕτω μέγα καὶ ἄλκιμον ἔσεσθαι νομίζοντες ῶς ἑλεῖν σφίσι τὴν πόλιν, συὶ δὲ θρασύτητος μετεῖναι μᾶλλον ἤ ἰσχύος. (10) ἐπεὶ δὲ ἐδόκει τῶι θεῶι, σύνεβαινέ σφισι τοιάδε. ποιμὴν περὶ μεσοῦσαν μάλιστα τὴν ἡμέραν ἐπικλίνων αὑτὸν πρὸς
τοῦ Ὀρφέως τὸν τάφον, ὁ μὲν ἐκάθευδεν ὁ ποιμήν, ἐπήιει δέ οἱ

καὶ καθεύδοντι ἔπη τε ἄιδειν τῶν Ὀρφέως καὶ μέγα καὶ ἡδὺ φωνεῖν. οἱ οὖν ἐγγύτατα νέμοντες ἤ καὶ ἀροῦντες ἕκαστοι τὰ ἔργα ἀπολείποντες ἠθροίζοντο ἐπὶ τοῦ ποιμένος τὴν ἐν τῶι ὕπνωι ῶιδήν· καί ποτε ῶθοῦντες ἀλλήλους καὶ ἐρίζοντες ὅστις ἐγγύτατα ἔσται τῶι ποιμένι ἀνατρέπουσι τὸν κίονα, καὶ κατεάγη τε ἀπ’ αὐτοῦ πεσοῦσα ἡ θήκη καὶ εἶδεν ἥλιος ὅ τι ἦν τῶν ὀστῶν τοῦ Ὀρφέως λοιπόν. (11) αὐτίκα δὲ ἐν τῆι ἐπερχομένηι νυκτὶ ὅ τε θεὸς κατέχει πολὺ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸ ὕδωρ καὶ ὁ ποταμὸς ὁ Σῦς — τῶν δὲ περὶ τὸν Ὄλυμπον χειμάρρων καὶ ὁ Σῦς ἐστι -, τότε οὖν οὗτος ὁ ποταμὸς κατέβαλε μὲν τὰ τείχη Λιβηθρίοις, θεῶν (δὲ suppl. Musurus) ἱερὰ καὶ οἴκους ἀνέτρεψεν ἀνθρώπων, ἀπέπνιξε δὲ τούς τε ἀνθρώπους καὶ τὰ ἐν τῆι πόλει ζῶια ὁμοίως τὰ πάντα. ἀπολλυμένων δὲ ἤδη Λιβηθρίων, οὕτως οἱ ἐν Δίωι Μακεδόνες κατά γε τὸν λόγον τοῦ Λαρισαίου ξένου ἐς την ἑαυτῶν τὰ ὀστᾶ κομίζουσι τοῦ Ὀρφέως. Quae Archelao
regnante evenisse ex Diodoro XVII 16, 3 verisimile fit, Robert Heldens. I 409 n. 3. ‘

130. Antigon. Caryst. (Paradoxogr. ed. Westerm. p. 62) 5 ὁ δὲ Μυρσίλος ὁ τὰ Λεσβιακᾶ συγγεγραφώς (FHG IV 459 fr. 8) φησίν, τῆς Ἀντισσαίας, ἐν ῶι τόπωι μυθολογεῖται καὶ δείκνυται δὲ ὁ τάφος ὑπὸ· τῶν ἐγχωρίων τῆς τοῦ Ὀρφέως κεφαλῆς, τὰς ἀηδόνας εἶναι εὖφωνοτέρας τῶν ἄλλων. Pausan. IX 30,6 λέγουσι δὲ οἱ Θρᾶικες, ὅσαι τῶν ἀηδόνων ἔχουσι

40

MORS

130 -134

νεοσσιὰς ἐπὶ τιόι ταφωι τοῦ Ὀρφέως, ταύτας ἥδιον καὶ μεῖζόν τι ἄιόειν. 131. Phanocles nr. 77. Vergil. Georg. IV 523 tum quoque, marmorea caput a eerviee revulsum gurgite cum medio portans Oeagrius Hebrus volueret, Eurydicen νον ipsa et frigida lingua, ο νιίεθναιιι Ειινμᾱὶοοη] anima fugieute νοοαόαΐ, Eurydieeu toto Ireferebaut flumine m'pae. Ovid. Metam. XI nr. 132 cum Ehwaldii commentario ad VS. 50. De S. Titi et S. Mauritii capitibus nantibus V. Luebeck Adouiskult ιιιιᾶ Οῆνέεΐθηΐιιιη auf JIIalta 46 n. 1 et Robert Heldeus. I 407 n. 2. 132. Ovid. Metam. XI 50 membra iaeeut (li/versa loeis, caput, Hebre, lyramque excipis: et (mirum!) medio dum labitur aume, flebile uescio quid queritur ly-i'a, flebile lingua, murmumt exauimis, Irespoudeut flebile i‘ipae. iamque maie invectae flumeu populare reliuquuut et JIIethymuaeae potiuutur litore Lesbi: hic ferus ex— positum peregi'inis auguis harenis os petit et spai'sos stillauti νονο capillos. tandem Phoebus culest morsusque iufem‘e pamutem arcet et in lapidem rictus serpentis apertos cougelat et patulos, ut craut, indumt hiatus. V. Phanocles nr. 77 et Vergil. nr. 131. 133. Hyg‘in. Astron. Π 7 euius caput in mare de monte perlatum, fluctibus in insulam Lesbum est reieetum; quod ab his sublatum et sepultu'rae est mandatum. pro quo beueficio αιῖ musieam artem ingeuiosissimi eæistimautur esse.

134. Philostrat. Heroic. V 3 (ΙΙ 172,12 Kays.) Λέσβου δὲ ὀλίγον ἀπεχούσης τοῦ Ἰλίου στέλλειν ἐς τὸ ἐκεῖ μαντεῖον τοὺς Ἕλληνας. ἔχρα δέ, οἶμαι, ἐξ Ὀρφέως, ἡ κεφαλὴ γαρ μετὰ τὸ
τῶν γυναικοῖν ἔργον ἐς Λέσβον κατασχοῦσα ῥῆγμα τῆς Λέσβον

(ὄικησε καὶ ἐν κοίληι τῆι γῆν ε’χρησμοόιόέι. ὅθεν ἐχρῶντό τε αύτῆι τα μαντικὰ Δέσρίοί τε καὶ τὸ ἄλλο πᾶν Αἰολικὸν καὶ Ἴωνες Αἰολεῦσι πρόσοικοι, χρησμοὶ δὲ τοῦ μαντείου τούτου καὶ ἐς Βαβυλῶνα ἄνεπέμποντο, πολλὰ γὰρ καὶ ἐς τὸν ἄνω βασιλέα ἡ κεφαλὴ ῆιδε, Κύριοι τε τῶι ἅρχαίωι χρησμὸν ἐντεῦθεν ἐκδοθῆναι λέγεται· ίτοὶ ἐμά, (ὅ Κῦρε, σά), καὶ ὁ μὲν οὕτως ἐγίγνωσκεν, ὥς Ὀδρύσας τε καὶ τὴν Εὐρώπην καθέξων, ἐπειόή
Ὀ. ποτε μετὰ τοῦ σοφοῦ καὶ δυνατὸς γενόμενος οἶνοί τε Ὀδρύσας

ἴσχυσεν εἷνά τε Ἕλληνας, ὁπόσοι τελεταῖς έθείαζον, ὁ δ’ οιῖιιαι,
τὰ ἑαυτοῦ πείσεσθαι ἐδήλου τὸν Κῦρον· ἐλάσας γὰρ Κῦρος

ὑπὲρ ποταμὸν Ἴστρον (Sic!) ἐπὶ Μασσαγέτας τε καὶ Ἰσσηδόνας — τὰ δὲ· ἔθνη ταῦτα Σκύθαι — ἀπέθανέ τε ὑπὸ γυναικός, ἥ τούτων ἦρχε τῶν βαρβάρων, καὶ ἀπέτεμεν ἡ γυνη τὴν Κύρου

134—136

MORS

LYRA INTER SIDERA CONSTITUTA

41

κεφαλήν, καθάπερ αἱ Θρᾶιτται τὴν Ὀρφέως. τοσαῦτα, ξένε, περὶ

τοῦ μαντείου τούτου Πρωτεσίλεω τε καὶ Λεσβίων ἤκουσα. Χ 7,
(ΙΙ 181,17) πόλις Αἰολὶς Λυρνησσὸς ιόικεῖτο τειχήρης τήν φύσιν καὶ οὐδὲ οἷτείχιστος, ῆι φασι τὴν Ὀρφέως προσενεχθῆναι λύραν

καὶ δοῦναί τινα ἠχὴν ταῖς πέτραις, καὶ μεμούσωται ἔτι καὶ νῦν τῆς Λυρνησσοῦ τὰ περὶ τήν θάλατταν ὑπ’ ιόιόῆς τῶν πετρῶν. Vite Apollon. Tyan. IV 14 (I 133, 27 Kays.) παρῆλθε καὶ ἐς τὸ τοῦ Ὀρφέως ἄδυτον προσορμισιὶμενος τῆι Λέσβωι. φασὶ δὲ ἐνταῦθα ποτε· τὸν Ὀρφέα μαντικῆι χαίρειν, ἔστε τὸν Ἀπόλλω ε’πιμεμελῆσθοιι αὐτόν. ἐπειδὴ γὰρ μήτε ές Γρύνειον ἐφοίτεον ἔτι ὑπὲρ χρησμῶν ἄνθρωποι μήτε ἐς Κλάρον μήτ’ ἔνθα ὁ τρίπους ὁ Ἀπολλιόνειος, Ὀ. δὲ ἔχρα μόνος ἄρτι ἐκ Θράικης ἡ κεφαλὴ ἥκουσα, ἐφίσταταί οἱ χρησμωιδοῦντι ὁ Ιθεὸς καὶ ί πέπαυσο’ ἔφη ζτιόν ἐμῶν, καὶ γάρ δὴ (καὶ, add. Kays.) ἄιόοντά σε ἱκανοῖς
ἤνεγκαᾶ De imagine vasculi Attici ad Orphei oaput vaticinans relate. Robert Archaeol. Jahrb. XXXII 1917, 146; Kern Orph. 9. 135. Aristid. XXIV 55 p. 70, 7 K. ἄνδρες Λέσβιοι, ποῖ προ-

ήχθητε, οἳ φατὲ· μὲν τὴν νῆσον ἅπασαν ὑμῖν εἶναι μουσικὴν
καὶ τούτου τὴν Ὀρφέως κεφαλὴν αἰτιᾶσθε, αὐτοὶ δὲ οὐκ αἰσχύνεσθαι οὕτως ἀμούσως διακείμενοι,· V. nl‘r. 118. 119. 133. 134 etc. LYRA INTER SIDERA CONSTITUTA. 136. Ps.-Eratosth. 24 v. nrr. 57. 113. Schol. Arat. 269

p. 394,6 Maafi καὶ, μετὰ θάνατον αὐτοῦ τὴν λύραν αἱ Μοῦσαι
ἔδωκαν Μουσαίωι ἀξιώσαντι (fort. οἷξιώσασαι Robert) τὸν Δία,

ὅπως αὐτοῦ μνημόσυνον εἴη ἐν τοῖς ἄστροις.

Sohol. Germ.

BP 84 (Robert Eratosthen. p. 140) ez'asqae lyram Musaeo dede— rami Iovemgac rogaoere, ut m'as memorz'am astris inferret. Hygin. Astron. ΙΙ 7 (Robert p. 141) Jlfusas autem collecta membra sepalturae mandasse et lyram quo maxime potaerarzt beneficz'o, illias memorz'ae causa figuratam stellz's inter sidera constitaisse

Apoll’mis et Iom's volantate guod (V] quorum DG) Ο. Apollmem maxime laadarat (Bunte] laadaret libri); Iapz'ter autem filio (GV] filiae D) beneficz'am concessit. Manil. 1 324 at Lyra didacth (Scal.] dedactz's Ο) par caelam cornibas inter sidera conspicz'tar,
qaa qaondam ceperat Ο. ονιιιθ gaod attigerat canta manesqae par z'psos fecz‘t z'ter domaitqae infernas carmine leges. V 325 mmc surgente Lyra testadirris enatat zmdz’s forma par heredem tantum post fata sonantz‘s, qaa quondam somnamqae feris (Bentl.] fererzs O) Oeagrz'us Ο. et sensas scopalz's et silm‘s addidz't aares et Βίύὶ

42

AI’UD INFEROS POST MORTEM

136 ——-139

lacrimas et mortz' ιῖωιίοιιο finem. Avien. 618 est chelys illa dehz'nc, tenero quam lusz’t in αουο ]Ι[6νοιιν’ἱιι3, οιινυα religans testadine chordas, ut Parnaseo ananas mcmovrabz'le Phoebo fownaret ιιονυὶε οῃιΐειυ deus. Ῐιανιο abz’ νιινειιιη concentus sapem' complevz’t pulcher Apollo, Orphea Pangaeo docm't gestare,ςιιῦ antro. Ινὶο dam fila novem docta in modulamina τηουιῦ,Μιιεανιιιη ad specz'em JIIusa satus, z'lle repartor carmina Pleiadmn νιιιιηενο dedaæemt. at 0mn inpz'a Bassaridmn carpsisset dextera vatem et devota m'o‘mn tegeo'ent Libetlwa (Libenthra V) paremptam, intalit hanc σαοΖο miseratus Iupz'telr artem pa'aestant’ês ίιιυοηιε, pecudes qui et flumz‘na mates flexerat. at νιἱαὶ qua semet διάειά 190Mo sustollunt, laevum propteo' chelys haec femur adstat (V. nr. 57). advolat ast aliud latus ales et ονα οανιονοε ΐειιᾱιίιιν ad nervos, medz'a est lg/ra sede dicata, cygneo capiti et οιινυο contermz’na signa. V. etiam P5.Lucian. De astrologia 10 nr. 107.

137. Hygin. Astron. ΙΙ 6 de signo Engonasz'n: αἰῆ autem
Thamyrim a.Musz's excaecatum, ut supplicem ad genua z'acerntem diczmt; aliz' Orphea a Thracz'z's mulz‘em'bas ἱιιίονῇοί, quod video'z't Libem' patm's z'm'tz'a V. nr. 94.

APUD INFEROS POST MORTEM (v. etiam 111T. 59———67. 69—75). 138. Platon. Apolog. 41 a εἰ γιέρ τις ἀφικόμενος εἰς Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τούς οὖς ἀληθῶς δικαστάς, οἱὲιερ καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως τε· καὶ» Ῥαδάμανθυς καὶ Αἰακὸς καὶ Ίριπτόλεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τῶι ἑαυτῶν βίωι, ἆρα φαύλη ἄν εἴη ἡ ἀποδημίιυ ἢ αὖ Ὀρφεῖ συγγενέσθαι καὶ Μουσαίωι καὶ Ἧσιόδωι καὶ Ὁμήρωι ἐπὶ πόσωι ἄν τις δέξαιτ’
ἄν ὑμῶτς Procl. Resp. ΙΙ 312,16 et 328,19 Kr.; V. Sympos. 179d nr. 60.. 139. Plato Respubl. X 62οα ἰδεῖν μὲι· γὰρ ψυχὴν ἔφη (Er)

τήν ποτε Ὀρφέως γενομένην κύκνου βίον αἱρουμένην, μίσει τοῦ γυναικείου γένους διὰ τὸν ὑπ’ ἐκείνων θοὶνατον οὐκ ἐθέλουσαν ἐν γυναικὶ γεννηθεῖσαν γενέσθαι, V. Procl. in Remp. ΙΙ 314,11 Kr. et ΙΙ 102, 28 ΚΓ. ἐν μὲν γὰρ τοῖς κολαζομένοις ὁ Ἀρδιαῖος
παρείληπται, τῶν τις τυραννικῶς βεβιωκότων, ἐν δὲ I 103 ΚΓ· ταῖς

αἱρέσεσι τῶν ψυχῶν οἱ Ὀρφεῐς, οἱ Αἴαντες, οἱ Ὀδυσσεῖς.

140 -142

,

TEMPLA

SIMULACRA

43

TEMPLA.

140. In Lesbo: Philostrat. Apollon. Tyan. IV 14 nr. 134 Ὀρφέως ἄδυτον V. etiam nr. 118. Legem sacram Eresiam ιη). Ziehenium n. 117 ad Orphei fanum pertinere Eitrem Beitr. z. griech. Religionsgesch. ΠΙ 1920, 41 sine ulla causa. coniecisse videtur nec plus valet mensis Ὄρφειος in tit. Magnat. n. 52, 38 a me illatus; nam [Τ]ερφείωι legendum esse evicit Bechtel Aeolz‘cu Halle 1909, 62. In Pieriae Libethris Conon f. 45, v. nr. 115.

SIMULACRA (V. nrr. 1. 78. 107).
141. Titulus saec. II/III p. Chr. ad Haemi radices repertus

Bull. COW‘. hell. ΙΙ 1878, 401 (Kaibel Rhez'n. lllus. XXXIV 1879,
212; R. Schoell Satura phil. H. Sauppio oblata '180). Ίήρη<ς>

Πα<ἰ>ων (αἷδε τὸν) Ἀπόλλωνος ἑταῖρον Ὀρφέα δαιδαλέης’θῆκεν ἄγαλμα τέχνης· ὃς’θῆρας καὶ δένδρα καὶ ἑρπετά καὶ πετεηνά
φωνῆί καὶ χειρῶν κοίμισεν ἁρμονὶηι.
1 ΤΗ ΡΗ,ΕΠΑ MINI lapis; em. vestigia A. Dumontii Bull. 1.1. pre-

mens et suppl. (ὁδε τὸν Schoell. Ad vs. 3 Orph. Argonaut. 74 κηλήσω δέ τε θῆρας ἰδ’ ἑρπετά καὶ πετεηνά.

142. In Helicone Pausan. IX 30, 4 Ὀρφεῖ δὲ τιόι Θραικὶ πεποίηται μὲν παρεστῶσι( αὕτῶι Ίελετή (cf. IG IV 676; Kern
Orpk. 50 n. 5), πεποίηται δὲ περὶ αὐτὸν λίθου τε καὶ χαλκοῦ

θηρία άκούοντα ἄιδοντος. Callistrat. 7 ἔκφρασις εἰς τὸ τοῦ Ὀρφέως ἄγαλμα p. 58 Schenkl-Reisch: ἐν τῶι Ἑλικῶνι, τέμενος δὲ τῶν Μουσῶν σκιερὸν ὁ Ᾰχιόρος, παρά τοὺς Ὀλμειοῦ τοῦ ποταμοῦ ῥύακας καὶ τήν ἰοειδέα Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ τῆς Καλλιόπης παρά τας ΆΙουσας εἱστήκει ἰδεῖν μὲν κάλλιστον... | 59,15 ὑπὸ δὲ τῶν ποδῶν τὴν βάσιν οὐκ οὐ· ρανός ἦν τυπωθεὶς οὐδὲ Πλειάδες τὸν αἰθέρα τέμνουσαι οὐδὲ Ἄρκτου περιστροφαὶ τιόν Ὠκεανοῦ λουτρῶν ἄμοιροι, ἀλλ’ ἦν πᾶν μὲν τὸ ὀρνίθων γένος πρὸς τήν αἰιδην ἐξιστάμει.ὀν, πάντες δὲ ὄρειοι θῆρες καὶ ὅσον ἐν θαλάττης μυχοῖς νέμεται καὶ ὶππος ἐθέλγετο άντὶ χαλινοῦ τῶι μέλει κρατούμενος καὶ βοῦς οἷφεὶς τὰς νομὰς τῆς λυρωιδίας ἤκουε καὶ λεόντων ἄτεγκτος φύσις πρὸς τὴν ἁρμονίαν κατηυνάζετο. εἶδες ἄν καὶ ποταμοὺς τυποῦντα τὸν χαλκὸν ἐκ πηγῶν ἐπὶ τὰ μέλη ῥέοντας καὶ κῦμα θαλάσσης ἔρωτι τῆς αῗιδῆς ὑψουμενον καὶ, πέτρας αἰσθήσει πληττομένας μουσικῆς καὶ πᾶσαν βλάστην ιὸριον ἐξ ἠθῶν ἐπὶ τὴν μοῦσαν τὴν Ὀρφικήν σπεύδουσαν.

44

SIMULACRA

143 ——146

143. Olympiae Pans. V 26,3 in Micythi Rhegini anathemate παρὰ δὲ τοῦ Ἀγῶνος τὴν εἰκόνα Διόνυσος καὶ ὁ

Θρᾶιξ ε’στιν Ὀ. καὶ ἄγαλμα Διός (Dittenberger-Pul‘gold Ιηεοίιν. ι’.
Olympien 267—269). Kern Orph. 4; E. Preuner Arekaeolog. Jalzrb. XXXV 1920, 59 V. nr. 30.

144. In Pieriae Libethris Plut. Alex. 14 ἐπεὶ δὲ (Ἀλέξανδρος) ὥρμησε πρὸς τὴν στρατείαν, ἄλλα τε· δοκεῖ σημεῖα παρὰ τοῦ δαιμονίου γενέσθαι, καὶ τὸ περὶ Λείβηθρα τοῦ Ὀρφέως ξόανον (ἦν δε κυπαρίττινον) ἱδρῶτα πολὺν ὑπὸ τὰς ἡμέρας
ἐκείνας άφῆκε. ἱδρῶσαι ξυνεχῶς. Arrian. Anab. I 11, 2 καὶ ἐν τούτωι άγγέλλεται Ps.-Callisth. (Aesopus) I 42, 6. 7 p. 47 Muell.

τὸ Ὀρφέως τοῦ Οἰάγρου τοῦ Θραικὸς ἄγαλμα τὸ έν Πιερίδι N Iul.Valer. I 46 p. 56 Kue. (Ἀλέξανδρος) παραγίνεται οὖν εἰς τὴν Πιερίαν πόλιν τῆς Βεβρυκίας (Ἱππορίαν Β] Ἱππερίαν τῆς Εὓρικίας Μ), ἔνθα ἦν ναὸς καὶ ἄγαλμα τοῦ Ὀρφέως καὶ αἱ Πιερίδες Μοῦσαι καὶ τα θηρία αὐτῶν περιεστῶτα τὰ ξόανα. Βλέποντος δε τοῦ Ἀλεξάνδρου εἰς τὸ ἄγαλμα τοῦ Ὀρφέως, ἵδρωσε
τὸ ξόανον αὐτοῦ ὅλον. Ίοῦ δὲ Ἀλεξάνδρου ζητοῦντος τί τὸ

σημεῖον τοῦτο, λέγει αυτῶι Μελάμπους ὁ σημειολῦτης· (Καμεῑν ἔχεις, Ἀλέξανδρε βασιλεῦ, μετά ἱδρώτων καὶ κόπων (7) τά,τῶν βαρβάρων ἔθνη τὰς καὶ τῶν Ἑλλήνων πόλεις καθυποτάσσων. Ὥσπερ γὰρ ὁ Ὀ. λυρίζων καὶ ἄιδων (Έλληνας ἔπεισε, βαρβάρους ἔτρεψε (cf. nr. 111), τοὺς θῆρας ἡμέρωσεν, οὕτω καὶ σὺ κοπιάσας δόρατι πάντας ὑποχειρίους ποιήσειςῖ Baege De Macedon. sacr. 183.
145. T11 eris (T aygeti) in fano Cereris Eleusiniae Pausan.

ΠΙ 20, 5 καὶ Ὀρφέως ἐστὶν ἐν αὕτῶι ξόανον, Πελασγῶν ῶς φασιν
ἔργον. Wide Lakon. Kulte 295.

De nummis Alexandrinis et Thraciis v. B. Pick Arehaeol.
Jahrb. ΧΙΠ 1898, 135 tab. X (nr. 33); de gemmis Ful‘twaengler Ant’ike Gemmen Π p. 69. 309. 146. Romae ad lacum Orphei (HuelsenaJordan Tapagr. der Stadt Rom I 3, 345; Richter Topographie που Rem? 308. 333) Martial. X 19, 4 ὂνουίε est Ζαόον pemctae altum m'ncere tram'item Subu-rae. Illz'c Orphea protinus videbz’s udz' vertice lubr‘icmn theatm‘, mimntesque feras avemque regis, raptum quae Phrg/ga pertulz't

Tonantz‘(i. e. Ganymedem).
De picturis Orphea repraesentantibus V. lll‘l‘. 30. 38. 55. 69

(Polygnoti Necyia). 107; de anaglypho celeberrimo nr. 59.

147—149

HOMINUM NOMINA ΑΒ ORPHEO DEDUCTA

45

DEUS. 147. Tertullian. De anim. 2 p. 301 Reiff.-Wiss. plerosque uuctores etiam deos existimavit autiquitas, uedum divas ut Orpheum, ut JIIusueum, ut Pherecydem Pythagome magisti‘um.

Ael. Lampridius Alexand. Sever. 29 (SHA rec. Peter I 248)
matutiuis lioa'is in lamrio (salarie exc. Palat.) suo, in quo et divas principes sed optimos electos et auimas sanctiorres, in quis Apollouium et, quantum scriptor suorum temporum dicit, Cho‘istum,

Abrahum et Orfeum et huiuscemodi σεύενοε (Jordan] huius ccteros BP
excfi, νηοᾱὶ add. excfi, huiusce deos M) habebat ac maiorum effigies,

rem divinam’ faciebat (Geffcken Herm. LV 1920, 282, qui Ael.
Lampridium Firmico Materno Mathes. IV prooem. 5 p. 196, 21 Kroll-Skutsch vel alio NeOplatonicorum libro hic usum esse

opinatur. Ὀ. ἡμίθεος ap. Athen. XIV 6320 (nr. 46).
HOMINUM NOMINA AB ORPHEO DEDUCTA.

148. Argi: 1V.Vollgraff Muemos. N. S. XLVII 1919, 253, XXV A 15 in catalogo histrionum Π. vel I. a. Chr. saec.: Ὀ.

Ὀρφέως Αἰγιράτης.
Sami vel Cyzici: Mordtmann Athen. Mitt. X 1885,19 n.7
in laterculo aetatis imperator. Roman. Διονύσιος Ὀρφέος.

Adiungendus titulus dubius Maroniae; S. Reinach Bull.

00W. Hall. V 1881, 90 n. 3 = Munro Joum. Hell. Stud. XVI
1896, 320 n. 23 (cippe orné de palmettes aetatis Flaviorum)

ΟΡΦΕῙΚΑΙΣΙΑΥ. ἡ ἀδελφή (Il/I. Ἀπολλωνία ὃ δῆμος (fil.
Ῥηγίλλαν ὁ δῆμος.’ Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 1086.

Hic addo etiam Crameri Anecdot. Oxon. ΙΙ 293, 32 Ὀρφειός (V. Ὀρφεος nr.150)' ἔστιν δὲ ὄνομα ποιητοῦ ὃς διὰ στίχων ἐγράφη τά κατῑέ (Ηρακλέα (V. nr. 160 a). CHRISTIANA (V. etiam nr. 55). 149. Ο. Mithrae simillimus lyram in aram ponens in sarcophago Ostiensi nunc Romae in museo Lateranensi asservato (J. Ficker Altchristliche Bildwerke des Latemu n. 156) Marucchî Jllonum. ἀεὶ museo Christiauo Pio-Laterauense 1910, 19 taV. 25,2, Leclercq Manuel d’archéologie Chrétienne Ι 1907, 127.

46

CHRISTIANA

150 ——153

150. Titulus ΟΡΦΕΟΣ ΒΑ ΚΚΙΚΟΣ invenitur in lapide signatorio crucifixum repraesentante, nunc in museo Berolinensi

Θ( 2:1

0

(O.\V111ff Altchm'stl’iche Bildwerke I 1909, 234 n. 1146 tab. 56)
asservato. Edo ex delineatione Mariae Seidel, quam examinavit Curtius Regling.

151. Clem. Alex. Protr. I 3 (I 4, 22 Staeh.) ἐμοὶ μὲν οὖν
δοκοῦσιν ὃ Θροίικιος ἐκεῖνος [Ὀ. del.\Vilam0Witz] καὶ ὁ Θηβαῖος

καὶ ὁ ΆΙηθυμναῖος, ἄνδρες τινὲς οῧκ ἄνδρες, [ἔπατηλοὶ γεγονέναι (γεγονότες Reinkens), προσχήματί (τε add. Wilam.) μουσικῆς λυμηνάμενοι τὸν βίον, ἐντέχνωι τινὶ γοητείαι δαιμονῶντες εἰς διαφθοράς, ὕβρεις ὀργιάζοντες, πένθη ἐκθειάζοντες, τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τα εἴδωλα χειραγωγῆσαι πρῶτοι, ναὶ μὴν λίθοις καὶ ξύλοις, τουτέστιν ἀγάλμασι καὶ σκιαγραφίαις, ἀνοικοδομῆσαι τὴν σκαιότητα τοῦ ἔθνους, τὴν καλὴν ὄντως ἐκείνην ἐλευθερίαν τῶν ὕπ’ οὐρανὸν πεπολιτευμένων εόιδαῖς καὶ ἐπωιδαϊς ἐσχάτηι δουλείαι
καταζεύξαντες.

152. Clem. Alex. Paedagog. ΙΙΙ 11 (Ι 270, 7 Staeh.) αἱ δὲ

σφραγῖδες ημῖν ἔστων πελειὰς ἢ ἰχθὺς ἢ ναῦς οὗριοδρομοῦσα ἢ λύρα μουσική, ἧι κέχρηται Πολυκράτης, ἦ ἄγκυρα ναυτική, ἢν Ἴέλευκος ἐνεχαροίττετο τῆι γλυφῆι (Euphorion fr. 148 Scheidw.),
κᾶν ἁλιεύων τις ἧι, ἀποστόλου μεμνήσεται καὶ τῶν ἐξ ὕδατος

ἅνασπωμένων παιδίων. _ 153. Euseb. εἰς Κωνσταντῖν. τ. βασ. τριακονταετηρικός 14 p.242,17 Heik. Ὀρφέα μὲν δὴ μῦθος Ἑλληνικὸς παντοῖα γένη θηρίων θέλγειν τῆι εόιδῆι ἐξημεροῦν τε τῶν ἀγρίων τοὺς θυμοῦς, ἐν ὄργάνωι πλήκτρωι κρουομένων χορδῶν, παραδίδωσιν, καὶ τοῦθ’ Ἑλλήνων ἄιδεται χοροῖι, καὶ πιστεύεται ἄψυχος λύρα τιθασεύειν τοὺς θῆρας καὶ δὴ καὶ [τά δένδρα secl. Heik.] τὰς φηγοὺς μεταβάλλειν μουσικῆι εἴκοντα. τοιγαροῧν ὁ πάνσοᾳος καὶ παναρμόνιος τοῦ θεοῦ λόγος ψυχαῖς ἀνθρώπων πολυτρόποις κακίαις

153 —158

CHRISTIAN A

47

ὖποβεβλημέναις παντοίας θεραπείας προβαλλόμενος, μουσικὸν ὄργανον χερσὶ λαβών, αὐτοῦ ποίημα σοφίας, τόν ἄνθρωπον, αῗιδὰς καὶ ἐπωιδὰς διὰ τοῦτο λογικοῖς ἀλλ’ οὐκ ἀλόγοις θηρσὶν

ιῖνεκροῦετο, πάντα τρόπον οἷνήμερον Ἑλλήνων τε καὶ βαρβαρων παθη τε ἄγρια καὶ θηριώδη ψυχῶν τοῖς τῆς ἐνθέου διδασκαλίας φαρμάκοις ἐξιώμενος, καὶ νοσούσαις γε ψυχαῖς ταῖς τὸ θεῖον έν γενέσει καὶ σώμασιν οἷναςητοῦσαις οἷα τις ἰατρῶν ἄριστος συγγενεῖ καὶ καταλλήλωι βοηθήματι θεὸν ἐν οἷνθροᾶπωι παρίστη,
154. Athanas. cod. Reg. 1993 f. 317 (Migne PG 26, 1320)

καταντλεῖ γάρ σοι γραῦς διὰ κ’ ὀβολοὺς ἢ τετάρτην οἴνου ἐπαοιδήν τοῦ Ὀρφέως (ὄφεως cod.; em. A. Abt Ανοίι. f. Religionsw. XII 1909, 412). Καὶ σι’· ἕστηκας οἱς ὄνος χασμώμενος, φορῶν δὲ ἐπὶ τὸν αὐχένα τὴν ῥυπαρίαν τῶν τετραπόδων, παρακρουσάμενος τήν σφραγῖδα τοῦ σωτηρίου σταυροῦ. εἩν σφραγῖδα οὐ μόνον νοσήματα δεδοίκασιν, ἀλλὰ καὶ πᾶν τὸ στῖφος τῶν δαιμόνων φοβεῖται καὶ τέθηπεν. ὅθεν καὶ πᾶς γόης οἷσφριὲγιστος ὑπάρχει.
1543.. Caesar. Dia]. Π 76 (Migne PG 38, 993) εἰ δέ τις

ἄκούειν βούλεται τοὺς ἐκείνων (se. paganorum) λήρους, πευθέσθω Ὀρφέως καὶ (Πσιόδου τῶν συγγραφέων τῆς ἐκείνων μυθοποιίας, ἐμοὶ τοῦ λοιποῦ σιωπᾶν χαριούμενος. Lob. Ι 378. 155. Gregor. Nazianzen. Or. in Iulian. XXXIX 680 (Mig‘ne ΡΘ 36, 340 V. nr. 37) οὐδὲ Θραικῶν ὄργια ταῦτα, παρ’ οὖν καὶ
τὸ θρησκεύειν, (ὃς λόγος· οῦδὲ Ὀρφέως τελεταὶ καὶ μυστήρια,

ὃν τοσοῦτον (Έλληνες ἐπὶ σοφίαι ε’θαύιιιασαν, (ὅστε καὶ λύραν
αὕτῶι ποιοῦσι πάντα τοῖς κρούμασιν ἕλκουσαν. 156. Hieronymus Presbyter Epigr. 63,5 in appendice Epigr. Damasi rec. M. Ihm p. 66 νὶνίιιε νοῃὶέ οηιηὶα Christz', qui mm‘as imzæit une ει,ιῦ carmine linguays, ut pecudes volucresque dewn cognoscere possint. 157. Procop. Encom. in evangelist. Marcum 5 (Migne PG

100, 1192) Ὀ. τῶι μύθωι πάντως (πάντα.9) θηρία κατακηλεόν τούς ὁμοχιόρους ουκ ἔπειθε Θρᾶικας. καίτοιγε πολλοόι ῥέοντες λόγωι καὶ σοφίαι κενῆι βρενθύο,ιιε’νοι μέθης παντως διιόλοντο, καὶ σιγῆς βυθοῖς συγκατέδισαν· τοιοῦτον γὰρ ἡ ψευδὴς δόξα καὶ ιῖδρανής.
158. Ioannes Cameniata De excidio Thessalonicae 11 (anni 904 Tafel De Thessalonica 3ss., 203rBekk. p. 503, Migne PG

109, 541) τί γὰρ ἦν πρὸς τοῦτον τὸν ὕμνον ὁ μυθικὸς Ὀ. η’ ἡ Ὁμηρικὴ Μοῦσα ἤ τὰ τῶν Σειρήνων ληρήματα, τῶι ψεύδει

48

CHRISTIANA

DISCIPULI

158—160a

τῶν πλασμάτων οἷναγραφόμενα, οἷς λόγος μὲν ἐπαίνων οὐδεὶς εἰληθής, φῆμαι δὲ ψευδεῖς τοὺς ἀνθρώπους πλαίτόσαι καὶ πρὸς

ἀπάτην· οἷνδραποδίζουσαμ·

V. Krumbacher Gesch. d. byzantin.

Littemtm? 266 n. 1. 159. Epistolographus aetatis Alexii Comneni (1081—1118)

cod. Baroce. 131 in Crameri Anecdot. Oxon. ΙΙΙ 183, 24 καθάπερ ἐν τοῖς εἷπορρὲουσι τῶν πηγῶν ὀχετοὶ, ἀνάπαλιν· τὰ μὲν διαιρετικά γένη πλεονάζει, τὰ δὲ ἑνωτικὰ τάξιν ὑφειμένητ· ἔλαχεν· εἰ δὲ οἱ ὑπεζωκότες Τιτᾶνες παρ’ αὐτοῖς λέγονται· μήποτε ἤ ἐκ τούτων συνιστῶσιυ Ἕλληνες τὴν Ὀρφικην θεολογίαν αὐτῶν; ἤ ἐξ Ὀρφέως οἱ βάρβαροι Ιιιυθνοπτλαστοῧσι τὴν κατ’ αὐτοὺς τερατολογίαν,· πολλὰ ἦν καὶ ἄλλα τῶν Χαλδαϊκῶν ληρημᾶτωυ εἰπεῖν·
ἄλλ’ εἰς τέλος ἐπελθεῖν τοῖς διεξοῦσιν ἀμήχανον. Kroll De orac.

Chald. 5.
_4_. 2.-—...__.

DISCIPULI: MIDAS.

160. Conon f. 1 πρῶτον τὰ περὶ ΆΙίδα καὶ Βριγοόν, ὅπως τε θησαυρῶι,περιτυχών οἷθρόον τε εἰς πλοῦτον ἤρθη καὶ Ὀρφέως
κατὰ Πιέρειαν τὸ ὄρος ἀκροατὴς γενόμενος πολλαῖς τέχναις Βριγῶν βασιλεύει. Ovid. Metam. XI 92 de Sileno ad regem duxere M'idan, cm‘Thmcz'us O. o'rgia tradidemt cum Oecropz'o Ezmzolpo.

Clem. Alex. Protr. Π 13, 3 (I 12, 9 Staeh.) εἴτε ὃ Φρὺξ ἐκεῖνος ὁ Μίδας, ὁ παρὰ τοῦ Ὀδρύσου ικαθ-(όν, ἔπειτα διαδοὺς τοῖς ὑποτεταγμένοις ἔντεχιῸν ἀπάτην (Arnob. AdV. nat. ΙΙ 73). Iustin. Hist. Phil. epit. XI 7,14 p. 82 Ruehl: post hunc '(sc. Gordium)
films Mida regnam't, qui ab Orpheo sacrorum sollefizzrnibus init'iatus Phrygz‘am religiom'bus implem‘t, quibus tutz'or omm’ υἱέα quam armis fuit. U. Hoefer Konon 84; Dieterich Philolog. LII 1893, 6 = ΚΖ. Saler. 129; Kuhnert ap. Rosch. ΙΙ 2959; Kern Hewn. LI 1916,

567. Eodem spectat Strab. X 470 (ex Apollodoro Schwai‘tz RE2 Ι 2869, V. nr. 31) τούτοις (se. τοῖς Φρυγιακοῑς) δ’ ἔοικε καὶ τὰ
,παρά τοῖς Θραιξὶ τοί τε Κοτύτια καὶ τὰ Βενδίδεια,,παρ’ οἷς καὶ

τὰ Ὀρφικὰ τὴν καταρχὴν ἔσχε.
HERCULES.

160 a. Epigr. sepulcrale nr. 123 vs. 3. Hercules (v. nrr. 15.
16. 18. 163. 169). Orphei auditor in pictura Pompeiana Helbig

n. 893 Atlas tab. X (nr. 38). O. Herculis facta celebrans Claudian.
De raptu Proserp. praef. libri Π; Robert Heldcns. I 411.

161-»164

EUMOLPUS

THAM YRIS E’I‘LIN US

49

EUMOLPUS. 161. Marmor Par; A27 ep.15 p. 7 Jacoby (ἀφ’ οὗ Εὔμολπος

ὁ Μουσαίου τοῦ ὑπ’ Ὀρφέως τετελεσμέ>νου (suppl. Diels) τὰ μυστήρια οἷνέφηνεν ἐν Ἐλευσῖνι καὶ τὰς τοῦ <πατρός Μ>ουσαίου ποιήσ<ει>ς ἐξέθηκε<ν ἔτι] ΧΗΔ βασιλεύοντος Ἀθηνῶν Ἐρεχθέ>ως
τοὺ Πανδίονος. Diels ΙΙ3 180 n. 8 V. nr. 102.

162. Ovid. Ex Ponto ΙΙΙ 3, 89 pro quibus milium misoro est mihi reddita merces, id quoque (idque et Ries.) in extremz's et sine pace looz‘s. ατ non Chion'ides Eumolpus in Orphea talis, in Pkryga νεα Satymm talis Olympus emt, praemz'a me Clairon αἶ) Aehz'lle talia eepz‘t, Pythagomeque femmt non nocm'sse Numam.

V. etiam Metam. XI 92 nr. 160.
THAMYRIS ET. LINUS.

Kern RE2 VI 1119.

163. Nicomach. Musici scriptor. Graeci ed. Ian 266, 2 τὴν λύραν την ἐκ τῆς χελώνης φασὶ τὸν Ἑρμῆν εὑρηκέναι καὶ κατασκευάσαντα ἑπτάχορδον παραδεδωκέναι τὴν μάθησιν τιόι Ὀρφεῖ. Ὁ. δὲ ἐδίδαξε Θάμυριν καὶ Λίνον· Λίνος τΗρακλέα, ὑφ’ οὑ καὶ εἷνηιρέθη. ἐδίδαξε δὲ καὶ Ἀμφίωνα τὸν Θηβαῖον, ὃς ἐπὶ τῶν ἑπτά χόρδων ἑπταπύλους τὰς Θήβας (ὀικοδόμησεν. εἷναιρεθέντος δὲ τοῦ Ὀρφέως ὑπὸ τῶν Θραικικῶν γυναικῶν τὴν λύραν

αὐτοῦ βληθῆναι (βληθῆιίιι] ἐκριφῆναι N) εἰς τὴν θάλασσαν,
ἐκβληθῆναι δὲ εἰς Ἄντισσαν πόλιν τῆς Λέσβου. εὑρόντας δὲ

ἁλιέας ἐνεγκεῖν τὴν λύραν πρὸς Ίέρπανδρον, τὸν δὲ κομίσαι εἰς Αἴγυπτον. [εὑρόντα δὲ αὐτὸν secl. Ian] ἐκπονήσαντα ἐπιδεῖξαι τοῖς ἐν Αἰγύπτιοι ἱερεῦσιν, (ὃς αὑτὸν πρωθευρετήν γεγενημένον.
Ίέρπανδρος μὲν οὕτω λέγεται την λύραν εὑρηκέναι, Ἀχαιοὺς δὲ

ὑπὸ Κάδμου τοῦ Ἀγήνορος παραλαβεῖν.
164. Lînus et O. saepissime componuntur (V. nrr.8—9. 15.
22. 27) e. g. Vel‘g’. Eclog. IV 55 non me carmim'bus oineet νει)

Thmoz'us Orphous nec Limes, Ïmz'c νιιιίθν quamv-is atque hujz'c palier adsz't, Orphez’ Calliopea, Lino formosus Apollo. Nemesianus Bue. I 24 namque fuit (Zig/nus senior, q'uem camm'ne Phoobus, Pan calamis, fidz'bus ῙᾸιιιιὲ aut Oeagrius Ο. σοιιοίηενενύ totque acta τινί laudesque sonarent; Nonn. Dionys. XLI 375 Ὀ. μυστιπόλοιο θεηγόρα χεύματα μολπῆς καὶ Λίνος εὖεπίην Φοιβήιος. Contra Linus Orphei magister Diod. ΙΙΙ 67, 2 nr. 43. De Orphei carmine Σφαΐρα εἰς τὸν Λίνον V. Ρ. Π S. Σφαῖρα.
Orphie. cou. Kem. 4

50

ἿἩ ΑΜ YRIS ET LIN US

MUSAEUS

165 -1 68

165. Tzetz. Exeges. in Iliad. 17, 9 Herm. Linus docet προσέτι δὲ Ὀρφέα καὶ Προναπίδην (V. etiam 14,12 HernL). ῶν ὁ μὲν Ὀ. Μουσαίου διδασκαλος γίνεται· ὖ δὲ Προναπίδης τὸν

Ὅμηρον ἐξεπαίδενσεν· ὃς οὐκ ἀρεσθεὶς τοῖς τούτου διδάγμασι, ἐξεδήμησεν καὶ εἰς Αἴγυπτον, ὥς συγγένοιτο καὶ τοῖς ἐκεῖσε σοφοῖς ἐπὶ παιδεῖαι· ῶσπερ καὶ πρὸ αὐτοῦ Ὀικαὶ μετ’ αὐτὸν ὕστερον ὁ Πυθαγόρας καὶ ἕτεροι. ἐκεῖσε δὲ παιδευόμενος οὐκ ἔστιν ἤν οὐκ ἐντέχνως λογικὴν τέχνην καί ἐπιστήμην μεμάθηκεν· οἷον ἰατρικήν, φυσικήν, μουσικήν, γεωμετρίαν, ἄστρονομίαν, οἰωνοσκοπίαν καὶ τὴν παρὰ τῶι. Ὀρφεῖ μεγαλεγκω-

μίαστον μαγικήν (Λιθικοίὲ) Lob. I 751) καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ὅσα ἦ τούτου ποίησις αὐτὸν ἡμῖν εἰδέναι’ὑποδεικνύει v. nr. 86.
MUSAEUS.

166. Suidas Μουσαῖος Ἐλευσίνιος ἐξ Ἀθηνῶν υἱὸς Ἀντιφήμου τοῦ Εὐφήμου τοῦ Ἐκφάντου τοῦ Κερκυόνος, ὃν κατεπολέμησεν ὁ Θησεύς, καὶ Σελήνης (ἐλήνης Ι V] ἑλένης ΒΕ [A?])
γυναικός. ἐποποιός, μαθητὴς Ὀρφέως, μᾶλλον δὲ πρεσβύτερος·

ἤκμαζε γὰρ κατά τὸν δεύτερον Κέκροπα καὶ ἔγραψε Ὑποθήκας Εὐμόλπωι τῶι υἱῶι ἔπη δ’ καὶ ἄλλα πλεῖστα. Hoefel‘ap. Rosch.
ΙΙ 3235; Diels II3 179 11.1; Robert Heldens. I 411; V. nrr. 15.

16. 31. 90. 97. 102. 161.

' 166 a. Pap. Berol. 44 (v. P. Π), 4 de Orphei hymnis οὓς ὀλίγα
Μουσαῖος ἐπα<νορθῶσας κατέγρ>αψεν.
167. Musaeus lyrae Orphei heres nr. 136. Diodor. IV 25, 1 nr. 169. SerV. Aen. VI 667 theologas fait iste (llIusaeus) post Orpheam et sant variae de hoc opiniones: παθη emn αίίί Lmzac fih'um, aliz' Orphei volant, cuius eam constat fuisse discipul'um; 9mm ad z'psam primam carmen scripsz’t qaod appellater.Crater;

Diels Π3 180 n. 7; V. P. ΙΙ s. Κρατῆρες.
167 a. Cassiodor. Epist. Theoderic. var. ΙΙ 40 p. 71, 9 Momms. llIasaeam etiam, et artis Orphez‘_ filiam et natwae, Maronz's (ΑΘΗ. VI 667) praepotens lingaa concelebrat.

168. Ps.-Iusti11. Coh. ad Graec. 15 (ΙΙΙ 58 Otto) Ὀ. γοῦν, ὁ τῆς πολυθεότητος ὑμῶν, ῶς ἄν εἴποι τις, πρῶτος διδάσκαλος γεγονώς, οἷα πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ ΆῙουσαῖον καὶ τούς λοιποὺς γνησίους οἷκροατᾶς ὕστερον περὶ ἑνὸς καὶ μόνου θεοῦ κηρύττει λέγων, οἷναγκαῑον ὑπομνῆσαι ὑμᾶς· φθέγξομαι οἷς θέμις ἐστί’ θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι πάντες ὁμῶς. σὺ δ’ ἄκουε, φαε-

168—172

MUSAEUS

51

σφόρου ἔκγονε Μήνης, Μουσαῖξ V. Ρ. ΙΙ S. Διαθῆκαι. De Musaeo in multis Orphicorum carminibus appellato V. indicem nominum

nec non Argonaut. 7 (λυροεργέ). 308 (φίλον τέκος Ἀντιοφήμου). 858. 1191 (ΆῙονσαῑε δαΐφρον). 1347 (θεηγενές) et Εὕχῆν πρὸς
Μουσαῖον 1.

169. Diodor. IV 25, 1 de Hercule (V.11r1‘. 97. 160 a) πρὸς δὲ
τοῦτον τὸν ἆθλον νπολαβών συνοίσειν αύτιόι, παρῆλθεν εἰς τὰς

Ἀθήνας καὶ μετέσχε τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων, ιΊῙονσαίου τοῦ Ὀρφέως υἱοῦ τότε προεστηκότος τῆς τελετῆς. 170. Pausan. Χ 7, 2 Χρυσοθέμιδος δὲ ὕστερον Φιλάμμωνα
τε ιόιδῆι ιιιιηγμονεύουσι νικῆσαι καὶ ἐπ’ ἐκείνωι Θάμυριν τὸν Φιλάμμωνος. Ὀρφέα δὲ σε,ιι]ι·ολογίαι τῆι ἐπὶ τελεταῖς καὶ ὑπὸ

φρονήματος τοῦ ἄλλον καὶ ΆῙουσαῑον τῆι ἐς πάντα μιμήσει τοῦ Ὀρφέως οὐκ ἐθελῆσαί φασιν αὖτοὺς ἐπὶ ιῖγιόνι μουσικῆς (se.
Pythiis) ἐξετάζεσθαι.’

171. Herm. Phaedr. 24421 p. 88,24 Couvr. οὐδένα γάρ ἐνθουσιασμὸν ἄνευ τῆς ἐρωτικῆς ἐπιπνοίας συμβαίνει γίνεσθαι.

ὃρᾶις πῶς Ὀ. (ὁ Σωκράτης Α sed linea transversa deducta superscm'psz't eadem man,ch ὀρφεύς Couv1'., ὃ Ὀρφεύς Gesn.) πάσας ἐπιτηδεύσας φαίνεται (ὃς δεομένας καὶ ἐχομένας οἷλλήλων· τελεστικιότατον μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ Αιιαντικοότατον παρηλείφαμεν καὶ ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνος κινούμενον, ἔτι ποιητικώτατον, ὅν γε δι’ αὐτὸ τοῦτο καὶ Καλλιόπης υἱὸν γενέσθαι φασίν· ἐρωτικαίτατός τέ ἐστιν οὸς αὐτὸς λέγων φαίνεται πρὸς τὸν. Μουσαῖον

καὶ προτείνων ιιίῗτῶι τὰ θεῖαν ἀγαθὰ καὶ τελειοῦν αὐτόν (Abel fr. 275).
172. Scholia Vaticana in Diouysii Thrac. artem grammaticam p. 183, 10 Hilg. z: Bekk. Anecdot. ΙΙ 783,11 ἔνιοι δὲ

Μουσαῖον εὑρετὴν (se. τῶν στοιχείων) λέγουσι τὸν Μητίονος καὶ Στερόπης κατ’ Ὀρφέα γενόμενον. Cf. p. 190, 23 SS. Hilg. =
Bekk. Anecdot. Π 786, 6. O. alphabeti inventor nr. 123. Musaeus metri dactylici hexametri inventer nr. 201.

De Musaeo cum Mose confuse V. n1'.44.
Musaei fragmenta Kern De Musaei Atheniensis fragmentis Ind. Rostoch. aestiv. 1898; Diels H3 180—184.

4*

52

ORPHIUI ITALIAE ET SICILIAE

173*179

2. DE ORPHICIS ET ORPHEOTELESTIS
ORPHICI. Catalogum Orphicorum praebent Clem. Alex. Strom. I 131, 3—5 (ΙΙ 81, 7 Staeh.) nr. 222 et Suidas nr. 223d haud dubîe Epigenem nr. 229 Dionysio Halicarnassense iuniore auctore (Rohde

Rhez‘n. Mus. XXXIII 1878, 195 n. 1 = Kl. Schr. I 151 n.1 v. nr. 198) secuti, Rohde Psyche II6 106 n. 2.
ITALIAE ET SICILIAE (Kern Orph. 2).

173. Brotinus (v. Nauck. ad Iambl. vit. Pyth. 96, 9) vel
Brontinus Metapontinus Pythagoreus (Πέπλος καὶ τὰ Φυσικιέ Clem.; Πέπλος καὶ Δίκτυον -- καὶ Φυσικεὲ Suid.). Diels I3 35 n. 7; Ed.Wellmann RE2 ΙΙΙ 890; V. Zopyrum nr. 179.

Cercon v. 111213. 174. Cercops Pythagoreus (Εἰς Ἅιδου κατάβασις [ν. Hercdicum nr. 199, Orphea Camarinaeum nr. 176, Prodicum nr. 200]

καὶ ὁ Ἱερὰς λόγος Clem.; Ἱεροὶ λ’όγοι ἓν ῥαψωιδίαις κδ’ Suid. V.
etiam s. Theognetus nr. 196). Cf. Dîels 1.1. n. 5.

175. Nicias Eleata (Θρουισμοὶ μητρῶιοι καὶ Βακχικᾶ Suid.)
176. Orpheus Camarinaeus ἐποποιός, οὗ φασὶν εἶναι

τὴν εἰς Ἅιδου κατάβασιν Suid.; v. Cercopem nr. 174; Herodicum
nr. 199; Prodicum nr. 200.

177. Orpheus Crotoniates ἐποποιός, ô‘v IIêleerron_ συνεῖναι τῶι τυράνυωι Ἀσκληπιάδης-(ΜΥΓ1ΕΘΠ818 V. Wilamowitz
Hom. Unters. 261 n. 25; Kaibel in Abhdl. Goett. G63. d. Ï'V. N. F. II 4

1898, 25 11.2. 26) φησὶν ἐν τῶι ἕκτωι βιβλίωι τῶν Γραμματικῶν· Δωδεκαετηρίδας (Diels Tzetzam Chiliad. XII 399 vs. 1146 p. 445 Κ. [L0b. I 424] secutus] δεκαετηρίδα, ὁέκαετηρίας, δεκαετηρίαν codd.),
Ἀργοναυτικὰ καὶ ἄλλα τινά Suid. Diels II3 164, 6; v. nr. 189. 178. Timocles Syracusanus Σωτήρια Suid. v. Persinum nr. 201. 179. Zopyrus Heracleota (FHG IV 533; Iamblich. Vita

Pythagor. 190, 5 N. [ex Aristoxeno]; Rohde Psyche II6 106 n. 2; Diels Antz'ke Ll’echm'i’c2 23. 97, qui Z. medio IV. a. Ghr. saeculo
iuniorem fuisse iure negavit) Κρατήρ Clem.; Κρατῆρες Suid.; Πέπλος καὶ Δίκτυοι· idem; V. Bl‘otinum et nr. 189.

180 ———182

ORPHICI ITALIAE SICILIAE GRAECIAE

53

180. Quibus accedunt et lamellae aureae Orphicae in sepulcris Italiae inferioris repertae, de quibus Vide in P. Π, et titulus Cymaeus a. 1903 repertus Comparetti Laminette Orfiche 47

(Latte De saltationibus Graecor. RVV XIII 3, 98); SGDI IV p.851 n.2 οὐ θέμις ἐνΙτοῦθα κεῖσθΙαι μὴ τὸν βεΙβαχχευμέΙνον, (1110011111 Georgius Wissowa confert inscriptionem Romae ad Viam Nomentanam inventam quam pro Christiana habuerunt de Rossi et Mommsen: monumentum Valerë Mercum’ et Iultttes, Iul'tam' et Quintz'lz'es Vereczmdes, libertés libertabusgue posterisgue eorum at religionem pertinentes meam CIL VI 10412 = Dessau Π» 8337. V. etiam quae de Therone Agrigentino et Micytho

Rhegiensi Orph. 4 (E. Preuner Archaeol. Jahfb. XXXV 1920, 62)
disputavi. 181. Forsitan quoque Empedocles Agrigentinus philosophi avus inter Orpheotelestas Siculos habendus est (Beloch Griech. Gesch. II 12, 238) Athen. I 3e Ὲιιπεδοκλῆς δ’ ὁ Ἀκρα-

γαντῖνος ἱπποις Ὀλύμπια νικήσας, Πυθαγορικὸς ὧν καὶ ἐμψύχων άπεχόμενος, ἐκ σμύρνης καὶ λιβανωτοῦ καὶ τῶν πολυτελεστάτων ἀρωμάτων βοῦν άναπλάσας διένειμε τοῖς εἰς τὴν πανήγυριν άπαντήσασιν, cum Diogen. Laert. VIII 53 ἐγω δε εὗρον έν τοῖς ὑπομνήμασι Φαβωρίνου [FHG ΙΙΙ 578 fr. 3], ὅτι καὶ βοῦν ἔθυσε τοῖς θεωροῖς ὃ Ἐ. ἐκ μέλιτος καὶ άλφίτων idem referat ad
nepotem.

De Tuscis V. F. Weege Etruskz'sche Malerez’ 1921, 22.
GBAECIAE. 182. Onomacritus Atheniensis (an Lycomida? Brueckner Atken. llfitt. XVI 1891, 203) Herod. VII 6 Πεισιστρατιδέων οἱ ἀναβεβηκότες ές Σοῦσα, τῶν τε αὖτεόν λόγων ἐχόμενοι τῶν καὶ

οἱ Ἀλευάδαι, καὶ δή τι πρὸς τούτοισι ἔτι πλέον προσωρέγοντό οἱ (se. τῶι Ξέρξηι). ἔχοντες (δ’ add. Hude) Ὀνομάκριτον, ἄνδρα
Ἀθηναῖον χρησμολόγον τε καὶ διαθέτην χρησμῶν τῶν Μουσαίου,

ἀνεβεβήκεσαν, τὴν ἔχθρην προκαταλυσάμενοι· ἐξηλάσθη γὰρ ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πεισιστράτου (Πεισιστρατίδεω ABC) ὁ Ὀνομάκριτος ἐξ Ἀθηνέων, ἐπ’ αιύτοφωρωι ἁλοὺς ὑπὸ Λάσου τοῦ Ἑρμιονέος ἐμποιέων ές τὰ Μουσαίου χρησμὸν ιὸς αἱ ἐπὶ Λήμνωι (Krueg.] Λήμνου 001111.) ἐπικείμεναι νῆσοι άφανιζοίατο (άφανιοίατο Krueg.) κατά τῆς Δθαλάσσης. διὸ ἐξήλασέ μιν ὃ Ἵππαρχος, πρότερον χρεώμενος τὰ μάλιστα. τότε δὲ συναναβὰς ὅκως άπίκοιτο ἐς ὄψιν τὴν βασιλέος, λεγόντων τῶν Πεισιστρατιδέων περὶ αὐτοῦ

54

ONOMACRITUS

182 —188

σεμνοὺς λόγους κατέλεγε τῶν χρησμῶν· εἰ μέν τι ἐνέοι σφάλμα

φέρον τῶι βαρβάρωι, τοῖν μὲν ἔλεγε οὕδέν, ὃ δὲ· τὰ εὐτυχέστατα ἐκλεγόμενος ἔλεγε, τόν τε Ἑλλήσποντον (ὃς ζευχθῆναι χρεὸν εἴη ὑπ’ ἀνδρὸς Πέρσεω, τήν τε ἔλασιν ἐξηγεόμενος. οὗτός τε δὴ χρησιιιωιδέιον προσεφέρετο. Ε. V. Stern Heæ'm. LII 1917, 362;
Beloch ibidem LV 1920, 312.

183. Tatian. Ad Graec. 41 p. 42, 4 Schw. Ὀ. δὲ κατὰ τὸν
αιῖτὸν χρόνον (ῙῙρακλεϊ γέγονεν, ἄλλως τε καὶ τὰ εἰς αὕτὸν ἐπι-

φερόμενά φασιν ὑπὸ Ὀίὀμακρίτου τοῦ Ἀθηνίάου συντετάχθαι γενομένου κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν άρχῆν περὶ τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα (580/1—577/6; exspectamus (πέμπτην καὶ),πεντηκοστὴν = 560 Diels II3 171 n. 11 V. initium loci Tatianei nr. 15). Clem. Alex. Strom. I 21 (ΙΙ 81,1 Staeh.) Tatianum maxime secutus m Euseb. Praep. evang. X 11, 30 p. 575 Dind. ναὶ μὴν Ὀνομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος, οὗ τα εἰς Ὀρφέα φερόμενα,ποιήματα λέγεται εἶναι, κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν· ἀρχὴν,περὶ τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται.... καὶ τοὺς μὲν άναφερομέίὀυς εἰς
ΆῘουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου εἶναι λέγουσι Rohde Psyche

I6 112 n. 1. 184. Χρησμοί, οἳ ἀναφέρονται εἰς Ὀνοιιιάκριτον Suid. s. Ὀ. nr. 223 d. 185. Plutarch. De Pyth. orac. XXV 407b Ὀνομάκριτοι δ’ ἐκεῖνοι καὶ ἹῙρόδοτοι καὶ Κιναίθωνες (Cobet] κινέσιοίἐς codd.)
ὅσην αἰτίαν ἠνέγκαντο τῶν χρησμῶν, ιὸς τραγωιδὶαν αὐτοῖς

καὶ ὄγκον οῦδὲν δεομένοις προσθέντες, έιῦ λέγειν οὐδὲ προσίεμαι (Wyttenb.] προσεῖναι codd.) τὰς διαβολάς (Wyttenb.] μεταβολάς
codd.). Lob. I 334.

186. Τελεταί· ὁμοίως δέ φασι καὶ ταύτας Ὀνομακρίτου Suid. s. Ὀ. nr. 223 d. Pausan. VIII 37, 5 παρὰ δὲ Ὁμήρου Ὀνομάκριτος,παραλαβών τῶν Ίιτάνιον τὸ ὄνομα Διονύσιοι τε συνέ-

θηκεν ὄργια κτλ. nr. 194. Lob. I 335. 384; Schuster 47; Maxim.
Mayer Giganten and Titanen 240; Rohde Psycke ΙΙ6 106. 112

n. 3; N. Heidelb. Jahrb. VI 1895, 10 == ΚΖ. Βοῆν. ΙΙ 304. 187. Ὀνομάκριτος ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς Sext. Emp. (nr. 191)
Pyrrhon. Hypot. ΙΙΙ 30 (I 141 Mutschm.) et Adv. Physicos I 361

(ΙΙ 287 Pausan. VIII 31, 3 Ὀνομάκριτός φησιν ἐν τοῖς ἔπεσι nr. 193; idem IX 35, 5 κατὰ ταύτά δὲ έν ἔπεσίν ἐστι τοῖς Ὀνομακρίτου nI‘. 192. 188. Phi10ponus in Aristot. De anim. A 5 p. 186,24 Hayd.
λεγομένοις (ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς καλουμένοις ἔπεσι ap. Al‘istotel.)

188—191

ONOMACRITI FRAGMENTA

55

εἶπεν, ἐπειδὴ μὴ δοκεῖ Ὀρφέως εἶναι τα ἔπη, (ὃς καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς Περὶ φιλοσοφίας (fr. 7 Rose 3) λέγει· αὐτου μὲν γάρ εἰσι τὰ δόγματα, ταῦτα δέ φασιν (DR] φησιν Tl‘incavell.) Ὀνομάκριτον ἐν ἔπεσι κατατεῖναι (καταθεῖναι Cudworth; Lob. I 349 n. a).
Rohde Psyche Ι6 112 11. 1.

189. Tzetza in Aristophan. prooem. Περὶ κωμωιδίας Kaibel FCG Ι 20 (30. 32 et scholium q. d. Plautinum [ed. Ritschl Βίέ alexandrin. Bibliothek. etc., Breslau 1838 = Opusc. phil. I 1866, 5;
Dziatzko Rhez'n. Mus. XLVI 1891, 349; Kaibel 31 n.; Cauer ἅναπᾶ-

fmgen der IIonwrkm'tîk3 112]) καίτοι τὰς Ὁμηρικὰς ἑβδομήκοντα δύο γραμματικοὶ ἐπὶ Πεισιστράτου τοῦ Ἀθηναίων τυράννου διέθηκαν οὑτωσὶ σποράδην οὔσας τὸ πρίν· ἕπεκρίθησαν δὲ κατ’ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ὑπ’ Ἀριστάρχου καὶ Ζηνοδότου, ἄλλων ὄντων τούτων τῶν ἐπὶ Πτολεμαίου διορθωσάντων. οἳ δὲ τέσσαρσί τισι τὴν ἐπὶ Πεισιστράτου διόρθωσιν άναφέρουσιν, Ὀρφεῖ Κροτωνιάτηι (nr. 177), Ζωπύρωι (Ηρακλεοότηι (nr. 179), Ὀνομακρίτωι Ἀθηναίωι καὶ Ἐπικογκύλωι. Quae ex Procli Χρηστομαθείαι γραμματικῆι, qui Asclepiadis Myrleensis libro sexto τῶν
Γραμματικῶν usus est (Suid. nr. 177), hausta esse Kaibel evicit

Abhdl. Goett. G63. d. Πίῖ N. F. ΙΙ 4 1898, 26. 190. Ad Hom. 0d. λ 602-604 (de Hercule) εἴδωλον· αὐτὸς δὲ
μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσιν τέρπεται ἐν θαλίηις καὶ ἔχει καλλίσφυρον

Πβην παῖδα Διὸς μεγάλοιο καὶ (Ἠρης χρυσοπεδίλου) adnotat schol. Y2 (Ludwich) οἷθετοῦνται καὶ λέγονται Ὀνομακρίτου εἶναι, ad 604 (= Hesiod. Theogon. 952) schol. H? τοῦτον ὑπὸ Ὀνομακρίτου ἒμπεποιῆσθαί φασιν. ἠθέτηται δέ. Wilamowitz Hom. Unters. 199.
De Onomacrito Lob. I 332; C. Ο. Mueller Prolegomena 390 ss.; Ritschl Ersch et Gruber III (1833) 4 = Opusc. philol. I 1866,

238 et nr. 189; C. Eichhoff De Onomacrito comm. I Progrr. Elber—
feld 1840; Bergk Griechr. Litemturgesch. II 85; Rohde Psyche II6 111; Malten Arrch. f. Religionsw. XII 1908, 427; v. etiam Kinkelium (ante nr. 191) p. 240. ONOMAORITI FRAGMENTA. Epicorum graecorum fragmenta coll. Godofr. Kinkel I

1877, [I (Ki.1)‘Sext. Empiric. Pyrrhon. Hypotyp. ΙΙΙ 30

(I 141 Mutschm.) v. Adv. Physic. I 361 (ΙΙ 287 Μ.) Ὀνομάκριτος

56

ONOMACRITI FRAGMENTA

ORPHICI GRAECIAE

191—196

δὲ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν (se. εἶπε τὴν πάντων εἶναι ἀρχήν). Cf. Galen. histor. philos. 18 (Doxogr. 610,15; V.
etiam Dielesii Prolegomen. 249). Ausonius in gripho ternarii numeri vs. 74 p. 204 Peip. Orpheos hinc tripodes, quiu smzt m’a: terra, aqua, flan/amas. Lob. Ι 386; Ab. fr. 229; Schuster 55 n. 1; Rohde Psyche 116 p. 112 n. 1; Zeller 16 125 n. 1; Diels 11.3 163

'ad 9. Falsario ante oculos versatur Heracliti fr. 36 (Diels 13 85).]
192. 11 (Ki. 3) Pausan. 1X 35, 5 (Ησίοδος d'à ἐν Θεογονίαι (VS. 907) —— προσιὲοθω δὲ ὅτωι φίλων τῂν Θεογονίαν ——, ἐν

δ’ οὖν τῆι ποιήσει ταύτηι τὰς Χάριτάς φησιν εἶναι Διός τε καὶ Εΰρυνόμης καί σφισιν ὀνόματα Εΰφροσύνην τε καὶ Ἀγλαΐαν εἶναι καὶ Θαλίαν. κατι-ἶ ταύτὰ δὲ ἐν ἔπεσίν ἐστι τοῖς Ὀνομακρίτου.
Lob. I335; Schuster 54 11.6; Rohde Psych 116 112 n. 1. Hymn.

LX 2 θυγατέρες Ζηνός τε· καὶ Εὐρυνόμης (Schradefl Ε’ὔνομίης codd.) βαθυκόλπου Ἀγλαΐη Θαλίη τε· (Herm.] τε θήλεια codd.) καὶ Εὗφροσύνι] πολύολβε. 193. 111 (K14) Pausan. VIII 31,3 de θεῶν ἱερῶι τῶν ὓΙεγάλων Megalopolitano ἔστι δὲ καὶ (Ηρακλῆς παρὰ τῆι Δήμητρι μέγεθος μάλιστα πῆχυν· τοῦτον τὸν (Ηρακλέα (ἡρακλῆν vulgo) εἶναι τῶν Ἰδαίων καλουιιιὲνων Δακτύλων Ὀνομάκριτός φησιν ἐν
τοῖς ἔπεσι. Lob. 1 335; Robert Helclens. Ι 641.

194. 1V (Ki. 2) Pausan. V111 37, 5 παρα δὲ Ὁμήρου Ὀνομάκριτος παραλαβών τῶν Τιτάνων τὸ ὄνομα Διονύσιοι τε ουνεθηκεν ὄργια καὶ εἶναι τοὺς Ἰὶτιῖνας τιὸ( Διονύσιοι τῶν παθη-

μάτων ἐποίησεν αὗτουργούς. Ad TEÂEICÎQ non ad Theogoniam spectare videtur Rohdio Psyche I6 112 11. 3. 195. V (Ki. 5) Pausan. 1 22,7 ἔτι δὲ τῶν γραφῶν (Pinacothecae in arce Athenarum) παρέντι τὸν παῖδα τὸν τὰς ὑδρίας

φέροντα καὶ τὸν παλαιστὴν ὃν Τιμαίνετος ἔγραψεν, ἐστὶ 111ουοαῖος. ἐγώ δὲ ἔπη μὲν ἐπελεξάμην, ἐν οἷς ἐστι πέτεσθαι Μουσαῖον ὑπὸ (del. Herwel'den) Βορέου (an Ὑπερβορέων.9) δῶρον,

δοκεῖν δέ μοι πεποίηκεν αὐτὰ Ὀνομάκριτος.’ Kern De Musaei
fragm. 1nd. Bostoch. aestiv. 1898, 7. 11 n. XII; Diels ΙΙ 3 180 n. 5. Orpheus Arcas (cf. Bacidem Arcadem Kern RE? 11 2802.) s. Κικοναῖος nr. 197. _ 196. Theognetus Thessalus Ἶεροὶ λόγοι ἐν ῥαψωιόίαις

κδ’ (cf. etiam s. Cercops nr. 174) Suid.

197—200

ORPHICI THRACIAE ET INSULARUM

57

THRACIAE (V. nr. 30 ss.). 197. Orpheus Ciconaeus ἢ Ἀρκάς (fi?) ἐκ Βισαλτίας τῆς Θραικικῆς, έποποιός. γέγονε δὲ καὶ οὗτος πρὸ Ὁμήρου, δύο γενεαῖς πρεσβύτερος τῶν Τρωικῶν. ἔγραψε δὲ μυθοποιίαν, ἐπιγράμματα, ὕμνους Suid., V. Eustath. Il. B 597 p.299, 5 καὶ ὅτι Θρᾶικες ἦσαν οἱ ἐπιμεληθέντες τῆς ἄρχαίοις μουσικῆς Ὀ. Μουσαῖος καὶ Θάμυρις· καὶ ὅτι ἐν τῆι οἷκτῆι τῆι περὶ τὸν Ἄθων Θάμυρις ὁ Θρᾶιξ ἐβασίλευσε, τῶν αὐτῶν ἐπιτηδευμάτων γενόμενος, οἷν καὶ ὁ Κίκων Ὀ., ὃς Ὀ. τὰ πρῶτα μὲν οἷγυρτεύων διέςη, εἶτα καὶ μειζόνων εἷξιιῧν ἑαυτὸν καὶ ὄχλον καὶ δύναμιν περιποιούμενος διεφθάρη ἐξ έπισυστοέσεως, ἀνὴρ γόης οἷπὸ μουσικῆς τε καὶ μαντικῆς καὶ τῶν περὶ τοῖς τελετὰς ὀργιασμῶν (N Strab. VII 330
fr. 18 nr. 40).

198. Orpheus Odryses ἐποποιός. Διονύσιος (Halicarnassensis iunior ὁ μουσικός L. Cohn RE? V 986 n. 142 v. supra.
p. 52; de Phaselita cogitat Daub Stud. au (Zen Biograplzilca des

Suid. 148; Cohn 1.1. 984 Il. 136) δὲ τοῦτον οῦδὲ· γεγονέναι λέγει· ὅμως ἀναφέρονται εἰς αὐτόν τινα ποιήματα.
De Orpheo Odrysa V. e. g. nrr. 103. 160, Maxim. Tyr.

XXXVII 6 p. 432 Hobein Ὀ. ἐκεῖνος ἦν μὲν Οἰάγρου παῖς καὶ Καλλιόπης αύτῆς, ἐγένετο δὲ ἐν Θριέικηι ἐν τιόι Παγγαίσοι ὄρει· νέμονται δὲ τοῦτο Θραικῶν οἱ Ὀδρύσαι, ὄρειον γένος, ληισταὶ καὶ ἄξενοι· ἄλλ’ εἱποντό γε Ὀδρύσαι ἑκόντες ἡγεμόνι Ὀρφεῖ,
καλῆι κηλούμενοι τῆι ιόιδῆι, Celsùm ap. Origin. I 16 (I 68, 7

Koetsch.) θαυμάζω δέ, πῶς ιὈδρύσας μὲν καὶ Σαμοθρᾶικας καὶ Ἐλευσινίους καὶ (Υπερβορέους ἐν τοῖς ἀρχαιοτάτοις καὶ σοφωτάτοις ἔταξεν ἔθνεσιν ὁ Κέλσος, Π 55 (Ι 178,16 Ὀρφέα ἐν Ὀδρύσαις cf. 56 p. 180,1 K. Lob. I 295. _
199. Herodicus Perinthius Εἰς Ἅιδου κατάβασις Suid. V. Cercopem nr. 174, Orphea Camarinaeum nr. 176, Prodicum nr. 200. INSULARUM.

200. Prodicus Samius? Εἰς Ἅιδου κατάβασις Clem., quae
sola ex Herodici Perinthii carmine eiusdem argumenti nomine HPOAIKOY in IIPOAIKOY depravato ethnicoque Σαμίου tum addito orta Videtur esse (Tannery Rev. de philol. XXI 1897,

192 n. 2).

Erravi O/rplz. 18. V. Cercopem nr. 174, Herodicum

nr. 199, Orphea Camarinaeum nr. 176.

58 ASIAE.

ORPHICI ASIAE

ORPHEOTELESTAE

201—204

201. Persinus Milesius quem Obrechtus (v. Lob. I 359;
Rohde Psyche 116 107 n.) non sine veri specie eundem esse putat ac Persinum poetam Eubuli Atarnitae familiarem (P011.

IX 93).

Σωτήρια Suid. v. Timoclem nr. 178.

Mallius Theodor.

De metris IV 589, 20 K. Metmm dactyläcwn hexam-etrrmn in— ventum primitus αἱ) Orpheo Ονὶΐιαε (nr. 106) adserz't, Democm'tus (Diels I3 66 n. 16) a llfusaeo, Pea'simts α Lino, pernmltz' al) Ηουιονο Bergk PLG III4 655. ' IGNOTAE ORIGINIS. 202. Promedon Pansan. in Necyiae Polygnoticae de-

scriptione X 30, 7 (v. nr. 69) τῶι δένδρωι δὲ τῆι εἷτέαι (sub qua Orpheus sedet) κατιέ τὸ ἕτερον μέρος προσανακεκλιμένος ἐστὶν αὕτῆι Προμέδων· εἰσὶ μὲν δὴ οἳ νομίζουσι καθάπερ ἐς ποίησιν ἐπεσῆχθαι τὸ (τό Korais] τοῦ codd.) Προμέδοντος ὄνομα ὑπὸ τοῦ Πολυγνώτου, τοῖς δὲ εἰρημένοι· ἐστὶν ἄνδρα Ἕλληνα ἔς τε τήν ἄλλην ἅπασαν γενέσθαι φιλήκοον μουσικὴν καὶ ἐπὶ τῆι ιὸιδῆι μάλιστα τῆι (τοῦ L1) Ὀρφέως. C. Ο. Mueller Klez'ne deutsche Schr. ΙΙ 403; Robert Nekyz'a des Polygnot 50; Duemmler
Delphz’ka 20 π Kl. θοὴν. Π 145 n. 1; ΜειΜί Orph. 65 n. 78; Knapp Orpkeusdarstellungen 12 n. 3; Kern O'rpk. 18. ORPHEOTELESTAE (V. quoque nrr. 212*219). 203. Plutarch. Apophthegm. Laconic. 224e Λεωτυχίδου τοῦ

Ἀρίστωνος (Lacedaemon. reX 491—469) 3 πρὸς Φίλιππον τὸν Ὀρφεοτελεστὴν παντελῶς πτωχὸν ὄντα, λέγοντα δ’ ὅτι οἱ παρ’ αὐτῶι. μυηθέντες μετά τὴν τοῦ βίου τελευτὴν εὐδαιμονοῦσι, ‘τί οὖν, c5 a’vôm'e’ εἶπεν (οὐ τὴν ταχίστην οἷποθνήισκεις, ἵν’ ιῖναπαύσηι (ἅμα παύσηι Bern.) κακοδαιμονίαν καὶ πενίαν κλαίων;’
Lob. I 644; C. O. Mueller Prolegomena 381; Rohde Psyche ΙΙ6

111 n. Eadem res a Diogene Laertio VI 1, 4 de Antisthene narratur (μυούμενος ποτε τὰ Ὀρφικοί, τοῦ ἱερέως εἰπόντος, ὅτι οἱ ταῦτα μυούμενοι πολλῶν ἐν Ἅιδου οἷγαθῶν μετίσχουσι, (τί οὖν), ἔφη (οὐκ ἄποθνήισκεις,·’). 204. Athenag. Pro Christian. 4 p. 5,3 Schw. Διαγόραι μὲν γὰρ εἰκότως ἀθεότητα ἐπεκάλουν Ἀθηναῖοι, μὴ μόνον τὸν Ὀρφικὸν εἰς μέσον κατατιθέντι λόγον καὶ τὰ ἐν Ἐλευσῖνι. καὶ τὰ τῶν Καβίρων δημεύοντι μυστήρια καὶ τὸ τοῦ ἹῙρακλέους, ἶνα τὰς

204 —206

ORPHEOTELESTAE

59

γογγύλας ἕψοι κατακόπτοντι ξόανον, ἄντικρυς δὲ άποφαινομένωι μηδὲ ὅλως εἶναι θεόν. 205. Demosthen. De corona XVIII ë 259 de Aeschine ἀνὴρ
δὲ γενόμενος τῆι μητρὶ τελούσηι τὰς βίβλους ἀνεγίγνωσκες καὶ

τᾶλλα συνεσκευωροῦ, τὴν μὲν νύκτα νεβρίζων (V. Phot. S. νεβρίςειν Lob. I 653) καὶ κρατηρίζων, καὶ καθαίρων τοὺς τελουμένους

κιῖπομάττων τῶι πηλῶι καὶ τοῖς πιτύροις, καὶ οἷνιστιές άπὸ τοῦ καθαρμοῦ κελεύων λέγειν (ἔφυγον κακὸν, εὖρον ἄμεινον’, ἐπὶ τῶι μηδένα πιόποτε τηλικοῦτ’ ὀλολύξαι σεμνυνόμενος (καὶ ἔγωγε νομίζω· μή γὰρ οἴεσθ’ αὐτόν, φθέγγεσθαι μὲν οὕτω μέγα, ὀλολύζειν δ’ οὐχ ὑπέρλαμπρον), (260) ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις τοὺς καλοὺς
θιάσους ἄγων διὰ τῶν ὁδῶν, τοὺς έστεφιω·ω,ιιένους τῶι μαράθωι

καὶ τῆι λεύκηι, τοὺς ὄφεις τοὺς παρείας θλίβων καὶ ὑπὲρ τῆς
κεφαλῆς αἰωρῶν, καὶ βοῶν εὐοῖ σαβοῖ, καὶ ἐπορχούμενος ὑής

ἄττης ἄττης ὕης, ἔξαρχος καὶ προηγεμῶν καὶ κιττοφόρος καὶ λικνοφόρος καὶ τοιαῦθ’ ὑπὸ τῶν γραιδίων προσαγορευόμενος, μισθὸν λαμβάνων τούτων ἔνθρυπτα καὶ στρεπτοὺς καὶ νεήλατα, ἐφ’ οἷς τίς οὐκ ἄν ῶς άληθῶς αὑτὸν εὐδαιμονίσειε καὶ τὴν αὖτοῦ τύχην,’ V. etiam ê129.
καὶ ante καθαίρων delere mavult Blassius. ευσάβοι pr. Σ. ἦγεμών Aristid. p. 458 VValz (Rhet. Gr. ΙΧ). κιστοφόρος Harpocrat. s. κιττοφόρος et Schol. Patm.

Harpocrat. ad hunc locum s. ἀπομάττων· οἱ μὲν ἁπλοϊκώτεροι· ιῖκούουσιν άντὶ τοῦ άποψῶν καὶ λυμαινόμετός, ἄλλοι δὲ περιεργότερον, οἷον περιπλάττων τὸν πηλὸν καὶ τὰ πίτυρα τοῖς τελουμένοις, ῶς λέγομεν άπομάττεσθαι τὸν άνδριάντα πηλῶι· ἤλειφον γάρ τῶι πηλῶι καὶ τῶι πιτύρωι τοὺς μυουμένους, ἐκ,ιιιμούίιιενοι τά μυθολογούμενα παρ’ ἐνίοις, ῶς ἄρα οἱ Τιτᾶνες τὸν Διόνυσον ἐλυμήναντο γύψωι καταπλασάμενοι ἐπὶ τῶι μῆ γνώριμοι γενέσθαι. τοῦτο μὲν οὖν τὸ ἔθος ἐκλιπεῖν, πηλῶι δὲ ὕστερον καταπλάττεσθαι νομίμού χάριν.
Lob. I 646 SS. 695; Dieterich Rhez'n. fifus. XLVIII 1893, 279 ε Κl. Soin: 121, qui Aristophanis Nubes 250 ad hos Orphicorum

ritus refert (v. fr. 1).

Sacra Orphica aeDemosthene significata

esse negat Rohde Psyche ΙΙ6 110 n. 1. 206. Plutarch. Alexand. 2 de Olympiade Alexandri matre

ἕτερος δὲ περὶ τούτων ἐστὶ λόγος, ῶς πᾶσαι μὲν αἱ τῆιδε
γυναῖκες ἔνοχοι τοῖς Ὀρφικοῖς οὖσαι καὶ τοῖς περὶ τὸν Λιό-

νυσον ὀργιασμοῖς ἐκ τοῦ πάνυ παλαιοῦ Κλώδωνές τε καὶ
Μιμαλλόνες ἐπωνυμίαν ἔχουσαι πολλά ταῖς ἹῙδωνίσι καὶ ταῖς

60

ORPHEOTELESTAE

206 ——209

περὶ τὸν Αῇιιον Θρήισσαις ὅμοια δρῶσιν, ἀφ’ οὗν δοκεῖ καὶ τι) θρησκεύειν ὄνομα ταῖς κατακόροις γενέσθαι καὶ περιέργοις ἱε-

ρουργίαις, ἦ δὲ Ὀλυμπιὰς μᾶλλον ἑτέρων ζηλώσασα τας κατοχάς καὶ τοὺς ἐνθουσιασμοὺς ἐξάγουσα βαρβαρικώτερον ὄφεις μεγάλους χειροήθεις ἐφείλκετο τοῖς θιάσοις, οἳ πολλάκις ἐκ τοῦ κιττοῦ καὶ τῶν μυστικῶν λίκνων παραναδυόμενοι καὶ περιελιττόμενοι τοῖς θύρσοις τῶν γυναικῶν καὶ τοῖς στεφάνοις ἐξέ-

πληττον τοὺς ἄνδρας.
De Macedon. sacris. σκεύειν nr. 37.

De Clodonibus et Mimallonibus Baege
Diss. Hal. XXII'1913, 81. 182; de θρη-

207. Theophrast. Charact. XVI 11 καὶ ὅταν ἐνύπνιον ἴδιμ (ὁ δεισιδαίμων), πορεύεσθαι πρὸς τούς ὀνειροκρίτας, πρὸς τοὺς μάντεις, πρὸς τοὺς δρνιθοσκόπους, ἐρωτήσων, τίνι θεῶν ἢ θεᾶι εὔχεσθαι δεῖ (12) καὶ τελεσθησόμενος πρὸς τοὺς Ὀρφεοτελεστάς παίδων.
θεῶι ἢ θεᾶι νεοο. (contra formulant); ὑπ’)ηο θεῶν [ἢ θεᾶι] νεῖ θεῶν ἢ θύειν (ἢ) scribe. Diels in ed. Theophrasti; τίνι θεῶν ἢ θεᾶι IIa 167 11. 16.

κατά

μῆνα

πορεύεσθαι,

μετα

τῆς γυναικὸς

(ἐιέϊ δὲ μὴ σχολάζηι ἦ γυνή, μετα τῆς τίτθης) καὶ τιόν

208. Andromenides (e Chr. Ienseni litteris ad me datis) ap. Philodem. Περὶ ποιημάτων fr. 41 Hausr. (N. Jarhrb. Suppl. XVII
1889, 257) ὀ>λὶγον λόγον οὗτος Ὀρφεοτελεστοῦ τυμπάνωι καὶ

παιδαγωγοῦ καλαμίδι προσθείς, ὅτι δεῖ τὰ ψευδορήμονα μή ξενόσ<τ>ομα μόνον ἐγλέγειν άλλά κάλλιστα· κάλλιστα δ’ εἶναι τα τὰς συλλαβὰς <ἔ>χοντα πολλοῖς γράμμασιν ἐ<ς>παθη,ιιέν<ας, (ὅν σχο>λῆι δράξασθαι <τ>ὁ σ<τ>ό<μα> καὶ ῥίπτ<ει>ν...
Usen. An post δεῖ exciderit μή, interrogat Hausr. ἐ<ς>παθημὲν<ας rest. <ὧν σχο>λῆι ὁρ. Jensen. <εὐη>χῆ ἀράξασθαιῖ) Buechel.

209. Lucian. Περὶ ὀρχήσεως 79 ἦ μέν γε Βακχικὴ ὄρχησις ἐν Ἰωνίαι μάλιστα καὶ ἐν Πόντωι σποι)ό“αζο,ιιέίἠ, καίτοι σατυρική
οὖσα, οὕτω κεχείρωται τοὺς άνθριόπους τούς ἐκεῖ, (ὅστε κατά

τὸν τεταγμένον ἕκαστοι καιρὸν ἁπάντων ἐπιλαθόμενόι τῶν ἄλλων
κάθηνται δι’ ἡμέρας Ίιτᾶνας καὶ Κορύβαντας καὶ Σατύρους καὶ

βουκόλους ὁρῶντες· καὶ ὀρχοῦνταί γε ταῦτα οἱ εὐγενέστατοι καὶ πρωτεύοντες ἐν ἑκιίστιμ τῶν πόλεων οὐχ ὅπως ι·ιίδού,ιιενοι, άλλά καὶ μέγα φρονοῦντες ἐπὶ τῶι πράγματι μᾶλλον ἤπερ ἐπ’ εὔγενείαις καὶ λειτουργίαις καὶ άξιοόμασι προγονικοῖς. De bubulcis Kern RE2 ΙΙΙ 1013, Θθιιθίῖιῐίαῆονι f. Robert 1910, 96. Βουκόλος

etiam in libello rituali P. ΙΙ fr. 31 vs. 25.

210— 214

ORPHEOTELESTAE

VITA ORPHICA

61

210. Titulus a Cyriaco Anconitano Perinthi exscriptus, primum editus a Dumontio Inscriptions et monuments figurés de la Thmce 1876, 38, integrius a Mommsenio Ephem. epigr. ΙΠ 1877, 236. 332; Dieterich De hymn. Orph. 6 = Kl. θοὴν. 72.

εὐτυχεῖτε. χρησμὸς Σιβύλλης. ἐπὰν δ’ ὁ Βάκχος εύάσας πλη<γήσ>ετα<ι>, τότε αξαα καὶ πῦρ καὶ κόνις μιγήσεται. Σπέλλιος Εὖήθις άρχιβουκόλος 5 (Πρακλείδου Ἀλεξάνδρου οἷρχιμυστοῦντος.
2 IIAHOTAIIOYGoCyriacus, unde Kaibelius Rhez’n. Mus. XXXIV 1879, 211 vs. 3 τότε elicuit; reliquum enucleavit Dieterich 74. πλησ<θήσ>ετα<ι> priores, v. imprimis R. Schoell Satura Saupp. 1879, 179. Spectat ad Zagrei mortem, de qua vide P. ΙΙ.

211. Lyd. De mens. IV 2 p. 65, 20 ΧΠ. ὁ δὲ Πραιτέξτατος

ὁ ἱεροφάντης (Vettius Pr. Ἰ· 384 p. Chr.), ὁ Σωπάτρωι τε τῶι τελεστῆι καὶ Κωνσταντίνωι τῶι αὐτοκράτορι συλλαβῶν ἐπὶ τῶι πολισμῶι τῆς εὐδαίμονος ταύτης πόλεως (se. Byzantii) δύναμιν αύτὸν (ΞαἸανον) εἶναί τινα βούλεται ἐφ’ ἑκατέρας Ἄρκτου τεταγμένην καὶ τοὶς θειοτέρας ψυχάς ἐπὶ τὸν σεληνιακὸν χορὸν άποπέμπειν. Teuffel-Kroll III6 302 11.; 430,1. VITA ORPHIGA (Lob. I 244—255; Rohde Psyche Π6 125). 212. Plate Leg. VI 782c τὸ δὲ μὴν θύειν άνθρῶπους ἀλλήλους ἔτι καὶ νῦν παραμένον ὁρῶμεν πολλοῖς· καὶ τούναντίον άκούομεν ἐν ἄλλοις, ὅτε ούδὲ βοὸς ἐτόλμων μὲν (Schanz] ἐτολμῶμεν codd.) γεύεσθαι, θύματά τε ούκ ἦν τοῖς θεοῖσι ζῶια,
πελανοὶ δὲ καὶ μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι καὶ τοιαῦτα ἄλλα ἁγνὰ

θύματα, σαρκῶν δ’ οἷπείχοντο· (nr. 90) ῶς οὐχ ὅσιον ὂν ἐσθίειν οὐδὲ τούς τῶν θεῶν βωμούς αἱματι μιαίνειν, άλλοὶ Ὀρφικοί τινες λεγόμενοι βίοι ἐγίγνοντο ἡμῶν τοῖς τότε, άψύχων μὲν ἐχόμενοι πάντων, ἐμψύχων δε τούναντίον πάντων άπεχόμενοι. 213. Euripid. Hippolyt. 952 (Diels II3 165 n. 8) ἤδη νῦν αὔχει καὶ δι’ οἷψύχων βορᾶς· σῖτ’ ἐκκαπήλευ’, Ὀρφέα τ’ ἄνακτ’
ἔχων βάκχευε πολλῶν γραμμάτων τιμῶν καπνούς. σῖτ’ ἐκκαπήλευ’ sc. τοῖς ἔξω βεβήλοις Diels fretus Philostrati Vit. Apollon. I 15 (I 15, 4 Kays.) τὸν γὰρ σῖτον οἱ δυνατοὶ ξυγκλεῖσαντες εἶχον,

ἵν’ ἐκκαπηλευθειή τῆς χώρας, σίτοις καπήλευ’ codd. V. de loco conclamatissimo etiam Wilamowitzii commentarium 225.

214. Diogen. Laert. VIII 33 (Alexander Polyhistor Φιλοσόφων διαδοχαὶ) e Pythagoreo anonyme IV. 3.01m saeculi

(M. VVellmann Ηενιη. LIV 1919, 225. 248) τὴν δ’ ἁγνείαν εἶναι
δια καθαρμῶν καὶ λουτρῶν καὶ περιρραντηρίων καὶ διὰ τοῦ

καθαρεύειν άπό τε κήδους καὶ λεχοῦς καὶ μιάσματος παντὸς

62

VI'I‘A ORPHICA

214-——219

καὶ, άπέχεσθαι βρωτῶν θνησειδίων τε κρεῶν καὶ τριγλῶν καὶ

μελανουρων καὶ (σιῶν καὶ τῶν (ὄιοτόκων ςώιων καὶ κυάμων
καὶ τῶν ἄλλων οἷν παρακελεύονται καὶ οἱ τὰς τελετὰς ἐν τοῖς

ἱεροῖς ἐπιτελοῦντες.

V. etiam Antiphanis Ὀ. fr. 180 K. βύστραν

τιν’ ἐκ φύλλων τινῶν collato Hesych. S. βύστραι· αἱ τῶν λαχάνων ἐνθέσεις. ἔνιοι δὲ τους ἐκ τῶν λαχάνων ψωμούς. De fabis v. nr. 219. 215. Plutarch. Conviv. sept. sap. 16, 159 c τὸ δ’ ἀπέχεσθαι σαρκῶν ἐδωδῆς, ὥσπερ Ὀρφέα τὸν παλαιὸν ἱστοροῦσι, σόφισμα μᾶλλον ἢ φυγὴ τῶν περὶ τὴν τροφήν άδικημάτων ἐστί.
216. De lanearum vestium usu repudiando Herodot. ΙΙ 81

οὐ μέντοι ἔς γε· τὰ ἱρά (Aeg'yptiorum) ἐσφέρεται εἰρίνεα οὐδὲ συγκαταθάπτεταί σφι· οὗ γάρ ὅσιον. ὁμολογέουσι δὲ ταῦτα
τοῖσι Ὀρφικοῖσι καλεομένοισι καὶ Βακχικοῖσι, ἐοῦσι δὲ Αἰἔστι δὲ

γυπτίοισι, καὶ Πυθαγορείοισι.

οὐδὲ γὰρ τούτων τῶν ὀργίων

μετέχοντα ὅσιόν ἐστι ἐν εἰρινέοισι εἵμασι θαφθῆναι.

περὶ αὐτῶν ἱρὸς λόγος λεγόμενος (Lob. I 244; Diels I3 27 11.1;
Zeller Ι6 64 n. 1, 391 n. 3; Rohde Psyche 116 103. 107 et N. Heidelb.

Jahrb. VI 1895, 10 == Kl. Schr. II 304 [contra Maassium]; Maafi
Orph. 164; Knapp Orpheusdarstcllungcn 1895, 5 n. 4; Kern 041272.. 3

n. 5; 10). V. nr. 217.
217. Contra (nr. 216) Apuleius Apologie. 56 p. 63,15 Helm quippe lana, segm'ssimz' corporis excrementum, pecorz' detmcta iam inde, Orphez' et Pythagome scitis profane/os vestitus est (dam inde defendit Plasberg coll. 54,15 z'am inde antiquitus ΧΙΙ έαόιιῑιῖ3; iam

inde (ab) Novâk). Abt Apologie des Apulez'us von ΠΙαᾶαανα 288
(RVV IV 2); Pley De lanae in antiquissém. m't. usu 96 (RVV XI 2)._ 218. Ad praecepta Orphica pertinere Videtur etiam schol.
Lucian. 280, 20 Rabe ἐνταῦθα οἶνος τε πολύς πρόκειται καὶ τρά-

πεζαι πάντων τῶν τῆς γῆς καὶ. θαλάσσης γέμουσαι βρωμάτων

πλὴν τῶν άπειρημένων ἐν τιόι ΛἸῙυστικῶι, ῥοιᾶς φημι καὶ μήλού καὶ ὀρνίθων κατοικιδίων καὶ οἰιοῖν καὶ θαλαττίων τρίγλης, ἐρυθνίνου, μελανούρου, καράβου, γαλεοῦ, V. ΗΓ. 214.

219. Pausan. Ι 37, 4 (δικοδόμηται δὲ κατά τὴν ὁδὸν ναὸς οὔ μέγας καλούμενος Κυαμίτου· σαφὲς δὲ οὐδὲν ἔχω λέγειν εἴτε πρῶτος κυάμους ἔσπειρεν οὗτος εἴτε τινα ἐπεφήμισαν (ἐπεφήμισαν Hemsterhuis] ἐπεφήμησαν [ἐπευφήμησαν y] codd.) ἥρωα, ὅτι τῶν κυάμων άνενεγκεῖν οὐκ ἔστι σφίσιν ἐς Δήμητρα τὴν εὕρεσιν. ὅστις δὲ ἤδη τελετὴν Ἐλευσῖνι εἶδεν ἢ τὰ καλούμενα Ὀρφικά (V. nr. 216 τοῖσι καλεομένοισι καὶ Βακχικοῖσι) ἐπελέξατο,

219—222

VITA ORPHICA

DE SCRIPTIS ORPHICIS

63

οἶδεν ὅ λέγω. Ante Hymn. Orph. in Terram XXVI leguntur verba: θυμίαμα πᾶν σπέρμα πλὴν ικυάμων καὶ ἀρωμάτων, De
fabarum religione Lob. I 251, Wuensch Frühlingsfcst der Insel

J‘Ialta 32 et P. ΙΙ S. Καθαρμοί. De aedibus mysticis (ἱεροὶ οἴκοι)
V. Kern Orph. 25 n. 3.

3. DE SCRIPTIS ORPHICIS
220. Athen. IV 164 b. c. e Alexidis Lino (Kock CAF ΙΙ 345

fr. 135) βιβλίον ἐντεῦθεν ὅ τι βούλει προσελθων γὰρ λαβέ (παροξλαβε Erfurdt), ἔπειτ’ ἀναγνώσει πάνυ γε διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα τε καὶ σχολῆι. Ὀ. ἔνεστιν, εΗσίοδος, τραγωιδίαι, Χοιρίλος, Ὅμηρος, Ἐπίχαρμος, συγγράμματα (ἔστ’ Ἐπίχαρμος, γράμματα Herm.) παντοδαπά. De Alexidis fabula Κράτεια ἤ Φαρμακοπώλης ad Orphica pertinente V. Kaibel Herm. XXV 1899, 98; Kern ΕΕ2 XX 1441. Cf. Euripidis Hippolyt. 952 nr. 213 et Platonis philosophi de Orphei libris testimonium P. ΙΙ fr. 3.

221. Chronicon Parium (IGr ΧΠ 5, 444 [Hiller de Graertringen]); Jacoby Das Marmor Parfum 7. 68) A25 ep. 14: (ἀφ’ οὗ Ὀ. ὁ Οἰάγρου καὶ Καλλιόπης) υἶό<ς τ>ὴ<ν έ>αυτοῦ πόησιν έξ<έ>θηκε,
Κόρης τε ἁρπαγὴν καὶ Δήμητρος ζήτησιν καὶ τὸν αὐτοῦ (εὑρεθέντα ὑπ’ αὐτῆς σπόρον καὶ τὸ πλῆ>θος τῶν ὑποδεξαμένων τὸν καρπόν,

ἔτι] ΧΗΔΔΔΙζ βασιλεύοντος Ἀθηνῶν Ἐρεχθέως.
Multorum virorum doctorum tentamina collegit Iacobyus, e quibus haec eligo: ἀφ’ οὗ -- τῆ<ν> suppl. Boeckh. <ἑ>αυτοῦ Hiller de Gaertringen. αὐτοῦ <εὑρεθέντα> nuperrime idem per‘litteras] τὸν αὕτου<ργηθέντα ὑπ’ αὐτῆς

σπόρον καὶ τό ἐκεῖθεν ὲῦθος Diels ap. H. de G. p. 105, τὸν αὐτ. σπ. ὃν ἐδίδαξε τὸ πλῆ>θος idem H3 173 n. 15: καὶ τὴν αὑτοῦ (κατάβασιν καὶ μύ>θο<υ>ς Chandl., τὸν αὑτοῦ (εἰς Ἅιδου καταβαθμὸν καὶ τό γῆ>θος Boeckh. qui etiam καὶ τὸ θεῖον πά>9ος proposuit, cum τὸ πλῆ>θος primus invenerit Wilamo» witzius de Triptolemi maxime expeditione cogitans (apud H. de G. p. 105).

222. Clem. Alex. Strom. I 21, 131, 3—45 (II 81,7 Staeh.) καὶ τοὺς μὲν ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου εἶναι λέγουσι, τὸν Κρ ατῆρα δὲ τὸν Ὀρφέως Ζωπύρου τοῦ (Πρακλειιᾶτου (1111179) τήν τε Εἰς Ἅιδου κατάβασιν Προδίκου τοῦ Σαμίου (nr. 200). Ἴων δὲ ὁ Χῖος (nr. 248) έν τοῖς Τριαγμοῖς καὶ Πυθαγόραν εἰς Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα ἱστορεῖ. Ἐπιγένης (nl'. 229) δὲ ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Ῑῖέρκωπος (1112174) εἶναι λέγει τοῦ Πυθαγορείου τὴν Εἰς Ἅιδου κατά-

64

DE SCRIPTIS ORPHICIS

222—223

βασιν καὶ τὸν Ἱερὸν λόγον, τὸν δὲ Πέπλον καὶ τὰ Φυσικά Βροντίνου (nr. 173).
Κρατῆρα Canter; κράτητα L. Προδίκου τοῦ Σαμίου] ςΗροδίκου τοῦ Περινθίου rectius Suid. s. Ὀ. nr. 223d; Bergk Opusc. philol. ΙΙ 38 11.18

et nr. 200.
Ed. Hiller.

Τριαγμοῖς Reines.] τριγράμμοις L.
Κέρκοπος L. πυθαγορίου L.

(ἀναφερομένης) ποιήσεως

De Epig‘ene nr. 229; Epigenis catalogus haud dubie etiam pro fundamento Suidiani (nr. 223 d) habendus est.

223. Suidas (Hesychius Milesius) Diels II3 163 11.1: a) Ὀ. Καμαριιάἴος nr. 176. b) Ὀ. Κικοναϊος ἢ Ἀρκάς <ἢ ἐκ Βισαλτίας τῆς Θραικικῆς
nr.197. '

c) Ὀ.,Κροτωνιάτης nr. 177. d) Ὀ. Λειβήθρων τῶν ἐν Θράικηι (πόλιςδέ ἐστιν ὑπὸ τῆι Πιερίαι), υἱὸς Οἰάγρου καὶ Καλλιόπης· ὁ δὲ Οἴαγρος πέμπτος ἦν άπὸ Ἄτλαντος, κατά Ἀλκυόνην μίαν τῶν θυγατέρων αὐτοῦ (Α. de Blumenthal Hellanicea 17). γέγονε δὲ πρὸ ια’ γενεῶν τῶν Ίρωικτῦν, καί φασι μαθητὴν γενέσθαι αὐτὸν Λίνου· βιῶναι δὲ γενεάς θ’ (V. nrr. 7—9; Rohde Rhez'n. ΙΙΙιιε. XXXVI 1881, 387 = Kl. Soin". I 8). οἳ δὲ ια’ φασίν. ἔγραψε Τριαγμους (Kuestefl τριασμούς codd.)' λέγονται δὲ εἶναι >ἸΓωνος τοῦ τραγικοῦ. ἐν δὲ τούτοις τὰ Ἱεροστολικιὶ καλούμενα. Κλήσεις κοσμικαί (κτίσιν κόσμου Eschenbach Epigenes 199). Νεωτευκτικά (Νεοτευκτικά codd.: Ναοτευκτικά V. LOb. I 375). Ἱερούς λόγους ἐν ῥαψωιδίαις κδ’, λέγονται δὲ
εἶναι Θεογνήτου τοῦ Θεσσαλοῦ (nr. 196), οἱ δὲ Κέρκωπος τοῦ

Πυθαγορείου (nr. 174). Χρησμούς, οἳ ἀναφέρονται εἰς Ὀνομάκριτον (ΗΓ. 184). Ίέλετάς, ὁμοίως δέ φασι καὶ ταυτας Ὀνομακρίτου (nr. 186). (Atfivmd add. Bernhardy)' ἐν τούτοις δ’ ἔστι περὶ λίθων γλυφῆς, ἥτις Ὀγδοηκοντάλιθος ἐπιγράφεται.
Σωτήρια· ταῦτα Τιμοκλέους τοῦ Συρακουσίου (nr. 178) λέγεται

ἢΠερσίνου τοῦ Μιλησίου (nr. 201). Kρ ατῆ ρας· ταῦταΖωπῦρου
(nr. 179) φασίν. Θρονισμοῦς ιιιητροίιους καὶ Βακχικά·

ταῦτα Νικίου τοῦ Ἐλεάτου φασὶν εἶναι (nl‘. 175). Εἰς Ἅιδου κατάβασιν· ταῦτα (Προδίκου τοῦ Περινθίου (ΠΡ. 199). Πέπλοι· καὶ Δίκτυον· καὶ ταῦτα Ζωπύρου τοῦ ἹῙρακλειότου (nr. 179), οἱ δὲ Βροτίνου (Α] βροντίνου IBE, Ill‘. 173). Ὀνομαστικόν, ἔπη Ιασζ Θεογονίαν, ἔπη,ασ’ (ex Lobone: Croenert Χάριτες ἢέν Friedrz'ch L60 1911, 126. 134)‘Ἀστρονομίαν. Ἀμμοσκοπίανέ

223*224

DE LIBRIS ORPHICIS

65

(Diels] (ἱμοκοπίαι vel οἶμοκοπίαν codd.). Θυηπολικόν, 331.0θυτικά ἢ Ώιοσκοπικιέ, ἐπικοῖς. Καταζωστικόν. (Ὑμνους. Κορυβαντικὸν καὶ Φυσικὰ, â‘Βροτίνον φασίν (Α] βροντίνου IBE, nr. 173, Croenert 1.1. 127. 134). e) Ὀ. Ὀδρύσης ἐποποιός V. nr. 198. B. Giseke Rhez'n. Mus. VIII. 1853, 70. Epigenis vestigia in
catalogo d latere patet, v. ιιι-ν. 222. 229. De librorum Orphicorum titulis et reliquiis v. P. Π. “

224. Orphei Argonautica 7--46 νῦν γάρ σοι, λυροεργέ, φίλον μέλος ἀείδοντι θυμὸς ἐποτρύνει λέξαι, τάπερ οὔποτε πρόσθεν ἔφραῶ, ὅταν Βάκχοιο καὶ Ἀπόλλωνος ἄνακτος
10 κέντρωι ἐλαυνόμενος φρικώδεα κῆλα πιφαύσκω θνητοῖς

ιῖνθροὶποισιν, ἀκήρατα δ’ ὄργια μύσταις· ιῖρχαίον μὲν πρῶτα Χάους ἀμέγαρτον Ἀίἰέγκην καὶ Χρόνον, ὡς ἑλόχευσεν ἀπειρεσίοις ὑπὸ κόλποις Αἰθέρα καὶ διφυῆ περιωπέα κυδρὸν Ἔρωτα 15 Νυκτὸς οἷειγνήτης πατέρα κλυτόν, όν ῥα Φάνητα ὁπλότεροι
καλέουσι βροτοί” πρῶτος γαρ ἐφάνθη. Βριμοῧς τ’ εὐδυνάτοιο

γονὰς ἠδ’ ἔργ’ οἷίδηλα Γηγενέων οἳ λνγρόἰ· ἄπ’ Οὐρανοῦ ἐστείξαντο σπέρμα γονῆς τό (τε) πρόσθεν ὅθεν γένος ἐξεγένοντο 20 θνητῶν, οἳ κατὰ γαῖαν ιῖπείριτον αἰὲν ἔασι· θητείαν τε Ζηνὸς ὀρεσσιδρόμον τε λατρείαν μητρός, ἅ τ’ ἐν Κυβέλοις ὄρεσιν
μητίσατο κούρη Φερσεφόνη περὶ πατρὸς εἰδιιαιμακέτου Κρονίωνος·

καὶ, ῨΆῙήλου τε καὶ Ἡρακλέος περίφημον ἄμυξεν· 25 ὄργια τ’ Ἰδαίων Κορυβάντων τ’ ἄπλετον ἰσχύν· Δήμητρός τε πλάνην καὶ Φερσεφόνης μέγα πένθος,Ι θεσμοφόρος θ’ ιὸς ἠδ’ οἷγλαιέ δῶρα Καβείρων χρησμούς τ’ ἀρρήτους Νυκτὸς περὶ Βάκχον ἄνακτος Λῆμνόν τε ζαθέην ἠδ’ εἰναλίην Σαμοθράικην 30 αἰπεινήν τε Κύπρον καὶ Ἀδωναίην Ἀφροδίτην, ὄργια Πραξιδίκης καὶ Ἀρείης μητρὸς Ἀθήνης θρήνους τ’ Αἰγυπτίων καὶ Ὀσίριδος ἱερὰ χύτλα. ιῖμφὶ δὲ μαντείης ἒδιίης πολυπείρονας οἴμους θηρῶν (τ’) οἰωνῶν τε καὶ η’ σπλάγχνων θέσις ἐστίν· 35 ἠδ’ ὅσα θῖεσπίςουσιί· ὀνειροπόλοισιν ιῖταρποῖς ιρι-χαὶ ἐφημερίων, ῧπνωι βεβολημένα( ἦτορ· σημείων τεράτων τε λόσεις ἄστρων τε πορείας· ἁγνοπόλον τι- καθαρμόν, ἐπιχθονίοις μέγ’ ὄνειαρ· ἱλασμούς τε θεῶν φθιμένων τ’ ἐπινήχντι·ι διῦρα. 40 ἄλλα δέ σοι κατέλεξ, ἅπερ εἴσιδον ἠδ’ ἐνόησα Ίὶιίναρον ἡνίκ’ ἔβην σκοτίην ὁδον Ἄϊδος εἴσω, ἡμετὲρηι πίσυνος κιθάρηι δι’ ἔρωτ’ ιῖλόχοιο, ἠδ’ ὅτ’ ἐν Αἰγύπτιοι ἱερὸν λόγον ἒξελόχευσα, Μέμφιν
ἐς’ἠγαθέην πελάσας ἱεράς τε πόληας
Orphie. coll. Kern.

45 >Ἀςιιιδος, (ἲς πέρι Νεῖλος
5

66

DE LIBRIS ORPHICÏS

224

οἷγάρροος ἐστεφάνωται· πάντα μάλ’ ἀτρεκέως ἀπ’ έμῶν στέρνων
δεδάηκας.
De Argonauticorum codicibus F. Schubert δῶτε-ΒΜ. Μἐη. Akad. XCVIII 1881, 449; F. Hillmann De arte critica in Orphei Argonauticis factitanda capita duo diss. Lips. 1883; A. Guttmann Ζαν Handschrzïfz‘enkunde der Orph. Argommtz'ka I (vs. 1—735) Progr. Kôm'gshütte 0.—S. 1887; C. Wessely Philolog. N. F. ΙΙ 1889, 379. 573; Guil. Weinberger Quaestion. de Orphei quae feruntur Argonauticis Vindobon. 1891, 2. Post Hermanni praeclaram editionem a. 1805 nova recensio valde necessaria est; Abeliana. a. 1885 nihîl valet. L = Lugdunensis; R = Ruhnkenianus; S = Strahoviensis; V = Vindobonensîs; V0 = Vossianus; W = Vratislaviensis Rhedigeranus. 7 ἀείδοντι R] άείδοντα V0, εἰσαείὸοντι S. λυροεργός non Apollo, sed Musaeus esse videtur, cuius nomen demum v. 310 Μουσαῖε, φίλον τέκος Ἀντιοφήμου apparet, quamobrem Wielius in progr. Bedburgen311861, 20 temere coniecit νῦν γάρ σοι, λυροέργε,

φίλον τέκος Ἀντιοφήμου.
Wiel. 1.1. 28.

9 ἕφρασ’] ὄφρα σ’ S.

ὅταν 11.] ὅτε Heyn., ὅτ’ ἐν

10 κῆλα πιφαύσκω Herm.] κῆλ’ ἐπίφασκον VOWLS, κῆλ’

ἐπίφαυσκον R, κῆλα πίφαυσκον Schneid.

11 ἀκήρατα δ” ὄργια collatis 12 Χάους] φάους

Lithic. 6 et 663 Wiel. Diss. Bonn. 1853, 32] ἄκη μετά δ’ ὅρκια vel ὅρκια 11.,

ἄκη μεγάλ’ ὅρκια Pierson, ἀχείματα δ’ ὄργια Herm.
V0 in marg.

ἀμέγαρτον 11.] ἀτέκμαρτον Herm., v. Wielium in progr. Bedb. 31.

13 Χρόνον Zoëga Abhdlg. 229] κρόνον 11. ὠς 11.] ὃς vulgo ante Herm. ἐλόχησεν V0 in marg., RS. ἀπειρεσίοις ὑπὸ κόλποις Steuchus] ἀπειρεσίοισιν ὑπ’ ὁλκοῖς VOWLS, οἷπηρεσίοισιν ὑπ’ ὄλκοῖς V, άπειρεσίηισιν ὑπ’ ὀλκοῖς R (ηισιν in marg. V0), ἀπειρεσίηισιν ὑπ’ ἀλκαῖς Wiel. Progr. Bedb. 1866, 4. Cf. Arîstophan. Av. 694 (fr. 1) Ἐρέβους δ’ ἐν ἀπείροσι κόλποις τίκτει... Νύξ.
14 περιωπέα 11. v. Kern De Theogon. 8 n. 15; Th. Gomperz Deutsche Diteraturztg. 1888, 974 (Hellenika Π 368)] πυρσωπέα Ruhnk., περιώσια Wiel. Progr. 1861, 26,

πυριωπὲα Ab.

15 πατέρα 11.] υἱὸν Schneid., υἶα Herm., ἀνέρα vel πάρεδρον

Wiel. Diss. 34; rectius iudicat idem Prog‘r. Bedb. 1866, 4, παῖδα Seidenadel in progr. Bruchsal. 1873, 8. φανῆτα 11. 16 καλέουσι V in marg. et vulgo] κικλήσκουσι ceteri 11., κλήιζοτ·σι Herm., v. Ludwich. NJahrb. CIX 1874, 485. 17 βριμοῦσ e βρομοῦσ corr. V. γονάς 11., e γενάς corr. V. ἔργα vel ἔργ’ 11.]

ἔρχ’ L. 18 Γηγενέων VVo in marg.] γιγάντων 11., Τιτάνων Pierson. ἐστάξαντο 11., sed Vo corr. ex ἐτάξαντο] ἐιάξαντο V, ἐκμάξαντο Herm., ἐπ’
Οὐρανίους τάξαντο 1Viel.P1'ogr. 1861, 22. 19 γονῆς τὸ πρόσθεν VoL] γονῆς

τοπρόσθεν R, γονῆς τὸ πρόσθεν ὅτεν W; τε add. Herm. 20 ὲάσσι VVoW. 21 θητείαν τε Ζηνός 11.] θ. Τιτῆνος Wiel. Diss. 34, θητείην Παιᾶνος Ab.; an
θρησκείαν τε Ζηνόςῗ Cf. sequentia ὀρεσσιδρόμου τε λατρείαν μητρός. Plut. Alex. 2 et Etym. M. V. θρῆσκος· καὶ θρησκεία, παρά τὴν τῶν Θραικῶν ἐπιμέλειαν τὴν πρὸς τὸ θεῖον καὶ τήν Ὀρφέως ἱερουργίαν (test. nrr. 37. 206),

τ’ ὀρεσσιὸρόμου V0] ὀρεσιὸρόμου R, ὄρεσσι δρόμου W.

λατρείην Ab., an

άλιτρείανῖ) Lob. 1590, qui etiam sic temptat: μνηστείαν τε Ζηνὸς ὀρεσσι-

ὃρόμοιό τ’ ἀλητύν. 22 ὄρεσσιν W] ὄρεσι μητίατο L. κούρη | Φερσεφόνη Schneid.] κούρην | Φερσεφόνην 11., κούρηι | Φερσεφόνηι I. H. Voss. v. Wiel. Diss. 35. 23 παρὰ S. 24 ἐυ μήλου in textu, μίχου in marg. V0, καὶ μήλου RV, μήλου WL, Μήλωνος Eschenbach. ἦρακλέος vulgo, ἡρακλῆος VOVVL, Ἡρακλέουσ V, ἢ Βάκχου τε καὶ Ἡ. Schneid., Εὐβούλου τε καὶ Ἡ.

224*225

ÜE LIBRÎS ORPHICIS

67

Herm., Kawñoç τε καὶ Ἡ. Wiel. Pragr. 1861, 18, μηχανόωσα Wiel. in Diss. 35, μαινομένου θ’ Ἡ. Seidenadel p.8, ῥαιομένου τε Ζαγρῆος Ab. Lob. I 591

vs. 23. 24 ita legendos proponit: Περσεφόνην πέρι’ πατρὸς ἀμαιμακέτου Κρονίωνος μειλιχίην, καὶ Ζαγρῆος περίφημον ἄμυξιν. Desperavimus. 25 ὄργια 8011110111] ὅρκια 11. Ἰδέων V. 26 ὃημήτερός τε RS. 27 θεσμοφόρος θ’
(ὃς ἦν 11., v.’Wiel. Progr. 1861, 3l] θεσμοφόρον θ’ ὁσίην Pierson. Καβείρων] καθείρων V. 28 θεσμους R. 29 σαμοθριὲκην RWVS] Σαμοθρήικην Herm. 31 Ἆρείης μητρὸς Ἀθήνης] ἀρείνης 11.; νυκτὸς in textu, μητρὸς in marg. V0,

νυκτὸς RVWL, Ἀθήνης 11., Ἀρείης νυκτὸς (νύκτας Gesn.) Ἀθήνης Eschenbach. (cf. Pausan. I 28, 5 cum Bluemneri comm. 312), ὀρεινῆς (vel όρείης) μητρός ἀπήνην Herm, v.Wiel. Progr. Bedb. 1862, 20, ὀρεινῆς μητρός ἄθυρμα Ab. 33 περὶ superscript. V0. ἐδάης superscr. ν V0] ἐδάην WL. οἷᾷιους Ruhnk.] ὅρμους 11.; sed v. Schubert 1.1. 472. 34 τ’ post θηρῶν inser. Slothower. θέσις 11.] θέμις VViel. I’rogr. Bedb. 1866, 4; Αἱ). 35 ἀταρπούς R] ἀταρποΐς
ex ἀτερποΐς corr. V. 36 ἐφημερίνωι R] ex eodem corr. ἐφημερίων V0.

38 ἐπιχθονίης R. μέγ’ ex μετὰ corr. V0. 39 τ’ ἐπὶ νήχυτα VoR, antea ἐπινήχυτα in V0. 43 ὅτ’ ἐν I. H. Voss.] ὅσεν W, ὅσον cett. Αἰγύπτιοι Schneid.] Αἰγυπτίων 11., ἧδὲ σοι Αἰγυπτίων Slothow. λόγον W'] λόχον cett. 44 πελάσας superscr. ρ 31) altera. manu i. e. περάσας V0. 45 πέρι Gesner]
περὶ 11.

Quibus ad Musaeum (n11 168) dictis verbis haec Orphei opera

significantur (Lob. Agl. I 589; Giseke Ricain. Mas. VIII 1853, 70): 9—11 Βακχικὰῖ ΤελεταίΡ 12—-—20 Θεογονὶα (19. 20 Ἀνθρωπο· γονέα) cf. 24. 28. 30————32. 21—»—23 Θρονισμοὶ μητρῶιοι. 24 Θεογονὶαἶ) 25 Κορυβαντικόν. 26 et init. vs. 27 Carmen de raptu Proserpinae? Θεογονίαῖ 28 Θεογονίαῖ) 27. 29 Cabiriaca, quorum
vestigia. solum hic extant (vs. 28 haud scio 311 post vs. 29 collo-

candus sit). vel similia?

30 Üeoyovia? Ἀστρονομὶα.

31 Telemi? 38 Καθαρμοί.

32 Ἱερὰς λόγος Ae—
37 Περὶ σεισμῶν

gyptius? cf. 436-45.

33———36 libri vaticini.

39 "Y/wm.

40—42

Εἰς (Ἅιδου κατάβασις. 43—-«45 Ἱερὸς λόγος Aegyptius cf. 32. Quae Theogoniae (et Anthropogoniae) Vindicavi, ea in Neo—

platonicorum Ἱεροῖς λόγοις collecta. fuisse verisimillimum est; cf. P. ΙΙ s. IEPOI ΛΟΓΟΙ qui cum 78005: λόγωι, Aegyptio non confundendi sunt.

225. Constantiui Lascaris Προλεγόμενα τοῦ σοφοῦ Ὀρφέως
111 Marmor. Taurinens. Augustae Taurin. 1743, 98 (Lob. I 356;

Αἱ). p. 140) V. Suid. nr. 223d κατέλιπε (Ὀ.) συγγράμματα μετρικὰ καὶ ὅσα καὶ αὐτὸς ἐν Ἀργοναυτικοῑς (VS. 7—46, nr. 224) κατ’ ἐπανάληψιν ἀριθμεῖ, καὶ τὰ πλείω μυθικοῖς κατὰ τὸν ποιητικὸν
τρόπον περὶ Θεῶν ᾕκαὶ Κοσμογενείας, Ὑμνους διαφόρους εἰς Θεούς, Γεωργικά, Φυσικά, Ἀργολικά (an’Aôtooloyzxd?),

Μετέωρα, Λιθικά, Μυστήρια διάφορα, περὶ τῶν Φυτῶν,
5*

68

DE LIBRIS ORPHICIS

225—226

Βοτανιόἰ·, Χωρογραφίας, Ἰατρικῆς, Νόμιον καὶ ἁπλῶς εἴπω, περὶ παντὸς πράγματος παρ’ Αἰγυπτίων τά πλείω μετενέγκωυ. Τελευταϊα τά Ἀργοναυτικά, ἐν οἷς διηγεῖται ὅσα ἔπραξαν καὶ ἔπαθον οἱ Ἀργοναῦται καὶ πῶς ἁρπάξαντες τὴν,Μήδειαν καὶ τὸ χρυσοῦν δέρας ἐπανῆκον πολλάκις <κιν>δυνεύοντες.... 99... γεγόνασι δὲ Ὀρφεϊς ἕξ· πρῶτος οὗτος άρχαῖος ποιητής ἐκ Λειβήθρων τῆς Θράικης· δεύτερος Κικοναῖος ἐκ Βισαλτίας τῆς Θράικης ἐποποιὸς πρὸ τῶν (ἐποποιῶς πένθων Marm. Taur.) Ίρωῖκῶν

καὶ αύτός ὃς συνέγραψε ΆῙυθοποιίαν, Ἐπιγράμματα, Ἵῆιινους· τρίτος Ὀδρύσης Ἐποποιίάν τινά ποιήσας· τέταρτος Κροτωνιάτης Ἰταλιώτης ὃς συνῆν Πεισιστράτιοι τώἰ τυράννωι, συνέγραψε δὲ· Δεκαετηρίαν, Ἀργοναυτικά καὶ. ἄλλα· πέμπτος Καμαριναῖος Σικελιώτης ἐποποιός, οὗ φασιν εἶναι τὴ ν εἰς Ἅιδην

κατάβασιν· ἕκτος καὶ τελευταῖος βασιλεὺς Θραικῶν, ἐφ’ οὗ Ἀμάζονες ἐόασμόλογησαν Φρύγας. 100 καὶ ταῦτα μὲν ἐκ πολλοῦ περὶ τοῦ σοφοῦ Ὀρφέως, ὅν ἔνιοι άλόγως ὦδε γεγονέναι φασίν, ὅπερ άόύνατον δοκεῖ, ἐπειδὴ καὶ ποιηταὶ καὶ ἱστορικοὶ καὶ χωρογραφεῑς αὐτὸν γεγονέναι φασὶ καὶ ποιητὴν καὶ μουσικὸν καὶ συμπλεῖν Ἀργοναύταις.
225 a. Celsus ap. Origin. I 16 (I 68, 33 Koetsch.) Λίνον δὲ καὶ ΆῙουσαῑου καὶ Ὀρφέα καὶ τὸν Φερεκύδην καὶ τὸν Πέρσην

Ζωροάστρην καὶ Πυθαγόραν φήσας περὶ τῶνδε διειληφέναι, καὶ εἰς βίβλους κατατεθεῖσθαι τα ἑαυτῶν δόγματα καὶ πεφυλάχθαι αὐτὰ μέχρι δεῦρο. καὶ ἑκών μὲν ἐπελάθετο τοῦ περὶ τῶν νομιζομένων θεῶν μύθου (ὃς άνθριοποπαθοῖν, (ἵναγεγραμίιιένοπ’ μάλιστα ὑπὸ Ὀρφέως. 226. Claudian. Carm. minor. XXIII 11 p. 226 Koch Orpheos alii libros impune lacesszmt nec tua seczmmz te, 111m0, fama vehit; Epithalam. de nupüis Honorii Augusti (X) vs. 229 p. 99 Koch illa autem secum tari taedasque parari nescia divinae fruitur sermone parentis matewwsque bibit mores exemplaque disait prisca pudicitiae Latios aies volvere libros desiiiit aiit Graios, ipsa genctrice magistrat, llIaeonius quaecuquie seneæ aut ΤῘιναοίιιε 0. aut

JIIytilenaeo modulatur pectine Sappho. Idem Carm. minor. XXXI 27
p. 247 K. commemorat Orphei Titanomachiam vel potins Gigantemachiam proeliaqleie altisoni refereiis Phlegmea mariz‘i, Titammz fractas Enceladique minas et vs. 25. 33 hymnum Orphicum in

Iunonem. Dieterich Nekyia2 159 11.1. Ο. Herculis facta_celebrans
in praef. carm. De raptu Proserp. II; nr. 160 a.

227—232

DE LIBRIS ORPHICIS

AUCTORES DE ORPHEO

69

227. Mich. Psellus Ἐγκεόμ. εἰς τήν μητέρα αὐτοῦ 84* (Sathas
Μεσαιωνικὴ βιβλ. V 57) de se ipso πᾶσιν ἐντυχών βιβλίοις Ἑλληνικοῖς, εἰπεῖν δὲ καὶ βαρβαρικοῖς, ὁπόσα Ὀ. ἢ Ζωροάστρης ἢ

Ἀμμοῦς συνέγραψεν ὁ Αἰγύπτιος, ὁπόσα τε Παρμενίδαι καὶ Ἐμπεδοκλεῖς έν ἔπεσι συνεγράψαντο, Kern Ηθνηι. LIV 1919, 217. Cf. PS. ibidem 85, V 59 (Krumbacher Gesch. d. byzantin. Lit.2 504).

4. DE SCRIPTORIBUS VETERIBUS.
AUCTORES DE ORPHEO. 228. Pherecydes Atheniensis πρεσβύτερος τοῦ Συρίου ὃν

λόγος τὰ Ὀρφέως συναγαγεῖν Suid. s. Φ. Lob. I 330; Schuster 80
v. nr. 7. Pro Pherecyde Pherecratem intelligendum esse Heynius olim iussit: Sturz Pherecydis fragmenta.2 62. 229. Epigenes Περὶ τῆς εἰς Ὀρφέα <άναφερομένης add.

Bergk) ποιήσεως Vel Περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως, quem librum citat Clem. Alexandr. Strom. I 21 (ΙΙ 81,11 Staeh.) et V 8 (ΙΙ 360,10 Staeh.) v. nr. 222. Ex Harpocratione s. Ἴων 103, 14 Bekk.: φιλόσοφόν τι σύγγραμμα τὸν Ίριαγμὸν ἐπιγραφόμενον, ὅπερ Καλλίμαχος άντιλέγεσθάί φησιν οὸς Ἐπιγένους (ὑπὸ Ἐ. Bergk Griech. Litgesch. Ι 395 n. 235; ὥς <καὶ> Ἐπιγένης Diels I3 285, 7; ὠς (ὑπὸ) Ἐπιγένους L. Cohn) eum Callimacho anteriorem fuisse certo evici nequit Lob. I 340. 384; Schuster 55; Bergk 1.1.; Susemihl Griech. Lz'tgesch. I 345 n. 96; Tannery Rev.

de philol. XXI 1897, 191; L. Cohn RE2 VI 64 n. 16. 230. Herodorus [Heracleota?] ὁ τὴν Ὀρφέως καὶ Μουσαίου συγγράψας ἱστορίαν Olympiodor. in Photii Bibl. 80 p.61 a 31 (λέγει δὲ ὅτι νῆσος [80. Oasis] τὸ παλαιὸν ἦν καὶ άπεχερσοόθη καὶ ὅτι ταύτην καλεῖ <Ηρόδο-ιῇος [ΙΙΙ 26] ‘μακάρων νήσουςᾶ (Πρόδωρος δὲ ὁ τ. Ὀ. κ. Μ. σ. ἱστορίαν· Φαιακίδα ταύτην καλεῖ
FHG Π 27h; IV 65 n. 33; Diels II3 167 n. 13 a; F. Jacoby RE2

'VIII 986 V. nr. 5). _ 231. Nicomedes (Acanthius?) Περὶ Ὀρφέως Athen. XIV 637a (οἶδα δὲ καὶ ἄλλο ὄργανον [nomen instrumenti inter— cidisse Observavît Kaibelius] αἷι τῶν Θραικεόν οἱ βασιλεῖς ἐν τοῖς δείπνοις χρῶνται, ὥς φησιν Ν. ἐν τοῖι Π.Ὀ,). FHG IV 465; Lob. I 342.. 232. Apollonius Aphrodisiensis tertii fere a. Chr. saeculi: Ἀ. Ἀ. ἀρχιερεὺς καὶ ἱστορικὸς γέγραφε Καρικά, Περὶ

70

AUCTORES DE ORPHEO

232—233

Ὶράλλεων, Περὶ Ὀρφέως καὶ τῶν τελετῶι· αὐτοῦ Suid. S. V. (FHG IV 310). Ed. Schwartz RE 2 ΙΙ 135 n. 73.
233. Chrysippus apud Philodem. De pietate 80,16 Gomp.

(Doxogr. 547 b 16) = Stoicor. fragm. ed. ab Arnim. Π 316 n. 1078 ἐν δὲ τῶι δευτέρ<ωι> (se. Περὶ Θεῶν) τά τε εἰς Ὀρφέα κ<αὶ> ΛΙουσαῑον ἀναφερ<όμ>ενα καὶ τὰ παρ’ <Ὀ>μήριοι καὶ (ΙΙσιόδωῼ) καὶ Εὐριπίδηι καὶ ποιηταῖς ἄλλοις, <ιὸ>ς καὶ,Κλεάνθης (fr. 539 Arn.), <π>ειρᾶται σ<υ>νόικειοῦν ταῖς δόξαις αὐτῶν. Textum mihi e nova.
collatione suppeditavit Gui]. Croenert v. fr. 30. Cicero De nat. deor. I 15, 41 p. 223 Plasb.1 (Velleius) et haec quidam (Chryszppus, fr. 1077 ΑΓΗ.) in primo libro de naturel (160mm; in secundo autem volt Orphe’i Illusaez' Hesiodz' Homerique fabellas accomodare αιῖ εα quae z'pse primo libre de dais z'mmortalz'bus dixerit, ut etz'am veteäw‘mz' poetae, qui haec ne suspicatz' guident σιντ, Stoz'ci fuisse videantur. Plutarch. De Iside et Osiride 25 p. 360 d. e βέλτιον

οὖν οἱ τά περὶ τὸν Τυφῶνα καὶ. Ὄσιριν καὶ Ἶσιν ἱστορούμενα μήτε θεῶν παθήματα μήτ’ ἀνθρώπων, ἀλλά δαιμόνίον μεγάλων εἶναι νομίζοντες, οὕς (Xyland. ut etiam sequentia ex Euseb. Praep.
ev. V5] ῶς codd.) καὶ Πλάτων καὶ Πυθαγόρας καὶ Ξενοκράτης

(fr. 24 Heinze) καὶ Χρύσιππος (fr. 1103 ΑΓΗ), ἑπόμενοι τοῖς
πάλαι θεολόγοις, ἐρρωμειέστὲρους μὲν ἀνθρώπων γεγονέναι

λέγουσι καὶ πολύ (Euseb.] πολλῆι codd.) τῆι δυνάμει τὴν φύσιν ὑπερφέροντας ἡμῶν, τὸ δὲ θεῖον οὐκ ἀμιγὲς οὔδ’ ἄκρατον ἔχοντας,
ἀλλά καὶ ψυχῆς φύσει καὶ στόματος αἰσθήσει [ἐν ante αἰσθ. de].

Xyland.] συνειληχός, ἡδονὴν δεχόμενον (Euseb.] δεχομένην codd.) καὶ πόνον, καὶ ὅσα ταύταις ἐγγενόμενα ταῖς μεταβολαῖς πάθη τοὺς μὲν μᾶλλον, τοὺς δ’ ἦττον ἐπιταράτται. γίγνονται γὰρ ῶς ἐν ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν ἀρετῆς διαφοραὶ καὶ κακίας. τα γαρ
Γιγαντικὰ καὶ Τιτανικά παρ’ Ἕλλησιν ἀιδόμενα καὶ Κρόνου τινὲς

(Euseb.] τινὸς codd.) ἄθεσμοι πράξεις καὶ Πύθωνος ἀντιτάξεις πρὸς Ἀπόλλωνα, φυγαί (Euseb.] φθόγγοι codd.) τε Διονύσου καὶ πλάναι Δήμητρος οὐδὲν ἀπολείπουσι τῶν Ὀσιριακῶν καὶ Tvçpœ— νικῶν, ἄλλων θ’ ῶν πᾶσιν ἔξεστιν ἀνέδην μυθολογουμένων ἀκούειν.
ὅσα τε μυστικοῖς ἱεροῖς περικαλυπτόμενα καὶ τελεταῖς ἄρρητα δια-

σῶιζεται καὶ ἀθέατα πρὸς τοὺς πολλούς, ὅμοιον ἔχει λόγον. Galen. De placit. Hippocrat. et Platon. ΙΙΙ c. 3 (V 308 Kuehn) 274,14 Muell. ἐμπέπλησται γὰρ ὁ περὶ ἡγεμονικοῦ λόγος ὑπὸ Χρυσίππου
(fr. 906 Arn.) γεγραμμένος ἐπῶν ποιητικῶν ἤτοι. τά πάθη περὶ

τὸν θώρακά τε καὶ τὴν καρδίαν συνίστασθαι μαρτυρούντων ἢ δύο εἶναι τῆς ψυχῆς | 275 Muen- δυνάμεις ὅλωι τῶι γένει δια-

233—238 “

AUCTORES DE ORPHEO

71

φερούσας ἀλλήλων, τήν μὲν ἄλογον, τὴν δὲ λογικήν. ὥσπερ γαρ ἐξ Ὁμήρου καὶ <Ησιόόου βραχέα παρεθέμην όλίγωι πρόσθεν οἷν ὁ Χρύσιππος ἔγραψεν, οὕτως ἐξ Ὀρφέως καὶ Ἐμπεδοκλέους καὶ Τυρταίου καὶ Στησιχόρου καὶ Εὐριπίδου καὶ ἑτέρων ποιητιὸν μνημονεύει παμπόλλων ὁμοίαν ἐχόντων ιῖτοπίαν, οἷον καὶ ὅταν ἐπαινῆι (?Mue11.] εἴπηι codd.) Tvpraïor λέγοντα κτλ. (Bergk
PLG II4 fr. 13 p. 404). Lob. I 342. Cf. etiam Galenum ibidem

p. 281,1SS. Muell. ἐμπλήσας ὃ Χρύσιππος (fr. 907 Arn.) ὅλον τὸ βιβλίον ἐπῶν Ὁμηρικῶν καὶ (Ησιοδείων καὶ Στησιχορείων Ἐμπεόοκλείων τε καὶ Ὀρφικῶν. Minuc. Fel. Octavius XIX 11 p. 29,8
Waltzing‘. Eadem βενε Chrysz'ppus: τίνι ιῖίυιῗηαινι ναΐίουαῑονι, ηαΐιινιινι et mundum, intérim et fatalem necessz'tatem deum credz't Zenonemque (fr. 162 Arn.) z'nterpretatz'one plzysz'ologz'ca (physiologich Bursian.] phylologz’ae P corr. ex physologiae) in Hesiodz', Homem' Orphez'gue carmz'm'bus imitatm‘.

234. θαγόρου ΙΠ 636 V. 235.

[Characis Pergameni Συμφωνία Ὀρφέως Πυκαὶ Πλάτωνος περὶ τὰ λόγια (Eudocia. FHG Kern Orph. 1 n. 1) commenticia est; sed V. nr. 9.] Erotylus ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς in papyro Leidensi W

secundi fere p. Chr. saeculi Leemans Pap. graec. ΙΙ 1885, 21 a 34. 35 p. 155 = Dieterich Abraxas 202,16 (V. 165 et N. Jahrb. Suppl.

XVI 1888, 754 = Kl. Ηοῖιν. 6). Cf. Zosimus Περὶ τοῦ θείου ὕδατος Berthelot Coll. des anciens. alchimist. Grecqu. II 1888 p. 144, 7 et
I (Introduction) p. 17. 236. Theon Malal. Chron. XIII p. 343,11 ἐπὶ δὲ τῆς βασι-

λείας αὐτοῦ (Γρατιανοῦ a. 367—383) Θ. ὁ σοφώτατος φιλόσοφος ἐδίδασκε καὶ ἡρμήνευε τὰ εἷστρονομικιέ καὶ τα Ἑρμοῦ τοῦ Τρισμεγίστου συγγράμματα καὶ τιὶ Ὀρφέως Reitzenstein Ροίυιαιιᾱνεε
211 n. 1; Heeg Festsclw'. für ΙΙΙ. υ. Schéma 1912, 164.

237. Hierocles (c. a. 420) in Photii Bibliotheca. 214 p. 173e 13 SS. Bekk. (librorum Περὶ προνοίας) ὁ δὲ δ’ τα λεγόμενα λόγια
καὶ τοὺς ἱερατικούς θεσμοὺς εἰς συμφωνίαν συνάγειν οἷς Πλάτων

ἐδογμάτισε βούλεται· ὁ δὲ ε’ εἰς Ὀρφέα καὶ Ὅμηρον, καὶ ὅσοι ἄλλοι, πρὸ τῆς Πλάτωνος ἐπιφανείας ἐγνωρίζοντο, τήν Πλάτωνικὴν περὶ τῶν προκειμένων φιλοσοφίαν οἷναπτει. Lob. I 345.
238. Syrianus (Procli magister; Academiae rector a. 431/2) Εἰς τὴν Ὀρφέως θεολογίαν βιβλία β’ et Συμφωνία Ὀρ-

φέως Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος Suid.

Lob. I 344; Rohde

Psyche I6 414 ss.; Kroll De oraculis Chald. 7, qui iure addit Procl.

Theolog. Platon. 215, 41 καὶ οὗτος τοίνυν ἐν τοῖς τῆς Συμφωνίας

72

AUCTORES DE ORPHEO

288—239

<συγὲ>γράμμασμ Syriani Ὀρφικαὶ συνουσίαι ap. Procl. in Tim. I 315, 2 Diehl.
239. Proclus (a. 4.10—-—485) Marin. Procli Vita 18 p. 160, 33

Boisson. νύκτωρ τι· καὶ μεθ’ ἡμέραν ἀποτροπαῖς καὶ περιρραντηρίοις καὶ τοῖς ἄλλοις καθαρμοῖς χρεόμενος, ὁτὲ μὲν Ὀρφικοῖς, ὁτὲ δὲ Χαλδαϊκοῖς... c. 20 p. 161, 21 πιεζόμενος γὰρ ὑπὸ ταύτης (se. τῆς τελευταίας νόσου) καὶ περιωδυνίαις συνεχόμενος, ἐκκρούειν ἐπειρᾶτο τὰς άλγηδόνας. παρεκελεύετο οὖν ἡμῖν ἑκάστοτε ὕμνους
λέγειν, καὶ, λεγομένων τῶν ὕμνων, πᾶσα εἰρήνη τῶν παθῶν

ἐγίγνετο καὶ άταραξία. καὶ ὅ γ’ ἔτι τούτου παραδοξότερον, ὅτι, καὶ μνήμην εἶχε τῶν λεγομέηον, καίτοι τῶν άνθρωπίνων σχεδὸν ἁπάντων ἐπιλελησμένος, ἐπιβρισάσης αύτῶι τῆς παρέσεως. ἄρχομένων γὰρ ἡμῶν ὑμνεῖν ἐκεῖνος άνεπλήρου τούς ὕμνους καὶ τῶν Ὀρφικῶν ἐπῶν τα - πλεῖστα· καὶ γὰρ ταῦτά ἐστιν ὅτε· παρόντες οἷνεγιγνιόσκοιιιεν. c. 26 p. 163, 42 καὶ τοιαύταις μὲν άρεταῑς συνεβίω ἔτι συσχολάζων τῶι ᾳ-ιλοσόᾳωι Συριανῶι, καὶ τὰς τῶν άρχαιοτέρων ἐπεξιών πραγματείας· τῆς δὲ Ὀρφικῆς καὶ Χαλδαῖκῆς θεολογίας στοιχεῖα ἄττα καί οἱονεὶ σπέριιιατα παρὰ τοῦ διδασκάλου λαβών, δια τὸ μή φθῆναι καὶ έν τοῖς ἔπεσιν αύτῶι. συγγενέσθαι (προέθετο μὲν γὰρ ἐξηγήσασθαι αύτῶι τε καὶ τῶι ἐκ τῆς Συρίας φιλοσόφωι καὶ διαδόχωι Δομνίνωι, θάτερα τούτων, ἤτοι τα Ὀρφέως η’ τα λόγια, καὶ αἵρεσιν αὐτοῖς
προῦτεινε τῶν ἑτέρων· ἐπειδη δὲ ού συνήχθησαν, οὐδὲ τὰ

αύτά εἵλοντο ἀμφότεροι, ἄλλ’ ἐκεῖνος μὲν τά Ὀρφέως, ὁ δὲ ἡμέτερος τὰ λόγια, τοῦτό τε αὐτὸ διεκώλυσεν καὶ τὸ μὴ πολύν
ἐπιβιῶναι χρόνον τὸν μέγαν Συριανόν), λαβών δ’ οὖν, ῶς εἴρηται (164),παριέ τοῦ καθηγεμόνος τάς ιῖφορμάς, καὶ μετ’ ἐκεῖνον

τοῖς τε εἰς Ὀρφέα αύτοῦ ὑπομνήμασιν ἐπιμελῶς ἐντυγχάνων, καὶ
τοῖς Πορφυρίου καὶ Ἰαμβλὶχου μυρίοις ὅσοις εἰς τά λόγια καὶ

τά σύστοιχα τῶν Χαλδαίων συγγράμματα, αὐτοῖς τε· τοῖς θείοις
λογίοις ἐντρεφόιιιενος, ἐπὶ τὰς άκροτάτας τῶν ιῖρετῶν, (ὃς πρὸς

ιῖνθρωπίνην ψυχήν, ἀνέδραμεν, ιῖς ὁ ἔνθους· Ἰάμβλιχος ὑπερφυῶς’θεουργικάς (ἐπεκάλεσεν. c. 27 p. 164,42 ιῖιίιγιγνῶσκων δὶἐγεό ποτε παρ’ αύτῶι τοὶ Ὀρφέως, καὶ οὗ μόνον τα παρά τῶι Ἰαμβλίχωι καὶ Συριανῶι ιῖκούων έν ταῖς ἐξηγήσεσιν, άλλτέ πλείω τε ἅμα καὶ προσφυέστερα τῆι θεολογίαι, ήιτησα τὸν φιλόσοφον μηδὲ τήν τοιαύτην ἔνθεον ποίησιν άνεξήγητον ἐᾶσαι, ὑπομνηματίσασθαι δὲ καὶ ταύτην ἐντελέστερον. Ὁ δὲ ἔφασκεν προθυμηθῆναι μὲν πολλάκις γράψαι, κωλυθῆναι δὲ ἐναργῶς ἔκ τινων ἐνυπνίων, αὐτὸν γὰρ ἔλεγεν θεάσασθαι τὸν διδάσκαλον,

239 -243

AUCTORES DE ORPHEO

73

ἀπείργοντα αὐτὸν μετα άπειλῆς, μηχανήν οὖν ἐνταῦθα ἄλλην ἐπινοῶν, ἠξίωσα γὰρ παραγράφειν αὐτὸν τὰ άρέσκοντα τοῖς
τοῦ διδασκάλου’βιβλίοις πεισθέντος δὲ τοῦ άγαθοειδεστάτου καὶ παραγράψαντος τοῖς μετώποις τῶν ὑπομνηῌ65),ιιάτων, ἔσχομεν συναγωγήν εἰς ταύτὸν ἁπάντων, καὶ ἐγένετο εἰς Ὀρφέα

αὕτῶι σχόλια καὶ ὑπομνήματα στίχων οὐκ ὀλίγων, εἰ καὶ μὴ εἰς πᾶσαν τὴν θέομυθίαν ἤ πάσας τοὶς ραψωιδίας ἐξεγένετο ιιῦτοῖι τοῦτο ποιῆσαι. LudWich Känigsberger Stud. I 1887, 74 n. 16. Procli libri de Orpheo a. Suida ad Syriani praeceptoris exemplum ficti sunt (R. Schoell Anecd.

varia Π 5). 240. Σαραπίων Isidori Alexandrini (c. a. 490) amicus, Suid. S. V. ζητητικὸς δὲ (ὂν τῆς ἀληθείας καὶ φύσει θεωρητικὸς οὐ
περὶ τὰ τεχνικώτερος τῆς φιλοσοφίας ἠξίου διατρίβειν, άλλὰ τοῖς

ιὲδροτέροις καὶ ἐνθουσιαστικωτέροις νοήίιιασιν ἐνεφύετο. διὸ μόνον σχεδὸν τὸν Ὀρφέα ἐκέκτητο καὶ ιῖνεγίγνωσκεν, ἐρωτῶν ἐφ’ ἑκάστοις άεὶ τοῖς παραπίπτουσι ζητήμασι τὸν Ἰσίδωρον, ἄκραν ιὸς εἰπεῖν ἐπιστήμην ἐν θεολογίαι προβεβλημένον... ὃς οὕτω μὲν κατεφρόνει χρημάτων (ὅστε κεκτῆσθαι μηδ’ ὁτιοῦν ἢ μόνα d‘v'o τρία βιβλία, ιῧν ἦν καὶ ἡ Ὀρφέως ποίησις. Adde etiam
Damascii Isidori Vitam 126 p. 132 Westerm. de Asclepiodoto (c. a. 475) πρὸς δὲ τήν Ὀρφικήν τε καὶ Χαλδαϊκήν την ὑψηλοτέραν σοφίαν

καὶ τόν κοινὸν φιλοσοφίας νοῦν ὑπεραίρουσαν ἔτι μᾶλλον ἐλείπετο (Kroll De or. Chald. 8) et Suid. s. ‘IIga‘Z‘azog de Asclepiade Neoplatonico (non Mendesio v. Freudenthal.RE'2 ΙΙ 1631 11.35) (ὅρμησε γράφειν περιέχουσαι)’τῶν θεολογιῶν ἁπασῶν τὴν συμφωνίαν. Lob. I 344 s. Hoc Ιοοο posui quamquam neque Asclepiadem neque Asclepiodotum neque Sarapionem de Orpheo librum condidisse inde non patet.

241. Sandon Hellanici (nr. 242Ρ) filius, φιλόσοφος (ignotae aetatis) ἔγραψε Ὑποθέσεις εἰς Ὀρφέα βιβλίον α’ Suid. Lob.
I 337. 340; Schuster 86; Zeller I6 128 n. 6.

242. Num Hieronymus (FHG ΙΙ 450) et Hellanicus
(Damasc. De princip. I 317, 15 Rue), de. quorum aetate certi adhuc nihil statui potest, peculiares de Orpheo libros scripserint, dubium est, Schuster 99. V. P. ΙΙ 3 de Theogonia Hieronymiana.

Pamphili Alexandrini Ὀρφικά ex Reinesii ooniectura ap. Suid. s. Πάμφιλος Ἀλεξανδρεύς (trad. Ὀπικά) orta. sunt Lob. I 342. 243. Phot. Bibl. cod. 170 p. 117a Bekk. άνεγνιόσθη βιβλίον πολύστιχον, μᾶλλον d'î- πολύβιβλον, ἐν λόγοις μὲν ιέ, τεύχεσι δὲ

74

AUCTORES DE ORPHEO

243—245

ε’, ἐν οἷς μαρτυρίαι δῆθεν καὶ χρήσεις ὁλοκλήρων λόγων, οὐχ Ἑλληνικαὶ μόναι, οἷλλὰ καὶ Περσικαὶ καὶ Θράικιοι καὶ Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλωνιακαὶ καὶ Χαλδαϊκαὶ καὶ δη καὶ Ἰταλοὶ ἐκ τῶν παρ’ ἑκάστοις δοκούντων λογίων κατεστρώθησαν, ἅς ὁ συγγραφεὺς συμφερομένας πειρᾶται δεικνύειν τῆι τῶν Χριστιανῶν

εἷχρεὶντωι καὶ ὑπερφυεῖ καὶ θειοτάτηι θρησκείαι κτλ.... περὶ τούτων (Ἑλλησί τε καὶ Αἰγυπτίοις καὶ Χαλδαίοις καὶ τοῖς προειρημένοις πεφιλοσοφῆσθαί τε καὶ διακεκηρῦχθαι ἐν ἰδίοις αότῶν

πειρᾶται δεικνύναι συγγράμμασιν·.,. τὸ μέντοι ὄνομα τοῦ συντεταχότος τα τεύχη μέχρι νῦν οὐκ ἔχομεν εἰδέναι· οὔ γὰρ ένεφέρετο τοῖς βιβλίοις, ὅσα εἴδομεν, πλήν γε δη ὅτι Κωνσταντινούπολιν (όικει, γυναικί τε νόμωι γάμου συνεόικει καὶ τοῖς ἐξ αὐτῆς αὑτοῦ παισί, καὶ ὅτι μετά τούς ἾῙρακλείου χρόνους (a. 610—641) τὸν βίον διήνυσεν. Lob. I 346.
POETAE ET PHILOSOPHI ORPHEI LIBRIS USI.

244. Plato Ion 536b ἐκ δὲ· τούτων τῶν πρῶτων δακτυλίων, τῶν ποιητῶν, ἄλλοι ἐξ ἄλλου αὖ ἠρτημένοι (TF] οἷνηρτημένόι W)
εἰσὶ καὶ ἐνθουσιάζουσιν, οἶ μὲν ἐξ Ὀρφέως, οἱ δὲ έκ ῧΙουσαίου”

οἱ δὲ πολλοὶ ἐξ Ὁμήρου κατέχονταί τε καὶ ἔχονται. Diels 113 167 11.14a. 245. Homerus Philostrat. Heroic. 301 (ΙΙ p. 161,19 Kays.) (τὸν Ὅμηρον) ίιιεγαλορρημοσύνην τε γὰρ ὑπὲρ τὸν Ὀρφέα ἀσκῆσαι ἦδονῆι τε ὑπερβαλέσθαι τὸν ςΗσίοδον καὶ ἄλλωι ἄλλον... Ι 162,12 Ka-VS- Ὀρφέα δὲ ἐν πολλοῖς τῶν κατα θεολογίαν ὑπερῆρε, Μουσαῖον δ’ ἐν ῶιδαῖς χρησμῶν, καὶ μὴν καὶ Παμφῶ σοφῶς μὲν ένθιῃιιηθέντος, ὅτι Ζεὺς εἴη τι) ζωιογονοῦν καὶ δι’
οὗ εἷνίσταται τα ἐκ τῆς γῆς πάντα, εὐηθέστερον δὲ χρησαμένου

τῶι λόγωι καὶ καταβεβλη,ιιένίε ἔπη ἐς τὸν Δία ἄισαντος” ἔστι γὰρ τά τοῦ Παμφῶ ἔπη· εΖεῦ κύδιστε, μέγιστε θεῶν, εἰλυμένε κόπρωι μηλείηι τε καὶ ἱππείηι καὶ ἡμιονείηϋ (eosdem versus Vindicat Gregorius Nazianzen. Or. in Iulian. Ι 141 [Migne 35, 653]
Orpheo, v. Nonn. Abbas Migne 36,109.83 Lob. I 745 II; Ab. fr. 289)

. καὶ τὰς μάχας δέ, ὁπόσαι Ποσειδῶνι μὲν πρὸς Ἀπόλλω, Λητοῖ δὲ πρὸς Ἑρμῆν ἐγένοντο, καὶ ῶς ἐμάχοντο ἦ Ἀθηνᾶ τῶι
Ἄρει καὶ ὁ (Ἡφαιστος τῶι. ὕδατι, ταῦτα τὸν Ὀρφέως τρόπον

πεφιλοσοφῆσθαι τῶι Ὁμήρωι φησὶ καὶ οὐ μεμπτὰ εἶναι πρὸς ἔκπληξιν καὶ θεῖα, (ὅσπερ τὸ (ἀμφὶ δὲ σιίλπιγξε μέγας οὕρανος’ καὶ <ῶς add. Kays.) ‘(Ëîremiôqac'v Ἀιδωνεὺς τοῦ θρόνου τινασσομένης τῆς γῆς ἐκ Ποσειδῶνος’., Orphei versus quos Homerus

245—249

AUCTORES DE ORPHEO

75

mutuatus esse criticis veteribus Videbatur congessit Hermannus

Orphica. 477, V. Geffcken N. Jahrb. XXIX 1912, 596.
246. Hesiodus Schol. LycoPhr. 399 p. 149, 13 Sch. Ἡσίοδος

ἐν τῆι Θεογονίαι (485 Rz.) τὴν Ὀρφέως ὑποκλέψας καὶ παραφθείρας Θεογονίαν. De Terpandro V. nr. 12.

247. Dialectus Dorica Iamblich'. Vita Pythagor. 34, 243,
p. 170,1 N. (Metrodorus [Lob. Ι 722 n. b; Nauck p. 168; Rohde

Rhein. Mus. XXVII 1872, 57 = Kl. Schr. ΙΙ 167]) κεχρῆσθαι δὲ τῆι Δωρικῆι διαλέκτωι καὶ τὸν Ὀρφέα, πρεσβύτατον (Cobet] πρεσβύτερον codd.) ὄντα τῶν ποιητῶν. Greffean N. Jahrb.
XXIX 1912, 610; v. nr. 28.

248. Pythagoras Diogen. Laert. VIII 8 Ἴων δὲ ὁ Χ. ἐν τοῖς Τριαγμοῖς φησιν αύτόν (Pythagoram) ἔνια ποιήσαντα άνε’νεγκεῖν εἰς Ὀρφέα. Clem. Alex. Strom. I 131 (ΙΙ 81,10 Staeh.) Ἴων δὲ ὃ Χ. ἐν τοῖς Ίριαγμοῖς καὶ Πυθαγόραν εἰς Ὀρφέα άνενεγκεῖν τινα ἱστορεῖ. Cf. Suid. S. Ὀ. m“. 223d: ἔγραψε Ter μούς, λέγονται δὲ εἶναι Ἴωνος τοῦ τραγικοῦ· ἐν δὲ τούτοις τὰ (Ιεροστολικά καλούμενα. Diels I3 287 n. 2. Cf. Ρ. Π s. ΤΡΙΑΓΜΟΙ.
249. Iamblich. Vita Pythag. 28,146. 147 p.106,1 N. ex Androcyde (Bertermann De Iamblichi Vitae Pythagoricae fon-

tibus diss. Regimont. 1913, 29. 32) πόθεν δή οὖν τήν τοσαύτην εὐσέβειαν παρέλαβον οὗτοι οἱ ἄνδρες, εἴ τις βούλοιτο μαθεῖν,
ῥητέον [ὃς τῆς Πυθαγορικῆς κατ’ άριθμὸν θεολογίας παράδειγμα

ἐναργὲς ἔκειτο παρὰ Ὀρφεῖ.1’ οὐκέτι δὴ οὖν οἷμφίβολον γέγονε τὸ τὰς άφορμάς παρὰ Ὀρφέως λαβόντα Πυθαγόραν συντάξαι τὸν περὶ Θεῶν λόγον, ὃν καὶ Ἱερᾲν διὰ τοῦτο ἐπέγραψεν,2 (ὃς (ἲν ἐκ τοῦ μυστικωτάτου άπηνθισ,ιιένον παρὰ Ὀρφεῖ τόπου -- εἴτε ὄντως τοῦ ἀνδρός, (ὃς οἱ πλεῖστοι λέγουσι, σύγγραμμά ἐστιν, εἴτε Ίῧφλαύγους, ὥς ἔνιοι τοῦ διδασκαλείου ἐλλόγιμοι καὶ άξιόπιστοι διαβεβαιοῦνται, ἐκ τῶν ὑπομνημάτων τῶν Δαμοῖ τῆι

θυγατρί, οἷδελφῆι δὲ Ίηλαύγους,3 ιῖπολειφθέντων ὑπ’ αὐτοῦ Πυθαγόρου, ἅπερ μετὰ θάνατον4 ἱστοροῦσι δοθῆναι Βιτάληι5 τε τῆι Δαμοῦς θυγατρὶ καὶ Τηλαύγει <ἐν>6 ἡλικίαι γενομένωι, υἱώ( μὲν Πυθαγόρου, άνόρὶ δὲ τῆς Βιτάλης· κομιδῆι γὰρ νέος ὑπὸ τὸν Πυθαγόρου θάνατον ἀπολελειμμένος ἦν παρα Θεανοῖ τῆι μητρί —— δηλοῦται δὴ διὰ τοῦ Ἱεροῦ λόγου τούτουἹ ἤ περὶ Θεῶν λόγου, ἐπιγράφεται γὰρ ιῖμφότερον,8 καὶ τίς ἤν ὁ παραδεδωκώς Πυθαγόραι τὸν περὶ Θεῶν λόγον. λέγει γάρ· Ι 1°7N-’(λόγος)9 ὅδε 10

76

AUUTORES DE ORPHEO

249—2493.

περὶ θεῶν Πυθαγόρα τώ Μινγσιὶρχω,11 τὸν ἐξέμαθον,’ὀργιασθεὶς

ἐν ικίιβήθροις 12 τοῖς Θραικίοις, Ἀγλαοφιίμω τελεστοῖ13 μεταδόνmg,“(ὃς ἄρα Ὀ. ὁ Καλλιόπας κατὰ τὸ Πάγγαιον ὄρος ὑπὸ τᾶς ματρός πινυσθεὶς ἔφα, ταν (ἷριθμιό οὐσίαν 15 (ἷΐδιον’6 εἶναι μὲν17 ιῖρχιὶν προμαθεστιίταν τιῦ παντὸς (ὀρανῶ καὶ γᾶς καὶ τᾶς μεταξῦ
φύσιος, ἔτι δὲ καὶ θείωνΙὸ καὶ, θεῶν καὶ δαιμόνων διαμονᾶς

ῥίζαν.) (147) ἐκ δὴ τούτων φανερὸν γέγονεν ὅτι τὴν εἷριθμιόι 19 ιὸρισμένην οὐσίαν τῶν’θεῶν πιιραῖθ τῶν Ὀρφικῶν παρέλαβεν. ἐποιεῖτο δὲ δια τῶν αὐτῶν ιῖριθμιόν καὶ θαυμαστὴν πρόγνωσιν καὶ θεραπείαν τῶν θεῶν κατά τούς ἀριθμοὺς 21 ὅτι μάλιστα
συγγενεστιίτην. 22 1 ἔκειτο παρὰ ὀρφεῖ Ε, ἔκειτο (ἔκειντο pr.) περὶ (suprascr. pr. m. α et ὰ) ὄρφεῖ Ο, ἔκειτό πως (ἔκειτο πῶς Ρ’) ἐν ὀρφεῖ Ρ. 2 ἐπέγραψεν Ρ, ἐπεγράψαμεν ΕΟ. 3 ἀδελφῆι δὲ Τηλαύγους post ὑπ’ αὐτοῦ Πυθαγόρου ΕΟ, transpos. Cobet. 4 μετά τὸν θάνατον αὐτῆς exspectat Nauckius. 5 Βιστάλα
Damonis filia in Epistolog‘raph. Graec. 603, 9 Herch. 6 ἐν om. ΕΟ, add. Menag. 7 τούτου Nauck., τοῦτο Ε, 0m. C unde δηλοῦται δὴ διὰ τοῦ ἱεροῦ ἢ περὶ θεῶν

λόγου elicere volebat Kiessling.; verba ἢ περὶ θεῶν - ἀμφότερον 1mois secl. Nauck. 8 ἀμφότερον Ε, ἀμφότερα Ο. 9 λόγος add. Lobeck Agl. I 722 n. c. 10 ὅδε Valcken., ὁ δὲ ΕΡ, οἳ δὲ Ο. 11 Μνασάρχω Valcken. 12 λιβήθροις codd., Λειβήθροις Valcken. v. m'. 250. 13 τελεστᾶ Schneid., τελεύτα ΕΟ, τέλευτα P, τελετὰς Cuper. 14 μεταδιδόντος Cuper, Lob. v. nr. 250. 15 ὠσίαν Valcken., ἐσίαν Lob. 16 αἵδίαν Lob. 17 εἶναι μὲν ΕΟ,
ἔμμεν Valcken. cf. Rohde ΚΖ. Schr. ΙΙ 154 n. 1. 18 καὶ θείων ζοοᾶᾱ. quod delere volebat Nauck., καὶ θείαν Rohde Rhez’n. flIus. XXXIV 1879, 267.

19·τὴν ἀριθμῶ Ε, τῷ ἀριθμῷ ΟΡ. 20 παρὰ Ε, περὶ ΟΡ. 21 κατά τούς ἀριθμούς verba abesse mavult Nauck. 22 εὐσεβεστάτην pro συγγενεστάτην temptabat idem. Lob. I 721; Rohde Ricain. 211m. XXVII 1872, 46 = ΚΖ. Schr. ΙΙ 154; Bertermann ll.

249 a. Iamblich. Vita. Pythagor. 28, 151 p. 110, 5 N. ὅλως
δὲ φασὶ Πυθαγόραν ζηλωτὴν γενέσθαι τῆς Ὀρφέως ἑρμηνείας τε καὶ διαθέσεως, καὶ τιμᾶν τούς θεοὺς Ὀρφεῖ παραπλησίως, ἱσταμένους1 αὐτούς ἐν τοῖς ιῖγείλμασι καὶ τῶι· χαλκῶι, οὐ ταῖς ἡμετέραις συνεζευγμέτόυς μορφαῖς, ἄλλα τοῖς ἱδρύμασι τοῖς θείοις,ἳ πάντα περιέχοντας καὶ πάντων προνοοῦντας καὶ τῶι

παντὶ τήν φύσιν καὶ τήν μορφὴν ὁμοίαν ἔχοντας.

ιῖγγέλλειν

δὲ αὐτῶν τοὺς καθαρμοὺς καὶ τας λεγομένας τελετάς, τήν οἷκρι-

βεστιίτην εἴδησιν αὐτῶν ἔχοντα. ἔτι δὲ φασὶ καὶ σύνθετοι· αὐτὸν ποιῆσαι τήν θείαν φιλοσοφίαν καὶ θεραπείαν | ΜΝ· οἳ μὲν
μαθόντα παρὰ τῶν Ὀρφικῶν, α’ δὲ παριέ Χαλδαίων3 καὶ μάγων,

α δὲ παρα τῆς τελετῆς-4 τῆς ἐ r Ἐλευσῖνι γιί.·ο,ιιένης, ἐν ᾜιβρωι

249a—252

AUCTORES DE ORPHEO

77

τε καὶ Σαμοθριίικηι καὶ Δήλωι, καὶ εἴ τιὸ παρα τοῖς κοινοῖς,ὃ καὶ περὶ τούς Κελτούςῖ δὲ· καὶ τήν’Ᾱθηρίαν V. nr. 249.
1 ἱστάμενον Scalig. 2 θείοις Amen, θεοῖς F0, totus locus admodum

corruptus. 3 παρὰ Χαλδαίων F, περὶ χαλκιδέων C. 4 περὶ τῆς τελευτῆς C. 5 καὶ εἷ’ τι Scalig., καὶ ἀεί τι F0. 6 κοινοῖς F, v. Jos. Mohn. ap. Bertermann. 1.1. 36 11.1.; λοιποῖς Kuster; Θούσκοις Longan., περιοίκοις Nauck. 7 περὶ τοὺς Κελτοίς C, παρὰ τούς Κ. F.

250. Procl. Tim. V prooem. (ΙΙΙ 168, 9 Diehl) Iamblichum
(nr. 249) maxime secutus αὗται δέ εἰσιν αἱ Ὀρφικαὶ παραδόσεις·

(Ê‘γάρ Ὀ. δι’ (ἷπορρήτων λόγων μυστικῶς παραδέδωκε, ταῦτα Πυθαγόρας ἐξέμαθεν όργιασθεὶς ἐν Λιβήθροις (Αεβήθροις codd.)
τοῖς Θραικίοις Ἀγλαοφοίμω τελεστᾶ (τελέστα codd.] τελετοίς L0b.,

alii, τελεστᾶ Diehl) μεταδόντος ἤν περὶ θεῶν Ὀ. σοφίαν παριὶ Καλλιόπης τῆς μητρὸς ἐπινύσθη· ταῦτα γοέρ αὐτός φησιν ὃ Πυθαγόρας ἐν τῶι Ἱερῶι λόγωι, in 40 E (ΙΙΙ 161, 1 Diehl) τοιαῦτα μὲν ἄν τις οἷπὸ τῶν προκειμένων λάβοι δόγματα. Πυθαγόρειον δὲ καὶ τὸ ταῖς Ὀρφικαῖς ἕπεσθαι γενεαλογίαις· ἄνωθεν γαρ εἶπό τῆς Ὀρφικῆς παραδόσεως διοί Πυθαγόρου καὶ εἰς Ἕλληνας ἦ περὶ θεῶν ἐπιστήμη προῆλθεν, ῶς αὐτὸς ὃ Πυθαγόρας φησὶν έν τῶι Ἱερῶι λόγωι, Theolog.P1aton.I 6 p. 13,3 ἅπασα γαρ ἡ παρ’ Ἕλλησι θεολογία τῆς Ὀρφικῆς ἐστὶ μυσταγωγίας ἔκγονος, πρῶτου μὲν Πυθαγόρου παρα Ἀγλαοφήμου τοὶ περὶ θεῶν ὄργια
διδαχθέντος. δευτέρου δὲ Πλάτωνος ὑποδεξαμένου τὴν παντελῆ

περὶ τούτων ἐπιστήμην ἔκ τε τῶν Πυθαγορείων καὶΓ τῶν Ὀρφικῶν γραιιιμιὶτων. 251. Heraclitus Clemens Alexandrin. Strom. VI 2, 27,1 (ΙΙ 443,10 Staeh.) σιωπῶ δὲ (Ηράκλειτον τὸν Ἐφέσιον, ὃς παρ’
Ὀρφέως τα πλεῖστα εἴληφεν. Plutarch. De def. Ol‘ac. 12 p. 415 f.; v. P. II. s. ΛῼΔΕΚΑΕΊἨΡΙΔΕΣ Diels Ηεναίεῖεἱύοεῖ 32 n. 63;

Nestle Philol. LXIV 1905, 367.

252. Hippias Eleus (in Συναγωγῆι '1‘h.Gorñperz) ap. Clem.
Alex. Strom. VI 2, 15,1. 2 (ΙΙ 434, 19 Staeh. = Diels II3 286 n. 6) ἀλλ’ ἵνα μή ἐπὶ πλέον προῖηι ὃ λόγος φιλοτιμουμένων ἡμῶν τὸ εὐεπίφορον εἰς κλοπήν τῶν Ἑλλήνων κατα τοὺς λόγους τε καὶ τα δόγματα ἐπιδεικνύντα, φέρε ἄντικρυς μαρτυροῦντα ἡμῖν Ἱππίαν τὸν σοφιστήν τὸν Ἠλεῖον, ὂς τὸν αὐτὸν περὶ τοῦ προκειμένου μοι σκέμματος ἤκεν λόγον,1 παραστησώμεθα ῶδέ πιος λέγοντα· (τούτων ἴσως εἴρηται τιέ μὲν Ὀρφεῖ, τα δὲ Λίουσαίωι κατα βραχύ ‘-’ ἄλλωι ιῖλλαχοῦ,3 τα δὲἾΙσιόδωι, τά δὲὉμήρωι, τιέ δὲ τοῖς ἄλλοις τῶν ποιητῶν, τὰ δὲ ἐν συγγραφαῖς τὰ μὲν

78

TRAGOEDIAE

COMOEDIA EPYLLIA

PANTOMIMUS

252—257

Ἕλλησι, τὰ δὲ βαρβάροις· ἐγώ δὲ ἐκ πάντων τούτων τιέ μέγιστα καὶ ὁμόφυλα* συνθεὶς τοῦτον5 καινὸν καὶ πολυειδῆ τὸν λόγον
ποιήσομαι).
1 ὃς —— ἧκεν L, ὃς -- ἧκεν Diels, ὃς <εἰς> - ἥκει Staeh. 2 κατά

βραχὺ del. Th. Gomp. Hellen. I 289 3 ἄλλως Geel., ἄλλωι (ἄλλα) ἀλλαχοῦ post βαρβάροις Th. Gomp., ἄλλα ἀλλαχοῦ Η. Gomperz Sophz‘st. und Rhet. 72 n. 155. τὰ δὲ συγγραφεῦσι Th. Gomp. 4 τὰ μάλιστα [καὶ] ὀμ. Nauck. Bull. Acad. Petropolz't. XII 1868, 528; βέλτιστα καὶ Cobet Λόγιος Ἑρμῆς Ι 1866. 1867, 232; τὰ μέγιστα (ἐκλεξάμενος) καὶ (τὰ μάλιστα) ὁμόφυλα
Th. Gomp. 5 οὕτω Th. Gomp.

APPENDIX DE ORPHEO IN POESI CELEBRATO
TRAGOEDIAE. 253. Aeschyli tetralogiae Lycurgeae secunda fabula

Βασσάραι (vel Βασσαρὶδες) cuius argumentum de Orphei morte
agebat v. nr. 45.

Aristiae Ὀρφεύς (P011. IX 43) Namck2 p. 727 fr. 5.
COMOEDIA.

254. Antiphanis Ὀρφεύς Kock CAF ΙΙ 85 fr. 180.
EPYLLIA. 255. De Philita V. supra. nr. 62. Num Bion Smyrnaeus carmen Orphea celebrans condiderit, dubium; V. Knaack RE2 ΙΙΙ 481; Ehwaldium4 ad OVidii Metam. XI 1. 44. Lucani Orpheus: fragmenta in Hosii editione 328. PANTOMIMUS.

256. Lucian. Περὶ ὀρχήσεως 51 ἔχει καὶ Θράικη πολλά τῶι ὀρχησομὲνωι οἷναγκαῖα, τὸν Ὀρφέα, τὸν ἐκείνου σπαραγμὸν καὶ τὴν λάλου αὐτοῦ κεφαλήν τήν ἐπιπλέουσαν τῆι λύραι, καὶ τὸν Αἶμον καὶ τὴν Ῥοδόπην καὶ τήν Λυκούργου κόλασιν. Cf. Ἰάκχου σπαραγμόν 1.1. 39; Kern Orph. 56.
IN AMPHITHEATRO.

257. Martialis Spect. 21 quidqm‘d in Orpheo Rhodope spec— tasse “theatro d’icitur, exhibuz't, (Μῶαν, harena tibi. repsenmt

257 -——262

IN AMPHITHEATRO

ADDENDA

79

scopnlz' mimndaqne silva οιιοιιννιῖέ, quale fuisse nem-us credz'tnr Hesperz'dnm. αῆιιίύ immixtnm pecom’ genus omne femmm et supra vatem mnlta pependz't amis, ipse,sed ingrato iacm't laeemtns αῖ) wrso. haee tamen, haee 9‘68 est facta ita, ficta prior et 21h Orphea gnod subito tellns enn'sz't hiatn, versa ——— mimmur.9 -- venit αἶ) Ειινῃᾱτόο. Friedlaender-Wissowa Sittengeseh. Rems H9 91.
—__—_—.—————

ADDENDA 258. (V. nrr. 46 ss.; 90 ss.) Tatian. Ad Graecos 1 p. 1, 9 Schw. in catalogo εὑρημάτων (cf. Clem. Alex. Strom. I 16, 74, 1
cum notis Staehlinii I 47,20). ποίησιν μὲν γὰρ ἀσκεῖν καὶ

ἄιδειυ Ὀ. ὑμᾶς ἐδίδαξεν, ὃ δὲ αὐτὸς καὶ μυεῖσθαι. 259. (V. e. g. nrr. 27. 164) Quintilian. Instit. I 10, 9 p. 58, 8
Raderm. qzn's ignorat, nmsz'cen... tantnm dam illis antiques temporibus non studn' modo, vernm etiam 'venemtz'onis habuz'sse, ut idem mnsz’ci et vates et sapientes indiearentnr, mittam alios, Ο. et Lz'nns: quorum utrnmqne dz's genitnm, alternm’067‘0, qm'a rudes quoqne atqne agrestes animes admiratione muleeret, non feras mode, sed saxon etz'am silvasque duxz'sse posteritatz’s memom'ae

traditnm est. Lob. I 270 n. p.
260. (V. nr. 67) Lib. Monstr. III 3 (Haupt ΙΙ 246, 19) Hydra angnis armatus fnz'sse describz'tw, qnac Enrydicen coningem Θνχοῖιοὶ in m'pa flnminis capite tmneav’it et demersz't in. gurgz'tem V. F. B011 Στοιχ. Ι 109. 261. Stephan. Alexandr. Περὶ χρυσοποιΐας σὺν θεοῖι πρᾶξις

δευτέρα Phys. et med. Gr. min. ed. Ideler ΙΙ 203, 11 Ὀρφέα γάρ
φησι λιχανὸν τοῖς (suppeditavit benigne Wilamowitzius, post-

quam ipse λιχανοῦς conieci; ληχάνουτες Idel.) ῥυθμικοϊς ἐνηρμόσθτιι φθόγγοις, ὥστε καὶ τῆς ὁμιοταγοῦς οὐσιῶν κινήσεως ἦ συμφωνία ὗπηχῆται, καὶ τὴν ἄιδουσαν ἒμμὲλοῖς ἐκτελεῖ μελωδίαν. 262. Στίχοι εἰς τὸν θεῖοι· der/3M (Ψαλτήριον. Venetiae 1494) V. Legrand Briblz'ogr. Hellén. I 1885, 23 Σίγησον, Ὀοφεῦ’· ῥῖψον, Ἑρμῆ, τὴν λύραν· τρίπους ὃ Δελφοῖς, δύνου εἰς λήθην ἔτι.

PARS POSTERIOR FRAGMENTA ORPHICORUM
1. FRAGMENTA VETERIORA
1. AristOphanes Aves 690 (Avium chorus):
690

ἶν’ ἀκούσαντες πάντα παρ’ ἡμῶν ὀρθῶς περὶ τῶν μετεώρων, φύσιν οἰωνῶν γένεσίν τε θεῶν ποταμῶν τ’ Ἐρέβους τε
Χάους τε

εἰδότες ὀρθῶς, Προδίκωι παρ’ ἐμοῦ κλάειν εἴπητε τὸ λοιπόν. Χάος ἦν καὶ ΝὺξἝρεβός τε μέλαν πρῶτον καὶ Τάρταρος ευρύς, γῆ δ’ οὐδ’ ἀὴρ οὐδ’ οὐρανὸς ἦν· Ἐρέβους δ’ ἐν ἀπείροσι
·
695

κόλποις

τίκτει πρώτιστον ὑπηνέμιον Νυξὴ μελανόπτερος εὔιόν, ἐξ οὗ περιτελλομέναις ὥραις ἕβλαστενἚρως ὁ ποθεινός,
στίλβων νῶτον πτερύγοιν χρυσαῖν, εἰκώς ἀνεμώκεσι ' δίναις.

οὗτος δὲ Χάει πτερόεντι μιγεὶς νυχίωι κατά Τάρταρον εὐρύν
ἐνεόττευσεν γένος ἡμέτερον, καὶ πρῶτον ἀνήγαγεν ἐς φῶς.
700

πρότερον δ’ οὐκ ἦν γένος ἀθανάτων, πρὶν Ἔρως ξυνέμειξεν ἅπαντα. ξυμμειγνυμένων δ’ ἐτέρων ἑτέροις γένετ’ Οὐρανός Ὠκεανός τε καὶ Γῆ πάντων τε θεῶν μακάρων γένος ἄφθιτον.
692 παρ’ ἐμοῦ Προδίκωι R, schol. Nub. 361 et Suid. 696 ποθεινός

698 ἠερόεντι Hermann] codd.] πετηνός Herwerd. c011. Platon. Phaedr. 252 b. 701 γένετ’ Ald.] ἐγένετ’ PVAP, γέγον7 εὐρώεντι Kock, νύχιος Herwerd.
Kiehl Mnemosyn. ΙΙ 1853, 104.

Diels II3 166 n. 12; Kern De Theogon. 48. 72; Gruppe Suppl. 744; Holwerda 304'; Zeller 16 125 n. 2; Susemihl Ind. IX. XVII; Dieterich 1. infra allato 123.

1-

03

FRAGMENTA VETERIORA

81

Errat Schol. 693 ταῦτα οὔκ ἀναγκαῖοι* ἀπευθύνειν πρὸς τὰ (Ποιόόου ἢ πρός τινα ἄλλου τινὸς γενεαλόγου. Immo Theogoniae
Orphicae primum vestigium (3. 414); quo in libro 11311313 sit, ignoramus. Mysteria Orphica in Aristophanis Nubîbus 250 ss. irrisa esse,

Β131311011. Rhein. Μιιε. XLVIII 1893, 275 z ΚΖ. Soin: 117 luçuä
lenter demonstravit V. test. nr. 205. Memoratu dignum est, etiam mythum Aristophaneum in Platonis Symposio 189 d doctrinam Orphicam sapere, ut Conr. Ziegler N. Jahrb. XXXI 1913, 529 recte quidam observavit, Wilamowitzius autem Platon 11370 et Deubner Arch. f. Religionsw. XX 1920, 167 111111113 negavisse videntur; Kern Orph. 48.

Ad ὀρθῶς 690. 692 00111311 Dieterich Nubes 250 βούλει τά
θεῖα πράγματ’ εἰδέναι σαφῶς, ἅττ’ ἔστιν (ἷρθςόςς subaudiens vocem Orphicam. 2. Eurip. Hypsipyle (311111 409, Robert Herm. XLIV 1909, 401 11.1) f1’.LVII (p. 59 Arnim), V. W. More] De Eurip. Hyps. diss. 1103110-Ε13110011111, 1921, 46.

(ὦ) πότνια θεῶν <φ>άος ἄσκοποι· < ---- vu) <αἰθ>έρι πρωτόγονο (g?’12?.. (... Ἔ)ρο1ς ὅτε Ν<ὐξὲ..
5 vv δη τοτε

,., γενό...
Ρο313111 (1001133111111111, qui Orphei multis fabularum locis

mentionem facit (V. test. 1111. '30. 38. 49. 50. 78. 79. 82. 83. 213)
Theogoniam Orphicam in mente habuisse apparet; nam et Phanes πρωτόγονος, Aetheris filius, 0111 11133131 3113 3113111 Amoris nomen inditum erat, et_ Νύξ 3111313111 11113 3 130111113 miseris evadunt. ἐί· αἰθέρι φέγγος ἄελπτον habent Orphici V. infra S. ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὊΙ.

Verisimilius 31113111 vs. <αἰολό>χρως (cf. Eurip. fr. 593 vs. 4 Nauck TGFZ) Ν<ὐξ ἐπιβαίνηιῗ>> supplendum esse comiter mihi per litteras
111(11031 W. Morelius. Certa restitutio fragmenti praeberi nequit; 31 1131113 Orphîca elucent.’

3. Plat. Respubl. ΙΙ 3643 βίβλων δὲ ὅμαδονί παρέχονται (se. ἀγύρται καὶ μάντεις) Μο υοαίου καὶ Ὀρφέως,

Σελήνης τε καὶ Μουσῶν ἐκγόνο1ν,2 [ὃς φασι, καθ’ οἳς
θυηπολοῦσιν, πείθοντες οὔ μόνοι· ἰδιώτας ἀλλὰ καὶ πόλεις,

(ὃς ἄρα λύσεις τε καὶ καθαρμοὶ ἀδικημάτων διά θυοιοῖν,3
καὶ παιδιᾶς ἡδονῶν4 εἰσι μὲν ἔτι ζῶσιν, εἰσὶ δὲ καὶ
Orphie. coll. Kern. 6

82 τελευτήσασιν, (ἲς

FRAGMENTA VETERIORA δή τελετάς καλοῦσιν,

3 αἳ τῶν ἐκεῖ

κακῶν άπολύουσιν ἡμᾶς, μη θύσαντας δὲ δεινά περιμένει.5 Cf. Schol. p. 398 Bekk. (Lob. I 751) βίβλων] περὶ ἐπωιδῶν καὶ καταδέσμων καὶ καθαρσίων καὶ μειλιγμάτων καὶ τῶν ομοίων. 1 ὁρμαθόν Lob. et Diels coll. Theophr. char. VI 8 ὁρμαθοὺς γραμματειδίων ἐν ταῖς χερσίν. 2 ἐγγόνων codd. 3 διὰ θυσιῶν ΑΜ, μετά F. 4 ἡδονῶν del. Madvig‘. 5 περιμένει Α, περιμενεῖ F, περιμένειν Cob. Platonis verba respicit Schol. Aristoph. Ban. 1033 V. test. nr. 90.

Lob. I 643; Diels ΙΙὸ 168 11.5; Zeller 16 123, 2; Schuster 7. 14; Gruppe Suppl. 713. 720; Susemihl Ind. XVII; Maafi Orph. 76; Rohde N. Heidelb. Jahrb. VI 1895, 3 Ξ Kl. Βοῖιν. ΙΙ 295; Tannery Rev. de philol. XXV 1901, 317, qui contraponit ΙΙ 364 b.c ἀγύρται

δὲ καὶ μάντεις’ἐπὶ πλουσίων θύρας ἰόντες πείθουσιν ῶς ἔστι παρα σφίσι δύναμις ἐκ θεῶν ποριζομένη θυσίαις τε καὶ ἐπωιδαῖς, εἴτε τι άδίκημά του γέγονεν αὐτοῦ ἢ προγόνων, άκεῖσθαι μεθ’ ἡδονῶν τε καὶ ἑορτῶν, ἐάν τέ τινα ἐχθρὸν πημῆναι ἐθέληι, μετα σμικρῶν δαπανῶν ὁμοίως δίκαιον άδίκωι βλάψει (ADM] βλάψη F,
βλάψειν Scr. M0n., βλάψαι Mul’etus) ἐπαγωγαῖς τισιν καὶ κατα-

δέσμοις, τοὺς θεούς, ῶς φασιν, πείθοντές σφισιν ὑπηρετεῖν, et 366 a.b (ἄλλα γάρ ἒν Ἅιδου δίκην δῶσομεν ῶν ἂν ἐνθάδε· ιῖδικήσωμεν, ἢ αὐτοὶ ἦ παῖδες παῖδες suppl. Baiter V. f1“. 4) παίδων’. άλλ’, ῶ φίλε, φήσει λογιζόμενος, αἱ τελεταὶ αὖ μέγα δύνανται καὶ οἱ λύσιοι θεοί (V. Διόνυσος Λυσεύς
Olympiodor. Phaed. 87, 13 NOI‘V. S. IEPOI ΛΟΓΟΙ), ῶς αἱ μεγίσται πόλεις λέγουσι καὶ οἱ θεῶν παῖδες ποιηταὶ καὶ προφῆται

τῶν θεῶν γενόμενοι, οἳ (del. Madv.) ταῦθ’ οὕτως ἔχειν μηνύουσι. Phaedr. 244d ἄλλα μὴν νόσων γε καὶ πόνων τῶν μεγίστων, οἳ δη παλαιῶν ἐκ μηνιμάτων ποθὲν ἔν τισι τῶν γενῶν ἦ (BT] γενῶν ἦν Herm.) μανία ἐγγενομένη καὶ προφητεύσασα,
οἷς ἔδει άπαλλαγην ηὕρετο, καταφυγοῦσα πρὸς θεῶν εὐχάς τε

καὶ λατρείας, ὅθεν δη καθαρμῶν τε καὶ τελετῶν τυχούσα ἐξάντη ἐποίησε τὸν [ἑαυτῆς del. Burn.] ἔχοντα (αὐτην ἔχοντα Aristid.) πρός τε τὸν παρόντα καὶ τὸν ἔπειτα χρόνον, λύσιν τῶι ὀρθῶς
μανέντι τε καὶ κατασχομένωι τῶν παρόντων κακῶν εὑρομένη V. Procl. in Tim. 22a (I 118, 30 Diehl); Lob. Ι 639.

Ad θυηπολοῦσιν V. infra S. ΘῩΗΠΟΛΙΚΟΝ (Suid. test.
nr. 223 d) et de librorum Orphicorum fama. quarto saeculo

volgata Alexin in Lino test. nr. 220.

4 —5

FRAGMENTA VETERIORA

83

4. (227. 267) Plat. ReSpubl. ΙΙ 363 c. d Mu1?GC5Î()._; δὲ τούτων (se. Hesîodi et Homel‘i) νεανικώτερα τιῖγαθυέ καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ζπαροέ
θεῶν διδόασιν τοῖς δικαίοις· είς (Ἁιδον γαρ οἷγαγόντες τῶι λόγωι καὶ κατακλίναντες καὶ συμπόσιον τῶν ὁσίων κατασκευάσαντες ἐστεφανωμένους ποιοῦσιν τὸν ἅπαντα χρόνον ἤδη διάγειν μεθύ-

mn'ag,1 ἡγησάμενοι κάλλιστον ιῖρετῆς μισθὸν μέθην αἰώνιον. οἱ δ’ ἔτι τούτων μακροτέρους ιῖποτίνονσινῖ μισθοὺς παρα θεῶν·
παῖδας γάρ παίδων φασὶ καὶ γένος κατόπισθεν· λείπεσθαι

τοῦ ὁσίου καὶ εὔορκον.

ταῦτα δὴ καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἐγκω-

μιάζουσιν δικαιοσύνην· τούς δὲ οἷνοσίους αὖ καὶ ιῖδίκους εἰς πηλόν

τινα κατορύττουσιν· ἐν Ἅιδου καὶ κοσκίνωι ὕδωρ εἷναγκοὶζουσι
φέρειν, ἔτι τε ζῶντας εἰς κακὰς δόξας ἄγοντες, ἅπερ Γλαύκων περὶ τοῇν δικαίων δοξαζομένων δὲ (ἷδίκων διῆλθε τιμωρήματα,

ταῦτα περὶ τῶν οἷδ’ίκων λέγουσιν, ἄλλα δὲ· οὔκ ἔχουσιν. ὁ μὲν
οὖν ἔπαινος καὶ ὁ ψόγος οὗτος ἑκατέρων. 1 μεθύοντας seclus. Cobet. 2 ἀποτίνουσιν (π ἀποτίνεσθαί φασιν Diels) Monac. B, ἀποτείνουσιν Α.

Lob. ΙΙ 806; Diels Π3 168 n. 4; Gruppe Suppl. 719; Dieterich Nekg/ia? 72; Tannery Rev. de phz‘lol. XXV 1901, 315. Qui filius Musaei dictus sit, dubium. Quamvis de Eumolpo cette cogitari possit (Maafi Orph. 111), tamen Orphicos a Platone signifièatos esse credimus (Bohde Psych 1Ιὸ 129 11.3). Cf. Plutarch. Campos. Cimon. et Luc. c. 1 Πλάτων ἐπισκώπτει τοὺς
περὶ τὸν Ὀρφέα τοῖς εὖ βεβιωκόσι φάσκοντας (ἷποκεϊσθαι γέρας

ἐν Ἅιδου μέθην αἰώνιον.

Vel‘ba παῖδας γαρ παίδων κτλ.

Homerum ex Orpheo mutuath esse opinatur Serv. ad Vergil. Aen. ΙΙΙ 98 (et σκιαὐί πατονιωη et qui nascentur (Lb ille‘s) παίί natm'mn ψρνομέεν illud ‘et manswam zn‘bem’. nam oraculum se);sz ad petite; respondet.1 sana hic versus Homem' (Il. Y 308 καὶ παίδων παῖδες, τοί κεί· μετόπισθε γένωνται cf. Macrob. Sat. V 3, 8) est, quem et z'pse de Oa‘ypheo2 sustulit, item O. de ονααιιῑο Apollz'nis Hyperborez‘.
1 respondit FHE. 2 de Orpheo ME, orpheos F, orpheo LH.

Lob. ΙΙ 952 n. X; Grappe Suppl. 719 11.1; Dieterich Nekg/z'a?
131 n. 3; R. Hirzel Der Eid 111 n., qui cum verbis Platouis γένος -——— τοῦ ὁσίου καὶ εὐόρκου comparat Pindar. Ol. ΙΙΙ 73

εὐσεβεῖ γνῶμαι φυλάσσοντες μακάρων τελετάς et carminis Orphici
OPKOI mentionem facit.

5. (228) Plat. Phaedo 690 καὶ κινδυνεύουσι1 καὶ. οἱ τας τελετὰς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὔ φαῦλοί τινες2 εἶναι, ἄλλα
6*

84

FRAGMENTA VETERIORA

ô —8

τῶι ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι, ὅτι ὃς ἂν άμύητος καὶ άτέλεστος

εἰς Ἅιδου άφίκηται ἐν βορβόρωι κείσεται, ὁ δὲ κεκαθαρμένος
τε καὶ τετελεσμένος ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετα θεῶν οἰκήσει. εἰσὶν

γὰρ δή, [ὥς]3 φασιν οἱ περὶ τας τελετάς, ναρθηκοφόροι μὲν
πολλοί, βάκχοι δέ τε παῦροι. οὗτοι δ’ εἰσὶν κατα τὴν ἐμήν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. 1 κινδυνεύουσι B γρ W Iambl. Olympiodor., κινδυνεύωσι B2TW.
2 τινες B2TW, 0m. B Iambl. Stob. 3 ὥς Β Clem. Stob., 0m. T Iambl.

Lob. ΙΙ 809; Gruppe Suppl. 719; Dieterich Nekyidî 73;
Tannery Rev. philol. XXV 1901, 316; Kern Orph. 45; Casel De philosopher. graecor. silentio mystico 36 (RVV XVI 2).

Sententia ἐν βορβόρωι κεῖσθαι latet in ΑΒῇ eleg‘ia. V. 4 Bergk PLG4 II 406: ἐν δὲ μέσοισιν ἥρως εἱστήκει βορβόρου ἐξαναδύς.
Maafi Rektomtspmgr. Marpurgi 1913, 47 n. 27. Versum πολλοὶ

μὲν ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ τε βάκχοι Orphicum esse
testatur Olympiodor. in Phaedon. 67e p. 43, 21 et in 700 p. 58,14 N0rv.; laudat versum eiusdem formae etiam Hermias in Phaedr. 249c p. 172, 10 Couvr.; V. infra s. IEPOI ΛΟΓΟΙ.

6. Plat. Phaedo 700 σκεψώμεθα δὲ αὐτό τῆιδέ πηι, εἴ ἄρα ἐν Ἅιδου εἰσὶν αἱ ψυχαὶ τελευτησάντων τῶν άνθριόπων εἴτε καὶ ού. παλαιὸς μὲν οὖν ἐστὶ τις λόγος (Β] ὁ λόγος οὗτος
ΒῖΤΨ Olympiod., λόγος οὗτος Stob.) οὗ μεμνήμεθα, ὡς εἰσὶν

ἐνθένδε ιῖφικόμεναι ἐκεῖ, καὶ πάλιν γε δεῦρο άφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τοῖν τεθνεώτων. Olympiodor. interpretatm‘60, 9 Norv. Ὀρφικὸς γάρ ἐστι καὶ Πυθαγόρειος. 7. (221) Plat. Phaedo 62h ὁ μὲν οὖν ἐν ιῖπορρήτοις λεγόμενος περὶ. αὐτῶν λόγος, ὣς ἐν τινι φρουρᾶι ἐσμεν (πάντες add. B2) οἱ ἄνθρωποι καὶ ού δεῖ δη ἑαυτὸν ἐκ ταύτης λύειν οὐδ’ εἷποδιδράσκειν, μέγας τέ τίς μοι φαὶ· νεται καὶ οὐ ῥάιδιος διιδεῖν. Scho]. p.379 Bekk. ἐντεῦθεν τι) πρῶτον πρόβλημα το μή δεῖν ἐξάγειν ἑαυτόν, οὔ ἐπιχείρημα μυθικὸν ἐξ Ὀρφέως ληφθέν et Procl. in Remp. I 85,1 ΚΓ. V.
S. ῙΕΡΟῙ ΛΟΓΟΙ. Lob. Π 795; Gruppe Suppl. 717; Rohde Psyche 116 279 n. 1; Tannery Rev. de pïzilol. XXV 1901, 314. 8. (221) Plat. Cl‘atyl. 4000 καὶ γαρ σῆμά τινές φασιν

αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς (se. σῶμα), ὡς τεθαμμένης ἐν τῶι νῦν παρόντι· καὶ. διότι αὖ τούτωι σημαίνει ἃ ἄν σημαίνηι1 ἡ ψυχή, καὶ ταύτηι σῆμα ὀρθῶς καλεῖσθαι. δοκοῦσι μέντοι μοι2 μάλιστα
θέσθαι οἱ άμφὶ Ὀρφέα τοῦτο τὸ ὄνομα, ὥς δίκην διδούσης τῆς

8—9

FRAGMENTA VETERIORA

85

ψυχῆς οὖν δη ἕνεκα3 δίδωσιν, τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν, ἳνα σοόιςηται, δεσμωτηρίου εἰκόνα· εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς τοῦτο, ὥσπερ αύτὸ4 ὀνομάζεται, ἕως ἄν ἑκτείσηι τά ὀφειλόμενα, [τό]5 σῶμα, καὶ οὐδὲνὸ δεῖν οὐδὲ7 ἓν γράμμα.,
1 σημήνῃ T. 2 μοι om. Stob. 3 ὧν δὴ ἕνεκα Heindorf, δὲ codd. 4 τοῦτο, ὥσπερ αύτό ΒΤ, τοῦτο αὐτό, ὥσπερ Stob. 5 τὸ omis. recte Stob.

6 οὐδὲν ΒΤ Stob., οὐδὲ Gudian. 44. 7 οὐδὲ ἓν Diels, οὐδ’ ἓν Burnet, οὐδὲν B Stob., οὐδὲ Τ. Lob. ΙΙ 795; Diels H3 168 n. 3; Grappe Suppl. 718; Rohde Psyche ΙΙ6 108 n. 1; Tannery Bec. de philol. XXV 1901, 314.

Ab Orphicis Pythagoreos sententiam σῶμα-σῆμα mutuatos esse testatur Philolai fr. 14 (Diels I3 p. 315) μαρτυρέονται δε
καὶ οἱ παλαιοὶ θεολόγοι τε καὶ μάντιες, ιὸς διά τινας τιμωρίας

ά ψυχὰ τῶι στόματι συνέζευκται καὶ καθάπερ ἐν σάματι τούτωί τέθαπται. Cic. Hortens. fr. 88 Bait. (fr. 85 Or.) ex quibus
humauae vitae ei'i‘oribus et aeaumnis fit, ut intei'dum veteres illi sive vates sii'e in sacris initiisque tradeudis divinae mentis interpretes, qui nos οὒ aliqua scelera suscepta in cita superiore poenarum lueudarum causa uatos esse dixeauut, aliquid vidisse Icideautiw, cerumque sit illud, quod est apud Aristotclem (fr. 60 Rose3 71), simili nos adfectos esse supplicio atque eos, qui quoudam, cum in praedouum Etruscorum mauus incidisseut, crudelitate excogitata uecabautw, quorum coupera viva cum mortuis, ad'vcrsa adversis accomodata, quam aptissime (artissime Bernays) colligabantzw', sic nosti'os animes cum cm'poribus copulatos ut σίνος cum mortuis esse couiuuctos. Iamblich. Protrept. VIII 134 K p. 47, 21 Pistelli τίς ἄνί οὖν εἰς’ ταῦτα βλέπων οἴοιτο

εὐδαίμων εἶναι καὶ μακάριος, οἳ πρῶτονῖ εὐθὺς φύσει συνέσταμεν, καθάπερ φασὶν οἱ τοὶς τελετὰς λέγοντες, ὥσπερ ἄν ἐπὶ τιμωρίαι πάντες,· τοῦτο γάρ θείως οἱ ἀρχαιότεροι λέγουσι τὸ φάναι διε δόναι τὴν | 48 Pist'ipvz’âr τιμωρίαν καὶ ςῆν3 ἡμᾶς ἐπὶ κολάσει μεγάλων τινῶν ἁμαρτη,ιιάτων;
1 τίς ἄν Vulcan., (πολύ) τι. ἐὰν codd. 2 οἳ ante πρῶτον ex Cizens. Rose, οἶ codd., οἶς Α. 3 ζῆν ἡμᾶς codd., ζημίας Platt Joum. of ρῙίίΖοῐά Land. XXVI 1899, 232.

9. Plat. Leg. ΠΙ 701 b.c ἐφεξῆς δὴ ταύτηι τῆι ἐλευθερίαι ἡ τοῦ μὴ ἐθέλειν τοῖς ἄρχουσι δουλεύειν γίγνοιτ’ ἄν, καὶ ἑπομένη ταύτηι φεύγειν πατρὸς καὶ μητρὸς καὶ πρεσβυτέρων δου-

λείαν καὶ νουθέτησιν (1)] νομοθέτησιν ΑΟ), καὶ ἐγγυς τοῦ τέλους οὖσιν νόμων ζητεῖν μῆ ὑπηκόοις εἶναι, πρὸς αὐτῶί δὲ ἤδη τῶι

86

FRAGMENTA VETERIORA

9 -12

τέλει ὅρκων καὶ πίστεων καὶ τι) παράπαν θεῶν μή φροντίζειν, τὴν λεγομένην παλαιᾶν Ίὶτανικῆν φύσιν ἐπιδεικνῦσι καὶ μιμουμένοις, ἐπὶ τοὶ αὐτᾶ πάλιν ἐκεῖνα ιῖφικο,ιιὲνον.;, χαλεπὸν αἰῶνα

διάγοντας μὴ λῆξαί ποτε κακῶν.
Schuster 26; Kern De Theogon. 44. Ad λεγομένη παλαια Τιτανική φύσις V. Kel‘n Orph. 44 et

infra. s. IEPOI ΛΟΓΟΙ. 10. Plat. Epist. VII 335a πείθεσθαι δὲ ὄντως ιῖεὶ χρῆ τοῖς παλαιοῖς τε καὶ ἱεροῖς λόγοις, οἳ δή μηνύοτσιν ἡμῖν άθάνατον
ψυχὴν εἶναι δικαστάς τε ἴσχειν καὶ τίνειν τάς μεγίστας τιμωρίας,

ὅταν τις άπαλλαχθῆι τοῦ σώματος. De Orphicorum ἱεροῖς λόγοις V. infra s. ΙΕΡΟ] JOI’OI. 11. (254) Plato Leg. II 669 d ποιηταὶ δὲ άν-θρώπινοι σφόδρα τὰ τοιαῦτα ἐμπλέκοντες καὶ συγκυκῶντες άλόγως, γέλωτ’ ἄν παρασκευάζοιεν τῶν άνθριόπων ὅσους φησιν Ὀ. λαχεῖν ὥραν
τῆς τέρψιος. Orphez' sententz'a hm'usmodz' fuisse videtur: ὅσσοι <ἥβης μέτρον ἵκοντο> λάχον δέ τε τέρψιος ὥρην z'd est quicunque ad pubertatz's aomos et (1d eam aetatem adolevemnt, quae Venerz' matura habetur. hinc Plato transfert ad ιζιιιίίοιϊ onath‘tatem, illudque musicale genus, de quo loquz’tur, omnibus, qui in his o'ebus aliquem sensmn Imbeanf veraeque voluptatz's capaces sint, taedz'o fore dzïcz't Lob. ΙΙ 948.

Lob. 1.1.; Diels H3 169 11. 2; Tannery Rev. de philol. XXV 1901, 313.

12. Plat. Leg‘. VIII 829 d. e μηδέ τινα τολμᾶν ἄιόειν άδόκιμον μοῦσαν μὴ κρινάντων τῶν νομοφυλάκων, μηδ’ ἄν ἡδίων ἢ τῶν Θαμύρού τε καὶ Ὀρφείων ὕμνων.
Lob. I 390; Diels ΙΙ3 169 n. 6a; Tannery Rev. de philol.

XXV 1901, 313.
Platonem in Legibus saepius quam in aliis dialogis Orphea

arcessere iam Schuster 26 monuit; v. test. nr. 212, frr. 9. 11. 19. 21 et ΙΙΙ 677 d Cliniae verba τοῦτο ὅτι μὲν μυριάκις μύρια ἔτη διελάνθανεν ἄρα τοὺς τότε, χίλια δὲ εἶφ’ οὗ γέγονεν (del. Herm.) δὶς τοσαῦτα ἔτη, τα μὲν Δαιδάλωι καταφανῆ γέγονεν (del. Ast.), τά δὲ Ὀρφεῖ, τά δὲ Παλαμήδει, τά δὲ περὶ μουσικὴν ᾹΙαρσύαι καὶ Ὀλύμπιοι, περὶ λύραν δὲ Ἀμφίονι, τά δὲ ἄλλα ἄλλοις πάμπολλα, οὸς ἔπος εἰπεῖν χθὲς καὶ πρωιην γεγονότα.
De omnibus Platonis ad Orphicos spectantjbus locîs v. F. Weber Pluton. Notizen iiber Ο. Progr. Monacense 1899.

13 —15

FRAGMENTA VETERIORA

87

13. Plat. Sympos. 218 b πάντες γαρ κεκοινωνήκατε τῆς φιλοσόφου μανίας τε καὶ βακχείας ——— διὸ πάντες ἀκούσεσθε· συγγνιόσεσθε γάρ τοῖς τε τότε πραχθεῖσι καὶ τοῖς νῦν λεγομένοις.

οἱ δὲ οἰκέται, καὶ εἴ τις (τις ΤἍΤ Pap. Oxyr., τι Β) ἄλλος ἐστὶν βέβηλός τε καὶ ἄγροικος, πύλας πάνυ μεγάλας τοῖς οἷσιν ἐπίθέσθε.

Diels II3 169 n. 7; Kern Ανολιιυ f. Gesch. d. Philos. I 1888,
504; Gruppe Suppl. 711 n. 1. 713; Zeller Zez'tschr. wiss. Theolog. XLII 1899, 269 = Kl. 807w. ΙΙ 184; Casel De philosophor.

Graecor. silentio mystico 29. 36 (RVV XVI 2).
V. infra s. ΔΙΑΘΗΚΑΙ.

14. (34) Plat. Phileb. 660 “'Ex'rm δ’ ἐν γενεᾶι’ φησὶν Ὀ. (καταπαύσατε κόσμον1 αοιδῆς’. οἷταρ κινδυνεύει καὶ ὁ ἡμέτερος λόγος ἐν ἕκτηι καταπεπαυμένος εἶναι κρίσει. Plutarch. De E ap. Delph. p. 391d πέμπτον εἴ τις ἡδονή καθαροὶ καὶ πρὸς τὸ λυποῦν ἄκρατος, ἐνταῦθα λήγει τὸ Ὀρφικὸν ὑπειπών· ε’κτηι δ’ ἐν γενεῆι καταπαύσατε· θυμὸν ἅοιδῆς.
1 κόσμον Platon. codd. et Euseb. Praep. ev. XIV 22 (ΙΙ 319, 9 Dind.) θυμὸν Plutarchi codd., θ-εσμὸν Badham; Rohde Psyche II°120 n. 1, οἶμον
Kroll Philol. LIII 1894, 420 collato Hom. Hymn. in Mercurium 451 ἀγλαὸς

οἶμος ἀοιδῆς.

Procl. in Plat. Remp. ΙΙ 100, 23 Kr. “Exnfl ô" ἐν γενεῆι’

φησὶν Ὀ., τούς δημίους τοὺς κοσμικούς, οἳ τοὺς τυραννικοῖς βεβιωκότας ἄγριοί τινες ὄντες καὶ ἀπαραίτητοι κολάζουσιν διαλαμβάνοντες· οἷς ὑπέστρωται τὰ τῆς τείσεως δεσμωτήρια καὶ τὸ ἔσχατον καὶ φρικωδέστατον τῶν’ψυχῶν οἰκητήριον καὶ κολαστήριον ὁ Ίῒίρταρος. Laudat ‘È’xnjl. δ’ ἐν γενεᾶιῖ vel simile
saepius Damasc. De princ. 53 (I 107, 2311118.), 199 (ΙΙ 80, 15),

253 (ΙΙ 123, 5), 278 (ΙΙ 150, 6) ἕκτον τοίνυν, πῶς καὶ κατ’ Ὀρφέα καὶ κατὰ τὰ λόγια τῆς ζωιογόνου θεοῦ ἐξῆπται ἦ φύσις, 381 (ΙΙ 231, 26).

“

Lob. Π 788; Diels H3 167 n. 1; ο. Mueller Prolegom: 385;

Schuster 13. 67; Kern De Theogon. 46; Gruppe Suppl. 692. 745;
Zeller Ι6 124 n.; Susemihl Ind. XI.

15. (32) Plat. Cratyl. Diehl) ὥσπερ αὖ Ὅμηρος (καὶ μητέρα 73;;91‘1"’(Il. Ξ καὶ (Ησίοδος (Theog. 337).

402b (cf. Procl. in Tim. ΙΙΙ 176,10 (Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν’ φησιν 201; V. Theaetet. 152 e). οἶμαι δὲ λέγει δέ που καὶ Ὀ. ὅτι

88

FRAGMEN TA VETERIOBA

15 —17

Ὠκεανὸς πρῶτος καλλίρροος1 ἦρξε γιῖμοιο, ὅς ῥα κασιγνήτην ὁμομήτορα Ίῢγθύν ὄπυιεν.2
1 καλλιρόους Β] καλλιρρόους T, καλλίρους Stobaei (E01. phys. I 10,8

[I 120,10 Wachsm.]) FP. 2 ὄπυιεν T] ὤπυεν B; cf. Schol. ad vocem ὄπυιεν (p. 870 Bekk.) ὡμίλει, συνεγίνετο κατά νόμον καὶ ἐμίγνυτο, συνώικει.

Lob. I 508; Diels II3 168 11.2; Schuster 4. 19; Kern De
Theogon. 40; Zeller IG 123 n. 2; Holwerda 314; Gruppe Suppl. 694; Susemihl Ind. XIX. ' 16. (31) Plate Tim. 40 d. e περὶ δὲ τῶι· ἄλλων δαιμόνων1 (se. praeter astra et terram) εἰπεῖν καὶ γνῶναι τὴν γένεσιν

μεῖζον ἢ καθ’ ἡμᾶς, πειστέον δὲ· τοῖς εἰρηκόσιν ἔμπροσθεν, ἐκγόνοις μὲν θεῶν οὖσιν, ὥς ἔφασαν, σαφῶς δέ που τούς γε αὐτῶν προγόνους εἰδόσιν·2 ἀδύνατοι· οὖν θεῶν παισὶν ἀπιστεῖν,
καίπερ ἄνευ τε εἰκότων καὶ οἷναγκαὶων ιῖποόείξεων λέγουσιν,

ἄλλ’ (ὃς οἰκεῖα φασκόντων3 ἄπαγγέλλειι· ἑπομένους τῶι νόμωι πιστευτέον. οὕτως οὖν κατ’ ἐκείνους ἡμῖν ἦ γένεσις περὶ τούτων τῶν θεῶν ἐχέτω καὶ λεγέσθω. Γῆς τε καὶ Οὐρανοῦ παῖδες Ὠκεανός τε καὶ Τηθὺς ἐγενέσθην, τούτων δὲ Φόρκυς Κρόνος τε καὶ Ῥέα καὶ ὅσοι μετά τούτων, (41 a) ἐκ δὲ Κρόνου καὶ Ῥέας ΖεύςἽΙρα τε καὶ πάντες ὅσους ἴσμεν ιῖδελ-

φοὺς4 λεγομένους αὐτῶν, ἔτι, δὲ το ι’των ἄλλους ἐκγόνους.
1 δαιμον*ων ΑΙ. in rasura. A. 2 εἰδόσιν A”, εἰδότων A1, F Philopon. Clem. Euseb.

3 φασκόντων AF Procl. Euseb., φάσκουσιν Y Cyrill. Theodoret.

4 ἀδελφούς

Lob. Ι 510; Diels II3 169 n. 8; Schuster 5. 25; Kern De Theogon. 41; Zeller Ι6 123 n. 2; G-ruppe Suppl. 702; Susemihl Ind. XVII. l7. Plat. Euthyphr. 56 EYC") αὐτοὶ γὰρ οἱ ἄνθρωποι τυγ-

χάνουσι νομίζοντες τόν Δία τῶν θεῶν ἄριστον καὶ δικαιότατον,
καὶ τοῦτον ὁμολογοῦσι τὸν (ιῦτοῦ πατέρα δῆσαι, ὅτι τούς

ὑεῖς κατέπινεν οὐκ ἐν δ’ἱκηι, (6 a) κάκεῖνόν γε αὖ τὸν αὑτοῦ πατέρα ἐκτεμεῖν δι’ ἕτερα τοιαῦτα ΣῼΚΡ... (ô b)... ἄλλα μοι εἰπὲ πρὸς Φιλίου, σύ,ὡς ἀληθοῦς ἦγῆι ταῦτα
οὕτως γεγονέναι,· ΕῩΘ καὶ ἔτι γε τούτων θαυμασιώ-

τερα, οἷ Σώκρατες, ιῖ οἱ πολλοὶ οὐκ ἴσασιν. Quae ultima verba (‘sed etz'am alz'a atrociom, ᾳιιιιε’ἱφιοΐιι
plem'sque Socmtes ipse, si aud'iverz't, vehementer sit admiraturus’) ad Saturni exsectionem, Zag‘rei interfectionem aliorumque deorum facinora in carminibus Orphicis nec usquam alibi tradita spectare

17—19

FRAGMENTA VETERIORA

89

Lob. I 602 professus est. Eodem spectat Isocrat. XI (IX Drer.) 38 τοιούτους δὲ λόγους περὶ αὐτῶν τῶν θεῶν (se. poetae) εἰρήκασιν,
οἱους1 οὐδεὶς ἄν περὶ τῶν ἐχθρῶν εἰπεῖν τολμήσειεν2 οὐ γάρ μόνον κλοπάς καὶ μοιχείας καὶ παρ’ άνθρεόποις θητείας αὐτοῖς

ιόνείδισαν, εἷλλά καὶ παίδων βρώσεις καὶ πατέρων ἐκτομάς καὶ μητέρων δεσμοὺς3 καὶ πολλοῖς ἄλλας οἷνομίας κατ’ αὐτῶν ἐλογοποίησαν4 (cf. Xenophan. Diels I3 59 fr. 11). (39) ὑπὲρ οἷν την μὲν άξίαν δίκην οὐκ ἔδοσαν, οὐ μὴν άτιμεόρητοί γε διέφυγον, άλλ’ οἱ μὲν αὐτῶν άλῆταιῦ καὶ τῶν καθ’ ἡμέραν ἐνδεεῖς κατέστησαν, οἱ δ’ ἐτυφλεόθησαν, ἄλλος δὲ φεύγων τήν πατρίδα καὶ τοῖς οἰκειοτάτοις πολεμῶν ἅπαντα τὸν χρόνον διετέλεσεν, Ὀ. δ’ ὃ μάλιστα τούτων τῶνὸ λόγων ἁψάμενος, διασπασθεὶς
τὸν βίον ἐτελεύτησεν v. supra p. 33. l 1 οἵους Γ, ὅσους Θ, οὓς Λ. 2 τολμήσειεν εἰπεῖν ΘΛ.
I“, συνουσίας ΓΞΘΛ.

3 δεσμοὺς

4 κατά τούτων ἐλογοποίησαν Θ, ἐλογοποίησαν κατά

τούτων Λ. 5 ἀλῆται Γ, πλανῆται ΘΛ Hesych. Diels II3 167 n. 14 b.
18. Plate Sophist. 242 c. d

6 τῶν τοιούτων ΘΛ.

μῦθόν τινα ἕκαστος φαίνεταί

μοι διηγεῖσθαι παισὶν ὥς οὖσιν ἡμῖν, ὁ μὲν (ὃς τρία τοὶ ὄντα,
πολεμεῖ δὲ· οἷλλήλοις ἐνίοτε αὐτῶν ἄττα πηι, 1 τοτὲ δὲ καὶ2 φίλα

γιγνόμενα γάμους τε καὶ τόκους καὶ τροφιῖ τῶν ἐκγόνων παρέχεται’ δύο δὲ ἕτερος εἰπών, ὑγρὸν καὶ ξηρὸν θερμὸν καὶ ψυχρόν, συνοικίζει τε αὐτά καὶ ἐκδίδωσι· τὸ δὲ παρ’ ἡμῶν3 Ἐλεατικὸν ἔθνος, άπὸ Ξενοφάνους τε καὶ ἔτι πρόσθεν ἀρξάμενον,

(ὃς ἑνὸς ὄντος τῶν πάντων καλουμένων οὕτω διεξέρχεται τοῖς
μύθοις.4’[άδες δὲ καὶ Σικελαί5 τινες ὕστερον Μοῦσαι συνε-

νόησαν6 ὅτι συ,ιιπλέκε·ιν7 άσφαλέστατονὸ ἀμφότερα καὶ λέγειν
(ὃς τὸ ὂν πολλά τε καὶ, ἓν ἐστιν, ἔχθραι. δὲ καὶ φιλίαι συνέχεται. 1 ἀγάπηι Β. 2 καὶ ante φίλα 0m. T. 3 ἡμῶν BTW, ἡμῖν
Euseb., vulgo. 4 τούς μύθους Theodoret. 5 σικελαί Β Simplic., σικε· λικαί TW Euseb. 6 ξυνενόησαν Τ Euseb. Simplic., ξυννειόήκασιν B.

7 ἐμπλέκειν W. 8 ἀσφαλέστερον Euseb. Lob. I 613; Diels I3 49 n. 29; Schuster 15. 20; Kern De Theogon. 47; Gruppe Suppl. 715 s. 745; Susemihl Ind. XIV n. 97.

19. Plat. Leg. VII 796 b. c οὐδ’ ὅσα ἐν τοῖς χοροῖς ἐστιν αὖ μιμήματα προσήκοντα μιμεῖσθαι παρετέον, κατα μὲν τὸν τόπον τόνδέ (se. Athenas) Κουρήτων ἐνόπλια παίγνια, κατα δὲ Λακεδαίμονα Διοσκόρων, ἦ δὲ που παρ’ ἡμῖν κόρη καὶ δέσποινα, εὐφρανθεῖσα τῆι τῆς χορείας παιδιιῖι (codd.] παιδεῖαι Euseb.), κεναῖς χερσὶν (κεναῖς χερσὶν post δεῖν Euseb.) οὔκ οἷιήθη

90

FRAGMEN TA VETERIORA

19—21

δεῖν άθύρειν, πανοπλίαι δὲ,παντελεῖ κοσμηθεῖσα, οὕτω τὴν ὄρχησιν διαπεραίνειν· οἳ δη πάντως μιμεῖσθαι πρέπον ἄν εἴη κόρους
τε ἅμα καὶ κόρας, την τῆς θεοῦ χάριν τιμῶντας, πολέμου τ’ έν

χρείαι καὶ ἑορτῶν ἕνεκα. τοῖς δέ που παισὶν εὕθύς τε καὶ ὅσον ἔὲν χρόνον μήπω εἰς πόλεμον ἴωσιν, πᾶσι θεοῖς προσόδους τε· καὶ πομπὰς ποιουμένους μεθ’ ὅπλων τε καὶ ἵππων εἰεὶ κοσμεῖσθαι δέον ἄν εἴη, θάττους τε καὶ βραδυτέρας ἐν ὀρχήσεσι καὶ έν
πορεῖαι τεὲς ἱκετείας ποιουμένους πρὸς θεούς τε καὶ θεῶν παῖδας. Lob. I 541; Schuster 26; Kern De Theogon. 44; Gruppe Suppl. 714 V. S. ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ.

20. Plat. Phaedr. 248 c. d θεσμὸς δὲ Ἀδραστείας ὅδε. ἥτις
ἄν ψυχή θεῶι συνοπαδὸς γενομένη κατίδηι τι τῶν άληθῶν,

μέχρι τε τῆς ἑτέρας περιόδου εἶναι άπήμονα, κᾶν άεὶ τοῦτο δύνηται ποιεῖν, άεὶ άβλαβῆ εἶναι· ὅταν δὲ άδυνιιτήσασα ἐπισπέσθαι μη ἴδηι, καί τινι συντυχίαι χρησαμένη λήθης τε· καὶ κακίας πλησθεῖσα βαρυνθῆι, βαρυνθεῖσα δὲ πτερορρυήσηι τε

καὶ ἐπὶ τήν γῆν πέσηι, τότε νόμος ταύτην μη φυτεῦσαι εἰς μηδεμίαν θήρειον (θηρείαν B) φύσιν έν τῆι. πρεότηι γενέσει, ἄλλα την μὲν πλεῖστα ἰδοῦσαν εἰς γονήν ἀνδρὸς γενησομένόυ φιλοσόφου ἦ φιλοκάλου ἢ μουσικοῦ τινος καὶ ἐρωτικοῦ, τήν δὲ δευτέραν εἰς βασιλέως ἐννόμου ἢ πολεμικοῦ καὶ ἀρχικοῦ, τρίτην εἰς πολιτικοῦ ή τινος οἰκονομικοῦ ἢ χρηματιστικοῦ, τετάρτην εἰς φιλοπόνου <ἠ“· add. Badh.) γυμναστικοῦ ἢ περὶ σώματος ἴασίν τινος (Her1n.] τινα BT) ἐσομένου, πέμπτην μαντικὸν βίον ἤ τινα τέ’λεστικόν ἕξουσαν· ἵκτηι ποιητικὸς ἢ τῶν περὶ μίμησίν τις ἄλλος ἁρμόσει, ἑβδόμηι δημιουργικός ἦ γεωργικός, όγδόηι σοφιστικὸς ἢ δημοκοπικός (δημοτικός Β), ἐνάτη( τυραννικός. Respubl. V 451a προσκυνῶ δὲ Ἀδράστειαν, οἷ Γλαύκων, χάριν οὗ μέλλω λέγειν. Iam ap. Aeschyl. Prom. 936 οἱ,προσκυνοῦντες τὴν,Ἀδράστειαν σοφοί cf. Eurip. Helen. 513 test. nr. 82, fr. 23 et infra
S. ΙΕΡΟΙ ΛοΓ01. ·

Lob. I 514; Schuster 26; Kern De Theog'on. 45; Susemihl Ind. XVI. 21. (33) Plato Leg. IV 715€ ὁ μὲν θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος, άρχήν τε καὶ τελευτήν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων, (716 a) εὐθεῖαι περαίνει κατα φύσιν περιπορευόμενός.1 τιόι δ’ ιῑῖεὶ ξυνέπεται Δίκη (V. frr. 22. 23) τῶν άπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός (cf. Crit. 121b; F. Klug‘e De Platonis Critia diss. Hal. 1909, 16), ἧς ὁ

21—21 a

FRAGMENTA VETERIORA

91

μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος συνέπεται ταπεινὸς καὶ κεκο-

σμημένος, ὁ δέῧτιςῖ ἐξαρθεὶς ὑπὸ μεγαλαυχίας, ἢ χρήμασιν ἐπαιρόμενος ἢ τιμαῖς, ἦ καὶ στόματος εὖμορφίαι ἅμα νεότητι καὶ οἷνοίαι φλέγεται τήν ψυχὴν μεθ’ ὕβρεως, ιὸς οὔτε ἄρχοντος οὔτε τινος ἡγεμόνος δεόμενος, ἄλλα καὶ ἄλλοις ἱκανὸς (ὂν ἡγεῖσθαι, καταλείπεται ἔρημος «θεοῦ, (716 b) καταλειφθεὶς δὲ καὶ ἔτι ἄλλους

τοιούτους προσλαβών σκιρτᾶι ταράττων πάντα ἅμα, καὶ πολλοῖς τισιν ἔδοξεν εἷναί τις, μετιέ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ὑποσχών τιμωρίαν οὐ μεμπτὴν τῆι δίκηι ἑαυτόν τε καὶ οἶκον καὶ πόλιν ἄρδην ἀνάστατον ἐποίησεν. Cf. Tim. 69 b.
1 περιπορεύομενος codd. cum Schol. Plutarcho Clemente Eusebio Stobaeo; πορευόμενος Ps.—Aristot. Περὶ κόσμου 7 (fr. 21a qui in fine libri

Platonis verba ô μὲν δὴ θεὸς... εὗδ. μέλλων exscripsit).
cum Clem. Euseb. Stob.; εἰ δέ τις Plut. Theodoret.

2 ὅ δέ τις codd.

Adnotat Scholiasta. p. 451 Bekk. θεὸν μὲν τὸν δημιουργὸν σαφῶς, παλαιὸν δὲ λόγον λέγει τὸν Ὀρφικόν, ὃς ἐστιν οὗτοςᾸ

Ζεύς ἀρχή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ’ ἐκ πάντα τέτυκται.
Ζεὺς πυθμήν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ι’ἷστερόεντος.

καὶ ιῖρχη μὲν οὗτος (ὃς ποιητικὸν αἴτιον, τελευτὴ δὲ ὡς τελικόί·, μέσσα δὲ ιὸς ἐξ ἴσου πᾶσι παρεόν, κᾶν πάντα διαφόρως αὕτοῦ
μετέχηι. εὐθεῖαι δὲ τὸ κατά δίκην σημαίνει καὶ εἷξίαν, καὶ

ιίπαρεγκλίτως, καὶ οἱονεὶ κανόνι ἑνί, τὸ δὲ περιπορευόμενος τὸ (ιῖωνίως. τὸ ιῖεὶ ιὸσαύτως καὶ κατα τιῖ αὐτα· γαρ περιφοριὶ τοῦτο ἔχει οὖς ἐν αἰσθητοῖς. Cetera V. fr. 22. 21 a. (46) Hymnum Orphicum Plato (fr. 21) respexisse verisimillîmum est (cf. Schol. f1'.21), cuius vestigia primum occurrunt in Ps.—A1'istot.elis libello Περὶ κόσμου 7 p. 401 a 25 ὥς δὲ· τὸ πᾶν

εἰπεῖν, οὐράνιός τε καὶ χθόνιος, πάσης ἐπώνυμος (ὂν φύσειός τε
καὶ τύχης ἅτε πάντων αὐτὸς αἴτιος (ὅν. διὸ καὶ ἐν τοῖς Ὀρφιν

κοῖς1 οὐ κακῶς λέγεται· Ζεύς Ζεὺς Ζεύς Ζεύς πρῶτος γένετο,ἳ Ζεὺς ὕστατος ιῖργικέραυνος·3 κεφαλή, Ζεὺς μέσσα·4 Διὸς δ’ ἐκ πάνταῦ τελεῖται·6 πυθμὴν7 γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος· ἄρσην γένετο,8 Ζεύς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη·

5 Ζεὺς πνοιὴ 9 πάντων,10 Ζεὺς ιῖκαμιὲτοο πυρὸς ὁρμή.

Ζεὺς πόντου ῥίζα·11 Ζεὺς ἥλιος ἠδὲ σελήνη· Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς ιῖρχὸς 12 ἁπάντων ιῖργικέραυίὀς·13 πάντας 14 γὰρ κρύψας αὖθις φιέος ἐς πολυγηθὲς 15 ἐξ ἱερῆςΙϋ κραδίης1ῑ (ἷίἐνέγκατο, μέρμερα ῥέζων. 18

92

FRAGMEN TA VETERIORA

21 a.

1 τῷ ὀρφικῶ Ρ. 2 ἐγένετο OQ. 3 ἀρχικέραυνος PQ, ἁρχοκέρ. Β 2494, v. Wilamowitz Grz'eck. Lesebuch ΙΙ Ενῑᾱιιε. 133, ceteri melius ἀργικέρ.
(10 quo V. Bechtel Lexz'logus au Homer 54. 4 μέσος R 1603, μέσα OPQ. 5 πάντων Ρ. 6 τελεῖται 1)1010 0 coniectura, quam comprobavit Schol. Galeni cod. Parisini bibl. nat. Suppl. gr. 634 ed. Helmreich Ansbacher Progr. 1910, 30; τέτυκται codd. Apuleius Philopon. Tzetz., τέτακται Β 1603, τέτμηται Ο, πέφυκε Procl. Theol. Plat. VI 8 p. 363, πέλονται Plut. De defectu orac. 48

p. 436d. 7 πυγμὴν Β 2992. 8 9 πνοῆ Q, ποιὴ Β 2257. 10 πάντων] 0m. 0. 12 ἀργὸς R 1603, ἀρχὴ 13 ἀργικέραυνος Β 2992, ceteri ἅρχικ.
εἷς πολυγηθὴ Q, ἐπηλυγηθὲς Β 2992. 18 ῥέξων Ο.

ἄρσην ἐγένετο Q, ἇρχιγενέτωρ O. τούτων Β 1603. 11 Ζεὺς-ῥίζα PQ, ἀρχῆς R 2494, ἀρχηγὸς 0. 14 πάντα Ο. 15 εἷς πολυγηθὲς Ρ,
16 ἀξιερῆς Β 1603. ι 17 κραδίας O.

Cf. etiam Apuleii librum De mundo 37 p. 173 Thom. Herm. VI p. 460; Lob. I 523. 529; Diels II3 169 n. 6;

Schuster 26. 35 ss. 45 n. 1. 88; Kern De Theogon. 35; Gruppe
S‘uppl. 703. 705. 710; Holwerda. 325; Zeller Zeitschr. wiss.

Theolog. XLII 1899, 234. 238. 269 = ΚΖ.8011ν. Π 154. 157. 184 et Ι6 135 n. 1; Weinreich Triskaz'dekad. Studien (RVV XVI 1) 88; M. Wellmann Herm. LIV 1919, 230 n. (5).
Respicit hymnum forsitan Aeschylus (Euphorion?) fr. 70 Nauckîz

Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεῦς δὲ γῆ, Ζεὺς δ’ οὐρανός, Ζεύς τοι τὰ,πάντα χ’ (ὅτι τῶνδ’ ὑπέρτερον. Ad vs. 8 cf. Hesiod. Theog. 157 de Caelo πάντας ἀποκρύπτασκε καὶ ἐς φάος οὐκ ιῖνίεσκε. VS. 9 Ioann. Gaz. Descript. tabulae mundi I 49 p. 138 Friedl. novisse Videtur, cum de 801e

a Caelo evomito dicit ἐκ κραδίης ἤμησε πυριόδεος ἄρσενα δίσκοι·
v. Gerh. Krahmer De tabula. mundi ab Ioanne Gazaeo descripta

diss. Halens. 1920, 20, qui Hesiodi Theogon. 497 de Saturne i110 notissimo πρῶτον δ’ ἐξήμησε ita utitur, ut iam Orphicumquen—
dam poetam pro ιῖυενέγκατο ad Hesiodi exemplum scripsisse

arbitretur ἐκ κραδίης ἤμησ) ἱερῆς,.

.

Citant hymnum Orphicum praeter scriptores serioris aetatis

(v. s. IEPOI AOI‘OI):

,

Ps.—Demosth. XXV 8 βουλοίμην δ’ ἄν, ιδ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

πρὸ τοῦ περὶ τῶν ἰδίων ἐμὲ τῶν τουτουὶ λέγειν, σπουδάσαντας ὑμᾶς ἐξετάσαι διὰ βραχέων, εἰς ὅσην αἰσχύνην καὶ ιῖδοξίαν προῆχε τὴν πόλιν δημοσίαι πάντα τα τοιαῦτα θηρία, (δν μέσος
καὶ τελευταῖος καὶ, πρῶτόέ ἐστιν οὗτος (Gruppe 706; Holwerda 325; Rohde Psyche II6 114 n. 2); Ps.-Plat. Epist. Π 3120 περὶ

21 a ———22

FRAGMEN TA VETERIORA

93

fin! πάντων βασιλέα πάντ’ ἐστὶ καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα καὶ

ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων τῶν (0m. Clem. Euseb. Philopon.) καλῶν, Ps.—Archytas Περὶ σοφίας (cf. Diels I3 338, 27) ap. Iamblichum Protreptic. c. 4 p. 23, 3S8. Pist. ὁ θεὸς ἀρχά τε καὶ τέλος καὶ
μέσον ἀντὶ (ἐντὶ Mullach FPHG I 559] ἐστι codd.) πάντων τῶν

κατά δίκαν τε καὶ τὸν ὀρθὸν (V. ὀρθῶς fr. 1) λόγον περαινομένων (Gruppe Suppl. 706); cf. VVeinreich Arch. Religionsw. XVIII

1915, 604. Utitur iisdem versibus etiam 'Valerius Soranus (1- 82
a. Chr.: Cichorius Herm. XLI 1906, 63), cuius rei testis est Augustin. De ciV. Dei VII 9: In hanc sententiam etz‘am quosdam uersus Valerz'z‘Soram' expom't idem Varro in eo libre, quem seorsum ab z‘stz‘s de cultu deomm scm’psz‘t (Riese Varr. Sat. Menipp.

re]. 252), qui versus hi sunt (Baehrens FPR 273 n. 4):
Iuppz'ter onmz'potens regum remmgue deumque progem‘tor genetm‘æque deum, deus unus et omnes. Exponuntur autem in eodem libre ita, ut eum marem existz'marent qui semen cmz'tteret, femz'nam, quae accz'pe-ret; Iovemque esse muudum et eum omm‘a semina ex se enn‘ttere et in se recz'pere: ‘Qua causa, inquz't, sc'rz'psz't Sorauus: Iuppz‘ter progem'tor genetm'xque; nec minus cum causa unum et omnia idem esse; mzmdus

em'm unus, et in eo une omm‘a suut’. (Lob. I 533; Schuster 37
n. 4; Zeller 16 134 n. (4) et Zez‘tsclu'. 'wiss. Theolog. XLII 1899, 230 = K l. δοῖιν. Π 150; Susemihl Ind. VI 11.22; Norden Agnostos

Theos 229 11.1; Weinreich Triskaz‘delc. Stud. [RVV XVI 1] 89 n. 1).
Cetera in Neoplatonicorum Orphicis composita sunt quae hunc hymnum praebent ampliorem v. s. IEPOI ΛΟΓΟΙ. 22. (1) Aëtii Plac. Π 13, 15 == Plut. de plac. philos. Π 13; Galen. histor. philos. 56 p. 624,15 Diels; Stob. Eclog. I c. XXIV 1 0 (I 204, 21 Wachsm., Doxog‘r. 343,11) Ἡρακλείδης (Voss De Hera—

clidis Pontici vita et script. fr. 58 p. 65) καὶ οἱ Πυθαγόρειοι ἕκαστον τοῖν ιῖοτέροον κόσμου ὑπάρχειν γῆυῙ περιέχοντα déçu τε [καὶ αἰθέρα 2] ἐν τιῦι οἷπείρωι αἰθέρι.. ταῦτα δὲ τὰ δόγματα
ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς3 ςοὲρεται.4 κοσμοποιοῦσι γιὶρῧ ἕκαστον τῶν

ἀστέρων.
1 γήινον Roeth, γῆν 0m. Plut. E. 2 καὶ αἰθέρα secl. Diels (cf. Stob.
3 ἐν ἐνίοις et Galen.) ea verba pro varia lectione vocum ἀέρα τε habens.

Ὀρφικοῖς Galen. 4 φέρεσθαι Stob. Gal., ἐμφέρεται Plut. E. 5 γὰρ 0m. Plut. GE, ut κοσμοποιοῦσι ad Ὀρφικοῖς referendum sit ut apud Galennm
(v. Diels).

94

FRAGMENTA VETERIORA

22—24

Lob. Ι 500; Zeller 16 534 11. 1; P. Tannery Re’v. philol. XXI 1897,190; Kroll De oraculis Chald. 20; Heeg 11. 70; P. Capelle

De luna stellis lacteo orbe diss. Ha]. 1917, 3 n. 1. 23. Ps.-Dem‘ost.h. XXV 11 τήν τα δίκαι’ ἀγαπῶσαν Εὔνομίαν περὶ πλείστου ποιησαμένους, η’ πάσας καὶ πόλεις καὶ χώρας

σιόιζεϊ καὶ τήν ἀπαραίτητον καὶ σεμνὴν Δίκην, ἢν ὁ τας ἁγιωτάτας ἡμῖν τελετάς καταδείξας Ὀ. παρα τὸν τοῦ Διὸς θρόνον φησὶ καθημένην πάντα τα τιόν ἀνθρώπων ἐφορᾶν, εἰς
αὑτὸν ἕκαστον νομίσαντα βλέπειν οὕτω δεῖ1 ψηφίζεσθαι, φυλαττόμενον καὶ προορώμενον μη καταισχῦναι ταύτην.
1 -δεῖ add. A cum Blassius.

Lob. I 239. 391; Diels II3 173 11.14; H.Wei1 Playdoyers
pal. de Démosthène II 1886, 311; Gruppe Suppl. 705; Susemihl Ind. XIV n. 96; Holwerda 327; Dieterich chgz'aî 139; Schläfke De Demosthenis quae dicuntur adversus Arist-ogiton. oration. diss. Gryphisw. 1913, 93. Ad eundem Orphicorum locum spectat Hymn. LXII 1:

Ὄμμα Δίκης μέλπω πανδερκέος, ἀγλαομόρφου, η’ καὶ, Ζηνὸς ἄνακτος ἐπὶ θρόνον ἱερὸν ἵζει
οὐρανόθεν καθορῶσα βίον θνητῶν πολυφύλων. Cf. praeter Lob. 1.1. imprimis Dieterich. 1.1., qui Ps.-Dem. or. XXV auctorem scholae Orphicae asseclam fuisse haud improbavit (v.

etiam ê52 μεθ’ οὖν δ’ οἱ ζωγράφοι τούς ἀσεβεῖς ἐν Ἅιδου γράφουσιν, μετά τούτων, μετ’ Ἀρᾶς καὶ Βλεισφημίας καὶ Φθόνου καὶ Στάσεως καὶ Νείκους, περιέρχεται. εἷθ’ ὃν οὐδὲ» τῶν ἐν
Ἅιδου θεῶν εἰκός ἐστιν τυχεῖν ἱῖεων, ἀλλ’ εἰς τούς ἀσεβεῖς

ιόσθῆναι διὰ τήν πονηρίαν τοῦ βίου [Schläfke 1.1. 94] et ê37 καὶ Ἀδράστειαν (fr. 20) μὲν ἄνθρωπος (ὂν προσκυνῶ, καὶ ἔχω
τοῖς θεοῖς καὶ πᾶσιν ὑμῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῖς σιόσασί με

πολλὴν χάριν [Susemihl Ind. XVI n. 108]). Δίκη παρ Διὶ πατρὶ καθεζομένη Κρονίωνι iam ap. Hesiod. Op. 259,.quem ut Orphicus
poeta multi alii secuti sunt, quos enumerat Lob. I 396. Ante omnes autem Anaximander ex Simplicii testimonio

(Diels I3 15 11. 9) afferendus est: ἐξ οἷν δὲ ἡ γένεσίς ἐστι τοῖς οὖσι, καὶ την φθορὰν εἰς ταῦτα γίνεσθαι κατὰ τὸ χρεών· διδόναι γὰρ αὐτὰ δίκην καὶ τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδικίας κατα τὴν τοῦ χρόνου τάξιν cf. Diels Der antike Pessimismus 11 11. 1. 24. Aristot. Metaphys. Λ 6, 10711) 26 καίτοι εἰ (ὃς λέγουσιν οἱ θεολόγοι οἱ ἐκ νυκτὸς γεννῶντες, ἢ (ὃς (0111. Ε) οἱ φυσικοὶ

K

l»

4— 27

FRAG MENTA VETERIORA

95

(0111. E) ὁμοῦ πάντα χρήματω (Anaxagoras Diels I3 399 n. 1)

φασί, τι) αὐτὸ οἷδύνατον. Ν 4, 1091b4 οἱ δὲ ποιηταὶ οἱ ἀρχαῖοι ταύτηι ὁμοίως, ἦι βασιλεύειν καὶ ἄρχειν φασὶν οὗ τοὺς πρώτους, οἷον Νύκτα καὶ (ἢ Susemihl) Οὐρανόν ἢ Χάος ἢ Ὠκεανόν, ἄλλα τὸν Δία. De Nocte V. IEPOI ΛΟΓΟΙ.
Diels H3 170 11.9; Schuster 17. 19; Kern De Theogon. 55. 56 n. 51; Zeller Ι6 123 n. 1 et Zez'tschr. 202193. Theolog. XLII 1899, 231 == ΚΖ. Sclm Π 151; Gruppe Suppl. 745; Susemihl

Ind. VU.
25. Aristot. Metaphys. A 3, 983b27 εἰσὶ δέ τινες οἳ καὶ

τούς παμπαλαίους (παλαιούς Α) καὶ πολύ πρὸ τῆς νῦν γενέσεως

καὶ πρώτους θεολογήσαντας οὕτως (ut Thales) οἴονται. περὶ τῆς φύσεως ὑπολαβεῖν· Ὠκεανόν τε γάρ καὶ Τηθὺν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας, καὶ τὸν ὅρκον τῶν θεῶν ὕδωρ, τήν καλουμένην’ὕπ’ αὐτῶν Στύγα τῶν ποιητῶν (τ. π. del. Christ)' τιμιώτατον μὲν γὰρ τὸ πρεσβύτατον, ὅρκος δὲ τό τιμιώτατόν ἐστιν. εἰ μὲν οὖν (984) ἀρχαία τις αὕτη καὶ παλαιά τετύχηκεν οὖσα περὶ τῆς φύσεως ἦ δόξα, τάχ’ ἄν ἄδηλον εἴη.
Diels II3 170 n. 10; Schuster 11.

26. (8) Aristot. De gener. anim. B 1, 734a16 ἢ γάρ τοι ἅμα πάντα γίγνεται τα μόρια, οἷον καρδία πλεύμων ἧπαρ ὀφθαλμὸς καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, ἦ ἐφεξῆς, ὥσπερ ἐν τοῖς καλουμέτόις Ὀρφέως ἔπεσιν ἐκεῖ γάρ ὁμοίως φησὶ γίγνεσθαι τι) ζῶιον τῆι τοῦ δικτύου πλοκῆι.
Lob. Ι 381. 465; Diels II3 170 n. 10a; Schuster 54 11.1; Kern Arch. f. Gesch. cl. Phil. I 1888, 501; Gruppe Suppl. 716 n. 1. Orphicos Empedocles sequitur Diels I3 245 11. 57:

ἧι πολλαὶ μὲν κόρσαι εἶιάύχενες ἐβλάστησαν, γυμνοὶ δ’ ἐπλάζοντο βραχίονες εὔνιδες ὤμων, ὄμματά τ’ οἷ(α) ἐπλανᾶτο πενητεύοντα μετώπιον.
Cf. Kern 1.1. V. s. Δ 1K ΤΙὊΝ.

27. (241) Aristot. De anima Α 5, 410b 19 φαίνεται γὰρ εἷναί τινα μόνιμα τῶν ζώιων κατιέ τόπον. καίτοι δοκεῖ γε ταύτην μόνην τῶν κινήσεων κινεῖν ἦ ψυχὴ τὸ ςτόιον. ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι τὸν νοῦν καὶ τὸ αἰσθητικόν ἐκ τῶν στοιχείων ποιοῦσιν· φαίνεται γὰρ τά τε φυτά ζῆν οὐ μετέχοντα φορᾶς οὐδ’ αἰσθήσεως, καὶ τῶν ζοόιιον πολλα διάνοιαν οὐκ ἔχειν. εἰ δέ τις καὶ

96

FRAGMENTA VETERIORA

‘37

ταῦτα παραχωρήσειε· καὶ θείη τὸν νοῦν μέρος τι τῆς ψυχῆς, ὁμοίως δὲ καὶ τι) αἰσθητικόν, οὐδ’ ἄν οὕτω λέγοιεν καθόλου

περὶ πάσης ψυχῆς οὐδὲ περὶ ὅλης οὐδεμιᾶς (οὐδὲ μιᾶς Ε, οὐδὲ περὶ μιᾶς Simplic.). τοῦτο δὲ πέπονθε καὶ ὁ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς ἔπεσι καλουμένοις λόγος· φησὶ γάρ τὴν ψυχὴν ἐκ τοῦ ὅλου εἰσιέναι άναπνεόντων, φερομένην ὑπὸ τῶν άν ἑ μ ω ν.
Αᾶ hunc locum Philopon. 186, 24 Hayd. λεγομένοις εἶπεν,

ἐπειδὴ μή δοκεῖ Ὀρφέως εἶναι τά ἔπη, (ὃς καὶ αὐτὸς έν τοῖς Περὶ φιλοσοφίας (fr. 7 Rose3) λέγει· αὕτοῦ μὲν γάρ εἰσι τά δόγματα, ταῦτα δέ φασιν Ὀνομάκριτον έν ἔπεσι κατατεῖναι (test. nr. 183). λέγει οὖν ἐκεῖ ὅτι ἦ ψυχὴ ὑπὸ τῶν άνέμων ἐκ τοῦ
παντὸς φερομένη άναπνεῑται ὑπὸ τῶν ζεόιων. ὥστε καὶ οὗτος

ὁ λόγος οὐ περὶ πάσης ψυχῆς λέγει’ οὔ γὰρ πάντα άναπνεῑ τά ἔμψυχα· οὔκουν τοὶ ἔντομα οὐδὲ τὰ φυτά. φασὶ δὲ αἰνίττεσθαι τά ἔπη διά μὲν τῆς άναπνοῆς τὴν ἐπιτηδειότητα τοῦ δεξομένου τὴν ψυχὴν σώματος, διότι ἦ άναπνοή (πνοή Β.) καταψύχουσα τὸ ἔμφυτον θερμὸν εἰς συμμετρίαν ἄγει, τοὺς δ’ άνέμους φασὶ δυνάμεις τινας σημαίνειν δι’ οἷν κατάγεται ἦ ψυχή εἰς τήν γένεσιν ἐκ τῆς ὑλικῆς ἐνεργείας, ἤν ἐνεργεῖ τοῦ μερικοῦ σώματος
τούτου καὶ τῆς γενέσεως άπηλλαγμένη. Cf. 202,1 Hayd. εἰπών

οὖν ἐν τοῖς ἐπάνω καὶ τα φυτά ἔμψυχα εἶναι, ἐν οἷς ἔλεγεν ὅτι διαιρούμενα τήν αὐτήν κατ’ εἶδος ἔχει ψυχήν, καὶ ἔτι ἔνθα ἐνεκάλει τοῖς Ὀρφικοῖς ἔπεσι λέγουσι τήν ψυχήν ἐκ τοῦ ὅλου φερομένην άναπνεῖν ἡμᾶς et in eundem Aristotelis locum Themistium 35,17 Heinze τοῦτο δὲ πέπονθε καὶ ὁ λόγος ὁ λεγόμενος ἐν τοῖς καλουμένοις Ὀρφέως ἔπεσι· φησὶ γάρ τῆς ψυχῆς μεταλαμβάνειν τά ζῶια παρά τήν πρώτην άναπνοήν et Simplicium 72,12 Hayd. ἔοικε δὲ ὁ Ὀ. τὴν μὲν τῶν σωμάτων πρὸς ζιοιὴν ἐπιτηδειότητα άναπνοήν καλεῖν, τάς δὲ ὁλικάς κινητικὰς αἰτίας άνέμους, οἷν max ἄν ποτε χωρὶς αἱ μερικαὶ φνχαῖσειαν τά ἐπιτήδεια σώματα.’
Adde ex Iamblicho Περὶ ψυχῆς ap. Stob. Eclog. phys. I

c. XLIX 32 (I 366,17 “Tachst ὥσπερ Ἀριστοτέλης μὲν (μὲν del. Meinek.) ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς (Graisf. ex Aristot.] φυσικοῖς FP) ἔπεσί φησι λέγεσθαι τὴν ψυχήν εἰσιέναι (Cantefl ιὸς εἰσὶν F, (ὃς εἰσὴν P, πως εἰσιέναι Meinek.) ἐκ τοῦ ὅλου ἀναπνεόντων ἡμῶν φερομένην ὑπὸ τῶν άνέμων· ἔοικέ γε μὴν αὐτὸς ὁ Ὀ. χωρὶς ὑπολαμβάνειν εἶναι καὶ μίαν τὴν ψυχήν, ἀφ’ ἧς πολλὰς μὲν εἶναι διαιρέσεις, πολλὰς δὲ καὶ οἷμέσους (Usen.] μέσας FP) ἐπι-

27—28

FRAGMENTA VETERIORA

97

πνοίας καθήκειν ἐπὶ τὰς μεριστάς ψυχὰς άπὸ,τῆς ὅλης ψυχῆς
et XLIX 38 (I 376, 2 Wracllsm.) οἱ μέν δὴ μίαν οὐσίαν τῆς ψυχῆς

ιῖριθ-μιόι τιθέμενοι, πληθύουσαν (“751011st πληθύοντες FP) δὲ αὐτήν, ὥς Ἀμέλιος οἴεται, σχέσεσι καὶ κατατάξεσιν, ἢ (ὃς οἱ Ὀρφικοὶ λέγονσιν, ἐπιπνοίαις ἀπὸ τῆς ὅλης, ἔπειτα άνασχέοντες (P 1] ιῖναχέοντες ΕΡἏ, ιῖναστοιχειοῦντες LOb. I 756, ἄγχοντες
Usen. coll. Stob. p. 304, 18, ἀναστέλλοντες V61 ἀναστρέφοντες
temptabat Wachsm.) άπό τοῦ πλήθους τῆς ὅλης ἐπὶ τὴν μίαν

ψυχὴν (ἷποθέμένην (οοΓΥ. Usen.] εἷποθεμένας FP) τὰς σχέσεις καὶ τας εἰς ἕτερον κατατάξεις καὶ (Gant, ἦ FP) ἀναλύοντες
άπὸ τῆς εἰς τα μεταλαβόντα διαιρέσεως, άπολνοίιιένης τῆς τῶν

μετασχόντων διαλήψεως (001T. Heer.] άποδιαλήψεως FP), τηροῦσιν αὕτη ν ὅλην πανταχοῦ την afin/’1‘, μίαν οτῗσίαν (0m. P) τε αὐτῆι διδόασι καθ’ ἓν,πεπερασμένην
Lob. I 349. 755; Diels ΙΙ3 170 11.11; Schuster 54; Zeller Zeitschr. 202233. 172601. XLII 1899, 237 == Κ l. δἰτίιν. ΙΙ 156.

V. infra

IEPOI ΛΟΓΟΙ.

28. (30) Eudem. (Spengel Eudemi Rhodii ferLgmenta2 CXVII p. 169) ap. Damasc. De prim. princip. 124 (I 319, 8 Rue.) V. Kroll Rhei'n. llfus. ΕΠ 1897, 290 ἡ δὲ παρά’τῶι Περιπειτητικοῖι

Εὕὸήμωι άναγεγραμμένη οὓς τοῦ Ὀρφέως οὖσα θεολογία πᾶν τὸ νοητὸν ἐσιώπησεν, (ὃς παντάπασιν ἄρρητον τε καὶ ἄγνωστον τρόπωι (τῶι,>1 κατα διέξοδόν τε καὶ άπαγγελίαν, άπὸ δὲ τῆς Νυκτὸς ἐποιήσατο τῆ ν οἷρχήν, (ἐφ’ ἦς καὶ (Όμηροςβ εἰ καὶ μή συνεχῆ πεποίηται. τὴν γενεαλογίαν, ἵστησιν·3 m2 γὰρ άποὸεκτέον Εὖδήμου λέγοντος, ὅτι άπὸ Ὠκεανοῦ καὶ Τηθύος ἄρχεται (Il. Ξ 302), φαίνεται γὰρ εἰδώς καὶ την Νύκτα μεγίστην οὕτω4 θεόν, (ὃς καὶ
τὸν Δία σέβεσθαι αὐτήν· (ἅζετο γὰρ μὴ Νυκτὶ Ὠ-οῆι ἀποθύμια

ῥέζοι (Il. Ξ 261)’. ἄλλ’ Ὅμηρος μὲν καὶ αὐτὸς άρχέσθω dm)
Νυκτός· (Ησίοδος δέ μοι δοκεῖ πρῶτον γενέσθαι τὸ Χάος ἱστορῶν τήν ιῖκατάληπτον τοῦ νοητοῦ καὶ ἡνωμένην παντελοῦς

φύσιν κεκληκέναι Χάος, τὴν δὲ Γῆν5 πρώτην ἐκεῖθεν παράγειν ὥς τινα άρχήν τῆς ὅλης γενεᾶς τῶν θεῶν· εἰ μή ἄρα Χάος μὲν την δευτέραν τοῖν δυεῖν άρχῶν, Γῆν δὲ καὶ Ἱαρταρονὸ καὶ Ἔρωτα τὸ τριπλοῦν νοητόν, τὸν μὲν Ἔρωτα ιῖντὶ τοῦ τρίτου, (ὃς κατα ἐπιστροφὴν θεωρονιιιέιᾞνῆ τοῧτο γὰρ οὕτως ὀνομάζει καὶ ὁ3 Ὀ. ἐν ταῖς ῥαφωιὸίαις (V. S. IEPOI 1101'0'1)‘τὴν δὲ Γῆν άντὶ τοῖ
προίτου, ὥς πρώτην έν στερειόι τινι καὶ οὐσιιόδει καταστήματι

παγεῖσαν, τὸν δὲ Ἰάρταρον οἷντὶ τοῦ μέσου, οἷς ἤδη πως εἰς
διάκρισιν παρακεκινημένον.
Orphie. coll. Kern. 7

98

FRAGMENTA VETERIORA
L τρόπωι (τῶι) Kroll,

28—29

ἀνθρώπωι Diels ap. Kern. De Theogon. 54,

τρόπον <τινα> Mullach. 2 ὃ ειιιϊθὍμηρος edd. C (apogr.) et edd. 3 ἵστησιν] ἐνίστησιν Kroll ap. Diels. 4 οὕτω Μ, οὖσαν Platt Journ. of philol. XXVI 1899, 230. 5 τὴν δὲ τὴν Μ, corr. Lob. 6 τὴν δὲ καὶ Τάρταρον Μ, corr.
Taylor et Cory, ταύτην δὲ καὶ T. Mullach, qui etiam supra ταύτην δὲ τὴν πρώτην proposuit. 7 θεωρουμένην... παρακεκινημένην Μ, θ. ον... π. ον

Holwerda 298. 8 ὁ ante Ὀ. add. C et edd. Eudemum Rhodium Aristotelis discipulum a Damascio adhibitum esse demonstrat Diogenis Laert. I prooem. 9 ὃς (se. Θεόπομπος) καὶ οἷίιίεβιιόσεσθαι κατά τούς Μάγους φησὶ τοὺς οἷνθρτόπους καὶ ἔσεσθαι ἀθανάτους καὶ τὰ ὄντα ταῖς αὐτῶν

ἐπικλήσεσι διαμένειν. ταῦτα δὲ· καὶ Εὔδημος ὁ Ῥόδιος ἱστορεῖ cf. Damase. 125 bis (I 322, 8 Rue); Zeller I6 122 11.4. De Eudemi studiis theologicis V. Kern Arch. Gesck. d. Philos. I 1888, 507 n.;
Martini RE2 VI 898. Lob. I 488; Diels II3 171 n. 12; Sehuster 16; Kern De Theogon. 53; Gruppe Suppl. 723; Susemihl Ind. V; Zeller I6 122; Holwerda 298. 28 a. Chrysippus ap. Philod. De pietate 81, 18 Gomp.

(Doxog‘r. 548, 18) = Fragm. Stoicor. ed. Arnim Π 192 n. 636 κοῖν τῶι πρ<ω’>τ<ωι> (se. Περὶ, Φύσεως) τὴν Νύκτα θεάν φησιν (εἶναιδ πρωτίστην.
Chrysippum Eudemi Theogoniam secutum esse censet Zeller

Iü 90 n. 2. Ioa. Lyd. De mens. Π 8 p. 26, 1 Wue. καὶ τρεῖς πρῶται κατ’ Ὀρφέα ἕξεβλιίστησαν ἀρχαὶ τῆς γενέσεως, Νὺξ καὶ Γῆ καὶ Οὐρανός, θεῶν δὲ τῶν ἐν γενέσει τρία γένη, οὕριίνιον καὶ ἐπίγειον καὶ τὸ μεταξύ τούτων non ad hanc Theog‘oniam quadrat
Kern De Theogon. 54. V. s. ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΜΝΟΣ. ιῖνῙ δὲ καὶ Ὀρφεὺς

29. (35) Apollon. Rhod. Argonaut. I 494 495 λαιῆι ιῖἰίεσχόμενος κίθαριν πείραζεν οἷοιδῆς.
ἤειδεν δ’ ὠς γαῖα καὶ οὕρανὸς ἠδὲ θάλασσα,

τὸ πρὶν ἐπ’ οἷλλήλοισι μιῆι συναρηρότα μορφῆι,
νείκεος ἐξ ὀλοοῖο διέκριθεν ἅμφὶς ἕκαστα·

ἠδ’ (ὃς ἔμπεδον αἰὲν ἐν αἰθέρι τέκμαρ ἔχουσιν 500 ἄστρα σεληναίη τε καὶ ἠελίοιο κέλευθοι·
οὔρεά θ’ (ὃς ιῖνέτειλε, καὶ (ὃς ποταμοὶ κελάδοντες

αὐτῆισιν νύμφηισι καὶ ἑρπετά πάντ’ ἐγένοντο. ἤειδεν δ’ ὡς πρῶτον Ὀφίων Εὕρυνόμη τε
Ὠκεανὶς νιφόεντος ἔχον κράτος Οὐλύμποιο·

505 ὥς τε βίηι καὶ χερσὶν ô‘μὲν Κρόνωι εἴκαθε τιμῆς,

29

FRAGMEN TA VETERIORA

99

ἡ δὲ Ῥέηι, ἔπεσον ô’ ἐνὶ κύμασιν Ὠκεανοῖο· οἳ δὲ τέως μακάρεσσι θεοῖς Τιτῆσιν ἄνασσον, ὄφρα Z91“: ἔτι κοῦρος, ἔτι φρεσὶ νήπια εἰδώς Δικταῖον 1ναίεσκιν ἀἳττὸ σπέος, οἱ δέ μιν οὔπω
510 γηγενέες Κύκλωπες ἐκαρτύναντο κεραννῶι βροντῆι τε στεροπῆι τι· τιὲ γιέρ Διὶ κῦδος ὀπάζει.
1 ἂν corr. Guelferb.] ἀνα L. Δ

Ε scholiis Laurentiani notanda sunt: 496 τὴν πρώτην σύγχυσιν τῶν στοιχείων ἕὶιδιιν βούλεται, (ὃς Ξῖκ τινος φιλονεικίας τὸ ἴδιον ἕκαστον ιιιετέσχι-ι· καὶ τιὶξιν ἔλαβεν. οἰκεία δὲ καὶ τοῖς

ὗποκειαιιὲνοις,ττριῖῃιασιν ἡ ιιίιόή, ὅτι πρέπον ἐστὶ τῆς μάχης
παύσασθαι καὶ «εἰς τὴν οἰκείαν διάθεσιν ἐπανιέναι. 498 Ἐκπε-

δοκλῆς φησιν ὅτι σνγκεχιχιιίνιον ἁπάντων τι),πρότερον νεῖκος

καὶ φιλότης,παραπῆιιφθίντα τὴν διάκρισιν ἐποιήσαντο, χωρὶς ὁὲ
τούτων οἰῗὸὲν ιῖὕναται γενέσθαι· οἷι ἕπεται, (ὃς εἰκός,’καὶ Ἀπολλώνιος. ὃ δὲ Θαλῆς (ἷρχῂ ν ιῗπεστήσατο,πάντων ὕδωρ,

λαβών παρα τοῦ ποιητοῦ (Il. 4ΙΙ 99) λέγοντος (ἄλλ’ ὗμεϊς (μὲν) πάντες ἷῑδωρ καὶ γαῖα γίι·οισθέ’. καὶ Ζήνων (11·.104 Α1Ἧ., cf. 105) δὲ τι) παρ’ εΙῙσιόόωι1 (Theog‘. 116) Χάος ἷῑόῒορ εἶναί φησιν, οὗ συνιζάνοντος ἰλῦν γίνεσθαι, ἧς,πηγνιχιιέιης ἦ γῆ στερεμνιοῧται· τρίτοι· δὲ’Ἔρωτα γεγονέναι καθ’ (ῙΙσίοδον (VS. 120), ἵνα τι) πῦρ παραστήσιμ·,πνρτοὸίστι-ρον γὰρ πάθος Ἴῧρως. ἰιῒναξαγόρας

(Diels I3 391 n. 72) δὲ αιιῦδρον εἶναι τὸν ἥλιόν φησιν, ἐξ οὗ τιέ
πάντα γίνεσθαι. du) καὶ Ιῧιῗριπίόης (Ox‘est. 983. cf. Diog‘en. Laert. H 10) γνώριμος αἰῗτῶι γεγονώςῖ (Il/(î! χρυσέαν βῶλον τὸν ἥλιον εἶναι. τὴν δὲ σελήνην ὁ ατῗτός ἰνίναξαγόρας (Diels 1.1. 392 n. 77) χώραν πλατεῖαν ιῖετοφαίνιι, Kg“2Ïç3 δοκεῖ ὁ Νῆιιεαῖοῷ λέων,ττετιτωκιῖναμ V 1 Ἡσιόδῳ P] ἤσιόδου L. 2 γεγονώς FP] γέγονεν ὥς L. ἀποφαίνει, ἐξ μειαῖος L. Meineke Anal. Αῐεαῖιιιιᾱνίη. 85] ἀποφαίνεται ἐν ᾗ L. 4 νε-

Diels H3 175 n. 16; Schoemann Opusc. acad. Π 12; Schuster 5 n. 3. 41; Susemihl N. J'aln‘b. XLIV 1874, 669; Max. Mayer Giganten and Titan; 234; Gruppe Kultc and Illyflz. I 640; Kern De Theog'on. 57. 60; Gruppe Suppl. 697. 727. 739; Susemihl Ind. XXÎ; Zeller I“125. 134; Dieterich Nek‘I/iaî 101. 153; Heeg‘8; Polites Δημώόζ κοσμογονικοὶ, μῦθοι Athenis 1894, 21; Zieg‘ler

N. Jahrb. XXXI 1913, 561. Vs. 496*502 Empedoclei sunt (V. 801101.), V. etiam Tzetz. ad Iliad. 41, 21 Herm. Melanippae Euripideae 1‘12484 N32 (vs. 2——4)
7*

100

FRAGMENTA VETERIORA

29

(V. Dieterich 101) allat-o καθὰ φησὶν Ὀ. τε ὁ παλαιὸς καὶ (Ησίοδος, Ἑαπεδοκλῆς τε σὺν αὐτοῖς ὁ Ἀκραγαντῖνος καὶ Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος καὶ ὁ τοῦ Ἀναξαγόρου τουτουὶ μαθητὴς Εὐριπίδης, οὗτινός εἰσιν ἔπη καὶ οἱ τανῦν ἒκτεθέντες μοι ἴαμβοι cf. Syrian. in Aristotel. Metaph. B 1 p. 9963.4 (11, 35 Kr.) ἐπεὶ καὶ Πυθαγόρειος (ὂν Ειιπεδοκλῆς πῶς ἄν τὰς Ὀρφικὰς ἥ τὰς Πυθαγορείους άρχοὶς ἠθέτησεν et B4 p. 1000 a 19 (43, 6 Kr.) V.
test. nr. 181. Unde Apollonius vs. 503—511 hauserit obscurum: Kern 1.1. 60; Malten Archaeol. Jalwb. XXVII 1912, 261 n. 3; Kern

Herm. LI 1916, 556.
Imitantur praeter Ovid. Metam. X 145 et Apollinar. Sidon.

(LV1 7 (V. nr. 104; cf. Lob. Ι 508, Max. Mayer 1.1.) Apollonium
Orphei Argonaut. 419, sed omittunt Empedoclea et immiscent

Hesiodeis vere Orphica ut e. g. 424 πολύμητιν Ἔρωτα et 429
anthropogoniam, de qua vide s. IEPOI ΛΟΓΟΙ

αὐτὰρ ἔγωγε μετ’ αὐτὸν ἑλῶν φόρμιγγα λίγειαι· 420 ἐκ στόματος μελίγηρυν ἱεὶς άνέπεμπον άοιδήν. πρῶτα μὲν άρχαίου Χάεος ιιιελανήφατον1 ὕμνον,2 (ὃς ἐπάμειψε φύσεις, ὥς τ’ οὐρανὸς ἐς πέρας3 ἦλθε·
γῆς τ’ εὐρυστέρνου γένεσιν πυθμένας τε4 θαλάσσης·

πρεσβύτατόν τε καὶ αὐτοτελῆ πολύμητιν Ἔρωτα, 425 ὅσσα τ’ ἔφυσεν ἅπαντ[<,5 διέκριθεν ἄλλο ἀπ’ ἄλλου· καὶ Κρόνον αἰνολέτην, (ὅς τ’ ἐς Δία τερπικέραυνον ἤλυθεν άθνανάτων μακάρων βασιλήϊος άρχή. μέλπον θ’ ὁπλοτέρων μακάρων γένεσίν τε κρίσιν τε·
καὶ Βριμοῦς Βάκχοιο Γιγάντων τ’ ἔργ’ άῖδηλα, 430 ἀνθρώπων τ’ ὀλιγοδρανέων πολυεθνέα φύτλην

ἤειδον· στεινὸνῖ δὲ δια σπέος ἤλυθεν αὐδή ἡμετέρης χέλυος μελιχρὴν ὅπα γηρυούσης. Cf. ad 428 Argonaut. 17 Βριμοῦς τ’ εὕδονάτοιο γονάς ἠδ’ ἔργ’ άίδηλα Γηγενέων, οἳ λυγρὸν ἀπ’ Οὐρανοῦ ἐστάξαντο σπέρμα γονῆς τό τε πρόσθεν ὅθεν γένος ἐξεγένοντο θνητῶν οἳ κατά γαῖαν άπείριτον αἰὲν ἔασι test. nl'. 224 et, Mayel‘1.1. 237.
1 μελανήφατον (cf. παλαίφατον) codd., μελάνην φάτιν Wiel Progr. 1862, 21, μέλανα σκότον Ab. 2 ῧμνον codd., ῧμνεον Wiel, ῧμνουν

Schenkl, Ab. 3 ἑσπέρας codd. 4 πυθμένα τε codd., corr. Herm. 5 ὡς θ’ ἅτ’ ἔφυσεν VViel. 6 διέκριθεν δ’ ἄλλο ἀπ’ ἄλλου V0, δι’ ἔκριθεν ἄλλο ἀπ’ ἄλλου R, διέκριθε δ’ ἄλλον ἀπ’ ἄλλου VWL, διέκριθε δ’ (corr. ex διέκριθεν) ἄλλο ἄπ’ ἄλλου S, τά δ’ ἔκριθεν ἄλλου ἀπ’ ἄλλο Herm., διέκριθεν ἄλλο πρὸς ἄλλου I. Η. Voss (Ab.). 7 στενὸν codd., corr. Stephan.

..ν..

29 3.——31

FRAGMENTA VETERIORA

10 1

29 a. (248) Schol. Dan. in Verg'. Bucol. IV 10 p. 46,3 Νιρέclins _ de di'is lib. I V: quidam deos et 60mm genem temporibus et aetatz'bus (dispesczmt),1 inter quos et O. primum regnum Saturm, de'inde Iom‘s, tum2 Neptzmi, inde Plutom’s; nommll’é etiam, ut magi, m'emt, Apollz'ms fore regnum: in quo videndum est, ne ardorem, site illa πβρι-θείς appellanda est, diccmt.
1 dz'spescwnt add. Lob. inde apollùçz's L. 2 tum... Plutonz's Dam] tune owptæmum

Zoëga Abkdlgn. 216; Lob. Π 791; Hertz De Nigidii Figuli stud. atque oper. Βθι·01.1845, 28; Zeller 16 126 n. 2, qui Nigidium eadem Theog'onia ac Apollonium usum esse opinatur; Geffcken Herm. XLIX 1914, 327; J.K1°011 ibidem L 1915, 143 n. 1. 30. Chrysippus ap. Philodem. De pietate 80,16 Gomp.

(Doxogr. 547 b 16; fr. 1078. 1081 Arnim v. etiam test. nr. 233) ἐν δὲ τῶι δευτὲρ<ιοι> (se. περὶ Θεῶν) τά τε εἰς Ὀρφέα κ<αὶ> ῡΙουσιιῑου ιῖταφερ<όμ>ενιι καὶ τὰ παρ’ <Ὁ>μήριοι καὶ (Ιῖσιόδωᾲ) καὶ Εὐριπίδη<ι> καὶ. ποιηταῖς ἄλλοις, <ώ>ς καὶ Κλεάνθης (fr. 539 Arnim), <π>ειρᾶτιιι σ<υ>νοικειοῦν ταῖς δόξαις αὐτῶν. ἅπαντα (τ’) ἐστὶν αἰθήρ (= Ζεύς), ὁ κὕ<τ>ὀς ὧν καὶ πατὴρ καὶ υἱός, (ιὸ > κᾶν τιῦι πρώτω<ι> μὴ μάχεσθαι τὸ τήν Ῥέ<α>ν καὶ μητέρα (τοῦ) Διὸς εἶναι καὶ θ<υγα>τέρα. τὰς ô" αὐτὰς πο<ι>εῖται σ<υ>νοικεκώσε>ις κᾶν τῶ<ι> περὶ <Χ>αρίτων (ἐν ὦ( τ>ὁν Δία νόμον φησὶν εἶναι καὶ τὰς Χάριτας τὰς ἡμετέ<ρ>ας καταρχὰς κα<ὶ> τὰς (Ξνταπ<ο>δόσεις τῶν εὕε<ργ>εσιῶ<ν>.
Usener Rlzein. llIus. LV 1900, 293 = ΚΖ. Schr. IV 313; Dieterich llIithmêliturg. 156; Norden Agnostos Theos 229 n. 1. Cf. de Iove Valerii Sorani versus fr. 21 a p.93. 31. Papyri tertii a. Chr. saec. fragmentum in vico Gurob repertum et editum cum commentario bonae doctrinae plenissimo a J. Gilbart Smyly Greelc Papym' from Θανοό Dublz‘n 1921 n. 1 tab. I. II; edo ex tabulae imagine et apographo mihi a Smylyo comiter misso. Ι (versuum exitus). _ ΙΙ (versuum initia).

. ας me... να εὐρηι
ιομιι... υν λεγε

1-4 dubia vestigia.

διὰ τὴν τελετήν
ἔτεμον ποινάς πατέ-

5 σῶισομ με Βριμιό με Δημήτηρ τε Ῥέα

5 παρα ματ

102

FRAGMENTA VETERIOBA

31

Κούρητες τε ἔνοπλοι ευμεν.

dom; πουσ

ἵ>Υα ποιεῦμεν ἱερά καλά
10. r)” κριός τε τοαγός τε

ουτει·
10 ῥᾶχος κ

εἶπεῼὶσια δῶρα. ον καὶ ἐπὶ ποταμοῦ ιὀμωι
«ἔνων τοῦ τράγοι· τὰ δὲ λοιπαὶ κρέα ἐσθιέτω 15 ος μή ἐφοοιὲτιο

εὕχεο<θαιῨ εὐχέσ<θωῖ
νον,π. μὴ ἔχη τι ημε

χου ἀναθεὶς εἰς τι) ιῖινμοεαλων ειῗχή·
νοι· καὶ Εὐβουλέα καλῶ
. ας εὕοήας κικλήσκω

15 θεί· τοι· τριχῶν
Βλέπω κα
d'on λοι

20.. ιτοφίλους οὐ ἅπαυάνας Δ>ήμητοος καὶ Παλλάδος ἡμῖν λεν Ἴρικεπαῑγε οῶιοομ με ητα Διόνυσος σύμβολα
ποτε θεὸς du“? κόλπου
25.... ἰ’ ἔπιον ὄνος βουκόλος

20 ε... u‘z/ δι -θ. εικα γευ.. ο
ξε...
25 πορθ..

γιας οὔτ’θεμα ἄνω κιὶτω τοῖς καὶ ὅ σοι ἐδόθη (Élu/7156m

ῥζονλ

ε>ἰς τοι· κάλαθον· ἐμβαΖῙ-ι· κ>ῶνος ῥόμβος ἀστράγαλοι
30 I7 ἕσοπτοος.’ 3 διὰ τὴν

Ι 1 an <ἕκ>αστα ἔ<γγο>ναὲ Wilcken. Ad εὖρηι cf. 19 εὖρήας.
τελετὴν Diels, διοτοκιν τελετην Smyly.

4 πατέΙ<ρος> verisimile i. e. Saturni.

5 με<γάλη> Hunt. 10 <κρή>νηι litterarum vestigiis vetatur; sed cf. 12 ποταμοῦ. 12 νόμωι vel VÛMCÜL? 13 (τὰς ὄρχεις λαμβ>άνων Smyly collato Mich. Psell.
Τίνα περὶ δαιμόν. δὀξάζ.(Ἑλληνες 39 Boisson. τραγοσκελὲς μίμημα παθαι-

νόμενον περὶ τοῖς διδύμοις, ὅτιπερ ὁ Ζεύς, δίκας ἀποτιννύς τῆς βίας τῆι Δήμητρι, τράγου ὄρχεις ἀποτεμών, τῶι κόλπωι ταύτης κατέθετοῶσπερ δή καὶ ἑαυτοῦ, 14 λοιπά difficile lectu, quia in vetustiorum litterarum vestigiis scriptum ut διὰ τὴν vs. 3. Benigne Smyly per litteras mecum communicavit haec The letters wrz'tten aboz‘e the lz'ne are quite cea'taz'nly πα, ιιιιεῑι the latter after δε ίε almost eqaally certaz‘nly λς in thz's Dr. Haut agrees wz'th me. The two letters between have been corrected: mimer λεπτὰ πον ἄεργα, can be read.’l’he only Greek word, as far as I cala see, which can be reconcz'lecl’wz'tlz the wm'tùzg z's λοιπά. It also seems το me το be a nataral word z'n tlu's co'nnectz'on,‘τὰ λοιπά κρέα z’s foand ποί only in Dittenberger Syll. IIa 736, 96, but also ιἰι 1044, 40 and τά δὲ ἄλλα· κρέα οοοιο·8 in 1025, 23. 55: szïmz'lao'ly in Latin Ocz'cl. EIetam. Χ11154 sacra tulere suam, 17a νε est data cetera mensis. 15 (ô δὲ βέβηλ>ος

31

’

FRAGMEN TA VETERIORA

103

Smyly. 16 χου Wilcken, λλου Smyly. Inter νε. 17 et 18 mains intervallum pre— cationis initinm indicans. 18 <Πρωτόγο>νον Smyly. 19 εὒρήας (= εὐρείας) Wilcken (ν. etiam νε. 1), cui Hunt assentitur, Εὐιηας Smyly; <μαι>ευτρίας reliquiis non respondet. 22 (βασι>λεῦ vel <Εὐβου>λεῦ. Ἰρικεπαῖγε = Ἠρι-

κεπαῖε Wilcken, Πικεπαῖγε Smyly.

23 ητα Wilcken, unde Φάν>ητα Diels;

ιτα Smyly qui Λικν>ῖτα proponit. Inter... ητα et εἷς nullae litterae fuisse videntur. 24 υρα Wilcken, ηρα Smyly. 25 ψυχ>ρ<ὁ>ν litt. vestigiis vetatur. ὄνος certa lectio esse videtur; ὅσιος vel οἶνος leg‘i nequit. 27 καὶ ὅ σοι _Wilcken, ς διο σοι Smyly. Etiam de ἀνήλωσαι (imperat. med. aorist.) cogitari potest. V. Croenert Mem. Hercul. 286. 30 post ἔσοπτρος nullae litterae.

ΙΙ 10 ῥᾶχος cf. Phot. Lex s. ῥάχοι· αἳ μυρίκινοιι ῥάβδοι, (ῥάχοισιν
ὀρχάδος στέγης’. Σοφοκλῆς δὲ (λέγει corr. M. Schmidt) τούς φραγμοὺς τῆς ποίμνης (Soph. fr. 743 Nauck2); ῥάκος praefert Wilcken. 12 an oË)|voi2 7r(w? 13 ἕχέ<τωΡ “Tilcken. 14 τε>τιημε<ν.. idem. 18 an καλῶςὲ Wilcken. Post vs. 2 et 26 paragraphes very doubt/‘ul indicat Smyly. νε. 17 ss. litterarum ἔκθεσις perspicua, quae orationem (βλέπω νε. 17) indicare videtur.

23 γεύσασθαιὲ Wilcken. Orphicorum legis sacrae reliquiae cui partes metricae

immixtae erant (maxime νε. 4-7. 10. 11. 21. 23 V. etiam ΙΙ 14). Cum textus continuus restitui nequeat, bis precationem (νε. 5 et
18 ss.), νε. 9 ss. sacra ineunda, νε. 23 εε. σύμβολα Orphica indicari

elucet.

Vs. 20 et 27 sacerdos mystam alloquitur.

Vs. 5 Βριμεό
et de

in Orphei Argonauticis 17 et 429 occurrit (ν. fr. 29

hierophantae Eleusinii voce mystica ἱερὸν ἔτεκε πότνια κοῦρον Bogue) Βριμόν Kern RE‘2 ΠΙ 854 et Dieterichii Mitkmslz'turgie 213 n. II); VS. 6 ἃᾶ Δημήτηρ (cf. VS. 21) τε Ῥέα Vide infra in Carminibus de raptu Proserpinae et ε. ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ; νε. 7 Κούρητες τε ἔνοπλοι in Εὐχή πρὸς λὶῖουοαῑου ‘20 Κούρητάς τ’ ἐνόπλους Ιζορύβαντοὶς τ’ ἠδὲ Καβείρους et Κούρητες saepissime in Ἱεροῖς λόγοις et Hymnis; νε. 18 Εὔβουλεύς in lamellis aureis fr. ο- e 2, g 2,
in Carminibus de raptu Proserpinae, in Hymnis XXIX 8, XXX 6,

XLI 8, XLII 2, L114, LVI 3, LXXII3; νε. 21 Παλλάς ν. ε. ΙΕΡΟ] ΛΟΓΟΙ. De Baccho (νε. 24 εἷς Διόνυσος ex versu notissimo
εἷς Ζεύς εἷς Ἀίδης εἷς (Ἡλιος εἷς Διόνυσος Cf. Weinreich Nette

Urkzmden ᾔειν Sampis-Relig’ion 27 et infra ε. ΒΑΚΧΙΚΑ) taceo, quia deus vere Orphicus est; νε. 18 Πρωτόγο ἓ>νο(ς) et vs. 23 Φά ἓν>η(ς) eiusdem dei figurae sunt velut νε. 22 Ἰρικεπαῑγος, cuius nulla antiquior extat memoria. Nam latet haud dubie Ἠρικεπαῑος, Orphicorum deus elarissimus, cuius cultum testatur titulus secundi p. Chr. saeculi Hierocaesareae in Lydia a. 1906 ab Ios.

Keilio et A. de Premersteinio (Denkschr. Wien. Akad. Phil. hist. ΚΖ. LIII 1908, 54 n. 112) felicissime repertus: ἐπὶ ἱεροφάντου |

104

FRAGMENTA VETERIORA

31—— 32 a

Ἀρτεμιδώρου τοῦ ἌπολΙλωνὶου Μηνόφιλος, ΙΙερι]Ιλίιις(ἓ) καὶ Σεκοῦνδος ἈπολΙὸλωνίου οἱ συγγενῶς Διοινύσῳ’Πρικεπαίῳ τὸν
βωμόν (Kern Genethl'e'aicon f. Robert 1910, 93; Herm. LI 1910, 565 n. 2). Ad VS. 20 Cf. f1“. 32b1 ῥίψαι α’ῧοὲ ἐγώ καὶ εἷπ(32λ1χιι(·ει, ad VS. 24 θεὸς διὰ κόλπου Hymn. LII 11’ὖποκόλπιε (Εὔβουλεῦ VS. 4),
f1: 3208 Δεσσποίνιες o‘è ὑπὸ κόλπον ἔοϊι· et quue Dieterich

JII/iflw‘asl'e't’eu‘yie 123. 135“exposuit; ad vs. 25 Fil-o,- ἄγων μυστήρια Aristophan. Ban. 159; ad vs. 28 symbolum Eleusinium ἐνήστευσιε, ἔπιον τὼ· κυκεῶνα, ἔλαβον ἐκ κίστης, ἐργασιὶιαωτις (ἷπεῖηζηηυ εἰς
κάλαθον καὶ ἐκ ara/"45.901; εἰς κίστην Dietel'ich 1.1. 212 n. Ι et

Epiphan. f1". 31; ἢεί vs. 29 versus de Zagrei erepundiis ibidem. Cetera apud Smylyum in eommentario inveniuntur. Lamellae aureae (v. etiam fr. 47) Peteliae (a), Eleuthernae (b), Thuriis (c—f), Romae (g) repertae, saepe editae, proxime a Domenico Comparetti Laminette Orfielee Fia'enee 1910

(V. Gruppe Berl'iner plzilol. Ï‘Voohensehr. 1912, 103) et Alexandro
Olivieri Lamellae aureae Orphicae Kleine Texte 133, Bonnae 1915, ubi p. 3 libellorum de eis scriptorum conspectum invenies, cui addimus Zeller Zez‘tschr. wiss. Theol. XLII 1899, 253 = Κ l. Sein". II 170; P. Foucart Recherches sur l’origine et la nature des mystères (I’Éleusz's (Ξ 1116m. de l’oeoc'lém. des baser. XXXV 1895)

66—72 = Les Μμπὲνεε d’Ezeuszs 1914, 425—431; Ian Herm.
Wieten De tribus laminis aureis quae in sepulcris Thurinis suut inventae (c—f), Amstelodami 1915; E. Pfeiffer Studien 2mn antiken Stemglauben (Στοιχεῖα 11) 1916, 129; C. Reinhardt Parme— m’des τιηά die Gesekz'clzte der yr'z'eeh. Philosophie 1916, 198; Kern

Herm. LI 1916, 555; W. Kroll N. Jaîn‘b. XXXIX 1917, 149; S. Eitrem Beiträge ραν ρνίθοΙι. Ιίθῑὶμὶοηεμεεσὴ. Videnskappselskapets Slsrifter ΙΙ, ΙΙἰ’3ΐ.-ίὶῖοε. Κί. Κνῖείίαπὶα 1914 11. 1, 53 (Opferritus zmd Voropfer), 1920 11. 2, 19; Leisegang Der Heilz'ge.Gez'st I 1919, 111; Weege Et'r'usk. Illalerez' 1920, 112 SS.; C. Meuli Odyssee and Argonautz'ka 1921, 27; Diels Der unta‘ke Pessimisnms 1921, 13. a) Peteliae (apud Strongoli) inventa, nunc Londini in museo Britannico. Saec. IV—III a. Chr. n. 1G XIV 638; Comparetti 32; Diels 113 175 11.’17; Olivieri 12 b, a1; v. E. Curtius

Grrz'ech. Quell— and Brunnem'nselw'. 1859 (Abhdlg. (ἕεις. d. W688. Goett. VIII), 17. εὖρήσσεις ô" Ἀίδαο δόμων ἐπ’ ἄριστεοά κρήινΙηιὴ. πὰρ ô" αὖτῆι λευκὴν ἑστηκυῖαν κυπάρισσον· Ι

32 a. —— b ΙΙΙ

FRAGMENTA VETERIORA

105

ταύτης τῆς κρήνης μηδὲ σχεδὸν ἐμπελάσειας. Ι εὑρήσεις δ’ ἑτέραν, τῆς Μνημοσῦιής ἀπὸ λίμνηςΙ 5 ψυχρὸν ὕδωρ προρέου· φύλακες d" ἐπίπροσθεν ἕασιι·.1 εἰπεῖν· (Γῆς παῖς εἶμι καὶ Οὓραιόῦ ἀστερόεντος, αὕταρ ἕμΙοὶ γένος οὔράνιου· τόδε ô" ἴστε καὶ αὐτοί. ὁὶψηι δ’ εἰμ[ὶ] αὖΙη καὶ ἰἷπόλλιχααυ ἄλλα δότ’ αἶψα ψυχρὸν ὕδωρ προρέΙοι) τῆς ΆΙνημοσύνης απὸ λίμνης’. 10 καῧτ<οί> σ<ο>ι δώσουσι ξ πίε-ἵν θείης οἷπ<ὸ κρή>ιἠς,1 καὶ τότ’ ἔπειτ’ ἄ<λλοισι μεθ’) ἡροόεΙσσιυ ἅναξεκς.).......... ιης το δειγ... 16 litt.... Ι θαιέῑσθ<αι>........τόό“’ἔγραψ<α2..................Ι τογλωςέ3 εἶπα. σκότος ἀμφικαλύψας.
1 Suppl. Goettling', ἀπ<ὁ λίμ>νης Franz. 2 ἔγραψ<α suppl. Diels, -ἔγραψᾴῑ (se. Ὀ.) Comp. 3 ΤΟΓΛΩΣ lam.] τὸ κλέος (= notitia) 01. Sententia versuum 12—14 obscura; tentamina invenies ap. 01.

b) Eleuthernae in insula Creta reperta, nunc in museo
Atheniensi, saec. ΙΙ a. Chr. Olivieri 14b1. Comparetti 37; Diels Π3 176 11.17a;

I. Α. δ’ίψαι αὖος ἐγώ καὶ ἀπόλλυμαι· Β. ἄλλα me’ μοι κράνας αἰειρόο) ἐπὶ δεξιά, τῆ κυφάρισος.
τίς d" êo‘t’; ποῖ ô" ἐσί; A. Γᾶς υἱός ἤμι καὶ ᾨραίϊό ἀστερό-

ἐντος. ΙΙ. Α. ῥίψαι αὖος ἐγώ καὶ ιέπόλλυ[μα]μαι· Β. (ἶλλά πιέ μοι κριὶυας αἰειρόω ἐπὶ δεξιά, τῆ κυφάρισος. τίς δ’ ἕσί; πῶ ô" ἐσὶ,' A. Γᾶς υἱός ἠμι καὶ Ὠρανιῦ ἀστερόευτος. ΙΙΙ. Α. ῥίψαι αὖος [αλ. σσ] ἐγώ καὶ ἀπόλλυμαι· Β. εἰ).λά πίεμ
. μου1

κράνας αἰενάωῖ ἐπὶ δε<ξ>ιιί, τῆ κυᾳιέρισσος.
τίς d" ἕσὶ; m5 d" 565.;3 A. Γᾶς υἱός ἠμ<ι> καὶ Ὠραναῖ ἀστερό-

εντος.
Archetypi restitutio difficilis. Temptat Olivieri:

Α. (δίψαι αὖος ἐγώ καὶ ιῖπόλλιχιιαι.’ B. (ἄλλα πίε μμου κράιάς αἰενιίω ἐπὶ δεξιά, τῆ<ι> κυφάρισσος. τίς ô" ëai; [πώ d" ëai;]’ A. Γᾶς υἱός ἤμι καὶ Ὠρανῶ ἀστερόεντος.

106

ἘῊΑΘΜΕΚ ΤΑ VETERIORA

32 b III — c

1 πίε μμου Murray, Oliv.] πι’ ἔμ μου = πι’ ἔγ μου W. Schulze a1). Dieterich lVek‘z/ia.2 107 11. 2, πίεμ <μ>οι = πιεῖν μοι δότε Compar. Dîels, v. a.
vs.‘8. 2 αἰέναος (ἀέναος) κρήνη occurrit inde ab Hesiodo' Op. 595 saepe (v. Croenert. ap. Passovium 117, ubi adde inscript. Magnes. 252 καλλιπαρθένιος πηγὴ ἀέναος, νᾶμα Νυμφῶν ἀνέκλειπτον, 36(1 161101 61 11161101 166110

631 αἰειρόω 111 Ι 61 II.

3 πώ δ’ ἐσίῃε πόθεν δ’ ἐσί Wackernagel Vor-

lcswngen über Syntax I 299; uncîs 1116111311 Diels, cum C. Robertus apud
Kernîum Herm. LI 1916, 560 n. 1 Homericum illud τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν,·

πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες 111 mentem revocans tertiam exspectet 111161-

1086110116111 61 quartum versum fingat: Γ<αί>ας υἱός ἦμι καὶ Ὠρανῶ ἀστερόεντος.

IV. Ad Cretensium 1611810116111 Orphicam spectat 6116111 61118161111116 601161611161133111111111 3666. ΙΙ a. Chr. Ρ1166311 quondam in lapide repertum et optime editum a. G. de Sanctis Monum. απτ. d. ν. Accademz'a dez‘Μησαὶ XI 1901, 542 (Blass Griech. Dialektz'nsclw. ΠΙ 2, 360 111. 5112), de quo fusius egit Kern 1.1.

557 (cf. 6116111 Herm. LII 1917, 475): θαῦμα μέγ’ ἀνθρώποις Ι πάντων Μάτηρ1 π()<ο>ό“ἱκι’1ττι, Ι
τοῖς ὁσίοις m’y/2077m καὶ οἳ γονΙεάν ὑπέχονται,2

τοῖς δὲ πΙΙαρεσβαίνονσι {haï}; γένΙος εἷντία πρεὲτ<τ>ει. πάντεΙς δ’ εὗσεβίες τε καὶ εὔγλωθΙ(τ)οι3 πάριθ’ ἁγνοὶ 5 ἔνθεον ἐς Ι ῘΙῙεγάλας ΆΙατρὸς ναόν, ἔνθεα d" ἔργα γνωσῆ(θ”> ἀθανάτας ἄξια τῶδε 1111115.
1 Ε1611111611166 1101111111 nomen ΙΙαντομάτριον (11111336 (Fick νοτ-9116611. Ortsnanwn 12) monendum est. 2 οἳ γονεάν ὑπέχονται 111 mystae in 161110 161116116111111 1161311 166111111 (1166111631 Γᾶς υἱός ἠμι καὶ Ὡρανῶ ἀστερόεντος, cf. infra. g vs.3; = τόκον ὑπισχνοῦνται Β1633, v.Wackernage1 Glotta VII Suppl. 217 n. 1. 3 εὔγλωθ(τ)οι Β1633 61 Wilamowitz Lz‘t. Centralbl. 1902,
1184; ΕΥΓΛῼΘΙΟΙ lapis v. Kern 1.1. LI 557 n. 1 et LII 475.

c) Lamella Thuriis in agro Sybaritico reperta cum d. 6. f; nunc in museo Neapolitano. Saec. IV—III 6. 0111. n. IG XIV 641, 1; Comparetti 17; Diels H3 176 n. 18; Olivieri 4 Α 611111

1111681116 26 supra.

’

ἔρχομαι ἐκ κοθαροῦ<ν>, κοθαρὰῑ χῦξονὶ<ωι>> βαΙσὶλεια, Εὐκλῆς Εὐβο<υ>λεύς τε καὶ οῗΙθάνατοι θεοὶ ἄλλοι· καὶ γὰρ ἐγών Ι ὖμεῦν γένος ὄλβιοι· εὔχομαι Ι εῇιαη εἷλ<λ>ά με Μο<ῐ>ρ[α] ἕδά,ιιασ<σ>ε Ι καὶ ιιθοῖνατοι θεοὶ ἅλλοιῖ 5 υυυυυυ -υ καὶ οΞσΙστεροβλῖτα κεραυνόιῶ κύκλο<υ Ι δ’ ἐξέπταν βαρυπενθέος ιῖργαΙλέοιο, ἱμερτο( a) ô" ἐπέβαν στεφάΙνο<υ> ποσὶ καρπαλίμοισι,
αν

32 c -——6

FRAGMENTA VETERIORA

1 07

Δεσσίποίνας ὸ“[ὲ] ὑπὸ κόλπου ἒόυι· χθονίιας βασιλείας· ἱμερτο<ῦ> ô" ἅπέβαυ Ι στεφάνο<υ> ποσὶ καρπαλίμοιΙσι4
10 (ὄλβιε καὶ μακαριστέ, θεὸς δ’ ἔΙσηι ἀντὶ. βροτοΐο’.

ἔριφος ἐς 70.423 ἔπεϊ-0111
1 Κ ΟΘΑΡΟΚΟΘΑ PA lam. 2 καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι 6 versu 2
repetita esse Dieterichium De hymn. Oqohz'cz's 31 = Κῑ. Schr. 92 secuti putaverunt Weilius, Radermacher, Comparetti, Olivieri; postea (in. vs. 5) lacunam sumpserunt Murray et Diels. 3 κατ’ ἀστεροβλῆτα κεραυνόν Buecheler Rhezïn. Mus. XXXVI 1881, 333 (cf. Radermacher ibidem LXVII 1912,

472); καὶ ἀστεροβλῆτα κεραυνός Kaibel v. Meuli Odyssee u. Argonautflca 28; καὶ ἅστεροβλῆτα κεραυνῶν Dieterich. Vs. 9 = 7, at consilio ἀπέβαν pro
ἐπέβαν, (16 quo v. Eitrem Opferr-z'tus u. Voropfer 53;.Weinreîch Goett. Gel. Anz.1921,136. 4 στεμανο (στεφάνου) et καρπασίμοισι vitia fabricatorisi

d) Thuriis (v. 6. 6) reperta IG XIV 641, 2; Comparetti 21;
Diels II3 176 11. 19; Olivieri 9b cum imagine 26 infra.

ἔρχομαᾲ) ἐ<κ> κα<θα>ρεῦν[ς χ<’19·>οι’<ί>ωι’] ῑ Ι καθαρά, 2 χ<θ>ο1>ίωι.’

_

:3’a6, I

Εὐκλε καὶ Ε’ὐβουλεῦῂ] καὶ,<ὅσοι>3 θεοὶ4 δαίίιιο<υ>Ιε<ς> ἄλλοι· καὶ γάρό ἐγών ὑμεό<ν> γένο<ς> εὔχομαΙι ὄλβιο<ν> εἶυεει,ὓ πο<ι>νὰ<υ>ῖ δ’ ἄνταπέ[ι]τε[σε]κσ’> Ι ἔργω<ν>8 ἑ’νεκ[α] οὔτι ὸ“ικα<ἱ>ωυ, l.5 ΐεῖτε με 11Ιο<ῐ>ρ[α] ἒόαμιὲσ<σ>ατ[ο] Ι εἲτῂ] ιῖστεροπῆτι κ<ε>ρα1·νῶι). I9 _

νῦν d" ἱκέτκς πα<ῤ> ιῖγ<αυ>ῆ<ν> (Ι)ε<ρ>σεΙφόνε<ι>αυ, 1° (ὃς με[ι] πρόφ<ρ>ω<ν> πέ<μ>ψη<ι> 1 ἕδρα[ι]ς ε<ἰ>ς εῧαγέ[ι]ω<ι)>.1ῑ
Malta magna sunt (v. quoque e). cum incuria a sculptore administrata

1 ΕΚΑΡΩΙΣΧΟΝῼΝ lam. 2 initio vs. 2 in lam. ante ΚΑΘΑ lineola transversa exarata est, quam pro litterae fragmento habere dubito. 3 (ὅσοι) add..Radermacher, Diels. 4 καὶ post θεοί add. Murray. 5 I’PA lam. 6 ΟΛΒῙΟΙΕΙΝΑΙ lam.‘7 IIUNAI lam. 8 ΕΡΓῼΙ lam. 9 versus nondum sanatus: temptaverunt e. g. ε<ὗ>τέ με Μο<ῐ>ρ’ ἐδαμάσ<σ>ατ[ο] ὅ τ’ ἀστερο-

πητ<ἀ> κ<ε>ραυνῶν Weil, εἶξε με Μο<ῐ>ρ[α] ἐδάμασ<σ’> εἶξε ἀστεροπῆτ<α> κ<ε>ραυνιῦν Kaibel, εἶξε με Μο<ῐ>ρ[α] ἐδαμάσ<σ>[ατο] eî't[a] ἀστεροπῆτ<α> κ<ε>ραυνῶν Olivieri,
qui alia. conamina adnotat. Post ἐδαμάσατο lacunam statuerunt Murray et Diels, qui Radermacherum (v. 6) secutus στεροπῆτι κεραυνῶι scripsit. σὺν ἁστεροπῆτι Κεραυνῶι \Vieten 82. 96. 10 ΔΙΚΕΤΙΙΚΩῙΠΑΙΑ ΓΝΗΦΕΣΕΙ ΦΟΝΕΑΝ 111111] πα<ῥ> ἀγ<αυ>ἡ<ν> eg‘regie Dîels cf. Hymn. XLI 5; XLIV 6; XLVI 6; àyw‘v ante ἥκω transposuit Comparetti. 11 versus vitiosus; ε<Ζ>ς
εὖαγε<όν>τω<ν> Diels, ΠΕΙΨΗΕΔΡΑΙΣΕΣΕΥΑΓΕΙΩΙ lam.

e) Thuriis (V. 611) inventa, IG XIV 641, 3; Comparetti 19;
Diels 113 176 ad n. 19; Olivieri 100 cum imagine 27 supra.

108

FRAGMENTA VETERIORA

32ë_5g

ἔΙι]ρχομαι καθἀρςῦφ) καθΙ<αοιέ, χθ>Ιο<υίωυ> βαοέλ<εια>, [ῑᾪΙῑ ΕὗκλεΙυα] κα<ὶ> ΕὖΙβο<υ>λεῦ καὶ θεοὶ ὅσοι δ<αἱ>μοΙνες ἄλλο<ι>· καὶ γὰρ ἕ<γ>ὠ<ν> ὖ<μεῦν> Ι γένοςῖ εὔχομα<ι> ε<ἷ>να<ι> Ι ὄλβιο<ν>, ποινὰν (ô’) ô" ἅνταπΙέτε<ιο’>3 ἔργω<υ ἕνεκ’) ο<ὔ>τι ό“ικΙα<ἰ>ο)ι·, 5 7" ε<ἴ>τ<ε> με ΛῚΙο<ῑ>ρ[α] <ἒδάμασσ’> Ιζε<ἴ>τ[ε] <ςῖοτε>ροπῆτι [κη] κεραΙυν<οῦυ>. νῦν δ’[ὲ] <ἱ>κ<έτις> ἥκω Ι [ἥκω] παρ’ ἄ<γαυὴν> Φ<ερ>σεφ<όνειαι>>, Ι ὥς με <π>ρόφ<ρωυ> πέ<μ>ψ<ηι> [ἔμ’] Ι ἕδρας ἐς εὐ<α>γ<έ>ω<ν>.
Multae litterae supervacaneae, multae mancae, ut in n. d, multae vitiosae de quo v. quae Ol. accurate adnotavit. 1 YP 13m.; an <Κο>ύρ<η> supplendum? (01iv.). 2 \11ENOE lam. 3 NATAII lam. pro ΑΝΤΑΠ.

De G-nosticorum mysteriis similia praebentibus v. Norden Agnostos Thcos 193 11.1. f) Thuriis cum c—e reperta. Saec. IV—IlI a. Chr. 11. 1G XIV 642; Comparetti 6; Diels ΙΙ3 177 n. 20; Olivieri 15e A? cum imagine 27 infra.

ἀλλ’ ὁπόταμ ψυχὴ προλίπηι φάος ἀελίοιο, Ι δεξιὸν ΕΙῙΟΙΑΣΛΕΕΕΝΑΙ 1 πεφυλαγμένοι· Ι εΙιΙῦ μάλα
πάντα.

χαῖρε παθών τὸ πάθηΙμα· τὸ ô" οὔπω πρόσθ’[ε] ἐπεπόνθεις· θεὸς ἑγΙένου ἐξ ἀνθρώπου· ἔριφος ἐς γάλα Ι ἕπετες. 5 laids), χαῖρε, δεξιὰν ὁδοιποο<ῶν> Ι λειμῶνας τ[ε] ἱεροὺς καὶ ἄλσεα Ι Φερσεφονε<ἱ>ας.2
Praetereo sculptoris Vitia quae Olivieri accurate adnotavit. 1 desperavi; multa conamina extant e quibus eligo tria: δεξιὸν εἰσιέναι δεῖ τινα πεφ. Rohde, δεξιὸν ἔνθ’, ἇς δεῖ [avec], πεφ. Diels qui interpretatur ‘gelange auf dia rechte Seite, bis wohz‘n man (gelange'n) darf’, ε<ἷ>ς οἴ<μ>ας δ’ ἐ<νέρων

............. Ι.... ε<ἷ>[ε]ναι πεφ. Oliv.

2 Rohdii coniectura nova

lamellae revisione (cf. imaginem) confirmatur ita ut ceterorum tentamina (λει-

μῶνάς τ[ε] ἱεροὺς κατά <τ’> ἕὲλσεα Diels) praeteream. ([ἘΡΣΕΦΟΝΕΦΑΣ lam.

g) Romae, ni fallimur, reperta, hodie Londini in museo
Britannico; saec. ΙΙ p. Chr. n. Comparetti 43; Diels Philotesz'a flir

P. Klez'nert 1907, 39 et Π3 178 n. 19a; Olivieri 18 B2. ἔρχεται ἐκ καθαρῶν καθαρά, χθονίων βασίλεια, Εἰῑκλεες Εὐβουλεῢ τε, Διὸς τέκος ιῖγλιέ’,1 ἔχω δὲ Μνημοσύνης τόδε (5·εόρονῖ ἀοίδιμον ἀνθρώποισιν. ίΚαικιλὶα Σκοιϊδεῖτ·α,3 νόμωι ἴθι δῖα γεγῶσα.’4
1 τέκος ἀγλά’ = τέκος ἀγλαόν Diels, Olivieri; ὅπλα ô" ἔχ’ ὧδε = ‘In'c rece'pe Memoriae arma’ Murray. 2 Μνημοσύνης τόδε δῶρον lamellam

εἷς-33

FRAGMENTA VETERIORA

109

ipsam Orphicam esse docuit Diels; πᾶ ἀοίδιμον confert idem Il. Z 358. Cf. oraculum Phaestium (b IV) vs. 2 οἳ γονεάν ὑπέχονται. 3 propter metrum,

Σ<ε>κ. edd.

4 νόμωι ἷᾭι δῖα (cf. diva; θῖα Murray) γεγῶσα Diels, νόμωι

αἰεὶ διαγεγῶσα falso Comparetti.

33. (253) Clem. Alex. Strom. V 8, 49, 3 (ΙΙ 360, 10 Staeh.)
τί ô"; οὐχὶ καὶ Ἐπιγένης ἐν τοόι περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως

(test. nr. 229) τὰ ἰδιάζοντα παρ’ Ὀρφεῖ ἐκτιθέμενός φησι (κερκίσι καμπυλόχοισι’1 τοῖς ἀρότροις μηνύεσθαι, (στήμοσϋ δὲ τοῖς αὖλαξι· (μίτον’ δὲ τὸ σπέρμα άλληγορεῖσθαι, καὶ (δάκρυα Διός) τὸν ὄμβρον δηλοῦν, (Μοίραςϋ τε αὖ τὰ μέρη τῆς σελήνης, τριακάδα καὶ πεντεκαιδεκάτην καὶ νουμηνίαν· διὸ καὶ (λευκοστόλους’ αὐτάς καλεῖν τὸν Ὀρφέα φωτὸς οὔσας μέρη. πάλιν

(ὄίνθιοΝ μὲν τὸ ἔαρ διὰ τὴν φύσιν, (άργίδιϋ δὲ τὴν νύκτα διὰ τὴν ιῖνάπαυσιν, καὶ (ΓοργόνιοιΝ τὴν σελήνην διὰ τὸ ἒν αΰτῆι πρόσωπον, (Ἀφροδίτι]ν” τε τὸν καιρὸν καθ’ ὃν δεῖ σπείρειν, λέγεσθαι παρά τεῦι θεολόγωι. τοιαῦτα καὶ οἱ Πυθαγόρειοιῖ ήινίσσοντο, Φερσεφόνης μὲν κύνας τοὺς πλανήτας, Κρόνου δὲ δάκρυον τὴν θάλασσαν άλληγοροῦντες. καὶ μυρία ἐπὶ μυρίοις εὕροιμεν ἄν ὑπό τε φιλοσόφων ὑπό τε ποιητῶν αἰνιγματωδῶς εἰρημένα, ὅπου γε καὶ ὅλα βιβλία ἐπικεκρυμμὲνην τὴν τοῦ συγγραφέως βούλησιν ἑπιδείκτ”υται,3 05g
καὶ τὸ ἹῙρακλείτου Περὶ φύσεως, ος καὶ δι’ αὐτό τοῦτο Σκοτεινός προσηγόρευται. ὁμοία τούτωι τῶι βιβλίωι καὶ ἡ Φερεκύδους θεολογία τοῦ Συρίου. 1 καμπυλόχοισι Lob. II 838 ex Hesychio, καμπυλόχρωσι L. 2 πυθαγόριοι L. 3 ἐπιδείκνυνται idem. ι

Lob. ΙΙ 836; Diels H3 178 n. 22; Dieterich Abraæas 29. 102;
Tannery Rev. philol. XXI 1896, 192; Heeg diss. 38. De textura cum agro comparata v. Eitrem Nordislc tz'dsskrift f. filologä, 4de mek. VIII 32; ad μίτον V. vas celeberrimum

in Cabirio Thebano repertum (Kern Ηενηι. XXV 1889, 7; RE"2
Χ 1440; Μ. Mayer I-Ieo'm. XXVII 1892, 512), in quo Μὶτος et Κράτεια (Ανοῖι. Βοίίῃίοηειυ. ΧΙΧ 1919, 552 n. 1). Quae de Μίτωι

= Μήτι exposait Kaibel Goett. Gel. Nader 1901, 519, refutavit Kel‘n RE2 X 1441. Cf. Hippolyt. Περὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησ. χριστ. καὶ περὶ τοῦ άντιχρίστ. 4 p. 4,1 Lagarde ἔστι μὲν οὖν ὁ ἱστὸς τοῦ κυρίου τὸ πάθος τὸ ἐπὶ τιόι σταυρῶι γεγενημένον, στήμων δὲ ἐν αὐτῶι ἦ τοῦ ἁγίου πνεύματος δύναμις, κρόκη δὲ ἡ ἁγία σὰρξ ἐνυφαινομένη πνεύματι, μίτος δὲ ἦ δι’ ιῖγάπης χριστοῦ χάρις σφίγγουσα καὶ ἐνοῦσα τά ἀμφότερα εἰς

110

FRAGMENTA VETERIORA

33 -— 34

ἕν, κερκίδες δὲ ὃ λόγος κτλ.

Ad δάκρνα V. (Κρόνου) δάκρυον

Porphyr. Vit. Pyth. 41 (Diels I3 357 11.2), versus Hermeticos ap.

Stob. Ecl. Ι 5 p. 77,16 Wachsm. (δάκρυ μέν ἐστι Κρόνος) et infra S.,ΙΕΡΟΙ ΑΟΙὊῙ, Lob. ΙΙ 926. Ad Γοργόνιον cf. Plut. De fac. in orbe 11m. 29 p. 9441) (Lob. ΙΙ 84Ο; Heeg l. 1.). 34. (196) Clem. Alex. Protrept. ΙΙ 17, 2-18, 1 (Ι 14, 7 Staeh.)
N Euseb. Praep. eV. ΙΙ 3, 23 (I 80, 26 Dind.) τὰ γὰρ Διονύσου μυ-

στήρια τέλεον1 ἀπάνθρωπα· δι’ εἰσέτι παῖδα ὄντα ἐνόπλωι κινήσει περιχορευόντων Κουρήτων, δόλωι δὲ νποδῦντων Ἡτάνων, ἀπατήσαντες παιδαριώδεσιν ἅθῦρμασιν, οὗτοι δὴ οἱ Τιτᾶνες διέσπασαν,

ἔτι νηπίαχον ὄντα,2 (ἧς ὁ τῆς τελετῆς ποιητὴς Ὀ. φησιν ὁ Θράικιος·
κτῆνος καὶ ῥόμβος καὶ παίγνια καμπεσὶγυια,

μῆλά τε χρύσεα καλά παρ’ Ἑσπερίδων λιγυφώνων. καὶ τῆσδε ὗμῖν3 τῆς τελετῆς τὰ ἀχρεῖα σύμβολα οὒκ ἀχρεῖον εἰς κατάγνωσιν παραθέσθαι· ἀστράγαλος, σφαῖρα, στρόβιλος, μῆλα, ῥόμβος, ἔσοπτρον,4 πόκος.
1 τελέως Lob.
τρον Dind.

2 νηπιάζοντα Eus. H.

3 ἡμῖν Eus. I0.

4 εἲοοπ-

Arnob. Adv. nation. V 19 p. 191, 3 Reiff. sed et 2']ch desistz'nms Bacchanalz‘a altem praedicare, in quibus ανοαηα et tacenda νας· proditw ins'i'nuatzwque sacratz's, ut occupatus puerilibus ludz'cm's (listmctus αῖ) Titam's‘Liber δή, ut αῖ) ίεᾶιηη membratäm sectus atquc in ollulas conicctus ut coqueretw, quemadmodmn Iuppz'ter suavz'tate odo'rz's inlectus, z'm'ocatus advolam't (αὖ prandz'mn compertaque νο gravi grassatores obmefl't fiolmz'ne atque in z'mas Tar— tarz' pmecipitaveflt πάθε. catins ναί testimom'um argumentumque fortunae suis prodz'dit in carmin/ébats Thmcz'us 2 tales speculmn turbines, volubiles rotulas et teretis pilons et zfirgim'bus αιινοα sumpta αἱ) Hespem'dibus mala..
1 titatz's P, Titamïbus Sabaens. O. Thracz'us dubitanter Reiff; 2 flwacz’os P; rates Thracz'us Gelenius; ·

Cf. Epiphan. Cathol. et Apostol. Eccles. fidei expos. 10 p. 506

Oehl. παρ’ (Ἑλλησι δὲ πόσα μυστήρια καὶετελεταί,” [ὃς αἱ μεγαρίζονσαι (μητριαζουσαι Checoz., δημητρίζουσαι Lob. Π 832) γυναῖκες καὶ θεσμοφορίζουσαι αλλῆλαι πρὸς (ἷλλήλας διαφέρονται, ὅσα τὰ ἄλλα, τά τε ἐν Ἐλευσῖνι μυστήρια, Δηοῦς καὶ Φερεφαττης καὶ τῶν ἐκεῖσε ἀδύτων τὰ αἰσχρουργήματα, γυναικῶν ἀπογυμνώσεις, ἵνα σεμνότερον εἴπω, τύμπανα τε καὶ πόπανα, ῥόμβος τε καὶ κάλαθος, ἐρέα ἐξειργασμένῃ καὶ κύμβαλον καὶ κυκεών <ἐν

34—36

FRAGMENTA VETERIORA

111

suppl. Jahn) âmm’yau κατεσκευασμένος κτλ. V. R. van der Loeff
llInemos. XLV 1917, 361, Kern Arch. Religionsw. XIX 1916

———1919, 433.
Herm. XVII; Lob. I 555. 699; Giseke 77; Schuster 48; Susemihl Ind. XI; Kern Herm. XXV 1890, 5, RE2 X 1440, 091971.51.

Hesiod. Theog. 215 Ἑσπερίδας θ’, ἧις μῆλα πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο χρύσεα καλὰ μέλουσι κτλ. et VS. 518 πρόπαρ Ἑσπερίδωι) λιγυφώνων. Versibus Orphicis utitur libellus ritualis fr. 31 vs. 29. κάλαθος ibidem vs. 28. 35. (200) Clem. Alex. Protr. Π 18, 1. 2 (I 14, 16 Staeh.) ω Euseb. Praep. eV. ΙΙ 3, 25 (I 81, 6 Dind.). Ἀθηνᾶ μὲν οὖν
τὴν καρδίαν τοῦ Διονύσου ύφελομένη Παλλὰς ἐκ τοῦ πάλλειν

τὴν καρδίαν προσηγορεύθη· οἱ δὲ Τιτᾶνες, οἱ καὶ διασπάσαντες
αύτόν, λέβητά τινα τρίποδι ἐπιθέντες καὶ τοῦ Διονύσου ἐμβα-

λόντες1 τὰ μέλη, καθήψουνῖ πρότερον· ἔπειτα ὀβελίσκοις περιπείραντες3 ὑπείρεχον (Ηφαίστοιο (sumpsit Orphicus ex ΙΙ.
Β 426). Ζεὺς δε ὕστερον ἐπιφανεὶς —— εἰ θεὸς ἦν, τάχα που τῆς

κνίσης τῶν ὀπτωμένων κρεῶν μεταλαβών, ἦς δὴ. τὸ (γέρας λαχεῖν’ 4 [cf. Il. Δ 49] ὁμολογοῦσιν ὑμῶν οἱ θεοί -— κεραυνοόι τούς
Ίιτᾶνας αἰκίζεται καὶ τὰ μέλη τοῦ Διονύσου Ἀπόλλωνι τῶι

παιδὶ παρακατατίθεται καταθάψαι. ὃ δέ, οὐ γὰρ ἠπείθησε Διί, εἰς τὸν Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον τὸν νεκρόν.
1 ἐμβαλόντες Eus. H, ἐκβαλόντες Eus. O, βαλόντες Eus. BI, ἐμβάλλοντες Ρ. 2 καθήψων Eus. BI. 3 ἀμπείραντες (ut I1. B 426) Eus. H.
4 λαχεῖν post θεοί Eus. ΒΙΟ.

Hanc fabulam Orphicam et Callimacho (frr. 171. 374 Schneid.) et Euphorioni (fr. 12 Scheidw.) notam fuisse testantur
Schol. Lycophr. 207 (98, 8 Scheer); V. Lob. I 558; Maafi Û-rph. 118.

Enarrata emt etiam in (Ιεροῖς λόγοις, ubi cetera invenies.
36. Philodem. De pietat. 44 p. 16, 1 Gomp. de triplici

Bacchi ortu (πρώτην τού>τιον τὴν έκ μ<ητρός>, ἑτέραν δὲ τ<ἠν ἐκ) τοῦ μηροῦ, <τρί>την δὲ τη<ν ὅτε δι>ασπασθεὶς ὑπὸ τῶν Ίιτάνων Ῥέ<ας τά) μέλη συνθε<ἰσης> άνεβίωῂ] καὶ (έν) ΛῙοψοπίαι δ’ Εύ<φορί>ω<ν (fr. 33 Scheidw.) ὁ>μολογεῑ <τού>τοις, (ô) δ’ Ὀρ<φεῦς ἐν Ἅιδου) καὶ πάντα (χρόνον) ένδιατρε<ίβειν>.
Prioris enuntiati suppl. fere omnia Gomperzius; posterior pars Wilamo-

witzio Herm. XXXIII 1898, 521 debetur excepto ἕνδιατρε<ίβειν> quod iam G.
invenit. R. Philippson (v. Herm. LV 1920, 266) nunc per litteras mihi com-

mendat κάν <τῆι> Μοψοπίαι δ’ Εὖ<φορὶ>ω<ν ὁ>μολογεῖ <τού>τοις, <ὁ> δ’ Ὀρ<φεύς νέρθε) καὶ πάντα (χρόνον) ένδιατρε<ίβειν φησίν) vel (ὁ) δ’ Ὀρ<φεὺς> καξ πάντα
(χρόνον) ἐν (Ἅιδου) διατρε<ίβειν sc. φησίν). ·

112

FRAGMEN TA VETERIORA

37-—— 40

37. (67) Schol. Apollon. Rhod. ΙΙΙ 26 p. 451, 3 ex Apollo(101‘0 Περὶ θεῶν (Wendel Abladl. G68. d. W688. Goett. XVII 2, 1920, 63) Ἴβυκος (fr. 31 Bergk“)... ὁ δὲ (ΙΙσίοδοςῖ-(Τὴθοὲ. 120) ἐκ Χάονς λέγει τὸν’Ἔρωτα ἐν δὲ τοῖς εἷς Ὀρφέα Χρόνου "3 αὐτὰρ Ἔρωτα Χρόνος καὶ πνεύματα,πάντ’ ἐτέκνωσε.
1 Ἴβυκος δὲ καὶ Ἣ. Bergk. κρόνος L. 2 Χρόνου et Χρόνος Zoëga, κρόνου et

Herm. XXÏI; Lob. I 482; Zoëga Abhdlgn. 229; Kroll ΡΙιίῑοΖ. LIII 1894, 561. Orph. Argon. 13 καὶ. Χρόνον ιῦς ἐλόχευσεν ἀπειρεσίοις ὑπὸ κόλποις Αἰθέρα καὶ διφυῆ περιωπέα κυδρὸν’Ἑρωτος Νυκτὸς οἷειγνήτης πατέρα κλντόν V. test. nr. 224 et infra c. 3 et 4 de
Chrono. Ad πνεύματα cf. imprimis Eudem. ap. Damasc. De princ. I 321 Rue. de Pherecydis Pentemycho (Kern fr. I; Diels

ΙΙ3 201 n. 8) τὸν δὲ Χρόνον ποιῆσαι ἐκ τοῦ γόνου αὐτοῦ (se. Ζιίντος Kern De Theogon. 85. 98; ἑαυτοῦ cod.) πῦρ καὶ πνεῦμα καὶ ὕδωρ, lamminam plumbeam Cumanam IG XIV 872, 4 δαίμονες καὶ πνεύματα οἱ ἐν τῶι <τό>πωι τούτωι θηλυκῶν καὶ ἄρρενικ<ῶν>, ἐξορκίζω ὑμᾶς τι) ἱίγιον ὄνομ<α>, Pap. mag. Paris. Suppl. 574 IV saec. p. Chr. (Dieterich ZIIithmslz'turgie 96. 116 ss.,
Leisegang Der Heilz'ge Geist I 254).

38. (259) Schol. Apollon. Rhod. III 1 p. 450, 7 ὅτι δὲ θάλιιῦν εἰσι προστάτιδες αἱ Μοῦσαι, ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς δεδήλωται· οὐδέ τι λήθονται1 ΆΙουσέων βροτοί· αἳ γὰρ ἴασι κοίρανοι, αἷσιῖ μέμηλε χορὸς θαλίαι τ’ ἐρατειναί.
1 λήθονται Ruhnk., λήγονται L. Herm. XXI; Lob. I 593. 2 ἧσι AIL, οἶσι Lob.

39. (258) Schol. Apollon. ΠΙ 1 p. 450, 2 τινες μὲν οὖν, ὅτι. εὑρέτις ὀρχήσεως ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς παραδέδοται ἦ Ἐρατώ. Lob. I 593. 40. (256) Schol. Euripid. Alcest. 1 (ΙΙ 216 Schw.) Ἀπολλόδωρος (deest FHG‘r I) δέ φησι κεραυνωθῆναι. τὸν Ἀσκληπιὸν ἐπὶ τιόι τὸν Ἱππόλυτον ἀναστῆσαι, Ἀμελησαγόρας (FHG ΙΙ 22 fr. 2) δὲ ὅτι Γλαῦκον, Πανύασσις (fr. 19 Ki.) (δὲ)1 ὅτι Τυνδάρειον, οἱ δὲ Ὀρφικοὶ. ὅτι ς,Υμένιιιονᾎ Στησίχορος (fr. 16 ng.) δὲ ἐπὶ Καπανεῑ καὶ Λυκοόργωι, Φερεκύδης δὲ ἐν τῆι η’ τῶν Ἱστοριῶν (FHG I 71 fr. 8) (διὰ τὸ)2 τοὺς ἐν Δελφοῖς [φησι]3 θνήισκοντας αὐτὸν ιΞναβιοᾶσκειν, Φύλαρχος (FHG I 337 fr. 17) δὲ διὰ τοὺς Φινείδας, Τελέσαρχος (FHG IV 508 fr. 1) δὲ δι’

40 —— 42

FRAGMENTA VETERIORA

1 13

Ὠρίωνα, Πολυάρχος4 δὲ ὃ Κυρηναῖος (deest FHG IV 479) διὰ

τὸ τὰς Προίτου θυγατέρας αὐτὸν ἰάσασθαι [κεραυνωθῆναί φησιν].
1 δὲ add. Schw. θος Sext. Emp. 2 διά τὸ add. idem. 3 φησι de]. idem. 4 Πολύαν-

Eundem catalogum Apollodoreum (v. Muenzel Quaestion. mythogr. 1883, 3) praebent Philodem. De’piet. 52, 131 Gomp.; Sext. Empir. AdV. math. I 260 p. 658 Bk.; Apollod. Bibl. ΙΙΙ 121; Schol. Pindar. Pyth. ΙΙΙ 96 (ΙΙ 75, 17 Drachm) De Amelesagora cf. Wilamowitzii I Zias αηᾶ Ηοηῑα· 371 n. 2. Lob. II 594; Robert Heldens. I 523 n. 4.

41. (260) Schol. Apollon. Rhod. ΙΙΙ 467 p. 463, 9 πότνα θ·εά Περσηί] τινες αὕτήν φασι Διὸς εἶναι παῖδα. ἐν δὲ τοῖς Ὀρφικοῖς Δήμητρος γενεαλογεῒται’ καὶ τότε δὴ Ἑκάτην Δ]ηώ τέκεν εῧπατέρειαν. Βακχυλίδης δὲ Νυκτός φησιν αὐτὴν θυγατέρα’ (Ἑκάτα δαιόοφόρε, Νυκτὸς μεγαλοκόλπον θ’ύγατερ’ (fr. 40 Bergk4; 31 Blass—Suess). Μουσαῖος (cf. f1‘.6 Kern, fr. 16 Diels) δὲ Ἀστερίας καὶ Διός, Φερεκύδης (fl‘. 10 ΒΗΘ( Ι 72) δὲ Ἀρισταίου
τοῦ Παίονος V. fl‘. 42. Herm. 503 n. 6; Lob. I 544; Reitzenstein Ined. poet. Graec. fragm. ΙΙΙ (Ind. Rostoch. 1892/93) 23; Malten Arch. Religionsw.

XII 1909, 439 n. et flerm. XLV 1910, 549.
42. (219) Schol. Theocrit. ΙΙ 12 p. 272,18 Wend. Καλλίμαχος (fr. 556 Schneid.) κατὰ λέξιν οἶδε’ φησιν·1 (τῆι Δήμητρι

μειχθεὶς ὃ Ζεὺς τεκνοῖ Ἑκάτην διαφέρουσαν ἰσχύϊ καὶ μεγέθει τῶν θεῶν’.2 ἢν ὑπὸ γῆν πεμφθῆναι ὑπὸ τοῦ πατρὸς πρὸς Περσεφόνης ζήτησιν3 (φησίν νθΙ φασίν· διὸ>4 καὶ νῦν Ἄρτεμις
καλεῖται καὶ Φύλαξ5 καὶ Δαιδοῦχος καὶ Φωσφόρος καὶ Χθονία.6
1 Verba. Καλλίμαχος ——— φησιν solum in cod. K extant. qui habet καταλέξω δέ φησι. Emendavit.post Schneid. Reitzenstein Ined. poet. Graec. fragm. ΙΙΙ (Ind. lect. Bostoch. 1892/1893) 23. 2 τῶν θεῶν 0m. K.

3 ἀναζήτησιν UEAG.

4 φησιν· ὁιὸ add. Reitzenstein; φασιν Schneid.
6 ἦ Χθονία pro καὶ “

5 Φύλαξ K, φυλακὴ cett. Cf. Hesych. s. φυλάδα. ΧὯ. Κ.’

Lob. I 545; Malten Arch. Religionsw. XII 1909, 439 n. et
Herm. XLV 1910, 549, 3, qui Callimachi verba, quae usque ad Χθονία pertinere arbitratur, ex Apollodoro fiuxisse He-rm. 1.1. 550 n. 1 non sine iure contendens fr. 42 cum 41 coniungit.

Callimachum Orphicorum auctoritate usum esse verisimile est, v. frr. 35 et 41 (Malten Herm. 1.1. 550 n. 3).
Orphie. c011. Kern. ' 8

114
43. (212)

FRAGMENTA VETERIORA

43—46

Schol. Hesiod. Theogon. 914 (Gaisford II 537)

ἡρπάσθαι δὲ τὴν Περσεφόνην φασὶν οἱ μὲν ἐκ Σικελίας, Βακχυλίδης (fr. 64 Bergk4; fr. 47 Blass—Suess) δὲ ἐκ Κρήτης, Ὀ. δὲ ἐκ τῶν περὶ τὸν Ὠκεανὸν τόπων, Φανόδημος (FHG I 369 fr. 20) δὲ άπὸ τῆς Ἀττικῆς, Δημάδης (V. 1. Δημέας, Δημαίας
cf. Hiller de Gaertringen ad IG XII 5, 445 p. 115; FHG IV 377)

δὲ ἐν Νάπαις. τοῦτο δὲ λέγει, ἐπεὶ οὐχ ἑκοῦσα ἡ γῆ δέχεται τὰ σπέρματα. Lob. I 546; Malth Arch. Religz'onsw. XII 1909, 435 n. 2. 44. (214) Etym. Gud. ed. Sturz 395,1. Μίνθη, ἣν τινες ἡδύοσμον καλοῦσι· ἔστιι δὲ καλάμινθος, ἄγριον ἡδύοσμον, ὅπερ λυπουμένη ἡ Δημήτηρ ἰδοῦσα [ἰὸοῢσα]2 ἐμίσησε καὶ ἄκαρπον ἐποίησεν. Ὀρφεύς· τὸ,πρὶν ἐὸν μέγα δένδρου ἐπὶ χθονὶ καὶ φερέκαρπον.3
1 ἔτι Sturzius; corr. Lob. corr. Lob. 2 secl. Lob. 3 φέρε καρπόν Sturzius;

Lob. Π 833; Kaibel Herm. XXX 1895, 439; Malten Arch. Religionsw. XII 1909, 417 n. 3.

45. (257) Schol. Apollon. ΙΙ 946 p. 436, 16 ἐν ὀὲ τοῖς
Ὀρφικοῖς (Σινώπη) Ἄρεως καὶ Αἰγίνης γενεαλογεῖται· κατά

δέ τινας Ἄρεως καὶ Παρνάσσης· κατ’ Εὔμηλον (Kinkel EGF 191
f1: 8; Wilamowitz Berlin. Klass'ilcerteæte V 2, 51) καὶ Ἀριστο-

τέλην (Rose3 fr. 581) Ἀσωποῦ.
Lob. I 594; Robert Heldens. I 77 n. 6.

46. (261) Schol. Eurip. Hecub. 3 (I 11, 19 Schw.) τὰ περὶ, τῆς Ἑκάβης διαφόρως ἱστόρηται. Φιλόχορος μὲν γὰρ ἐν τῶι περὶ τραγωιδιιῦυ συγγράμματι (FHG IV 648) Χοιρίληυ αὐτήν φησι καλεῖσθαι, ἴσως δὲ διὰ τὸ πολύπαιδα γεγειι’ῆσθαι·” ἦ γὰρ χοῖρος πολλά τίκτει, καὶ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς οἱ χοῖροιι ἑκάβαι προσαγορεύονται. οἱ (δὲ λοιποὶ τῶι κυρὶωι αῧτην ὀνόματι προσηγόρευσαν.,
1 αἱ χοῖροι Platt Journ. pic-il. Lond. XXVI 1899, 232.

Sittîg‘RE'2 VII 2659.

DE RAPTU ET REDITU PROSERPINAE

115

2. CARMINA DE RAPTU ET REDITU PROSERPINAE Marm. Par. test..nr. 221 Ὀ. —— τὴ<ν ἑ>αυτοῦ πόησιν ἒξ<έ>-θ-ηκε Κόρης τε ἁρπαγὴν καὶ Δήμητρος ζήτησιν καὶ τὸν αὐτοῦ (εὑρεθέντα ὑπ’ αὐτῆς σπόρον καὶ τὸ πλῆ>θος των ὑποδεξαμένων τὸν καρπόν, Argon. 26 test. ΗΓ. 224, Δήμητρός τε πλάνην καὶ Φερσεφόνης μέγα πένθος, θεσμοφόρος θόὃς ἦν. Pausan. IX 27, 2 Ὠλῆνος δὲ ὕστερον Πάμφως τε ἔπη καὶ Ὀ. ἐποίησαν· καί σφισιν ἀμφοτέροις πεποιημένα ἐστὶν ές Ἔρωτα, ἵνα ἐπὶ τοῖς δρωμένοις Λυκομίδαι καὶ ταῦτα ἄιδωσιν· ἐγω δὲ ἐπελεξάμην οἷνδρὶ ἐς λόγους ἐλθών (add. Sylburg) δαιδουχοῦντι.
Hymnorum hi loci ad raptum pertinent XVIII 12

Εύβουλ’, ἁγνοπόλου Δημήτερος, ὅς ποτε παῖδα
νυμφεύσας λειμῶνος αποσπαδίην διὰ πόντου

τετρτόροις ἵπποισιν ὑπ’ Ἀτθίδος ἤγαγες ἄντρον δήμου Ἐλευσῖνος, τόθι περ πύλαι εἰσ’ Ἀίδαο. ΧΧΙΧ (in Proserpinam) 9 Ὡρῶν συμπαίκτειρα 12 λειμωνιασιν χαίρουσα πνοῆισὶν,
14 ἁρπαγιμαῖα λέχη μετοπωρινὰ νυμφευθεῖσα.

XLI (in matrem Antaeam cf. Lob. ΙΙ 829) 3 ἤ ποτε μαστεύουσα πολυπλαγκτωι ἐν (Ξνίηι νηστείαν κατέπαυσας Ἐλευσῖνος γυάλοισιν1
5 ἦλθές τ’ εἰς Ἀίδην πρὸς οἷγαυήν Περσεφόνειαν2

ἁγνὸν παῖδα Δυσαύλου ὁδηγητῆρα λαχοῦσα,3 μηνυτῆρ’ ἁγίων λέκτρων χθονίου Διὸς ἁγνοῦ, Εὔβουλον τέξασα θεὸν4 θνητῆς ὑπ’ ἀνάγκης.
1 Ἐλευσῖνος ἐν γ. codd. 2 Φερσεφόνειαν Ab. 3 δύσαγνος παῖδ’ ἁγνὸν ὃὸηγητῆρα λαβοῦσα codd., corr. Herm. 4 cf. Dieterichium De hynm.
Orph. 28 = Kl. Schr. 89.

XLIII (in Horas) 7 <ἁγνῆς2>1 Περσεφόνης συμπαίκτορες, ἡνίκα ῘὶῙοῖραι2
καὶ Χάριτες κυκλίοισι χοροῖς ποτὶ φῶς οἷνοὲγουσι3 Ζηνὶ χαριζόμεναι καὶ μητέρι καρποδοτείρηι. 1 ἁγνῆς add. ΑΙ). 2 Περσεφόνης συμπαίκτορες,’ἡνίκα Μοῖραι ταύτην codd.; ταύτην secl. et εὖτέ ὲ pro ἡνίκα coni. Herm. 3_ ἀνοίγωσι codd. Cf. etiam Argonaut. 1191

,

οἷν πέρι μῦθον ἅπαντ’ ἔκλυες, ᾹῙουσαῖε δαΐφρον, ὥς ποτε Φερσεφόνην τέρεν’ ἄνθεα χερσὶ δρέπουσαν ἐξάπαφον συνόμαιμοι ἄν’ εὐρύ τε καὶ μέγα ἄλσος·, 8*

116

DE RAPTU ET REDITU PROSERPINAE

αὕτάρ ἔπειθ’ ὥς μιν Πλουτεύς κυανότριχας ἱππους 1195 ζευξάμενος κούρην ἐπεβήσατο δαίμονος αἴσηι’ ἁρπάξας δ’ ἔφερεν διὰ κύματος ἀτρυγέτοιο. Spectare Videtur ad has res etiam Suidas s. βάραθρον ω
Schol. Aristoph. Plut. 431 (Abel fr. 213; Malten Arch. Religionsw. XII 1909, 421 n. 1) βάραθρον χάσμα τι φρεατῶὸες καὶ σκοτεινὸν

ἓν τῆι Ἀττικῆι, ἐν οἷι τοτ’-ς κακούργους ἔβαλλον. ἐν δὲ τῶι χάσματι τούτωι ὑπῆρχον ὄγκινοι, οἳ μὲν ἄνω οἳ δὲ κάτω. ἐνταῦθα τὸν Φρύγα τὸν τῆς ῘΙῙητρός τῶν θεῶν ἐνέβαλον ὠς μεμηνότα, ἐπειδὴ προέλεγεν ὅτι ἔρχεται ἡ μήτηρ εἰς ἐπιζήτησιν τῆς κόρης. ἡ δὲ θεὸς ὀργισθεῖσα άκαρπίαν ἔπεμψε τῆι χῶραι· καὶ γνόντες τὴν αἰτίαν διὰ χρησμοῦ τὸ μὲν χάσμα κατέχωσαν, τὴν δὲ· θεὸν θυσίαις ἱλαον ἐποίησαν cf. eundem S. μητραγύρτης· ἐλθών τις εἰς τὴν Ἀττικὴν ἐμύει τὰς γυναῖκας τῆι ῘῑΙητρὶ τῶν θεῶν, ὠς ἐκεῖνοί φασιν. οἱ δὲ· Ἀθηναῖοι ἀπέκτειναν αὐτόν, ἐμβαλόντες εἰς βάραθρον ἐπὶ κεφαλήν. λοιμοῦ δὲ γενομένου ἔλαβον χρησμὸν ἱλάσασθαι τὸν πεφονευμένον, καὶ διὰ τοῦτο οόικοδόμησαν βουλευτήριον ἐν (ῧι (τόπωιῆ άνεῑλον τὸν μητραγύρτην, καὶ περιφράττοντες αὐτό καθιέρωσαν τῆι Μητρὶ τῶν θεῶν, ἀναστήσαντες καὶ άνδριάντα τοῦ μητραγύρτου. ἐχρῶντο δὲ τῶι ΆῙητριόιωι άρχείωι καὶ νομοφυλακείωι, καταχώσαντες καὶ τό βάραθρον, cf. Thalheim RE2 ΙΙ 2853.
Poesin Orphieam (v. quoque infra. s. IEPOI ΛΟΓΟΙ) sapiunt etiam Nonnus VI 155; XXVII 285; XLVII 50 et Claudianus De raptu Pros. I 229; ΙΙ 18. 204. 223; ΙΙΙ 48. 209. Haecee de raptu earmina Orphica. discernenda videntur esse: 1 carmen veterrimum, quod sequi Videtur Helenae Euripideae canticum 1301 a Wilamowitzio Sitzzmgsber. Alcad. Βθνῑῖη

1902, 871 (V. 872 11.1) = Griech. Verskcmst 215 restitutum et
a. Maltenio Ανοῖι. Iïelz'gz’onsw. ΧΙΙ 1909, 419 egregie tractatum cuiusque fragmenta extare non videntur (sed cf. frr. 41—43);

2 (I) carmen Siculum, euius vestigia. etiam'nunc apparent in
lamella aurea Thuriis inventa. (fr. 47); 3 (ΙΙ) Hymni Homerici recensio Orphica in papyro Berolinensi (Κάθοδος [τῆς Κόρης.9] ἓν. 49 vs. 120) servata; 4 (ΙΙΙ) carmen serioris aetatis a Pausania

et Clemente Alex'andrino adhibitum (fr. 51—53).
Lob. I 546. ΙΙ 818. 827; Schuster 76; R. Foerster Βαιιῦ

ιιηά Ιίἄοῖσῖιοήν der Persephone 1874, 39; Kern Athen. Jlfitth.
XVI 1891, 15; Maafi Orph. 183 n. 20; Malten Arch. Religionsw.

XII 1909, 285. 417 (cf. etiam Ηθνηι. XLV 1910, 506).

47

CARMEN SIC ULUM

I. Carmen Siculum

'servatum in 1311131111 311133
47. Lamelle. 311133 Τ11111·113

111 agro Sybaritico 3. 1879 111venta, nunc in museo Neapolî— 13110 3. III—IV 3. Chr. n. (cf.
fr. 32 c—f) Edd. Murray ap. Harrison Prolegomena ἑο tlze Study of Greek Religionï 1908, 665 IV; Comparetti 10; Diels Festsclw. Th. Gompeæe’ 1902, 1; Vorsokrat. II3 177 11. 21; 011vieri 22 d cum imagine 28. Titulum difficillimum ex Die-

lesii

(Vorsokr.)

restitutione
quae

aliorum

tentaminibus,

Olivieri congessit, examinatis
denuo edere e re esse mihi Visum est. Quae Comparetti de hoc exemplo τῶν λεγο-

μένων ἀπορρήτων sectae Or—
phicae conicere sibi Visus est,

l

4

silentiopraeterire 111310 (V. 3113111
Ο. Gruppe Βενῖ.philol. 'Wochew sclm‘ft 1912, 103); sed et 33, 111133 nuper 01. suo Marte pro— tulit, hic fusius exponere non licet, cum ipse restitutionem 3113111 3011111131111313 Vix 1111133-tur. Attamen bibliopolarum Bonnensium permissu libe1311 1311111111 exemplar quod 01. confecit; sequitur p. 118 Dielesii ingeniosa restitutio, quam omnibus numeris ab3011113111 3333 Vir summus ipse cautissime negavit.

31 IP‘ZŸ/3ὲᾶίᾷ 11 mm LΣἈᾸ ü“1
(Εἰ

ΑΜΕ

118

DE RAPTU ET REDITU PROSERPINAE

47—48

,προετογόιόᾱι1 Γῆι ματρὶ ἔφη Κυβελήϊαῖ Κόρριι’.... Δήμητρος... πανόπτιι Ζεῦ........
ζΊιῖλιε Πῦρ διὰ πάντ’ ἄστηῗ» rideau, ὅτε Νίκαις;

ἠδὲ Τύχαις ἐφάνης4 (καὶ ὁμοῦ>5 πιεμίιιήστορι ΆΙοίραι,
5 τῆι τοι γάννυαθ πιαίιέις τῆι σῆι, κλυτὲ όαῖζιιον,7

δεσποτεὶαι· τὶν πάντιῶ όιιμιιοῑά, (τὰ) πάντα κρατυντιὲ, ἐμβρόντητοι δὲ πάντα· (τὰ) Μοὶρης mina: πάντη.9 μητέρι Πῦρ μὲν μ’ ἇγ[ε], εἰ νῆστις οἷδ’ῐθ (ὑπομεῖναι), ἑπτά τε νῆστιν νυξὶν ἢ μεθ’) ἡμέραν (.9) âln'c‘sr.“10 ἑπτῆμαρ τὶν 1νῆστις 247/1312 Ζεῦ Ὀλύμπιε 13 καὶ πανόπτιι "Alla 14.....................
1 πρατογόνωι Diels] πρωτόγονε vel πρωιόγονο<ς> ceteri. 2 Κυβελήϊα Diels] KYBEAEIA lam. 3 ἄστη Diels coll. Parmenide 1, 3 (I3 148). 4 ἐφάνης Diels] Orphicorum Phaneta ceteri intellexerunt cf. Diels Festschr. 13.

5(xaz'ôuobmie1s. τὶν πάντα.

Gyävvvaz'yâvça Buecheler. 9 πάντη e ΤΕΑΠΗ idem.

7 ΊῊΣΥΚΛΗΤΕΛΑΡΜΟΝ
8 ΤΙΣΙΙΑΝΗ idem, unde

leg. Diels, unde elicuit τῆι οῆι, κλυτὲ δαῖμον.

10 οἶδ’ ex ΟΙΛι idem.

11 ΗΜΕΡΑΛΕΓΙΝΥΕΤ idem, cuius commentarium quaeso inspicias. 12 ΤΙΝΗΣΤΙΑΣΤΑΝ idem, unde τὶν νῆστις ἔην. 13 Ζεῦ ΕΝΟΡΥΠΙΕ lam., unde Diels Ὀλύμπιε, Olivieri ἐριούνιε. 14 ΡοεῐἍλιε sequuntur 19 litterae

quae legi nequeunt; tum investigavit Diels ὃυσσεβέ<ων> ἄστακτα πυρὸς...
πεδίου... Ῥαδαμ<α>νθυ... συμμήστορα Μοίρην.

Orphicam

de

raptu Proserpinae

traditionem in Sicilia

notam fuisse e Timaeo (Diodor. V 2—5, cf. Cicero in Verr. IV 106; Geffcken Ïïmaios’ Geogmphie des Ï/Vestens 62; Malten
Herm. XLV 1910, 521) coniecit Malten Arch. Religionsw. ΧΠ 1909, 426 cf. etiam Ο. Rossbach Uastrogz'ovanni das alte Henna in Sicz'lz'en 1912,15. Ceres voce raptae audita ex Sicilia ad-

volañs in tractatu papyraceo Berolinensi fr. 49 vs. 47. Ad vs. 1,
unde hunc poetam Cererem Cybelen Terram Matrem Orphicorum modo commiscuisse patet, cf. quae Dielesius Festschr. 5

congessit (Malten Arch. Religionsw. ΧΠ 1909, 419 n. 2. 421)
et infra s. IEPOJ ΛΟΙὈΙ. ·

ΙΙ. Κάθοόος (τῆς Κόρηςὲ) 1 48. (209) Ps.-Iustin. Cohortat. ad Gentil. 17 b p. 66 Otto ô δὲ ποιητὴς Ὅμηρος, τῆι τῆς ποιήσεως ἀποχρώμενος ἐξουσίαι καὶ τὴν ἐν ἄρχῆι τῆς πολυθεότητος Ὀρφέως ζηλώσας δόξαν, μυθωδῶς μὲν πλειόνων θεῶν μέμνηται, ἵνα μὴ δόξηι τῆς Ὀρφέως ι’πάιδειν ποιήσεως, ἢν οὕτως ζηλῶσαι προίὪέτο, ὥς καὶ διὰ

48—49

ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 1

119

τοῦ πρώτου τῆς ποιήσεως ἔπους τὴν πρὸς αὐτὸν σημῆναι σχέσιν. τοῦ γὰρ Ὀρφέως’ · ΛῙῆνιυ ἄειδε, θεά, Δημήτερος ἀγλαοκάρπου ἐν ἄρχῆι τῆς ποιήσεως εἰρηκότος, α1ῗτός’(]1[ῆ7ἰν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος’ γέγραφεν, ἑλόμενος, ὠς ἐμοὶ δοκεῖ, ἐν ἄρχῆι καὶ τοῦ κατά τὴν ποίησιν ἐκπεσεῖν μέτρου, î’ra μὴ δόξηι τοῦ τῶν θεῶν ὀνόματος μὴ μεμυῆσθαι πρῶτον.1 Versum Orphicum affert'etiam Tzetz. Exeges. in Iliad. 26, 14 Herm.
1 μὴ μεμνῆσθαι πρῶτον CE, μεμνῆσθαι πρῶτον F, μεμνῆσθαι πρῶτος ABDG.

He’rm. XVIII p. 478; Lob. ΙΙ 827; Giseke 79; Buecheler

Berl. Κlassz'kertexte V 1, 17.
49. Tractatus pap. Berol. 44 saec. I a. Chr. (Schubart et Wilcken; saec..II Diels) editus a W. Schubartio et F. Buechelero adiutis a Dielesio Berl. Klassikertexte V 1 p. 7 n. 2. Partim ed. etiam Diels 113173 11.15 a. Egerunt de papyro quoque Croenert Lit. Centralbl. 1907, 442; T.W.A11en Olassz'cal Review ΧΧῖ 1907, 97; K. F. W. Schmidt Wochenschr.kl.1’hil. XXV 1908, 281; Ludwich Berl. philol. Wochensclm 1919, 999.1028. Utor quoque imagine lucis ope confecta, quam mihi benigne suppeditavit W. Schubart. Multa admodum obscura sunt. Ad meum usum papyrum nuper inspexit Udalricus Wilcken.. Adhibui etiam schedulas mihi a. Croenertio liberaliter traditas.

I.

<Ὀρφεύς υἱὸς ἦν Οἰάγ>ρου καὶ Καλλιόπης τῆς (Μούσης, ὁ δὲ Μουσ>οἶν βασιλεῦς Ἀπόλλων τοῦ<τωι ἐπέπνευσεν, ὅθεν) ἔνθεος γενόμενος (ἐποίησεν τοὺς ὕμνους) οὓς ὀλίγα Μουσαῖος ἐπα5 (νορθοὸσας κατὲγ>ραψεν’ παρέδωκεν δὲ (τὰ Ὀρφέως ὄργι>α σέβεσθαι (Ἐλλησίν τε καὶ, (βαρβάροις, καὶ κ>α<θ’> ἕκαστον σέβημα ἦν ἐ<πιμελέστατος περὶ) τελετὰς καὶ μυστήρια καὶ (καθαρμοὺς καὶ) μαντεῖα. τ<ὴ>ν Δ<ή>μητρα θε<ὰυ> 10..............υ.ας-ἡτ.σ...π.1·ουσας.............. τῆς Δήμη<τ>ρος ετ....................διάγοια...Ῑκαὶ.................. (ταγᾷτης ἐχθρ<ὀ>ς.,..,..................... _. ως Α. Δ..
sequuntur nonnulli versus qui legi nequeunt

120

ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 1

49

ΙΙ. 15 <ὁ Ὀ>ρφεῦς.. Διὸς ἀδελφὴν παραδέδωκεν, οἱ δὲ μητέρα· ὦν οὐθὲν τῶν εὕ<ο>εβούντων εἰς ἐπίμνησιν <πε>ποὶηται· ἔ<χ>ει γὰρ Διὸς καὶ Δήμητρ<ος> θυγατρ<ὀς> ἀρχὴν Φερσεφόνη<ς....>εκου. η. συνπαρουσεῦν 20 τῶν <Ὠκεα>νοῢ θυγατέρ<ω>ῐιῃ (ὅν ὀνόματα τα<ὗτα ἐκ τῶν) Ὀρφέως ἐπῶν· Λευ<κ>ίππη Φανερή (τε) καὶ ἸῙ).έκτρη[ι] καὶ Ἰάυ<θ>η[ι] M7220βοσί<ς τε Τ>ύχη τε (καὶ) Ὠκυρόη καλυκῶπ<ις> Χρ<υσηίς τ’ Ἰάνε>ιρά τ’ Ἀκάστη τ’ Ἀδμή<τη τε) 25 καὶ Ῥ<οδόπη Πλουτώ τε καὶ ἱμερό>εσοα Κ<α-> (λυψώ καὶ Στῦξ Ο>ὕρανίη τε Γαλαξ<αὕρη τ’) ἐρ<ατειυή·... κα>λλιερ.. τ. υ δε...
λε.........................
30’ θυγα<τ

....................... γνης........................
deficit papyrus

ΙΙΙ.
35

40

45

ιάρκίσ<σο>υ, (ἐφ’ ὃν ἡ Κόρη θ>αμβήσασα ἐπέδραμεν· καὶ <δὴ ταύτης τα>ῖς χερσὶν βουλομένης ἅνασπάσαᾴῖθαιὲ αὐτόν, τότε) λέγεται τὴν γῆ<ν> χα<υ>εῖν καὶ <ἕκ γῆς) τὸί· Ἀϊδωνέα ἅναβ<άν>τα ἐφ’ οέρμ<ατος> κ<αὶ ἐφ’) ἳππων συναρπά<σ>αντα τὴν Κό<ρην ἀπαγαγών· τὸν δὲ· Δία βρονταῖς καὶ ἄ(στρ>απαῖ<ς καὶ ἕπαξονεῖν μελαίνα<ς,> (cc)? δ<ίδονται (ὃς ν>ομαὶ Ἀρτέμιδος τοξεὶ<αι,> Ἀθηνᾶς........... χοίρας μιᾶς· ῶν _ τ..ου............ η βραβευτὴς δυσ...ἕπὶτῆτο<ὕ.>.............ν...νος.........<κ>αὶ (τῶν σ>υν<παιζ>ουσῶν καταγελασθξίη· (ἐπεὶῆ (δὴ) δὲ <ἤκου>σ<ε> τῆς γεγωνυίας ἦ Δημήτηρ, (ἐκ) Σ<ικ>ελὶας ἐξελθοῦσα ἐπλανᾶτο κατά (γῆν ἣ δ>ὲ πε<ρὶ> τ<ὴν> πόλιν ἀφανὴς γέγονεν
δ 'o '’ο ι ο ο ο ο

ουτι...ενκ.ελ.ακ......

50

.........ειης..........σε.......ε

49 IV.

ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 1

121

55

60

65

ειν τ<ὴν> συμφοράζουσαν στενάχειν «ὑπὲρ τῆς θυγατρός· Καλλιόπης δὲ καὶ Κλ<ει>σκδί>κης καὶ Διι,ικω>”ι“<άσ>σης μετὰ τῆς βασιλί<σσ>ης ἐ<φ’> ὑδρείαν ελθουσῶν πυνθάνεσθαι τῆ<ς> Δήμητρος ὠς θνητῆς τινος, χρείας δ’ ε’ν(εκ>ά τινος αὐτὴν παραγεγονένα<ι> ὃ ΆΙ<ουσα>ῖο<ς> διὰ τῶν ἐπῶν αὐτοῦ λέγων ἐστίν.... αν· ἐν μὲν <τ>ο<ῖ>ς λ<ιτ>οῐς δεῖ τὴν αἰτίαν αἰτεῖ<ν> μετ’ εὗεργεσίαν θ...... τομεν, ἐρα<σθεῦντι δ’ ἐν ταινία κρόκον Διιυιίκ<α>ι>ι9αν (καὶ) ἄκ<αλλίό>ας εὐτε-κνείας ναῦν, ἐ·π[ε]ιπλεκ<τ>έον ἀεὶ ε. σε.. ἔνθα πρὸς αὐτο. ς.......... α.. η<.... (καλυ>κο5π<ι>ό“ι κ<ο>ὕρῃ (Γαῖα Διὸ>ς βουλ<ῆσι χαριζομέ>να <Πολυδὲ-> κ<τῃ, θ>αυμαστόν <γ>αν<όσοντα, σέβας τ>ότε πᾶ<σι>ν ἰὸ“<έσθάι ιΞθ>αν<ά>τοις τε (θεοῖς ἡδὲ θ>νητοῖς

<ἅν·θ’>()ιόποις,

(τοῦ) καὶ ἀπὸ ῥί<ζης ἑκατὸν κάρα ἒξε-> (πεφύκει.........................
deficit papyrus

Νύσ<ιον> ἂμ πεδίον τ<ῆ ὄρουσεν ἄναξ πολυὸ“ε’-> γμων ἵπποις ἅθανάτα<ισι Κρόνου πολυώνυ->
ιιιος υἱός. ὄφρα μὲν οὗ<ν γαῖάν τε καὶ οὕρανὸν)

(ἔστερόεντα λεῦσσε’θεὰ (καὶ πόντον) ἄγά<ρ-> ρουν ἰχθυό<ε>ντα λαιῗγά<ς> τ’ ἠελίου, ἔτι ἥλ<πε-> <το μητ>έρα <κε>δνὴν <ὄ>ψεσθαι καὶ φῦλα θἐ<ςόν> τῖειγ<ενετάοον’.. κ.. ἦ Δημήτηρ’ὖπό τ<ῆ>ς Ἑ<κάτηςὲ ὥς πρῶτον ἠ>οοοτήθη, ἔφη..
ση................σιθ7].νη.....

80

πα........................... αι................. _.......... <ἑ>τοιμ.........................
sequuntur nonnulli versus qui légi nequeunt

VI.

ε, <ὁί>δωσι (XI? α>ὐτῆι Β[ρ]αυβιὸ[ι] παιδίον, (ὃ “Mm/wi-

σεται,
<οἷγαπ>ᾷ (δὲ καὶ πάν>υ αὐτήν ἦ δὲ Δημήτη<ρ ἤδη) εἰς
οἰ κον

κ<αταινέσασ>α κ<α>τάξ<ε>σθαι σὺν τῶι πα<ιὶῖί>ίοι......

ΙζΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 1

49

85

(οἷα δεῖ τιθ>ήνην, καὶ ἅμβροσίαι χρ<ίο>υσα (τὸ) παιδίον <καθῆ>κεν <δι>ὀι ν<υ>κτός εἰς τὴν πυράτζ πρωὶ δὲ λ<αθο>ὗσα (τοὺς γονεῖς) ἀνελάμβανεν· τοῦ δὲ παιδίου οὐ βου<λομένου> θηλάζειν οὐδὲ προσφορὰν ἄλλην λαμβάνοντος, (ἀλλ’ ὄν>τος εὐτρόφου καὶ καλοῦ, ἔκθαμβος γενηθεῖσα

90

95

ἡ Han/3’03) ἐπὶ τῆι (τοῦ) παιδίου εὖτροφὶα, νυκτὸς ικίσθ-ομὲν)η (διὰ) τῆς θύρα<ς> τὴν μὴ νοήσασαν ἐνκρῦπ<του>σαν τὸ παιδίον εἰς πυρὰν καὶ ὑπολαβοῦσα <ἄρρη>τα γείν<ε>σθαι ἀνεβόα· (τέκνον Δημοφόων, (ξείνη σε πυρῇ ἔνι πο>λλῇ κρύπτ<ει, ἐμοὶ) δὲ ο ον (καὶ κήδεα λυγρὰ τ>ίθησιν’· <τότεγδξὲ>ἠ Δημήτηρ αοΐ· (ὀργισθεῖσα εἷπ>ε<ν·> (ἄφρονάς) ἄι)θ’<ριξ>ποι, δυστλήμονες <οὖτε κακοῖο ὔμμιν ἕπ>ερ<χομένου πρ>ογνεόμονες οὔτ’ ιῖ<γ>α<θοῖο·... γ’)αρ ἅφραδί<κη.-......>μος πολῦ
πείρατι νυ-

100

κτὸς τη......... εκ. α...... ἥρπασεν ιῖγηρ... <............... νῦν δ’ οὐκ ἐσθ’) ὥς <κεν θα>νατον (καὶ κῆρας ἀλύξαι] καὶ τὸ παι>δίον ἐπι. κ... σα
καίει

VII.

105

110

καὶ ἀποκτείνει <κ>αὶ ὀ<ρθ>ιῦς αὐτὴν δια<καλύπτει>· λέγει γάρ· (εἰμὶ δὲ Δη<μ>ήτηρ ὠρηφόρ<ος ἄγλαό-> δοᾱρος. τίς θεὸς οὐράνιος ἠὲ θ’ν<η>τεῦ<ν ἅνθροᾶ-> πων ἥρπασε Φερσεφ<ό>νην καὶ (ἑὸν φίλον ἤπα-> φε θύμόν,·’ τοῦ δὲ Κ<ελε ῗ>οῦ εἰς (τὴν αὐλὴν ἅνω) βάντος ἐξ ιῖγροῢ τ........ α....... ε. ε μὲν ἀφεικότος............. τὴν μητέρα, τίς ἡ ξέ<νη........... τὴν θυγατέρα ζη<τ............. εἰ-> πόντος τῆι μ<η>τ<ρὶ............. ἡ δὲ Δημήτηρ <............... σε-> βασ<τ>ῆςὲ εἰπεῖν................ κύρ<ιον τῶ>ν πάν<των.......... λει-

49

ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 1

123

π<ο>μένου φωνῆς.............. 115 ει... τά<ς μ>ελαίνα<ς............. χ<..>με. τι θέος α......,........ στημουχοιραεν................
πέποται ἕως τῶν..............

πρὸς Τριπτ<όλ>εμο<ν....... 120 ὅθεν Κάθοδος λέγ<ε>τ<αι.>

....
2. 3 τού-

Vs. 2—5 suppl. pleraque Diels, v. test. nrr. 22 ss., 58. 77 (11. 23).

τωι-ὅθεν 31111111. Steegmann ap. Dielesium. 6—26 suppl. pleraque Buech. 6 <τά Ὀρφέως ὅργι>α Ι)1013 ap. Buech., (καὶ τὰ ἱερά ὂργι>α Ludw. θεοὺς
πλείστους Buecheleri vestig'iis non respondet, ut mihi Croenert nuper scripsit.

9. 10 τ<ἠ>ν Δ<ἦ>μητρα θε<ἀν πρῶτος ἦν ὁ μην 2>ύ<σ>ας ἥτ<ιὲ>ς (τάςὲ) π<ο ἓ>νούσας Allen. 10—20 V. Ludwichii tentamina. 13 τα>ύτης (τῆς) ἔχθρ<α>ς Hiller
de Gaertn‘ngen. 15 ὁ 31111111. Wilcken, quia une. littera tantum deest; idem <μὲ>ν improbat, cum duarum litterarum spatium extet. (ἣν Ὀ>ρφεὺς <μὲ>ν improbabiliter igitur Croenert. παραδέδωκεν Croenert, ἢ διαδὲδωκεν Β110011.

16 οὐθεὶς Croenert, οὐθὲν confirmat Wilcken. 17 ποιηται Pap., <πε>ποίηται 80111111. et Ludw., ποκεῖ>ται 8011111.; 3οᾶ cf. Buech. ἔ<χ>ει γὰρ 3<τι Croenert.
19 ρισκούσης vel ιτεκούσης vel πεκούσης 80111111, (νάρκισσον εὑ>ρισκούσης

Diels, θρωισκούσης Β110011., <ἀθυ>ρισκοῦσης Schm. 0011. Hom. H. in Cerer. 16, (οὐχὶ) ἓκού<σ>η<ς2> Α11011. 0011. Hom. H. 19, (î’a πλ>εκούσης Ludw. 0011. Pans.
IX 31, 9 Κόρην τὴν Δήμητρός φησιν ἁρπασθῆναι παίζουσαν καὶ ἄνθη συλλέγουσαν, ἁρπασθῆναι δὲ οὐκ ἶρις ἀπατηθεῖσαν, ἀλλά ναρκίσσοις et Diod. V3,2 (Timaeus v. fr. 47) de Enna ἔστι δ’ ὃ τόπος οὗτος πλησίον μὲν τῆς πόλεως, ἶρις δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἄνθεσι παντοδαποῖς εὐπρεπὴς καὶ θέας ι’ἕξιος. 26—31 temere suppl. Ludw. 32—40 suppl. pleraque Buech. 33 ναρκίσ<σο>υ Wilcken; νάρκισ<σο>ν 11110103. 35 ἀνασπάσαι Wilcken, qui tertium σ

addubitat. Cf. Herod. ΙΙ 92 τὴν βύβλον... ἀνασπάσωσι ἐκ τῶν ἑλέων. 37 ἐφ’ ἆρμ<ἀτων> κ<υαν>ίππων 8011111. 0011.’ Ovid. Fast. IV 445 home υἱάσι et m'sa-m
patruus velocz'ter aufert regnaque caerulez‘s in sua poa'tat equz‘s. 39 <καὶ ῦς) 31111111. Β110011.; 30(1 contradixerunt Schm. 283 n. 2 et Malten 423 n. 1,

ἀ<στρ>απαῖ<ς ἵπποι>ς... μελαίνα<ις> 00111. 8011111., τόν δὲ Δία βρονταῖς καὶ ἀ<στρ>απαῖ<ς χοίραὲ>ς ἐπαξονεῖν μελαίνα<ς α>ἷὸ<εσάμενος νὲ>ομῶι Ἀρτέμιδος τοξεί<αν>, Ἀθηνᾶς (δ’ ἔγχειαν vel αἰχμήν ἀντὶὲ) χοίρας μιᾶς Α11011 improbabiliter. 41 ὧν ε-ἓ VVilcken; 42 τ<ελ>ου<μὲνων ἐπικατέστ>η Β110011., <παρέστὲ>η Α11011. an βραβευτῆς Δυσ<αύλης>ἓ cf. Hymn. XVIII 16 de Eubuleo
(μοῦνος ἔφυς ἀφανῶν ἔργων.φανεριῦν τε βραβευτής), Malten 433; βρ. δυσ<νο-

μίας) 8011111.

43. 44 (ἢ δὲ κόρη ἐ>πί<αχενὲ cf. Hom. H. 20), ἐπὶ τῆι τέ<χηιι,
47. 48 κατα<βᾶσα δ>ὲ πε<ρὶ 51—62 suppl. Buech.; sed

μὴ, ἀκούοντος μηδεῆνός, (ὑπ’ αὐτοῦἓ Α11011. Ludw., qui etiam cetera 311111110Υο 0011111113 est

pleraque obscura.

53 ΚΛ.. UIKHC Pap.

57 ὃ Λκουσα>ῖο<ς> Ludw.

58 (αἰτῷαν Β110011., <ἀργί>αν 8011111., (πᾶσ>αν Allen. 60 θ<εῶν τάτ>τομεν Buech., θ<οήν τάτ>τομεν Ludw., ο<ῧτω τάτ>τομεν 8011111., θ<εῶν ὧν σέ>βομεν

Α11011. ἐρα<σθέ>ντι 31111111. Β110011., ἐρα<νίσα>ντι 8011111. 61 κρόκον ἠδ’ ὓάκ<ι>νθον probabiliter Β110011., καὶ 111301. 8011111., qui etiam ἀκ<αλλίὸ>ας 0011iecit (Hom. H. 7 ἀγαλλίδας). ἀκα<νθίρἓας Α11011. 62 ναῦν, ἔπει πλεκ<τ>έον

124

ΚΑοοΑοΣ ΤΗΣ K0sz 1

49

ἀεὶ ἐ<υ>σε<βεῖ> Schm. 284 11. 3 Buechelero partim praeeunte, ναῦ<λα> ἐπι-

πλεκτὲον ἀεὶ ἔσεσ<θαι> ἔνθα πρὸς αὐτο<ῑ>ς <ναρκίσσου φῦσᾞ) ἄ<νθὲ>η <ἇφαρὲ καλυ>κώπ<ι>δι Α11611. 63 (νάρκισσον τ’) οῗ<νε’>η<κ’ ἦύν καλυ>κώπ<ι>δι κ<ο>ὑρῃ 311991. Ludw. ex Hom. H. 8 νάρκισσόν θ’ ὃν ἔφυσε δόλον καλυκώπιδι κούρηι.
75. 76 suppl. Buech., sed cf. Malten 1.1. 439 n. et Schm. 285, qui coni. <οῧτω>

κ<αὶ> ἦ Δημήτηρ ὗπὸ τ<ῆ>ς β<ασιλίσσης αἰτίαν η’)ρωτήθη, ἔφη <δὲ>. ὑπὸ τ<ῆ>ς Β<αυβοῦς> Α11611, ὅθεν) κ<αὶ> ἢ Δημήτηρ, ὑπὸ τ<ῆ>ς ἕ<πελθούσης ἐπεὶ η’)ρωτήθη, ἔφη, <ὡς> ση<κὶς κτλ, Ludw. quae omnia improbabilia 3111113 82 111113.
311991. Ludw., sequentia fere omnia Buech.; sed (ἀγαπ>ᾷ 11106113133111111111 esse monet Wilcken. 83 extr. (τρέφει) 311991. Schm., <τά καλὰ) Ludw. 85 λ<αθο>ῦσα Diels, λ<ούο>υσα Buech. 86 <τοὺς γονεῖς) 311991. Schm. 0011. Hom. H. 240,

(ἐξ αὐτῆς ἀεὶ) Diels.

96 ὄέμμιν Ludw., αἶσαν dubitans Buech., aî'am Allen.
97. 98 <καὶ

97 ΑΒΡΑΔΙ Buech., ΑΦΡΑΔΙ ego in imagine lucis ope confecta.

σὲ γ>ἀρ άβραδί<ηις ἦὲ>μος πολὺ πείρατι νυκτὸς τη<λαυγεΐ φλόγ’ἓ) <ἥδὲ> ἔκ<η>α ἥρπασεν, άτηρ<οὕσαὲ> Α11611, ῥα γ>ἀρ άφραδί<η πρόδρο>μος πολὺ πείρατι νυκτὸς τη<λύγετον άπ>ἑκ<τ>α<νεν καὶ) ἥρπασεν, ἀγήρ<αον ὃν ἐποίησα ἂν ὑμῖν) Ludw. 100 ἐπκσ>κ<άψα>σα Buech., ἕπκσ>κ<ήψα>σα Schm., Ludw. 101 ss. 91616que 311991.Β116011. 101 ὂ<ντ>ως Ludw. ὃια<καλύπτει> Diels, ὃιικγορεῦει)
Β116011., δια<σαφεῖ> Ludw. 105 Κ<ελε>οὕ 311991. 801111, 36(1 valde lubri-

cum videtur Maltenio 432, qui Δυσαύλου exspectat. αὐλὴν Malten, πόλιν Buech. 106 extr. τ<αῠτ’ ἂκούσ>α<ντος 311991. 8011111, τ<ηνικαῦτ>α Ludw. 107 in. <βό>ε Α11611. 110 extr. (ὃς ἑωρακώς εἰη 311991. Α11611, qui etiam 1113
Ludwichius sequentia supplere conatus est. 111. 112 an ὐπερΙβασ<ί>ηςὲ 117 Στη<νί>ου χοίρᾳ Ludw. nisus feriarum Στὴνια (Α. Mommsen Feste der Stadt Athen 319) nomine; στήμου = <μυ>1στη<ρί>ου Η11161 (16 Gaertringen.

120 Κάθοὸος Diels, κάθοδος Β116. V. etiam Schm. 285; ὅθεν κάθοδος λέγ<ε>τ<αι τῆς Κόρης αὕτη>1111ᾶνν. Dz’e Schlufiworte, (lie gewz‘ssermafien den Titel, die
Subscrz'ptz’o, comschrez'bevn, sz'lnd ofi‘enbar m'cht in einem Zuge mit devin’l’eœt geschm'eben; Sclm'ft wth υοη. derselben Hcmd, αὖον späterer Nachtmy, υἱεῖ sclm‘ôger Wilcken.

Versus hymni in Cererem Homerici 0191110113 mutuatus est hosce: VS. 20—27 = Hom. 418—424 Λευκίππη Φαινώ τε (Φανερή

τε Orph.) καὶ Ἠλέκτρη καὶ Ἰάνθη καὶ Μελίτη Ἰάχη τε Ῥοὸεία τε Καλλιρρόη τε Μηλόβοσις τε Τύχη τε καὶ Ὠκυρόη καλυκῶπις Χρυσηίς τ’ Ἰάνειρα τ’ Ἀκάστη τ’ Ἀδμήτη τε - καὶ Ροδόπη Πλουτώ τε καὶ ἱμερόεσσα Καλυψώ καὶ Στὺξ Οὔρανίη τε Γαλαξαύρη τ’ ἒρατεινή, Παλλάς τ’ ἐγρεμάχη καὶ Ἄρτεμις
ἰοχέαιρα. Desunt igitur 419, ut ap. Pausan. IV 30, 4, et 424,

V. Malten 423 n. 1.

vs. 63—71 = Hom. 8(V. supra. adn.)—18
vs. 71—75 = Hom.

(= 32); desunt 13—16 deficiente papyro.

33—36. vs. 92—94 = Hom. 248. 249. vs. 95—100 = Hom. 256—262 νήϊὸες ἄνθρωποι καὶ οἷφράὸζιιονες οὐτ’ άγαθοῖο αἶσαν ἐπερχομένου προγνώμεναι οὔτε κακοῖο· καὶ σὺ γὰρ άφραδὶηισι τεῆις νήκεστον ἀάσθης. ἴστω γὰρ θεῶν (Διὸς Nauck.Mél. IV 443) ὅρκος, ἀμείλικτον Στυγὸς ὕδωρ, ἀθάνατον κέν τοι

49—51

ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 2

125

καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα παῖδα φίλον ποίησα καὶ· ἄφθιτον ὤπασα τιμήν. νῦν δ’ οὐκ ἔσθ’ ὥς κεν θάνατον καὶ κῆρας οἷλῦξαι. VS. 102 = Hom. 268 εἰμὶ δὲ Δημήτηρ + 54 οὸρηφόρε, ἀγλαόδωρε, VS. 103—105 = Hom. 55. 56 τίς θεῶν οὐρανίων ἠὲ θνητῶν ἀνθρώπων ἥρπασε Περσεφόνην καὶ σόν φίλον ἤκαχε θυμόν,· Adde fr. 48 = Il. A 1. De ratione quae inter
hymnos Orphicum et Homericum intercesserit egerunt amplius post Buechelerum 1.1. 16 C. Vick Untersuchzmgen νυνι Homer. Demeterhymn. Ρνοον. Dobemn. 1908; Malten Arch. Religionsw.

XII 1909, 303. 418 SS.; LudWich Berl. philol. Wochenschr. 1919, 542. 1029. De Celeo (VS. 105) V. Kern RE2 XI 140 s. et fr. 51. Ad initium tractatus cf. Celsum ap. Origin. VII 41 (Π 192, 1 Koetsch.) εἶτ’ οὖν Ὀρφέα βούλεται ἔνθεον εἶναι ποιητὴν εἴτε Παρμενίδην εἴτ’’[ἦιιπεδοκλέα εἴτε καὶ αὐτὸν Ὅμηρον ἢ καὶ ίΠσίοδον et VII 53 (ΙΙ 203,12 Koetsch.) φέρε, εἰ μή ἤρεσκεν (Ηρακλῆς καὶ Ἀσκληπιὸς καὶ οἱ ποίλαι δεδοξασμένοι, Ὀρφέα εἴχετε, ἄνδρα ὁμολογουμένως ὁσίωι χρησάμενον πνεύματι καὶ αὐτὸν βιαίως ἄποθανόντα (cf. 54 p. 204, 9).

ΙΙΙ. [Κάθοδος τῆς Κόρης 2] 50. Clem. Alex. Protr. Π 17, 1 (Staeh. I 14, 1) βούλει καὶ τὰ Φερεφαττης ιῖνθολόγια διηγήσωμαί σοι καὶ τὸν κάλαθον καὶ τὴν ἁρπαγήν τὴν ὑπὸ Ἀϊδωνέως καὶ τὸ χάσμα τῆς γῆς καὶ τὰς
ὗς τὰς Εὕβουλέως τὰς συγκαταποθείσας ταῖν θεαῖν, δι’ ἢν αἰτίαν ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις μεγαρίζοντες χοίρους ἐμβάλλουσιν. Cf. schol. Lucianeum p. 275 Rabe et fr. 49 vs. 39. 41. 115. 117.

Lob. ΙΙ 831; Kern Athen. JIIz'tt. XVI 1891, 16; Malten Arch.
Iiel’igionsw. ΧΠ 1909, 428.

51. (217) Paus. I 14, 3’ἔπη δὲ ἄιδεται ΛΙουσαίου (Diels Π3 182 n. 10) μέν, εἰ δη,Μουσαίου καὶ ταῦτα, Τριπτόλεμον παῖδα Ὠκεανοῦ καὶ Γῆς εἶναι, Ὀρφέως δέ, οὐδὲ ταῦτα Ὀρφέως ἐμοὶ δοκεῖν ὄντα, Εὐβουλεῖ καὶ Τριπτολέμωι Δυσαύλην πατέρα εἶναι, μηνύσασι δέ σφισι περὶ τῆς παιδὸς δοθῆναι παρά Δήμητρος σπεῖραι τοὺς καρπούς. Schol. Aristid. Panathen. 105, 11 p. 53 Dind. (Δημήτηρ) παρὰ Κελεοῦ καὶ Ἰριπτολέμου τὸν ἡρπακότα μαθοῦσα μισθὸν αὐτοῖς ἄποδίδωσι τῆς μηνύσεως τὸν σῖτον. Κελεοῦ pro Δυσαύλου Sicut

fr. 49 VS. 105.

126

ΚΑΘΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 2

51—52

Lob. I 335; Dieterich Philolog. LII 1893, 2 n. 2 = Kl. Schr. 126 n. 2; Diels Festschr. Th. Gomperz 6; Malten Arch. Religionsw. XII 1909, 428. 434. Vide Hymnorum locos p. 115.

52. (215) Clem. Alex. Protr. ΙΙ 20, 1-21, 1 (Ι 15 Staeh.) ω Euseb. Praep. eV. II 3, 30—34 (I 82 Dind.) καὶ τί θαυμαστὸν εἰ Τυρρηνοὶ οἱ βάρβαροι αἰσχροῖς οὕτως τελίσκονται παθήμασιν, ὅπου γε Ἀθηναίοις καὶ τῆι ἄλληι Ἑλλάδι, αἰδοῦμαι καὶ λέγειν, αἰσχύνης ἔμπλεως ἦ περὶ τὴν Δηώ μυθολογία,· ἀλωμένη γὰρ ή Δηώ κατὰ ζήτησιν τῆς θυγατρὸς1 τῆς Κόρης περὶ τὴν Ἐλευσῖνα ——— τῆς Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο τὸ χωρίονῖ - ἄποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει λυπουμένη. τοῦτο τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι νῦν, ἵνα μη δοκοῖεν οἱ τετελεσμένοι μιμεῖσθαι τὴν ὀδυρομένην. οὔικουν δὲ τηνικάδε τὴν Ἐλευσῖνα οἱ γηγενεῖς· ὀνόματα αὐτοῖς Βαυβοό Ι 16 Sta°h° καὶ Δυσαύλης καὶ Ίριπτόλεμος, ἔτι δὲ Εὕμολπός τε καὶ Εὐβουλεύς· βουκόλος ὁ Ίριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν δὲ ὁ Εὔμολπος, συβώτης δὲ ὁ Εὕβουλεύς· ἀφ’ ὦν τὸ Εὐμολπιδῶν καὶ τὸ Κηρύκων3 τὸ ἱεροφαντικόν δή τοῦτο Ἀθήνησι γένος ἤνθησεν. καὶ δὴ -- οὗ γὰρ ιῖνήσο) μὴ οῖ’χὶ εἰπεῖν —— ξενίσασα ή Βαυβώ τήν Δηώ ὀρέγει κυκεῶνα αὕτῆι· τῆς δε ιῖναινομένης λαβεῖν καὶ πιεῖν οὐκ ἐθελούσης ——— πενθήρης γὰρ ἦν -—— περιαλγὴς ἡ Βαυβώ γενομένη, ὠς ὖπεροραθεῖσα δῆθεν, ιῖναστέλλεται τα αἰδοῖα καὶ ἐπιδεικνύει τῆι θεοῖι· ἢ δὲ τέρπεται τῆι ὄψει ή Δηώ καὶ μόλις ποτὲ δέχεται τὸ ποτόν, ἡσθεῖσα τιόι θεάματι. ταῦτ’ ἔστι τὰ κρύφια τῶν Ἀθηναίων μυστήρια. ταῦτά τοι καὶ Ὀ. ἀναγράφει. παραθήσομαι δέ σοι αὐτά τοῦ Ὀρφέως τὰ ἔπη, ἵν’ ἕχηις μάρτυρα τῆς ἀναισχυντίας τὸν μυσταγοαγόν· ὥς εἰποῦσα πέπλους ιίνεσῦρετο,4 δεῖξεῦ δεὸ πάντα σώματος οὐδὲῖ πρέποντα τύπον· παῖςὸ δ’ ἦεν Ἴακχος, χειρί τέ μιν9 ρἱτασκε10 γελῶν Βαυβοῦς 11 ὑπὸ κόλποις· 12 ή δ’ ἐπεὶ οὖν μείδησε13 θεά, μείδησ’ 14 ἐνὶ θυμῶι, 5 δέξατο δ’ αἰόλον ἄγγος, ἐν οἷι κυκεών ἕνέκειτο.15
1 τῆς θυγατρὸς del. Cobet. 2 τῆς Ἀττικῆς... χωρίον del. Reinkens; sed cf. Eusebium et Arnobium. 3 καὶ τὸ Κηρύκων del. MaaB. 4 ἀνεσύρὲτο (α superscr. P3) P, ἀνεσύρετο M, ἀνεσύρατο Euseb., Herm. 5 δεῖξαι P; Eusebii cod. H; δεῖξε δ’ ἄφαντον Herwerden. 6 δὲ codd. praeter Eusebii H qui omisit; τε Lob. 7 οὐδὲ codd., οὐχὶ Struve, οὔ τι Herm. 8 παῖς
νηπίαχος δὲ Leopardus et Herwerd., παιδήιον ἄνθος Dan. Heinsius, παῖς

εἶδεν Ἴακχος Struve, πρὸς δ’ ἤιεν (ἤιεν Wakefield et I. H. Voss) Ἴακχος Platt Jour'n. phz'lol. Lond. XXVI 1899, 231, παῖς δ’ ἦεν ἷὶκλλος Ludw. 9 χεῖρά
τε ἣν Struve, χεῖρ’ ἰταμὴν Herwerden. 10 ῥίπτεσκε Gesner, τύπτεσκε

52

'

ΚΛΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 2

127

Foerster, κατέρεξε Platt. Ludw.

11 Δηοῦς Holwerda.

12 ὗπὸ Κόλποις Struve,

ὑπὸ κόλπους praecedente Heinsio Herwerden, ἐγέλων Βαυβοῠς ὑπὸ κόλποι

13 ἦ δ’ ἐπὶ τῶι μείδησε Herwerd., μείδησε (μείδηισε) codd., ἐνόησε

Herm. et Struve; μιν ἔδεσκε Ludw. 14 μείδησ’ ἐνὶ codd., γήθησ’ ἑνὶ Mullach FPhG I 175. 15 ἐνέκειτο codd., ἕνεχεῖτο Struve, ἐμέμικτο vel ἐτέτυκτο Herwerd.

Clementem sequitur Arnob. Adv. nation. V 25 p. 196,3 Reiff.

In tstz'us oonquz'sz'tionis errore Eleusz'nz'os 1 (se. C'eres) etz'own perrehz'tur fines. payé istud est nomen regione in Αἰτίαι σοηεὺἱΐατὶ. quinque2 illud temporis has partes incolebant terrz'genae, quibus nomina hueo fuerant: Baubo Trz'ptolernus Eurnolpus Eubuleus Dysaules: boum iugator Triptolemus,3 oapellarum Dysaules4 custos, Eubuleus5 poreorum, gregz‘s Zanz'tn' Eumolpus,6 a quo gens ἵ eefluz't8 Eumolpz'darum et duez'tur olarum illud apud Cecropz‘os nomen et qui postea floruerunt oaduceatores, hieropkantae atque praeoones. igz'tur Baubo illa, quant inoolam diæunus Eleusz'nn'9 fuisse payé, malz's multiforrnz'bus fatigatam aoez’pit hospitz'o Oererem, adulatur obsequn's nn'tz'bus, refiez‘endz' 1° oorporz's νοῃαῦ ourown ut Izabeat, sitz'entz's 11 ardorz' 12 oggerz't potionem cz'nnz',13 cyceonem quam nun— cupat Graeez'a: aversatur et respuz‘t humanitatz's officie maerens dea nec eam fortuna 14 perpetz'tur oaletudz'nz's mernz'nz'sse. eoanz's15 rogat illa atque hortatur contra, stout mos est in huiusmodi oasibus, ne 16 fastidium suae humanitatz’s adsumat: obstinatissz'me durat C'eres et rigoris\ ὀπάοθηὶτὶ perte'naoz'onn retinet. quod oum saepz‘us fieret neque ullts quz'ret obsequz‘z‘s ineluctabz'le proposttum fatigarz', oertz't Baubo artes et quam serio non quz'bat“allicere lud'z'brz'orum statuz't eooln'lcwotre'ï8 rnz‘raoulz's: partent illam oorporz's, ραν quam secus fenn'neum19 et subolem prodere et nomen solet Ι 197 Βθῑΐῗ· adquz'rere generz', tum20 longiore αἶ) tncurz'a liberat, faeit sumere habitunz puriorern et in spectem levigari nonolum duré atque hystrz'eulz'21 pusz‘onz’s. redit ouï22 deam tristern et inter illa communion quz'bus morts est frotngere ac temperare maerores retegz‘t se z'psarn atque omniu illa pudorz's looa revelatz's monstrat inguz'm'bus. atque pubi _adfigz‘t23 oculos diva et tnaudz'tz' speez'e 24 solamz‘nz‘s pascitur: tuon diflusior faeta fer risurn aspernatam sunu't atque ebz'bz't potionom, et quod ἀίει nequz'm't vereoundz'a Ba‘ubonz‘s eæprz'onere propudiosz’ facinorz's extorsit obscem‘tas. eaZumnz'arz' nos improbe εἰ qu’is forte hominum suspicatur, libros sumat Threz'cu' ratés, quos untz‘quitatz‘s anemorutz's esse di'vz'nae, et inoenz'e't nos nihil noque oallz'de fingere neque quo sint risuz' (lcum quaerere atque effioere sanctttates. ἤρεσε namque in modio

128

ΚΑΘΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ 2

52

ponemns nersns,25 qnos C'alliopae26 filins 0re edidit Graeeo et cantando 27 1969" saecnla iiwi28 publiedvit humaine: sic effdta sininl29 vestem contraæit αῖ) imo obiecitqne ocnlis formatas3° inguinibns res: 7Δ qnds calva sucentiens Bombe inann31 — 1161111 111161·ἰῖ13 ollis 32 malins emt -—— plandit, contrectat amice.33 5 timi ded defigens augusti lunzinis orbes tristitids 34 aninii panlmn mollita reponit: inde nian 1366ῑ1111135 smnit 11311911-636 seqnenti perdneit totiim cyceonis laetd liquorein.
1 Ε lensinios Salmas., eleusionios P, eleusinos Sab. 2 quinque Livineius, qui P. 3 Enbideus... Ti‘iptolemus 0m. Sab. 4 disaules P. 5 61111016113 P. 6 Emnolpns Sabaeus, r, enolpns P. 7 et gens Gelenius. 8 effluit Canter, Ursinus, et finit P, fluit Gelenius, dncit? Reiffersch. 9 eleusini P. 10 reficiendi Sab., r, repiciendi P. 11 sitientis Oehler, sitienti P, sitiendi Meursius. 12 ardori P, admis Salmas. 13 einni Reiffersch., cynimi P, cinnum r, Elmenhorst. 14 fortund Gel., fortunam P. 15 comis Oehler, eommnnis P. 16 ne Sab., (me P, anus, ne Heraldus, ut ne Oehler. 17 quibdt Sab., r, quib)dt P. 18 exilarai‘e P. 19 3616113 foeinineam Sab. 20 genei'i, tinn Salm., generi. cum P, generi: eum Sab., generi: eam Gel., generienm Urs., genetrieum Livin. 21 hystricnli Reiffersch., sti'iculi P. 22 redit ad Sab., r, i'edita dd P, redit ita dd Stewechius. 23 affigit Sab., adficit P. 24 31166136 Sab., speeies P. 25 versus Sab., verses P. 26 Calliopde Hildebrand, calliope P, (Jalliopes Sab. 27 cantandos 0re11ius. 28 genei‘i Urs. 29 sinu Lambinus. 30 formatas inguinibus Sab., formata sanguinib) P. 31 Bdubus manu’ N. Heinsius, Bdcehi mann’ Ioannes Auratus. 32 olli 881). 33 amice Gel., amicae P, conctata micae 881). 34 ti'istias P corr. 35 poclum Sab., poculum P. 36 risuque Sab., 11311qnem P.

Arnobii versus (Baehrens FPR 404) Lucano (v. test. nr. 255) Vindicare videtur Manitius Philolog. LI 1892, 706. Easdem res tangit Arnobius etiam V 27 p. 198, 22 R. quidndm qnaeso spectaenli (Vahlen] in speenali P, in 3116611 tdli Sab., speetacnlo in tali Urs., in Speetn tali Stewech., in 3116611 6111111· Zinkius), qnid in

pudendis fuit rei vei‘endisqne (Stewech.] i‘everendisqne P, 1161611disque Canter) Banbonis, quod feminei semis deam et con— simili formatwn membre in adniimtionem eoneerteyret Ι 199 Rem
atque 11311111, quod obiectnni lnmini conspectiiique divine et 0blivioneni miseriamni (corr. Sab. e misemrinn P) dai‘et et habitimi in laetioreni repentind hilaritdte tmdnceret? nec non 29 p. 201, 1 ad verecnndiam Bdubonis impellei‘e digne dd pndicas (7616113 volnptates;

35 p. 206, 2 °Bdubonis tzoguriinn digue hospitinni riisticanum etc.,

52453

ΚΑοοΛοΣ ΤΗΣ ΚοΡΗΣ 2

129

39 p. 209, 7 illud spectaculum maximum Baubonis in ingm'nibus

r'z's'it (se. Oeo'es). Cf. etiam Schol. Lucian. 219, 22 Rabe ἢ· οὐκ οἷσθά τὴν Βαυβώ καὶ ὅσα σοι τὰ Ἐλευσῖνι μυστικά, μᾶλλον δὲ
μυσαρά, ὑποβάλλει θεάματα,· Foedissime commutavit vs. 1 Gregor. Nazianz. Or. in Iulian. I 141 (Migne 35, 653; Abel fl'. 290):

(ὃς εἰποῦσα θ·εά δοιοὺς (Ξνεσῦρατο μηρούς,
ad quod Nonnus Abbas (Migne 36, 1028) adnotat: τοῦ δὲ περὶ

τῆς Δήμητρος ἔπους ὁ τοῦς ἐστιν οὗτος· ὅτι ἐπαιρομένη ἡ θεὰ τοὺς ἑαυτῆς μηροὺς ἄνεσύρετο ——— λέῇνει δὲ περὶ τῶν ἱματίων ——
ἵνα, φησι, τοὺς ἐρῶντας αιῗτῆς (ἱξιιόσηι τῆς συνουσίας, quae

verba spectant ad Gregorii verba ἵνα τελέσηι τοὺς ἑραστάς,, (ἲ καὶ νῦν ἔτι τελεῖ τοῖς σχήμασιν.
Herm. XVI; Lob. ΙΙ 818; Struve Opusc. sel. ΙΙ 1854, 198; R. Foerster Βαιιό and I—Bückicehr der Persephone 282;,Schuster 77'; Herwerden Herm. V 1871, 143; Ludwich Jahrb. class. Philol. CXLI 1890, 51; Kern Athczrz.']l[z'tt. XVI 1891, 15; RE? III 151;

J. A. Roehricht De Clemente Alex. Arnobii auctore diss. Kiliens.
1892, 10. 34; Holwel‘da 377, 1; Dieterich Philolog. LII 1893, 3 = Kl. Soin: 127; Maafi Orph. 183 11. 20; Malten Arch. Religionsw. XII 1909, 442 11. 2; Ψ. Kroll Rhein. Μιιε. 'LXXII 1917. 1918, 78 n. 1. “Ad Clementis locos frr. 50. 52 v. Epiphan. Cathol. etlApostol. Ecclesiae fidei expos. 10 p. 506 Oehl. fr. 34. “

53. (216) Mich. Psell. ιη). Leon. Allat. De Graecor. hodie
quorundam opinat. ad Paull. Zacchiam Colon. Agrippin. 1645, 140 (Sathas Μεσαιωνική βιβλ. V 571). Ὁ μέν τοι Βαβουτζικάριος

ἐξ ἑλληνικῆς φλυαρίας παρεισεφθάρη1 τῶι βίωι· ἔνεστι γάρ που τοῖς Ὀρφικοῖς ἔπεσι Βαβοὸ τις ὀνομαζομένη δαίμων νυκτερινή, ἐπιμήκης τὸ σχῆμα καὶ σκιώδης τὴν ὕπαρξιν. ἱστορεῖ δὲ καὶ
Πορφῦριος ὁ φιλόσοφος περὶ τούτων (se. ἐν ταῖς ιέγυρτικαῖς

βίβλοις v. Leon. Allat. 1.1. 117; desunt ap. J. Bidez La vie de Porplzyrz‘e 1913, 65 ss. in laterculo scriptotum Porphyrianorum).

ἔθνος δὲ οὗτος <λέγει>2 βόρειόν τε καὶ βάρβαρον πολλοῖς τοιούτοις ἐπ<ιτε>τυχηκέναι3 νυκτερινοϊς φάσμασιν, εἳ δή φασι νυκτὸς μὲν ἐπικαίειν, ἡμέρας’δὲ ἐντυγχαιέιν τοῖς ἐπικαυθεϊσι λεπτοῖς
τισι καὶ ἀμαυροῖς στόμασι νήμασιν ἀραχνίοις προσεοικόσιν. Ι 1 προσεφθάρη Lob. 2 λέγει add. Kern; ἔθνος δὲ οὗτοι βόρειόν τε
Sathas. 3 ἐπ<ιτε>τυχηκὲναι vel ê ’

|
9

Orphie. c011. Kern.

130

ΚΑοοΛοΣ 2 HIERONYMI'ET'HELLANICI THEOGONIA 53—54

Ad nomen Βαβοό = Βαυβτό cf. titulum Parium IG XII 5, 227,
ubi vs. 3 littem Y verbz' Βαυβοϊ postea inserta est; cf. ἑατοῦ =. ἑαυτοῦ quod Augusti fere aetate divulgatur. Lob. ΙΙ 823; Rohde Psyche 11.6 408; Dieterich Philolog. LII 1893, 4 = ΚΖ. Schr. 128; Kern RE2 III 150; Ηοννι. LIV

1919, 217.

ε

3. HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA Ante Neoplatonicorum Ἶερούς λόγους posui quia Damascius
Eudemo Rhodia usus est cf. fr. 28. Num Hieronymus idem sit

ac Ἵερ. ὁ Αἰγύπτιος ὃ τὴν Ἀρχαιολογίαν τὴν Φοινικικὴν συγγραψάμενος Ioseph. Antiqu. Iud. I 94 (Schuster 100; Ed. Hiller Satura
philologa Hermanno Sauppio obl. 1879, 118; Diels II3 172, 7) du-

bium est, V. test. nr. 242. Ad Hieronymum referri solent (Abel
p. 158 n. 1) quae Iriarte Reg. Bibl. Matrit. Codd. Graeci Mss.

Ι 1769, 346.eX cod. LXXXIV n. 180 edidit Σαχωνιάθων (sic) ὃ Βηρύττιος τὴν Φοινίκων θεολογίαν ἐξέδωκεν, ἣν Ὀ. μετήνεγκεν εἰς την ἑλλάδα φωνην καὶ τὰς τελετοές τῶν Αἰγυπτίων.
De Hieronymi et Hellanici Theogonia Zeller 16 126; Schuster 81; Ab'el p. 158; Kern De Theogon. 28; Susemihl Ind. IV; Gruppe ap. Rosch. ΙΙΙ 2251.

54. (36) Βεηιεεο.’])ο princ. 123 bis (I 317, 15 Rue.) ἡ δὲ κατά τὸν Ἱερώνυμον φερομένη καὶ Ἑλλάνικον (se. Ὀρφικὴ θεολογία), εἴπερ μὴ καὶ ὁ αὐτός ἐστιν, οὕτως ἔχει·,,ὕδωρ ἦν, φησίν, ἐξ ἀρχῆς, καὶ ὕλη,1 ἐξ ἧς ἐπάγη ἦ 777“, δύο ταύτας άρχάς ὑποτιθέμενος πρώτας,2 ὕδωρ καὶ γῆν, ταύτην μὲν ὠς φύσει σκεδαστήν, ἐκεῖνο δὲ ὠς ταύτης κολλητικόν τε καὶ συνεκτικόν, τὴν δὲ μίαν πρὸ τοῖν δυεῖν ἄρρητον άφίησιν· αὐτὸ γὰρ τὸ μηδὲ φάναι περὶ αὐτῆς ἐνδείκνυται αὐτῆς τὴν άπόρρητον φύσιν· τὴν δὲ τρίτην ἀρχὴν μετά τὰς δύο. γεννηθῆναι μὲν ἐκ τούτων, ὕδατός φημι καὶ γῆς, δράκοντα δὲ εἶναι κεφαλὰς,ἔχοντα προσπεφυκυίας ταύρου καὶ, λέοντος, ἐν μέσωι δὲ θεοῦ πρόσωπον, ἔχειν Ι 3173118· δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ὤμων πτερά, ὠνομάσθαι δὲ Χρόνον άγήραον3 καὶ (Πρακλῆα τὸν αὐτόν· συνεῖναι δὲ· α’ὐτῶι τὴν Ἀνάγκην, φύσιν οὖσαν τήν αὐτὴν καὶ Ἀδράστειαν άσεόματον4 διωργυιοομένην ἐν παντὶ
τῶι κόσμιοι, τῶν περάτων αὐτοῦ ἐφαπτομένην. ταύτην

οζιιαι λέγεσθαι τήν τρίτην ἀρχὴν κατὰ τὴν οὐσίαν ἑστῶσαν, πλην

54

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

131

ὅτι ἀρρενόθηλυν αύτῆν ὑπεστήσατο πρὸς ἔνδειξιν τῆς πάντων γεννητικῆς αἰτίας. καὶ ὑπολαμβάνω τὴν ἐν ταῖς ραψωιδίαις (V. s. IEPOI AOFOI) θεολογίαν ἀφεῖσαν τὰς δύο πρώτας ἀρχὰς μετὰ τῆς μιᾶς πρὸ τῶν δυεῖν τῆς σιγῆι 5 παραδοθείσης ἀπὸ τῆς τρίτης μετὰ τὰς δύο ταύτης ἐνστήσασθαι τῆν ἀρχήν, ὡς πρώτης ῥητόν τι ἐχούσης καὶ σύμμετρον πρὸς ἀνθρώπων ἀκοάς. ουτος
γὰρ ἦν ὁ πολυτίμητος ἐν ἐκείνηι Χρόνος ἀγήραος Αίθέρος

καὶ Χαους πατῆρ' ἀμέλει καὶ κατὰ ταύτην ὁ Χρόνος ουτος ὁ δράκων γεννᾶται τριπλῆν γονήν'6 Αίθἐρα, φησί,7 νοτερὸν8 καἰ Χάος ἄπειρον, καὶ τρίτον ἐπὶ τούτοις Ἔρεβος όμιχλῶδες, τὴν δευτέραν ταύτην τριάδα ἀνάλογον τῆι πρωτηι παραδίδωσι δυναμικὴν ούσαν ὡς ἐκείνην πατρικήν. διὸ καὶ τὸ τρίτον αύτῆς
”Ε ε ός ἐστιν ό ι“λῶδες ) καὶ τὸ πατοικόν τε καὶ ἐίκοον Αίθ’ κ κ
) C æ );᾿’. 9 ᾿ Λ I )’ r I N

’

r

ἷ

’

ουχ απλως, αλλα νοτερος
)λλ᾿ ᾿ ) ζ C λ““Ν

το δε μεσον αντοθεν λαος απειρον,
C Y I ) \ ᾿ ), ( I

α α μην εν τουτοις, ως εγει, ο ͵ ρονος cou)? εγεννησεν, του Χρόνου ποιουσα γέννημα καὶ αύτη ἡ παράδοσις, καὶ ἐν τουτοις τικτόμενον, ὅτι καὶ ἀπὸ τούτων ἡ τρίτη πρόεισι νοητὴ τριάς. τίς ούν αὕτη ἐστί,“τὸ ώιόν, ἡ δυὰς τῶν ἐν αὐτῶι φύσεων,
ἄρρενος καὶ θηλείας, καὶ τῶν ἐν μέσωι παντοίων σπερμάτων τὸ

πλῆθος" καὶ τρίτον ἐπὶ τούτοις θεὸν ἀσώματον,11 πτέρυγας ἐπὶ τῶν ὤμων ἔχοντα χρυσᾶς, ὃς ἐν μὲν ταῖς λαγόσι προσ| 313 ΜΘ- πεφυκυίας εἶχε ταύρων - κεφαλάς, ἐπὶ δὲ
τῆς κεφαλῆς δράκοντα πελώριον παντοδαπαῖς μορφαῖς θηρίων ίνδαλλόμενον. τοῦτον μὲν οὖν ὡς νοῦν τῆς τριάδος υποληπτεον, τα δε μεσα γενη τα τε πολλά και τα δυο την δυναC I ᾿ ᾿ I I I A \ \ ᾿ “' \ I

μιν, αὐτὸ δὲ τὸ ώιὸν ἀρχήν πατρικῆν τῆς τρίτης τριάδος τὸν τριτον θεοτ και ηὁ η θεολογια Πρωτογονον ανυμνεἰ και Δία καλεῖ πάντων διατάκτοοα καὶ ὅλοι᾿ τοῦ κόσιιου I διὸ καὶ x ( ι
I ᾿ ' I ᾿.. ᾿᾿ CI’ ( A I IA ) ' \ ιν α v I ιν ) ιν C

Πανα καλεῖσθαι. τοσαντα καὶ αντη περὶ των νοητο΄ ν αρχων η γενεαλογία παρίστησιν.
1 ὕλη M, Ζλύς Zoëga Abhdlgn. 240 (Gruppe Suppl. 726), quod refutavit Diels ap. Kernium De Theogon. 28. 2 πρώτας Kroll Rhez’n. Mus. LII 1897, 290, πρῶτος Μ, πρῶτον apogr. unde hoc cum Rue. etiam Diels. 3 ἀγήραον v. infra. ὸ πολυτι’μητος ἐν ἐκείνηι Χρόνος ἀγήραος et Kern De Theogon. 4 n. 9, ἀγή-

ρατον Μ. 4 ἀσώματον Μ; ἀσώματον Gruppe alp. Rosch. III 2251; Zeller Ι3 127 n. 2; εὐσώματον dubit. Rue. ὃ σιγηι ex σιγῆς corr. M, v. Lob.
I 485 n. t et Kroll. 6 τριπλῆν γονἡν Μ (Kroll) ut iam emendaverat Zoëga

Abhdlgn. 241.

'7 φημὶ Lob.

8 νοτερὸν M (Kroll) ut iam coniecerat Lob.,

v. Holwerda. 297, νοερὸν apogr. (quod tuetur Kroll Philol. LIII 1894, 561).

9 νοτερός M, νοερῶς apogr. 10 in verbis ὡς λέγει vitium latere censet Holwerda 296. 11 θεὸν ἀσώματον... ἔχοντα M, θεὸς ἀσώματος (quod
91‘

132

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

54—55

recepit Zeller)... ἔχων L0b., εὕσώματος dubit. Rue., v. Beth Wz'e'n. Stud.

XXXIV 1912, 288 n.

12 ἥδε ἦ θεολογια apogr. B, ἥδε ἦ θ. Μἱ (Kroll).

Cum hoc Theogoniae Hieronymianae exOrdio Ἱερῶν λόγων mundi creatio comparanda est; cf. imprimis Virorum doctorum locos quoè supra p.130 attuli. Ad Ἀδράστειαν άσιόματον διωρ-

γυιωμένην ἐν παντὶ τῶι κόσμωι τῶν περάτων αὐτοῦ ἐφαπτομένην cf. Plat. Remp. X 6160 ἐκ δὲ τῶν ἄκρων τεταμένον Ἀνάγκης ἄτρακτον, δι’ οὗ πάσας ἐπιστρέφεσθαι τὰς περιφοράς (Diels ap. Kern. De Theogon. ‘33) et Plutarch. De sera num. Vind. 22 p. 564 e. f, Dieterich Nekyz'a2 145 (Ἀδρήστεια ἄνασσατ Εὐχ. πρ. ὒΙουσ. 36; άρχαίου μὲν πρῶτα Χάους άμέγαρτον Ἀνάγκην Argon. 12 [test nr. 224]; πότνια Ἀνάγκη Argon. 879), ad Πρωτόγονον 4ν. ΙΕΡΟΙΛΟΓΟΙ et Hymn. VI Πρωτογόνου (Gruppe ap. Rosch. 1112257 n. 4), ad Panem Hymn. in.Pan. XI 11 κοσμοκράτωρ, αὕξητά, φαεσφόρε, κάρπιμε Παιάν Kern Ηονηι. XXIV 1889, 504, Eckinger Festgabe Γᾶν Hugo Bluemner 1914, 170.
55. (37. 38) Apiôn ap. Clem. Roman. Homil. V1 3. 4 (2, 198 Migne; P. de Lagarde Clementina 74, 15 ss.). Cf. versionem Syriacam Theodori bar Chônî Nestoriani V111 saeculi exeuntis

tractatam a.

T11. Noeldeke

Zez'tschm'ft Deutsch. llIorgenländ.

Gesellsch. L111 1899, 501.

(Ησίοδος δὲ έν τῆι Θεογονίαι (VS. 116) λέγει· (ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος ἐγένετο’. τὸ δὲ (ἐγένετῶ δῆλον ὅτι γεγενῆσθαι ὥςγενητὰ Ι 199 Mign' σημαίνει, οὐ τὸ άεὶ εἶναι (ὁς άγένητα. καὶ Ὀ. δὲ τὸ Χάος οὸιῶι παρεικάζει, έν ὦι τῶν πρώτων στοιχείων ἦν ἦ σύγχυσις. τοῦτο (Ησίοδος Χάος ὑποτίθεται, ὅπερ Ὀ. ὤιὸν λέγει γενητόν, ἐξ άπείρου τῆς ὕλης προβεβλημένον, γεγονὸς δὲ οὕτω· (4) τῆς τετραγενοῦς 1 ῧλης ἐμψύχου οἰῑσης καὶ ὅλου άπείρου τινὸς βυθοῦ άεὶ ῥέοντος2 καὶ άκρίτως φερομένου καὶ μυρίας άτελεῖς κράσεις [εἰς] ἄλλοτε ἕὶλλας3 ἔπαναχέοντος4 καὶ διὰ τοῦτο
αὐτάς, άναλ-ύοντος τῆι άταξίαι, καὶ,κεχηνότος ὥς εἰς5 γένεσιν

ζώιου δεθῆναι μη δυναμένου, συνέβη ποτέ, αὐτοῦ τοῦ άπείρου πελάγους ὑπὸ ἰδίας φύσεως περιωθουμένου, κινήσει φυσικῆι εὐτάκτως ῥυῆναι άπὸ τοῦ αὕτοῦ εἰς τὸ αὕτό ὥσπερ ἴλιγγα καὶ
μεῖξαι τὰς οὐσίας καὶ οὕτως ἐξ άκουστοῦ6 τῶν πάντων τὸ

νοστιμώτατον, ὅπερ πρὸς. γένεσινἻ ζιόιου ἐπιτηδειότατον ἦν, ὥσπερ ἐν χιόνηι κατά μέσου ῥυῆναι τοῦ παντὸς καὶ ὑπὸ τῆς πάντα φερούσης ἴλιγγος χωρῆσαι εἰς βάθος καὶ τὸ περικείμενον
πνεῦμα ἐπισπάσασθαι, καὶ ὥς εἰς γονιμώτατον συλληφθὲν ποιεῖν

κριτικὴν σύστασιν.

ὥσπερ γὰρ ἐν ὖγρῶι φιλεῖ γίνεσθαι πομ-

55—56

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

133

φόλυξ, οὕτως σφαιροειδὲς πανταχόθεν,συνειλήθηὸ κύτος.” ἔπειτα

αὐτὸ ἐν ἑαυτοῖι κυηθὲν ὑπὸ τοῦ παρειληφότος 1° θειώδους πνεύματος ἀναφερόμενον προέκυψεν εἰς φῶς μέγιστόν | 75 Lag' τι τοῦτο ἅποκύημα, οὖς ἄν ἐκ παντὸς τοῦ ἀπείρου βυθοῦ ἄποκεκυημένον ἔμψυχον δημιούργημα, καὶ τῆι περιφερεὶαι τῶν ώιῶνΜ προσεοικὸς καὶ τῶι τάχει,12 τῆς πτήσεως. ·
1 τετραγενοῦς] πρέσβυὲ —- πρωτο —-? Kroll in notis mihi traditis. an netçaysvoñç? Hiller de G.. 2 ῥέοντος] ἔχοντοςὲ bar Chônî.. 3 κράσεις

ἄλλοτε ἄλλας Daviesîus, κράσεις γ’-είς ἄλλοτε ἄλλωσ Ρ, κρίσεις bar Chônî.
4 ἐπαναχέοντος] ἐπανέχοντοςὲ bar Chônî. 5 (ὃς εἷς P] καὶ εἰς Ο. 6 ἐξ ἀκουστοῦ] ἐξ ἑκάστου · Daviesius probante Lob. 7 γέννησιν Cotelieriuè.

8 συνειλήθη Lob.] συνελήφθη codd., quod bar Chônî legisse non videtur cf. Noeldeke 506 n. 10. 9 κύτος Cot., νυκτός codd. 10 παρειληφότος] κατειληή
φότος Lob. bar Chônî. 11 τῶν ὠιιῦν] an τῶι (ὀιῶιὲ Kroll. 12 τῶι τάχει] τῆι τάξει

Cf. Rufin. Recognit. X 30 (Ed. Basil. 161; Migne PG 1, 1436)
omnis sermo apud Graeeos, qui de antiquitatis origine conscribitur, cum alios multos, tum duos praeoipuos auctores habet, Orpheum et Hesiodum. korum ergo. scripta duas partes intelli— gentiae dividuntur, id est, seeundum littemm et secundum alle— qoriam, et ad ea quidem quae seeundum littei‘am sunt, ignobilis vulgi turba confluxit. ea oero quae seeundum allegor’iam Constant, omnis philosophorum et eruditorum loquacitas admirata. est. O. igitur est, qui dioit primo fuisse Chaos sempiternum, immensum, ingenitum, exl 1437Mï€n9 quo omnia facta sunt; hoc sane ipsum Chaos non tenebras dixit esse, non lucem, non humidum, non aridum, non oalidum, non frigidum, sed omnia simul mista, et semper unum fuisse informe; aliquando tamen quasi ad συί immanis modum, peu immensa tempora effeetam peperisse ac protulisse en se duplioem quandam speoiem, quam illi masculofeminam voeant, ex eontraria admistione kuius modi diversitatis speeiem oonei'etam; et hoe esse principium omnium, quod primum ex matem'a puriorepi‘ocesserit, quodqueproeedens discretionem quatuor elementorum dederit,’et ex duobus quae prima sunt elementis feeerit coelum, ex aliis autem terrain, ex. quibus iam omnia participatione sui'invioem nasoi diciät et gigni. Haee quidem Ο. Cf. fr. 56. Lob. I 475. 536; Ziegler N. Jakrb. XXXI 1913, 564. 569. 56. (38) Apion ap. Clem. Roman. Homil. VI 5—12 (Migne 2, 200; P. de Lagarde Clementina 75, 3). Cf. veËsionem Syriacam

Theodori bar Chônî indicatam fr. 55.ι Κρόνον οὐν τὸν χρόνον μοι

134

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

.

56

νόει, τὴν δὲ Ῥέαν τὸ ῥέον τῆς ὑγρᾶς οὐσίας, ὅτι χρόνιοι φερομένη ἦ ὕλη ἅπασα ὥσπερ ῶιόν τὸν πάντα περιέχοντα σφαιροειδῆ ἀπεκύησεν οὐρανόν· ὅπερ κατ’ ἀρχὰς τοῦ γονίμου μυελοῦ’πλῆρες ῶς ἄν στοιχεῖα καὶ χρώματα παντοδαπὰ ἐκτεκεῖν δυνάμενον, καὶ ὅλως1 παντοδαπὴν ἐκ μιᾶς οὐσίας τε καὶ χρώματος ἑνὸς ἔφερε τὴν φαντασίαν. ὥσπερ γὰρ έν τῶι τοῦ ταῶ γεννήματι ἓν μὲν τοῦ αἰιοῦ χρῶμα δοκεῖ, δυνάμει δὲ μυρία ἔχει έν ἑαυτῶι τοῦ μέλλοντος τελεσφορεϊσθαι χρώματα, οὕτως καὶ τὸ ἐξ ἀπείρου α[ὕλης ἀποκυηθὲν ἔμψυχον ῶιὸν ἐκ τῆς ὑποκειμένης καὶ ἀεὶ ῥεούσης’ὕλης κινούμενον παντοδαπὰς έκφαίνει τροπάς. ἔνδοθεν γάρ τῆς περιφερείας ζῶιόν τι

ἀρρενόθηλυ εἰδοποιεῒται προνοίαι τοῦ ἐνόντος έν αύτῶι θείου πνεύματος, ὃν Φάνητά Ὀ. καλεῖ, ὅτι αὐτοῦ φανέν* τος τὸ πᾶν ἐξ | 202 Μ· αύτοῦ ἔλαμψεν, τῶι φέγγει τοῦ διαπρεπεστάτου τῶν στοιχείων πυρὸς ἐν τῶι ὑγρῶι τελεσφορουμένου. καὶ ούκ ἄπιστον, ὅτι καὶ ἐπὶ λαμπυρίδων δείγματος ἕνεκα ἡ φύσις ἡμῖν ὁρᾶν ὑγρὸν φῶς ἐδωρήσατο. (6) τὸ μὲν οὖν πρωτοσύστατον (ὄιοῦ. ὑποθερμανθὲν ὑπὸ τοῦ ἔσωθεν ζωιου ῥήγνυται, ἔπειτα δὲ μορφωθὲν προέρχεται ὁποῖόν τι καὶ Ὀ. λέγει· 7‘κραναίου 2 σχισθέντος 3 v —— πολυχανδέος (ὀιοῦ ' καὶ οὕτω μεγάληι δυνάμει αὑτοῦ τοῦ προεληλυθότος φανέντος4 τὸ μὲν κύτος τὴν ἁρμονίαν λαμβάνει καὶ τὴν διακόσμησιν ἴσχει,5 αὐτὸς δὲ ὥσπερ ἐπ’ ἀκρωρείας ούρανοῦ προκαθέζεται καὶ ἐν ἀπορρήτοις τὸν ἄπειρον περιλάμπει6 αἰῶνα. ἡ δὲ τοῦ κύτους ἔνδοθεν γόνιμος ὑπολειφθεῖσα ὕλη, ῶς έν πολλῶι τῶι χρόνωι
ὑποκειμένης ἕως φυσικῆςῖ ὑποζέουσα ἦ θερμότης, τάς8 πάντων

διέκρινεν οὐσίας. τὸ μὲν γὰρ κατῶτερον αὐτῆς πρῶτον (ὅσπερ ὑποστάθμη ὑπὸ τοῦ βάρους εἰς τά κάτω ὑποκεχῶρ)]κεν,9’ὂ διὰ τὴν ὁλκότητα καὶ διὰ τὸ ἐμβριθὲς καὶ πολὺ τῆς ὑποκειμένης οὐσίας πλῆθος Πλούτωνα προσηγόρευσαν, Ἅιδου τε καὶ νεκρῶν βασιλέα εἶναι ἀποφηνάμενοι. (7) ταύτην μὲν οὖν τὴν πρῶτην καὶ πολλήν,10 ῥυπαρὰν καὶ τραχεῖαν οὐσίαν ὑπὸ Κρόνου τοῦ χρόνου καταποθῆναι λέγουσιν φυσικῶς διὰ την κάτω ὑπονό* στησιν αὐτῆς. μετὰ δὲ τὴνπρῶτην ὑποστάθμην τὸ συρρυὲν ὕδωρ καὶ πρῶτηι ἐπιπολάσαν ὑποστάσει Ποσειδῶνα 11 προσηγόρευσαν. τὸ δὲ λοιπὸν τρίτον τὸ καθαρώτατον καὶ κορυφαιότατον ἅτε διαυγὲς ὂν πῦρ Ζῆνα ῶνόμασαν διὰ τήν έν αὗτῶι ζέουσαν φύσιν· ἀνωφερὲς γὰρ ὃν τὸ πῦρ πρὸς μὲν τὰ κάτω

56

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

135

ὑπὸ χρόνου τοῦΚρόνου οὐ κατεπόθη, ἀλλ’, οὸς ἔφην, ἦ πυρώδης οὐσία ζωτική τε καὶ ἀνωφερὴς οὖσαδ εἰς’ αὐτὸν οἷνέπτη12 τὸν άέρα,’ὃς καὶ φρονιμώτατός ἐστι διὰ τήν καθα1203Μῑὲηθρότητα. τῆι οὖν ἰδίαι θερμότητι ὁ Ζεὺς Ι 76 Ῑῶἕ· -——— τουτέστιν ἦ ζέουσα οὐσία —-— τὸ καταλειφθὲν έν τῶι ὑποκειμένωι ὑγρῶι τὸ ἰσχνότατον 13 καὶ θεῖον οἷνιμᾶται14 πνεῦμα, ὅπερ ΆΙῆτιν ἐκάλεσαν. (8) κατά κορυφῆς δὲ αὐτοῦ ἐλθὸν τοῦ αἰθέρος καὶ συμποθὲν ὕπ’ αὐτοῦ ὥσπερ ὑγρὸν θερμῶι μιγέν, τὸν άεικίνητον παλμὸν ἐμποιῆσαν, γεννᾶι τήν σύνεσιν, ἢν καὶ Παλλάδα ἐπονομάζουσι διὰ τὸ πάλλεσθαι, τεχνικωτάτην οὖσαν φρόνησιν, ἧι χρεόμενος τὸν πάντα ἐτεχνήσατο κόσμον ὁ, αἰθέριος τεχνίτης. ἄπ’ αὐτοῦ δὲ τοῦ διήκοντος Διὸς, τοῦ θερμοτάτου αἰθέρος, ὁ άὴρ μέχρι τῶν ἐνταῦθα διικνεῖται τόπων, ἢν ἐπονομάζουσιν τἮραν. καὶ ὥς δὴ τῆς τοῦ αἰθέρος καθαρωτάτης οὐσίας ὑποβεβηκυῑα, ὥς θήλεια τὴν καθαρότητα, πρὸς σύγκρισιν τοῦ κρείττονος άδελφὴ Διὸς κατά τὸ εἰκὸς ἐνομίσθη, ὡς ἐκ τῆς αὐτῆς οὐσίας γεγενημένηἵ γαμετὴ δὲ διὰ τὸ ὥς γυναῖκα ὑποκεῖσθαι..... (12) | 205 Mign' | 77’ 7 Lag- κάγώ (se. Κλήμης) άπεκρινάμην· παρίημι νῦν ἐπ’ άκριβὲς λέγειν το ἐκ τῆς άπείρου ὕλης κατά ἐπιτυχίαν 15 κράσεως άποκυηθὲν ἔμψυχον (ὀιόν, οὕ ῥαγέντος κατά τινας άρρενόθηλυ ἐξέθορεν, Φάνης·16 καὶ πάντ’ ἐκεῖνα έπιτέμνομαι, μέχρις οὗ τὸ ραγὲν κύτος τὴν ἁρμονίαν ἔλαβεν, ὑπολειφθείσης αὐτοῦ μυελώδους ὕλης.
1 ὅλως ego] ὅμως codd. et edd. 2 κραναίου Ο, κρανάιου Ρ, κεραμείου S; 0m. bar Chônî; ἀκμαίου Lob., Ἡρικαπαίου Herm., ἀρχαίου Duentz.
3 post σχισθέντος add. ὑπὲκ Lob. I 4 Φάνητος Schenkl. 5 î’axu in marg. 50h01., ἀνατέλλει Ρ. 6 περιλάμπων Lagard. 7 ὑποκειμένη ἕως φυσικῶς Ο.

8 τάς Ο, τησ Ρ. 9 ὑποκεχώρηκεν Ο, ὑπεχώρηκεν Ρ. 10 πολλὴν Ρ, πολὺ Ο. 11 ποσιδῶνα Ρ. 12 άνενέπτη Ρ. 13 ἰσχυρότατον Ο. 14 άνιμᾶται Dav., όνῖματι Ρ, ὀνόματι Ο. 15 ἐπ’ ἐπιτυχίαν S. 16 άρρενόθηλυ ἐξέθορεν, Φάνης Lagard.; άρρενόθηλυς ἐξέθορεν Φάνης priores. An Φάνηταὲ

Cf. Rufin. Recognit. X 17—420 (Ed. Basil. 156, Migne PG
1, 1429) aiunt ergo qui sapientiores sant inter gentiles, primo Omnium Chaos fziisse: hoc par ninltnm tempns exteriores sni solidans partes, fines sibi et fandum quendam fecisse, tanquam in ovi immanis modmn formamqne collectnm, intra quod malto nihilominns tempore, quasi intra συί testam, fotnm vivificatnmqne esse animal qnoddam; dismptoque post haec imniani illo globo processissc speciem quandam hominis duplicis formae, qnam illi

mascalofeminam vacant; hnnc etiam Phaneta[m] nominamnt, ab
apparendo, quia. cnm appa I “73” raisset, inqniunt, tune etiani

136

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

56

lux efiulsit. et ex hoe dieunt progenitam esse substantiam, pru— dentiam, motum,1 ooitum: ex lais factum Coelum et Terrain. ex Ûoelo sex progenitos mares, quos et Titanas appellant; similiter et de Tem'a sex feminas, quas Titanidas voeitarunt, et sunt nomina eorum quidem qui ex Coelo orti sunt, haee: Oeeanus, Coeus, Oi'ios, Hyperion, Iapetos, Oronos, qui aqmd nos Saturnus nominatui'. similitex et eai‘um quae e Terra oxtae sunt nomina sunt haee: Theia, Rhea, Themis, JIInemosg/ne, Tethys, Pt'ioebe.2 (18) ex his omnibus qui qu'imus fuerat e Coelo natus, primam Terme filiam aeeepit uxoxem, seeundus seeundam et eaetexi similiter per o‘rdinem. pi'im us ergo qui primam duxerat, propter eam deduetus est deorsum; seeunda vero proptex eum eui nupserat, ascendit sursum; et ita sing—uli per oxdinem faeientes, manserunt in his qui eis nuptiali sorte oboenerant loeis. (Cf. J. Kroll Lehxen d. He-rm. Tm'smeq. 237.) ex istoxum eoniunetionibus alios quoque innumexos ussemmt progenitos. sed de illis sex maribus unus, qui dieitur Saturnus, in eoniugium aceepit Rlzeam, et eum responso quodam eommonitus esset, quod qui ex ea naseeretur for|143° même tior ipso futurus esset regnoque ‘eum depelleret, omnes qui ei iliaseexentur filios devoraxe instituit. huio exgo primus nasoitur filius, quem Aiden appellarunt, qui apud nos Oreus nominatui', quem pro eausis quibus supra diximus assumptum deooxat pater. post hune seeundum genuit, quem Neptunum dieunt, quemque simili modo devorarvit. noviss-imum genuit eum, quem Iovem appellant, sed Izune mater misemns Rhea, per axtem devoratm'o subtxahit patri, et primo quidem ne vagitus pueri innoteseei'et, Corybantas quosdam eymbala feeit ae tympana percutei'e, ut obsti'epente sonitu vagitus non audixetux

fantis. (19) sed cum ex utem' imminutione intellexisset pater editum
paxtum, expetebat aol devoxandæmz; tune Rhea lapidem ei offexens magnum ‘hune genui’ inquit. αὐ ille aecipiens absorbuit, et lapis devoxatus eos quos primo absorbuco'at filios, trusit et eoè’git exire. primus exgo proeeden-s descendit 0reus, et inferiora, lioe est inferna, oecupat loea. seeundus utpote illo superior super aquas detxuditur, is quem Neptunum Avocant. textius qui arte matris Rheae supexfuit, αἶ) ipsa eaprae szqwxpositns in eoelum emissus est. (20) Haetenus anilis gentilium fabula et yenealogia processexit; sine fine enim est, si velim omnes genei'ationes eorum quos deos appellant, et impia gesta profem‘e.
1 motuan pothum dubitanter Lob. 2 Phoebe Migne] Hebe codd.

56—57

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

137

Lob. I 478. 535; Holwerda 313; Ziegler 1.1. XXXI 1913, 564.

57. (39) Athenag. Pro Christianis 18 p. 20,12 Schw. οὐκ ἐξ ἀρχῆς, ὥς φασιν, ἦσαν οἱ θεοί, ἀλλ’ οὕτως γέγονεν αὐτῶν ἕκαστος ὥς γιγνόμεθα ἡμεῖς· καὶ τοῦτο πᾶσιν αὐτοῖς ξυμφωνεῖται,1 Ὁμήρου (Il. Ξ 201 = 302) μὲν [γάρ]2 λέγοντος (Ὠκεανόν τε, θεῶν γένεσιν, καὶ μητέρα Τηθύν’, Ὀρφέως δὲ, ὃς καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν πρῶτος ἐξηῦρεν καὶ τὰς γενέσεις διεξῆλθεν καὶ ὅσα

ἑκάστοις πέπρακται εἶπεν. καὶ πεπίστευται παρ’ αὐτοῖς ιῖληθέὲ στερον θεολογεῐν (cf. Herod. ΙΙ 53, test. 111‘. 10), (ὅι καὶ Ὅμηρος τὰ πολλὰ καὶ περὶ θεῶν μάλιστα ἕπεται (V. test. nr. 24-5), καὶ αὐτοῦ τήν πριότην γένεσιν αὐτῶν ἐξ’ὕδατος συνιστάντος (Ὠκεανός, ὅσπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται) (Il. Ξ 246). ἧν γὰρ ὕδωρ άρχη κατ’ αὐτὸν τοῖς ὅλοις, άπὸ δε τοῦ ὕδατος ἰλὺς κατέστη, ἐκ δὲ ἑκατέρων ἐγεννήθη ζῶιον δράκων προσπεφυκυῖαν ἔχων κεφαλὴν λέοντος,3 διὰ μέσου δὲ αὐτῶν θεοῦ πρόσωπον, ὄνομα (Ηρακλῆς καὶ Χρόνος. οὗτος ὁ Ἡρακλῆς ἐγέννησεν ὑπερμέγεθες ιόιόν, ὃ συμπληρούμενον ὖπὸ βίας τοῦ γεγεννηκότος ἐκ παρατριβῆς

εἰς δύο ἐρράγη. τὸ μὲν οὖν κατά κορυφὴν αὐτοῦ Οὐρανὸς εἶναι ἐτελέσθη, τὸ δὲ |21 ΞΟΠ· κάτω ἐνεχθὲν4 Γῆ· προῆλθε δὲ καὶ θεός τις δισώματος.5 Οὐρανὸς δὲ Γῆι μειχθεὶς γεννᾶι θηλείας μὲν Κλωθώ Λάχεσιν Ἄτροπον,6 ἄνδρας δεῖ Ἑκατόγχειρας Κόττονῧ Γύγην9 Βριάρεων καὶ Κύκλωπας Βρόντην10 καὶ Στερόπην καὶ Ἄργην·11 οὓς καὶ δήσας κατεταρτάρωσεν, ἐκπεσεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν παίδων τῆς ἀρχῆς μαθών· διὸ καὶ ὀργισθεῖσα ἡ
Γῆ τοὺς Τιτᾶνας ἐγέννησεν·

κούρους δ’ Οὕρανίωνας ἐγείνατο πότνια Γαῖα, οὓς δὴ καὶ Τιτῆνας ἐπίκλησιν καλέουσιν, οὕνεκα τεισάσθην 12 μέγαν Οὐρανὸν άστερόεντα.
1 ξυμφωνεῖται Schw., ξυμφωνεῐ Α. 2 γὰρ del. Schw. 3 καὶ ἄλλην
ταύρου post λέοντος add. Zoëga e Damascio (fr. 54); contradixit iure Norden Herm. XXVII 1893, 614 collato scholio in Gregor. Nazianz. Or. 31 c. 16 τούς δὲ

Φάνητας πλήν ὀλίγων οἶμαι πολλοὺς ἀγνοεῖν, ὅτι εἷς μὲν οὗτος, κᾶν πληθυντικῶς λέλεκται, ὑπὸ δέ τινων ἐμυθολογήθη θεολογούντων δῆθεν, ὥς ἐξ {560:τος καὶ ἰλύος ἀναδοθέντος δράκοντος προσπεφυκυῖαν ἔχοντος λέοντος κεφα-

λήν, διὰ μέσου δὲ αὐτῶν θεοῦ πρόσωπον, ὃνὶΗρακλῆν φασι (Nord.] φησι codd.) κάκ τούτων ὠιὸν γεννηθῆναι, ὅπερ ἦ τοῦ γεγεννηκότος (Μ ι] γεννηθέντος O) ἐκ παρατριβῆς διελοῦσα, δύναμις, Φάνης ἡμῖν οὗτος θεὸς ἐξ αὐτοῦ ἐφάνη, ὃς τὸ μὲν τοῦ κελύφους ὠς γῆν καταλιπών, τό δὲ ὑπὲρ κεφαλῆς
(M‘] ὑπὲρ κεφαλήν Ο) αἰωρήσας τὸν οὐρανὸν απετέλεσεν. 4 κάτω ἐνεῇ

138

HIE ΙίοΝYMI ET HELLANICI THEOGONIA

57 —— 58

χθὲν Schw., κάτω κατενεχθὲν Α.

5 τις δισώματος Lob. I 486*, πτηνός τις

δισώματος Zeller cf. Diels ap. Kernium De Theogon. 25 n. 32 et Susemihl Ind. V; γη [γῆι α] διὰ σώματος Α quam lectionem defendit Schuster 32 n. 1 premens verba. καὶ θεὸς mon solum terra naturalis (γῆ) sed etz'wm ἄρα Terra οὐκ ἐξ ἀρχῆς ἦσαν, sed sz'cut nos ex corpore quodam ortae sunt. Μῆτις ἀσώματος Kern 1.1. 25 cf. Platt Jour/n. of th’lol. Lond. XXVI 1899, 230;

τρίτος (ÿ) ἢδη’ἀσώματος Th. Gomperz Deutsche Litemturzez’tung 1888, 974
(Hellem'ka ΙΙ 368); προῆλθε δὲ καὶ θεός. Γῆ δὲ ἀσώματος Beth W'z'en. Stud.

XXXIV 1912, 299 n. 3. 6 ἆτραπον Α. 7 ἄνδρας δὲ] ἀ. τε Α. 8 κόττυν Α. 9 Γύγην] γύνη A, γύνην a. Γύ[ν]ηνὲ cf. Hesiod. Theog. 149. 10 κροτην Α,
corr. a. 11 ἄργον Α. 12 οὕνεκατι τιμωρήσωσιν ὴ τιμήσωσιν σασθην Α.

Zoëga Abhandlg. 239; Lob. I 386. 466. 504. 506; Schuster 31. 81; Kern De Theogon. 23; Gruppe Suppl. 725; Zeller Ι6 127 n. 2; Geffcken Ζιυοί gm‘ech. Apologeten 198; Nilsson Arch.
Religionsw. XI 1908, 543. Cum vers. Orphicis cf. Hesiod. Theog. 207

τοὺς δὲ πατὴρ Τιτῆνας ἐπίκλησιν καλέεσκε
παῖδας νεικείων μέγας Οὐρανός, οὓς τέκεν αὐτός·

φάσκε δὲ τιταίνοντας ἄτασθαλίηι μέγα ῥέξαι ἔργον, τοῖο δ’ ἔπειτα τίσιν μετόπισθεν ἔσεσθαι. Ad VS. 2 ἐπίκλησιν καλέουσιν cf. Il. Σ 487 ἄρκτον θ’, ἣν καὶ ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν. 58. (41) Athenag. Pro Christian. 20 p. 22,10 Schw. εἰ μὲν
οὖν μέχρι τοῦ φῆσαι γεγονέναι τοὺς θεοὺς καὶ ἐξ ὕδατος τὴν σύστασιν ἔχειν τὸ ἀπίθανον ἧν αὐτοῖς τῆς θεολογίας, ἐπιδεδειχιὸς

ὅτι οὐδὲν γενητὸν ὃ οὐ καὶ διαλυτόν, ἐπὶ τὰ λοιπά ἂν παρεγενόμην τῶν ἐγκλημάτων. ἐπεὶ δὲ τοῦτο μὲν διατεθείκασιν αὐτῶν τὰ στόματα, τὸν μὲν (Ηρακλέα ὅτι θεὸς δράκων1 ἑλικτός, τοὺς δὲ Ἑκατόγχειρας εἰπόντες, καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ Διός, ἢν ἐκ τῗς μητρὸς Ῥέας καὶ Δήμητρος 7‘7’7‘δημήτοροςῖ τὸν αὐτῆς ἐπαιδοποιήσατο, δύο μὲν κατὰ φύσιν [εἶπον]3 ἔχειν ὀφθαλμοὺς καὶ ἐπὶ τῶι μετοόπωι δύο καὶ προτομήν κατά τὸ ὄπισθεν τοῦ τραχήλου μέρος, ἔχειν δὲ καὶ κέρατα, διὸ καὶ τὴν Ῥέαν φοβηθεῖσαν τὸ τῆς παιδὸς τέρας φυγεῖν οῧκ ἐφεῖσαι) αὖτῆι τὴν θηλήν,

ἔνθεν μυστικῶς μὲν Ἀθηλᾶ κοινοῖς δὲ’ Φερσεφόνη καὶ Κόρη κέκληται, οὐχ ἦ αὕτὴ οὖσα τῆι Ἀθηνᾶι τῆι ἀπὸ τῆς κόρης λεγομένηι·4 τοῦτο δὲ τὰ πραχθέντα αὐτοῖς ἐπ’ ιῖκριβὲς5 (ὃς οἴονται διεξεληλύθασιν, Κρόνος μὲν ὠς ἐξέτεμεν τὰ αἰδοῖα τοῦ πατρὸς καὶ κατέρριψεν αὐτὸν ιῖπό τοῦ ἅρματος καὶ (ὃς ἐτεκνοκτόνει καταπὶιωνθ τῶν παίδων τοὺς ἄρσενας, Ζεὺς δὲ ὅτι τὸν μὲν πατέρα δήσας κατεταρτάρωσεν, καθα καὶ τοὺς υἱεῖς ὁ

58

HIERONYMI ET HELLANICI THEOGONIA

139

Οὐρανός, καὶ πρὸς Τιτᾶνας περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπολέμησεν καὶ | 23 ΜΝ· ὅτι τὴν μητέρα Ῥέαν ἀπαγορεύουσαν αι’τοῦ τὸν γάμον ἐδίωκε, δρακαίνης δ’ αῧτῆς γενομένης καὶ αὐτὸς εἰς δράκοντα μεταβαλών συνδήσας αὕτην τῶι καλουμένωι (Ηρακλειωτικῶι ἅμματι ἐμίγη ——— τοῦ σχήματος τῆς μείξεως σύμβολον ἡ τοῦ Ἑρμοῦ ῥάβδος -, εἷθ’ ὅτι Φερσεφόνηι τῆι θυγατρὶ ἐμίγη βιασάμενος καὶ ταύτην ἐν δράκοντος σχήματι, ἐξ ἧς παῖς Διόνυσος αὐτοδι· ἀνάγκη κᾶν τοσοῦτον εἰπεῖν· τί τὸ σεμνὸν ἢ χρηστὸν τῆς τοιαύτης ἱστορίας, ἳνα πιστεύσωμεν θεοῖ-ς εἶναι τὸν Κρόνον, τὸν Δία, τὴν Κόρην, τοὺς λοιπούς,· αἱ διαθέσεις τῶν σωμάτων,· καὶ τίς ἄν ἄνθρωπος γικεκριμένοςτ καὶ ἐν’θεωρίαι γεγονώς ὑπὸ θεοῦ γεννηθῆναι πιστεύσαι ἔχιδναν [Ὀρφεὺς]8 ἄν δὲ Φάνης9 ἄλλην γενεὴν τεκνωσατο δεινὴν νηδύος ἐξ ἱερῆς, προσιδεῖν φοβερωπόν Ἔχιδναν, ἦς χαῖται μὲν άπὸ κρατὸς 1° καλόν τε πρόσωπον ἦν ἐσιδεῖν, τὰ δὲ λοιπὰ μέρη φοβεροῖο δράκοντος 5 αὐχένος ἐξ ἄκρου ἢ αὐτόν τὸν Φάνητα δέξαιτο, θεὸν ὄντα πρωτογόνου »—-— οῦτος γάρ ἐστιν ὁ ἐκ τοῦ ὤιοῦ προχυθείς ———, [ἢ σῶμα] “ἢ σχῆμα ἔχειν δράκοντος ἤ καταποθῆναι ὑπὸ τοῦ Διός, ὅπως ὁ Ζεύς ιῖχιόρητος12 γένοιτο,· εἰ γὰρ μηδὲν διενηνόχασιν τῶν φαυλοτάτων «θηρίων ——— δῆλον γὰρ ὅτι ὑποδιαλλάσσειν 13 δεῖ τῶν γηΐνων καὶ τῶν άπὸ τῆς ὕλης άποκρινομένων τὸ’θεῖον ———, οὐκ εἰσὶν θεοί, Ιτί δὲ 14 καὶ πρόσιμεν αὐτοῖς, ὦν κτηνῶν μὲν δίκην ἔχει γένεσις, αὐτοὶ δὲ θηριόμορφοι καὶ δυσειδεῖς,·
1 <καὶ λέων καὶ) δράκων Schw. 2 καὶ Δήμητρος ἢ δημήτορος τὸν

ἀὐτῆς Α] καὶ Δήμητρος ἤδη προσ<α>γορευ<θεί>σης Schw., ἢν καὶ Δημήτερος ἀκτὴν λέγουσιν vel ἢ Δήμητρος τῆςάόελφῆς dubitanter Geffck. 3 εἶπον del. Schw. 4 Κόρης λεγομένηι Α] κόρσης γενομένη p in mg. m. νεα. quam coniectumm repetiz't Lobeck, sed hz'stom'ola de nomina‘s Παλλὰς Ἀθήνη origine tangz'tur Schw. 5 αὐτοῖς ἐπ’ ἀκριβὲς Schw.] ἐπακριβὲσ αὖτοῖσ Α. 6 καταπεινων Α corr. a. 7 &îïôîr κεκριμένος Α; νοῦν κεκτημένος Schw.; νῶι vel

λόγωι κεχρημένος Wilamowitz; ά. ἦκριβωμένοςῖ) Geffck. 8 Ὀρφεύς del. Schw. 9 αὖτε Φάνης vel potius ἔνθα Φ. Βηθιιὶτετε σὺν δὲ Φάνης Mullach, σύν δὲ Φάνητ’ Schuster 32 n. 5. 83; πρὸς δὲ Φάνης Herwerd. 10 ἧς χαῖται μὲν παρθενικῆς Herwerd. 11 ἢ σῶμα del. Wilamowitz. 12 ἀχώρητος cf. Geffck. 202 n. 6, ἀκόρητος Gesn.; ἀχώριστος Lob.; ἀλόχευτος Schenkl. 13 πολὺ διαλλάσσειν Schw. cf. Geffck. 1.1. 14 τί δαὶ Α. Herm. VIII vs. 7; Lob. I 493. 548; Zoëga Abhdlg. 254; Herwerden Herm. V 1871. 140; Schuster 31. 83; Kern De Theogon. 29; Zeller I6 126; Geffcken Zwez‘griech. Apologet. 202.

140

ΗΙΕΗΟΝΥΜΙ ET HELLANICI THEOGONIA

IEPOI ΛΟΓΟΙ 58 —59

Cf. ad vs. 1 ss. Hesiod. Theogon. 295: ἦ δ’ ἔτεκ’ ἄλλο πέλωρον, ἀμήχανον, οὐδὲ ἐοικὸς
θνητοῖς ἀνθρώποις οὐδ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι,

σπῆϊ ἔνι γλαφυρῶι θείην κρατερόφρον’ Ἔχιδναν, ἥμισυ μὲν νύμφην ἑλικώπιδα καλλιπάρηιον, ἥμισυ δ’ αὖτε πέλωρον ὄφιν δεινόν τε μέγαν τε 300 αἰόλον ὠμηστὴν ζαθέης ὑπὸ κεύθεσι γαίης 304 ἡ δ’ ἔρυτ’ εἰν Ἀρίμοισιν ὑπὸ χθόνα λυγρὴ Ἔχιδνα, ἀθάνατος νύμφη καὶ ἀγήραος ἤματα πάντα. Αᾶ. vs. 2 νηδύος ἐξ ἱερῆς cf. Hesiod. Theogon. 460. 59. (47) Athenag. Pro Christian. 32 p. 42,18 Schw. τοὺς μὲν οὖν θαυμαστὸν οὐδὲν λογοποιεῖν περὶ. ἡμῶν à‘περὶ τῶν σφετέρων λέγουσι θεῶν —— καὶ (γαρδ1 τὰ παθη αὐτῶν δεικνύουσι μυστήρια· χρῆν δ’ αὐτούς, εἰ δεινὸν τὸ ἐπ’ ἀδείας καὶ ἀδιαφόρως μείγνυσθαι κρίνειν ἔμελλον, ἤ τὸν Δία μεμισηκέναι, ἐκ μητρὸς μὲν Ῥέας θυγατρὸς δὲ Κόρης πεπαιδοποιημένον, γυναικὶ δὲ τῆι ἰδίαι ἀδελφῆιῖ χρώμενον, ἢ τὸν τούτων ποιητὴν Ὀρφέα, ὅτι καὶ ἀνόσιον, ὑπὲρ τὸν Θυέστην
καὶ μιαρὸν ἐποίησεν τὸν Δία· καὶ γὰρ οὗτος τῆίθυγατρὶ κατὰ χρησμὸν ἐμίγη, βασιλεῦσαι θέλεονὸ καὶ [Θυέστης] 4 ἐκδικηθῆναι ——

ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον...
1 γὰρ add. Wilamowitz. 2 γυναικι ὃιαδελφὴ Α, ἦ in ῆι corr. a; emend. Schwartz. 3 βασιλεῦσαι θέλων s. βασιλεύσ ἐθέλων Α. 4 Θυέστης
del. Dechair.

Lob. I 548; Geffcken Zweä μηρῶν Apologet. 231; Kern RE2
IX 621.,

Cf. Tatian. Or. ad Graec. 8 p. 9,10 Schw. Ζεὺς τῆι (Mue.] καὶ fiIPV) θυγατρὶ συγγίνεται, καὶ ἡ θυγάτηρ ἀπ’ αὐτοῦ κυεῖ. μαρτυρήσει μοι νῦν Ἐλευσὶς καὶ δράκων ὁ μυστικὸς καὶ“Ὀ. ὁ’θύρας δ’ ἐπίθεσθε βεβήλοις’ λέγων V. infra S. IEPOI ΛΘΓΘΙ

et ΔΙΑΘΠΚΑΙ.

’ ·

’

4. ΙΕΡΘΙ ΛΟΓο1 ΕΝ ΡΑΨᾩΙΛΙΑΙΣ ΚΛ’ Titulum praebet Suid. test. nr. 223d. Hoc carmine Neo-

platonici usi sunt, qui maxime inde a Syriani aetate id interpretantur. Compositum est e singulis Ἵεροῑς λόγοις, quorum
numerus non traditur, et dispositum in Viginti quattuor rhap-

59

I-EPOI AOI’OI'EN ΡΑΨᾨΙΛΙΑΙΣ KA'

141

sodias ad Homeri carminum exemplar. Ab Ἶεριῦι λόγωι ab Epigene Cercopi (test. nr. 174) ascripto distinguendum est- nec demonstrari potest Ἶερούς λόγους ἐν Ῥαψωιδίαις κδ’ cum Suida Cercopi vel Theogneto Thessalo (test. nr. 196) assignandos esse (Rohde Psyche II6 415). Quo tempore hoc magnum carmen varios Orphicerum λόγους comprehendens compositum sit, obscurum est. Quod quamvis multo ante NeOplatonicorum aetatem factum esse negem, tamen veterum carminum vestigia in eo conservata esse mihi extra omnem dubitationem positum est. Rhapsodiarum laudant quartam Aristocritus Manichaeus Theosophiae Tubin-

gensis auctor (A. Brinkmann Rhez'n. lilas. LI 1896, 273) fr. 61,
duodecimam Malalas fr. 62 vs. 4; Ἱερῶν λόγων citat quinquagesimum (?) Etymologiôum M. fr. 63. Haec fragmenta initie collocavi ne quis me reliquias ordine genuino disponere ausum esse opinetur; nam hoc fieri nequit. Desunt permulta, desunt normae; nam Neoplatonici semper eadem citare, eadem tractare solent. Addendum est, multa in ‘Ieooïg λόγοις diversis carminis permagni locis repetita esse ut Noctis partes, Titanum καταταρταροᾶσεις, Veneris ortum alia. Aliquoties Ἱεροὶ λόγοι etiam

ex argumento afferuntur ut Θεογονία, Διονύσου ἀφανισμός, τὸ περὶ’Διὸς καὶ (Ήρας, οἱ,περὶ τῆς’Ἐττας λόγοι. HOS locos infra
eo delegavi quo res postulare Videbatur. Versum celeberrimum

ἕκτηι ô" ἐν γενεῆι καταπαύσατε κόσμον ἀοιδῆς, iam a Platone fr. 14‘(adde Tannery ΑνοῙι. Gesch. Philos. XI 1898, 15) laudatum,
post sex deorum genera enerrata- positum‘fuisse elucet. Orphei carmen theogonicum quod haud dubie Ἱερῶν λόγων

pars erat testantur Athenagoras πρεσβ. περὶ Χριστιανῶν c. 18,12
Schw., Clem. Alex. Strom. VI 2, 26, 1 (ΙΙ 442 Staeh.), Genethl.

De encom. VI 144 (Rh. Gr. ΠΙ 338, 5 Sp., cf. III 340, 27),

Ioannes Malalas Chron. IV _ (fr. 62), Fulgentius Mitolog. ΙΙΙ 9
p. 74, 8 Helm; cf. Simplic. in Arihstotelis libres De Caelo '13 p. 93,11 Heib. διὰ τοῦτο τὰς θεογονίας ἡμῖν οἱ θεῖοι ἄνδρες
’.παραδεδώκασι θεῶν μὲν πλῆθος ἐν τῶι ἑνὶ μένον [spectat ad Phanetis cataposin], Macrob. in Somn. Scipion. I 2, 9 narratio fabulosa, non fabula, ut su-nt caerimoniarmn sacra, ut Hesz'odz' et ΟΨ]ιεί quae de deorum progem'e actu've narrantur, ut mystica

Pythagoreomm sensa refemmtzm Michael. Syncell. in Vit. Dionysii
Areopagitae p. 362 (Migne 4, 622) τὰς κατ’ Ὀρφέα τον πάντα

τοῖς μουσικοῖς ἕλ1623 Mign" κοντα κρούμασι μυθώδεις θεολοᾷἱας ἀσπαζόμενος καὶ τήν γραοπρεπῆ παρ’ Ἡσιόδωι Θεογόιέίαν,οἷσμεί·ι-

142

ΙΕΡΟῙ ΑΟΙὈΙ·ΕΝ ΡΑΨᾨΙΔῙΑΙΣ ΚΔ’

59

ςόμενος, Gregor. Or. ΙΙ contra Iulianum 168 (Migne 35, 704)
κατάβαλε τοὺς Ίριπτολέμους σου καὶ τούς Κελεούς καὶ τούς

Διιυστικούς δράκοντας· αἰσχύνθητί ποτε ταῖς τοῦ θεολόγου σου βίβλοις Ὀρφέως δέξαι τοῦ καιροῦ τό δῶρον, τὴν ἀσχημοσύνην σοι συγκαλύπτοντος. εἰ δὲ ταῦτα μῦθοι καὶ πλάσματα, ἐγώ σου τὰ τῆς νυκτὸς ἀποκαλύψω μυστήρια.
Ε Peripateticorum et Neoplatonicorum farragine addo hic Alexand. Apln‘odis. in Aristotel. Meteor. B 353 a 32 p. 66, 12 Hayd. τοὺς μὲν οὖνάρχαιοτέρους τε καὶ περὶ τοῖς θεολογίας καταγινο-

μένους ——-— θεολόγους δὲ λέγει τοὺς περὶ θεῶν ἐπαγγελλομένους λέγειν, ὦν ἧνὍμηρος καὶ Ὀ. καὶ Ἡσίοδος, ὃς καὶ θεογονίαν συνέγραψε ——, τούτους δή φησι ποιεῖν τινας τῆς θαλάσσης πηγάς, ἵνα αὐτοῖς ὦσιν άρχαί τε καὶ ῥίζαι ὁμοίως γῆς τε καὶ θαλάσσης, καὶ μή ἐξ ἄλλων τινῶν μεταβαλλόντων ἡ τούτων γένεσις ἧι, ἄλλ’ οἰκείας ιῖρχιὶς ἔχωσιν, eundem ap. Ioann. PhiIOpon. De aetel‘nit.
mundi VI 27 p. 212, 16 Rabe (cf. Simplic. in Aristot. De caelo I 10, 279 b 12 p. 293, 11 Heib.) περὶ μὲν οὖν τοῦ γεγονέναι τὸν

κόσμον πάντας φησὶν (sc. Ἀριστοτέλης Περὶ οὐρανοῦ Γ 1, 298 b 28) άλλήλοις ὁμογνωμονεῖν τούς τε θεολόγους καὶ τοὺς φυσικούς, έν δὲ τοῖς μετά ταῦτα εἶναι τὴν διαφωνίαν αὐτοῖς. τοὺς μὲν γάρ τῶν γεγονέναι λεγόντων άίδιον φάσκειν αὐτὸν εἷναι· Ὀ. τε γάρ καὶ ἹῙσίοδος καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν θεολόγων ἐπὶ ταύτης ἐγένοντο τῆς δόξης καὶ μετα τούτους Πλάτων, Simplic. in Aristotel. De caelo ΙΙΙ 1, 298b 24 p. 560, 19 Heib. τοῦτον (sc. Hesiodum) μὲν οὖν μάλιστα πάντα γενητοὶ ποιεῖν φησιν, ὅτι καὶ το πρῶτον (sc. τὸ Χάος) παρ’ αὕτῶι γενέσθαι λέγει· τιόν
δὲ ἄλλων πρώτους φυσιολογῆσαι τοὺς περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον

λέγειν εἰκός, οἱτινες πλὴν τοῦ πρώτου πάντα γενέσθαι λέγουσι. δῆλον δέ, ὅτι διά μύθων οὖτοι,θεολογοῦντες γένεσιν ἐκάλουν τὴν άπὸ τῶν αἰτίων πρόοδον’ διὸ καὶ τὸ πρῶτον αἴτιον πάντες
ἀγένητον φυλάττουσι. Pl'ocl. in Plat. Tim. ΙΙΙ 143, 33 Diehl ἔτι

τοίνυν I 144 Diehl θεατέον τὴν άναλογίαν τῆς γῆς, ἣν ἔχει πρὸς
τὴν νοεράν γῆν’ ὥς γὰρ ἐκείνη περιέχει τάξεις θεῶν καὶ ὖφί-

στησι τελεσιουργοῦς, φρουρητικάς, Τιτανικάς, οἷν αἱ Ὀρφικαὶ θεολογίαι πλήρεις, οὕτωζδη καὶ αὕτη δυνάμεις ἔχει ποικίλας..., Theolog. Plat. I 4 p. 9, 38 ἔστι δὲ ὁ μὲν διά τοῖν συμβόλων τα θεῖα μηνύειν ἐφιέμενος (sc. τρόπος) Ὀρφικός καὶ ὅλως τοῖς τας θεομυθίας γράφουσιν οἰκεῖος, ὁ δὲ διὰ τῶν εἰκόνων Πυθαγόρειος, in Plat. Parmenid. 130b p. 801, 14 Cons.2 καὶ πολλοὶ ἄν τις ἄλλα περὶ τὴν ἐξήγησιν τῶν θείων τούτων νοημάτων βαθύνας θεωρή-

59.—60

IEPOI ΛοΓοι ΕΝ ΡΑΨᾩῙΔΙΑΙΣ ΚΔ

143

σειεν· άλλά νῦν τόγε τοσοῦτον ἐν τῶι παρόντι ληπτέον, ὅτι καὶ οἱ θεοὶ ταῖς τοῦ Πλάτωνος ἐπιβολαῖς ἐμαρτύρησαν, ἰδέας τε καλέσαντες τοὶς νοερᾶς ταύτας αἰτίας, καὶ κατ’ αὐτάς τετυπεῦσθαι

τὸν κόσμον εἰπόντες. εἰ τοίνυν καὶ οἱ λόγοι πείθουσιν ἡμᾶς πρὸς τὴν περὶ τούτων ὑπόθεσιν, καὶ οἱ σοφοὶ περὶ αὐτῶν συνηνέχθησαν Πλάτων, Πυθαγόρας, Ὀ. καὶ οἱ θεοὶ τούτοις ἐναργοδς ἐμαρτύρησαν, σμικρά φροντιστέον τῶν σοφιστικῶν λόγων,

αὐτῶν ὑφ’ ἑαυτῶν ἐληλεγμένων, οὐδὲν ἐπιστημονικὸν οὐδὲ ὑγιὲς λεγόντων, cf. Kroll De oracul.Cha1d. 7 n. 1. Nonnullos Ἱερούς λόγους ἐἰοιιῑ Hymnes, Argonautica, Lithica
alia Musaeo dedicatos fuisse fr. 61 docet. Apollinîs acclamatio

fr. 62 conferri potest cum Argonauticis 1 Ὦναξ Πυθῶνος μεδέων, ἑκατηβόλε, μάντι. Ἱρὸς λόγος Orphicorum 'iam ap. Herod. Π 81 test. nr. 216; V. etiam Plat. Epist. VII 335:1 fr. 10 παλαιοῖς τε καὶ ἱεροῖς
λόγοις. Neque praeterire V010 Philodem. De pietat. 51, 2—11

p. '23 Gomp. Σοφοκλῆς ἐ<ν Ἰνά>χωι (TGrF2 193 fr. 268) τὴν γῆν μ<ητῶρα τῶν θεῶν φη<σιν>, ἐν Ίριπτολέμ<ωι (ibidem 266 fr. 558) δὲ) καὶ Ἑστίαν ε”ἷ<ναι·> Κλείδημος δὲ· μητέρα θεῶν, ὃ κάν τοῖς Ἱεροῖς

λ<ό>γοις τινὲς ἐξε<ν>ην<ό>χασιν.

Cf. etiam Plut. Quaest. Sympos.
τὸν Ὀρφιοἰιὸν ἄποαύτεόι τὴν de Aegypto

ΙΙ 3, 1 p. 636 d’ἀείσω ξυνετοῖσι’ (V. S. ΔΙΑΘΙΙΚΑΙ) κόν καὶ ἱερὸν λόγον, ὃς οὐκ ὄρνιθος μόνον τὸ φαίνει πρεσβύτερον, ἀλλὰ καὶ συλλαβών ἅπασαν ἁπάντων ὁμοῦ πρεσβυγένειαν ἀνατίθησι. Ἱερὸν λόγον

commemorant Argonaut. 43 test. nr. 224 p. 67 vs. 32. 43—45 (V. infra S. ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ [ΑΙΓΪΠΊἸΟΣ]. De Hieronymilet Hellanici Theogonia multis modis cum

Ἱεροῖς λόγοις consentiente cf. p. 132. 60. (48) Damasc. De princ. 123 (I 316,18 Rue.) ἐν μὲν τοίνυν ταῖς φερομέναις ταύταις ῥαψωιδίαις (V. fr. 54) Ὀρφικαῖς ἦ θεολογία ἥδει τίς ἐστιν ἡ·περὶ τὸ νοητόν,2 ἤν καὶ οἱ φιλόσοφοι διερμηνεύουσιν, ἀντὶ μὲν τῆς μιᾶς τῶν ὅλων3 ἀρχῆς τὸν
Χρόνον τιθέντες, άντὶ δὲ τοῖν δυεῖν4 Αἰθέρα Ι 317 ΒΜ· καὶ Χάος,

άντὶ δὲ τοῦ ὄντος ἁπλῶς τὸ οἰιόν ἄπολογιζόμενοι, καὶ τριάδα ταύτην πρώτην ποιοῦντες· εἰς δὲ τήν δευτέραν5 τελεῖν ἤτοι τὸ κυούμενον καὶ τὸ κύον οόιόν τὸν θεόν, ἢ τὸν άργῆτα χιτῶνα,6 ἢ τὴν νεφέλην,7 ὅτι ἐκ τούτων ἐκθρώσκει ὁ Φάνης· ἄλλοτε γὰρ ἄλλα περὶ’ τοῦ μέσου φιλοσοφοῦσιν. τοῦτο μὲν [οὖν]8 ὁποῖον ἄν ἧι, ὥς τὸν νοῦν,9 (ὃς δὲ πατέρα καὶ δύναμιν, ἄλλα τινά προσεπινοοῦντες οῧδὲν ταῖι Ὀρφεῖ προσήκοντα, τήν

144

IEPOI ΛΟΙὈῙ ΕΝ ΡΑΨᾩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

60-61

δὲ τρίτην 1° τὸν Μῆτιν (ὥς νοῦν),11 τὸν Ἠρικεπαῖον12 ώς δύναμιν, τὸν Φάνητα αὐτὸν (ὃς πατέρα. μήποτε δὲ καὶ τὴν μέσην τριάδα θετέον κατὰ τὸν τρίμορφον θεὸν ἔτι κυόμενον ἐν τῶι ιόιοῖι· καὶ γάρῑ3 τὸ μέσον οἷεὶ φαντάζει συναμ-

φότερον τῶν ἄκρων, ὥσπερ καὶ τοῦτο ἅμα καὶ (ὀιόν καὶ τρίμορφος θεόςΗ καὶ ὁρᾶις ὅτι τὸ μὲν οῗιόν ἐστιν τὸ ἡνωμένον, ὁ δὲ τρίμορφος καὶ πολύμορφος τῶι ὄντι θεὸς τὸ διακεκριμένον τοῦ νοητοῦ, τὸ δὲ μέσον κατά μὲν τὸ οόιόν ἔτι ἡνωμένον, κατά δὲ τὸν θεὸν ἤδη διακεκριμένον, τὸ δὲ ὅλον εἰπεῖν 15 διακριινόιιιενον. τοιαύτη μὲν ἦ συνήθης Ὀρφική θεολογία. 1 ἥδε Diels; τοιάδε Kroll Rhein. Plus. LII 1897, 289; δὲ Μ, δὴ ex apographo Oxon. Bentley Epist. ad Mill. Opusc. phil. Lips. 1781, 454. 2 περὶ

τόν νοητὸν sc. διάκοσμον Bentl.
ταῖν δυοῖν idem.

3 τῶν ὅλων 0m. idem.

4 ἀντὶ γάρ

5 εἷς γάρ τῆν ὃ. Bentl.

6 τόν ῥαγέντα χ. coni. Bentl. 455

collato Damasc. 98 (I 253,12 Rue.) οὐχὶ δὲ καὶ Ὀ. άπὸ τοῦ ὠιοῦ παράγει
καὶ τῆς νεφέλης ῥαγείσης τὸν πολυτίμητον Φάνητα, πρόοδον καὶ ἐκεῖνος

ἐν τῶι νοητῶι ὑποστησάμενος;

7 νεφέλην] κελύφην Schuster 82 n. 5 ‘h. e.

testam z'd quod Dam. verbomm τὸν ἀργῆτα χ. explicandorum causa addere potuit’. 8 οὗν 0m. recte M v. Kroll 289. 9 ὥς (μὲν) τὸν νοῦν dubit. Rue. 10 εἷς δὲ τήν τρίτην falso Lob. et Heitz ap. Kernium De Theog. 6; v. Kroll 290. 11 ὡς νοῦν Μ in marg. quod Lob. iam suppleverat. 12 de

lectione Ἠρικεπαῖον v. fr. 31. 13 καὶ post γὰρ perperam add. Rue., v. Kroll 290. 14 ὁ ante θεός εον. quidam Μ sed μιηοτο supra posito delevit Kroll. 15 εἰπεῖν M; ἔτι Kroll. Lob.. I 483; Diels II3 171 n. 12; Schuster 20 ss.; Kern De

Theogon. 2 ss.; Gruppe Suppl. 689 et passim; Susemihl Ind. III; Zeller I6 129; Holwerda 294.
61. Aristocrit. Manich. Θεοσοφία Tubing‘. 61 p. 116, 15 Bur.

(cf. supra p. 141) ὅτι ἐν πολλοῖς Φάνητα φερωνύμως ὁ Ὀ. προσαγορεύει τὸν μονογενῆ, τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ. οἴεται γὰρ αὐτῶι πρέπειν1 τὸ ὄνομα ως ἄϊδίως καὶ ἀοράτως πανταχοῦ φαίνοντι
καὶ ὡς πᾶσι τὸ ἐκ μή ὄντων φανῆναι παρασχομένωι.2 μεμνη-

μένος3 οὖν πολλαχῆι τοῦ μυθευομένου Διὸς Ι “73‘11" καὶ τοῦ Διονύσου, ὃν Φάνητα προσαγορεύει, δημιουργὸν πάντων αὐτὸν ἐἰσάγει τὸν Φάνητα ὡσανεὶ τὸν τοῦ θεοῦ υἱόν, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐφάνη, διὸ καὶ ἐν τῆι τετάρτηι ὁαψωιδίαι πρὸς Μουσαῖον οἷῑτω λέγει’
ταῦτα νόωι πεφύλαξο, φίλον τέκος, ἐν πραπίδεσσιν,

εἰδώς περ μάλα πάντα παλαίφατα κοῖπὸ4 Φάνητος.
1 πρέπειν Bun] τρέπειν Τ. 2 παρασχομένῳ ex παρασχομένου corr. T

(Weinreich). 3 μεμνημένος Bur.] μεμνημένου Τ (Weinr.). κάκ Τ, τ’ ἀπὸ Hiller de Gaertringen.

4 κάπὸ Bun]

σε

[Ενοι,ιονοι m P.»W".QMIA ιΣ· ιον

145

6.2. (49) Ioann. Malal. Cln‘onograph. IV 88-—92 p. 72, 16 Dind. (test. ην. 21) m Georg‘. (ξοάνου. Histor. compend. I 101, 11

Bekk. vs. 1—3 etiam ap. Tzetz. Exeges. in Iliad. 53, 17 Herm. μετὰ δὲ βραχΐ· ἡγήσατο τοῦ Ἰσραὴλ Γεδειόν. ἐν α’ότιῧι δὲ τοῖι χρόνωι ἦν Ὀ. ὃ Θρᾶιξ, ὃ λυρικος Ὀδρυσαῖος (V. test. ω’. 223 e),
ὃ σοφώτατος καὶ περιβόητος ποιητής’ ὅστις ἐξέθετο θεο-

γονίαν καὶ κόσμου κτίσιν καὶ ἀνθρώπων πλαστουργίαν, εἰρηκώς ἐν τῆι ιίρχῆι τοῦ συντάγματος αὐτοῦ, ὅτι ἐκ τῆς ἰδίας αὖτοῦ ἐνθυμήσεως οὒκ ἐξέθετό τί ποτε περὶ θεοῦ ἢ τῆς κοσμικῆς κτίσεως, ιῖλλ* εἶπεν, ὅτι 73 Dind- αἰτησαμένου
διὰ ἰδίας αὐτοῦ εὐχῆς μαθεῖν παρά τοῦ Φοίβου Τιτᾶνος (Πλίου

τὴν θεογονίαν καὶ τὴν κόσμου κτίσιν καὶ τίς ἐποίησεν αὐτήν. ἐμφέρεται γάρ ἐν τῆ( αὐτοῦ ἐκθέσει διά ποιητικῶν στίχων οὕτως· ᾯναξ,ι Λητοῦς υἷ’, ἑκατηβόλε, Φοῖβε κραταιέ,
(ὅ δέσποτα, ἡμέρας νῖέ, ὃ τα πάντα πόρρωθεν ταῖς ἄκτῑσί σου τοξεύων, είμίαντε καὶ ὀυνατέ, πανόερκὲς,2 θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσων, ô τα πάντα ἐπιβλέπων, θνητῶν καὶ ιῖθανοίτων βασιλεύων,

ἸΙέλιε,3 χρυσέαισιν4 ἄειρόμείἐῦ πτερύγεσσιν, εΉλιε τιμίαις εἰς τὸν οἷέρα ὖψούμενε πτέρυξι, δωδεκάτην δὴ τήνδε παραί σε·οὸ ἔκλυον ὀμφήν,
δωδεκάτην δή ταύτην παρά σου ἤκουσα θείαν φωνήν,

5 σεῦ φα,ιιένον·’ἶ σε δέ γ’8 αὐτόν, ἑκηβόλε, μάρτυρα θείην.9 σοῦ εἰρηκότος μοι, σε δ’ αὐτὸν τὸν οἷπό μακρόθεν λάμποντα
τίθημι. καὶ ἄλλους δὲ πολλοὺς περὶ τούτου εἷπε στίχους ὁ

αὐτὸς Ὀ.· ἔφρασε δὲ ὥς ἐκ τῶν προειρημένων στίχων ποιητικῶν ἐξέθετα καὶ οὐκ ἐνεδέχετο ἐντάξαι τό πλῆθος τῶν στίχων Ι 7* Dînd- ἐν τῆι συγγραφῆι ταιῖτηι. Vs. 1—«3 praebet etiam ex
eodem fonte Μαρτύρ. τῆς Ἁγ. Αίκατερίνης ΙΙΙ 11 p. 51 Viteau

ἔπειτα Ὀ. ὃ περίβλεπτος ἐν τῆι αὐτοῦ Θεογονίαι οὕτω πως ιῖπευχαριστιῦν τοῖι Ἀπόλλωνι· Ὦ ἄνα,.. πτερύγεσσιν.
1 ὦ ἄναξ Μαι, ὦναξ Scaliger]’Ὦ ἄνα Cedren. Martyr. Tzetz. cf. Bentl. Epist. ad Minium Opusc. phil. Lips 1781, 456. 2 πανὸερκής Martyr. 3 Ἠἑλιε Cedren. Tzetz.] ἧὲλιε Martyr. ίἩλιε Mal. 4 χρυσέοισιν Oxon., χρυσησιν Tzetz.; χρυσέηισιν Herm. 5 ἀειρόμενε Cedren. Tzetz.] ἀερόμενε Mal. 6 παραὶ σέο Bentl.J παρὰ σεῖο Μαι, περί σου Cedren., πυρίσσοον Scaliger, περισσὴν Herwerd. Herm. V 1871,141. 7 σεῦ φαμένου Bentl.]
σεῖο φαμένου codd. θείμην Herwerd.
Orphie. coll. Kem.

8 σὲ δέ γ’ Bentl.] σε δὲ αὐτόν codd.

9 θείην codd.,
10

146

mp0]. Διοιόι ΕΝ p.4 432141111“): M

62-—-65

Herm. XXXII; Lob. I 417. 468; Schuster 24; Rohde Psyclze 1Ιὸ 113 n. 1; Gruppe Suppl. 694; Maafi Orph. 185 n. 24.

Ad vs. 1 v. 'The0phil. ad Autolyc. ΠΙ 17 p. 128 b (230 Otto) οὐχὶ καὶ ὀἱ ποιηταὶ Ὅμηρος καὶ (Ησίοδος καὶ Ὀ. ἔφασαν ἑαυτοὺς απὸ θείας προνοίας μεμαθηκέναι et fl‘. 49 init.; ἃᾶ VS. 3 cf.
cod. Monac. 70 Hermeticum ab Heegio Catal. codic. astrol.

graec. VIII 2, 156, 6 editum ὁρκίζω σε (Ἱῖλιε ἄψαυστε, ιέκατέργαστε, ἡμεροφεγγής, εἰς τὸν χρονικόν σου κύκλον καὶ εἰς τοὺς
τέσσαράς σου καιροὺς καὶ εἰς τὴν ὁδόν σου καὶ εἰς τὰς ἀκτῖνάς

σου καὶ εἰς τὰς πτέρυγας σου καὶ εἰς τὰς ἐνεργείας σου κτλ. 63. (44) Etymol. M. 231, 21 s. Πγας (Natalis Comes

Mytholog. Ven. 1568, 194). Edo ex Etym. genuin. (A [Van 1818],
B [Marc.]), cuius lectionem mecum comiter communicavit

R. Reitzenstein. Πγας παρὰ τὸ ἐκ γῆς ἰέναι· οἷον· οὓς καλέουσι,Γίγαντας ἐπώνυμον ἐν μακάρεσσιν,1 οὕνεκα Γῆς ἐγένοντο καὶ αἱᾷιατος Οὐρανίοιο. οὕτως Ὀ. ἐν τῶι 1ῗῖ Ἱεροῦ λόγου.
1 MAK... cod. B, qui quae sequuntur non habet. 2 ἐν τῶι ÏŸ in cod. A]

numerus baud dubie depravatus, ἐν τῶι ὀγδόωι τοῦ ἱεροῦ λόγου praebet Sylb.

_L0b. I 469. 508. 714; Susemihl Ind. III 11. 2. Cf. Hesiod. Theogon. 105 κλείετε δ’ ἀθανάτων ἱερὸν γένος αἰὲν ἐόντων, οἳ Γῆς τ’ ἐξεγένοντο καὶ Οὐρανοῦ οἷστερόεντος,
Νυκτός τε δνοφερῆς...; 11'. 32 a VS. ὃς b I—III VS. 3; Hymn.

XXXVII (Τιτάνων) VS. 1 Τιτῆνες,Ταίης τε καὶ Οὐρανοῦ οἷγλαὰ
τέκνα. l

64._îDamasc. De princ. 111 (I 285, 7 Rue.) τί όὲς ὁ θεῖος
Ὀ. οὔ πολλοὺς θεοὺς Ιὦφίστησιν ἄπο τοῦ Χρόνου μέχρι τοῦ

πρωτογόνου Φάνητος,· αὐτὸς δὲ ὁ πολυτίμητος ἡμῖν φιλόσοφος ὁ Πλάτων οῦχὶ τρία οιψπεράσματα ουμπεραίνεται ἐπὶ τοῦ ἑνὸς ὄῗντοςῖ,· ταύτὸν δὲ εἰπεῖν, οῦ τρεῖς νοητὰς παραδίδωσι θείας τάξεις αλλήλων διαφερούσας,' ὥστε ζητητέον, ὅπως ταῦτα (an ταύτὰὲ) νοοῦντες οἵ τε θεοὶ καὶ οἱ θεῶν ἅγχίσποροι ἄνδρες παραδεδώκασιν αὐτίκα τοῖς θεουργοῖς,οἱ θεοὶ,πῶς τὰς νοητὰς
ἕκδεδιόκασιν τριαδας;’

Lob. I 470; HolWerda 303;
65. (56) Ioann. Malal. Chronogr. IV 89 p. 74 Dind. m Georg.

Cedren. I 102, 8 Bekk. (v. etiam I 148, 7) m Suid. s. Ὀρφεύς. ἔστι δὲ ἅπερ ἐξέθετο Ὀ. ταῦτα. ὅτι ἐξ οἷρχῆς ἀνεδείχθη τιόι Χρόνωι ὁ Αἰθὴρ ιῖπό τοῦ θεοῦ δημιουργηθεὶς καὶ

οἵω-’66

115m!,ιοῇοι ΕΑ· [ειμμαωιιιιιε ων

147

ἐντεῦθεν κάκεϊθεν τοῦ Αἰθέρος ἦν Χάος καὶ Νὺξ ζοφεροὲ πάντα κατεῖχε καὶ ἐκάλυπτε τα ὖ.τό τὸν Αἰθέρα, σημαίνων τήν Νύκτα..πρωτεύειν, εἰρηκώς ἐν τῆι αὐτοῦ ἐκθέσει άκατάληπτόν τινα καὶ. πάντων ὑπέρτατον εἶναι καὶ προγενέστερον

δὲ καὶ δημιουργὸν ἁπάντων καὶ τοῦ Αἰθέρος αὕτοῦ καὶ τῆς Νυκτὸς καὶ πάσης τῆς ὑπὸ τὸν Αἰθέρα οὔσης καὶ καλυπτομένης κτίσεως· την δὲ Γῆν εἶπεν ὑπὸ τοῦ σκότους άόρατον οὖσαν· ἔφρασε δὲ ὅτι τὸ φῶς ῥῆξαν τόν Αἰθέρα ἐφώτισε τὴν Γῆν καὶ πᾶσαν τὴν κτίσιν, εἰπών ἐκεῖνο εἶναι τὸ φῶς τό ῥῆξαν τὸν Αἰθέρα τό προειρημένοι· τὸ ὑπέρτατον πάντων, οὗ
ὄνομα ὃ αὐτὸς Ὀ. άκούσας ἐκ μαντείας (V. fl‘. 62) ἐξεῖπε

Μῆτιν Φάνηῖτα ἸΙρικεπαῑο’1··ῑ ὅπερ ἑριιιηνεῦεται τῆ( κοινῆι
γλεόσσηι βουλή, φῶς, ζωιοδοτήρ·2 εἰπών ἐν τῆι αὖτοῦ ἐκθέσει τας αὐτας τρεῖς θείας τοῖν ὀνομάτων δυνάμεις μίαν εἶναι δύνα-

μιν καὶ κράτος τοῦ μόνον θεοῦ, ὅν οὔδεὶς ὧραι, ἧστινος δυνάμεως οόδεὶς δύναται γνῶναι ἰδέαν ἢ φύσιν, ἐξ αὐτῆς δὲ τῆς

δυνάμεως τα πάντα γεγενῆσθαι, καὶ τῖρχας άσοηιάτους καὶ ἥλιον
καὶ σελήνην, ἐξουσίας καὶ ἄστρα πάντα καὶ γῆν καὶ θάλασσαν,

τα ὁρώμενα ἐν αὐτοῖς πάντα καὶ τα άόρατα.
1 Μῆτιν Φάνητα Ἡρικεπαῖον ΒθηῒΙ] μή τινα φαναι τὰ ἐρικεπεώ

Oxon.; Φ. H. 0m. Cedren. Suid.
βουλήν, φῶς, ζωήν Suid.

2 ζωή Cedren. I 147; ὅπερ ὠνόμασε

Lob. I 479; Roeper Lection. Abulpharag. 1 (Progr. Danzig 1844), 8. De Ericepaei nomine ac vi V. Waser RE? VI 452;

addendus est titulus avrae Hierocaesaljeensis fr. 31 p. 103 s. De
significatione ζςοιοδοτήρ V. Betll U’ïen. δῦναί. XXXIV 1912, 292. 66. (52). Procl. in Plat. Rempubl. ΙΙ 138, 8 K1: (V. Kroll

Philo]. LIII 1894, 561) τίνες δη οὖν αἱ δυάδες môme; πρῶτον μὲν οὖν ἐκεῖνό μοι δοκεῖ μη παρέργως ὁ Πλάτων ὀνομάσαι
χάσματα τὰς δύο δυάδας, ἄλλ’ εἰδώς καὶ τὸν θεολόγον Ὀρφέα τούτου, τιῦί ὀνόματι καλοῦντα τήν πασῶν κινήσεων καὶ προόδων

πρωτουργόν ἐν τοῖς νοητοῖς αἰτίαν, ἢν οἱ Πιηθ-αγόρειοι δυάδα’νοητὴν καὶ. άόριστον προσηγόρευον· a Αἰθέρα μὲν Χρόνος οὗτος άγήραος,1 (ἓφθιτόμητις
γείνατο καὶ μέγα χάσμα πελώριον ἔνθα καὶ ἔνθα

καὶ μικρὸν ὕστερον fr. 72. Vs. 2 καὶ μέγα... ἔνθα citant etiam Syrian. in Aristot. Metaph. B 4 p. 1000 b 14 (43, 30 Kr.), Simplic. in.Aristqt. Phys. 1V, 1 p. 208 b 29 (I 528, 12 Diels) ἔοικε δὲ τοιαύτη τις τότε τοῖζι·
10*

148

mPoi Λοιόῐ ΕΝ ΡΑΨΏΙΔῙΑΙΣ 1M

66 w67

‘Hôtôô‘ov ἐπιόν ἐπιπολάζειν ἐξήγησις τὸ Χάος εἰς χώραν μετα-

λαμβάνουσα. δηλοῖ δὲ οὔ χώραν άλλὰ πεπληθυσμὲτίγν τῶν θεῶν αἰτίαν, ἢν Ὀ. ἐκάλεσε. μετα γὰρ τήν μίαν τῶν πάντων (Ξνυμνεῖ ὡς μέτρον οὖσαν τῆς μυθικῆς

τὴν άπειροειδῆ καὶ’χάσμα πελώριον’ άρχήν, ἢν Ὀ. Χρόνον τῶν θεῶν γενέσεως,

Αἰθέρα καὶ τὸ (πελώριον χάσμα1 προελθεῖν φησι, τὸν μὲν τῆς περατοειδοῦς προόδου τῶν θεῶν αἴτιον, τὸ δὲ τῆς άπειροειδοῦς. καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ·

b οὐδέ τι πεῖραρ2 ὑπῆν,3 οὕ πυθμήν, οὐδὲ4 τις ἕδρα.
Procl. landat in Platon. Parmenid. 137 d VI p. 1120, 28 Cons.2

οὕδέ τι πεῖρας ὑπῆν, in Tim. 30a (I 385, 29 Diehl) χάσμα μὲν γάρ ἐστιν ὥς χώρατῶν εἰδῶν καὶ τόπος, οὔτε δὲ πεῖραρ οὔτε l 386 Diehl πυ 9μή ν οὔτε ἕ δρ α περὶ αὐτήν ἐστιν, ὥς ἄστατον καὶ ἄπειρον καὶ άόριστον οὖσαν· άζηχὲς δὲ αὖ σκότος καὶ αὐτῆ ὥς άνεὶδεον λαχοῦσα τήν φύσιν ὀνομάζοιτο ἄν- ὥστε καὶ’O. κατά τοῦτον τὸν λόγον οἷπό τῆς πρωτίστης τῶν νοητῶν ὑποστάσεως παράγει τήν ὕλην· ἐκεῖ γὰρ τὸ ἀζηχὲς σκότος καὶ τι) ἄπειρον, καὶ ταῦτα μὲν κρειττόνως τῶν ἐφεξῆς, τῆι δὲ· ὕληι τὸ άλαμπὲς δι’ ἔνδειαν καὶ τὸ ἄπειρον, οὐ κατά δυνάμεως περιουσίαν, άλλά κατ’ ἔλλειψιν, in Tim. 30 c. d (I 428, 4 Diehl) ἦν δὲ τὸ (διον ἐκεῖνο τοῦ τε Αἰθὲρος ἔγγονον καὶ τοῦ Χάους, τόν ὁ μὲν κατά τὸ πέρας ἵδρυται τῶν νοητῶν, τὸ δὲ κατά τὸ ἄπειρον. ô‘μὲν γάρ ἐστι ῥίζωμα τῶν πάντων (V. Empedocl. fr. 6, 1 Diels I3 226), τῶι δὲ οὐδὲν πεῖραρ’ὑπῆν (V. fr. 79). Nihil
addunt Syrian. in Aristot. Metaph. B 1 p. 990 a 1 (10, 12 K11), B 4 p. 1000 a. 19 (43, 12 K12), N 4 p. 1091 b 4 (p. 182, 18 ΚΓ.) et

Procl. in Tim. 24e (I 176, 13 Diehl), in Parmenid. 137d VI
p. 1121, 27 Cousfl; Damasc. De princ. 50 (I 100, 19 Rue).
1 ἀγήραος non ἀγήρατος v. fr. 54 n. 3. Proc1.; ἦν Simpl. F, ἔην Simpl. ΑΜ. 2 πεῖραρ Simplic. EF Prçcl. in
3 ὑπῆν Simpl. E Tim. 30:}; πείρας Simpl. Ald.; πεῖρας Procl. in Pa1'1_n. 137d.

4 οὐ Simpl. EF; οὐδὲ Ald.

Lob. I 472;

Kern De Theog‘on. 3;

Holwerda 290.

292.

300. 306. Hesiod. Theogon. 386 τῶν οὐκ ἔστ’ άπάνευθε Διὸς δόμος οὕδὲ τις ἕδρη.
67. (52) Procl. in Plat. Parmen. 139 b VII p. 1175, 7 Cons.2

ἄδιακρὶτων πάντων ὄντων κατὰ σκοτόεσσαν ὀμίχλην, φησὶν ὁ θεολόγος cf. Hieronymi Theogon. fr. 54. Huc etiam quadrat ἀζηχὲς σκότος fl‘. 66.

67-——70

IEPOI ΛΟῙὈΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

149

Lob. I 474; Kern De Theogon. 10; Holwerda 307, qui con—

iungit cum fr. 71 a. _ Imitantur Hymn. VI [V. fr. 87] (Πρωτογόνου) vs. 6 ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν άπημαύρωσας ὀμίχλην et Argonaut. 521 ἐν ô" ἔπεσαν (se. Δολιεῖς) Μινύηισι κατά σκοτόεσσαν ὀμίχλην.
68. (50) Procl. in Plat. Cratyl. 396 b. c p. 59, 14 Pasqu.

ὅτι τὸν Κρόνον διὰ τό ἀμέριστον αὐτοῦ καὶ ἑνιαῖον καὶ πατρικόν καὶ άγαθουργόν ἐν τοῖς νοεροῖς εἰς ταύτόν τινες ἄγουσι τῆι μιᾶι τῶν πάντων αἰτίαι, οὐ καλῶς λέγοντες· άναλογεῖ γὰρ αὐτῆι μόνον, ὦς καὶ Ὀ. τὴν πριότην πάντων αἰτίαν Χρόνον καλεῖ ὁμωνύμως σχεδὸν τῶι Κρόνωι, αἱ δὲ θεοπαράόοτοι φῆμαι (Kroll De or. Chald. 16 S.) τὴν θεότητα ταύτην τῶι ἅπαξ χαρακτηρίςουσιν λέγουσαι ἅπαξ ἐπέκεινα· τό γάρ ἅπαξ τῶι ἑνὶ συγγενές,

cf. 396c p. 66, 28 Pasqu. ὅτι ὁ μὲν Ὀ. πολὺ τῆς τῶν μύθων ἐξουσίας ἀπολέλαυκεν, καὶ πάντα τὰ πρὸ τοῦ Οὐρανοῦ μέχρι Ι 67 P“.qu τῆς πρωτίστης αἰτίας ὀνόμασιν ἐδήλωσεν, καὶ αὐτό τὸ ἄρρητον καὶ τῶν νοητῶν ἑνάδων ἐκβεβηκὸς Χρόνον προσείρηκεν, εἴθ’ ὅτι πάσης γενέσεως αἴτιον προϋπάρχον, εἴτε [ὅτι de]. Pasqu.; εἴθ’ ὅτι codd.] τὰ ὄντως ὄντα γινόμενα παραδιδούς (παραδίδωσι Kroll, qui ὅτι servat), ἵνα τὴν τάξιν ἐνδείξηται αὐτῶν καὶ τὴν τῶν ὁλικωτέρων πρὸς τὰ μερικιότερα ὑπεροχήν, ἵνα ἧι ταύτὸν
τὸ κατά χρόνον τῶι κατ’ αἰτίαν, ὥσπερ ἦ γένεσις τῆι τεταγ-

μένηι προόδωι, in Parmenid. 141 a VII p. 1224, 33 Cousfl, in Tim. 28h (I 280, 22 Diehl), 30a (I 385, 20 Diehl); Theolog‘. Plat. Ι 28 p. 68, 2 τοῖς μὲν, γαρ Ὀρφικοῖς καὶ διὰ τοῦτο τὸ
πρώτιστον αἴτιον Χρόνος προσείρηταις Syrian. in Aristotel.

Metaphys. B 4 p.’1000 a 19 (43, 23 Kr.) Χρόνον δὲ καὶ Ὀ. τὸ πρῶτον ἐκάλει. Lob. I 470. 69. Ioann. Philopon. De. aeternitate mundi IX 4 p. 332, 19

Rabe ἄλλα ταῦτα μὲν ὠς πολλοῖς ἤδη τῶν ἡμετέρων άποόῗεόέιγμένα παρίημι τοσοῦτον αὐτῶν ἐπιμνησθείς, ὥς δεῖξαι, ὅτι

κάνταῦθα τῆι τῶν μύθων άπάτηι συνενεχθεὶς ὁ Πλάτων θεὸν εἶναι τὸν κόσμον ἐκ τῶν Ὀρφέως λαβὼν άπεφήνατο,· idem XVIII 7 p. 631, 25 ὥστε, κᾶν λέγηι θεὸν εἶναι τὸν κόσμον, ἐκ τῶν Ὀρφικῶν λαβὼν ὁ I 632 Rabe Πλάτων τῆι τῶν ποιητῶν συνηθείαι μυθικώτερον άκολουθήσας θεὸν αὐτὸν εἴρηκεν. 70. (53) Damasc. De princ. 55 (Ι 111, 17 Rue.) καὶ γὰρ Ὀ.· ἔπειτα δ’ ἔτευξε μέγας Χρόνος1 Αἰθέρι δίωι ώεόν ἀργύφεον.. ·

150

IEPOI AOFOI EN ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ [ω’

70—71

| Μ Rue“τὸ γὰρ ἔτευξε δηλοῖ τι τεχνητόν, ἀλλ’ οὐ γέννημα· τὸ δὲ τεχίἠτόν, ἀλλ’ οὐ γέννημιιι,2 παμμικτόϊ ἐστιν ἐκ δυεῖν τοῦλαχιστοτ, ὕλης καὶ εἴδους, ἢ τῶν τούτοις ιῖἰίιλογούντων.
1 Κρόνος Μ; corr. Zoëga et Lob.
γέννα Μ.

‘2 ἄλλου γέννημα Ε, ι’ἒλλου

nia-(‘12: (ᾦ ἐὰν codd.) ἀργύφεον Orphei landat etiam Simplic.
in Aristot. Phys. I 3 p. 187 a 1 (I 147, 1 Diels); v. Procl. in

Tim. I 30 c. d (Ι 428, 8 Diehl) ταύτὸν τό τε Πλάτωνος ὢ· καὶ τὸ Ὀρφικὸν (ὄιον. Achill. Isag. in Arati Phaen. 4 p. 33,17 Maafi (Diels 113 172 11. 12 v. de fonte [an Posidoniusfl R. Reeh De Varrone et Suetonio quaestion. Ausonianae Diss. Hal. 1916, 40) τὴν δὲ· τάξιν, ἣν δεδώκαμεν τῶι σφαιρώματι, οἱ Ὀρφικοὶ λέγουσι,παραπλησίαν εἶναι τῆι ἐν (Μελιίῆ τὴν ἐν V; 0m. Μ) τοῖς ῶιοῖς· ὃν γὰρ ἔχει λόγον τὸ λέπυρον ἓν τῶι ιόιῶι, τοῦτον [ἔχειν add. Μ] τῶι παντὶ ὁ οὐρανός (τὸν οὖρανὸν VM: em. M336), καὶ ῶς ἐξήρτηται (ἐξερύηται V) τοῦ οὐρανοῦ κυκλοτερῶς ὁ (0m. V) αἰθήρ, οὕτω τοῦ λεπύρου ὁ ὑμήν, ibidem 6 p. 37, 8 σχῆμα δὲ κόσμου οἳ μὲν κωνοειδές [εἶπον add. M], οἳ δὲ σφαιροειδές, οἳ δὲ (ὀιοειδὲς, ἦς δόξης ἔχονται οἱ τὰ Ὀρφικὰ μυστήρια τελοῦντες. σαφηνείας δὲ· ἕνεκα πιθανῆς παρελήφθη τοῦ (ὄιοῧ ἡ (0m. V) εἰκῶν.”
Zoëga. Abhdlgn. 229; Lob. I 474; Kern De Theogon. 10; Grappe Suppl. 72611.; Holwerda 304.

7l. (54. 55) Procl. in Plat. Tim. 33h (ΙΙ 70, 3 Diehl)
τῶι δὲ δημιουργῶι συγγενὲς τὸ σφαιρικόν, ῶς καὶ αὐτῶι τὀερῶς

ἐν αὗτῶι τὰ πάντα περιέχοντι. τῶι δὲ παραδείγματι, διότι πρῶτως ἀπ’ ἐκείνου πρόεισι. προγονικὸν οὖν τὸ σχῆμα τοῦτό ἐστι τῶι κόσμιοι φανὲν μὲν καὶ ἐι· αὕτῶι τῶι κρυφίωι διακόσμιοι (v. Kroll De orac. Chald. 18 11.2)' τὸ γάρ _ a (τὸ δ’ add. Procl. in Cl'atyl.) ἀπειρέσιον κατά κύκλοι· ἀτρύτως ἐφορεῖτο A κατ’ ἐκείνην εἴρηται τὴν aigu" ἐναργέστερον δὲ όφθὲι· καὶ ἐν τῶι παντελεῖ ζώιωι· τὸ γὰρ b ῶρμήθη δ’ (ἶνα κύκλοι· ἀθέσφατοι) _,,,
περὶ ταύτης εἴρηται τῶι θεολόγιοι τῆς θεότητος’ ἔστι δὲ μᾶλλον ἐν τοῖς νοεροῑς θεοῖς.. α legitur- etiam ap..Procl. in Cratyl. 397 d p. 74, 29 Pasqu.,

in Parmenid. 1380 p. 1161, 24 Cons.2 qui ô‘d" initio habet, in Euclid. Elem. ΙΙ p. 43, 34 (ed. Basil. ιι.. 1533).

71—74!

ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ ΚΔ

151

Herm. XXXIII; 'Lob. Ι 475; Holwerda 306, qui sine varitatis specie versus ad Chaos aut Chaos cum Aethere refert et fingit a 2 ἀτρύτως ἐφορεῖτο κατὰ σκοτόεσσαν ὀμίχλην (fr. 67). De ovo Orphico cf. etiam fr. 57 et Plutarch. Quaest. sympos. Π 3, 1

p. 6356 ἐξ ἐνυπνίου τινος ἀπειχόμην (ιίιιόν πολὺν ἡδο <.. παρὰ τοῦτο ποιούμενος, ἐν ιόιιόι καθάπερ ἐν Καρὶ διάπειραν λαβεῖν τῆς ὄψεως ἐναργῶς μοι πολλάκις γενομένης· ὑπόνοιαν μέντοι παρέσχον..,ἳνέχεσθαι δόγμασιν Ὀρφικοῖς ἦ Πυθαγορικοῖς, καὶ τὸ οἷιόν, ὥσπερ ἔνιοι καρδίαν καὶ ἐγκέφαλον, ἀρχὴν ἡγούμενος γενέσεως ἀφοσιοῦσθαι (cf. test. ΒΓ. 214 et infra s. KAQAPfiIOJ).
72. Procl. in Plat. Rempubl. ΙΙ 138, 18 ΚΓ. V. fr. 66:

χάσμα δ’ ὑπ’ ἤέριον καὶ νήνεμος ἐρράγη αἰθήρ ὀρνυμένοιο Φάνητος. 73. (57) Lactant. Divin. instit. I, 5, 4—6 p. 13, 13 Brandt.
Ο. ραι est vetustissimus poctærwn et 'aequalis zÎpsomm (260mm, säqm'dem ὐναιῖίΐιιν inter Argonautas cum Tyndar-idz's et Hercule navigusse, deum verum et magnum πρωτόγονον1 appellat, quod ante z'psum nihil sit ge-nitmn,,ςειῖ al) ipso’ εἰπέ οιωίοίαῗ genemta, ezmdem et'iam Φιένηταῖ nommant, ριιοιί cum adhuc nikz'l 'esset, pr'imus ex infinito 3 apparuerät et extiteritx ιοιιὶιιο originem atque naturam ἱ 14 Bran“quia οοιιοῄυονο4 anima non potemt, ex aëre imnenso natum esse diæit:

πρωτόγονοςὸ Φαέθων περιμήκεοςὸ Αἰθέροςτ υἱόςὸ
alth enim amplius quod dz'ceret non habebat. 1 Πρωτωγονων B, corr. Ba', πρωτοτονον RV, urototonon M. post

aut ante graecum in nonnullis Codicibus invenitur primogem‘tum, in mg. V2 primigenitmn. 2 φανετα BS; _(pav,_11,rcc P, phanetâ M. post graecum prima apparc'tz'o P, ante q-uod est z'llzmn'natorem S. 3 m'hz'l fim’to PV, Fin1 finito B3. 4 conspicere BS. 5 προτοτονος M. 6 πηριμηκ(εος) Ρ, περιμηκ<εος> Β, περιμακεος S, περιμεκεος Μ. 7 <ηε>ρως Β, ιερος R, θερος Μ,

αἰθέρος Lob.; ἠέρος Struve.
Latina in SP.

8’σιος R, συιος S, νος
'

interpretatio

Herm. 465 n. 2; Lob. I 480; J. Th. Struye Fragm. Graec. ap. Lactant. examin. in progr. gymn. Regimdntani 1822 ε 0p. sel. I 1854, 124. '’ ἵ’

’ Vide περικαλλέος Αἰθέρος υἱός fl‘. 74. 74. (58) Proci. in Plat. Tim. 31 a (I 433, 31 Diehl) διὸ καὶ παρ’ Ὀρφεῖ κατὰ ταύτην τὴν ἰ:434 Dïehl τάξιν νοεριός ἐκφαίνεται, οἱς τοῦ κάλλους ἤδη προόντος ἐν τοῖς νοητοῖς τοῖς προό)

τοιςῆνωμὲνως καὶ-’συνεχῶς ὅΦιένης «

’

152

IEPOI ΛοΓοΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ Μ περικαλλέος Λὶἰθέρος υἱὸς

74—76

ὀνομάζεται1 καὶ ἁβρὸς >Ὲρως (fl‘. 83), ὅτι δὴ τῆς κρυφίου καὶ άρρήτου καλλονῆςῖ πρῶτος οὗτος ὁ θεὸς πεπλήρωται. διὸ κάλλιστος ὀνομάζεται, τῶν μετεχόντων τι) πρώτιστον ὃν, καὶ εἰ

πάντα τά νοητὰ ἥνωται ἀλλήλοις· οὐ γὰρ δεῖ διαιρεῖν αὕτὰ τοῦτον τὸϊ τρόπον εἶπ’ άλλήλων, δι’ τὰς’νοερᾶς τάξεις, ἄλλα μίαν αὐτῶν καὶ άδιαίρετον τὴν ἕνωσιν θεωρεῖτ’. ἱ
1 περικαλλὴς θεὸς ὀνομάζεται omissis ceteris ΟΝ fort. racle cwm Phanes

νε cem non sit ΑείῙιενίε Ῑέἰίιιε sed εκ ουο procreatus Diehl; περιβαλλέσθω θέρος υὶός ὀνομάζεται Μ, 2 καλλονῆς καὶ ιέρρήτου Ρ. Lob. Ι 480; Holwerda 301.

75. (40) Etymolog. Μ. p. 787, 29 SS. S. Φάνης· Φάνης Φάνητος· τὸν δὴ καλέουσι Φάνητά, ὅτι πρῶτος ἐν αἰθέρι φαντός1 ἐγένετο· Ὀ. οὕτως Ὦρος.
1 φαιτάς Α, αὐτός Β (R. Reitzenstein per litteras).

Herm. LII; Lob. Ι 481; Schoemann Op. acad. ΙΙ 10 n. 13. Unde Orphei versus restituerunt; v. e. g. Hermanni ad Argon.

p. 10 et Abelii tentamina. Ad eundem Ἱερῶν λόγων locum spec— tant haud dubie Argonautica 15 (test. 1112224):
Νυκτὸς άειγνήτης πατέρα κλυτόν, δι’ ῥα ψάτητα

ὁπλότεροι καλέουσι βροτοί· πρῶτος γὰρ ἐφάνθη.
Cf. etiam fl'. 85. Nomina Φάνης e Φαλῆς et Μῆτις (fl‘l'. 65.

83. 85) e Μὶτος (fr. 33) ficta esse infeliciter coniecit Kaibel
θοαί. Ναοῖιν. 1901, 515. 76. (64) Herm. in Plat. Phaedr. 2469 p. 138, 11 Couvr.

ἐπειὸῆ δὲ ὁ δωδέκατος ἀριθμὸς ἐκ <τοῦ>1 τελείου ἀριθμοῦ τοῦ
τρίτου καὶ τοῦ γενεσιουργοῦ τοῦ τετάρτου κατὰ σύγκρασιυῖ

άπεγεννήθη, ὅλον τὸν τῶν θεῶν περιέχων θεῖον διάκοσμον, τοῦ δὲ· τρίτου καὶ τετάρτου ιῖρχαὶ μονὰς καὶ δυάς, εἴη ἄν’,αοιτὶς μὲν ὁ Αἰθήρ, δυὰς δὲ τὸ Χάος, τριάς δὲ τὸ ιόιότ· v— τέλειοι· γάρ ἐστι -—«, τετριὶς δὲ ὁ Φάνης, ὡς καὶ3 Ὀ. φησι· τετράσιν ὀφθαλμοῖσιν ὁριό,ιιει·ος4 ἔνθα καὶ ἔνθα. Cf. eundem ibidem 244 a p. 91, 5 Couvr. τὸν δὲ· δέκα πάντα εἶναι τόι· ἀριθμὸν καὶ ὅλως τετρόμματοι· καὶ τετραπρόσωπον αὐτὸν ἡ θεολογὶα καλεῖ.
’ ἱ 1 τοῦ add. Couvr.
αυτος ΑΒ.

2 σύγκρισιν Μ.

3 καὶ om. M.

4 ὁρᾷ

Herm. p. 505 n. 5; Lob. I490; Rohde Psyche ΙΙ6 109 11.

76—79

IEPOI ΑΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

153

Sumpsit hunc versum Orphicus ex Aegimio fr. 188, 2 Rz.3 (ed. a. 1913) de Argo; Kern Herm. XXIII 1888, 482 n. 1; Wilamowitz IΖιίιε und Homer 412 n. 1. 77. Procl. in Remp. II 169, 28 Kr. ἔστιν δὲ τετρὰς ἡ Διο-

νυσιακή θεότης, τετραυγέα τετρακέρατον μυριάκις τῆς Ὀρφικῆς θεολογίας τὸν θεὸν ὑμνούσης. τετραυγέα haud dubie ad Phanetem (f1: 76) spectat, cum Zagrea τετρακέρι-ιτον significatum esse Rohdius Psychc II8 108
n. 2 suspicatus sit.

78. (65) Herm. in Plat. Phaedr. 246e p. 142, 13 Couvr. πρῶτωι γάρ τούτωι (se. τῶι Φιίνητι) ἡ θἐολογὶα παρέχει τοὺς ἳππους, ἅτε πρώτωι ἐκφοιτήσαντιτῶν οἰκείων ἀρχῶν, ἐπεὶ καὶ πρώτως1 ἐν τούτωι γίνεται γάμος καὶ ἁπλῶς ῶι ἐνέργειαν δίδωσι, τούτωι καὶ ἱππους παρέχει. αὕτῶι δὲ τούτωι πρώτωι τῶι ὃεσπότηι Φείνητι καὶ πτέρυγας όίδῶσι*
χρυσείαιςῖ πτερύγεσσι φορεύμενος ἔνθα καὶ ἔνθα.
1 πρῶτος Μ. 2 χρυσείαις Lob.; χρυσέαις codd.

Cf. eundem ibidem 246 a p. 122,19. Couvr. οὐ πρῶτος δὲ ὁ Πλάτων ἡνίοχον καὶ ἵππους παρέλαβεν, ἄλλα πρὸ αὐτοῦ οἱ ἔνθεοι τῶν ποιητῶν Ὅμηρος (Il. Θ 438),’O., Παρμενίδης (Diels I3 148 ἓν. 1,1)" ἀλλ’’ὑπ’ ἐκείνων μὲν ἅτε ἐνθέων ἄνευ αἰτίας (αἰτία Ast) εὶ’ρηται’ ἐνθουσιῶντες γὰρ ἔλεγον.
Herm. 505 n. 3. 4; Lob. I 491; Kern De Theogon. 49 et. Ilerm. XXIII 1888, 482 n. 1; Grappe Suppl. 731 n. 1; Immisch N. Jahrb. XXXV 1915, 5661 n. 19; Pohlenz Goett. Gel. 11m.

1916, 273 11. 1. Aristophan. Av. 696 (fr. 1) Ἔρως ὁ ποθεινός, στίλβων (V. fr. 86) νῶτον πτερύγοιν χρυσαῖν, εἰκώς ἀνεμώκεσι δίναις, Hymn. VI (Πρωτογόνου f1“. 87) VS. 2 (ὄιογενῆ, χρυσέαισιν ιῖγαλλομενον πτερύγεσσιν, LXXXII (Νότου) VS. 2 οἰκείαις πτερύγεσσι δονούμενον ἔνθα καὶ ἔνθα. Cf. Argonaut. 340 λαιψηρούς τ’ οἰνέμους αὔραις μίγα χρυσεοτιίρσοις.
79. (63) Procl. in Plat. Tim. 30 c. d (I427, 20 Diehl) τοιαῦτα

γὰρ περὶ αὐτοῦ καὶ ὁ Ὀ. ἐνδείκνυται περὶ τοῦ Φάνητος θεολογῶν. πρῶτος γοῦν ὁ θεὸς παρ’ αὗτῶι ςςόιων κεφαλὰς φέρει
πολλάς·

βρίμαςι ταυρείουςῖ εέφιεὶ<ς>3 χαροποῦ τε λέοντος, καὶ πρόεισιν ἀπὸ τοῦ πρωτογενοῦς ῶιοῦ, ἐν coït σπερματικῶς τὸ ζῶιόί· ἐστιν, ὃ καὶ ὁ Πλάτων συνιδών α’ὔτοζῶιον Ι428 Dïehl

154

[Εροι Λοιόι EN ΡΑΨΩΜΙΑΙΣ ιον

79mm

προσήγόρευοε τὸν,μέγιστον τοῦτον θεόν’ τί γὰρ. διαφέρει ἢ
τὴν κρύφιον αἰτίαν ιόιόν καλεῖν ἢ τὸ έκςοανὲν ἀπ’ ἐκείνης

ζιῦιονς τί γαρ ἄν ἐξ οἰιοῦ γένοιτο τοῖν πάντων πλὴν çœ’u'm; ἦν δὲ τὸ (ὄιον ἐκεῖνο τοῦ τε Αίθέρος ἔγγονον καὶ τοῦ Χάους,
(ἦν ὁ μὲν κατα τὸ πέρας ἵδρυται τῶν νοητῶν, τὸ δὲ κατα τὸ

ἄπειρον· ὁ μὲν γάρ ἐστι ῥίζωμα τῶν πάντων (V. Empedocl. Sllpl'a p.148), τῶι δὲ οὐδὲν πεῖραρ ὑπῆν fr. 66 b.
1 βρίμας Diehl collato Hes. s. βριμάζων· τῆι τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῆι, βριμὰς C, βριμας Μ, βριμοῦς N. 2 ταυρείους Diehl, ταυρίοι·ς C,

mfigiovç Μ, ταυρίοις P, ταύρου τ’ N.

3 ἀφιεὶ<ς> Diehl collato Procl. in
ἀφίει CMP, ὂφίας ς,

Remp. ΙΙ 181,7 Kr. τὰ δὲ ταύρων ἤχους ἀφιέντα.

ἠδ’ ὄφιος N; κριοῦ καὶ ταύρου τ’ ὄφιος χαροποῦ τε λέοντος L0b., κρίας,
ταυρείους, ὄφιος, χαροποῦ τε λέοντος Herm., κριοῦ καὶ ταύρου κεφαλὰς (s. κορυφάς) χαροποῦ τε λέοντος Herwerd. He-rm. V 1871,139; v. etiam

fr.81 διὸ καὶ ὁλικώτατον ζῶιον ὅ θεολόγοις ἀναπλάττει κριοῦ καὶ ταύρου
καὶ λέοντος καὶ δράκοντος αὖτιῦι περιτιθεὶς κεφαλάς,

Herm. 503 n. 9; Lob. I 490.

Hymn. Ἦ (Πρωτογόνου fr. 87) VS. 3 τανροβόαν (fl‘. 54 p. 131);
τετρακέρατος fr. 77.,

80. (66) Nonn. Abb. ad Gregorii Orat. in Iulian. I 141 n. 78 (Migne 36, 1028) N Suid. s. Φάνης Περὶ Φοίνητος καὶ Ἠρικεπαίου.1 ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς ποιήμασιν εἰσηνέχθη τοὶ δύο ταῦτα ὀνόματα μετά καὶ ἄλλων πολλῶν· (ὗν τὸν Φιίνητα εἰσφέρει αἰδοῖον ἔχοντα ὀπίσω περὶ τὴν πυγήν. λέγουσι δὲ αὐτὸν ἔφορον εἶναι τῆς ζωιογόνου δυνάμεως· ὁμοίιος δὲ· καὶ τὸν ἸΙρικεπαῖον1 λέγουσιν ἑτέρας ἔφορον εἶναι δυνάμεως. περὶ δὲ τοῦ2 ὁ πάντας καταπίνων θεούς7 (Or. XXXI 16; Kern De’1‘heog‘0n.44),

οὔ λέγει περὶ τοῦ Ἠρικεπαίου, οἷλλά περὶ τοῦ Κρόνου. ἤδη κατέπιε.

λέγεται

γὰρ οὗτος, οὓς ἔτεκεν υἱούς, πάλιν καταπιεῖν, καὶ ἐμέσαι οὓς

λέγεται λίθον καταπιεῖν ἀντὶ τοῦ Διὸς καὶ τοῦ

λίθου κατελθόντος ἐμέσαι πάντας. _ 1 Ἠρικαπαῖον et Ἠρικαπαίου codd. 2 τὸ δὲ Zoëga. Lob. I 491; ZOëga Abhdlg. 264; Beth Wien. Stud. XXXIV 1912,:288 n. 1.

· 81'. ' (62) Procl. in'Plat. Tim. 30 c. d (I 429, 26 Diehl) διὸ
καὶ ὁλικιότατον ζιῦιον ὁ θεολόγος ἀναπλάττει κριοῦ καὶ ταύρου
καὶ λέοντος καὶ δράκοντος αὕτοόι περιτιθεὶς κεφαλάς, καὶ. ἐν

αὐτιόι πρώτω( τὸ θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν (ὃς ζιόιωι. προότωι·’· θῆλυς καὶ γενέτωρ κρατερὸς θεὸς >ΙΙρικεπαῑος,1

81—82

ΙΕΡοῙΛοΓοι

min-(214114 IË 1M

155

l 430919111 φησὶν ὁ θεολόγος· αὐτοδί δὲ, καὶ,αἱ πτέρυγες πρῶτον (v; f1“. 78) καὶ τί δεῖ πολλά λέγειν,· εἰ γὰρ ἐκ τοῦ πρωτογενοῦς οόιοῧ τῆν πρόοδον ἔσχε, δηλοῖ καὶ ὅδε ὁ μῦθος, ὅτι τὸ πρώτιστον ζῶιόν ἐστιν, εἴπερ τὴν ἀναλογίαν προσήκει φυλάττειν· (ὃς γὰρ τὸ
(ὀιόν τὴν σπερματικὴν αἰτίαν τοῦ ζώιου προείληφεν, οὕτως ό

κρύφιος διάκοσμος ἑθινοειδοῖς περιέχει πᾶν τὸ νοητόν, καὶ ὠς τὸ ζιῦιον ἤδη διηιρημένως ἔχει, ὅσα ἦν ἐν τῶι ιόιῶι σπερματικῶς, οὕτω δὴ καὶ ὁ θεὸς ὅδε προάγει τὸ ἄρρητον καὶ ἄληπτον τῶν πρώτων αἰτίων εἰς τι) ἐμφανές. θῆλυς καὶ’γενέτωρ (se. ὁ Φάνης ιῖνυμίἐῑται) in Tim. 31 a (I 450, 24 Diehl). Lactaut.
Divin. inst. IV 8, 4 p. 296, 2 Brandt ν,ίεὶ forte existùnabimus (ex-{sti— mcwimus RV, existimabamus H) deum, εἰσιιί 0. puta'vz‘t, et mwrem esse et femz'nam, ραι)ιί aliter genem're non qu'iverz't (negm'erz't Η), nisi haberet m'm sexus ut'rz'usque, quasi a,th 2:17.96 secmn coierz't (zut εἰπε οοὶέιι non patate-rit procreare.’’
1 ἦρισκεπαῖος G cf. Diehlii adnotat. ad Procl. in Tim. I 324, 29.

Lob. I 490; Herwerden He'rm. V 1871, 139.

s2. (68) Prole in Plat. Tim. 33 c (Π 85, 23 Diehl) οὔτε ἅρα
ὀμμάτων δεῖται πρὸς τὴν ὅρασιν οὔτε (ὅτων πρὸς τήν ἀκοήν, καὶ ἔχει καὶ τοῦτο τι) ιῖνόμίιιατον κατ’ εἰκόνα τοῦ νοητοῦ θεοῦ, πρὸς ὃν (ἕπείκασται· καὶ. γὰρ ἐκεῖνον ἄνόμματον Ἔρωτεὶ φησιν ἔχειν Ὀ.·. ποιμαίνων πραπίδεσσιν ιῖνόμματον οᾶκύν ἔρωτα. οὕτω δη οὖν καὶ το πᾶν συνῆπται δι,ν ερωτος τοῖς πρὸ αὐτοῦ,
τὸ ἐν ἐκείνοις κάλλος διὰ τοῦ ἐν ἑαυτῶι βλέπον, τοῦτο δὲ οὐ

μερισταῑς αἰσθήσεσιν ὁρῶν. Idem in Plat. Tim. 396 (ΙΙΙ 101, 9 Diehl) διὸ δὴ καὶ Ὀ. Φάνητά τε τὸν θεὸν τοῦτον· προσηγόρευσεν (ὃς ἐπιφαίνοντα τὰς νοητὰς ἑνάδας καὶ ζιόιων αὐτῶι

μορφὰς ἀνέθηκεν (ὃς ἐν αὖτοΞι τῆς πριότης αἰτίας τῶν νοητῶν
ςώιιον ἐκφανείσης καὶ ἰδέας πολυειδεῖς (ὃς τοῖν νοητῶν ἰδεῶν

πριότως περιληπτικιόι, καὶ κληῖδα νόου προσειπών κλεῖν [τε del. Schneid.] αὐτὸν ἐκάλεσε τοῦ νοῦ, διότι περατοῑ πᾶσαν τήν νοητὴν οὐσίαν καὶ συνέχει,τήν νοεροὶν ζωιήν. πρὸς δή τοῦτον τὸν τοσοῦτον θεὸν ὁ δημιουργὸς ιῖνήρτηται τοῦ παντός, νοῦς μὲν καὶ αὐτὸς (ὄν, ὥσπερ εἴπομεν πρότερον, ἄλλα νοερός νοῦς (ὃς νοῦ διαφερόντως αἴτιος. διὸ καὶ ὁρᾶν λέγεται-τὰαὕτοζῶιοιϊ· ἴδιον γὰρ τὸ ὁρᾶν τῶι· νοερεόν θεῶν, ἐπεὶ τόν γε νοητὸν ἰἷοῦν καὶ εἶνόμματον ὁ θεολόγος προσηγόρευσε· λέγει γοῦν περὶ αὐτοῦ· ποιμαίνω ι· m ἔρωταῐι’ἔστι γάρ, αὐτοῦκαὶ τὸ ἐνέργημα

156

ΙΕΡΟῙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

82-83

νοητόν. νοῦς δὲ ὁ δημιουργὸς (ὃν οὐκ ἔστι τῶν μετεχομένων, ἵνα τῶν ὅλων ῆι δημιουργὸς καὶ ἵνα δύνηται πρὸς τὸ αὐτοζεόιον ὁρᾶν· άμέθεκτος δὲ ὢν ὄντως νοερός ἐστι νοῦς, καὶ διά μὲν τῆς ᾶπλῆς νοήσεως’συνῆνωται πρὸς τὸ νοητόν, διᾶ δὲ τῆς ποικίλης εἰς άπογέννησιν σπεύδεί τῶν δευτέρων. ἐκείνην μὲν αὐτοῦ τῆν νόησιν ὅρασιν προσείρηκεν ὁ λόγος, ὥς διὰ τῆς ἁπλῆς νοήσεως προϊοῦσαν καὶ εἰς άπογέννησιν τῶν δημιουργικῶν ἔργων l 103 Diehl προχωροῦσαν. καὶ ὁ μὲν Πλάτων ὁρᾶν αὐτὸν εἰς τι) αὐτοζεόιον εἶπεν, ὁ δὲ Ὀ. καὶ ἐπιπηδᾶν αὕτοόι καὶ καταπίνειν δειξάσης μέντοι (μέσηςῖ Diehl) τῆς Νυκτός· οἷπὸ γὰρ ταύτης νοητῆς οὔσης ἅμα καὶ νοερᾶς ὁ νοερός νοῦς συνάπτεται πρὸς τὸ νοητόν. Citant eundem versum etiam idem in I Alcibiad. 103 a p. 373, 9 Cons.2 et Olympiodor. in Plat. Phaedon. 78h p. 75, 15 Norv. (ὃ καὶ Ὀ. ἐσημήνατο, νοητὸν βουλόμενος εἰπεῖν τὸν Ἔρωτα· ἔφη γὰρ κτλ.)
Lob. I 494; Holwerda 302; Kroll De orac. Chald. 25. Num de Phanete cogitandum sit, valde dubium; haud scio an versus ad Iovem referendus sit; cf. Holwerda.

Hymn. LVIII (Ἑρωτος) VS. 4 διφυῆ, πάντων κληῖδας
ἔχοντα. Cf. Theocr. XI 80 οὕτω τοι Πολύφαμος ἐποίμαινεν

τὸν ἔρωτα, Anon. Anthol. XII 99 ἤγρεύθην ὑπ’ Ἔρωτος, ὁ μηδ’ ὄναρ οὐδὲ μαθεόν πω (Duebn.] περ cod.) ἄρσενα ποιμαίνειν θεσμὸν ὑπὸ κραδίας-ἠγρεύθην. 83. (70) Procl. Plat. I Alcibiad. 103 a p. 376, 10 Cons.“2 καί μοι δοκεῖ καὶ ὁ Πλάτων εὑρών παρ’ Ὀρφεῖ τὸν αὐτὸν τοῦτον θεὸν καὶ Ἔρωτα καὶ δαίμονα μέγαν (V. fr. 85) άποκαλούμενον, οἷνυμνῆσαι1 καὶ αὐτὸς ἐπὶ τοῦ’Ἑρωτος τὸν τοιοῦτον ὕμνον· περὶ μὲν γᾶρ τοῦ νοητοῦ νοῦ λέγων ὁ θεολόγος ἁβρὸς Ἔρως -- φησὶ —— καὶ Μῆτις άτάσθαλος καὶ πάλιν· οἷσιν ἐπεμβεβαώς δαίμων μέγας αἰὲν ἐπ’ ἴχνι]·2
1 ᾶνυμνῆσαι Holwerda; άγαπήσεται Α, ἀγαπῆσαι cett. codd., ἀγαπήσειαι Herm. 2 ἐπ’ Ξᾷνη Bentl. Epist. ad Mill. (Opusc. Lips. 1781), 455,

ἐπίσχνη codd., ἐποιχνεῖ Lob. Herm. 508 n. 15; Lob. I 495; Holwerda 304.

Hymn. LII (Τριετηρικοῦ) vs. 10 (cf. Β. Keydell Quaest. metr.
de epicis Graec. recent. diss. Be'rlz'ln 1911, 30 et Ludwich Berl.

phil. W'ochenschr. 1912, 1339) Εὔχ. πρὸς Μουσ. 31 Δαίμονά τ’ ἠγάθεον καὶ Δαίμονα πήμονα θνητῶν, Δαίμονας οῧρανὶους τε καὶ ἠερίους κτλ. et Hymn. LXXIII (Δαίμονος) VS. 1 Δαίμονα

83-—85

IEPOI Λοιόι

ΡΑΨΏΙΛΙΑΙΣ 1m"

1.57

κικλήσκω μεγάλων (μεγάλαν codd.) ἤγήτορα φρικτόν. κτλ.

Par-

menidis Δαίμονα Orphicorum relig‘ionem sapere censet Erwin Pfeîffer Studz'en,e’mn antilcen Stemglauben Στοιχεῖα ΙΙ 1916, 126.

84. Damasc. De principiis 189 (ΙΙ 65, 14 Rue.) τοῦτο δὴ τὸ ἄπειρον οἵ τε θεοὶ κεκλήκασιν ὑπέρκοσμον βυθόν ίοἳ τὸν ὑπέρκοσμον πατρικὸν βυθὸν ἴστε νοοῦντες’ (Kroll De Ol‘ac. Chald. 18), καὶ ὁ Ἑλλήνων ἔτι θεολόγος· ὄμβρον άθέσφατον καταχεῦαι τὸν Φάνητά λέγων άπὸ τῆς ἑαυτοῦ ἄκρας κορυφῆς.
Kern.Herm. XXIII 1888, 483 11.1V; Holwerda. 308.

85. (61) δαίμονα σεμνόν, Μῆτιν σπέρμα φέροντα θεῶν κλυτόν, ὅν τε Φάνητα πρωτόγονον μάκαρες κάλεον κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον compositum ex Procl. in Plat. Tim. 31 a (I 451, 6 Diehl) οἷεὶ ἄρα τὸ δημιουργικὸν αἴτιον ὁμοιοῦται μὲν τιόι παραδειγματικῶι,
πρόεισι δὲ εἰς πλῆθος άπὸ τῆς νοητῆς ἑνώσεως. ταῦτα μὲν οὖν καὶ ἐν ἄλλοις. ὅτι δὲ· τὸ αὕτοζιόιον μονότητι χαίρει, δε-

δήλωται καὶ διά τῶν Ὀρφικῶν θεολογιιόν· κύει1 γάρ ὁ κατά
τὸ ιόιὸν θεός, δηλονότι ζιόιον εἶφ’ ἑαυτοῦ, καλεῖ δὲ ὅμως αὐτὸν Ι δαίμοναῗ2 σεμνόν,

Μῆτιν σπέρμα φέροντα θεόκλυτον3
et in Plat. Cratyl. 391d. e p. 32, 29 Pasqu. καὶ δια τοῦτο καὶ

ἡ τελεστικῆ πάσα μέχρι ταύτης ἄνεισι τῆς τάξεως ἐνεργοῦσα θεονργικιός, Ι 33 Pasqu- ἐπεὶ καὶ Ὀ. πριότην ταύτην ὀνόματί φησιν ὑπὸ τῶν ἄλλων καλεῖσθαι θεῶν· τὸ γάρ εἶπ’ αὐτῆς προϊὸν φῶς γνωστῆν αὐτὴν τοῖς νοεροϊς καὶ ὀνομαστήν ιῖπέφῆνεν· λέγει d" οὕτως· (Μῆτιν...’Όλυμπον’· ἄλλ’ ἐπὶ μὲν τῶν θεῶν ἥνωται τό τε ὀνομάζειν τοῦτο καὶ τὸ νοεῖν, καὶ άμφότερα δια τῆν τοῦ φωτὸς αὐτοῖς ὑπάρχει μετουσίαν, ô‘προΐεται πᾶσιν ὁ μέγιστος Φάνης et p. 33, 20 ἔστιν δ’ οὖν καὶ μένοντά τινα ὀνόματα ἐν τοῖς θεοῖς, δι’ οἷν οἱ καταδεέστεροι τούς προτέρους

καλοῦσιν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ Φάνῆτός φησιν, Ὀ. VS. 2 Μῆτιν σπέρμα φέροντα θεῶν, κλυτὸν (καύτὸν codd.; corr. Bentl.) Ἠρικεπαῖον habet Damasc. De princ. 98 (I 251, 20 Rue.);
idem Μῆτιν-θεῶν. 89 (I 217, 27 Rue.) et 53 (Ι 107,13);

σπέρμα —— κλυτὸν Procl. in Tim. 31 a (I 450, 11 Diehl). Vs. 2. 3. ὅν τε Φ.--’Όλυμπον Procl. Crat. 395a p. 48,16 Pasqu. et ὅν τε Φ.-κάλεον idem in Tim. 41a (ΙΙΙ 209,1 Diehl). Cf. Damasc. De princ. 111 (I 286, 15 Rue.) εἰ δὲ. ὁ παρ’ Ὀρφεῖ πρωτόγονος

IEÎ’ÛÎ ΛΟΙὈῙ ΕΝ ΙΗἿὮῘΔΙΛῙΣ [Μ’

SES—«86

θεὸς ὁ, πάντων σπέρμα’φέρων τῶν θεοῖν α’πό τοῦ αἷιοῦ

πρῶτος ἐξέθορε καὶ ἀνέδραμε, τίς μηχανή τὸ μὲν (ὀιὸν ἐξηγεῖσθαι. τὸ ὄν, τὸν δὲ εἷπό τοῦ ὄντος ἐκθορόντα πρωτόγονον θεὸν (Éru— gnze‘î'v; πῶς δὲ ἔχει λόγον οὐσίας μὲν διττιές ὑποτίθεσθαι, καὶ ζωᾶς ὁμοίως, εἰ δὲ μή, νόας τε καὶ ψυχας, τούς μὲν ἅμεθέκτους,
τούς δὲ μεθεκτούς, ἑνιίὸας δὲ πείσας μεθεκτάς, ἐν αἷς μάλιστα

τὸ ἄμέθεκτον ἔπρεπεν, Procl. in Tim. 29 a. b (I 336,15 Diehl) αὐτὸς δὲ (sa. ὃ Μῆτις) ὁ Διόνυσος καὶ Φάνης καὶ ἸΙρικεπαῖος συνεχῶς ὀνομάζεται. πάντα ἄρα μετείληχεν ἀλλήλων τά αἴτια καὶ ἐν ἀλλήλοις ἐστίν, ὥστε καὶ ὁ τὸν δημιουργὸν λέγων ἐν αΰτοῖι τὸ παράδειγμα περιέχειν ἔστιν ὅπηι φησὶν ὀρθῶς, καθιξπερ ὃ θεῖος’ᾖὲμβλιχος διατάττεται καὶ ὃ τὸ παράδειγμα ὁημιουργόν (ἰποφαινόμενος, ὥσπερ ὃ γενναῖος Ἀμέλιος. ἑώρα γάρ ὃ μὲν ἐν τῶι παραδείγματι δημιουργικὸν,ἶὸίοηια προϋπάρχον· ἐκεῖ γαρ ὃ πρώτιστος ἐστι Ζεὺς καὶ διὰ τοῦτο ἐποίει τὸν Φάνητα- δημιουργόν· ὃ ὁὲ ἐν τῶι δημιουργοῖι τὸ παράδειγμα· ἦν γάρ καὶ ἐν τούτωι καταποθεὶς ὁ ΒΙῆτις· καὶ, διὰ τοῦτο εἰς ταύτὸν ἦγε τῶι ὃημιουργικοὸι τὸ παραδειγματικὼ) αἴτιον.
1 κύει N cum Damascio (fr. 60), κλύει CMPÇ. 2 (εὐ>δαίμονα Lob. 3 θεοκλυτῷ νῶ Μ, θεῶ κλυτῶ vu)“0., θεῶν κλυτόν in Cratyl. Herm. VIII 12; 461 n. 19; Lob. I 481; Schuster 90 n. 1; Kern De Theogon. 34; Zeller Zc’itsclw. ποίεε. Theol. XLII 1899, 241

== Kl. Schr. ΙΙ 160. Cf. fr. 75. 86. (59) Herm. in Plat. Phaedr. 247 c p. 148, 25 Couvr. καὶ πρῶτος καταλάμπεται ὁ οὐρανὸς· ὑπὸ τοῦ θείου φωτὸς τοῦ Φείνητος· τὴν γὰρ Νύκτα ἡνῶσθαι αὐτῶι φησι· Ι 149 00‘“?Πρωτόγονόν γε μὲν οὔτιςῑ ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν, εἰ μῆ Νὺξ ἱερή μούνη· τοὶ δ’2 ἄλλοι ἅπαντες3’θαύμαζον4 καθορῶντες ἐν αἰθέρι φέγγος ἅελπτονῦ τοῖον ἅπέστραπτεθ χροὸς ἀθανάτοιο Φάνητος. Vs. 3. 4 laudat Procl. in Tim. 3_Od (I 435, 3 Diehl), qui vs. 4 ιῖπέστιλβε legit ut Damasc. De princ. 133 (ΙΙ 12, 13 Rue. v. Addend. p.384) νοητὸν ἄρα ἐστὶν τὸ πρῶτον παράδειγμα καὶ τὸ πρῶτον τῆι νοήσει σύμμετρον, διὸ καὶ εἶδος ἤδη καὶ καλλιστον τῶν νοουμένων, οὐχ ὅτι πρῶτον, ἄλλ’ ὅτι μάλιστα ἐκφανὲς καὶ, στίλβον ἐναργέστατα, καὶ τὸν Φάνητα αὐτοῦ, ἐνδεικνύμενον’τοζον ἀπέστιλβε χροὸς (χρόνος codd.) (ἷθανάτοιο _ Œdz‘zyrog"

86-——87

ῙΕΡΟῘ ΑΟΙὌῘ ΕΝ ΡᾸΨῼΙΔΙΑΙΣ Kd’

159

φησὶν Ὀ. Cf. etiam Procl. Theol. Plat. ΙΙΙ 21 p. 161, 46’τοῦτο γάρ ἐστι τὸ,φανότατον τῶν νοητῶν ô νοῦς ὁ νοητὸς καὶ τὸ ιῖποστὶλβον φιός τι) νοητὸν, ὅ καὶ τοὺς τὀεροῦς θεοὺς ἐκ-

πλήττει φανὲν καὶ ποιεῖ θαυμάζειν τὸν’πατέρα (se. Αἰθήρ V. in Tim. 41 a (ΙΙΙ 208, 29 Diehl), καθάπερ φησὶν ὁ Ὀ. Iovem intelligit Damasc. De princ. 113 (I 291,18 Rue.) Ὅ τε γὰρ Ἑλλήνων θεολόγος Ὀ. πρῶτον ἐποίησε τὸν Φάνητα καθορῶμενον ὑπὸ τῶν θεῶν, ἄλλως τε καὶ τῶν νοεροῐν, ὦν ἐστι καὶ ὁ δημιουργός οἵ τε ἐκδεδωκότες θεοὶ τα πολυτίμητοι λόγια τοὶς πρώτας ἡμῖν τριάδας παραδεδώκασι ταύτας τας νοητάς, οὖν τὸν ὑπερκόσμιον βυθὸν (V. frf55) ἐἰδέναι (καὶ add. ΒΕ) νοοῦντα ἀπαγγέλλουσι τοὺς τποερούς θεούς quem iniuria sequitur Holwerda. Procl. in Plat. Tim. 39h (ΙΙΙ 82, 31 Diehl) διχῶς ἄρα θεωρήσομεν τὸν ἥλιον, καὶ ὥς ἕνα τῶν ἕπτοὶ καὶ (ὃς Ι 83 Diehl ἡγεμόνα τῶν ὅλων καὶ ὡς ἐγκόσμιον καὶ (ὃς ὑπερκόσμιον, κοιθό καὶ προσλεὲἀιιπει τὸ θεῖον φῶς ιὸς τάγαθὸν την ἀλήθειαν την ἐκθεοῦσαν
τούς τε νοητοὺς καὶ τοὺς τόερούς ὃιακόσμους, ὡς ὁ Φάνης

παροέ τῶι Ὀρφεῖ προΐησι τὸ νοητὸν φῶς, ὃ πληροῖ νοήσεως πάντας τοὺς νοερούς θεούς, ὥς ὁ Ζεὺς νοερὸν καὶ δημιουργικὸν ἀνάπτει φώς εἰς πάντας τούς ὑπερκοσμίους. Cf. 30 c. d (I 428, 9 Diehl). ·
1 οὔτις codd., ὅστις Gesn., εἴ τις Schneid. ad Procl. in Tim. 2 τοὶ δ’

codd. cf. Koechly Opusc. philolog. I 237; οἱ δ’ Μ Gesn.

3 ἅπαντες orp.‘

Gesn., unde οἳ δέ τοι ἄλλοι Schneid. 4 θαύμαζον codd., ἐθαύμαζον Gesn. 5 ἄελπτον codd., Bentley; ἄληπτον Gesn., ἄληκτον Schneid. 6 ἀπέστραπτε

codd., ἀπέστραπται Gesn., ἁπαστράπτει Schneid., ἀπέστιλβε Procl. Damasc.
quod commendat etiam Aristophanes Av. 697 (fr. 1).

Herm. 506 n. 7; Lob.’ I 480; Schuster 22; Kern De Theogon. 14;
Herm. ΧΧῙῙῙ 1888, 481 11.1; Holwerda 301. 311.

Ad hos versus (vel simi1es) spectare videtur Eurip. Hyps. fr. LVII (ἓν. 2). 87. Hymn. VI Πρωτογόνου, θυμίαμα σμύρναν. ·
Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον

(ὄιογενῆ, χρυσέαισιν ιῖγαλλόμενον πτερύγεσσιν, ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ’ ἀνθρώπων, ὃς τε πολύμνηστον, πολυόργιον γιεῧρηκε παιᾶν’ι 5 ἄρρητον, κρύφιον, ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος, ὄσσων ὅς’σὲιοτόεσσαν εἷπημαύρωσας ὀμίχλην πιῖντη δινηθεὶςῖ πτερύγων ῥιπαῖς κατά κόσμον

160

[ΕΡΟΙ ΛΟΙὯΙ ΕΝ ΡΑΨᾩῙΔΙΑΙΣ ῙιῖςΓ

87—-—89

λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, (ἔφ’ οὗ σε Φίὶνητα κι. κλήσκω

ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ. Ἀνταύγην3 ἑλίκωπονῑ 10 οἷλλά μάκαρ, πὉλύμητι, πολυσπόρῆ βαῖνε γεγηθώς ἐς τελετήν ἁγίαν4 πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις.
1 ὅς τε πολύμνηστον, πολυόργιον εὕρηκε παιάν codd. v. Kern Herm.
LI 1916, 565 11.2; σπέρμα πολύμηστον,’πολυόργιον Ἦρικεπαῖον vulgo, v. Gesneri adnotat. ap. Herm. p. 260 11.; εὗρε παιᾶνα Hiller de Gaertringen.

2 δινηθεὶς Herm., δινήεις codd. αὐταυγῆ Gesn. 4 ἁγίην Herm.

3 Ἀνταύγην Herm., ἀνταυγῆ vulgo,

Cf. Herm. XXIV 1889, 501, ubi Rhapsodiarum locos con-

sentientes composui. Ad VS. 1 cf. LII 6 IÏQCMÔyor’, Ἠρικεπαΐε, θεῶν,πάτερ ἠδὲ καὶ υἱέ.
88. Lactant. Divin. institut. I 5, 13-——14 p. 15, 18 Br. Ovëdiws (Metam. I 21) quoqae in principz'o praeclam’ opcrz's (carminés R) sine alla noom'm's de‘ssrz'malatione a deo, quem fabo'c'catoc'em mmzdi, quem remm opifioem vocat, manda-m fatctar instructum. quodsz’ vel O. vel hz' nostri qaae flatm'a duoente scnsermzt in perpetmma defendz‘ssent, eandem quam nos sequimur doctrinaan comprehensa vcm'tatc tenm’ssent; idem Epitom. 3 p.678, 14 Br. O. principalem deum (liait, qm’ oaelam solcmque 0mn cetea'is astris, qui ter/rama, qui maria condiderit. Phanetem intelligendum esse per se patet; principalis πρω-

τόγονος (V. fr. 86) est. 89. (75) Lactant. Divin. instit. I 5, 4—6 p. 14 Br. hmw
(se. Φεὶνητα) ait (sc. Orpheus fr. 73) esse omlnz'zmz. deoa-Izmz parentem, quorum causa oaelum condidem‘t liberz'sqae prospeæerz‘t, «t habere'nt habitacalum sedemque commanem: '

ἔκτισεν ἅθανάτοιςῑ δόμον2 ἄφθιτον.3
παίωνα ἱῃίέασ· et ratéone (lamente intelleæz’t esse praestantissimam potcstatem,4 caelz' ac terme conditr‘icem. non poteo'at enùn diacre Iovem 6336 prmoz'pem rerwn, qui erat Satm'no gem‘tus, ozeque ÿæsum Satamum, qui caelo natas ferebatw; caelum autem tamqaam deam primam eonstz‘tuere non audobat, qaod videbat elementum esse mandé, quod z'psam egueriü auctore. haec eum ratio perduæe't aol deum illum primogem’twn, cm' adsz'gnat et frilmz't

prinoz'patam.

89—91

IEPOI AOI’OI EN ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ·

161

1 θανατοις S; αατανατοις Μ; αθιαᾸνατοις Ρ. 2 <δο>μον Β; λομον SM. 3 αφεισον Μ. interpretatio latina in P. 4 potentiam M. 5 egru‘erit B3, egeret Bl, genuerit SM.

Herm. 465 n. 2; Lob. I 496; cf. J. Th. Struve Fragm. graec.
ap. Lactant. examin. in programm. gymn. Regimontani 1822 = Op. sel. I 125; Holwerda 307.

90. (116) Procl. in Platon. Cratyl. 396 b. c p. 60, 26 Pasqu. ἦ δῆλον ῶς ὁ ὑπερουράνιος τόπος καὶ add. Pasqu. e Platone) άχρῶματος καὶ άσχημάτιστος καὶ άναφής οὐσία καὶ πᾶν τὸ νοητὸν πλάτος, ῶς μὲν άν ὃ Πλάτων (Tim. 31 a) εἴποι, τά τε νοητά ζῶια περιέχον (Pasqu.] περιέχων codd.) καὶ τήν l 61 Pasq‘l' μίαν
τῶν αἰωνίων πάντων αἰτίαν καὶ τάς κρυφίους τούτων άρχάς,

ῶς d" ἄν οἱ Ὀρφικοὶ φαῖεν, ἄνωθεν μὲν ὁριζόμενος τῶι Αἰθέρι, κάτωθεν δὲ τῶι Φάνητι ——— πάντα γὰρ τά μεταξύ τούτων συμπληροῖ τὸν νοητὸν διάκοσμον. Herm. in Plat. Phaedr. 247c (τὸν dà ὑπερουράνιον τόπον οὔτε τις ἱῖμνησέ πω τῶν τῆιδε ποιητὴς οὔτε ποτὲ ὑμνήσει κατ’ άξίαν) p. 146, 28 Couvr. εἰ μὲν ποιητὰς άκούοιμεν τοὺς τρίτους οἷπό τῆς άληθείας, τουτέστι τὸ
πλῆθος τῶν τῆιδε άνθρωπικῶν ποιητῶν, ῶστε ἐξαιρεῖσθαι τοῦ

λόγου Ὅμηρον καὶ Ὀρφέα ——— εἴρηται γάρ αὐτοῖς περὶ τοῦδε τοῦ
τόπου, καὶ ἹῙσιόδωι καὶ Μουσαίωι -, πρόδηλον τοῦ λόγου τὸ άληθές, ὅτι τῶν τοιούτων ποιητῶν τῶν πολλῶν καὶ τεχνικῶν (τεχνίτων Μ) Ι 147 00mm οὕδεὶς ἐφικνεῖται (άφικνεῖται Μ) ἐκείνων

άξίως, άλλὰ τῶν ἐνθέων ποιητῶν οἷος Ὅμηρος καὶ Ὀ. εἰ δὲ πάντας ἁπλῶς άκούοιμεν τοὺς ποιητὰς ῶστε καὶ Ὅμηρον καὶ Ὀρφέα περιλαμβάνεσθαι, δῆλον ὅτι καὶ ἑαυτὸν συμπεριλαμβάνει, ῶς οὐδὲ αὐτὸς άξίως εἶπεν δυνησόμενος· ῶς ἄν οὖν εἰ ἔλεγε (τὸν d'à ὑπερουράνιον τόπον οὐδεὶς μὲν τῶν άνθρῶπων τῶν ἐν τῆι ποιήσει ἀξίως ὑμνήσει, μόνος δὲ ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ τῶν Μουσῶν χορός).. Cf. frr. 99. 107. 9]. (81) Procl. in Πυθαγόρειοι ἔλεγον ἐν διχῶς, άλλως μὲν πρὸ γὰρ αἰθερία ἦ σελήνη·
σαφῶς·

Plat. Tim. 32h (Π 48, 15 Diehl) οἱ δὲ τῶι οὐρανῶι θεωρεῖσθαι τοῖ στοιχεῖα ἡλίου, άλλως dà μετά ἥλιον. γῆ μὲν τοῦτο μὲν οὖν καὶ ὁ θεολόγος εἴρηκε

μήσατο τ’1 ἄλλην γαῖαν2 οἷπείριτον. ἥν τε σελήνην άθάνατοι κλήιζουσιν, ἐπιχθόνιοι δέ τε μήνην, ἢ πόλλ’ οὔρε’ ἔχει, πόλλ’ ἄστεα, πολλοὶ μέλεθρα.3
Orphie. c011. Kern. 11

162

IEPOI ΛοΓοΙ EN ΡΑΨῺΙΛῙΑΙΣ KA' 1 μήσατο δ’ Q. 2 αἶαν δ’ ἄλλην γαῖαν Μ, αἶαν ἄλλην Ρ.
z

91—94 3 μέλα-

θρα P. Vs. 1. 2 praebet Procl. etiam in Tim. 40 b. c (III 142, 12 Diehl) incîpiens μήσατο δ’ sicut supra. Q.

Cf. eundem in Tim. 36d (Π 282, 11 Diehl) καὶ τῶν θεολόγων την σελήνην καλούντων γῆν διοὶ τὴν τῆς γῆς ταύτης οἰκειότητα πρὸς αὐτήν· κοινὸν γοῦν αὐτοῖς τὸ ἀποκρύπτειν τὸ
φῶς et 40 e (III 172, 20 Diehl). Herm. IX; Lob. I 499; Kern De Theogon. 53; Susemihl Ind. XV; Holwerda 308; Tannery Rev. philolog. XXI 1897, 191; Zeller Zez'tschr. wissensch. Theologz'e XLII 1899, 235 = ΚΖ. Schr. ΙΙ 155; Ῥ. Capelle De luna stellis lacteo orbe animarum sedibus

Diss. Hal. 1917, 3 n. 1. Cf. fr. 22 et Plutarch. De Is. et Osir. 367 c. d οἱ δὲ τοῖσδε τοῖς φυσικοῖς καὶ τῶν ἀπ’ ἀστρολογίας μαθηματικῶν ἔνια μειγνύντες Ίυφῶνα μὲν οἴονται τὸν ἡλιακὸν κόσμον, Ὄσιριν δὲ τὸν σεληνιακὸν λέγεσθαι. τήν μὲν γὰρ σελήνην γόνιμον τὸ φῶς καὶ
ὑγροποιὸν ἔχουσαν εὐμενῆ καὶ γοναῖς ζῶιων καὶ φυτῶν εἶναι

βλαστήσεσιν’ τὸν δ’ ἥλιον κτλ.
92. (82) Procl. in Plat. Tim. 38 c (ΙΙΙ 56, 4 Diehl) διὸ καὶ

ὥσπερ τὸν ἥλιον κατά ὥραν καὶ κατά ζῶιδιον εἰρήκασιν ἀμείβειν τοῖς μορφάς, οὕτω καὶ τήν σελήνην κατά ἑκάστην ἡμέραν, ὄφρ’ ἐν μηνὶ τρέπηι ὅπερ [ὁ del. Diehl] ἥλιος εἰς ἐνιαυτόν, ῶς φησιν ὁ θεολόγος (cf. in Tim. 220 [I 107, 29 Diehl] οὕτω γὰρ οἵ τε μῦθοί φασιν οἱ παρ’ Ἕλλησιν, ἤ τε τῶν Αἰγυπτίων ἐνδείκνυται παρά Ι 107 Dïehlâoatg [καὶ del. Diehl] περὶ ἡλίου λέγουσα μυστικῶς ῶς διαφόρους ἐν τοῖς ζωιδίοις ἀμείβοντος μορφάς et
Iamblich. De myster. VII 3 p. 253 Parth.). Procl. in Plat. Rempubl.

Π 58,10 Kr. καὶ ὁ ὅλος ἐνιαυσιαῖος κύκλος διήιρηται εἰς αὔξησιν καὶ μείωσιν· διὸ καὶ ὁ μηνιαῑος τῆς σελήνης κύκλος ἐνεικονίζεσθαι λέγεται τὸν ἐνιαύσιον τοῦ ἡλίου δρόμον· καὶ ὅ γε Ὀ. έν τῶι μηνὶ τρέπειν αὐτήν φησιν, ὅπερ ἥλιος ἐν ἐνιαυτῶι, τὸ (Schoell] τοὶ cod.) ἀνάλογον ἐπ’ ἀμφοῖν θεώμενος. Lob. I 499. 93. (81) Procl. in Plat. Tim. 40e (ΙΙΙ 172, 20 Diehl) καὶ γὰρ οὐρανίαν γῆν ([Taylor, καὶ codd.) ζτὴν σελήνην Ὀ. προσηγόρευσε.

γῆ αἰθερία ἡ σελήνη fr. 91.
94. (77) Procl. in Plat. Tim. 22 e (I 123, 2 Diehl) καὶ γάρ οὐ μόνον οἱ μαθηματικοὶ λέγουσι περὶ τοῦ μὴ πᾶν κλίμα γῆς

ἀνθρώπους ἔχειν, ἀλλά καὶ Ὀ. οὑτωσὶ διορίζων

94—97

ÎEPOI ΛοΓοΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ KA’

163

διώρισε δ’ άνθρῶποισι χωρὶς ἄπ’ άθανάτων ναίειν ἕδος, ἧι μέσος ἄξων ἠελίου τρέπεται ποτινεύμενος1 οὔτε τι λίην ψυχρὸς ὑπὲρ κεφαλῆς οὔτ’ ἔμπυρος, άλλά μεσηγύς.
1 δινεύμενος sive δινευμένου Herwerd. Herm. V 1871, 141 collato fr. ap.
Macrob. Sat. I 18 p. 105, 17 Eyss.2 (v. infra s. ΒΑΚΧΙΚΑ).

Herm. XIX p. 480; Lob. I 497; Holwerda 309; Zeller Zez'tschr.

wissensch. Theol. XLII 1899, 235 = K l. Schr. ΙΙ 155. 95. (83) Procl. in Plat. Tim. 21(1 (I 94, 13 Diehl) οὕτω γάρ καὶ παρ’ Ὀρφεῖ τά τῆς φύσεως ἔργα κλυτά προσαγορεύεται·
καὶ φύσεως κλυτά ἔργα μένει1 καὶ άπείριτος αἰῶν.
1 μένηι Lob.

Herm. XIX; Lob. I 500.

N

96. (79) Procl. in Plat. Tim. 410 (ΙΠ 227, 31 Diehl) τοῦτον (86.(Ί1λιον) γὰρ ἐπέστησε τοῖς ὅλοις ὁ δημιουργός (se. Φάνης)· καὶ φύλακ’ αὐτὸν ἔτευξε κέλευσέ τε πᾶσιν άνάσσειν, ῶς φησιν Ὀ.
Herm. XXV p. 485; Lob. I 497; Holwerda 308 contra quem ad Iovem versum referentem affero Procl. in Tim. 28 c (I 306, 10

Diehl) τούτους οὖν τοῦς τρεῖς νόας καὶ δημιουργοὺς ὑποτίθεται (se. Ἀμέλιος) καὶ τοὺς παρά τῶι Πλάτωνι (Tim. 40 e) τρεῖς βασιλέας καὶ τοὺς παρ’ Ὀρφεῖ τρεῖς, Φάνητά καὶ Οὐρανὸν καὶ Κρόνον, καὶ ὁ μάλιστα, παρ’ αῦτῶι δημιουργὸς ὁ Φάνης ἐστίν et in Tim. 30 a (I 390, 6 Dièhl) ὁ δέ γε Πλάτων Ὀρφεῖ συνεπόμενος ἐν τῶι δημιουργῶι πρῶτον εἶναί φησι τὴν τάξιν καὶ τὸ πρὸ τῶν μερῶν ὅλον. 97. (84) Procl. in Plat. Tim. (I 312, 5 Diehl) κρεῖττον δὲ τοῦ ποιητικοῦ τὸ πατρικόν· διόπερ ἐν τοῖς μέσοις, εἰ καὶ ἄμφω καθ’ ἑκάτερον, ἄλλά μᾶλλον μὲν πατὴρ ὁ πρότερος· ἔστι γὰρ πέρας τοῦ πατρικοῦ βυθοῦ (Kroll De orac. Chald. 18) καὶ ἦ πηγὴ τῶν νοερῶν· μᾶλλον δὲ ποιητὴς ὁ δεύτερος· ἔστι γὰρ
μονὰς τῆς ὅλης δημιουργίας. ὅθεν, οἶμαι, καὶ ἐκεῖνος μὲν

καλεῖται Μῆτις, οὗτος δὲ Μητιέτης, καὶ ὁρᾶται μὲν ἐκεῖνος,
ὁρᾶι δὲ οὗτος, καὶ καταπίνεται μὲν ἐκεῖνος, ἐμφορεῖται δὲ οὗτος

τῆς ἐκείνου δυνάμεως, καὶ ὅπερ ἐκεῖνος ἐν τοῖς νοητοῖς, τοῦτο οὗτος ἐν τοῖς νοεροῖς ἐστι’ πέρας γὰρ ὃ μὲν τῶν νοητῶν, ὃ δὲ τῶν νοερῶν ἐστι θεῶν’ καὶ περὶ ἐκείνου μέν φησιν Ὀ.· ταῦτα πατὴρ ποίησε κατὰ σπέος ἠεροειδές.
11*

164

IEPOI AOFOI EN ΡΑΨᾩΙΛΙΑΙΣ 1M

97—98

Herm. VI vs. 1; Lob. Ι 501; Kern De Theogon. 15. 105; Holwerda 310; Dieterich Nekyz'a? 159 n. 1.

Cf. Or. Chald. ταῦτα πατὴρ ἐνόησε, βροτὸς δέ οἱ έψύχωτο
Kroll De orac. Chald. 46. Dieterich 1.1. confert Hymn. XIII

Κρόνου VS. 5 αἰῶνος Κρόνε παγγενέτωρ.

Ad κατά σπέος expli-

candum Pherecydis μυχούς iam affert Lob. I 501 n. d. v. Kern De Theogon. 105.

98. (73) Procl. in Plat. Tim. 31 a (I 450, 22 Diehl) ὁ δέ γε Φάνης μόνος τε πρόεισι καὶ ὁ αύτός άνυμνεῐται θῆλυς καὶ γενέτωρ (fr. 81),,παράγει δὲ τοῖς Νύκτας, καὶ τῆι μέσηι σύνεστιν ὥς πατήρ· αὐτὸς ἑῆς γάρ 1 παιδὸς άφείλετο κούριονῖ ἄνθος.
1· ἑῆς γὰρ Gesn.] γὰρ ἑῆς codd., παιδὸς γὰρ Diehl; αὐτῆς γὰρ τεῆς
Damasc. 2 κούριμον CM et Damasc.; v. infra p. 165; correxit Herm.

Damasc. De princ. 244 (Il 115, 24 Rue.) καὶ μὴν πρὸς τὸ τέταρτον άπαντῆσαι ράιδιον ὅτι μετα την νοητήν καὶ άδιάκριτον ἕνωσιν ἔδει τινά προβληθῆναι διωρισμένην διάκρισιν τῶν προϊόντων ἤν εἰσῆγεν ὁ άριθμός καὶ μετοέ ταύτην φανῆναί τινα διοριζομένων συνέχειαν, ούκ άφανίζουσαν τήν πρόοδον ώς ἡ ἕνωσις, ἄλλα συνεχίζουσαν καὶ εἰς συναφήν τὴν πρὸς ἄλληλα συνάγουσαν τά διακριθέντα, ἵνα καὶ ἐν τῆι Ι “6 Rue- διακρίσει ἡνωμένα πως φαίνηται’ καὶ τοῦτο μὲν άρρενωπόν, οὖς ἐν διακρίσει’ πρὸ τούτου δέ, τὸ θῆλυ, ού τοῦ ἄρρενος τούτου θῆλυ ὄν, άλλοί τοῦ νοητοῦ ἄρρενος καὶ πατρός· αὐτῆς γάρ τεῆς παιδὸς άφεὶλετο κούριμον ἄνθος·
καὶ δια τοῦτο εἰς ἄλλην διακόσμησιν προάγει τά ἐκείνου γεννή-

ματα, ώς ἡ Γῆ τὰ τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἡ Ῥέα τά (τοῦ add. Rue.) Κρόνου καὶ (Ἡρα τοὶ τοῦ Διός, ibidem 202 (ΙΙ 84, 28 Rue. cf. Add. 385) διὸ καὶ παρ’ Ὀρφεῖ τοὶ μὲν ἄλλα γένη ἐκ,μητρὸς καὶ πατρός, ἡ δὲ προότη τῶν μητέρων1 άπὸ μόνου τοῦ πατρὸς πρόεισιν ὥς οἷπὸ μονάδος μονάς, ibidem 209 (ΙΙ 92, 22 Rue. cf. 95, 12) ἔτι δὲ Ὀ. ὥς ἄρρενι τῶι Φάνητι συνοικίζει τήν Νύκτα·
ἔτι δὲ καὶ τὰ λόγια (πατρικάς δυνάμεις’ άποκαλεῖ τοὶς ἴυγγας

(Kroll De orac. Chald. 40). άλλοέ μὴν ἔχειν καὶ πατρικὸν αύτὰς οἱ θεοὶ διδάσκουσιν, ὥσπερ καὶ Ὀ., εἴπερ βασιλεύει μόνη θηλεὶων ἦ Νύξ· καὶ βασιλεύει πάντων γενῶν οὐκ ἄν εἰ μή τι καὶ άρρενωπὸν εἶχεν καθ’ ἑαυτὴν καὶ ταύτηι συνετάττετο τοῖς ἄρρεσι βασιλεῦσιν· ούδαμοῦ γὰρ ἡγεῖται τὸ θῆλυ, ἧι θῆλυ.
1 ἡμετέρων M; μητέρων Kem Herm. XXIII 1888, 484 n. VIII cf. Ruelle
Add. 385.

98—99

IEPOI ΛοΓοΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΑΙΑΙΣ KA'

165

Herm. VIII vs. 16; Lob. Ι 493; Kern De Theogon. 16. 43.

Cf. versum in Schol. V et Eustath. ad Iliad. N 433 ὄφελλε
δὲ κούριον ἄνθος et Argonaut. 1339 καὶ τότε παρθενίης νοσφίζετο κούριον άνθος αἰνόγαμος Μήδεια δυσαινήτοις ὑμεναίοις.

99. (60) Herm. in Plat. Phaedr. 247d p. 154, 15 Couvr. ού μάτην δὲ ούδὲ τά τρία ταῦτα ὀνόματα παρέλαβεν, αὐτήν δικαιοσύνην, αύτήν σωφροσύνην, αὐτὴν ἐπιστήμην. τριῶν γάρ παραδεδομένων1 Νυκτῶν παρ’ Ὀρφεῖ, τῆς μὲν ἐν ταύτῶιῖ μενούσης τῆς πρῶτης, τῆς δὲ τρίτης ἔξω προελθούσης, τῆς δὲ3 μέσης τούτων, τήν μὲν πρωτην μαντεύειν (f1: 103) φησίν, ὅ ἐστι τῆς ἐπιστήμης, τήν δὲ μέσην αἰδοίαν4 καλεῖ, ὅ ἐστι τῆςὸ σωφροσύνης, τὴν δὲ τρίτην άποτίκτειν φησὶ τὴν Δικαιοσύνην.
Neoplatonicorum nugae extant etiam ap. Procl. in Plat. Tim.

39 b. c. (1 (ΙΙΙ 88,18 Diehl) καὶ γάρ τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἡμέρας τάξεις πολλαί, νοηταὶ καὶ νοεραὶ καὶ ὑπερκόσμιοι καὶ ούράνιοι καὶ ὑπὸ σελήνην, ῶς καὶ ἦ Ὀρφικὴ διδάσκει θεολογία, καὶ αἱ μὲν πρὸ τῆς δημιουργίας, αἳ δὲ ἐν αύτῆι περιεχόμεναι, αἳ δὲ ἄπ’ αύτῆς προϊοῦσαι, καὶ ai‘μὲν άφανεῖς, αἳ δὲ ἐμφανεῖς, ἐπεὶ καὶ ὁ μὴν καὶ ὁ ἐνιαυτὸς ἄλλος μὲν ὁ άφανὴς καὶ ὁ μπρητικός καὶ συνοχικός καὶ τελεσιουργὸς τῶν νοερῶν τε καὶ σωματικῶν περιόδων, ἄλλος δὲ ὁ ἐμφανής, ὃς περάτωσίς ἐστι καὶ μέτρον τῆς ἡλιακῆς περιπολήσεως et Damasc. De princ. 192 (ΙΙ 69, 20 Rue. cf. Add. 385) ούδὲ ἄρα ἡ ἑτερότης αὐτή άνούσιος’ καθ’ ἑαυτὴν δὲ ὑφεστῶσα, οὕτω καὶ ἐν τοῖς ἄκροις ὁρᾶται καί πως ἐν τῶι ἑνὶ κατὰ τὴν αἰτιῶδηι προβολήν· πάντα γάρ ἦν ἐν άλλήλοις ἰδίως· ἔτι δὲ προϋπάρχει καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς ἡ ἑτερότης κρύφιος. ἐκεῖθεν οῦν εἰς τάσδε τὰς μονάδας μερίζεται κατὰ τὴν προϊοῦσαν μέθεξιν οἷπό τῶν προτέρων εἰς τὰ δεύτερα. ἐπεὶ καὶ τόδε εἰπών τις ού πόρρω βαλεῖ τῆς θεολόγον συνηθείας, ὅτι αἱ
τρεῖς ὁμοταγεῖς πῶς εἰσιν κατὰ τὴν τριάδα συνυποστᾶσαι, καὶ

ῶς (καὶ πῶς M., corr. Ruelle.) ἐν μιᾶι τριάδι, ἦ μὲν πρῶτη ἐστίν, ἦ δὲ μέση, ἦ δὲ τρίτη. καὶ οὐδὲν θαυμαστὸν άντιμεταδιδόναι άλλήλαις αὐτάς τῶν οἰκείων ἰδιωμάτων. άλλ) ἔτι γὰρ πρὸς τοῖς εἰρημένοις, αἱ τρεῖς αὗται μονάδες ai ἴυγγές (cf. Kroll De orac. Chald. 39) εἰσι καὶ ai νύκτες ai τρεῖς. οὐκοῦν ἦ μὲν πρῶτη πατρική ἐστιν καὶ τῶι πατρὶ σύνεστιν, ἦ δὲ γονιμωτάτη καὶ
κατά τὴν δύναμιν τῆς τριάδος ἑστῶσα, ἡ δὲ ῶς νοῦς τῆς τριάδος

καὶ ἤδη συντεταγμένη τοῖς πολλοῖς θεοῖς. καὶ ἡ μέση ἄρα τελεία φύσις ἐστὶ τῶι διακριτικῶι μάλιστα χαίρουσα” αὕτη δὲ ἦν ἡ ἑτερότης.

166. ἐν αὓτῶι Ab.

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ ΚΔ
1 παραδεδομένων codd., παραδιδομένων Ast.

99—101

2 ἐν ταύτῶι Couvr.,

3 δὲ om. Gesn.

4 αἰδοίην Gesn.

5 τῆς om. ΑΙ).

Herm. 506 11.8; Lob. I 502; Schuster 22; Kern Dez Theogon. 6; Holwerda 311.

100. Damasc. De princ. 213 (ΙΙ 95, 6 Rue.) διὰ τοῦτο καὶ Ὁ. Νύκτα αὐτὴν (se. τήνδε τὴν διακόσμησιν) προσηγόρευσεν ῶς ὑπὲρ (ὐπόἶ) Rue.) τήν ἐμφανῆ τοῦ οὐρανοῦ ἐκείνου μαρμαρυγήν. ἴσως δὲ καὶ ότι τῆς νυκτὸς ὁ κῶνος εἰς ὀξυ λήγει,

καθάπερ καὶ αὕτη εἰς τὸ άμερέστατον άποκορυφοῦται τῆς νοερᾶς οὐσίας.’ μαρμαρυγή vox Orphica? Cf. Hymn. VII 10 de stellis αὐγάζοντες άεὶ Νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον, μαρμαρυγαῖς στίλβοντες. κῶνον astronomice intellegendum esse monuit Dielesius apud Kernium Herm. XXIII 1888, 485 n. XII c011. Cleomed. Cycl.

theor. p. 139 Bake: ἡ οὖν γῆ φωτιζομένη ὑπ’ αὐτοῦ (se. ἡλίου) σκιάν άποπέμπει άναγκαίως καθάπερ καὶ ἄλλα ὁπόσα φωτίζεται
τῶν στερεῶν σωμάτων· αὕτη τοίνυν κωνοειδῶς σχηματιζομένη

ὅλον μὲν οὐκ ἐπιλαμβάνει τὸν ζωιδιακόν οὐδὲ παντὶ τῶι πλάτει αὐτοῦ συμπαρεκτείνεται διὰ τὸ εἷς ὀξυ άποκορυφοῦσθαι. 101. (86) Procl. in Plat. Cratyl. 396b (54, 21 Pasqu.) ἦ ὅτι τῆς βασιλικῆς τῶν θεῶν σειρᾶς οἷρχομένης μὲν άπὸ Φάνητος, καταντῶσης δ’ εἰς τὸν δεσπότην ἡμῶν τὸν Διόνυσον καὶ τὸ αὐτὸ σκῆπτρον ἄνωθεν ἄχρι τῆς ἐσχάτης βασιλείας προαγούσης, μόνος ὁ Κρόνος, τὴν τετάρτην βασιλικὴν τάξιν κληρωσάμενος, παρὰ πάντας τούς ἄλλους ὑβριστικῶς δοκεῖ κατά τὰ μυθικὸν πρόσχημα προσδέχεσθαι καὶ ἐκ τοῦ Οὖρανοῦ τό σκῆπτρον καὶ μεταδιδόναι τῶι Διί· καὶ γὰρ ἦ Νὺξ παρ’ ἑκόντος αὖτό λαμβάνει τοῦ Φάνητος· Ι 55 Pàsqu' σκῆπτρον δ’ οἷριδείκετον εἷο χέρεσσιν1 θῆκεῖ θεᾶς Νυκτός, (ἵν’ Ξέχηι)3 βασιληίδα τιμήν. καὶ ὁ Οὐρανὸς παρα τῆς Νυκτὸς ἑκούσης ὑποδέχεται τὴν ἐπικράτειαν τῶν ὅλων.’
1 εἶο χέρεσσιν (χέρεσιν) codd.] εἰνὶ χέρεσσιν Platt Joum. phil. Lond. XXVI 1899, 230. 2 θῆκε Lob., ἔθηκε codd. 3 (ἶν’ ε’χηι) add. Lob., (ἱερῆς) add. Werfer.

Lob. I 502; Zeller Ι6 123.

Ad vs. 2 cf. Hesiod. Theogon. 461 ἵνα μή τις ἅγαυῶν Οὐρανιώνων ἄλλος ἐν ἀθανάτοισιν ἔχοι βασιληίδα τιμήν.

102—104

IEPOI ΛοΓοι EN ΡΑΨᾩΙΛΙΑΙΣ ΚΔ

167

102. (87) Alexand. Aphrod. in_ Aristot. Metaph. N 4 p. 1091 b 4 (821, 19 Hayd.) μεθ’ ὂν (sc. Ἠρικεπαῖον fr. 107) Νύξ · σκῆπτρον ἔχουσ) ἐν χερσὶν ἀριπρεπὲς Ἠρικεπαίου.1
Eundem versum omisso άριπρεπὲς habet Syrian. in eundem

Aristot. loc. p. 182, 15 Kr. fr. 107.
1 ἧρισκεπαίου Syrian.] Ἠρικαπαίου Alex.

103. (88) Herm. in Plat. _Phaedr. 247 c p. 147, 20 Couvr. ὁ γάρ τοι Ὀρφεὺς περὶ τῆς Νυκτὸς λέγων ίθεοῖν γὰρ ἔχει,1
φησὶ...’2 καὶ

μαντοσύνην δ’ οἱ3 δῶκεν ἔχειν ἀψευδέα πάντηι.4 καὶ αὕτη λέγεται μαντεύειν τοῖς θεοῖς.
1 ὲᾉςει codd., ἄρχει Kern Herm. XXIII 1888, 484 n. 1. 2 φησὶ (βασιληίδα τιμήν) Ab. 3 δὲ οἱ codd., δὲ del. ΑΙ). 4 πάντων Hermias infra.

Eundem versum laudat idem 150, 9 ὁ δὲ Πλάτων ὅπερ μὲν εὗρε καταφατικῶς ὑπὸ τοῦ θεολόγου ῥηθέν, τοῦτο αὐτὸς ἀποφατικῶς προηνέγκατο — ὃ γάρ ἐκεῖνος Νύκτα εἶπε, τοῦτο οὗτος ἀχρώματον -, ὅ δὲ ἐκεῖνος ἀποφατικῶς ἀψευδέα (secl. Couvr.) εἰπών’ μαντοσύνην.. πάντων, τοῦτο οὕτως καταφατικῶς εἷπε ίπερὶ ἤν τὸ τῆς άληθοῦς ἐπιστήμης γένος, οὐσία ὄντως οὖσα) et 151, 5 ού τὴν κατά συμφωνίαν ἀλήθειαν λέγει, ἀλλ’ ἥτις σύνδρομον ἔχει τῶι ἀληθεῖ τὸ εἶναι αὐτῆς καὶ τὴν ούσὶαν, καὶ τοῦτο ἔστιν αὐτῆς τὸ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἢ ὅπερ καὶ ὁ θεολόγος εἷπε· μαντοσύνην δέ οἱ δῶκεν (ἔχειν) ἀψευδέα πάντων. Herm. 506 n. 6; Lob. I 502; Ninck Bedeutung des Wassers Philolog. Suppl. XIV 1921, 64 n. 3. 104. (72) Procl. in Plat. Tim. E prooem. III 169, 15

Diehl ἔνιοι μὲν οὖν φασιν, ὅτι τοὺς μὲν ἀνὰ λόγον τοῖς δύο
βασιλεῦσιν ἐν ούρανῶι καταλέλοιπε ζητεῖν, Φάνητιι λέγω καὶ Νυκτὶ· δεῖ γάρ τοὺς2 ἐν ὖπερτὲραι τάξει ποιεῖν καὶ ἐν τοῖς ἐγκοσμίοις, διότι δή καὶ πρὸ τοῦ κόσμου τῶν νοεροὸν ἡγοῦνται θεῶν, ἐν τῶι αδύτωι διαιωνίως ἱδρυμένοι, καθά φησιν Ὀ., αὐτοῦ τοῦ Φάνητος, τήν κρύφιον αὐτῶν τάξιν καὶ ἀνέκφαντον ἐκεῖνος ἄδυτον ἀποκαλῶν. εἴτε οὖν τὴν ταύτοῦ περιφορὰν καὶ τὴν θατέρου τάττειν (ἐθέλοι τις>3 εἰς τὴν τούτων ἀναλογίαν ὠς ἄρρεν καὶ θῆλυ καὶ πατρικὸν καὶ γεννητικόν, οὐκ ἄν ἁμαρτάνοι
τῆς ἀληθείας, εἴτε ἥλιον καὶ σελήνην ὥς ἐν τοῖς πλανωμένοις

ἀντιθέτους ὁ μὲν ἥλιος τὴν ὁμοιότητα (τήν) πρὸς τὸν Φάνητα δια<σα5σει, ἦ δὲ) σελήνη τὴν πρὸς τὴν Νύκτα. (εἰ δὲ τοῦτο)

168

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

104-105

ἀληθές, ῶς ἐμοὶ δοκεῖ, (τὸν ἑ’ν)α τῶν ὅλων δημιουργὸν (ἀντὶ λόΙ170 ΒῙΘῙΙΙγ)ον ἱδρύσας τῶι πατρὶ (τῶι) Φάνητι νοερόν4... καὶ αὐτόν -— καὶ γὰρ... ταύτης ἐστι τῶν κόσμων... ποιεῖν ὁ θεολόγος,5 ῶσπερ οὗτος τοῦ τε Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆς -· τὸν δὲ κρατῆρα τὸν ζῶιογόνον τῆι Νυκτὶ τῆι πᾶσαν ἐκ τῶν ἀφανῶν παραγούσηι ζωὴν μετά τοῦ Φάνητος, ῶς καὶ ὁ κρατὴρ πᾶσαν λοχεύει τοῖς έν τῶι κόσμιοι ψυχήν· βέλτιον γὰρ ἄμφω πρὸ τοῦ κόσμου νοεῖν καὶ τὸν μὲν δημιουργὸν αὐτὸν ἀνὰ λόγον

τῶι Φάνητι τάττειν, ἐπειδη καὶ πρὸς αὐτὸν ἀφομοιοῦσθαι
λέγεται κατα τὴν ποίησιν τῶν ὅλων, τὴν δὲ συνεζευγμένην
αύτῶι καὶ γεννητικὴν τῶν ὅλων δύναμιν τῆι Νυκτὶ ἀφανῶς

τὰ πάντα ἐκ τοῦ πατρὸς προαγούσηι, μετὰ δὲ τούτους τὰς λοιπας παραδιδόναι βασιλείας διακεκοσμημένας ἀν“λόγον ταῖς νοεραῖς. καὶ εἰ καὶ αύτὸ τοῦτο ζητοίημεν, διὰ τί μὴ καὶ τας δύο διαρρήδην βασιλείας ἔλαβεν ἀνὰ λόγον, προσεχέστερόν ἐστι λέγειν, ότι καὶ ἕκείνουςθ μὲν ἡ Ὀρφέως εἶχε παράδοσις...

δι’ οὗ τὴν Οὐρανοῦ πρῶτην καὶ Γῆς έξυμνεῖ βασιλείαν, συνηθεστέρα τοῖς Ἕλλησιν οὖσα, καθάπερ καὶ αὐτὸς ἐν τῶι Κρατύλῶι (3960) λέγει.......
1 an (τῶι πρώτωι) Φάνητιὲ Diehl.
3 add. Diehl. 4 νοερὸν (ἀποδείξει) Diehl.

2 τούς Kroll; αὐτοὺς codd.
5 καὶ γὰρ (ἐκ τῆς συστοιχίας)

ταύτης ἔστι (τὴν vel τὸν) τῶν κόσμων (ἀπογέννησιν vel ἀριθμὸν) ποιεῖν,
<φησὶν> ὁ θ. temptat Diehl; aliter Kroll: καὶ γὰρ (ἐκεῖνος τῆς φαινομένης)

τ. ἐ. τ. κ. (γενέσεως αἴτιος· καὶ γὰρ... εἴωθε).

6 ἐκείναςὲ Diehl.

Procl. in Plat. Parm. 134 c p. 965, 10 Cous.2 ἐπὶ δὲ τούτων νοητῶν εἰδῶν ἀληθὲς καὶ τὸ μὴ (πρὸς ἡμᾶς αὐτὰ τῆν δύναμιν ἔχειν, μηδὲ ἡμᾶς πρὸς ἐκεῖνα’· καὶ γὰρ ἡμῖν ἄγνωστά ἐστι καὶ ὑπὲρ τὴν ἡμετέραν ἵδρυται νόησιν, ἐν τῶι ἀδύτωι κεκρυμμένα τοῦ πατρός, καὶ ῶς φησιν ὁ θεολόγος, μόνηι γνῶριμα
τῆι προσεχῶς μετὰ ταῦτα τάξει τῶν θεῶν.

Lob. I 494. Ad κρατήρ cf. infra s. ΚΡΑΤΗΡΕΣ De ἀδύτιοι V. fr. 105. 105. (109. 110) Herm. in Plat. Phaedr. 248c p. 161, 15 Couvr. ἡ δὲ Ἀδράστεια μία ἐστὶ καὶ αὕτη θεὸς τῶν μενουσῶν ἒν τῆι Νυκτί, γενομένη1 ἐκ,Μελίσσου καὶ Ἀμαλθείας. ὁ μὲν οὖν Μέλισσος κατά τὴν ἐπιμέλειαν τῶν δευτέρων καὶ πρόνοιαν εἴληπται· ἦ δὲ Ἀμάλθεια κατά τὸ ἀκλινῖες καὶ μη μαλθάσσεσθαι. ἐκ τῆς οὖν προνοίας τῆς ἀκλινοῦς γέγονεν ἦ Ἀδράστεια, ἥτις ἀδελφή ἐστι τῆς Ἴδης· a’Ἱδηῖ τ’ εύειδης καὶ ὁμόσπορος Ἀδρήστεια,3

105

IEPOI ΛοΓοι EN ΡΑΨῼΙΛΙΑΙΣ ΚΔ’

169

ἦ πάντων ὁμοῦ τῶν νόμων τῶν τε ἐγκοσμίιον καὶ ὑπερκοσμίιον, τῶν τε εἱμαρμένων καὶ διίὶον —— εἰσὶ γὰρ καὶ δΐιοι νόμοι καὶ κρόνιοι, θεῖοί τε4 καὶ ὑπερκόσμιοι καὶ ἐγκόσμιοι -——, ἡ πάντων οὖν τούτων τοὶ μέτρα5 ἑνιαίως ἐν ἑαυτῆι συλλαβοῦσα καὶ συνέχουσα. αὕτη ἐστὶν ἡ θεὸς Ἀδράστεια διοῖ Ι 162 00““; τοῦτο κεκλημένη διά τὸ τὰ ὑπ’ αὐτῆς τεθέντα καὶ νομοθετηθέντα ιῖναπόδραστα εἶναι’ διὸ καὶ πρὸ τοῦ ἄντρου τῆς Νυκτὸς ἠχεῖν λέγεται’ b παλάμηισι δὲ χάλκεα ῥόπτρα δῶκεν6 Ἀδρηστείαι.7 ἒν τοῖς προθύροις γάρ τοῦ ἄντρου τῆς Νυκτὸς ἠχεῖν λέγεται τοῖς κυμβάλοις, ἵνα πάντα αὐτῆςὸ τῶν νόμων κατήκοα γένηται. ἔνδον
μὲν γὰρ ἐν τῶι άδύτωι τῆς Νυκτὸς κάθηται ὁ Φάνης ἐν μέσωι

δὲ ἡ Νὺξ μαντεύουσα (V. fr. 103) τοῖς θεοῖς· ἡ δὲ Ἀδράστεια ἐν
τοῖς προθύροις πᾶσι νομοθετοῦσα τούς θείους θεσμούς. δια-

φέρει δὲ τῆς ἐκεῖ Δίκης ὥς νομοθετική δικαστικῆς· καὶ ἦ μὲν ἐκεῖ Δίκη θυγάτηρ λέγεται9 τοῦ Νόμου τοῦ ἐκεῖ’0 καὶ Εὕσεβεὶας, αὕτη δὲ ἡ Μ’ Ἀδράστεια ἐκ ΆῙελίσσου καὶ Ἀμαλθείας οὖσα περιεκτική ἐστι καὶ τοῦ Νόμου. αὗται δὴ καὶ λέγονται τρέφειν τὸν Δία ἐν τῶι ἄντρωι τῆς Νυκτὸς, ἄντικρυς τοῦ θεολόγου τοῦτο 12 λέγοντος ὃ καὶ Πλάτων περὶ αὐτοῦ φησι· καὶ γὰρ
δημιουργοῦντα καὶ αὐτὸν ποιεῖ καὶ διαθεσμοθετοῦντα. θεσμὸς δὲ ἐνδίδοται μὲν παρά τῆς Ἀδραστείας καὶ εἰς τούς θεούς —— ἡ γάρ ἐν αὐτοῖς τάξις ὑπὸ ταύτης ἐστὶ τῆς θεοῦ -, ἐνδίδοται δὲ

καὶ εἰς τούς ὀπαδοὺς τῶν θεῶν καὶ κοινῆι πᾶσι καὶ ἰδίαι ἑκάστωι.,
1 γενομένου Μ. 2 Eî'ôn vulgo, ‘fort. Ἴδη legendum’ Ab.; v. etiam
3 Ἀδράστεια Μ schol. 4 θεῖοι τε Ast, Wilamowitz Herm. LIV 1919, 60.

θεοί τε codd. 5 κέντρα Μ, in marg. Αι ut videtur, DE. 6 δῶκ’ Ἀ. v. Neustadt. 7 Ἀδραστείᾳ Μ; Ἀδραστείηι schol.; Ἀδρηστείηι Gesn. 8 τὰ αὖτῗς Μ; πάντα αὐτῆς Herm.; πάντα τὰ αὐτ. Ab.; v. Platt Journ. of phil. Lond. XXVI 1899, 230. 9 λέγεται εἶναι schol. 10 τοῦ ἐκεῖ Νόμου Μ, 11 αὕτη ἢ 0m. δὲ ΑΜ. 12 τοῦτο τοῦ θεολόγον Μ. Herm. 506 n. 9; Lob I 514. Perperam ego de hoc loco egi

Archaeolog. Jahrb. ΙΙΙ 1888, 235 (Brueckner LXII. Berl. Winckel—
mannsprogr. 1907, 17); refutavit Gruppe Suppl. 746; v. etiam Neustadt De Iove Cretico diss. Berol. 1906, 5. Vide fr. 152. Immensz’ spelunca aevz‘, quam cum incolis Claudian. De consul. Stilichon. ΙΙ 426 describit, forsitan Orphi-

corum antri Noctis imitatio est: Dieterich Nekyz’a2 159 n. 1.
Contradixît Wilamowitz in litteris ad Diet. datis ibidem p. XII.

De Claudiano Orphicorum imitatore v. supra test. nr. 226.

170

IEPOI ΛοΓοΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ ΚΔ

106—107

106. (99) Procl. in Plat. Cratyl. 404b p. 92, 9 Pasqu. ὅτι ἡ Δημήτηρ, ὥσπερ πᾶσαν ζωήν προχέει, οὕτως καὶ πᾶσαν τροφήν· ἔχει δὲ παράδειγμα τήν Νύκτα, - θεῶν γαρ τροφὸς οἶμβροσὶη Νὺξ λέγεται --, ἀλλ’ ἐκείνη μὲν νοητιῦς. Lob. I 501.
Sine auctore hoc fragmentum a Proclo allatum esse iure monuit L0b.; attamen Orphicum esse probant Proclus fr. 104

τὸν δὲ κρατῆρα τὸν ζωιογόνον τῆι Νυκτὶ τῆι πᾶσαν ἐκ τῶν ἀφανῶν παραγούσηι ζωὴν μετά τοῦ Φανητος et infra. fr. 129.
Sequitur ap. Procl. in Cratyl. fr. 91.

107. (85) De deorum regnis hi loci extant: Alexand. Aphrodis. in Aristot. Metaphys. Ν 1091 b4 (821, 5 Hayd.) εἰπών ὅτι τινὲς τῶν νῦν θεολόγων διαρρήδην ἅνακηρύττουσιν, ὅτι το οἶγαθόν καὶ ἄριστον ὕστερόν ἐστι τῆς τῶν ὄντων φύσεως, ἑπιφὲρει ὅτι παραπλησίως τούτοις περὶ τοῦ αγαθοῦ καὶ οἶρίστου

λέγουσι καὶ οἱ αρχαῖοι ποιηταί. αἰνίττεται δὲ τόν Ὀρφέα· καὶ οὗτος γάρ φησιν ὅτι τό ἀγαθον καὶ ἄριστον ὕστερόν ἐστι τῶν ἄλλων. ἐπεὶ γαρ τό βασιλεῦον καὶ κρατοῦν τῆς τῶν ἁπάντων
φύσεώς ἐστι τὸ αγαθόν καὶ ἄριστον, ὁ δὲ Ζεὺς βασιλεύει καὶ

κρατεῖ, ὁ Ζεὺς ἄρ’ ἐστὶ τὸ ἀγαθὸν καὶ ἄριστον. καὶ ἐπεὶ πρῶτον μὲν κατ’ Ὀρφεά τὸ Χάος γέγονεν, εἷθ’ ὃ Ὠκεανός, τρίτον Νύξ, τέταρτον ὃ Οὐρανός, εἶτ’ ἀθανάτων βασιλεῦς θεῶν ὁ Ζεύς, δῆλον ὅτι καὶ οὗτος τὸν Δία, ταύτὸν δ’ εἰπεῖν τὸ οἶγαθόν καὶ ἄριστον, ὕστερον νομίζει καὶ τοῦ Χαους καὶ τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τῆς Νυκτὸς καὶ τοῦ Ούρανοῦ, ἦτοι τοῦ κόσμου. ἄλλ’ οὗτοι μέν, φησίν, οἱ ποιηταὶ διὰ τὸ μεταβάλλειν καὶ ἄλλοτε ἄλλους ποιεῖν τοὺς ἄρχοντας τῶν ὄντων —— πρῶτον μὲν γὰρ ίβασίλευσε περίκλυτος Ἰ]Ῑρικεπαϊος’1 108) φησὶν ἡ ποίησις, μεθ’ ὃν Νὺξ (σκῆπτρον ἔχουσ’ ἒν χερσὶν ἅριπρεπὲς Ἠρικεπαίου (fr. 102) μεθ’ ἤν Οὐρανός, ίὃς πρῶτος βασίλευσε θεῶν μετὰ μητέρα Νύκτα (fr. 111) —, οὗτοι δὴ διὰ τό τοὺς ἄρχοντας μεταβάλλειν τὸ ἀγαθὸν καὶ ἄριστον ὕστερον ποιοῦσιν.
1 Ἠρικεπαῖος et Ἠρικεπαίου Brandis] -Ἠρικαπαΐος et Ἠρικαπαίου codd.
v. fr. 31 p. 103.

Alexandrum potissimum sequitur Syrian. in Aristot. Metaphys.

Ν p. 1091 b4 (182, 9 Kr.) οὐδὲ ταῦτα (κατὰ add. Lob.) τό ἀληθὲς ἱστόρηται περὶ τῶν θεολόγων· ἐκεῖνοι γαρ Νύκτα μὲν καὶ Οὐρανόν φασι βασιλεύειν καὶ πρὸ τούτων τὸν μέγιστον αύτοδν πατέρα· (τὸν τόθ’ι ἑλών διένειμε θεοῖς θνητοῖσὶ τε

107

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

171

κόσμον, οὗ πρῶτος βασίλευσε περικλυτὸς ἸῙρικεπαῖος’2

(fr. 108) μεθ’ ὃν ἦ Νύξ (σκῆπτρον ἔχουσ’ ἐν χερσὶν (ἀριπρεπὲς>3 Ἠρικεπαίου’4 (fr. 102) μεθ’ ἣν ὁ Οὐρανός (ὃς πρῶτος βασίλευσε θεῶν μετά μητέρα Νύκτα’ (fr. 111). τὸ δὲ

Χάος ὑπὲρ τὴν τοῦ βασιλεύοντός ἐστι σχέσιν· τὸν δὲ Δία ού πρῶτον ἀλλὰ πέμπτον βασιλέα σαφῶς ὀνομάζουσιν οἱ πρὸς αὐτὸν παρά τῆς Νυκτὸς δοθέντες χρησμοί· (ἀθανάτωνὸ βασιλῆα θεῶν πέμπτον σε γενέσθαιῆ ἦ πρωτίστη οὖν ἀρχή καὶ παρ’ αὐτοῖς ἒν καὶ τάγαθόν, μεθ”ἤν ἦ δυὰς ἦ κρείττων τοῦ βασιλεύειν, Αἰθὴρ μὲν καὶ Χάοςὸ * * * κατὰ τόν Πυθαγόραν· εἶτα τὰ πρώτιστα καὶ κρύφια τῶν θεῶν γένη· ἐφ’ οἷς ὁ πρῶτος ἀναφανεὶς τῶν ὅλων πατὴρ καὶ βασιλεύς, ὅν δια
τοῦτο Φάνητα προσεῖπον. οὔτ’ οὖν οἱ ἄριστοι τῶν φιλοσόφων

ἀφίστανται τῶν θεολόγων οὔθ’ οἱ θεολόγοι τα δεύτερα δυνατώτερα καὶ ἀμείνω τῶν ἀρχηγικωτέρων φασὶν εἶναι, ἀλλὰ μία ἡ παρά πᾶσιν αὐτοῖς ἀλήθεια.
1 τὸν τόθ’ C; τοῖον Simpl. V. fr. 108, τοῦτό θ’ (sc. μέτρον) coni. Usen. 2 ἦρισκεπαῖος C. 3 άριπρεπὲς ex Alex. (fr. 102) add. Brandis. 4.ἤρισκεπαίου C. 5 ἀθανάτων Lob., ἀθάνατον C. 6 ‘post Χάος et Mare omtz'onem manifesta apparet et supplere satis probabiliter hiatum licet Αἰθήρ

μὲν καὶ Χάος κατ’ ἐκείνους (sive κατά τὸν Ὀρφέα sive κατά τούς θεολόγους mam’s), Πρωτεύς δὲ καὶ Χάος κατά τὸν Πυθ.’ Usen.

Procl. in Plat. Tim. prooem. E (ΙΙΙ 168, 15 Diehl) τίνες οὖν
αἱ Ὀρφικαὶ παραδόσεις, ἐπειδήπερ εἰς ταύτας ἀναφέρειν οἰόμεθα
χρῆναι την τοῦ Τιμαίου περὶ,θεῶν διδασκαλίαν,' θεῶν βασιλέας

παραδέδωκεν Ὀ. κατα τὸν τέλειον ἀριθμὸν τῶν ὅλων προεστηκότας Φάνητα Νύκτα Ούρανόν Κρόνον Δία Διόνυσον· πρῶτος γαρ ô Φάνης κατασκευάζει τὸ σκῆπτρον· καὶ πρῶτος βασίλευσε (βασιλεὺς codd.) περικλυτὸς Ἠρικεπαῖος (fr. 108)‘δευτέρα δὲ ἦ Νύξ, δεξαμένη παρὰ τοῦ πατρός, τρίτος δὲ (ὁ add.
Diehl) Ούρανὸς παρά τῆς Νυκτός, καὶ τέταρτος ὁ Κρόνος, βιασάμενος, ὥς φασι, τὸν πατέρα, καὶ πέμπτος ὁ Ζεύς, κρα-

τήσας τοῦ πατρός, καὶ’μετὰ τοῦτον ἕκτος ὁ Διόνυσος. οὗτοι, δη πάντες οἱ βασιλεῖς ἀνωθεν ἀπὸ τῶν νοητῶν καὶ νοερων ἀρξάμενοι θεῶν χωροῦσι δια τῶν μέσων τάξεων καὶ ἐς τὸν κόσμον, ἵνα καὶ τά, τῆιδε κοσμήσωσι· Φάνης γάρ ού μόνον ἐστὶν ἐν τοῖς νοητοῖς, ἀλλα καὶ ἐν τοῖς νοεροῖς, ἐν Ι 169 me“τῆι δημιουργικῆι τάξει καὶ ἐν τοῖς ύπερκοσμίοις καὶ τοῖς ἐγκοσμίοις, καὶ

Νὺξ καὶ Οὐρανὸς ὁμοίως· αἱ γαρ ἰδιότητες αὐτῶν δια πάντων χωροῦσι τῶν μέσων. αύτός δὲ ὁ μέγιστος Κρόνος ούχὶ καὶ πρὸ

172

IEPOI ΛοΓοι ΕΝ ΡΑΨῼΙΛΙΑΙΣ ΚΔ

107

τοῦ Διὸς τέτακται καὶ μετὰ τὴν Δίιον βασιλείαν, μετα τῶν ἄλλων

Ἠτάνων τήν Διονυσιακὴν μερίζων δημιουργίαν, καὶ ἄλλος μὲν ἐν τῶι ούρανῶι, ἄλλος δὲ ἐν τοῖς ὑπὸ σελήνην, καὶ ἐν μὲν τῆι
άπλανεῖ ἄλλος, ἐν δὲ ταῖς πλανωμέναις ἄλλος, καὶ Ζεύς ὁμοίως

καὶ Διόνυσος,· ταῦτα μὲν οὖν καὶ διαρρήδην εἴρηται τοῖς παλαιοῖς.
Cf. Schol. in Procl. Tim. 28 c = I 314, 28 (I 474 Diehl) πρῶ-

τος βασιλεὺς ὁ Φάνης· ὁ γάρ αίῶν καὶ ἡ πρῶτη τριάς ὑπὲρ την τοῦ βασιλέως εἰσὶ τάξιν. δεύτερος βασιλεὺς ἡ Νύξ, ἡ πρῶτη τῶν νοητῶν ἅμα καὶ νοερῶν τριάδων τριάς. τρίτος βασιλεὺς ὁ Ούρανός, ἡ δευτέρα τριὰς τῶν αύτῶν, (τῶν) νοητῶν ἅμα καὶ νοερῶν τριάδων. τέταρτος ὁ Αἰθήρ, ἡ τρίτη τῶν αὐτῶν
τριάς. πέμπτος ὁ Ζεύς et Procl. in Plat. Cratyl. 396 b. c

p. 59, 11 Pasqu. καὶ ἔστιν ὁ μὲν πρῶτος Φάνης, ὁ δὲ δεύτερος, ὁ καὶ κινούμενος καὶ ἑστηκῶς, Ούρανός, ὁ δὲ μόνον κινούμενος Κρόνος (cf. in Tim. 280 [I 306, 10 Diehl]) τούτους οὖν τούς τρεῖς νόας καὶ δημιουργούς ὑποτίθεται (se. Ἀμέλιος) καὶ τούς παρα Πλάτωνι (Tim. 40 e) τρεῖς βασιλέας καὶ τούς παρ’ Ὀρφεῖ τρεῖς, Φάνητα καὶ Οὐρανὸν καὶ Κρόνον, καὶ ὁ μάλιστα παρ’ αύτῶι δημιουργὸς ὁ Φάνης ἐστίν. Olympiodor. in Plat. Phaedon. 61 c p. 3, 9 Norv. ῶσπερ ὁ Ἐμπεδοκλῆς ἔλεγε τὸν νοητὸν καὶ τὸν αἰσθητὸν παρὰ μέρος
γίνεσθαι κόσμους,1 ούχ ὅτι ποτὲ μὲν οὗτος γίνεται, ποτὲ δέ ὀ

νοητός, άεὶ γὰρ εἰσίν, ἄλλ’ ὅτι ἡ ἡμετέρα ψυχὴ ποτὲ μὲν κατα νοητὸν ζῆι καὶ λέγεται τότε γίνεσθαι ὁ νοητὸς κόσμος, ποτε δὲ κατα αἰσθητὸν καὶ λέγεται ὁ αἰσθητὸς γίνεσθαι κόσμος, οὕτως καὶ παρά τῶι Ὀρφεῖ αἱ τέσσαρες βασιλεῖαι αὗται ού ποτὲ
μὲν εἰσί, ποτὲ δὲ οὔ, αλλ’ άεὶ μὲν εἰσί, αἰνίττονται δὲ τούς

διαφόρους βαθμοὺς τῶν ἀρετῶν, καθ’ οἳς ἡ ἡμετέρα ψυχὴ (ἐνεργεῖ)2 σύμβολα ἔχουσα πασῶν τῶν οἷρετῶν τῶν τε θεωρητικῶν καὶ καθαρτικῶν καὶ πολιτικῶν καὶ ἠθικῶν. ἢ γαρ κατα τὰς θεωρητικὰς ἐνεργεῖ, ῶν παράδειγμα ἦ τοῦ Οὐρανοῦ βασιλεία, ἵνα ἄνωθεν άρξῶμεθα· διὸ καὶ Ούρανὸς εἴρηται παρά τὸ τὰ ἄνω ὁρᾶν. ἢ καθαρτικῶς ζῆι, ἧς παράδειγμα ἡ Κρονία βασιλεία, διὸ καὶ Κρόνος εἴρηται, οἷον κορόνους3 τις ὢν διὰ τὸ ἑαυτὸν ὁρᾶν· διὸ καὶ καταπίνειν τά οἰκεῖα γεννήματα λέγεται, ῶς·αύτὸς πρὸς ἑαυτὸν ἐπιστρέφων. ἢ κατά τὰς πολιτικάς, ῶν
σύμβολον ἡ τοῦ Διὸς βασιλεία, διό καὶ δημιουργὸς ὁ Ζεύς,

ῶς περὶ τοὶ δεύτερα ἐνεργῶν. ἢ κατὰ τας ἠθικὰς καὶ φυσικὰς άρετάς, ῶν σύμβολον l 4N°W° ἡ τοῦ Διονύσου βασιλεία, διὸ καὶ, σπαράττεται, διότι ούκ άντακολουθοῦσιν άλλήλαις αἱ άρεταί,

107—108

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨᾩΙΛΙΑΙΣ KA'

173

καὶ τάς σάρκας μασῶνται οἱ Τιτᾶνες, τῆς μασήσεως δηλούσης τὸν πολὺν μερισμόν, διότι τῶν τῆιδε ἔφορός ἐστιν, ἔνθα ὁ πολύς μερισμὸς διά τὸ έμόν καὶ τὸ σόν, καὶ ὑπὸ τῶν Τιτάνων σπαράττεται, τοῦ τὶ μερικόν δηλοῦντος· σπαράττεται δὲ τὸ καθόλου εἶδος ἐν τῆι γενέσει· μονάς δὲ Τιτάνων ὁ Διόνυσος.
λέγεται δὲ σπαράττεσθαι ὑπὸ τῆς γενέσεως, τῶν αἰτίων ταύτης

άκουόντων....... κατ’ ἐπιβουλήν δὲ τῆς (Ήρας, διότι κινήσεως ἔφορος ἦ θεὸς καὶ προόδου V. etiam antea 2, 21 NorV.
1 τούτους Μ.
νους Μ.

2 ἐνεργεῖ add. Norv.

3 κορόνους Finckh, ὁ κορό-

Herm. in Plat. Phaedr. 247 c p. 152, 15 Couvr. νοήσωμεν τοίνυν τέσσαρα ταῦτα· τὸ ἓν τὴν πρώτην ἀρχήν· τὸν Φάνητα1 ὅπερ ἐστὶ πέρας τῶν νοητῶν θεῶν, άρχή δὲ τιόν νοεριόν θεοδνῖ ἐξηιρημένη -—— αἱ γάρ Νύκτες ἀρχαὶ αἷς ώς3 συντεταγμένη ἡ άρχή --· τὸν Δία ὃς τῶν ὑπερκοσμίων ἐστὶ βασιλεύς,4 πέρας δὲ τῶν ἰδίως νοερῶν θεῶν· τὸν ἥλιον ὃς βασιλεύς ἐστι τοῦ αἰσθητοῦ 5... πάλιν ὁ Ζεὺς φῶς έλλάμπει6 τοῖς ύπερκοσμίοις νοερόν· πάλιν ὃ Φάνης φῶς ἐπιλάμπει τοῖς νοεροῖς θεοῖς νοητόν· ἡ δὲ πάντων άρχῆ καὶ τοὺς νοητοὺς καὶ πάντα τοῦ άπ’ αὐτῆς7 θείου πληροῖ φωτός.
1 τὰ τέσσαρα ταῦτα τὸ ἕν, τόν Φάνητα Ab. 2 θεῶν 0m. Αἱ). 0m. A, add. in marg. a. 4 ὅς ἐστι τῶν ὓπερκοσμίων θεῶν β. Ab. αἰσθητῶν Μ Ab. 6 ἐπιλάμπει M. 7 ἀπ’ αὐτῶν Μ. 3 ὥς 5 τῶν

Lob. I 576; Schoemann Opusc. academ. ΙΙ 11 n. 14; Kern De Theogon. 46; Grappe δμωαί. 693; Susemihl Ind. XIX n. 137; Maafi Orpheus 97 n. 124.

108. (78) Syrian. in Aristot. Metaphys. N 4 p. 1091 b 4 (182, 9 Kr.) οὐδὲ ταῦτα (κατὰ add. Lob.) τὸ άληθὲς ἱστόρηται περὶ τῶν θεολόγων· ἐκεῖνοι γὰρ Νύκτα μὲν καὶ Οὐρανόν φασι βασιλεύειν καὶ πρὸ τούτων τὸν μέγιστον αὐτῶν πατέρα· τὸν τόθ’ ἑλών διένειμε θεοῖς θνητοῖσί τε κόσμον,
οὗ πρῶτος βασίλευσε περικλυτὸς Ἠρικεπαῖος.

Simplic. in Aristot. Phys. IV (coroll. de lo'co) I 641, 28 Diels καὶ γάρ αἱ νοηταὶ τάξεις ὥς τόπους διαφόρους ἐκληρώσαντο τὰς τοῦ νοητοῦ κόσμου διαφόρους ὑποδοχάς· λέγει γοῦν Ὀ. περὶ ἐκείνου τοῦ τὰς τῶν λήξεων διαφορὰς ἔχοντος· τοῖον ἔλωνκόσμον, καὶὴ περιοχῆ δὲ τόπος ἐκεῖ λέγεται πολλάκις. Alexand. Aphrodis. in eundem Metaph. loc. 821, 18 Hayd. πρῶτον μὲν γὰρ βασίλευσε π. Ἠ. (V. supra p. 170).

174

IEPOI ΛΟΙὌῙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

108—109

Varias lectiones v. fr. 107. πρὸς τοὺς ἄλλους θεούς.

Cf. etiam Damasc. De princ. 190

(ΙΙ 67, 8 Rue.) διὸ καὶ παρ’ Ὀρφεῖ ὁ Φάνης άσύντακτός ἐστι
εἰ δὲ βασιλεύει, πάντως ὅτι (cf.

Kroll Philol. LIII 1894, 424) τῶν ἐν αὑτῶι (Herm. XXIII 1888, 483 n. V) βασιλεύει. τῶν γοῦν μετ’ αὐτὸν ἡ Νὕξ άφηγεῖται.
Lob. I 577; Holwerda 307. 310.

109. (89) Herm. in Plat. Phaedr. 247d (154, 23 Couvr.) πρὸς δὴ τοῦτο εἶπεν ὅτι γεννήματά ἐστι ταῦτα τῆς Νυκτὸς μένοντα ἐν αὕτῆι. ἔστι δὲ καὶ Οὐρανὸς ὑπερουράνιος, καὶ ταῦτα πάντα μένει ἐν τῆι Νυκτί· η’ δὲ· πάλιν Γαῖάν τε καὶ Οὐρανὸν εὐρὺν ἔτικτε·1 δεῖξέν τ’2 ἐξ άφανῶν φανεροὺς οἵ τ’ εἰσὶ γενέθλην.
1 Vs. 1 laudat quoque Procl. in Tim. (V. etiam infra) 31a (I 450,15
Diehl). 2 δεῖξαι τ’ Μ, δεῖξαι τ’ Α.

Idem in Phaedl‘. 247 c (148, 17 Couvr.) ἢ σφόδρα παρηκολουθηκῶς ὁ Πλάτων τοῖς ὑπὸ τῶν θεολόγων εἰρημένοις, κατ’ ἐκείνους καὶ αὐτὸς διατίθησι τὸν λόγον. μετά γὰρ την τῶν Νυκτῶν τάξιν τρεῖς εἰσι τάξεις <τῶν add. M) θεῶν, Οὐρανοῦ, Κυκλώπων, Ἑκατογχείρῶν, ῶν αὐτὸς (Ast] αὐτῆς codd.) άποφάσκει τὰ οἰκεῖα τούτων ὀνόματα. ἐπειδὴ γὰρ τῶν ἔνδον ἐν αὐτῶι (ταύτῶι Μ) μεινάντων τῶι Φάνητι πρῶτος (πρώτως Μ) φανερῶς (an φανερόςὲ Couvr.) ὁ Οὐρανὸς ἐξ αὐτοῦ (ἐξ Φάνητος Gesn.) γέγονεν —— ἔξω γάρ προῆλθον πρῶτοι ἄπ’ αὐτοῦ Οὐρανὸς καὶ Γῆ, δεῖξεν (δεῖξαι codd. ut supra MA) —— γενέθλην καὶ πρῶτος
καταλάμπεται ὁ Οὐρανὸς ὑπὸ τοῦ θείου φωτὸς τοῦ Φάνητος·

Aliter Proclus his versibus utitur in Plat. Tim. 30 c. d (I 430,11 Diehl) ῶς δὲ τῶν ὁρατῶν πάντων ὁ κόσμος οὗτός
ἐστι περιεκτικός, οὕτω τῶν νοητῶν ἐκεῖνος. ἄλλος δὲ ὁ τρόπος

τῆς περιοχῆς, ῶσπερ εἶπομεν, καθ’ ἑκάτερον, ἀλλ’ ὅμως καὶ αὕτὸ τὸ ὁρατὸν τούτοις κατ’ άναλογὶαν ὑπάρχει τήν πρὸς ἐκεῖνα· καὶ γὰρ ἐκείνοις ἄνωθεν ὁ Φάνης ἐπιλάμπων τὸ νοητὸν
φῶς πάντας ὁρατούς ποιεῖ καὶ δείκνυσιν ἐξ άφανῶν φανε-

ρούς, ῶσπερ καὶ ἐνταῦθα διὰ τοῦ φωτὸς τὰ χρώματα πάντα γεννώμενα τοῖς στόμασι παρέχεται τὸ ὁρατοῖς εἶναι et in 41a (ΙΙΙ 192, 17 Diehl) ὁ μὲν γάρ Οὐρανὸς περατοῖ πᾶσαν την γένεσιν, ἦ δὲ Γῆ δυναμοῖ, κινεῖ δὲ ὁ Ὠκεανός, ἑδράζει δὲ ἡ Ίηθῦς ἕκαστον ἐπὶ τῆς ἰδίας κινήσεως, τῆς νοερᾶς τοὶ νοερά, τῆς ψυχικῆς τὰ μέσα, τῆς φυσικῆς τὰ σωματικά, τοῦ Ὠκεανοῦ πάντα κινοῦντος άθρόως· διαιρεῖ δὲ νοερῶς μόνον ὁ Κρόνος,

109—112

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ ΚΛ’

175

ζωιοποιεῖ δὲ ἡ Ῥέα, λόγοις δὲ σπερματικοῖς ὁ Φόρκυς διακοσμεῖ,
φανερά δὲ ἐξ ἀφανῶν ὁ Ζευς· ἀποτελεῖ, ἐξελίττει δὲ ήςΉρα

κατά παντοίας τῶν ἐμφανῶν μεταβολάς.

Cf. etiam Iamblich.

De myster. VHI 3 (263, 6 Parth.) ἐπὶ δὲ τούτοις τῶν ἐμφανῶν

δημιουργίας ἄλλοι προεστήκασιν ἡγεμόνες. ὁ γὰρ δημιουργικὰς νοῦς καὶ τῆς ἀληθείας προστάτης καὶ σοφίας, ἐρχόμενος μὲν ἐπὶ γένεσιν, καὶ τὴν ἀφανῆ τῶν κεκρυμμένων λόγων δύναμιν εἰ ς φῶς ἄγων, Ἀμοῦν (ἀμοῦν ACD) κατά τὴν τῶν Αἰγυπτίων γλῶσσαν λέγεται· κτλ. \ Herm. 506 n. 7; Lob. I 503; Schoemann Opusc. academ. ΙΙ 10; Kern De Theogon. 16.

110. (93) Procl. in Plat. Parmenid. 647, 9 Cous.2 ἦ δὲ τῶν Ὀρφικῶν (sc. ἐφερμήνευσις) τῆς Ἑλληνικῆς οὖσα θεολογίας ἰδία Κρόνον καὶ Δία Δ. an delendum?) καὶ Οὐρανὸν καὶ Νύκτα καὶ Κύκλωπας 109) καὶ Ἑκατόγχειρας (ibidem) ἐπιφημίζουσα (ευφημίζουσα Β) ταῖς ἀκροτάταις τῶν πάντων ἀρχαῖς. Herm. in Platon. Phaedr. 247c p. 150, 2 Couvr. διὰ δὲ τοῦ ἀναφὴς (ἀναφοῦς codd.; corr. Couvr.) ὅτι καὶ ὑπὲρ τοὺς Ἑκατόγ χειράς ἐστι δηλοῖ· οὗτοι γὰρ πρῶτοι οἷον ἐφάπτονται τῆς πάσης δημιουργίαςί διὸ καὶ Ἑκατόγχειρας αὐτοὺς ἦ θεολογία προσαγορεύει· διὰ γὰρ τῶν χειρῶν πάντων ἡμεῖς ἐφαπτόμεθα καὶ ποιοῦμεν καὶ διακρίνομεν· ἔτι καὶ ἦ ἁφὴ δια παντὸς πεφοίτηκε (cf. Couvr.
p. 271 n. 9) τοῦ σώματος. συμβολικῶς οὖν Ἑκατόγχειρας

ῶνόμασε τούτους ἡ θεολογία ῶς πάσης ἒφαπτομένους τῆς δημιουργίας καὶ αἰτίους αὐτῆς ὄντας. ἔστι δὲ ἦ τριὰς τῶν (Εκατογχείρων φρουρητική. 111. (85) Alexand. Aphrodis. in Aristot. Metaphys. N 1091 b 4 (821, 19 Hayd.). Cetera v. supra fr. 108. μεθ’ ἤν (se. Νύκτα) Ούρανός· ὃς πρῶτος βασίλευσε θεῶν μετα μητέρα Νύκτα.

112. (91) Procl. in Plat. Tim. 40e (ΙΙΙ 176,10 Diehl) ἀπὸ
δὲ τούτων δευτέρα πρόεισι δυάς, Ὠκεανὸς καὶ Τηθύς, ού κατὰ

συνδυασμὸν γενεσιουργόν οὐδὲ κατά τινα σύνοδον τῶν κεχωρισμένων οὐδὲ κατὰ μερισμὸν οὐδὲ κατά τινα ἀποτομὴν τῆς ἀπογεννήσεως ταύτης γενομένης —— πάντα γὰρ ταῦτα ἀλλοτρίως τῶν θεῶν διαδοξάζουσί τινες ———, ἀλλά κατά μίαν ἕνωσιν καὶ συμπλοκὴν τῶν δυνάμεων ἀδιαίρετον, (ὃν add. Schneid.) καὶ εἰώθασι γάμον οἱ θεολόγοι προσαγορεύειν· οἰκεῖος γὰρ καὶ ὁ γάμος τῆι τάξει ταύτηι, καθά φησιν ὃ θεολόγος· πρώτην

176

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

112-114

γὰρ νύμφην ἀποκαλεῖ τὴν Γῆν καὶ πρώτιστον γάμον τῆν ἕνωσιν αὐτῆς τὴν πρὸς τὸν Οὐρανόν· οὐ γὰρ ἐν τοῖς μάλιστα ἦνοομένοις ὁ γάμος, ὁιό Φάνητος οὐκ ἔστι γάμος καὶ Νυκτός, ἦνωμένων ἀλλήλοις νοηταῖς, ἄλλ’ ἐν τοῖς μετα τῆς ἑνώσεως καὶ τὸ διηιρημένον τῶν δυνάμεων καὶ τῶν ἐνεργειῶν ἐπιδεικνυμένοις. καὶ ἔοικε διὰ ταῦτα καὶ Οὐρανῶι τούτωι καὶ Γῆι (ταύτηι add. Diehl) προσήκειν ὁ γάμος, ὥς ἐκεῖνον οὐρανὸν καὶ γῆν ἐκείνην ἐνεικονιζομένοις. ὃ δὴ καὶ οἱ θεσμοὶ τοῖν Ἀθηναίων εἰδότες προσέταττον Οὐρανοῖι καὶ Γῆι προτελεῐν τοὺς γάμους κτλ, idem in Plat. Cratyl. 402b (83,1 Pasqu.) ὅτι γαμεῖν λέγεται ὅ τε Ὠκεανὸς τὴν Τηθὺν καὶ (Ήραν ὁ Ζεὺς καὶ τὰ τοιαῦτα, οὖς κατὰ τὴν τῶν ὑφειμένων άπογέννησιν τήν πρὸς αὐτὴν κοινωνίαν ἐνστησάμενος· ἦ γὰρ ὁμονοητική σύνταξις τῶν θεῶν καὶ ἡ ὁμοφυὴς συνέργεια πρὸς τὰς ποιήσεις

γάμος άποκαλεῖται παρά τοῖς θεολόγοις. Cf. etiam in Tim. 41 (1 (ΙΙΙ 248, 5 Diehl).
Lob. I 503; Schuster 11; Kern De Theogon. 43; Grappe Suppl. 696. 701; Dieterich Nekyz'a2 105.

113. (90) Damasc. De princ. 257 (ΙΙ 125, 24 Rue.) καὶ ὁ τοῦ Ὀρφέως Οὐρανὸς (οὖρος πάντων καὶ φύλαξ’1 εἶναι βούλεται· | 125 ΒΜ· καὶ Φοίνικες δὲ καὶ Αἰγύπτιοι τῆιδε τῆι τάξει τό φρουρητικόν ἐγκατοικίζουσιν.
1 ἁπάντων καὶ φύλαξ Diels apud Kernium. Lob. I 503 qui Damascii locum falso Tatio in Arat. p.85 (V. infra) attribuit; Holwerda 313; Kern Herm. XXIII 1888, 486

n. XV. Cf. fr. 96 de Sole. Hymn. IV Οὐρανοῦ VS. 5 αἰθέριος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς. Cornuti Ἐπιδρομή 1, 4 Lang (οὐρανὸς) οὖρος
οόν ἄνω πάντων καὶ ὁρίζων τὴν φύσιν· Ι 21" ἔνιοι δέ φασιν

άπὸ τοῦ ωρεῐν ἢ αἰρεύειν τὰ ὄντα, ὅ ἐστι φυλάττειν, οὐρανὸν κεκλῆσθαι. Achill. Tat. Isag. Arat. 36, 13 MaaB οὐρανὸς δὲ ἠτυμολόγηται, ἤτοι ἐπεὶ ὅρος παλαιός ἐστιν η’ ἐπεὶ σφαιροειδὴς ὢν ἔνδοθεν αὑτοῦ ἡμᾶς οὕρεῖ, ὅ ἐστιν φυλάσσειν. 114. (95) Procl. in Plat. Tim. 40 e (III 184, 1 Diehl) δόξειε γὰρ ἄν (se. ὁ Πλάτων) τοῦτο λέγειν οὐχ ἑπομένως ταῖς (Ὀρφικαῖς)1 άρχαῖς· ἐκεῖ γὰρ ἀδελφοὶ λέγονται τούτων, ἀλλ’ οὐ γεννήτορες· τίκτει γὰρ ἡ Γῆ λαθοῦσα τὸν Οὐρανόν, ὥς φησιν ὁ
θεολόγος·

114

IEPOI ΛοΓοΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ ἑπτά μὲν εύειδεϊςῖ κούρας (ἑλικώπιδας, ἁγνάς,> ἑπτὰ δὲ παῖδας ἄνακτας (ἐγείνατο λαχνήεντας>·

177

’’θυγατέρας μὲν (rima?) Θέμιν 3’ καὶ ἐύφρονα Τηθύν Μνημοσύνην τε βαθυπλόκαμον Θείαν τέ’μοίκαιραν, 5 ἠδὲ Διώνην τίκτεν ιῖριπρεπὲς εἶδος ἔχουσαν. Φοίβην τε Ῥείην τε, Διὸς γενέτειραν ἄνακτος·
παῖδας δὲ ἄλλουςΙ τοσούτους· Κοῖόν τε4 Κρῖόν τε5 μέγαν Φόρκυν τε κραταιὸν

καὶ Κρόνον Ὠκεανόν θῖ Ὑπερίονοῖ τ’’Ἰαπετόν τε.
τούτων οὖν παρα τῶι θεολόγωι προαναγεγραμμένων πῶς ὃ.

Τίμαιος ἐξ Ὠκεανοῦ καὶ Τηθύος (de Tethye V. etiam in Tim. 4οθ
[ΙΙΙ 179, 8 Dieh1]) παράγει Κρόνον τε καὶ Ρέαν,·
1 <Ὀρφικαῖς> dubitanter Diehl. 2 εὐώδεις Procl. hoc loco; sed cf.

eundem in Tim. 31a. (I 450,16 Diehl) κατὰ γὰρ τὴν τρίτην γονὴν ἦ Γῆ
προήγαγεν· ἑπτὰ μὲν εὐειδεῖς κούρας, ἑλικώπιδας, ἁγνάς, ἑπτά δὲ
παῖδας ἄνακτας ἐγείνατο λαχνήεντας unde vs. 1. 2 supplevi. 3 μὲν

Θέμιν codd., μὲν (rime) Θ. Mùllach, μὲν <πρῶτα> Θ. Lob.

4 κοῖόν τε

vulgo; κοιόν τε Q, κοινὸν τε D.

5 κροῖόν τε, κροῖον τὲ Q vulgo, κροιόντε D;

Κρῖον θ’ Hesîod. (v. infra. p. 178), Κρεῖον Procl. p. 189, 4 Diehl v. infra.

Ideni in Tim. 40e (ΠΙ 189,2 Diehl) ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
τῶν ἄλλων τῶν κρειττόνων γενῶν τῶν ὑπ’ αὐτούς τεταγμένων
ἔοικε τό ‘ὅσοι μετά τούτων’ δηλοῦν τούς τε λοιπούς Τιτᾶνας, Κοῖον καὶ Ὑπερίονα, Κρεῖον, Ἰαπετόν, Φόρκυν, καὶ τὰς λοιπας

Τιτανίδας, τήν Φοίβην, τὴν Θείαν, τὴν Μνημοσύνην, τὴν Θέμιν, τὴν Διώνην, μεθ’ ῶν ὁ ιΚρόνος καὶ ἦ Ῥέα προῆλθον, καὶ τούς ἅμα τῶι Φόρκυι προελθόντας, τὸν Νηρέα, τὸν Θαύμαντα, τήν κινητικωτάτην Εύρυβίαν, καὶ τοὺς μάλιστα τήν γένεσιν ὅλην συνέχοντας. ἐκεῖνο μήν γινώσκειν ἄξιον, ῶς ού προσῆκεν οἷκριβολογεῖσθαι περὶ τῆς ἐν αὐτοῖς τάξεως, πότερον ὁ Κρόνος ἐστὶν

ὑπέρτερος ἢ ὁ Φόρκυς· ἓνωσις γαρ αὐτῶν έστι καὶ ὁμοιότης.
De eodem Platonis loco dicit Chalcidius 127 p. 192, 3 Wrobel simul expom't θα, quae Ο. et I/inus et Musaeus de divinis potestatz'bus vaticz'natz' sunt, non quo delectaretur aut crederet, sed

ραοᾶ tanta esset auctom‘tas vatz’cinantium, ut 2'2'8 (ut hisque CU1'2)
adsevemntz'bus parcius ονεᾱὶ non oporteret. Spectat huc etiam Damasc. De princ. 265 (ΙΙ 131, 11 Rue.) et 267 (ΙΙ 134, 24 Rue.); V. Kroll Philol. LIII 1894, 419 n. 4. De Themide cf. Procl. in Remp..II 94,18 ΚΓ. τῆν παρὰ τοῖς θεολόγοις Θέμιν, ibidem

p. 345, 4 Kr. οἷλλά καὶ ὅτι τῆι Θέμιδι τὴν αὐτὴν εἶναι τὴν
Orphie. c011. Kern. 12

178

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ”

114-117

Ἀνάγκην ταύτην οἰητέον, οὐ μόνον ἐκ τῶν Ἑλληνικῶν θεογονιοόν πιστόν et frr. 126. 144.
Herm. VIII vs. 21; Lob. I 505; Schuster 8; Gruppe Suppl. 702; Holwerda 316; J. Kroll Lekren des Hermes Trismegz‘st. 239.

Vide fr. 16.
Hesiod. Theogon. vs. 133 de Terra

Ούρανῶι εὐνηθεῖσα τέκ’ Ὠκεανὸν βαθυδίνην, Κοῖόν τε Κρῖόν θ’ Ὑπερίονά τ’ Ἰαπετόν τε Θείαν τε Ῥείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε Φοίβην τε χρυσοστέφανον Τηθύν τ’ ἐρατεινήν. 115. (220) Eustath. ad Dionysium Perieget. 1 (GG ΙΙ 217, 15) πάντως γὰρ Ὠκεανὸς άψόρροος ὁ εἰς ἑαυτὸν όρούων, ἤγουν1 ἐπανιών καὶ εἰς κύκλου σχῆμα περιαγόμενος,2 καὶ οὕτως ἐναποκλείων ἑαυτῶι3 τὴν γῆν· καθά καὶ Ὀ. ἐν τωι περὶ Διὸς καὶ (Ἠρας (V. supra p. 141) φησὶ λέγων· κύκλον δ’4 οἷκαμάτου καλλιρρόου5 Ὠκεανοῖο,θ ὃς γαῖαν δίνηισι πέριξ ἔχει άμφιελίξας ὥς τοῦ ωκεανοῦ περιειληφότος τὴν γῆν.
1 εἶτε Κ. 2 εἷς κύκλον περιαγ. var. lect. ap. R. Stephan. et Hudson. 3 ἓαντιῦι 0m. (1. 4 κύκλον δ’ cod. Politi, κύκλον cett. coddL; κύκλον τ’ Pape. 5 καλλιρρόου 0m. KPU. 6 ὠκεανοῦ PUY.

Procl. Tim. 40 e (ΙΙΙ 178, 16 Diehl) πανταχοῦ γάρ διορίζειν
(δεῖν add. Diehl) τὰς πρώτας τάξεις άπὸ των δευτέρων, ούκ

άλόγως καὶ τῶν ποιητῶν Ὠκεανὸν καλούντων τὸν ὁρίζοντα

της γηςHerm. XLIV; Lob. I 607;. Giseke 79; Schuster 4; Holwerda
318; Maafi Aratea 185. Hymn. LXXXIII Ὠκεανοῦ VS. 3 ὃς περικυμαίνει γαίης περι-

τέρμονα κύκλον, DionyS. Perieget. VS. 27 πάντη δ’ άκαμάτου
φέρεται ῥόος Ὠκεανοῖο. 116. Procl. in Plat. Tim. 40e (ΙΙΙ 180; 8 Diehl) δηλοῦσι

,δὲ οἱ θεολόγοι τὸν Ὠκεανὸν ἁπάσης εἶναι κινήσεως χορηγόν,
δέκα λέγοντες αὐτὸν ἐκπέμπειν ὀχετούς, οἷν ἐπὶ θάλατταν τοῦς

ἐννέα χωρεῖν. Holwerda 318. 117. (104) Procl. in Plat. Tim. 40 ἄλλοι Ίὶτᾶνες εἰς διάκρισιν ἐπείγονται αὐτῶν ὁ μέγιστος Κρόνος, ὥς φησιν καίτοι γε ὅτι ὁ Κρόνος ὑπέρτερός ἐστι

e (HI 186, 7 Diehl) οἱ δὲ καὶ πρόοδον, ἡγεῖται δὲ’ὁ θεολόγος (cf. fr. 135). τοῦ Ὠκεανοῦ, δεδήλωκεν

117—119

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

179

ὁ θεολόγος πάλιν λέγων τὸν μὲν Κρόνον αύτόν καταλαμβάνειν τὸν ούράνιον Ὄλυμπον κοίκεῖ θρονισθέντα βασιλεύειν τῶν Τιτάνων, τὸν δὲ Ὠκεανὸν τὴν λῆξιν ἅπασαν τὴν μέσην· ναίειν γὰρ αὐτὸν ἐν τοῖς θεσπεσίοις ῥείθροις τοῖς μετὰ τὸν Ὄλυμπον καὶ τὸν ἐκεῖ περιέπειν Οὐρανόν, ἄλλ’ ού τὸν άκρότατον, ὥς δέ φησιν ὁ μῦθος, τὸν ἐκπεσόντα τοῦ Ὀλύμπου καὶ ἐκεῖ τεταγ-

μένον. τούτων δ’ οὖν οὕτως ἐχόντων ὁ Ὠκεανὸς καὶ

Τηθύς

καθ’ ὅσον μένουσι καὶ ἥνωνται πρός τὸν Ούρανόν συμπαράγουσιν αύτοόι τήν τῶν προϊόντων βασιλείαν, Κρόνου τε καὶ

Ῥέας, καὶ καθ’ ὅσον <ἐν>ίδρυνται τῆι μονίμωι δυνάμει τῆς μητρός, κατὰ τοσοῦτον τὸν Φόρκυν μετ’ αὐτῆς· αὕτη (se. Tethys) γάρ αὐτὸν παράγει Πόντου φιλότητι μιγεῖσα μετά Νηρέως καὶ Θαύμαντος·1 ού γάρ ἐστιν ὁ Φόρκυς (ô) Οὐρανίδης, άλλοῖ ὁ Φόρκυς (ὁ Πόντιος),2 ιὸς ἔστι δῆλον ἐκ τῆς Θεογονίας (Ηθείοᾷ. 233. 237). (καὶ) καθ’ ὅσον ἡ Τηθύς τῆς Γῆς ἐστι πλήρης, κατὰ
τοσοῦτον οἷον Γῆ τις οὖσα λέγοιτ’ ἄν τὸν Φόρκυν τοῦτον παρά-

γειν μετὰ τοῦ Ὠκεανοῦ, καθ’ ὅσον καὶ οὗτος έν ἑαυτιόι τὸν νοητὸν3 περιείληφεν· ὥσθ’ ἤ μὲν καθ’ ὅσον ἐστὶ Γῆ κατά μέθεξιν, ὃ δὲ καθ’ ὅσον ἐστὶ Πόντος κατ’ αἰτίαν ὑφιστᾶσι μετά Κρόνου καὶ Ῥέας τόνδε τὸν θεόν.’
1 Θαύμαντα D vulgo; corr. Taylor. 2 ἀλλὰ ὁ Φόρκυς (ô Πόντιος)
Diehl, ἄλλα Πόντου Lob., ἀλλὰ ὁ Ὠκεανὸς Taylor; ἀλλὰ ὁ Φ. del. Schneid.

3 τὸν νοητὸν codd., τὸν Πόντον Holwerda. Lob. I 509; Schuster 7; Holwerda 317.

118. Procl. in Plat. Tim. 236. (I 133, 7 Diehl) προηγεῖται μὲν οὖν τὸ θαῦμα, διότι καὶ έν ἡμῖν άρχῆ τοῦτό ἐστι τῆς τῶν ὅλων γνοόσεως, ἐν δὲ τοῖς θείοις συνάπτει τοόι θαυμαζομένου τὸ θαυμάζον· ὅθεν καὶ Θαύμαντα θεόν τινα μέγιστον ὑμνήκάσιν οἱ τά θεῖα σοφοί, τὸν δια τοῦ θαύματος ὑποκατακλί-

νοντα τοὶ δεύτερα τοῖς πρώτοις et idem in Tim. 25 b (I 183, 10) καὶ ἔοικεν ὁ Πλάτων καὶ διὰ τοῦτο μεγάλην καὶ θαυμαστήν καλέσαι τὴν δύναμιν των Ἀτλαντίνων, ἐπειδή καὶ ἐν ταύτηι τῆι τάξει παραδέδοταί τις Θαύμας καλούμενος καὶ Βίας ἄλλος τις ὑπὸ τῶν πάλαι θεολόγων. V. etiam fr. 117. 119. (102) Procl. in Plat. Tim. 24e (I 175, 9 Diehl) αὕτη (se. ἡ ὕβρις) γάρ έστιν ἡ ως άληθῶς άπειρία καὶ τὸ αἶσχος, διὸ καὶ τὸ συνεγγίζον αύτῆι καὶ τὸ έν αύτῆι πως ὂν ἐξυβρίζειν λέγουσιν, ἐπεὶ παράδειγμα αὐτῶν διὰ τούτων παρά τοόι θεολόγωι δηλοῦται τῶν ὀνομάτων· Τιτῆνες κακομῆται, ὑπέρβιον ἦτορ ἔχοντες.
12*

180

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ ΚΔ

119—122

Herm. VIII vs. 47 p. 469; Lob. I 507.

Hesiod. Theogon. 139 de Terra γείνατο δ’. αὖ Κύκλωπας ὑπέρβιον ἦτορ ἔχοντας. 120. (103) 'Procl. in Plat. Tim. 25b (I 187, 4 Diehl) οὕτω
γάρ ἥ τε δημιουργικὴ πέρας ἴσχει βούλησις καὶ τοὶ χείρω κρα-

τεῖται ὑπὸ τῶν ἀμεινόνων, ἐν μὲν τοῖς μεριριοῖς Ἀτλαντῖνοι ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων, εν δὲ τοῖς ὅλοις οἱ Τιτᾶνες ὑπὸ τῶν Ὀλυμπίων, καὶ κρατεροί περ έόντες ἀμείνόνος ἀντιάσαντες, ὕβριος ἀντ’ ὀλοῆς καὶ ἀτασθαλίης ὑπερόπλου, φησὶν ὁ θεόλογος, ὃν καὶ ὁ Πλάτων ζηλώσας ὕβρει πορεύεσθαι τούς Ἀτλαντίνους εἶπεν ἐπὶ τούς Ἀθηναίους. Herm. VIII VS. 38 p. 468; Lob. I 508. Hesiod. Theogon. 516 εἵνεκ’ ἀτασθαλίης τε καὶ ἠνορέης ὑπερόπλου. 121. (97) Procl. in Plat. Tim. 406 (ΙΙΙ 185, 20 Diehl) μᾶλλον δὲ πάντων τῶν οὐρανίων γενῶν τά μὲν μένει μόνον ἐν ταῖς ἀρχαῖς, ὥσπερ αἱ δύο πρῶται τριάδες -- (ὖς γαρ ἐνόησε, φησίν [86. ὁ θεολόγος], αὐτοῦς ὁ Οὐρανὸς ἀμείλιχον1 ἦτορ ἔχοντας καὶ φύσιν ἕκνομίην vvvvvvvv -υ ῥῖψε βαθὺν γαίης ἐς Τάρταρον. v κρύπτονται οὖν έν ἀφανεῖ δι’ ὑπεροχὴν δυνάμεως -, τιέ δὲ· καὶ μένει καὶ πρόεισιν, ὥσπερ ὁ Ὠκεανὸς καὶ ἦ Τηθύς· (sequitur fr. 135).
1 ὡς ἐνόησ’ αὐτοὺς παναμείλιχον suppl. Lob., ὣς δ’ αὐτοὺς ἐνόησεν ἀμ.
Koechly Opusc. philol. I 237 n. 35..

Herm. VIII vs. 28 p. 468; Lob. I 506; Mayer Gigant. u.

Titan. 239. Hesiod. Theogon. 868 ῥῖψε (sc. Ζεὺς) δέ μιν (sc. Τυφωέα) θυμῶι ἀκαχὼν ές Ίαρταρον εὐρύν. Pherecyd. fr. 5 (Diels H3
204,4) κείνης δὲ τῆς μοίρας ἔνερθέν ἐστιν ἦ ταρταρίη μοῖρα·

φυλάσσουσι δ’ αὐτην θυγατέρες Βορέου Ἄρπυιαί τε καὶ Θύελλα· ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν, ὅταν τις έξυβρίσηιῖ 122. (205) Procl. in Plat. Tim. 25 c. d (I 188, 24 Diehl)
ὅτι δὲ καὶ ταῦτα θαυμαστὴν ἔνδειξιν ἔχει τῆς τοῦ παντὸς δια-

κοσμήσεως, πιστοῦμεν ἀναμνήσαντες ἡμᾶς αὐτοὺς τῶν παρὰ
τῶι Ὀρφεῖ λεγομένων πρὸς τῶι πέρατι τῆς δημιουργίας κατα-

ταρταρώσεων· Ι 189 Diehl καὶ γὰρ ἐκεῖνος την τῶν Ὀλυμπίων θεῶν καὶ τὴν Ίὶτανικην παραδοὺς δημιουργικὴν ἀντίθεσιν (cf.

122—126

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ K/J'

181

in Tim. 24e p. 174,12 Diehl) (ἶποπερατοῖ τήν ὅλην διακόσμησιν ἄχρι τῶν ἐσχάτων τοῦ παντός, μεταδιδούς καὶ ἐκείνοις τῆς τῶν
θεῶν ἄχραντου προνοίας. ταῦτ’ οὖν καὶ ὁ Πλάτων εἰδώς έν

εἰκόσι τα ὅλα παραδιδούς διατείνει καὶ κατάγει καὶ ὑπὸ τὸ ἀφανὲς τά διττά ταῦτα γένη καὶ διιῖ τῆς οἷφανίσεως ταύτης μιμεῖται τήν Ὀρφικὴν καταταρταρωσιν. Cf. eundem in Remp. I 93, 22 Kr. πάντως γάρ που (Hom. Il. Ξ 203 et Β 781) τὸν πρὸς Δία πόλεμον ἐν τούτοις αἰνίσσεται τὸν Τιτανικόν καὶ τοῖς καλουμένας καταταρταρῶσεις παρα τοῖς Ὀρφικοῖς. Damasc. De princ. 205 (Π 88, 11 Rue.) μετά τῆς πρεπούσης διακρίσεως, οἵαν καὶ Ὀ. παραδίδωσιν, τῶν τε νυχίων ἁπάντων γενῶν καὶ τῶν ἐν ούρανῶι δεδεμένων Οὕρανιδῶν et 400 (ΙΙ 254, 11. 25 Rue).
123. (155) Olympiodor. in Plat. Phaedon. C ΙΙΙ ος’

p. 202, 12 NOl‘V. ὅτι οἱ παραδιδόμενοι τέσσαρες ποταμοὶ κατά τὴν Ὀρφέως παράδοσιν τοῖς ὑπογείοις οἷναλογοῦσι τέσσαρσι στοιχείοις τε καὶ κέντροις κατά δύο ἀντιθέσεις, ὁ μὲν γάρ Πυριφλεγέθων τῶι πυρὶ καὶ τῆι ιῖνατολῆι, ὁ δεῆΚωκυτός τῆι γῆι καὶ τῆι δύσει, ὁ δὲ Ἀχέρων οἷέρι τε καὶ μεσημβρίαι.
τούτους μὲν Ὀ. οὕτω διέταξεν, αὐτὸς δὲ τὸν Ὠκεανὸν τῶι

ὕδατι καὶ τῆι ἄρκτωι προσοικειοῖ cf. C III λβ’ p. 192, 21 NorV.
et eundem in Aristot. Meteor. ΙΙ 2 p. 355 b 20 (141, 26 Stueve)

et Procl. in Tim. 32b (ΙΙ 49, 9ss. Diehl).
124. Ps.-Galen. (= Porphyr.) ad Gaurum ed. Kalbfleisch

(Abh. Akad. Berlin 1895) 34, 26 κανταῦθα πολύς (ὃς-Νουμήνιος καὶ οἱ τας Πυθαγόρου ὑπο135νοίας ἐξηγούμενοι, καὶ τὸν παρὰ
μὲν τῶι Πλάτωνι (Respubl. X 621 a) ποταμὸν Ἀμέλητα, παρά δὲ

τῶι ἹῙσιόδωι (e. g. Theogon. 361) καὶ τοῖς Ὀρφικοῖς τὴν Στύγα, παρα δὲ τῶι Φερεκύδηι (Diels ΙΙ3 204 fr. 7) τὴν ἐκροήν ἐπὶ τοῦ σπέρματος ἐκδεχόμενοι. 125. (156) Olympiodor. in.Platon. Phaed. D ρμε’ p. 241, 5 NOI‘V. ὅτι οἱ τέτταρες ποταμοὶ τοὶ τέτταρα στοιχεῖά ἐστι τὰ ἐν τῶι -Ταρτάρωι, ὁ μὲν Ὠκεανός, φησι, τὸ ὕδωρ, ὁ δὲ Κωκυτὸς ἦτοι Στύγιος ἡ γῆ, ὁ δὲ· Πυριφλεγέθων,τό πῦρ, ὁ δὲ Ἀχέρων ὁ οἷήρ. ἅντικεϊσθαι δὲ τῶι μεν Πυριφλεγέθοντι τὸν Στύγιον, ῶς θερμὸν ψυχρῶι, τῶι δὲ Ὠκεανῶι τὸν Ἀχέροντα, ῶς ύδραῖον οἷερίωι· διὸ καὶ Ὀ. τὴν. Ἀχερουσίαν λίμνην οἷερίαν καλεῖ.

126. Procl. in PlatÿRempubl. Π 207, 14 Kr. τίνα οὖν ἡμεῖς
τήν θεὸν ταύτην εἶναι φήσομεν,· ἢ δῆλον ὅτι τοῖς ῥήμασιν ἑπόμενοι, μητέρα μὲν αύτὴν τῶν Μοιρῶν ὑμνουμένην ἀκούοντες, ἡγεμόνα δὲ τῆς κοσμικῆς ἁπιξσης τάξεως, τῆς ἐν ψυχαῖς, τῆς ἐν

182

IEPOI ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨᾩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

126—128

φύσεσιν, συνέχουσαν δὲ άκλινῶς τοί πάντα καὶ ὁρίζουσαν, ὅπου τεθὲν ἕκαστον συμπληρώσει τὸν κόσμον ἐν τῶι πρέποντι σχήματι, ταύτην ἐκείνην εἶναι τὴν παρὰ τοῖς θεολόγοις καλουμένην Θέμιν (Hesiod. Theogon. 901); ἣν τὸ ὑπερβαίνειν ἐγχειρούν άθέμιτον μὲν εἶναι λέγομεν, ὑπερβαίνειν δὲ ὅμως μὴ δύνασθαι.

τίνα γάρ ἄλλην μητέρα ΛΙοιριόν ἢ ταύτην ἐκείνων ὑμνούντων ἠκούσαμενς οἶδα μὲν οὖν, ὅτι καὶ Μοίρας ἄλλας Ὀ., εἰ καὶ τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι χριόμενος, ἄπ’ αὐτῶν προελθεῖν φησιν τῶν
πρωτίστων θεων, ἐπέκεινα καὶ τῆς Κρόνου βασιλείας καὶ τῶν

νοερῶν ὅλως διακόσμων· ἄλλα κάκεῖνος ἄλλην Ἀνάγκην παρήγαγεν πρὸ τῶν Μοιρῶν, στυγερῶποί τε Ἀνάγκην λέγων προελθεῖν ἄπ’ ἐκείνων. 127. (101) Procl. in Plat. Cratyl. 406c p. 110, 15 Pasqu. παράγει οὖν αὐτὴν (sc. Venerem) ὁ Οὐρανὸς ἐκ τοῦ άφροῦ τῶν γονίμων ἑαυτοῦ μορίων ῥιφέντων1 εἰς τήν θάλασσαν, (ὃς φησιν Ὀρφεύς· μήδεα δ’ ἐς πέλαγοςῖ πέσεν ὑψόθεν, άμφὶ δὲ τοῖσι λευκὸς ἐπιπλωουσιν ἑλίσσετο πάντοθεν άφρός· ἐν δὲ περιπλομέναις ὥραις Ἐνιαυτὸς3 ἔτικτεν παρθένον αἰδοίην, ἣν δὴ παλάμαις ὑπέδεκτο 5 γεινομένην τό πρῶτον ὁμοῦ Ζῆλός τ’ Ἀπάτη τε.
1 ῥιφέντων Platt Journ. philol. Lond. XXVI 1899, 230; ῥιφέντος codd.

2 ἐς πέλαγος Α; εὐπέλαγος Β; ἐπέλαγος F; ἐνπέλαγος Ρ.

3 ἐνιαυτοῦ Platt.

Lob. I 542.
Hesiod. Theogon. 188

μήδεα ô’ ὥς τὸ πρῶτον ἀποτμήξας άόάμαντι κάββαλ’ ἀπ’ ἠπείροιο πολυκλύστωι ἐνὶ πόντωι, ὥς φέρετ’ ἂμ πέλαγος πουλὺν χρόνον, ἀμφὶ δὲ λευκὸς άφρός ἀπ’ άθανάτου χροὸς ὤρνυτο· τωι δ’ ἔνι κούρη 5 ἐθρέφθη κτλ. Ad vs. 3 cf. Εύχ. πρ. Μουσ. 18 Ὥρας 72’11’- Ἐνιαυτόν, Procl. in Plat. Tim. 37e (ΙΙΙ 40, 31 Diehl) ἐπεὶ καὶ οὐ τὸν χρόνον μόνον οὖς θεὸν ὑμνήκασιν, ἀλλὰ καὶ ἡμέραν αὐτην καὶ νύκτα καὶ μῆνα [θεὸν de]. Diehl] καὶ ἐνιαυτόν, 49 d (ΠΙ 89, 29 Diehl); V. 1Vaser RE2 V 2568. Ad VS. 5 γειιοιιένην τὸ πρῶτον cf. Hesiod. Theogon. 202 γεινομένηι τὰ πρῶτα. Ζῆλος Theogon. 384; Ἀπάτη Theogon. 224..
128. Procl. Theolog. Plat. IV 5 p. 188,22 καὶ πρὸ τούτων

(sc.P10tini et Iamblichi) ὁ Πλάτων αὐτὸς ἐν τῶι Κρατύλωι

128—132

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

183

(p. 396b ως λόγος) ταῖς Ὀρφικαῖς θεογονίαις (cf. supra p. 141) ἑπόμενος τοῦ μὲν Διὸς πατέρα τὸν Κρόνον (cf. fr. 139), τοῦ δὲ Κρόνου τον Οὐρανὸν ιῖποκαλεῖ. Lob. I 368.
129. (99) Procl. in Plat. Cratyl. 396 b. c p. 62, 3 Pasqu. ίὸς δ’ Ὀ. ἐνθὲωι στόματι λέγει, καὶ καταπίνει τὸν πρόγονον

αὐτοῦ τὸν Φανητα καὶ ἕγκολπίζεται πάσας αὐτοῦ τοὶς δυνάμεις ὁ Ζευς καὶ γίνεται πάντα νοερῶς ὅσαπερ ἦν ἐκεῖνος νοητῶς, καὶ ὁ Κρόνος πάσης τῆς δημιουργίας ἐνδίδωσι τῶι Διὶ τοὶς ἀρχὰς καὶ τῆς εἰς τα αἰσθητά προνοίας, καὶ ἑαυτὸν νοῶν ἥνωται τοῖς πρωτίστοις νοητοῖς καὶ πεπλήρωται ζτῶν ἐκεῖθεν 037a-

θῶν. διὸ καὶ τρέφεσθαί φησιν αὐτὸν ὁ θεολόγος ὑπὸ τῆς
Νυκτός·

ἐκ πάντων δὲ Κρόνον Νὺξ ἔτρεφεν ἠδ’ ἄτίταλλεν.
Idem versus etiam ap. Damasc. De princ. 67 (I 146, 17 Rue.)

post fr. 131. Lob. I 506; Kern De Theogon. 18. 57. 130. (245) Procl. in Hesiod. Opera 113 (Gaisf. ΙΙ 115, 9)
καὶ τοῦτο Κρόνιόν ἐστι· καὶ γαρ τὸν Κρόνον ἀεὶ μελαίνας ἔχειν

τας ἐπὶ τοῦ γενείου τρίχας φησὶν Ὀ.’ Πλάτων (Politic. 270 d. e) δὲ τούς ἐπὶ τῆς Κρονίας περιόδου οἷποβάλλειν φησὶ τὸ γῆρας, καὶ ἀεὶ γίνεσθαι νεωτέρους.’
Lob. I 511; M. Mayer Gigant. u. Titan. 238.

Cf. fr. 142.

_

131. (99) Damasc. De princ. 67 (I 146,12 Rue.) ἔοικε δὲ

καὶ Ὀ. τὸν Κρόνον εἰδώς νοῦν, (ὃς δηλοῖ ὅ τε σύμπας μῦθος ὁ περὶ αὐτοῦ καὶ ὁ ἀγκυλομήτης1 (καὶ add. Lob.) την Νύκτα ὥς πρωτην οὐσίαν καὶ τροφὸν πάντων (V. fr. 106) διὰ τοῦτο ανυμνουμένην αὐτὸν μάλιστα τὸν Κρόνον πεποιηκέναι (πεποίηκε Lob.) τρέφουσαν, (ὃς τοῦ νοῦ οὖσαν τὸ νοητόν, ἐπειδὴ τῶι νοοῦντι τροφὴ τὸ νοούμενόν ἐστι κατὰ τὸ λόγιον (Kroll De
orac. Chald. 19 n. 1). 1 καὶ τὸ ἀγκυλομήτης Usen. in Schoellii Proclo ad Remp. p. 38,15. Lob. I 506; Kern De Theogon. 57.

Hymn. XIII Κρόνου VS. 9 οἷγκυλομῆτα, φέριστε. 132. Damasc. De princ. 422 (ΙΙ 277, 5 Rue.) εἶτα ἐπὶ τούτοις καὶ εἰς τό κινούμενον προέρχεται καὶ ἑστώς, ἐπεὶ διὰ τοῦ

δημιουργοῦ καὶ ἡ ἐσχάτη φύσις ἑδράζεται τῶν ἄλλων ἐν τοῖς
κόλποις τῆς Ῥέας, ὥς ποιεῖ Ὀρφεύς· καὶ ἱ’λως ὁ δημιουργικὰς

184

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨῼΙΑΙΑΙΣ KA'

132—135

ἅπασιν ὅρμος, ἦιδέ ἐστιν ἦ θεὸς ἢ καὶ πρώτη προάγει τὴν δημιουργίαν εἰς ὕλην. Procl. in Plat. Tim. 18 c (I 46, 27 Diehl) ἥ τε οὖν (Ήρα συμπρόεισι τῶι Διὶ πάντα άποτίκτουσα σὺν τῶι πατρί· διὸ καὶ ἰσοτελής (fr. 163) αὐτῶι Ι 47 D10“προσαγορεύεται· καὶ ἠ Ῥέα τῶι Κρόνωι· πάσης γάρ ἐστι τῆς Κρονίας δυνάμεως κόλπος ἦ θεὸς αὕτη· καὶ ἦ Γῆ τῶι Οὐρανῶι· πάντων γάρ ἦ Γῆ Mule, ῶν ὁ Οὐρανὸς πατήρ. Cf. Orac. Chald. apud
Krollium p. 30 (Ab. fr. 305):

Ῥείη τοι νοερῶν μακάρων πηγή τε ῥοή τε· πάντων γάρ πρῶτη δυνάμεις κόλποισιν άφράστοις δεξαμένη γενεὴν ἐπὶ πᾶν προχέει τροχάουσαν ubi VS. 2 cum Krollio Vix πατρὸς legendum est. Kern Herm. XXIII 1888, 488 n. XXVI. 133. Damasc. De princ. 284 (ΙΙ 157, 12 Rue.) ὁ μὲν γὰρ
Ὀ. δοκεῖ μᾶλλον τὴν ἄχρι φυτῶν τε καὶ τῶν ἄλλων καρπῶν

ὑποστρωννύναι φύσιν ὑπὸ τὴν Ῥέαν. εἰ μή ἄρα καὶ τὴν Γοργόνα νοοῖμεν ἄχρι τῶν λίθων αὐτῶν έκτείνουσαν τὴν ἑαυτῆς
ζωιογονίαν.

134. Procl. Theolog. Plat. V 11 init. p. 265, 25 ταῖς δὲ αὖ περὶ τοῦ βασιλέως τῶν νοερῶν θεῶν ὑπομνήσεσι πέρας ἐπιθέντες, ἐχομένως δή που τὴν βασιλίδα Ῥέαν ὑμνήσομεν. ταύτην γὰρ δή μητέρα τοῦ δημιουργοῦ τῶν ὅλων, δευτέραν δὲ τοῦ Κρόνου θεόν, Πλάτων τέ φησι καὶ Ὀρφεύς.

135. (100) Procl.- in Plat. Tim. 40e (ΠΙ 185, 28 Diehl)
,[anteit fr. 121]) τῶν γὰρ ἄλλων Ίιτάνων εἰς τὴν κατά τοῦ πατρὸς ·ἐπιβουλὴν ἱεμένων ὁ Ὠκεανὸς άπαγορεύει τε πρὸς τὰς’τῆς μητρὸς ἐπιτάξεις καὶ ἕνδοιάζει περὶ τῆς πράξεως· ἔνθ’ αὖτ’1 Ὠκεανὸς μὲν ένὶ μεγάροισιν ἔμιμνεν ὁρμαίνων, ποτέρωσε νόον τράποι, ἧῖ πατέρα ὃν Ι 18“Diehl γυ<ι>ῶσηι3 τε βίης καὶ άτάσθαλα λωβήσαιτο σὺν Κρόνωι ἥδ’ ἄλλοισιν ἀδελφοῖς, οἳπεπίθοντο 5 μητρὶ φίληι, ἢ τούς γε λιπῶν μένοι ἔνδον ἕκηλος. πολλά δὲ πορφύρων· μένεν ἥμενος ἐν μεγάροισι, σκυζόμενος ἧι μητρί,ᾼκασιγνήτοισι δὲ μᾶλλον.ημένει ὀὖν οὗτος ἅμα καὶ πρόεισι μετά τῆς Ίῆθύος συνέζευκται γὰρ αὐτῶι κατά τὴν πρῶτήν άπογέννησιν. οἱ δὲ ἄλλοι Τιτᾶνες ;εἰς διάκρισιν ἐπείγονται καὶ πρόοδον, ἡγεῖται δὲ αὐτῶν ὁ μέγιστος Κρόνος, ῶς φησιν ὁ θεολόγος (sequitur fr. 117).

135—138

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΏΙΔΙΑΙΣ «ΚᾸ

185

1 οὖν vulgo. 2 ἢ Herm., ἠὲ codd. 3 γυ<ι>ώσηι Lob., γυιώσειε Duentz., γυώση QD, γνώση vulgo, γυμνώσηι Gesn. Herm. VIII vs. 31 p.468; Lob. I 507. 136. (103) Schol. Hesiod. Theogon. 209 (Gaisford Π 491)

(Ίιτᾶνες) παρά τὸ τετάσθαι καὶ έξαπλωθῆναι. ἢ ὅτι —— (ὃς λέγει οὗτος (se. Hesiodus) άπό τῆς δόξης τοῦ Ὀρφέως λαβών τοῦτο ——— ἱίτι πάλιν τιμωρῆσαι μέλλει ὁ Κρόνος τοὺς θεούς, καὶ λαβεῖν τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, ἤγουν πάλιν ἐπικρατῆσαι μέλλει τὸ σκότος έκεῖνο τὸ άρχαιότατον τοὺς ζωιδιακοὺς κύκλους, τοὺς ἔχοντας τούς άστέρας. Lob. Π 793. Ad τὸ σκότος έκεῖνο τὸ άρχαιότατον cf. Plin. Epist. VI 20
p. 162, 22 Kuk. multz‘ad deos manus tollere, phares nusquam dam deos ullos aeternamque z'llam et novissz'mam noctem mzmdo inter-

firetabantur.

’

137. (114) Procl. in Plat. Cratyl. 396b p. 55, 11 Pasqu.
μόνος δ’ ὁ Κρόνος καὶ άφαιρεῖται τὸν Οὐρανὸν τὴν βασιλείαν
τελέως, καὶ τῶι Διὶ παραχωρεῖ τῆς ἡγεμονίας, τέμνων καὶ

τεμνόμενος, ὥς φησιν ὁ μῦθος. ἐπεὶ τοίνυν τὴν τοιαύτην διαδοχὴν ὑβριστικὴν οὖσαν έπὶ Κρόνου λεγομένην ἑοόρα ὁ Πλάτων παρά τοῖς θεολόγοις, μνήμης ἠξίωσεν καὶ τὴν έν τῶι ὀνόματι φαντασίαν τῆς ὕβρεως, ἵνα καὶ ταύτηι προσῆκον άποφήνηι

τὸ ὄνομα τῶι θεῶι, καὶ εἰκόνα φέρον τῆς περὶ ἐκεῖνον μυθευομένης ὕβρεως, ἡμᾶς δ’ άναδιδάξηι καὶ τὰ μυθικά πλάσματα πρὸς τήν άλήθειαν ἐπανάγειν, ὥς προσήκει περὶ θεῶν καὶ τὴν φαινομένην τερατολογίαν εἰς ἐπιστημονικὴν ἔννοιαν ἀναπέμπειν.
Lob. I 507; Dieterich Abraæas 76; M. Mayer ap. Rosch. Π 1470.

Lyd. De mens. IV 64 p. 116, 21 W. τεχθῆναι δ’ αὐτὴν (se. Ἀφροδίτην) άξιοῦσιν άπό τῶν Κρόνου μηδέων, τουτέστιν
άπὸ τοῦ αἰῶνος. Calixto? ap. Schol. G falsarii Ovid. Ib. 273 p. 51 Ellis (Saturnus) parte est laesus eadem pocnamgue ιι nato quam (ledit z'pse tulz't. ·

138. Procl. in Plat. Rempubl. ΙΙ 297,49 Kr. καὶταῦ<τ>α (καὶ οἱ θεολό>γοι γιγνώσκοντες τὸν βίαι λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας ἐ<σθί>ειν ἐμυθολόγησαν, ὥς δέον ὂν τὸν βιασάμενον (τὸν) πατέρα καὶ περὶ·τούς παῖδας εἶναι τοιοῦτον· τοῦτο δέ ἐστιν τὸν δι’ ὑπεροχήν δυνάμεως ἑτέρας ἡγησάμενον βασιλείας καὶ ὅσα γεννᾶι παρ’ ἑαυτῶι κατέχειν. -

186

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨᾩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

138—141

d l Supplementa Schoellii (p. 90, 1) sunt; nonnulla autem eo rectius Kr. in co. egit.

139. (243) Lactant. Divin. instit. I 13,11 (I 52, 3 Br.) O. qui
a temporibus οίιιε fuit recentior, aperte Summum in terra et apud hommes regnasse commemomt:

προότιστος1 μὲνῖ ἄνασσεν ἐπιχθονίων3 Κρόνος ἀνδρῶν·
ἐκ δὲ4 Κρόνουὸ γένετ’ αὐτὸς6 ἄναξ μέγας εύρυόπα Ζεύς.7
Graeca 0m. R, in mg. interpretat. latin. add. man. rec. 1 προ· τοστις Ρ, προτιστος V. 2 μην Ρ. 3 ἄναξεν V; ἄναξ ἐκ ἐπιχθονίων ed. prior.; ἄναξ ἀπ’ Herm.; ἄνασσεν corr. Walch. (et Gust. Wolff) V. Lob. I 510 n. e. Protz'ston menanar cenepz's tom’onchro nos andron H. _4 καὶ S, δὲ 0m. P. 5 κρονος PV. 6 γενετατος S, γηνεταιτος P, γένετ’ αὖτις Lob. 7 ecdecho-o nugenete aut cesaraœ megas europazaeus H. Interpretationes latinae diversae in S et P.

Herm. XLVII;

Lob. I 510;

C. L. Struve Op. sel. I 131;

Gust. Wole Philolog. XVI 1860, 527 n. 5; Holwerda 309. 140. Procl. in Rempubl. ΙΙ 74, 26 Kr. ὁ μὲν θεολόγος Ὀ. τρία γένη παραδέδωκεν ἀνθρώπων· πρώτιστον τὸ χρυσοῦν, ὅπερ ὑποστῆσαι τὸν Φάνητά, φησιν· δεύτερον τὸ ἀργυροῦν, οὗ φησιν ἄρξαι τὸν μέγιστον Κρόνον· τρίτον τὸ Τιτανικόν, ὅ φησιν έκ τῶν Τιτανικοῖν μελῶν τὸν Δία συστήσασθαι (cf. Olympiodor. in Phaedon. 68 c p. 48, 25 NorV.)' συννοήσας οὖς Ι 75 Km“έν τρισὶν ὅροις τούτοις πᾶν εἶδος περιέχεται τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. ἢ γαρ
νοερόν ἐστιν καὶ θεῖον, αὐτοῖς τοῖς ἀκροτάτοις τῶν ὄντων ἐνι-

δρυμένον, ἢ πρὸς ἑαυτό ἐπέστραπται καὶ νοεῖ ἑαυτό καὶ ἀγαπᾶι την τοιαύτην ζωήν, ἢ πρὸς τὰ χείρονα βλέπει καὶ μετ’ ἐκείνων ἐθέλει ζῆν ἀλόγων ὄντων. τριττῆς οὖν οὔσης τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὸ μὲν πρώτιστον ἀπὸ τοῦ Φάνητός ἐστιν, ὃς πᾶν τὸ νοοῦν συνάπτει τοῖς νοητοῖς, τὸ δὲ δεύτερον ἀπὸ τοῦ Κρόνου τοῦ προότου, φησὶν ὁ μῦθος, ἀγκυλομήτου (V. ἓν. 131) καὶ πάντα πρὸς ἑαυτὰ ποιοῦντος ἐπιστρέφειν, τὸ δὲ τρίτον ἀπὸ Διὸς τοῦ τῶν δευτέρων προνοεῖν καὶ διακοσμεῖν τὰ χείρονα διδάσκοντος· τοῦτο γὰρ ἴδιον δημιουργίας.
Lob. I 510; Vâri Wien. Stud. ΧΠ 1890, 222 n. 1; Dieterich

Abraæas 127; HGeg 51 n.'1.

”

141. (244) Procl. Hesiod. Op. et Dies 126 (Gaisf. ΙΙ 121, 18)

ὁ μὲν Ὀ. τοῦ ἀργυροῦ γένους βασιλεύειν φησὶ τὸν Κρόνον, τοὺς κατὰ τὸν καθαρὸν λόγον ζῶντας ἀργυροῦς λέγων ὥσπερ τοὺς κατὰ νοῦν μόνον χρυσοῦς· ὁ δὲ <Ησίοδος (Opera 127) ἐθέλων

141—142

ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼῙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

187

τήν μεταβολὴν ἐνδείξασθαι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὸ ἀργυροῦν γένος τῶν ἀνθρώπων ποιεῖ ῥάθυμον.
Lob. I 510; Holwerda 309.

142. (245) Procl. Theolog. Plat. V 10 p. 264, 20 τῶν δὲ θεολόγων τὸ ἀγήρων τῆι τάξει ταύτηι (se. τῆι Κρονίαι) προσήκειν λεγόντων, ὥς οἵ τε βάρβαροί φασι, καὶ ὁ τῶν Ἑλλήνων θεολόγος Ὀ. —- καὶ γὰρ οὗτος ἀεὶ μελαίνας τὰς τοῦ Κρονίου προσώπου τρίχας μυστικῶς λέγει, καὶ μηδαμῶς γίγνεσθαι πολιὰς (V. fr. 130) -—— θαυμάζω τὸν τοῦ Πλάτωνος ἔνθεον νοῦν τοὶ αὕτά περὶ τοῦ θεοῦ τούτου τοῖς κατ’ (καθ’ Port.) ἴχνος αὐτοῦ πορευομένοις ἐκφαίνοντα. ἐν γάρ τῆι Κρονίαι περιόδωι τό γῆρας ἀφιέναι φησὶ τὰς ψυχάς, ἐπὶ δὲ τὸ νέον ἀνακάμπτειν, καὶ τὸ πολιὸν μὲν ἀφαιρεῖν, τὰς δὲ τρίχας μελαίνας ἴσχειν. τῶν γὰρ πρεσβυτέρων (φησὶν Sc. Plat. Polit. 270 d. e) αἱ λευκαὶ τρίχες έμελαίνοντο. τῶν δὲ γενειοόντων αἱ παρειαὶ λειαινόμεναι, εἰς τήν παρελθοῦσαν ὥραν καθίσταντο. ταῦτα μὲν ὁ Ἐλεάτης ξένος. ὁ δέ γε Ὀ. τὰ τούτοις ὅμοια περὶ τοῦ θεοῦ (sc. Κρόνου) διατάττεται· —————— ὑπὸ Ζηνὶ Κρονίωνι ἀθάνατον αἰῶνα καμεῖν, καθαροϊο γενείου ———— διεράς χαίτας εὐώδεας, οὐδὲ -- ήπεδανοϊο μιγήμεναι ἄνθεϊ λευκοῖι· 5 —————— ἀλλ’ ἐριθηλέα λάχνην. Unde restituendum esse Videtur: vvvvvv —v1 ὑπὸ Ζηνὶ Κρονίωνιῖ ἀθάνατον (τ’) αἰῶνα3 λαχεῖν4 καθαροῖο γενείου (καὶ) διεράς5 χαίτας εὐώδεας, οὐδέ (τι πάμπαν)6 <γήραος>ῖ ήπεδανοῖο μιγήμεναι ἄνθεϊ λευκῶι, 5 ἀλλ<ἀ περὶ κροτάφοισιν ἔχειν>8 ἐριθηλέα λάχνήν.
1 τοῖσι πάλαι πέπρωται suppl. Lob.; ἀλλὰ Κρόνον φάσκουσι Mullach. 2 ὑπὸ Ζηνὸς Κρονίωνος mavult Lob. 8 (τ’) αἰῶνα Duentz. 4 λαχεῖν
Hermann ap. Lob., qui ipse νέμειν praefert; καμεῖν ed. Porti. 5 καθαροῖσι

γένειον καὶ διεροῖς Herwerd. Herm. V 1871,143; καὶ add. Herm. αὐτοῖς) Duentz.; οὐδέ (τι πάμπαν> Herwerd.
Hermann.;..... ἀλλ’ αἰεὶ ἐ. λ. Duentzer.

6 οὐδέ 8 suppl.

(τι τόν γε) idem; Lob. pronomcn aut particz'pz'um plurale postulat, οὐδέ (ποτ’

7 γήραος add. Gesn.

Herm. ap. Lob. I 511; Duentzer 79 fr. IX; Mayer Gigant.

u. Tit. 238; Vâri Wien. Stud. ΧΠ 1890,224.
Spectat Orphicos forsitan Pindar. Ol. ΙΙ 68 Schn ὅσοι δ’

ἐτόλμασαν ἐστρὶς ἑκατέρωθι μείναντες ἀπό πάμπαν ἀδίκων ἔχειν ψυχάν, ἔτειλαν Διὸς ὁδὸν παρά Κρόνου τύρσιν (ἣν ἔταξε τοῖς

188

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨᾨΙΛῙΑΙΣ ΚΔ

142—145

δικαίοις schol. I 93, 16 D11). Cf. etiam Pindar. Pyth. IV 291 λῦσε δὲ· Ζεὺς ἄφθιτος Τιτᾶνας. 143. Procl. in Plat. Rempubl. Π 53, 2 Kr. δεῖ δέ, ὥσπερ ἑκατέρας εἰσὶν ἡγεμόνες, οὕτω καὶ τὸν ἕνα προστάτην τῆς συναμφοτέρας νοεῖν άνόδου τε καὶ καθόδου καὶ τῆς διπλῆς ἐν τῆι γενέσει ζωῆς εὐγονίας τε καὶ δυσγονίας· ὃν, εἰ δεῖ τῆι ἐμῆι μαντεῖαι προσέχειν, οὐκ ἄλλον τὸν Προμηθέα δεῖ νομίζειν, ὃν καὶ Πλάτων έν Πρωταγόραι (320d), τῆς άνθρωπίνης ζωῆς ἔφορον, ὥσπερ τ<ὀν> Ἐπιμηθέα τῆς άλόγου φησίν, καὶ Ὀ. καὶ
εΗσίοδος (Theogon. 565) διὰ τῆς κλοπῆς τοῦ πυρὸς καὶ τῆς εἰς

ἀνθρώπους δόσεως ἐνδείκνυνται τὴν ψυχήν οἷπό τοῦ νοητοῦ κατάγειν εἰς τὴν γένεσιν, ῶς τῆς ἀνθρωπίνης περιόδου κύριον καὶ τῶν ἀμεινόνων καὶ χειρόνων γενέσεων. Cf. Olympiodor. in Plat. Phaed. B ρξη’ p. 122, 13 Norvin. 144. (105. 129) Procl. in Plat. Tim. 30 a (Ι 396, 29 Diehl) ἡ Θέμις εἰκότως έν άρχαῖς παραλαμβάνεται τῆς δημιουργίας· αὕτη γάρ ἐστιν ἡ τῶν δημιουργικῶν θεσμῶν αἰτία, Ι 397 Diem καὶ άπὸ ταύτης άδιαλύτως ἦ τάξις συνέστη τοῦ παντός, διὸ καὶ μένει μὲν παρθένος πρὸ τῆς τοῦ δημιουργοῦ προόδου κατὰ τούς χρησμοὺς τῆς Νυκτός· ἔστ’ ἂν Ῥείη παῖδα τέκηι Κρόνωι1 έν φιλότητι. συμπαράγει δὲ· τῶι Διὶ τὴν τριάδα τῶν Ὡρῶν (V. Hymn. XLIII)‘ταῖς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε, ἠμὲν άνακλϊναι πυκινὸν νέφος ἠδ’ ἐπιθεῖναι (Hom. Il. E 750).
1 παῖδα τέκηι Κρόνωι Herwerd. Herm. V 1871,138; τέκοι παῖδα Κρόνωι
Herm.; τε καὶ παῖδα κρόνω M, τε καὶ κρόνω παῖδα P, τέκεν παῖδα κρόνω N.

Herm. p.503 n. 1; Lob. I 539; Holwerda 290.

Hesiod. Theogon. 453 Ῥείη δὲ δμηθεῖσα Κρόνωι τέκε φαί-

διμα τέκνα.

’

145. (106. 128) Procl. in Plat. Cratyl. 403e (90, 28 Pasqu.)

ὅτι τὴν Δήμητρα Ὀ. μέν, τὴν αὐτὴν λέγων τῆι Ῥέαι εἶναι, λέγει ὅτι ἄνω μὲν μετά Κρόνου οὖσα άνΙ91ΡὸεἿΠ-εκφοίτητος Ῥέα ἐστίν, προβάλλουσα δὲ καὶ άπογεννῶσα τὸν Δία Δημήτηρ. λέγει γάρ· ᾗ Ῥείη τὸ πρὶν ἐοῦσα,1 ἐπεὶ Διὸς ἔπλετο μήτηρ,

Δημήτηρ γέγονε·2
1 ρείητ-ἐοῦσα Werf.; ρείην-ἐοῦσαν codd.; ἐοῦσα (γ’) Mullach. 2 γέγονε
Δημήτηρ codd.; transp. Boisson, γίγνετο Δ. Werf.; γεγονέναι Δήμητρα Lob.

145—147

ῙΕΡΟΙ ΑΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

189

qui haec duo verba Proclo relinquenda esse censet et Ῥείην-ἐοῦσαν servans

Orphea κίκλησκον Δήμητρα vel simile quid scripsisse Opinatur. Res dubia est.

Idem in Cratyl. 401 c p. 80,10 Pasqu. ό δ’ Ὀ. τρόπον μέν
τινα τήν αὐτὴν εἶναι τὴν Δήμητρα τῆι ὅληι ζωιογονίαι, τρόπον

δ’ ἄλλον οὐ την αὐτήν· ἄνω μὲν γάρ οὖσα Ῥέα ἐστί, κάτω δὲ μετά τοῦ Διὸς Δημήτηρ· καὶ γαρ τὰ παραγόμενοι1 ὅμοιά εἰσιν τοῖς παράγουσιν καὶ σχεδὸν τὰ αὐτά.
1 παραγόμενα ᾗνθῐὶἦ παραγενόμενα codd. 1

Theolog. Plat. V 11 p. 267, 38 καὶ δὴ καὶ (sc. Plato) ἐν Νόμοις τὰς Θεσμοφόρους θεας άνυμνιόν εἰς την ἕνωσιν τῆς τε Δήμητρος καὶ τῆς Κόρης άναπέμπει πᾶσαν τὴν ἔνθεσμον-«ζωήν.
ἐπεὶ κατ’ Ὀρφέα τοόι μὲν Κρόνωι συνοῦσα κατά τὴν άκρότητα

τὴν ἑαυτῆς ἦ μέση θεὸς Ῥέα καλεῖται, τὸν δὲ Δία παράγουσα καὶ μετὰ Διὸς ἐκφαίνουσα τούς τε ὅλους καὶ τοὺς μερικούς διακόσμους τῶν θεῶν Δημήτηρ. καὶ ἔστιν ὁ σύμπας τῆς μέσης ζωῆς διάκοσμος περιληπτικός τῶν τε ἄλλων Τιτανίδων, καὶ δὴ καὶ τῆς Δήμητρος. ταύτην γὰρ προεστήσατο μονάδα συναγωγὸν
μέσην τῶν ἐν αὐτῆι πασῶν τάξεων, τῶν τε κρυφίων καὶτῶν

μεριζομένων περὶ τας γεννητικὰς τῆς θεοῦ δυνάμεις. τριτταὶ δέ εἰσιν ἑκάτεραι. καὶ τὴν μὲν ἄνω τριάδα συνάπτειτοόι Κρόνωι, τὴν δὲ κάτω συνυφαίνει τῆι δημιουργικῆι τάξει. Ι 268 μέσην δὲ οὖσαν τὴν Δημητριακήν μονάδα συντεταγμένην, ἅμα καὶ
έξηιρημένην ιῖποφαίνει τοῦ δημιουργοῦ τῶν ὅλων. καὶ γὰρ

ὑφίστησι Δία’ μετά τῆς ὅλης καὶ συναπογεννᾶι τῆν Κόρην μετα τοῦ Διός. ἦ μὲν οῦν μέση τῶν πατέρων πρόγονος θεὸς διά τούτων άνυμνείσθω τῶν λόγων.
Lob. I 537; Gruppe Griech. Mythol. ΙΙ 1169 n. 7.

Cf. Phere’cyd. fr. 1 (Diels H3 202, 3) Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν άεὶ καὶ Χθονίη· Χθονίηι δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ, ἐπειδὴ αὐτῆι Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ. 146. Damasc. De princ. 267 (ΙΙ 134, 17 Rue.) καὶ γὰρ ὃ παρ’ Ὀρφεῖ Κρόνος, ὃς Ἠτάν1 ἐστι κατα τὸν ἑαυτοῦ ὑπεζωκότα, καὶ καταπίνει τα οἰκεῖα γεννήματα κατα’τὸν άμείλικτον. Cf.
Procl. in Plat. Remp. Π 61, 22 Kr..
1 τι πᾶν cod. B.

Cf. Hymn. XIII Κρόνου VS. 2 όίλκιμε Ἠτάν.
147. (108) Schol. Lycophr. 399 p. 149, 11 Sch. δίσκον δὲ τὸν Δία λέγειδιὰ τὸν λίθον τὸν άντὶ Διὸς ὑπὸ Ῥέας-σπαρ-

γανωθέντα καὶ ὑπὸ Κρόνου καταποθέντα, (ὅς φησιν <Ησίοδος ἐν

190

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΑΙΑῙΣ ΚΔ’

147-151

τῆι Θεογονίαι (VS. 485) [τὴν Ὀρφέως ὑποκλέψας καὶ παραφθείρας Θεογονίαν]
Quae extrema uncis inclusi, ex Tzetzae classe ΙΙ sumpta sunt.

Lob. I 516.
Cf. Ioann. Gaz. Descript. tab. mundi I 49 de Sole a. Caelo evomito supra fr. 21a p.92. 148. (115) Procl. in Plat. Remp. I 138, 23 Kr. καὶ γὰρ

ἐκεῖνος καθεύδων πρώτιστος παραδέδοται τῶν θεῶν· ἔνθα Κρόνος μὲν ἔπειτα φαγών δολόεσσαν ἐδωδήν κεῖτο μέγα ῥέγχων.
Lob. I 516; Dieterich Abraxas 76 n. 5.

149. (45). Clem. Alex. Strom. VI 2. 26, 2 (Π 442,12 Staeh.) ἔν τε τῆι Θεογονίαι (V. p. 141) ἐπὶ τοῦ Κρόνου Ὀρφεῖ πεποίηται· κεῖτ’ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα, κὰδ δέ μιν ὕπνος ἦίρει1 πανδαμάτωρ, ταῦτα δὲὍμηρος ἐπὶ τοῦ Κύκλωπος μετέθηκεν (0d. ι 372). Antêit fr. 206 ἐκ τοῦ Διονύσου άφανισμοῦ.
1 ἦρει L.

Herm. XVIII vs. 3 p. 478; Lob. I 517; Schuster 49; Stemp-

linger Plagiat in der griech. Lit. 68. 150. Damasc. De princ. 278 (Π 150, 22 Rue.) τέταρτον καὶ δέκατον, αὐτό καθ’ αὑτὸ ζητήσωμεν διὰ τί ὅ μὲν πρῶτος πατὴρ (sc. Phanes) καὶ ὁ τρίτος (se. Iuppitel‘) οὐ παράγει Κουρητικήν τάξιν παρὰ τοῖς (Ἐλλησιν, μόνη δὲ ἦ Ῥέα τούς Κούρητας άπογεννᾶι, οὓς άμειλὶκτους (V. frr. 146. 151) εἷναί φαμεν· ὅλως δὲ διὰ τί αὐτῆι συντετάχθαι1 τρεῖς, ἑνὸς ὄντος αὐτῆς άμειλίκτου’κατά τήν θεοπαράδοτον φήμην.
1 συντετάχθαι (φαμέν) suppl. dubitanter Rue.

Holwerda 312. 151. (112. 194. 210) Procl. in Plat. Cratyl. 396b p. 58, 1 Pasqu. τοσαύτη γάρ ἐστιν ἡ τοῦ θεοῦ τούτου (Saturni) πάσης τῆς πρὸς τὰ καταδεέστερα συντάξεως ὑπερβολή καὶ ἡ πρὸς τὸ νοητὸν ἄχραντος ἕνωσις, ὥστε μηδὲ τῆς Κουρητικῆς αὐτὸν δεῖ· σθαι φρουρᾶς, ὥσπερ τὴν Ῥέαν καὶ τὸν Δία καὶ τὴν Κόρην· πάντες γὰρ οὗτοι διὰ τὰς εἰς τά δεύτερα προόδους τῆς άτρέπτου φυλακῆς τῶν Κουρήτων ἐδεήθησαν· ὁ δὲ Κρόνος, ἐν ἑαυτῶι μονίμως ἱδρυμένος καὶ άφ) ὅλων τῶν δευτέρων ἁρπάσας ἑαυτόν, τῆς παρὰ τιόν Κουρήτων ὑπερίδρυται φρουρᾶς, ἔχει δὲ καὶ τού-

151

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨῼΙΑΙΑῙΣ ΚΔ

191

των ἑνοειδῶς ἐν ἑαυτῶι τὴν αἰτίαν· τό γὰρ καθαρὸν τοῦτο καὶ τὸ ἄχραντον ὑπόστασιν παρέχεται πάσαις ταῖς τῶν Κουρήτων προόδοις. Idem in Plat. Tim. 280 (I 317, 11 Diehl) ὥσπερ γὰρ ὁ θεολόγος περὶζ αὐτὸν (sc. Iovem) ἵστησι τὴν Κουρητικήν τάξιν, οὕτω δὴ καὶ ὁ Πλάτων (Protag. 321d) (φυλακὰς φοβεράς’ εἷναί φησι περὶ αὐτόν, καὶ ῶς ἐκεῖνος ἐπὶ τῆς τοῦ Ὀλύμπου κορυφῆς αὐτὸν ἱδρύει, οὕτως καὶ οὗτος (τήν ἀκρόπολιν’ ἀνῆκεν αὕτῶι, ἐν ἧι διαιωνίως ἱδρυμένος διὰ τῶν μέσων τάξεων κοσμεῖ τοὶ πάντα. τίς μὲν οὖν ὁ δημιουργός ἐστι καὶ ὅτι νοῦς θεῖος τῆς ὅλης ποιήσεως αἴτιος, εἰρήσθω διὰ τούτων, καὶ ὅπως ὑπό τε Ὀρφέως καὶ Πλάτωνος ὁ αὐτὸς ἀνυμνεῖται δημιουργὸς Ζεύς, ἀπὸ τούτων ὑπεμνήσθω (Diehl] an ὑπομεμνήσθωὲ ὑπομνήσθω Ρ). Idem Theolog‘. Plat. V 3 p. 253, 36 ἀλλά μὴν καὶ τριάδα τὴν ἀμείλικτον καὶ ἄχραντον τῶν νοερῶν θεῶν διαρρήδην ὁ Πλάτων ἑπόμενος τῶι Ὀρφεῖ Κουρητικήν ἀποκαλεῖ, καθάπερ ἐν Νόμοις (VII 796 b) φησὶν ὁ Ἀθηναῖος ξένος τοὶ τῶν Κουρήτων ἐνόπλια παίγνια καὶ τήν ἔνρυθμον (ἔρρυθμον Port.) χορείαν αὐτῶν ἀνυμνῶν. καὶ γὰρ Ὀ. τοὺς Κούρητας φύλακας τῶι Διὶ παρίστησι τρεῖς ὄντας. καὶ οἱ θεσμοὶ τῶν Κρητῶν καὶ ἡ Ἑλληνικῆ πᾶσα θεολογία τήν καθαράν καὶ ἄχραντον ζωὴν καὶ ἐνέρ-

γειαν εἰς τὴν τάξιν ταύτην ἀναπέμπουσιν· οὐδὲ γὰρ ἄλλο τι τὸ κορόν ἢ τό καθαρὸν καὶ ἀκήρατον ἐνδείκνυται. Cf. eundem 1.1. V35 init. p. 322, 23 ἴθι δὴ οὖν ἀπὸ τῆς ἀορίστου ταύτης καὶ κοινῆς περὶ τῶν θεῶν τούτων διδασκαλίας καὶ τήν Ἑλληνικὴν περὶ αὐτῆς φήμην ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος ἦμῖνζζπαραδοθεῖσαν εἰς μέσον ἀγάγωμεν καὶ ἐπιδείξωμεν αὐτὸν καὶ μέχρι τῶν ὀνομάτων ἑπόμενον τοῖς παρ’ (Ἑλλησι θεολόγοις, καθάπερ ἐν τῆι τῶν
τριῶν βασιλέων μυστικῆι θεωρίαι, κάν τῆι τῶν ἀχράντων θεῶν

ἐξηγήσει, τῆς ἐκείνων οὐκ ἀφιστάμενον ὑφηγήσεως. τίς γὰρ οὐκ οἶδε τῶν καὶ σμικροὶ τῆς Ἑλληνικῆς θεοσοφίας ἀκηκοότων ἔν τε ταῖς ἀρρήτοις αὐτῶν τελεταῖς καὶ ταῖς ἄλλαις περὶ τῶν θεῶν πραγματείαις τὴν τῶν Κουρήτων τάξιν παρ’ αὐτοῖς διαφερόντως ὑμνημένην ως τῆς ἀχράντου προεστῶσαν ἰδιότητος, τῆς θεᾶς ἡγεμονΟὗσαν καὶ τήν φρουρὰν τῶν ὅλων εἰς αὐτὴν ἀναδησαμένην,· οὗτοι (αὐτοὶ Port.) γοῦν οἱ θεοὶ καὶ τήν βασιλίδα Ῥέαν λέγονται φρουρεῖν καὶ τὸν τῶν ὅλων δημιουργόν, καὶ
μέχρι τῶν αἰτίων τῆς μεριστῆς ζωιογονὶας τε καὶ δημιουργίας

προϊόντες, τήν τε Κόρην ἐν ἐκείνοις καὶ τὸν Διόνυσον, ἐξηιρημένους τῶν δευτέρων φυλάττειν, ὥσπερ ἐνταῦθα τοὶς τῆς ὅλης ζωῆς ζωιογονίας καὶ τῆς παντελοῦς δημιουργίας (δημιουργήας

192

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

151—152

Port.) πρωτουργούς ἀνέχουσι μονάδας· ταύτην δή οὖν τὴν Κουρητικήν τάξιν ού μόνον. Ὀ. καὶ οἱ πρὸ τοῦ Πλάτωνος ἔγνω, σαν θεολόγοι καὶ γνόντες ἐθρήσκευσαν, ἀλλά καὶ ὃ Ἀθηναῖος ξένος έν Νόμοις (VH 796 b) ἀνύμνησε. τὰ γὰρ έν Κρήτηι τῶν Κουρήτων ἐνόπλια παίγνια, πάσης τῆς εὐρύθμου κινήσεως εἷναί φησιν ἀρχηγικά παραδείγματα. καὶ νῦν οὐδὲ τοῦτο ἀπέχρησεν
αύτῶι τό τῆς Κουρητικῆς μνησθῆναι ταύτης τάξεως, ἀλλὰ καὶ

προστίθησι καὶ τὴν μίαν αὐτῶν ἑνάδα, τήν δέσποιναν ὑμνῶν Ἀθηνᾶν, 1 323 ἧς καὶ ἦ παρά τοῖς πρὸ αὐτοῦ θεολόγοις μυσταγωγία τήν ὅλην ἐξάπτει τῶν Κουρήτων πρόοδον, ἄνω μὲν αὐτοὺς περιστρέφουσα τοῖς Ἀθηναϊκοῖς συμβόλοις, ὥς τῆς ἀειθαλοῦς ζωῆς καὶ τῆς ἀκμαίας νοήσεως προστάτας, κάτω δὲ· περιφανῶς ὑποτάττουσα τῆι τῆς Ἀθηνᾶς προνοίαι. οἱ μὲν γάρ πρώτιστοι Κούρητες, ἅτε τῆς νοητῆς ὄντες θεοὶ καὶ κρυφίας ὀπαδοί, τοῖς ἐκεῖθεν προϊοῦσιν ἀρκοῦνται συνθήμασιν. οἱ δὲ ἐν ταῖς δευτέραις καὶ τρίταις τάξεσι τῆς νοερᾶς Ἀθηναῖκῆς ἐξήρτηνται μονάδος.... ὅθεν δή καὶ οἱ Κούρητες τήν ἕπωνυμίαν ἔλαχον τῆς ἀχράντου προεστῶτες καθαρότητος τῶν θεῶν et VI 13 p. 382,11. Olympiodor. in Plat. Phaedon. B gxa’

p. 110, 24 Norv. καὶ οἱ Κούρητες περὶ τοὺς δημιουργικοὺς θεούς, ὅτι νενεύκασι πρὸς τὸ χεῖρον.
Lob. I 546; Gruppe Suppl. 715 et Grieck. Mythol. Π 1169 n. 7; Maafi Orpheus 96 n. 124; Poerner De Curet. et Corybant. diss. Ha]. XXII 1913, 372. '

Ῥέας Κούρητες Mesomedes (Hadriani aequalis) Εἰς τὴν Ἶσιν VS. 16 ed. Wilamowitz Griçciz. Verskunst 598. 152. (111) Procl. Theolog. Plat. IV 16 p. 206,4 τῶι δὲ· τῆς Ἀδραστείας θεσμῶι πάντα ὑπήκοα, καὶ πᾶσαι διανομαὶ θεῶν, καὶ μέτρα πάντα καὶ φρουραὶ διά τοῦτον ὑφεστήκασι. παρ’ Ὀρφεῖ δὲ καὶ φρουρεῖν λέγεται τὸν ὅλον δημιουργόν,1 καὶ χάλκεαῖ ῥόπτρα λαβοῦσα καὶ τύπανον 7L αἴγηκες3 οὕτως ἠχεῖν, ὥστε πάντας ἐπιστρέφειν εἷς αὐτὴν τοὺς θεούς. ô‘καὶ Σωκράτης ἀπομιμούμενος, τὸν ἦχον λέγω τὸν μυθικὸν τὸν ἐπὶ πάντα διατείνοντα κηρύγματι, παραπλησίως τὸν θεσμὸν τῆς Ἀδραστείας ἐπὶ πάσας προάγει τὰς ψυχάς. θεσμὸς δὲ Ἀδραστείας ὅδε· ἥτις ἂν ψυχή κατίδοι τι τῶν ἀληθῶν μέχρι [τε]4 τῆς, ἑτέρας περιόδου, εἶναι ἀπήμονα μόνον, ούχὶ τὸν Ὀρφικὸν ἦχον ἀποτυπωσάμενος διά τοῦδε τοῦ κηρύγματος καὶ οἷον ὕμνον

152—154

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

193

τινά τοῦτον τῆς Ἀδραστείας ἀναφθεγξάμενος. πρῶτον μὲν γὰρ θεσμὸν αὐτὸν ἄλλ’ ού νόμον προσείρηκεν, ὥσπερ τὸν Κρόνιον
καὶ τὸν Δίϊον.
1 τὸν τῶν ὅλων ὃ. Ab.; sed cf. e. g. Procl. in Tim. 280 (I 315,14

Diehl) τὴν Δίκην ὃλην ὀπαδὸν αὑτοῦ. 2 χάλκια Wilamowitz Herm. LIV 1919, 60. 3 τ. αίγηκες (non αῧγηκες [Wilam.]) ed. Porti quae vertit tympano εκ pelle caprina facto. τύμπανα ἠχήεντα Lob. conferens Nonn. XLIV 139 κύμβαλα δ’ ἠχήεντα, τύπανον λιγύηχες Wilam., v. etiam Neustadt De Iove
Cretico diss. Berol._1906, 6. 4 delevi.

Lob. I 515; Kern Archaeol. Jahrb. ΙΙΙ 1888, 235; Gruppe Suppl. 746.

Vide fr. 105 b.
153. (308) Martyrium Theodoti Ancyrani et septem cum

eo virginum Acta S. S. 18 Μαίί c. 24 d. e (IV p. 160 B011.) Ὀ. γὰρ ὁ ὑμέτερος ποιητὴς λέγει, ὅτι Ζεὺς τὸν Κρόνον τὸν ἴδιον πατέρα ἐφόνευσε καὶ ἔσχε τὴν ἰδίαν μητέρα τὴν Ῥέαν, καὶ ἐξ αὐτῶν γεννᾶται ἦ Περσεφόνη, ἢν καὶ αὐτὴν1 ἐμίανεν· ἔσχε δὲ καὶ τὴν ἰδίαν άδελφὴν (Ήραν γυναῖκα. καὶ Ἀπόλλων δὲ τήν ἰδίαν άδελφὴν ἔσχεν Ἄρτεμιν, ἢν καὶ ἐμίανεν ἐν Δήλωι παρὰ τῶι βωμῶι. καὶ ὁ Ἄρης δὲ τήν Ἀφροδίτην. καὶ ὁ (Ἠφαιστος τὴν Ἀθηνᾶν.
1 ἢν καὶ αὐτὸς fort. recte Lob. Lob. I 593. 154. (114) Porphyr. De antro nymphar. 16 p. 67, 21 Nauck2

παρὰ δὲ τῶι Ὀρφεῖ ὁ Κρόνος μέλιτι ὑπὸ Διὸς ἐνεδρεύεται· πλησθεὶς γὰρ μέλιτος μεθύει καὶ σκοτοῦται ὥς’ὖπὸ οἴνου1 καὶ
ύπνοῑ ὥς παρὰ Πλάτωνι (Sympos. 203 b) ὅ Πόρος τοῦ νέκταρος

πλησθεὶς· οὔπω γὰρ | 57 N-auck οἶνος ἦν. φησὶ γαρ παρ’ Ὀρφεῖ ἡ Νύξ τῶι Διὶ ὑποτιθεμένη τὸν διὰ μέλιτος δόλον·2 εὖτ’ ἄν δή μιν ἴδηαι ὑπὸ δρυσὶν ὑψικόμοισιν ἔργοισιν μεθύοντα μελισσάων ἐριβόμβων,
δῆσον “

αὕτόν.3 o“καὶ πάσχει ὁ Κρόνος καὶ δεθεὶς ἐκτέμνεται ὠς ὁ Οὐρανός, τοῦ θεολόγου δι’ ἡδονῆς δεσμεῑσθαι καὶ κατάγεσθαι
τὰ θεῖα εἰς γένεσιν αἰνισσομένου άποσπερματίζειν τε δυνάμεις

εἰς ἡδονήν4 ἐκλυθέντα. ὅθεν ἐπιθυμίαι μὲν συνουσίας τὸν Οὐρανὸν κατιόντα εἰς Γῆν ἐκτέμνει Κρόνος· ταύτό δὲ τῆι ἐκ συνουσίας ἦδονῆι παρίσταται αὐτοῖς ἡ τοῦ μέλιτος, ὑφ’ οὗ δολωθεὶς ὁ Κρόνος ἐκτέμνεται. πρῶτος γὰρ τῶν άντιφερομένων τῶι Οὐρανῶι ὁ Κρόνος ἐστὶ καὶ ἡ τούτου σφαῖρα· κατίασιὸ δὲ δυνάμεις ἐξ ούρανοῦ καὶ άπὸ τῶν πλανωμένων. ἄλλα τὰς μὲν
Orphie. coll. kem. 13

“194

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

154—155

οὐρανοῦ δέχεται Κρόνος, τὰς δ’ ἀπὸ τοῦ Κρόνου Ζεύς. Procl.
Tim. 35h (ΙΙ 208, 30 Diehl) παραδειγματικὰ δὲ αἱ τομαὶ τοῦ πατρὸς καὶ οἱ δεσμοί· καὶ γὰρ τέμνει πρῶ1209ΒῑΘῙΠτως ἐκεῖνον
καὶ δεσμοῖ τοῖς ἀρρήκτοις δεσμοῖς, ταῦτα καὶ τῶν θεολόγων

αἰνισσομένων, ὁπόταν λέγωσι τάς τε Κρονίας ἐκτομὰς καὶ τούς δεσμούς, οἷς ἑαυτὸν λέγεται περιβάλλειν ὁ τοῦ παντὸς ποιητής, ῶν καὶ ὁ ἐν Κρατύλωι (404 a) διαμνημονεύει Σωκράτης.
1 ὑπὸ οίῑνου Lob., ἀπὸ οἶνον vulgo ante Nauckium. 2 δόλον Nauck, λόγον Μ. 3 <αὕτίκα μιν) δῆσον Barnes. 4 εἰς (Div) ἡδονὴν Nauck; ἔστ’ ἡδονὴν Μ. 5 κατίασι Herch., κάτεισι priores. Herm. XLIX; Lob. I 516; Dieterich Abraxas 76; M. Mayer ap. Rosch. ΙΙ 1470; Pohlenz N. Jahrb. XXXVII 1916, 591 n. 2. Saturnus mellz's et fructuum γελαστέον apud Cyrenenses Macrob.

Sat. I 7, 25. Allegorice 'Saturni vinculis utitur Hymn. XIII Κρόνου vs. 25 ποικιλόβουλ’, ἀμίαντε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν,
ὅς δαπανᾱίς μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός,

δεσμοὺς ἀρρήκτους ὅς ἔχεις κατ’ ἀπείρονα κόσμον
αἰῶνος, Κρόνε παγγενέτωρ magicamque vim eis inesse iubet pap. mag. Paris. vs. 2326

(Dieterich 1.1. 77): ποίησον, ὅ λέγω, Ταρταροῦχε παρθένε, ἔδησα δεσμοῖς τοῖς Κρόνου τὸν σὸν πόλον. 155. (118) Procl. in Plat. Cratyl. 391a (27, 21 Pasqu.) καὶ γὰρ ό μέγιστος Κρόνος ἄνωθεν τὰς τῶν νοήσεων ἀρχοὶς ἒνδίδωσι τῶι δημιουργῶι καὶ ἐπιστατεῖ τῆς ὅλης δημιουργίας· διὸ καὶ δαίμονα αὐτὸν ὁ Ζεὺς καλεῖ παρ’ Ὀρφεῖ· ὄρθου δ’ ἡμετέρην γενεήν, ἀριδείκετε δαῖμον.
καὶ ἔοικεν τῶν συναγωγῶν καὶ τῶν διαιρέσεων τοῖς ἀκρο-

τάτας αἰτίας ἔχειν παρ’ ἑαυτῶι ὃ Κρόνος, διὰ μὲν τῶν οὐρανίων τομῶν προάγων εἰς τὰ μέρη τήν ὁλότητα τήν νοεράν καὶ προόδων γεννητικῶν καὶ πολλαπλασιασμῶν αἴτιος γινόμενος καὶ ὅλως τῆς Ι 28 ΡΒΒΨᾸ· Τιτανικῆς γενεᾶς ἡγούμενος, ἀφ’ ἧς ἦ διαίρεσις τῶν ὄντων, διὰ δὲ τῶν καταπόσεων συνάγων τοὶ ἑαυτοῦ πάλιν γεννήματα καὶ ἑνίζων πρὸς ἑαυτὸν καὶ ἀναλύων εἰς την ἑαυτοῦ μονοειδῆ καὶ ἀμέριστον αἰτίαν. ἐπεὶ καὶ ὁ δημιουργὸς Ζεὺς παρ’ αὐτοῦ προσεχῶς ὑποδέχεται τήν ἀλήθειαν τῶν ὄντων καῖ νοεῖ τὰ ἐν αὐτῶι πρῶτως· μαντεύει μὲν γα ρ αὐτῶι καὶ ἡ Νύξ (fr.103), ἀλλ’ ὁ πατήρ προσεχῶς, καὶ πάντα τοὶ μέτρα τῆς ὅλης

155 —-—-158

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ KA’

195

δημιουργίας αὕτῶι ἐνδίδωσιν. Eundem versum praebet idem in Tim. B prooem. (I 207, 11 Diehl) πρὸς δὲ τὸν Κρόνον πάλιν μετά τοὺς δεσμοὺς μόνον οὐκ εὐχόμενός φησιν· ὄρθου-δαῖμον, καὶ διὰ πάντων τῶν ἐχομένων τὴν τοῦ πατρὸς εὐμένειαν προκαλούμενος et in Plat. Alcibiad. I 103a p. 384, 3 Cousfl; Olym-

piodor. in Alcibiad. I c. 3 p. 15 Creuz. καὶ Ὀ. τὸν Δία ποιεῖ πρὸς
τὸν οἰκεῖον πατέρα λέγοντα· ὄρθουν-δαίμωω Damasc. De

princ. 270 (ΙΙ 136, 27 Rue.) οὐχὶ δὲ καὶ Ὀ. ἐν τῶι Κρόνωι
ἐξάπτει τὰ πείσματα τῆς ὅλης δημιουργίας, ὅ γέ τοι δημιουρ-

γικός, καὶ εὔχεται πρὸς αὐτόν· ὄρθου- δαῖμον; Ι 137 ΒΜ· άπευθύνει ἄρα καὶ άπορθοῖ τὴν, ὅλην κοσμοποιίαν· ἔτι τοίνυν σαφέστερον οἱ Φοίνικες ταῦτα περὶ αὐτοῦ άξιοῢσιν, πρῶτον μὲν δαίμονα αὐτὸν ποιοῦντες εἰληχότα τὸν δημιουργόν.
Herm. X vs. 4; Lob. I 518; Kern Herm. XXIII 1888, 487 n. XIX; Holwerda 319. 156. (183) Procl. in Plat. Tim. 22 d. e (I 118, 21 Diehl)

καὶ γὰρ καθαρμὸς ὃ μὲν γίνεται δι’ ὕδατος, ô‘δὲ διὰ πυρός, πανταχοῦ δὲ ἡ καθαρότης τοῖς δευτέροις άπὸ τῶν πρώτων, διὸ καὶ παρά τῶι Ὀρφεῖ τὰ καθάρσια κομίζειν ὁ Ζεὺς εἷπό τῆς Κρήτης παρακελεύεται· τὴν γὰρ Κρήτην οἷντὶ τοῦ νοητοῦ τάττειν εἰώθασιν οἱ θεολόγοι. Kern Herm. LI 1916, 564. 157. (116) Procl. Cratyl. 396b (52, 26 Pasqu.) καὶ γὰρ (Iuppiter) διττοὺς ὑφίστησι διακόσμους, τόν τε οὐράνιον καὶ τὸν ὑπερουράνιον (Lob., ὑπουράνιον codd.), ὅθεν αὐτοῦ καὶ τὸ σκῆπτρον εἷναί φησιν ὁ θεολόγος πισύρων καὶ εἴκοσι μέτρων, ῶς διττῶν ἄρχοντος δυωδεκάδων. Idem in Tim. 20a (I 69, 29
Diehl) τῶι δὲ τὰς μεγίστας άρχάς μετακεχειρίσθαι τὸ βασιλικὸν

ἐκείνου καὶ κρατητικόν τῶν ὅλων, οὗ καὶ τὸ Ι 7° Dïehl σκῆπτρον
πισύρων-μέτρων ἐστὶ κατά τούς θεολόγους et ibidem 31a

(I 451, 2 Diehl) ἄλλ’ ὁ μὲν Φάνης διττὰς ὑφίστησι τριάδας, ὁ δὲ Ζεὺς διττὰς δυωδεκάδας· καὶ γὰρ διὰ’τοῦτο τὸ σκῆπτρον αὐτοῦ λέγεται· πισύρων-ήμέτροον.
Lob. I 517; Holwerda 327.

158. (125) Procl. in Plat. Remp. ΙΙ 144, 29 Kr. διὸ καὶ
τῶι Διὶ τοῖς Τιτᾶσιν τας ἐγκοσμίους Ι 145 K" διανέμειν παρασκευα-

ςομένωι λήξεις ἕπεσθαι τὴν Δίκην ὁ Ὀ. φησιν· τῶι δὲ· Δίκη πολύποινος ἒφέσπετο1 πᾶσιν ἀρωγός.
13*

196

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

158—160

εἰ γὰρ πᾶσιν ἀρωγὸς πολύποινος, εἰ τῶι δημιουργῶι τοῦ παντὸς συνδιακοσμεῖ τὰ πάντα, θεῶν ἄρχει (V. fr. 103), δαίμοσιν
συνεπιστατεϊ, ψυχὰς διαδικάζει καὶ ἁπαξαπλῶς διὰ πασῶν διέρ-

χεται τῶν ψυχῶν ἡ κρίσις et Theolog. Plat. VI 8 p. 363, 15 pl‘ae— missis ὁ δὲ Ὀ. καὶ διαρρήδην εἷς τὸν ὅλον ἀναπέμπει δημιουργόν. ἤδη γὰρ αὐτῶι βασιλεύοντι καὶ διακοσμεῖν άρχομένωι τὸ πᾶν, ἕπεσθαί φησι τὴν ὅληνῖ Δίκην. τῶι-ἐφέσπετο etiam Procl. in Tim. 410 (ΙΙΙ 232, 31 Diehl). Vide etiam frr. 159. 160.
1 πολύπονος ἐφέπετο cod. Gottorp. Theol. et DÇ Tim.; πολύποινος
ἐφείπετο Portus. 2 v. Procl. in Tim. 28e (I 315, 14 Diehl) frr. 152. 160.

Lob. I 396; Schuster 27; Kern'De Theogon. 52; Diels Parme-

m'des Lehrgedz'cht 11; Dieterich Ανοίιίυ Religionsw. XI 1908, 159.:
Kl. Schr. 412; Kern Orpheus 40 n. 2. Cf. vetustiorum fragmentorum nr. 23.

Parmenid. fr. 1 vs. 14 (Diels H3 149, 7) τῶν δὲ Δίκη πολύποινος ἔχει κληῖδας άμοιβούς. Plotin. Ennead. V 8, 4 (ΙΙ 236, 24 Volkm.) καὶ ἡ οὐσία αὕτή σοφία, ἄλλ’ οὐκ αὐτός, εἶτα σοφός. διά τοῦτο δὲ οὐδεμία μείζων, καὶ ἦ αὕτοεπιστήμη ἐνταῦθα πάρεδρος τῶι νῶι τῶι συμπροφαίνεσθαι, οἷον λέγουσι κατά μίμησιν καὶ τῶι Διὶ τὴν Δίκην.
Η. F. Mueller Herm. LII 1917, 151 Sophoclis Oed. Col. vs. 1381

εἴπερ ἐστὶν ἡ παλαίφατος Δίκη ξύνεδρος Ζηνὸς άρχαίοις νόμοις
Plotino in mentem venisse suspicatur, cum et Sophoclem et Plotinum Orphicorum doctrinam sequi verisimilius esse mihi

quidem videatur (Orph. 41 n.). Cf. Aelian. fr. 25 (ΙΙ p. 197 Herch.)
et Arrian. Anabas. IV 9, 7.

159. Hermias in Plat. Phaedr. 247d p. 154, 14 Couvr. παράγεται δὲ ἡ Δικαιοσύνη παρά τῶι θεολόγωι ὑπὸ Νόμου καὶ Εὐσεβείας. Cf. ibidem p. 162, 9 ἦ μὲν ἐκεῖ Δίκη θυγάτηρ λέγεται τοῦ Νόμου τοῦ ἐκεῖ καὶ Εὐσεβείας (fr. 105 p. 169). Vide frr. 158. 160.
160. (126) Procl. in Plat. Alcibiad. I p. 499, 2 Cous.2 πάλιν,

ἐπειδήπερ ἡ πρὸ τοῦ κόσμου Δίκη συνέπεται τῶι Διί (πάρεδρος γὰρ ὁ Νόμος τοῦ Διός, ὥς φησιν ὃ Ὀ.). Idem in Plat. Tim. 280 (I 315, 8 Diehl) ἓν δὲ τῶι Γοργίαι (523 a) συντάττων τε αὐτὸν (se. Iovem) τοῖς Κρονίδαις καὶ ἐξαιρῶν ἄπ’

αὐτῶν, ἵνα καὶ πρὸ τῶν τριῶν ἧι καὶ μετέχηται ὑπ’ αὐτῶν, καὶ τὸν Nόμον αὕτῶι (sc. IOVi) συγκαθιδρῦων, ῶσπερ καὶ ὁ Ὀ. κατά γάρ τοῖς ὑποθήκας τῆς Νυκτὸς καὶ παρ’ ἐκείνωι πάρεδρον ποιεῖται τὸν Νόμον· ἔτι δὲ τὴν Δίκην ὅλην (v. fr. 158

160.—163

ιΕΡοι ΛοΓοι EN ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ·

197

n. 2) ὀπαδὸν αὐτοῦ τιθέμενος ἐν Νόμοις (IV 716 a fr. 21), ὥσπερ καὶ ὁ θεολόγος.
Lob. I 396. 533; Kern Orpheus 40 n. 2.

Hymn. LXIV Νόμου Vs. 1 άθανάτων καλέω καὶ θνητῶν ἁγνὸν ἄνακτα, οὐράνιον Νόμον κτλ. 161. Damasc. De princ. 283 (ΙΙ 156, 17 Rue.) ἔτι δὲ κατ’ Ὀρφέα δύο προβάλλεται (se. ἡ τῶν ἀμειλίκτων προβολὴ) ζωιογόνους θεότητας, τὴν μὲν κατά τὸ κινούμενον μᾶλλον, τὴν δὲ μᾶλλον κατά τό <ἑστό>ς, ίἨραν (V. fr. 163) φημὶ καὶ Ἑστίαν·1 ταύτην μὲν ἑδράζουσαν τούς εἰς τόδε τὸ πᾶν προϊόντας θεούς, ἐκείνην δὲ πάντας εἰς πρόοδον ἐκκαλουμένην. Cf. Procl. in Tim. 41d (ΙΙΙ 249, 16 Diehl).
1 τὸ σηρᾶν φημι καὶ ἑστιᾶν M; corr. Rue.

162. (110) Procl. Tim. 418 (ΙΙΙ 274, 17 Diehl) καὶ γὰρ ὁ δημιουργός, ῶς ὁ Ὀ. φησι, τρέφεται μὲν άπὸ τῆς Ἀδραστείας (fr. 105), σύνεστι δὲ τῆι Ἀνάγκηι (cf. frr. 54. 126 p. 132), γεννᾶι δὲ τὴν Εἱμαρμένην.
Lob. I 514; Holwerda. 328.

163. Procl. in Plat. Tim. 313 (Ι, 450, 20 Diehl) ὁ δὲ δημιουργὸς αὐτός, ό μέγιστος Ζεύς, συζυγεῑ τῆι (Ἠραυ διὸ καὶ ἰσοτελὴς αύτῶι καλεῖται, καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν προεληλύθασι πατέρων. Cf. in Tim. 18c (I 46, 27 Diehl) fr. 132 et 41d (ΙΙΙ 248, 30 Diehl) πηγὴ πάσης τῆς τῶν ψυχῶν προόδου καὶ άπογεννήσεως..... πᾶσαν μὲν τὴν Ι 249 Diehl ὑπερκόσμιον άπογεννῶσα ψυχήν, πᾶσαν δὲ τήν ἐγκόσμιον, προϊοῦσα δὲ ἐπὶ πάντα καὶ ζωιοποιοῦσα καὶ τὸν ὅλον κόσμον, ἢν ὁ μὲν Ὀ. ἰσοτελῆ τῶι δημιουργῶι (Schneid.] δημιουργικῶι codd.) καλεῖ καὶ συνάπτει καὶ συζεύξας μίαν ποιεῖ μητέρα πάντων ῶν ὁ Ζεὺς πατήρ.....
LOb. Ῑ

Ὀ. ἐν τῶι περὶ Διὸς καὶ ίἨρας fr. 115; cf. Dion. Prus. XXXVI 56 (ΙΙ 15, 24 Arn.) τοῦτον ὑμνοῦσι παῖδες σοφῶν ἐν άρρήτοις τελεταῖς ίΉρας καὶ Διὸς εὐδαίμονα γάμον et Procl. in Plat. Tim. 18 c. d. (I 49, 12 Diehl) ἐπεὶ καὶ τὸ τήν αὐτὴν ἑτέροις ἢ τὸν αὐτὸν πλείοσι συζεύγνυσθαι λάβοις ἂν ἐκ
τῶν μυστικῶν λόγων καὶ τῶν ἐν ἀπορρήτοις λεγομένων ἱερῶν γάμων, οἷς καὶ ὁ Πλάτων εἰς δύναμιν ἐξομοιῶν τὰ περὶ

τοὺς πολίτας καὶ τοὺς τούτων γάμους ἱεροὺς γάμους προσηγόρευσε (Resp. V 458 e).’..

.198

IEPOI ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ KA'

163—165

,

Lob. I 366. 539. 607; Giseke 79; Schuster 15 n. 2; Gruppe

Suppl. 701; Dieterich Nelcg/ia2 104 n. 3. 164. (117) Procl. in Tim. B prooem. (I 206, 26 Diehl) πρὶν δὲ ἅψηται (sc. Socrates) τῆς ὅλης πραγματείας, ἐπὶ θεῶν παρα-

κλήσεις καὶ εὐχὰς τρέπεται, μιμούμενος καὶ ταύτηι τὸν τοῦ παντὸς ποιητήν, ὃς πρὸ τῆς ὅλης δημιουργίας εἴς τε τό χρηστήριον εἰσιέναι λέγεται τῆς Νυκτὸς κακεῑθεν πληροῦσθαι τῶν θείων νοήσεων καὶ τὰς τῆς δημιουργίας ἀρχὰς ὑποδέχεσθαι καὶ τὰς ἀπορίας ἁπάσας, εἰ θέμις εἰπεῖν, διαΙ207 Βὶθωλύειν καὶ δὴ καὶ τὸν πατέρα παρακαλεῖν εἰς τὴν τῆς δημιουργίας σύλληψιν. πρὸς μὲν γὰρ τὴν Νύκτα τῶι θεολόγωι πεποίηται λέγων· μαῖα, θεῶν ὑπάτη, Νὺξ ἄμβροτε, πῶς, τάδε φράζε,ί πῶς χρή μ’ ἀθανάτων ἀρχὴν κρατερόφρονα θέσθαι; καὶ ἀκούει παρ’ αὐτῆς fl‘. 165 VS.2——VS. 3 οὐρανόν. Vs. 1 etiam in Tim. 40 e (ΙΙΙ 179, 10 Diehl).
1 φράζεις in Tim. 408.

Cf. ibidem 410 (ΙΙΙ 228, 12 Diehl) ῶσπερ γὰρ Ὀ. τὴν νοεραν οὐσίαν ἐνθεὶς τῶι Διὶ (τήν) δημιουργικὴν ἀπετέλεσεν κτλ. et Νυκτὸς χρησμούς fr. 107 p. 171, frr. 165. 168 p. 202. Lob. Ι 517. 165. (122) Procl. in Plat. Tim. Ι 28 c (I 313, 31 Diehl) τά τοίνυν ὅλα περιέχων ὁ Ζεὺς καὶ πάντα μοναδικῶς καὶ 1 314 me“νοερῶς κατὰ τούτους1 τοὺς χρησμοὺς τῆς Νυκτὸς ὑφίστησι πάντα τὰ ἕγκόσμια, θεούς τε καὶ τὰς μοίρας τοῦ παντός. λέγει γοῦν πρὸς αὐτὸν ἦ Νὺξ ἐρωτήσαντα· πῶς δέ μοι ἓν τεῖ τὰ πάντ’ ἔσται καὶ χωρὶς ἕκαστον,·
αἰθέρι πάντα πέριξ ἀφάτωι3 λάβε, τῶι δ’ ἐνὶ μέσσωι

’

οὐρανόν, ἐν δέ4 τε γαῖαν ἀπείριτον, ἐν δεῖ) θάλασσαν, ἐν δὲ τὰ τείρεα6 πάντα τά τ’ οὐρανὸς ἐστεφάνωται.ἵ
1 0m. C. 2 ἕν τι Herm., Lob. 3 0m. C. 4 ἐν δέ Ρ, ἥδέ C,

ές δέ Ν. 5 ἐν δὲ ΟΝ, ἡδὲ P. φάνωτο ç; P (πίει ενι·αυί Diehl).

6 πείρεα N.

7 ἐστεφάνωται CN, ἐστε-

Vs. 1 habent etiam idem in Tim. 36e (ΙΙ 256, 21 Diehl), Olympiodor. in Plat. Phaed. C ΙΙ οζ p. 162, 30 Norv., vs. 2
αἰθέρι-3 οὐρανόν Procl. in Tim. I 207, 9 Diehl, Simplic.

in Ari_stot. Phys. IV coroll. de loco I 643, 27 Diels ἐπεὶ οὖν ἡ Ἀσσύριος θεολογία καὶ ὑπὲρ τόνδε τὸν κόσμον ἄλλο σῶμα θειότερον τὸ αἰθέριον παραδέδωκεν, οἶδε δὲ αὐτὸ καὶ Ὀ. ἐν οἷς φησιν· αἰθέρι-οὐρανόν. ·

165--167

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

199

Herm. X VS. 5; Lob. I 521 n. V; Holwerda' 318.“Vs. 4 ex Il. Σ 485 sumptus est.

166. (122) Procl. in Plat. Tim. 310 (ΙΙ 24, 23 Diehl) καὶ οὗτός ἐστιν ὁ κρατερὸς δεσμός, ῶς φησιν ὁ θεολόγος, διὰ πάντων τεταμένος καὶ ὑπὸ τῆς χρυσῆς σειρᾶς συνεχόμενος· ἐπ’ αῦτῶι1 γὰρ ὁ Ζεὺς τὴν χρυσῆν ῦφὶστησι σειρὰν κατά τὰς ὑποθήκας τῆς Νυκτός (V. fr. 160)‘’’ αὐτὰρ ἐπὴν δεσμὸν κρατερὸν περὶῖ πάντα τανῦσσηις, σειρὴν χρυσείην ἐξ αἰθέρος οἷρτήσαντα.’’ z
1 παρ’ αὐτῶι Kro11. 2 περὶ ΜΡ; ἐπὶ Q; ἐπὶ πᾶσι in Tiin. 28,0 (v. infra),

ubi περὶ πάντα ΜΡ, ἐπὶ πάντα Q; περὶ πᾶσι in Tim. 32e et in Cratyl. 395 è. Vs. 1 legitur etiam apud eundem in Tim. 28 c (Ι 314, 12)

et 32 c (Π 53, 24 Diehl), in Cratyl. 395 e p. 50, 26 Pasqu.; vs. 2
apud eundem in Tim. 280 (I 314, 17 Diehl), ubi sequuntur verba

σειρᾶς χρυσῆς Ὁμηρικῶς (Il. Θ 19) τῶν θείων τάξεων ' τῶν έγκοσμίων κεκλημένης, cf. etiam in Tim. 34h (ΙΙ 112, 3 Diehl) _et Damasc. De princ. 205 (ΙΙ 87, 2 cf. Add. 385 et rïèctilis W. Kroll Philol. LIII 1894, 426). · '” " ' Herm. X vs. 9; Lob. I 521 n. V1; Holwerda 319.

Procl. Hymn. in Minerv. VII 2 ἀκροτάτης ἀπὸ σειρῆς (Ludw.
p. 150), Kroll De crac. Chald. 22; Wilamowitz Sitzungsber. Akad. Βονῖιη 1907, 273. 285.

167. (120. 121) Procl. in Plat. Tim. 29 a (I 324, 14 Diehl) ταῦτα δὲ καὶ ὁ Ὀ. ἐνδεικνύμενος καταπίνεσθαι τὸν νοητὸν θεὸν ἔφατο,παρά τοῦ δημιουργοῦ τῶν ὅλων· καὶ ὁ μὲν Πλάτων βλέπειν εἰς τὸ παράδειγμα τὸν δημιουργὸν ὑπέθετο, την νόησιν δια τῆς
ὁράσεως ένδεικνύμει.ὀς, ὁ δὲ θεολόγος καὶ οἷον ἐπιπηδᾶν αῦτόν τῶι νοητῶι καὶ καταπίνειν, ῶς ὁ μῦθος ἔφησεν· ἔστι γάρ, εἰ χρη

διαρρήδην τα τοῦ καθηγεμόνος λέγειν, ὁ παρά τῶι Ὀρφεῖ πρωτόγονοςθεός κατα1 τὸ πέρας τῶν νοητῶν ἱδρυμένος παρα τῶι Πλάτωνι τὸ αὕτοζῶιον· διὸ καὶ αἰώνιόν ἐστι καὶ, τῶν νοουμένων κάλλιστον, καὶ τοῦτ’ ἐστιν ἐν νοητοῖς, ὅπερ ὁ Ζεὺς ἐν νοεροῖς,· πέρας γαρ ἑκάτερος τῶνδε τῶν τάξεων, καὶ ὃ μὲν τῶν παραδειγματικῶν αἰτίων τὸ πρώτιστον, ὃ δὲ τῶν δημιουργικῶν τὸ μοναδικῶτατον· διὸ καὶ ἑνοῦται πρὸς ἐκεῖνον ὁ Ζεὺς διὰ μέσης τῆς Νυκτὸς καὶ πληρωθεὶς ἐκεῖθεν γίνεται κόσμος νοητὸς ῶς ἐν νοεροῖς. a ῶς τότε πρωτογόνοιοῖ χαδῶν3 μένος Ἠρικεπαὶου4 |325 Diehl τῶν πάντων δέμας εἶχεν ἑῆιένὶ γαστέρι κοίληι, ι, μεῖξε δ’ ἑοῖς μελέεσσι θεοῦ δύναμίν τε,καὶιαῖλκήη J: τοῦνεκα σύντῶιηπάνταῦ Διὸς πάλιν ἐντόςτ ἑτύχθηριχ..ι·.·-.

200

IEPÛI ΛΟΓΟῙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ ΚΔ’

167

Vs. 4 v. etiam b vs. 1, qui ea, quae in Orphicis secuta sunt,
praebet. 1 θεὸς (ô) κατὰ dubit. Kroll. 2 προτογόνοιο C, πρωτογόνων Ρ,

πρωτόγονος Ν. 3 χαδών Rohde, χανών codd. 4 ἠρικαῗπαίου Ρ, ἠρισκεπαίου C, ἦρισκεπαῖος schol. C bis, ήρικαπαίου N. 5 πάντα Holwerda (cf. etiam Lob. I 320 n. 1), Dîehl, v. infra. b vs. 1, ubi traditum πάντα, παρὰ codd., παντὶ edd. prior.

Zoëga Abhdlg. 262; Herm. VIII vs. 3; Lob. I 519; Rohde Psyche H6 114 n. 1; Holwerda 320; Kroll Philolog. LIII 1894, 561. Procl. in Plat. Tim. 280 (I 312, 26 Diehl) ὁ μὲν οὖν Πλάτων τοιοῦτον ὑποστησάμενος δημιουργὸν ἄρρητον αὐτὸν καὶ ἀκατονόμαστον εἴασεν, (ὃς ἐν τάγαθοῦ μοίραι (Phileb. 54 c) προτεταγμένον l 3‘3 Dîehl τῶν ὅλων· ἔστι γὰρ ἐν πάσηι τάξει θεῶν τὸ ἀναλογοῦν τῶι ἑνί. τοιοῦτον γοῦν ἡ ἐν ἑκάστωι κόσμωι μονάς. ὁ δέ γε Ὀ. καὶ ὄνομα αύτῶι προσήνεγκεν, ἅτε ἐκεῖθεν κινούμενος, ῶι καὶ αύτός ὁ Πλάτων ἠκολούθησεν έν ἄλλοις·

ὁ γοῦν παρ’ αύτῶι Ζεύς, ὁ πρὸ τῶν τριῶν Κρονιδῶν, οὗτός
ἐστι1 τῶν ὅλων δημιουργός. μετά γοῦν τήν κατάποσιν τοῦ Φάνητος αἱ ἰδέαι τῶν πάντων έν αύτῶι πεφήνασιν, ὥς φησιν ὃ θεολόγος· τοῦνεκα σὺν τῶι πάντα Διὸς πάλιν ἐντὸς ἐτύχθη,

“

(= a vs. 4)

b αἰθέρος εὐρείης ἠδ’ ούρανοῦ άγλαόν ὕψος, πόντου τ’ άτρυγέτου γαίης τ’ ἐρικυδέος ἕδρη, Ὠκεανός τε μέγας καὶ νείατα Ἰάρταραῖ γαίης καὶ ποταμοὶ καὶ πόντος άπείριτος ἄλλα τε πάντα 5 πάντες τ’ άθοίνατοι μάκαρες θεοὶ ἠδὲ θέαιναι, ὅσσα τ’ ἔην γεγαῶτα καὶ ὕστερον ὃππόσ’ ἔμελλεν, (V. fr. 169) ἐνγένετο,3 Ζηνὸς δ’ ἐνὶ γαστέρι σύρρα πεφύκει. _
Cf. Ι 314, 22 ss. Diehl et in Parmenid. 130b p. 799, 27 Cons.2

ὁ μὲν γὰρ Ὀ. μετὰ τὴν κατάποσιν τοῦ Φάνητος έν τῶι Διὶ τοὶ πάντα γεγονέναι φησίν, ἐπειδὴ πριόΙὸ00 0011’ῑτως μὲν καὶ ἡνωμένως ἐν ἐκείνωι, δευτέρως δὲ καὶ διακεκριμένως ἐν τῶι δη-

μιουργῶι τὰ πάντων ἀνεφάνη τῶν έγκοσμίων αἴτια· έκεῐ γάρ ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη καὶ ὁ οὐρανὸς αὐτὸς καὶ τὰ στοιχεῖα καὶ ὁ’Ἑρως ὁ ἑνοποιὸς καὶ πάντα ἁπλῶς ἓν γεγονότα Ζηνὸς... πεφύκει et in Tim. 28 c (I 308, 2 Diehl), ubi idem versus citatur. Vide quoque in Plat. Tim. 34a (ΙΙ 93, 18 Diehl) αἱ γὰρ παρὰ τοῖς θεολόγοις καταπόσεις περιοχαί τινές εἰσιν, ἀλλ’ αἱ μὲν

167—168

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

201

προγονικαὶ τὰ νοητὰ περιλαμβάνουσι νοερῶς, αἱ δὲ τῶν παίδων τὰ νοερὰ νοητῶς, Herm. in Plat. Phaedr. 247c p. 148, 10 Couvr. πρὸς δὴ τοῦτο εἴρηται, ὅτι δεῖ ἄχρι τινὸς εἶναι τὴν συναφήν. διὰ τί δὲ ἄχρι τούτου,· ὅτι δὴ οὐδὲ οἱ ὑπὸ τὸν Δία θεοὶ λέγον· ται ἑνοῦσθαι τῶι Φάνητι, ἀλλά μόνος ὁ Ζεύς καὶ αὐτὸς διὰ μέσης τῆς Νυκτός. VS. 6 V. etiam fr. 169 p. 208.
1 ἔστιν (ὁ) Kroll.
Holwerda.

2 τάρταρος C.

3 ἐγγένετο Gesn., ἓν γένετο

Herm. VI vs. 2—8; Lob. I 520 n. ΙΙΙ; Holwerda 320.

Ad vs. 5 cf. Hesiod. Theogon. 109 καὶ ποταμοὶ καὶ πόντος ἀπείριτος (cf. 0d. κ 195) et 878 κατά γαῖαν ἀπείριτον.
168. (123. 43) Porphyr. ap. Euseb. Praep. ev. ΙΙΙ 9 p. 100 a ——105d (I 121, 12 Dind.). Versus Orphici etiam ap. Stob. Eclog. I 23 (I 29, 10 Wachsm.). Vs. 17—20 quoque Euseb. 1.1. ΙΙΙ 11 (Ι 130, 28 Dind.); vs. 20 extr. etiam I 129, 29 Dind.; vs. 31. 32

1.1. XIII 13 (ΙΙ 216, 1 Dind.) v. quoque fr. 169. ὅρα δὲ τὴν τῶν Ἑλλήνων σοφίαν οὑτωσὶ διασκοπούμενος. τὸν γὰρ Δία τὸν νοῦν τοῦ κόσμου ὑπολαμβάνοντες, ὂς τὰ έν αὐτώι ἐδημιούργησεν ἔχων τὸν κόσμον, έν μὲν ταῖς θεολογίαις ταύτηι περὶ αὐτοῦ παραδεδιόκασιν οἱ τὰ Ὀρφέως εἰπόντες·

Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀργικέραυνος·
Ζεύς κεφαλή, Ζεύς μέσσα, Διὸς δ’ ἐκ πάντα τέτυκται·ι

Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτοςῖ ἔπλετο νύμφη· Ζεύς πυθμὴν3 γαίης τε καὶ οὖρανοῦ ἀστερόεντος· 5 Ζεύς βασιλεύς, Ζεὺς αὐτὸς ἁπάντων ἀρχιγένεθλος· ἓν κράτος, εἷς δαίμων γένετο,4 μέγας ἀρχὸς ἁπάντων,5
ἓν δὲὸ δέμας βασίλειον, ἐν (δι τάδε πάντα κυκλεῖται,ἵ

πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ, καὶ Μῆτις, πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής· 10 πάντα γὰρ έν Ζηνὸς μεγάλωι8 τάδε σωματι9 κεῖται· τοῦ δή τοι κεφαλῆ 1° μὲν ἰδεῖν καὶ καλὰ πρόσωπα οὐρανὸς αἰγλήεις, ὃν χρύσεαι ἀμφὶς,ἔθειραι ἄστρων μαρμαρέων περικαλλέες ἠερέθονται, ταύρεα δ’ ἀμφοτέρωθε δύο χρύσεια κέρατα, 15 ἀντολίη τε δύσις τε, θεῶν ὁδοὶ οὐρανιιόνων, ὄμματα δ’ ἠέλιός τε καὶ ἀντιόωσα 11 σελήνη· νοῦς δέ οἱ ἀψευδὴς βασιλήϊος 12 ἄφθιτος αἰθήρ, αἷι δὴ πάντα κλύει 13 καὶ φράζεται· οὐδέ τίς ἐστιν αὐδὴ οὔδ’ ἐνοπή οὐδὲ κτύπος οὐδὲ μὲν ὄσσα,“

202

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ KA'

168

20

λήθει Διὸς οὖας ὑπερμενέος Κρονίωνος.
οἶδε μὲν άθανάτην κεφαλην ἔχει ἠδὲ νόημα· 15
σῶμα δέ οἱ περιφεγγές,16 ἀπείριτον, οἷστυφέλικτον,

ἄτρομον,17 ὀβριμόγυιον,18 ὑπερμενὲς ὦδε τέτυκται· ὦμοι μὲν καὶ στέρνα καὶ ετῗρέα νοῖτα θεοῖο 25 άηρ εὐρυβίης, πτέρυγες δέ οἱ ἐξεφύοντο, τῆις ἔπὶ πάντα ποτᾶθ), ἱερή δέ οἱ ἔπλετο νηδὺς γαῖά τε παμμήτωρ 19 ὀρέων τ’ αἰπεινὰ κάρηνα· μέσση δὲ ζώνη βαρυηχέος20 οἶδμα θαλάσσης καὶ πόντου· πυμάτη δὲ βάσις, χθονὸς ἔνδοθι ῥίζαι,21 30 Τάρταρά τ’ εὐρώεντα καὶ ἔσχατα πείρατα γαίης. πάντα22 δ’ άποκρύψας αὖθις 23 φάος ἔς πολυγηθὲς μέλλεν ιῖπὸ κραδίης προφέρειν πάλι, θέσκελα ῥέζων.24
1 Vide fr. 21a ad vs. 2.
Stob. F.

2 ἄμβροτος Stob., ἄφθιτος Eus.

3 λιμὴν

4 γενέτωρ cod. N Procl. in Tim. 280 et 31a (v. infra); ἐγένετο

Eus.

5 πάντων ΟΜΡ Procl. in Tim. 31a, μέγας οὗρανόν (οὐρανὸς Eus.)

αἴθων Clem. Alex. V 14, 128, 3 (Π 413, 9 Staeh.).

6 δὲ 0m. Stob., ἓνδέμας

ἓν I_Ieringa._ 7 ἓν (Eus., ἐν Clem., ὧι Heyse) δὲ τὰ πάντα τέτυκται, έν ὠι τάδε πάντα κυκλεῖται Clem. Alex. 1.1. cf. Norden Agnostos Theos 247.
8 ἐν μεγάλωι Ζηνὸς Eus.; μεγάλου Procl., fortasse recte. 9 δώματι Procl. 10 κεφαλὴν Eus. 11 ἂνταυγοῦσα Heringa; παμφανόωσα Koechly Opusc. phil. Ι 237 (Βο11 Στοιχ. Ι 43) collato Quinto Smyrnaeo X 457, cf. Eisler ÏVelten— 'ma'ntel u. Himmelszelt ΙΙ 403 n. 2, Beth W'z'en. δαιτί. XXXIV 1912, 290 n.

12 οὖς δέ οὶ ἀψευδὲς βασιλήϊον Heringa.
Eus.

13 κλύει Stob. Procl., κυκλεῖ

14 Stob., cuius F in fin. οὐδὲν· οὐ μένος habet; οὒτ’ ἐνοπὴ οὔτε

κτύπος οὔτε μὲν ὄσσα Eus., οὐδ’ ένοπή οὐδ’ αὖ κτύπος οὐδὲ μὲν ὄσσα Procl. 15 ἔχει ἡδὲ νόημα Eus., ἔχειν. ἡδ’ ἔνι’ σῆμα Stob. F, qui etiam vs. 22 init.
σῆμα habet, unde ἔχει ἠδ’ ἐπίσημον Heringa. 16 πυριφεγγὲς Procl. 17 ὄβρι-

μον Eus.

18 ὀμβρίγυιον Stob. F, fort. ὀμβριμόγυιον ν. fr. 169 vs. 12.
20 βαθυηχέος Procl., cuius P βαρυηχέος ut ceteri.

19 παμμήτειρα Eus.

21 ῥίζας Procl. P (Tim. 32h); ῥῆξαι Stob. F.

22 πάντας γὰρ κρύψας

Ps.—Aris’cot. fr. 21a vs. 8, Eus. ΧΙΙΙ 13 (ΙΙ 216, 1 Dind.), Clem. Alex. V 14,

122, 2 (ΙΙ 409, 6 Staeh.); πάντα τάδε κρύψας Procl. in Tim. 28c '(I 325, 9 Diehl). 23 καὶ post αὖθις add. Clem. Alex. 1.1. 24 ἔμελλεν ἀπὸ κραδίης προφέρειν πάλι θέσκελα ἔργα Procl. in Tim. B prooem. I 207, 20 Diehl. έξ
ἱερῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων Ps.-Arist0t. fr. 21a vs. 9, Clem. Alex. 1. l.

Vs. 1—18

omisso vs. 3 habet Procl. in Plat. Tim. 280

(I 313,17 Diehl) qui citat post fr. 167b τῶν δὲ ἰδεῶν πλήρης ὢν διὰ τούτων ἐν ἓαυττόι τὰ ὅλα περιείληφεν, ὥς καὶ τοῦτο ἑνδεικνύμενος ὁ θεολόγος ἐπήγαγε· Ζεὺς-ἦμαρ. τὰ τοίνυν ὅλα περιέχων ὃ Ζεὺς καὶ πάντα μοναδικῶς καὶ Ι 314 me” νοερῶς κατά τούτους τοὺς χρησμοτξςπῆς Νυκτὸς (fr...164) ὑφίστησι πάντα τὰ

168

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓοΙ EN ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

203

ἐγκόσμια, θεούς τε καὶ τας μοίρας τοῦ παντός. Sequitur 11·ι 165. Apud eundem legitur etiam vs. 6 in Tim. 31 a (Ι 451; 15 Diehl)

et 34b (ΙΙ 112, 12 Diehl). Idem affert vs. 9 in Plat. Tim. 24(1 (Ι 169, 18 Diehl) ἦν γὰρ ὁ δημιουργὸς καὶ Μῆτις... πολυτερπής, καὶ ῶς μὲν ΆΙῆτις τίκτει τὴν Ἀθηνᾶν, ῶς δὲ Ἔρως οἷπογεννᾶι τήν ἐρωτικὴν σειράν, 111 01111ᾶο111 32 0 (ΙΙ 54, 24 Diehl) ἔχει δὲ καὶ αὐτὸς (80. ὁ δημιουργὸς) ἐν ἔαυτῶι τὴν τοῦ’Ἑρωτος αἰτίαν· ἔστι γαρ καὶ Μῆτις... πολυτερπής. εἰκότως ἄρα φιλίας ἐστὶν αἴτιος τοῖς δημιουργήμασι καὶ ὁμολογίας. καὶ ἴσως πρὸς τοῦτο ἀποβλέπων καὶ ό Φερεκύδης (Diels H3 203, 8 fr. 3) ἔλεγεν εἰς Ἔρωτα μεταβεβλῆσθαι τὸν Δία μέλλοντα δημιουργεῖν (v. etiam fr. 170), in Alcibiad. Ι 103a p. 376, 19 Cous.2 (cf. Lob. I 529). VS. 10 πάντα γὰρ έν Ζηνὸς μεγάλου τάδε σώματι κεῖται in Tim. 28C (I 307, 30 Diehl). VS. 11 init. τοῦ δή τοι κεφαλή μέν, VS. 12 init. (οὐρανός αἰγλήεις)
et vs. 16 habet in Tim. 240 (Ι 161, 24 Diehl); vs. 17 νοῦς-

vs. 20 οὖας 111 Τ1111. 33 0 (ΙΙ 82, 13 Diehl) praemissis verbis οὐδὲ τῶν παρ’ Ἕλλησιν οὖν σοφῶν ἀγνοούντων τὰς θείας αἰσθήσεις οὐδὲ ἐπ’ αὕτοῦ τοῦ δημιουργοῦ παραιτουμένου) λέγειν, vs. 22—25 εὐρυβίης 01111880 vs. 23 in Tim. 32 b (ΙΙ 45, 7 Diehl);
VS. 28 μέσση —— 29 ῥίζαι 01111880 καὶ πόντου ibidem 45, 10 Diehl;

VS. 29 πυμάτη —— 30 γαίης 111 Τ1111. 36 b (ΙΙ 231, 27 Diehl); VS. 31. 32 ibidem 28 0 (Ι 325, 9 Diehl) et prooem. B (Ι 207, 20 Diehl). Ad hunc Ἱερῶν λόγων hymnum spectat Procl. in Τ1111.280 (Ι 310, 7 Diehl) ἔστι τοίνυν ὁ δημιουργὸς ὁ εἷς κατ’ αὐτὸν ὁ τὸ πέρας τῶν νοερῶν θεῶν ἀφορίζων θεὸς καὶ πληρούμενος μὲν ἀπὸ τῶν νοητῶν μονάδων καὶ τῶν τῆς ζωῆς πηγῶν, προϊέμενος δὲ ἀφ’ ἑαυτοῦ τὴν ὅλην δημιουργίαν καὶ προστησάμενος μερικῶτέρους τῶν ὅλων πατέρας, αὐτὸς δὲ ἀκίνητος έν τῆι κορυφῆι

τοῦ Ὀλύμπου διαιωνίως ἱδρυμένος καὶ διττῶν κόσμων βασιλεύων ὗπερουρανίων τε (τε Kroll; δὲ codd.) καὶ οὐρανίων, ἀρχὴν δὲ καὶ μέσα καὶ τέλη τῶν ὅλων περιέχων, ibidem 317,17 et 318, 20 Diehl εἰ δὲ ταῦτα ὁμοφώνως λέγεται τῶι τε Ίίμαίωι καὶ τοῖς λογίοις, πηγαῖός ἐστιν οὗτος δημιουργός, φαῖεν ἂν οἱ έκ τῆς θεοπαραδότου θεολογίας ὁρμώμενοι, κατὰ τὰς ἱδεάς καὶ αὐτὸς δημιουργῶν τὸν ὅλον κόσμον καὶ ῶς ἕνα καὶ ῶς πολύ (ὥς πολὺν fort. recte Kroll) καὶ ῶς καθ’,ὅλα διηιρημένον καὶ ῶς κατὰ μέρη, καὶ εἷς ὑπό τε Πλάτωνος καὶ Ὀρφέως καὶ τῶν λογίων ποιητὴς καὶ πατὴρ ὑμνεῖται τοῦ παντός, πατὴρ ἀνδρῶν τε Δθεῶν τε, γεννῶνμὲν τὰ πλήᾷη,τῶν θεῶν, ψυχὰς. δῖε-πέμπων

204

ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

168

εἰς γενέσεις ἀνδρῶν, ῶς καὶ τοῦτό φησιν I319 me“ô Τίμαιος. Idem in Plat. Parmenid. 130b p. 799, 27 Cons.2 ὁ μὲν γαρ Ὀ. μετὰ τήν κατάποσιν τοῦ Φάνητος ἐν τῶι Διὶ τά πάντα γεγονέναι φησίν· ἐπειδή πρῶ |800 ΟοιιΒ·τως μὲν καὶ ἦνωμένως ἐν ἐκείνωι, δευτέρως δὲ καὶ διακεκριμένως ἐν τῶι δημιουργῶι τὰ πάντων άνεφάνη τῶν έγκοσμίων αἴτια· ἐκεῖ γάρ ὁ ἥλιος καὶ ἦ σελήνη καὶ ὁ ούρανός αύτός καὶ τά στοιχεῖα καὶ ὁ Ἔρως ὁ ἑνοποιός καὶ πάντα ἁπλῶς ἓν γεγονότα, Ζηνὸς δ’ ἐνὶ γαστέρι σύρρα πεφύκει (fr. 167b VS. 7)‘καὶ ούκ ἠρκέσθη τούτοις μόνον, άλλά καὶ τήν τάξιν τῶν εἰδῶν τῶν δημιουργικῶν παραδίδωσι, δι’ ἢν καὶ τά αἰσθητά τοιαύτην ἔλαχε τάξιν καὶ διακόσμησιν et Theol. Plat. VI 8 p. 363, 23 citato VS. 1: καί μοι δοκεῖ καὶ ὃ Πλάτων εἰς ἅπασαν τήν Ἑλληνικήν θεολογίαν άποβλέπων καὶ διαφερόντως (εἰς) τήν Ὀρφικην μυσταγωγίαν, άνειπεῖν, ῶς ἄρα ὃ παλαιός λόγος κτλ. (cf. fr. 21). Idem in Tim. 41 a (ΠΙ 209, 3 Diehl) ποιητής δὲ καὶ πατήρ ὁ Ζεύς, ὃς καὶ νῦν λέγεται δημιουργὸς ὑφ’ ἑαυτοῦ πατήρ τε ἔργων, φαῖεν ἂν οἱ Ὀρφικοί. ποιητής δὲ μόνως ὁ τῆς μεριστῆς ἐστι δημιουργίας αἴτιος, ῶς ἄν οἱ αὐτοὶ φαῖεν. τῶι μὲν οὖν πατρὶ μόνως ὑπόκειται τά νοητα πάντα, (τά νοερά πάντα 0m. QD), τά ύπερκόσμια, τά ἕγκόσμια· τῶι δὲ πατρὶ καὶ ποιητῆι τά νοερά πάντα, τά ὑπερκόσμια, τά ἐγκόσμια· τῶι δε ποιητῆι καὶ πατρὶ νοερῶι ὄντι τά ὑπερκόσμια, τά έγκόσμια· τῶι δὲ ποιητῆι μόνως τά έγκόσμια. καὶ ταῦτα πάντα ἦμᾶςή Ὀρφέως ἐδίδαξεν ύφήγησις· καθ’ ἑκάστην γάρ ἰδιότητα τῶν τεττάρων
πλῆθος ὑποτέτακται θεῶν. τίνα δὲ τά ἔργα τοῦ δημιουργοῦ καὶ

πατρός,·

δῆλον ὅτι τά τε στόματα πάντα καὶ ἡ τῶν ζεόιων σύστα-

σις καὶ ὁ τῶν ψυχῶν τῶν μεθεκτῶν άριθμός. ταῦτα οὖν πάντα

ἄλυτά ἐστι διά τό θέλημα τοῦ πατρός· τοῦτο γάρ καὶ αὐτοῖς ἐνδέδωκε δύναμιν τῆς άτρέπτου διαμονῆς, συνεκτικόν αὐτῶν καὶ φρουρητικόν ὑπάρχον ἐξηιρημένως. οἳ δὲ νόες οἱ ταῖς ψυχαῖς ἄνωθεν ἐπιβεβηκότες οὐκ ἄν λέγοιντο ἔργα τοῦ πατρός· οὐδὲ γάρ γένεσιν ἔσχον, ἀλλ’ ἀγενήτως ἐξεφάνησαν, οἷον ἐντός άδύτων τεχθέντες καὶ ού προελθόντες ἐξ αὐτῶν· ἐκείνων γάρ οὐδὲ παραδείγματά ἐστιν, άλλά τῶν μέσων τε καὶ τῶν τελευταίων· ψυχή γάρ πρῶτη τῶν εἰκόνων, τὰ δὲ ὅλα, οἷον τά ζῶια καὶ ἔμψυχα καὶ ἔννοα καὶ γενητά καὶ (ἀγένητα add. Kroll) ἐκ τῶν νοητῶν ὑπέστη παραδειγμάτων, ῶν καὶ τό αύτοζῶιον ἦν περιληπτικόν. Idem Cratyl. 395a (48, 22 Pasqu.) [καὶ del. Pasqu., ἤδη Croenert] άναφαίνεται πᾶν τό δημιουργικὸν τῶν θεῶν γένος άπὸ πάντων μὲν τῶν προειρημένων άρχικῶν αἰτίων καὶ βασι-

168

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

205

λικῶν, προσεχῶς δ’ άπὸ τοῦ ἑνὸς τῶν Τιτανικῶν διακόσμων ἡγεμόνος καὶ πρὸ τῶν ἄλλων | 49 Pasqu' δημιουργῶν ὃ Ζεύς, τὸ ἑνιαϊον κράτος τῆς ὅλης δημιουργικῆς σειρᾶς κληρωσάμενος καὶ τά τε άφανῆ πάντα καὶ τά ἐμφανῆ παράγων καὶ ὑφιστάς, νοερὸς μὲν αὐτὸς ὑπάρχων κατά τήν τάξιν, τα δ’ εἴδη τῶν ὄντων καὶ τά γένη προάγων εἷς τήν τῶν αἰσθητῶν διακόσμησιν, καὶ τῶν μὲν ὑπὲρ ἑαυτὸν θεῶν πεπληρωμένος, τοῖς δ’ ἐγκοσμίοις πᾶσιν ἀφ’ ἑαυτοῦ τήν εἰς τὸ εἶναι πρόοδον παρέχων. διὸ δή καὶ Ὀ. δημιουργοῦντα μεν αὐτὸν τήν οὐρανίαν πᾶσαν γενεὰν παραδίδωσιν καὶ ἥλιον ποιοῦντα καὶ σελήνην καὶ τούς ἄλλους άστρώιους θεούς, δημιουργοῦντα δὲ τά ὑπὸ σελήνην στοιχεῖα καὶ διακρίνοντα τοῖς εἴδεσιν άτάκτως ἔχοντα πρότερον, σειράς δ’ ὑφιστάντα θεῶν περὶ ὅλον τὸν κόσμον εἷς αὐτόν άνηρτημένας καὶ διαθεσμοθετοῦντα πᾶσι τοῖς ἕγκοσμίοις θεοῖς τάς κατ’ ἀξίαν διανομάς τῆς έν τῶι παντὶ προνοίας. καὶ Ὅμηρος δ’ ἑπόμενος Ὀρφεῖ πατέρα μὲν αὐτὸν άνυμνεῑ κοινῆι θεῶν τε καὶ άνθρωπων καὶ ἡγεμόνα καὶ βασιλέα καὶ ὕπατον κρειόντων... Cf. Procl. in Tim. 35a (ΙΙ 145, 4 Diehl) ἔτι δέ, ἵνα καὶ ταῦτα συνάιδοντα ταῖς Ὀρφικαῖς παραδόσεσι λέγωμεν· οὔ γάρ πάσης τάξεως νοητῆς ἦ νοερᾶς καὶ ἐκεῖνος κατηγορεῖ τὸ άμέριστον, ἄλλ’ εἷναί τινα καὶ τοῦδε τοῦ ὀνόματος κρείττω, καθάπερ ἄλλων ὀνομάτων ἄλλα· καὶ γάρ τό βασιλεῦς καὶ τὸ πατὴρ οὐ πάσαις ἐφαρμόζει τάξεσι. His Procli locis adde Simplic. in Aristot. de Caelo I 3 p. 270312 (93,11 Heiberg) διὰ τοῦτο τοῖς θεογονίας ἡμῖν οἱ θεῖοι ἄνδρες παραδεδώκασι θεῶν μὲν πλῆθος τὸ έν τῶι ἑνὶ
μένον καί, ὥς ἄν εἴποι τις, κατά πολλαπλασιασμόν ἐκείνου

προῖόν, γένεσιν δὲ ὑμνοῦντες αὐτοῦ, καθ’ ὅσον οἷπό τοῦ ἑνὸς ὑφέστηκεν, ὥσπερ καὶ άριθμῶν γένεσιν τὸν άπὸ τῆς μονάδος
θεωροῦμεν προποδισμόν (Lo_b. I 467); Damasc. De 'princ. 311

(ΙΙ 177, 10 Rue.) qui citat vs. 1 (Ζεύς πρ. γ., Ζ. δ’ ὕστατος άρχικέραυνος), VS. 3 (Z. ά. γ., Z. δ’ ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη), vs. 4 coniunctum cum vs. 16, vs. 6 et pergit καὶ τάδε περὶ ἄλλου οὐδενός ἀπεφήνατο τῶν θεῶν ὁ θεολόγος, κατά δὲ αὖ τήν θεοπαράδοτον σοφίαν, τῆς μὲν διπλόης αὐτοῦ σύμβολον
τῆς τε πρὸς τὰ αὐτὰ ἕκαστα καὶ τῆς πρὸς τά ἄλλα τῶι νῶι

μὲν κατέχειν τά νοητά, αἴσθησιν δ’ ἐπάγειν κόσμοις.
Cf. praeter ea quae e Neoplatonicorum farragîne contuli Porphyrii et Eusebii explicationes huius hymni locis supra

allatis.

206

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

168

Herm. VI vs. 9 p. 457; Lob. I 521. 523 s's. 530; G. F. Schoe11161111 Opusc. acad. II 19; Schuster 35 ss.; ἱΪει6.Ε1611(161111161 Uebeo' die Theologie des Xenophanes Breslau 1886, 29. 48; Kern De Theogon. 35; Th. Gomperz Griech. Denker I3 75; F. Duemmler Arch. Geseh. Philos. VII 1894, 147 = ΚΖ. Sehr. II 155; Gruppe Suppl. 705; Holwerda 326; Maafi Orpheus 276 n. 64 (ad vs. 15); Zeller Zeitsehr. wiss. Theol. XLII 1899, 238 = Κl. Sehr. ΙΙ 157

(cf. p. 235 = II 154); B011 Ans der Offenbamng Johamzz's Στοιχεῖα Ι 43 (ad vs. 14 ss.). Hymni in Iovem iam a Platone et auctore libri Περὶ κόσμου adhibiti (fr. 21 et 21 a) forma amplior et recentior, cui simile fr. 169. Horum versuum celeberrimi 616111 priores, qui
saepissime laudantur. Quae fr. 21 6 6011681, facile 6118611 possunt, cf. praeter 66 quae ex Neoplatonicis congesta sunt, Plutarch.

De def. oracul. 48 p. 436d οἱ μὲν σφόδρα παλαιοὶ θεολόγοι καὶ ποιηταὶ τῆι κρείττονι μόνηι τὸν νοῦν προσέχειν εἵλοντο, τοῦτο δή τὸ κοινὸν ἐπιφθεγγόμενοι πᾶσι πράγμασι· Ζεύς ἀρχή, Ζεύς μέσσα, Διὸς δ’ ἐκ πάντα πέλοντζαι (V. fr. 21a n. 6); Achill. Τ61. Comment. in Α16131 Ρ1166110111. 1168111. 81,29 MaaB διὸ καὶ ὁ Θεόκριτος (XVII 1) ί«ἐκ Διὸς ἀρχῶμε<σ>θα’ φησὶ ίκαὶ ἐς Δία λήγετε Μοῦσαι’, ὁ δὲ Ὀ. πάντα καιρὸν ἀνατίθησι Διὶ λέγων· ίΖεύς ἀρχή, Ζεύς μέσ<σ>α, Διὸς δ’ ἐκ πάντα τέτυκταιῆ ὅθεν ἀκολούθως καὶ τῶι ἔθει τῶι παλαιῶι καὶ τῆι ὑποκειμένηι ὑποθέσει ἀπὸ Διὸς πεποίηται τήν ἀρχήν. Tzetz. Schol. Lycophr. p. 3, 29 Scheel' (Lob. I 356) γράφει δὲ ὁ Ὀ. χωρὶς τῶν ἀστρολογικῶν καὶ’ἐπωιδικῶν καὶ μαγικῶν καὶ τῶν ἑτέρων καὶ ὕμνους

εἰς Δία καὶ τούς λοιπούς οὕτως (VS. 1. 2) Ζεύς πρῶτος...
τέτυκται. Ε Christianorum horreis exhibeo Synesii 1111116110116111

Hymn. II 63 σύ πατήρ, σὺ d" ἐσσὶ μάτηρ· σύ δὲ ἄρρην,.σύ δὲ θῆλυς· σύ δὲ φωνά, σὺ δὲ σιγά, φύσεως φύσις γονῶσα, σύ δ’ ἄναξ, αἰῶνος αἰῶν, τό μὲν εἰ θέμις βοᾶσαι.· μέγα χαῖρε, ῥίζα κόσμου, μέγα χαῖρε, κέντρον ὄντων, μονάς ἀμβρότων ἀριθμῶν προανουσίων ἀνάκτων 613 ΙΙΙ 180 ἓν καὶ πάντα, ἓν δι’ ἁπάντων ἓν τε πρὸ πάντων σπέρμα τὸ πάντων, ῥίζα καὶ ὄρπαξ, φύσις ἐν νοεροῖς θῆλυ καὶ ἄρρεν (Norden Agnostos Theos 229 v. etiam
fr. 30; Geffcken Ausgang des grieeh.-roem. Heidentums 317 n. 216) 61 Didym. Alexandr. De Trinit. ΙΙ 5 p. 140 (Migne 39, 494) ῶς

καὶ παρά τοῖς ἔξω λέγεται· εἷς θεὸς αύτοπάτωρ, ἐξ οὗ τάδε πάντα
γένοντο 61 ibidem ΙΙΙ 2 p. 322 (Migne 39, 788) (sc. οἱ Ἕλληνες

168—169

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔῙΑῙΣ ΚΔ’

207

εἷς θεός ἐστιν ἄναξ πανυπέρτατος, αὐτὸς ἁπάντων

καὶ γενέτης

πάμπρωτος ἔφυ καὶ ῥίζα καὶ ἄρχή et paulo post p. 323 (Migne 789) αὐτὸς πάντα φέρει θεὸς ἄμβροτος, αὐτὸς ἑαυτοῦ καὶ γενέτης καὶ ῥίζα πέλει καὶ τέρμα καὶ υἱός et c. 21 p. 402 (Migne 913) πάντα θεοῦ μεγάλοιο νόου ὑπὸ νεύματι κεῖται οἷρχή πηγή τε ζωῆς καὶ ὑπείροχον εὖχος καὶ κράτος ἠδὲ βίη καὶ ἰσχύος ἄφθιτος ἄλκη καὶ δύναμις κρατερή καὶ ἄμφιέλικτος ἀνάγκη (Lob. Ι 444). Quibus addimus (cf. Synes.) Clem. Alex. Quis dives salvetur 37, 2 (ΙΙΙ 184,1 Staeh.) καὶ τὸ μὲν ἄρρητον αὐτοῦ πατήρ, τὸ δὲ εἷς ἡμᾶς συμπαθὲς γέγονε μήτηρ et Euseb. De Laud. Constantini I p. 198, 33 Heikel ô ἐπὶ πάντων καὶ δια πάντων καὶ ἓν πᾶσιν ὁρωμένοις τε καὶ ἀφανέσιν ἐπιπορευόμενος τοῦ θεοῦ λόγος (V. Plat. Leg. IV 716 a fr. 21).
Orphicam poesin hi quoque sapiunt {Tiberiani versus Platonis de Graeco in Latinum translatz' qui ex nonnullis codd. editi sunt post M. Hauptium a Rieseo Anthol. Latin.» ΙΙ 46 p. 490, e quibus exhibeo praeter vs. 7. 8 maxime vs. 21—25 tu genus 0mm deum, tu rerum causa vigorque, tu natum omnis, deus innumembilis unus, tu seæu plenus toto, τῶι nascz'tur olim hic deus, hic mundus, domus hic hominumque deumque, lucens, augustae stellatus flore inventae. 169. (124) Aristocritus Manich. in Theos. Tubing. 50

p. 109, 23 «ΒΗΓ. ὅτι ὃ Συριανὸς ἐν τοῖς ἑαυτοῦ πονήμασιν (test. 238) ἄναφέρει χρησμὸν τοιοῦτον· I 11° ΒΨ· ἓν κράτος, εἷς δαίμων γενέτης1 μέγας, ἄρχὸς ἁπάντων, ἓν δὲ δέμας βασίλειον, ἓν ὦι τάδε πάντα κυκλοῦται,’ὶ
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰθήρ, νύξ τε καὶ ἦμαρ

καὶ Μῆτις, πρώτη γένετις,3 καὶ Ἔρως πολυτερπής. 5 πάντα γάρ ἐν Ζηνὸς,ιιεγιῡῖζὶωνι τάδε σώματι5 κεῖται,
πάντα μόνος δὲ νοεῖ πάντων προνοεῖ τεῦ θεουδιός·

πάντηιῖ δὲ Ζηνὸς καὶὸ ἐν ὄμμασι9 πατρὸς ἄνακτος ναίουσ’ ἀθάνατοί τε θεοὶ θνητοὶ τε ἄνθρωποι, θῆρές τ’ οἰωνοί θ’ ὁπόσα πνείει τε καὶ ἕρπει. 10 οὐδὲ ἕ που λήθουσιν 1° ἐφήμερα φῦλ’ ἀνθρώπων, ὁ’σσ’ ἄδὶκως ῥέζουσὶ περ, οὐδ’ εἰν οὔρεσι θῆρες ἄγριοι, τετράποδες, λασιότριχες, όμβριμόθυμοι.11
Vs. 1— = fr. 168, 6—10. 1 γένετο fr. 168 vs. 6. 2 κυκλεῖται

ibidem vs. 7.

3 γενέτωρ ibid. vs. 9.

4 ἐν μεγάλωι Ζηνὸς ibid. 11.8 Eus.

208

IEPOI ΔΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

169--171

5 σώματι ibid. vs. 10; σώματα T(ub.). 6 προνοεῖ τε Bur.; προνοεῖται T. V8. 7.‘8 v. infra. Procl. in Parmen. IV. 7 αὕτη Procl. 8 Ζηνὸς καὶ ibid., Ζηνός κεν T. 9 ἐν ὄμματι Eschenb. Epigen. 78 e Procli cod. Augustano. 10 ἓπουλήθουοιν T (Bur.), ἕπου λήθουσιν T (Weinr.). 11 ὀμβριμόθυμε
e. g. Εὖχῆ πρὸς Μουσ. 10 cf. Orac. Sibyll. I 104 p. 11 Geffck. v. Bur.

Citat vs. 7. 8 Procl. in Plat. Parmen. 1V 959, 21 Cons.2
καὶ οὐκ ἄν θαυμασαίμεθα τῶν Ὀρφικῶν ἀκούοντες ἐπῶν, ἐν

οἷς φησιν ὁ θεολόγος· αὕτη δὲ Ζηνὸς καὶ... ἄνθρωποι, ὅσσα τ’ ἔην γεγαῶτα καὶ ὕστερον ὁππόσ’ ἔμελλεν (fr. 167 b vs. 6) πάντων γάρ ἐστι πλήρης τῶν νοητῶν καὶ πάντων ἔχει τοίς διηιρημένας αἰτίας, (ὅστε καὶ οἷνθρώπους καὶ τᾶλλα πάντα γεννᾶι κατοὲ τὰς αὐτῶν ἰδιότητας, οὐ καθόσον ἕκαστον θεῖόν ἐστιν ῶσπερ ὃ πρὸ αὐτοῦ πατήρ ὁ νοητός.
Herm. XXXV; Lob. I 526.

170. (71) Procl. in Plat. Tim. 29 a. b (I 336, 6 Diehl) πάλαι γοὲρ ὃ θεολόγος ἔν τε τῶι Φάνητι τήν δημιουργικὴν αἰτίαν

ἀνύμνησεν· ἐκεῖ γάρ ἦν τε καὶ προῆν, ὥσπερ ἔφη καὶ αὐτός·
Βρόμιός τε μέγας καὶ Ζευς ὁ πανόπτης, ἱνα δὴ τῆς διττῆς δημιουργίας ἔχηι τὰς οἱονεὶ πηγάς· καὶ ἕν τῶι Διὶ τήν παραδειγματικήν· Μῆτις γαρ αὖ καὶ οὗτός ἐστιν, ῶς φησι· καὶ Μῆτις... πολυτερπήῖς (fr. 168 VS. 9), αὐτὸς δὲ
ὁ Διόνυσος καὶ Φάνης καὶ Ἠρικεπαῑος συνεχῶς ὀνομάζεται. Idem

in I. Alcibiad. 109 e p. 509, 9 Cons.2 κάλλιον δὲ συνάπτειν οἶμφοτέρους τούς λόγους· ἐν γοὶρ τῶι Διὶ ὁ Ἔρως ἐστί. καὶ γάρ Μῆτίς ἐστι πρώτως (1. πρῶτος) γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής,
καὶ ὁ’Ἐρως πρόεισιν ἐκ τοῦ Διὸς καὶ συνυπέστη τῶι Διὶ προό-

τως ἐν τοῖς νοητοῖς· ἐκεῖ γάρ ὁ Ζεύς ὁ πανόπτης ἐστὶ καὶ ἁβρὸς’Ἐρως (fr. 83), ῶς Ὀ. φησιν. συγγενῶς οὖν ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους, μᾶλλον δὲ ἦ’νωνται ἀλλήλοις καὶ φίλιος αὐτῶν ἐκοίτερός ἐστι. Herm. VIII; Lob. I 495.

171. Gregor. Nazianz. Or. ΧΧΧΙ,16 (Migne 36, 149) οἵ τε παρ’ Ἑλλήνων σεβόμενοι θεοί τε καὶ δαίμονες, ὥς αὐτοὶ λέγουσιν, οὐδὲν ἡμῶν δέονται κατηγόρων, ἀλλά τοῖς σφῶν αὐτῶν
ἁλίσκονται θεολόγοις, ὥς μὲν ἐμπαθεῖς, ὥς δὲ στασιώδεις, ὅσων

Ι “2 Migne δὲ κακῶν γέμοντες καὶ μεταβολῶν· καὶ οὐ πρὸς ἀλλήλους μόνον, ἀλλά καὶ πρὸς τὰς προότας αἰτίας ἀντιθέτως
ἔχοντες· οὓς δὴ καὶ Ὠκεανούς καὶ Τηθύας καὶ Φάνητας

171—175

IEPUI ΛοΓοι EN ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

209

καὶ οὐκ οἶδα οὕστινας ὀνομάζουσι· καὶ τελευταῖόν τινα θεὸν

μισότεκνον διὰ φιλαρχίαν, πάντας καταπίνοντα τούς ἄλλους ἐξ ἀπληστίας, ἵνα γένηται πάντων ἀνδρῶν τε θεῶν τε πατὴρ (fr. 168 205) δυστυχῶς ἐσθιομένων καὶ ἐμουμένων. Cf. Abel fr. 66 n. 1.
Lob. I 468; Kern De 'l‘heogon. 44; Gruppe Suppl. 695.

172. (273) Procl. Theol. Plat. VI 12 p. 376, 21 πρῶτον δή τοῦτο κατανοήσωμεν, ὅπως καὶ αὐτὸς (se. Plato) ὥσπερ Ὀ. τὸν
ἥλιον εἰς ταύτόν πως ἄγει τῶι Ἀπόλλωνι καὶ οὖς τὴν κοινωνίαν πρεσβεύει τοῦτων τῶν θεῶν. ἐκεῖνος μὲν γὰρ διαρρήδην λέγει καὶ διὰ πάσης, ὥς εἰπεῖν, τῆς ποιήσεως. Lob. Ι 614; Kern Herm. XXIV 1889, 501 et Orph. 7 n. 2. Hymn. VIII εΗλίου et XXXIV Ἀπόλλωνος.

Platonis verbe. Leg. ΧΠ 945 e κατ’ ἐνιαυτὸν ἕκαστον μετά
τροπὰς ἡλίου τοὶς ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα συνιέναι χρεαὶν πᾶσαν

τήν πόλιν εἰς εΗλὶου κοινὸν καὶ Ἀπόλλωνος τέμενος ad Orphicorum doctrinam de Apolline—Sole refert Wilamowitz Platon1 I 416 n. 3. Cautius iudicat Lob. 1.1. Solque z'pse permiseetur eum Apollz'ne, φιιεί suum nobz’s somm'um uawat Proeulus. De Apolline Orphicorum cf. etiam Serv. ad.Ve1'g. Aen. 11198 f1‘.4 et fr. 194. 173. (310) Fulgentius Mitologiar. ΠΙ 9 p. 74, 8 Helm N

Myth. Vat. 111 10, 7 (Raschke De Alberico myth. 103) uuue ergo
huius misttcae fabulae (se. Apollinis et Marsyae) tuterz'orem οινοbrum inquz'ramus. a musicis haee reperta est fabula, ut Orfeus in teogom'a scrtbz't; musiez' em'm duos artz's suae posuerunt ordines, tertium vero quasi ex uecessz'tate adiez'entes, ut Ermes Trismegz'stus ait, z'd est: adomeuou, psallomenou, aulumenon, hoe est: aut cau— tantz'um aut ettham'dz'antium aut tz'bz'zantz'um. Reitzenstein Poimaudres 210.

174. (132) Procl. in Plat. Tim. 24(1 (I 166, 21 Diehl) διὸ καὶ4 ὁ Ὀ. περὶ αὐτῆς (se. Ἀθηνᾶς) τικτομένης φησίν, ὅτι ἄρα αὐτὴν ὃ Ζεύς ἀπεγέννησεν ἐκ τῆς κεφαλῆς· ὅπλοις λαμπομένην χαλκήϊον ἄνθος ἰδέσθαι.
Herm. XXIX vs. 3; Lob. I 540. 175. (136) Procl. in Plat. Tim. 24d (I 170, 3 Diehl) οἰκεῖον

γὰρ τὸ τῆς ἀρετῆς γένος πρὸς τήν μεγίστην ταύτην θεόν, ὡς καὶ αὐτὴν ἀρετήν οὖσαν· ἐν γὰρ τοὸι δημιουργοὸι μένουσα σοφία καὶ νόησίς ἐστιν ἄτρεπτος, καὶ ἐν τοῖς ἡγεμονικοῖς θεοῖς ἐκ· φαίνει τήν τῆς ἀρετῆς δύναμιν,
Orphie. c011. Kern. 14

210

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

175—178

Ἀρετῆς τ’ ὄνομ’ 1 ἐσθλὸν κλήιζεται,2 φησὶν Ὀ. Cf. eundem in Plat. Tim. 25b (I 185, 3 Diehl) καὶ γὰρ άλλη θεολογία τις, ούχ ἡ Ὀρφικὴ μόνον, Ἀρεῖ-ἠν αὐτην (se. Minervam) ἄπεκάλεσε.
1 τε οὔνομ’ codd.; em. Lob. 2 κληίζεται C. Herm. XXIX ad vs. 4; Lob. I 541; Kern Orpheus 50. De Ἀρετῆς cultu V. Deubner ap. Rosch. ΙΙΙ 2, 2128.

176. (131) Procl. in Plat. Tim. 246. (Ι 169, 1 Diehl) λέγει γοῦν καὶ ὁ θεολόγος, ὅτι παρήγαγεν αύτὴν (se. Minervam) ὁ πατήρ· ὄφρ’ αὐτῶι μεγάλων ἔργων κράντειρα1 πέλοιτο.2
1 κρήτειρα C, κρξξντειρα Μ. 2 γένοιτο Lob. Herm. XXIX vs. 4; Lob. I 540.

Cf. fr. 177. 177. (133) Procl. in Plat. Rempubl. I 102, 11 Kr. de Minerva
δεινὴ γὰρ Κρονίδαο νόου κράντειρα τέτυκται

φησὶν Ὀ.
Herm. XXIX VS. 5; Lob. I 540.

Cf. fr. 176. 178. (135) Procl. in Plat. Crat. 389 b. c (21,13 Pasqu.) εἰ δέ τις αὐτὰς τὰς ποιητικὰς καὶ γονίμους δυνάμεις τῶν θεῶν,
ἃς εἰς τὸ πᾶν προάγουσι, τέχνας προσαγορεύοι δημιουργικὰς καὶ

νοερὰς καὶ γεννητικὰς καὶ τελεσιουργούς, οὐκ ἄν οὐδ’ ἡμεῖς ὰποδοκιμάσαιμεν τήν τοιαύτην προσηγορίαν, ἐπεὶ καὶ τούς θεολόγους εὑρίσκομεν διὰ τούτων τὰς θείας ποιήσεις ἐνδεικνυμένους,
καὶ τούς μὲν Κύκλωπας ἁπάσης τεχνικῆς ποιήσεως αἰτίους

λέγοντας, οἳ καὶ τδν Δία καὶ τήν Ἀθηνᾶν καὶ τόνῘΉφαιστον ἐδίδαξαν (fr. 179 VS. 3), τήν δ’ Ἀθηνᾶν τῶν τ’ ἄλλων τεχνῶν καὶ διαφερόντως τῆς ὑφαντικῆς προστατεῖν, τὸν δ’ ςἭφαιστον ἄλλης ἰδίως ἔφορον τέχνης, αὖτην δὲ τήν ὑφαντικῆν ἀρχομένην μὲν άπὸ τῆς δεσποίνης Ἀθηνᾶς -· ἥδε γὰρ άθανάτων προφερεστάτη1 ἐστὶν ἁπασέων ἱστὸν ἐποίχεσθαι2 ταλασήιά τ’ ἔργα πινύσσειν —— | 221’39‘1‘l- φησὶν Ὀ., προϊοῦσαν δ’ εἰς τήν ζωιογόνον τῆς Κόρης σειρὰν —— καὶ γὰρ αὕτη καὶ πᾶς αὐτῆς ὁ χορὸς ἄνω μενούσης ὑφαίνειν λέγονται τὸν διακόσμον τῆς ζωιῆς (V. fr. 192) ——, μετεχο· μένην δὲ ὑπὸ πάντων τῶν ἐν κόσμωι θεῶν —— καὶ γὰρ ὁ εἷς

178—179

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ ΚΔ

211

δημιουργὸς τοϊς νέοις δημιουργοῖς προσυφαίνειν τῶι άθανάτωι παρακελεύεται (Plat. Tim. 41(1) τὸ θνητόν εἶδος τῆς ζωῆς -——,

περατουμένην δ’ εἰς τοὺς τῆς γενέσεως προστάτας θεούς, οἷν ἐστιν καὶ ἡ παρ’ Ὁμήρωι Κίρκη πᾶσαν ὑφαίνουσα την ἐν τῶι τετραστοίχωι ζωήν καὶ ἅμα ταῖς ῶιδαῖς ἐναρμόνιον ποιοῦσα τὸν ὑπὸ σελήνην τόπον. ἐν ταύταις οὖν ταῖς ὑφαντικαϊς καὶ ἡ Κίρκη3 ὑπὸ τῶν θεολόγων παραλαμβάνεται, χρυσῆ μέντοι, καθάπερ φασίν, ἐνδεικνύμενοι τὴν νοεράν αὐτῆς καὶ ἄχραντον ούσίαν καὶ ἄυλον καὶ άμιγῆ πρὸς τήν γένεσιν, καὶ τὸ ἔργον αὐτῆς διακρίνειν τὰ ἑστῶτα τῶν κινουμένων καὶ χωρίζειν κατά τήν ἑτερότητα τὴν θείαν. Cf. eundem in Parmenid. 1300 p. 829, 9 Cons.2 θαυμαστὸν δὲ οὐδὲν καὶ τὸ εἶναί τινας ἐν δαίμοσιν αἰτίας, οἳ καὶ ἔφοροι λέγονται τῶν τεχνῶν οἱ μὲν ἄλλων οἱ δὲ ἄλλων ὑπάρχειν, καὶ ἀνθρώποις δεδωρῆσθαι ταύτας, καὶ έν θεοῖς συμβολικῶς εἶναι, οἷον χαλκείας εἶναι μέν τις

δαίμων (Ἠφαιστος λεγέσθω προστάτης καὶ τὸ εἶδος ἔχων, αὐτὸς δὲ ὁ μέγας (Ἠφαιστος,συμβολικῶς ἂν λέγοιτο χαλκεύειν τὸν οὐρανόν (fr. 180)‘καὶ ὑφαντικῆς ὡσαύτως Ἀθηναῖκή τις δαιμονὶς ἔφορος, αὐτῆς τῆς Ἀθηνᾶς ἄλλως καὶ δημιουργικῶς ὑφαίνειν τὸν διάκοσμον τῶν νοερῶν εἰδῶν ὑμνουμένης V. etîam in Tim. 24d (I 168, 30 Diehl): Ἐργάνη δὲ ῶς τῶν δημιουργιΙ 169 Diehl κῶν ἔργων προστάτις.
1 προσφερεστάτη Ρ, προφανεστάτη C Procl. Tim. v. n. 2 2 ἱστὸν ἐποίχεσθαι Procl. in Tim. 23(1 (I 135, 9 Diehl), qui citat ἥδε... ἁπασῶν - ἱστὸν ἐποίχεσθαι, cf. Herwerd. Herm. V 1871,141, ὑφήνασθαι Cratyli codd.
v. fr. 193. 3 De Circe ap. Orphe'a nil notum; haud scio an vitium lateat

et Κόρη (v. frr. 192. 193) intellegendum sit. Herm. XXIX vs. 1; Lob. I 541.

Hesiod. Theogon. 79 Καλλιόπη θ’’ἢ δὲ προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων. Orphei Εύχ. πρὸς Μουσ. 2 εὐχήν, ἤ δή τοι προφερεστέρη ἐστὶν ἁπασέων. Hom. Il. A 31 ἱστὸν ἐποιχομένην, 0d. κ 222 (de Circe) ἱστὸν ἐποιχομένης. 179. (92) Procl. in Plat. Tim. 29a (Ι 327, 23 Diehl) οὖς γάρ φησιν ὁ θεολόγος, οἱ πρῶτοι τεκτονόχειρες τῶι Διὶ τὰς δημιουργικὰς δυνάμεις ἔδοσαν πάσης τῆς έγκοσμίου ποιήσεως· οἳ Ζηνὶ βροντήν τε πόρον1 τεῦξάν τε κεραυνόν, πρῶτοι τεκτονόχειρες, ἰδ’2 (Ἥφαιστον καὶ Ἀθήνην δαίδαλα3 πάντ’ ἐδίδαξαν, ô’o’ οὐρανός ἐντὸς ἐέργει.
1 δόσαν Damasc. De princ. 256 (ΙΙ 125, 5 Rue.). Cf. Hesiod. infra. 2 ἰδ’ codd., οἳ priores Hermiam (cf. infra) secuti. 3 δαίδαλα 0m. Hermias. 14*

212

IEPOI ΔΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔῙΑΙΣ ΚΔ’

179—180

“Hermias in Plat. Phaedr. 247c p. 149, 9 Couvr. διὰ μὲνι

τοῦ (άχριόματος) ἳ ἐδήλωσεν (se. ὁ Πλάτων), ὅτι ὑπὲρ τήν Οὐρανοῦ βασιλείαν ἐστὶν ὁ τῶν Νυκτοῖν τόπος · διὰδὲ τοῦ (άσχημάτιστοςζ 3 ὅτι καὶ ὑπὲρ τὴν τῶν Κυκλοᾶπων τάξιν· ἐν γὰρ προᾶτοις τούτοις τὸ σχῆμα ἐκφαίνεσθαι ἡ θεολογία φησὶ καὶ πριότας άρχὰς
καὶ αἰτίας τῶν πανταχοῦ σχημάτων τούτους εἶναι τούς θεούς

Κύκλωπας·4 διὸ καὶ τεκτονόχειρας αὐτους ἦ θεολογία καλεῖ·5
αὕτη γὰρ τριάς ἐστι τελεσιουργικὴ τοῖν σχημάτων· κυκλοτερὴς

ὀφθαλμὸς ἕειςῦ ἐνέκειτο μετιόπωι (Hesiod. Theogon. 145) καὶ ἐν Παρμενίδηι (137 e) δὲ ἐὰν λέγηι ὁ Πλάτων ἐὐθὺ καὶ περιφερὲς), ταύτην τὴν τάξιν αἰνίττεται. οὗτοι δὲ καὶ [τήν]ἵ Ἀθηνᾶν καὶ (Ήφαιστον διδάσκουσι τὰ ποικίλα τῶν σχημάτων εἴδη, οὖς πρῶτοι αἴτιοι τῶν σχημάτων· πρῶτοι τεκτονόχειρες οἳ (Ἠφαιστον καὶ Ἀθήνην πάντ’ ἐδίδαξαν. ἐὰν οὖν άκούωμεν καὶ τὸν ςἩφαιστου καὶ τήν Ἀθηνᾶν αἰτίους τῶν σχημάτων, οὔ θαυμασόμεθα. ὁ μὲν γὰρ (Ήφαιστος τοῦ ἐν τοῖς σώμασι καὶ τοῦ ἐγκοσμίου παντὸς σχήματος αἴτιος( ἡ δὲ Ἀθηνᾶ τοῦ ψυχικοῦ τε καὶ Ι 15° C011“νοεροῦ· οἱ δὲ Κύκλωπες τοῦ θείου καὶ τοῦ πανταχοῦ δηλονότι· καὶ ὑπὲρ τήν τῶν Κυκλώπων τάξιν ἐστὶν ὁ
ὑπερουράνιος τόπος. 1 μὲν <οὗν> Couvr.
4 Κύκλωπας de]. Couvr.

2 ἀχρωμάτου codd.

3 ἀσχηματίστου codd.
6 εἷς Α.

5 καλεῖ codd. praeter φησὶν Μ.

7 τήν del. Ab.
Herm. VIII vs. 43 p. 468; Lob. Ι 504; Schoemann Opusc.

acad. ΙΙ 17.

‘

Cf. fr. 178.

Hom. 0d. ζ 232 άνὴρ ἴδρις ὃν (Ἡφαιστδς δέδαεν καὶ Παλλοές Ἀθήνη. Hom. Hymn. XX 2 de Vulcano ὃς μετ’ Ἀθηναίης γλαυκοόπιδος άγλαὰ ἔργα άνθρώπους ἐδίδαξεν ἐπὶ χθονός. Hesiod. Theogoñ. 141 de Cyclopibus οἳ Ζηνὶ βροντήν τε δόσαν τεῦξάν τε κεραυνόν. Ad VS. 3 cf. Hom. Il.,Ω 544 ὅσσον Λέσβος ἄνω,
Μάκαρος ἕδος, ἐντος ἐέργει. _’ 180. (211) Syrian. in Aristot. Metaphys. B 2 p. 997 b 34

’(26, 23 SS. Kr.) ὅτι μέντοι τάς άνάλογον (se. άπασοῦν τῶν τεχνῶν αἰτίας) καὶ ἐν θεοῖς ἔστιν ἐπινοεῖν, δηλοῦσι καὶ οἱ θεολόγοι
Κύκλωπας καὶ (Ἠφαιστον χαλκέας καὶ οἰκοδόμους οὐκ

ὀκνοῦντες καλεῖν, οὐδὲ Ἀθηνᾶι καὶ Κόρηι την ὑφαντικὴν ἀποκληροῦν. Procl. in Plat. Tim. 23 d. e (I 143, 7 Diehl) ôzdgraôta γάρ καὶ ὑπὸ τῶν θεολόγων [80. ὁ (Ἠφαιστος] λέγεται χαλκεύειν, ὥς στερεῶν καὶ άντιτῦπων ἐργάτης, καὶ διότι χάλ-

180——182

ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ-ΚΛ’

213

κεος ὁ οὐρανός ῶς μίμημα ῶν τοῦ νοητοῦ καὶ ὁ τοῦ οὐρανοῦ ποιητής χαλκεύς. Idem paulo antea (Ι 142, 18 Diehl) ἄνωθεν οὖν ἡμεῖς απὸ τῶν θεολόγων τας περὶ. αὐτοῦ [80. Ἡφαίστου] πίστεις
ἑπενέγκιομεν ταῖς ἡμετέραις παραδόσεσιν. ὅτι μὲν οὖν, τῆς δη·

μιουργικῆς ἐστι σειρᾶς, αλλ’ οὐχὶ τῆς ζωιογονικῆς ἢ συνοχικῆς ἢ ἄλλης-τινός, δηλοῦσιν οἱ θεολόγοι χαλκεύοντα τε.αὐτὸν καὶ κινοῦντα τας φύσας καὶ ὅλως ἐργοτεχνίτην παραδιδόντες. Idem in Parmenid. 130c: p. 829, 16,00us.2 αὐτὸς δὲ· ὁΣ μέγας (Ἠφαιστος συμβολικῶς ἄν λέγοιτο χαλκεύειν τὸν οὐρανζόν,
V. in Tim. 36 d (ΙΙ 281, 20s. Diehl).,

181. Procl. in Plat. Tim. 40a (ΙΙΙ 118, 30 Diehl) ô‘cd-f-ya‘p τοῦτο καὶ οἱ θεολόγοι· τήν Εὐνομίαν ἐπέστησαν· τῆι απλανεῐ,
τὸ ἐν αὐτῆι πλῆθος διακρίνουσαν καὶ ἕκαστον ἐπιτῆςι οἰκείας

διατη119 Diehl ροῦσαν αεὶ τάξεως.7 δια τοῦτο δὲ ἄρα καὶ τὸν
(Ήφαιστον ὑμνοῦντες τοῦ οὐρανοῦ ποιητήν συναπτόυσιν αὐτῶι

τήν Ἀγλαΐαν ῶς, αγλαίζοντι παντα τὸν οὐρανὸν δια τῆςτῶν ἄστρων ποικιλίας. καὶ παλιν τῶι μὲν πλανωμένωι τήν (μὲν) Δίκην ἐφιστᾶσι τῶν Ὡρῶν ῶς ὀφείλουσαν τήν ανιομαλίαν κατα λόγον εἰς ὁμαλότητα περιάγειν, τήν δὲ Θαλειαν τῶν
Χαρίτων ῶς τας ζωᾶς αὐτῶν αειθαλεῑς,,ἀποτελοῦσαν, τῶιξῖὲ

ὑπὸ σελήνην τήν μὲν Εἰρήνην ῶς τὸν πόλεμον τῶν στοίχείῶν ἐξιωμένην, τήν δὲ Εὐφροσύνην (V. fr. 200) τῶν Χαρίτων ῶς ἓκαστοις ἐνδιδοῦσαν ῥαιστιόνην τῆςκατα φύσιν ἐνεργείας.
Cf. Hesiod. Theogon. 901—909; Çrph. Hymn. XLIII (vs."2

Εὐνομίη τε Δίκη τε καὶ Εἰρήνη πολύολβε), LX (VS. 2. 3,θυγατὲρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομὶης (Εὐρυνόμης Schrader) βαθυκόλπού, Ἀγλαίη Θαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε).’
182. (140) Procl. in Plat. Tim. 29 a (I 333, 2 Diehl) δια

δή ταῦτα καὶ οἱ θεολόγοι τῶι (Ηφαίστοοιτήν Ἀφροδίτην (fr. 184) συζεύξαντες οὕτως αὐτὸν χαλκεύειν εἰρήκασι τὸ πᾶν (fr. 180), καὶ αὖ ἐξ ἹῙφαίστου καὶ Ἀγλαΐας Εὔκλειαν καὶ Εὐθὲνειανι απογεννῶσι καὶ Εὐφήμην καὶ Φιλοφροσύνην,2 αἳ καὶ αὐταὶ τὸ σωματοειδὲς τῶι καλλει διαπρέπον αποτελοῦσι.,
l Εὐθένειαν codd.] Εὐσθένειαν vulgo. Lob. Ι 543; Kern Orpheus 50. 2 Εὖφροσύνη fr. 181 (et 200)..

Ad Εὐθένειαν V. anaglyphum notissimum in Thyreatid repertum, quod Εὕθηνίαν et Ἐπίκτησιν et Τελετήν repraesentat (Roscher Lex. ΙΙΙ 2, 2124 fig. 12 = IG 1V 676);. B. Keil Ber.

Sacchs. Ges. Wiss. 1916, 38 n'. 1.

·

,·; ρ. l

214

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

183-186

183. (140) Procl. in Plat. Craty]. 4060 p. 110, 23 Pasqu.
τήν δὲ δευτέραν Ἀφροδίτην παράγει μὲν ὁ Ζεύς ἐκ τιόν ἑαυτοῦ

γεννητικῶν δυνάμεων, συμπαράγει δ’ αὐτῶι καὶ ἠ Διιόνη· πρόεισι δ’ ἦ θεὸς ἐκ τοῦ άφροῦ κατά τὸν αὐτὸν τῆι πρεσβυτέραι τρόπον· λέγει δ’ οὕτως καὶ περὶ ταύτης ὁ αὐτὸς θεολόγος (V. fr. 127)‘τὸν δὲ πόθος πλέον εἷλ’, άπὸ δ’ ἔκθορε· πατρὶ μεγίστωιῑ αἰδοίων άφροῑο γονή, ὑπέδεκτο δὲ πόντος σπέρμα Διὸς μεγάλου· περιτελλομένου δ’ ἐνιαυτοῦ οὸραις καλλιφύτοις τέκ’ ἐγερσιγέλωτ’ Ἀφροδίτην 5 άφρογενῆ.
1 μεγίστωι Werf.; μέγιστοι Α, μεγίστη cett.

Lob. I 542. 184. (139) Procl. in Plat. Tim. 32 c (ΙΙ 54, 19 Diehl) εἰ δὲ καὶ
πρὸ τούτων τήν ὑπερκόσμιον αἰτίαν τῆς φιλίας ἐθέλοις σκοπεῖν,

εὑρήσεις καὶ παρά τοῖς θεολόγοις αὐτήν ὑμνημένην· τήν γάρ Ἀφροδίτην παρήγαγεν ὁ δημιουργός, ἵνα κάλλος ἐπιλάμπηι (καὶ add. Diehl) τάξιν καὶ ἁρμονίαν καὶ κοινωνίαν πᾶσι τοῖς ἐγκοσμίοις, καὶ τὸν Ἔρωτα ὄπα δ δν αὐτῆς, ἑνοποιὸν ὄντα τῶν ὅλων. ἔχει δὲ καὶ αὐτὸς ἐν ἑαυτῶι τήν τοῦ Ἔρωτος αἰτίαν· ἔστι γάρ καὶ Μῆτις... πολυτερπής fr. 168 VS. 9. 185. (134) Procl. in Plat. Cratyl. 406d p. 112, 14 Pasqu. νῦν οὖν ὁ Σωκράτης τήν μὲν φρουρητικην διά τοῦ τῆς Παλλάδος άνυμνεῖ ὀνόματος, τήν δε τελεσιουργόν διά τοῦ τῆς Ἀθηνᾶς.
τήν οὖν ἔνρυθμον χορείαν διά τῆς κινήσεως ὑποφαίνει, ἧς καὶ

μεταδέδωκεν πρωτίστηι μὲν τῆι Κουρητικῆι τάξει, δευτέρως δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς· ἔστιν γάρ ἦ θεὸς κατά ταύτην τήν δύναμιν ἡγεμών τῶν Κουρήτων, (ὅς φησιν Ὀ.
Lob. I 541; Poerner De Curet. et Corybant. 373.,

186. (133) Procl. in Plat. Rempubl. I 138,12 Kr. καὶ γάρ οἱ προότιστοι Κούρητες τά τε ἄλλα τῆι τάξει τῆς Ἀθηνᾶς ἀνεῖνται καὶ περιεστέφθαι λέγονται τῶι θαλλωι τῆς ἐλάας, οὲς φησιν Ὀ. Idem in Tim. 42cl (ΙΙΙ 310, 25 Diehl) ἢ καὶ ὅτι σύνεστιν αὐτοῖς Κουρητική θεότης, τῆι μὲν νοήσει τὸ ἄχραντον ἐπιλάμπουσα, τῆι δὲ κινήσει τό οἷκαμπές, άμείλικτον δὲ ὅλοις αὐτοῖς χορηγοῦσα δύναμιν, δι’ ἢν ἑαυτῶν ὄντες τά ὅλα ποδηγετοῦσιν. Herm. XXIX ad vs. 5; Lob. I 541; Poerner De Curet. et Corybant. 373.

187—188

,

ΙΕΡοι Λοιόι ΕΝ ΡΑΨᾩΜΙΑΙΣ 1M

215

187. (137) Procl. in Plat. Cratyl. 404b p. 106, 10 Pasqu. ἐπεὶ η’ γε Ἄρτεμις ἡ ἐν αὐτῆι καὶ ἦ Ἀθηνᾶ τήν παρθενίαν οῗεὶ τήν αὐτὴν διασιόιζουσι’ καὶ γάρ ἦ μὲν κατά τὸ μόνιμον αὐτῆς, ἡ δὲ κατά τὸ ἐπιστρεπτικόν χαρακτηρίζεται· τὸ δὲ γεννητικὸν μέσην ἐν αὕτῆι τάξιν ἔλαχεν. ἐπιθυμεῖν δ’ αὐτην τῆς παρθενίας
φασίν, ἐπειδὴ τὸ εἶδος αὐτῆς ἐν τῆι ζωιογόνωι περιέχεται πηγῆι,

καὶ νοεῖ τήν πηγαίαν άρετην καὶ ὑφίστησι τήν άρχικην καὶ άναγωγόν, καὶ τήν ἔνυλον άτιμάζει πᾶσαν μεῖξιν, καίτοι ἐφο· ρῶσα τούς καρπούς τῆς τοιαύτης ένύλου μείξεως’ άτελής <τε> γάμων καὶ ἄπειρος ἐοῦσα
παιδογόνου λοχίης πάσης άνά πείρατα λύει, φησὶν Ὀ.“καὶ ἔοικεν τάς μὲν γενέσεις καὶ τοὶς προόδους τῶν πραγμάτων ἐκτρέπεσθαι, τάς δὲ τελειότητας ἐπιφέρειν αὐτοῖς,

καὶ τάς μὲν ψυχάς διά τῆς κατ’ οἷρετην ζωῆς τελεσιουργεῖν, τοῖς δὲ θνητοῖς ζοᾶιοις τήν εἰς τὸ εἷόος ἀποκατάστασιν χορηγεῖν.
Lob. I 545; Holwerda 329. Ad vs. 2 cf. Hymn. XXXVI 4. 8 et Wernicke RE2

ΙΙ 1347. 1393.
188. (138. 201) Procl. in Plat. Cratyl. 406 b p. 106, 25 Pasqu.

ὅτι δὲ πολλή τῆς Ἀρτέμιδος καὶ ἦ πρὸς τὴν ἕγκόσμιον Ἑκάτην ἓνωσις καὶ ἦ πρὸς τήν Κόρην, φανερὸν τοῖς καὶ ὀλίγα τῶι Ὀρφεῖ παραβεβληκόσιν, ἐξ οἷν δῆλον, ὅτι καὶ ἦ Λητώ περιέχεται1 ἐν τῆι Δήμητρι τῆι καὶ τὴν Κόρην ὑποστη|1°7 Pas‘ïu' σάσηιῖ τῶι Διὶ καὶ την ἐγκόσμιον Ἑκάτην, ἐπεὶ καὶ τήν Ἄρτεμιν Ἑκάτην Ὀ. κέκληκεν· ἡ δ’ ἄρα δῖ’ Ἑκάτη παιὸὁς μέλη3 αὖθι λιποῦσα Λητοῦς εὐπλοκάμοιο κόρη προσεβήσατ’ 4 Ὄλυμπον· ὥστ’ οὐδὲν θαυμαστόν, εἰ καὶ’ τήν ἐν τῆι Κόρηι Ἄρτεμιν Ἑκάτην έν ἄλλοις κεκλήκαμεν.
1 περιέχεται Lob., περιέχουσα codd.
codd.; μέλε’ Koechly Opusc. philolog. I 237. V 1871, 145.

2 συνυποστησάσηι Lob.

3 μέλη

4 προσεβήσετ’ Herwerd. Herm.

Procl. ibidem 404b p. 94, 24 Pasqu. προσαγορεύεται δὲ καὶ Κόρη δια τήν καθαρότητα τῆς οὐσίας καὶ τήν ἄχραντον ἐν ταῖς άπογεννήσεσιν ὑπεροχήν. ἔχει δὲ πρώτην τε καὶ μέσην καὶ τελευταίαν ἠγεμονίαν, καὶ κατά μὲν τήν άκρότητα ἑαυτῆς Ἄρτεμις καλεῖται παρ’ Ὀρφεῖ, κατά δὲ τὸ μέσον κέντρον Περσεφόνη, κατά δὲ τὸ πέρας τῆς διακοσμήσεως Ἀθηνᾶ. Procl. ibidem 406b p. 105, 18 Pasqu. ὅτι τῆς δεσποίνης ἡμῶν Ἀρτέμιδος τρεῖς ὁ Πλάτων παραδίδωσιν ἰδιότητας, τήν τε ἄχραντον καὶ τήν

216

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ ΚΔ

.

188-189

κόσμιον καὶ τήν ἀναγωγόν· καὶ διά μὲν τήν πρωτην παρθενίας
ἐρᾶν λέγεται ἡ θεός, διά δὲ τήν δευτέραν, καθ’ ἢν τελεσιουργός,

[ὥς]1 ἀρετῆς ἔφορος εἶναι λέγεται, διά δὲ τήν τρίτην, καθ’ ἧνῖ μισῆσαι λέγεται τάς γενεσιουργοῦς ὁρμάς. καὶ μάλιστα τῶν τριῶν ἦ πρῶτη ἐφαρμόζει τῆι τῆς θεοῦ 3 προόδωι, καθ’ ἤν ἐν τῆι ςωιογόνωι τῶν ἀρχῶν τριάδι τήν ὕπαρξιν ἔλαχεν, εἴτε Ἑκατικὴ προσαγορευομένη «θ-εότης, (ὃς οἱ θεουργοί φασιν, εἴτε Ἄρτεμις, ὠς Ὀρφεύς. ἐκεῖ γάρ ἱδρυμένη πεπλήρωται μὲν ἀχράντων δυνάμεων ἀπὸ τῶν ἀμειλίκτων θεῶν, εἰς δὲ τήν τῆς ἀρετῆς βλέπει πηγήν Ι 106 Pas‘lu' καὶ τήν παρθενίαν αὐτῆς ἀσπάζεται· καὶ γάρ ἐκείνη τὸ παρθένον οὔ προΐησιν, ῶς φησι τὸ λόγιον (Kroll De orac. Chald. 28)· νοοῦσα δ’ ἐκείνην ύφίστησιν καὶ τήν ἀρχικήν ἀρετήν, καὶ ἐξήιρηται πάσης κοινωνίας καὶ συζεύξεως καὶ τῆς κατά τήν γένεσιν προόδου. Cf. etiam' in Plat. Tim. 4οΙ) (ΙΙΙ 131,18 Diehl) εἰ δὲ καὶ μερικαὶ ψυχαὶ περὶ αὐτούς ἐσπάρησαν, ἄλλαι μὲν περὶ ἥλιον, ἄλλαι δὲ περὶ σελήνην, ἄλλαι δὲ·
περὶ ἕκαστον τῶν λοιπῶν, καὶ πρὸ τῶν ψυχῶν δαίμονες συμ-

πληροῦσι τοὲς ἀγέλας ῶνεῖσιν ἡγεμόνες, δῆλον, ὅτι καλῶς εἴρηται κόσμον ἑκάστην εἶναι τῶν σφαιρῶν, καὶ τῶν θεολόγων ἡμεῖς ταῦτα διδασκόντων, ὁπόταν περὶ ἑκάστου θεούς ἐν αὐτοῖς εἶναι

πρό τῶν δαιμόνων ἄλλους ὑπὸ τήν ἄλλου τελοῦντας ἡγεμονίαν * * *, οἷον καὶ περὶ τῆς δεσποίνης ἡμῶν τῆς σελήνης, ὅτι καὶ ἡ Ἑκάτη θεαί τινές εἰσιν ἐν αὐτῆι καὶ ἦ Ἄρτεμις, καὶ περὶ τοῦ βασιλέως (Πλίου καὶ τῶν ἐκεῖ θεῶν, τὸν ἐκεῖ Διόνυσον ὑμνοῦντες· (Ἠελίοιο πάρεδρος ἕπισκοπέων πόλον ἁγνόν’ (Kroll De orac. chald. 9), τὸν Δία τὸν ἐκεῖ, τὸν Ὄσιριν, τὸν Πᾶνα τὸν ἡλιακόν, τούς | 132Dï91‘1 ἄλλους, ῶν αἱ βίβλοι πλήρεις εἶσὶ τῶν θεολόγων καὶ τῶν θεουργῶν· ἐξ ῶν ἁπάντων δῆλον, ὅπως ἀληθὲς καὶ τῶν πλανωμένων ἕκαστον ἀγελάρχην εἶναι πολλῶν θεῶν
συμπληρούντων αὐτοῦ τήν ἰδίαν περιφοράν. 1 ὡς del. Pasqu. 2 post καθ’ ἣν lacunam statuit Pasqu., qui (ἐπιστρεπτικὴ) inserendum suadet; addit autem possis tamen καθ’ ἣν delere. 3 τῆς θεοῦ Boisson] τοῦ θ. codd.

Lob. Ι 543; Holwerda 329.

189. (107) Procl. in Plat. Cratyl. 404b p. 92, 14 Pasqu. ἡ δὲ Δημήτηρ πρῶτη καὶ τάς διττάς τροφάς διεῖλεν ἐν τοὶς θεοῖς, ῶς φησιν Ὀρφεύς·.; μήσατο”γάρ προπόλουςίτε)1 καὶ ἀμφιπόλους καὶ ὀπαδούς,2 μήσατο δ’ ἀμβροσίην καὶ ἐρυθροῦ νέκταροςἀρδμόν,3’ μήσατο δ’ ἀγλαά ἕργα4 μελισσάων ἐριβόμβων.

189—192

IEPOI ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨᾩΙΔΙΑΙΣ KA'

217

1 suppl. Duentz.

2 ὀπηδούς Lob._

3 ἀρδμόν Koechly Opusc. phil.

I 237, qui dubitanter ἔργον etiam proponit collato fr. 154 (Lob. I 516); ἄρθρον codd., ἄνθος vel εἶδαρ Lob. 4 δῶρα Lob.

Lob. I 538. 190. (185) Procl. in Plat. Tim. 31b (I 457, 14 Diehl) τὸ
μὲν (μονογενὲς’ τήν μοναδικήν αἰτίαν ἅπεικονίζεται καὶ τήν

(τῶν add.Dieh1) ὅλων ἐπικρατοῦσαν ούσίαν ἐνδείκνυται· καὶ γοίρ ὁ θεολόγος οὕτως τήν Κόρην μουνογένειαν εἴωθε προσαγορεύειν, ῶς τῶν ἐγκοσμίων ἁπάντων ἡγεμονικῶς προϊσταμένην καὶ τῶν μονογενῶν ζιόιων αἰτίαν· τάς γάρ μή μονογενεῖς ἦ μετ’ αὐτην ὑφίστησιν θεός (se. Δημήτηρ), ιῖλόγους οὔσας. μονογενῆ δ’ οὖν καλεῖ καὶ ἐκεῖνος δια ταῦτα τήν Κόρην, καίτοι καὶ ἄλλην θεότητα (se. Δία καὶ Πλούτωνα) παραγαγών εἰπὸ τῶν αὐτῶν αἰτίων τῆι Κόρηι. ·.
Herm. XXXIV p. 492; Lob. I 545. Hymn. XXIX in Proserpinam vs. 2 μουνογένειας V. etiam

Hesiod. Theogon. 426 μουνογενής de Hecate, quod imitatus est
Apollon. Argonaut. III 847. 1035.

191. (210) Procl. Theolog. Platon. VI 13 f). 382, 10 ἐπεὶ καὶ
περιεστάναι λέγονται (se. οἱ Κούρητες) τόν τῶν ὅλων δημιουργὸν καὶ περιχορεύειν ιῖπὸ τῆς Ῥέας εἷναφανέντες. ἐν μὲν οὖν τοῖς νοεροῖς θεοῖς ἦ Κουρητική τάξις ἡ πρωτίστη τήν ὑπόστασιν ἔλαχεν. ἀνάλογον δὴ τοῖς ἐκεῖ Κούρησιν ἡ τῶν Κορυβάντων προβαίνουσα τῆι Κόρηι καὶ φρουροῦσα πανταχόθεν αὐτήν, ὥς φησιν ἡ θεολογία. διὸ καὶ την ἐπωνυμίαν ἔλαχον ταύτην. Iulian. Or. V p. 168b δορυφοροῦσι γαρ αύτόν (se. Ἄττιν) παρὰ τῆς Μητρὸς δοθέντες οἱ Κορύβαντες αἱ τρεῖς ἄρχικαὶ τῶν μετά θεούς κρεισσόνων γενῶν ὖποστάσεις V. Kroll De orac. Chald. 37.
192. (211) Porphyr. De antro nymphar. 14 p. 66, 13 Nauck2

καὶ χιτῶν γε τὸ σῶμα τῆι ψυχῆι ὃ ἠμφίεσται, θαῦμα τῶι ὄντι ἰδέσθαι, εἴτε πρὸς τήν, σύστασιν ιῖποβλέποιςΙ εἴτε πρὸς τήν πρὸς τοῦτο σύνδεσιν τῆς ψυχῆς.2 οὕτω »καὶ παροὲ τῶι Ὀρφεῖ ἦΚόρη, ἤπερ ἐστὶ παντὸς τοῦ σπειρομένου ἔφορος, ἱστουργοῦσα παραδέδοταιρ τῶν παλαιῶν καὶ τόν ούρανόν πέπλον4

εἰρηκότων οἷον Ιθεῶν οὐρανίων περίβλημα.

1

1 ἅποβλέποις Psell., «ἀποβλξῑ Μ, ἀποβλέπει cett. 2 πρὸς τοῦτο σύνδεσιν τῆς ψυχῆς Μ, σύνδεσιν τῆς ψυχῆς τήν πρὸς τοῦτο 'Psell., σύνδεσιν
τοῦτο συνάγει τῆς ψυχῆς cett. 3 παραδέδοται M; παραδίδοται cett.

4 πέπλον οοᾶᾶ.’·ν; Lob. I380, finlôv”Nauck.

'

·

·’·

'

’

218

ΙῌΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

192

Procl. in Tim. 41 b. c (ΙΙΙ 223, 3 Diehl) καὶ διά ταῦτα ἄρα
Ὀ. τήν τῶν μεριστῶν ζωιοποιὸν αἰτίαν ἄνω μένουσαν καὶ

ὑφαίνουσαν τὸν διάκοσμον τῶν οὐρανίων νύμφην τε εἷναί
φησιν ῶς ἄχραντον καὶ ταῦτα1 τῶι Διὶ συναφθεῖσανῖ καὶ

μένειν ἐν οἰκείοις ἤθεσι, προελθοῦσαν δὲ ιῖπό τῶν ἑαυτῆς οἴκων άτελεῖς (V. fr. 193) τε καταλείπειν τούς ἱστούς καὶ ἁρπάζεσθαι καὶ οἷναρπασθεῖσαν γαμεῖσθαι καὶ γαμηθεῖσαν

γεννᾶν (frr. 195. 196), ἵνα ψυχῶσηι καὶ τά ἐπείσακτον ἔχοντα ζωήν· τὸ γάρ οἷτελές, οἶμαι, τῶν ἱστῶν ἐνδείκνυται κάκεῖνο τὸ μέχρι τῶν ἀϊδίων ζῶιων άτελὲς εἶναι τὸ πᾶν. διὸ καὶ ὁ Πλάτων παρακελεύεσθαί φησι (41 (1) τὸν ἕνα δημιουργὸν τοῖς πολλοῖς (προσυφαίνειν τά θνητοὶ τοῖς άθανάτοις’ ἀναμιμνήσκων πως ἡμᾶς, ὅτι τῆς τοῦ παντὸς ὑφαντικῆς ζωῆς τελείωσίς ἐστιν ἡ προσθήκη τῶν θνητῶν, καὶ τῆς Ὀρφικῆς θεομυθίας καὶ τῶν άτελῶν ἱστῶν ἐξηγητικάς ἐννοίας παρεχόμενος. ὃ μὲν οὖν θεῖος άριθμός ὅρον οἰκεῖον ἔσχε καὶ πέρας καὶ ἔστι τέλος.
1 aut ἄχρ. καὶ <κατά> ταῦτα aut ἄχρ. κ, ταύτηι cum Krollio scribi
iubet Diehl. 2 σννοφθεΐσαν Holwerda. 363.

Idem 23d (I 134, 26 Diehl) μᾶλλον δὲ ἔσχατον μὲν ὁ
πέπλος, τό τῆς ὑφαντικῆς ἔργον, εἴδωλον φέρων τοῦ κοσμικοῦ

πολέμου καὶ τῆς δημιουργικῆς οἷπὸ τῆς θεοῦ τάξεως τῆς εἰς τὸ πᾶν προϊούσης, ὃν ἡ θεὸς ὑφαίνει μετά τοῦ πατρός. Vide etiam in Cratyl. 387c, 22, 2 Pasqu. (fr. 178) καὶ. γάρ αὕτη (se. Κόρη) καὶ πᾶς αὐτῆς ὃ χορὸς ἄνω μενούσης ὑφαίνειν λέγονται τὸν διάκοσμον τῆς ζωῆς et Syrian. in Aristot. Metaph. B 2

(26, 25 Kr.) f1‘.180. Damasc. De princ. 339 (ΙΙ 200, 14 Rue.; Add. 387) πρὸς μὲν τοίνυν τό πρῶτον ἐροῦμεν ὅτι τῶν θεολόγων οἱ μὲν άπὸ τῆς θείας ὁρμώμενοι παραδόσεως (άρχικῆτῧ καλοῦσι ταύτην τῆν διακόσμησιν, ὁ δὲ μέγας Ἰάμβλιχος (ἡγεμονικῆν’ αὐτήν ἀνευφημεῖ... ήδη δὲ οἱ νεώτεροι (se. θεολόγοι) καὶ (άφομοιωτικῆτθ αὐτην (se. τήν διακόσμησιν) κεκλήκασιν, ἴσως μὲν άπὸ τῆς παρ’ Ὀρφεῖ Κορικῆς ὑπερκοσμίου πεπλο-

πο ιίάς ὁρμηθέντες —- ἐν ῆι τά μιμήματα τῶν νοερῶν εἰδῶν ἐνυφαίνεται -———, σαφῶς δὲ καὶ άπὸ τῶν λογίων V. etiam fr. 196.
Lob. I 380. 550; Kern De Theogon. 96; Diels θέτε-ΒΜ.

Akad. Berlin 1897, 147; Marie Gothein ΑνοΙνίυ Βθῖίῃίοηειν.
ΙΧ 1906, 339; Eisler Weltenmantel and Himmelszelt Ι 117 11.1.

Ῥὴθνθογά Syr. fr. 2 (Diels H3 202, 23) κάπειδῆ τρίτη ἡμέρη γίγνεται τῶι γάμωι, τότε Ζοὶς ποιεῖ φᾶρος μέγα τε καὶ καλὸν καὶ ἐν αύτῶι ποικίλλει Γῆν καὶ Ὠγηνὸν καὶ τά Ὠγηνοῦ δεό-

192—194

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

219

ματα... ἡ δέ μκν οἷμείβε>ται δεξαικένη εὑ τό φᾶ>ρος... Cf. Bacchi-Solis πέπλον φοινίκεον πυρὶ εἴκελον infra s. BAKXIKA.
193. (211) Tzetz. Exeges. in Iliad. 26, 18 Herm. (Ὀρφέως ·)

ἱστὸν ἐποιχομένην οἷτελῆ πόνον ἀνθεμόεσσαν1
1 ἀνθεμόεντα forsitan recte Mullach et Herwerd. Herm. V 1871,138 collato Il. X440 ἀλλ’ ἦ γ’ ἱστόν ῧφαινε μυχῶι δόμου ὑψηλοῖο δίπλακα πορφυρέην, ἐν δὲ θρόνα ποικίλ’ ἔπασσεν.

Herm. p. 511 n. 33; Lob. I 550.

Versus compositus ex Il. A 31 ἱστὸν ἐποιχομένην et Δ 26 (cf. 57) πῶς ἐθέλεις ἅλιον θεῖναι πόνον ἠδ’ οἷτέλεστον. Ad οἷτελῆ cf. fr. 192.
194. (274) Procl. in Plat. Cratyl. 404e p. 96, 13 Pasqu.

πολλή γάρ ἐστιν ἦ κοινωνία τῶν δύο τούτων σειρῶν, τῆς Κορικῆς λέγω καὶ τῆς Ἀπολλωνιακῆς· ἦ μὲν γὰρ ἑνιίς ἐστιν
τῆς μέσης τριάδος τῶν ἄρχων καὶ ζωιογονικοὲς προβέβληται

δυνάμεις εἶφ’ ἑαυτῆς· ὁ δὲ τας ἡλιακὰς ἀρχὰς εἰς μίαν ἕνωσιν ἐπιστρέφει, κατέχων την τρίπτερον ἀρχήν, ὠς τὸ λόγιόν φησι (Kroll De orac. Chald. 36). προσεχῆ δὲ τήν ὑπόστασιν ἔλαχον αἱ ἦλιακαὶ ἀρχαὶ μετοέ τὰς ζωιογονικιίς· διὸ καὶ παρ’ Ὀρφεῖ ἦ Δημήτηρ ἐγχειρίζουσα τῆι Κόρηι τήν βασιλείαν φησίν· αὐτὰρ Ἀπόλλωνος θαλερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα τέξεαι ἀγλαὰ τέκνα πυρὶ φλεγέθοντα1 προσώποις.
τοῦτο δὲ πῶς ἄν γένοιτο μή πολλῆς οὔσης τῆς κοινωνίας τῶνδε τῶν 1950512;
1 πυρὶ φλεγέθοντα ABF, πυριφλεγέθοντα P.

Ad hos versus explicandos affert R. Foerster (v. Abel p. 261

n. 1) Procl. in Plat. Tim. 40 b. c (ΠΙ 140, 19 Diehl) πάντων γὰρ τῶν ἐν οὔρανοόι θεῶν πρόοδοι γεγόνασιν εἰς τὴν γῆν καὶ εἶποπερατιόσεις, καὶ ἔστενεν αὐτῆι πάντα χθονίως, ὅσα ἐν οὐρανοόι οὕρανίως [εἰκότως]·1 καὶ γαρ ἡ νοεροέ γῆ πάσας ὑποδέχεται τὰς
πατρικάς τοῦ οὐρανοῦ δυνάμεις καὶ ἔχει πάντα γεννητικιός.

οὕτως οὖν καὶ Διόνυσον χθόνιον ἐροῦμεν καὶ Ἀπόλλωνα χθόνιον, ὅς καὶ ὕδατα μαντικοὶ πολλαχοῦ τῆς γῆς ἀναδίδωσι καὶ στόμια προφητεύοντα τὸ μέλλον. ἄλλους δὲ τόπους αὐτῆς κιιθαρτικούς κριτικοΰς ἢ ἰατικούς2 ἀποτελοῦσιν αἱ εἰς αὐτὴν καθήκουσαι παιζόνιαι καὶ κριτικαὶ3 δυνάμεις.
1 εἰκότως del. Diehl. 2 Ζατρικούς D vulgo. 3 κριτικαὶ (καὶ καθαρτικαὶ) dubitanter Diehl. An κλητικαὶ et paulo supra κλητικοὺςὲ· Hiller de Gaertr'mgen.

220

ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ KA'

194—196

Lob. I 544; Schuster 72 11.4; Foers’cer Ιίααῦ ιι. Rückkekr

der Persephone 43 n. 2; Holwerda 367; Maafi Orpheus 187 n. 26.
Ad VS. 1 cf. Hesiod. Theogon. 939 ἱερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα, ad

vs. 2 Hymn. LXX 6 de Furiis Proserpinae filiabus κυανόχρωτοι ἄνασσαι, άπαστράπτουσαι ἄπ’ ὄσσων δεινήν άνταυγῆ φάεος σαρκοφθόρον αἴγλην. ·
195. (186. 210) Procl. in Plat. Cratyl. 402 d p. 85, 18 Pasqu.

ὅθεν καὶ ὁ θεολόγος τοὺς μὲν ἄκρους (se. Iovem et Plutonem) μετὰ τῆς Κόρης φησὶ τά τε πρῶτα καὶ τὰ ἔσχατα δημιουργεῖν, τὸν δὲ μέσον (Sc. Neptunum) καὶ ἄνευ ἐκείνης, άπὸ τοῦ σφετέρου κλήρου τὴν γεννητικὴν αἰτίαν συντάξαντα· διὸ καὶ φασὶν τὴν Κόρην ὑπὸ μὲν τοῦ Λιόςβιάζεσθαι, ὑπὸ δὲ τοῦ Πλού-

τωνος ἁρπάζεσθαι (v. fr. 192). Procl. Theolog. Platon. VI 11
p. 371, 11 καὶ γὰρ ἡ τῶν θεολόγων φήμη τῶν τὰς ἁγιωτάτας ἡμῖν ἐν Ἐλευσῖνι τελετὰς (V. test. nr. 102 et fr. 23) παραδεδωκότων ἄνω μὲν αὐτὴν (sc. τὴν Κόρην) ἐν τοῖς μητρὸς οἴκοις μένειν φησίν, οὓς ἦ μήτηρ αύτῆι (Platt Journ. Philol. Lond. XXVI 1899, 231; αὕτη ed. Porti) κατεσκεύασεν ἐν ἀβάτοις ἐξηιρημένους τοῦ παντός, κάτω δὲ (κατά δὲ cod. G0tt0rp.; em. Portus) μετά Πλούτωνος τῶν χθονίων ἐπάρχειν καὶ τούς τῆς γῆς μυχούς ἐπιτροπεύειν καὶ ζωὴν ἐπορέγειν τοῖς ἐσχάτοις τοῦ παντὸς καὶ ψυχῆς μεταδιδόναι τοῖς παρ’ ἑαυτῶν ἀψύχοις καὶ νεκροῖς. οὗ δὴ καὶ θαυμάσειε ἄν, ὅπωςὴ Κόρη Διὶ μὲν καὶ Πλούτωνι σύνεστι, τῶι μὲν —— ὥς φασιν οἱ μῦθοι ———' βιασαμένωι, τῶι δὲ ἁρπάσαντι τήν θεόν.
Gruppe Griech. Mythol. ΙΙ 1169 n. 7; 1523 n. 4; Poerner De Curetîbus et Corybantibus 371. _

Hymn. XXIX Φερσεφόνης VS. 14 άρπαγιμαῐα λέχη μετοπωρινά νυμφευθεῖσα V. fr. 196. 196. Procl. in Rempubl. ΙΙ 62, 6 Kr. τὴν ὸὲ μετοπωρινὴν (se. τῶν ῶρῶν) Ἀφροδίτης· ἐν ταύτηι γὰρ ἦ καταβολὴ γίνεται τῶν σπερμάτων εἰς γῆν, τοῦτο δὲ Ἀφροδίτης ἔργον τὰ γόνιμα μιγνύναι καὶ εἰς κοινωνίαν ἄγειν τὴν τῆς γενέσεως αἰτίαν ———— καὶ διὰ ταῦτα ἄρα καὶ ὁ μῦθος τὴν Κόρην ἁρπασθῆναί φησιν ἐν τῆι ὥραι ταύτηι (V. Hymn. XXIX 14 fr. 195), τῆς ζωιογονὶας1 τῶν μερικῶν πάντων προῖσταμένην, προσθεὶς ὅτιῖ καὶ ἐν, τῆι ἱστοποιίαι (V. fl'r. 192. 193) τὸν σκορπίον ὑφαίνουσα, τὸν, τὰ μέσα τῆς ὥρας εἰληχότα ταύτης, ὑπομείνειεν3 τὴν ἁρπαγήν.
2 ὅτι cod., διότι Usen. ex -· 1 τὴν ante τῆς· ζωιογονίας inser. Schoell. δὲ a. manu tertia inscrto. 3 ὑπέμεινεν ‘m 3 fort. recte’ Kr.- -,ι:

1974-199

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

221

197. (218) Procl. in Plat. Cratyl. 406b p. 106, 5 Pasqu.

ὅθεν δὴ καὶ ἡ Κόρη κατά μὲν την Ἄρτεμιν τὴν έν ἑαυτῆι καὶ τὴν Ἀθηνᾶν παρθένος λέγεται μένειν, κατά δὲ τὴν τῆς Περσεφόνης γόνιμον δύναμιν καὶ προσιέναι καὶ συνάπτεσθαι τῶι τρίτωι δημιουργῶι καὶ τίκτειν, ὥς φησιν Ὀρφεύς’

έννέα θυγατέρας γλαυκῶπιδας άνθεσιουργούς· ἐπεὶ γε Ἄρτεμις ἦ έν αύτῆι καὶ ἡ Ἀθηνᾶ τήν παρθενίαν άεὶ την αὐτην διασοόιζουσι... idem ad 404d p. 95, 10 Pasqu. διὸ καὶ Περσεφόνη καλεῖται μάλιστα τῶι Πλούτωνι συνοῦσα καὶ μετ’ αὐτοῦ διακοσμοῦσα τὰ τελευταῖα τοῦ παντός, καὶΔ κατά μὲν τὰ ἄκρα παρθένος εἶναι λέγεται καὶ ἄχραντος μένειν, κατὰ δὲ τὸ μέσον ζεύγνυσθαι τῶι Ἅιδηι καὶ συναπογεννᾶν τὰς έν τοῖς ὑποχθονίοις Εὐμενίδας.
Lob. I 544; Schuster 73 n. 4; Holwerda 329; Μααὸ Οηοῖι. 187 n. 26; Malten Arck. Religionsw. XII 1908, 422.

Hymn. LXIX 8 de Furiis Ἀΐδεω (ἀΐδιοι Platt Journ. Philol. Lond. XXVI 1899, 229) χθόνιαι, φοβεραὶ κόραι, αἰολόμορφοι et LXX 2. 3 de Eumenidibus ἁγναὶ θυγατέρες μεγάλοιο Διὸς χθονίοιο Φερσεφόνης τ’ ἐρατῆς κούρης καλλιπλοκάμοιο V. etiam XXIX 6 de Proserpina Εὐμενίδων γενέτειρα. 198. (187) Procl. Theolog. Plat. VI 11 p. 370, διττῆς δὲ οὔσης τῆς Κορικῆς τάξεως, καὶ τῆς μὲν ὑπὲρ | 371 τὸν κόσμον προφαινομένης, ὅθι (ὅτε cod. G0t0rp.; em. Port.) δὴ καὶ συντάττεται τῶι Διί, καὶ μετ’ ἐκείνου τὸν ἕνα δημιουργὸν ῦφίστησι
τῶν μεριστῶν (se. Διόνυσον), τῆς δὲ έν τῶι κόσμωι δευτέρας,

ἢ δὴ (οὗ δὴ cod. καὶ ὑπὸ τοῦ Πλούτω<νος> ἁρπάζεσθαι λέγεται, καὶ ψυχοῦν τὰ ἔσχατα τοῦ παντός, ῶν ὁ Πλούτων ἐπετρόπευεν, ἀμφοτέρας ὁ Πλάτων ἡμῖν τελέως ἐξέφηνε, τοτὲ μὲν τῆι Δήμητρι τὴν Κόρην συνάπτων, τοτὲ δὲ τῶι Πλούτωνι καὶ
σύζυγον αὐτὴν ἀποφαίνων τοῦδε τοῦ θεοῦ. Lob. I 549.

199. (207) Procl. in Plat. Tim. 34h (ΙΙ 105, 28 Diehl) ὁ δέ γε ἡμέτερος καθηγεμῶν (se. Iamblichus) προσφυέστερον τοῖς τοῦ Πλάτωνος ῥήμασιν ἐποιεῖτο τήν ἐξήγησιν· τῆς γάρ τοῦ παντὸς ψυχῆς ἐχούσης μέν τι καὶ ὖπερκόσμιον καὶ έξηιρημένον τοῦ παντός, καθό συνῆπται πρὸς τὸν νοῦν, ô‘δή κεφαλήν αὐτῆς ὅ τε Πλάτων ἐν τῶ Φαίδρωι (248 a) Ι 1°“Dïehl καὶ ὁ Ὀ. ἐν τοῖς περὶ τῆς Ἵπτας Ἵππας vulgo) λόγοις (V. p. 141) προσωνόμασεν... Proél. in Plat. Tim. 30h (I 407, 22 Diehl) ὁ δὲ

222

ΙΕΡΟΙ ΔΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

’ 199

Ὀ. τρόπον ἕτερον· ἀλλ’ εἴ με δεῖ τοῦμὸν εἰπεῖν, διά τούτων καὶ ἦ τοῦ θεολόγου διάνοια γίγνεται καταφανής. ἡ μὲν γάρ Ἵπταὶ τοῦ παντὸς οὖσα ψυχὴ καὶ οὕτω κεκλημένη παριὲ τῶι θεολόγωι τάχα μὲν ὅτι καὶ ἐν άκμαιοτάταις κινήσεσιν αἱ νοήσεις αὐτῆς οὐσίωνται, τάχα δὲ καὶ διά την ὀξυτάτην τοῦ παντὸς

φοράν, ἧς ἐστιν αἰτία, λίκνον2 ἐπὶ τῆς κεφαλῆς θεμένη
(cf. in Tim. 35h [Π 198, 9 Diehl] ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φέρουσαν τὸν θεόν et ΙΙ 222, 20 τήν ἑαυτῆς κεφαλήν ἐνιδρύσασα) καὶ δράκοντι αῦτό περιστέψασα3 τὸν κραδιαῖον4 ὑποδέχεται Διόνυσον· τῶι γὰρ ἑαυΙ4<08ΒῑθῙιι τῆς θειοτάτωι γίγνεται τῆς νοερᾶς οῦσίας ὑποδοχή καὶ δέχεται τὸν ἕγκόσμιον
νοῦν. ὃ δὲ άπὸ τοῦ μηροῦ τοῦ Διὸς πρόεισιν εἰς αὐτήν —— ἦν

γάρ ἐκεῖ συνηνωμένος -—— καὶ προελθών καὶ μεθεκτός αὐτῆς γεγονῶς ἐπὶ τὸ νοητόν αὐτην ἀνάγει καὶ τήν ἑαυτοῦ5 πηγήν· ἐπείγεται γὰρ πρὸς την μητέρα τῶν θεῶν καὶ τὴν Ἴδην (cf. f1“. 105), ἀφ’ ἦς πάσα6 τῶν ψυχῶν ἦ σειρά. διὸ καὶ συλλαμβάνειν ἡ ἽπταἿ λέγεται τίκτοντι τῶι Διί· ῶς γὰρ εἴρηται πρότερον (30 b), νοῦν ἄνευ ψυχῆς ἀδύνατον παραγενέσθαι τωι, τοῦτο δὲ ὅμοιον τῶι παρ’ Ὀρφεῖ· γλυκερὸν δὲὸ τέκος Διὸς ἐξεκαλεῖτο, τοῦτο δὲ ἦν ὁ κοσμικός νοῦς Δίιος ῶν, κατᾶ τὸν ἐν τῶι Διὶ μείναντα προελθῶν.
1 ῗπτα ΜΡ;(Ίππα vulg. 2 λίκιον Μ; λύκιον N. 3 περιστρέψασα ΜΡ. 4 τό κραδιαῖον vulgo, quod Gesner e ficulnez's foliz's plexum vertit; τὸ κράδιον
coni. Lob. cratz'culam sz've vannum qua recens natz' excz'pz'ebantur interpretatus

cf. Procl. hymn. I 6 de Sole κόσμου κραδιαῖον ἔχων ἐριφεγγέα κύκλον. τὸ ποδιαῖον Ν. 5 ἑαυτοῦ Lob.] ἑαυτῆς codd. 6 πᾶσα vulgo; παρά MNP.
7 ἵπτα Μ. 8 δὲ post γλυκερὸν 0m. C.

Herm. XXIV. XLIII; Lob. I 582; Luebbert De Pindaro theologiae Orphicae censore Index Bonnens. 1888/1889 Op. XX; Holwerda 364; Kern Genethlz'alcon für Robert 90. Hymn. XLVIII Σαβαζίου (Quandt De Baccho ab Alexandri aetate in Asia minore culto. Diss. Hal..XXI 1912, 257)‘

κλῦθι, πάτερ, Κρόνου υἱέ, Σαβάζιε, κύδιμε δαζιιον, ὃς Βάκχον Διόνυσον, ἐρίβρομον, εἷραφιτότην μηρῶι ἕγκατέραψας, ὅπως τετελεσμένος ἰέλθηι1 Τμῶλον ἐς ἠγάθεον παρά θ’ Ἵπτανῖ καλλιπάρηιον. 5 ἄλλά, μάκαρ, Φρυγίης μεδέων, βασιλεύτατε πάντων, εὐμενέων ἐπαρωγὸς ἐπέλθοις μυστιπόλοισιν.

199—201

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩῘΔΙΑΙΣ ΚΔ’

223

1 ἔλθη Laur. 32, 45 et cett. codd.; ἔλθοι Herm.
παρά θ’ ςἸππαν Herm.

2 παρ’ î’n‘z’ καλλι-

πάρηον Laur. 32, 45 cf. Kern Herm. XLIX 1914, 480; παρ’ ἵππαν cett. codd.;

Hymn. XLIX Ἵπτας1 (Quandt 258) Ἵπτανῖ κικλήσκω, Βάκχου τροφόν, εὐάδα κούρην, μυστιπόλον, τελεταῖσιν3 ἀγαλλομένην Σάβου ἁγνοῦ νυκτερὶοις τε4 χοροῖσιν ἐριβρεμέταο Ἰάκχου.5 κλῦθί μου εὐχομένου, χθονία μήτηρ,6 βασίλεια, 5 εἴτε σύ γ’ ἐν Φρυγὶηι κατέχεις Ἴδης ὄρος ἁγνὸν ἢ Τμῶλος τέρπει σε, καλὸν Λυδοῖσι θόασμα’ ἔρχεο πρὸς τελετὰς ἱεροῖι γήθουσα προσώπωι.
1 (Ἰπτας Laur. 32, 45 v. supra ad XLVIII vs. 4; ἵπποις vulgo.
vulgo. 3 τελετῆισιν Herm.

2 ἳππαν

4 νυκτερίοισι codd., Herm.; corr. Schenkl.

5 χοροῖσι πυριβρεμέτοις ἰάχοισι codd.; corr. Herm.

6 μῆτερ Abel.

Nutricis Bacchi nomen genuinum restituit Ios. Keil e duobus titulis dedicatoriis in Matrem Hiptam in Maeonia repertis Emnos zur Grazer Philologenversammlung 1909, 102 (Keil et de Premer-

stein Denksckr. Akad. Wien Phil.-hist. Kl. LIV 1911, 85 n. 169) Με<λ>τὶνη Μητρᾶ ΆῙητρὶ Ἵπτα εὐχήν et 96 n. 1'88 Μητρὶ Ἵπτᾳ καὶ Διεὶ Σα<βαζίω>>ς V. Kern Genethl. 90. 200. (184) Procl. in Plat. Rempubl. I 18, 12 Kr. οὕτω καὶ τοῦ Θραικὸς θεολόγου μετά τῶν πολλῶν τῆς Σελήνης ὀνομάτων καὶ τήν Βενδῖν εἰς τήν θεὸν ἀναπέμψαντος· Πλουτσόνη τε καὶ Εὕφροσύνη Βενδῖς τε κραταιά.1
1 κραταιή Lob. Lob. I 545; Usener Goettemam. 36.

Εὐφροσύνη V. etiam fr. 181. 201. Damasc. De princ. 852 (Π 214, 4 Rue.) αὐτίκα πρὸς τὸ πρῶτον ἔχωμεν καὶ παρά τοῖς θεολόγοις, ὅτι εἰσὶν θεοὶ ἐν ὑπερτέραι μὲν τάξει τήν λῆξιν ἱδρυσάμενοι, τοῦ δὲ ἑξῆς διακόσμου προϊστάμενοι κατ’ ἰδιότητα· οἷον ὁ Ἄττις ἐν τῆι σεληναὶαι καθήμενος λήξει δημιουργεῖ τὸ γενητόν. οὕτως ἔχοντα καὶ

τὸν Ἄδωνιν εὑρίσκομεν ἐν ἀπορρήτοις, οὕτω πολλούς θεοὺς παρ’ Ὀρφεῖ τε καὶ τοῖς θεουργοῑς. Εὐχή πρὸς Μουσαῖον 40 Μητέρα τ’ ἀθανάτων, Ἄττιν καὶ Μῆνα κικλήσκω Οὐρανίαν τε θεάν, σὺν δ’ ἄμβροτον ἁγνόν Ἄδωνιν.

224

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

201-204

Cf. Hymn. ap. Hippolyt. Ref. 0mn. haeres. V 9, 8 p. 99, 12 VVendl. (Wilamowitz Herm. XXXVII 1902, 329; Griech. Vers-

Imnst 371) χαῖρε (ὦ) τὸ κατηφὲς ἄκουσμα 1 Ῥέας Ἄττι· σὲ κα-

4

λοῦσι μὲν Ἀσσύριοι τριπόθητον Ἄδωνιν, ὅληῖ δ’ Αἴγυπτος Ὄσιριν, ἐπουράνιον μηνὸς κέρας Ἑλληνὶς3 σοφία κτλ. 1 ἄκρισμα Herm. Opusc. VIII 374. 2 καλεῖ Roeper. 3 Ἑλληνὶς

σ. i. e. Orpheus (Reitzenstein _P027mandres 100 n. 3) Βί613;“Ελληνος σ. Wilamowitz, ἕλληνες σοφίαν P.

202. (272) Procl. in Plat. Tim. 33 a (ΙΙ 63, 29 Diehl) διὸ καὶ οἱ θεολόγοι τήν μὲν εἰς Ἀσκληπιὸν ἀναφέρουσιν ὑγείαν, τήν ἰατικην1 πᾶσαν τοῦ2 παρά φύσιν εἴτε άεὶ τὸ παρά φύσιν άναστέλλουσαν εἴτε ποτέ, τήν δὲ πρὸ3 Ἀσκληπιοῦ γεννῶσι τῆι δημιουργίαι συνυφεστῶσαν Ι 64 Dîehl τῶν πραγμάτων, ἣν παράγουσιν άπό Πειθοῦς καὶ Ἔρωτος, διότι τὸ πᾶν ἐκ νοῦ καὶ άνάγκης ἐστίν...
1 ἰατρικὴν Q. 2 τοῦ ΜΡ, τὴν Q. 3 πρὸς Μ.

Lob. I 593 n. III; Holwerda. 304.

203. (163) Olympiodor. in Plat. Phileb. 39 a. ed. Stallb. 267’ὅτι εἶσὶ μνῆμαι τοσαίδε· πρώτη μὲν 7) κατά αἴσθησιν· τηρεῖ γάρ πως καὶ 7) αἴσθησις· δευτέρα δὲ 7) κατά φαντασίαν. τρίτη ἦ κατά δόξαν· εἶτα 7) κατᾶ διάνοιαν· [268 Stallb' εἶτα 7) κατά νοῦν ἐν τοῖς νοεροῖς ἐν τοῖς θείοις· εἶτα 7) θεὸς αὐτή, ἀφ’ ἧς πᾶσα 7) ἰδιότης ἐπιγίγνεται· εἴτε 7) παρά τῶι Ὀρφεῖ ΙῑῙνημεό,1 (cf. fr. 114 VS. 4) εἴτε καὶ ἄλλη τις οὖσα τυγχάνει.
1 Μνημώ ex cod. Hermanni, μνήμη Stallb.

Herm. 510 n. 27; Lob. I 733; Kern Αγειι. Gesch.’ Philos.
ΙΙ 1889, 393; Stoll et Tuempel ap. Rosch. ΙΙ 3075.

204. (277. 309) Simplic. in Aristotel. Phys. II 4 p. 196b 5 (Ι 333, 15 Diels) ἐν Δελφοῖς δὲ· καὶ προκατῆρχεν ἐν ταῖς ἐρωτήσεσιν (ὦ Ίῆἇχη καὶ Λοξία, τοὸιδέ τινι θεμιστεύεις’,· καὶ παρ’ Ὀρφεῖ δὲ μνήμης τετύχηκεν (se. 7) Τύχη). Cf. Ioa. Diacon. ἃᾶ Hesiod. Theog. 411 (Flach p. 330) εὑρίσκω δὲ τὸν αὐτὸν Ὀρφέα καὶ την Τύχην’Ἄρτεμιν προσαγορεύοντα, ἀλλὰ καὶ τὴν Σελήνην Ἑκάτην (Sequitur' Hymn. Ι· VS. 1) καὶ μυρία παρ’ Ὀρφεῖ τὰ μεταληπτικῶς ἔχοντα τῶν ὀνομάτων· εὑρήσεις.

204—206

IEPOI ΛΟΓΟΙ EN- ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

225

’ἢ

Ϊλὲφῗαιῖ..Τύχαι in lamella. aurea fr. 47 vs. 3. 4; Hymn.

in Fortunam LXXII cf. Dieterich Nekyz'a2 X et 87 n. 4; Diels Festschr. Th. Gomperz 1902, 13.

205. (191. 206) Procl. Tim. 41d (III‘241, 5 Diehl) τελευτᾶι δὴ καλῶς ἡ δημιουργία τῶν νέων θεῶν κατὰ τῆν· τοῦ πατρὸς βούλησιν εἰς τὴν παλιγγενεσίαν....... ἓν τοῖς νέοις ἄρα θεοῖς καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς δημιουργίαν τῶν θνητῶν καὶτὴν τῆς παλιγγενεσίας αἰτίαν ὁ δημιουργὸς ἐνέθηκεν, ὥσπερ ἁπάντων τῶν έγκοσμίων έν τῆι μονάδι τῶν νέων θεῶν, ἣν καὶ αὐτὴν νέον θεὸν προσηγόρευσεν Ὀ. ὁρᾶις οὖν, ὅπως καὶ ἑνοποιούς
αὐτοῖς καὶ <ἐκ>θεωτικὰς δυνάμεις ἐνδέδωκε θεοὺς θεῶν ἄποκαλέσας, καὶ συνεκτικάς καὶ μονίμους διὰ τῆς τοῦ λυτοῦ καὶ

ἄλῦτου μεσότητος καὶ γνωστικάς διὰτῆς μαθήσεως καὶ τελειωτικάς διὰτοῦ τελειοῦν τὸν κόσμον ταῖς προσθήκαις τῶν θνητῶνᾲ καὶ δημιουργικὰς διὰ τῆς δημιουργικῆς (καὶ) κινητικὰς καὶ ἄφοὲ μοιωτικάς διὰ τῆς μιμήσεως τοῦ πατρός, καὶ πάλιν, ἐἰ βούλει λέγειν,’“Ηφαιστιακὰς μὲν διὰ τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας, Ἀθηξ ναῖκάς δὲ’διὰ τῆς τοῦπροσυφαίνειν τῶι ἄθανάτωι τόξξθνητόν παρακελεύσεως, Δημητριακάς δὲ καὶ Κορικὰς διὰ τοῦ γεννᾶν καὶ
τρέφειν, Ίὶτανικάς δὲ· διὰ τοῦ θνητά καὶ ἐπίκηρα παράγειν, Διονυσιακὰς δὲ διὰ τῆς παλιγγενεσίας· ἅ γὰρ γεννῶσι, φθίνοντα

δέχονται πάλιν εἰς τὰς ὁλότητας αὐτῶν ἀναπέμποντες καὶ ἕκαστα τοῖς οἰκείοις διανέμοντες καὶ ἐκ τούτων ἄλλα πάλιν λαμβάνοντες
καὶ συντιθέντες εἰς ἄλλον γενέσεις· πάντα γάρ Ι 242 ΗΘΜ αὐτοῖς ὑπόκειται τὰ στοιχεῖα πρὸς τὰς γεννήσεις τῶν θνητῶν ζωιων καὶ τὸν (κύκλον ἅεὶ’ πληροῦσιν,ἀπαύστως τῶν γενέσεων καὶ φθίσεων. δέχονται οὖν, φθίνοντα, ὅσα ἔδοσαν γιγνομένοις καὶ

προστιθέασι τοῖς ὅλοις ὅσα ἀφαιροῦσι τῶν ὅλων, καὶ τοῦτο ἀπέραντον ἔχει τὴν ἀμοιβήν διὰ τὴν αεικινησίαν τῶν δημιουργούντων τὰ θνητά θεῶν πάντων, οἷς ἐπέτρεψε την δημιουργίαν

ὁ πατήρ. 206. (188) Clem. Alex. Strom. VI 2, 26, 1 (ΙΙ 442, 8 Staeh.)
εὕροις δ’ ἂν καὶ Ὅμηρον τὸν μέγαν ποιητήν ἐκεῖνα τὰ ἔπη

(Il. P 53)‘οἷον δὲ τρέφει ἔρνος ιῖνηρ ἐριθηλὲς ἐλαίης καὶ,τά ἑξῆς κατά λέξιν μετενηνοχότα παρ’ Ὀρφέως ἐκ τοῦ Διονύσου ἅφανισμοῦ.. ἔν τε τῆι Θεογονίαι ἐπὶ τοῦ Κρόνου
Orphie. c011. Kern. 15

226,;

IEPOI ΛΟΓΟῙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚᾸ

206-208

Herm. XVIII p. 478; Lob. I 554; Schuster 49; Gruppe Gréech. Culte u. IlIythen 637; Susemihl Ind. XI; Stemplinger Plagiat in der griech. Lz't._67..

Versus Homerici qui P 53 sequuntur: χώρωι ἐν οἰοπόλωι, ὅθ’ ἅλις άναβέβροχεν ὕδωρ, καλὸν τηλεθάον· τὸ δέ τε πνοιαὶ
δονέουσιν παντοίων άνέμων, καί τε βρύει ἄνθεϊ λευκιῦι.

207. (191) Procl. in Plat. Tim. 42d (ΙΙΙ 310, 30 Diehl) τὸν γὰρ Διόνυσον οἱ θεολόγοι ταύτηι τῆι προσηγορίαι κεκλήκασιν, ὃ δέ ἐστι πάσης τῆς δευτέρας δημιουργίας μονάς· ô γάρ Ζεΰς βασιλέα (fr. 208) τίθησι αὐτὸν l 3“Dïehl ἁπάντων τῶν ἐγκοσμίων θεῶν καὶ πρωτίστας αὐτώι νέμει τιμάς· καίπερ ἐόντι νέιοι καὶ νηπίωι εἰλαπιναστῆι. διὰ δὴ τοῦτο καὶ τὸν ἽῙλιον νέον θεὸν (v. fr. 205) εἰώθασι καλεῖν —— καὶ (νέος ἐφ’ ἡμέρηι ἡ’λιος’, φησὶν (Ηράκλειτος (Diels I3 78 fr. 6) ——, (ὃς Διονυσιακῆς μετέχοντα δυνάμεως. Idem in

Parmenid. 127b p. 686, 36 00113.? καὶ γάρ αὐτὸν τὸν Δία καὶ
τὸν Διόνυσον παῖδας καὶ νέους ἡ θεολογία καλεῖ· καίπερ ὄντε νέω φησὶν ὃ ὈρΙ687 Οουῑὶι·φεύς· καὶ ὅλως τὸ νοερὸν παρά τὸ νοητὸν καὶ παρὰ τὸ πατρικὸν παραβάλλοντες οὕτω καλοῦσιν.
De Procli fraude V. Kern Orpheus 56 n. 3.

Lob. I 553.
Cf. de Baccho ap. Ioann. Diacon. ad Hesiod. Theogon. 943

(V. infra. s. ΚΡΑΤΗΡ 0 ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ) ταυρογενής Διόνυσος ἐυφροσύνην πόρε θνητοῖς ἡδίστην πάσηισί τ’ ἐπ’ εἰλαπίνηισι πάρεστι. 208. (190) Procl. in Plat. Cratyl. 396b p. 55, 5 Pasqu. καὶ
ὁ Διόνυσος (ὁ add. Kroll) τελευταῖος θεῶν βασιλεὺς παρά τοῦ

Διός· ὃ γάρ πατὴρ ἱδρύει τε αὐτὸν ἐν τιδι βασιλείωι θρόνωι καὶ ἐγχειρίζει τὸ σκῆπτρον καὶ βασιλέα ποιεῖ τῶν ἐγκόσμίοον ἁπάντων θεῶν· κλῦτε, θεοί· τόνδ’ ὔμμιν ἐγώ βασιλῆα τίθημι1 λέγει πρὸς τοὺς νέους θεοὺς (V. frr. 205. 207) ὁ Ζεύς. Olympiodor. Phaedon. Β δ’ p. 85, 9 Norv. ὅτι τοὶ μὲν περὶ μονάδος καὶ τριάδος άληθῶς εἴρηται, Τιτᾶνας δὲ τῶι Διονύσωι ἐπιβουλεύοντας ἄλλης εἶναι φήσομεν ἰδιότητος· οὐδεὶς γὰρ άριθμός ἐναντιοῦται τῆι οἰκεῖαι μονάδι οὐδὲ· οἷναιρεῖ αὐτήν, ἢ οὕτω γε καὶ ἑαυτόν. άλλὰ
καὶ ὁ Ζεὺς οὐ,πρὸς τούς Τιτᾶνας λέγει, άλλᾰ πρὸς τοὺς ἄλλους

θεούς· κλῦτε — -_»—— βασιλῆα δίδωμι.

ἐπεὶ καὶ ὃ Διόνυσος

208—209

IEPOI ΛοΓοΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

227

ἐν μὲν τῶι θρόνωι τοῦ Διὸς ἀμέριστος............... ε
εἰς τοὺς, Τιτᾶνας μερι............ ρακῶς μεταίιιορφοῦται.2
1 δίδωμι Olympiodor. secutus dedi. 2 Textum lacunosum Norvinîi editionem

Lob. Ι 552:

209. (195) Plotin. Ennead. IV 3 (Π 24, 14 Volkm.) οἷνθρεόπων δὲ ψυχαὶ εἴδωλα αὐτῶν ἰδοῦσαι οἷον Διονύσου ἐν κατόπτρωι ἐκεῖ ἐγένοντο ἄνωθεν ὁρμηθεῖσαι, οὔκ ἅποτμηθεῐσαι οὐδ’ αὗται τῆς ἑαυτῶν ἀρχῆς τε καὶ νοῦ. Olympiodor. Phaedon. B ρκη’ p. 111,14 Norv. ὅτι τα ὅμοια μυθεύεται καὶ ἐν τῶι παραδείγματι. ὁ γὰρ Διόνυσος, ὅτε τὸ εἴδωλον ἐνέθηκε τῶι ἕσόπτρωι, τούτωι ἐφέσπετο, καὶ οὕτως εἰς τὸ πᾶν ἐμερίσθη. ὃ δὲ Ἀπόλλων συναγείρει τε αὐτὸν καὶ ἀνοίγει καθαρτικὸς ὦν θεὸς καὶ τοῦ Διονύσου σωτὴρ ως ἀληθῶς, καὶ

διὰ τοῦτο Διονυσοδότης (V. Pausan. I 31, 4 de sacris Phlyensibus O. Jessen RE2 V 1007) äv'vflveïtal (V. fr. 211); Procl. in
Plat. Tim. 23 d. e (I 142, 24 Diehl) ὅτι δὲ τῶν αἰσθητῶν δημιουρ-

γός, ἄλλ’ οὐ τῶν ψυχικῶν ἢ τῶν νοερῶν ἔργων, καὶ τοῦτο οἱ αὐτοὶ (sc. θεολόγοι) δηλοῦσιν· ἦ γὰρ τοῦ ἐσόπτρου κατασκευὴ καὶ ἦ χαλκεῖα (fr. 180) καὶ ἡ χωλεία καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα σύμβολα τῆς περὶ τὸ αἰσθητὸν αὐτοῦ ποιήσεώς ἐστι. καὶ μὴν καὶ ὅτι πάντων τῶν αἰσθητῶν ἐστι ποιητής, ἐκ τῶν αὐτῶν φανερόν, οἳ φασιν αὐτὸν ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου φέρεσθαι μέχρι γῆς, καὶ οἳ τὰς ὑποδοχὰς Ι 1431319111 πασας τῶν ἐγκοσμίων θεῶν (Ηφαιστοτεύκτους ποιοῦσιν, ibidem 33b (ΙΙ 80,19 Diehl) πάλαι δὲ καὶ τοῖς θεολόγοις τὸ ἔσοπτρον ἐπιτηδειότητος παρείληπται σύμβολον πρὸς τὴν νοερὰν ἄποπλήρωσιν τοῦ παντός· διὸ καὶ τὸν ἽΙφαιστον ἔσοπτρόν φασι ποιῆσαι τῶιῆΔιονύσωι, εἰς ὃ ἐμβλέψας ὁ θεὸς καὶ εἴδωλον ἑαυτοῦ θεασάμενος προῆλθεν εἰς ὅλην τὴν μεριστὴν δημιουργίαν, 29 a. b (I 336, 29 Diehl) καθάπερ οὖν Ὀ. εἴδωλα πλάττει τοῦ Διονύσου τὰ τὴν γένεσιν ἐπιτροπεύοντα καὶ τὸ εἶδος I337 Dïehl ὅλον ὑποδεξάμενα τοῦ παραδείγματος, οὕτως καὶ ὁ φιλόσοφος (se. Πλάτων) εἰκόνα τὸν κόσμον τοῦ νοητοῦ προσεἶπεν, ῶς ἐοικότα τῶι σφετέρωι παραδείγματι, in Rempubl. I 94, 5 ΚΓ. οἵσπερ δὴ καὶ Ὀ. τοῖς Διονυσιακοῖς εἰδώλοις

τὰς συνθέσεις καὶ τὰς διαιρέσεις καὶ τοὺς θρήνους προσῆψεν
ἀπὸ τῶν προνοουμένων ἅπαντα ταῦτα ἐκείνοις. ἀναθείς. Ad θρήνους cf. eundem ibidem I 125, 20 ΚΓ. ἐπεὶ καὶ Κόρης καὶ

Δήμητρος καὶ αὐτῆς τῆς μεγίστης θεᾶς (an vitôç?)
15*

228

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩῘΛΙΑῙΣ ΚΔ’

209—210

ἱερούς τινας ἐν ἀπορρήτοις θρήνους αἱ τελεταὶ παραδεδώκασιν. ἔσοπτρος iam in libello rituali fr. 31 VS. 30 V.
etiam fr. 34. Cf. etiam δίοπτραι Kroll De or. chald. 23.’

Lob. I 555; Rohde Psyche II6 117 n. 1; 415 (de 1000 Plotini);
J. Kroll Lehren d. Herm. Trismeg. 116. Nonnus Dionys. V1169 (V. fr. 210 p. 231) κερδαλέηι χρισθέντες ἐπίκλοπα κύκλα προσώπου

οῦδὲ Διὸς θρόνον εἶχεν ἐπὶ χρόνον· ἀλλά ἑ γύψωι δαίμονος ἀστόργοιο χόλωι βαρυμήνιος (Ἠρης Ίῖχρταρίηι Τιτῆνες ἐδηλήσαντο μαχαίρηι ἀντιτύπωι νόθον εἶδος ὀπιπεύοντα κατόπτρωι. 210. (198. 199) Procl. in Plat. Tim. 35 a (ΙΙ 145, 18 Diehl) ἀλλὰ τὰ μὲν ἄλλα δημιουργήματα αὐτοῦ πάντα μεμερίσθαι φησὶν (se. Ὀ.) ὑπὸ τῶν διαιρετικῶν θεῶν, μόνην δὲ τὴν καρδίαν ἀμέριστον εἶναι προνοίαι τῆς Ἀθηνᾶς· ἐπειδὴ γάρ ὑφίστησι μὲν καὶ νοῦς καὶ ψυχὰς καὶ σώματα, ἀλλὰ ψυχαὶ μὲν καὶ σώματα δέχονται πολλὴν τὴν πρὸς ἑαυτὰ διαίρεσιν καὶ τὸν μερισμόν, νοῦς δὲ ἡνωμένος μένει καὶ ἀδιαίρετος έν ἑνὶ τὰ πάντα ὢν καὶ μιᾶι νοήσει τὰ ὅλα1 τά νοητὰ περιέχων, μόνην τήν νοεράν οὐσίαν καὶ τόν νοερὸν ἀριθμὸν ἀπολελεῖφθαί φησιν ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς
σεσωσμένον·.’

a μούνην2 γὰρ κραδίην νοερὴν λίπον,3 φησίν, ἄντικρυς νοεραν αὐτὴν προσαγορεύων. εἰ τοίνυν ἦ | 146 Dîehl ἀμέριστος καρδία νοερά ἐστι, νοῦς ἄν εἴη δηλαδὴ καὶ νοερὸς ἀριθμός, οὐ μέντοι πᾶς νοῦς, ἀλλ’ ὁ ἕγκόσμιος· οὗτος γάρ ἐστιν ἦ καρδία ἡ ἀμέριστος, ἐπειδὴ καὶ τούτου δημιουργὸς ἣν ὁ μεριζόμενος θεός. τὸν μὲν δη νοῦν ἀμέριστον οὕσίαν τοῦ Διονύσου καλεῖ, τὸ δὲ γόνιμον αὐτοῦ την μεριστήν αὕτὴν4 περὶ τό σῶμα ζωὴν φυσικήν οὖσαν καὶ σπερμάτων οἰστικήν,.ἧν καὶ τήν Ἄρτεμίν (V. fr. 188) φησι τήν πάσης προεστῶσαν τῆς ἑν τῆι φύσει γεννήσεως καὶ μαιευομένην τούς φυσικούς λόγους ἄνωθεν διατείνειν ἄχρι τῶν ὑποχθονίων, δυναμοῦσαν αὐτῆς τήν γόνιμον δύναμιν, τό δὲ· λοιπὸν τοῦ θεοῦ σῶμα πᾶν την ψυχικήν σύστασιν, εἰς ἑπτά καὶ τοῦτο διηιρημένον· b ἑπτὰ δὲ πάντα μέλη κούρου διεμοιρήσαντο, φησιν ὁ θεολόγος περὶ τῶν Τιτάνων, καθάπερ καὶ ὁ Τίμαιος εἰς ἑπτά διαιρεῖ μοίρας αὐτήν. καὶ τάχα ἄν τὸ διὰ παντός τοῦ κόσμου τεταμένην εἶναι τήν ψυχὴν τοῦ Τιτανικοῦ μερισμοῦ τούς Ὀρφικοὺς ἀναμιμνήσκοι, δι’ ὃν οὐ μόνον ἡ ψυχὴ περι-

210

IEPOI ΛοΓοι EN ΡΑΨῼΙΑΙΑΙΣ ΚΔ

229
εἰκότως

καλύπτει τὸ πᾶν, ἄλλα καὶ τέταται δι’ αὐτοῦ παντός.

δή οὖν καὶ ὁ Πλάτων άμέριστον οὕσίαν άπεκάλεσε·την προσεχῶς’ὑπὲρ ψυχήν καὶ (ὃς συντόμως εἰπεῖν τὸν μεθεκτὸν εἷπὸ ψυχῆς νοῦν, τοῖς Ὀρφικοῖς ἑπόμενος μύθοις καὶ οἷον ἐξηγητής τῶν ἐν άπορρήτοις λεγομένων εἶναι βουλόμενος.
1 τὰ ὅλα MQ; πάντα Ρ. 2 μόνην Q. 3 λίπον L0b.; λεῖπον codd.
4,αὔτοῦ dubitanter Kroll; αἰτίαν Holwerda.

Idem in 35h (ΙΙ 197, 24 Diehl) καὶ γάρ ὁ ιῖριθμός κοινός ἐστιν άμφοτέροις ἡ ἑβδομάς, ἐπεὶ καὶ τὸν Διόνυσον οἱ θεολόγοι μεριζόμενον εἰς ἑπτά μερισθῆναι λέγουσιν· ἑπτὰ... διεμοιρήσαντο καὶ τῶι Ἀπόλλωνι τήν ἑπτάδα άνεῐσαν, (ὂς συνέχοντι πάσας τὰς συμφωνίας· ἐν γὰρ’μονάδι καὶ δυάδι καὶ τετράδι
πρῶτον τὸ δὶς δια πασῶν, ἐξ ῶν ἑβδομάς, in Parmenid. 130b

p. 808, 25 Cons.2 διὸ καὶ οἱ θεολόγοι τὸν μὲν νοῦν ἐν τοῖς σπαραγμοῖς τοῖς· Διονυσιακοῖς1 ἀμέριστον -προνοίαι τῆς Ἀθηνᾶς σῶιζεσθαι λέγουσι, τὴν δὲ ψυχήν μερίζεσθαι πρώτως, καὶ ἡ εἷς ἑπτὰ’γοῦὑι τομὴ ταύτης ἐστὶ πραότης· οἰκεῖον οὖν αὕτῆι καὶ τὸ εἶδος >τῆς διαιρετικῆς καὶ τὸ θεωρεῖν μεταβατικῶς, in Craty]. 406 b. c p._ 109, Ι19 καὶ ἐν τῆι διασπαράξει τῶν Ίὶτάνων μόνη ἦ καρδία ἀδιαίρετος μεῖναι λέγεται, τουτέστιν ἡ άμερης (B0isS.] άμερῖς codd., άμέρισ<τος> dubitanter Pasqu.) τοῦ νοῦ οὐσία, in I. Alcibiad. 344, 31 Cons.2 άνάγκη τοίνυν κατὰ τήν τῶν ἄκρων άναλογίαν καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην ἐν ψυχῆι λογικῆι τάττειν, ἧς ἐξήρτηται μὲν ἔτι τὰ πάθη καὶ αἱ,ἄλογοι δυνάμεις, οἷον ἐπιὃ βουλεύουσαι τῆι λογικῆι ζωῆι καὶ Ίὶτανικῶς αὐτὴν ἐπιχειροῦσαι σπαράττειν· ὑπερίδρυται δὲ ὃ νοῦς Ἀθηναϊκῶς άνέχων αΰτῇν
άπὸ τῆς ῥοπῆς καὶ τῆς εἰς τὸ ἔνυλον φορᾶς. Ἀθηναϊκὸν γὰρ

τὸ σῶιζειν άμὲριστον τὴν ζωήν, ἐξ οὗπερ Σώτειρα ἐπεκλήθη Παλλὰς Ἀθήνη·’ Ίὶτανικὸν | 345 00118· δὲ τὸ μερίζειν αὐτήν και προκαλεῖσθαι περὶ (πρὸς Lob. I 560) ςτὴν γένεσιν, in Tim’. prooem. E (ΙΙΙ 169, 3 Diehl) ἰν. 107 p. 171 infra. Damasc. Dé princ. 94 (I 236,1 Rue.) ὁ γὰρ Ζεύς, φέρε εἰπεῖν, τοὺς πολλοὺς εἶφ’ ἑαυτοῦ παραγαγών κατὰ μέρη θεούς,,ἐπὶ τούτωι τῶι ὁλοτελεῖ μερισμῶι τήν μεριστήν ὁλότητα παρήγαγεν, καὶ τοὺς ὑπὸ ταύτηι πολλοὺς τεταγμένους θεούς,· ἢ οὐχὶ καὶ τοὺς Τιτᾶνας ὁ Ζεὺς ἐγέννησεν ἐν τῶι οἰκείωι διακόσμωι κατὰ τήν Ὀρφικήν παράδοσιν,· οὕτω δὴ καὶ ὁ Κρόνος ἐπὶ πολλῆι γενεᾶι τῆι πρόε
τερον, ἐπ’ ε’σχάτωι παράγει τόν ὅλον Δία (διιὶ codd.; corr. Κόρῃ)

τῆς ἑτερας ἐξάρχοντα Βασιλείας* τὰ δὲ Ιὅμοια καὶ τὸν Οὐρανὸν ὑφιστῶντα παραδίδωσιΙ μετὰ τοὺς ὅλους Οὐρανίδας τὸν Κρόνον

230

IEPOI AOFOI EN ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ [ω’

210

ἔσχατον cf. Lob. I 614 n. ο (fr. 278 Abel).

Cf. etiam Nonn.

Abbas in orat. ΙΙ contra Iulian. 35 (Migne 36,1053) Περὶ θεῶν

διεσπασμένων· Περσεφόνη γεννᾶι τὸν Ζαγραῖον Διόνυσον, ἐκ
τοῦ Διὸς συλλαβοῦσα αὐτόν. τοῦτον γεννηθέντα οἱ Τιτᾶνες

*δαιμονίων Διονύσιοι ώς αὐτόν· ἄλλοι σθη ὑπὸ τῶν

(an δαιμόνων τάξεις αὗται-*φθονήσαντες τῶι ἐκ Διὸς ἔχοντι τὴν γένίἠσιν, διασπαράσσουσιν δὲ λέγονσιν, ὅτι καθ’ ὑπόθεσιν τῆς (Ἤρας διεσπάἨτάνων ὁ Διόνυσος.

Herm. VIII VS. 46 p.469; Lob. I 557. 710 ss.; C. O. Mueller Prolegomena 390; Mayer Gigant. α. Titan. 236; Gruppe Griech. Culte ιι. Mytken I 638. 651. 660; Rohde Psyche II6 116; H01Werda 365; Gruppe Griech. JVIythol. ΙΙ 970; Maafi Orpheus 92;

S. Reinach Rev. Arclzéol. 1899 ΙΙ 210—217 (—.-= Cultes, Mythes et Religions ΙΙ 58——65); ibidem 1902 Π 242—279 (= Π 85-122);
Diels Festsckr. Tk. Gomperz 12; Weniger Arch. Religionsw.

X 1907, 61.

'

'

-

Veterrima de Zagreo testimonia sunt haecce: Alcmaeonis 1123 p. 77 Ki. πότνια Γῆ Ζαγρέῦ τε θεῶν πανυπέρτατε πάντων (Wilamowitz Hom. Unters. 214 n. 13), Aeschyl. Sisyph. TGF fr. 228 p. 74 Nauck2 Ζαγρεῖ τε νῦν με καὶ πολυξένωι...

χαίρειν, Euripid. Cret. TGF fr. 472 p. 505 Nauck2 VS. 9 ἁγνὸν δὲ βίον τείνων ἐξ οὗ. Διὸς Ἰδαίου μύστης γενόμην, καὶ
νυκτιπόλου Ζαγρέως βούτης (βούτας Diels Deutsche Litt.-Ztg.

1889, 1081; βούτης Wilamowitz Berl. Klassz'kerrtexte V 2, 77 n. 1; βροντὰς Porph.) τάς τ’ ὠμοφάγους δαῖτας τελέσας μητρὶ τ’ ὀρεὶαι όᾶιόας άνασχών γ’· καὶ (μετά VVilamOWitZ 1.1.) Κουρήτων
βάκχος ἐκλήθην ὁσιωθείς cf. Wilamowitz, qui Euripidem Epimenide usum esse censet, Hippolytos p. 224 n. 1;. Kem Herm. LI 1916, 563; Latte De saltationibus Graecor. == RVV XIII

1913, 53; Callimachi fr. 171 de Proserpina υἷα Διώνυσον Ζαγρέα
γειναμένη. Mythi de Baccho a Titanibus perempto nulla extat memoria antiquior quam Onomacriti fr. IV (test. nr. 194), cui accedunt, quae Orphicis vetustioribus (V. frr. 34—_36) ascripsi. Exscribo

hic Schol. ad Lycophr. 208 p. 98, 5 Scheer ἐτιμᾶτο δὲ καὶ Διόνυσος έν Δελφοῖς σὺν Ἀπόλλωνι οὑτωσί· οἱ Τιτᾶνες τὰ Διο-

νύσου μέλη σπαράξαντες Ἀπόλλωνι (Et. Gen.) άόελφῶι ὄντι αὐτοῦ παρέθεντο ἐμβαλόντες λέβητι,1 ὁ οὲ παρὰ τῶι τρίποδι ἅπέθετοῖ (Etym. M. 255, 14) (ὃς φησι Καλλίμαχος (fI‘. 374) καὶ Εὐφορίων (fr. 12 Scheidw.) λέγων· ‘è‘rï’ πυρὶ Βάκχον* ὄῖονῧ

210

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ

231

ὑπερφίαλοιὸ ἐβάλοντοζ7

Cf. etiam Diodor. V 75, 4 τοῦτον δὲ

τὸν θεὸν (se. Διόνυσον) γεγονέναι φασὶν ἐκ Διὸς καὶ Φερσεφόνης κατα τὴν Κρήτην (cf. Eurip. 1.1.), ὃν Ὀ. κατά τὰς τελετὰς παρέδωκε διασπώμενον ὑπὸ ταῖν Τιτάνων. Plutarch. De esu carn.

I 9960 τά γὰρ δη περὶ τὸν Διόνυσον μεμυθευμένα πάθη τοῦ διαμελισμοῦ καὶ τὰ Τιτάνων ἐπ’ αὐτὸν τολμήματα, κολάσεις τε
τούτων καὶ κεραυνώσεις γευσαμένων τοῦ φόνου, ἤινιγμένος ἐστὶ

μῦθος εἰς την παλιγγενεσίαν. τὸ γάρ ἐν ἡμῖν ἄλογον καὶ ἄτακτον καὶ βίαιον οὐ θεῖον άλλά δαιμονικὸν οἱ παλαιοὶ Τιτᾶνας ὠνόμασαν, καὶ τοῦτ’ ἔστι κολαζομένου καὶ δίκην διδόντος. Lucian. Περὶ ὀρχήσεως 39 de saltationum mimicarum argumentis Δευκαλίωνα..., εἶτα Ἰάκχου σπαραγμὸν (cf. Ὀρφέως σπαραγμόν (test. nl'. 256) καὶ (Ἠρας δόλον καὶ Σεμέλης κατάφλεξιν καὶ,Διονύσου άμφοτέρας τὰς γονὰς καὶ ὅσα περὶ Ἀθηνᾶς καὶ ὅσα περὶ <Ηφαὶστου κτλ.
1 εἰσ λέβητα Τ Βάκχον Scheidw. 2 παρέθετο Τ. 3 ἄν a. γ 1; ἐν γ 2; ἐμ b. 6 ὑπὲρ φιάλην

4 βάκχαν α γ 1; βάκχοις an βάκχας b; βάέ γ 2; Βακχέα Lob. I 558 n. c.;
5 δίαν α γ 1; δῖαν γ 2; δῖον b.

codd.; ὑπὲρ φιάλης Lob.; ὑπερφίαλοι C. O.Mueller.
λοντο b yl; ἐμβάλλοντες γ 2.

7 ἐβάλοντο a; ἐβάλ-

Haec omnia quae ex Etymologicis etc. de Zagreo tradita sunt, Apollodorea esse videntur; cf. Wilamowitz Hom. Unters. 1.1.

Argon. 24 Ζαγρῆος περίφημον ἄμυξιν tantum e coniectura
Lobeckii legitur ν. test. nr. 224 p. 67; sed fabula Zagrei attingitur VS. 429 (fr. 29 p. 100). Etiam in Hymnis Zagrei nomen nusquam apparet; at spectat ad eius ortum XXIX 7 (in Prosvr-

pinam) ἤν Ζεὺς άρρήτοισι γοναῖς τεκνώσατο κούρην. De Hymno XXXVII in Titanes V. fr. 220. Ad Procl. (V. infra) νε. 12 cf. Hymn. XIX 15 σμαραγεῖ δὲ κεραυνὸς αἰθέρος ἐν γυάλοισι. Orphicorum Ἶεροῐς λόγοις usus est haud dubie Nonnus VI 155 ——-228; X 293—297; XXIV 44—48 (άρχεγόνου γὰρ ἐκ κραδίης άνέτελλες άειδομένου Διονύσου cf. f1'.21a VS. 9 et 168
νε. 32); XLVIII 25—30. Lob. I 552. Procl. Hymn. VII in Minerv.

νε. 11 p. 151 Ludw. (Lob. I 561 cf. Wilamowitz Sz'tzungsber.
Akad. Berlin 1907, 273)

ἢ κραδίην έσάωσας άμιστύλλεύτον1 ἄνακτος αἰθέρος έν γυάλοισι μεριζομένου ποτε Βάκχου Τιτήνων ὑπὸ χερσί-ὴπόρες δέ ê? πατρὶ φέρουσα, ὄφρα νέος βουλῆισιν ὑπ’3 ἀρρήτοισι τοκῆος
15. ἐκ Σεμέλης περὶ4 κόσμον άνηβήσηι,5 Διόνυσος.6

232

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

210—212

1 ἂμυστίλλευτον Wakefield] άμυστύλλ,ευτον·ν91 ἇμιστύλευτονὛεΙ ἀμυστίλευιον codd.; άμυστιλύτου Taylor. 2 δὲ ἓ BDG;‘âé οἱ C cf. Herm. Orph. 774. 3 ὑπ’ codd. praeter ἀπ’ Η. 4 παρὰ i. e. praeter ordinem naturae Wakef. 5 ἄνηβήσαι idem. 6 διόνυσσος DH, pc. ΒΩ.

De Orphei fabula. e Zagrei mytho orta cf. test. nrr. 113 ss. 211. (193. 207) Olympiodor. in Plat. Phaedon. 67e p. 43, 14 Norv. πῶς δὲ ἄρα οὐ τὰ Ὀρφικὰ ἐκεῖνα παρωιόεῖ νῦν ὁ Πλάτων,

ὅτι ὁ Διόνυσος σπαράττετιιι μὲν ὑπὸ τῶν Ίίτάνίον, ἑνοῦται δὲ ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνος,· διὸ συίἰϊγείρεσθαι καὶ άθροίςεσθαι, τουτἐστιν άπό τῆς Τιτανικῆς ζωῆς ε’πὶ τὴν ἑνοειδῆ. καὶ ἡ Κόρη δὲ κατάγεται μὲν εἰς Ἅιδου, άνάγεται δὲ πάλιν καὶ οἰκεῖ, ἔνθα πάλαι ἧν, ὑπὸ τῆς Δήμητρος. Procl. Tim. 35h (ΙΙ 198, 2 Diehl) ἥκει μεν οὖν τῆι ψυχῆι καὶ άπὸ τῶν ὑπερτέρων ιιίτίωνόὖτος ὁ’ἀριθμός (se. ἡ ἑπτάς), ὥσπερ καὶ ἦ τριάς, αὕτη μὲν άπὸ τῶν νοητῶν, ἐκεῖνος δὲ άπὸ τῶν νοερῶν, ἥκει δὲ καὶ άπὸ τούτων τῶν θεῶν, ἵνα τὸν μὲν εἰς ἑπτὰ μοίρας μερισμὸν ἔχηι σύνθημα
τῆς Διονυσιακῆς σειρᾶς καὶ τοῦ μύθευομένου σπαραγμοῦ -—7 καὶ

γὰρ ἔδει νοῦ μετέχουσαν αὐτὴν Διονυσιακοῦ καί, (σς Ὀ. φησιν, ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φέρουσαν (SC. Hiptam fr. 199) τὸν θεὸν διηιρῆσθαι κατ’ ἐκεῖνον -, τήν δὲ ἐν ταύταις ταῖς μοίραις ἁρμονίαν

έχηι τῆς Ἀπολλωνιακῆς τάξεως σύμβολον· καὶ γὰρ ἐν ἐκείνοις ὁ συνάγων καὶ ἑνίζων τά μερισθέντα τοῦ Διονύσου μέλη κατα τὴν βούλησιν τοῦ πατρὸς οὗτός ἐστιν ὁ θεός. In Plat. I. Alcib.
1033. p. 391, 9 Cons.2 καί μοι δοκεῖ, καθάπερ Ὀ. ἐφίστησι τῶι

βασιλεῖ Διονύσωι τήν μονάδα τὴν Ἀπολλωνιακήν, άποτρέπουσαν αὐτὸν τῆς εἰς τὸ Ίίτανικόν πλῆθος προόδουκαὶ τῆς ἐξαναστάσέως τοῦ βασιλείου θρόνου, καὶ φρουροῦσαν αυτὸν ἄχραντον

έν τῆι ἑνωσει.
Herm. 508 n. 17; Lob. I 553.’

212. Olympiodor. in Plat. Phaed. Β ιδ’ p. 88, 5 Norv. ὅτι τοῦ μὲν μυστικοῦ1 λόγου μονὰς ἡγεῖται ἡ τοῦ νέου θεοῦ, τῆς δὲ φιλοσόφου ἀποδείξεως, ἅτε άνελιττούσης τὸν άπόρρητον
λόγον, τὸ πλῆθος τῶν θεῶν, οὸςῖ ιῖντιστρόφως ὁ Πλάτων

νέους καλεῖ, τὸν δὲ βασιλέα αὐτῶν ποιεῖ τὸν (Ήλιον, ὃς πολλὴν ἔχει πρὸς τὸν Διόνυσον κοινωνίαν διὰ μέσου τοῦ Ἀπόλλωνος κατ’ Ὀρφέα (V. fr. 172). κάλλιον δὲ· τὸν εἨλιον ὥς μὲν Δία βασιλέα ποιεῖν, »ὥς δὲ Διόνυσον περὶ τὸν
κόσμον διηιρημένον, (ὃς ῥὶς-Ἀπόλλωνα μέσον,’συνάγοντα μὲν τὴν

Διονυσιακὴν, (διαίρεσιν, τῶι· δὲ Διὶ παριστάμενον. Cf. etiam infra

s. BAKXIKA.“

·

·

’ "1:"

-

- î·

1 μῦστικοῦ M; μυθικοῦ dubitanter Norv.-

2 ὅῒί Μ’·’θ in 1'38":

213—214

,ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὋΙ._ ΕΝ ΒΑΨΩΙΔΙΑΙΣ,ΚᾸ

233

’ 213. (206. 208) Serv. in Verg. Georg. I 1664p.'171, 10.cf. Myth. Vat. ΙΙ 92 (Keseling Diss. Hal. 1908, 23) ‘mystz'ea’ autem.‘Iacchi’ ideo ait, (se. Varro) quod Libem' patrz's sacra. ad purgatz'onem animae pertinebant, et εἰσ hommes ez'us mysterz'z's purgabantar, stout vanm’s frumenta purgantar. laine est gaod dlcz'tar Osz’rz'däs membra a Typhone dilam’atä Isz's ονιόνο saperposaz'sse: nam idem— est Liber pater1 ——— in οιιιιιε Μῃεΐενιίε vannus est, gala,,ιιι ιῖιωιιηιιε, am‘mas pargat, amie et Liber ab eo, qaod liberet, dz'ctus est ——. quem Ο. ιι Gigantz‘bus 'dz'cz't esse disceaptam. Mythogr. Vat. III 12, 5 (Raschke De Alberico mythol.‘124) ut autem μιαῖο altz'us orclz'ri2 videamm‘, habet fabula, Gigantes 'Baeeham inebrz'atum inven'isse, et dtseerpto eo- μιν membra, frusta seloel'isse,3 et eum paalo post ὐιυιιιη et integrmn resurrexz'sse. quod figmentam diseipali.Orphez'4 interpretatz' legzmtar, m'hil
-ιιῐιιιᾱ Baccka quam animant intelligendam 5» αεεενειιίεε;

.quaehat ferunt philosophz’ quamvis qu’asz‘ô membratz'm per mandz' corpora ᾱιυιᾱαίιιγ, semper tamen se redintegrare? videtu-r,’ cor; 10_orz'bas.—emergens8 et se ferments,9 dam semper una' eademqae perseveaans nullam10’simplz'citatz's suae patitar,seetz’onem. home etz'am,fabalam in sac'rz's,‘1 ez'us 12 repraesentasse legzmtar. Cf..etiam infra s. ΒΑΚΧΙΚΑ et ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ [ΑΙΙἿΤΠΤΙΟΣ]
1 nain hiacas idem est liber pater P; ‘nam iacchus et liber pater idem est R. 2 evehz' M. 3 sepelz'vz'sse N. 4 0m. Μ. 5 intelligentes N. 6 0m. Μ. 7 'redz'ntegrart LN. 8 emergens e corporibus LN; de corportbus Μ. 9 se 0m. L; reformans LN. 10 nullam 0m. N. 11 in sac'rz's fabulam L. 12 eius 0m. ΜΝ,

1101). Ι 584 (cf. etiam ΙΙ 1133 de Hygini fab.150),; M. Mayer Gigant. ιι. Titan. 150.’ 214. (200) Fabula de Zagrei morte mutata et amplificata: Himer. Or. IX 4 p. 560 Wernsçl. p.66 Duebn. ἐθέλω δὲ ὑμῖν, ὦ φίλοι, διήγημά τι πρὸς τὸ συμβὰν ὑπαινὶξασθαι.1 ἦν νέος ἔτι
Διόνυσος καὶ κατὰ τοῦ θεοῦ τὸ τῶν Τελχίνων γένος ἐφύετο· ηὐξάνετο Βάκχος καὶ Τιτᾶνες πάντες διερρήγνυντο φθόνωικζ

τέλος δέ, μή στέγειν δυνάμενοι, διασπάσαι τοῦτον· ἠθέλησαν, τέχνας, z)" _ ἐμελέτων καὶ, φάρμακα καὶ κέντρα διαβολῆς καὶ. φύσεως, μαχγιινεύμᾳτα.-.,,ἐμίσου,ν,ᾅὲ ὥς οἶμαι τὸν Σειληυὸιΐκιιὶ
τὸν Σάτυρον, καὶ«.-γόηταςθῑούτους ἐφθέγξαντο, ὅτι tait. Βάκχωι ήρέρκοντοᾞτί οὖν ἐςτὶρτούτοις ᾼιόνυσοςψέκειτόν μὲιη οἶμαιὲ

πληγεὶς3 -οςᾳὶ -μτὴύ πληγὴν’,καιρίαν-ι ἐστὲνκζενῖ ἄμπελος« δ’ῑῗῆτ

ζιᾳτηφὴς καὶ, σκυθρωπὸς οἶνος καὶ βότρυς ὥσπερ,δακρύων-,κώ

234

IEPOI ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

214

Βάκχος οὐκέτι σφυρὸν εἰς’1 τὴν κίνησιν εἶχεν εῧάρμοστον. ἀλλ’ οὐ δια τέλους τὸ δάκρυον οῧδὲ5 πολεμίων τὸ τρόπαιον. ὁ γάρ Ζεὺς ἐποπτεύων ἑώρα πάντα καὶ τὸν Διόνυσον ἐγείρας, (ὃς λόγος, Τιτᾶνας ἐποίει παρά τῶν μύθων ἐλαύνεσθαι,
1 Lob.] αἰνίξασθαι R, ἀπαινίξασθαι Wernsd. 2 τί οὖν ἐπὶ τούτοις,

,Διόνυσος ἔκειτο μὲν οἶζαοι πληγεὶς Lob.
εἰσφορά R, εἷς σφυρᾶ Wernsd.

3 πλαγεὶς VVernsd.

4 Reiske]

5 οὐδὲ Dieterich; οὔτε Wernsd.

Iul. Firmic. Matern. De err. profan. relig. 6 p. 15, 2 Ziegler. sed adkuc supers-unt altae superstitiones, quarum seereta pandenda sunt: L'iberz' et Liberae quae om-n’ia sacrés sensibus vestrz's spectaliter intimanda sunt, ut et in z'stz's profam's religionibus seiatz's mortes esse homtnum conseemtas. Liber ttaque Iom's fuit films, regis scilz'cet Orettcz' (V. fr. 156). hic cum futsset adultera matre progem'tus, motricbatur αριιά patrem studiosius quam decebat. ωπον Iom's σαί Iunom' fuit nomen, novercalis animé furore commota ad necem infant’is omnifam'am parabat insidias. proficz'scens peregre pater quz'a indégnattones tacitas sciebat uæorz's, ne quid αἶ) ἱναιέα mulz'ere (Ζοῑο Ῑίονοῦ, z'doneis sieut sibz' videbatur custod’tbus tutelam credidit filiz'. tune Iuno opportunum instdiarum nancta tempus, et ex hoc fortius z'nflammata, quia profz'ez'scens μαῖον et sellam regn'äpuero tradz'derat et sccptrum, custodes prtmum regalz'bus praemiz’s muner'ibasque corrupz't, detnde satellites suos qui Titanes υοοαὸαηΐαν, in z'nterz'om'bus reg’tae loeat partibus, et crepundits acl speculo adfabre facto animes ita puem’les inleæz't, ut desertz's regiz’s. sedz'bus ad z'nsz'dz'arum loeum puerz'lz's am'mz' destdem’o duceretur. illie z'nterceptus trucz'datur, et ut nullum possz't necz's invenirz' vesttgz'um, particulatz'm1 membra concisa satellttum sibz‘dtvidit'turba. tunc ut kuz’c facinom' alz'ud factnus adderetur, quia vehementer tyranm' e-rudelz'tas t'imebatur, deeocta var’t-is generibus puem’ membra consumunt, ut humani Ι 1° ΖῑθῐῑῙ· cadaveris inaudit’ts usque in illum dtem epulz's vescerentmx cor divisum sibi soror servat, ———- eut Minerve, fuit nomen ——, ρειίαῖ et ipsa sceleris fait particeps, et ut manifestum delattonis esset indieium, et ut haberet unde furentis patrts z'mpetum mitigaret. reverse Iovz' filia ordinem facinoris expom’t. tune pater funeste σα· lamitate eladz's et acerbi luctus atrocitate commotus

214—215

IEPOI AOFOI EN ΡΑΨῼΙΛΙΑΙΣ 1M

235

Tit’anas,_quidem νανὶο genere excrucz’atos necat, nec praetermz‘ssum est in ultione fz'lz'z' aut tormentum ali— quod aut poena, sed ρον omnia poenarnm genera bac— chatus necem qualiscumque fz'l'iz' vindicam‘t, affectu quidem patris sed γέννατιηὶοα potestate. tune σιτία diutius pater ferre lugent'z's anz'mz' tormenta non poterat, ct quia ἀοῖον ex orbitate veniens nullis solacz’is mitigabatnr, imaginem ez'us ex gypso plastico opere perfecz't et cor puerz'3 ex quo facinus fuerat sorore deferente detectum, in ea parte plast‘es4 conlocat qua pectorz's fuerant. liniamenta formata. post haec pro τανταΖο exstruz't templum, et paedagogum pue”: constituz’t sacerdotem. huic Silenus fuit nomen. Cretenses ut furentis tyrannz' saevitiam mitigarent, festos funerz's dies statuunt, et annuum sacrum trieterz'ca consecratz'one conponunt, omnia per ordinem facientes quae puer mordens ont fecz't απτ passus est. m'vum laniant dentibus tau'rum, crudeles epnlas ennuis commemorationibus excitantes, et per secreta sz'lvarum clamom’bus dz'ssonis ez'nlantes fingunt

anime; furentz's |17Zï°g1'z'nsaniam, ut illud fac'z'nns. non
per fraudem factum, sed per insanz’am crederetur. ργασfertnr cista in q'na cor soror latenter absconderat; tibiarum cantu et cymbalorum tz'nnz'tu crepundz'a, quibus puer deceptns fuerat mentiuntur. sz'c in honorcm tyrannz' α serviente plebe deus factus est qui habere non potnz‘t sepulturam.
1 partic'ulatz'm P vulgo; articulatùn Wakefield. 2 quae Bursian. 3 cor μιωή Bursian; corpori P. 4 plastes vel plastz' Bursiañ; plaste P.

Lob. I 569; ad I-Iimerii

locum cf. Dieterich De hymnis

Orph. 8 = Kl. Schr. 74 (cf. test. nr. 210).
215. (205) Procl. in Plat. Tim. 24e (I 173, 1 Diehl) καὶ

γὰρ οἱ θεολόγοι μετὰ τὸν τοῦ Διονύσου διασπασμόν, ὃς δηλοῖ τὴν ἐκ τῆς ἀμερίστου δημιουργίας μεριστὴν πρόοδον εἰς τὸ πᾶν ὑπὸ (del. dubitanter Kroll) τοῦ Διός, τούς· μὲν ἄλλους Τιτᾶνας ἄλλας λήξεις ὀίακεκληρῶσθαὶ φασι, τὸν δὲ Ἄτλαντα ἐν τοῖς πρὸς ἑσπέραν τόποις ἱδρῦσθαι ιῖνέχοντα τὸν οὐρανόν· ·
Ἅτλας,δ’ οὐρανὸν εὐρύν ἔχει κρατερῆς ὑπ’ ἀνάγκης,

πείρασιν ἐνγαὶης.

·

236

IEPOI ΛοΓοι ΕΝ ΡΑΨΩΙΛΙΑΙΣ 1M

’ 215—4216

Cf. Simplic. in Aristot. De Caelo 2842114 p. 375,12 Heib. εἰ δὲ μῦθος ὄντως ἐστὶ θεῖόν τι κρύπτων ἐν ἑαυτῶι καὶ σοφόν, λεγέσθω ὅτι Ἄτλας εἷς μέν ἐστι καὶ αὐτὸς τῶν περὶ τὸν Διόνυσον
Ίιτάνων, διὰ δὲ τό μῆ τελέως ἐξαμαρτεῖν εἰς αὐτόν, τουτέστι

μή κατά τῆν Τιτανικὴν μόνην διάκρισιν ἐνεργῆσαι περὶ τὴν
Διονυσιακὴν δημιουργίαν, άλλ) ἀποκλίνειν πως καὶ πρὸς τὴν

Δίιον συνοχὴν κατ’ ἄμφω τας ἰδιότητας ἐνεργεῖ κτλ. Herm. XXXV-Vs. 1; Lob. I 564. 711; SchOemann Opusc.
academ. II 17; Mayer Gigant. ιι. Titan. 236. Hesiod. Theogon. 517, qui eadem verba habet; cf. etiam

arcae Cypseli epigramma Ἄτλας οὐρανὸν οὗτος Ιἔχει, τά δὲ μᾶλα μεθήσει ap. Pausan. V 18, 4 (Robert Herm. XXIII 1888, 440
n. 3; Heldens. ΙΙ 494 n.'4; Preger n. 186, 4 p. 144).

Aliae ταρταρώσεις supra frr. 121 ss.; Atlantis frater Prometheus fr. 143.. 216. (202—204) Procl. in Plat. Cratyl. 406 c, 13.108,13 Pasqu. ὅτι τὸν’δεσπότην ἡμῶν Διόνυσον οἱ’θεολόγοι πολλάκις καὶ οἷπό τῶν τελευταίων αὐτοῦ δώρων Οἶνον καλοῦσιν, οἷον Ὀ.· a Οίνου δ’ ἀντὶ μιῆς τριπλῆν μετά ῥίζαν ἔθεντο· ·’ καὶ πάλιν’’ V b Οἴνου πάντα μέλη κόσμωι λαβὲ καί μοι ἔνεικε·
καὶ αὖθις·

c Οἴνωι (Ξγαιομὲνη κούρωι Διός. Idem in 406 c p. 109, 9 Pasqu. ἐπειδὴ τοίνυν ἡ μεριστὴ δημιουργία πᾶσα τῆς Διονυσιακῆς ἐξήρτηται μονάδος, διαιροῦσα τούς μὲν μεθεκτούς ἐν τῶι κόσμωι νόας άπὸ τοῦ ὅλου νοῦ, τας δὲ πολλὰς ψυχάς άπὸ τῆς μιᾶς, τα δ’ εἴδη τὰ αἰσθητά πάντα οἷπὸ τῶν οἰκείων ὁλοτήτων, διὰ δὴ τοῦτο καὶ αὐτὸν τὸν θεὸν Οἶνον 3τρο<σ>ειρήκασινι οἱ θεολόγοι αὐτόν τε καὶ πάντα· τὰ δημιουργήματα αὐτοῦ· πάντα γὰρ ἔκγονα τοῦ νοῦ, καὶ τὰ μεν πορρώτερον τὰ δὲ ἐγγύτερον μετέχει τῆς μεριστῆς τοῦ νοῦ διανομῆς. άναλόγως οὖν ἐν τοῖς οὖσιν ὁ οἶνος ἐγγινόμενος ἐνεργεῖ,
ἐν μὲν τῶι σώματι εἰδωλικιῦς κατά οἴησιν καὶ φαντασίαν ψευδῆ,

ἐν δὲ τοῖς νοεροϊς τὸ κατά vm‘E-v‘2 ἐνεργεῖν καὶ δημιουργεῖν, ἐπεὶ καὶ ἐν 7τῆι διασςιαράξει τῶν Τιτάνων μόνη ἦ καρδία ἀδιαίρετος μεῖναι λέγεται, τουτέστιν ἡ ιῖμερής3 τοῦ νοῦ οὐσία.
1 προ<σ>ειρὴκασιν Pasqu., προειρήκασιν codd.
Croenert.

2 τῶι κατά νοῦν

3 ιῖμερῆςᾚοὶεεοης ἀμερὶς codd.; an ἄμέρισ<τος>9 Pasqn.

Lob. I 563; Gruppe Griech. Culte ιι. Myth. I 647. »· ·

216—219

IEPOI ΛΟῙὌΙ ΕΝ ΡΑΨΩῙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

237

Hesych. Οἷνος· Διόνυσος Usener Rhez‘n. Mus. N. F. LIII
1898, 375 == Kl. Schr. IV 303; Ο. Hoefer ap. Rosch. ΙΙΙ 799.

217. 216) Procl. Tim. 41d (ΙΙΙ 250, 17 Diehl) ἐπεὶ καὶ ἄλλοι παραδέδονται κρατῆρες ὑπό τε ᾎὈρφέως καὶ Πλατωνος’ Πλάτων τε γάρ ἐν Φιλήβωι (61 b. c) τὸν μὲν (Ηφαίστειον κρατῆρα παραδίδωσι, τὸν δὲ Λιονὺσιακόν, καὶ Ὀ. οἶδε μὲν καὶ τὸν τοῦ Διονύσου κρατῆρα,Δ πολλοὺς δὲ καὶ ἄλλους ἱδρύει περὶ τήν <Ηλιακήν τράπεζαν. Lob. I 376. 731; Kern Arck. Gesch. Philos. ΙΙ 1889, 393;
Gruppe Suppl. 698.

De poematibus Κρατῆρες v. infra s. KPATHPEE; de Solis mensa Herod. ΙΙΙ 17; Pausan. VI 26, 2 (Gruppe 1.1. 700). Cf. etiam Pherecyd. Diels II3 205 n. 12 (Diog. Laert. I 119) Φ. ἔλεγέ τε ὅτι οἱ θεοὶ τήν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν. 218. (192. 299) Procl. Tim. 42e (ΙΙΙ 316, 3 Diehl) ô‘γὰρ εἷπε περὶ τῆς μονάδος τῶν νέων θεῶν· ὁ Ὀρφεύς· κραΐνε μὲν οὖν Ζεὺς πάντα πατήρ, Βάκχος δ’ ἐπέκραινε.
τοῦτο καὶ περὶ τῶν νέων θεῶν ῥητέον, ὅτι δὴ τὴν δημιουργίαν

ἐπιτελοῦσι τοῦ πατρός, ἣν ἐκεῖνος αὐτῶι τῶι νοεῖν ὑπέστησεν, ὥσπερ δή φησι καὶ τὸ λόγιον (Kroll De or. chald. 46); (ταῦτα πατὴρ ἐνόησε, βροτὸς δέ οἱ ἕψύχωτο’. Damasc. De princ. 245 (ΙΙ 117, 2 Rue., Add. 386) καὶ δὴ καὶ ὁ Διόνυσος ἐπικραίνει τὰ τοῦ Διὸς ἔργα, φησὶν Ὀ., ὁλοποιοῦ τοῦ Διὸς ὄντος· ἄλλα καὶ ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ μέσον καὶ τό τέλος μέρη ἄττα· ἄλλ’ ἤδή ἕστηκεν ἄπ’ οἷλλήλων· τὰ δὲ ἁπλῶς μέρη συννεύει μάλιστα πρὸς τὸ ὅλον, ibidem 160 (ΙΙ 44, 3 Rue.) ἕνωσις μὲν δημιουργική ὁ μονοειδὴς εἷς δημιουργός· ὁλότης δέ, ὁ ἤδη μὲν τὰ μέρη
προφαίνων, οὔπω δὲ μεριζόμενος, οἷος ὁ Σαβάζιος, ὁ δὲ Διόνυ-

σος, τὸ ἄπειρον ἤδη μεριζόμενον πλῆθος. διὸ καὶ ὁ Διόνυσος καὶ ὃ Ζεὺς καὶ οἱ τελετάρχαι ἀναλογοῦσιν τῶι Φάνητι κατά τὸ ἄπειρον πλῆθος.
Herm. XXVI; Lob. I 553; Kern De Theogon. 4.7; Herm.

ΧΧΙΙΙ 1888, 485 n. XIII. 219. (252) Clem. Alex. Strom. V 8, 46, 3 (ΙΙ 357, 10 Staeh.)
ναὶ μὴν ἦ στοιχειωτικὴ τῶν παίδων διδασκαλία τήν τῶν τεττάρων

στοιχείων περιείληφεν, ἑρμηνείαν. βέόυ μὲν γάρ τούς Φρύγας τὸ’ὕδωρ φησὶ καλεῖν, καθὰ καὶ Ὀρφεύς· καὶ βέδυ Νυμφάων καταλείβεται οἷγλαόν ὕδωρ. ἶ’

238

IEPOI ΔΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ”

219—220

,’ ἄλλα καὶ ὁ θύτης’Δίων’ ὁμοίως φαίνεται γράφων( (καὶ

βέδυ λαβὼν κατά χειρῶν καταχέου καὶ ἐπὶ τὴν ἱεροσκοπίην τρέπου). ἔμπαλιν δὲ ὁ κωμικὸς Φιλύλλιος1 βέδυ τὸν ιῖέρα
βιόδωρον ὄντα δια τούτων γινώσκει (seqmtur Kock CAF Ι 787

fr. 20)(
1 Φιλύλλιος Casaubon.; φιλύδεος L. Herm. fr. XIX vs. 9; Lob. ΙΙ 836. 883. Ad βέδυ V. P. de Lagarde Ges. Abhdlgn. 1866, 285. 220. (85) Olympiodor. in Plat. Phaedon. 61 c p. 2, 21 Norv.

παρὰ τῶι Ὀρφεῖ τέσσαρες βασιλεῖαι παραδίδονται· πρώτη μὲν ἡ τοῦ Οὐρανοῦ, ἢν ὁ Κρόνος διεδέξατο ἐκτεμῶν τὰ
αἰδοῖα τοῦ πατρός· μετά δὲ τὸν Κρόνον ὁ Ζεὺς ἐβασίλευσε

καταταρταριόσας τὸν πατέρα· εἶτα τὸν Δία διεδέξατο ὁ Διόνυσος, ὅν φασι κατ’ ἐπιβουλὴν τῆςἭρας τούς περὶ αὐτὸν Τιτᾶνας σπαράττειν καὶ τῶν σαρκῶν αὐτοῦ ἀπογεύεσθαι. καὶ τούτους ὀργισθεὶς ὁ Ζεὺς ἐκεραύνωσε, καὶ ἐκ τῆς αἰθάλης τῶν άτμῶν τῶν ἀναδοθέντων ἐξ αὐτῶν ὕλης γενομένης γενέσθαι τοὺς άνθροόπους· οὐ δεῖ οὖν ἐξάγειν ἡμᾶς ἑαυτούς, οὐχ ὅτι, ῶς δοκεῖ λέγειν ἡ λέξις, διότι ἔν τινι δεσμῶι ἐσμεν τῶι σῶΙῧΝΟΠματι, τοῦτο γὰρ δῆλόν ἐστι, καὶ οὐκ ἄν τοῦτο ἀπόρρητον ἔλεγεν, ἄλλ’ ὅτι οὐ δεῖ ἐξάγειν ἡμᾶς ἑαυτούς ῶς τοῦ στόματος ἡμῶν Διονυσιακοῦ ὄντος· μέρος γὰρ αὐτοῦ ἐσμεν, εἴ γε ἐκ τῆς αἰθάλης τῶν Τιτάνων συγκείμεθα γευσαξ

μένων τῶν σαρκῶν τούτου.
Cf. supra frr. 209 ss. et Hymn. XXXVII Τιτάνων vs. 1 V

Τιτῆνες, Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ άγλαα τέκνα, ἡμετέρων πρόγονοι πατέρων, γαίης ὑπένερθεν οἴκοις Ταρταρίοισι μυχῶι χθονὸς ἐνναίοντες, _ άρχαὶ καὶ πηγαὶ πάντων θνητῶν πολυμόχθων’5 εἰναλίων πτηνῶν τε καὶ οἳ χθόνα ναιετάουσιν ἐξ ὑμέων γὰρ πᾶσα πέλει γενεά 1 κατὰ κόσμον. ὑμᾶς κικλήσκω μῆνιν χαλεπὴν άποπέμπειν, εἴτις άπό χθονίων2 προγόνων οἴκοις ἐπελάσθη.3
1 γενεὴ Herm. 2 an ὑποχθονίωνὲ 3 oi’xowz πελάσθη Herm.

Lob. 579 ss.; Luebbert De Pindaro theologiae Orphicae censore. Ind. Bonnens. 1888/9 p. VIII; Rohde Psyche II8 117; Dieterich De hymn. Orph. 6 = Kl; θοὴν. 72; Kroll De orac.

Chald. 38 n. 2; Kern Herm. LI 1916, 554; Orpheus 43.

221*222

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔῙΑῙΣ ΚΔ’

239

221. (221) Procl. in Plat. Rempubl. Π 85, 1 Kr. δηλοῖ (se. ὁ Πλάτων) δὲ έν Φαίδωνι (62 b; 69 c; 1083. V. fr. 5 et 7) τό τε1 ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενον, ῶς ἔν τινι φρουρᾶι ἐσμεν οἱ ἄν· θρωποι, σιγῆι τῆι πρεπούσηι σέβων, καὶ τὰς τελετάς μαρτυρόμενος τῶν διαφόρων λήξεων τῆς ψυχῆς κεκαθαρμένης τε καὶ

άκαθάρτου εἰς Ἅιδου άπιούσης, καὶ τάς τε σχίσειςῖ αὖ καὶ τὰς. τριόδους3 άπὸ τῶν ὁσίων4 καὶ τῶν πατρίων θεσμῶν (i. e. Eleu— siniorum) τεκμαιρόμενος, ἅ δή τῆς συμβολικῆς ἅπαντα θεωρίας
ἐστὶ μεστά, καὶ τῶν παρά τοῖς ποιηταῖς θρυλουμένων άνόδων

τε καὶ καθόδων, τῶν τε Διονυσιακῶν συνθημάτωνὸ καὶ τῶν Τιτανικῶν ἁμαρτημάτων λεγομένων, καὶ τῶν ἐν Ἅιδου τριόδων καὶ τῆς πλάνης καὶ τῶν τοιούτων ἁπάντων. ὥστ’ οὐδ’ ἂν
αὐτὸς παντελῶς άτιμάσειεν τὴν τοιαύτην μυθοποιίαν, ἄλλ’ ὥς

πρὸς την παιδευτικην τῶν νέων προαίρεσιν άλλοτρίαν αὐτὴν ὑπείληφεν· καὶ διὰ ταῦτα τούς τῆς θεολογίας τύπους συμμέτρους τοῖς τῶν παιδευτικῶν ἤθεσιν παραδίδωσιν.’
1 τόν τε cod. 2 σχίσεις Lob. ΙΙ 1343 e Plat. Phaedon. 1083., σχέσεις (ε ex ι) cod. 3 τριόδους etiam Olympiod. p. 192,19. 23 Norv. cf. Plat. Gorg. 5243.; περιόδους Plat. Phaed. 1083. BTW Stob. 4 ὁσίων Plat.

ibidem B et γρ Wt, οὐσιῶν cod. Procli, θυσιῶν Lob. et ita. Plat. TW Stob. ὃ παθημάτων Abel Gruppe. ‘Lob. ΙΙ 1342; Gruppe Suppl. 717; Tannery Rev. Philolog. XXV 1901, 315 v. etiam supra fr. 8.

222. (154) Procl. in Plat. Rempubl. ΙΙ 340, 11 Kr. ἐπεὶ καὶ τὰ ἄλλα παρ’« Ὀρφέως (se. ὁ Πλάτων) ἕμυθολόγησεν λαβοόν, οἷον ὅτι ἐν τῶι Ἀχέροντι καθαίρονται καὶ τυγχάνουσιν εύμοιρίας τινός· οἳ μέν κ’ εύαγέωσιν ὑπ’ αὐγὰς ἤελίοιο,. αὖτις άποφθίμενοι μαλακώτερον οἶτον ἔχουσιν ἐν καλῶι λειμῶνι βαθύρροον ἄμφ’ Ἀχέροντα, καὶ ὅτι κολάζονται ἐν τῶι Ίῖκρτάρωι· οἱ δ’ οἴδικα1 ῥέξαντες ὑπ’ αύγάς ἠελίοιο ὑβρισταὶ2 κατάγονται ὑπὸ πλάκα Κωκυτοῖο3 Τάρταρον ἐς κρυοέντα. διὰ γάρ τούτων σαφῶς τας Πλατωνικάς διατάξεις περὶ τῶν ὑπὸ γῆς λήξεων φαίνεται παραλαβών, ὥσπερ καὶ τοὶς περὶ τῶν μετεμψυχῶσεων. εἰ δὲ. ταῦτα ἑπόμενος Ὀρφεῖ διατάττει Πλάτων, ἆρ’ ού γελοῖόν ἐστιν ——— άφίημι γὰρ θεμιτὸν λέγειν —— τὸν τῶν τοιούτων ἡγεμόνα δογμάτων, οἷς ἦ Πλάτωνοςςῖφιλοσοφίος.

240

IEPOI ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔῙΑΙΣ ΚΔ’

222—223

διαφέρει τῶνῗᾶλλων””ἇπασῶν, ἐἰς ἄλογα ζιόια κατάγεινκαὶ κύῡὲνου ψυχὴν-ποιεῖν (X 620 äÎtest. nr. 139); οὗ καὶ τὴν περὶ τῶν θείων, ὑφήγησιν,αὐτὸς ἓν Τιμαίωι (40 Ε) πιστὴν εἷναί φησιν καίπερ ἄνευ τε εἰκότων λόγων4 καὶ άποδείξεων λεγοΙΜ1 ΚΥ· μένην, ὥς δι’ ἐνθεασμόν εἰδότος μάλιστα τὰ τῶν θεῶν πατέρων ὄντων, εἴ τις5 ἔστιν τῆς θεογονίας τοῖς (Ἑλλησιν πατήρ, ἣν αὐτὸς παραὲ δοῦναι προθέμενος ἐπὶ τούς παραδόντας πρώτους άνάγειθ τὴν περὶ αὐτῆς άλήθειαν.
1 τᾶδικα δὲ Preller. 2 ὑβρισταὶ Holsten.; ὕβρι. αὶ cod., ὓβριν θ’ αἳ Mai quod mmquam extitit Kr.; ὓβριν θ’ οἳ Abel et Vâri Wz'en. Stud. XII 1890, 230. 3 ὑποπτω-κατωκυτοῖο cod., corr. Preller cui etiam πτύχα non displicuit. 4 λόγων del. Usen. in Schoellii edit.; εἶκοτολογιῶν Raderm. 5 εἴτις Schoell.; ἥτισ cod. 6 ἀνάγειν cod. Preller Rhez‘n. Mus. IV 1845, 391 = Ausgew. Aufs. αιιε ἄεν class. Altertumswiss. 1864, 363; Kern Aus der Anomz'a 87; Dieterich Nekyia134. 194; Norden Herm. XXVIII 1893, 398;

P. Vergilms Μανο Aenez's Buch VI p. 25.. Ad vs. 6'cf. Hesiod. Scut. 255 Τάρταρον ἐς κρυόενθ’.

223. (224) Procl. in Plat. Rempubl. Π 339, 17ÀKr. ὅτι δὲ
καὶ ἰδία τῶν άλόγων τίς ἐστιν ψύχωσις, ἄλλ’ οὐκ άπὸ μόνων τών ἀνθρωπίνων ψυχῶν, δηλοῖ λέγων ὁ Ὀρφεύς· αἱ μὲν δὴ θηρῶν τε καὶ οἰωνῶν πτεροέντων Α ψυχαὶ ὅτ’ άίξωσι,1 λίπηι δέ,μινῖ ἱερὸς αἰών, τῶν οὔ τις ψυχὴν παράγει3 δόμον εἰς Ἀίδαο, ἄλλ’ αὐτοῦ πεπότηται4 ἐτώσιον, είς ὅ’κεν αὐτὴν5 5 ἄλλο6 άφαρπάζηι μίγδην άνέμοιο πνοῆισιν· ὁππότε δ’ ἄνθρωπος προλίπηι φάος ἠελίοιο, ψυχὰς άθανάτας κατάγει Κυλλήνιος Ἑρμῆς γαίὴς ἐς κευθμῶνα πελώριον· | 34° ΚΥ· δι’ ὦν τὰς μὲν άνθρωπίνας ψυχὰς βούλεται χωρεῖν εἰς τὸν ὑποχθόνιον τόπον καθάρσεως ἕνεκα καὶ κολάσεως καὶ εἷς τά δεσμωτήρια τῆςτείσεως, τὰς δὲ τῶν άλόγων αὐτοῦ περὶ τὸν άέρα πωτᾶσθαι,ῖ μέχρις ἄν είς ἄλλα σώματα πάλιν ἐνδεθοόσιν. εἰ δ’ ἦσαν καὶ αἱ τῶν άλόγων ψυχώσεις οἷπό ψυχῶν άνθρωπίνων μόνων, -πάσας ἔδει φάναι τὸν Ἑρμῆν είς Ἅιδου κατάγειν. ἤ καθαρθησομένας ἤ κολασθησομένας· ὥσπερ καὶ Πλάτων (Gorg. 523 b) ποιεῖ καὶ τὰς ἐκ τῶν άλόγων, άνθρωπίνας δὲ· οὔσας -ψυχοὶς εἰς τὸν ὑπὸ γῆς τόπον άπάγων καὶ πάλιν ἐκεῖθεν στέλλων εἰς ἄλλας βίων αἱρέσεις, â‘δὴ πρότερον ἐπεδείξαμεν. ἵ·-

223*224

IEPOI AOPOI ΕΝ ΡΑΨΩΙΔῙΑΙΣ ΚΔ

241Ϊ

1 αἰίζωσι cod.; corr. Schoell. 2 τέ μιν Preller. 3 κατάγει Ab. 4 πεπότηνται cod.; corr. Schoell. 5 εἶσόκ’ ἀϋτμὴν Vâri Men. StudΧΠ 1890, 230. 6 ἄλλος Schoell, ἄλλοσ’ Vâri (debebat ἀϋτμὴ et id- fort.
verum ita, ut servetur πεπότηνται Kr.). 7 ποτᾶσθαι Preller-

Preller Rhez'n. Mus. IV 1845, 390 = Ausgew. Aufs. aus der

class. Altertumsw. 362; Kern Αιιέ ἀει· Anomz'a 87; Dieterich
Abraæas 65, Nekyz'a 135; Zeller Zez'tschr. wiss. Tkeol. XLII 1899, 237. 255 = ΚΖ, δοῖιν. Π 156. 172. Ad vs. 6 cf. fr. 32f vs. 1; ad vs. 8 cf. Hesiod. Theogon. 158
Γαίης ἐν κευθμῶνι.

224. (222. 223)

Procl. in Plat. Rempubl. ΙΙ 338, 10 Kr.

ταῦτα καὶ τῆς Ὀρφικῆς ἡμᾶς ἐκδιδασκούσης θεολογίας. ἢ οὐχὶ καὶ Ὀ. τὰ τοιαῦτα σαφῶς παραδίδωσιν, ὅταν μετά τὴν τῶν Τιτάνων μυθικὴν δίκην καὶ τήν ἐξ ἐκείνων γένεσιν τῶν θνητῶν τούτων ζῶιων λέγηι1 πρῶτον μέν, ὅτι τοὺς βίους άμείβουσιν αἱ ψυχαὶ κατά δή τινας περιόδους καὶ εἰσδύονται ἄλλαι εἰς ἄλλα στόματα πολλάκις οἷνθρῶπων· a οἱ δ’ αὐτοὶ πατέρες τε καὶ υἱέες ἐν μεγάροισιν εὔκοσμοί τ’ ἄλοχοι καὶ μητέρες ἠδὲ θύγατρεςῖ v 7ivom’ 3 άλλήλων μεταμειβομένηισι γενέθλαις. ἐν γὰρ τούτοις τὴν εἶπ’ άνθρωπίνων σωμάτων εἰς άνθρῶπινα μετοίκισιν4 αὐτῶν παραδίδωσιν...... Ι 339ν1ΚΥ· ἔπειθ’ ὅτι καὶ εἰς τά ἄλλα ζῶια μετάβασίς ἐστι τῶν ψυχῶν τῶν άνθρωπίνων,5 καὶ τοῦτο διαρρήδην Ὀ. οἷναδιδάσκει,6 ὁπηνίκα ἄν διορίζηται· b οὕνεκ’ άμειβομένη ψυχή κατά κύκλα χρόνοιο7 άνθρῶπων8 ζῶιοισι μετέρχεται ἄλλοθεν ἄλλοις ἄλλοτε μέν θ’ ἱππος, τότε9 γίνεται -υυ-ῖῑθ ἄλλοτε δὲ· πρόβατον, τότε δ’ ὄρνεον αἰνὸν ἰδέσθαι, 5 ἄλλοτε δ’ αὖ κύνεόν τε δέμας φωνή τε βαρεῖα, καὶ ψυχρῶν ὀφίων ἕρπει γένος έν χθονὶ δίηι. Olympiodor. in Plat. Phaedon. 70c p. 58, 8 Norv. καὶ ὅτι τὸ
ζῶν καὶ τὸ τεθνεὸς ἐξ άλλήλων, κατασκευάζει ἡ λέξις ἐκ τῆς

μαρτυρίας τῶν παλαιῶν ποιητῶν, άπὸ Ὀρφέως, φημί, λέγοντος· a. οἱ δ’ αὐτοὶ πατέρες τε καὶ υἱέες έν μεγάροισιν ἠδ’11 ἄλοχοι σεμναὶ κεδναί τε θύγατρες, πανταχοῦ γὰρ ὁ Πλάτων παρωιδεῖ τὰ Ὀρφέως. οὕτω γοῦν καὶ άνωτέρω ἔλεγεν· ὁ μὲν οὖν ἐν άπορρήτοις περὶ αὐτῶν λεγόμενος, καὶ πάλιν fr. 235.
Orphie. c011. Kern.

ἢ

·
16

242

ΙΕΡΟΓΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ KA'

224—226

1 λέγηι Kr.; λέγει cod. 2 v. Olympiodori lectionem. 3 γίνονται. cod. 4 μετοίκησιν Holsten. 5 ἀνθρωπίνων Usen. in R. Schoellii editione p. 116;

ἀνθρώπων cod. 6 ἀναδιδάσκων cod.; corr. Preller. 7 χρόνοιο Herwerd.; χρόνοισι (σι in ras.) cod. 8 ἀνθρώπου Usen.; ἀνθρώπων cod. 9 ἵππος,
τότε Usen.; ἵππος ὅδε cod.; ἵπποις, ὁ δὲ Preller; ἵππωι τότε Vâri ÏVz’cn. Stud. XII_1890, 228. 10 lacunam suppl. Usen. verbis ἀμφικέρως βοῦς. 11 εἰ 6’ Μ.

Preller Rhez'n. Mus. IV 1845, 390 = Ausgew. Aufs. αιιε der
class.'Altertumsw. 362; Herwerden Herm. V 1871, 143; Kern Arch. Gesck. P722103. I 1888, 499; Zeller Zez'tschr. wiss. Theol.

XLII' 1899, 235 = Kl. Schr. Π 155.’ Ad a νε. 1 ἐν μεγάροισιν cf. Empedocl. fr. 137 νε. 4 (Diels I3 276, 1) σφάξας ἐν μεγάροισι κακὴν άλεγύνατο δαῖτα (pater
filium immutatum); ad b vs. 1. 2 Empedocl. fr. 115 VS. 6 (Diels

I3 267, 6) τρίς μιν μυρίας οἷρας άπὸ μακάρων άλάλησθαι, φυομένους παντοῖα διὰ χρόνου εἴδεα θνητῶν άργαλέας βιότοιο μεταλλάσσοντα κελεύθους et VS. 12 ἄλλος 6’ ἐξ ἄλλου

δέχεται, ad b νε. 3ss. Empedocl. fr. 117 (Diels I3 268, 9) ἤδη γάρ ποτ’ ἐγώ γενόμην κοῦρος τε κόρη τε θάμνος τ’ οἰωνός τε καὶ ἔξαλος ἔλλοπος ἰχθύς. Orphicus imitari Videtur Hesiodi Catalog. fr. 14 νε. 3—6 p. 137 Rz.3 (1913) ἄλλοτε μὲν γὰρ έν ὀρνίθεσσι φάνεσκεν αἰετός, ἄλλοτε 6’ αὖτε πελέσκετο, θαῦμα ἰδέσθαι, μύρμηξ, άλλοτε 6’ αὖτε μελισσέων άγλαὰ φῦλα, ἄλλοτε 6’ αἰνὸς ὄφις καὶ άμεὶλιχος.
Rzach Wz‘en. Stud. XVI 1894, 229. _ 225. (246) Plutarch. Quaest. symposiac. VIII 4, 2 p. 723 e

ὁ δὲ φοῖνιξ μακρόβιον μέν ἐστιν ἐν τοῖς μάλιστα τῶν φυτῶν, ὥς που καὶ τὰ Ὀρφικά ταῦτα μεμαρτύρηκε· ζῶιον 6’ ἴσον άκροκόμοισιν1
φοινίκων ἔρνεσσιν n 1 ἶσον ἇβροκόμοισι vel ἶσα μακροκόμοισι Reiske; ζῶν 6’ ἶσον φοινίκων
ἔρνεσι ἄκροκόμοισι Wytt.; ἔρνεσι φοινίκων ζῶιον 6’ ἶσα μακραίωσιν Mullach.

Herm. XL; Lob. I 513; Rohde Psyche ΙΙ6 121 n. 226. (230) Clem. Alex. Strom. VI 2, 17, 1 (ΙΙ 435, 20 Staeh.)

Ὀρφέως δὲ ποιήσαντος’ ἔστιν ὕδωρ ψυχῆι,1 θάνατος2 6’ ὑδάτεσ<σ>ιν3 άμοιβή, ἐκ δὲ ὕδατος (μὲν)4 γαῖα, τὸ 6’ ἐκ γαίαςῑ* πάλιν ὕδωρ· ἐκ τοῦ δήθ ψυχὴ ὅλον αἰθέραἵ άλλάσσουσα·
(Ηράκλειτος ἐκ τούτων συνιστάμενος τούς λόγους οἶδέ,πως

γράφει (Diels I3 85 fr. 36) ·, ‘wvxñww θάνατος ὕδωρ γενέσθαι,

226—227

IEPOI AOPOI EN ΡΑΨῼΙΑΙΑῙΣ KA'

243

ὕδατι’δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι, ἐκ γῆς dà ὕδωρ γίνεται, ἐξ

ὕδατος δὲ ψυχή’.

.

« 1 ψυχῆι Sylb.; ψυχὴ L. 2 ψυχὴ pro θάνατος Hermann Opusc. ΙΙ 244; ψυχῆι θάνατος, <ψυχῆ> δ’ ὑδάτεσσιν [ἀμοιβή] Bywater. 3 ὑδάτεσιν L. 4 (μὲν) add. Herm. 5 γαίης idem. 6 δὲ Heinsius. 7 ὁδὸν αἰθέρος Herm.; ὅλον αἰθέρ’ ἀναίσσουσα Bywater. Herm. XIX VS. 2; Lob. I 336. Π 949; Zeller Zez'tsckr. wiss.

Theol. XLII 1899, 237 == Kl. θοὴν. Π 157; Diels ΙΙ3 163 n. 9;
Stemplinger Plagiat in der griech. Lit. 63. 73. Versus Orphicos ad Heracliti exemplum fictos esse (con-

trarium Clem. Alex. etiam V1 2, 27, 1 [ΙΙ 443, 10 Staeh.] σιωπῶ δὲ Ἡράκλειτον τὸν Ἐφέσιον, ὃς παρ’ Ὀρφέως τοὶ πλεῖστα εἴληφεν; Diels Iaïemklez'tos2 32 V. test. nr. 251) apparet; cf. Ono-

macriti fr. I (supra p. 55 test. nr. 191).
227. (251) Clem. Alex. Strom. V 8, 45, 4 (ΙΙ 356, 9 Staeh.) ἄλλα καὶ Διονύσιος ὁ Θρᾶιξ ὁ γραμματικὸς ἐν τῶι Περὶ τῆς

ἐμφάσεως 2 M. Schmidt Phil. VII 1852, 369 n. 2) περὶ τοῦ τῶν τροχίσκων1 συμβόλου φησὶ κατὰ λέξιν· ((έσήμαινον γοῦν οὗ
διὰ λέξεως μόνον, οἷλλὰ καὶ διὰ. συμβόλων ἔνιοι τὰς προέξεις,

διὰ λέξεως μὲν (ὃς ἔχει τὰ λεγόμενα Δελφικὰ παραγγέλματα, τὸ (μηδὲν ἄγαν’ καὶ τὸ (γνῶθι σαυτόν’ καὶ τὰ τούτοις ὅμοια, διὰ dà συμβόλων ὡς ὅ τε τροχὸς ὁ στρεφόμενος ἐν τοῖς τῶν θεῶν τεμένεσιν εἱλκυσμένος παρδ Αἰγυπτίων καὶ τὸ τῶν θαλλῶν
τῶν διδομένων τοῖς προσκυνοῦσι. φησὶ γὰρ Ὀ. ὁ Θράικιος·

Τθαλλῶν δ’ ὅσσαῖ βροτοῖσιν ἐπὶ χθονὸς3 ἔργα μέμηλεν, οὐδὲν ἔχει μίαν αἶσαν ἐπὶ φρεσίν,4 εἷλλά κυκλεῖται πάντα πέριξ, στῆναι δὲκαθ’ ἓν μέρος οὐ θέμις ἐστίν, ἀλλ’ ἔχει, εὸς ἤρξαντο, δρόμου μέρος ἶσον ἕκαστος. οἱ θαλλοὶ ἤτοι τῆς πρώτης τροφῆς σύμβολον ὑπάρχουσιν, ἢ
ὅπως ἕπιστῶνται οἱ πολλοὶ,τούς μὲν καρπούς δι’ ὅλου θάλλειν καὶ αὔξεσθαι διαμένοντας ἐπὶ πλεῖστον, σφᾶς δὲ αὐτοὺς ὀλίγον

εἰληχέναι τὸν τῆς ζωῆς χρόνον, τούτου χάριν δίδοσθαι τούς
θαλλοῦς βούλονΙὸὅἿΞῒῆθῦται, ἴσως δὲ καὶ ἵνα ἐπιστοῦνται, ὅτι,

ὠς οὗτοι [αὖ]5 καίονται,6 οὕτως καὶ <αὐ>τούς7 δεῖ τοῦτον τὸν βίονὸ ταχέως ἕκλιπεῖν9 καὶ πυρὸς ἔργον γενέσθαι.”
1 περὶ τοῦ τῶν τροχίσκων Heys., τοῦ περὶ τ. τρ. L, τοῦ [περὶ τῶν τροχίσκων] Diels Zez'tschr. aegypt. ὅρι’. XXXVIII 1900, 53. 2 θαλλῶν δ’

ἶσα Lobeck, θαλλοῖς δ’ ἶσα Mullach; φύλλων δ’ οἶα Herwerd.
Lob.’ 4 ἐπὶ χθονὸς Lob. 5 αὖ del. Staeh.

313322 φρεσὶν

6 αὐαίνονται Schwartz.

7 <αὖ>τούς Staeh.; τοὺς εἰς L.
9 ἐκλιπεῖν <δεῖ> Mayor.

8 βίον <εἰσιόντας> Sylb.; βίον <ῗίκοντας> Lob.
-

16*

244

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

227—230

Herm. XIX vs. 5; Lob. Π 835 s.; Steudener Zez'tschr. Gymnw. IX 1855, 626 n. VII; Herwerden Herm. V 1871, 142. Versus Orphici a Clemente in Dionysii Thracis verba illati esse videntur. 228. Vettius Valens Anthologiar. liber IX 1 p. 330, 23 Kr. (v. etiam Catalog. cod. astrolog. Graec. V 2, 49) καθώς καὶ ὁ

θειότατος Ὀ. λέγει· a ψυχὴ καὶ ἄλλως· b οἷὲρα ἄλλως· c ψυχή ἄλλως· (1 ψυχὴ δ’ ἀνθρώποισιν ἄπ’ αἰθέρος ἐρρίζωται. δ’ ἕλκοντες ψυχὴν θείαν δρεπόμεσθα.1 δ’ ἀθάνατος καὶ ἀγήρως ἐκ Διός ἐστιν. δ’ ἀθάνατος πάντων, τὰ δὲ σώματα θνητά.

1 ὃρεπόμεθα S.

229. Procl. in Plat. Tim. 42 c. d (III 297, 3 Diehl) τὴν οὖν πρώτην ἕξιν κατά τήν σχέσιν οἶφεῑσα τήν πρὸς πᾶσαν τήν γένεσιν καὶ τὸ ἄλογον τὸ ποιοῦν αὐτὴν γενεσιουργόν, λόγωι μὲν κρατοῦσα τὸ ἄλογον, νοῦν δὲ χορηγοῦσα τῆι δόξηι, πᾶσαν δὲ τὴν ψυχὴν εἰς την εὐδαίμονα περιάγουσα ζωήν οἷπό τῆς περὶ τὴν· γένεσιν πλάνης, ἧς καὶ οἱ παρ’ Ὀρφεῖ τῶι Διονύσωι καὶ τῆι Κόρηι τελούμενοι τυχεῖν εὔχονται·
κύκλου τ’ ἂν λήξαι καὶ οἷναπνεύσαι κακότητος.

Praecedunt ΙΠ 296, 7 verba: μία σωτηρία τῆς ψυχῆς αὕτη παρὰ τοῦ δημιουργοῦ προτείνεται τοῦ κύκλου τῆς γενέσεως ἀπαλλάττουσα καὶ τῆς πολλῆς πλάνης καὶ τῆς οἷνηνύτου ζωῆς, ἦ πρὸς τό νοερὸν εἶδος τῆς ψυχῆς ἄναδρομὴ καὶ ἦ φυγή πάντῶν τῶν ἐκ τῆς γενέσεως ἡμῖν προσπεφυκότων.
Versus Orphicus sic habebat κύκλου τε λῆξαι καὶ ἀναπνεῦσαι

κακότητος (Rohde); κύκλου τ’ αὖ λ. κ. ἀναπνεῦσαι κ. Gale (Lob.). Lob. ΙΙ 798. 800; Rohde Psyche Π6 124 n. 1; 130 n. 3;

N. Heidelb. Jahrb. VI 1895, 5 = ΚΖ. Schr. ΙΙ 298 (ad Maassii Orpbeus 96).
230. Simplic. in Aristotel. De caelo ΙΙ 1, 284 a 14 (377, 12

Heib.) ἐνδεθῆναι δὲ ὑπὸ τοῦ τὸ κατ’ ἀξίαν πᾶσιν ἅφορὶζοντος δημιουργοῦ θεοῦ ἐν τῶι τῆς εἱμαρμένης τε καὶ γενέσεως τροχῶι,

230—232

IEPOI Λοιόι EN ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ ΚΔ

245

οὗπερ ἀδύνατον ἀπαλλαγῆναι κατά τὸν Ὀρφέα μὴ τοὺς θεοὺς ἐκείνους ἱλεωσάμενον
οἷς ἐπέταξεν ὁ Ζεὺς

κύκλου τ’ ἀλλῆξαι1 καὶ ἀναψῦξαιῖ κακότητος τὰς ἀνθρωπίνας ψυχάς.
1 ἀλλῆξαι Α; ἀλῦσαι F; ἀλλῦσαι c. Cf. fr. 229. 2 ἀναψῦξαι Fc, ἆμψῦξαι Α. Utrumque fragmentum ex eodem Orphei car-

mine haustum esse verisimile est (V. Rohde Psyche ΙΙ6 124 n. 1).. Ad cyclum cf. etiam Hymn. LVII 7 ὁπότ’ ἄν μοίρης χρόνος
εἰσαφίκηται et Vergil. Aen. VI 745 perfecto temporis orbe. 231. Procl. in Plat. Rempubl. ΙΙ 173, 12 Kr. καὶ ὁ μὲν Πλάτων διὰ τοιαύτας αἰτίας ἀποδίδωσι τήν χιλιάδα ταῖς ὑπὸ

τῶι Πλούτωνι ψυχαῖς, ὁ δὲ Ὀ. διὰ τριακοσίων αύτάς ἐτῶν ἀπὸ τῶν τόπων ἄγει τοῦν ὑπὸ γῆς καὶ τῶν ἐκεῖ δικαιωτηρίων αὖθις εἰς γένεσιν, σύνθημα καὶ οὗτος ποιούμενος τὰς τρεῖς ἑκατοντάόας τῆς τελείας περιόδου τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν“καθαιρομένων, ἐφ’ οἷς ἐβίωσαν ἐπιστρεφόμεναι τὴν γένεσιν.
1 ἀνθρωπίνων ψυχῶν Kr.; ἀνθρ. βίων cod.

Dieterich Nekyz’a 116 ss.
232. (208) Olympiodor. in Plat. Phaedon. B ια’ p. 87, 13

Norv. ὅτι ὁ Διόνυσος λύσεως ἐστιν αἴτιος· διὸ καὶ Λυσεὺς ὁ θεός, καὶ ὁ Ὀ. φησιν·
ἄνθρωποι δὲ τεληέσσας ἑκατόμβας

πέμψουσιν πάσηισι έν ὥραις ἀμφιέτηισιν1 ὄργια τ’ έκτελέσουσι λύσιν προγόνων ἀθεμίστων μαιόμενοι’ συ δὲ τοῖσιν έχων κράτος, οὕς κ’ ἒθέληισθα, 5 λύσεις ἔκ τε πόνων χαλεπῶν καὶ ἀπείρονος οἴστρου.
1 ἀμφιέτεσσιν Lob. n Herm. 509 n. 23; Lob. I 584; Rohde Psyche ΙΙ6 128 n. 5; Anrich Das antilce Myster’ienwesen in seian Ez’nflusse auf das Christentum 119 n. 3; Tannery R612. philol. XXIII 1899, 126.

XXV 1901, 314; S. Reinach Rev. philol. XXIII 1899, 239 = Cultes,
mythes et rélz'gz'ons I 312; Kern Orpheus 46; Latte ArchReligz'onsw.

XX 1921, 282. Hymn. LII Îl'çwnjçcxoñ VS. 2 ταυρόκερως, Ληναῖε, πυροσπόρε, Νύσιε (νύσσιε codd.), Λυσεῦ (Schneider] λυσσεῦ codd.).
Conferendus est Δ. Λύσιος quem veteres perperam interpretati

2.46

IEPOI ΛοΓοι ΕΝ ΡΑΨΩΙΑΙΑΙΣ ΚΔ

232—233

sunt' vel captivorum liberatorem (Heraclides Ponticus fr. 101
p. 91 VOSS) vel διὰ τὸ λυτρώσασθαι Θηβαίους παρά Ναξίων

ἄμπελον (Aristophanes Thebanus) Wentze] Ἐπικλήσεις VII 42. Vs. 3 λύσις προγόνων ἀθεμίστων ad generis humani Vitiositatem insitam, cuius auctores Titanes'sunt, referenda est v. frr. 209 ss. 220 ss. Sic etiam παλαιὸν πένθος fragmenti Pindarici in Platonis Menone 81 b (133 Schr.) intelligendum est nec non λύσεις παλαιῶν
μηνιμάτων apud Iamblichum De mysteriis rec. Parthey 3,10

p. 121,11. Ad προγόνων ἀθεμίστων cf. Hymn. XXXVII VS. 2 (fr. 220) de Titanibus ἡμετέρων πατέρων πρόγονοι. 233. (76) Ioann. Malalas Chronogr. IV 91 p. 74 Din'd.
ω Georg. Cedren. Histor. compend. I 103 Bekk.; V. etiam Suîd.

S. Ὀρφεύς. τό ὑετῶν οἷνθρτόΙ 75 Dind'nœv γένος εἶπεν (se. ὁ Ὀ.) ὑπ’

αὐτοῦ τοῦ θεοῦ πλασθέντα ἐκ γῆς καὶ ψυχὴν ὑπ’ αὐτοῦ λαβόντα
λογικήν, καθώς Μωσῆς ὁ πάνσοφος ἐξέθετο ταῦτα. ὁ δὲ αὐτὸς Ὀ. ἐν τῆι αὐτοῦ βίβλωι συνέταξεν, ὅτι διὰ τῶν αὐτῶν τριῶν ὀνομάτων, μιᾶς δὲ θεότητος, τὰ πάντα ἐγένετο, καὶ αὐτός ἐστι τά πάντα (V. fr. 167 55.). περὶ δὲ τοῦ ταλαιπώρου γένους τῶν ἀνθρώπων ὁ αὐτὸς Ὀ. ἐξέθετο ποιητικῶς στίχους πολλούς, οἷν
μέρος εἰσὶν οὖτοι’ >

θῆρές τε οἰωνοί τε βροτῶν τ’ οίετιόσια1 φῦλα, ἑρμηνεία· θηρία, ὄρνεά τε, τῶν άνθρεόπων τὰ καταναλισκόμενα
ἔθνηῧ _,

ἄχθεα γῆς, εἴδωλα τετυγμένα, μηδαμὰ μηδὲνῖ ἑρμηνεία· τὸ βάρος τῆς γῆς, εἶδος κατεσκευασμένον, μηδὲ d'un? τί ἐγεννήθησαν μηδὲ διὰ τί άποθνήσκουσιν
εἰδότες, οὔτε κακοῖο προσερχομένοιο νοῆσαι

γινώσκοντες. ἑρμηνεία’ οὔτε κακοῦ ἐρχομένου κατ’ αὐτῶν αἰσθανόμενοι · φράδμονες, οὔτ’ ἄποθεν3 μάλ’ άποστρέψαι κακότητος άσφαλίσασθαι, οὔτε άπὸ μακρόθεν πολύ ἀποστρέψαι ἐκ τοῦ
κακοῦ

5 οὔτ’ άγαθοῦ παρεόντος ἐπιστρέψαι (τε)4 καὶ ἔρξαι5 Ι 7° Dind' οὔτε άγαθοῦ ἐρχομένου ὑποστρέψαι ἐκ τοῦ κακοῦ καὶ κρατῆσαι καλόν· _. V..ἴδριες,6 άλλὰ μάτην άδαήμονες,7 άπρονόητοι.·: ἔμπειροι. ἑρμηνεία· ἄλλ’ ιὸς ἔτυχεν [ἅμα de]. Dind.] άμαθεστάτως φέρονται,,,μηόὲν, προεννοούμιειόι..,καὶ ἄλλους όῖὲ πολλοὺς, στίχους

233—234

ΙΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΝ ΡΑΨΩΙΔΙΑΙΣ ΚΔ’

247

ἐξέθετο ὁ αὐτὸς σοφώτατος Ὀρφεύς. ταῦτα δὲ· πάντα ἐξέθετο ὁ σοφώτατος Ίιμόθεος χρονογράφος (test. nr. 21), λέγων τὸν

αὐτὸν Ὀρφέα πρὸ τοσούτων χρόνων εἰπόντα τριάδα ὁμοούσιον δημιουργῆσαι τὰ πάντα. Cf. ΙΙΙ. ΆΙαρτύρ. τῆς Ἁγ. Αἰκατερίν. 11 p. 52 Viteau ὂν δ’ ἔφης (se. ὁ τῶν ρητόρων ἡγούμενος) Ὀρφέα καὶ μάλα τὴν 1 53 Ἧΐ· ὑμῶν τῶν τούτους (se. τούς τῶν Ἑλλήνων
μεγάλους θεοὺς) σεβομένων ἐλέγχει παράνοιαν. ἐν ἧι γὰρ βίβλωι

την αὐτοῦ θεογονίαν, οὖς ἔφης, καὶ κόσμου κτίσιν ἐξέθετο, ἐν
αὐτῆι καὶ περὶ τῆς ὑμῶν οὕτω καθυπεσήμανεν ματαιότητος· οὔτε κακοῖς προσερχόμενοι νοῆσαι φῶτες οὔτε ποιὸν μάλα προτρέψαι κακότητος ἔχουσιν. 1 τ’ ἅετώσια φῦλα Nauck ad Iamblich. Vita. Pythagor. 31, 5; τ’ ἀλιτήρια φῦλα Bentl.; ταλεῖτε οἶα Mala1.; τ’ ἀλιτώσια Cedren.; τε Γετώσια Herwerd. Herm. V 1871,142 collato Il. Σ 101 Γετώσιον ἄχθος ἀρούρης. 2 μηδαμᾶ
μηδὲν Bentl.;,ιιὴ’διὰ μηδὲν Malal.; om. Cedren. μήτε τι ἐσθλόν Scalig. in

Euseb. 5. 3 οὒτ’ ἄποθεν μάλ’ Bentl.; οὔτε ποῖον μάλλα προτρέψαι -Malal.; οὗ. π. μάλ’ άποστρ. Cedren. ν. etiam Μαρτύρ. Αἰκατερίν. supra. 4 τε add. Bentl. 5 ἔρξαι idem; εἶρξαι Malal.’ 6 Ξὶἳριες om. Cedren.
7 ἀδαήμονες Cedr.; εἰδήμονες Malal.

Herm. XXXII νε. 6; Lob. I 580; Bentley Epist. ad Mill. Opusc. philo]. Lips. 1781, 457; Zeller Zez'tschr. wiss. Theol. XLII

1899, 236 = ΚΖ. Schr. ΙΙ 156.
Imitatur Orphicus Cereris verba ad Metaniram Hom. Hymn. in Cererem νε. 257

νήϊδες ἄνθρωποι καὶ άφράδμονες οὔτ’ άγαθοϊο αἶσαν ἐπερχομένου προγνώμεναι, οὔτε κακοῖο.
Ad νε. 1 cf. Empedocl. Περὶ φύσεως fr. 21 νε. 11 (Diels

I3 233,11) θῆρες τ’ οἰωνοί τε καὶ ὑδατοθρέμμονες ἰχθῦς, et Καθαρμοὶ fr. 130 VS. 2 (Diels I3 273, 3) θῆρες τ’ οἰωνοί τε, φιλοφροσύνη τε δεδήει, Kern Arch. Gesch. Philos. I 1888, 501. 505; ad νε. 2ε. cf. [Pythagorae] Aureum carm. 55 p. 207 Nauck τλήμονας, οἵτ’ άγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ’ ἐσορῶσιν οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνίσασιν.. 234. (264) Clem. Alex. VI 2, 5. 3 (ΙΙ 424, 22 Staeh'. Ὀρφέως τοίνυν ποιήσαντος·. · ὡς οὐ κύντερον ἦν καὶ ῥίγιον ἄλλο γυναικός Ὅμηρος (0d. λ 427) ἄντικρυς λέγει (ὥς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικόςῆ.
’. Lob. ΙΙ 952.

248

ΙΕΡοΙ ΛοΓοι Hesiod. 0p. et D. 702

BAKXIKA

234—235

οὔ μὲν γάρ τι γυναικός άνὴρ ληίζετ’ ἄμεινον τῆς άγαθῆς, τῆς δ’ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο
ad quem spectat Semonides fr. 6 (Bergk PLG ΙΙ4 738) γυναικὸς

οὐδὲν χρῆμ’ άνὴρ ληΐζεται

ἐσθλῆς ἄμεινον οὐδὲ ῥίγιον κακῆς.

235. (227) Olympiodor. in Plat. Phaedon. 68e p. 48, 20 Norv.

διὸ καὶ παρωιδεῖ ἔπος Ὀρφικὸν τὸ λέγον, ὅτι· ὅστις δ’ ἡμῶν ἀτέλεστος, ὥσπερ έν βορβόρωι κείσεται ἐν Ἅιδου· τελετὴ γάρ ἐστιν ἡ τῶν άρετῶν βακχεία· καί φησιν· πολλοὶ μὲν ναρθηκοφόροι παῦροι δέ τε βάκχοι,
.ναρθηκοφόρους, οὐ μὴν βάκχους τούς πολιτικούς καλῶν, ναρθη-

κοφόρους δὲ καὶ βάκχους τούς καθαρτικούς· καὶ γάρ ἐπ’δοῦμεθα μὲν τῆι ὕληι ὡς Τιτᾶνες διὰ τὸν πολὺν μερισμόν· πολύ γὰρ τὸ ἐμὸν καὶ σόν· άνεγειρόμεθα δὲ ιὸς βάκχοι· διὸ καὶ περὶ τὸν
θάνατον μαντικώτεροι γινόμεθα, καὶ ἔφορος δὲ τοῦ θανάτου ὁ Διόνυσος, διότι καὶ πάσης βακχείας. καὶ εὖ γε τοῦ λόγου, διότι

καὶ άπὸ Ι 49 Nm“θεοῦ ἤρξατο, ἡνίκα ἔλεγεν (ὁ μὲν ἐν ἀπορρήτοις περὶ αὐτῶν λεγόμενος λόγος, ὡς ἔν τινι φρουρᾶι ἐσμεν) (Phaed. 62h fr. 7)· καὶ εἰς θεὸν κατέληξεν, ἐξ οὗ καὶ ἤρξατο,
λέγω,δὲ τὸν Διόνυσον. Cf. eundem 67C p. 43, 22; 7.0 c p. 58, 16

et B ogn’ p. 122, 28 Norv. nec non Hermiam in Plat. Phaedr. 249 c p. 172, 10 Couvreur.
Lob. ΙΙ 813 qui huius celeberrimi versus imitationes multifarias congessit; Maafi Orpheus 109; Tannery Rev. philol. XXV

1901,316.
Versus iam Platoni haud ignotus v. fr. 5.

5. ΒΑΚΧΙΚΑ

Herod. ΙΙ 81 (test. nr. 216) ὁμολογέουσι δὲ ταῦτα τοῖσι Ὀρφικοῖσι καλεομένοισι καὶ Βακχικοῖσι, έοῦσι δὲ Αἰγυπτίοισι καὶ Πυθαγορείοισι· οὐδὲ γὰρ τούτων τῶν ὀργίων μετέχοντα
ὅσιόν έστι έν εἰρινέοισι εἳμασι θαφθῆναι. ἔστι δὲ περὶ αὐτῶν ἱρὸς λόγος λεγόμενος (Rohde P83]ch II6 107 n. 1; Kern Orpheus 10). Suid. test. mag223d Θρονισμοὶ μητρῶιοι καὶ Βακχικά· ταῦτα Νικίου τοῦ Ἐλεάτου (test. nr. 175) φασὶν εἶναι. ΟΕ infra S.
ΘΡΟΝΙΣΜΟ] ΆῙΗΊῬῼΙΟΙ, Lob. I 368; Giseke Rhez'n. Mus.

235 -- 237

ΒΑΚΧΙΚΑ

249

VIII 1853, 111. 117; Sehuster 1 n. 5; Abel p. 144; Rohde 1.‘l. 104 n.; Kern 1.1. 29 n. Quem Orphei librum Herodotus signifieaverit, obscurum est. Ego s. Βακχικά eomposui Macrobii locos ad Bacchum pertinentes Rohdeum secutus, qui etiam eum Schustero fr. 243 (Hippolyt. Ref. 0mn. haeres. V 20 p. 121 Wendl.) huc traxit, propterea quod Hippolytus ἐν τοῖς Βακχικοῖς τοῦ Ὀρφέως diserte dicit. Sed cf. quae de hac re Tannery (v. infra) non sine veritatis specie exposuit. Cum Macrobii versus Orphiei omnes haud dubie ad unum'Orphei librum serioris aetatis pertineant, euius notitiam e Cornelio Labeone,_ qui Porphyrium Neoplatonieum exeerpsit, cepisse videtur (cf. W. A. Baehrens Cornelius Labeo 1918, 4. 50), etiam fr. 242 hic edere non dubitavi. Cum ad Bacehi mythum Iearium speetet, addidi Βακχικοῖς fr. 244, haud ignarus quam ineerta sit haee eonieetura.

236. (235)

Macrob. Saturn. (Cornelius Labeo?) I 23, 21

postremo potentiam solz's ad omnium potestatum summz'tatem referrz' indiccmt theologz', qui in sacris hoc brem'ssima precatz'one

demonstramt décentes Ἵίλιε παντοκράτορ, κόσμου πνεῦμα, κόσμου δύναμις, κόσμου φῶς. Solem esse omm‘a et O. testatur his
versz'bus:

κέκλυθι τηλεπόρου δίνης ἑλικαύγεα1 κύκλον οὐρανίαις στροφάλιξι περίδρομον αἰὲνῖ ἑλίσσων, ἀγλαὲ Ζεῦ3 Διόνυσε, πάτερ πόντου, πάτερ αἴης, (Ήλιε παγγενέτορ4 πανταίολε5 χρυσεοφεγγές.
1 ελΙκαιτεα Ρ, ελκαγγεα B. 2 περιδρομο ηλιεν Ρ, περιδρομο ηαιεν Β. 3 αταα ζευ ΒΡ. 4 πανγενετωρ BP. 5 Πὰν αἰόλε Herm.

Herm. VII vs. 25 p. 464; Lob. I 745 qui dubitanter hymnis

attribuit.
237. (167) Maerob. Saturn. (Cornelius Labeo?) I 18,12 Ο. quoque, solem volens intellegz', ait inter cetera

τήκων αἰθέρα δῖον1 ἀκίνητον πρὶν ἐόντα ἐξανέφηνεῖ 1θεοῖσιν ὤραν3 κάλλιστον ἰδέσθαι, ὃν δὴ νῦν καλέουσι. Φάνητά τε καὶ Διόνυσον Εὐβουλῆά τ’ ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἀρίδηλον· 5 ἄλλοι δ’ ἄλλο καλοῦσιν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων. πρῶτος δ’ ἐς φάος ἦλθε, Διώνυσος δ’ ἐπεκλήθη,4.. οὕνεκα δινεῖται κατ’ ἀπείρονα μακρὸν Ὄλυμπον ·· ἀλλαχθεὶς d" ὄνομ’ἔσχε, προσωνυμίας πρὸς ἕκαστον. παντοδαπὰςό κατά καιρὸν ἀμειβομένοιο χρόνοιο.’,...

250

ΒΑΚΧΙΚΑ

237--238

Φάνητα ἀίεαίί solem οἷπό τοῦ φωτὸς καὶ φανεροῦ id est a lamine atque inluminatione, quia cunctz's νίείίιιν cuncta conspz'cz'ens. Διόνυσος, ut z'pse ναΐας ait, οἷπό τοῦ δινεῖσθαι καὶ περιφέρεσθαι, id est quod circumfemtur in ambitum.
1 Ϊθεῖον Gesn. 2 εξανεφενε Β, ενεφηνε Ρ. 3 ὁρᾶν codd.; ἴ,Ωρον vel ὥραν Gesnz'; θεοῖς δῶρον Duentz. 4 επεκαηον Ρ. 5 προσωνυμίαις τ’ ἐκέκαστο παντοδαπαῖς Lob. I 498 n. c.

Vs. 3 ex alio carmine Orphiemsumptus traditur ap. Diodor. I 11,3 (ω Euseb. Praep. eV. I 9, 27 d = I 33, 2 Dind.) τῶν δὲ

παρ’ (Ἑλλησι παλαιῶν μυθολόγων τινὲς τὸν Ὄσιριν Διόνυσον προσονομάζουσι (ἐπονομάζουσι C) καὶ Σείριον παρωνύμως· ὦν Εὔμολπος μὲν ἐν τοῖς Βακχικοῖς ἔπεσί φησιν (ἀστροφαῆ (οἶστροφανῆ CD) Διόνυσον ἐν ἀκτίνεσσι πυρωπόν, Ὀ. δὲ (fr. 168 Ab.) τοῦνεκά μιν καλέουσι Φάνητά τε καὶ Διόνυσον “
et ap. Aristocritum Manichaeum in Theosophia Tubing. 8 p. 96,15 Bur. (V. etiam Bur. p. 54) ὅτι τινὲς ἐδόξασαν, τὸν Ἀπόλλωνα εἶναι

καὶ (Ἠλιον. ΙΑἰγύπτιοι δὲ τὸν Ὄσιριν (Ἠλιον ιόνόμασαν. μεθερμηνεύεται δὲ ἑλληνικῆι όιαλέκτωι Ὄσιρις ὁ πολυ<ό>φθαλμος άπὸ τοῦ· πάντηι ἐπιβάλλοντα τὸν ἥλιον τὰς άκτῖνας ὥσπερ ὀφθαλμοῖς πολλοῖς πάσαν βλέπειν τήν γῆν. τινὲς δὲ τῶν Ἑλλήνων καὶ Σίριον αὐτὸν παρωνύμως ὠνόμασαν, ἕτεροι δὲ Διόνυσον,
ως καὶ Ὀρφεύς· τοῦνεκα... Διόνυσον. Vide infra s.

ΙΕΡοΣ ΛοΓοΣ [AIFYIITI 02].
Herm. VII VS. 1; Lob. I 379. 497; Bentley Epist. ad Millium Opusc. philo]. Lips. 1781, 456; Zoëga Abhdlg-n. 217. 219; Schoemann Opusc. academ. ΙΙ 14; Schuster 28; Zeller Ιὸ 134 n. 2, Zez'tschr. wiss. Tkeol. XLII 1899, 258 = Kl. Schr. ΙΙ 174; Diels Festschr. Th. Gomperz 1902, 13; Beth Wien. Stud. XXXIV 1912, 290. Vide fr. 85 ss. et imprimis hymnum VI in Proÿogonum

fr. 87. Ad vs. 4 cf. Empedoclem Περὶ φύσεως fr. 44 (Diels I3 243, 8) άνταυγεῑ πρὸς Ὄλυμπον άταρβήτοισι προσώποις. 238. (152) Macrob. Saturn. (Cornelius Labeo P) I 18, 22
item Ο. Uberum atgue Solem unum esse deum eundemque deman— stmns de ornatu vestituque eius in sacrés Liberalz'bus z'ta scribz't

ταῦτά τε πάντα τελεῖν ἦρι1 σκευῆι πυκάσαντα
σῶμα θεοῦ,· μίμημα περικλύτου2 ἠελίοιο ·,πρῶτα μὲν οὖν φλογέαις ἐναλίγκιον άκτίνεσσιν πέπλον φοινίκεον πυρὶ εἴκελον3 άμφιβαλέσθαι· 5 αὐτάρ4 ὕπερθε νεβροῖο παναίολον εὕρύ καθάψαιῦ -

238—239

BAKX-IKA

251

δέρμα,τεολύστικτον6 θηρὸς’κατὰ δεξιὸν ὦμον, ἄστρων δαιδαλέων μίμημ’, ἱεροῦ, τε. ατόλοιο.ῗ.; εἶτα,δ’ ὕπερθε νεβρῆς χρύσεον8 ζωστῆρα βαλέσθαι, ' παμφανόωντα, πέριξ στέρνων φορέειν, μέγα σῆμα, 10 εὐθύς ὅτ’ ἐκ περάτων γαίης Φαέθων οἷνορούων, χρυσείαις οἷκτῑσι βάληι ῥόον Ὠκεανοῖο, αὐγὴ9 δ’ ἄσπετος ἧι, 1° ιῖνά δὲ δρόσωι ἅμφιμιγεῖσα μαρμαίρηι δίνηισιν ἑλισσομένη κατὰ κύκλον, πρόσθε θεοῦ· ζωστὴρ δ’ ἄρ’ ὑπὸ στέρνων εἷμετρήτων 1‘15 φαίνεται Ὠκεανοῦ κύκλος, μέγα θαῦμα ἰδέσθαι.
1 ἦρι Geelius, ερι B, ιτερα (τ in rasura) P. 2 περιχαυιου Ρ.. 3 εἶὸιελον Ζθυῐι, ικελον Ρ, κελον Β. 4 ταυταν P. 5 ευρι καταψαι ΒΡ. 6 νολιστικτον P, πολιστικτον Β. _ 7 τεπολιο Ρ, τενολοιο Β. 8 χρυσέων Ρ,

χρισεων Β.

9 αυτη ΒΡ.

10, νι B.

11 ἀμετριτων Β, ἀμετρήτου Gesn.

Herm. VII vs. 10; Lob. I 727; Schuster 29 n. 2; Zeller Zez'tschr. wiss. Theol. XLÏI 1899, 257 = Κl. Schr. ΙΙ 174. Ad vs._7 cf. Maafi Aratea 126, vs. 8 cf. Hymn. LII. Ίριετηρικοῦ VS. 10 οὗρεσίφοιτα Ἔρως, νεβριδοστόλε, ἅμφιέτηρε, ubi

Ludwich Berl. philol. Wochensehr. 1912, 1840 legere vult ofigem}
(poct’, ἔρνος νεβριδοστόλον, v. etiam R. Keydell Quaest. metr. de
epicor. Graecor. recent. diss. Berol. 1911, 30.

239. (.169)

Macrob. Saturn. (Cornelius Labeo P) I 18,17

idem versus Orphieiï Εὔβουλῆαῖ (V. fr. 237 vs. 4) vacantes boni eonsz'lz'i h.sz deum praestz'tem monstmnt. nam si eoneeptu me'ntz's consil’ia naseuntur, νεανιᾱὶ aut'em mentem solem esse opinantur auetores, οι que in hommes manat intellegend'i princzpium, φηωήΐο bom' consilz'z' Solem antistz'tem credz'demnt. Solem Libemm esse manifeste pronzmtz'at Ο. hoc versu,

a "chœ, ὃν Διόνυσον ἐπίκλησιν καλέουσιν.
et is guidem versus absolzotz‘or, ille 'vero ez'usdem vatis operosior b εἷς Ζεύς, εἷς Ἀΐδης, εἷς (Ήλιος, εἷς Διόνυσος. 1 Orpheici P. 2 supra. Εὖβουλῆα add. καλιἸ). _ Herm. IV; Lob. I 460; Schuster 43 n. 1.” ἱ,Γ

Cum b cf..Ps.-Iustin. Cohort. ad Gentiles c. 15 (ΙΙΙ 62
Οἰῖο)1 καὶ αὖθις ἀλλαχοῦ που 'infra S._’{AIA9HKAI’ῘῙκ 245

p. 257) οὕτως λέγει·

’

ἰ H 1

.·

εἷς Ζεύς, εἷς Ἀΐδης, εἷς (Ἠλὶος, εἷς -Διόνυσος,’ εἷς θεὸς ἕν πάντεσσι. τί σοι δίχα ταῦτ’- ἄγορεύως.,.-.;“.

252

ΒΑΚΧΙΚΑ

239— 242

et versum a Iuliano Orat. IV 175, 23 Hertl. allatum

εἷς Ζεὺς, εἷς Ἀΐδης, εἷς (Ἠλιός ἐστι Σάραπις,
vide W. Kroll.Rhein. Mus. LXXI 1916, 315; Geffcken Ausgang des griech»rôm. Heidentums 285; Weinreich Neue Urkunden

σαν Sampis-Religion 24. 28. εἷς θεός in aretalogia Christiana. E. Peterson Εἷς Θεός Diss. Gottingae 1920, 17. εἷς Διόνυσος v.
quoque in libello rituali fr. 31 vs. 23.

240. (206) Macrob. in Somn. Scipion. I 12, 11 cf. fr. 213
haeo est autem hyle, quae omne corpus mundi, quod ubicumque cernimus, ideis inpressa formavit. sed altissima et purissima pars eius, qua oel sustentantur dioina oel constant, nectar vocatur et ereditur esse potus deorum, inferior vero atque turbidior potus animarum. et hoc est quod oeteres Lethaeum fluvium vocaverunt. ipsum autem Liberum patrem Orphioi νοῦν ὑλικόν suspioantur intellegi qui ab illo individuo natus in singulos ipse dividitur. ideo in illorum sacris traditur Titanio furore in membra disoerptus et frustis sepultis rursus unus et integer emersisse quia νοῦς, quem diximus, mentem oocari, ex individuo praebendo se dividendum et rursus ex diviso ad individuum revertendo et mundi inplet offioia et naturae suae arcana non deserit.

241. (p. 216) Macrob. in Somn. Scipion. I 12, 7 et hoc est
quod Plato notavit in Phaedone animam in corpus trahi nova ebrietate trepidantem, Ivolens novum potum materialis alluvionis intellegi quo delibuta et gravata deduoitur. arcani huius indieium est et Crater I/iberi patris ille sidereus in regione quae inter Cancrum est et Leonem locatus, ebrietatem illic primum deseensuris animis evenire siloa influente significans, unde et oomes ebrietatis oblioio illio animis inoipit iam latenter obrepere. Cf. infra KPA ΤΗΡΕΣ. Lob. I 736..

242. (80)

Macrob. Saturn. (Cornelius Labeo P) I 17, 42

Apollinem Πατρῶιου eognominaverunt non 'propria gentis unius aut oivitatis religione sed ut auctorem progenerandarum omnium rerum, quod sol umoribus eæsiccatis ad progenerandum omnibus praebuit causam, ut ait Orpheus

πατρὸς ἔχοντα νόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν,
Herm. VII vs. 29; Lob. I 497; B. Boehm De Cornelii Labe-

onis aetate diss. Regimont. 1913, 22. Hesiod. Theogon. 122 de Amore δάμναται ἐν στήθεσσι νόον

καὶ ἐπίφρονα βουλήν.

-

243

BAKXIKA

253

243. (3) Hippolyt. Refut. 0mn. haeres. V 20,4 p. 121, 21 Wendl.

ἔστι δὲ αύτοῖς ἦ πᾶσα διδασκαλία τοῦ λόγου άπὸ1 τῶν παλαιῶν θεολόγων, Μουσαίου καὶ Λίνου καὶ τοῦ τὰς τελετὰς μάλιστα καὶ τά μυστήρια καταδείξαντος Ὀρφέως. ὁ γάρ περὶ τῆς μήτρας αὐτῶν καὶ τοῦ ὄφεωςῖ λόγος καὶ (ὁ) ὀμφαλός,3 ὅπερ ἐστὶν οἰνδρεία,4 διαρρήδην οὕτως ἐστὶν ἐν τοῖς Βακχικοῖς τοῦ Ὀρφέως.
τετέλεσται δὲ ταῦτα καὶ παραδέδοται άνθρώποις πρὸ τῆς

Κελεοῦ καὶ Τριπτολέμου καὶ Δήμητρος καὶ Κόρης καὶ Διονύσου ἐν Ἐλευσῖνι τελετῆς, ἐν Φλοιοῦντι5 | 122 Wendl τῆς Ἀττικῆς· πρὸ γὰρ τῶν Ἐλευσινίων μυστηρίων ἔστιν ἐν τῆι Φλοιοῦντι (τῆς>6 λεγομένης Μεγάλης ὄργια.7 ἔστι δὲ παστὰςΙ ἐν αύτῆι, ἐπὶ δε τῆς παστάδος ἐγγέγραπται μέχρι σήμερον ἡ τούτων8 πάντων τῶν εἰρημένων λόγων ἰδέα. πολλὰ μὲν οὖν ἐστι τά ἐπὶ τῆς παστάδος ἐκείνης ἐγγεγραμμένα, περὶ οἷν Πλούταρχος ποιεῖται λόγους ἐν ταῖς πρὸς Ἐμπεδοκλέα δέκα βίβλοις (M. Treu Der
sog. Lampriaskatalog der Plutarchschriften Wa'ldenburg 1873, 8, 43)·

ἐστι δὲ9 τοῖς πλείοσι 1° καὶ πρεσβύτης τις ἐγγεγραμμένος πολιὸς πτερωτὸς 11 ἐντεταμένην ἔχων τὴν αἰσχύνην, γυναῖκα άποφεύγουσαν διώκων κυνοειδῆ.12 ἐπιγέγραπται δὲ ἐπὶ τοῦ πρεσβύτου· φάος ῥυέντης, 13 ἐπὶ δε τῆς γυναικός· ᾧπερεηφικόλα.14 έοικε

δὲ εἶναι κατά τὸν Σηθιανῶν λόγον ὁ φάος ῥυέντης τὸ φῶς, τὸ σκοτεινὸν ὕδωρ δὲ ἦ φικόλα, τὸ δε ἐν μέσωι τούτων διάστημα ἁρμονία πνεύματος μεταξύ τεταγμένου. τὸ δὲ ὄνομα τοῦ φάος ῥυέντος 15 την ῥύσιν· ἄνωθεν τοῦ φωτός, (ὃς λέγουσι, δηλοῖ κάτω.16 ὥστε εὐλόγως ἄν τις εἴποι τούς Σηθιανούς ἐγγύς που
τελεῖν παρ’ αὐτοῖς τὰ τῆς Μεγάλης Φλοιασίων ὄργια.Π 1 οἷπό Gott.; ὑπό Ρ. 2 ὄφεως Schneidewin Goett. Gel. Nachr. 1852, 95, ten Brink Mnemosyne ΙΙ 1853, 383; Ὀρφέως P. 3 ὀμφαλός P; ô add. ten Brink; ô φαλλός Guigniaut apud Cruice Philosophumena etc. rec. Paris
1860; sed recte contulit Maafi Hippolyt. 1.1. 19,11 p. 118, 12 σχῆμα δὲ ἔχουσιν ὁ οὐρανὸς καὶ ἦ γῆ μήτραι παραπλήσιον τὸν ὀμφαλὸν έχούσηι μέσον,

καὶ εἰ, φησίν, ὑπὸ ὄψιν ἀγαγεῖν θέλει τις τό σχῆμα τοῦτο, ἔγκυον μήτραν ὁποίου βούλεται ζώιου τεχνικῶς ἐρευνησάτω, καὶ εὑρήσει τό έκτύπωμα τοῦ
ούρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν μέσωι πάντων ἀπαραλλάκτως ὑποκείμενον.

4 ἀνδρεία Ρ; ἇνδρεια sine accentu in P inveniri testatur Tannery p. 102, qui
ἀνδρεῖα proponit Hippolyte a attribué gratuiment aux Sethiens une obscénité pour rendre leur doctrine encore plus répugnante. En fait, l’ ὀμφαλός de la μήτρα désignait seulement, pour eux, ce que nous appellons le col de la matrice, l’ appendice saillant que présente un utérus, dont ils prétendaient retrouver la forme, même dans celle du monde. Or cette partie, dont le nom technique, qu’ ils avaient probablement voulu éviter, était καυλός, offre effectivement une analogie de forme avec une verge humaine. Hippolyte pouvait donc prétendre que les Sethiens avaient voulu, dans la conception de leur empreintes,

254

ΒᾺΚΧΙΚΛ

243 -244

accoupler" les organes "des deux sentes; c’était au moins aussi sérieux que le rapprochement entre leur doctrine ct les peintures de Phlya.; ἁρμονία Schneidewin 1.1. 95 cf. Hippolyt. 1.1. 20 p. 122,12. 5_
1852, 242 (Φλιοῦντι τῆς Ἀχαίας).

6 τῆς ins. Gott.

7 λεγομένης Μεγά-

λης ὄργια Gott.; λεγομένη μεγαληγορία Ρ.

8 τούτων dubitanter Wend-

land; τὰ τῶν Ρ quod delevit Miller. 9 ἔστι δὲ Ρ; ἔ. δ’ ἐν Miller. 10 τοῖς πλείοσι Ρ ; ταῖς παστάσι ‘Vendl.; nvlscñot? Miller; xsioot? Μαεῶ Orpheus 302. 11 πετρωτός Ρ. 12 κυανοειδῆ Gott. 13 φάος ῥυέντης utroque loco P; Φάνης ῥυείς ten Brink; Φάνης ἐριέντης MaaB 1.1. 303. 14 Περσεφόνη
Φλυά Brink; an ἐριὲντου Κόρηὲ MaaB 1.1.; cf. Rohde ΚΖ. Schr. ΙΙ 312.

15 Φάνητος ῥυέντος Brink. 16 (πρὸς τὸ) κάτω Brink; sed cf. p. 88, 14 κάτω ῥὲηι ὁ Ὠκεανός (Wendl.). 17 Φλοιᾶς ἰονόργια P; Φλιασίων
ὄργια Scott et Meineke; Φλιασίας ὄργια Bunsen; Φλυῆσιν (Φλυασιν Diels)

ὄργια Gott. _ Schuster 1 n. 5; Ed. Hiller Herm. XXI 1886, 365; Rohde Psyche II6 104 n.; Maafi Orpheus 301; Tannery Rev. philol. XXIV 1900, 97 ss., qui Hippolytum certum Orphicorum' carmen respicere negavit; neu μήτρα neu ὀμφαλός in Orphicorum fragments. reponenda, sed Sethianis attribuenda esse censet.

Cf. J. Kroll Lehren d. Herm. Trismeg. 129.

244. (269)

Serv. in Verg. Georg. ΙΙ 389 p. 253, 16 T11.

ω Myth. Vat. I 19; ΙΙ 61 v. Keseling De Mythogr. Vatic. secundi font. diss. Hal. 1908, 20 oscillorum autem variae sunt opiniones; nam alii hanc asserunt fabulam. Icarus Atheniensis, pater Erigonae, cum acceptant a Libero patre vinum mortalibus indicaret, occisus est a rusticis, qui cum plus aequo potassent, deebriati1 se venenum accepisse crediderant. huius canis est reversus ad Erigonam filiam, quae, cum eius comitata vestigia pervenisset ιιιί patris cadaver, laqueo vitam finivit. haec dcorum roluntate inter astra relata est, quam Virginem vacant. canis quoque ille est inter sidera collocatus. sed post aliquantum tempus Atheni— ensibus morbus inmissus est talis, ut eorum virgines furore quodam compellerentur ιιιί laqueum; rcsponditque oraculum, sedari passe illam pestilentiam, si Erigonac et Icari cadavera requirerentur. quae cum diu quaesita nusquam invenirentur, ad ostendendam suam devotionem Athenienses, ut etiam in alieno ‘ea quaerere viderentur elemento, suspenderunt de arboribus ἱ. 4 4

244

BAKXIKA

ΔΙΑ eHKAI

255

fuîzem, ιιιῖ quem se tenentes hommes hac atque- z'llac agitabantur, ut quasi et per aè‘rem2 z'llorum | 254 ΤΗ· cadavem quaerere m'derentur. sed cum inde plem‘que caderent, inventum est, ut (j"ormozs)3 ιιιῖ oris ειιὶ similitudz'nem facerent et eas pro se suspensas 1110υοvent.... οιἰῆ dit:th oscilla esse membm virilia de floribus facta, quae suspendebant‘ur per intercolumnia“z‘ta; ut in θοι hommes, acceptés clauses persom‘s, inpz‘ngerent et ea 0re cillerent,’ἑοῖ est moverent, ad risum populo commovendum. et hoc in Orpheo

(non Lucani) lectum est.
1 ᾱοεῦνίαιί Μ; debrz'atz' vel clebm'atz' vel inebrz'atz' 6111 codd. 2 etz'am' per aerem V. 3 formas vel personas add. Fabricius. 4 z'd est inter duas columnas add. M.

Lob. I 585; Dieterich Nekyz‘a2 134 11. 1; Heeg Diss. 47. De Erigonae mytho 611 8011110016 111 86117116, 611 Ε161061116116 111 0611111116 elegiaco celeberrimo 11601610 v. Preller-Robert Griech. Mythol. I4 667; Escher RE?- VI 451 11. 2; Μ66Β Philolog. LXXVII 1921, 1; Rud. Pfeiffer Kallimaehosstudz'en 1922, 102. Dixit de Erigona Ο. 6116111 111 ΓΕῼΡΓΙΑ.

6. ΔΙΑΘΗΚΑΙ

In numero librorum Orphicorum a Suida (V. test. 223) 611610111111 (16661 1100 061111611 6 scriptoribus Christianis 666116 611111111111111, 111 01111166 παλινωιδίαν 0601111666 111011616111. Ρ166161 66

(11166 infra ex Ρ6.-111611110, 0166161116, Eusebio, Aristocrito Manichaeo
00116016 611111 cf. Ps.-Iustin. Cohort. 611 Gentil. 0. 36 c. (1 p.118

Otto εἰ δέ τις ὄκνος ἢ παλαιά τῶν προγόνων ὑμῶν δεισιδαιμονία τέως ἐντυγχάνειν ὑμᾶς ταῖς τῶν ἁγίων ἀνδρῶν προφητείαις κωλύει, δι’ οἷν δυνατὸν μανθάνειν ὑμᾶς ἕνα καὶ μόνον εἶναι (DG; εἰδέναι BCEF) θεόν, ὅ πρῶτόν ἐστι τῆς άληθοῦς θεοσεβείας γνώρισμα, τῶι γοῦν πρότερον ὑμᾶς τήν πολυθεότητα
διδάξαντι, ὕστερον δὲ λυσιτελῆ καὶ άναγκαίαν παλινωιόίαν ἇισαι

προελομένωι πείσθητε Ὀρφεῖ, ταῦτ’ (τῶι C) εἰρηκότι (ἲ μικρῶι πρόσθεν (c. 15) γέγραφα, καὶ τοῖς λοιποῖς (Sibyllae Homero
Sophocli Pythagorae Platoni [0.16-2Ο]) δὲ τοῖς τὰ αὐτὰ περὶ

ἑνὸς θεοῦ γεγραφόσι πείσθητε 61 Theophil. ad Autolyc. ΠΙ 2 p. 117c (p.188 Otto) [Ab. fr. 4] τί γὰρ ὠφέλησεν Ὅμηρον συγγράψαι τόν Ἰλιακὸν πόλεμον καὶ πολλοὺς ἐξαπατῆσαι, ἢ <Ησίοδον ὁ κατάλογος τῆς θεογονίας τῶν,παρ’ αὐτοόι θεῶν ὀνομαζομένων,

256

ΔΙΑΘΗΚΑΙ

245

ἢ Ὀρφέα οἱ l 19° (ΜΟ τριακόσιοι ἑξήκοντα πέντε θεοί, οὓς αὐτὸς ἐπὶ
τέλει τοῦ βίου ἀθετεῖ ἐν ταῖς Αιαθήκαις αῧτοῧ λέγων ἕνα· εἶναι θεόν,· Cf. Lactant. Divin. instit. I 7, 6—7 p. 26, 18 Br. quodsi cultores deomm eos ipsos colere se putant, quos summz' ἀεί ministres appellamus, m'hz'l est quod nobz’s (in quod nobz‘s SHM) faciat invidz'am, qui umzm deum dicamus, multos negemus. si eos multitude delectat, non duodecz'm dicz'mus aut trecen tos sexagz'nta (trecentz’s aut sexaginta M) quinque ut 0., sed innumembz'les esse. argm'mus errores eorum inÿdz'versum, qui tam paucos putant. Lob. I 364. 448; Reitzenstein Poz'mandres 272 n. 3. Tres Testamenti redactiones extitisse videntur quas brevi-

tatis causa Iustinianam (fr. 245) Clementinam vel Hecataei falsarii (fr. 246) Aristobulianam (fr. 247) nomino. Dixit de his
rebus doctissime permulta A. Elter in Indicibus Bonnensibus a. 1894 De Iustini monarchia et Aristobulo Iudaeo Ι. II (De Gnomolog. Graec. hist. atque origine commentationis partes V et V1), quae non omnia probabilia. sunt; sed multa. correxit quae priores peccaverunt. Quorum ex numero afferantur praeter Lobeckium I 364. 448—465 imprimis Schuster 56; Gruppe Suppl. 711. 742; Rohde Psyche ΙΙ6 114 n. 3; Zeller Zez'tschr. wiss. Theol. XLII 1899, 269 = Kl. θοὴν, ΙΙ 184; MaaB Aratea (Phil. Unters. ΧΙΙ 1892) 131. 253.

Ι. Redactio Iustiniana

245. (4) Ps.-Iustin. De mon. c. 2 p. 104e—105b (ΙΙΙ 132 Otto) praemissis his verbis μαρτυρήσει δέ μοι καὶ Ὀ. ὁ παρεισάγων (παρεισαγαγοόυ vel προεισαγαγοόν Lob. I 364) τοὺς τριακοσίους ἑξήκοντα θεοὺς ἐν τῶι Διαθῆκαι (διαθήκαις C, διαθήκης Ι. Α. Goez.) ἐπιγραφομὲνωι βιβλίωι, ὁπότε μετανοῶν ἐπὶ
τούτωι φαίνεται ἐξ οὖν γράφει. Exscripserunt haec praefatus

Ps.—Iustin. Coh. ad Gentil. c. 15 p. 15c—16a (ΙΙΙ 59 Otto) Ὀ. γοῦν, ὁ τῆς πολυθ-εότητος ὑμῶν ὥς ἄν εἴποιΙ60 °tt° τις, πρῶτος διδάσκαλος γεγονώς, οἷα πρὸς τὸν υἱὸν αῧτοῦ Μουσαῖον

καὶ τοὺς λοιποὺς γνησίους ἀκροατὰς ὕστερον,περὶ ἑνὸς καὶ μόνου θεοῦ κηρύττει λέγων, ἀναγκαῖον ὑπομνῆσαι ὖμᾶς. ἔφη δὲ οὕτως m Cyrill. c. Iulian. I 25 (p. 25 Aubert; Migne 76, 541)
qui vs.1—13 et μεθ’ ἕτερα πάλιν vs. 17———-21 affert et introducit

verbis Ὀρφέα μὲν οὖν τὸν Οἰάγρου δεισιδαιμονέστατόν φασι

245

ΑΙΑΘΗΚΑΙ

257

γενέσθαι τῶν ἄλλων καὶ φθάσαι μὲν την Ὁμήρου ποίησιν, ἅτε δὴ καὶ ἐν χρόνοις ὄντα πρεσβύτερον, ὤιδὰς δὲ καὶ ὕμνους τοῖς ψευδωνύμοις· ἐξυφῆναι θεοῖς καὶ οὐκ άθ·αύ,ιιαστον ἐπὶ τούτωι τὴν δόξαν ἑλεῖν, εἶτα τῶν ἑαυτοῦ δογμάτων κατεγνωκότα, συνέντα τε ὅτι μονονουχὶ τήν ἁμαξιτὸν ιῖφεὶς Ι 2“Aub' έν ἐκβολῆι γέγονε τῆς εὐθείας ὁδοῦ, μεταφοιτῆσαι πρὸς τά βελτίω καὶ τοῦ ψεύδους άνθελέσθαι τήν ἀλήθειαν φάναι τε οὕτω περὶ θεοῦ
(cf. Herm. Schrader Aœ'chz'v Gesch. Philos. I 1888, 361 et de Cyrilli lectionibus Elterum 178 bis n. 4)·

φθέγξομαι οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι
πάντεςι ὁμῶς. σύ δ’ ἄκουε, φαεσφόρου ἔκγονε Μήνης,

Movaaî" ἐξερέω γὰρ άληθέα· μηδέ σε τὰ πρὶν ἐν στήθεσσι φανένταῖ φίλης αἰῶνος άμέρσηι.
5 εἰς δὲ λόγον θεῖον βλέψας τούτωι προσέδρευε3

ἰθύνων4 κραδίης νοερόνὸ κύτος· εὖ δ’6 ἐπίβαινε άτραπιτοῦ, μοῦνον δ’ έσόρα κόσμοιο ἄνακτα.
εἷς ἔστ’,ἵ αὕτογενής,8 ἑνὸς ἔκγονα πάντα τέτυκται·9

ἐν δ’ αὐτοῖς αὐτὸς περιγίνεται, 10 οὐδέ τις αὐτὸν 10 εἰσοράαι θνητῶν, αὐτὸς δέ γε πάντας ὃρᾶται.“

οὗτος 12 δ’ ἐξ οἷγαθοῖο κακὸν θνητοῖσι δίδωσι 13
Ι 62 0tt° καὶ πόλεμον κρυόεντα καὶ ἄλγεα δακρυόεντα. οὐδέ τις ἔσθ’ ἕτερος χωρὶς μεγάλου βασιλῆος. 14 αὐτὸν δ’ οὐχ ὁρόω· περὶ γὰρ νέφος ἐστήρικται. 15 πᾶσιν γὰρ θνητοῖς θνηταὶ κόραι εἰσὶν ἐν ὄσσοις,15
άσθενέες δ’ ἰδέειν Δία τὸν 16 πάντων μεδέοντα.

οὗτος γὰρ χάλκειον ἐς οὐρανὸν ἐστήρικται χρυσέωι εἰνὶ θρόνωι, γαίης δ’ ἐπὶ ποσσὶ βέβηκε χεῖρά τε δεξιτερήν ἐπὶ τέρματος Ὠκεανοῖο 20 πάντοθεν ἐκτέτεικεν· περὶ γὰρ τρέμει οὔρεα μακρά καὶ ποταμοὶ πολιῆς τε βάθος χαροποῖο θαλάσσης.
sequitur fr. 239 b. ' 1 Vs. 1-2 0m. Iustin. Mon. codd. βέβηλοι πᾶσιν Coh. G, βεβήλοις πᾶσιν Coh. D cf. Elterum 165. 183, βεβήλοις etiam Tatian. Or. ad Graec.
c. 8 p. 9,13 Schw. 2 ῥηθέντα superscripsit alia. manus in Mon. C. 3 Vs.5—7 0m. Mon. F. 4 εὐθύνων Clem. Strom. V 14,123,1 (ΙΙ 409, 17 Staeh.). 5 in Coh. F post νοερὸν inter duo verba emsa posz'tum est φέγγος, ut legeretur νοερὸν φέγγος ἐπίβαινε Otto. 6 εὖ δ’ Clem., εὖ τ’ Mon. Euseb. 7 εἷς δ’ ἔστ’,ΟοῙι BD Cyrill.; εἷς δ’ ἔστιν Coh. G. 8 supra

γενής in Mon. C alia manus ex Eusebio (v. fr. 247 vs. 10) τελής, αὐτοτελής etiam
Clem. Strom. V, 12, 78, 4 (ΙΙ 378, 6 Staeh.).
Orphie. coll. ΚΘΗ),

9 τέτεκται Mon. C et ibidem supra.
17

ἓνὸς... τέτεκται alia. manus ex Eusebio (πέφυκε fr. 246 vs. 8 p. 259) scripsit

258

AIAOHKAI

245
' 10 περι11 αὐτὸς

αὐτοῦ δ’ ῧπο πάντα τελεῖται. ἓνός ἔργον ἅπαντα Mon. F. νίοσεται Clem. Protr. VII 74, 5 (Ι 57, 3 Staeh.) v. fr. 245 initium.

δὲ πάντ’ ἓορᾶται Mon. F.
Staeh.), Eus.

12 αὐτὸς Clem. Strom. V 14, 126, 5 (ΙΙ 411, 24
pro δίδωσι ap. Clem. Strom.

13 Vs. 11. 12 0m. Mon. F

ibidem φυτεύει.

14 μεγάλου βασιλῆος Clem. Strom. V 14, 133,1 (ΙΙ 416, 4

Staeh.) et Coh. codd. praeter CE; βασιλῆος μεγάλοιο Mon. F; ceteri Mon.

codd. et Coh. CE habent μεγάλοιο ἄνακτος. 15 antecedit in Mon. F versui 16 versus μικραὶ ἐπεὶ σάρκες [τε καὶ] ὀστέα πεφύασιν (cf. fr. 246 ad vs. 16). 16 Δία τὸν Coh. DG; τόν διὰ Coh. ABCF, Mon. G; τὸν ἀεὶ Mon. F.

_Herm. 1;

Lob. I 438;

Elter 153. 178 ss.;

Wobbermin

Religionsgeschz’chtl. Stud. zur Frage der Beez’nflussung des U9"chm'stent'ums durch das cmtz'ke filysteriemvesen 1896, 130.

Ad vs. 1 cf. fr. 13 (Plate Sympos. 218 b), infra frr. 246. 247
et quae Kroll De orac. Chald. 59 n. 2 composuit. Omnium primus versum Orphicum de silentio mystico imitari Videtur Empedocles

fr. 4 VS. 4, Diels 13 225, 1 (ad Musam) ἄντομαι ὦν θέμις ἐστὶν ἐφημερίοιοιν ἀκούειν (cf. Kel‘n Ανοῖιίν Gesch. Philos. I 1888, 504).
Ad vs. 8 ss. cf. Oracul. Sibyll. ΙΠ 11 p. 47 Geffck.

εἷς θἐός ἐστι μόναρχος ἀθέσφατος αἰθέρι ναίων αὐτοφυὴς ἀόρατος ὁρώμενος αὐτὸς ἅπαντα,
ibidem Prol. 94 p. 5, 1

εἷς θεός, ὃς μόνος ἄρχει, ὑπερμεγέθης, ἀγένητος·
ἀλλὰ θεὸς μόνος εἷς πανυπέρτατος, ὃς πεποίηκεν

οὐρανὸν ἠέλιον κτλ.,
IV 12 p. 92 ὃς καθορῶν ἅμα πάντας ὑπ’ οὐδενὸς αὐτὸς ὁρᾶται,

fr. 1, 7 p. 227 S. εἷς θεός, ὃς μόνος ἄρχει, ὑπερμεγέθης ἀγένητος παντοκράτωρ ἀόρατος ὁρώμενος αὐτὸς ἅπαντα, · αὐτὸς δ’ οὐ βλέπεται θνητῆι ὑπὸ σαρκὸς ἁπάσης. Ad VS. 12 cf. Hesiod. Theogon. 227 (Ἔρις στυγερὴ τέκε) Λήθην τε Λιμόν τε καὶ ἄλγεα δακρυόεντα, Oracul. Sibyll. ΙΙΙ 603 p. 79 Geffck. καὶ πόλεμον καὶ λοιμὸν ἰδ’ ἄλγεα δακρυόεντα V. etiam ibidem fr. 1, 32 p. 229 εἷς θεός ἐστι βροχὰς ἀνέμους οεισμοῦς ἐπιπέμπων ἀστεροπὰς λιμοὺς λοιμοὺς καὶ κήδεα λυγρά καὶ νιφετοὺς κρύσταλλοι et fr. 3, 20 p. 231 Geffck. [Ci fr. 247 n. 13.] Ad VS. 13 cf. Clem. Alex. Strom. V 14, 133, 1 (ΙΙ 416, 5
Staeh.) 65L (se. Ὀρφεῖ allato vel‘su 13) πειθόμενος ὃ κωμικὸς

Δίφιλος (CFA Π fr. 138 p. 580) γνωμικεότατα (τὸν ὄντα πάν-

245—246

ΔΙΑΘΗΚΑῘ

259

των) φησί, πατέρα τοῦτον διὰ τέλους τίμα μόνον, άγαθιῦν τοσούτων εὑρετὴν καὶ κτίστορα. Ad vs. 17 cf. Hesiod. Theogon. 778 de Styge ἀμφὶ δὲ πάντη κίοσιν άργυρέοισι πρὸς οὐρανὸν ἐστήρικται. Vide infra
fr. 247 ad vs. 29 p. 264.

Cum νε. 18 iure confert Clem. (V. fr. 246 p. 260) Is.66, 1.

ΙΙ. Redactio Clementina (Hecataei falsarii?) 246. (5) Ex Ps.—Iustin. De mon. etiam fiuxisse Videntur,
quae Clemens Alex. Protr. VII 74, 4 (I 56, 14 Staeh.) praemissis

his verbis ὁ δὲ· Θράικιος ἱεροφάντης καὶ ποιητής ἅμα, ὁ τοῦ Οἰάγρου Ὀ., μετά τὴν τῶν ὀργίων ἱεροφαντίαν καὶ τῶν εἰδώλων τὴν θεολογίαν, παλινωιδί αν άληθείας εἰσάγει, τὸν ἱερὸν ὄντως ὀψέ ποτε, ὅμως δ’ οὖν ἄιδων λόγον e Testamento Orphico affert.
Sunt vs. 1—10, quibuscum coniungit post vs. 7 vocem ἀθάνατον

i. e. initium redactionis Aristobulianae fr. 247 vs. 9 (ἀθάνατον παλαιὸς δὲ λόγος περὶ τοῦδε φαείνει). Eodem fonte utitur Clemens Strom. V 12, 78, 4 (ΙΙ 378, 1 Staeh.), ubi post verba ἦ γραφή ιεἰσῆλθεν δὲ Μωῦσῆς εἰς τὸν γνόφον οὗ ἦν ὁ θεός),
τοῦτο δηλοῖ τοῖς συνιέναι δυναμένοις, ώς ὁ θεὸς άόρατός ἐστι

καὶ ἄρρητος, γνόφος δὲ ὠς άληθῶς ἡ τῶν πολλῶν άπιστία τε καὶ ἄγνοια τῆι αὐγῆι τῆς άληθείας ἐπίπροσθε φέρεται. Ὀρφεύς τε αὖ ὁ θεολόγος ἐντεῦθεν ὠφελημένος εἰπών laudat VS. 8 εἷς ἔστ’-τέτυκται, cui addit ἢ (πέφυκεν), γράφεται γὰρ καὶ οὕτως ν. fr. 245 n. 9 (πέφυκε varia lectio etiam fr. 21a vs. 2); VS. 9 οὐδέ τις αὕτόν-1Ο ὁρᾶται, νε. 14 αὐτὸν δ’ οὐχ ὁρόω -——15 ἐν ὄσσοις addito versu μικραί, ἐπεὶ σάρκες τε καὶ ὀστέα (ἐμπεφυῖα add. L) ἐμπεφύασιν V.-fr. 245 n. 15 (μαῦραι pro μικραί legi iubet Platt Journ. philol. Lond. XXVI 1899, 229). Praeter
Ps.-Iustinum Testamenti Orphici altera redactione se usum esse

testatur Clem. Strom. V 14, 123, 1 (ΙΙ 409, 15' Staeh.) ὁ δὲ αὐτὸς
Ὀ. καὶ ταῦτα λέγει, sequuntur redactionis Instinianae νε. 5 εἰς

δὲ λόγον-7 ἄνακτα οἷθάνατον (ν. supra), tum pergit αὖθίς τε περὶ τοῦ θεοῦ, άόρατον αὐτὸν λέγων, μόνωι γνωσθῆναι ἑνί τινί φησι τό γένος Χαλδαίωι, εἴτε τὸν Ἀβραὰμ λέγων τοῦτον εἴτε
καὶ τὸν υἱὸν τὸν αὐτοῦ, διὰ τούτων sequuntur redactionis

Aristobulianae νε. 23 εἰ μή -27 περὶ χεῦμα et post verbe. εἶτα οἷον (παραφράζων add. ex Eus.) τὸ (ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἦ
17*

260

ΔΙΑΘΗΚΑΙ

246—247

δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου (Is.66, 1) ἐπιφέρει sequuntur redactionis Aristobulianae vs. 30 αὐτὸς d‘à—36 τελευτήν et
39 ἄλλως οὐ-4Ο ἐξ ὑπάτου κραίνει, quibus âdiung‘it verba καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. διὰ γάρ τούτων δεδήλωκεν πάντα ἐκεῖνα

τὰ προφητικά (Is. 64,1) (ἐὰν άνοίξηις τὸν οὐρανόν, τρόμος λήψεται άπό σοῦ ὄρη καὶ τακήσεται, ὥς άπὸ προσώπου πυρὸς τήκεται κηρόςῖ. Sequitur fr. 248. Tum citat Clem. Strom. V 14, 126, 5 (ΙΙ 411, 24 Staeh.) redactionis Iustinianae vs. 11 αὐτὸς (οὗτος Iustin. et Aristocrit. Manich. [T] cf. fr. 247 n. 11)——-12 δακρυόεντα κατά τὸν Ὀρφέα et post Archilochi f1“. 88 (Bergk
PLG4 ΙΙ 707) allatum p. 412, 6 Staeh. pergit πάλιν ἡμῖν ιῖισάτω

ὁ Θράικιος Ὀρφεύς redactionis Aristobulianae vs. 31 χεῖρα δὲ δεξιτερὴν ἐπὶ τέρματος (v. 11.30) et vs. ex 32 et 30 fictum πάντοθεν (V. Aristocrit. p. 264) ἐκτέτεικεν, γαίη δ’ ὑπὸ ποσσὶ βέβη-

κεν, quibus addit ταῦτα ἐμφανῶς ἐκεῖθεν εἴληπται (ὁ κύριος σώσει πόλεις κατοικουμένας, καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην κατειλήψεται τῆι χειρὶ (ὃς νεοσσιάν) (Is. 10, 14). Denique Strom. V 14, 133, 1 (ΙΙ 416, 4 Staeh.) affert vs. 13 redactionis Iustinianae (οὐδέ τις ἔσθ’ ἕτερος χωρὶς μεγάλου βασιλῆος V. f1“. 245 n. 14). Quamquam ex his Testamenti versibus per Clementis libros
sparsis carmen componi potest, tamen destiti ab hoc conatu, cum certa. restitutio praeberi nequeat. De Abelii tentamine

(fr. 5) recte iudicavit Elter 1.1. 154. Clemens Hecataei (se. Ab— deritae) falsarii libro Κατ’ Ἄβραμον καὶ τοὺς Αἰγυπτίους (Strom. V 14, 113,1 [ΙΙ 402,17 Staeh.]) usus est (cf. Elterum 152. 178 ss. et Christium Abhdlg. Akademz‘e llfio'nchen XXI 1901, 485).
Ps.-Hecataeus ante Iosephum vixit; nam hic Antiquit. I 7, 2, 159

Ἑκαταῖος δὲ καὶ τοῦ μνησθῆναι (se. Ἀβράμου) πλεῖόν τι πεποίηκε· βιβλίον γάρ περὶ αὐτοῦ συνταξάμενος κατέλιπεν de
eodem libro dicit ac Clemens cf. Christium l. l. 486; II3 154, 17 n. 15. Diels

Lob. I 443; Elter 153. 178 bis; Wobbe’rmin (v. p. 258) 138.

ΙΙΙ. Redactio Aristobuliana 247. (6) Aristobul. ap. Euseb. Praeparat. evangelic. XIII 12 (ΙΙ 191, 11 Dind.), quem recensio in Theosophia Tubingensi [Τ] servata sequitur, de que v. p. 263 s. δεῖ γάρ λαμβάνειν τὴν θείαν

φωνήν οὐ ῥητὸν λόγον, ἀλλ’ ἔργων κατασκευάς, καθώς καὶ διά

24:7

ΔΙΑΘΗΚΑΙ

261

τῆς νομοθεσίας ἡμῖν ὅλην τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου θεοῦ λόγους

εἴρηκεν ὁ Μωσῆς. συνεχῶς γάρ φησιν ἐφ’ ἑκάστου (καὶ εἶπεν ὁ θεός, καὶ έγένετο’. δοκοῦσι δέ μοι περιειργασμένοι πάντα κατηκολουθηκέναι τούτωι Πυθαγόρας τε καὶ Σωκράτης καὶ Πλάτων, λέγοντες άκούειν φωνῆς θεοῦ, τὴν κατασκευήν τῶν ὅλων συνθεωροῦντες άκριβῶς ὑπὸ θεοῦ γεγονυῖαν καὶ συνεχομένην άδιαλείπτως. ἔτι δὲ καὶ’Û. ἐν ποιήμασι τῶν κατά τὸν ἱερὸν λόγον αύτῶι λεγομένων οὕτως ἐκτίθεται περὶ τοῦ διακρατεῖσθαι θείαι δυνάμει τά πάντα καὶ γενητοὶ ὑπάρχειν, καὶ ἐπὶ
πάντων εἶναι τὸν θεόν. λέγει δ’ οὕτως·’

φθέγξομαι οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι, φεύγοντες δικαίων θεσμούς, θείοιο τεθέντος πᾶσι νόμου·1 συ δ’ ἄκουε, φαεσφόρου ἔκγονε2 ΛἸΙήνης, Μουσαῖ”3 ἐξερέω γάρ άληθέα, μηδέ σε4 τοὶ πρὶν 5 ἐν στήθεσσι φανέντα φίλης αἰῶνος ιῖμέρσηι, εἰς δὲ λόγον θεῖον βλέψας τούτωι προσέδρευε, ἰθύνων κραδίης νοερὸν κύτος· εὖ δ’ ἐπίβαινε άτραπιτοῦ, μοῦνον δ’ έσόρα κόσμοιο τυπωτηνὸ ιῖθάνατον. παλαιόςῦ δὲ λόγος περὶ τοῦδε φαείνει, 10 Ι 192 Βῑῦᾶ· εἷς ἴστ’ αὐτοτελής, αὐτοῦ δ’ ὕπο πάντα τελεῖται,7 έν δ’ αύτοῖς αὐτὸς περινίσσεται,8 ούδέ9 τις αὐτὸν εἰσοράαι ψυχῶν θνητῶν, νῶι δ’ εἰσοράαται.10 αὐτὸς11 δ’ ἐξ ιῖγαθῶν θνητοῖς κακὸν οὐκ ἐπιτέλλει ἀνθρώποις· αὐτοῖς δὲ κ’’Έρις 12 καὶ Μῑσος ὀπηδεῖ, 15 καὶ Πόλεμος καὶ Λοιμός ἰδ’ Ἄλγεα δακρυόεντα, 13 ούδέ τις ἔσθ’ ἶέτερος·14 τῶι κεν ῥέα πάντ’ έσορῆται. 15 οὐ κεν ἴδοις16 αὐτόν, πρὶν δή ποτε δεῦρ’ ἐπὶ γαῖαν,17 τέκνον ἐμόν, δείξω 18 σοι, ὁπηνίκα δέρκομαι αύτοῦ
ἴχνια καὶ χεῖρα στιβαρὴν 19 κρατεροῖο θεοῖο.

20 αὐτὸν δ’ οὐχ ὁρόω· περὶ γιῖρ νέφος ἐστήρικται λοιπον ἐμοὶ καὶ πᾶσι δεκάπτυχονῖΟ άνθρῶποισιν· οὐ γάρ κέν τις ἴδοι θνητῶν μερόπων κρείοντα,21. ἐἰ μὴ μουνογενής τις άπορρῶξ φύλου ἄνωθεν Χαλδαίων· ἴδρις γὰρ ἔην ἄστροιο πορείης,22 25 καὶ σφαίρης ἥτ’ άμφὶς όχῆος άεὶ περιτέλλει,,κυκλοτερὴς ἴση τε κατά σφέτερον κνῶδακα.23 πνεύματα 24 δ’ ἦνιοχεῖ25 περί τ’ ήέρα καὶ περὶ χεῦμα νάματος· έκφαίνειδὲ πυρὸς σέλας ἰφιγενήτου.28 αὐτὸς δὴ 27 μέγαν αὖθις ἐπ’ οὐρανὸν ἐστήρικται 30 χρυσέωι28 εἰνὶ θρόνωι· γαίη δ’ ὑπὸ ποσσὶ βέβηκέ29

2152

ΛΙΑΘΗΚΑΙ

247

χεῖρα δὲ· δεξιτερὴν ἐπὶ τέρμασιν 30 Ὠκεανοῖο ἐκτέτακεν· ὀρέων δὲ τρέμει βάσις ἔνδοθι ι(11>μσι’5ι,31 οὐδὲ φέρειν δύναται κρατερὸν μένος. ἔστι δὲ πάντηι32 αὐτὸς ἐπουράνιος, καὶ ἐπὶ χθονὶ πάντα τελευτᾶι, 35 οἷρχην αὐτὸς ἔχων καὶ μέσσην 33 ἠδὲ τελευτήν, σὸς λόγος άρχαίων, (ὃς ὑλογενής διέταξεν, 34 ἐκ θεόθεν γνώμαισι λαβών κατά δίπλακα θ-εσμόν.35 ἄλλως οὐ θεμιτόν3ὓ δὲ λέγειν·37 τρομέω δέ τε λίην33 ἐν νόσοι. ἐξ ὑπάτου κραίνει περὶ πάντ’ ἐνὶ régal.” 40 05 τέκνον, σὺ δὲ· τοῖσι νόοισι πελάζεο, γλώσσης

εὖ μάλ’ ἐπικρατέων, στέρνοισι δὲ ἔνθεο φήμην.40
1 θεῖόν τε νόημα, πάντες ὁμῶς Τ cf. redactionem Iustinianam fr. 245.

2 ἔγγονε Τ cf. Herwerd. Herm. V 1871, 140.
δέ σε Τ (Weinr.). 5 ἄνακτα Iust. Clem.

3 Μουσαῖε Τ (Weinr.).

4 μή

6 ô τοῦ Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων

προφητῶν Τ 111 mg.

7 αὐτογενῆς. ἔκγονα πάντα τέτυκται Τ (Weinr.);

<ἑνὸς> ἔκγονα Β111.; <τοῦ δ’) ἔκγονα Κ1011 ΡῘιίῐοῐ. LIII 1894, 420 n. 5 v. fr. 245 11. 9.

8 περιγίνεται Iust. 9 οὐ, δέ Τ (Weinr.). 10 εἰσοράει θνητῶν, αὐτὸς δέ γε πάντας ὁρᾶται T, εἰσοράαι etc. Iustin. Clem. Sequitur in T vs. 13 interpolatus (cf. p. 263). 11 οὗτος Τ cf. recens. Iustinianam vs. 11 et fr. 246 p. 260.

12 αὐτοῖς δὲ κ’ Ἔρις T; αὐτῶι δὲ χάρις perperam Eus; iam Schenkl δέ τ’ ἔρις coniecerat. 13 καὶ πόλεμον κρυόεντα καὶ ἄ. δ. 111511. 018111., 811111
Orac. Sibyll. ΙΙΙ 603 (p. 79 Gefick. v. cf. supra p. 258 ad fr. 245 vs. 12) versionem Aristobulianam sequantur. 14 οὐδεὶς ἔσθ’ ἔτερος Τ. 15 τῶι-ἐσο-

ρῆται Τ. σύ δέ κεν ῥέα πάντ’ έσορήσαις Eus. σύ δέ κεν ῥέα πάντ’ ἐσαθρήσαις πρίν κεν ἰδηις αὐτόν· πλὴν δή ποτε Lob. I 442 n. h ἢ κεν ἔδηις αὐτόν·
πλὴν δήποτε subaudz'to μᾶλλον ante ἢ Boissonade Philostrati Epistolae p. 162. Ad πρὶν habet T in mg. πρὸ τοῦ σαρκωθηναι καὶ ἐπὶ γῆν ὀφθῆναι. 16 οὗ

κεν ἰδοις Β111.; οὔκουν ἴδης T; αἶ’ κεν ἰδηις αὐτόν Eus. 17 πρὶν δήποτε δ’ ἐπὶ γαῖαν Τ. 18 sc. ἰβςνια καὶ χεῖρα κτλ. 19 χεῖρα στιβῖιρήν (Τ ‘Veinr.) cf. Bur. Ad Z'wic T in mg.: ὅτε τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἔδειξε τὰς χεῖρας
καὶ τοὺς πόδας. 20 λοιπόν (λεπτὸν Lob. I 442 n. ί) ἐμοί’ στᾶσιν (πᾶσιν Hermann) δὲ δέκα πτυχαὶ ἀνθρώποισιν Ε115.; sequor T. Ad λοιπὸν Τ 111 mg.

ἀντὶ τοῦ, καὶ ἐμοὶ καὶ πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις, ad δεκάπτυχονιῆ-Μωσαῖκὴ δεκάλογος διδάσκαλος ἔσται. 21 κρείοντα T, κραίνοντα Eus. 22 Clem. Eus.; ἄστρων τε πορείης Τ. 23 T qui in mg. ad ἥτ’ ἀμφὶς ὀχῆος praebet
ἥτις ἐξ ἀμφοτέρωθεν τοῦ ὁρίζοντος ἢ τοῦ ἄξονος άεὶ κινεῖται, cum Clem.

et Eus. habeant καὶ σφαίρης κίνημ’ ἀμφὶ χθόνα (θ’ add. Clem.) ὡς περιτέλλει κυκλοτερές γ’ ἐν ίσωι, κατά δὲ σφέτερον κνώδακα (Ε115.; κ. ἐν ίσωι τε κατὰ σφ. κν. Clem.). 24 πνεύματι T; Clem. L, Eus. I; πνεῦμά τ’ Eus. O. 25 Ad ἡνιοχεῖ Τ superscr. εὐτάκτως ἄγει <περὶ add. Bur.) τὸν ἀέρα ἢ (καὶ
Β111.) τὰ τῆς γῆς πέρατα, τὸ ὕδωρ. 26 ἐκφαίνει δὲ πυρὸς σέλατα, διαφεγγέιι

πάντηι Τ, qui ad πυρός σέλατα 111 mg. habet in antigr. πυροσέλευτα (Weinr.) et super vs. 28 (T vs. 32) τῆς θεότητος ἀπαυγασματα. 27 αὐτὸς δ’ αὖ 018111. Theodoret. 28 in αντε. χρυσέων Τ 111 mg. 29 γαίης δ’ ἔπι ποσσὶ
βέβηκε Iustin. cf. Bur. 30 τέρματος Iustin. Clem., τέρματα Cyrill.

247

ΛΙΑΘΗΚΑΙ

263

31 Clem. Eus.; παντόθεν έκτέτακεν· περὶ γαρ τρέμει οὔρεα μακρά Iust.; παντόθεν ἐκτέτακεν, όρέων δὲ τρέμει βάσις αὐτὸν Τ. De versu, qui in T hic sequitur, cf. p. 264. 32 πάντη Τ, πάντων Eus. Clem. 33 ἅμα καὶ μέσον ἠδὲ τελευτήν Clem.; ἧι δ’ αὗ μέσον, ἧι δὲ τελευτήν T. 34 Ad ὡς ὑλ. διέτ. Τ 111 mg. ô τὴν τῶν ἐνύλων γένεσιν γράψας Μωσῆς. ὓδογενής Scaliger Casaubon. alii cf. Lob. I 443 n. n. 35 ἐκ θεόθεν γνώμην τε λαβών καὶ δίπλακα θεσμόν T. Ad δίπλακα superscr. T forte δυσί· διὸ γὰρ λαβὼν (Weinr.) τόν νόμον ἐν πλαξί. 36 Clem. Eus., ἀλλ’ ὡς οὗ θ. Τ.
37 δὲ λέγειν Eus. T; σὲ λ. Clem.; με λ. Bur. fortasse recte. 38 δὲ τελίην Τ quod reqte interpretatus est Kroll 1.1.; δέ γε γυῖα Eus.; δέ τε γ. Clem.

Ad τρομέω Τ 111 mg. φρίττω τὸ μυστήριον λογιζόμενος.
cmt. πάντες. 40 Τ habet:

39 T in mg. in

ὦ τέκνον, σύ δὲ σοῖσι νόοις πέλας ίσθι ἐς αὐτόν,

μηδ’ ἀπόδος, μάλ’ ἐπικρατέων στέρνοις θεοφήμην.

Cf. Euseb. 1.1. ΙΙΙ 7 p. 97d (I 118, 16 Dind.) ἄκουε δ’ οὖν καὶ τῆς τούτων φυσιολογίας, μεθ’ οἵας ἐξενήνεκται τιόι Πορφυρίωι ιῖλαςονείας·
φθέγξομαι οἷς θέμις ἐστί, θύρας d" ἐπίθεσθε βέβηλοι

σοφίας θεολόγον νοήματα δεικνύς, οἷς τὸν θεὸν καὶ τοῦ θεοῦ τας δυνάμεις διὰ εἰκόνων συμφύλων αἰσθήσει ἐμήνυσαν ἄνδρες τιέ άφανῆ φανεροῖς (V. fr. 109) ὑποτυπωσαντες πλάσμασι, τοῖς καθάπερ ἐκ βίβλων τῶν άγαλμάτων άναλέγειν τοὶ περὶ θεῶν μεμαθηκόσι γράμματα et ΙΙΙ 13 p. 1183 (I 142,10 Dind.) οὐ γάρ με ἦ άλαζών ἐκπλήξει φωνή· (φθέγξομαι-*βέβηλοϋ φήσασα.
Aristocritus Manich. in.Theos. Tubing. c. 55 p. 112, 5 Bur.

ὅτι Ὀ., ὁ Οἰάγρου τοῦ Θραικός, πρότερον μὲν ὕμνους τινας εἰς τοὺς ἐξαγίστους θεοὺς ἐξυφάνας καὶ τὰς μιαρᾶς γενέσεις αὐτῶν διηγησάμενος, εἶτα, συνεὶς ὥσπερ τὸ δυσσεβὲς τοῦ πράγματος, μετέθηκεν ἑαυτὸν ἐπὶ τὸ μόνον καλὸν καὶ τὸν ὄντως ὑμνῶν θεὸν καὶ τήν τῶν πάλαι Χαλδαίων σοφίαν, δηλαδὴ τὴν τοῦ Ἀβραάμ, ἐπαινῶν, παραινεῖ τῶι ἰδίωι παιδὶ ΆῙουσαίωι τοῖς μὲν φθάσασι μυθευθῆναι μὴ πείθεσθαι, τοῖς δὲ ῥηθήσεσθαι μέλλουσι
προσέχειν τὸν νοῦν. ἔστι δὲ τά ἔατή ταῦτα· sequuntur recensionis Aristobulianae vs. 1—20 addito solum vs. 13 αὐτὸν δ’ οὐχ

ὁρόωσι· περὶ γάρ νέφος ἐστήρικται prave ficto e VS. 20 αὐτὸν δ’ οὐχ ὁρόω· περὶ γὰρ νέφος ἐστήρικται. Tum adduntur ex
recensione Iustiniana vs. 15 ss. valde depravati:

πᾶσι γάρ θνητοῖς (θνηταὶ add.; deest Τ) κόραι εἰσὶν ἐν ὄσσοις (ὄσσοις Τ Weinr.)

264

ΔΙΑΘΗΚΑΙ

247

μικραί, ἐπεὶ σάρκες <τε add.; deest T) καὶ ὀστέα ἐμπεφύασιν (έμφύασιν T Weinr. ν. Bur.), άσθενέες τ’ ἰδέειν τὸν δή πάντα (1. πάντων) μεδέοντα,
quorum alter versus solum in 'Iustini Mon. cod. F. legitur, tertius

deformatus est ex νε. 16 (Iust.) οἷσθενέες δ’ ἰδέειν Δία τὸν πάντων μεδέοντα. Sequuntur redactionis Aristobulianae νεε. 21——41
addito solum inter νε. 32, qui hic traditur παντόθεν έκτέτακεν,

ὀρέων δὲ τρέμει βάσις αὐτὸν et νε. 33 ultimo versu redactionis
Iustinianae καὶ ποταμοὶ πολιῆς τε βάθος χαροποῖο θαλάσσης, qui hic tamen incipit: ἐν θυμῶι πολιῆς. De singulis quae differunt V. supra apparatum criticum, de quo bene meritus est Otto Weinreich qui Bureschii lectiones meum in usum diligentissime examinavit. De codice Tubingensi vide W. Schmid Verzez'ckn. griech. Handschr. der kgl. Univ.—Bibl. Tuebz'ngen 1902, 51 n. M b 27. Theodoret. Graec. affect. cur. ΙΙ 30 p. 44, 25 Raed. ô δὲ

Ὀδρύσης Ὀ. καὶ αὐτὸς εἰς Αἴγυπτον άφιΙ45Βᾶθᾶκόμενος τὰ περὶ τοῦ ὄντος οὕτω πως μεμάθηκε καὶ βοᾶι. Sequuntur redactionis Aristobulianae VS. 10 εἷς ἔστ’ αὐτοτελής-12 εἰσοράαι, ubi
cum Ps.-Iustino (fr. 245 νε. 10) pergit θνητῶν αὐτὸς δέ γε

πάντας ὁρᾶται. Tum sequuntur redactionis Iustinianae νε. 14 ——15 addito versu μικραί, ἐπεὶ σάρκες τε καὶ ὀστέα ἐμπεφύκασιν (V. fr. 246). καὶ πάλιν redactionis Aristobulianae νε. 29 αὐτὸς δ’ ouï—35 άρχὴν αὐτὸς ἔχων καὶ μέσσον. Addit haec ἄλλ’ ὅμως καὶ ταῦτα παρ’ Αἰγυπτίων μεμαθηκώς, οἳ παρ’ Ἑβραίων μαθήματά τινα τῆς άληθείας παρέλαβον, παρέμειξε τοῦ πλάνου τῆι θεολογίαι τινα καὶ τῶν Διονυσίων καὶ Θεσμοφορίων τά
δυ’σαγῆ παραδέδωκεν ὄργια, Affert Testamenti VS. 1 καὶ οἷόν τινι μέλιτι περιχρίσας οἷς θέμις ἐστί,,θύρας

τὴν κύλικα, τὸ δηλητήριον πόμα τοῖς ἐξαπατωμένοις προσφέρει.
φθέγξομαι

δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι 1.1. Ι 86 p. 25, 9 et 115 p. 32, 15 Βᾶθᾶῆ cf. Lob. I 439.
Ad vs. 13 cf. Μ. Heinze Lehre νονι Logos Oldenbury 1872, 188, qui etiam p. 187 de voce περινίσσεται νε. 11 loquitur.

Cum νε. 22 ss. cf. Evang. Iohannis I 18 θεὸν οὐδεὶς ἑωρακεν πωποτε, ὁ μονογενής υἱὸς ὃ (ὂν εἰς τὸν κόλπον (νοΧ mystica
ν. Dieterich Mithmslz't'zwgz'e 123. 136) τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξ·

ηγήσατο; ad νε. 25 ε. ν. Maafi Aratea. 131; ad νε. 29 oft. Μεῑαῦ Aratea 254 Arat. Phaenom. νε. 10 αὐτὸς (se. Ζεὺς) γαρ τά γε σήματ’ ἐν οὐρανῶι ἐστήριξεν ἄστρα διακρίνας. Ol‘phicam

247—248

ΑΙΑΘΗΚΑΙ

265

poesin sapiunt etiam versus allati a Macrobio Saturn. I 20,16 παθη Sampz‘s, quem Aegyptiz' (ἴθυνε maximum prodiderunt, οναΐιιε α Nicocreonte Cypm’omm rege qm's deorum kaberetur, Ms versibus sollicitam religionem regis instruxit

εἰμὶ θεὸς τοιόσδε μαθεῖν, οἷόν κ’ ἐγώ εἴπω· οὐράνιος κόσμος κεφαλή, γαστήρ δὲ θάλασσα, γαῖα δέ μοι πόδες εἰσί, τὰ δ’ οὔατ’ έν αἰθέρι κεῖται, ὄμμα τε τηλαυγὲς λαμπρὸν φάος ἠελίοιο
ex lais apparet, Sampz‘s et salis unam et individuam esse natw'am.

Vide quoque Ἱερῶν λόγων fr. 167—169.
Herm. II; Lob. I 441; Elter 154. 180; Wobbermin 125. 188.

248. (238. 239) Clem. A1ex.V 14. 125,1 (ΙΙ 410,19 Staeh.)
N Euseb. Praep. evang. XIII 401 (ΙΙ 217, 13 Dind.) καὶ (τὰ) δια,(ΙῘσαΐου (40, 12) ίτίς ἐμέτρησεν τὸν οὐρανὸν σπιθαμῆι καὶ, πᾶσαν τὴν γῆν δρακί’; πάλιν (V. fr. 246) ὅταν εἴπηι (Ὀρφεύς)· a αἰθέρος ἠδ’ Ἀΐδου, πόντου γαίης τε1 τύραννε, ὃς βρονταῖςῖ σείεις βριαρόν δόμον Οὐλύμποιο· ί 4“Sch- δαίμονες ὃν φρίσσουσι[ν], θεῶν δὲ δέδοικεν ὅμιλος·3
(ἧι Μοῖραι πείθονται, άμείλικτοί4 περ ἐοῦσαι·

5 ἄφθιτε, μητροπάτωρ,5 οὗ θυμοῖι πάντα δονεῖται·
ὃς κινεῖς άνέμους, νεφέληισι δὲθ πάντα παλύπτεις,

πρηστῆρσι σχίζων πλατὺν αἰθέρα· σή μὲν έν ἄστροις τάξις, άναλλάκτοισιν έφημοσύναισιῖ τρέχουσα·8 σῶι9 δὲ θρόνωι πυρόεντι παρεστᾶσιν 1° πολύμοχθοι 10 ἄγγελοι, οἷσι μέμηλε βροτοῖς ὥς πάντα τελεῖται· σὸν μὲν ἔαρ λάμπει νέον ἄνθεσι πορφυρέοισιν· σὸς χειμών ψυχραῖσιν11 ἐπερχόμενος νεφέλαισιν·12 σάς 13 ποτε βακχευτὴςΜι Βρόμιος15 διένειμεν ὀπώρας. εἶτα ἐπιφέρει, ῥητῶς παντοκράτορα ὀνομάζων τὸν θεόν· b ἄφθιτον, άθάνατον, ῥητὸν μόνον ἀθανάτοισιν. ἐλθέ, μέγιστε θεῶν πάντων, κρατερῆι σὺν άνάγκηι, φρικτός, άήττητος, μέγας, ἄφθιτος, ὃν στέφει αἰθήρ. διὰ μὲν τοῦ (μητροπάτωρ’ οὐ μόνον τὴν ἐκ μὴ ὄντων γένεσιν ἐμήνυσεν, δέδωκεν δὲ άφορμάς τοῖς τὰς προβολὰς εἰσάγουσι τάχα καὶ σύζυγον νοῆσαι τοῦ θεοῦ· παραφράζει δὲ ἐκείνας τὰς προφητικιές γραφάς, τήν τε διὰ Ὠσηὲ (Eus.; ἡσαΐου L) ίέγιό στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα’ (Amos 4,13), οὗ αἱ χεῖρες τήν στρατιὰν τοῦ οῧρανοῦ ἐθεμελίωσαν (τῶν ιῖγγέλων ἐποίησαν

266

ΑΙΑΘΗΚΑΙ

248

Eus. Ο cf. Hos. 13, 4 et ceteros a Staehlinio indicatos locos), καὶ τὴν δια Μωϋσεέος (Deuteron. 32, 39)‘‘ἴδετε, ἴδετε, ὅτι ἐγώ

εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος πλὴν ἐμοῦ· ἐγώ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω· πατάξω κοῖγοό ἰάσομαι· καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῑται ἐκ τῶν χειρῶν μου’. Sequuntur fr. 245 vs. 11. 12 v. ibidem n. 12.
1 τε 0111. Eus. O. 2 τύραννε, ὃς βρονταῖς (βρονταῖσι codd.) Eus.; τύραννος, βρονταῖς δὲ Clem. L. 3 θεῶν δείδοικεν ὅμιλος Platt J'ourn.
philol. Lond. XXVI 1899, 232. 4 ἄμείλικτοι Eus, ἀμίλικτοι L. 5 μητρο-

πάτορ Eus. I0. 6 δὲ 0m. Eus. BIO. 7 έφημοσύναισι Eus; ἐφημοσύναις L; έφημοσύνηισι Ab. 8 τρεχούσαις Eus. BIO; τρέχουσιν Heyse. 9 ωι Eus. 10 πύρόεντι παρεστᾶσιν Eus., πυρόοντι παρεστᾶσι L. 11 ψυχρῆισιν ΑΙ). 12 νεφέλαισιν Eus; νεφέλεσιν L; νιφάδεσσι Lob. 456 n.d; νεφέληισιν Ah. 13 σάς Fronto ap. Vigerium; ἅς L Eus.; σός Lob. - 14 βακχευτῆς Ios. Scalig'er; βακχευτάς L Eus. 15 βρόμιος Eus.; βρομίοις L. Ηει·111.ΙΠ; Lob. I 455. Ad a 3 cf. Pradel Griech. and sueditulz’en. Gebete etc. 1907

RVV ΙΙΙ 3, 292 s.; ad vs. 5 μητροπάτωρ Usener Strena Helbigiana 316 = K l. Soin”. IV 335; ad VS. 10 ἄγγελοι Lob. I 456 n. c; R. Heinze Xenokmtes 113 n. 1; Achelis Ze-itsclm neutestamentl.

Ï'Vissensch. I 1900, 87 et Dieterich ibidem 336 = Kl. Saler. 193.
Cf. ceteroquin Oracul. Sibyllin. VIII 429—436 p. 160 Geffck.

αὐτογένητος,1 ἄχραντος,2 ἅένναος ἀΐδιος τε, 430 7L οὕρανοῦχος ἰσχύι μετρῶν3 πυρόεσσαν ἀυτμήν4 καὶ πατάγου5 σκῆπτρον κατέχει6 σὺν εἶπηνέι πυρσοῖι, πρηΰνει7 τε ῥάρωετιυπιεῖον8 ὁουπήματα βροντῶν, γῆν κλονέων9 κατέχει 1° ῥοιζήματα11 —» v un: κοῖστεροπῶν μάστιγας ἀπαμβλύνει 12 πυροφεγγεῖς13 435 ὄμβρων δ’ ἄσπετα χεύματ’ ἔχει ῥιπάς τε 14 χαλάζης
κρυμαλέης νεφελῶν τε βολὰς καὶ χείματος ὁρμάς.15 1 αὖτογὲνητος Opsop.; αύτογέννητος aI"; ἅγέννητος Φ. 2·ἄναρχος
Nauck cf. Aristid. Apol. 1 p. 4 11. Geffck. (Ζιυοὶ griech. Apologeten 1907).

3 οὖρανοῦχος cf. τεμενοῦχος, ούρανοῦ ἰσχύει μετρεῖν Geffck. 4 ἀτμήν ΦΨ. 5 πάταγον Φ. 6 κατέχεις Ewald. 7 πραύνει Φ; πρηΰνεις ΕΝ. 8 βαρυκτύπέα (I); βαρυκτηπέων Ψ. 9 γῆν κλονῶν îP'; γῆν τε κλονῶν Rzach.

10 κατέχεις ΕΝ. 11 post ῥοιζήματα add. ἠελίοιο Friedlieb (cf. Hymn. VIII 6 in Solem: εύδρομε, ῥοιζήτωρ (Scalig. Herm.: ῥοιζωτήρ vel ῥιζωτὴρ codd.;
ῥοιζῆτορ Ab.), πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά cf. iu Protogonum VI 5 fr. 87;

Kroll De oracul. Chald. 65 n. 1; τ’ ἄγρια πόντου suppl. Wilamowitz. 12 ἀπαμβλύνεις ΕΝ. 13 πυριφεγγεῖς Struve Opusc. sel. 1119. 14 χεύματ’ ἔχει ῥιπάς τε Wilam.; χεύματα ἐρικινῆς δὲ aP; χεύματα ἤρακινῆς δὲ (I); χεύματα
εἰαρινῆς δὲ χ. Struve. 15 νεφελῶν τε βολὰς καὶ χ. ὁρμάς em. Wilam.; νεφελέων τε βουλῆς κ. χ. ὁρμῆς 2I"; νεφελῶν βουλῆς κ. χ. ὁρμῆς Φ.

ΑΣΤΡΟΛΟΙἾΚΑ

267

7. ΑΣΊῬοΛ 017er
Corpus operum astrologicorum Orpheo, qui in Argonauticis

VS. 207 dicit Ἀγκαῐός τ’ ἔμολε Πλευρώνιος, ὃς ῥα πορείας οὐρανίας ἄστρων ἐδάη κύκλους τε πλανήτας (01. Μ33Β Tagesgoetter p. 269 n. 23), ascriptum extitisse Tzetzes 011111311ΧΠ 399
vs. 140 p. 444 Kiessl. testis esse Videtur (cf. post Grisekium Rhez'n. Mus. VIII 1853, 102 et Abelium in praefatione Lithicorum

(edit. 3. 1881) p. 2 Heegium Die angebl. orphiscken Ἔργα καὶ Ἡμέραι Diss. Wuerzburg 1907, 35): 140 ὁ Ἄτλας ὁ παρ’ Ἕλλησιν, ὁ Λίβυς ἀστρολόγος, (ἐφ’ οὗ ὁ Ἕλλην εΗρακλῆς παρέλαβε τήν τέχνην, οὐκ ἦσαν παλαιότεροι τού Μέτωνος εἰς χρόνον,· οὐκ ἔγραψαν καὶ οὗτοι δὲ περὶ αστρολογίας,ι κᾶν συγχωρήσωμεν αὐτοὺς μὴ γράψαι περὶ τούτων, 145 Ὀρφεύς ὁ μέγας, σύγχρονος ὑπάρχων (Ηρακλέῖ, γράψας Ἐφημερίδας τε καὶ Δωδεκα<ε>τηρίδας καὶ περὶ ἄλλων ἀκριβῶς, ἐλέγχει τούτους ψεύστας.
Cf. Tzetz. Exeges. in 111311. p. 27,11 Herm. φυσικῶν φημὶ καὶ οἷστρονομικῶν, μαγικῶν τε καὶ των τοιούτων, ἐπεὶ καὶ

ὀλίγοις τά τοιαῦτα ἐςτιτερπῆ, ἄλλως τε δὲ καὶ Ὀ. καὶ ἕτεροι
περὶ τοιούτων συγγεγραςρήκεσαν 01 Schol. Lycophr. p. 3, 29

Scheer γράφει δὲ ὁ’Û. χωρὶς τῶν οἷστρολογικίόν καὶ ἐπωιδικοὸν
καὶ μαγικῶν καὶ τῶν ἑτέρων καὶ ὕμνους εἰς Δία καὶ τούς

λοιποὺς οὕτως· Ζεῦς--τέτυκται (supra. fr. 21a VS. 1. 2).
Collegimus igitur hic omnia fragment-a. quae ad astrologiam faciunt. Theon (test. 111: 236) commentarium de Orphei Astro— logicis composuisse 111011111· (Heeg Festschr. Μ 1380110πο 1912, 164).

Num corpori astrologico titulus Περὶ καταρχεόν inscriptus fuerit,
111 Heegius Diss. 68 suspicatur, in dubio relinquimus. Spectat

311 111 1013311 0113111 Argonauticorum Vs. 37 (test. nr. 224) σημείων τεράτων τε λύσεις ἄστρων τε πορείας. De necessitudine, quae inter 11300 0311111113 01 Maximi carmen Περὶ καταρχῶν 111 11110
0011. Laurent. 28, 27 servato 01 3 Ludwichio 3. 1877 denuo edito intercedit, cf. 111113. Η30 00100113 partes 1111330 videntur

I. Δωδεκαετηρίδες frr. 249-270,

-

ΙΙ. Ἐφημερὶδες frr. 271—279.

268

ΑΣTPOAOIἸΚ A

ΔῼΔΕΚΑ E ΤΗΡΙΔΕΣ

ΙΙΙ. Γεωργία

V. Περὶ σεισμῶν

frr. 280—283. IV. (Περὶ δραπετῶν)
fr. 284.

fr. 285. VI. Περὶ ἐπεέιβασεωϊ
frr. 286—287.

VII. Περὶ κειταρχιότ fr. 288. De AZTPONOJVIA V. p. 296. ΆΙεγάλα’Ἐργα (Lob. I 413 et Ἔργα καὶ Ἡιιέραι (fr. 11—-—29 Ah.) non extiterunt, ut Heeg in Diss. evicit. Anteire iubemus cum Heegio Diss. 61 Firmic. Matern. Mathes. IV prooem. 5 p. 196, 21 Kroll-Skutsch (Αἱ). p.141): omm'a
6mm, quae Aesculapz'o lllercum'us 7‘ez’nknus (et Hanubius Teuffel; emhnus V) m'a: tradidemnt, quae Petosz‘ris explicavz't et Nechepso et qzme Abram, Orfeus et Critode-m-us edz'demmt [et del. ed. princ.

Venet] ceterz'que cannes hm’us artis scz'z' (Sittl; antisoz' vel antiscia
codd.), perlecta pariter atque collecta et contrarz'z's sententz'arum diversitatz'bus comparata illis perscm'psz'mus libm's etc. Lob. I 363; Tannery Revue philol. XXI 1897, 190; Heeg

Diss. 10. 61; Geffcken Herm. LV 1920, 282.

I. Διοδεκαετηρίδες Suid. S. Ὀ. Κροτωνιάτης (test. ΠΥ. 177) Ὀ. Κροτωνιάτης ἐποποιός, ὃν Πεισιστράτιοι τῶι τυράννωι Ἀσκληπιάδης (se. Myrleanus, V. etiam Heegium 26) φησὶν ἐν τιῦι ἑατωι βιβλίωι
τῶν γραμματικῶν· Διοδεκαετηρίδας (Diels Π3 164, 7 Tzetzam secutus cf. Lob. I 424 s. et Bollium ap. Heegium 70; δεκαετηρίδιε, δεκαετηρίαυ codd. praeter δεκαετηρίας Brux.; Δωδεκαετηρίαν Lamb. cf. Gisekium 102; Heegium 18; F. Bollium Aus der O/ïcn-

bammg Johanm's Στοιχεῖα Ι 79 8.), Ἀργοναυτικά καὶ ἄλλα τινα. Tzetz. Chiliad. XII 144 p.445 Kiessl. (v. supra p. 267) κᾶν συγχωρήσωμεν αὐτοὺς (se. Atlantem et Herculem Metone astrologo antiquiores) μη γράψαι περὶ τούτων, Ὀ. ὃ μέγας, σύγχροιὉς ὑπάρχων <Ηρακλέϊ, γράψας Ἐφημερίδας τε (frr. 271—279) καὶ Δωδεκα<ε>τηρίδας καὶ περὶ ἄλλων ἀκριβῶς, ἐλέγχει τούτους
ψεύστας. Cf. Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies 568 (Gaisford Carminis de agriculturae

II 335,17)’0 δὲ μαθηματικῶς πάντα παρακελεύεται δρᾶν·
οἷον sequuntur frr. 282. 263. 266.

249—250

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΔῼΔ ΕΚΑ ΕΤΗΡΙΔ ΕΣ

269

(Γεωργία) partem Dodecaeterides fuisse iure negth Heeg 19 cf. fr. 282. ‘Num fr. 281 ad Georgiam pertinuerit, ambiguum cf.

Heegium 47. Forsitan spectat ad Dodecaeterides Orphicas Censorin. De die natali 18,6 p. 53, 5 Jahn (v. fr. 250) 0b lioc
in Graecia multae religiones (regiones D) hoc intercallo temporis samma caerimonia colantar, Delphis quoqae ladi qui vocantnr Pythia post annam octavum olim conficiebantur. proxima est hanc magnitadinem quae cocatar dodecaeteris ex annis certenti— bas duodecim. haie anno Ohaldaico nomen est, gaem genethliaci non ιιιῖ sclis lanaeqne cursus sed ιιιῖ observationes alias habent accomoclatam, qaod in eo dicnnt tempestates, frugumqne procentas ac sterilitates, item morbos salubritatesqne circumire.

249. (21) Tzetz. Chiliad. ΧΠ 399 VS. 152 p. 44 K. τιόν Διοδεκα<ε>τηρίὸοον δὲ ἡ καταρχὴ τοιάδε· δεῦρό νυν οὔατά μοι καθαρὰς άκοάς τε πετάσσας κέκλυθι τάξιν ἅπασαν, ὅσην τεκμήρατο Δαὶμων ἔκ τε μιῆς νυκτὸς ἧδ’ ἐξ ἑνὸς ἤματος αὕτως.
Herm. XXXVII 4; Lob. I 416; Giseke 102; Heeg 20. 26 fr. 1.

Δαίμων Εὕχ. πρὸς Mono. 31; Hymn. LXXIII Δαίμονος (cf. XXVII Μητρὸς θεῶν 4ss.; supra fr. 83, infra fr. 255 ὡρίσθη ἀπ’ ἀρχῆς πάμφορον (sive ὑπὸ Δαίμονος sive ὑπὸ παντοκράτορος δημιουργοῦ Heeg 20 n. 2). Cf. Parmenid. fr. 1 vs. 3 (Diels I3 148) et fr. 12 (Diels I3 161) αἱ γάρ στεινότεραι πλῆντο πυρὸς άκρήτοιο, αἱ δ’ ἐπὶ ταῖς νυκτός, μετὰ δὲ φλογὸς ἵεται αἶσα· ἐν δὲ μέσωι τούτων δαίμων ἤ πάντα κυβερνᾶι 011m Pfeifferi commentatione fr. 83 indicata. 250. (249. 250) Censorin. De die natali 18, 11 p. 55, 6 Jahn
est praeterea annns, gaem Aristoteles maximum potins quam magnum appellat, qaem solis et lanae cagaramqne quinqae stellamim orbes conficinnt, cum aal idem signant, ιιὒί qaonclam simal faerant, ana refemlntar: caius anni hiemps summa est cataclysmes, quam nosta'i diluvionem cocant, aestas antem ecpyrosis, qnod est mnndi incendiam. nam lais alternis temporibns mandats tum exignescei‘e tnm exaquescere cidetur. Hanc Aristarclins patavit esse annomim vertentium ΙΙCCOCLXXXIIII, Aretes

Dymhachinus VDLII, Hemclitns (Diels I3 74 n. 13) et Linns XDCCC, Dion XDCCCLXXXIIII, | 56 J31m O. OXX, Cassandmis
tricies seæies centum milimn: alii νενο infinitmn esse nec amqaam in se recerti eæistimamlnt. Plutarch. De def. oracul. 12 p. 415f.

270

ΑΣΤΡοΛ OPIKA

ΛΩΛΕΚΑ ΕΤΗΡΙᾼΕΣ

250—254

(test. nr. 251) καὶ ὃ Κλεόμβροτος (Gerth ΒΕ2 ΧΙ 679 n. 4) “οἷκούω ταῦτ” ἔφη (πολλῶν καὶ ὁρῶ τὴν Στωικὴν ἐκπύρωσιν ὥσπερ τὰ εΗρακλείτου καὶ Ὀρφέως ἐπινεμομένην ἔπη οὕτω καὶ
τά Ἡσιόδου καὶ συνεξάπτουσανῖ1
1 συνεξάπτουσαν Wyttenb.; συνεξαπατουσαν codd.; συνεξαπατῶσαν Ab.

Lob. Π 792; B011 ap. Heegium 70; Geffcken Herm. XLIX 1914, 336 5.; J. Kroll ibidem L 1915,143.

251. Dodecaeteris Orphica (V, V. Heegium Diss. 17) Περὶ τῆς φύσεως τῶν ιβ’ ζωιόὶων καὶ πρὸς τὰ ἐνιαύσιοι καταστήματα
τῶν φυσικῶν ἰδιωμάτων vestigiis dactylicis ornata, e codd.

Vatican. gr. 1290 fol. 69V, Monac. gr. 287 fol. 92V, Mutin. gr. 85
fol. 23‘" edita a Bollio Catalog. cod. astrologorum graecor. V 1, 241.

(Διὸς Κριὸν περιπολεύοντος)1 τὸ [δὲ] ἔτος [ὅπερ αὐτὸς κυριεύσει]2 ὑπάρχει πολεμικὸν ἄπ’ οἷρχῆς, πάμφορον πάνυ, παντοίας τροφοὶς ἒπιφέρον· πτώσεις δὲ ἄνθ’ρίόπων·3 καὶ τετριὲποδα θοὶλψουσι πάντα.4
1 add. Heeg‘. 2 uncis inclus. idem. Eadem vel similia addidit aut

uncis inclusit Heeg etiam in sequentibus frag'mentis. 3 πάνυ πάμφορον..., παντοίας δὲ τροφᾶς ἐπάγει... πτώσεις δ’ ἀνθρώπων temptat idem. 4 (οἶνος
χρηστός> add. post πάντα idem afferens Geopon. I 12 p. 22, 16 Beckh (Oder

Rhez'n. llIus. LXV 1890, 70 et Diels II8 128 n. 8) ὁ δὲ Δημόκριτος λέγει τὸν οἶνον χρηστὸν καὶ παράμονον εἶναι, εὔθετον δὲ εἶναι τό ἔτος πρὸς μόνην ἀμπέλων φυτείαν. B011 Sphaem 330 5.; Heeg 17. 21. 24. 26 fr. 2.

252. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Ταῦρον περιπολεύοντος) τὸ [όὲ]θέτος [ὅπερ αὐτὸς κυριεύσει] κατόμβρι,ιιόν1 ἐστιν ἄπ’ ἀρχῆς καὶ τὰ ὄψιμα τότε μᾶλλον οἴσουσι καρπόν.
1 καθόμβριμον codd. Heeg 27 'fr. 3.

253. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Διδύμους περι-

πολεύοντος) τὸ [δὲ] ἔτος [οὗπερ αὕτό 1 ἕξει τὴν κυριότητα]
μόνος σῖτος γένηται· αὐχμηρὸς δὲ καιρὸς καὶ τά σπέρματα κατακαύσει· ἄμπελος καὶ συκῆ ἀνθέξεται καρπιῦν.2 1 οὗπερ αὐτό i. e. τό δωδεκατημόριον B011; ὅπερ αὐτὸς codd. πῶν Boll; καρπόν codd. Heeg 27 fr. 4. 2 καρ·

254. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Καρκίνου περιπολεύοντος) τὸ [δὲ] ἔτος [αὐτοῦ] τετράποδα οὔποτε θ·οἱλψουσι’ πενταμηνιαϊος ὑ χειμών κρατήσει τὸ μῆκος· πτοόσεις δὲ· καὶ

254—258

ΑΣΤΡοΛοΓΙΚΑ

ΛΩΑΕΚΑΕΤΗΡΙΔΕΣ

271

λοιμός, τετραπόδων πλῆθος ὄλλυται· καὶ τὸ τῶν Διδύμων 1

ἔτος Καρκίνος2 καταπίνει.
1 (ὄληται τοῦ Διδύμου Mon. 2 Καρκίνος καταπίνει B011 citans Geopon. I 12,16 p. 23,24 Beckh de anno Geminorum ἄμεινον δὲ καρπούς ἀποθέσθαι
διὰ τὴν ἐν τῶι έρχομένωι ἔτει ἐσομένην ἀφορίαν (cf. Ârchz’v Religionsw. XII 1909, 150); καρκίνον καταπίει codd.

Heeg 27 fr. 5.

255. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Λέοντα περιπολεύοντος) τὸ [δὲ] ἔτος [αὐτοῦ, ὅπερ κυριεύσει] ὡρίσθη ἄπ’ ἀρχῆς πάμφορον (cf. ἃᾶ fr. 249)‘πλουτήσει έν οἴνωι καὶ έλαίωι παντί, ἄλλα τῶν θηρίων τότε ἐπάνοδος ἔσται· βορὰ τετραπόδων· βροτοῖς δὲ μῆνες ἐρίδων·1 ἐλαίας ὁ καρπὸς ὀλεῖται· συκῆ καρποφορεῖ· καὶ ἄμπελος εκβλύσει τὲν οἶνον.
1 ἐρίδων Βο11; ἐρήδουν codd.; μῆνες δὲ βροτοῖς ἐρίδων <πλέοι> temptat Heeg.

Heeg 27 fr. 6.

256. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Παρθένον περιπολεύοντος) τὸ [δὲ αὐτῆς] ἔτος λοιμοῦ ὑπάρχει ποιητικόν, (βοῶν δὲ μάλιστα ·>1 ἀνθρώπων στενιόσεις· τετραπόδων βρώματα λήψει· καὶ κεραυνοβόλοιῖ νεφέλαι τα σπέρματα κατακαύσουσι·3 πτώσεις δὲ ἀνθρώπων ἐπικοίνως τρεῖς

ἐπὶ δύο.
1 <βοῶν δὲ μάλιστα) suppl. Heeg. 2 κεραυνοβόλαι codd. 3 κατακαύσει codd.; ἠδὲ κεραυνοβόλοι νεφέλαι (κατά καρπὸν) ἔκαυσαν. πτώσεις δ’ ἀνθρώπων ἐπικοίνως (ἐπικενεῖς codd.) τρεῖς ἐπὶ δοιάς temptat Heeg. Heeg 28 fr. 7. 257. (14. 189) Tzetz. Exeges. in Iliad. 26, 1 Herm. καὶ

μαθητὴν δὲ αὐτόν (se. τὸν (Όμηρον) φημι μᾶλλον Ὀρφέως εἶναι ἢ Προναπίδου· εὑρίσκω γὰρ αὐτὸν ἑὲ μέν τινα τῶν Ὀρφέως ἐπῶν καθ’ ὁλοκληρίαν πρὸς τήν αὐτοῦ μετοχετεύσαντα ποίησιν, ἕτερα δὲ πάλιν καθ’ ἡμίσειαν παρασπάσαντα, ἔστι δ’ ἂ καὶ μεταφράσαντα ἢ καὶ ιῖλληνάλλως μεταστρέψαντα ποίησιν ως
τὸ sequitur fr. 268 καὶ τό· ἕκτον ἔτος· τὸ μὲν οὔτις έπέφρασεν1 οὐδ’ ἐνόησεν 1 ἐπεφράσατ’ Mullach. Herm. p. 511 n. 33; Lob. I 554; Heeg 23. 28 fr. 7.

258. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Ζυγόν περιπολεύοντος [τὸ δὲ ἔτος, ὅπερ αὐτὸς κυριεύσει] βοοῖν τότε οἷνᾶ-

272

ΑΣΤΡΟΛΟΙἾΚΑ

ΔῼΔΕΚΑ ΕΤΗΡΙΔ ΕΣ

258—262

στασις ἔσται· τετράποδα θάλψουσι· βροτοῖς ἐπὶ γῆς κομήεντα πάμφορα.
’3

Heeg 28 fr. 8.

.

'

259. Dodecaetel‘is V (cf. fr. 251) (Διὸς Σκορπίον περιπολεύοντος) [τὸ’δὲ ἔτος, ὅπερ αὐτὸς κυριεύσει] σῖτος καὶ ἔλαιον γίνεται· τὰ δ’ ἄλλα πάντα οὔποτε θάλψουσι· δρύες καρποφορήσουσι· τοῖς α’κιίρποις <......>ι βρώματα
δοῦναι
1 Lacunam indicavit Heeg.

Heeg 25. 28 fr. 9.

260. Dodecaetel‘is V (Cf. fr. 251) (Διὸς Τοξότην περιπολεύοντος) [τὸ δὲ ἔτος, ὅπερ αὐτὸς κυριεύσει] πολεμικόν ἐστιν ἄπ’ αρχῆς· καὶ ἐν ἡμέραις θερισμοῦ τοὶ ἅρματα πάντα πεσεῖται· καὶ τῆς εὐθηνίας τὸν καρπὸν λοιμὸς ὑποτάσσει.
Heeg 28 fr. 10. Cf. Palchi Περὶ τῶν ιβ’ ςωιδίων καὶ τῶν δ’ καιρῶν ap. Bollium Catalog. V 1, 177, 24 τὸ δὲ ἔτος τοῦτο (se. Τοξότου)

οὔτε πρὸς φυτείαν οὔτε πρὸς θεραπείαν (ἐπιτήδειον inser. B011)f ε’κλείψουσι δὲ ἐν αύτῶι καὶ πηγαί. Vide Bollii adnotationem. 261. (22) Tzetz. Exeges. in Iliad. 127, 4 Herm. ὁ παλαιὸς γόρ Ὀ., εἶφ’ οὗπερ ὁ ἐμὸς χρυσοῦς Ὅμηρος ὥς ιῖνθεμουργὸς μέλισσα πολλὰ (Abel; Ὅμηρος πολλὰ οἷνθεμουργὸν μέλισσα-ν Herm.) ἄνθη ἐπῶν οἷπεδρέψατο, ἐν ταῖς ἑαυτοῦ Δωδεκαετηρίσιν ού νήδυμόν φησιν, ἄλλα ἥδυμον (0d. ν 79 ἥδυμος ὕπνος) λέγων οὑτωσί· ὦδε γὰρ ἄν μίμνοι καθαρός τε <καὶ>1 ἔμπεδος2 οἶνος ἥδυμος εὐώδης τε· καλὸν δ’ ἔτος ἐστὶ φυτείηι.3
1 add. Lob. 2 ἔμπεδος Koechly Opusc. phil. I 237; ἔμπλεος codd.
3 φυτείη codd.; φυτείης error Hermanni.

Herm. 512 n. 34; Lob. I 424; B011 Sphaem 330 n. 1; Heeg 21.

29 fr. 10. Cf. fr. 251 n. 4. 262. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) (Διὸς Λίγοκέρωτα περιπολεύοντος) [τὸ δὲ ἔτος, ὅπερ κρατήσει] ἡ γῆ οἶνον οἴσει ὥς ὕδωρ· καὶ τα πρωτογενῆ τῆς γῆς τότε οἴσουσι καρπόν, ὄψιμον δὲ καρπόν· γαῖαν μήποτε μείξηις·1 κερα-υνοβόλος2 δὲ ὀμίχλη τα πάντα μαρανεῖ· καὶ τὸ κρύος τῆς πάχνης ὀλέσει
καρπούς 1 μίξηις Heeg; μίξεις codd. Heeg 29 fr. 11. 2 κεραυνοβόλος B011; κεραυνοβόλως codd.

263—268

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΔῼΔΕΚΑ ΕΤΗΡΙΔ ΕΣ

273

263. (12) Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies 568 (Gaisford ΙΙ 335, 17). Cf. supra p.268. Ὀ. δὲ μαθηματικῶς πάντα παρακελεύεται δρᾶν· οἷον... V. ad fr. 282, ubi sequitur Διὸς (Ῡὸροχόον περιπολεῦοντος μὴ πλεύσηις· χαλεπή γὰρ τότε λίαν ἐστὶν ἡ θάλασσα.
Lob. I 424; Heeg 29 fr. 12.

264. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) τὸ [d’ αὐτοῦ] ἔτος (Ἥλιος καύσωνι ῥίψει·1 αὐχμηρὸς γάρ καιρὸς γένηται· καὶ τὰ σπέρματα πάντα μαρανεῖ· λοιμὸς γὰρ γένηται μέγας εἰς πάντα.
1 an <ἀστάχυας> καύσωνι ῥίψειὲ Heeg. Heeg 29 fr. 12.

265. Dodecaeteris V (cf. fr. 251) τὸ [δὲ] ἔτος [ὅπερ οἱ Ἰχθύες κυριεύσουσιν] εὖ μάλα τὰ πάντα ἀναπληροῦσιν.
Heeg 29 fr. 13.

266. (12) Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies 568 (Gaisford II 335, 21-) τοῦ αὐτοῦ Διὸς ἒν Ἰχθύσιν ὄντος καλὸν γάμους
ποιεῖν. Heeg 29 fr. 13. _ 267. (23) Schol. Lycophr. 523 p. 189,1053. Sch. κοίρανος

γὰρ ὁ δικτάτωρ1 λέγεται, τύραννος δὲ ὁ βίαιος μόναρχος, βασιλεὺς δὲ ὁ ἐννόμως καὶ δικαίως κρατῶν. δείκνυσι δὲ καὶ Ὀ. τὴν τούτων διαφορὰν οὑτωσὶ λέγων ἐν ταῖς Δωδεκαετηρὶσιν’ ἔστιῖ δ’ αὖ τις3 ανὴρ ἢ κοίρανος ἠὲ τύραννος
_ ἢ βασιλεύς, ὃς τῆμος ἐς οὐρανὸν ὶξεται αἰπύν. 1 διατάκτωρ priores. 2 ἔσται ΙΙ class. codd. Tzetz. 3 αὖτις Lob.;

οὖτος Koechly Opusc. philol. I 237.

Lob. I 425; Heeg 22. 30 fr.14; J. Kroll ταινία des Herm.
Trismeg. 322. Ad vs. 2 cf. Empedocl. Καθαρμοὶ fr. 146 (I3 278, 4 Diels) εἷς δὲ τέλος μάντεις τε καὶ ὑμνοπόλοι καὶ ἰητροὶ καὶ πρόμοι

ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισι πέλονται,
τιμῆισι φέριστοι.

ἔνθεν οἷναβλαστοῦσι θεοὶ
_

268. (14) Tzetz. Exeges. in Iliad. 26, 2 Herm. εὑρίσκω γὰρ αὐτὸν... (V. Îr. 257) οὸς τό·’ σηκάζειν πυρούς1 τε καὶ ἀστάχυας κατ’ ἅλωάς ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανθή <Δη>μήτηρ2 κρίνηι ἐπειγομένων ἀνέμων καρπόν τε καὶ ἄχνας.
1 πυρούς codd.; πυρσούς error Herm. in Orph. 2 <Δη>μήτηρ Lob. Herm. Orph. 511 n. 33; Lob. I 423; Heeg 30 fr. 15.

Orphie. c011. Kern.

13

274

ΑΩΛ EKA ETHPIA ΕΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔ ΕΣ

269—270

269. (15) Tzetz. Exeg'es. in Iliad. 26, 20 Herm. post fr. 193 (V. fr. 257, ubi Tzetzae verba Orphei sententias introducentia

inveniuntur) allatum καὶ τό· “σμήνεα δ’ ἐργάζοιο1 μελισσάων ιῖδινῑίων
1 ἐργάζοιο Lob.; ἐργάζευ cod.; εἰργάζοντο Mullach. Herm. 511 n. 33; Lob. I 423.

270. (16) Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies 502 (Gaisford ΙΙ 308, 23) τά δὲ· ἔπη ἐκ τίόν Ὀρφέως μετεβλήθη· φησὶ γάρ Ὀρφεύς· _
πολλαὶ δ’ οὐρανόθεν καὶ ἐπαρτέες ἐκ νεφελάων

τῆμος ἐπόρνυυται φφγγοῖς καὶ δένδρεσιν ἄλλοις
οὔρεσί τε σκοπέλοις τε καὶ ἀνθρώποιςι ἐριθῦμοις

πηγυλίδες καὶ ἔσονται ιῖμειδέες’ αἵδε γοίρῖ ὅντως 5 τρύξουσιν3 καὶ θῆρας ἐν οὔρεσιν· οὐδέ τις ἀνδρῶν προβλώσκειν μεγάρων δύναται κατοὲ γυῖα δαμασθεὶς ψύχεϊ λευγαλέωι· πάχνηι δ’ ὕπο γαῖα μέμυκε.
1 ἀνθρώποις Heinsius; ἀνθρώπων codd. 2 αἱ δὲ γάρ θοιῖιῖ. 3 τρύξουσιν vel τρύζουσιν codd.; τρύουσιν Heinsius. Herm. XXXI; Lob. I 423; Heeg 22. 30 fr. 16. Orphicus imitari Videtur Hesiodi Op. et Dies 504

μῆνα δὲ Ληναιῶνα, κάκ’ ἤματα, βουδόρα πάντα, 505 τοῦτον ἀλεύασθαι, καὶ πηγάδας, αἵ τ’ ἐπὶ γαῖαν
πνεύσαντος Βορέαο δυσηλεγέες τελέθουσιν,

ὅς τε διὰ Θρήικης ἱπποτρόφου εὗρέῖ πόντιοι
ἐμπνεύσας ὤρινε· μέμυκε δὲ γαΐα καὶ ὕλη

κτλ.

ΙΙ. Ἐφημερίδες
Huius carminis astrologici titulus sol'um traditus est ter

a Tzetza Chiliad. XII 399 vs. 146 (cf. supra p. 268), in Prolegomenis ad Hesiodi Op. et Dies 18 (ΙΙ 21 Gaisf.) fr. 271, ad
Aristophan. Nub. 1178 (fr. 279). Al‘gumentum leviter indicat

Procl. ad Hesîod. Op. et Dies 763 (Gaisf. ΙΙ 414, 29): αἱ περὶ τῆς τῶν ἡμερῶν ἐκλογῆς καὶ ἄπεκλογῆς παραινέσεις έχουσι μὲν τὰς ἄρχας ἐκ τῶν παρατηρήσεων, ἄλλαι δὲ παρ’
ἄλλοις ἐκράτησαν, ἐπεὶ καὶ παρ’ Ὀρφεῖ τινες αὐτῶν διακρίσεις καὶ ἐν τοῖς Ἀθηναίων πατρίοις (sc. Philochori et Amphoteri

ΑΣΤΡΟΔΟΓΙΚΑ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

275

cf. ad VS. 808 Gaisf. ΙΙ 441, 17) διωρίσθησαν, καὶ αἱ μὲν ἅγαθαί τινες, αἱ δὲ φαῦλαι, μέσαι δέ τινες εἶναι. καὶ οὔχ ὅλας ἡμέρας μόνον ὖπέλαβόν τινες εὐκαιρίαν ἔχειν πρὸς καταρχιίς τινων πράξεων, ἄλλα καὶ μόρια τῆς ἡμέρας, ὁτὲ μὲν τα ἑωθινά ἐπαινοῦντες, ὁτὲ δὲ τιὲ Ι 415 Gai“περὶ δείλην ὀψίαν, ὅπου δὲ καὶ τοῖς μὲν θεοῖς οἰκεῖα τὰ πρὸς μεσημβρίαν εἰρήκασιν, ἥρωσι δὲ τὰ μετᾶ μεσημβρίαν (Lob. I 411; fr. 24 Ab.). Similiter Procl. ad VS. 822 αἵδε μὲν ἡμέραι εἰσὶν ἐπιχθονίοις μέγ’ ὄνειαρ, αἱ δ’ ἄλλαι μετάδουποι, ἅκήριοι, οὔ τι φέρουσαι. ἄλλος δ’ οἷλλοίην αἰνεῖ, παῦροι δὲ ἴσασιν. ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε μήτηρ (Gaisf. ΙΙ 445,18) καὶ γάρ Ὀ. εἷπε περὶ τῶν ἡμερῶν τούτων, ἄλλας ἐπαινῶν καὶ ἄλλας ἕκβάλλων; καὶ Ἀθηναῖοι κατα τήν παρατήρησιν ἴδια περὶ αὐτῶν ἐδόξασαν. Cf. Moschopul.
ad vs. 822 (Gaisf. ΙΙ 446, 20; Lob. I 413). διδασκαλίαν νῦν Tzetzes ad eun-

dem versum (Gaisf. ΙΙ 445, 27) συμπερανας τήν τῶν ἡμερῶν
έπιλογικιῦι κεφαλαίωι ἕπαναληπτικιός λέγει

(se. ἹῙσίοδος)· αἵδε μὲν ἡμέραι ἅνύσιμοι, αἱ δὲ λοιπαὶ ἄποφράδες· ἄλλος ô" ἄλλην αἰνεῖ. τοῦτο δέ φησιν, ὅτι Ὀ. ἄλλας παραδίδωσιν, ἑτέρας δὲ ὁ Μελάμπους. ὀλίγοι δὲ γινώσκουσι τὸ ἀληθές· ἡ γὰρ ἡμέρα ὁτὲ μὲν συνεργεῖ καί ἐστι μήτηρ, ὁτὲ δὲ ἐναντιοῦται καὶ δοκεῖ μητρυιά (Lob. I 429; fr. 24 Ab.). Melampodis Μέθοδος περὶ τῶν τῆς Σελήνης προγνώσεων invenitur in Catalogo cod. astrolog. IV 110; cf. Heegium 33 n. 5. Proclus Plutarchum sequi videtur: Reitzenstein Nachr. Goett. Ges.

W688. 1906, 40. Cf. Vatic. gl‘.’ 1056 Ἐκλογαὶ τῶν ἡμερῶν ιῖπό τῶν τῆς Σελήνης μονῶν et Αἱ ἀπὸ τῶν ζωιὸίων ἐκλογαί et Αἱ έκλογαὶ τῶν ἡμερῶν ἐκ τοῦ εἶναι τήν Σελήνην εἰς ἕκαστον τῶν δώδεκα ζωιδίων, ἥτις ἐκλογή ἐστι παὶ πλατυτέρα (Catalog. cod.
astrolog. graecor. V 3 p. 90 ss.; Heeg Diss. 33. 71). Aetatem Alexandrinam sapere hanc poesin Orphicam censuit idem 39. 45.

Cf. etiam Iuven'al. ΙΙ Sat. VI 569 hae tamen ignorant quid sidns
triste minet/w Saturni, quo laeta Venus se profemt astro, qu'is mensz‘s damnés, qnae dentur tempom lucro: illius oceursus etz‘am νὶέανε memento, in catins manibus cen pz‘ngm'a sucz'na tritas cernz‘s Ephemem‘das, quae nullum consnlz't et z‘am consulitur, quae castm νὶνο patriamgue patente non ibit pariter numerz's revoeata Thrasyllz'. ad primum lapidem νεοίανὶ 0mn placet, hora sumz'tur ex libro; si prurit frietus ocellz' angulus, inspeeta genesz‘collym‘a posait et Ammian. Marcellin. XXVIII 4, 24

(ΙΙ 472, 6 Clark) multz'... nec lavam‘arbitrantw se cautius
18*

276

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

271-273

passe, antequam Ephemeride scrmmlose siscz'tavta didicerint, ubz’ sit verbz' gratia signum Μενοιινίί, νεῖ quotam ccmcm' sideris parfem polum discurrens obtineat luna.

27]. (25) Ioann. Tzetz. Prol. ad Hesiod. 18 (Gaisf. Π 21, 6) καὶ τῶν μὲν Ἔργων Ὀρφέως οὕτως (V. fr. 280) ἐστὶν ἦ ιῖρχή. αἱ δὲ ([Ιμέραι, ἤτοι αἱ Ἐφημερίδες αὕτοῦ ἄρχονται οὕτως· πάντ’ ἐδάης,,Μουσαϊε θεοφραδές. εἰ δέ σ’ ιῖνοόγει θυμὸς ἐπωνυμίας Μήνης κατὰ μοῖραν οἰκοῦσαι,1 ῥεῖά τοι ἐξερέω. σύ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῆισιν, οἳῆΙν τάξιν ἔχοντα κυρεῖ. μάλα γὰρ χρέος ἐστὶν 5 ἴδμεναι, (ὃς αὕτη παρέχει κλέος ἄντυγι μηνός.
Tres priores versus habet Tzetzes etiam Chiliad. XII 399 vs. 149 p. 445 Κ. 1 οἰκοῦσαι Prol. Hesiod.; οἷεζσαι Chiliad.

Lob. Ι 414; Heeg 36.

Ad Musaei allocutionem cf. test. m‘. 168.
272. Cod. Monacensis gr. 287 fol. 19v (B011 Catalogus

cod. astrolog. VII 101). Cf. VII 12 Il. 7. Περὶ τῶν τῆς Σελήνης ἡμερῶν. (Πσιόδοο (fol. 20) εὔχρησται τῆς Σελήνης ἡμέραι αὗται· δ’ ζ’ η’ θ’ ια’ ιβ’ [ις’] ιζ’ [ιη’] ιθ’ κ’ κζ’ λ’. Ὀρφέως· πεφωτισμέναι καὶ εὕχρησται τῆς Σελήνης αὗται· [α’] β’ γ’ ζ’ θ’ ια’
ιγ’ ιδ’ ις’ [ιζ’] ιθ·’ κ’ κγ’ κς’ κη’. ἐν ταύταις, (ὅς φησιν Ὀρφεύς

καὶ (Ησίοδος, ἅπασα ἀρχή εὐθετεῖ · καὶ χρή ἀφορᾶν καὶ πρὸς τοὶ σχήματα τῆς Σελήνης καὶ τοὺς τύπους αὐτῆς καὶ τοῖς συναφείας
καὶ τας οἷπορροίαςι καὶ τούς καλοποιούς τῶν οἷστέρων καὶ τοὺς

συλληπτικούς.
Unci Heegii sunt. 1 ἀπορροίας B011; ἀπορίας cod.

Heeg 44. 71.

’

.

Cf. Hesiodi Op. et Dies 765 ss. Ad πεφωτισμέναι cf. quae Heeg Diss. 71 edidit e cod. Vatic. gr. 952 fol. 168v Αιήγησις Πυθαγόρου περὶ πεφωτισμένων ἡμερῶν τῆς Σελήνης καὶ οἷφωτίστων. ·

273. (29) Pr‘ocl. ad Hesiod. Op. et Dies 767 (Gaisf. Π 419,16),
quem exscripsit Eustathius V. Lob. I 412, ἡ μὲν οὖν πρώτη, η’ καὶ ἕνη ῥηθεΐσα οὖς ἀρχὴ θεῖόν ἐστι· καὶ γὰρ,πᾶσαν ἀρχήν φησι Πλάτων (Phaedl‘. 245d) εἶναι θείαν, καὶ γενέθλιος afin/1 καλεῖται τοῦ μηνός· καὶ ὁ μὴν ἐν αὐτῆι παρ’ Ὀρφεῖ,προσαγορεύεται μονόκερως μόσχος· ἁπλοῖς μὲν γὰρ ὁ μην ὠς γενέσεως ἐργάτης λέγεται βοῦς, οἷς δὲ,πρώτην ἔχων τότε τῆς οἰκείας οὕσίας τήν ἴκφυσινῖ μόσχος, καὶ διὰ τὸ μοναδικόν

273 —- 274

ΑΣ TPOA 01’1KA

Ε(PH MΕΡΙΔΕΣ

277

μονόκερως. Idem testatur Ioann. Protospathar. ad eundem versum

(Gaisf. ΙΙ 451, 27) ὁ δὲ μὴν παρ’ Ὀρφεῖ μόσχος μονόκερως ὀνομάζεται καὶ μόσχος μὲν (ὃς πρώτην ἔχων τῆι νέαι τῆν ἔκφυσιν, μονόκερως δὲ διὰ τὸ μοναδικόν αὐτοῦ.
1 αὐτοῦ Gaisford; αὕτη Ab., Heeg. 2 Cf. Protospatharium. ἔκφυσιν etiam cod. Rhedig., Herm. Schultz Abhdlg. Goett. Gcs. Wz'ss. XII 1910

nr. 4 p. 6; ἔκφασιν vulgo. Lob. I 412; Heeg 37, qui iure papyrum Mimaut affert (cf. Reitzenstein Poimandres 147. 257).

Hymn. IX Σελήνης VS. 2 ταυρόκερως Μήνη, VS. 9 κερασφόρε, Maxim. Περὶ καταρχιῦν 50 κεραῆς ταυροόπιδος ἄργέτιν αἴγλην, 537 κερασφόρος ἅργέτα Μήνη. Forsitan huc pertinent etiam, quae de Lunae nominibus ex Epigenis Περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως libro Clemens Alex. Strom. V 8, 49, 3 (fr. 33) exposuit; cf. Heegium 38. Ad μοναδικόν Vide Dieterichii Abraæas 47.

274. (26) Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies 763 (Gaisf. ΙΙ 416, 13)
κατάρχεται γοῦν (se. cIlm’oôog) καί φησιν ὁποία τούτων ποίωι

τῶν ἔργων καθέστηκε χρήσιμος, κᾶν δεινῶς (δειλῶςῗ) καὶ συγκεχυμένως καὶ κακοζήλως, ἔτι δὲ καὶ ψευδῶς καὶ οὐχ, ὥσπερ ὁ μέγας Ὀ. διδασκαλικῶς τε καὶ τεταγμένως καὶ κατ’ εὐκρί-

νειαν καὶ τὸ πλέον τεχνικωτέρως καὶ ἀληθοῦς. ἐκεῖνος μὲν γοῖρ οὕτω φησί· πρῶτονι μὲν προότωι ἐνὶ ἤματι φαίνεται Ἄρης, Μήνη τ’ εἰς’Ἀρηνῖ ἐπιτέλλεται· ἴσχεο δ’ ἔργων.

αὐτὰρ ἐπὴν τρίτον ἦμαρ ἀπόπροθεν ἠελίοιο,. πᾶσιν ἐπιχθονίοισι φυτοσπόρου αἰτίη ἀλκῆς. τετράδι δ’ αὐξομένη πολυφεγγέα λαμπάδα τείνει. καὶ καθεξῆς πέντε ἓξ ἑπτά μέχρι τῆς τριακοστῆς· οὗτος δὲ (se. εΗσίοδος) τριακοστὴν λέγει ἔννην. _
1 πρῶτα EFH. 2 Μήνη τ’ εἰς’Ἀρην Heeg; Μήνη δ’ εἰς τ’ Ἄρην Ε; ὥστ’ ἄρρην FH; φαίνετ’ ἄραίη (ἄωρος Heeg 41) μήνη, ὅτ’ εἷς’Ἄρην Lob.

Herm. XLI;

Lob. I 419. 428 (J. Scaligeri tentamina);

Heeg 40. De Martis die natali vs. 1 indicato Heeg 43. Ad vs. 6 cf. Cleostrati Tenedii poetae astrologici fr. 1 ap. Dielesium H3 197

ἄλλ’ ὁπόταν τρίτον ἦμαρ ἐπ’ ὀγδώκοντα μένηισι, Breithaupt De

278

ΑΣΤΡΟΔΟΓΙΚΑ

ΕΦΠΜΕΡΙΔΕΣ

275—277

Parmenisco Grammatico (Στοιχεῖα IV) 31. Ex Selenodromiis Catalog astrol. ΙΙΙ 32 et IV 142 affert quasdamz similitudiues Heeg 41. 275. Tzetz. Exeges. in Iliad. 26, 16 Herm. Praeeunt verba initio fr. 257 exscripta; tum post fr. 48 allatum sequitur

ἕκτηι ἐν ἤριγενεῖ ῥοδοδακτύλωι άργυροπέζηι1
1 ἕκτη ἐνήριγεν εἷροδοδακτύλω ἁργυροπέζη codd.; em. Lob. Herm. 511 n. 33; Lob. I 597.

‘276. (148) Ioa. Lyd. De mens. ΙΙ 12 p. 33, 8 W. cf. Fl'. Boertzler Philolog. LXXVII (N. F. XXXI) 1921, 370 οἵ γε μὴν Πυθαγόρειοι τῶι ἡγεμόνι τοῦ παντὸς τὴν ἑβδόμην άνατίθενται, τουτέστι τῶι ἑνί, καὶ μάρτυς1 Ὀ.2 λέγων οὕτως· ἑβδόμη, ἣν ἐφίλησεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων. Cf. Procl. in Tim. 34a (ΙΙ 95, 4 Diehl) διά τοῦτο καὶ ὁ περικόσμιος νοῦς μοναδικός τε καὶ ἑβδομαδικός ἐστιν, ὥς φησιν Ὀρφεύς.
1 μάρτυς om. codd. rec. Barber. et Planud. 2 ὀ ὀρφεύς S. Lob. I 428; Diels Festschr. Gomperz 12; Heeg 43; Roscher Βία hz'ppokmt. δ’οήνῆιέ νον. ἄεν Siebenzahl. Ber. Sacchs. Akad. 1919 n. 5 pÈÏZ10d. Catalog. fr. 116 RZ.3 (1913) Ἰλέα, τόν ῥ’ ἐφίλησε ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων.

277. (27) Procl. ad Hesiod. Op. et Dies 804 (Graisf. ΙΙ 440, 8) εἰ δέ, ὥς φησιν Ὀρφεύς, τῆι Ἄτηι άνεῖται ἡ ἑπτακαιδεκάτη καὶ διὰ τοῦτο τῆι τε τομῆι τῆς ὕλης ἐστὶν οἰκεία καὶ τῆι τοῦ καρποῦ γυμνώσει τῶν περικαρπίων, ὁ (Heeg] καὶ Gaisf.) cHôc'oôbg (VS. 805) οὐκ άμούσιος τούτοις τοῖς ἔργοις άνῆκε τήν ἡμέραν.
Lob. Ι 413; Heeg 42. ' In Selenodromio Catalog. astr. ΙΙΙ 36, 12 ss. dies septimus

et decimus ita significatur: ἡμέρα ιζ’ (τῆς) σελήνης. (Ύπνος καὶ Θάνατος (ὕπνοι καὶ θάνατοι cod. Mediol.) ἐγεννήθησαν· Σόδομα καὶ Γόμορρα κατεστράφησαν. αὕτη ἡμέρα χαλεπὴ καὶ ἐπικίνδυνός ἐστιν· εἰς ὁδὸν μή ἐξέλθηις, εἰς πρᾶγμα μὴ ἐπιχειρήσηις (ἐπιχειρήσεις cod.). ταύτηι τῆι ἡμέραι φυλάττου άπὸ παντὸς πράγματος. ὁ φυγών καὶ τὸ ἀπολλύμενον κρατηθήσεται. τὰ γεννώμενα ἐπίνοσα καὶ δύστυχα καὶ ἐπικίνδυνοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἔσονται. ὁ εἷρξάμενος νοσεῖν ταχέως τελευτήσει. ἐὰν δέ τις ὄνειρον ἴδηι, γίνεται τῆι αὕτῆι ἡμέραι καὶ ἄφθονον τηρηθή-

277—279

v

ΕΦΗΜΕΡΙΛΕΣ

ΓΕΩΡΓῙΑ

279

σεται, μέντοι γε χαλεπόν ἐστι καὶ εἰς ἄλλον ἀποβήσεται.

Ad

Procli verba cf. etiam Verg. Georg. I 284 septima post decz'mam

felix et ponere vitem et prensos domz'tare ὒονοε et ῖίοία telae addere. 278. (28) Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies 765 (Gaisf. ΙΙ 418, 8) καὶ τὴν τριακοστὴν δὲ ἡμέραν οὗτος ἀγαθήν λέγει, ἤν Ὀ. φαύλην πᾶσιν ἔργοις φησί, δοσοληψίαις δὲ μόναις ἐσθλήνλ
1 δυσοληψίαις μόνον ἐστιν αἷσθλή Trinc.; δυσοληψίας Heins.; δοσιληψίαις Lob.

Lob. Ι 419; Heeg 43.

Catalog. astrol. ΙΙΙ 39, 18 ss. ἡμέρα λ’ (τῆς σελήνης> Πλοῦτος καὶ Τύχη ἐγεννήθη.... αὕτη ἡμέρα ἀποπληροφορημένη ἐστὶν εἰς πάντα· ἀγοράσαι, πωλῆσαι, σπείρειν, φυτεύειν, κλαδεύειν, δούλους καὶ ζῶια καὶ βόας κτήσασθαι, παῖδας εἰς μαθησίαν παραδιδεῖν κτλ. et 1V 145, 485. τὸ ἥμισυ καὶ γ’, ἥτις λέγεται λ’ ἡμέρα, παρά τριῶν οὸριῦν κοινωνεῖ τῶι (Ηλίωι, ἥτις λέγεται σύνοδος· καὶ αὕτη καλὴ σπείρειν, θερίζειν, ὁδεύειν, πωλεῖν, ἀγοράζειν, γάμους ποιεῖν· ὁ γεννηθεὶς εὐτυχής, ἦ δὲ γυνὴ πονηροί, θυμώδης, ἄστοργος τῶι ἀνδρί.
279. Tzetz. in Aristophan. Nub. 1178 ed. ab H. Keilio

Rhez'n. Mus. VI 1848, 617; Nauck Lexicon Vindobonense (Petro-' poli 1867) 249, 9 ἔνην (ἔνη cod.), ὥς πάλιν πρώτην μονάδα, νέαν ὥς ἀρχηγὸν ἑτέρου κύκλου οὖσαν· οὕνεκεν ὀλλυμένη περ ἀέλπτως γίνεται αὖτις, (ὃς Ὀ. ἐνΈφημερίσι φησίν.

ΙΙΙ. Γεωργὶα

Carmen Orphicum, cui 'nomen Γεωργὶα inscriptum erat,
extitisse excepte Lascare Proleg. in Orph. in Marm. Taurin. I 98, qui Ιέωργικά habet (test. nr. 225; cf. A. Baumstark Philol. LIII (N. F. VII) 1894, 687; Heegium Diss. 50) unus Tzetzes pluribus locis testis est. Maximi momenti sunt, quae initio commentarii

ad Hesiodum 17 (Gaisf. Π 19, 19) profitetur Ἡσιόδου Ἔργα καὶ (Ημέραι τὸ βιβλίον ἐπιγέγραπται, ἤτοι διδασκαλία γεωργίας καὶ
ἡμεροῦν, καθ’ ἂς δεῖ τόδε καὶ τόδε ποιεῖν. οὕτω δε ἐπιγέγρα-

πται πρός ἀντιόιαστολὴν τῶν ἑτέρων Ι 2° Gaisf' αὐτοῦ πεντεκαίδεκα βίβλων Ἀσπίδος Θεογονίας Ἥρωογονίας, Γυναικῶν κατα-

280

ΑΣΤΡοΛοΓΙΚΑ

ΓΕῼΡΓΙΑ

’

279—281

λόγου καὶ λοιπῶν ἁπασῶν· ἔτι δὲ καὶπρὸς οἷντιὸιαστολήν τῶν τοῦ μεγάλου Ὀρφέως’Ἐργων καὶ εΠμεροόν, οὖν Ἔργων Ὀρφέως ἤτοι τοῦ Περὶ Γεωργίας οὕτως ἐστὶν ἡ ἀρχή· fr. 280; Lob. I 414, qui seclusit cum Gaisfordio Ἔργων Ὀρφέως ἤτοι
τοῦ περὶ Γεωργίας, Heeg 49. Totus Tzetzae locus depravatus

esse videtur. An τῶν ἑτέρων-οἷντιδιαστολὴν glossema? Orphea μαθηματικῶς res agrarias exposuisse (οἷον Σελήνης τρεχούσης περὶ Παρθένον πάντα φυτεύειν πλὴν μόνων ἀμπέλων) Tzetzes ad vs. 568 dicit (cf. supra p. 268); V. Heegium 46..
Hoc quoque carmeu Musaeo dedicatum fuisse (cf. supra fr. 271)

eVinci non potest, quod contra C. G. Lenzium (De fragmentis
Orphicis ad astronomiam et agrorum culturam spectantibus commentatio Diss. Goetting. 1789, 15) iure monuit Heeg 48.

280. (11) Tzetz. Prol. ad Hesiodum 17 cf. supra p. 279 ε. εἰ δὲ γεωπονίης1 σε φιλομβρότου ἵμερος αἱρεῖ καί τ’ ἐπὶ χρυσείῃς γενεῆς ἐντύνεαι ἔργα, γαῖαν ἐπὶ ζείδωρον ἄγων εὐκαμπὲς ἄροτρον,
ἢ γυροῖς ἔνι κλῆμα ὒῙεθ-υμναίου λελίησαι

’5 κατθέμεναι, καὶ λαρὸν ὀπώρης εἶδαρ ἑλέσθαι |21 Gaisf' ἱμείρεις2 σκαπανῆι τε λαχήμεναι3 ἄμβροτον αἶαν· αὐτίκα δή τοι4 πᾶσαν ἐτητυμίην καταλέξω, ὅππως ἄν πανδῖα Σεληναίη πεπίθοιτο,5 ὄμπνιά σοι Δήμητρος ἄερσινόοιο τε Βάκχον δῶρ’ οἷναπεμπέμεναι καὶ ἐπηετανὸν6 ὄλβον ὀπάζειν. καὶ τῶν μὲν Ἔργων Ὀρφέως οὕτως ἐστὶν ἡ ἀρχή.
1 γεωργίης Ε; γεωργίας Η. 2 ἱμείρεις Ab., Heeg; ἱμείρῃ Gaisf.; ἱμείρει EG. 3 λαχῆναι Tzetz. codd.; λαχαίνεμεν v. Maxim. infra. 4 τοι

καὶ Maxim. 5 Scaliger; σελήνῃ πεπύθοιτο prius. 6 ἐπητανόν Maxim; cf. Hom. Hymn. in Mercur. 113 οὖλα λαβὼν ἐπέθηκεν ἐπηετανά. Lob. I 414; Heeg 46.

Ad initium εἰ δὲ γεωπονίης cf. exordium carminis Περὶ
σεισμῶν (fr. 285) φράζεο δὴ καὶ τόνδε λόγον, τέκος. Heeg 49. 68. Plane isdem versibus utitur Maxim. 456—465, quos ex Orphei carmine mutuatus esse Videtur (cf. frr. 281—284 et Heegium 51.

Vs. 6 legitur ap. Maximum vs. 461 λαχαινέμεν et vs. 7 Maxim. 462 τοι καὶ pro Tzetzae δή τοι. 281. (19) Tzetz. Exeges. in Iliad. 33, 14 Herm. καὶ ὁ Ὀ. (de Luna) εἰ μὲν γὰρ στείχηισιν ἐπ’ Ἀρνειοῖο1 θοοῑοῖ.

281—— 283

A Σ ΤΡΟΛ OP!ΚA

ΓΕ,Ω ΡΓΙ Α

28 1.

1 άρνίοιο Maxim. L; άρνείοιο Fabric. ad. Maxim; ἂρ. νειοῖο Tzetz.
2 θεοῖο Herm.

Herm. 512 n. 35; Lob. I 422; Heeg 47. Exscripsit Maxim. 466. Cf. supra. p. 269.

282. (12) Tzetz. Chiliad. IV 128 VS. 172 p. 126 Kiessl. (cf. Schol. in Crameri Anecdot. Oxon. ΙΙΙ 357) μέμνηται ταύτης καὶ Ὀ. ἐν Γεωργίαι γράφων·
Ἀστραὶη κούρη δὲ· πέλει πρὸς ἅπαντα φερὶστη σπέρματα, καὶ δὲ φυτοῖσιν ἐναίσιμος, ἔν τε βόθροισι

βάλλειν ἔρνεα πάντα, τά τε δρυὸς ἄκρα λέγονται,
οἴνας δ’ ἐξαλέασθαι, ἐπεὶ στυγέει περίαλλα

5 Ἰκαρίου κούρη ληνοὺς καὶ άδευκέας οἴνας, μνωομένη, ὅσα λυγρά Διωνύσοιο ἕκητι Ἀκταῖοι μήσαντο, μέθηι δεδμημένοι αἰνῆι,
Ἰκάριον, καί μιν στυφελαῖς κορύνηισι δάϊξαν, σφαλλόμενοι δώροισι, χοροιμανέος1 Βάκχοιο.
1 χοροιμανέος Lob.; χοροιμανέοιο codd. Cetera, v. infra.

Lob. I 415; Trièmeg. 128.

Heeg 19. 47;

J. Kroll Lehren

d. Herm.

Vs. 3 Vindicat Δωδεκαετηρὶσιν Tzetz. ad Lycophr. vs. 83
p.46, 26 Scheer. Eosdem versus habet Maxim. 488—496; pro Orphei ληνοὺς VS. 5 legitur ap. Maxim. 492 ἑλὶνους (ελινους L,

ἑλινοῦο corr. man. rec., ἐλινοῢς ed. Fabricü, ἐλὶνους Koechly, ἑλὶνους J. G. Schneider), vs. 9 ap. Maxim. vs. 495; κορύναις. Tzetz. ad Op. et Dies 568 (Gaisf. II 335,17) Ὀ. δὲ· μαθηματικῶς πάντα παρακελεύεται δρᾶν’ οἷον Σελήνης τρεχούσης περὶ Παρθένον πάντα φυτεύειν πλὴν μόνον οἷμπέλων· μισεῖ γὰρ ἡ Παρθένος τήν ἄμπελον διά τὸν πατέρα Ἰκάριον. Cf. BAKXIKA fr. 244..
283. (13) Tzetz. ad Hesiodi Op. et Dies 778 (Gaisf. ΙΙ 429,10 ss.)

Ὀ. δὲ ἐκεῖνος ὁ Θράικιος1 ἒν τῆι περὶ Γεωργίας οὐ τὴν ἁπλῶς ἡμέραν τῆς Σελήνης τὴν τοιάνδε λέγει λυσιτελῆῖ ἦ καὶ άνόνητον,3 ἀλλ’ ὅταν τοιοῖσδε σχηματισθῆι καὶ συντρέχηι ζωιδίοις τε
καὶ τοῖς οἷστράσιν.4

1 ὁ θρακήσιος EGH; θρακίσιος ed. Bas. 3 ἀνήνυτον F. 4 ἄστροις ΕΗ. Lob. I 418; Heeg 48.

2 λυσιτελεῖν Heins.

Cf. Maxim. 530—547.

282

ΑΣΤΡοΛοΓΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΑΡΑΠΕΤῼΝ

284

IV. (Περὶ δραπετῶν) Carmen Orphicum Περὶ δραπετῶν extitisse non sine veritatis specie coniecit Heeg 56. Quod imitatus est Maximus in carmine Περὶ καταρχιόν V. p. 280 fr. 280, cuius pars VIII Περὶ

δραπετῶν VS. 320 incipit verbis εἰ δ’ ἄρα καὶ (Χαίόων ὀλοφώια ἔργα πύθοιο οἵ τε γ’ (γ’ add. Ludwich) ἑοὺς λείποντες ἐνὶ μεγάροισιν ἄνακτας γαῖαν ἐς ὀθνείην ποσὶ καρπαλίμοις άλάληνται δρῆσται άταρτηροὶ... άλλὰ σύ καὶ τοίων μερόπων ἐπιφράζεο μοῖραν. ἢν μὲν ἔηι πανδῑα μετ’ εὐπόκου Ἀρνειοῖο, (ὅκά μιν εἰσανάγοιο κτλ.
284. (18) λέγων· Tzetz. Chiliad. II_42 VS. 609 p. 64 K. (Exeges.

in Iliad. 26, 24 Hel'm.) τῆς ἱστορίας μέμνηται ταύτης Ὀ. που οὐδ’ ἤν1 Ἰφίκλοιο θὀὥτερος γιαῦδάζοιο,2 ὅς τε καὶ άνθερίκεσσιν ἐπέτρεχεν, οὐδέ τι3 καρπὸν σίνετ’ άήσυρα4 γυῖα φέρων ἐπὶ λήιον αὖον.5
1 οὐδ’ ἦν Tzetz.; οὐδ’ ἢν Maxim. L; οὐδ’ εἴ κ’ Ludw.
Maxim. L; αἰζηοῖο ται Mnllach. 3 4 αιῖίεσίίυο αὴσυρα Kiessling; κοῦφα, (v. infra).

2 αὐγάζοιο

Kiessling m'sz’ versus z'm'tz'um est clepmvatwn; αἶψα γένηοὐδέ τι Tzetzae Chiliad. B et Maxim; οὐδ’ ἔτι Kiessl. ειιφενεονψίιιῃι ἐλαφρά (v. etiam in Iliad. 26,26) in cod. B ἐκ τοῦ ἀείρω Maxim. L in marg.; cf. Hes., Etym. M.,

Phot. Berol., Suid. s. ἀήσυρον.

5 ἄκρον Wakefield Ludw. Homerum secuti

Herm. 512 n. 33; Lob. I 422; Heeg 56. Iphiclus iam e Hesiodi Catalogis notus fr. 117 ΗΜ ed. 1913

ἄκρον ἐπ’ άνθερίκων καρπὸν θέεν οὐδὲ· κατέκλα, ἄλλ’ ἐπὶ πυραμίνους άθέρας φοίτασκε πόδεσσι καὶ οὗ (κού O.R013bach) σινέσκετο καρπόν, qui Iliadis Y 227 ἄκρον ἐπ’ άνθερίκων καρπὸν θέον οὔδε κατέκλων imitantnr. In Orph. Argon. commemoratur VS. 139. 160. Exscripsit Orphea Maxim. 422—424. Hesiodo usns esse Videtur

Nonnus XXVIII 284 de Ocythoo εἰς δρόμον Ἰφίκλωι πανομοίιος, ὅστις ἐπείγων ταρσά ποδῶν άβάτοιο κατέγραφεν ἄκρα γαλήνης, καὶ σταχύων ἐφύπερθε μετάρσιον εἶχε πορείην, ἀνθερίκων στρατὸν ἄκρον άκαμπέα ποσσὶν ὁδεύων. Ad Hesiodi VS. 1 spectat etiam Lucianus Pro imaginibns 20 p. 500.

285

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΣΕΙΣΜΩΝ

283

V. Περὶ σεισμῶν

Carmen, quod in plerisque codicibus Ἑρμοῦ τοῦ τρισμεγίστου περὶ σεισμιόν, ἐν ἄλλοοι Ὀρφέως inscribitur, in nonnullis aut Ὀρφέως aut Ἑρμοῦ τοῦ τρισμεγίστου, primum editum est ab
Aldo in Florilegio diversorum epigrammatum in septem libris a. 1503. Codices, qui carmen servaverunt, in Catalog‘o codicum astrolog. Graec. diligenter descripti sunt, quos' omnes hic enumerare incommodum esse videtur, cf. Heegium Diss. 57. Recentiorum edd. potiores hae sunt: in Analectis veterum poetarum Graecorum ed. Rich. Phil. Bruan ΙΙΙ 1776, 1 cf. 237; Anthologia

Graeca ed. F. Jacobs ΙΙΙ 1794, 222 cum Animadversionibus
XI 1802, 5; E. Abelii Orphica 1885 p. 141; B. Pitra Analecta sacra et classica spicilegio Solesmensi parata V 1888, 275; Epigrammatum anthologia Palatina, ed. Ed. Cougny Parisiis 1890, 400 n. 47 cf. 431.

285. (2) φράζεο δή καὶ τόνδε λόγον, τέκος, ὁππότε κεν δὴ γαῖαν κινήσηι Σεισίχθων κυανοχαίτης,
ὅττι βροτοῖς ἐπί τ’ εὐτυχίην κακότητά τε· φράζει.

ὁππόταν εἰαρινήν ἐπ’ ἰσημερίην άφίκηται 5 ἠέλιος Κριόν τε διεκτρέχηι, ἐν δ’ ἄρα τῶιδε γαῖαν νυκτερινὸς Γαιήοχος άμφελελίξηι,
σῆμα τόδ’ ἐστὶ πόληος άπόστασις οὐκ εἷλαπαόνῆς’

εἰ δέ κεν ἡμερινός, φράζει τόδε λυγρὰ καὶ ἄτας πήματος ὁρμήσαντος ἐπ’ άλλοδαπούς ἀνθρώπους 10 ἔσσεσθαι, σφετέραις ἐπὶ πημοσύναις ἰδὲ λύπαις. εἰ d" εἷνά Ίαῦρον ἰόντος ἐφορμήσει διά νύκτα
σεισμός, πήματα μέν τε καταφθινύθουσιν ὀπίσσω,

εὖφροσύνη ô" άνά ἄστυ καὶ εἰρήνη τεθαλυῖα· ἡμερινὸς δὲ φέρει πολέμου μεγάλοιο πόληι 15 ἔργον ἐπερχομένου τοῖς κρείττοσιν· άλλά φυλάσσου.
εἰ δέ κεν, ἐν Διδύμοις στρωφωμένου ήελίοιο,

νυκτερινὴ μῆνις ἐλελίςηται κατά γαῖαν, (σημαίνει ὅτι.9) δυσμενέες βροτοὶ ἐγχεσίχειρες ὑμετέρην πελάσονσιν ἐπί ἰὲλγεσι γαῖαν ἅπασαν·

284
20

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΣΕΙΣΜῼΝ

285

εἰ δέ κεν ἡμερινή, τότε κεν βασιλῆες ἄτιμοι ἔσσονθ’ ἡγεμόνες τε θεῶν ὁιομηνίηι ἐχθροῖν. εἰ d", άνά τήν μοίρην τοῦ Καρκίνου ἠελίοιο
στείχοντος, ὅθι δή θερινῆ τροπή, ἔννυχος ἔσται γῆς ἔνοσις, τοῦτο φράζει κακότητα βαρεῖαν

άργαλέην πενίην άλλαξέμεν· ἡμερινὸς δὲ φράζει πῆμ’ αὐτοῖς καὶ ἀνάστασιν οόλεσίοικον. εἰ δέ κεν, ἠελίοιο Λέοντος μοῖραν ἰόντος, νύκτερος ὁρμηθῆι γαίης σάλος, αὐτίκα πένθη
κλαυθμοί τε στυναχαί τε πόλιν καὶ λαὸν ἅπαντα
30

ἓξουσ’· ἡμερινὸς δὲ φανεὶς καὶ ταῦτα πιφαύσκει. εἰ δέ κεν, ἠελίου σὺν Παρθένωι ἐρχομένοιο, ἑσπερινὸς σεισμός, λαοῖς τότε λοιμὸς ἅπασιν ἔσσεται· ἡμερινὸς δὲ φανεὶς καρπούς καταβλάψει. εἰ ô" ἂν ἐπὶ φθινόπωρον ἰσημερίνην άφίκηται ἠέλιος, χηλαῖς διαφαίνων, νυκτερινὸς δὲ·
κινήσηι, καρπῶν δηλοῖ φθόρον ε’ξαναφύντων γαίης· ὥραις ô" ἡμεριναῖς, χαλεπῆς τόδε φράζει

35

ἔργα μάχης· πολλοὺς δ’ αὐτῶν κατά γαῖα καλύψει.
εἰ δέ κεν, ἠελίου τὸν Σκορπίον άμφιθεόντος,
40

νύκτερος ὁρμηθῆι γαίης σάλος, ἔργα μάταια άνὸράσιν ἔσσονται κακοφραδμοσῦνηισι νόοιο· ἡμερινὸς δὲ φανεὶς τότε δὴ τότε ἄλγεα φράζει ἔσσεσθαι πολέεσσιν άπὸ πτολέμου κρυεροῖο, ἔργα ματαιότατα Ζηνὸς μεγάλου διὰ βουλάς. εἰ δέ κεν ἐν μοίρηι τοῦ Τοξότου ἠελίοιο“στρωφῶντος γαῖαν κινήσηι Κυανοχαίτης
νυκτερινός, σημεῖον ὀλέθριον ἔσσεται ἀνδρῶν

45

πολλῶν· ἡμερινὸς δὲ φανεὶς πόλεων βασιλῆι
σημαίνει μεγάλην τιμὴν καὶ σκῆπτρα λιπόντι
50

ἄλληι ἐποίχεσθαι φεύγοντ’ άπὸ πατρίδος αἴης. εἰ δὲ κ’ ἐν Αἰγοκὲρωτι, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο χειμεριναί, στείχοντος, ἕδος χθονὸς ἔννυχος ἐλθών

285

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΣΕῙΣΜΩΝ

285

Σεισίχθων γαῖαν κινήσηι πνεύματι λάβρωι,
φράζεο όή πόλεμον καὶ δάκρυα τοῖσι γενέσθαι

55 καὶ στάσιν· ἡμερινὸς δὲ φανεὶς’καρποφθόρος ἔσται. εἰ ὀί κ’ ἐν (Υδροχόωι διανίσσεται ἠελίοιο φέγγος, νυκτερινὴ d" ἐλελιχθῆι γαΐα περιχθιόν, ἁρπαγαὶ οόλεσίοικοι οἷνὰ πτόλιν εὐρυάγυιαν
ἔσσονται δήμου τε κακοφροσύναι τε καὶ ὕβρεις·

60 εἰ δέ κεν ἦμερινή, δήμου κράτος ἔμπεδον ἔσται. εἰ δ’ οἷνά τούς Ἰχθῦς στρωφοομένου ἠελίοιο, γῆς ἔνοσις γίνοιτο θοήν διὰ νύκτα, τότ’ ἔσται πάσαις ἐν πολίεσσι περίστασις· εἰ δέ κεν ἠοῖ γῆς κινηθείη πέδον ἱερόν, αὐτίκα ποίσαις 65 εὐφόρβοισι βοῶν οἷγέλαις, οἰῶν τε καὶ ἄλλων τετραπόδων φθόρος ἔσται ἄν’ ἄστεα καὶ κατὰ χοόρας.
Textum constitui horum codicum ope adiutus: 311111 Vaticanus gr. 1379 fr. 32 saec. XV ex bibliotheca Fulvii Ursini (Catalog. astrol. V 31910, 71 n. 24) e collatione J. Heegii, quam misit Bollius = U; Palatinus 102 = P (Pitra p. 275 11. 1); Vossianus D 18, quem exscripsit ignota manus, cuius collationem in Hymnorum apparatu 3 Dieterichio congesto inveni = V; Laurentianus XXXI, 37 f. 367 v saec. XIV, cuius lectiones 3 ι1300113ἰί editione cognovi = M(ediceus), quas non omnes notavi, quia 11111113 corrupta et interpolata sunt. Nova carminis recensio, quam Heeg Diss. 57 11.2 pollicitus 3131, 1731113 desideratur; collationes, de quibus 1.1. 111011, praeter illam a me supra 1111110313111 teste Bollio in Heegii scriniis 11011 inventae sunt. Vs. 1, φίλον ante τέκος 31111. M. 2 σεισίχθων

Κυανοχ. Ab. κινήσει Μ. 3 ὅττι Br(unck); 3ms codd.; τόφρα Ab. ἐπί τ’ ἀτυχίη κακότητα φράζει Μ. τε 0111 U. φράξει V. 4 ὃππόταν UV;
ὁππότ’ ἂν Μ Ab. ἰσημερινήν M. In marg. ἥλιος ἐν κριῷ. μὴν Ἀπρίλλιος

31111. M. 5 τε Jacobs; δὲ codd. διεκτρέχει codd. ἐν δ’ ἄρα τῶιδε vulgo; ἐνθ’ ἄρα τῷ γε Μ; ἐν δ’ ἄρα τῷγε Ab. 6 νυκτερίη Γ. άμφισελίζῃ M. 7 πόλιος MU; χόλκος V. άλαπαδνῆς Br.; άλαπαδνή codd. praeter P, qui habet ἀποστάσεις οὐκ ἅλαπαδνῆι. 8 11111. Ἄδὲκεν V. φράξει idem. 10 ἔσεσθαι codd. πημοσύναις τε ὕβρεις M. 11 ἰόντες V. ἐφορμήσῃ M. In marg."leg ἐν Ταύρῳ. μηνὶ Μαΐῳ Μ. 12 σεισμοί V. 13 ἀφροσύνη V.
ἄστη Μ Α111. 14. 15 ἔσσεται· ἡμερινὸς δὲ φ. π. μέγα ἔργον. ἐρχομένου, τοῖς ήρὲσοσιν ἀλλὰ φυλάσσου Μ, 1111113 Jacobsius elicuit Abelio consentiente

(εἰρήνη τεθαλυῖα) τοσιν V.

ἔσσεται· ἡμερινὸς δὲ φέρει πολέμου μεγάλοιο ἔργον ἕπερμεγάλοι U. χρείττοσιν U; κρείτ

χομένου τοῖς κρείσσοσιν· ἀλλὰ φυλάσσου.

16 In marg. "Hhoç ἐν Διδύμοις. μηνὶ Ἰουνίωι 31111. M.

17 μῆιί

σέ λελίζηται V. 18 In cod. M omissus: in ceteris initio lacuna; σημαίνει ὅτι 31111.:Hnetius, quem 'Br. Jacobsius Abelius 3111 secuti sunt; δυσμενέες (πίσυνοι μένεϊ) βροτοὶ ἐγχεσίχειρες Ludw. 19 ὑμετέρην Br.; ἡμετέρην codd. (et Tannery) praeter M, qui 1131131 ἡμέρην παλὰ σωσὴν ὕπαλγὲα. ἐπ’

286

ΑΣΤΡΟΛΟΙἾΚΑ

ΠΕΡΙ ΣΕΙΣΜΩΝ

285

ἄλγεσι Br.; ὑπ’ ἄλγεα codd. 20 ἦμερινός Μ. ὃιομενίη U; διὰ μήνιας Μ; διὰ μήνιος Ah.
κίνῳ. μηνὶ Ἰουλίῳ add. M.

τότε κω V. 21 ὃιομηνίη V; 22 In marg."lfi.zoç ἐν Καρ-

μοίρην codd, praeter M (ἠοῖ ρην τε κ.); μοῖραν

Ab.

τοῦ codd. praeter τοδ V.

23 ὅθι Br. (cf. vs.51): τότε οοᾱι1.; τόθι

Ab. θερινὴ τροπή codd. praeter M, qui habet θεριναὶ τροπαί, quod Br. Jac. ΑΙ). receperunt (cf. vs. 51. 52 τρ. ἠελίοιο χειμεριναί). 24 ἦ κίνησις τοῦτο φέρει M. 25 οἷλλεξὲμεν Ρ. ἀργαλέης πενίηςὲ Ah. 26 ἀνάστασιν Br.;

’πόστασιν codd.

27 μοῖρ’ ἰόντος Μ; μοῖραν ἀνιόντος Ρ.

In marg. τἬλιος

ἐν λέοντι. μηνὶ Αὐγούστῳ add. M. 30 ἕξουσιν M. ταῦτα vulgo: ταῦτα Coug'ny. πιφάσπει V; πιφάσκει U. 31 ἠελίοιο Μ. In marg."l]).wg ἐν Παρθένῳ. μηνὶ Σεπτεμβρίῳ add. M. 32 λοιμός Br.; λιμός codd. praeter M, qui servavit λοιμὸς. 33 καρπὸν Μ. κατακλάψει U. 34 ἐπὶ φθινόπωρον ἰσημερινήν ἅφίκηται codd.; ἐ. φ. ἰσημερίην τ’ ἀφ. Br.; ἒ. φθινοπωρίᾶ ἰσημερίην ἀφ. Ab.; ὀπωρινὴν ἐ. ἰσημερίην ἀφ. Cougny; ἐ. φθινοπώρου ἰσ. ἀφ.

Ludw.
add. M.

Cf. Tannery 1.1. 57.
35 χηλὰς M.

In marg. "leç ἐν Ζυγῷ. μηνὶ Ὀκτωβρίῳ

36 φθ. ἐξ ὧν ἄφύντων U; φθορὰν ἑξαναφάντων M.

37 ὥραις δ’ ἡμεριναῖς codd.; ἦμεριναῖς δ’ ὥραις Ludw. χαλεπὸν τόδε φράζον Μ. 38 ἔργα μάχην V. πολλὴν 6’ αὐτὸν κατά γαῖαν κλῦψει Μ.
Ad vs. 39 cf. contraria in paraphrasi Cat. astrol. VII 170, 4ss.; B011 Aus der Ofi'enbar. Joh. Στοιχεῖα Ι 88. In marg. (Ἥλιος ἐν Σκορπίῳ. μηνὶ Νοεμβρίῳ

add. M. 41 ἔσονται Ρ. 42 τότε δὴ τότε non mutandum; cf. Jacobs. p. 8; τότε δὴ τόδ’ ἐπ’ ἄλγεα φράζει collatis vers. 7. 8. 37 Ludw. 43 ἔσεσθαι VP. 44 0m. M, cui adstipulatur Jacobs. ματαιότητα UV. 45 In marg. (Ἥλιος ἐν Τοξότηι. Δεκέμβριος Μ. τοῦ τόξου idem. 46 κινήσει M.

47 ἔσσεται Br.; ἔμμεναι codd.
phrasin 1.1. 170,13; λιπόντα codd.

49 λιπόντι Hiller de Gaertringen cf. para50 ἂλληι ἕ. Br.; ἄλλην ἐ. codd.; ἄλλην

οἰχεσθαι Ab. 51 τόθι Ab. εἰ δέ κεν αἰγ. codd.; corr. Jacobs; εἰ 6’ ἷὶν ἐν Br. In marg. "leg ἐν αἰγοκέρωτι. μηνὶ Ἰανουαρίῳ add. M. 52 χειμερίνου... εῧνυχος ἔλθηι Μ. 53 γαίη Μ. 54 πόλεμον δακρυτόν τε γ. M,

unde Jac. suspicatur fuisse π. πολυδακρυτόν τε γ. 56 εἰ δέ κεν Ὑδροχόω διανείσσεται UV; ὑδροχόωι 6’ εὖτ’ ἄν διανείσσεται M; Ὺδροχόου 6’ εὖτ’ ἂν ὃιανίσσητ’ inde Ab.; εἰ 6’ ἄν, ὅθ’ ὑδροχόον διανίσσεται Br. Cougny; εἰ 68' κ’ ἐν Ὺδροχόωι δινεύσηι ἠελίοιο Jac. In marg."H/1wç ἐν Ὑδροχόῳ. μηνὶ
Φεβρουαρίῳ add. M. 57 νυκτερίη δὲ nonnulli codd. χθών Ab. 59 δήμου τι marg‘. τἬλιος ἐν ἰχθῦσι. φεύγος U; νυκτερινὴ δὲ UV; νυκτερινῇ δὲ M; sec. ΑΙ). γαῖα περιχθών codd.; πᾶσα περὶ U; δῆμον τε V. κακοφροσύνα V. - 61 In μηνὶ Μαρτίῳ add. M; τῶν ἰχθύων idem.

62 γίνοιτο UV; προγένοιτο Μ Jac. Ab.

θοὴ διὰ, νύκτα omissis verbis

τότ’ ἔσται Μ.’ 63 πολέσσι U; πολέεσι V. περίστασις’ΠΜ quod commendat Jac. afferens Hesych. περίστασις· θλῖψις, ἀνάγκη, μέριμνα. διάστασις Μ. ἠοῖ Jac.; ἠῶ vcl ἦώ vel ἧω codd.; εἰ δέ κ’ ἄν’ ἠῶ (cf. vs. 11.

22. 61) vel εἰ δέ κ’ ἐν ἠοῖ (cf. vs. 16. 45. 51) Ludw.
γαίης κινηθῇ Μ quod commeudant Jac. et Ab.

64 γῆς κινηθείη UV;
65 οἰιῦν τε UV;

ὀίων Μ.

66 φθορά Μ.

Cf. Ἑρμοῦ τοῦ Τρισμεγίστου περὶ σεισμοῦ tractatum in cod. 25 (Berolin. Phill. 1574) f. 15V (Catalog. cod. astrol. graecor. VII 167),
ad quem B011 nonnullis a me praetermissis haec adnotat: IIoc

285—286

ΠΕΡΙ ΣΕΙΣΜΩΝ

ΠΕΡΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ

287

eapz’tulum eum earmz'ne Hermetz'eo sirve Orphieo de terme motisz saepz‘us z‘mpresso artissime eohaerere eiusque φανήσῃ pamphmsin esse elueet; quae tamen adeo passim τώενὶον est ut azesez'am Μένωνι ex alio fonte suppleta cm ad plem'orem earmz‘m‘s forma/m faeta sit. Vestigia sermom‘s bibliez' oecuwere memoratu digmmz. Feo‘e idem eapitulum sed Septembre énitium faciente ὐτυεηὶ in eod. 28 (= Berolz‘n. Ψ. qu. 16), f. 277",ςτιῦ nomme LeomÏs Sapientäs. IIzme codieem saec. XVII non eantulz'. Itemm invem'tur eadem

p‘amphmsz‘s in cod. 26 (Berolz'n. th'zz.1577) f. 147; inserz‘bz'tur
Σεισμολόγιον Ὀρφέως; incz'pit a mense Septembre; Varices ἵεσΐὶones non φτίεὶ ῃναυὶονες eæscrz'psz‘. Locum in paraphrasi a carmine dissentientem supra ad VS. 39 notavi. Cf. etiam cod. Bonon.

gr. 3632 f. 2771' (Catalog. IV 41) Σεισμολόγιον τοῦ Ὀρφέως (Μὴν Σεᾶττέμβριος· τοῦ Ἄρεωςῼ) ὄντος ἐν Παρθένωι--κακά ἔσται
ἐν τῆι πόλει ἕκεὶνηι) et quae Heeg Diss. 57 congessit. Fabricius Bibl. Graec. I 159 (ed. Harlesianae); Lob. I 382; Ludwich Km't. Beitr. eu den poetz'sehen Ereeugm'ssen grieeh. Magie u. Theosophz'e. Vereez'ehn. der Vorlesungen Koem‘gsberg 1899, 11 n. III; Tannery Rev. philol. XXIV 1900, 54; Heeg Diss. 8. 10 11. 57. Quamvis Orphicorum foetum hoe carmen esse haud affirmaVerim, tamen hoc tenue poematz‘on (Lob.) aetate demum Byzantina conditum esse, ut Tannery voluit, negaverim. Ea, quae Tannery exposuit, iam paraphrasibus inventis refutari Heeg' 58 recte monuit. Aetas hodie accuratius definiri nequit.

VI. Περὶ ἒπεμβάσεων
Hoc carmen, quod Heeg Diss. 60 aetati Alexandrinae vel imperatoriae ascribit, testatur paraphrasis fr. 286 exscripta. Versus heroicos,.qui in paraphrasi inveniuntur, falso Dorothei carmini Περὶ ἕπεμβάσεων attribuit Kroll Catalog. astrolog. VI 91 n. IV. Cf. eundem retractantem Philol. LVII 1898, 132, qui locum Firmici p. 268 allatum ad hoc carmen Orphicum spectare arbitratur.

286. Codd. Ven. Marc. 334 (6) f. 168 s. μζ. μή (Α, ab Krollio
descriptus) et Ven. Marc. 335 (7) f. 137 oçfi’ (B, ab Olivierio

descriptus) = Catalog. codic. astro]. ΙΙ 1900, 198, 24 (cf. ibidem p. 35). καὶ ταῦτα μὲν ὁ Δωρόθεος· λέγει δὲ καὶ. Ὀ.,περὶ ἐπεμβάσεων ταῦτα· ὁ Κρόνος ἐπεμβὰς Διὶ σφάλματα βίου ποιεῖ καὶ

288

ΑΣΤΡοΛOPIKA

HEPI EUEMBA ΣΕΩΝ

286

κτημάτων ἐστὶ φθορεὺς καὶ γάμον σκεδάζει γυναικὸς καὶ εἰς πᾶν ἔργον βλάπτεται·1 ὁ Κρόνος εἰς Ἄρην αἴτιος συνοχῶν δεσμῶν νόσων, λυπεῖ 2 δὲ ἕνεκεν τέκνων, ὄλεθρον σημαίνει κτημάτων,
τινας φυγοπάτριδας ποιεῖ ἢ θητεύοντας καὶ πενητεύοντας. ὁ

Κρόνος εἰς (Ἡλιον3 μετά κόπου τὰς πράξεις τελεῖ· φευκτέον δὲ·
τὸν πλοῦν καὶ τὰς ὁδοιπορίας διὰ φόβον ληιστῶν. ὁ Κρόνος εἰς

Ἀφροδίτην ἐχθραίνει τους συγγενεῖς καὶ τούς4 φίλους, ἀπάτας
καὶ ταραχὰς καὶ ζημίας ἐπάγει, ὁ δὲ ἔχων γυναῖκα αἰσχυνθή-

σεται διὰ την αὐτῆς μαχλοσύνην.

ὁ Κρόνος εἷς Ἑρμῆν φιλο-

νεικίας καὶ κρίσεις σημαίνει καὶ ζημίας καὶ ταραχάς καὶ θανά-

τους5 ἀδίκουςὸ συγγενῶν· φευκτέον δὲ τάς τε ἀγοράς καὶ τὸ

ἀνακοινοῦσθαι ἑτέροις τὰς πράξεις·7 δολοπλοκίας8 γὰρ ποιεῖ καὶ ἀπάτας. ὁ Κρόνος εἰς Σελήνην ἐπαναστάσεις τόπων ποιεῖ ἢ χρονίας νόσους ἢ κτημάτων ὄλεθρον καὶ ζημίαν. ὁ Κρόνος
εἰς ἑαυτὸν μεταναστάσεις, ἐπὶ ξένων τόπων Ι 199 τε πλάνας9

σημαίνει, ταραχάς τε καὶ εἱρκτήν καὶ δεσμά, γονέων θανάτους, οἴκου καὶ χρημάτων ἀφανισμόν. ὁ Κρόνος εἰς τὸν ῶροσκόπον εἰς ἄλλην χῶραν μεθιστᾶι, ποιεῖ δὲ καὶ ἀπάτας, ζημίας, κινδύνους. ὁ Κρόνος εἰς τὸ μεσουράνημα εἰς ξένην γῆν ἀπάγει καὶ
δόξαν δίδωσιν10 ἀλλ’ ἕνεκα χρέους λυπεῖ. ὁ Κρόνος εἰς τὸ

δῦνον καὶ τὸ ὑπόγειον ἢ τῶν οἰκείων οἴκων καὶ κτημάτων ἀπελαύνει ἢ εἰς ἀλλοδαπὴνιι ἀπάγει ἤ δορυαλώτους ποιεῖ ἢ τοὺς δούλους θανατοῖ.12 Ὁ Ζ εὐς εἰς Κρόνον ἀνώμαλον την πρᾶξιν τοῦ βίου, ποτὲ μὲν ἀγρῶν καὶ13 θεμελίων κτῆσιν διδοὺς καὶ οἴκων ἢ ἀλλότριον βίον διέπειν, ποτὲ δὲ τῶν προτέρων ἔργων καὶ πράξεων ἀποσφαλλομένους ποιῶν,14 ἄλλοις δαπάνας καὶ ζημίας (καὶ)15 μακρονοσίας ἐπάγων. ὁ Ζεὺς εἰς ἑαυτὸν ὅσας θλίψεις εὕροι16
τούτων λυτροῑ καὶ κέρδη παρέχει, φήμας τε κενὰς καὶ

θρύλλους 17 ἐπάγει, εἰ μὴ τύχηι ἐν ἷδίωι 13 οἴκωι κατὰ πῆξιν.
ὁ Ζεὺς εἰς ἽΙλιονῐθ ἀργίαν ταῖς πράξεσι δίδωσι καὶ φθείρει

τούς οἴκους ἤ νόσων ἢ κτημάτων ἀπώλειαν καὶ μάταιον τέλος τῶν πόνων καὶ ἐναντίον τελεῖ.20 ὁ Ζευς εἷς >Ἀρην ἀγαθός· εἰ γὰρ εὕροι ἐν κακότητι καὶ συνοχῆι καὶ θλίψει, πάντων ἀπολύει, εἰ δὲ ἐν χαρᾶι 21 εὕρηι διάγοντα, μείζονα τὴν ἐυφροσύνην δίδωσιν, καὶ μειζόνων προσώπων φίλους ποιεῖ καὶ κτήσεις παρέχει καὶ τούς ἐχθροὺς λυπεῖ καὶ κέρδη καὶ δόξαν δίδωσι. ὁ Ζευς εἰς Ἀφροδίτην πλοῦτον σημαίνει ἀπροσδόκητον καὶ τῶν ἐχθρῶν ὑπέρτερον δείκνυσι καὶ τοῖς μὲν ἀγάμοις γάμον, τοῖς δὲ γεγαμηκόσι τέκνα παρέχει καὶ ταῖς πράξεσι τέλος ἐπιτίθησιν. ὁ Ζεὺς

286

ASTPUAUIUKA

ΠΕΡι ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ

289

εἰς Ἑρμῆν φίλους μεγάλων άνδρῶν ποιεῖ, οἷν καὶ τὴν παρουσίαν22 οἰκονομεῖν πιστεύονται, καὶ αύξάνουσι τὸν ἴδιον οἷκον· καὶ διῦρα έκ φίλων παρέχει· καὶ οὖτοιῖ3 μὲν εὐφραίνονται, λυποῦσι δὲ τοῦς ἐχθρούς, εἰ δὲ δίκην ἔχουσι, νικῶσι· δεῖ μέντοι

τὸν τοῦ Ἡ Ἑρμοῦ άγαθύνεσθαι.
γεγαμηκόσι τεκνογονίαν, τοῖς

ὁ Ζεὺς εἰς Σελήνην τοῖς μὲν
δὲ δικαζομένοις εὐτυχίαν καὶ

κέρδος· πλὴν ὀλίγον πρότερον βλάψας ὕστερον νίκην καὶ
εὐπραγίαν παρέχει· ἐνίοτε δὲ καί τινας χρυσείαις κοσμεῖ σειραῖς. ὁ Ζεὺς εἰς τὸν ώροσκόπον καὶ τὸ δῦνον κοινός25 ἐστιν εἴς τε άγαθά καὶ κακά, ποτε μὲν κρίσεις ἐπιφέρων καὶ μάχας καὶ

ζημίαςῖ6 καὶ ἔχθρας, ποτὲ δὲ τούτων λυτροῖ καὶ κέρδη καὶ
κτῆσιν27 δίδωσιν, ἄλλοτε φιλίαν ἄλλοτε χηρείαν σημαίνει καὶ ιιίσχροέν“2ὃ φήμην γάμων καὶ ταραχὴν διὰ ταῦτα, πολλάκις δὲ

καὶ συγγενικὸν φόνον ποιεῖται καὶ κληρονομίαν ἐκ τούτων
παρέχει, καὶ τὸν πλανήτην29 ἐπανάγει εἰς mir” πατρίδα· εἰς δὲ τὸ Ιιιεσουράνημα καὶ τὸ ὖπόγειον θανάτους γονέων καὶ νόσους καὶ κόπους καὶ θλίψεις· ἄλλοις γάμον παρέχει· Ι 20° ἑτέρους τῆς πατρίδος μετανιστᾶι· τὸ δὲ τέλος τῶν πράξεων ἔσται έπίμοχθον.

ὁ Ἄρης εἰς Κρόνον, ὅσα ὁ Κρόνος εἴωθε βλάπτειν, σιόιζει
οὗτος ταῦτα· πάσας γὰρ νόσους καὶ λύπας καταπαύει καὶ πλοῦ-

τον καὶ νίκην καὶ εύφροσύνην διδοῖ· ὃ Ἄρης εἰς Δία 31 ὀλέθριος καὶ άπηνής, χρημάτων δαπάναι εἰς μάτην ἔσονται· καὶ ἐν
δίκαις βλάπτει καὶ έχθροῦς άνιστᾶι. ταῖς δ’ ἐγκύοις32 τοὶ

ἔμβρυα φθείρεται ἧ τεχθένταιτάχιστον33 τελευτᾶι· βλάβας καὶ ὕβρεις σημαίνει καὶ τόπων μεταναστάσεις ποιεῖται· τάς τε πράξεις άχρειοῖ καὶ χάριν τέκνων ἢ γυναικὸς λυπεῖ καὶ ἔχθρας άφ) ἡγεμόνων διδοῖ καὶ έκ τοῦ δήμου χόλον.34 ὁ Ἄρης εἰς ἑαυτόν, ἐκ τόπου μετανιστᾶι ἢ νόσους ποιεῖ ἢ σιδήρωι35
αἱμάσσει ἢ πυρὶ φλογίζει, εἷς, μέντοι τὸν βίον πρῆξιν36 καὶ

κῦδος ὀπάζει.

ὁ Ἄρης εἰς ἽΙλιον ἐλαττοῖ τὰ κτήματα κάν

ταῖς πράξεσι κακός, λύπας ποιεῖ καὶ βλάπτει τὸν νοῦν, τινας χάριν κρυφίων ἔργων λυπεῖ· εἰ δὲ· καὶ στηρίζηι, χαλεπωτέρους θορύβους τε καὶ 37 μάχας διὰ πράγματα κινεῖ καὶ άρχαίων ἕνεκεν πατρώιον ἔχθος διδοῖ, προδοσίας τε ἐκ τῶν φίλων καὶ

ἔχθραςὸ8 ἐπάγει. ὁ Ἄρης εἰς Ἀφροδίτην· μάχην ἐκ γυναικὸς καὶ χόλον ὑπόπτευε· ποιεῖ γὰρ χωρισμὸν ἐπιπολὺ καὶ ὑποψίας μοιχικάς· ἐνίοτε καὶ τὰ τῶν ἀνδρῶν πάντα συλῶσιν. ὁ Ἄρης εἰς Ἑρμῆν ζημίας καὶ δίκας τοὶς πλείους ψευδεῖς καὶ δολίους39 καὶ άποκρύφων ἔργων αἰσχύνας καὶ ιῖπάτας καὶ ἐπιορκίας, προOrphie. coll. Kern. 19

290

.

ΑΣΤΡΟΛΟΙἿΚΑ

ΠΕΡΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ

286

δόσεις, φυγάδας τε καὶ δεσμούς 4° ποιεῖ. ὁ Ἄρης εἰς Σελήνην· εἰ μὲν θῆλυ τὸ ζῶιδιόν ἐστι, περὶ νόσου μόνης φοβοῦ καὶ μάλιστα
τῶν ὀφθαλμῶν, εἰ δ’ ἄρσεν, τήν πρᾶξιν τοῦ βίου ταράσσει, εἰ

δὲ καὶ στηρίζηι, ἔτι μᾶλλον· τέκνων γάρ ἀποστερεῖ 41 καὶ άδελφοῦς θανατοῑ, κινδύνους καὶ θορύβους ἐπάγει καὶ εἰς άλλοδαπήν άπάγει ἢ τήν οἰκίανιί2 μετήμειψε καὶ άπὸ ἄλλου ἔργου ἄλλο 43 ἔργον ἔδωκεν, εἰ μὴ τοῦ Κρόνου τὸ ζῶιδιον τύχηι καὶ ταῦτα κωλύσηι· ἐν δὲ τοῖς κέντροις πᾶσι χαλεπός, άστασίας ἐπάγων καὶ ταραχὰς ἐν τοῖς οἴκοις καὶ τῶι βίωι44 λύπας καὶ μάλιστα διὰ γάμον ἐν τῶι δύνοντι· καὶ γάρ καὶ ῶμοτοκίας ποιεῖ · εἷς δὲ τὸ μεσουράνημα τὴν κοίτην τῶν συζύγων αἰσχύνουσιν ἢ καὶ νόσους ἐν τούτωι τῶι κέντρωι παρέχει. ὁ ἽῙλιος εἰς Κρόνον οἷρχαίοον μνήμας ἐπάγει καὶ τῶι βίωι τε πλοῦτον καὶ χαράν· ὁ ἽῙλιος εἰς Δία μέγα κῦδος ὀπάζει καὶ φήμας καλὰς καὶ εὐφροσύνας καὶ ἐξ άφανῶν ἐμφανεῖς ποιεῑ.45 ὁ ἽΙλιος εἰς’Άρην νόσωι κατακλίνει ἢ τῆς πατρί*
δος μετανιστάι, χρήματα φθείρει 4“καὶ άκουσίους ζημίας ποιεῖ

καὶ τοῖς φίλοις ἐχθρὸν καὶ ἐξ ἰδίων ταραχάς ἐπεγείρει,47 εἰ μή καὶ ὁ Ζεὺς κατ’ έπέμβασιν ἐκεῖ γένηται. ὁ ἽΙλιος εἰς ἑαυτὸν ἦ τήν | 201 Σελήνην, νόσους καὶ άχρημοσύνας ποιεῖ καὶ
ἐκ τῶν ἰδίων τόπων κινεῖ · πολλάκις δὲ καὶ ἐκ τῶν θλίψεων πλοῦτον φέρει. ὁ ἽΙλιος εἰς Ἀφροδίτην άκαταστασίας αἴτιος,

ταράσσει τὸν οἷκον χάριν γυναικῶν, εἰς δὲ τὰς δόσεις κέρδη παρέχει. ὁ ἽΙλιος εἰς τὸν48 Ἑρμῆν πλανᾶι τὸν νοῦν καὶ τήν ψυχὴν λυπεῖ άπατῶν καὶ δαπάνας ματαίας ποιῶν· ὁ (Ἠλιος εἰς
τά κέντρα άπὸ τῶν οἴκων εἰς ἄλλους τόπους μετανιστᾶι καὶ

νόσους ποιεῖ καὶ τὸ σῶμα χαλεπαίνει, έν δὲ μεσουρανήματι πρῆξιν καὶ κῦδος ὀπάζει. ἦ Ἀφροδίτη εἰς Κρόνον ἐπίκτησιν δηλοῖ καὶ δόξαν ἐν τῶι δήμωι καὶ ἐκ κρυφίων 49 βοηθεῖ, ἄλλ’ εἰς τὸν γάμον κακοεργός· άναστατοῖ γάρ ἧ ἄλλως λέχος άντήλλαξε 50 καὶ ἥττονι φωτὶ συνῆψεν. ἦ Ἀφροδίτη εἰς Δία, 51 πέψεις, κινδύνους, νόσους, ἔχθρας, κρίσεις
διὰ τούς οἰκείουςὸ2 καὶ ἐν τοῖς οἴκοις καὶ τοῖς οἰκείοις φιλο-

νεικίας· εἰ δὲ ἦ τούτου γυνή ἔγκυόςῖ)3 ἐστιν, ἐκτιτρώσκει. ἡ
Ἀφροδίτη είς τὸν Ἄρην στάσεις καὶ δαπάνας ἐκ γυναικῶν καὶ

τόπου μετανάστασιν καὶ ταραχαςὸ4 εἰς τὸν βίον. ή Ἀφροδίτη
εἰς ἽΙλιον άκαταστασίαν55 ποιεῖ καὶ τὸν νοῦν πλανᾶι καὶ τας πράξεις καὶ ραθυμίας ποιεῖ καὶ, ψόγους καὶ στάσεις ἐν τοῖς

286

AZTPUAUI’IKA

HEP! ΕΠΕΜΒΑΣΕῼΝ

291

οἰκείοις. ἡ Ἀφροδίτη εἰς ἑαυτήν· κοινή ἐστι καὶ ἐπίμοχθος, πῆ μὲν άγαθή, πῆ δὲ φαύλη.56 ἡ Ἀφροδίτη εἰς τὸν Ἑρμῆν κληρονομίας δηλοῖ57 καὶ κτήματα αὐξάνει καὶ τέλος ἐν ταῖς πράξεσιν ἐπιτίθησιν· καὶ ἐν δίκαις νίκας παρέχει. ἦ Ἀφροδίτη εἰς την53 Σελήνην εὐφροσύνην δηλοῖ59 καὶ ἐν πράξεσι τέρπει, κέρδος ἄμοχθον διδοῖ καὶ γάμωι συζεύγνυσι,60 καὶ τεκνογονίαν ἐν

θηλυκῶι ζωιδίωι οὖσα ποιεῖ. ἦ Ἀφροδίτη εἰς ώροσκόπον καὶ μεσουράνημα ἱλαροὶ καὶ φαιδρὰ καὶ εύπρακτος καὶ πλείονα την
κτῆσιν καὶ τα κέρδη ποιεῖ, εἰ δὲ καὶ στηρίξει,61 ἔτι πλέον.

ἦ Ἀφροδίτη εἰς τὸ ὑπόγειον κρυπτὰ πάθη καὶ λύπας ἐξ άλόχων, εἰ δὲ καὶ στηρίξει, καὶ μορίων <καὶ>6ἳ ἕδρας πάθη ποιεῖ καὶ των κοσμίων άπτόλειαν καὶ δάκρυα ἐπιφέρει τοῖς οἴκοις. ὁ Ἑρμῆς εἰς τδν Κρόνον αὔξει τὰς πράξεις καὶ τὴν κτῆσιν, τούς δὲ ἐχθρούς βλάπτει. ὁ Ἑρμῆς εἰς Δία πάντηι άγαθός, ἐξ ἐμπορίας 63 κέρδη διδους καὶ φίλους ποιῶν ἐμφανῶν 64 καὶ δόξαν ἐν οἴκοις παρέχων καὶ κράτος. ὁ Ἑρμῆς εἰς Ἄρην ἐμπράκτους δηλοῖ καὶ τῶν φόβων άπολύει καὶ τέλος τοῖς πόνοις ἐπιτίθησιν. ὁ Ἑρμῆς εἰς (Ἠλιον ἄστατος εἰς τέχνην καὶ πρᾶξιν, ἕως διέλθοι τὰς μοίρας65 τοῦ (Ηλίου, μετά τοῦτο Ι 202 γάρ εὔπρακτος.66 ὁ Ἑρμῆς εἰς Ἀφροδίτην πλοῦτον καὶ άλλότρια χρήματα δωρεῖται καὶ κλῆρον ἐκ τεθνεώτων, ἐκ δ’ άλόχων πηῶν 67 τε φιλοφροσύνην κατά δοῦμα,
ποιεῖ δὲ φίλους παίδων καὶ δούλων. ὁ Ἑρμῆς εἰς Σελήνην·

τοῖς μὲν οἰκείοις στάσεις καὶ τὸν δῆμον ταράσσει καὶ ἐν άγοραΐς ψεύδη καὶ φιλονεικίας καὶ διαβολάς 68 ἐγείρει, ἐκτὸς εἰ μη οἷγαθός ἴδοι.69 πολλάκις γοὲρ οὕτωςῖ0 ἐπιθεωρήσας οἷγαθός71 ἐπι-

κερδῆ τῆν τούτου τέχνην πεποίηται. ὁ Ἑρμῆς εἷς τὸν (ὁροσκόπον καὶ τὸ μεσουράνημα φιλίαν μεγιστάνων καὶ πίστιν ἐκ λόγων καὶ ἐν δήμοις τιμάς·“ῑ2 εἰς δὲ τὸ δῦνον λύπας καὶ ἔχθρας,
φροντίδας, κρίσεις, δια δάνεια οἰκτρά, εἰς δὲ τό ὑπόγειον χεῖρον κινδύνους καὶ βλάβας ἐκ κρυφίων καὶ παλαιῶν.

ἦ Σελήνη εἰς μὲν τὸν Κρόνον καὶ Ἄρην οἷργίαν ὄκνον 73 καὶ ζημίας καὶ κινδύνους εἶφ’ ὕψουςῆ οἷφ) αἳματος· τὸ μὲν ἐκ τοῦ Κρόνου, τὸ δὲ ἐκ τοῦ Ἄρεως· ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις άστράσι καλή. ἡ Σελήνη εἰς τόνῖ4 ἽΙλιον ἢ εἰς ἑαυτὴν νωχελίην75 θυμοῦ καὶ οἷεργείην ἅμ’ ὀπάζει, ἐν δὲ τοῖς κέντροις ἐνίοτε μετοικίας ποιεῖ. οὐ χρη δὲ μόνας ταύτας τὰς ἐπεμβάσεις σκοπεῖν, ἀλλὰ καὶ τὰς κατά τρίγωνον καὶ τετράγωνον καὶ 76 διάμετρον καὶ ἰξά19*

292

ΑΣΤΡΟΔOP]K A

ΠΕΡΙ ΕΠ ΕΜΒΑ ΣΕΩΝ

286--287

γωνον· οἷα γὰρ ἐν τῆι γενέσει κατά πῆξιν σημαίνει, τοιαῦτα καὶ ἐν τοῖς ἐπεμβάσεσιν· οἷον Ζῆνα τριγωνίζωνἩ Φαίνων μάλα γ’ ἐσθλὸς ὑπάρχειῖ8
καὶ

Πυρόεντι τρίγωνος ἐών Φαίνων79 μέγ’ ἄριστος.
1 βλαπτικὸς Β. 2 λύπης Β. ΙΜῬ) Α. 4 τοὺς ante φίλους 0m. B. 3 εἷς ἥλιον Β; εἷς τὸν’Ἀρεα (ἥλιον 5 δυνάτους B. 6 ἀδίκους καὶ A.

7 ἑτέρας πράξεις Β. 8 δολοπλοκίαν Β. 9 πλάνον ut videtur A. 10 δίδωσιν Kroll-Olivieri; διδ Α; διά cum spatio 5 litt. B. 11 ἀλλοδαπά (?) B. 12 θανατεῖ codd. 13 ἀγρῶν καὶ corr. edd.; ἀγρῶν ἢ codd. 14 ποιεῖ Α. 15 καὶ suppl. edd. 16 εῧρη Α. 17 θρύλλον Α. 18 τῷ ἰδίῳ B. 19 ὁ Ζεὺς εἷς (Ἡλιον-τελεῖ post δόξαν δίδωσι transp. B. 20 τελεῖ corr.

edd.; τέλος codd. 21 εῧροι έν κακ.-χαρᾷ· 0m. A. 22 παρουσίαν Α; περιεργίαν Β. 23 οὗτοι codd.; an m’rwi? edd. 24 0m. A. 25 κοινὸν Α.
26 ami ζημίας corr. edd.; ἢ ζημίας codd. 27 κτίσιν Α. 28 αἰχθράν Α.

29 πρανήτ(ην) Α. 30 0m. A. 31 τὸν Δία Β. 32 δ’ ἐγκύαις B; δεγ· γύοις Α. 33 τάχιον B. 34 χολὴν Β. 35 σιδήριον Α. 36 πνῆξιν Β. 37 τε καὶ μ. Α; καὶ μ. Β. 38 ἄχθος Α. 39 δολίοις B. 40 φυγάδ...
Α; an φυγαδείας vel φυγάδας ami δεσμίουςὲ edd. 41 ἀποστεροῖ Α.

42 οἰκείαν Α. 43 εἷς ἀλλο B. 44 τῶν βίων Α. 45 ὃ ἽΙλιος--ποιεῖ 0m. A. 46 φθ-είρη Α. 47 ἐγείρει Α. 48 εἷς τὸν B; εἰς δὲ τὸν Α.
49 ἐκτρυφίων Α. 50 λέχος ἀντήλαξε Α; λέχη ἀντήλλαξε Β. 51 τὸν ante

Δία add. A. 52 oi’xovg A; an oî’atovç ami οἰκείουςὲ edd. 53 ἔγγυος codd. 54 ταραχὴν Α. 55 ἀκαταστασίας Α. 56 ἀγαθά... φαῦλα Α.
57 δηλοῖ Α; διδοῖ Β. 62 ami suppl. edd. 58 τὴν 0m. A. 63 ἐμπηρείας Α. 59 διλοῖ Α; διδοῖ Β, corr. edd.

60 συζεύγνυσιν Α; συζευγνύει (Kroll) vel συνεγγύει (Olivieri) B.

61 στηρίζῃ B.

64 ἐμφανῶν edd.; ἐμφανεῖς codd.

65 μ’ μ’ Α; μ’ μοίρας B. 66 ἕμπρακτος Α. _ 67 ποιῶν Β. 68 ami διαβολάς καὶ φίλον Α. 69 ἴδη Α. 70 οὗτος Α. 71 ἀγαθὸν Α. 72 τιμίας Α. 73 ἀργίαν oî'acov A. 74 0m. A. 75 νοχελίην B; νωχελίων A. Φαέθων). 76 ami 0m. A. 77 signum trigom’ cum wv superscr. codd. edd.

78 ὑπάρχεται codd.; corr. edd.

79 ὢν φαένων codd.; corr. edd. (αἰεί fm't

287.

In Cod. Vatican. gr. 1056; B011 Sphaera 34; Heeg

Catalog. cod. astrolog. V 3 p. 43 f. 155"———156v (παρεξεβλήθησαν κεφάλαια διάφορα σοφῶν πολλῶν ἀπὸ διαφόρων βιβλίων ἀπο-

δεικνύοντα τὸ εἶναι καλήν καὶ μή ἐναντίαν τήν σύνοδον τοῦ Διὸς [Ἄρεως Heeg in Diss.] ami τοῦ Κρόνου) versus τοῦ Ὀρφέως editi ab Heegio DiSS. 59. εἰς δὲ Κρόνου1 Πυρόεις τόπον αἴσιός ἐστιν ἀμείβων. ἔνθα γὰρ ἠμαύρωσε Κρόνου θυμαλγέα πάντα.
καὶ κακὸς εἰς ἀγαθὸν τρέπεται· πάσας γάρ ἀνίας καὶ νούσους2 κατέπαυσεν· ἄγει δ’ ὄλβον τε δόμοισι3

5 νίκην τ’ εὐφροσύνην τε φέρει <καὶ>4 κῦδος ἀνέξει.

287—288

ΠΕΡΙ ΕΙΙΕΜΒΑΣΕῼΝ

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΡΧΩΝ

293

1 Pro Κρόνου bis (v. vs. 2) signum astronomicum in codice sicuti etiam infra in paraphrasi. 2 νούσους Heeg; νόσους cod. 3 τε ex δὲ et δόμοισι ex δοιμοιῦ ab eadem manu correcta. 4 καὶ add. Heeg.

Sequitur in codice haec paraphrasis: νοοῦνται δὲ ταῦτα

οὕτως. ὁ Ἄρης ἀγαθὸς εἰς Κρόνον ἐρχόμενος· πάντα γοὲρ τοὶ ὑπὸ Κρόνου λυπρᾶ ἐξήλειψε· καὶ τοὶς νόσους ἔπαυσε, πλοῦτον
ôè καὶ νίκην εὖφροσῦνην τε καὶ δόξαν αὔξει. Cf. fr. 286 p. 289. Heeg Diss. 59.

VII. Περὶ καταρχοὸν
Neque in operum Orphicorum catalogo neque in laterculis librorum apotelesmaticorum Masalae (770—820 p. Chr. n.? Cat. cod. astre]. I 81) et Palchi (scr. saec. V exeunte V. ibidem 80) Orphei carmen Περὶ καταρχῶν commemoratur; desideratur in Tzetzae quoque versibus (supra. p. 267). Attamen carmen Orphicum huius tituli extitisse ex paraphrasi aetatem Byzantinam redolente codicis Bononiensis gr. 3632 f. 321r (Cat. cod. astrol. 1V 43 n. 18 V. Heeg Diss. 61) elucet, qui haec habet: (Θεοφίλου

V. infra.) ἐκ τῆς ιβ’ τρόπου Ὀρφέος (sic) περὶ καταρχόν (Sic). περὶ τροπικὸν (sic) ζοδίον (Sic), περὶ δησόμον (sic, l. δισεόμων), περὶ στερεῶν ζοδίων (sic). Idem tractatus invenitur etiam in
Cod. Parisino gr. 2831 (Cat. cod. astrol. VIII 3, 55 n. 45); periit autem in Cod. Vat. gr. 212 n. 7 (Catal. V 1, 68), ubi in indice

traditum Θεοφίλου περὶ καταρχῶν διαφόρων τά πρῶτα κεφάλαια τῆς δωδεκατρόπου· Ὀρφέως· περὶ καταρχοόν τῶν ζωιδὶων.
α’ περὶ τροπικῶν ζωιόἰων. β’ περὶ δισοίμων. γ’ περὶ στερεῶν.

Theophilus Edessenus’ξ- anno 785 cf. Heeg Diss. 62.
288. Catalog. cod. astrol. gr. IV 43 a F. Cumontio indicatum

(v. supra) et a Heegio Diss. 63 editum et emendatum.
δωδεκατρόπουι Ὀρφέως περὶ καταρχοὸν. a) Περὶ τροπικῶν ζοοιδὶων·2

Ἐκ τῆς

τῶν τροπικῶν ζωιόὶων οὖροσκοπούντων μή ἅψηι3 ὁδοῦ·
χαλεπὴ γὰρ καὶ βραδεῖα καὶ οὐ μετά καλοῦ· φίλοι δὲ ἔχθραν

ποιήσουσι·4 πάλιν φίλοι γενήσονται· χρὴ σπείρειν φυτεύειν·5 θεμέλια μή τιθῆιςῶιῖρραβῶναῖ δίδου· οἱ ἕννοσοῦντες8 τοῖς τροπικοῖς ζεοιδίοις ἐγερθήσονται ἓβδομαδαῖοι διαλυθήσονται τὸ πάθος· εἰ ὁέε ἡ τῆς κατακλίσεωςῦ ἡμέρα μετέλθηι ἀπὸ τῶν

294

ΑΣTPOA 01’1KA

ΠΕΡΙ KA TA PXQN

᾿ 288

τροπικῶν εἰς τά στερεά,10 θάνατον ἔπάγει' οὐ δεῖ ἐξελθεῖν ἢ
I,11 J r t I) ͵.12 (r ï J, “

στρατεύειν
““

ει φύγοι τις, η σν.ησις γενηται
\ J I 15 ) I; ς r (

εως ου εν τωι
j. ) I

αύτὤι ζωιδἱωι ἠι Σελήνη,13 ταχὺ οἷνευρήσεις'Μ εἰ δὲ παρέλθηι
των τροπικων, και απολλυται,
) \ ) ' ) I.IC ( \ J

ει μεθ ετερον ευρεθησεται εαν
)... )\”.. \

τις ὑπόσχεσις γένηται͵ οὐ πληροῦται“οἱ ὄνειροι | 64 Heeg ψευδεῖς'
ουδε ιατρευει ιατρος’ υγρα ονκ ωφελει η αλλος πληροι το

ἔργον' ούδὲ γυναίκαις ἱστοῦ κατάρχεσθαι εόφελε"18 άποφυγών τις τἠν πατρίδαν19 πάλιν ἐπιστρέφει'ἳ" βεβαίου γάρ πράγματος
μἠ κατάρχού τοῖς τροπικοῖς ζωιδίοις.
De cod. mira orthographia. cf. Heegium p. 61. 1 ιβ’ τρόπου cod.; in marg. ξβ΄. 2 post ΄ζωιδίων in titulo add. signa astronomica. Arietis Canari Librae Capricorni; in marg. τροπικἂ ζὄδια. 3 ἀψη cod. 4 πιἠσοση.

5 σπέρη φιτεὑι.

6 θέτης.

7 άραβὥνα.

8 ενοσοὑντε.

9 ἢ δὲ H τῆς

κατακλἠσεως ἠμέρα (sign. astronomicum). 10 ἢσταστερέα. _ 11 δίεξἑλθη ἢ στρατεὑι. 12 ἡ φυγἤ τῆς' ἡσηλἠσης γένητε. 13 ἓ’ος οὗ ἐν αὐτῶ τὀ, ι I ι. I ν,,, I ζοδιω η Σεληνη (Slg'll. astronomlcum). 14 ταχυαη ευρεσεις. 10 καπολητε. 16 οὐ δὲ ἰατρείβη ἰατρός. 17 ἄλος cod. 18 οὐδὲ γηνέκαις ἣστου κατάρ-

χεσται ὦ φύλει.

19 ἀπὸ φηγἠν τῆς τἠν πατρι’δαν.

20 post ἐπιστρέφει

quaedam excidisse opinatur Heegius.

b) Περὶ δισώμων (ζωιδἱων).1 τῶν δισιόμων ζωιδἱων ὦροσκοπούντων μηδέποτε άγοράζηις' δόλον2 γὰρ ἔχει ἡ πρᾶσις' ἢ νόσος3 ἢ ἕτερα πρόκειται. οἱ ἐν δισεόμοις γενόμενοι γάμοι εἰς μοιχείαν τρέπονται'4 καὶ πολλαὶ μάχαι5 καὶ ὀδύναι τρέφονταιὃ τοῖς τοιούτοις γάμοις' εἴ τις
φυγών τοῖς δισοόμοις πιασθῆι, καὶ πάλιν φυγάς γίνεται' εἴτις

ὑπεσχέθηΐ ὶ'να δώσηι μισθόν, οὐ δώσει ὅ'σον εἶπεν’8 αἱ δὲ χάριτες9 καὶ αἱ δωρεαὶ καλαὶ ἔσονται. φυτεύειν καὶ ὄρνισιν ἐπιτιθέναι côté. ἢ δὲ κατάκλισις πάλιν πυρετὸν φέρει' καὶ ὑποστραφἦι τὸ νόσημα' ἢ ἐν καλῶι ἢ ἐν κακῶι πείσεις διπλασιάζει.10 καλὸν 1’ καὶ ὁδοῦ κατάρχεσθαι'12 εἰ δέ τις | 65 H988 άποθάνηι ἐν δισιόμοις, μέλλει καὶ ἄλλος13 ἀποθανεῖν καὶ (εἰ)14 ἐν δισσόμοις τις νοσήσει, νοσήσούσι καὶ ἕτεροι (ἐν)15 τῶι οἴκωι ἐκείνωι' νίκη 16 ἐν δισιόμοις, εἶτα δὲ κακὰ 17....)'13 διπλασιάζονται γάρ. παιδευταῖς καὶ ἰατροῖς μανθάνειν 19 καλὸν (εἰς)20 τὰ δίσωμα.
1 ζωιδίων add. Heeg. Post δησὀμον (ν. supra p. 293) in codice add.
signa astronomica. Geminorum Virginis Arcitenentis Piscium. In marg. ζόδια δίσωμα. 2 δόλο cod. 3 νόσον. 4 ἢ ἐν δισόμοις γενομένη γἀμη ῆς μιχιαν τρεπονται. 5 πολεμα. 6 τρεπονται, corr. Heeg. 7 επεσχεθη,
' x ' ) '

corr. Heeg.

8 ύπεν.

9 χαρῆταις.

-10 post φέρει καὶ habet "cod.: ὑπὸ

288

ΑΣ ΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ÎIEPI ΚΑ TA ΡΧΩΝ

295

στραφή το νόσημα· ἡ ἐν καλῶ, ἢ ἐν κακῶ πήσης· διπλασιάζει.

11 καλοῦ.

12 κά τέχεσται. 13 μέλι καὶ ἄλος. 14 εἷ add. Heeg. 15 ἐν add. idem. 16 νίκην. An νίκη ἐν δίκαιςὲ Heeg. 17 ἦτα δὲ κακή. 18 ante διπλ. lacunam indicavit Heeg. 19 μανθάνη. 20 εἷς add. Heeg.

c) Περὶ στερεῶν ζοοιδίων.1 τῶν στερεῶν ζωιδὶων ῶροσκοπούντων αἱ κτήσειςῖ καὶ
ἐν στερεοῖς δεῖ 4 γυναῖκα λαμβάνειν άγορασὶαι βέβαιοὶ εἰσιν.3

καὶ τά πράγματα αύτῆς, τέχνην καὶ ἔργον, ἄρχεσθαι [ού]5 συμφέρει· πληροῦνται γαρ αἱ βουλαί. ὃ κλέπτης εύχερῶς εὑρήσεται· άποδημεῖν dès βέβαιόν ἐστιν· ὁ δὲ ἐχθρὸς γενόμενος ού φιλιοῦται·7 αἱ δὲ κρίσεις βέβαιοί εἰσιν·8 ἢ γὰρ θάνατον φέρει ἢ μῆκος νόσους* ἢ δι’ ἑβδομάδος λυθήσεται ἡ νόσος· δεσμοὶ έν στερεοῖς κακοί·10 ὁ γάρ ὀργισθεὶς 11 ού μεταβάλλεται·12 ἐάν τις αἰτήσηι χρήματα, ού δίδοται αύτῶι.13 λόγων 14 καὶ μουσικῆς δεῖ ἄρχεσθαι έν τοῖς στερεοῖς· ὃ δὲ δανειζόμενος μόλις άποδίδωσι· διδάσκεσθαι δὲ γράμματα 15 καλὸν (καὶ) φιλίας ποιεῖν· μεταβάλλει16 δὲ τά τροπικά καὶ ποιεῖ 17 μάχας ἐν αὐτοῖς. Ι 66118θὲ ῶσαύτως 18 καὶ ἡ Σελήνη τα προειρημένα19 ζοόιδια διερχομένη ταῦτα δηλοῖ ἅπερ 20 καὶ ὁ ῶροσκοπῶν ἐσήμανεν.
1 ζόδια στερεά in marg. Sub titulo signa astronomica. Lunae Tauri

Leonis Scorpionis Aquarii. 2 κτήσης. 3 ἧσῆν. 4 δή. 5 οὐ uncis inclusit Heeg. 6 ἀποδίμην δὲ. 7 ἦ δὲ ἐχθρὸς γενόμενος οὐ φιλιοῦτε. 8ἓ δὲ κρέσης βέβεον ἧσύ. 9 an νόσοςὲ Heeg. 10 δεσμὸν έν στερεὸν κακή. 11 ὀρχηστής. 12 μεταβάλεται. 13 αὐτῶν. 14 λόγον.
15 γράματα. 16 μεταβα’. 17 πιή. 18 ὃσαύτος. 19 προῆρημένα.

20 διληάπερ. Heeg Diss. 63—67.

Fl'agmentum Ἐκ τῶν Ἄμμωνος καταρχῶν a Ludwichio a. 1877 cum Maxime Περὶ καταρχῶν p. 53 editum hic legendum curavi, quia multa. cum Orphicis conspirant. v. Heegium in notis. De singulis

I.

ἐν τροπικοῖς οὔτ’ ἒίρ1 γαμέειν καλὸν οὔτε γάμοιο μνφγστεὶηνῖ ἕρατήν τελέειν, ού κτήσιος3 ῶνήν· μηδὲ4 δαημοσύνην τέχνης τινὸς ἄρχεο τῆμος. εἰ δὲ καὶ ἄλλο τι πρᾶγμα θέλεις μίμνειν ἐπὶ δηρόν, 5 μή σύγε τοῦτ’ ἔρξηις τροπικοῖς Μήνης ένεούσης· πάντα γάρ έν τροπικοῖσι παλίντροπαῦ ἐκτελ«εἰ9ουσι,6 ' καὶ χρησμοὶ καὶ ὄνειροι ψεύδοντ’ ἐν τροπικοῖσι. ῥηιδίως δ’7 ὁ λαβιὸνὸ καὶ ιῖσπασίοος άποτεὶσει.9

296

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ

ΑΣ ΤΡΟΝΟΜl A

288

πλοόειν δ’ εἰς ξείνην 1° καὶ ὁδεύειν ἢν ἐθέληισθ·τι,11 10 ἐν τροπικοῖς κέλομαι· νόστος’2 δέ τοι ἔσσεται τόκῦς, καὶ εἷς οἷκον ἴθι13 τῆμος ξείνης 14 εἷπό γαίης. ἢν δὲ φύγηι θεράπων κακομήχανος ἐν τροπικοῖσιν,

ἄψ εἰς οἷκον ἄνακτος ἐλεύσεται οὐδ’ ὑπαλύξει·

κλέψας δ’ ἐν τροπικοῖσιν ἁλίσκεται15 οὐδέ τε λήσει. ΙΙ. 15 ἐν στερεοῖς ζσόιοις ξείνην εἰς γαῖαν ἐπειχθεὶς δηρόν ἐκεῖ μενέεις, καί τοι νόστος βραδύς ἐστιν.16 ἄρξαμένη δὲ νόσος στερεοῖς κακή· οὐδὲ γαρ ὦκα
παύεται, οἳλλά μένει τε νόσος καὶ πολλάκις ἄνδρας

ὤλεσεν, εἰ μή τις Μήνην17 θεὸς εἴσιδεν ἐσθλός.
Versus 1—14 εει-νειῖί in ABC, 15—19 in D (Tzetz. Exeges. in Iliad. 33, 7

Herm.). 1 ἂρ Nauck; αὖ ABC. 2 μνησθείην ΑΒ; ὥραν μνησθείην Boissonade. 3 al. οὐκ ἐτήσιος Matranga. 4 μηδὲ Nauck; μήτε ABC.
5 παλίντροπα Nauck; παλίντονα ABC. 6 ἐκτελέθουσι Nauck; ἐκτελέουσι

ΑΒΟ.
idem.

7‘δ’ 0m. ABC, ins. Nauck.

8 λαβών τι καὶ idem.

9 ἀποδώσει

10 εἰ δὲ ξένην πλώην Α, εἰ δὲ ξένην πλοὶην Β, εἰ δὲ ξένην πλώειν U,

εἰς ξείνην δὲ πλέειν Nauck, πλώειν ô" εἷς ξείνην Ludw.
ABC, γῆν ἐθέλησθα Boissonade, em. Nauck.

11 ἣν ἐθέλησθα

12 νοῦσος ABC, corr. Duebn.;

vide Ludw. 13 καὶ εἰς οἶκον ὶὲ9η Β, ἢν εἰς οἶκον ἰηις Nauck. 14 ξένης ΑΒ. 15 ἁλώσεται Nauck. 16 βραόῦς ἔσται Nauck. 17 μῆνιν D,
μήνην Nauck.

8. ΑΣΊῬΟΝΟΜΙΑ Orphei librum Ἀ. testatur unus Suid. test. m‘. 223 d. Num extiterit dubium; nam Abelii fragmenta 1 (supra fr. 22) et 2 (supra fr. 285) huc non pertinere verisimillimum est. Immo pro-

babilius est Servium in Verg. Georg. ΙΙ 389 (fr. 244 supra, s.
ΔΒΑΚΧΙΚΑ ubi adde Schol. German. p. 67,5 et 169,12 Breysig)

tale carmen respicere; v. Heegium Diss..48. Tannery Rev. philol.
XXI 1897,190; XXIV 1900, 54. Heeg Diss. 11. 70. Theonem

Gratiani aequalem commentarium de Ἀστρονομικοῑς Hermae
Trismegisti et Orphei scripsisse testatur Ιο. Malalas (test. nr. 236). Vide etiam supra ε. ΑΣΊῬΟΛΟΓΙΚΛ.

289 — 290

ΑΜΜΟΣΚΟΠΙΑ

ΔΙΚΤΥΟΝ

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ TA

297

9. ΑΜΜΟΣΚΟΠΙΑ

Suid. test. nr. 223 d (εἷμοκοπίαι vel οἷμοκοπίαν codd.) Sandschuu Diels H3 164 collata ἅλφιτομαντεία (ἄλφιτομάττεις ΡοΙΙ.

VII 188; Bekk. Anecd. I 52, Lob. Π 815 n. c); Ἀνεμοσκοπία
Fabricius; Ἀμνοκοπία Eschenbach Epz‘genes 178 allato Hesychio

s. ἀμνοκόπος· ποιμήν, quocum Lob. (I 361) Pausaniam VI 2, 5 μαντικήν (δι’) ἐρίφων καὶ ἀρνῶν τε καὶ μόσχων confert; ἄστροσκοπία (cf. ἄστεροσκοπία [ἄστροσκοπία Μ] Hermias in Plat.
Phaed. 244 a p. 95,10 Couvr., Lob. Ι 362).

10. AIKTYON Suid. (test. nr. 223 d) Πέπλον καὶ Αίκτυον· καὶ ταῦτα

Ζωπύρου τοῦ εΠρακλεοότου (test. nr. 179), οἱ δὲ Βροτίνου (test.
nr. 173) Lob. I 366 n. 1X; 379 n. XXVIII V. ΠΕΙῙΛΟΣ. Cf.

etiam δικτύου πλοκή fr. 26. 289. (9) Suid. s. ἳππος Νισαϊος· μεταξύ τῆς Σουσιανῆς καὶ τῆς Βακτριανῆς τόπος ἐστὶ Καταστιγωνα, ὅπερ Ἑλλάδι γλωσσηι Νῖσος καλεῖται· ἐνταῦθα ἱπποι διάφοροι γίνονται.
οἳ δὲ «Ξπὸ Ἐρυθρᾶς θαλάσσης· εἶναι δὲ ξανθὰς πάσας. ὁ, δὲ

(Ηρόδοτος (ΙΙΙ 106. VII 40) τῆς Άῐηδὶας εἶναι τὸν τόπον Νίσαιον. ὁ δὲ Πολέμων (fr. 98 FHG ΙΠ 147) κακῶς φησι λευκὸν ἵππον Νισαῖον· ἐν δὲ ᾼικτύωιι Ὀ. λέγει,2 ὅτι ἦ Νίσαῧ τόπος ἐστὶν ἐν Ἐρυθρᾶι κείμενος.
1 Δικτύωι Kuester collato Suida. nr. 223d; δικτύι codd. 2 post λέγει
lacunam indicat Gaisford; v. Bernhardyi Suid. I 2 p. 1064. 3 Haud scio an pro Νίσα restituenda sit Νῦσα, quae regio Orpheo melius convenire videatur; Indiam autem Ἐρυθράν audire testatur Babrii fab. 115,7, nisi Arabiam intellegere mavis. De Nysa in Arabia vel India. sita v. Malten Arch. Religionsw. XII 1909, 286.

Herm. LIV; Lob. Ι 465; Giseke 117; Diels H3 164 11.1a.

11. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΊἈ Suid. (test. nr. 197) s. Ὀ. Κικοναϊος· ἔγραψε δὲ μυθοποιίαν, ἐπιγράμματα, ὕμνους Lob. I 366 Ι). XII (465 n. ΠΤ). 290. (10) [Favorini] or. Corinthiaca inter oratt. Dionis Prus. XXXVII 15 (Π 20,14 Arn.) ἐγένετο δὲ καὶ νεῶν ἅμιλλα,

298

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ TA

ΘΡΟΝΙΣΜΟΙ ΜΗΤΡΩΙΟΙ

290

καὶ Ἀργώ ἐνίκα, καὶ μετά ταῦτα οὐκ ἔπλευσεν, άλλά αὐτήν

άνέθηκεν ὁ Ἰάσων ἐνταῦθα (se. ἐν Κορίνθωι) ζωι Ποσειδῶνι, καὶ τὸ ἐπίγραμμα έπεῆιραψεν, ὅ λέγουσιν Ὀρφέως (όρφέος Μ)
εἰναι·

Ἀργώ 1 τὸ σκάφος εἰμί, θεοδι δ’ άνέθήκεν2 Ἰάσων,3 Ἴσθμια καλλικόμοις στεψάμενον πίτυσιν.4
1 Ἀργοῦς Bergk. 2 ô’ ἐμὲ θῆκεν Μ. 3 Ἰήσων Ab. 4’Ἰσθμια
καλλικόμοις στεψάμενον πίτυσιν Ρ. Gardner Journ. Hell. stud. ΙΙ 1881, 91;

’Ἰσθμια καὶ Νεμέοις στεψάμενον πίτυσιν (έπητύσιν Μ) codd.; Ἰσθμιακῶι (sc.
θεῶι) Νεμέοις στεψάμενος πίτυσιν perperam Hecker;’Ἰσθμια καινύμενος

στεψάμενον πίτυσιν Stadtmuell.; Ἰσθμιακαῖς δι’ ἐμὲ στεψάμενος πίτυσιν olim
Preger, qui deinde iure Gardnerum secutus est.

Herm. XV; Lob. I 366; Bergk PLG 114 357; Cougny Anthol. Pal. ΠΙ 1 n. 1; Preger Inscr. graec. metr. 57 n. 69, qui epigramma primo fere p. Chr. n. saeculo attribuit. Aliud in navem celeberrimam confictum epigramma in papyro Friburg. 10 c detexit W. Aly Sitzzmgsber. Hez'delb. Akad. 1914, 2 p. 58 n. 4 II.

12. ΘΡΟΝΙΣΜΟῙ ΆΙΗΤΡῼῙΟΙ

Suid. (test. nr. 223 d) Θ. μ. καὶ Βακχικά· ταῦτα Νικίου τοῦ Ἐλεάτου φασὶν εἶναι. Plat. Euthydem. 277d ποιεῖτον (sa. το) ξένω) δὲ ταύτὸν ὅπερ οἱ ἐν τῆι τελετῆι τῶν Κορυβάντων, ὅταν
τήν θρόνωσιν ποιῶσιν περὶ τοῦτον ὂν ἄν μέλλωσι τελεῖν cf. Procl. Plat. Theol. VI 13 p. 382, 6 Port. et Dionem Prus. ΧΠ 33

(I 163, 26 ΑΓΗ.) καθάπερ εἰώθασιν έν τῶι καλουμένωι Θρονισμῶι καθίσαντες τούς μυουμένους οἱ τελοῦντες κύκλωι περιχορεύειν, v. etiam infra s. KOPYBANTIKON. Lob. I 368; Giseke
Rhein. 111m. VIII 1853, 117; Tannery Rev. philol. XXIV 1900, 101; Hock Griech. Weikegebmeuche W’zœrzburg 1905, 63. 130 11.1; Kern Herm. LI 1916, 562, qui attulit Hymn. XXVIIszroôg θεῶν vs. 4

σκηπτοῦχε κλεινοῖο πόλου, πολυώνυμε, σεμνή, ἢ κατέχεις κόσμοιο μέσον θρόνον, οὕνεκεν αὐτή
γαῖαν ἔχεις θνητοῖσι τροφὰς παρέχουσα προσηνεῖς.

In Pindari vita ap. Suid. afferuntur etiam Ἐνθρονισμοὶ et Βακχικά cf. Ed. Hillerum Herm. XXI 1886, 365; Ο. Schroederum
Ρίποῖανί οαννιίπα 388. Fragmenta non servantur.

ΘΥΗΠΟΛΙΚΟΝ

ΙΕΡοΣ ΛοΓοΣ [ΑΙΙὙΠΤΙΟΣ]

299

13. ΘΥΗΠΟΛΙΚΟΝ Hymnorum corpus hoc titulo ab uno Suida tradito significatum esse Kern Herm. LII 1917,150 censuit, postquam ad

Θυήπολικὸν Argonauticorum poetam VS. 34 καὶ ἤ σπλάγχνων θέσις ἐστίν spectare Giseke Rhez'n. Mus. VIII 1853,92 iam opinatus est. In Hymnorum codice Laurentiano 32, 45 ad primum

hymnum (Εὗχὴ πρὸς Μουσαῖον) vs. 45 (= Hymn. I 1 Ab.) in
margine OŸIIIÎ/b additum esse haud parvi momenti est cf. VS. 44 τήνδε θυηπολίην ἱερὴν σπονδήν τ’ ἐπὶ σεμνήν et

Plat. Rempubl. ΙΙ 364 6 (fr. 3) βίβλων δὲ ὅμαδον (ὁρμαθόν Lob.
et Diels) παρέχονται (se. ἀγύρται καὶ μάντεις) Μουσαίου καὶ

Ὀρφέως Σελήνης τε καὶ Μουσῶν ἐκγόνων, (ὅς φασι, καθ’ ἃς θυηπολοῦσιν et Ovidii Metamorphos. IV 11; Kern Βονῑέπ.
Philol. PVochenschr. XXXII 1912, 1440: turaque dam Bacclmmque voccmt Bromz‘umgue Lyaeumque ignigenamque satzomgue éterum solumque bimatrem; additur hic Nyseus indetonsusque Thyoneus et cum Lenaeo genialz's consitor uvae Nyctelz‘usque Eleleusque païens et Iacchus et Euhcm, et quae praeterea ρον Graias plum'ma gentes nomma, Liber, habes etc.

14. ΙΕΡοΣ ΛοΓοΣ [ΑΙΓΥΓΊῚοΣ]
Argonaut. 48—45 test. nr. 224

ἠδ’ ὅτ’ ἐν Αἰγύπτωι ἱερὸν λόγον ἐξελόχετσα, Μέμφιν ἐς ἠγαθέην πελάσας ἱεράς τε πόληας Ἄπιδος, ἃς πέρι Νεῖλος ἀγάρροος ἐστεφάνωται·
et 32

θρήνους τ’ Αἰγυπτίων καὶ Ὀσίριδος ἱεροὶ χύτλα. Cf. Hymn. XXXIV 2 in Apollinem: filsuçpîz’, ἄγλαότιμος, ἰήιος
ὀλβιοδοότα, XLII 9 in Misen

σύν σῆι μητρὶ θεᾶι μελανηφόρωι Ἴσιδι σεμυῆι
Αἰγύπτου παρὰ χεῦμα σύν οἷμςριπόλοισι τιθήυαις,

LV 19 in Venerem Αἰγύπτου κατέχεις ἱερῆς γονιμώδεα λουτρά..

300

ΙΕΡΟΣ ΛΟΓοΣ [ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ]

ΙΕΡΟΣΤΟΛΙΚΑ

ΚΑΘΑΡΜΟΙ

V. etiam s. ΚΑΤΑΒΑΣΙΣ ΕΙΣ ΑΙΛΟΥ p. 305 et Hecataeum Abderitam test. nrr. 95—98, ubi per incuriam de Hecataeo Milesio scripsi. Maafi Orpheus 114. 196; Kern Genethlz'akon f. Robert 1910, 90; NVilcken Archaeol. Jahrb. XXXII 1917, 195 SS. Forsitan spectat ad hoc carmen versus τοῦνεκά μιν (se.

Ὄσιριν) καλέουσι Φάνητά τε καὶ Διόνυσον a Diodoro I 11, 3 et
Aristocrito Manichaeo in Theosoph. Tubing. 8 (V. fr. 237 p.250) allatus.,

ΙΕΡΟΙ ΛΟΙὈΙ ΕΝ ΡΑΨῼΙΔΙΑΙΣ KA’ V. p. 140—248.

15. ΙΕΡΟΣΤΟΛΙΚΑ

Suid. (test. nr. 223 d) Ὀ. ἔγραψε Ίριαγμούς (τριασμούς codd. V. s. ΊῬΙΑΓΜΟΙ), λέγονται δὲ εἶναι Ἴωνος τοῦ τραγικοῦ· ἐν δὲ τούτοις τά Ἵεροστολικὰ καλούμενα, κλήσεις κοσ,ιιικαὶ. κλήσεις
κοσμικαί Christiani cuiuslibet scholion esse Diels 113 163,10 conicit, qui vertit ‘heidm'scke Litanez'en‘. ‘12 cum Καταζωστικώι

(V. infra. p. 307) ab eodem Suida tradito componit Lob. I 371. 727 (Ab. p. 213), Schuster 29 n. 2, qui fr. 238 huc trahunt.
Vide Orphea ipsum in Argonauticis 448 αὖτιέρ ἐμοὶ Κένταυρος

ἑῆι γέρας ὤπασε χειρὶ νεβρῆν παρδαλέην, ξεινήιον ὄφρα φέροιμι, quocum cf. f1“. 238 VS. 5s. Ἶεραφόροι καὶ Ἶεροστόλσι Isidjs ap. Plut. De Iside et Osir. 3 p. 352b οὗτοι δ’ εἰσὶν οἱ τὸν ἱερὸν λόγον περὶ θεῶν πάσης καθαρεύοντα δεισιδαιμονίας καὶ περιεργίας ἐν τῆι ψυχῆι φέροντες ὥσπερ ἐν κίστηι καὶ
περιστέλλοντες, τά μὲν μέλανα καὶ σκιώδη τά δὲ φανερά καὶ

λαμπρά τῆς περὶ θεῶν ὑποδηλοῦντα οἰήσεως (νοήσεως \Vytt.), οἷα καὶ περὶ την ἐσθῆτα τὴν ἱερὰν ἀποφαίνεται..

1 6. ΚΑΘΑΡΜ01 Sub hoc titulo posui duo fragmenta, quae ad Ὀρφικὸν βίον (Plate Leg. VI 782 c test. nr. 212) spectantia ad id carmen pertinere videntur, quod testatur Hieronymus adV. Iovinum ΙΙ 14 ed.

Vallars. ΙΙ 1, 344 b. c: Xenocmtes (v. R. Heinze Xenokmtes 194
fr. 98) philosophus de Trz'ptolemi legz'bus apud Athem'enses m‘a, tantum praecepta in templo Eleusz'nae (Eleusz‘ne Bernays) res'z'dere scribz‘t: honorandos parentes, venemndos dcos, camibus non vescen-

291

ΚΑΘΑΡΜοι

301

ἅτινα. 0. in οαννιὶιιο,ςιιο esum carm'um pem'tus detestatur (Lob. I 246; ΑΙ). fr. 270), quae ex Porphyrii Operis De abstinentia
1.1V nunc mutilo sumpta esse evicit J. Bernays Theophmstos’ Sclm'ft weber Froemmz‘gkez't 1866, 159; cf. Porphyrii Opusc. ed.

Nauck2 269. Vide etiam Plat. Resp. ΙΙ 364e fr. 3 καθαρμοὶ ιῖδικημάτων, Herod. ΙΙ 81 test. nr. 216 ἱρός λόγος λεγόμενος,
Eur. Hippolyt. 952 test. nr. 213, Marinum in Vita Pr001118

p. 160, 33 Boisson. test. ΗΓ. 239 νύκτωρ τε καὶ μεθ’ ἡμέραν
ιῖποτροπαῖς καὶ περιρραντηρίοις καὶ τοῖς ἄλλοις καθαρμοῖς

χρώμενος, ὁτὲ μὲν Ὀρφικοῖς, ὁτὲ δὲ Χαλδαικοῖς (V. Lob. I 237,
Heeg Diss. 8 n.); Euseb. Praep. eVLV 31, 226 c (I 260, 11 Dind.)

ὠς μή μᾶλλον τῆς Κρήτης σὺ καθαρμοῦ προσδέηι, Ὀρφικούς
τινας ἢ Ἐπιμενιδείους καθαρμοὺς φανταζόμενος, Argonaut. 38

ἁγνοπόλον τε καθαρμόν (test. nr. 224) et 904 τελετάς... καὶ θύσθλα καθαρμῶν, ὅσσα περ οἷρήτειρα καθάρματα μύστις
ἔκευθεν. Lisa Hamburg RE2 X 2516; Kern Orpheus 35. Vide etiam s. Σῼ ΊἨΡΙΑ et quae de Vita Orphica supra p. 61—63 congeSSL

291. (262. 263) Heraclid. Ponticus? (V. Diels Doxogr. 150 n. 2; 557, 23) ap. Io._Lyd. De mens. IV 42 p. 99,17 W. ὁ δὲ
Ποντικός1 (Πρακλείδης (Περὶ τῶν Πυθαγορείωνέ fr. 94 p. 88

Voss) φησίν, ὡς εἴ τις τὸν κύαμον ἐν καινῆιῖ θήκηι ἐμβαλαόν3
ιῖποκρύψει τῆι κόπρωι ἐπὶ τεσσαράκοντα4 πάσας ἡμέρας, εἰς

ὄψιν ἀνθρώπου σεσαρκωμένου μεταβαλόντα τόν κύαμον εὖρήσει, καὶ διὰ τοῦτο τόν ποιητὴν φάναι· · ἶσόν τοι5 κυάμους τε φαγεῖν κεφαλάς τε τοκήων.6
1 Ποντικὸς om. codd. rec. Barberinae. 2 κενῆ eidem codd. 3 θυια βαλλων S. 4 ad τετταράκοντα (sic) B in marg. Lucianus in Tz'tarmz' vindicatz'one. 5 τοι 0m. S. 6 φαγεῖν καὶ κεφαλὰς τοκήων Α; ἔσθειν κεφαλάς τε τοκήων Plut, τρώγειν Athen. Clem. v. infra. De φαγεῖν (φαγέμεν Hom. praeter φαγέειν 0d. π 429) cf. Herwerden Herm. V 1871,143.

Plut. Quaest. sympos. ΙΙ 3, 1 p. 635 e. f ὑπόνοιαν μέντοι παρέσχον... ἐνέχεσθαι δόγμασιν Ὀρφικοῖς ἢ Πυθαγορικοῖς, καὶ τὸ οὸιόν, ὥσπερ ἔνιοι καρδίαν καὶ ἐγκέφαλον, οἷρχήν ἡγούμενος γενέσεως ἀφοσιοῦσθαι· καὶ προῦφερεν Ἀλέξανδρος ὁ Ἐπικούρειος ἐπὶ γέλωτι τό· (ἶσόν τοι κυάμους ἔσθειν (ἐσθίειν
codd. praeter ἑστίειν E; τρώγειν Athen. Clem. V. infra) κεφαλάς

τε τοκήων’ οὖς δὴ κυάμους τοὶ οἰιοὲ διοὲ τήν κύησιν αἰνιττομένων τῶν άνδροῖν, διαφέρειν δὲ μηδὲν οἰομένων τὸ ἐσθίειν

(όιά τοῦ χρῆσθαι τοῖς τίκτουσι τοὶ οόιοὲ ζώιοις, Didymus [Fehrle

302

ΚΑΘΑ PMUI

291—292

Στοιχεῖα ΠΙ 42] in Geoponicis ΙΙ 35, 8 (Cassiani Bassi De re rustica eclog. ed. Beckh p. 73,14 πρῶτος d'à ἀπέσχετο κυάμων Ἀμφιάραος, δια τήν δι’ ὀνείρων μαντείαν. ῷέρεται δὲ· καὶ Ὀρφέως τοιάδε ἔπη· (Αειλοὶ (πάνΰειλοι), κυάμων ἄπο χεῖρας ἔχεσθαι) καὶ· (ἶσόν τοι κυάμους φαγέειν κεφαλάς τε τοκήωνῖ
Prior versus Empedocleus (V. infra) est, Vide Clem. Alex. Strom. ΙΙΙ 3,

24, 2 (Π 206, 22 Staeh.) de Pythagoreis ταύτηι μυστικαῖς άπαγορεύουσι κυάμοις χρῆσθαι, ούχ ὅτι πνευματοποιόν καὶ δύσπεπτον
καὶ τούς ὀνείρους τεταραγμένους ποιεῖ τὸ ὄσπριον, ούδὲ μήν

ὅτι άνθροόπου κεφαλῆι ἀπείκασται κύαμος κατά τὸ ἐπύλλιον έκεῖνο· (ἶσόν τοι κυάμους τροόγειν (V. infra Athen.) κεφαλάς τε τοκήων’. Cf. de usu verborum ἐσθίειν et τρώγειν in Novo
Testamento Haufileiterum Ανοίι. Ζαίοίη. Εοωὶίσοῃν. IX 1896, 300.

Athen. Deipn. ΙΙ 65f ἐγκέφαλοι χοιρεΐοι· τούτων ἡμᾶς ἐσθίειν
οὔκ εἴων οἱ φιλόσοφοι φάσκοντες [τοὺς αὐτῶν μεταλαμβάνοντας

del. Wilamowitz ap. Kaibelium] (ἴσον καὶ κυάμων τρώγειν κεφαλῶν τε’ ού (τοκήων μόνον, άλλά καὶ τῶν ἄλλων βεβήλων (άβεβήλων coniec. Kaibel), Sext. Empir. Pyrrh. hypoth. ΠΙ 224 (Ι 193, 32 Mutschm.) ἔνιοι δὲ θᾶττον ἄν τάς κεφαλάς φαγεῖν
φασι τῶν πατέρων ἢ κυάμους. Cf. Lucian. in Gallo 4 τὸν

σοφιστήν λέγεις, τὸν άλαζόνα, ὃς ἐνομοθέτει μήτε κρεῶν γεύεσθαι μήτε κυάμους ἐσθίειν, ἥδιστον ἐμοὶ γοῦν ὄψον ἐκτράπεζον άποφαίνων, ἔτι δὲ· πείθων τούς άνθρσόπους ἐς πέντε ἔτη μή διαλέγεσθαις et ibidem extr. τὸ ἴσον ἠσεβηκέναι κυάμους φαγόντα (ὃς ἄν εἰ τήν κεφαλήν τοῦ πατρὸς βεβρωκεις. Gregor. Nazianz. Or. XXIII 535 c βάλλε μοι Πυθαγόρου τήν σιωπήν καὶ κυάμους τούς Ὀρφικούς.
Herm. XXX VS. 5; Lob. I 251; S. Reinach Arch. Religionsw. IX 1906, 318 s.; V. etiam test. nr. 219.

Empedocl. Καθαρμοὶ fr. 141 (Diels I3 277, 6) δειλοί, πάνδειλοι, κυάμων ἄπο χεῖρας ἔχεσθαι, Cl'ates Θηρία 11217 (Kock FCA Ι 135), Callimach. fr. 128 Schn. V. p. 786 (Diels I3 31, 9) καὶ κυάμων ἄπο χεῖρας ἔχειν, άνιοόντος ἐδεστοῦ, κάγεό, Πυθαγόρας οὖς ἐκέλευε, λέγω. 292. (247) Sext. Empir. AdV. mathem. ΙΙ 31 p. 681 Bekk.

cf. IX 15 (ΙΙ 216, 5 Mutschm.) καὶ μὴν οὐδὲ· ταῖς πόλεσίν ἐστιν ὠφέλιμος ῥητορική)· οἱ γάρ νόμοι πόλεών εἰσι σύνδεσμοι, καὶ [ὃς ψυχή σωματος έκφθαρέντος φθείρεται, οὕτω νόμων άναιρεθέντων καὶ αἱ πόλεις διόλλυνται. παρό καὶ ὁ θεολόγος Ὀ. τὸ άναγκαῖον αὐτῶν ὑποφαίνων φησίν·

292

ΚΑΘΑΡΜΟΙ

303

ἦν χρόνος, ἡνίκα φῶτες ἀπ’ οἷλλήλων βίον εἶχον σαρκοδακῆ, κρείσσων δὲ τὸν ἥττονα φῶτα δάϊζεν. μηδενὸς γὰρ ἐπιστατοῦντος νόμου ἕκαστος ἐν χερσὶ τὸ δίκαιον εἶχε, καὶ ὡς (ἰχθύσι (μὲν) καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς’ ἐπιτέτραπται (ἔσθειν (ἐσθέμεν Clam.) ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη
ἐστὶ μετ’ αὐτοῖς’ (Hesiod. Op. et D. 277).

Herm. XII; Lob. I 246; Graf Lez'pz. Stml. VIII 1885, 14;
Rohde Psyche I6 125 n. 3; MaaB Orpheus 77 n. 104.

ᾼᾶ hanc Orphicorum doctrinam spectare videntur Critias
in Si'Sypho Σατυρικώι fr. 1, 1—4 p. 771 Nauck2 (Diels II3 320, 14)

ἧν χρόνος, ὅτ’ ἦν ἄτακτος ἀνθρώπων βίος καὶ θηριώδης ἰσχύος θ’ ὑπηρέτης, ὅτ’ οὐδὲν ἆθλον οὔτε τοῖς ἐσθλοῖσιν ἦν οὔτ’ αὖ κόλασμα τοῖς κακοῖς ἐγίγνετο,
et Moschion (in Pheraeîs coniec. sine causa Maafi 1.1.) fr. 6, 3—17 p. 813 Nauck2

ἧν γάρ ποτ’ αἰών κεῖνος, ἦν ποθ’, ἡνίκα1 θηρσὶν διαίτας εἶχον ἐμφερεῖς βροτοί, 5 όρειγενῆ σπήλαια καὶ δυσηλίους2 φάραγγας ἐνναίοντες· οὐδέπω γάρ ἦν οὔτε στεγήρης οἶκος, οὔτε λαΐνοις3 εὕρεῖα πύργοις οόχυρωμένη πόλις· οὔ μὴν ἀρότροις ἀγκύλοις4 ἐτέμνετο 10 μέλαινα καρποῦ βῶλος όμπνίου τροφός, οὐδ”ἐργάτης σίδηρος εὐιωτιὸοςῦ θάλλοντας οἲνης ὀρχάτους ἐτημέλει,6 ἀλλ’ ἦν οἷκύμων Ῠκωφεύουσα ῥέουσα7 γῆ. βοραὶ δὲ σαρκοβροότες8 οἷλληλοκτόνους 15 παρεῖχον αὐτοῖς9 δαῖτας· ἦν δ’ ὁ μὲν Νόμος ταπεινός, ἦ Βία δὲ σύνθρονος 1° Διί, ὁ δ’ οἷσθενὴς ἦν τῶν οἷμεινόνων11 βορά.

Trad. ηρ. Stob. Eclog. I 8, 38 (I 100 VVachsm.) 1 ἦν ὁπηνίκα Stob.
FP; corr. Nauck. 2 δυσαυλίους vel δυσχειμέρους Nauck. 3 λαίνοις P2,

λαγγήνοις F, λαγήνοις P1.

4 καμπύλοις Nauck.

5 εὐγωτίδος FP;

εὗιώτιδος corr. Grotius. 6 ὀρχατοῧς τημέλλει F, ὀρχάτους... μένει Ρ; corr. Salmasius. 7 κωφεύουσα ῥέουσα FP; multarum coniecturarum a viris doctissimis prolatarum nulla mihi placet. 8 βροτοὶ δὲ σαρκοβριῦτες Bern-

hard.

9 αὑτοῖς idem.

10 σύνθακος Nauck.

11 ἀρειόνων idem. Vs. 17

totum pro spurio habet Wachsmuth. _

304

ΚΑΘΛΡΜΟΙ

ΚΑΤΑΒΛΣΙΣ ΕΙΣ ΑΙΔΟΥ

292

Eodem Spectat Horatii Epistul. ad Pisones 391 (test. ιη’. 111) silvestris hommes εαοον interpresque deomm caedz'bus et m'ctu βοοᾱο ἄοέοννιιὶύ ΟνΡΙιοιιε, dictus οἷ) Ιιοο lem‘re tigm's mbz‘dosgue leones.

Ad initium ἦν χρόνος cf. Plat. Protagor. 3200 ἦν γάρ ποτε χρόνος, ὅτε θεοὶ μὲν ἦσαν, θνητὰ δὲ γένη οὐκ ἦν cum Sauppii adnotatione, ‘Lini’ exordium (Diog. Laert. Prooem. I 4) ἦν
ποτέ τοι χρόνος οὗτος, ἐν ὦι ἅμα πάντ’ ἐπεφύκει, alia quae congessit Lob. I 246 n. c. Vide quoque Cic. De invent. I 2 (ex Posidonio) nam fuit quoddam tempus, cum in agris hommes passz'm bestiamm more vagabantw et εἰοὶ υιῗούιι fera vitam pro— pagabant nec ναύίοιιο animé guidquam, sed plemque οἱνὶοιιε corpom’s administrabant. R. Philippson Noue Jaïzrb. CXXXIII 1886,417 n.1.

17. ΚΑΊἈΒΑΣΙΣ ΕΙΣ AIAOY

Clem. Alex. test. nr. 222 τήν τε Εἰς Ἅιδου κατάβασιν Προδίκου τοῦ Σαμίου (εἶναι λέγουσι)... Ἐπιγένης δὲ ἐν τοῖς
Περὶ τῆς εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος (test. nr.174) εἶναι

λέγει τὴν εἰς Ἅιδου κατάβασιν. Suid. test. ΠΥ. 176 Ὀ. Καμαριναῖος ἐποποιός, οὗ φασιν εἶναι τὴν Εἰς Ἅιδου κατάβασινς cf. Lascar. test. nr. 225. Suid. test. nr. 223 d Εἰς Ἅιδου κατάβασιν·
ταῦτα ζΠροδίκου τοῦ Περινθίου (test. nr. 199). Iulian. ΟΡ.

VII 216 (I 281, 2 Hertl.) Πλάτωνι πολλοὶ μεμυθολόγηται περὶ τῶν ἐν Ἅιδου πραγμάτων θεολογοῦιτι καὶ πρό γε τούτου τῶι
τῆς Καλλιόπης, cf. Argonaut. 40—42 (test. nr. 224). In marmore

Pario ep. 14 (test. nr. 221) de Καταβάσει εἰς Ἅιδου nil_dictum
fuisse Videtur; cf. Jacobyum lilamzor Pam'zmz 7. Aliter Dieterich Nekyz'a 128 11.1: Ad hoc poeseos Orphicae genus spectare videntur Sophoclis Electrae versus 62 ss.

ἤδη γάρ εἶδον πολλάκις καὶ τοὺς σοφοὺς λόγωι μάτην θ’νήισκοντας· εἷθ’, ὅταν δόμους
ἔλθωσιν αὖθις, ἐκτετίμηνται πλέον,

cf. Dieterichium Nekyz'a 133, cui Wilamowitzius in litteris ad
Diet. datis (V. Nekyz'a? ΧΠ) oblocutus est Sophoclis verba ad

Ulixen (cf. schol. qui Pythagoram et Ulixen nominat) referens, cum Kaibelius in commentario 79 cum Eustathio de Zalmoxi

293'

ΚΑΤΑΒΑΣΙΣ ΕΙΣ AMOY

305

(Ζάλευκος Eust; Ζάλμοξις Wolff) cogitaverit. Orphei Κατάβασιν εἰς Ἅιδου idem carmen ac Minyadem esse primus C. O. Mueller Orchomenos2 12 opinatus est, cui cum multi V. d. tum Wilamo— Witzius Hom. Unters. 223 s. et C. Robert Die Nekyz'a des Polygnot. XVI. Hall. ÏWnckelmannsprogr. 1892, 84 (Duemmler Delphz‘ka 20

= ΚΖ. Soin: ΙΙ 145) adstipulati sunt. Optimo iure contradixerunt
Rohde Psyche I6 302 n. 2, Dieterich 1.1. 128 n. 1, Gruppe in Roscheri lex. myth. ΠΙ 1, 1130 (Kern Orpheus 25 n. 1).

Lob. I 373 s., ΙΙ 810—818; Ab. p. 213—215 (frr. 153—158);
Dieterich 1.1. 72 ss. 128 et passim; Maafi Orpheus 112 ss. et passim; Gruppe 1.1. 1130—1132; Norden Vergil Aenez‘s VI p. 5. 168 ss.; Neckel Ueberlz'efemngen vom Gotte Balder 188. Pertinet ad carmen huiusmodi generis Diodor. I 92, 3 διὸ

καί φασιν Ὀρφέα τὸ παλαιὸν εἰς Αἴγυπτον παραβαλόντα καὶ θεασάμενον τοῦτο τὸ νόμιμον, μυθοποιῆσαι (μυθολογῆσαι D) τὰ καθ’ Ἅιδου, τὰ μὲν μιμησάμενον τὰ d" αὐτὸν ἰδέαι πλασάμενον. Cf. supra s. ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ [ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ] Orphicorum de Inferis doctrine praetevea in multis aliis scriptis tractata erat V. vetustiorum fragmentorum nrr. 4—6 et Ἱερῶν λόγων frr. 121 ———125. 222. Vestigia eius occurrunt imprimis etiam in Petri Apocalypsi Akhmimiana, de que egregie egit A. Dieterich in libro Nekyz'a. Beitmege ειιν ΕνΙῡῖαονιιιιμ der πενθικαῖθοῖῡῦθή Petmsapokalypse Lipsiae 1893 et 19132. Unde affero ex E. Preuschenii recensione in Antilegomena. D’ie Reste der au/i’erkanom'schen

Evcmgelien etc. 2. ed. Gissae 1905 p. 84 ss. ξ 23 ρκαὶ λίμνη τις ἧν μεγάλη πεπληρωμένη βορβόρου (V. fr. 5) φλεγομένου, ἐνὦι ἦσαν ἄνθρωποί τινες ἀποστρέφοντες τὴν δικαιοσύνην καὶ ἐπέκειντο αὐτοῖς ἄγγελοι βασανισταί, ξ24 άνοοτέρω τοῦ βορβόρο<υ> ἕκείν<ου> τοῦ άναπαφλάζοντος, ξ31 ἐν δὲ ἑτέραι λίμνηι μεγάληι καὶπεπληρωμένηι πύου καὶ αἳματος καὶ βορβόρου άναζέοντος εἱστήκεσαν ἄνδρες καὶ γυναῖκες μέχρι γονάτων, ξ33 καὶ παρά τῶι κρημνῶι ἒκείνωι τόπος ἦν πυρός πλείστου γέμων κάκεϊ εἱστήκεισαν ἄνδρες οἱτινες ταῖς ἰδίαις χερσὶ ξόανα ἑαυτοῖς ἐποίησαν ἀντὶ θεοῦ. At cavendum est ne omnia, quae in Apocalypsi leguntur, sicut e. g. quae de ἀγάμοις συλλαβούσαις καὶ ἐκτρωσάσαις ξ26 inveniuntur, ad Orphicos trahas, de que re

contra S. Reinachium Ανοῖι. Religionsw. IX 1906, 314 recte 111ᾶίcavit S. Wide ibidem XII 1909, 227.

293. (153) Diodor. I 96, 2 (ex Hecataeo Abderita Schwartz RE2 V 671 cf. Maafi Orpheus 114 n. 151) οἱ γὰρ ἱερεῖς τῶν
ΟιῬῙιίό. c011. Kern. 20

306

ΚΑΤΑΒΑΣΙΣ ΕΙΣ ΑΙΔΟΥ

293-294

Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς1 τὸ παλαιόνῖ Ὀρφέα τε καὶ Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον, πρὸς δε τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν ποιητὴν... (3) πάντων δὲ· τούτων σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν εἰκόνας, τῶν δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους3 προσηγορίας, ἔκ τε τῆς ἑκάστωι ζηλωθείσης παιδείας άποδείξεις φέρουσι, συνιστάντες ἐξ Αἰγύπτου μετενηνέχθαι4

πάντα δι’ ῶν παρὰ τοῖς (Έλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν γὰρ τῶν μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ τὰ περὶ τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ τὴν τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν άπενέγκασθαι. την μὲν γάρ Ὀσίριδος τελετήν τῆι Διονύσουῦ την αύτὴν εἶναι, τὴν δὲ τῆς Ἴσιδος τῆι τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὖπάρχειν, τῶν ὀνομάτων μόνον ἐνηλλαγμένων. τας δὲ τῶν οἰσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ τοὺς τῶν εὐσεβῶν
λειμῶνας καὶ τοὶς παρά τοῖς πολλοῖς εἰδωλοποιίας άνα-

πεπλασμένας παρεισαγαγεῖν μιμησάμενον τὰ γινόμενα6 περὶ τὰς ταφὰς τὰς κατ’ Αἴγυπτον. τὸν μὲν γὰρ ψυχοπομπὸν Ἑρμῆν κατὰ τὸ παλαιὸν νόμιμον παρ’ Αἰγυπτίοις άναγαγόντα τό τοῦ’Ἄπιδος σῶμα μέχρι τινὸς παραδιδόναι τῶι περικειμένωι τὴν τοῦ Κερβέρου προτομήν. τοῦ δ’ Ὀρφέως τοῦτο καταδείξαντος παρὰ τοῖς ΓἙλλησι τὸν Ὅμηρον ἀκολούθως τούτωι θεῖναι κατὰ τὴν ποίησιν (Οᾶ. ω 1) (Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο άνδρῶν μνηστήρωνβ ἔχε δὲ ῥάβδον μετά χερσίν’.
Cf. Hippolyt. Ref. 0mn. haeres. V 7, 30 p. 86, 1 Wendl. eosdem

Homeri versus afferentem οὐδὲ τούς ποιητὰς τῶν ἐθνῶν λανθάνει λέγοντας οὕτως. 1 Vogel; πρὸς αὐτοὺς vulgo.
3 ὁμωνύμων D.

2 τὸ παλαιὸν om. codd. class. ΙΙ.
5 καὶ τήν Α. D.

4 Vogel; μετενηνοχέναι vulgo.

6 γινόμενα 0m. cl. ΙΙ. 7 ἡρώων CF. Lob. I 240; II 811; U. Wilcken

ΑνοῘι-αθοί. Jahrb.‘ΧΧΧΙΙ

1917,196. 294. Plut. De sera num. vindict. 22 p'. 566 c ἔλεγεν οὖν ὃ τοῦ Θεσπεσίου ψυχοπομπὸς ἄχρι τούτου τὸν Ὀρφέα προελθεῖν,1
ὅτε την ψυχήν τῆς γυναικὸς μετήιει, καὶ μὴ καλῶς διαιιινηιιιονεύσαντα λόγον εἰς άνθρώπους κίβδηλον ἐξενεγκεῖν, (ὃς κοινὸν εἴη μαντεῖον ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος καὶ Νυκτός· οὐδενὸς γάρ

Ἀπόλλωνι Νύκτα κοινωνεῖν.
1 προελθεῖν Wyttenb.; προσελθεῖν codd.

Lob. I 374; Norden2 ad Aeneîd. VI p. 276. Cf. Wuenschium

Arch. Religionsw. ΧΙΙ 1909, 19.

295—296

ΚΑ ΤΑΒΑΣΙΣ

AMOY

ΚΑΤΑΖῼΣἨΚοΝ

307

295. (157) Serv. ad Verg. Aen. VI 565 (deum poenas decuz‘t)
fertzw‘ï namque αἶ) Orpheo quod ἀτί μίεναηΐεε per Stygem paludem πονοῦσι αηηοναφνι spaatz‘o2 pzmz‘zmtur3 in Tartare: unde ait

Statius (Thebais VIII 30) ‘et Styx peÿ'z'zm‘a ἀέναοι ανθτιίέῖ..
1 refermer Barthius ad Statii locum. 2 novem annorum spatio RM; VIIII mz'lz'bus amwrum ASFC; VIIII amwmm H. 3 pum’antm‘M. ‘

Lob. ΙΙ 812; Ettig‘Acheruntica Lez'pz. Stud. XIII 1891, 287 n. 1; Duemmler Delpkz’ka 11 = Kl. Schr. II 134; R. Heinze XenoIcmtes 87 n. 1; Dieterich Nekyz’a 134 n. 1; Maafi Orpheus 188 n. 27; R. Hirzel Der Eid 180. Hesiod. Theogon. 793

ὅς κεν τήν ἐπίορκον ἀπολλείψας ἐπομόσσηι (ἷθανιίτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου, κεῖται νήυτμος τετελεσμένον εἰς ἐνιαυτόν· αὐτὰρ ἐπεὶ νοῦσον τελέσηι μέγαν εἰς ἐνιαυτόν, 800 ἄλλος γ’ ἐξ ἄλλου δέχεται χαλεπώτερος ἄεθλος. εἰνάετες δὲ θεῶν ἀπαμείρεται αἰὲν ἐόντων, οὐδὲ ποτ’ ἐς βουλήν ἐπιμίσγεται οὐδ’ ἐπὶ δαῖτας
ἐννέα πάντα ἔτεα· δεκάτωι δ’ ἐπιμίσγεται αὖτις

εἴρας ἐς οἷθανείτων, οἳ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσιν. Cf. Empedocl. Καθαρμοὶ fr. 115, 4 Diels (13 267).
296. (158) Serv. ad Verg. Aen. VI 392 s. (περ υονο Alcz'den me sum laetatus euntem aceepisse laeu) lectum est etï in Orpheo quod, quando Hercules ad inferos descendit, Oharon territus eum station? suscepz't: οἶ) quam rem anon z'ntegro in eompedz'bus fuit.
1 et 0m. AS; et in Orpheo 0m. FCM. 2 stlatz‘m 0m. R.

Lob. ΙΙ 812; cf. Haupt Opuscul. ΙΙ 219, qui Lucani Orpheum hic significatum esse non recte existumavit v. Ettigii Acheruntica

Lez'pz. Stud. XIII 1891, 287. 376 n. 1; Rohdei Psyche 116 179 n. 2;
Norden.2 in commentario Vergilii libr. VI p. 237. Dieterich Nekyz‘a 134 n. 1 hoc fragmentum καταβάσει Orphicae attribuendum esse negavit.

18. ΚΑ ΊἈΖῼΣ TIKON Suid. test. nr. 223d p. 65. K. fortasse a cingulz’ sacré traditione nomen habet, que recens,ίηίΐίαίὶ mm in Samothracz’is mystem'z's tum in ah'z's ornarz‘solebant Lob. I 372. Schol. Apollon.
20*

308

ΚΑΤΑΖΩΣΤΙΚΟΝ

ΚΟΡΥΒΑΝΤΙΚΟΝ

KPATHP

Ι 917 καὶ Ὀδυσσέα δέ φασι μεμυημένον ἐν Σαμοθράικηι χρήσασθαι τωι κρηδέμνωι ἀντὶ ταινίας. περὶ γαρ την κοιλίαν οἱ
μεμυημένοι ταινίας ἅπτουσι πορφυρᾶς. καὶ Ἀγαμέμνονα δέ

φασι μεμυημένον, ἓν ταραχῆι ὄντα πολλῆι κατα Τροίαν, εἰκαῖαστασίαν τῶν Ἑλλήνων παῦσαι πορφυρίδα ἔχοντα V. Kernium RE"z X 1429 et Radermacherum Sitzungsber. IVz‘en. Almd. CLXXXVII 3, 135 11.2. Cf. supra s. ΙΕΡΟΣΤΟΛΙΚΑ p. 300.

19. [ΚΛΗΣΕΙΣ ΚΟΣΜΙΚΑΙ] Suid. test. nr. 223 d; V. Dielesii opinionem supra s. IEPO— ΣΤΟΛΙΚΑ p. 300. κτίσιν κόσμου Eschenbach Epig‘enes 199. Lob. I 374; Giseke Rhez‘n. Mus. VIII 1853, 111.

20. Κ OPYBANTIKON

Suid. test. nr. 223d p. 65 cf. Argonaut. 25 (test. nr. 224) ὄργια τ’ Ἰδαίων Κορυβάντων τ’ ἄπλετον ἰσχύν. Plat. Euthydem.
277d V. supra s. ΘΡΟΝΙΣΜΟΙ ΜΗΤΡῼΙΟΙ p. 298.

21. KPA ΤΗΡ

Clem. Alex. Strom. Ι 21, 131, 3 (ΙΙ 81, 8 Staeh.) test. nr. 222 Κρατῆρα δὲ τὸν Ὀρφέως Ζωπύρου τοῦ εΗρακλεοότου (test. nr. 179) (εἶναι λέγουσι). SerV. Verg. ΑΕΗ. VI 667 (llIusaemn ante omnes)
test. nr. 167 theologus fuit iste post Orpheum et sunt νανίαε de hoc opiniones: παθη cum aliz' I/unae (endymz'om's add. È; Lz’m‘

Fabricius) alz’i Orphei (orphz' H; orfeum ΕΟ) volant, cm'us cum
constat fuisse discz'pulum: παθη ad ipsum (ἱ. c. llIusaeum) primum earmen scm'psz't, quod appellatur Orater (ραοᾶ cmtem appel-

lam‘t M). Falso me Arch. Gesch. Philo's. Π 1889, 388 cum Passowio JlIusaeos 1810, 51 iudicavisse docet Diels Π3 180 11.7. Κρατῆ ρες· ταῦτα Ζωπύρου φασί Suid. test. nrr. 179. 223d; V. Κρατὴρ ὁ μικρότερος. Cf. Procl. in Plat. Tim. 416. (ΠΙ 250, 17 Diehl) ἐπεὶ καὶ ἄλλοι παραδέδονται κρατῆρες ὑπό τε Ὀρφέως καὶ Πλάτωνος· Πλάτων τε γὰρ ἐν Φιλήβωι (61 b. c) τὸν μὲν ἹῙφαίστειον κρατῆρα παραδίδωσι, τὸν δὲ Διονυσιακόν, καὶ Ὀ. οἶδε

297

KPA ΤΗΡΕΣ

309

μὲν καὶ τόν τοῦ Διονύσου κρατῆρα, πολλούς δὲ καὶ ἄλλους

ἱδρύει περὶ τὴν Ἡλιακὴυ τράπεζαν, quem locum Neoplatonicorum Ἵεροὺς λόγους respicere verisimile est; V. fr. 217 et
ΒΑΚΧΙΚΑ fr. 241. Kern 1.1. 392. Ad Orphicam doctrinam spectat etiam Aridaei narratio de cratere inferornm ap. Plu.tarchum De sera num. Vind. 22 p. 566b (Dieterich Nekyz'a 147), cf. de hac Inferorum descriptione quoque supra fr. 294. De

Hermeticorum capitis IV (V) titulo Ἑρμοῦ πρὸς Ίᾶτ, ὁ K ρ ατηρ
ἢ Μονάς Reitzenstein Poz'mandres 194. 214 n. 1; V. etiam Pap.

Berol. I Parthey VS. 308 ὁρκίζω κρητῆρσι θεοῦ πλοῦτον κατέχοντα infra s. OPKOI p. 312 et Reitzensteininm 1.1. 100.

Lob. I 375. 731; Ab. frr. 159—169; Giseke Rhez'n. 111m. VIII
1853, 118; Kern 1.1. 387—393; Gruppe Suppl. 698. 720 n. 1.

735; Rohde Psycke 1Ιὸ 112 n. 1; Dieterich l. 1.; Norden‘2 in commentario Verg. Aen. VI p'. 47. Fragmenta non extant. Num Platonis mythus celeberrimus de psychogonia. in Timaeo 35. 41d (Lob. Ι 736) Orphicorum doctrinam sapiat, valde dubium est, v. etiam Wilamowitziî Platon

111 264 n. 1.

22. O ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΚΡΑΤΗΡ Testatur solum Ioann. Diacon. Galenus v. fr. 297. Kern Arch. Gesch. Philos. II 1889, 388; Gruppe Suppl. 735 n. 1; Rohde Psyche II6 114 n. 3.

297. (160—162)

Ioann. Diacon. Galenus

[Krumbacher

Byzcmtin. Lit? 557] ad Hesiod. Theogon. 943 (Gaisford ΙΙ 604, 3; Natalis Comes Mytholog. Ven. 1568, 47; Flach Glossen and

Sckolz'en 360) ὅτι δὲ καλῶς ἡμεῖς ἑξελαβόμεθα τὸν μὲν Ἄρην εἰς τὸν πόλεμον, τὸν δὲ Διόνυσον εἰς τὸν οἶνον, τὸν δὲ Ποσειδῶνα εἷς τὴν θάλασσαν, τὸν δ’ εἩφαιστου εἰς τὸ πῦρ καὶ ἄλλα ἄλλως, μαρτυρεῖ καὶ ἐν τῶι μικροτέρωι Κρατῆρι ὁ Ὀ. τάδε
λέγων·

a Ἑρμῆς δ’ ἑρμηνεὺς τῶν πάντων ἄγγελός ἐστι, Νύμφαι ὕδωρ, πῦρ (Ἠφαιστος, σῖτος Δημήτηρ, ἦ δὲ θάλασσα Ποσειδάων μέγας ἠδ’ Ἐνοσίχθων· καὶ πόλεμος μὲν Ἄρης, εἰρήνη δ’ ἔστ’ Ἀφροδίτη. 5 οἶνος, τὸν φιλέουσι’θέοὶ θνητοί τ’ ἄνθρωποι,

’310

U Μ lΚΡο TEΡΟΣ Κ ΡΑ THP

297— 298

ὅν τε βροτοῖς εὗρεν λυπῶν κηλήτορα πασῶν1

ταυρογενής Διόνυσος έῦφροσύνην πόρε θνητοῖς2 ἡδίστην πάσηισί τ’3 ἐπ’ εἰλαπίνηισι4 πάρεστι, καὶ Θέμις ἤπερ ἅπασι θεμιστεύει τὰ δίκαια, 10 ἽῙλιος ὃν καλέουσιν Ἀπόλλωνα κλυτότοξον, Φοῖβον ἑκηβελέτην μάντιν πάντων ἑκάεργον, ἰητῆρα νόσων Ἀσκληπιόν. ἓν τάδε5 πάντα. ὅτι δὲ καὶ ἐκ τῆς Μνημοσύνης αἱ Μοῦσαι γεννῶνται καὶ ὅτι ὁ Ζευς καὶ αἰθήρ λέγεται, ἄκουε τοῦ εἰρημένου Ὀρφέως· b Ζεὺς δέ τε πάντων ἐστὶ θεὸς πάντων τε κεραστής,6 πνεύμασι συρίζων φωναῖσίιτε οἷερομίκτοις.7 ἦ γὰρ οὐχὶ δῆλός ἐστι τὸν αἰθέρα καλῶν οὕτω· c ταύτὸ καὶ8 ἁρμονία ΆΙουσων τά τε ὄργανα πάντων9 Μνημοσύνη πάντων πρῶτον πόρεν οὔτ’ 1° άνεφάνθη· άλλοὶ χρόνος λήθηι11 κατεχρήσατο καὶ κατέκρυψε. νῦν δὲ τέχναι τε λόγοι τε νόμοι θ’“ὅσα τ’ ἔργα τέτυκται, πάντα διὰ μνήμην όιασοόιζεται άνθροόποισιν. ἔχεις ταύτας τὰς χρήσεις τῶν ὀνομάτων τῆς μεταλήψεως οὐκ ἐκ ποιητοῦ τοῦ τυχόντος ἄλλ’ έκ σοφοῦ καὶ χρόνωι προήκοντος, ὥστε μῆ τερατολογεῖν ἡμᾶς οἴου, οό τέκνον.
1 λυπέων θῢπασέων Herm. ὅς τε-κολλ.ήτορα Β; ὅς τε-καλλὴτορα ed. Trincavell. 2 θανοῦσιν Β Trine. 3 τ’ 0m. B Trinc. 4 ἐν εἶλ. Ah. 5 ἓν τάδε-Β Trinc.; ἔνθαδε. 6 κεραστής Gesn.; κεράστης Trine. et Heins.
7 φωνῆισιν τ’ ἦερομίκτοις Herm.; καὶ φωναῖς η. Ab.; V. Pasquali ad Procl. in

Cratyl. p. 91, 3. 8 οὕτως Mullach. · 9 ἁρμονίη Μουσέων, ταῖς τ’ ὄργανα πάντα Herm.; πασῶν Gesn. 10 οὐκ Mull. 11 χρόνον λήθη Gesn. Herm. XXVIII; Lob. I 537. 731; Kern l.l. 389; Gruppe Suppl. 735.

a 1 cf. Hymn. XXVIII Ἑρμοῦ VS. 6 ἑρμηνεῦ πάντων. Vs. 2ss. Empedoclem redolent v. Kernium 389. Νύμφαι ὕδωρ
Antigon. Caryst. Anthol. Palat. IX 406, 3 (cf.- Wilamowitzii Anti-

gbnos νον, Κανῃείοε 169); Bloch in Roscheri lexico ΙΙΙ 504.

'VS. 7. 8 cf. fr. 207' de Baccho‘καίπερ έόντι νέωι καὶ νηπίωι εἰλαπιπαστῆι. Vs. 12 ἓν τάδε πάντα v. frr. 167 a4. 239 et locos a
Lobeckio congestos I 462; Ο. Weinreich Neue Urkmzd. zm‘

Sampis-Relz'gz'on 17. 24. b 1 cf. Hymn. XI Πανός VS. 12 άληθης Ζευς ὁ κεραστής. c 2 V. ᾹῙνημώ f1‘.203. 298. (164) Ioann. Diacon. Galen. ad Hesiod. Theogon. 482 (Gaisford Π 588, 24; Flach Glossen zmd Scholien 343) ὁ Ζεὺς

298

ΚPA ΤΗΡ

NΕΩ ΤΕYKTIKA

ONΟΜΑΣ ΤΙKON

31 1

τοῦ Διὸς κλίνεται, δηλουμένου πάντως ἡμῖν, οὕς οὗτός τε ζωή

ἔστι, καὶ δι’ αὐτοῦ ζῶσι τὰ ζῶντα καὶ τὰ ὄντα ἁπλῶς δι’ αὐτοῦ τὸ εἶναι εἴληχεν· ἄκουε γὰρ τοῦ Ὀρφέως ἐν τῶι λεγομενωι Κρατῆρι’τάδε σοι λέγοντος·

ἔστιν δὴ πάντων1 ἀρχὴ Ζεύς. Ζεύς γὰρ ἔδωκεῖ ζῶια τ’ ἐγέννησεν καὶ Ζῆν’ αὐτὸν καλέουσι καὶ τῆιδ’,3 ὅτι δὴ4 διὰ τοῦτον ἅπαντα τέτυκται, εἷς δὲ πατήρ οὗτος πάντων θηρῶν5 τε βροτῶν τε,
1 ἔστι δὲ τῶν ἁπάντων Β Trinc.; ἔστι δὲ συμπάντων dubit. Lob. 2 ζῆν γὰρ ἔδωκε Struve. 3 καὶ Δία tñzô’_Platt Journ. philol. Lond. XXVI 1899, 230; καὶ Δία τ’ ἠδ’ vulg.; καὶ δ’ αὕτ’ Lob. 4 δὴ 0m. B.
5 θεῶν B; θνητῶν τε θεῶν τε Lob.

Herm. XXXIX; Lob. I 735; Kern Arch. 391; Gruppe Suppl. 735; Zeller Zez’tschr.wz’ss. Theol. XLII 1899, 260 = Kl. δὀΙιν.Δ

ΙΙ 177.
Stoicorum doctrina aperta, v. Chrysippum in Stob. Eclog.

I 26 p. 31, 11 W achsm. Ζεὺς μὲν οὖν φαίνεται ὠνομάσθαι οἷπό τοῦ πᾶσι δεδωκέναι τὸ ζῆν. Δία δὲ αὐτὸν λέγουσιν, ὅτι ποίντων ἐστὶν αἴτιος’καὶ δι’ αὐτὸν πάντα (Π 312,1062 Arnim).
Anteiit Plato Cratyl. 396 a. b (cf. Procl. ad hunc locum p. 52, 4

Pasqu. εἰκότως ἄρα καὶ τὸ ὄνομα διττόν ἐστιν αὐτοῦ, ῶν τὸ μὲν Δία τήν δι’ οὗ αἰτίαν δηλοῖ, ἥτις ἐστὶν ἡ πατρική ἅγαθότης, ἰτὸ δὲ Ζῆνα τήν ζωιογονίαν, ῶν πρῶτας ἐν τῶι παντὶ αἰτίας ὁ δημιουργὸς ἑνιαίως προείληφεν).

23. ΝΕῼ TEYIfT1 ΚΑ Suid. test. nr. 223d Νεοτευκτικιὶ codd.; em. Fabricius);

Ναοτευκτικά Lob. I 375, qui affert P011. X 188 ἐν τῆι τοῦ νεω ποιήσει, ἢν ἦ Φίλων ἤ Θεόδωρος συνέθηκε. Cf. epigl‘. de Argo fr. 290. 24. ΟΝΟΜΑΣ’1ἸΚ ON

ἔπη,ασ’ Suid. test. Dl‘. 223d. (Ὀνομαστικῶν liber ιι Sut'da
nominatch solo, nomina deomm eorumgue interpretationes, quales illae sunt in Cratere (fr. 297 a) propositae complexus videtur’. Lob. I 378. Hymnos hoc titulo significari Giseke Rhez'n. Mus. VIII 1853, 92. 119 hariolatus est. Ed. Hiller 'ibidem XXXÏII 1878, 523.

312

OPKOI

25. OPKO]

Ps.-Iustin.-Coh. ad Gentil. 15 p. 16b (ΠΙ 62 Otto) ἐν τοῖς Ὅρκοις, Theon Smyrn. Expos. rer. math. ad leg. Plat. util. 105,1 Hiller ἕν τοῖς ὈρφικοῖςὍρκοις fr. 300; Syrian. in Aristot. Metaphys. B 4 p. 10002119 (43, 23 Kr.) Χρόνον (cf. fr. 68) δὲ καὶ’0. τὸ πρῶτον ἐκάλει· ὁ δὲ (ὅρκον μὲν τι) πρῶτοι)’ εὸς ἕρκος καὶ φρουρὰν τῶν ἄλλων, τὴν δὲ· ἄπ’ αιῗτοῦ προϊοῦσαν εἰς τοῖς δύο τῶν ὅλων οἷρχάς τελειότητα τήν μετροῦσαύ αὐτῶν τὰς δυνάμεις καὶ τὰς ἐπικρατείας τελείωσιν ὠνόμασε χρόνου, εὸς εἰ ἔλεγε τὴν οἷπό τοῦ χρόνου τελείωσιν. Lob. I 594. II 959. Cf. Firmicum Matem.
mathes. VII praef. (Π 208, 3 Kroll-Skutsch) cum incognitz‘s homz'm'bus Ο. εαονονιιιπ caem'mom'as (intimaret add. Kroll-Ziegler; ostenderet D2, apem'ret a), m'h-z'l aliud αἶ) his quos initiabat in

primo vestibule πίει ίιινίείιιναιιᾱὶ necessitatem [et] cum terribz‘lz'
auctom‘tate religiom’s exegit, ne profam's amz'bus inventae ac conposz’tae religiones proderentur (Lob. I 187); Vettium Valen.

Anthol. VII prooem. p. 263, 4 Kroll χρὴ μὲν οὖν πρὸ πάντων καὶ περὶ ταύτης τῆς βίβλου ὅρκον προτάξαι τοῖς έντυγχάυουσιιις ὅπως πεφυλαγμένως καὶ μυστικῶς ἔχωσι τοὶ λεγόμενα. V. etiam Pap. Berol. I Parthey (Abhdlgn. Berl. Akad. 1865, 111 ss.) vs. 305 (tertiz' p. Ohr. saeculz' Schubart) ὁρκίζω ὁρκίζω ὁρκίζω ὁρκίζω ὁρκίζω 310 ὁρκίζω ὁρκίζω ὁρκίζω κεφαλήν τε1 θεοῦ ὅπερ ἐστὶν Ὄλυμπος· σφρακῖδα2 θεοῦ ὅπερ ἐστὶν ὅρασις· χέρα δεξιτέρην ἢν κόσμωι έπέσχες·3 κρητῆρα θεοῦ πλοῦτον κατέχοντα· θεὸν αἰώνιον αἰῶνα τε πάντων· φύσιν αὐτοφυῆ, κράτιστον Ἀδωιἀῖ[ον]·4 δύνοντα καὶ ἀντέλλοντα Ἑλωαῖ[ον]· τά ἅγια καὶ θεῖα ὀνόματα ταῦτα,

ὅπως ἄν πέμψωσὶ μοι τὸ θεῖον πνεῦμα, καὶ τελέσηι οἳ ἔχω κατά φρένα καὶ κατοὲ θυμόν.
1 τε Schubart (per litteras comiter mihi Înissas); σε vel νυ Parthey.

2 σφρακῖὸα Pap.; cf. Kuehner—Blass Ausf. Gramm. I 1, 148. 3 ἢν κόσμωι ἐπέσχες ego; ἣν κόσμος ἐπέσχες Pap.; ῆι κόσμον ἐπέσχες vel η(ἓ) κόσμον ἐπέσχεν Parthey. 4 leg. Ἀδώνια et vs. 11 Ἐλώαι. ον Gmecorum a. scriba
falso bis additum.

Hymnorum locos ad vs. 307 ss. pertinentes congessit Parthey 149. Carmen recentîoris ειενὶ esse patet; sed iam de

299—300

OPKOI

'313

Orphicorum iuramento Diana loqui videtur in Hippolyto Enri-

pideo (cf. test. nr. 213) VS. 1308 οόδ’ αὖ πρὸς σέθεν κακούμενος ὅρκων οἷφεῐλε πίστιν, εὐσεβὴς γεγιός. Cf. quoque γένος τοῦ ὁσίου καὶ εὐόρκου ap. Platonem fr. 4 et ibidem Pindar. O}. ΠΙ 73. Lob. I 379. 737; Ab. p. 220; R. Hirzel Der Ez‘d 111 n. 4.
299. (170) Iustin. 1.1. (Cyrill. c. Iulian. I 33 a Aub. [Migne

76, 552]) καὶ ἐν τοῖς Ὅρκοις (se. Ὀ.) δὲ οὕτως· οὐρανὸν ὁρκίζω σε, θεοῦ μεγάλου σοφὸν1 ἔργον, αὐδὴν ὁρκίζω2 σε πατρός, τήν φθέγξατο3 πρῶτον, ἡνίκα κόσμον ἅπαντα ἑαῖς στηρίξατο βουλαῖς. τί βούλεται τὸ λέγειν αὐτὸν (αὐδὴν... πρῶτον’;4 αὐδήν ἐνταῦθα τὸν τοῦ θεοῦ ὀνομάζει λόγον, δι’ οὗ οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ ἡ ποῖσαῦ ἐγένετο κτίσις, ιὸς διδάσκουσιν ἡμᾶς αἱ θεῖαι τῶν ἁγίων άνδροὸν προφητεῖαι, αἶς εἰ) μέρει καὶ αὐτὸς ἐν τῆι Αἰγύπτωι προσχων ἔγνω ὅτι τοὸι λόγωι τοῦ6 θεοῦ πᾶσα ἐγένετο κτίσις.-ἵ διό καὶ μετιέ τὸ φῆσαι· αὕδήν... πρῶτον, | 64 Otto παραυτά συνάπτει λέγων· ἡνίκα... βουλαῖς. ἐνταῦθα τόν λόγον αὐδὴν διὰ τὸ ποιητικὸν ὀνομάζει μέτρον. ὅτι δὲ τοῦθ’ οὕτως ἔχει, δῆλον άπὸ τοῦ μικροόι πρόσθεν τοῦ μέτρουὸ συγχωροῦντος αὐτῶι λόγον αὐτόν ὀνομάζειν· ἔφη γάρ· εἰς δὲ λόγον... προσέδρευε (fr. 245 VS. 5).
1 σοφὸν F Cyrill. Bentley Epist. ad Mill. (Op. phil. Lips. 1781, 457);

σοφοῦ ceteri codd. et edd.

2 ὁρκίσω D.

3 ἐφθέγξατο ABCF; ὁρκίζω
4 ἡνίκα-πρῶτον

σ’ αὐδήν πατρός, ἣν (Cyrill.) ἐφθέγξατο πρῶτον Bentl.

desunt in DG; ἡνίκα... ὲῆι στ. βουλῆι Bentl. 5 καὶ ἅπασα C. deest F. 7 ἡ κτίσις C. 8 μικρὸν... τὸ μέτρον G.

6 τοῦ

Eosdem versus attribuant Hermae Trismegisto Malalas
Chronogr. ΙΙ 27, 7 Dind. ω Georg. Cedren. Histor. compend. I 37, 6

Bekk. ω Chronic. paschale 476. (Ι 86, 5 Dind.) ω Suid. s. Ἑρμῆς.
Lob. I 737; J. Kroll Lehren cl. Ηεννι. Trismegz'stos 56. 98.

300. (171) Theon Smyrn. l.l. (V. p.312) ἡ ὀγδοάς, ἥτις ἐστὶ πρῶτος κύβος, συντίθεται ἔκ τε μονάδος (καὶ ἑπτάδος).1 ἔνιοι δέ φασιν ὀκτιὸ τοὺς Ι 1°5Hi11°r πάντων κρατοῦντας εἶναι
θεούς, ιὸς καὶ ἐν’τοῖς Ὀρφικοῖς Ὅρκοις ἔστιν εὑρεῖν·

ναὶ μήν άθανάτων γεννήτορας αἰὲν ἐόντωνῖ Πῦρ καὶ (Ὺδωρ Γαῖάν3 τε καὶ Οὐρανὸν ἠδὲ-4 Σελήνην Ἠέλιόν τε Φανῆ τεὸ μέγαν καὶ Νύκτα μέλαιναν.

’

314

ΟΡΚΟΙ

"EH/102

ΣΦΑΙΡΑ

300

ἐν δὲ Αἰγυπτιακῆι στήληι φησὶν Εὔανδρος εὑρίσκεσθαι γραφὴν βασιλέως Κρόνου καὶ βασιλίσσης Ῥέας.
1 καὶ ἑπτάδος add. Bullialdus. 2 αἰέννεόντων A1; αἰὲν ἐόντας priores

ante Hillerum.

3 γὲαν A1.

4 ἠδὲ Bull.; ἦ δὲ Α.

5 φανῇ τε A1;

φάνητα A2 ινεοίε (v. Zeller I6 134 n. 2); sed z's quem Theo eæscrz'psz't aut prcwam lectz'onem Φανῆ τε νεῖ Φάνη τε secutus est aut Φάνητα μέγαν a sole diversum esse falso putam‘t:’nam octo deos hz's versibus emunemrz' aperte indicat’ Ed. Hiller. Cf. fr. 168 vs. 8. 9 et Zenobium V 78 (Paroem. I 151) Εὔανδρος ἔφη ὀκτώ τοὺς πάντων εἶναι κρατοῦντας θεοὺς, Πῦρ, (Ὑδωρ, Γῆν,

Οὐρανόν, Σελήνην, (Ἠλιον, Μίθραν, Νύκτα.

Quinam Euander ille fuerit,

nescimus.’Ἐνανδρος Pythagoreus in Iamblichi catalogo Diels I3 344,19, ubi Nauck Μένανδρος posuit, attamen ego’Ἐπανὸρος (v. Bechtel Histor. Personenmmæn 49) praetulerim. Euandri historia ad Euhemeri exemplum ficta. esse videtur. Deest huius scriptoris nomen RE2 VI et in Gutschmidii scriptorum rerum Aegyptiacarum serie Kl. Schr. Ι 150. Cum eis, quae Euander de Saturno et Rhea e columna. Aegyptiaca rettulit, cf. titulum Ieticum Dittenberger Sylloge I3 1267. De historia sacre. columnis inscripta. cf. Diels 113 123 ad Ps.—Democriti fr. 299.

Herm. V p. 456; Lob. Ι 742; Zoëga. Abhdlg. 220; Schoemann Opusc. acad. ΙΙ 15; Schuster 29; Zeller Zez'tscïw. wiss. Theol. XLII

1899, 224. 259 n. 1 = Kl. Scïzr. ΙΙ 145. 175 11. 1; J. Kroll Lehren
d. Herm. Trismegz'st. 184.

26. ΠΕΠΛΟΣ

016111. Alex. test. nr. 222 τὸν δὲ Πέπλον καὶ τὰ Φυσικά
Βροντίνου (test. nr. 173); Suid. test. nr. 223d Πέπλον καὶ Λί-

κτυον· καὶ ταῦτα Ζωπύρου τοῦ (Πρακλεώτου (test. nr. 179), οἱ δὲ Βροτίνου (Diels I3 36 n. 7, 4). Diels Sitzungsber. Akad. Berlin
1897, 147; Marie Gothein Ανοῖιίυ Religionsw. IX 1906, 339; Eisler Weltenmantel and Himmelsz‘elt I 115 n. 1. De Minervae et 'Prosel'pinae peplis in Rhapsodiis commemoratis V. frr. 178. 192. 193.

27. ΣΦΑΙΡΑ

Schol. Townl. Σ 570 (ΙΙ 279, 5 MaaB) ἥ τε καλουμένη Σφαϊρα ποίημά ἐστιν εἰς τὸν Λίνον, ἀναφέρεται δὲ εἰς Ὀρφέα, Eustath. 1163, 56 Λίνος δὲ εἶδος αἷιδῆς κατά Ἀρίσταρχον ἤ ὕμνου, ὥς καὶ ὁ παιάν καὶ ὁ διθύραμβος. ὠνόμασται δὲ λίνος τὸ τοιοῦτον οόιδικὸν εἶδος ἢ ὠς μετά λίνου ἤτοι χορδῆς ἄιδό-

ΣΦΑ] ΡΑ

ΣΩ THPIA

TEAETAI’

315

μενος, ἤ εἷπό τινος Λίνου, ἄνδρός ἥρωος. φασὶ γάρ οἱ παλαιοὶ ποιημάτιόν τι ἐπὶ τῶι Λίνωι εἶναι, ὃ Σφαῖρα μὲν καλεῖται, εἰς Ὀρφέα δὲ οἷναφέρεται. Valde dubium est, num huc spectet Schol.
Hephaest. ench. Σχόλ. Α 31, 5 p. 140,16 Consbr. σύγγραμμα ὁ

Πέλεκυς, ἐπειδὴ κατιὶ μίμησιν πελέκεος συντέθεικε (sc.Hephaestion; συντέθειται Ι, de quo cetera Vide ap. Consbr.), μακρὰν ἑκατέρωθεν θεὶς καὶ έν τῶι μέσσοι. ἔστι δὲ καὶ Σφαῖρα καὶ Θρόνος
σύγγραμμα καλούμενον. Herm. LV1; Lob. I 382; fr. 182 Ab.; Bergk PLG ΙΠ4 655

fr. 2; Maafi Herm. XXIII 1888, 303. Musaeum Θεογονίαν καὶ Σφαῖραν condidisse Diog. Laert. prooem. I 3 testatur (Diels 113 179 11. 4). De Lino v. test. nrr. 163—165. Δημοκρίτου Σφαῖρα in Pap. magie. Lugdun.
n. 384 IV. saec. p. Chr. Diels H3 132, 29 n. 20; Reitzenstein

Poimandres 272.

28. ΣΩ ΤΗΡΙΑ

Suid. test. nr. 223d ταῦτα Τιμοκλέους τοῦ· Συρακουσίου
(test, m‘. 178) λέγεται ἢ Περσὶνου τοῦ Μιλησίου (test. nr. 201).

Lob. I 383; Giseke Rlzein..Mus. VIII 1853, 119; Ab. p. 224;
Kern Herm. LI 1916, 564. Καθαρμοί fuisse Videntur; v. s. ΚΑΘΑΡΜΟΙ, quibus (p. 301) adde Duemmler Prolegomenu au Plantons Staat Basel 1891, 49 11. = ΚΖ. Βοῖιν. Ι 210 n. 1.

29. ΊῈΛΕ ΊᾺΙ

Suid. test. nr. 223d Τελετοῖς· ὁμοίως δέ φασι καὶ ταύτας
Ὀνομακρίτου (test. nr. 186). Antiquissimus testis Orphei τελετῶν

AristOphanes est Ran. 1032 (test. nr. 90) Ὀ. μὲν γάρ τελετάς
θ’ ἡμῖν κατέδειξε φόνων τ’ ἀπέχεσθαι, Μουσαῖος δ’ ἐξακέσεις τε

νόσων καὶ χρησμούς. At num Orphei liber, cui T. titulus erat, unquam extiterit, dubium est, quamquam Διονύσου παθήματα non solum in Theogonia (fr. 209 ss.), sed etiam in libris, quos Plate Respubl. ΙΙ 364 e (fr. 3) sub Orphei nomine venditatos esse dicit, fusius ad homines expiandos exposita esse verisimillimum est, cf.

Rohdeum Psyche II6 112 11.3. Ίελεταὶ πρὸς (εἷς) ΔΜουσαῖον Hymnorum liber. in aliquot codd. inscribitur Herm. Orphîca 251; Grappe

316

TEAETAI

301

Culte und Mythen I 640. Posteriorum locos, qui Ίέλετων voce lituntur, alibi (e. g. Clementis Alex. Protl‘. ΙΙ 17ι fr. 34 ὁ τῆς

τελετῆς ποιητὴς Ὀ.... ὁ Θράικιος, Procl. Plat. Theol. V 33 fr. 151 p. 191 ἔν τε ταῖς άρρήτοις αὐτῶν τελεταῖς καὶ
ταῖς ἄλλαις περὶ τῶν θεῶν πραγματείαις, in Tim. 42 c. d

.fr. 229 οἱ παρ’ Ὀρφεῖ τῶι Αιονύσωι καὶ τῆι Κόρηι
τελούμενοι cf. Gruppe Griech. Culte α. Mythen I 639 n. 37) invenis, quia ex iis peculiare Orphei carmen Ίέλεταί extitisse non elucet. Dubitare etiam potes, num Diodori loci infra congesti ad tale carmen pertinuerint; nam facile contradicas etiam Diodori verba zath τὰς τελετὰς (frr. 301. 303) non sic premenda. esse. Cf. Plutarch. ἐκ τοῦ περὶ τῶν ἓν Πλαταιαῖς Δαιδάλων fr. 1 (17, 47 Duebn.) ex Euseb. Praep. evangel.'III 1 p. 83 (I 101, 16

Dind.) ὅτι μὲν οὖν ἦ παλαιοὶ φυσιολογία. καὶ παρ’ (Ἐλλησι καὶ βαρβάροις λόγος ἦν φυσικὸς ἐγκεκρυμμένος μύθοις, τά πολλοὶ καὶ δι’ αἰνιγμάτων καὶ ὑπονοιῶν άπόκρυφος καὶ μυστηριῶδης θεολογία, τά τε λαλούμενα τῶν σιγωμένων εἷσαφέστερα (Reitzenstein Poimandres 164; σαφέστερα cod.) τοῖς πολλοῖς ἔχοντα (codd.; ἔχουσα Wytt.), καὶ τὰ σιγώμενα τῶν λαλουμένων ὑποπτότερα, κατάδηλόν ἐστιν ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς ἔπεσι καὶ τοῖς Αἰγυπτιακοῖς καὶ Φρυγίοις λόγοις· μάλιστα δ’ οἱ περὶ τάς τελετάς ὀργιασμοὶ καὶ τά δρῶμενα συμβολικῶς ἓν ταῖς ἱερουργίαις τήν τῶν παλαιῶν ἐμφαίνει διάνοιαν. Casel De philosoph.
graecor. silentio mystico 88 (RVV XVI 2) et supra s. ΔΙΑΘΗΚΑΙ.

301. (166) Diodor. ΠΙ 62, 2—8 τῶν δὲ παλαιῶν μυθογράφων καὶ ποιητῶν περὶ Διονύσου γεγραφότων άλλήλοις άσύμφωνα καὶ πολλοὺς καὶ τερατώδεις λόγους καταβεβλημένων, δυσχερές ἐστιν ὑπὲρ τῆς γενέσεως τοῦ θεοῦ τούτου καὶ τῶν πράξεων καθαρῶς εἰπεῖν. οἱ μὲν γαρ ἕνα Διόνυσον, οἱ δὲ τρεῖς γεγονέναι (V. Ciceronem test. nr. 94 et f1‘.303) παραδεδώκασιν,........ (6) παραδεδωκότων δὲ τῶν μυθογράφων καὶ τρίτην γένεσιν, καθ’ ἢν φασι τὸν θεὸν ἐκ Διὸς καῖ Δήμητρος τεκνωθέντα διασπασθῆναι μὲν ὑπὸ τῶν γηγενῶν καὶ καθεψηθῆναι, πάλιν δ’ ὑπὸ τῆς Δήμητρος τῶν μελῶν συναρμοσθέντων ἐξ
άρχῆς νέον γεννηθῆναι, εἰς φυσικάς τινας αἰτίας μετάγουσι

τοὺς τοιούτους λόγους. (7) Διὸς μὲν γὰρ καὶ Δήμητρος αὐτὸν λέγεσθαι διὰ τὸ τὴν ἄμπελον ἔκ τε γῆς καὶ ὄμβρων λαμβάνουσαν τῆν αὔξησιν καρποφορεῖν τὸν ἐκ τοῦ βότρυος άποθλιβόμενον οἶνον· τὸ δ’ ὑπὸ τῶν γηγενῶν νέον ὄντα διασπασθῆναι δηλοῦν τήν ὑπὸ τῶν γεωργῶν συγκομιδήν τῶν καρπῶν, [διὰ τὰ

301—303

TEA ETAI

317

τούς άνθρεόπους τὴν,γῆν Δήμητραν νομίζειν ·]1 τὴν δὲ καθέψησιν τῶν μελῶν μεμυθοποιῆσθαι διὰ τὸ τούς πλείστους ἕψειν τὸν οἶνον καὶ μίσγοντας εὐωδεστέραν αὐτοῦ καὶ βελτίονα τὴν φύσιν κατασκευάζειν. τό δὲ τὰ ὑπὸ τῶνῖ γηγενῶν λυμανθέντα τῶν μελῶν ἁρμοσθέντα πάλιν3 ἐπὶ τὴν προγεγενηιιιένην φύσιν

άποκαθίστασθαι παρεμφαίνειν, ὅτι πάλιν ἦ γῆ τὴν τρυγηθεῖσαν ἄμπελον καὶ τμηθεῖσαν ταῖς κατ’ ἔτος ιὸραις εἰς τήν προϋπάρξασαν ἒν τοῖι καρποφορεῖν άκμὴν ἀποκαθίστησι. καθόλου γὰρ ὑπὸ τιόν’άρχαίων ποιητῶν καὶ μυθογράφων τὴν Δήμητραν γῆν μητέρα προσαγορεύεσθαι. (8) σύμφωνα δὲ τούτοις εἶναι τά τε δηλούμενα διὰ τῶν Ὀρφικῶν ποιημάτων καὶ τὰ
παρεισαγόμενα κατοί τοὶς τελετάς, περὶ οἶν οὐ θέμις τοῖς

άμυήτοις ἱστορεῖν τὰ κατα μέρος (V. frr. 13. 245 ss.).
1 διὰ-νομίζειν del. Reiske. τῶν libri. 3 πάλιν del. Dind. 2 τὸ δὲ τὰ ὑπὸ τῶν Dind.; τὰ δ’ ὑπὸ

302. (165) Diodor. I 12, 4 ω Euseb. Praep. evang. ΙΙΙ 3, 5 (I 108, 6 Dind.) ω Theodoret. Graecar. affect. cur. ΙΙΙ 44 p. 80; 54 p2 83 Raeder τὴν δὲ γῆν (ὅσπερ άγγεῖόν τι τῶν φυομένων ὑπολαμβάνοντας μητέρα προσαγορεῦσαι· καὶ τούς (Έλληνας δὲ
ταύτην παραπλησίως Δήμητραν καλεῖν, βραχύ μετατεθείσης διὰ

τὸν χρόνον τῆς λέξεως· τὸ γάρ παλαιὸν ὀνομάζεσθαι γῆν
μητέρα, καθάπερ καὶ τὸν Ὀρφέα προσμαρτυρεῖν λέγοντα·

Γῆ μήτηρ πάντων, Δημήτηρ πλουτοδότειρα.

.

Herm. LI; Lob. I 537; Diels Festschr. Th. Gomperz 1902, 5. (Ωιιί versus 0mn iz's quae in Cratere minusculo (ἓν. 297 a)
Ζοφωνίαν magnam similitudinem habet neque ad Theogom'ae antiquitatem ascendere videtzw’ Lob.; at multo rectius Dieterich Nekyz'a 100; Mutier Erde 42.

303. Diodor. V 75, 4 τοῦτον δὲ τὸν θεὸν (se. Διόνυσον) γεγονέναι φασὶν ἐκ Διὸς καὶ Φερσεφόνης κατά τήν Κρήτην, ὂν Ὀ. κατά τοὶς τελετάς παρέδωκε διασπώμενον ὑπὸ
τῶν Ίιτάνωνῗ πλείονας γάρ Διονύσους συμβαίνει γεγονέναι

(V. fr. 301), περὶ οἷν ἡμεῖς σαφέστερον τά κατὰ μέρος ἐν οἰκειοτέροις καιροῖς ἀναγεγράφαμεν.. An ex Ἱεροῖς λόγοιςὲ V. frl‘. 156. 210 p. 230.

318

ΊῬΙΑΓΜΟΙ

ΥΜΝΟΙ

304

30. ΤΡ]ΑΓΛῙΟ]

Η11110 Orphei librum solus Suid. (test. nr. 223 d ἔγραψε Τριαγμούς [Kuester; τριασμούς codd.], λέγονται δὲ εἶναι Ἴωνος τοῦ τραγικοῦ· ἐν δὲ τούτοις τά Ἱεροστολικοέ καλούμενα, κλήσεις
κοσμικαί) tradit, cuius errores detexit Lob. I 384; V. Gisekium Rhez'n. Mus. VIII 1853, 107. Extitit tantum Ionis Chii ΊῬΙΑΓΜΟΣ (test. 111. 248),’0111113 unicum fragmentum apud Harpocrationem

s.’Ίων (Diels I3 286, 23 n. 1) servatur. Abelii fr. 229 Onomacriti est (test. nr. 191) nec pertinet ad Ίριαγμούς. Ν11111 <Ιεροστολικά 01111dem significent librum 30 Κάταζωστικόν (Suid), ambiguum est: Lob. I 371. 727 (Abel p. 213), qui Macrobii Saturn. I 18, 22 (fr. 238) 111111113 11110 rettulisse Videtur; Schuster 29 n. 2; Rohde Psyche I6 104 n.; Tannery Rev. philol. XXI 1897,195. Vide 0113111 ΙΕΡοΣΊὈΛΙΚΑ ΚΑ ΊἈΖῼΣΊῚΚΟΝ ΚΛΗΣΕΙΣ ΚΟΣΜῙΚΑΙ.

31. YMNOI

Suid. test. 1111223 d; V. 0113111 Plat. Leg. VIII 829 11. 0 μηδέ τινα τολμᾶν ἄιδειν άδόκιμον μοῦσαν μὴ κρινάντων τῶν νομοφυλάκων, μηδ’ ἄν ἡδίων ἢ τῶν Θαμύρου τε καὶ Ὀρφείων ὕμνων 11. 12, Cyrillum 0. 11111311. I 25 0 Aubert (Migne 76, 542 V. fr. 245) Ὀρφέα μὲν οὖν τὸν Οἰάγρου δεισιδαιμονέστατόν φασι γενέσθαι τῶν ἄλλων καὶ φθάσαι μὲν τὴν Ὁμήρου ποίησιν, οἵτε
δὴ καὶ ἐν χρόνοις ὄντα πρεσβύτερον, οἷιδάς δὲ καὶ ὕμνους

τοῖς ψευδωνύμως ἐξυφήναι θεοῖς. Atque extant quidem
octoginta septem hymni Ὀρφέως 111 codicibus servati, quorum optimus 1131111 dubie Laur. 32, 45 est, 110 quo V. Herm. XLIX 1914, 480, quos Suidas haud scio 311 1111110 Θυηπολικόν (supra p. 299) comprehenderit. Huc cong‘essi, quae extra illud hymnorum corpus 11311113 311111. Lob. I 389; Giseke 1.1. 85; ΑΙ). p. 248. ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ῩΜΝΟΣ V. infra p. 320. Hymnorum in modum quoque versus fr. 248 3. b, qui 101311311 111111113 Το31311101110 31111buuntur, 13011 311111. Vide 0113111 fr. 49 vs. 4.

304. (231) Pausan. IX 30, 12 ὅστις δὲ περὶ ποιήσεως ἐπολνπραγμόνησεν ἤδη, τούς Ὀρφέως ὕμνους οἶδεν ὄντας ἕκαστόν τεῙ αὐτῶν ἐπὶ βραχύτατον καὶ τό σύμπαν οὐκ ἐς άριθμδν πολῦν
πεποιημένους· Λυκομίδαι δὲ ἴσασί τε καὶ ἐπάιδουσι τοῖς δρω-

304—308

YMNUI

319

μένοις. κόσμιοι μὲν δή τῶν ἐπῶν (V. Pans. IX 30, 4) δευτερεῖα φέροιντο ἄν μετιί γε Ὁμήρου τοὺς ὕμνους, τιμῆς δὲ ἐκ τοῦ θείου καὶ ἐς πλέον ἐκείνων ἥκουοιῖ V. f1“. 305.
1 fort. scribendum τούς Ὀρφέως ὕμνους οἶδε, ἕκαστον τε etc. mnmas sa’ngulos haud recte Lob. 2 ἥκουσι Emperius; ἔχουσι codd.

Lob. I 3.00; Schuster 36; Toepffer Att. Genealog. 20.0. Lycomidae sacrorum Phlyensium antistites V. fr. 243 p. 254- 11. 5. 305. (232) Pausan. IX 27, 2 Ὠλῆνος δὲ ὕστερον Πάμφως τε ἔπη καὶ Ὀ. ἐποίησαν· καί σφισιν εἷμφοτέοοις πεποιημένα ἐστὶν ἐς "Eocorcc, ἵνα ἐπὶ τοῖς δρωμένοις Λυκομίδαι καὶ ταῦτα ἄιδοοσιν· ἐγώ δὲ· ἐπελεξάμην ἅνδοὶ ἐς λόγους (ἐλθών suppl. Sylb.) δαιδουχοῦντι. καὶ τῶν μὲν mz πρόσω ποιήσομαι, μνήμην V. fr. 304. 306. (233) Menandel' (immo Genethlius V. W. Schmid RE?

ΥΠ 1134) Περὶ τῶν ἶῖμνεον τῶν εἰς τοὺς θεούς Ι 2, 2 (ΠΙ 333,12
Speng. cf. Bursian. Abhdlgn. Akad. llIue’nch/en XVI 3, 32) φυσικοὶ δὲ (SC. ὕμνοι) d" ὁποίονςῙ οἱ περὶ. [Imam-131'601)? καὶ Ἰῆιιπεδοκλέα ἐποίηοαν,3 τίς ἡ τοῦ Ἀπόλλωνος φῦοις, τίς ἦ τοῦ Διός, παρατιθέμενοι. καὶ οἱ πολλοὶ τῶν Ὀρφέως τούτού τοῦ τρόπον. De hymnis physicis 1.1. 337, 26 ἐπιτηρεῖν δὲ χρη) καὶ μ») εἰς τὸν

πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον ἐκφέρειν τοὺς τοιούτους ὕμνους· (ἔπιθανώτεοοι γὰρ καὶ καταγελαστικεότεοοι (καταγελαστότεροι Lob.)
τοῖς πολλοῖς φαίνονται. 1 τοι ὅσοι codd.; correxerunt multi; οὓς οἱ περὶ Bernhardy; οἵους Heeren. 2 Παρμενίδην Heeren; παρὰ πᾶν μέρος codd. 3 Bernhardy, Bursian; ἐτίμησαν codd.

Lob. I 390; Schuster 36. 65 11. 4; Diels I3 203 n. 23. 307. (234) Aristid. ΟΓ. IV (Διόνυσος), Ι 47,14 Dind. τούς μὲν οὖν τελέους ὕμνους τε καὶ λόγους περὶ Διονύσου Ὀρφεῖ καὶ Μουσαίιοι παρῶμεν καὶ, τοῖς ἄρχαίοις τῶν νομο-

θετῶν·1 ατῗτοὶ δὲ οὸοπεοεὶ συμβόλου χάριν (ὃς οὐ τῶν οἷμνήτων
ἄρ’ ἦμεν,2 σιῃιιμέτρωι τῆι φωνῆι προσείπωμεν τὸν θεόν· πάντως

δὲ καὶ, μήκη καὶ βοαχύτητες καὶ ὁτιοῦν τῶν ἐν τῆι φύσει φίλον
ιιιῗτοῖι.
1 ῢμνοθετῶν Ab. 2 αρ’ ἦμεν ΓΘ, ἄρ’ εἰὸχμεν Gant; ιῖρειήμεν Iuntina.

Lob. I 391; Schuster 65 11. 4. 308. Pap. W 21 a. 16 mus. antiqu. pub]. Lugduni-Batavi apud Leemans Papyri Graeci Π 1885, 153 = Dieterich Abraan

320

YMNOI

ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΜΝΟΣ

308—309

202,1 in summi nomînis significatione (ἐπικαλοῦ,ιιαὶ σου τὸ ὄνομα τὸ μέγιστον ἐν θεοῖς Αόναωαε 200, 3) κύριε, ὁ μέγας
(ἷρχάγγελος τοῦ ιεοῦ1 m] αιω aveu ιη ιη ιωα ιη ιη (mon) αιω·

διὸ Gm‘iôramu, ὁ μέγας, καὶ ἔχω σε ἐν τῆι καρδίαι μου αα) εη sa) ηι mon] (m; ιω (zoo €07]8 ωηι ac”; ωηιω, ὥς ὁ θεολόγος Ὀ.
,παρέδωκεν διὰ τῆς παραστιχίδος τῆς ἰδίας.

1 ιεου, τοῦ θεοῦ dubitanter Dieter. 202, 2; cf. de Ἰεοῦ ζωγράφωι
Reitzensteînii Poimamlres 184.

Leemans p. 194; Dieterich Jahrb. class. Phil. Suppl. XVI

1888, 754 = ΚΖ. Schr. 6; Abrcwcas 165; Rhe’in. 1m08. LV1 1901, 94 = ΚΖ. Schr.- 217.
Ad idem hymnorUm genus (παραστιχίδος) spectant hymni in Bacchum et Apollinem Anthol. Pal. IX 524 et 525, ad quos

Stadtmuelleri adnotationes conferendae sunt.

32. ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ῩΝῙΝΟΣ

Procl. in Plat. Remp. Π 169, 25 (fr. 315) εἰς τὸν ἀριθμὸν
Ὀρφικὰς ὕμνος. Hunc hymnum etiam Pythogorae ascriptum fuisse e frr. 309. 311 ss. elucet. Lob. I 715; Nauck in Iamblichi

De Vita Pythagorica liber 1884, 228 n. III;

Rohde Psyche

116 108 n. 2; Bertermann De Iamblichi Vitae Pythagoricae fontibus âiSS. Regimont. 1913, 29; “T. H. Roscher Déc hippokmtäsche δ’σῆνίίί van der Siebenzahl and’ἰὴν Veflzaeltm’s 2mn Altpg/tha-

gorez‘smus Ber. Suechs. Akad. d. W733. 1919, 43.
Androcydem ap. Iamblich. 146. 147 test. nr. 249.

Cf. imprimis

309. (144) Ioa. Lyd. De mens. Π 6 p. 22, 21 Wue. Ὀ. Ι 23 ΨΜ· δὲ τὸν ἕνα ἀριθμὸν Ἀγυιέα1 καλεῖ, τουτέστινᾶμερῆ, οὐδὲν γὰρ τῶν μερῶν τοῦ ἀριθμοῦ,περὶ αὐτόν, οὐχ ἡμιόλιον,
οὔκ ἐπίτριτον· τέλειος ἐπεὶ ὅλος. 1 ἀγυένα Β. ·

Roscher 1.1. 43.

·
ô Πυθαγόρας τὴν

Ioa. Lyd. ibidem paulo ante p. 22,5

μονάδα Ὑπεριονὶδα καλεῖ διὰ τὸ πάντων ὑπερεϊτάι τῆι οὕσίαι, ὥσπερ (ὥς Y) καὶ ὁ νοητὸς (Ἰῖλιος ὑπὲρ τὰ ὄντα ἔχων τὸ εἶναι εῩστεριονίδης κέκληται. Cf. Plutarch. ap. Stob. Anthol. ΙΙ 10
(Ι 21, 27 Wachsm.) Πυθαγόρας,πλείστηι σπουὸῆι,περὶ τοὺς

ἀριθμοὺς ἐχρήσατο, τάς τε τῶν ζώιωπ· γενέσεις ἀνῆγεν εἰς

309—310

ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΜΝοΣ

321

άριθμούς καὶ Ι 22 WaChSm' τῶν άστέρων τὰς περιόδους.

ἔτι δὲ

τοῖς 1θεοῖς άπεικάζων ἐπιονόμαζεν, ὥς Ἀπόλλωνα μὲν την

μονάδα οὖσαν, Ἄρτεμιν δὲ την δυάδα... (lacunam indi—
cavit Meineke) την δὲ ἑξάδα Γάμον καὶ Ἀφροδίτην, την δὲ ἑβδομάδα Καιρὸν καὶ Ἀθηνᾶν, Ἀσφάλειον (Ἀσφάλιον FP) δὲ

Ποσεῖδωνα την ὀγδοάδα καὶ την δεκάδα Παντέλειαν V. ΒίθῙὲ
Doxog‘r. 96. Porphyr. De abstinentia Π 36 p. 165, 3 Nauck2 οἱ γοῦν Πυθαγόρειοι περὶ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ τοῖς γραμμὰς σπουδάζοντες άπὸ τούτων τὸ πλέον τοῖς θεοῖς ιῖπήρχοντο, τὸν μέν τινα άριθμὸν Ἀθηνᾶν καλοῦντες, τὸν δέ τινα Ἄρτεμιν,

ὥσπερ αὖ ἄλλον Ἀπόλλωνα, καὶ πάλιν ἄλλοι) μὲν Δικαιοσύνην, ἄλλον δὲ Σωφροσύνην· καὶ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων
ὁμοίως. καὶ οὕτως ἠρέσκοντο τοὺς θεούς (Nauck; τοῖς θεοῖς

codd.) ταῖς τοιαύταις άπαρχαῖς, (ὃς καὶ τυγχάνειν αὐτῶν καλοῦν-

τας ἕκαστον τοῖς άναθηιιιασιν καὶ κεχρῆσθαι (καὶ χρῆσθαι
Nauck) πολλάκις πρὸς μαντείαν καὶ, εἴ τινος πρὸς ἐξέτασιν δέοιντο.1

310. (145) 10a. Lyd. De mens. Π 8 p. 25, 21 Wue. ὅτι πάντων ἄρχει τῶν άριθμῶν ἡ τριάς, (ὃς άρχὴ τυγχάνουσα τῶν
περιττῶν πάντων, πληρούνΙ26 Wue'ïcor καὶ μηδέποτε λειπομένων.

καὶ τρεῖς πρῶται κατ’ Ὀρφέα ἐξεβλάστησαν άρχαὶ τῆς γενέσεως, νῦξῙ καὶ γῆ καὶ οὐρανός, θεῶν δὲ τῶν ἐν γενέσειῖ τρία γένη,
οὐράνιον καὶ3 ἐπίγειον καὶ τι) μεταξύ τούτων.
1 νοῦς pro νὺξ S. 2 ἐπὶ γενέσει idem. codd. rec. Barb. et P1an.; καὶ ἐπίγειον S. 3 καὶ ante ἐπίγειον 0m.

Quae Lydus Tefert Μάριε ίῑῐιε consona, quae Eudemus cœcerpsz't Lob. I 494 (cf. Schoemann Opusc. academ. Π 12), unde Schuster 16 Eudemi fragmenth latere iniuria conclusit. Cf. etiam Zeller I 6 124 n. 2; Zez'tsclw'. wiss. Thcol. XLII 1899, 233 = ΚΖ. Saler. Π 153, qui Lydi fontem Nigidium Figulum esse suspicatur; Kern De Theogon. 54 V. etiam supra fr. 29 a. De Pythagoreorum triade V. etiam Roscher 1.1. 44, qui hunc Lydi locum praeteriit. Num Hermias in Plat. Phaedr. 248 a p. 157, 16

Couvr. καὶ γὰρ πᾶν ἁπλῶς ὃ (ἲν ἅπαξ άπὸ τοῦ πριότοι) προέλθηι, τριαδικον ὀφείλει εἶναι· τέλειοι· γὰρ ὂν πρῶτα καὶ μέσα
καὶ τέλη ἕξει κατά τὸ λόγιον

. τριὰς κατά πάντα,ιιετροῦσά
Orphicos respîciat, ut Couvreur arbitratur, nescio; V. Kroll De orac. Chald. 15.
Orphie. c011. Kern. 21

322

ΕΙΣ ΤοΝ ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΜΝΟΣ

311—313

311. (146) (Iamblichus) Theologumena. Arithmeticae VI 37. 38 ed. F. Ast (Lipsiae 1817) 36 ὅτι τὴν ἑξάδα ὁλομελειανῙ προσηγόρευον οἱ Πυθαγορικοὶ κατακολουθοῦντες Ὀρφεῖ, ἤτοι παρόσον ὅλη τοῖς μέλεσιν ἢ μέρεσιν ἴση ἐστὶ | 37 ΑΒῦ μόνη τῶν ἐντὸς δεκάδος, ἦ, ἐπειδὴ ὅλον, καὶ τὸ πᾶν κατ’ αὐτὴν διαμεμέρισται καὶ ἐμμελὲς ὑπάρχει’ ἑπτα γάρ κινημάτων άστερικιῦν ὑπαρχόντων παρὲξ τοῦ τῶν άπλανοόν ὀγδόου μέν, οὐχ ἁπλοῦ δέ, καὶ φθόγγους ἀποτελούντων ἰσαρίθμους διὰ τῆς ῥοιζήσεως, ἀνάγκη τὰ διαστήματα αὐτῶν καὶ οἷον μεσότητας ἓξ ὑπάρχειν.
1 Οὐλομέλεια Nicomachus Gerasenus ap. Photium cod. 187 p. 144 b 4 Bekk.

Lob. Ι 717; Roscher 1.1. 49. 312. (147) Ioa. Lyd. De mens. ΙΙ 11 p. 32, 20 Wue. ὅθεν
καὶ Ὀ. περὶ ἑξάδος1 ταῦτά φησι· Ι 33W‘19-

ἱλαθι κύδιμ’ άριθμέ, πάτερ μακάρων,2 πάτερ άνδριῦν.
1 δεκάδος Rosche1‘1.1.49. 54. μακάρων Schowius. 2 μακαρίων codd. l‘ec. Planudeae;

Idem versus a. Simplieio in Δ4115161.. Phys. ΙΙΙ 4 [202 b 36] (I 453, 12 Diels); VII 5 [249 b 19] (ΙΙ 1102, 20 Diels) Pythagoreis tribuitur (cf. Nauck Iamblich. Vite. Pythagor. 234 n. 1X), sed pro
ἵλαθι praebet κέκλυθι, quod forsitan praeferendum est. Lob. I 715; Roscher 1.1. 49. 54.

313. (148) Procl. in Plat. Tim. 34a. (ΙΙ 95,1 Diehl) καὶ γὰρ ἡ μονὰς (V. fir. 309) καὶ ἦ ἑπτὰς άριθμοὶ νοεροί τινες, ἡ μέν γε μονὰς (ὁ add. Diehl) αὐτόθεν νοῦς, ἡ δὲ ἑπτάς τὸ κατὰ
νοῦν φῶς. καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ περικόσμιος νοῦς μοναδικός τε

καὶ ἑβδομαδικός ἐστιν, ὥς φησιν Ὀ. Cf. in Tim. 24a (I 151,13 Diehl) καὶ ἔστι καὶ τοῦτο τῶν τεθρυλημένων, καὶ τὸ άθήλυντον τῆς ἑπτάδος ὕμνηται καὶ τὸ ἐκ μόνης εἶναι μονάδος,’καὶ ὅτι μάλιστα τῆς Ἀθηνᾶς εἰκών ἡ μονὰς ἡ τρίτη καὶ 1Π5.ΚΓο11> ἑπτάς· ἥ μὲν ὥς νοερᾶς καὶ πρὸς ἑαυτήν καὶ τήν μονάδα ἐπεστραμμένης, ἢ δὲ· οὖς άπὸ μόνου τοῦ πατρὸς προελθούσης. Cf. in Tim. 36b (ΙΙ 236, 17 Diehl); in Rempubl. ΙΙ 192, 18 Kr.;
Plat. Theol. V 2 p. 250; Damasc. De princ. 265 (ΙΙ 131, 16 Rue.)

Lob. I 716; Diels Festschr. Tk. Gomperz 12; Roscher 1.1. 56 S.
Orphicos multa. de numero septenario dixisse notum est (V. quoque fr. 210b de Zagrei morte). Itaque in compluribus Orphicorum carminibus de eo dictum fuisse verisimillimum est. Cf. supra. fr. 276 5. ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.

314—315

ΕΙΣ TON ΑΡιοΜοΝ ΥΜΝοΣ

323

314. (149) (Iamblichus) Theologumena Arithmetica IX 59 ed. F. Ast (Lipsiae 1817) p. 58 Κουρήτιδα δὲ ἰδίως καὶ Ὀ. καὶ Πυθαγόρας αὐτὴν τῆν ἐννεάδα ἐκάλουν ἅτε Κουρήτων1 ἱερὰν ὑπάρχουσαν τριῶν τριμερῆ ἢ Κόρην γε, ἅπερ ἀμφότερα τριάδι έφηρμόσθη τρὶς τοῦτο ἓχούσηι.2
1 Κουρήτων Lob.; κυρῖτιν Parisin.; κουρήτιδα Phot.; κύρητην (sic) Bullialdus cf. Astium 198. 2 ἔχουσαν Parisin. Lob. I 716; Roscher 1.1. 52. 315. (143) Syrian. in Aristotel. Metaphys. M 4, 1078b12 (106, 14 ss. Kroll); Nauck Iamblichi De vita Pythagorica

liber 228 n. III πῶς οὖν κατ’ αὐτούς ὑφέστηκε τοὶ εἴδη τούς
(τῆς)1 άληθείας φιλοθεάμονάς,· νοητῶς μὲν καὶ τετραδικῶς έν

τῶι αὐτοζῶιωι, νοερῶς δὲ καὶ δέκαδικῶς ἐν (τῶι)2 δημιουργικῶι νεῖι· πρόεισι γάρ ὁ θεῖος οἷριθμὸς3 μουνάδος έκ κευθμῶνος άκηράτου, ἔστ’ ἂν ἵκηται τετράδ’ ἐπὶ ζαθέην, ἤ δὴ τέκε4 μητέρα πάντων
πανδεχέα, πρέσβειραν, ὅρον περὶ πᾶσι5 τιθεῖσαν,

ἄτροπον ἄκαμάτην· δεκάδα κλείουσί μιν ἁγνὴν 5 ἀθάνατοί τε θεοὶ καὶ γηγενέες ἄνθρωποι.
λέλεκται μὲν οὖν πᾶν τὸ άληθὲς Πυθαγορείως τε καὶ Ὀρφικῶς·

εἰ δὲ χρὴ συνηθέστερον εἰπεῖν, νοῦς αὐτάρκης καὶ παντελής αἴτιος τῶν ὅλων προτετάχθω. Cf. ibidem Μ 8, 1083 a 11 (140, 10 Kr.) et 10843 12 (147, 29 Kr.). Procl. in Plat. Remp. Π 169, 20 Kr. πρὸ δὲ· τούτων μονὰς τῆς δ>ημιουργικῆς αἰτίας τοῦ κό<σμου>, δι’ ἤν καὶ ὁ κόσμος δεκάς, τὴν ἐν τῆι μονάδι περιοχὴν τῶν εἰδῶν πάντων ἐξαπλ<ῶ>σασα καὶ περατῶσασα τὸ πλῆθος τὸ κοσμικόν· μουνάδος ἐκ κευθμῶνος οἷκηράτου,
φησὶν ὁ εἰς τὸν οἷριθμόν Ὀρφικός ὕμνος, ἔστ’ ἄν ἵκηται

τετράδ’ ἐπὶ ζαθέην. - ἔστιν δὲ τετρὰς ἦ Διονυσιακὴ θεότης, τετραυγέα τετρακέρατον (fr. 77) μυριάκις τῆς Ὀρφικῆς θεολογίας τόν θεὸν ὑμνούσης —-— Ι 17° ΚΓ· ἥ δ’ ἔτεκε μητέρα πάντων πανδεχέα πρέσβειραν - ῶς πάντων χωρητικήν τῶν ἓν τῶι κόσμιοι καὶ περιεκτικήν -— ὅρον περὶ πᾶσι τιθεῖσαν ἄτροπον, άκαμάτην ——- άΐδιος γάρ καὶ ἄλυτος ἦ συνέχουσα τὸν κόσμον φύσις —— δεκάδα κλείουσί μιν ἁγνήν -— οὖς άγενήτως6 τὸ πᾶν ὁρίζουσαν, idem citat hymnum Pythagoreis addicens in Plat. Tim. 28 c (I 316, 19 Diehl) vs. 2—5, 32 ο (II 53, 3 Diehl) V8.2,uovvoc’d"og-——VS.3 ἐπὶ ζαθέην et μητέρα πάντων, 36h (Π 233, 23 Diehl) VS. 2 init. μουνάδος ἐκ κευθμῶ21*

324

ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΜΝΟΣ

315-316

νος et V's. 3 τετράδ’ ἐπὶ —— vs. 5 ἁγνήν omisso VS. 4, 39e
(ΙΙΙ 107, 14 Diehl) VS. 2 μουνάδος —— VS. 5 ἁγνήν, 42(1

(ΠΙ 302, 1) VS. 4 πανδεχὲα-νε, 5 ἁγνήν.

z

1 τῆς add. ΑΗ. 2 τῶι add. Kroll. 3 πρόεισιν ὃ θεῖος ἀριθμός fragmenti Orphici initium esse opinantur Mullach et Nauck, cum Lob. Ι 720

προϊών πᾶς θεῖος ἀριθμός scripserit. Utrumque improbabile esse videtur. 4 ἢ δ’ ἔτεκε Procl. 5 πᾶσιν C. 6 ἂν γενητῶσ cod. Lob. Ι 719; Roscher 1.1. 55.

Cf. Philol. f1“. 11 (Diels I3 313, 5) θεωρεῖν δεῖ τα ἔργα καὶ ταν οὐσίαν τῶ άριθμώ (τῶν ἀριθμῶν Stob. F; corr. Boeckh) καττάν (κατὰ F; corr. Boeckh) δύναμιν ἅτις ἐστὶν ἐν τᾶι
δεκάδι· μεγάλα γὰρ καὶ παντελὴς καὶ παντοεργός καὶ θείω καὶ

οὐρανία) βίω καὶ οἷνθρωπίνω (ἴρχοί καὶ ἁγεμοὶν κοινωνοῦσα
(lacuna 121itterar. in F) δύναμις καὶ τᾶς δεκάδος. ἄνευ δὲ

τούτοις πάντ’ ἄπειρα καὶ ἄδηλα καὶ άφανῆ. (Iamblich) Theolog‘um.
Arithmet. ed. F. Ast (Lips. 1817) IX 60 p. 59 διόπερ καὶ ἐπωνό-

μαζον αὐτὴν (se. τὴν δεκάδα) θεολογοῦντες οἱ Πυθαγορικοί ποτε μὲν Κόσμον, ποτὲ δὲ Οὐρανόν, ποτὲ δὲ Πᾶν, ποτε δὲ· Εἱμαρμένην καὶ Αἰῶνα, Κράτος τε καὶ Πίστιν καὶ Ἀνάγκην, Ἄτλαντά τε καὶ Ἀκάμαντα, καὶ θεὸν ψιλῶς, καὶ Φάνητα καὶ ἽῙλιον. Cf. Zeller
Ι6 134 n. 2; Ze’itschr. wiss. Theol. XLII 1899, 258 = Kl. Βοῖιν. ΙΙ 175.

316. (151) Procl. in Plat. Rempubl. 614d (ΙΙ 121, 8 Kr.) την μεγίστην θεὸν Ἑκάτην τά πέρατα τῶν ἐγκοσμίων συγκλείουσαν καὶ διὰ τοῦτο κληιδοῦχον οἷποκαλουμένην τα δω δέκατά φησιν ὁ θεολόγος τοῦ κόσμου κληρώσασθαι. Ioa. Lyd. I 15 p. 9, 4 Wue. ὀρθῶς οὖν αὐτην ὁ Φιλόλαος (cf. fr. 315) δεκάδα προσηγόρευσεν ὥς δεκτικὴν τοῦ άπείρου, Ὀ. δὲ κλαδοῦχον (κλειδοῦχον Β), ἐξ ἧς ιὸσεὶ κλάδοι τινὲς πάντες οἱ ἀριθμοὶ φύονται. Cf. Georg. Cedren. Hist. comp. I p. 297, 7ss. Bekk. ὅτι ἡ δεκὰς δεχάς προσαγορεύεται (ὃς δεκτικὴ τοῦ ἀπείρου, ἡ αὕτη καὶ κλαδοῦχος, διότι ἐξ αὐτῆς οἱ οἷριθμοὶ πάντες ὥς κλάδοι τινες φύονται. Byzantini errare videntur de decade loquentes.
Lob. I 716; Rohde Psycke ΙΙ6 108 n. 2; Roscher 1.1. 55.

Hymn. I 7 κληιδο-ῦχον ἄνασσαν, ΙΙ Προθυραίας VS. 5 κληιδοῦχ’ εὐάντητε cf. Kohlium RE2 XI 597.
Cf. Marsilium Ficinum De Vita coelitus comparanda 22

(I 552 edit. Parisinae 1641) fr. 311 Ab. considemtu dignum est
illud Iamblz'chz', coelestz'a mundana numina vires quasdam in se supem'ores, nonnullas infem'ores habere. per Ῐιαε quz'dem efl"ectz’bus

nos fatalibus devincz're, per illas autem vicissz'm solvere nos α

316—3184

ΕΙΣ TON ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΜΝΟΣ

ΦΥΣΙΚΑ

325

fato, quasi claves, ut inquit claudendum.

0., ad aperiendzem habeant et

317. (142) Syrian. in Aristot. Metaphys. M 6 p. 1080b 16 (122, 29 Kr.) τὸ δὲ μόνων αὐτοῖς (se. Πυθαγορείοις) άνατιθέναι τῶν αἰσθητῶν άριθμῶν τήν κατανόησιν, μή πρὸς τῶι

καταγελάστωι καὶ λίαν άσεβὲς ἤι’ τοὺς γὰρ ὑποδεξαμένους μὲν παρ’ Ὀρφέως τάς θεολογικάς ἀρχάς τῶν νοητῶν καὶ νοερῶν άριθμῶν, ἐπὶ πλεῖστον δε αὕτοὶς προαγαγόντας καὶ τὴν άῇρι τῶν αἰσθητῶν ἐπικράτειαν αὐτῶν άναφήναντας καὶ πρόχειρον ἔχοντας ἐπίφθεγμα τό· άριθμῶι δέ τε πάντ’ ἐπέοικε πῶς οὔκ ἄτοπον περὶ τά στόματα μόνον καὶ τοὺς Ι 123 ΚΓ· συνόντας τοῖς σώμασιν άριθμούς διατετριφέναι λέγειν,· Cf. eundem ibidem Μ 4 p. 1078b9 (103, 20 Kr.) οὐ γὰρ κατ’ ἄλλο μὲν ἰδέα κατ’ ἄλλο δὲ ἀριθμὸς εἰδητικός κατονομάζεται, ἄλλ’ εἴπερ ὑγιὲς τὸ (άριθμῶι δέ τε πάντ’ ἐπέοικεν), οὐκ ἄδηλον ὅτι κατᾶ τὸ παραδειγματικόν ἰδίωμα καὶ ὁ άριθμός κέκληται καὶ μάλιστα πάντων ὁ εἰδητικός. Simplic. in Aristot. Phys. VII 5 [249b 19] (ΙΙ 1102, 22 Diels). Cf. Iamblich. Vita Pythagor. 162 p. 118,13ss.
Nauck βραχυλογίαι (se. Πυθαγόρας) τινὶ ε’ναποθησαυρίζων

άπερίβλεπτον (άπερίληπτον Obrecht) καὶ παμπληθῆ θεωρίας ἔκτασιν, οἷόνπερ καὶ ἐν τῶι (άριθμῶι δέ τε πάντ’ ἐπέοικεν), ὃ δὴ πυκνότατα πρὸς ἅπαντας άπεφθέγγετο, ἢ πάλιν έν τῶι [φιλότης secl. Nauck, apud quem v. aliorum tentamina] (ἰσότης φιλότηςζ ἢ έν τῶι (κόσμος) ὀνόματι, ἢ νῆ Δία ἕν τῶι·Ι “911311015 (φιλοσοφίαϋ ἦ καὶ έν τῶι (ἐστιό) καὶ (άειεσταΫ ἢ τὸ διαβοιόμενον έν τῶι (τετρακτύςῆ Lob. I 715; Bertermann Diss. 1.1. 29.

33. ΦΥΣΙΚΑ

Suid. test. nr. 223d p. 65 Φυσικά à‘Βροτίνου φασίν (cf.
Croenert Χάριτες 127) Lob. I 753, Ab. p. 251, Kern Herm. XXV 1890, 10 (falso). “

318. (240) Suid. s. Τριτοπάτορες· Δήμων ἐν τῆι Ἀτθίδι φησίν (FHG I 378 fr. 2) άνέμους εἶναι τούς Ἰριτοπάτορας, Φιλόχορος (FHG I 384 Îl‘. 2) δὲ τοὺς Τριτοπατρεϊς πάντων γεγονέναι πρώτους· τήν μὲν γάρ Γῆν καὶ τὸν (Ἥλιον, φησίν, ὃν

326

ΦΥΣΙΚΑ

ΠΕΡΙ ΦΥΤῼΝ ΒΟΤΑΝῼΝ <ΙΑΤΡΙΚΗΣ>

318

καὶ Ἀπόλλωνα τότε καλεῖν, γονεῖς αὐτῶν ἠπίσταντο οἱ τότε
ἄνθρωποι, τούς δὲ ἐκ τούτων τρίτους πατέρας.,Φανόδημος δὲ

ἐν ἕκτωι φησίνΟΤΗΘ Ι 367 fr. 4), ὅτι μόνοι Ἀθηναῖοι θύουσί τε καὶ εὔχονται αὐτοῖς 1ὑπὲρ γενέσεως παίδων, ὅταν γαμεῖν μέλλωσιν. ἐν δὲ τῶι Ὀρφέως Φυσικεόι1 ὀνομάζεσθαι τοὺς

Τριτοποίτοραςῖ Ἀμαλκείδην3 καὶ Πρωτοκλέα4 καὶ Πρωτοκρέοντα,5 θῑνρωροῦς καὶ φύλακας ὄντας τῶν ἀνέμων. ὁ δὲ τὸ Ἐξηγητικόν ποιήσας Οὐρανοῦ καὶ Γῆς φησιν αὖτοὺς εἶναι, ὀνόματα δὲ αὐτῶν Κόττον Βριάρεων καὶ Γύγην. Cf. Photium
II 226 Naber, Etymol. Magn. 768, 1, Tzetz. Schol. Lycophr. 738

(237,13 Scheer), Schol. Ρ 0d. κ 2 καὶ τούτου ἕνεκα ἐμυθεύσαντο αὐτὸν (se. Αἴολον) εἶναι δεσπότην ἀνέμων· ὁμοίως δὲ
καὶ τὸν Ἀμακλείδην καὶ Πρωτοκ).ῆ καὶ Πρωτοκρέοντα ὥς φησιν

Ὀρφεύς.
1 ἐν δὲ τοῖς Ὀρφέως Φυσικοῖς Etym. M. 2 τοὺς τρίτους πατέρας

Etym. M. 3 Ἀμαλκείδην Suid. Etym. M. Phot.; Ἀμακλείδην Schol. Lycophr.; Schol. Od.; Ἄμακλείδην ap. Lob. I 773; Ἀνακλείδην Crusius; Ἀλαλκείδην Rader—
macher. 4 Πρωτοκλείαν Etym. M.; Πρωτοκλῆ Schol. 0d. et Lycophr. 5 Πρωτοκρέοντα Etym. M. etc.; Πρωτοκλέοντα Suid.

Herm. LIII; Lob. I 754 ss. 773; O. Crusius ap. Roscherum I 261; Luebbert De Pindaro dogmatis de migratione animarum cultore Ind. schol. Bonn. 1887/88 p. IX; Rohde Psyche I6 248 11.1. Hiller de Gaertringen RE2 I 1720; Lippold Athen. Mitt.

XXXVI 1911, 105; Kretschmer Glotta X 1920, 38; Bernh.
Schweitzer Hemkles 73; L. Radermacher Ph'ilol. Wochenschr.

XLII 1922, 199. Cf. de ventis frr. 27. 223.

34. ΠΕΡΙ ΦῩΊᾩΝ ΒΟΊἈΝῼΝ <ΙΑΊῬΙΚΗΣ> Orphei carmen Περὶ φυτῶν βοτανῶν φαρμάκων, (13 quo egit Lobeck I 748, extitisse nusquam traditum est; habemus solum Constantini Lascaris testimonium in Marmoribus Taurinensibus I 1743, 98 (cf. test. nr. 225), qui post 3113 Orphei scripta.

enumerat Περὶ τῶν Φυτῶν, Βοτανεόν, Χωρογραφίας,’[ατρικῆς,
Νόμων. At talia sub Orphei nomine vendita. esse carmina docent ab Abelio post Lobeckium collata frr. 172—181 cf. Dieterichium Neue Jahrb. Philol. δμωαί. XVI 1888, 754 = ΚΖ. Schr. 6).

Carmina fuisse 3 (1313110 (11. 322 V. etiam fr. 330) sequitur. Aetas

319—— 322

IIEPI ΦΥΊῺΝ ΒοΤΑΝῼΝ (IA ΤΡΙΚΗΣ)

327

definiri nequit; nam nihil ad hanc rem valent, quae Max. Wellmann e similitudine utriusque Aëtii loci (frr. 325. 326) cum Hermae Trismegisti libello Περὶ βοτανῶν χυλώσεως edito in Roetheri editione Ioa. Lydi De mensibus 1827 p. 313 ss. haud dubie perspicua sagaciter sed nimis audacter in nuntiis academiae Borussicae 1911, 838 ss. conclusit. Cf. Heegium Festgabe M. υ. Schcmz Wuemburg 1912, 159. Ad haec Orphei scripta Vide test. nrr. 82 —86 et Plin. Nat. Hist. XXX 7 Orphea putm'em ' e propmquo primum pertulz'ssc αᾱ ν’ἰοίηα usque superstitiouem α Μεᾶίοίηα Ρνονοοίιινι, si uou cæpcrs sedes eius tota Thmce magices fuisset

(Lob. I 752); Schol. ad Tzetz. Allegor. Hom. Iliad. in Crameri Anecdot. Oxoniens. ΠΙ 379, 11 οἷποτροπιασμοῑς καὶ ἐπωιδαῖς ἠδύναντο οἱ μάγοι καὶ λοιμικά καὶ ἕτερα μετατρέπειν νοσήματα· οὸς Ὀ. γράφων παραδεικνύει· Πυθαγόρας τε καὶ Ἐμπεδοκλῆς πολλὰ τοιαῦτα μετατρέψαντες καὶ αὐτοί (αὐτή cod.). 319. (178) Plin. Nat. Hist. XXV 12 primus autem omnium,
quos memom'a uovz't, O. de herbis cum'osz'us uliquu prodidz't, post

eum M'usaeus et Hesz'odus (fr. 230 Rzach ed. min. 3) polium
herban in quantum mémti.sz'nt,1 diæimus, Ο. et Hesiodus suffiτί ο n es commeudavere.
1 sint Sillig; sunt NO.

Lob. I 750; Heeg 160 11. 1. 320. (179) Plin. Nat. Hist. XX 32 Ὀ. ιιηιιιΐονίιινί {Messe staphylin diæit, fortassz's quom’um vouerem stémulum' hoc οέόο certum est. Lob. I 751; Heeg 161 n. 2. 321. (177) Plin. Nat. Hist. in indice 1. XXVIII (de medi-

cinis ex animalibus) Orpheo qui Ἰδιοφυῆ scm'psit, Archqluo qui item (cf. Reitzensteinium REÂII 453 n. 34).
Lob. I 748; Heeg 161 n. 3. O. Plinii auctor etiam in indicibus 11. XX—XXVII. XXIX. 322. (174) Galen. De Antidot. ΙΙ 7, 908. 909 (XIV 144

Kuehn) περὶ μὲν τῶν ἁπλοῦν θανασίμων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω.
περὶ δὲ τῶν συνθέτων (se. φαρμάκων θανασίμων) λεχθήσεται.

ἐκτίθεσθαι δὲ τὰς τούτων σκευασίας μοχθηρόν μοι δοκεῖ καίπερ πολλῶν ἐπιχειρησάντων ταῖς τοῦτο)νῖ συγγραφαῖς, οἷν ἐστινῖ’0’.
ὁ ἐπικληθεὶς 95026709: καὶ Ιῗιῦλος3 ὁ Μενδήσιος ὁ νεώτερος καὶ

Ἡλιόδωρος ὁ Ἀθηναῖος τραγωιόιῶίι1 (909) ποιητής καὶ Ἄρατος

328

ΠΕΡΙ ΦΥΤῼΝ ΒΟΤΑΝῼΝ <ΙΑΤΡΙΚΙΙΣ>

322—325

(Ἰατρικά Ϋ1’.ῙῙ Maafi) καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν τοιούτων συγγραφεῖς.

τούτους μὲν οὖν ἄν τις θαυμάσειεν ἐμμέτρως ËŒLZEtgîj’O'GT/‘I145Kuehn τας ταῖς περὶ τούτων ποαγ,ιιατείαις,4 μέμψαιτο δ’ ἄν εὐλόγως διά τὰ πράγματα.
1 τοιούτων Heeg. 2 ὧν εἰσιν Lob.; ὦς ἐστιν Kuehn. 3 ἶΩρος
Kuehn; Βῶλος Anonym. apud Maafiium Aratea. 226. 4 σκευασίαις Lob.

Lob. I 751; Giseke Rhein. Mas. VIII 1853,119; Heeg 161 n. 4. 323. (172) Apuleius Apologia 30 p.35,16 Helm αι tu μεσίτου ίνιείηιιιῑαύον longe diversa instmmenta magis attribués, non frontibas tenem’s detergenda, sed dorsz's sqaalentz'bas excidenda, nec fando revellenda, sed profando extrahenda, nec falai— bas metenda, sed hamz‘s z'mmcanda. postremo in maleficz'o illc venenam nominat, tu palmentam, ille herbas et sarcalos, tu sqaamas et ossa, ille pratam decerpz't,1 ta fluctum scratam's.

memorassem tibz' etz'am Theocm'tz' (ΙΙ 18) pam'a et aléa Homard
et Θνφῆθὶ plam'ma, et ex comoedz'z's et tragoedz'z's Graecis et ex histom's malta a'epetz'sscm, m‘te dadam ammadvertz'ssem Graecam Padentz'llae epistzdam legcre neqaivisse.
1 dece'rpsit Heeg.

Lob. I 751; Heeg 161 n. 5.
Cf. Medeae φάρμακα Argonautica. 955 ss. et Lithica. 177 ss. 324. (173) Alexander Trallian. Περὶ Πυρετῶν 1'15 (Περὶ

Ἐπιληψίας) Ι 565 Puschmann ἐκ τῶν παρακειμένων ἐν τοῖς Στράτωνος,1 λέγει δ’ Ὀρφέως εἶναι· στρύχνου ῥίζαν άνελόμενος φθινούσης σελήνης κόψον καὶ δίδου πιεῖν ἐξ αὐτῆς, τὴν μὲν πρώτην ἡμέρα(νῖ μίαν δόσιν, εἶτα β’, εἶτα γ’, εἶτα δ’,3 καὶ οὕτως ἐφεξῆς, μέχρις4 ἄν πεντεκαίδεκα άναλοόσηις δόσεις. μυστηριῶδες δέ ἐστι. καὶ ὑπὸ πολλῶν θαυμάζεται.
1 ἐκ τῶν Στράτωνος Mf; ἐκ τοῦ Στρ. Parisin. 2203; Mar'c. IX 5. 2 ἡμέρα Mf. 3 τῇ δευτέρᾳ... τῇ τρίτῃ... τῇ τεσσάρτῃ Mf.; εἶτα δὲ Heeg. 4 ante μέχρις habent περὶ τὰς διπλασίους Parisin. 2203; Marc. IX 5 et versio Latina.

Lob. I 748;_ Heeg 161 n. 6.

325. (181) Aëtius Libror. medicinal. I 10 f. 12 b 288. ed. Aldinae Venetiis 1534. Edo ex recensione Maxim. Wellmanni Sitzbcr. Akad. Βονῑίη 1911, 838 Ὀ. δέ φησιν, ὅτι ὃ χυλὸς αὐτῆς (se. τῆς καλαμίνθης) σὺν ἴσωι ῥοδίνου μετά ψιμυθίου1 λειωθεὶς ὥς γλοιοῦ ἔχειν“2 πάχος καὶ ἕπιχριόμενος τοὶ πυρίκαιυσταῖ» θεραπεύει. τὸ δὲ παράδοξον,4 ὅτι ουδὲ οὔλη φαίνεται καὶτριχο-

325—327

ΠΕΡΙ ΦΥΤῼΝ ΒΟΤΑΝΩΝ <ΙΑΤΡΙΚΗΣ>

Χ

329

φυεῖ ὁ τόπος. σὺν κιμωλίαι δὲ καὶ άλόηι ἴσοις λειιόσας τὸν χυλὸν καὶ ἐπιχρίσας μέτωπον καὶ κροτάφους παύσεις παρα-

χρῆμα κεφαλῆς ὀδύνας.
1 ψυμμυθίω ΑΜ; corr. Abel.
4 fortassis παράδοξόν ἐστιν Wellm.

2 ἔχει idem.

3 πυρίκαυτα Abcl.

Lob. I 748; Heeg 162. Cf. Harpocrationem Cat. cod. astrol. graec. VIII 3 p. 144, 19, qui cum Orpheo paene verbo tenus consentit. De Herma Trismegisto, cuius textum optima restituit Wellmann 1.1., V. supra p. 327. 326. (180) Aëtius Libror. medicinal. I 6 f. 10 b 12 ss. ed'.

Aldinae Venetiis 1534. Edo ex recensione Maxim. Wellmauni Sitzber. Akad. Βονῐὶη 1911, 838 (V. fr. 325) Ὀ. δέ φησι· δίδου τοῖς αἱμοπτυικοῖςί τοῦ χυλοῦ τῆς ἐλελισφάκου κυάθους2 β’ μετά μέλιτος Γο α’ νήστει3 πιεῖν, καὶ εὐθέως σταθήσεται.
τοῖς δὲ φθισικοῖς, φησίν, κατασκεύαζε καταπότια οὕτως· ναρδο-

στάχυος <·β’, ζιγγιβέρεως <·β’,4 σπέρματος ἐλελισφάκου πεφωσμένου ·<καὶ>5 κεκομμένου καὶ σεσησμένου <·ἰὸ“’, πεπέρεως μακροῦ 6 <·ιβ’, ἀναλάμβανε τῶι χυλοῖι καὶ ποίει καταπότια καὶ δίδου,<·α’ πρωὶ νήστει καὶἻ εἷς κοίτην ὁμοίως, καὶ ἐπιρροφείτω8 ὕδατος
καθαροῦ.
1 αἳμοπτυικοῖς Wellm.; αἱμοπτοικοῖς ΑΜ.

·
2 κυάθους MG; κοκκία Α.

3 νήστει Wellm.; νῆστις ΑΜ; iez'zmz's in potu C. 5 καὶ add. Wellm. 6 μακροῦ deest AC. 8 ἐπιπροχείτω Abel.

4 ζιγγιβέρεως (·β’ deest C. 7 πρωὶ καὶ AM; deest C.

Lob. I 748; Heeg 162.
Cf. Harpocrationem Cat. cod. astrol. graec. VIII 3 p. 140, 2. De Herma Trismegisto cf. fr. 325. Δ 327. Procl. in Plat. Remp. II 33, 14 Kr. οἱ δὲἸΙυθαγόρειοι

προσίενται, ὥς καὶ Ὀ., καὶ τὰ ἑπτάμήνα, καί φασιν ἐν μὲν λε’ ἡμέραις τὸ καταβληθὲν σπέρμα τύπον καὶ μορφὴν λαμβάνειν ἐπὶ τ<οό>νι ἑ (desunt 125 litterae) καὶ (désunt 28 litterae) <ὅ>τι δὲ (desunt 25 litterae) <κυ>ήσεως χρόνον, δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν... (αἲ μὲν) γὰρ καθ’ ἑκάστην τίκτουσιν, αἳ δὲ διὰ μιᾶς, αἳ δὲ καὶ δὶς ἐν μιᾶι ἡμέραι.
1 fort. ἐπὶ τ<ὡ>ν (ὀρνίθων> Kr.

Censorin. De die natali 8. 9; Galen. ὅροι ἰατρικ. m”
XIX 454,K.; Macrob. in Somn. Scipion. I 6,14; M.Wellm.ann

330

ΠΕΡΙ ΦΥΤΩΝ ΒΟΤΑΝῼΝ <ῙΑΤΡΙΚΙΙΣ>

ΧΡΗΣΜΟΙ

327—331

Pnenniat. Schnle, Phil. Unters. XIV 152 Hippokmt. Untersneh. 1.1. XV 128.

n. 4;

C. Fredrich

328. (176) Plin. Nat. Hist. XXVIII 43 sanguine ipsins honiinis ex quaenmque parte eniisso effieaeissinie anginain inlini tradnnt O. et Arehelans, item 0m eomitiali morbo eonlapsomni, exnrgere enim protinus. Lob. I 750. 329. (175) Plin. Nat. Hist. XXVIII 34 sic et sagittas corpori ednetas, si terrain non attigerint, subieetas eubantibns amatorinin esse Ο. et Arehelans seribunt, qnin et eomitiales morbos sanarri eibo e carne feme oeeisae eodem ferre quo homo interfeetns sit. Lob. I 750.

330. (266) Pollux Onomastic. ΙΙ 39 τὸ ô" ἔγκοιλον αὐτοῦ (τοῦ σκαφίου vel κρανίου) κορυφή, ὅπερ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς μέτροις ὀνομάζεται. μεσόκρανον.
Herm. fr. XXXVI p. 494; Lob. ΙΙ 959. 331. (271) Fulgentius Mitologiar.111 7 p. 71, 9 Helm ω Myth. Vat. III 11, 24 (Raschke De Alberico myth. 120). deniq’ne Aekillein καίνισον velnt hominein perfeetmn mater in aqnas intinguit Stigias, id est: dnruni contra omnes labores munit; solmn ei talinn non tinguit, nihilominus illut fisieinn signifienre
volentes, (μιοά venae qnae in tale snnt ad rennin et femorinn

atqne virilinm rationeni pertineant, nnde et aliqnae venue nsqne ad pollieein tendant; gnod tractantes et fisiei et mulieres ad optinendos parties et sciadieos eodem flebotonzant loeo; nain et inplasti'nm entatienin q'nein stisideni Africanns hiatrosofistes νοσαvit polliei et tale imponendnm praeeepit. Nam et Orfens illmn

esse principalem libidinis indieat loenm; nain deniqne et enteroeelieis in isdem loeis eanteria penenda praeeipinnt.
Lob. II 951 n. IX.
s.

35. ΧΡΗΣΜΟΙ

Suid. test. nr. 223d Χρηεῑμοἰ, οἳ ἀναφέρονται εἰς Ὀνομάκριτον, cf. Clem. Alex. Strom. I 21, 131, 3 (ΙΙ 81, 7 Styaeh.) καὶ τοὺς μὲν ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου
εἶναι λέγουσι, qui Herodoti test. nr. 182 vestigia incaute premit.

332 — 333

ΧΡΗ ΣΜ O I

331

Plato Protagor. 316d (test. nr. 92) πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ προ-

καλύπτεσθαι τοὺς μὲν ποίησιν, οἷον Ὅμηρόν τε καὶ (Ησίοδον καὶ
Σιμωνίδην, τοὺς δὲ αὖ τελετάς τε καὶ χρησμωιδίας τοὺς οἷμφί τε Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον. O. oraculo Apollinis Hyperborei fonte usus supra fr. 4. Cf. Bergkii Griech. Litei‘atnrgescli. ΙΙ 90 n. 4G; Rohdei Psyche Π6 112 n. 1.’ 332. (242) Schol. Eurip. Alcest. 968 (ΙΙ 239,3 Schw.) καὶ

ποιητὴς καὶ μάντις ἦν ὁ Ὀρφεύς. Φιλόχορος ἐν Περὶ μαντικῆς (FHG I 415 fr. 191; cf. Clem. Alex. Strom. Ι 21, 134, 4, ΙΙ 83, 22 Staeh. ἤδη δὲ καὶ Ὀρφέα Φιλόχορος μάντιν ἱστορεῖ
γενέσθαι έν τοὸι πρώτωι Περὶ μαντικῆς test. nr. 87) ἐκτίθησιν

αὐτοῦ ποιήματα ἔχοντα οὕτως· οὔτοι οἷριστερός εἰμι θεοπροπίας οἷποειπεῑν, οἷλλοί μοι έν στήθεσσιν ἀληθεύουσι μενοιναί.1 ὁ δὲ φυσικὸς Ἡρακλείδηςῖ (O. Voss De Heracl. Pont. Vita et scriptis. Rostochii 1896, 91 n. 100) εἶναι ὄντως φησὶ σανίδας τινας Ὀρφέως, γροίφων οὕτως· (τὸ δὲ τοῦ Διονύσου κατεσκεύασται [s’an τῆς Θράικης ἐπὶ τοῦ καλουμένου Αἳζιιου, ὅπου δή τινας ἐν σανίσιν ἀναγραφὰς εἷναί φασιν <Ὀρφέως>’.4 Cf. test.
111‘. 82.
1 μενοιναί Wilamowitz apud Schwartzium; μέλαιναι Α; μέριμναι Abel.

2 Ποντικὸς Ἡρακλείδης Bernays Gcs. Abhandl. I 45 n. 2. Ἡράκλειτος Cobet;
cf. Kernium Herm. XXV 1890, 6 11.1. 3 ἐπὶ del. Wilamowitz. 4 Ὀρφέως

add. idem.

’

Lob. I 237. 410; Schustero 48 n. 1 ποιήματα potins illa Orphica Ἔργα καὶ Ἡιιέραι (de his cf. supra p. 268) νεῖ aliud carmen de diebus fanstis, atris, religiosis cidentur fuisse. Cf.
Bergkium 1.1.; Zeller = Kl. Schr. I 462 s. Sitznngsber. Akad. Berlin 1889, 988 s.

333. Agathodaemonis Εἰς τὸν χρησμὸν Ὀρφέως συναγωγή καὶ ὑπόμνη,ιια trad. in cod. Parisino 2327 (A) et Laurent. 38
f. 245V, edit. a Berthelot et Ruelle Collection des anciens alchi-

mistes grecques ΙΙ (Texte) 1888, 268 s. (versio Gallica ΙΙΙ 257). Ἀγαθοδαίμων Ὀσιρίδει χαίρειν. ἤδη σοι τοῦτο τέταρτον βιβλίον γράφω ἐκ τοῦ οἷρχαίου χρησμοῦ·... ἴσθι δὲ, Ὄσιρι, ὅτι ὁ χρησμὸς οἷπό τῆς1 ξανθιόσεως ἤρξατο· παροί λοιπόνῖ τήν λεύκωσιν, τὴν ξοίνθωσιν οὐκ (ῗίλειπον3 εἴρηκεν· διὰ τί,° ὅτι ὁ ἐρωτόν περὶ οὗ ἐνεθύμητον4 ἤκουσεν. πρὸς γαρ τοῖς διαθέσεις τοῦ

332

ΧΡΗΣΜΟΙ

333

νοῦ τὸν χρησμὸν ὑποκρίνονται.

ὃ γοῦν Ὀρφεὺς ἦν ποιήσων

τῆν λεύκωσιν· οἷδέ5 πάντα τὰ παρ’ ἑαυτῶι ἑτοίματαθ ὀργάνωι ὕδατα καὶ κηροτακίδα, καὶ τοὲ μέρη τῆς ξανθώσεως πάσης, λέγω δὴ ὕδατος θείου οἷθίκτου, καὶ τοῖ ἄλλα ἕτοιμαῐ καὶ μόνον μίξει ζητεῖ τοῦ ὑστέρου σκωριδίου. Ι 269 Berth- ὅπερ οὖν ἐζήτει, τοῦτο ὃ χρησμὸς ἔδωκεν. ἑνδεης7 οὖν ô χρησμὸς τῶν μετά τῶν σοφῶν πρὸς συμπλήρωσιν εἷπεπλήρωσαν αὐτοῦ τὰ λείποντα·8 οἷρσενοεῖτε9 εἰς τὸν ξανθόν, καὶ ἄλλοι άλλως·1ο τῆς μέντοι λευκώσεως οὕδεὶς κατηξίωσεν μνημονεύσας,11 εἰ μὴ ἐγω· ἤν καὶ ἔγραψα πολλαχῶς, καὶ πάλιν γράφω, οἶρχόμενος πάλιν άπὸ τοῦ χρησμοῦ κατ’ έπερώτησιν· ἔχει δὲ ὦδε·
προσέχειν τὸ δοκεῖν· καλήν δύναμιν· ζητημάτων

1 ἐπὶ μὲν δοκες· ἐν σθένεσιν· δεήσεσιν.
λίαν πρέπει θάλψιν τοὺς ἷδῆς

2 ζακορέ, λιτάζη. πρὸς τροφοῦ· ἰδίου
δύναμιν τῆς βίβλου. κρατεῖν

3 χρυσοῦ σθένος. δέλτησιν. έγχείρωσεῙῖ τούς ἐμοὺς λόγους.
χαλκὸν κεκαυμένον, τούτου καὶ σφόδρα λίαν πλυνθέντος καὶ

άνακαυθέντος, καὶ πάλιν ἔστω, κάθες καλλίστωι άργύρωι ψῆγμα, μύριν ἑκάστην πρὸς δύνην, καὶ δον, καὶ γῆ Σινωπης, καὶ ὄστρακον κάθμις,13 καὶ χρυσὸν τῶν Μακεδώνων γαίης,14 καὶ μύσεως λέγω σοι άσιατικοῦ· ξυνειχεόνεις· καὶ ιῖσπάσω τὸν χρυσόν. καὶ οὕτως μὲν ὁ άρχαιότατος χρησμός· κατένεγκαι 15 προσέχων βίβλον ἕδαφιστικην μεγάλην. Καὶ ἦ βίβλος ὑπομνήματα παραδίδωσιν 16 άζεόσιςΠ φωνῆς, καὶ ἦ παράδοσις δείξει· καὶ δείξης18 ἐμπειρίαν εύθύαν εὐεργεσίαν ἕνεπιβολήν, εἴδησιν μυστικήν, διὰ τοῦς φθόνους, καιρὸν καὶ καιρούς, καὶ σύμπαντα τὰ τῆς τέχνης. τὸ γοῦν πρῶτον ἔπος 19 τοῦ χρησμοῦ, τὴν τοῦ
χαλκοῦ λεύκωσιν τῶν κατασταθέντων καὶ λειωθέντων, καὶ

φρυχθέντα ἕως μεταβάληι20 εἰς τὸν κηρόν· σύγκειται δὲ ὀστοῦν χαλκὸν ἐκ τῶν ὅ σωμάτων, χαλκοῦ, | 27° ΒΘΥΨ· σιδήρου, κασσιτέρου, μολύβδου, καὶ τῶν ούσιαστικῶν μετάλλων, καὶ θείου λευκοῦ· τάδε χρήιςουσιν μὲν προταριχείας οἷπό μηνὸς Μεχὶρ ἕως μηνὸς Φαρμουθὶ ιε’ ἡμέραι μα’, εἶτα πλύσεως, ζέσεως, γλυκασμοῦ, ῦλισμοῦ, συσταθμίας, καθάρσεως, καθαίροντα δὲ τὰ δ’ στόματα ἕως ἔχηις πανταχοῦ, εἷτα μίγνυται σταθμῶι. ἔστι δὲ ἦ σταθμία· ἐκ χαλκοῦ λίτραι δ’, σιδήρου λίτρα α’, κασσιτέρου λίτραι β’ς, μολύβδου λίτραι β’ς, ὁ μὲν τοῦῊ χαλκοῦ, λάμβανε άργύρου λίτραν α’· ἔστι αὐτοῦ κάτοχος. Cetera πᾶ Orphei
quod dicitur oraculum pertinere non videntm'.

333

ΧΡΗΣΜΟΙ

ΩῑοοY’I‘IKA

333

1 ἀπό τε A; 001:1’. Rue. 2 παραλιπών Rue. 3 ἄλειπτον idem. 4 ὅτι ὁ ἐρωτῶν περὶ οὺ ἐνεθυμεῖτο idem. 5 î'ô‘ç A; corr. idem. 6 ἐτοιμᾶτο idem. An ἕτοιμα τὰὲ 7 ἐν δὲ εἷς Α; corr. Rue.; ἐνδεῆ οὖν ὁ χρη-

σμὸς... ἀπεπλήρωσεν Berthelot. 8 λοίποντα Α. 9 ἀρσενοῦται Rue.; rectius Ἀρσενοεῖται Riefi RE2 I 1351. 10 ἄλλας Α; corr Rue. 11 μνημονεῦσαι idem. 12 ἐγχείρωσε A; ἐγχάρασοε Berth. 1.3 καθμίας Rue.
14 γαίης versum indicare iure opinatur Berth. 15 κατένεγγε Α. 16 παρα-

δίδωσιν Rue.; παράδωσιν Α. 17 ἆζούσης i. e. venerantis Berth. 18 δείξιν Α; καὶ δείξει ἦ ἐμπειρία εὐθεῖαν εὖεργ. ἐν ἕπιβολῆι Rue. 19 ἔτος Α; corr.
Rue. 20 τοῦ κατασταθέντος, καὶ λειωθὲντος, καὶ φρυχθὲντος μεταβάλλει

Rue.

21 ὖ μὲν τοῦ A; οἷπό μὲν τ. Rue.

λ

Ex hac barbarie, quam corrigere nolo, elicuit H. Dielesius hoc alchymiae praeceptum scholiis (Les ligues superposées...

ont été écrites à l’encre rouge, vers le même temps [anno 1478]
Ruelle) ornatum, quod mihi comiter per litteras misit:

ἐπεὶ δοκεῖς ἔμ’ εὖ σθένειν διζήσεσιν, ζάκορε, λίταζε,πρὸς τροφοῦ [ἰδίου] χρυσοῦ σθένος, δέλτοισι δ’ ἐγχάρασσε τοὺς ἐμοὺς λόγους. 80h01.: προσέχειν τὸ δοκεῖν καλὴν δύναμιν ζητημάτων, λίαν πρέπει θάλψιν, τοὺς (1. ὅπως) εἰδῆις δύναμιν τῆς βίβλου
κρατεῖν.

Kern Orpheus 31 n. 6.

Ηο0 (ἀρχαίου χρησμοῦ fragmentum non ad Orphei vaticinia
sed ad artes magicas pertinere per se patet.

36.,ῼΙΟΘῩΤΙΚΑ ΙΙ ῼΙΟΣΚΟΠΙΚΑ, Suid. test. nr. 223 d p. 65 Ὠ. ἢ ῼ. ἐπικῶς; Lob. I 355 n. f, 410, qui afiert Schol. Pers. Sat. V 185 (oooque perz'cula rupto), 339 Jahn sacerdotes, que“exploraudz's perz'culr's sacra faciebcmt, observare solebcmt ooum ἐς]πὶ imposttum, utrum tu capite, id est in summz'tate, au in latere z'usudaret. εί autem ruptum effluxerat, pertculum εί porteudebat, pro quo factum fuerat, νεῖ rez' familiarz' er'us. Hermagoras Amphipolites Persaei Stoici discipulus scripsît

’Ἐκχυτον· ἔστι δὲ εόιοσκοπία Suid. S. Ἑρμαγόρας, V. Arnim RE?
VIII 692 n. 4.

334

INCERTAE SEDIS

334 —- 336

37. INCERTAE SEDIS _ 334. (42) ἀείσω ξυνετοῖσι· θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι vera versus conclamatissimi Iectio est, V. praeter Plutarch. Quaest. Sympos. ΙΙ 3 p. 636 d supra p. 143 imprimis Schol. Oed. Col. vs. 10

(Suid. s. βέβηλοι); de ἀείσω cf. Wilamowitzii Comment. gramm. ΙΙΙ (Ind. Gotting. 1889) p. 4.
Lob. I 451; Zoëga Abhdlg. 230; Nauck Iamblichi De Vita

Pythagorica 238 fr.XVIII (Aurei carminis); Christ Abhdlg. Akad.
JIIuenchen XXI 1901, 486.

Cuius carminis Orphici initium hic versus fuerit, ignoramus.
Vide fr. 13 et p. 143. Idem versus Pythagorae ascriptus ap. Stob. F101“. ΙΙΙ 41, 9 (ΙΙΙ 759, 4 Hense; v. Bertermannum De Iamblichi Vitae Pythagoricae fontibus diss. Regimont. 1913, 28); cf.

Stob. Eclog. ΙΙΙ 1,199 (ΙΙΙ 150, 16 Hense) Πυθαγορικά· καὶ μὴν οὐδέν ἐστιν οὕτω τῆς Πυθαγορικῆς φιλοΙ151 Hem“σοφίας ἴδιον’ὠς τὸ συμβολικόν, οἷον ἐν τελετῆι μεμειγμένον φωνῆι καὶ σιωπῆι διδασκαλίας γένος, ὥστε μὴ λέγειν· ἀείσω-βέβηλοι, ἀλλ’ αὐτόθεν ἔχειν φῶς καὶ χαρακτῆρα τοῖς συνήθεσι τὸ φραζόμενον, τυφλὸν δὲ καὶ ἄσημον εἶναι τοῖς ἀπείροις. Gaudent. Isag. Harmon. init. 327, 3 de Jan ἀείδω (cf. Hensium 1.1. p. 759 ad VS. 4) ——— βέβηλοι τῶν ἁρμονικῶν λόγων ἁπτόμενος δικαίως ἄν
τις προοιμιάσαιτο. Olympiodor. Pro]. in Categ. p. 12, 11 Busse ὅθεν ἔφησεν τις· ἀείδω συνετοῖσιν, θύρας δ’ ἐπίθεσθε βεβήλοις.

Versus persimilis est Testamenti (fr. 245) primo versui. 335. (255) Schol. Pindar. Isthm. VIII 91 (ΙΙ 503 Ab.) ἤ ὅτι ἐφιλονείκησαν Ποσειδῶν τε καὶ Ζεὺς περὶ Αἰγίνης,1 ὅτε καὶ μεταβαλεῖν δοκεῖ τὴν νῆσον Ποσειδῶν, καθὰ ἄλλοι τέ φασι καὶ Πυθαίνετος (add. FHG IV 487) προσαγόμενος Ὀρφέα.
1 αἶγίνας quod praefert T. Mommsen.

Forsitan inter fragmenta vetustiora ponendum; sed Pythaenetum incertae aetatis esse moneo.

336. Aristot. Νόμοι ἀνδρὸς καὶ γαμετῆς in translatione
vetere medii aevi latina ex codd. Par. Sorb. 841 f. 191—94 et Guelpherbyt. Helmstad. 488 f. 90—92 (Rose Aristotel. ΙΓΓειὲΊηβ

p. 142 fr. 184) propter que (sic) omm'a decet multo magtz's Ῐιονιονανε
υἱγαηι et in νενεσιιηᾱία non Ιιαῦονε, εί εαονα Ριιᾱίαίοἱα et 01963

336 ——34O

ΙΝ CERTAE SEDIS

335

animosz'tatz's fllz'us secundum Herculem non sequantur ad quae Verba cf. glossam cod. Sorb. nec pude're ειιί z'psz'us υίνί εί non comitetzw seczmdum orfeum αο dz'm'cz'e filie euth’i nocine et Ferrandi commentarium et hic habetur αῐία ὐναιιεῐαίίο sic: oportet multo magis Ιιοιιονανθ nec pudere ειιί z'psz'us mam'tz', si non comitetm seczmdum orpheum pudicz‘cz‘a εαονα ac ᾱίυίοίο filie euthymosine (οἷο), unde elicuisse sibi videbatur E. Rohde

Philolog. LIV N. F. VIII 1885, 374 = K l. Schr. I p. ΧΠ n. 1 hoc
Orphei fragmentum:

ἁγνή Αἰδώς τε Πλοῦτος τ’ Εὕθημοσύνης καλὸς υἱός. Kern Orpheus 50 n. 6. 337. (281) Stob. Eclog. IV 25, 28 (1V 624, 9 Hanse) Ὀρφέως ·· Ζευς δ’ ἐφορᾶι γονέων ὁπόσοι τίουσι θέμιστας, ἠδ’ ὅσοι οὐκ οἷλέγουσιν οἷναιδέα θυμὸν ἔχοντες. καὶ τοῖς μὲν πρόφρων τε καὶ ἤπιος ἐσθλοὶ δίδωσι,
τοῖς δὲ κακοὲ φρονέων νεμεσίζεται ἐμμενὲς αἰεί·1

5 δειναὶ γάρ κατα γαῖαν Ἐρινύεςῖ εἰσὶ τοκήων.
1 ἐμμενὲς ἀιεί Elsml.; ἐν μὲν ἔσδει S; ἐν μὲν ἒσ δεῖ ΜΑ; εὐμενίὸεσσι Tr. 2 ἐρινύες SM; ἐριννύες Tr. et ut υίᾱετιιν Α. Herm. XI; Lob. Π 950.

338. (237) Clem. Alex. Strom. V 14, 116,1 (ΙΙ 404,15 Staeh.) ἤδη δὲ· καὶ Ὅμηρος φαίνεταιιπατέρα καὶ υἱὸν δια τούτων, οὖς ἔτυχεν μαντείας εὐστόχου, λέγων· sequuntur 0d. ι 410 S. et 275 καὶ πρὸ τούτου Ὀ. κατα τοῦ προκειμένου φερόμενος εἴρηκεν· υἱὲ Διὸς μεγάλοιο, πάτερ Διὸς αἰγιόχοκο).1
1 αἶγιόχοι L.

Herm. XVIII vs. 8; LobÇI 455.
Versum ex Διαθῆκαις (supra p. 255 v. Lob.) fiuxisse non constat.

339. (284) Tzetz. Exeges. in Iliad. 26, 22 Herm. Post verba initio fr. 257 exscripta et fr. 269 allatum ὁμοίως δὲ καὶ τό· Ζευς Κρονίδης βασιλεὺς ὑψίζυγος αἰθέρι ναίων.
Herm. 511 n. 33; Lob. I 597.

340. (265) Didym. Alexandrin. De trinitate Π 27 p. 300 (Migne 39, 756,4) Ὀρφέως τοῦ παρ’ (Ἑλλησι πριότου θεολόγου·

336

INCERTAE SEDIS

340—342

πάντα γὰρ ἀθάνοίτοιο θεοῦ μεγάληι ὑπ’ ἀρωγῆι ἄνθρωποι τελέουσι, σοφῆι ὑπὸ πνεύματος ὁρμῆι.
753, 1 praeeuntverba: ἀκουστέον δὲ· -— χαλεπὸν γαρ οὐδὲν ἐκ

τούτου, ἀλλά καὶ ἐπωφελές -— καὶ στίχων τῶν παρ’ (Ἐλλησι μετρίαν περὶ τῆς πρὸς τὸν θεὸν πατέρα συντάξεως τοῦ υἱοῦ
λόγου καὶ τοῦ πνεύματος συναίσθησιν δεξαμένων, καὶ’πρόσφορα

καὶ ἀληθῆ θεωρησοέντων εἶναι τά ὀνόματα ταῦτα...
Lob. ΙΙ 959; V. H. Schrader Archiv Gesch. Philos. I 1888, 362 S_. 341. (282) Lactant. Placid. qui fertur in Statii Thebaida

IV 516 p. 228, 20 Jahnke huiusue dei nomeu sciri Ι 229 Jahnke po—
test, qui uutu tantum regit et continet cuncta, cuius arbitrio deserviuut, cuius nec aestimari potest muudus uec finibus claudi? s‘ed cum ηιαρὶ velleut virtutis eius, ut putabaut, sese compreheudere singulas appellatioues, quasi par uatumrum potestates abusive modo desiguaruut et quasi plurimorum uumiuum1 uobilitate2 Deum appellare conati suut, quasi αῖ) e/fectu cuiusque ι’θὶ ductis

“vocabulis. sicut Ο. fecit et Moyses, Dei summi autistes, et Esaias
et his similes.
1 uumerum Pb. 2 an uobilitatem? Jahnke.

âägstäfîâ ad hymnum de Iove (fr. 168) vel ad Διιεθήκας (p.255) vel ad similia. 342. (17) Tzetz. schol. Lycophr. 409 p. 152, 5 Scheer = Exeges. in Iliad. 30, 12 Herm. Λείβηθρα δὲ· πόλις Μἀκεδονίας, ὅθεν ἦν Ὀ., (ὅς φησι νῦν δ’ ἄγε μοι, κούρη Λειβηθριοίς, ἔννεπε Μοῦσα.
Chil. VI 91, 945 K. test. nr. 41: νῦν... Λειβηθριὶς... ΛῖῙοῦσα, schol. Lycophr. 275 p. 118, 22 Scheer Πίμπλεια καὶ πόλις καὶ

ὄρος καὶ κρήνη ΆῙακεδονίας, ἦς καὶ Καλλίμαχος μέμνηται ἐν ἽῘμνοις (IV 7)... καὶ Ὀ. (νῦν δ’ ἄγε μοι κούρη Πιμπλείας ἔννεπε ΆῙοῦσα), in fine eiusdem scholii 119, 20 ἐπείπερ Ὀ. ἀρχή καὶ πατηρ ὑπάρχων τῶν ποιητῶν κατιόικει περὶ τὸν Ἑλικῶνα καὶ τὸ Λειβήθριον, ἐμυθολογήθη ὥς αἱ ᾹΙοῦσαι περὶ τούς ἐκεῖσε τόπους οἰκοῦσιν. Exeges. in Iliad. 50, 8 ἐλεῶ δὲ
τούς ἄνδρας τῆς τε ἀγνοίας καὶ ἀνοίας καὶ ἀπονοίας, ὅτι θεάς τινας Μούσας ἐδέξαντο, καὶ οὐ προστακτικῶς τοῦτο λαμβά-

ἰὀυσιν, ὠς τοῦ ποιητοῦ τῆι ἰδίαι γνιόσει προστάττοντος, καίτοι
γε καὶ Ὀρφέως περιδεικνύντος αὐτοῖς, τήν ἰδίαν γνῶσιν ἑνὸς

342 — 345

ΙΝCERTAE SEDIS

337

ἑκάστου Μοῦσαν τυγχάνειν· φησὶ γάρ ἐκεῖνος Λειβήθριος ῶν·

νῦν δ’ ἄγε μοι, κούρη Κωνσταντιάς, ἔννεπε Μοῦσα.
Herm. XLVI; Lob. I 422; Heeg Diss. 54.

Maximus habet 1 a. εἰ δ’ ἄγε μοι, κούρη Πιμπληιάς, ἔννεπε,
Μοῦσα et (Περὶ νόσων) 141 νῦν δ’ ἄγε μοι, κούρη Λιβηθριάς, ἔννεπε ᾹΙοῦοα. 343. (286) Schol. Lycophr. 143 p. 67, 15 Scheer ad Πλευ-

ρῶνίας· τοπικῶς άντὶ τοῦ τῆς Ἀργείας· Πλευρῶν γάρ πόλις Πελοπονήσου (add. Tzetz.) καὶ Θεράπνη ὁμοίως, ὅθεν Ὀ. καὶ
Ίρυφιόδωρος Θεραπναίαν (Θεραπναίη VS. 520) καλοῦσι τήν Ἑλέ-

νην, οὗτος δὲ ὃ Λυκόφρων Πλευρωνίαν, Ὅμηρος δὲ Ἀργείαν (Il. B 161). '
344. (268) Serv. in Verg. Georg. I 8 p. 131, 19 Th. sane ‘Acheloz’a’ (Vergz'lz'us) non praeter rationem dix/ä: πάνυ, sieur} Ο. docet, genemlz'te/r aquam veteres Acheloum vocabant. Lob. ΙΙ 952.

345. (280) Herm. Trismeg. ἐκ τῆς ἱερᾶς βίβλου (τῆς) έπικαλουμένης Κόρης κόσμου ap. Ioann. Stobaeum Eclog. phys. I
c. XLIX 44 (Ι 396,7 Wachsm.) καὶ παντελῶς μικρὸν τῶι έν

τούτοις ὑγρῶι [καὶ] κύκλωι1 τόν ἑαυτῶν πρόγονον οὐρανὸν ὁρῶσαιῖ στενάξομεν3 άεί,4 ἔστι δ’ ὅτε καὶ οὐ βλέψομεν [ἔνθεν Ὀρφεύς· τῶι λαμπρῶι βλέπομεν, τοῖς δ’ ὄμμασιν οὐδὲν ὁρῶμεν]·5 ἄθλιαι γάρ κατεκρίθημεν καὶ τὸ βλέπειν ἡμῖν οὐκ ἄντικρυς ἐχαρίσθη, ὅτι χωρὶς τοῦ φωτός ἡμῖν τὸ ὁρᾶν οὐκ ἐδόθη· πόροι τοίνυν καὶ ούκέτι εἰσὶν ὀφθαλμοί.
1 τῶι... ὑγρῶι... κύκλωι Usen.; τῶν... ὑγρῶν... κύκλων codd.;
[τῶν] ἐν τούτοις ὑγρῶν καὶ (ἀμυδρῶν ὀμμάτων) κύκλοις Meineke; τοῖς τοιούτοις ὑγροῖς κύκλοις Heeren; καὶ ante κύκλωι seclus. Wachsm. 2 ὁρῶντες Heeren. 3 στενάξωμεν F; στενάζομεν Patr. 4 άεὶ (161. Heer. 5 ἔνθεν

·-ὁρῶμεν seclus. Heer.; ἐνθ’ FP, ἔνθα Patr., ἔνθεν Meineke; Ὀρφεὺς FP, ὂρφνος Patr., φῶς P2 marg. ‘_ Herm. 504 n. 10; Lob. ΙΙ 950; Heinrici Hermes-Mystz’k 11.

Ad versum Orphicum V. Plotin. Ennead. I 6, 9 (I 96, 10 Volkm.) ού γάρ ἄν πῶποτε εἶδεν ὀφθαλμός ἥλιον ἡλιοειδής μή
γεγενημένος, οὐδὲ τὸ καλὸν ἄν ἴδοι ψυχή μὴ καλὴ γενομένη et

Manil. Astronom. II 115 quz's caelum posset (G] possit ML) nisz' caelz' munere nasse (Gronov.] munem ηαςεοὺ Ο), et frape/rire deum m'sz' qui pars ηυδε deomm? unde finxit Goethe (V. etiam F. Bollium
Orphie. coll. Kem. 22

338 ‘Sternglaube

INCERTAE SEDIS und Sterndeutnng 1918, 100)

345—348 celeberrimum illud

(Zainne Xenz'en III 724):
Waer’ nicht das Ange sonnenhaft, Die Sonne koennt’ es nie erbliclsen; Laeg’ nicht in uns des Gottes ez'gne Kraft, Wz'e koennt’ uns Goettlz'ches entznecken? Praeierunt poetam Orphicum Plate Resp. VI 508 a. b et Posidonius, de quibus V. Bernays Ges. Abhdlg. ΙΙ 286; F. B011 N. Jahrb. Suppl. XXI 1894, 228; Dieterich Abraxas 58; Mithrasle‘tzwgz'eî 56 s. et ibidem Nachtmege 10.

346. (285) Tzetz. Exeges. in Iliad. 127, 11 Herm. post fr. 261 καὶ ἀλλαχοῦ πάλιν φησίν (se. Ὀ.)οὕδέ μ’ ἕᾶι λιγὺν ὕπνον1 ἐπὶ βλεφάροισιν ἰαύειν, ἱστάμενος ἁπαλοῖς (ἐν)2 ὀνείρασι πᾶσαν οἷ’ν3 ὄρφνην. τὸ δὲ λιγὺς4 ταύτόν ἐστιν τῶι ἥδυμος. εἰ καὶ τὸν (Όμηρον δὲ ἐξετάσεις, ἥδυμον (0d. ν 79 V. fr. 261) εἱῑρηις γράφοντα, καὶ οὐ νήδυμον.
1 Lob.; ῧπνον ὃς οὐκ ἕᾶι με λιγὺν cod.; οὐδ’ ὥς με γλυκὺς ὕπνος ἕᾶι

Mullach. 2 add. Lob. 3 Lob.; ἂν πᾶσαν cod. Herm. 512 n. 34; Lob. I 597.

4 γλυκύς Mullach, Abel.

347. (279) Ol‘ion Etymol. 163, 23 Sturz Χεῖρες· ἀπὸ τῆς χρήσεως, ώσανεὶ χρήσιες οὖσαι ἧ χρεῖαι. οὐδεμία γὰρ τέχνη προκόπτει δίχα χειρῶν. Ὀ.· χειρῶν ὀλλυμένων ἔρρενι πολυεργὸς2 Ἀθήνη.
Georg. Syncell. Chronogr. I 282, 21 Dind. N Georg. Cedren. Histor.

comp. I 144,16 Bekk. ἑρμηνεύουσι δὲ οἱ Ἀναξαγόρειοι (Diels
I3 397 n. 102) τοὺς μυθώδεις θεοὺς νοῦν μὲν τὸν Δία, τὴν δὲ

Ἀθηνᾶν τέχνην, ὅθεν καὶ τό· (χειρῶν ὀλλυμένων ἔρρει πολύμητις Ἀθήνη).’
1 ἔρρει Sync. Cedren. 2 πολυεργός Ἃ. i. e. Ἐργάνη (v. Ο. Jessen
RE2 VI 428) solum hic invenitur, cum πολύμητις’A._(Sync., πολύμητιν Cedren.) ap. posteriores saepius occurrat (Bruchmann Epitheta deor. 14); praefero igitur Etymologici lectionem utique aptiorem.

Herm. 510 n. 29; Lob. Π 951.

348. (307) Auctor ignotus cod. Parisini, qui chemicorum
graecorum collectionem continet, in Fabricii Bibliotheca Graeca

Hamburgi XII 1724, 762,6 ἡ μυστικὴ ἦ τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἱερογραμματέων Αἰγύπτου θεία καὶ ἀληθὴς ἦ τῶν φύσεων

348—352

INCERTAE SEDIS

SPVRIA VEL DVBIA

339

συγγένεια τέρπει τὰς ὁμοουσίας φύσεις· τοῦτό ἔστιν τὸ Ὀρφαι-

κόν1 ὁμοούσιον καὶ ἡ Ἑρμαικὴ λύρα, ἐν ἧι τῶν οὐσιῶν ποθητήῖ
τε καὶ ἐναρμόνιος ἀποτελεῖται συμπλοκή. 1 Ὀρφαικόν etiam Diacon. Galen. ad Hes. Theogon. Allegor. ΙΙ 574, 24 Gaisf. 2 ποθητή ego; ποθηνή cod.; ποθεινή Ab. H. Kopp Beitr. ειιν Gesck. d. Chemie 1869, 387 n. 66. 349. (287) Mich. Psell. (vel Nicetas)’ in Gregorii Nazianzeni Or. XLII p. 670 d (Iacobo Billio interprete) ed. Ioa.Levvenk1aius

Op. Gregorii Nazianzeni ed. Basileensis 1571 αι ει Orpheo ονεάὶmus et Platonicz's et Lycz’o philosopho de natum pertractanti et eo antiquiom' Chalcedom'o Iamblz'cko Pythagorico, natum Dez’ ars quaedam est. Lob. ΙΙ 960.

38. SPVRIA VEL DVBIA 350. (292) ΜεγάλαἝργα. Carmen Ol’phicum Μεγάλα "Ean
nunquam extitisse Lobeckio I 413 s. oblocutus Heeg in Disser-

tatione 34 evicit. Procl. ad Hesiodi Op. et Dies vs. 126 (Gaisf. ΙΙ 122, 4s.) τὸ δ’ ἀργύρεον ἔνιοι τῆι Γῆι οἷκούουσι (fort. οἰκειοῦσι Lob. I 414) λέγοντες, ὅτι ἐν τοῖς,Μεγάλοις >Ἑργοις τὸ ἀργύριον (ἀργύρεον se. γένος corr. Lenz De fragmentis Orphicis‘
ad astronom. et agrorum culturam spectant. Goettingae 1789, 18)

τῆς Γῆς γενεαλογεῖ spectat non ad Orpheum, sed ad PseudoHesiodi Μεγάλα Ἔργα (fr. 175 Rzach); cf. Leo Hesiodea Ind. Gotting. 1894, 9. 351. Plotin. Ennead. ΙΙΙ 5, 8 (I 278, 17 Volkm.) καὶ γὰρ εἰ κατὰ μὲν τὸν νοῦν τους ἄρρενας τάττομεν τῶν θεῶν, κατά δὲ τὰς ψυχὰς αὐτῶν τὰς θηλείας λέγομεν, ὥς νῶι ἑκάστωι ψυχῆς συνούσης, εἴη ἂν καὶ ταύτηι ἡ ψυχὴ τοῦ Διὸς ἡ Ἀφροδίτη πάλιν μαρτυρούντων τούτωι τῶι λόγωι ἱερέων· τε καὶ θεολόγων, οἳ εἰς ταύτόν ἽῙραν καὶ Ἀφροδίτην ἄγουσι καὶ τὸν τῆς Ἀφροδίτης οἷστέρα ἒν ούρανῶι (ΊῙρας λέγουσιν. Ἥρα Ἀφροδίτη Spartae culta Pausan. ΙΙΙ 13, 9 v. S. Wide Lakon. Kulte 24. 27.

352. Hippolytus Refut. 0mn. haer. V 8,43 p. 97, 2 Wendl.
μικρά,1 φησιν (Naassenus quidam, de quo vide Reitzensteinii

Poimandres 82), ἐστὶ τὰ μυστήρια τὰ τῆς Περσεφόνης κάτω,2
22*

340

SPVRIA VEL DVBIA

352—353

περὶ οἷν μυστηρίων καὶ τῆς ὁδοῦ τῆς ἀγούσης ἐκεῖ, οὔσης πλατείας καὶ εὐρυχοόρου καὶ φερούσης τοὺς ἀπολλυμένους ἐπὶ τήν Περσεφόνην,...3 καὶ ὁ ποιητὴς δέ4 φησιν· αὐτὰρ ὑπ’ αὐτήν ἐστιν ἀταρπιτὸς όκρυόεσσα,5 κοίλη, πηλώδης· ἦ δ’ ἡγήσασθαι ἀρίστη ἄλσος ἐς ἱμερόεν πολυτιμήτου Ἀφροδίτης.
1 μικρά <δὲ> Gott. 2 <τῆς> κάτω Maafi Orpheus 79 n. 105. 3 (ô σωτήρ εἴρηκεν καὶ ὁ π.) Gott. 4 δὲ del. Miller, Reitzenstein 1.1. 96 n. 5,
qui lacunam a Gott. indicatam neglexerunt. 5 ὀκριόεσσα Gott.

Versus Orphicos esse Preller Griech. Myth. I4 828 n. et Dieterich Nekyz'a 193 suspicantur (contradixit Rohde in secunda Necyiae editione p. XIII), cum Meineke Zez'tschr. Altertumswz’ss. X 1852, 375 eos attribuerit Parmenidi (Die1sI3 164

n. 20). fr. 32.

Cf. ad πηλώδης supra fr. 4; ad vs. 3 lamellas aureas

353. (306) Olympiodor. in Plat. I. Alcibiad. p. 19 Creuzer ἀλλά μὴν καὶ ὖλιῦιοι λέγονται οἱ τήνδε τὴν ὕλην ἐξάπτοντες τῆς τῶν οὐρανίων καὶ διὰ τοῦτο1 φρουροῦντες αὐτὴν καὶ μὴ συγχωροῦντες ῥευστήν οὖσαν πάντηι φθείρεσθαι. φησὶ γὰρ καὶ’(3.2 ὕλης οὐρανίης (τε) καὶ ἀστερίης καὶ ἀβύσσου· ὥς τῆς ὕλης τριττῆς οὔσης, καὶ τῆς μὲν οὐρανίας, ἥτις ταῖς
ἑπτὰ σφαίραις ὑπόκειται, τῆς δὲ ἀστρώιας, ἥτις τοῖς ἄστροις,

τῆς δὲ χθονίας, ἣν ἄβυσσον ἐκάλεσε, διὰ τὸ ἐσχάτην εἶναι καὶ ῥευστήν. Idem versus occurrit ap. Ioa; Lydum De mens. ΙΙΙ 8 p. 41, 7 Wue. ὅτι ἡ σελήνη προσεχοῦς ἐπιβέβηκε τῶι γεννητιῦι3 παντὶ καὶ πάντα κυβερνᾶται τὰ τῆιδε ἐναργῶς ὑπ’ αὐτῆς, ὥς τὰ λόγιά φασι· “Νύμφαι πηγαῖαι καὶ ἐνύδρια πνεύματα πάντα καὶ χθόνιοι κόλποι <τε>4 καὶ ἠέριοι καὶ ὐπαυγοι μηναῖοι πάσης ἐπιβήτορες ἠδ’ ἐπιβῆται ὕλης οὐρανίας τε καὶ ἀστερίας καὶ ἀβύσσων.5
1 διὰ τούτου Gesn. 2 καὶ ὁ Ὀρφεὺς Gesn.. 3 τῶν γεννητῶν Y;
τῶι γεννητῶι Kroll De orac. Chald. 10. 4 κόλποι καὶ Y; τε add. Schowius.

5 ἀβύσσου propos. Kroll; cf. Olympiodorum.

Lob. Π 954. Vs. 1 non νάματα corrigendum esse recte animadvertit Kroll nos mittens ad fr. 37; Hymn. LVIII 6 πνεύματα παντο-

3534354

SPVRIA VEL DVBIA

341

γένεθλα θεά βόσκει χλοόκαρπος, oraculum in Aristocriti Manichaei Theosophia 104,19 Bur. μηδ’ ἐπὶ γαίης πνεύμασι μικροτέροισιν ὁμίλει et lamminam plumbeam IG XIV 872, 4 s. (1G III 3 p. XV). Cf. etiam papyr. magicam Lugdun. (I. 384) VIII 14 s. (Dieterich

N. Jahrb. Suppl. XVI 809) ναὶ κύριε, σοὶ γὰρ πάντα ὑποτέτακται τῶι ἐν οὐρανιόι θεῶι καὶ μηδεὶς δαιμόνων ἢ πνευμάτων ἐναντιωθήσεταί μοι. Ad VS. 4 cf. Lyd. p. 32, I VVue. Ἀφροδίτην δὲ ἄν τις εἴποι τήν τοῦ παντὸς αἰσθητοῦ φύσιν, τουτέστι τὴν πρωτογενῆ ὕλην, ἤν καὶ Ἀστερίαν καὶ Οὐρανίαν καλεῖ τὰ λόγια. 354. (236) Procl. in Plat. Remp. I 127, 29 Kr. δακρύειν μὲν γαρ οὐκ άεί φασιν οἱ μῦθοι τοὺς θεούς, γελᾶν δὲ οἶσχέτως, ἐπειδὴ τά μὲν δάκρυα τῆς εἰς τὰ Ι 128 ΚΥ· θνητά προνοίας αὐτῶν καὶ ἐπίκηρα πράγματα καὶ ποτὲ μὲν ὄντα, ποτὲ δὲ οὐκ ὄντα συνθήματά ἐστιν, ὁ δὲ γέλως τῆς εἰς τὰ ὅλα καὶ άεὶ ώσαύτως κινούμενα πληρώματα τοῦ παντὸς ἐνεργείας. διόπερ οἶμαι καὶ ὅταν μὲν εἰς θεούς καὶ άνθροόπους διαιροῖμεν <τά>1 δημιουργήματα, τὸν μὲν γέλωτα τῆι γενέσει τῶν θείων, τὰ δὲ δάκρυα τῆι

συστάσει τῶν άνθροόπων ἢ ζώιων άπονέμομεν· δάκρυα μὲν σέθεν ἐστὶ πολυτλήτωνῖ γένος άνδρῶν,
μειδήσας3 δὲ θεῶν ἱερὸν γένος ἐβλάστησας·

ὅταν δὲ εἰς τὰ οὐράνια καὶ τά ὖπό σελήνην, πάλιν κατα τὰ αὐτοὶ τοῖς μὲν οὐρανίοις τὸν γέλωτα, τοῖς δὲ ὑπὸ σελήνην τά δάκρυα συνδιαιρούμεθα· ὅταν δὲ καὶ αὐτῶν τῶν ὑπό σελήνην τάς τε γενέσεις καὶ τοὶς φθορὰς συλλογιζιόμεθα,4 τοὶς μὲν εἰς τόν γέλωτα τῶν θεῶν, τὰς’δὲ εἰς τοὺς θρήνους άναπέμπομεν. καὶ δια ταῦτα κάν τοῖς μυστηρίοις κατά χρόνους τεταγμένους άμφότερα ταῦτα δρᾶν οἱ τῶν ἱερῶν θεσμῶν ἡγεμόνες παρακελεύονται, καὶ5 εἴρηται ἐν ἄλλοις. καὶ ὁ αὐτὸς τρόπος μήτε τῶν ἐν ἀπορρήτοις δρωμένων6 παρὰ τοῖς θεουργοῖς τούς άνοή-

τους ἐπαΐειν μήτε τῶν τοιούτων πλασμάτων.

ἡ γαρ ἄνευ

ἐπιστήμης τούτων ἀμφοτέρων ἀκρόασις δεινήν καὶ άτοπον7 ἐργάζεται σύγχυσιν ἐν ταῖς τῶν πολλῶν ζωαῐς τῆς περὶ τὸ θεῖον εὐλαβείας. Cf. etiam ibidem I 124, 28 Kr. φύσει γάρ τὸ προνοούμενον τοῦτο δακρύων ἄξιον ὂν πρόφασιν παρέσχε τοῖς μυθοποιοῖς καὶ τήν πρόνοιαν αὐτήν διοὶ τούτων αἰνίττεσθαι· | ‘25 ΚΓ· δάκρυα... ἀνδρῶν φησίν τις τὸν ἥλιον ὑμνῶν et in Plat. Tim. 22 c (I 114, 1 Diehl) καὶ οἱ θεολόγοι δὲ τὴν (Ηλιακὴν
πρόνοιαν τὴν (Kroll; καὶ codd.) εἰς τὰ θνητὰ διὰ τῶν δακρύων

σημαίνουσι· δάκρυα... ἀνδρῶν.

ὥστε καὶ τὴν τῶν Ἡλια-

342

SPVRIA VEL DVBIA

354

κῶν πρόνοιαν ψυχῶν εἰς τὸν Φαέθοντα εἰκότως ὁ περὶ αὐτῶν
μῦθος συμβολικῶς διὰ τῶν δακρύων ἐδήλωσε.
1 add. Kroll. 2 πολυτλήτων cod.; πολυτλῆμον priores. 3 μειδῆσαι) et ἐβλάστησεν ed. Basil., quam Lob. Αἱ). alii secuti sunt. 4 συλλογιζόμεθα

cod. 5 fort. <ὦς> καὶ Kroll. ἄτονον cod.

6 χρωμένων cod.

7 ἄτοπον corr. ed. Basil.;

Herm. XXXVI; Lob. Π 889 s. 926; C. O. Mueller Griech. Litemturgesch. I4 394; Kroll Philolog. LIII 1894, 420; Dieterich Abmæas 28; S. Reinach Cultes, Mythes et Rélz'gions IV 1912, 112. Similia inveniuntur in papyro Dieterich Abraxas p. 17, 29 ss. Lugdunensi W (I. 395)

καὶ ἐγέλασεν ὁ θεὸς ἑπτάκις· χα χα χα χα χα χα χα 30 γελάσαντος δὲ τοῦ θεοῦ ἐγεννήθησαν θεοὶ ἑπτά, οἵτινες τὸν κόσμον περιέχουσιν· οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ προφανέντες. κακχάσαντος πρῶτον αὐτοῦ ἐφάνη φῶς καὶ αὐγὴ διηύγησεν τὰ πάντα. ἐγένετο δὲ θεὸς 35 ἐπὶ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ πυρὸς βεσσεν βεριθεν βεριο. ἐκάκχασε δὲ δεύτερον· ἦν πάντα ὕδωρ καὶ ἡ γῆ άκούσασα ἤχους καὶ ἰδοῦσα αὐγήν ἐθαμβήθη καὶ ἐκύρτανε καὶ το ὑγρὸν τριμερὲς ἐγένετο καὶ ἐφάνη θεὸς καὶ ἐτάγη ἐπὶ τῆς άβύσσου· χωρὶς γάρ αὐτοῦ 40 οὔτε αὔξει τὸ ὑγρὸν οὔτε άπολήγει. ἔστιν δὲ αὐτοῦ τὸ ὄνομα· ἑσχακλεω. σὺ γὰρ εἷ ωηαιειων βεθελλε. βουλευομένου δὲ το τρίτον κακχάσαι ἐφάνη διὰ τῆς
πικρίας

τοῦ θεοῦ Νοῦς -— ἤ Φρένες —— κατέχων καρδίαν καὶ ἐκλήθη Ἑρμῆς, δι’ οῦ τοὶ πάντα μεθερμήνευσται. ἔστιν δὲ ἐπὶ

45 τῶν φρενῶν, δι’ οῦ οἰκονομήθη τὸ πᾶν. ἐκλήθη δὲ σεμεσιλαμψ.

ἐκάκχασε τὸ τέταρτον ὁ θεὸς καὶ ἐφάνη Γέννα πάντων κρατοῦσα

σποράν, δι’ ἧς τοὶ πάντα ἐσπάρη, ἐκλήθη δὲ βαατητοφωθ
ζωθαξαθωζ.

ἐγέλασε τὸ πέμπτον καὶ γελῶν 50 ἐστύγνασε καὶ ἐφάνη Μοῖρα κατέχουσα ζυγόν, μηνύουσα ἐν ἑαυτῆι τὸ δίκαιον εἶναι· ὁ δὲ Ἑρμῆς συνηρίσθη αὐτῆι
λέγων·

354—358

SPVRIA VEL DVBIA

343

ἐκάκχασε τὸ ἕκτον καὶ ἱλαρύνθη πολύ καὶ ἐφάνη Κρόνος κατέχων σκῆπτρον μηνύον βασιλείαν
60 καὶ ἐπέδωκεν τῶι θεαίι τῶι πρωτοκτίστωι τὸ

σκῆπτρον καὶ λαβών ἔφη·................ ἐκάκχασε τὸ ἕβδομον οἷσθμησάμενος 75 καὶ κακχοῖζων ἐδάκρυσε καὶ ἐγένετο Ψυχή. Cf. etiam Orphicum illud (δάκρυα Διός’ ὄμβρον δηλοῦν. et Pythagoreos (Κρόνου) δὲ (δάκρυον) τὴν θάλασσαν οἷλληγοροῦντας fr. 33 et Diels I3 357 n. 2. Cf. M. Mayer ap. Rosch.

ΙΙ 1475. 355. Damasc. De princ. 198 (ΙΙ 79, 9 Rue.) ἡ γοέρ μεσότης καὶ συνάγει καὶ διακρίνει· διὸ καὶ ἦ θεότης η’δε συναγωγὰς ἅμα ἐστὶ καὶ διακριτική, ὡς καὶ τὰ λόγια λέγει καὶ Ὀ. ἐποίησεν.
356. Longini Prolegom. in Hephaestionem 5 p. 85, 5

Consbruch, ὅτι δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, παράδειγμα τεθήσεται, ὅ τινες μὲν Ὀρφέως,1 τινὲς δὲ τῆς Πυθίας ὖπολαμβοένουσι·2 περὶ γὰρ τῶν ἐπῶν λέγων3 η4 λέγουσα· ὄρθιον ἑξαμερὲς τετόρων5 καὶ εἴκοσι μέτρων.6
)ἱ

codd.

1 ὃ-Ὀρφέως 0m. C. 3 λέγει C. 4 ἦ Α.

2 ὑπολαμβάνουσι Kroll; παραλαμβάνουσι 5 τεττάρων C. 6 μέτρον C.

Lob. I 233. Alcidamas Ulix. 25 (in Blassii Antiphonte p. 191) μουσικήν (se. ἐξήνεγκε) δὲ Λίνος ὁ Καλλιόπης, ὃν <Ηρακλῆς φονεύει, ἀριθμούς γε μὴν Μουσαῖος ὁ τῶν Εὐμολπιδῶν, Ἀθηναῖος, ὠς καὶ τά ποιήματα αὐτοῦ δηλοῖ· ὄρθιον-μέτρων. Orpheus hexametri inventor test. nr. 106. 357. (288) Etymologic. Gudian. rec. Stefani 209, 13 (Cramer Anecdota. Oxon. I 39,13) ᾅρχός (Il. A 144)‘ὥς ιῖπὸ τοῦ ἄγω ιῖγός, ὁ ἦγεμιόν, καὶ ὁ θεολόγος εἰς τοὶ ἔπη·
καὶ γοέρ ἅγοῦ πίπτοντος ὅλος στρατὸς ἐς χθόνα πίπτει.

ὁ θεολόγος non Orpheus, sed Gregorius Nazianzenus. 358. (20) Tzetz. Exeges. in Iliad. 28, 22 Herm. καὶ οἱ ἐν
Διὸς ιῖστέρος μοῖραι τεχθνέντες βασιλικὰς ἢ ἡγεμονικὰς κληροῦν-

ται γενέσεις, εἰ μή κακοποιὸς ἀστὴρ (ἀνὴρ Ab.) μαρτυρεῖ· ἢ Φαὶνων δύστλητος η’ Ἄρης ἐγρεκύδοιμος. Lob. I 424 n. m; Heeg 55.

344

SPVRIA VEL DVBIA

358—363

Sine auctore a. Tzetza. afiertur, non Orpheo datur, ut
Herm. dicit. Est Maximi (Περὶ νόσων) vs. 268, qui saepius carmina Orphica exscripsit (p. 267). Tzetzam brevizante nonnullos Orphei versus (fr. 257) citare monendum est.

359. (52) Ps.-Apuleius (i. e. Caelius Rhodiginus professor
Ferrarensis 1508 ——1512) De orthographia 44 p. 11 Osann. qaamquam Orphea‘s, Limis et Hesiodiis deos ex Chao ab initia empisse dixerint, quos et plerique ex nostris seqaantur. Schuster 24.

360. (218) Ps.-Apuleius (i. e. Caelius Rhodiginus v. fr. 359)
De orthographia 11 p. 5s. Osann. Eumenides in latine nos Furias dicimas... quas Aeschg/liis primus finxit implicites serpentibas crimes habere. Filiae, secundum Επιᾱεὶ 6 Osammimi, Achemntis et Noctis fuerimt... Orpheus Plutonis et Proserpinae.

Lob. Ι 547. Cf. Hymn. LX-X Εὐμενίδων. 361. (316) Marsilius Ficinus in Plat. ConViV. 01:11 8 (ΙΙ 290 ed. Parisinae 1641) Amorem Plato rem amai'am vocat
... hum et O. γλυκύπικρον i. e. dulce-amamm nominat.

Lob. II 957.
362. (315) Marsilius Ficinus Comm. in Plat. ConViV. Or. VI c. 17 (ΙΙ 313 ed. Parisinae 1641) anima ingaam sola ita corporalis formae blanditiis delinitur, ut propriam posthabeat speciem, corporis υθνο formam, qaae siiae umbra est, sui i1)sias oblita sectetur. hinc crudelissimum illud αμιά Orpheam Narcissi fatum. Lob. ΙΙ 957; Rohde Psyche 16 117 n. 1.

363. (317) Marsilius Ficinus Append. Comm. in Plat. Tim. 24 (Π 425 ed. Parisinae 1641) numina qaaedam aquatica
Ο. et poetae cammt.’

Lob. ΙΙ 957. Cfr. fr. 344.
Alia e Marsilio Ficino a Lobeckio ΙΙ 956 ss. excerpta et ab Abelio iterata scite praetereo, et ut scias, quid de Rosselio

in Poemandr. (Lob. ΙΙ 958; fr. 323 Ab.) iudicandum sit, legas
velim Reitzensteinii Poimandres 322.

LATERCVLVS POTIORVM DE ORPHEO ET ORPHICIS LIBRORVM
. R. Bentley Epistola ad Millinm Oxonii 1691 (Opusc. philol. Lipsiae 1781), 453—457. Andr. Chr. Eschenbach Epigenes de poesi Orphica, in priscas
Orphicorum carminum memorias liber commentarius. bergae 1702. Nori-

Ὀρφέως ἅπαντα. Orphei Argonautica Hymni Libellus de lapidibus et Fragmenta cum notis H. Stephani et Andr. Christ. Eschenbachii textum ad codd. mss. et edd. vet. rec. notas
suas et indicem graecum adiecit Io. Matthias Gesncrus

curante Ge. Christo. Hambergero.

Lipsiae 1764.

Diet. Tiedemann Griechenlands erste Philosophen oder chcn and Systeme des Orpheus, Pharecg/des, Thales τιπά Pytha— goras. Lipsiae 1780, 1—100.

Car. Gotthold. Lenz De fragmentis Orphicis ad astronomiam et agrorum culturam spectantibus. Diss. Goctting. 1789. Ioa.A1b. Fabricii Bibliotheca Graeca ed. IV curante G. Chr. Harlesio Ι 1790, 140—181 (Fragmenta Orphei p. 158; v. p. 160 de editionibus promissis). Ιο. Christ. Guil. Gerlach De Hymnis Orphicis. Diss. Goett. 1797. Georg Zoëga Ueber dan uranfaenglz'chen Gott der Owhz'kcr (1799). Abhandl. her. von F. G. Welcker. Goettingen 1817, 211. Orphei quae vulgo dicuntur Argonautica intel'pret. est Joh. Gottl.

Sehneider, Saxo. Jenae 1803. 10. Orphica cum notis H. Stephani Α. Chr. Eschenbachii I. M. Gesneri

5090?]

Th. Tyrwhitti rec. Godofr. Hermannus.
nr. 12.

Lipsiae 1805.

Cf.

11. Immanuel G. Huschke Commentatio de Orphei Argopauticis. Rostochii 1806. 12. Bernh. Ludw. Koenigsmann De aetate carminis epici, quod sub

Orphei nomine circumfertur. Prolusio Athenaei Flenopolitani. Slesvici 1810; cf. God. Hermanni De argumentis pro antiquitate Orphei Argonauticorum maxime a Koenigsmanno

allatis dissertationem Lipsiae 1811 = Opuscula Η 1827, 1———17. Cf. m‘. 10. 13. F. Creuzer Symbolik zmd Mythologie der alten Voelker bes. der Griechen I—IV 1810—1812; praecipue III; ed. altera 1819

NOVI LIBRI

—1821; ed. tertia = Kl. deutsche Schr. I—III 1840. 1841; v. Gruppe Gesch. d. hlass. JIIythol. u. Religz’onsgesch. (Roscheri lexici mythologici supplementum 1921) 126. 14. Georgii Henrici Bode Commentatio de Orpth poetarum Graecorum antiquissimo. Gottingae 1824. 15. Karl Otfried Mucller Prolegomena,να ez'azcr wissenschaftl. Mythologie. Goettlngcn 1825, 379—396. Cf. nr. 16. 16. Aglaophamus sive de Theologiae mysticae Graecorum causis libri

tres scripsit Chr. Aug. Lobeck idemque poetarum Orphicorum disPersas reliquias collegit. Ι. ΙΙ. Regimontii Prus—

sorum 1829. Iudicium fecit C. O. Mucller Goett. Gel. Anz. 1830
n. 13 = Kl. deutsche Schr. ΙΙ 1848, 54; v. etiam Ad. Schoellium Hall. Jahrb. 1838 n. 219, 1746; de titulo Kernium Orpheus 32;

cf. O. Grappe Geschz’chte der hlass. Mythologie etc. 192], 150. De Aglaophami ratione et artc C. Lehrs Populaere Aufsaetze
dus dem Alterl‘um2 1875, 479 et L. Friedlaender Mitth. dus Lobechs Briefwechsel 1861, 9. 17. R. H. Klausen Orpheus in Ersch und Gruber Encyclopaedz'e ΙΙΙ 6 Leipzz’g 1835, 9—42. 18. Heinr. Duentzer Déc Fragmente der epa'schen Poesz'e der Griechen

bis,ταν Zez't Alexander’s des Gro/a’en.
et Nachtrag ibidem 1841, 33. 19.

Käln 1840, 74—86

Georg. Frid. Schoemann De poesi theogonica Graecorum Ind. lect. Gryphisw. 1849/50 = Op. ac. ΙΙ 1857, 9; De Cupidine

cosmogonico 1.1. 1852 = ΙΙ 60. 20. Bern. Buechsenschuetz De hymnis Orphicis diss. Berolin. 1851. 21. B. Giseke Das Verzez'chm‘s der 1Verhe des Orpheus bea' Suz'das. 22.

Rhez‘n. Mus. VIII 1853, 70. Guilem. Wiel Observationes in Orphei Argonautica. Diss. Bonnens.
1853; Pars ΙΙ Progr. Bedburg 1861; Pars ΙΙΙ ibidem 1862; Pars 1V ibidem 1866; De Lithicorum carmine ibidem 1868; Bemerhungen eu den orphz’schen Hymnen ibidem 1878.

23.

G. Bcrnhardy Grzmdrifi der griech. Literatur. Zwea’te Bearbea'tung. ΙΙ 1 (1856), 346—376; praetereo multorum libro-

rum titulos, quos B. congessit. 24. Eduard Zeller Dz'e Philosophie der Griechen in 2'hrer geschz’cht—

lichen Enth’chlung. 88—101.

Zwez'te voellig umgcarbez'tete Auflage.

Tuebingen Ι 1856, 68—74; ed. ultima. a Zellero curata Ι 1892,

Cf. Zellerum Zur Vorgesch. des C’hrz'stentums.
Zea'tschr. wissensch. Theologz‘e XLII

’ Essencr νιηᾶ Οηοῖιίἷεεν. 25. 26.

1899, 195—269 == Kl. Schr. ΙΙ 1910, 120—184. Cf. nr. 76.
Willibald Freymueller Orpheus νιφιᾶ sein Verhaeltm's au Moses.

Jahresberz'cht des Benedz'htz'ner-Stz‘ftes Metten 1857/58. C. G. Gocttling De Ericapaeo Orphicorum numine = Opusc.

academ. 1869, 206. 27. F. G. A. Mullach Fragmenta philosoph. Graecor. (Ι) 1860, 162

—190, de cuius operc severe at recte iudicavit Schuster (nl'. 31) 8 n. 2.

NOVI LIBRI 28. Eduard Gerhard Ueber Orpheus zmd dte inktker.

347 Abhcmdl.

preufi. Akademz’e Berlz'n 1861 n. 2. 29. Rud.Merke1 Philoloy. XVII 1861,136—148 (de Hesiodi et Orphei theogoniîs). 30. J. J. Bachofen Dte Unsterbltehkettslehre der orphz'sehen Theologie
auf den Grabdenkmaelem des Altertums. Basel.1867. 31. Paul Rob. Schuster De veteris Orphicae theogoniae indole at-

que origine. Diss. Lips. 1869. Diiudicavit Giseke Philol. ΑΜ. V 1873, 21. 32. H. van Herwerden Ad veterum Orphicorum fragmenta Hermes 33. Theod. Bergk Gm'eeh. Lttemturgesch. Ι 1872, 390—401. 34. F. Susemihl Die orphz’sche Theogom'e. Neue Jahrb. 109, 1874, 666;
De theogoniae Orphicae forma antiquissima Ind. schol. Gryphisw. 1890; Nette Jahrb. 141, 1890, 820.

35. Orphei Lithica. Accedit Damigeron de lapidibus rec. Eugen'ius Abe]. Berolini 1881 (v. etiam Epistula ad Aem. Thewrewk de Ponor Budapestini 1879). 36. U. von Wilamowitz-Moellendorff Die Oijphz'sehe Interpolation (Odysseae) in Homerz'sche Untersueîmngen 1884, 199. C0nt1'adixit Rohde Rhetn. lilas. L 1896, 628 == Kl. Sehr. ΙΙ 284. 37. Orphica rec. Eugenius Abel. Lipsiae et Pragae 1885. 38. Eduard Luebbert De Pindaro dogmatis de migratione ani-

marum cultore. Ind. schol. Bonn. 1887/88. Commentatio de Pindaro theologiae Orphicae censore ibid. 1888/89. 39. Ο. Grappe Dte grtech. Culte τιηά Mythen in thren Bezz'ehungen eu ἄση ortentalz’schen Religionen I 1887, 612—675 (Diels Arehz’v
Geseh. Philos. ΙΙ 1889, 88, cui respondit Gr. in fasciculo peculiari Fleckeiseni annalium tomo CXXXVII a. 1888 addito,

cui iterum Diels Arch. 1. 1. 658); Vide nrr. 41. 53. 65. 70. 75. 77. 40. O. Kern De Orphei Epimenidis Pherecydis theogoniis quaestiones criticae Berolini 1888 (Th. Gomperz Deutsehe Ltteraturzez’tg. 1888, 974 = Hellem’ka II 1912, 367; Diels Ανοῆἱυ Geseh. Plztlos. 1.1. 656). Empedokles τιφῑά dz'e Orphz'ker Arehz’v Philos. I 1888, 498; Theogoniae Orphicae fragmenta nova Herm.
XXIII 1888, 481; Ζιι den orph. Hymnen 1.1. XXIV 1889, 498;

Dte Pharmakeutrtaz‘am Kypseloskasten Archaeol. Jakrb. ΙΙΙ 1889, 234; Κρατῆρες des Ο. Ανοῆίυ ΙΙ 1889, 387; Ζιι Parmem'des ΙΙΙ 1890, 173; Dte botot. Kabz’ren Herm. XXV 1890, 1;

Orphz'seher Totenlmlt in Aus der Anomia. Arehaeolog. Bettr. Οανῐ Robert dargebraeht 1890, 86 (v. E. Petersen Roem. Mttteil. V 1890, 69). Die Herkunft des 071073. Hymnenbuchs in Genethh’akon Carl
Robert 2mm 8. JVIaerz 1910, 89; Das Demeterhez'lz'gtum von Pergamon 2md dz'e orpîn’sehen Hymnen Herm. XLVI 1911, 431; Htpta Ι. 1. XXXXIX 1914, 480; Orphiker auf Kreta 1.1. LI 1916, 554 [ν. LII 1917, 475]; Hymnologz'cum LII 1917, 149;

v. nrr. 70. 77.

348
41. O. Gruppe

NOVI LIBRI

Die rhapsodisehe Theogonie und ihre Bedeutung innerhalb der οΨΙι. Litteratur. XVII. Supplementbd. d. Jahrb.

f. class. Philol. 1890, 689—747; V. nl‘. 39. 42. Cecil Smith Orphie myths on Attie Vases Journ. of Hell. Stud. XI 1890, 343 ss. V. Rohde Psyche 116 118 n.

43. A. Furtwaengler Orpheus. Attisehe Vase dus Gela 50. Progr. ἤπυε Winekelmdnnsfeste Berlin 1890, 154 = ΚΖ. Sehr. 44. Albrecht Dieterich De hymnis Orphicis capitula quinque Marpurgi
1891 = ΚΖ. Sehr. 69 —110; Abrdxas Studien zur Religions-

gesehichte des Spaciem Altertums 1891. 45. Albrecht Dieterich Nekyid.

Cf. nrr. 45. 58.

Beitraege βων Erklaerung der neuentdeekten Petrusapokalypse 1893; editio secunda cum R. Wuenschii notis 1913; V. etiam ab eodem edita Dieterichii ΚΖ. Sehr. 1911 passim. Cf. nrr. 44. 58.

46. Eduard Me yer Gesehiehte des Altertums ΙΙ 1893, 734—749. 47. Ferd. Duemmler Zur omh. Kosmologie Arehiv Geseh. Philos. V11

1894, 147 = ΚΖ. Selzr. 11 1901, 155 V. etiam nr. 55. 48. Erwin Rohde Psyehe. Seeleneult imd Unsterblichkeitsglaube der Griechen 1894, 395—428. 115· 6 1910,103—136(II7-8 1920);
Orphisch. Philolog. LIV 1895, 374 == ΚΖ. Sehr. I p. ΧΠ. Iudi-

49. 50. 51. 52.

cium libri Maafiii (nr. 55) N. Heidelb. Jakrb. V1 1895, 1—18 = ΚΖ. Schr. ΙΙ 293—313; V. nrr. 36. 42. 55. A. E. J. Holwerda De theogonia Orphied. Mnemosyne N. S. XXII 1894, 286—329; 361—385. Al. Rzach VVien. Stud. XVI 1894, 226 (de imitatione Hesiodca). Wilh.Kr011 De oraculis Chaldàieis. Bresl.philol.11bhdlg. VII 1, 1894; Philolog. LIII 1894,416. 561; Rhein. 11163. LII 1897, 289. Theodor Gomperz Grieehische Denker I 1895,74, I3 1911, 99
—111. 433; V. nr. 40.

53. Ο. Gruppe in Roseheri lexico s. Orpheus III 1, 1058—1207; s. Phanes ΙΙΙ 2, 2249—2271. (Cf. Jahresber. klass. Altertumsw. Suppl. CLXXXVI 1921, 283—291.) 54. Paul Knapp Ueber Orpkeusdarstellimgen. Jahresber. Gymnas.
in Tuebingen 1895.

55. Ernst Maafi Orpheus. Untersuehungen zur grieehisehen roemisehen
altehristliehen Jenseitsdiehtzmg imd Religion 1895; V. nr. 48

(E. Rohde) et F. Duemmler Theol. Literaturz. 1895, 457 = ΚΖ. Selzr. ΙΙ 273. 56. Paul Tannery Rev. de philol. ΧΧΙ 1897, 190; XXIII 1899, 126;
XXIV 1900, 54. 97; XXV 1901, 313; Sur Ζα première théo—

gonie orphique Archiv Gesch. Philos. XI N. F. IV 1898, 13. 57. VValtèr Amelung Orphisehes in der unteritalisehen Vasenmdlerei.
Roem. Mitteil. XIIl 1898, 97—107. Cetera de vasculis Italiae inferioris V. supra p. 21 test. nr. 69.

58. Friedrich Weber PlatonNotizen ueber Orpheus. Eine litterarhistor.
Untersuehung. Progr. Muenehen 1899. Cf. Dieterich Deutsehe

Literaturzeitg. 1900, 864.

NOVI LIBRI

349

59. Arthur Platt Orphica I—lV Journal of philology London XXVI 1899, 69—80; 224—232. 60. Hermann Diels Die Fragmente der Vorsokratiker 1903, 489 ——496.
II3 1912, 163—178 v. etiam Ein orphisoher Demeterhymnus.

Festsehr. f. Th. Gomperz 1902, 1; Arcane. Cerealia in Miseellanea di Areheologia di Storia e di Filologia dedieata al Prof. A. Salinas 1907, 3; Ein orphiseher Totenpa/a’ in Philotesia fiir Paul Kleinert 1907, 3 v. nrr. 39. 40. 81. 61. Karl J oe'l Der Ursprung der Naturphilosophie aus dem Geiste der Mystilc. Programm eur Rehtoratsfeier der Unioersitaet Basel 1903. Editio secunda Ienae 1906 ap. Diederichsium. 62. Robert Herman Woltjer De Platone Prae—Socraticorum philo—

sophorum existimatore et indice. Disputatio litteraria Lugduni Bat. 1904,129—211; 214—217. ·
. 63.

Jos. Heeg Die angebliehen orphisehen’Ἐργα καὶ Ἡαέραι.

Diss.

Herbipolit. 1907; Ueber ein astrologiseh—mediein. Orphieum. Festgabe fur Martin oon Sehanz. Wuerzb. 1912, 159. 64. Auguste Diès Le cycle mystique.
existences individuelles dans La divinité origine et fin des la philosophie anie’soeratique.

Thèse prés. à la fae. de Rennes. Paris 1909. 65. Domenico Comparetti Lamineite Orfiehe edite ed illustrate. Firenze 1910; indicium fecit Gruppe Berl. Philol. Woehensehr. 1912,103. 66. Karl Beth Die Herkunft des orphisehen Erikepaios. Wiener Siudien XXXIV 1912 (Gomperz—Heft) 288—300. 67. Robert Eisler Weltenmantel und Himmelseeli. Religionsgeseh.
Unters. zur Urgeseh. d. antiken Weltbildes Muenehen I.

68. Salomon Reinach Cultes, Mythes et Religions continet I 1908,

312—315 Λύσις προγόνων ἀθεμίστων (Rev. philol. XXIII
1899); ΙΙ 1909, 58—65 Zaqreus le serpent eornu (Reu. areh.

1899 11); 66—48 L’orphisme dans la IVe e’elogue de Virgile (Reo. de l’Histoire des Religions 1900); 85—122 La mort
d’Orphe’e (Reu. areh. 1902 II); 123 — 134 Une formule orphi— que (Reo. areh. 1901 II); III 1913, 272—282 JIIorale orphi—

que et morale chrétienne (Arehio Religionswiss. IX 1906, 312 Ἆωροι βιαιοθάνατοι, cf. S. Wide ibidem XII 1909, 224);
283—292 L’apoealypse de Saint Pierre; 343—363 L’idée du péché original.. 69. J05. Doerfler Die Eleaten und die Orphiker. Progr. Freistadt in

Oberoesterreieh 1911; Die Orphik in Platons Gorgias.

Wien.

Siud. XXXIII 1911, 177; (Vom Mythos eum Logos. Krit. Bem. ueber das Verhaeltnis der grieeh. Weltbildungslehren eur ionisehen Naturphilosophie. Progr. Freist. 1914). 70. Maxim. Hauck De‘hymnorum Orphicorum aetate (Breslauer

philol. Abhdlgn. Heft 43) Vratislaviae 1911 v. Kern Berl. philol. Woehensehr. 1912, 1438; Gruppe Jahresber. klass. Altertumsw. CLXXXVI 1921, 287.

350

NOVI LIBRI

7]. A. M.Pizzaga11i Esz'odo e l’orfismo in Mite e pocse’a nella

Grecz’a antica.

Catania 1913, 219—245.

72. Martin Bock De Aeschylo poeta Orphico et Orpheopythagoreo. Diss. Ienens. 1914. 73. Jan. Herm. Wieten De tribus laminis aureis quae in sepulcris Thurinis sunt inventae. Diss. Amstelodami 1915. 74. Lamellae aureae Orphicae ed. comm. instr. Alexand. Olivieri

(Κ laine Texte

fuer

Vorleszmgen

πιπά

Uebungen ‘n. 133)

Borm 1915. 75. Vittorio Macchioro Orphica (Quesz‘ti dz' ermeneutz‘ca vascolare) Rivista. indo-greco-z'talz'ca ΙΙ. ΙΙΙ Napolz‘1918,1; Dionysos

Mystes Λέΐὲ della Real. Accad. d. Scienze ἀί Τονὶηο LIV 1918, 126; Diong/sz'aea Αίίὶ R. Acead. Arch. Lett. Bell. Artz‘
(Napolit) N. S. V1 1917, 3; Zagreus. Studz' dell’ Orfismo. Βανί 1920 [non vidi] (O. Gruppe Philol. Wochenschr. 1921, 245). 76.

Cf. F. v. Duhn Archaeol. Anzeig. 1921, 137. Eduard Zeller Philosophie der Griechen. Scchste Aufl. mit Unterstuctzung van F. Lortzz‘ng, her. van Wilh. Nestle.
I 1919, 61—88; 122—148. Cf. nr. 24. Einc religionsgeseh. Untersuchung mit ez'nem Beitrag von Josef Strzygowski. Berlin 1920 (Joh. Geffcken Deutsche Literaturzez't. 1920, 788; O. Grappe Berl. Philol.

77. Ο. Kern Orpheus.

Wochenschr. 1920, 868); v. nrr. 40. 70.
78. Oarl Robert Griechz’sche Heldensage I 1. Berlm 1920, 398—411. 79. Gustav N eckel Die Ucberlz'eferungen vom Gotte Balder. Dort—

πηιηά 1920, 152 ss. 161 ss.

Cf. C. Clemen Neue Jahrb. XXV

80. Fritz Weege Etruskz‘sche Malerez'. III. Absehm’tt: Der Jerzsez'tsglaube der Etrusker und seine Darstellung in der Malerci. Halle 1921, 22. 81. Herm. Diels Der antz'ke Pessimismus (Schule und Leben Heft 1)
Berlz'n 1921.

82. Michael Tierney A new ritual of the Orphie Mysterz'es in Tire Classical Quarterly London XVI 1922, 77—87; The Origins
of Orphz'sm in The Irish Thcologr'cal Quarterly Dublz’n XVII

1922, 112—127.

COMPARATIO NVMERORVM
Abel Kern Abel Kern Abel Kern

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23
24

22 285 243 245 246 247 239 b 26 289 290 280 263. 266. 282 283 257. 268 269 270 342 284 281 358 249 261 267
p 274 squ

35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57
58

29 54 55 55. 56 57 75 58 334 168 vs. 6——8 63 149 21 a. 59 60 62 68 p. 142 m. 66. 67. 359 70 71 a 71 b 65 73
74. 86 vs. 3. 4

69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91
92

83 83 170 104 98 96 89 233 94 108 96 242 91. 93 92 95 97 107. 111. 220 101 102 103 109 113 112
179

25 26 27 28 29 30 31 32 33 34

271 274 277 278 273 28 16 15 21 14

59 60 61 62 63 64 65 66 67 68

86 99 85 81 79 76 78 80 37 82

93 94 95 96 97 98 99 100 101 102

110 114 vs. 1. 2 114 vs. 3—6 111 121 131 129 135 127 119

COMPARATIO NUMERORUM

Kern 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 120. 136 117. 144 145 1.89 147. 105 a 105 b. 162 152 151 107 p. 171 s. 137. 154 148 90. 157 164 155. 165 82 167 a 167 b 165. 166 168 169 vs. 7. 8 et 167 b vs. 6 158 160 85 vs. 3 145 144 163 176 17 4 177. 186 185 178 175 187 188 168 vs. 9. 184 182. 183 test. 249 317 315 309 310 311

Abel 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191

Kern 312 276. 313 314 315 316 238 293 222 123 125 295 296 p. 308 nr. 21 2973 297 b 297 c 203 298 302 301 237 237 p. 250 m. 239 299 300 323 324 322 329 328 321 319 320 326 325 p. 314i. 156 p. 315 200 190 195 198 206 257 208 205. 207

Abel 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213. 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235

Kern 218 211 151 p. 191 209 34 107 p. 171i. 210 a. 210 b 35. 214 p. 234 188 216 a 216 b 216 c 122. 215 205. 213. 240 199. 211 213. 232 48 151. 191. 195 180. 192. 193 43 p. 116 44 52 53 51 197. 360 42 115 7 8. 221 224 a. 224 b 223 224 a. 229. 230 4. 235 5 test. 191 et p. 318 nr. 30 226 304 305 306 307 236

COMPARATIO N UMERORUM

353

Abel 236 237 238

Kern 354 338 248 a

Abel 265 266 267

Kern 340 330 4 p. 83 m.

Abel 295 296 297 Kroll Or. Chald. 47 Kroll Or. Chald. 29 Kroll Or. Chald. 36

239
240 241 242 243 244 245 246 247 248 249’ 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264

’

248 b

268
269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294

_

344

298
299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323

Kroll Or. Chald. 36
Kroll Kroll Kroll Kroll Kroll Kroll Kroll Or. Chald. 46 Or. Chald. 53 Or. Chald. 56 Or. Chald. 25 Or. Chald. 25 Or. Chald. 25 Or. Chald. 30 353 348 153 Orph. Hymn. I 1 173 316 p. 324 i. — — — 362 361 363 — — — —-— — ——

318 27 332 139 141 130. 142 225 292 29 a 250 250 227 219 33 11 335 40 45 39 38 41. 46 Empedocles fr.141 Diels 291 234

244 p. 300 i. 331 202 172 194 test. 171 p. 312 s. 204 210 p. 229 i. 347 345 337 341 275 339 346 343 349 357 test. 245 52 p. 129 s. Kroll 'Or. Chald. 20 350 Kroll Or. Chald. 57 Kroll Or. Chald. 28

Orphie. coll. Kern.

23.

CORRIGENDA ET ADDENDA

Cf. p.79 test. nrr. 258—262.
test. 8 p. 3 adde 83. Plutarçh. Quaest. Graecae 11 p. 293 κατα-

σχόντες χωρὶον, ἐν ώι πρότερον οἰκῆσαι Μέθωνά τὸν Ὀρφέως πρόγονον (ἀπόγονον Wyttenb.) ἱστοροῦσι, τὴν μὲν πόλιν ὠνόμασαν Μεθώνην, ὑπὸ δὲ τῶν προσοίκων Ἀποσφενδόνητοι προσωνομάσθησαν. Cf. Maafiii Orpheus 65
n. 78; 154 n. 48. Μεθώνη Oeagri mater in Certam. Hom.

et Hes. test. 8.
test. 14 p. 5 m. legendum: Christio. test. 54 p. 15 addendum 54 a. Philostrat. Apollon. Tyan. VIII 7

p. 162 (I 321, 28 Kays.) καίτοι πολλὰς ἄν ηὐξάμην ἴυγγας ὑπὲρ τῆς ἐκείνου ψυχῆς γενέσθαι μοι, καί, νη Δί’, εἴ τινες Ὀρφέως εἰσὶν ὑπὲρ τῶν ἀποθανόντων μελωιδίαι, μηδ’ ἐκείνας οἷγνοῆσαι, καὶ γὰρ ἄν μοι δοκῶ καὶ ὑπὸ τήν γῆν πορευΙ322 Κέιδ’ξ’·θῆναι δι’ αὐτόν, εἰ ἐφικτοὶ ἦν ταῦτα· οὕτω με ἀνήρτητο πᾶσιν οἷς φιλοσόφως τε καὶ κατά τὸν ἐμὸν νοῦν ἔπραττε.
test. 95. 96 p. 27 s. corrigas velim peccatum meum foedissimum

Aeliani (Hist. anim. XI 1) verbis Ἑκαταῖος οὐχ ὁ Μιλήσιος, ἀλλ’ ὃ Ἀβδηρίτης. Vide p. 300. ' test. 122 p. 37. Cf. F. Atenstaedt Herm. LVII'1922, 236.
test. 1'36 p. 41. Adde F. Bollii animadversionem ap. E. Fehrle Studien ἔα dan Griech. Geopom‘kern Στοιχεῖα ΙΙΙ 1920, 23. test. 147 p. 45m. deest post opinatur un/cus.

test. 148 p. 45 i. ἐγράφη Vitiosum; corrigendum ἔγραψε.

Adde

Ciceronis servum Orphea Ad fam. XIV 4,4 et Hortensii ap. Varron. Rer. rustic. ΠΙ 13, 3 ἰόἱ emt locus eæcelsus, ubz‘triclz'm'o νοείτο cenabamus, quo Orphea νοσανὶ z'ussz't. qui cum eo venisset σανα stola et citham cantare esset iussus, bucz'na inflam't, ut tan/ta circmnfluxem‘t nos cervorum aprorum

CORRIGENDA ET ADDENDA

355

et ceteramm quadm'pedum multitudo, ut non minus formosmn mihz' υίειιηι 3ίί spectaculum, quam in σίνοο maxima aedz'lz'um sine Africam‘s bestiis cum fiunt venationes. test. 160a p. 48 i. Interpunctio ante Orphez' auditor delenda. test. 174 p. 52. Cf. test. nr. 13 et W. Krollium RE2 XI 314.

test. 189 p. 55. Post Ὁμηρικὰς inserendum: (se. βίβλους). test. 208 p. 60 bis corrigendum ἐ<σ>παθημέν<ας Post ῥίπτ<ει>ν supplet Hermannus Diels οἷ<όν> τε.
test. 213 p. 61. Versus Euripideos Otto Lagercrantz Skm‘ftcr utgz’sna αἶ K. Humanistz'ka Vetenskaps—Samflmdet ί Uppsala 21; 2 (1922), 55 ss. nunc sine verisimilitatis specie legi iubet

ἤδη νῦν αὔχει καὶ δύ’ άψύχου βορᾶς
Ὀρφέα τ’ ἄνακτ’ ἔχων

σοί τ’ οἷς καπήλευ’

βάκχευε πολλῶν γραμμάτων τιμῶν

καπνούς·

ἐπεί γ’ ἐλήφθης.

test. 214 p.61. Cf. Alfred Schroeder De Ethnographiae antiquae locis quibusdam communibus observationes. Diss.

Hal. 1921, 38.
test. 225 p.67. De Constantini Lascaris tractatu in Marmor.

Taurinens. I 98 cf. Émile Legrand Bibliographie Hellénique I Paris 1885 p. LXXXVI. test. 240 extr. p. 73 non delendum est. test. 256 p. 78. Vide etiam test. nr. 209 et adde 256a Philostrat. Apollon. Tyan. IV 21 p. 73 (I 140,18 Kays.) ἐπιπλῆξαι δὲ λέγεται περὶ Διονυσίων Ἀθηναίοις, ä‘ποιεῖταί σφισιν ἐν

(ὅραι τοῦ Ἀνθεστηριῶνος· ὁ μὲν γὰρ μονωιδίας ἀκροασομένους καὶ μελοποιίας παραβάσειόν τε καὶ ῥυθμῶν, ὁπόσοι κοομωιὸίας τε καὶ τραγωιδίας εἰσίν, ἐς τὸ θέατρον ξυμφοι-

τᾶν ὤιετο, ἐπεὶ δὲ ἤκουσεν, ὅτι αὐλοῦ ὑποσημήναντος
λυγισμοὺς ὀρχοῦνται καὶ μεταξὺ τῆς Ὀρφέως ἐποποιίας τε καὶ θεολογίας τὰ μὲν ὥς Ὧραι, τοὶ δὲ· οὸς Νύμφαι, τὰ δὲ ὠς Βάκχαι πράττουσιν, ἐς ἐπίπληξιν τούτου κατέστη καὶ (παύσασθε’ εἶπεν (ἐξορχούμενοι τους Σαλαμινίους καὶ πολλοὺς ἑτέρους κειμένους άγαθοῦς ἄνδρας, εἰ μὲν γαρ Λακωνικὴ ταῦτα ὄρχησις, εὖγε οἱ στρατιῶται, γυμνάζεσθε γάρ πολέμιοι καὶ ξυνορχήσομαι, εἰ δὲ ἁπαλὴ καὶ ἐς τὸ

θῆλυ σπεύδουσα, τί φεῦ περὶ τῶν τροπαίων;’ Cf. Lucian. Περὶ ὀρχήσεως 15 ἐῶ λέγειν, ὅτι τελετὴν οὐδὲ μίαν οἷρχαίαν ἔστιν εὑρεῖν ἄνευ ὀρχήσεως, Ὀρφέως δηλαδὴ καὶ Μουσαίου
τῶν τότε ἀρίστων ὀρχηστῶν, καταστησαιιείιων αὐτοῖς, ὥς τε κάλλιστον καὶ τοῦτο νομοθετησάντων σὺν ῥυθμιὸι καὶ
23*

356

CORRIGENDA ET ADDENDA

ὀρχήσει μυεῖσθαι, LOb. Ι 467; Giseke Rhez'n. Mus. VIH 1853,81. '

fr. 2 p. 81 legendum: Vem'sz'mz'lz'us autem vs. 4 <αἰολό>χρως.
fr. 3 p. 82 i. in Phaedri loco corrigendum: τελετῶν τυχοῦσα

ἐξάντη.
ΫΓ. 21 p. 90 i. lege: (υ. fw. 21 (ι. 23) et p. 91 m.: Oetem V. fr. 21 α. fr. 21a p. 91 initio corriges velim Platonem. Vs. 1. 2 laudat etiam Ioann. Philoponus De aeternitate mundi VI 18 p. 178, 25 ss. Rabe..

fr. 23 legendum PS.-Demosth. XXV 11 ἤ πάσας καὶ πόλεις καὶ
χώρας οοόιζει· fr. 31 p. 101 εε. De hac papyro nunc fusius egit Michael Tierney in The Οἰοεεὶοαῖ Quarterly XVI (London 1922) N0. 2 p. 77 ss. “A ηοω Rituel οῖ’ the Orphie Illysteries”, quem libellum auctor mihi benigne misit. In textum meum duo Vitia irrepsisse moneo: I νε. 10 legendum est τράγος τε et ΙΙ

νε. 11 εὔχεσ<θναι vel εὐχέσ<θω.

I νε. 14 H. Diels mihi pro-

posuit.λείπακρα Stuecke, denen dz'e Extremz'taeten fehlen. Ad ΙΙ νε. 10, ubi U. Wilcken ῥάκος praefert, cf. ῥάκος Kenyon Greels Papy/ri in the Britz'sh llIuseum I 1893,92 VS. 231; 119, 86; βύσσινον ῥάκος 91, 208; λινοῦν 96, 359;

μέλανι ράκκι (ράκειὲ) Ἰσιακᾳῖ 118, 66.
fr. 32 p. 104. Adde libris libellisque a me laudatis Norden Aeneis Buch VI p. 169 n. 3; Furtwaengler Antilce Gemmen ΙΠ 264 (cf. ΙΙ 122 11.59, ΙΠ 203. 292). b IV vs. 2 p. 106 praefert H. Diels Ernesti Maafiii explicationem prolatam Athen. Μία. XVIII 1893, 275. Ad f VS. 2 p. 108m. cf. F. Weege Etmsk. Malerez' 166 n. 134. fr. 37 p. 112m. Adde nunc S. Eitrem Em christlz'ches Amulett auf Papyrus in Videnskapsselsk. Forhcmdl. for 1921 no. 1

Kristz'am'a 1921, ubi VS. 4. 5 βαοκοσύνη πάσης οἷερίνων πνευμάτων καὶ ἀνθρωπίνου ὀφθαλμοῦ commemoratur.
Cf. Eitrem p. 13 ss.

fr. 54 p. 131 11.1. De notione vocis ὕλη cf. Βασ. Φοίβης Ἀνάλεκτα φιλολογικά in Ἀθηνᾶ XXVII Ἀοχεῑον 145—148,
cuius libelli notitiam habeo ex Pauli Kretschmeri relatione Glotta XI 1921, 249. Ibidem p. 132m. de Necessitate et Amore cf. Joël Urspmng der Naturphilosophe’e aus dam Geiste der JlIg/stilc? p. 148 et Wilamowitzii Pluton 11 371 11. 1. ·

CORRIGENDA ET ADDENDA

357

p. 141 m. legenduln Atherzagoras πρεσβ. περὶ, Χριστιανῶν p. 18,12 Sehw. _ p. 143 su. Adde Neoplatonicorum farragini etiam Damasc. De

principiis 182 (Π 60, 3 Rue.) πολλοὶ. μέν δὴ ἕκαστοι οἱ πηγαῖοι θεοί, καὶ πρὸ πάντων ἡ πηγὴ τῶν πηγῶν. ἄλλα ἡ ἕνωσις ἐπικρατοῦσα, καὶ οὐκ ἐῶσα ἔξω τὸ πλῆθος προσελθεῖν, μονοειδεῖς εἶναι τοὺς περιέχοντας τὸ τοιοῦτον

πλῆθος θεοὺς ἀποφαίνει. ὁ δὲ Ὀ. καὶ τὸ ὁπωσοῦν τούτων διωρισμένον ὁροόν, πολλά γένη θεῶν’έν ἑκάστωι διακόσμωι παραδίδωσιν τούς μὲν εἴσω, τοὺς δὲ ἔξω ποιῶν.

καὶ γὰρ πᾶς ὁ ἔξω γεννῶν πάντως καὶ εἴσω πρὸ τῶν ἔξω γεννᾶι. διαφέρει δὲ ἦ ἕνωσις καὶ ἦ διάκρισις, εἴσω μὲν ἡ ἕνωσις ἐπικρατοῦσα, ἔξω δὲ ἦ διάκρισις et ibidem 173 (ΙΙ 51,18 Rue.) ἔνατον, πῶς νοητέον τὸν τρίτον θεόν·
πότερον εὸς ἕνα ἢ ὥς πολλούς, καὶ εἰ πολλούς, ἐν coït

ζητήσομεν καὶ ὅπως οἱ μὲν θεοὶ μονοειδεῖς ποιοῦσι τοὺς
πηγαίους θεούς, καὶ μάλιστα τοὺς πρώτους. ὁ δὲ Ὀ. καὶ

ἐν τούτοις μέρη καὶ γένη παράγει θεῶν. Cf. Kernium Herm. XXIII 1888, 482 nr. Π. ΙΙΙ et Krollium Philolog. LIII (N F. VII) 1894, 419 n.’4.
fr. 62 p. 145 cf. ad vs. 1 Herm. in Plat. Phaedr. p. 88,25 Couvr. (test. nr. 171). fr. 65 p. 147 m. adde P. Tannery Rev. philol. XXI 1897, 191. fr. 85 p. 157 adde etiam numerum Abelianum 127. fr. 97 p. 163i. inserendum post Procl. in Plat. Τίνα· 28 c.

fr. 98 p. 164. ‘In 98 haben δίε in der D2193. (p. 43) wohl riehtz‘ger interpungz'ert: αὐτός, γάρ, ἑῆς. Βοηη dz‘e Umstellzmg gegen
beide Zeugen ist nicht ratsam, mach van der Stellzmg selbst abgeseken. Der Vers τοίνά παν teilwez‘se beibekalten. Er

koermte e. Β. lauten αὐτὸς ἑῆς (ὅ γε) παιδός oder desglez'chen.’ H. Diels.
fr. 107 p. 170m. 16g. περικλυτὸς Ἠρικεπαῖος. fr.111 p. 175 adde etiam numerum Abeliànum 96. fr. 113 p. 176. ‘Ich sehe jetet 0ms dem van mir neulz'eh ueber— sehenen Aufsate Herm. XXIII, άαβ z'ek ἁπάντων m'eht wegen fr. 79 Abel [supra fr. 96], ιῗαε είοΙι auf dz'e Sonne
beez'eht and οὖρος m'eht enthaelt, sondern wegen der Lesart

οὖρος καὶ πάντων geschrz'eben habe. Dieses καὶ, dans gewzfi’
ἐπι Marc. steht, laeflt Ruelle αιιε. ῌῙεηη also (lie beiden

358

CORRIGENDA ET ADDENDA

Fragmentc’verschicden sind, hindcrt nichts cm amen Vers

οὖρος ἁπάντων I ἠδὲ φύλαξ εἰι denkcn.’ H. Diels.
fr. 114 p. 176 adde etiam numerum Abelianum 94. ν 11. 127 p. 182i. leg. Procl. in Τίνι. 3911 (ΙΙΙ 89, 29 Diehl). 11. 131 p. 183. 98 (non 99) num. Abelianus.

fr. 153 p. 193 defendit H. Diels optimo iure tradita verba ἢν
καὶ αὐτὴν contra. Lobeckii coniecturam ἢν καὶ αΰτός. 11. 159 p. 196. Cf. Procl. Plat. Theolog. IV 16 p. 203 εὐθὺς μὲν

οὖν κατὰ την πρωτην ἐπιβολὴν καὶ ὁ Πλάτων ἐμφαίνει τὸ τριαδικὸν αὐτῆς, τρία μὲν οἷποφατικα παραλαβών, τὸ
άχρεόματον, τὸ ἀσχημάτιστον, τὸ άναφές. τρεῖς δὲ ἐν

αὐτῆι θεότητας ἱδρύσας, τὴν ἐπιστήμην, τὴν σωφροσύνην,
τήν δικαιοσύνην, καὶ ὅ γε ἡμέτερος καθηγεμὼν διαιρεῖν
ἀξιοῖ τήν τριάδα ταύτην εἰς τοῖς τρεῖς μονάδας, καὶ δεί-

κνυσι καὶ τοῦτο ταῖς Ὀρφικαῖς θεολογίαις ἑπομένως. fr. 160 p. 1961. Cf. O. Schroederum Philolog. LXXIV 1917 (N. F.

XXVIII), 195 ss., qui de Pindari celeberrimo fr. 169 Schr.
Νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε καὶ άθάνατων

ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον

ὑπερτάται χειρί accurate

agit, quod cum aliis (V. iam Lobeckium I 533) ad Orphicos refert. 11. 163 p. 197 adde num. Abelianum 130. 11. 167 p. 201 su. adde ad b vs. 4 etiam fr. 165 vs. 3. 11. 187 p.215 leg. Cratyl. 4061) p. 106,10 Pasqu.

11. 192 p. 218 m: leg. Oratyl. 389c p. 22, 2 Pasqu.
fr. 194 p. 219i. servat H. Diels εἰκότως contra Diehlium. fr. 198 init. p. 221 m. legendum Procl. Plat. Theol. VI 11 p. 370, 43. fr. 201 p. 223i. ἔχομεν (apogr. B) legendum esse H. Diels recte monet conferens indicativos sequentium partium p. 215 Rue. fr. 204 p. 2241. Omissam esse Wilamowitzii (Griech. Verskmzst 1921, 290 n. 4) egregiam emendationem τιδιδε τίνα (τινί 001111.) H. Diels me monuit. fr. 229 et 230 p. 244 adde num. Abelianum 226. f1: 248 p. 266 i. 11. 11 (Oracul. Sibyllin.) acçipias velim uncos hoc

modo correctos: (cf. Hymn. VIII 6

[Scalign

Ab.]

65 n. 1). fr. 249 p. 269 leg. Tzetz. th'lz'ad. XII 399 vs. 152 p. 445K. p. 275 m. (Catalog. cod. astrolog. graecor. V 3 p. 90 ss.) pro παὶ legendum est καί. 11. 275 p. 278 adde num. Abelianum 283.

CORRIGENDA ET ADDENDA

359

fr. 282 p. 281 VS. 9 interpunctio post δώροισι delenda. fr. 283 p. 281i. τοιοῖσδε (pro τοιῶσδε) Heeg in editionis Abe— lianae exemplari suo, codicibus ut Videtur nisus. p. 305 su. adde Ganschinietz RE2 X 2359 ss. p. 316 su. legendum Procl. Plat. Theol. V35. f1'.°308 p. 320. Cf. Herm. Guentert Van der Spracke der Goetter and Geister. Halle 1921,10 n. 2; 65. f1: 315 p. 323 adde etiam num. Abelianum 150.

f1“. 321 p. 327.

De

Archelao cf.

F. Atenstaedt Herm. LVII‘

1922,238. f1: 333 p. 331. De Agathodaemonis tractatu Edm. de Lippmann vir de alchymiae historia unice meritus mihi comiter scripsit, dan/f der sekr verwz'wte and verderbte Text weder 00m chemischen noch vom alchemz'stz'schcn Standpzmkte aus aine irgend bestimmtc zmd verstaendlz'ch‘e Deutung zulae/J’t.

p.350 adde: nr. 83 Herm. Diels (7‘4. VI.1922) Himmels- and
Hocllenfahrten van Homer bis Dante in Neue Jahrb. XXV 1922, 239—253.

INDICES
13. significat partis prioris testimonium. p. = pagina; su. = supra; m. = media; i. = infra. Numerus typis pinguioribus expressus fragmentum indicat.

I. ORPHEI LIBRI ET SIMILIA
Ἁμμοσκοπίαὲ t. 223d; p. 297 nr. 9

γῆρυς Ὀρφεία 13. 82
Gigantomachia(= Titanomachia) 13.226 γράμματα Ὀρφικά 13. 250 [Δεκαετηρία 13. 225 v. t. 177] (δέλτοι 3333 p. 333). Δήμητρος ζήτησις 13. 221 V. Κόρης ἁρπαγή et Δήμητρος πλάνη καὶ

ἀναγραφαὶ (Ὀρφέως) έν σανίσιν ἐπὶ
Αἵμου 332 ἀναφερόμενα, τά τε εἰς Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον 30 v. 37

Ἂνθρωπογονίαὲ p. 67;

ἀνθρώπων

πλαστουργία 62 ἀπόρρητοι θρῆνοι 209 p. 228811. ὅ ἐν

ἀπορρήτοις λεγόμενος λόγος 7 Ἀργολικάὲ t. 225 Ἀργοναυτικά 13. 224. 225
Ἆστρολογικά 13. 225 (?); p.267 nr. 7;

Φερσεφόνης μέγα πένθος p. 115 su.
Διαθῆκαι p.255 nr. 6 245—248; τὸ

Διαθῆκαι ἐπιγραφόμενον βιβλίον
245 Δίκτυον 13. 223 d; (26); p. 297 nr. 10 2S9; p. 314 m. nr. 26

σημείων τεράτων τε λύσεις ἄστρων
τε πορείας 13. 22437; p. 267i.

Ἀστρονομία 13. 223 d; p. 67 i.; p. 296 nr. 8 Ἀστρονομικά p. 267m. nr. 7

ἐν τῶι περὶ Διὸς καὶ (Ἥρας 115 v.
p. 141 m. δόγματα p. 301 i. v. 13. 250 περὶ Δραπετῶν p. 282 nr. IV 2S4 Δωδεκαετηρίδες p. 267 ss. nr. I 219 ——270

Ἄστροσκοπία p. 297 nr. 9 Βακχικά t. 216. 223d; p. 67 m.?;

p. 248 nr.5; f. 236—244; p. 298m. nr. 12; Ο. in sacris Liberalibus 238; sacra Liberi Orphica 13. 99; ἐκ τοῦ

ἐκ τῆς Δωδεκατρόπου Ὀρφέως περὶ
καταρχῶν 288 p. 293 δωδεκάτη ὀμφή 62, Ἑλληνὶς σοφία 201 p. 224 su. περὶ Ἐπεμβάσεων p. 287 nr. VI 286
._‘Ρ

Διονύσου ἀφανισμοῦ 206
βίβλων ὅμαδος 3; βιβλίον t. 220; libn' t. 226 Περὶ Βοτανιῦν v. περῖ Φυτῶν

’

Ἐπιγῗοέμματα 13. 197. 225; p. 297 nr. 11 γενεαλογίαι 13. 250 Γεωργία p. 269su.; p.279 nr. III; 280 -——283. Γεωργικά 13. 225 Ἐῗτῖῗτοιία 13. 225; 2563 Add. p.355;

ἔπος 235; ἔπη 13. 239; 27 p. 96 su.;

INDEX_I 4921. 53. 169 p. 208 su.; p. 316m. ἐπικῶς t. 223 d p. 65 su.; p. 333i. ἐπωιδικά p. 267 m.

361

Kάθοδος (se. τῆς Κόρης) 49m
εἷς ίἍιδου Κατάβασις t. 222. 223 d. 225; p. 67m.; p. 304 nr. 17 293—296 Καταζωστικόν t. 223d; p. 300 nr. 15; 307 nr. 18; 318 nr. 30 περὶ Καταρχῶν p. 267; 293 nr. VII Κλήσεις κοσμικαίὲ 13. 223 d; p. 300 nr.15; 308 nr. 19; 318 nr. 30 Κόρης τε ἁρπαγὴ καὶ Δήμητρος ζήτησις t. 221; p. 115 su. Carmina de

Ἔργα 271. 2805 Μεγάλα Ἔργα 350; p. 268 su.; Ἔργα καὶ Ἡμέραι p. 268;
p. 280 su. Ἐφημερίδες p.267; p. 274 nr. ΙΙ 271

Ἡμέραι 271 V. Ἔργα
Θεογονία 5.223d; 13. 246; p.67; 62; O. in teogom'a 173; αἱ Ὀρφικαὶ θεογονίαι 128 v. p. 141 m.; περὶ Θεῶν καὶ Κοσμογενείας t. 225 θεολογὶα t. 238; 28. 99. 175. 224; Add. 256a p. 355; ἡ κατά τὸν

raptu Proserpinae v. p. 115 —13O (et

p. 67?). Φερεφαττης ἀνθολόγια κτλ.
50 v..Ké9oô‘og Κορυβαντικόν p.67; 15.22311; p. 308 nr. 20 κοσμική (κόσμου) κτίσις 62 v. Θεογονία Κρατῆρες 13. 223d; p. 308 nr. 21; Κρατήρ t. 222; Crater Liberi patris

Ἱερώνυμον φερομένη καὶ “Ελλάνικον 54; ἦ ἐν ταῖς ῥαψωιδίαις θεολογία 54 p. 131 su. 60; ἡ συνή-

θης Ὀρφικὴ θεολογία 60 p. 144 su.;
θεολογίαι 159 Add. p. 358 θεομυθία 13. 239 p. 73
θρῆνοι Αἰγυπτίων p. 299 i. v. 13.22432.

241?; ὁ μικρότερος Κρατήρ p. 309
nr. 22 297—298

Λιθικά 13. 223d; 225 V. Ὀγδοηκοντάἀπόρρητοι θρῆνοι 209 p. 228 su.
Θρονισμοὶ μητρῶιοι p. 67; t.223d; p. 248 nr. 5; 298 m'. 12 Θυηπολικόν î. 223d; p. 299 nr. 13; p. 318 i. t Ἰατρικὴ 13. 225; p. 326 ss. nr. 34 Ἰδιοφυῆ 321
λιθος

λόγοι 3333 p. 333; Ὀρφικός λόγος 13. 2045 6. ὁ ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος λόγος 7. Vide ι[εροὶ λόγοι
μαγικά p. 267 m. ἐκ τῆς μαντείας 65; v. libros vaticinos p. 67 m.

Ἵεροὶ λόγοι p.67.130. 143; 54 p.132;
ἐν ῥαψωιδίαις κδ’ t.223d; p. 140

μελωιδίαι ὑπὲρ τῶν ἀποθανόντων

t. 54a Add. p. 354
Μετέωρα t. 225

nr. 4; 60—235; Ὀ. ἐν τῶι 17.9 ἱεροῦ λόγου 635 ἐν ποιήμασι τῶν κατά τόν ἱερὸν λόγον αὖτῶι λεγομένων 2475 ἱερός λόγος 13. 222. 249; 246; ἱρός λόγος p. 143. 248 nr. 5; ἱερὸς λόγος [Αἰγύπτιος] p.67. 143. 299 nr.14. Cf. s. Ἵπτας λόγοι et λόγοι

Ὀρφικὰ μέτρα 330 ι Μυθοποιία t. 197. 225; Ὀρφικοὶ μῦθοι Ὀρφικῆ μυσταγωγία 13. 250;
168

p. 204 m.

Μυστὴρια’τά διάφορα t. 225
Νεωτευκτικά t. 223d; p. 311 nr. 23 Νόμοι t. 225 Ὀγδοηκοντάλιθος 13. 223d v. Λιθικτὲ

τὰ Ἵεροστολικά καλούμενα t. 223d.

248; p. 300 nr. 15; 308; 318
ἐν τοῖς περὶ τῆς (Ἰπτας λόγοις 199
Cabiriaca? p. 67m. v. t. 105 Καθαρμοὶ 13. 239; p.67. 300 nr. 16; p. 315 nr. 28.

ὁμοούσιον, τὸ Ὀρφαικόν 348
ὀμφὴ V. δωδεκάτη Ὀνομαστικόν t. 223d; p.311 nr. 24

.362
Ὅρκοι p. 312 nr. 25 299—300

INDICES I. Π Τελεταί (p. 67 m.); t. 223d (Ο. et Onomacriti v. t. 186); 209 p. 228 511.; p. 315 nr. 29 301—303; p. 331 su.; Ὀ. τελετάς καταδείξας 23. 243; ὁ τῆς τελετῆς ποιητής 34; p.316 su.; οἱ τάς τελετὰς λέγοντες 8 p. 85m.; ἀγιώταται 23 Titanomachia t. 226 v. Gigantomachia Τριαγμοί (t. 222). 223 d. (229). 248. 300 m. nr. 15; p. 318 nr. 30

Ὀρφικά t. 160. 216; 21a. 22. 38. 39. 41. 45. 68. 69. 110. 211. 225; τά καλούμενα t. 219; 27; καλεόμενα

καὶ Βακχικά t. 216; p.248 nr.5; ἐκ τῶν Ὀρφέως 69; versus Orphici
239; sacra Orphica t. 99; v. ἀνα-

φερόμενα; Ὀρφικά Erotyli t. 235; Onomacriti t. 187; τό Ὀρφαικὸν
ὁμοούσιον 348

Ὀσίριδος ἱερά χύτλα 13.22432; p.299
nr. 14 παλινωιδία i. e. Διαθῆκαι p. 255 nr. 6; παΐοῗδοσις 104 p. 168. 123. 210 p.229 i.; παραδόσεις t. 250; 107 p. 171 m., 168 p. 205 m. παραστιχὶς ἦ ἰδία 308 Πέπλος t. 222. 223 d; p. 297 111·. 10; 314 7.0122211320: Ορφικά 80. 301; carmina 34

Ὕμνοι (p. 67m.?); t. 197. 223d. 225
(διάφοροι εἷς Θεούς) 12. (404). 245
p. 257 su., 247 p. 263 m.; cf. p. 299 nr. 13; p. 315i., 318 nr. 31 304—308;

εἰς τόν ἀριθμὸν ὕμνος p.320 nr. 32
309—317; ὕμνοι εἰς Δία καὶ τούς

λοιπούς p. 267 m.; ὕμνοι τε καὶ λόγοι περὶ Διονύσου 307; in Innonem 13.226. V. etiam παραστιχίς p. 320 su. ὖφήγησις Ὀρφέως 168 p. 204m. Φυσικὰ t. 222. 223d. 225; p.267 m.; 314 nr. 26; 325 nr. 33; ἐν τῶι

Ῥαψωιδίαι t. 239 p. 73; ἡ ἐν ταῒς
ῥαψωιδίαις θεολογία 54 p. 131S11.; ἐν ταῖς φερομέναις ῥαψωιδίαις

Ὀρφικαῖς ἡ θεολογία ἥδε 60; ἐν τῆι τετάρτηι ῥαψωιὸίαι 61. V. Ἶεροὶ λόγοι’
σανίδες Θρῆισσαι t. 82; 332 Περὶ Σεισμῶν (p. 67) p. 268. 283 nr. V 285; Σεισμολόγιον τοῦ Ὀρφέως p. 287

Ὀρφέως Φυσικῶι 318 Περὶ τῶν Φυτῶν Βοτανῶν <Ἰατρικῆς>
t. 225; p. 326 nr. 34 319—331 Χρησμοί t. 223d; p.330 nr. 35 332 —333. Ὀρφέως ἀρχαῖος vel ἀρχαι-

ότατος χρ.

Onomacriti t. 184.

σοφία v. Ἑλληνὶς σοφία
στίχοι πολλοί 62. 233. V. παραστιχίς

222. 223d χρησμωιδίαι p. 331 su. Χωρογραφία t. 225

σύνταγμα 62
Σφαῖρα p. 314 ur. 27

ώιδαι 245 p. 257su.; p. 318 m.‘
,Ωιοθυτικά vel Ὠιοσκοπικά t. 223d p. 65; 333 nr.-36

Σωτήρια t. 223d; p. 315 nr. 28

lI. FONTES FRAGMENTORUM
Ι 6 f. 10 b 12 ss. 326 Achilles Isag. in Arati Phaen. ed. Maass 1 1 10 f. 12 b 2 ss. 325 I4 p. 33,17; 6 p. 37,8 70 de plac. phil. fr. 81,29 168 p. 206 ΙΙ 13,15 (Diels Doxogr. 343) Aëtius libror. medicin. (ed.A1dina 1534) rec. Wellmann in Sitzbeo‘. Almd. 22 Agathodaemonis Εἰς τὸν χρησμὸν Βενῑίη 1911, 838

INDEX Π
Ὀρφέως συναγωγὴ κτλ. Coll. des alchz’mistes grecques ΙΙ 268 333; Add. p. 359 Alexander Aphrodis. 00mm. in Aristotelis Metaphys. ed. Hayduck N 1091 b 4 (821, 5) 107 N 1091b 4 (821, 18) 108 N 1091b4 (821, 19) 102. 111 Meteor. ed. Hayduck B 353 3.32 (66, 12) p. 142 Alexander Trallian. Περὶ πυρετῶν ed. Puschmann I 15 (I 565) 324 Androcydes V. s. Iamblichus Anecdota Oxon. ed. Cramer. Schol. ad Tzetzam III 357 282 Apion V. Clem. Roman. Apollodor. Biblioth. ΙΠ 121 40 Apollonius Rhodius Argonautica. I 494 ss. 29 Apuleius Apolog. ed. Helm 30 (p. 35,16) 323 De mundo ed. Thom. 37 (p1. 173) 218 p. 92 Ps.—Apuleius (Caelius Rhodiginus) de orthographia. ed. Osann. 11 (p. 5) 360 44 (p.11) 359 Aristides ed. Dind. IV (I47, 14) 307 Aristobulus v. Euseb. Praep. ev. ΧΙΙΙ Afistocritus Manichaeus Theosophia Tubingensis ed. Buresch. à

3.63
(de caelo Γ 1, 298 b 28 p. 142) de gener. anim. B 1, 734 a 16 26 Metaphys. Α 3, 983 1) 27 25 Λ 6,1071 b 26 24 N 4, 1091 b 4 24 Νόμοι ἀνδρὸς καὶ γαμετῆςεῄκ184 (R0803 p. 142) 336

[Aristoteles] περὶ κόσμου
7, 401 a 25 21 a “'Arnobius ed. Reifferscheid adv. nation. V 19 (191, 3) 34 V 25 (196, 3) 52 p. 127

V 27 (198, 22) 52 p.128 V 29 (201, 1) 52 p. 128 V 35 (206, 2) 52 p.128
V 39 (209, 7) 52 p. 129 Athenagoras pro Christ. ed. Schwartz. 17 (18, 12) p. 141 18 (20, 12) 57 20 (22, 10) 58 32 (42, 18) 59 Athenaeus Deipnosoph. ΙΙ 65 F 291 Augustinus de civ. Dei (Varro) VII 9 21 a p. 93 Berlz'ner Klassz‘kertexte V 1 V. Pap. Berol. 44 Catalogus codic. astrol. graec.

8 (p. 96,15)

237; p. 300 11.14

50 (p. 109, 23) 169 55 (p. 112,5) 247 p.263 61 (p. 116,15) 6l Aristophanes Aves 690 ss. 1. 78 _ Nubes 250 ss. 1 p. 81 Cf. Ind. VI Aristoteles ed. acad. Berol. _ de anima. A 5, 410 b 19 27

Π 198, 24 ΠΙ 32 ΠΙ 36,12 ΠΙ 39,18 IV 41 IV 43, 39 IV 142 IV 145, 4 V 1, 68 V 1, 241, 3 V 3, 43, 31 VII 101, 20

286 274 277 278 285 p. 287 288, 274 278 p. 293 251—256 258—260. 262. 264. 265 287 272

364

INDEX II 338 246 248 246 246 245 p. 258 i. VI 2, 5,3 (ΙΙ 424, 22) 234 VI 2, 17,1 (ΙΙ 435, 20) 226 VI 2, 26,1 (H 442, 8) 206 p. 141 i. VI 2, 26,2 (ΙΙ 442,12) 149 VI 2, 27,1 (ΙΙ 443,10) 226 p. 243 [Quis dives salvetur (ed. Staehlin) 37, 2 (ΙΙΙ 184, 1) 168] Clemens Romanus ed. Migne Patrol. homil. [Apion] VI 3. 4 (2,198) 55 VI 5—12 (2, 200) 56 Comparetti Laminette Orfiche 10 47 37 32h 43 32g Ceteras lamellas aureas v. s. Inscript. Graec. Cornelius Labeo v. s. Maurobius Cyrillus c. Iulian. (ed. Migne) I 25 (76,541; p.25 Aubert) 245 I 25 (76,542; 25e,, ) p. 31811r.31 I 33 (76, 552; 33a,, ) 299 Damascius De princ. ed. Ruelle 50 (I 100,19) 66 p. 148 i. 53 (I 107, 13) 85 53 (I 107, 23) 14 55 (I 111, 17) 70 67 (Ι 146,12) 131 67 (Ι 146,17) 129 89 (Ι 217, 27) 85 94 (Ι 236,1) 98 (I 251, 20) 85 98 (Ι 253,12) 60 adn. 6 111 (I 285, 7) 64 111 (Ι 286,15) 85 113 (Ι 291,18) 86 123 (I 316,18) 60 123 bz's (Ι 317,15) 54 V 14, 116,1 (Π 404,15) V 14, 123,1 (ΙΙ 409,15) V 14, 125,1 (ΙΙ 410,19) V 14, 126, 5 (ΙΙ 411,24) V14,133,1 (Π 416, 4) V 14, 133.1 (ΙΙ 416,5)

VII 167, 24 285 p. 286i. VIII 3, 55 ιι. 45 p. 293 m. VIII 3, 140, 2 326 VIII 3, 144, 19 325 Cedrenus histor. compend. ed. Bekker 1 37, 6 299 Ι 101,11 62 I 102, 8 65 Ι 103, 2 233 Ι 144,16 347 Ι 148, 7 65 I 297, 7 316 Censorinus de die natali ed. Iahn 18, 11 (55, 6) 250
Chalcidius in Timaeum ed.Wrobe1

127 (192, 3)

114

Chronicon Paschale ed. Dind.

47 d (I 86, 5) 299 Chrysippus (ed. Ioa. ab Arnim in Stoic. vet. frg.) [n. 636 (ΙΙ 192) 28 a] [n. 1062 (ΙΙ 312) 298] ιι. 1078. 1081 (ΙΙ 316) 30 Cicero Hortensius 88 (Bait) = 85 (Orelli) 8 p. 85
Clemens Alexandrinus Protr. ed. Staehlin

ΙΙ 17,1 (Ι 14, 1) ΙΙ 17,2 (I 14,7) ΙΙ 18, 1 (Ι 14, 16) ΙΙ 20, 1 (Ι 15, 20) VII 74, 4 (Ι 56,14)
Strom. ed. Staehlin

50 34 p.316
n. 29

35 52 246

Ι 21, 131,3 (ΙΙ 81, 7) [Epig'enes] t. 222; p. 304 nr. 17 p. 314 nr. 26 p. 330 nr. 35 I 21,131,3(1181,8) p. 308 nr. 21 Ι 21,131,3 (ΙΙ 81,10) t. 248; p. 318 nr. 30 I 21, 134,4 (ΙΙ 83,22) 332 ΙΙΙ 3, 24,2 (ΙΙ 206,22) 291 V 8, 45,4 (ΙΙ 356, 9) 227 V 8, 46,3 (H 357,10) 219 V 8, 49,3 (ΙΙ 360, 10) [Epigenes] 33. 273 p. 277

V 12, 78,4 (II 37s, 1)

246

INDEX ΙΙ 124 (I 319, 8)

365

[Endemus]

23

86 133 (Π 13,13) 218 160 (11 44, 3) 173 (11 51,13) Add. p. 357 132 (11 60, 3) 1496.8111. 357 189 (II 65,14) 103 190 (Π 67, 3) 99 192 (11 69, 20) 355 193 (Π 79, 9) 14 199 (11 30, 1.5) 202 (Π 34, 23) 205 (Π 37, 2) 205 (II 33,11) 209 (Π 92,22) 213 (II 95, 6) 244 (11 115, 24) 245 (II 117,2) 253 (Π 133, 5) 179 adn. 1 ' 256 (Π 125, 5) 357 (II 125,24) 113; Add. p. 357 265 (II 131,11) 265 (Π 131,16) 267 (II 134,17) 267 (II 134, 24) 270 (Π 136, 37) 373 (II 150, 6) 373 (II 150, 33) 233 (Π 156,17) 234 (Π 157,12) 311 (11177,10) 339 (II 300, 14) 353 (II 314, 4) 331 (II 231, 26) 400 (H 354, 11) 122 422 (Π 377, 5) 132 [Demosthenes] XXV 8 213

III 62, 3-3 V 2—5 ‘V 75, 4

301 47 210 p.231. 303

Dion Prus. (ed. Ioa. 3b Arnim) XXXVI 56 (ΙΙ 15,24) 163 XXXVII 15 (ΙΙ 20,14) [Favorin.] 290 Epigenes v. s. Clem. Alex. Epiphanius Cathol. Eccl. fid. expos. ed. Oehl. 10 (506) 34. 52 p. 129 Etymol. Genuin. 3. Γίγας 63 —-— Gudian. rec. Stefani 209,13 357 — —— ed. Sturz 395,1 44 —— Magnum 3. Γίγας (231,21) 63 3. Τριτοπάτορες (768,1) 318 s. Φάνης (787,29) 75 Eudemus Rhodius (ed. Spengelg) fr. CXVII (p. 169) 28 Eusebius Praeparatio evangelica ed. Dindorf I 9, 27 d (I 33, 2) 237 ΙΙ 3, 23 (I 80,26) 34 ΙΙ 3, 25 (I 81., 6) 35 ΙΙ 3, 30 (I 82, 12) 52 ΙΙΙ 1, 83 (Ι 101,16) p. 316
_ nr. 29

ΙΙΙ 3, 5 (Ι 108, 6) III 7, 97 d (I 118, 16)

302 247 p. 263

11. (37. 52) 23
])z'alektz'nschrz'ften ed. Collitz-Bechtel 32h IV III 2, 360 11. 5112 Didymus in GeOponic. ed. Beckh

III 9, 1005 (I 121,12) III 10,107 c (I 129, 29) III 11, 4 (I 130, 33) 1‘11 131136 (I 142,10) V 31, 2260 (I 260,11) XIII 12, 3 (Π 191,11) XIII 13,49 (11 216,1) XIII 13,52 (Π 217,13)
Eustathius

163 163 163 247 301 347 163 343

II 35, 3 (73,14)

291 p. 302

Diodori Bibliotheca 237; p. 300 nr. 14 I 11,3 302 I 12,4 192,3 p. 305 293 I96,2

311 Dionys. Perîeget. 1 (GG ΙΙ 217,15)

115

366

INDEX ΙΙ Hermes Trismegist. v. Stob. I 396

Fabricii Bibliotheca Graeca XII (1724) 762, 6 348 Favorinus v. Dion. Prus. XXXVII Ficinus, Marsilius ed. Paris. 1641 de vita coelitus comparanda 22 (Ι 552) 316 in Plat. Conviv. or. Π 8 (Π 290) 361 or. VI 17 (ΙΙ 313) 362 Append. comm. in Plat. Tim. 24 (H 425) 363 Firmicus Maternus, Iulius Mathes. ed. Kroll - Skutsch IV prooem. 5 (I 196,21) p. 268 VII prooem. 1 (ΙΙ 208, 3) p. 312 n. 25 de err. profan. relig. ed. Ziegler 6 (15,2) 214 p. 234 Fulgentius Mitolog. ed. Helm III 7 (71, 9) 331 ΙΙΙ 9 (74,ζ8) p. 141; 173 p. 209 Galenus de Antidot. ed. Kuehn Π 7, 908 (XIV 144) 322 [Galenus i. e. Porphyr.] ad Gaurum ed. Kalbfleisch(Abhdlg. Berl.Akad.1.895) 34, 26 124 [Galenus] histor. philos. (ed. Diels in Doxogr.) 56 (624,15) 22 Gaudentius Isag. Harmon. ed. de Ian 327, 3 334 Genethlius [Menander] ed. Spengel Rhet. (ὴ. Περὶ τῶν ὓμνων τῶν εἷς τούς θεούς Ι 2, 2 (ΠΙ 333,12) 306 de encom. VI 144 (ΙΙΙ 338, 5) p.141 m. Georgius Cedrenus v. s. Cedrenus Georgius Syncellus v. s. Syncellus Gregorius Nazianz. ed. Migne or. ΙΙ in Iulian. 168 (35, 704) p. 142 XXIII 535 0 291 p. 302 m. XXXI 16 (36,149) 171

Wachsm. Hermias in Plat. Phaedr. ed. Couvreul 244a (91,5) 76 2460 (122,19) 78 2460 (138,11) 76 246e (142,13) 78 2470 (146, 28) 90 2470 (147,20) 103 2470 (148,10) 167 2470 (148,17) 2470 (148,25) “86 2470 (149,9) 2470 (150,2) 110 2470 (150, 9) 2470 (151, 5) 103 2470 (152,15) 107 247d (154,14) 247d (154,15) 99 247d (154,23) 109 2483. (157,16) 310

2480 (161,15) < 105 247d (162,9) 159 219c (172,10) 5. 235
Herodotus Π 81 t. 216; p. 143; p. 248 nr. 5; p. 301 Hieronymus adv. Iovin. Π 14 ed. Vallars. ΙΙ 1, 344 b. 0 p. 300 ιη’. 16 Himerius ed. Wernsdorf or. IX 4 (560; 66 Duebn.) 214 Hippolytus
Refutat. 0mn. haeres. ed. Wendland V 8, 43 (97, 2) 352 V 9, 8 (99,12) 201 p. 224

(V 19,11 [118,12] 2.13 9611.3) V 20, 4 (121, 21) 243
Iamblichus de mysteriis ed. Parthey 3,10 (121,11) 232 Protrept. ed. Pistelli 23, 3 21 ει 47, 21 8 TheologumenaArithmeticaeed.Ast VI 37. 38 (36,34) 311 IX 59 (58,12) 314 ΙΧ 60 (59, 20) 315 Vita Pythag. ed. Nauck

INDEX ΙΙ 28,146 (106,1) [Androcydes] t. 249; p.320 nr. 32 317 29,162 (118,13) Inscriptiones Graecae
32 a 32 c 3211 32e 32f Ioannes Diaconus Galenus

367

XIV 638 641, 1 641, 2 641, 3 642

πᾶ Hesiodi Theogon. ed. Gaisford 473 (ΙΙ 576, 27) 204 482 (Π 588, 24) 298 943 (Π 604, 3) 207. 297 Ioannes Lanrentius Lydus v. s. Lydus
Ioannes Malalas v. s. Malalas

Ioannes Philoponus v. s. Philoponus Ioannes Protospathar. ad Hesiodi Op.
et Dies ed. Gaisford

Epitome 3 (678,14) 88 Lactant. Placid. ad Statii Thebaida IV 516 (p. 228,20 Jahnke) 341 Lascaris Prol. in Orph. Marmor Taurin. (1743) Ι 98 t. 225; p. 279 nr. ΙΠ p. 304 nr. 17 p. 326 nr. 34 Longinus Proleg. in Hephaest. ed. Consbruch 5 (85,5) 356 Lydus (Ioa. Laurentius) de mens. ed. Wuensch. I 15 (9, 4) 316 Π 6 (22, 21) 309 Π 8 (25, 21) 310 283 Π 8 (26, 1)

767 (Π 451,27)
Ioannes Stobaeus v. s. Stobaeus Ioannes Tzetzes v. s. Tzetzes Isocrates

273

Π 11 (32, 20) Π 12 (33,8) HI s (41, 7) IV 42 (99,17)
Macrobius

312 276 291

XI (IX Drer.) 38. 39 17 Inlianus ed. Hertlein or. VII 216 (I 281, 2) p. 304 nr. 17 [Instinus] Cohort. 6d Gent. ed. Otto 15,15c—16a. (ΠΙ 59) 245 15,16b (ΙΙΙ 62) p.312 nr. 25. 299 239 15 (ΠΙ 62) 48 17,17b (11166)

38, 36e. d (ΠΙ 118)
De monarchia

p.255 245

2,1046—105b (III 132)
Lactantius

Saturn. (Cornelius Labeo?) I 17, 42 242 I 18,12 237 · Ι 18,17 239 I 18, 22 238 I 23, 21 236 (Ι 20,16. 247 p. 265) V 3, 8 4 in Somn. Scipion. I 2, 9 p. 141 i. (I 6,14 327) I 12, 7 241 I 12, 11 240 Malalas Chronogr. ed. Dind. 299 ΙΙ 30 (27, 7)

IV 88 (72,16)

62

Divin. Instit. ed. Brandt. 73 I 5, 4 (13,13) 89 Ι 5, 6 (14, 4) 88 I 5,13 (15,18) I 7, 6 (26,18) p. 256 su. I 13,11 (52,3) 139 81 IV 8, 4 (296, 2)

65 IV 89 (74, 1) IV 91 (74, 20) 233 Marmor Parium ed. Iacoby A 25 ep. 14 (7. 68) t. 221; p. 115. 304 n. 17
Marsilius Ficinus v. s. Ficinus

368

INDEX ΙΙ

Μαρτύρ. τῆςἊγ. Αἷκατερίνης ed. Viteau
ΠΙ 11 (51) 62 ΠΙ 11 (52) 233 p. 247 Martyr. Theodoti Ancyrani ed. B011. Acta S. S. 18 Maii 0. 24 d. e (IV 160) 153 Menander v. Genethlius Michael Psellus v. s. Psellus Michael Syncellus v. s. Syncellus Moschopulus ad Hesiodi Op. et Dies ed. Gaisford 822 (ΙΙ 446, 20) p. 275 m. Mythographi Vaticani

Β 9κῆ (111,14) (B ρξῆ (122,13) B ρξῆ (122, 23) C II οξ (162,30)
C ΙΙΙ λβ’ (192,21) C ΙΙΙ ος’ (202,12) D ρμε’ (241,5)

209 143) 235 105
123

in Plat. Phileb. ed. Stallbaum

I 19 244 Il 61 244 Π 92 213 ΠΙ 10, 7 173 III 11, 24 331 ΠΙ 12,5 213
Nonnus Abbas ad Gregor. Nazianz. or. in Iulianum ed. Migne I 141 (36, 1028) 52. 80 Π 35 (36,1053) 210 p.230 su. Olympiodorus
in I. Alcibiad. ed. Creuzer I 3,15 155 Ι 3,19 353 in Plat. Phaedon. ed. Norvin.

39 2 (267) 203 Proleg. in Aristot. Categ. ed. Busse 12, 11 334 in Aristot. Meteor. ed. Stueve Π 2, 355 b 20 (141, 26) 123 Orion Etymologicum ed. Sturz 163, 23 347 Pap. Berol. I ed. Parthey vs. 305 p. 312 nr. 25 Berol. 44 (Berliner Klassz’kerteœte V 1 p. 7 n. 2) 49 6νοοΕ Papyrz' from θην-οἶ) ed. J. Smny n. 1 31; Add. p. 356 Pap. Lugdun. W 21 a 16 (ed. Leemans in Pap. graec. Π 1885,153) 308. 354 p. 242 Pap. magie. Paris. Suppl. 574 154 Pausanias I 14, 3 51 IX 27, 2 p.115 su. 305 IX 30,12 304 Onomacriti fragmenta 2 Pau— sania tradita v. t. 192—195 Philodemus. de pietat. ed. Gomperz 44,16 _ 36 52,131. 40 80,16 30 (81,18 [Chrysippus] 28 a) · Philoponus ed. Hayduck 186,24 27 p. 96 202,1 27 p. 96 de aet. mundi ed. Rabe [p.356 VI 18 (178, 25) 2111Add. V127 (212,16) p. 142 IX 4 (332, 19) 69 XVIII 7 (631,25) 69

610 (2, 21) 610 (3,9) 670 (43,14) 670 (43, 21) 670 (43, 22) 680 (48,20) (680 (48, 25) 700 (58, 8) 700 (58,14) 700 (58,16) 700 (60, 9) 78h (75,15) B ô" (85, 9) B ια’ (87,13) B ιδ’ (88, 5)

220 107 p.172 211 5 p. 84 235 235 140) 224 2 5 p. 84 235 6 82 p. 156 208 3. 232 212

Β ρκέ (110, 24)

151

INDEX ΙΙ Photius ed. Naber Π 226 318 Platon Convivium 189 (1 1 218b 13. 245 Cratylus 4006 8 4021) 15 Epist. VII 335a, 1ος p. 143 Enthyphron 5e 17 Leges Π 669 d 11 ΠΙ 677 (1 12 ΙΠ 701 b. c 9 IV 715e. 7169. 21. 160 VI 782 c p. 300 nr. 16 VII 796 b. c 19. 151 p. 191 VIII 829 (1. e 12 (XII 945 e 172) Phaedon 62h 7 69e 5 700 6 Phaedrus 244 (1 V3 248 c. (1 20
Philebus

369

(41(1 p.309 nr. 21) (691) 21) Plinius Naturalis historia ΧΧ 32 320 XXV 12 319 ind. 11. XX—gXXIX 321 XXVIII 34 329 XXVIII 43 328 Plotinus Ennead. ed. R. Volkmann. (I 6, 9 (I 96, 10) 345) ΠΙ 5, 8 (Ι 278,17) 351 IV 3 (Π 24, 14) 209 V 8, 4 (Π 236, 24) 158 Plutarchus De esu carn. I 996 c 210 Quaest. conv. Π 3,1 (p. 635 e. f) 71. 291 Π 3, 1 (p. 636 (1) p. 1'43. 334 VH1 4, 2 (p. 723 e) 225 De def. oracul. 12 p. 415i 250 48 p. 436d 168 p. 206 m. De E ap. Delph. 391 (1 14 De sera num. vindic.
566b p. 309 nr. 21

”

660 14; p. 141 m. (Politicus 270 (1. e 130. 142)

'

566 c 294 De plac. philos. II 13 22

Protagoras

Ἐκ τοῦ περὶ τῶν ἐν Πλαταιαῖς

316 (1 p. 331 nr. 35 Δαιδάλων (321 (1 151) fr. 1 (17, 47 Duebn.) p. 316 nr. 29 Respublica., · Pollux Π 363 c. (1 4; p. 313 nr. 25 Onomasticum Π 3641). c 3 II 39 330 Π 364e 3; p. 299 nr. 13; Porphyrius δ p. 301 su.; 315 nr. 29 De antro nympharum ed. Nauck2 Π 366 a. b 3 · 14 (66,13) 192 (V 4519. 20) 16 (67, 21) 154 (X 616c 54) ap. Mich. Psell. (Leo Allatius De Sophistes Graecor. opinat. 1645, 140) 53 242 c. (1 18 v. s. [Galenus] Timaeus Proclus (35 p.309 nr. 21) in Euclidis Elementa (ed. Basil.) 40 (1. e 16 Π 43, 34 71 a Orphie. coll. Kern. 24

l

370

INDEX Π
(Proclus in Plat. Crat.) 406b (106, 5) 404b (106,10)

(Proclus) in Hesiodi Op. et Dies ed. Gaisf. 113 (Π 115, 9) 130

197 187

126 (Π 121,18)

141

406b (106,25)

188

126 (Π 122, 4) 350 763 (11414,29) p. 274 nr. ΙΙ 767 (Π 419,16) 273 804 (Π 440, 8) 277 822 (Π 445,18) p.275 in Platonis Alcibiad. I ed. Cousin2 103 0 (344, 31) 210 p. 229 1030 (373,9) 82 1030 (376,10) 83 1030 (376,19) 168 p. 203 1030 (384, 3) 155 103 0 (391, 9) 211 1090 (499,2) · 160 1090 (509,9) 170 in Platonis Cratylum ed. Pasqu. 389 b. 0 (21, 13) 178 3870 (22, 2) 192 p.218m. 391 a (27,21) 155 3916. 0 (32,29) 85 391d. 0 (33, 20) 85. 395 0 (48,16) 85 395 0 (48, 22) 168 p. 204 i. 3950 (50, 26) Α 166 396b (52,26) 157 396b (54,21) 101 396b (55, 5) 208 396b (55,11) 137 396b (58,1) 151 396b. 0 (59, 11) 107 p. 172 396 b. 0 (59, 14) 68 396 b. 0 (60,26) 90 3961). 0 (62, 3) 129 396 0 (66, 28) 68 397 d (74, 29) 71 4010 (80, 10) 145 p. 189 402 b (83, 1) 112 402 d (85, 18) 195 403 0 (90, 28) 145 404b (92, 9) 106 404b (92,14) 189 404b (94,24) 188 404d (95, 10) 197 4040 (96, 13) 194 406b (105,18) 188

4060 (108, 13) 216 4060 (109, 9) 216 406 b. 0 (109,19) 210 p.229m. 4060 (110, 15) 127 4060 (110,23) 183 406d (112, 14) 185 in Platonis Parmenidem ed. Cons.2 Proleg. (647,9) 110 127b (686,36) 207 [p.204su. 130b (799,27) 167. 168 130b (801,14) p. 142 i. 130b (808, 25) 210 p.229 su. 1300 (829, 9) 178 1300 (829,16) 180 1340 (959, 21) 169 1340 (965,10) 104 137 d (1120,28) 66 p. 148 137 d (1121, 27) 66 p. 148i. 1380 (1161, 24) 71 139b (1175, 7) 67 141 0 (1224, 33) 68 in Platonis Rempublicam ed. Kroll. I 18,12 200 I 93, 22 122 I 94, 5 209 I 102,11 177 1124,28 354 1125,20 209 I 127, 29 354 I 138,12 186 I 138,23 148 II 33, 14 327 Π 53, 2. 143 Π 58,10 92 Π 61, 22 146 Π 62, 6 196 Π 74, 26 140 Π 85, 1 221 II 94, 18 114 p. 177 i. 11100,23 14 Π 121,8 316 Π 138, 8 66 Π 138, 18 72 ΙΙ 144, 29 158

INDEX Π

371

(Proclus in Plat. 1Remp.) (Proclus in Plat. Tim.) Π 169, 20 315 286 (Ι 310, 7) 168 Π 169,25 p. 320 nr. 32 p. 203 m. Π 169,28 77 286 (Ι 312, 5) 97 Π 173, 12 231 286 (Ι 312, 26) 167 Π 192, 18 313 286 (Ι 313, 17), 168 Π 207,14 126 p 202 i. Π 297, 9 138’ 286 (Ι 313, 31) 165 Π 338, 10 224 286 (Ι 314,12) 166 Α Π 339, 17 223 286 (Ι 314, 17) 166 Π 340,11 222 28 6 (Ι 314, 22) 167 Π 345, 4 114 p. 200i. in Platonis Timaeum ed. Diehl 28 c (I 315, 8) 160 186 (Ι 46, 27) 132. 163 286 (Ι 316, 19) 315 18 6. (1 (Ι 49, 12) 163 286 (Ι 317,11) 151 203. (Ι 69, 29) 157 p. 191 su. 21 (1 (Ι 94,13) 95 Χ 28 6 (Ι 317, 17) 168 22 6 (Ι 107, 29) 92 p. 203i. 226 (Ι 114, 1) 354 286 (Ι 318, 20) 168 22 d. e (Ι 118, 21) 156 p. 203i. 22 e (I 123, 2) 94 29 a (I 324, 14) 167 23 (1 (Ι 133, 7) 118 286 (Ι 325, 9) 168 23 (1 (Ι 134, 26) 192 p. 203 m. 23 (1. 6 (I 142,18) 180 29a (I 327, 23) 179 23 (1. 6 (Ι 142, 24) 209 29 a. (I 333, 2) 182 23 (1. 6 (Ι 143, 7) 180 29 a. b (I 336, 6) 170’ 24 a (I 151,13) 313 29 a. b (I 336,15) 85 24(1 (Ι 166, 21) 174 p. 158 su. 24 (1 (Ι 169, 1) 176 29 a. b (Ι 336, 29) 209 24d (I 169,18) 168p.203su.’ 30a (I 385, 20) 66 24 (1 (Ι 170, 3) 175 30a (Ι 385, 29) 66 24 6 (Ι 173, 1) 215 30a (Ι 390, 6) 96 24 6 (Ι 174, 12) 122 30a (I 396, 29) 144 24 e (I 175, 9) 119 301) (Ι 407, 22) 199 24 6 (Ι 176, 13) 66 p. 148 i. p. 221 i. 251) (Ι 181,10) 118’ 30 6. (1 (Ι 427, 20) 79 251) (Ι 185, 3) 175 30 6. (1 (Ι 428,4) 66 25 1) (Ι 187, 4) 120 p. 148 m. 25 6. (1 (Ι 188, 24) 122 30 6. (1 »(Ι 428, 8) 70 Β prooem. (I 206,26) 164 30 6. (1 (Ι 428,9) 86 Β prooem. (I 207,9) 165 p. 159 m. B prooem.(I207, 11) 155 30 6. (1 (Ι 429, 26) 81 B prooem. (Ι 207,20) 168p. 203m. 30 6. (1 (Ι 430, 11) 109 281) (I 280, 22) 68 31 a (I 433, 31) 74 28 6 (Ι 306, 10) 107p.172m. 30d (I 435, 3) 86 28 6 (Ι 306, 10) 96 31 a (I 450, 11) 85 28 6 (Ι 307, 30) 168 p. 203m. 31 a (I 450,20) 163 28 6 (Ι 308, 2) 167 31 a (I 450,22) 98 Add. p. 357 24*

372
(Proclus in Plat. Tim.)

INDEX ΙΙ (Proclus in Plat. Tim.) 81 157 85 168 p. 203 su. 190 166 168

315 31 a 31 a 31 a

(1 450,24) (1 451, 2) (I 451, 6) (1 451, 15)

386 (111 56,4) 395 (111 82,31) 39b—d (11188,18)
39 d (111 39, 29) 39 5 (111 101, 9) 39 5 (111 107, 14)

31 5 (1 457, 14) 315 (11 24, 23) 32 5 (11 45, 7) 325 32 5 32 5 32 5 32 c 32 5 33 a 335 33 5 33 c (11 43,15) (11 49, 9) (11 53, 3) (11 53, 24) (11 54, 19) (11 54, 24) (11 63, 29) (11 70, 3) (11 80, 19) (11 32, 13)

405 (111 113, 30) 405 (111 131,18) (405. 5 (111 140,19) 405. 5 (111 143, 33)
p. 216 m. 194) p. 142 i. prooem. E (III 168,15) 107 p. 171 m. 210 prooem. E (III 169, 3) p. 229i. prooem. E (III 169,15) 104 91 403 (ΙΙΙ 172, 20) 93 403 (ΙΠ 172, 20) 112 40e (ΙΠ 176,10) 115 403 (ΙΠ 178,16) 164 40 3 (ΙΙΙ 179,10) 116 40e (III 180, 8) 114 403 (ΙΠ 184, l) 121 40e (III 185, 20) 135 403 (ΙΙΙ 185, 28) 117 403 (ΙΙΙ 186, 7) 114 40e (III 189, 2) 109 41 a (III 192,17) 86 41 a (III 208,29) 85 413. (III 209, 1) p. 157 i. 168 41 a (111 209, 3) ' p. 204 m. 192 41 b. c (111 223, 3) p. 218 su. 96 41 5 (111 227, 31) 164 41 5 (111 223, 12) 158 415 (111 282,31) 205 41 d (111 241, 5) 112 41 d (111 248, 5)
p. 176 m.

33 5 (11 35, 23) 34 a (11 93, 13)
345 345 34 5 345 345 (11 95, 1) (11 95, 4) (11 105, 28) (11 112, 3) (11 112,12)

35 a (11 145, 4)
35 a (11 145, 18) 355 (11 197, 24)

355 355 355 365

(11 198,2) (11 198, 9) (11 208,30) (II 231, 27)

365 (11 233, 23) 365 (11 236, 17) 36 c (11 256, 21)
3611 (Π 281, 20)

41 d (111 248,30) 41 d (111 249, 16) 41 d (111 250,17)

36 d (11 232, 11) 37 5 (111 40, 31)

41 d (111 250,17)

163 161 p. 308 nr. 21 217

INDEX ΙΙ (Proclus in Plat. Tim.) in Euripidis (ed. Schwartz)

373

41 e (HI 274,17)

162

Alcest.

’

42 c. d. (IH 296, 7) 229 p. 316 su. nr. 29 42 c. d (ΠΙ 297, 3) 229 42d (ΠΙ 302,1) 315 p; 324 su. 42d (HI 310, 25) 186, 42d (ΠΙ 310, 30) 207 42e (HI 316,3) 218 Theolog. Plat. ed. Portus I 4 (p. 9, 38) p. 142i. Ι 28 (68,2) 68 HI 21 (161, 46) 86 IV 5 (188, 22) 128 IV 16 (203, 39) 159 Add. p. 358 IV 162 (206, 4) 152 V 2 (250, 28) 313 V 3 (253, 36) 151 p. 191 m. V 10 (264, 20) 142 V 11 (265,25) 134 V 11 (267,38) 145 V 35 (322, 23) 151 p. 191m.; p.316 nr. 29 VI 8 (363,15) 158 VI 8 (363, 23) 168 p. 204 m. V111 (370, 43) 198 VI 11 (371, 11) 195

1 (H 216) 40 968 (H 239, 3) 332 Hecub. 3 (I 11,19) 46 in Germanicum ed. Breysig p. 67,5. 169,12 p.296 nr. 8 in Gregor. Nazianz. Or. 31, 16 57 adn. 3 Or. 42, 6706 (ed.Ba.si1. 1571) 349 inHephaest. enchirid.ed.Consbruch Σχόλ. Α 31, 5 (140,16) p. 315 nr. 27 in Hesiodi Theogoniam ed. Gaisf. 209 (H 491, 5) 136 914 (H 537,18) 43 schol. Townl. in Homeri Iliad. ed. Maafi Σ 570 (H 279, 5) p. 314 nr. 27 schol. P in Homeri Odyss. κ2 318 schol. G in Ovidii Ib. ed. Ellis 273 (p. 51) 137 in Pindari Isthm. VIH 91 335 in Pindari Pyth. ed. Drachmann HI 96 (Π 75, 17) 40 p. 113

V112 (376,21)

172
’

in Platonem ed. Bekker
p. 379 7 p. 451 21 p. 91m. in Proclum in Platonis Timaeum

VI 13 (382, 6) p. 298 nr. 12 VI 13 (382,10) 191 VI 13 (382,11) 151

Βώωὸ Recognit.

ed. Migne

ΜὶὲέΙΘΙ11314’ 28 ( I474 θ’
_ inlâophäâäis Oedip. Colon.

107
172 SIL

ξέξῖ1ῗῖ4ἓέ)1429) ἐξ
Scholia. in Apollon. Rhod. I496 (329,20) 29 p. 99 su. H 946 (436, 16) 45 HI 1 (450, 2) 39 ΠΙ 1 (450, 7) 38 HI 26 (451, 3) 37 IH 467 (463, 9) 41 in Aristophanis Aves 693 1 p. 81 su. Plut. 431 p. 116 su,

in Theocritum ed. Wendel H 12 (272,18) 42 in Tzetz. Chil. (ed. in Crameri Anecd. 0xon.) IV 128, 172 (ΠΙ 357) 282 in Tzetz. Allegor. Hom. Iliad. (ed.’ in Crameri Anecd. 011011.) HI 379, 11 p. 327 nr. 34 Dan. in Vergil. Bucol,IV 10 p.46,3 [Nigidius Figulus]' 29a Cf. s. Servius

374

INDEX ΙΙ

Servîus in Vergil. Aeneid. ed. Thilo III 98 (I 358, 29) 4 VI 392 (Π 61, 28) 296 VI565 (11479,14) 295 VI 667 (Π 93,18) p. 308 nr. 21 in Vergil. Georg. ed. Thilo I 8 (131, 19) 344 I 166 (171,10) 213 H389 (253,16) 244; p.296 Sextus Empiricus Pyrrhon. Hypoth. ed. Mutschmann ΠΙ 30 (Ι 141) t. 191; p. 318 nr. 30 ΠΙ 224 (I 193, 32) 291 p. 302 m. IX 15 (Π 216, 5) 292 adversus mathemat. ed. Bekk. I 260 (p. 658) 40 Π 31 (p. 681) 292 adversus physicos ed. Mutschmann I 361 (Π 287) t. 191; p.318 nr. 30 Simplicîus in Aristot. de anima. ed. Hayduck 72,12 (A 5, 410 b 24) 27 p.961. in Aristot. de caelo ed. Heiberg I 3, 270 a 12 (93, 11) 168 p. 205 m.; p. 141 i. I 10, 279 b12 (293,11) p. 142m. Π 1, 284 a 14 (375, 12) 215 Π 1, 284 a 14 (377, 12) 230 IH 1, 298 b 24 (560,19) p.142m. in Aristot. Phys. ed. Diels I 3, 187 a 1 (I 147, 1) 70 Π 4,196 b 5 (Ι 333,15) 204 ΠΙ 4, 202 b 36 (I 453, 12) 312 IV 1,208b29 (1528,12) 66 Corollar. de Loco (I 641, 28) 108 Corollar. de L060 (I 643, 27) 165 VII 249 b 19 (Π 1102, 20) 312 Ioannes Stobaeus Eclog. edd. Wachsmuth et Hense I 1, 23 (I 29, 10) 168 Ι 24, 1o (I 204,21) 22 I 49, 32 (I 366, 17) [Iamblichus περὶ ψυχῆς] 27 I 49, 38 (I 376, 2) 27 p. 97 su..

Ι 49, 44 (I 396, 7)
[Herm. Trismeg.] ΙΙΙ 1, 199 (ΠΙ 150, 16) 345 334

III 41, 9 (m 759, 4) IV 25,28 (1V 624, 9)
Suidas s. v. βάραθρὸν βέβηλοι

334 337
p. 116 m. 331

Ἑρμῆς
"Imwç Νισαϊος
μητραγύρτης

299
289
p. 116 su.

Τριτοπάτορες [Demon?] 318 Φάνης 80
Georgius Syncellus Chronogr. ed. Dindorf I 282,19 347 Michael Syncellus _ in vit. Dionys. Areop. p. 362 (4,622 Migne) p.141 i. Syrianus in Aristot. Metaphys. ed. Kroll

B 1,996 a 1 (10, 12) B 1, 996 a. 4 (11, 35) Β 2, 997 b 34 (26, 23)

66 29 ΗΕΘ

Β 4, 1000 a. 19 (43, 6) 29 B 4,1000 a. 19 (43, 12) 66 B 4, 1000 a. 19 (43,23) 68 p. 312 nr. 25 B 4,1000 b 14 (43,30) 66 ' Μ 4, 1078 b 9 (103, 20) 317 M 4, 1078 b 12 (106, 14) 315 M 6, 1080 b 16 (122, 29) 317 M 8,1083 a 11 (140, 10) 315 M 8, 1084 a. 12 (147, 29) 315 N 4, 1091 b 4 (182, 9) “107 p. 170 i.; 108 N 4, 1091 b 4 (182, 15) 102 N 4, 1091 b 4 (182, 18) 66
Tatianus Or. ad Graec. ed. Schwartz

8 (9, 10) 59 Themistius ed. R Heînze 35, l7 27 p. 96 m.
Theodoretus

Graec. affect. cur. ed. Raeder Π 30 (44, 25) 247 p. 264 m.

INDICES II. III ΠΙ 44 (80,10) 302 ΙΠ 54 (83,14) 302 Theon Smyrn. expos. rer. math. ad leg. Plat. util. ed. Ed. Hiller 105, 1 p. 312 su. nr. 25; 300 Theophilus ad Autolycum ed. Otto ΙΙΙ 2,1170 (188) p. 255 i. nr. 6 ΙΠ 17, 1281) (230) 62 p. 146 su. Tzetzes in Aristoph. Nubes 1178 279; p. 274 nr. ΙΙ Tzetzes Chiliad: ed. Kiessling ΙΙ 42, 609 (p. 64) 284. IV 128,172 (p. 126) 282 VI 91,945 (χι-235) 342 XII 399, 140 (p. 444) p. 267 su., XII 399, 144 (p. 445) p. 268 nr. I XII399, 146 (p. 445) p.274 nr.II XII 399,152 (p. 44) 249 Tzetzes · Prol. ad Hesiod. ed. Gaisford 17 (Π 19,19) 280; p.279 nr.III 18 (Π 21, 6) 271; p.274 nr.II in Hesiodi Op. et. Dies ed. Gaisford 502 (Π 308, 23) 270 568 (Π 335, 17) 263; p. 268 i.; 280 su.; 282 568 (ΙΙ 335, 21) 266 763 (11416,13) 274 765 (ΙΙ 418, 8) 278 778 (ΙΙ 429,10) 283 822 (ΙΙ 445, 27) p. 275 m.

375

Exeges. in Iliad. ed. Hermann 26, 1 257 26, 2 268 26, 16 275 26, 18 193 26, 20 269 26, 22 339 26, 24 284

“27,11 p.267 m.

28, 22 30, 12 33, 14 50, 8 53, 17 127, 4 127,11

358 342 281 342 p. 336 i. 62 261 646 166 p. 206 m. 282 343

in Lycophronem ed. Scheer

Prol. (3, 29) 83 (46, 26) 146 (67,15) 207 (98, 6)
208 275 399 409 523 738 (98. 5) (118,22) (149,11) (152,5) (189,10) (237,13)

65
210 p. 2301. 342 147 342 267 318

Varro v. Augustinus
Vettius Valens Anthol. liber ed. Kroll

IX 1 p. 330, 23

228

ΙΙΙ. ΝΟΜΙΝΑ FRAGMENTIS INSERTA
Ἄγγελοι 248 am

Ἀγλαΐα 181. 182
Ἀγυιεύς (εἷς ἆριθμός) 309
4924

214 p. 234i. Ἆθηναϊκή τις δαιμονίς 178. Ἀθηναϊκαὶ δυνάμεις 205
Αἴγινα 45. 335

Αἰγόκερως (262). 28551
Ἅιδης t. 22441 (σκοτίη Ἀίδαο δόμοι 32 al. ὁδὸς Ἄϊδος εἷς (Ἅιδου 5.

Ἀδράστεια 20. 23. 54 p.132 (ἀσώματος). 105. 1058.. b. 152. 162 Ἄδωνις 201 Ἄθηλᾶ 58

εῑ5ω). 56 p. 134 i. 197. 239 b. 248 5,.
211. 221. 2233. ἐν Ἅιδου 4. 23. 36. 235. 293. Ἀϊδωνεύς 4930. 50

Ἀθηνᾶ 35. 49η. 58. 174. 175 (Ἀρετή).
176—178. 1792. 180. 185 (ἡγεμών

Αἰδώςὲ 336

τῶν Κουρήτων). 187. 197. 210. 347 (πολυεργός vel πολύμητις). Μίπενυα

Αἰθήρ 17.22414. 30. 37. 54. 60. 65.
66 al. 70, (δῖος). 73 (περιμὴκης).

376

INDEX III

74 (περικαλλής). 76. 79. 90. 107

p. 172 su.

(τέταρτος βασιλεύς.9).
υἱός

Ἀχέρων 123. 125. 2226. Ἀχερουσία λίμνη άερία 125 Βαβώ 53 v. Βαυβιό
Βάκχος 29166 p. 100. 214. 218. 2806

Αἰθὲρος πατήρ Χρόνος 54.

Φάνης 73. 74
Ἀκάστη 4921 Ἄκταῑοι 2821

(ἀερσίνοος). 2826 (χοροιμανής). Βρόμιος βακχευτής 248 3.,6. βάκχος 5. 235. 210 p. 230 m. (Κουρήτων) βακχεύειν t. 213. βεβαχχευμένος t. 180 v. Διόνυσος et Ind. VII s. Βάκχος

’Ἁλγεα δακρυόεντα 24715
Ἅλιος πανόπτας 4711 V. (Ἥλιος Ἀμάλθεια 105 Ἀμαλκείδης 318 Ἀνάγκη t. 82. 22412 (άμὲγαρτος). 54 p. 132 (άμέγαρτος et πότνια). 126 (στυγερῶπις). 162

Βαυβώ 4966. 52 (Βαυβοῦς ὑπὸ κόλποις). Baubo 52 p. 128 su. v. Βαβώ
Βενδῖς κραταιά 200 Βίας 118 Βλασφημία 23

Ἆνταύγης ἀρίδηλος 2376 Ἀπάτη 1276
Ἀπόλλων 35. 621 (ἑκατηβόλος, ἑκη-

’ Βριάρεως 57
Βριμώ t. 22411
p. 100. 315

(εὖδύνατος).

29m

βόλος, κραταιός, πανδερκής). 172
((Ήλιος). 173. 1941. 194 (χθόνιος).

Βρόμιος 170 (μέγας). 248 a“; (βακχευτής) v. Βάκχος

209 (Διονυσοδότης). 210 p. 229 su. 211. 212. 242. 276 (ἄναξ ἑκάεργος).
294. 297 a... ιι (κλυτοτόξος, ἑκη-

Βρόντης 57
Γαῖα 29166. 4961. 571 (πότνια). 1091. 3001. Γῆ 1. 28. 28 a. 471 (πρατόγονος μάτηρ). 57. 65. 98. 104. 112 (πρώτη νύμφη). 112. 114. 117.

βελὲτης, ἑκάεργος, μάντις). Apollz'm's Hyperborez' oraculum 4 p. 331 su. Vide Ind. VII Ἀρά 23

’Ἄρνης 57
Ἀργώ 2901 Ἀρετή v. Ἀθηνᾶ

132. 154. 302 (μήτηρ πάντων). 310.
Γῆς τε καὶ Οὐρανοῦ παῖδες 16. Γῆς παῖς καὶ Οὐρανοῦ 32 86. Γᾶς

Ἄρης 45. 274.. 1.- 286. 287. 297 a...
358 (ἐγρεκύδοιμος) Ἀρνειὸς θοός 281

υὶὸς καὶ Ὠρανω ἀστερόεντος 32 b3.
Γῆς καὶ αἵματος Οὐρανίοιο 631 Γαιήοχος 2856 Γαλαξαύρη ἐρατεινή 4966
Γίγαντες 29166 p. 100. 631. 213

Ἄρτεμις 42. 187. 188. 197. 204 (Τύχη).
210. Ἀρτέμιδος τοξεία 4916. Vide “Εκάτη Ἀσκληπιός 40. 202. 297 9.12 (ἰητὴρ
νόσων)

(= Titanes) Γοργόνιον 33 (σελήνη)

Γοργώὲ 133

Ἆστραίη 2821
’Ἀτη 277 Ἄτλας 2151’Ἀτροπος 57 Ἄττις 201 Ἀφροδίτη 1271 (παρθένος αἰδοίη). 137. 182. 183 (δευτέρα). 1834 (ἐγερσιγέλως). 184. 196. 286. 297 a...

Γύγης (Γύηςὲ) 57
Δαιδοῦχος (Ἑκάτη) 42 Δαίμων 475 (Ἤλιος κλυτός). 83 (μέγας,
Μῆτις). 85 (σεμνός, Μῆτις). 2492. Δαίμονες ἄλλοι 32 (11, 61 v. Ind.IV Δάκτυλοι Ἰδαῖοι V. Ind. VII Λαμώνασσα 4951 Δελφοί 294 Δεσσποίνας ὑπὸ κόλπον 31 p. 104.
3208

351. Ἀφροδίτης πολυτιμήτου ἄλσος ἱμερόεν 3526. Vide Ind. VII Achelous 344

INDEX ΙΙΙ Λημῆῖηθ 316-21 P- 115 (3€0#0@600€)° 472. 48 (άγλαόκαρπος). 49 passim (4915' Διός ἀδελφή, 491.2 ἀγλαόΕἱμαρμένη 162 Εἰρήνη 181

377

Ἑκάτη 41 (εὐπατέρεια). 42 (Ἄρτεμις,
Δαιδοῦχος, Φύλαξ, Φωσφόρος,

δωρος, ὡρηφόρος). 58. 1452. 188.
189. 190. 194. 198. 209 p. 227 i. 211.

Χθονία). 49..?. 1881 (dia). 204
(Σελήνη). 316 (κληιδοῦχος) Ἐκατόγχειρες 57. 58. 109. 110 Ἑλένη v. Θεραπναία Ἐνιαυτός 1273

2682 (ξανθή). 230.. 293. 297 α..
301. 302 (Γῆ μήτηρ, πλουτοδότειρα).
Δημητριακαὶ δυνάμεις 205. Ceres 52 p. 128 i. V. Δηώ Δημοφόων 4992 Δηώ 41. 52 Δῑα γεγῶσα 32g4 Δίδυμοι 28516 Δικαιοσύνη 99. 159 V. Δίκη Δίκη 21. 23. 105. 158 (πολύποινος). 159. 160. 181 Δικταῖον σπέος 29509 Διόνυσος 3123 (εἷς). 34. 35. 36. 58. 61. 101. 107 p. 171 i. (ὁ ἕκτος βασι-

Ἐνοσίχθων 297 a3 Ἐρατώ 39 (εὑρέτις ὀρχήσεως)
Ἔρεβος 1 (μέλαν, Ἐρέβους ἐν άπεί-

ροσι κόλποις). 54 (όμιχλῶδες)
Ἐρινύες τοκήων 3375’Ἐρις 247..

Ἑρμῆς 58. 223, (Κυλλήνιος). 286.
293. 297 a1 ‘(Êpynveügÿ ἐν Ἐρυθρᾶι 289 _ Ἔρως t. 2241,. 15 (διφυὴς περιωπῆς κυδρός) 1 (ποθεινός). 2. 28. 29m

λεύς). 151 p. 191i. 170. 198. 199 (κραδιαῖος,,Διός τέκος). 205 (νέος θεός).
207. 208 (βασιλεύς). 209. 210p. 230 su.

p.100 (πρεσβύτατός τε καὶ αὐτο·
τελὴς πολύμητις). 37. 74 (ἅβρός sc. Φάνης). 82 (ἀνόμματος ὠκύς

(Ζαγραῑος). 211. 212. 214. 216 a—c
(Οἷνος). 216c (Διὸς κοῦρος). 188
p. 216 m. 215. 218. 232 (Λυσεύς

Φάνης). 83 (άβρός). 1689 (πολυτερπής). 169, (πολυτερπής). 170 (πολυτερπής, ἁβρός). 184 (πολυ-

V. 3 p. 82). 235. 2363.4 (ἀγλαός Ζεύς, πατὴρ πόντου, πατὴρ αἰης, (Ἡλιος, παγγενέτωρ, πανταίολος, χρυσεοφεγγὴς). 2373.6 (Διώνυσος). 2398. ((Ήλιος). 2391) (εἷς). 2826 (Διωνύσοιο) p. 300811. 293. 297 a7 (ταυρογενής). 301 (Διόνυσοι τρεῖς). 303. 307. Διονυσοδότης (se. Ἀπόλλων) 209. Διονυσιακῆ δημιουργία 107 Ρ. 172 su. Διονυσιακαὶ δυνάμεις 205. 207. Διονυσιακῆ μονάς 216. Διονύσου εἴδωλα 209. κάτο-

τερπής). 184 (ὀπαδὸς Ἀφροδίτης).
202. 305. Αιηον γλυκύπικρον i. e. dulce—amarum 361. Vide Φάνης Ἑσπερίδες λιγύφωνοι 34 Ἑστία 161 Εὐβουλεύς (3118). 32 02. (12. 62. ἕρ. 50.

51. 52. 237. (ἄναξ)
Εὖθένεια 182 Εύθημοσύνη 336

πτρον 209. κρατήρ 217; p. 309 su.
cmter Liberz' 241. σπαραγμός (διασπασμός) 35. 36. 107 p. 172i.
173 su. 210 ss. 215. 216. 220. 240.

Εὖκλος 32 ε.. a... g2 (Εὕκλεες) Εὔκλεια 182 Εύμενίδες 197 (ὑποχθόνιοι). Eume—
m'des 360 Εὔμολπος 52

Εὐνομία 181
Εὐρυβία 114 Εὐρυνόμη 29503

301. 303. Διονυσιακὰ συνθήματα 221. Liber 214 p. 234. Liber pater 240. 244 v. Βάκχος, Βρόμιος,

Εὖσέβεια 105. 159
Εύφήμη 182 Εύφροσύνη 181. 200 Ἔχιδνα 582

Ἠρικεπαῖος, Ἴακχος, Φάνης

Διώνη 183. 114.5
Δυσαύλης Ρ. 115. 49η n.? 51. 52

378

INDEX ΙΙΙ (Ἡρα 16. 98. 107 p. 173 811. 109. 112. 115. 132. 153. 161. 163. 210 p. 230 su.

Ζαγρεύς 210 p. 230. Ζαγρῆος ἄμυξις
210 p. 231m. cf. 17. νυκτιπόλου Ζαγρέως βούτης 210 p. 230 m.

220. 351. Iuno 214. p. 234m.
‘Hpaxlñç t. 22424. 54 (Χρόνος ἀγήραος
ὁ αὐτός). 57. 58. 296

Ζαγραῖος Διόνυσος 210 p. 230 su.
Ζῆλος 1275

Ζεύς 16. 17. 21 p. 91 (ἀρχή, μέσσα (πα).
2131--1 (ἀρχὸς ἁπάντων, βασιλεύς, ἄργικέραυνος). 23. 29533511. 29123 p. 100 (τερπικέραυνος). 30. 32 g.

Em'gona 244 V. 2823 (Ἰκαρίου κούρη) Ἠρικεπαῖος 31 p. 104 811. (Διόνυσος).
60. 65. 80. 81 (θῆλυς καὶ γενέτωρ,

κρατερὸς θεός). 102. 107 (πρῶτος
βασίλευσε). 107 (περικλυτός). 1082 (περικλυτός). 1671 (πρωτόγονος). 170 v. Διόνυσος, Ἰρικεπαῖγος, Φάνης

·(τέκος). 33 (δάκρυα). 35. 472 (πανόπτας). 4713 (Ὀλύμπιος). 4938.62· 54. 56. 59. (82). 98. 101. 105. 107

(ἀθανάτων βασιλεὺς θεῶν). 107 ἥρωες 3.11 p. 171 su. (πέμπτος βασιλεύς). 109.’ "HQOUGIOÇ 35. 178. 1792. 180-182. 110. 112. 114e (ἄναξ). 115. 128. 209. 297 a2. Ἡφαιστιακαὶ δυνάμεις 129. 137. 139 (ἄναξ μέγας εὐρύοπα). 205. ιΗφαιστότευκτοι 209
140. 1421 (Κρονίων). 1451. 147.
150. 151 153—157. 158- 160. 162

Θάλασσα 29433
Θάλεια 181

-167. 167 111 (Διὸςᾮξντός). b7 (ἐνὶ γαστέρι). 1681 ss. (πρῶτος ῧστατος etc.). 168“, (ἐν Ζηνός σώματι). 16823

Θαύμας 114. 117. 118
Θεία 56 p. 136 su. 1144 (μάκαιρα)
Θέμις 56 p. 136 811. 1141. 144. 297119 θεός 3121 (δια κόλπου). θεός 32 cm. 32 f4. 49133 (οὗράνιος). θεοί, ἀθάνατοι ἄλλοι 32 (32.1. θεοὶ ὅσοι δαίμονες ἄλλοι dz. 82. ἀθάνατοι θεοί
4933. Deus 341. natura Dez' ars 349.

(Διὸς οὖας). 168 p. 204 m. (πατὴρ ἔργων). 1693 (Ζηνὸς μεγάλωι ἐν σώματι). 1691 (Ζηνός ἐν ὄμμασι πατρὸς ἄνακτος). 170 (πανόπτης).
174. 178. 179. 183 (πατὴρ μέγιστος). 1833 (μέγας). 188 p.216 m. 190. 192

p.218. 195 193.199 p.222m. (τέκος).
207. 208. 210 p. 2291. 210 p. 230 su.

212. 214. 2160 (Διὸς κοῦρος). 218 (πατήρ). 220. 228c. 230. 23611ἶ (Διόνυσος (Ἤλιος etc.). 239b (εἷς). 24513 (ὁ πάντων μεδέων). (251—260. 262. 263. 266 in signis). 28541 (μέγας). 286. 297 b| (πάντων κεραστὴς). 298 (ἀρχὴ πάντων). 303. 335. 3371. 338 (μέγας, αἰγίοχος). 339 (Κρονίδης βασιλεύς). 347. 354 p. 343 811. (δάκρυα). Iuppz'ter rem Co'etz'cus 214 p. 234 su. lovz's regnum 29 a Ἠλέκτρη 4922 (Ἠλιος 473. 623

V. 1nd. IV 8. θεός Θεραπναία, Ἑλένη 343 Θυέστηςὲ 59

Ἴακχος 522. σπαραγμός 210 p. 231 su.
Vide Διόνυσος

Ἰάνειρα 4921
Ἰάνθη 4922

Ἰάπετός 1143 Ἰάσων 2901

’

Ἴδη 1058 (εὐειδής). 199 p. 222m.
Ἰκάριος 2823, 3. Ἰσαναε 244 v. Erz'gona

’Ἰπτα (Ἴπταὲ) 199. 211 Ἰρικεπαῖγος (Ἠρικεπαῐος) 3122’Ἰσθμια 2902
Ἶσις 293 v. Ind. VII

(Ἠέλιε). 96.

188

p. 216m. 207. 212. 236... (Ζεύς,
Διόνυσος etc). 2393. (Διόνυσος). 2391) (εἷς). 264. 286. 2971113. 3003

Ἴφικλος 2841 Ἰχθύες 265. 28531 Καλλιόπη (sc. Κελεοῦ θυγάτηρ) 4933

(Ἠέλιον).
p. 309 su.

“Ηλιακῆ τράπεζα 217

Καλυψώ 4923 (ἱμερόεσσα)
Καρκῖνος 28522

INDEX III Κελεός 49166 (ῗ). 51 Κίρκηὲ 178
Κλεισιδίκη 4953 Λέων 28527

379

Λευκίππη 4921

Κλωθώ 57 Κοῖος 56 p. 136 su. 114., Κόρη 4933.33- 58. 59. 145 p. 189m.

Λητοῦς εὐπλοκάμοιο κόρη 188. Λητοῦς υἷε 621
ΛΟιμός 24715,

Λυσεύς v. Διόνυσος

151. 178 (Κόρης σειρά). 180. 188.
190 (μουνογένεια). 191. 192 (ἱστουργοῦσα). 194. 195. 196 (ἱστοποιῖα). 197. 198. 209 p. 227. 211. 314. Κόρρα Κυβελήῖα 471. Κορική ὓπερκόσμιος πεπλοποιία 192 p. 218i.

Λύσιοι θεοί13 p. 82 m.
Marsyas 173 Μάτηρ πάντων 32 b IVI, Μεγάλας Ματρὸς ἔνθεον ἐς ναόν ibidem 6 Μεθυμναίου κλῆμα 2804 Μέλισσος 105
Μηλοβοσίς 4922

Κορικαὶ δυνάμεις 205 Κορύβαντες 56 p. 136m. 191 Κόττος 57 Κούρητες 19 (ἐνόπλια παίγνια). 317
(ἔνοπλοι). 34. 150. 151. 185. 186.

Μήνη 2712 2742. Μουσαῖε φαεσφόρου ἔκγονε Μήνης 2452. 2476 Μητιέτης 97

191. 314.
p. 230m.

Κουρήτων βάκχος 210
Κουρῆτις, ἐννεάς 314

Μῆτις (33.) 56 p. 135 su. 60. 65. (75).
97. 1686 (πρῶτος γενέτωρ). 170. 184. πρώτη γένετις 1694. ἀτάσθαλος 83. δαίμων κλυτός, σεμνός,

Κράτειαὲ 33 i.
Κρήτη 151 p. 192 su. 156. 210 p.231 su. Iuppz'ter νοω (Ινειίσιιε 214 p. 234. 303 Kpîoç 56 p. 136 su. 1147 (μέγας)
Ιζριός 2855

πάντων σπέρμα φέρων θεῶν 85.
Cf. Φάνης

Μιθρας 300 adn.5 v. t.149
Μίνθη 44
Μῐσος 24714

Κρονίδης 177. 339. Κρονίων (ὕπερμενής) 16826. 1421 Κρόνος 16. 17. 29126 p. 100 (αἶνο295η5ο 33- 49700 p. su.

(χρόνος). 58. 68. 80 (ô πάντας καταπίνων θεούς). 96. 98. 101. 107 p. 171 i. (ὁ τέταρτος βασιλεύς). 109. 110. 1146. 117. 128 —130. 131 (ἀγκυλομήτης). 134. 1351. 137—139.

Μίτος 33. (75) Μνημοσύνη 1141 (βαθυπλόκαμος). δῶρον 32 gs. λίμνη 32 34.9 Μνημιό 203 Μοῖρα 32 (51. (16. 86. 47.. 1 adn.'14 (παμ-

140 (ἄρξας αργυροῦ γένους, ἀγκυλομήτης). 141 (ἀργυροῦ γένουςΙ βασιλεύς). 144—149. 151. 154. 155

μήστωρ, συμμήστωρ). Μοῖραι 33 (λευκοστόλοι). p. 115. 126. 248 a, (ἅμείλικτοι) ·
Μοῦσα 342. Μοῦσαι 381. 297 cl.

(δαίμων). 2.0 p. 2291. 220. 286.
2871. 2. Saturm‘regnum 29 a Κυανοχαίτης 28546

Σελήνης καὶ Μουσῶν ἔγγονοι ὥς φασι (sc. Μουσαῖος καὶ Ὀρφεύς) 3
Μουσαῖος 2711 (θεοφραδής) v. Μήνη τέκνον ἐμόν = Μουσαῖε 24716.
τέκος 285.. Cf. Ind. VII -

Κυβελήῖα Κόρρα 471
Κύκλωπες 29516 (γηγενέες). 57. 109. 110. 178-180 Κυλλήνιος Ἑρμῆς 2231 Κωκυτός 123. 125. 2225 Ι

(Μωυσῆςεύλογενής [ὐὸογενήςὲ] 24736)
Narcz‘ssus 362

Νεῖκοςὲ 23

Κωνσταντιάς, κούρη 342
Λάχεσις 57

Νηρεύς 114. 117
Νῖκαι 476

Λειβηθριάς, κούρη 342

Νίσαὲ 289 vel Νῦσα Νόμος 105. 159. 160

380
Νύμφαι 297 112. (353 πηγαῖαι).

INDEX ΙΙΙ ΝυμΠειθώ 202 Περσεφόνη 43. 153. 188. 197. 210 p. 230 su. (352). Φερσεφόνη (Φερσεφόνεια) 49101. 58. 32 (10 et 00 (ἀγαυή). t. 224.23. Φερσεφόνης μέγα πένθος t. 22420. Φερσεφονείας ἄλσεα 3210. Proserpinae raptus et reditus 42

φάων ὕδωρ 219
Νύξ 1005 (μελανόπτερος). (2). 24. 28. 28 a. 33 (αργίς). 37 (ἀειγνὴτη = t. 22415). 65 (ζοφερά). 862 (ἱερή). 99 (αἰδοία). 100 101. 103-112. 106 (θεῶν τροφὸς ἀμβροσίη). 129.

131. 154. 155. 164 (θεῶν ὑπάτη,
ἄμβροτος). 167. (209 p. 2271).. 3003 (μέλαινα). 310. Νύκτες 98. 99. 107 p. 173m. 109. 179 p. 212su. Νυκτός καὶ Ἀπόλλωνος μαντεῖον 294 cf. 99. 105 b. 155. Νυκτός

-41 p. 115 nr. 2. 192. 195. 100.
198 “Πιμπλείας (ΙΙιμπλειάςὲ) κούρη 342 Πλουτεύς p. 116 su. V. Πλούτων
Πλοῦτος 336

ὑποθῆκαι 160. 166. χρησμοί 144.
165. 168 p. 242 i. χρηστήριον 164. Νυκτός πατὴρ κλυτός (Φάνης)’ t. 22415. 37. Δικαιοσύνης mater 99 Νῦσα v. Νίσα

Πλουτώ 4925 Πλούτων 4901, 00. 20 (Κρόνου πολυώνυμος υἱός, ἄναξ Πολυδέγμων) 56
p. 134 i. 190. 195. 197. 198. Plutonis

regnum 29 a. Vide Πλουτεύς
Πλουτώνη 200 Πνεύματα πάντα 37. (ἐνύδρια πνεύματα πάντα 353) Πόλεμος 24715 Πολυδέγμων v. Πλούτων Πολυδέκτης 4951 v. Πλούτων Πόντος 117 Ποσειδῶν 56 p. 134 i. 297 8.3 (Ποσειδάων, μέγας). 335. Neptum' regnum 29 ει

Νύσιον πεδίον 4900
Οἶνος v. Διόνυσος

Ὄλυμπος

(Οὖλυμπος)

29501.

855

(μακρός). 117. 1882. 2372 (ἀπείρων,

μακρός). Οὐλύμποιο βριαρὸς δόμος
248 32. Ὀλύμπιος (Ζεύς) 4710 Ὄσιρις 188 p. 216m. 293 Οὐρανός 13.22418. 1701. 24. 28 a. 29100.

56 (σφαιροειδής). 573 (μέγας ἄστερόεις v. etiam infra). 58. 68. 96.
98. 101. 104. 107—114. 111 (πρῶτος, θεῶν βασίλευσε). 117. 121. 127. 128. 132. 137. 154. 179

Προμηθεύς 143
Πρωτόγονος (3110). 54. 64. 861. 871.

Πρ. Ἠρικεπαῐος 167 a1. Φαέθων 73.
Vide Φάνης ΙΙρωτοκλῆς 318 Πρωτοκρέων 318

p. 212 su. 210 p. 2291. 220. 3002. 310.

Γῆς τε καὶ Οὐρανοῦ παῖδες 16.’ 473.3. 3002 Γῆς καὶ Οὐρανοῦ παῖς 32 a5. Ὠρανῶ Πυριφλεγέθων 123. 125 ἀστερόεντος καὶ Γᾶς υἱός 32 b3. Πυρόεις 286 p. 292 su. 2871

’

Οὐρανίδαι 122. 210 p.229 i. Οὐράνιον αἷμα 632. Οὐράνιον γένος 32 a7. Οὕράνιος θεός 49100. Οὐρα-

Ῥαδαμ<ά>νθυ<ς>’ 47 adn. 14

Ῥέα (Ῥέη, Ῥείη) 10. 2050.. 30. 31..
36. 58. 59. ἐοῦσα). 98. 109. 1146 (Διὸς 191.

νίη Στύξ 4920. κοῦροι Οὐρανίωνες
571. 16815

γενέτειρα). 133. 134. 144. 1451 (πρὶν
147. 150. 151. 153.

Ὀφίων 29503 Πάν 54. 188 p. 216m. Παλλάς 3121. 35. 56 p. 135 su. 210 p. 229 i. Vide Ἀθηνᾶ Παρθένος 244 (Virgo). 28501

ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ῥέας132 Ῥοδόπη 4925

(Σάτυρος 214)
(Σειληνός 214. Sz'lenus p. 235 m.) Σεισίχθων 2852 (κυανοχαίτης). 28550

Παρνασσός 35

INDEX III

381 _

Σελήνη 200 (Βενδῖς). 204 (Ἑκάτη).
286. 288 a. c. 3003. Σεληναίη πανδῖα 2803. Σελήνης καὶ Μουσῶν

Φαέθων 73 (Πρωτόγονος). 23810. Vide
Φ’ν Φαίῖωἶς286 p. 292 su. 358 (δύστλητος)

ἔγγονοι ὥς φασι 3. Σελήνης πεφωτισμέναι καὶ εὔχρησται ἡμέραι 272. Σελήνης ἡμέρα 283
Σικελία 4917

(Φαλῆς 75)
Φανερή 4933

, Φάνης t. 22415. (2). (3133). 56. (Phane— --’

ta[m] 56 p. 135i.) 581. 6ο. 61. 65.
72—76. 78—82. 84—87.,89. 90. 94. 96, 98. 101. 104-109. 112. 129. 150. 157. 167. 170. 171. 218. 2373. p. 300811. περιμήκεος Αἰθέρος υἱός 73. περικαλλέος Αἰθέρος υἱός 74. Βρόμιος, Ζεύς πανόπτης 170. Ἔρως, Μῆτις, δαίμων μέγας 83.

Σινώπη filia. Ἄρεως καὶ Αἰγίνης 45
Σκορπίος 28533

Στάσιςὲ 23
Στερόπης 57 Στύξ 25. 4933 (Οὐρανίη). 124. 295 (Styx palus). Στύγιος γῆ 125 Τάρταρος 1333 (εὐρύς). 28. 1213 (βαθὺς γαίης). 125. 167 b3 (Τάρταρα νείατα γαίης). 16833 (Ταρταρα εΐρώεντα). 2221 (κρυόεις). 295- (Τανΐανιιε).

’Ἐρως 167 p. 200i. ἁβρὸς Ἔρως 74. Φανῆ μέγαν 3003. Πρωτόγονος
(ubi v.) Φ. 64. Ρνὶποίραῐίε deus 88. τετραυγὴς τετρακέρατος 77. αἰδοῖον ἔχων ὀπίσω περὶ τὴν πυγήν.

καταταρταρώσεις 122
Ταῦρος 28511

Τηθύς 15. 16. 25. 109. 112. 1143
(ἐΰφρων). 117. 121. 171 (Τηθύες)
Τιτάν 146 (Κρόνος). Τιτᾶνες (Τιτῆνες) 29507. 34. 35. 36. 573. 58. 107 p. 172 su. 114. 117. 119 (κακομῆται). 120. 135 140. 158. 208. 210. 211. 213 (= Gz'gantes). 214—216. 224. 303. Τιτανίδες 114. αἰθάλη τῶν

80. ἵπποι 78. κληῑς νόου 82. παλαίφατα άπὸ Φάνητος 613. χρυσοῦν
γένος ὑποστήσας 140. κατάποσις 167. 168 p. 204 su. Vide Φαέθων Φθόνοςὲ 23 Φιλοφροσύνη 182 Φοίβη 1143 Φοῖβος 621. 297 au (ἓκηβελέτης) Φόρκυς 16. 109 p. 175 su. 1147 (κραταιός). 117

Τιτάνων 220. Τιτανικά ἁμαρτήματα 221. γένος Τιτανικόν 140.
Τιτανικοὶ διάκοσμοι 168 p. 205 su. Τιτανικαὶ δυνάμεις 205. Τιτανικὸς μερισμός 210. ἦ λεγομένη παλαιά Τιτανικὴ φύσις 9. Tz’tam’us furor (Τελχῖνες 214) Τοξότης 28515 Ίριπτόλεμος 49113. 51. 52

Φύλαξ (Ἑκάτη) 42
Φωσφόρος (Ἑκάτη) 42
Χαλδαίων φῦλον 24731

Charon 296

Χάος (άρχαίου Χάους άμέγαρτονᾊνάγκην t. 22413). 1333. 333 (πτερόεν, νύχιον).24. 28. 29131 p. 100(άρχαῑον).

54 (Χάους πατήρ sc. Χρόνος). 55.
56 p. 135i. (Chaos). 60. 65. 66. 76. 79. 107. 359 (Chaos). χάσμα (μέγα,

Τριτοπάτορες 318
Τύχη 4933 (Oceani filia). 204 (Ἄρτεμις). Τύχαι 471
ζΥδρθχόθς 28556

πελώριον) 66 63
Χάριτεςὲ 30 p. 115. 181 Χθονία (Εκάτη) 42 Χρόνος t. 22413. 37. 54 (Αἰθέρος καὶ Χάους πατήρ). 57. 60. 64. 65. 66 a1 (ἀγήραος, ἇφθιτόμητις). 68. 701

"Yô‘wç 3003. (353 ἐνύδρια πνεύματα
πάντα). alumina quaedam aquatz'ca 363 Ὑπερίων 1143 Ὑμέναιος 40

(μέγας)
Χρυσηίς 4931

382
, 79. 291

INDICES 1H. IV
τέρμασιν 24731. οἳ περὶ τόν Ὠκεανὸν τόποι 43
Ὠκυρόη 4933

-ῼιόν 54. 55. 56.’702 (ἀργύφεον). 76.
Ὠκεανίς (Εὐρυνόμη) 29531 Ὠκεανός 1131. 15. 16 24. 25. 295113.

Ὧραι 181 Add. p. 355 t. 256
-ητα 3133 cf. Φάνης -λευ (βασιλεῦ, Εὑβουλεῦὲ) 3133 cf.

107. 109. 112. 1148. 115 (ἀκάματος,
καλλίρροος) 116. 117. 121. 123. 125. 1351. 167 b3 (μέγας). 171. Ὠκεανοῦ θυγατέρες 49311. κύκλος 23815. ῥόος ibidem 11. ἐπὶ τέρματος 24513. ἐπὶ

Εὖβουλεύς

IV. VERBORUM DELECTUS
ἀβρός,’Ἐρως 74. 83. 170 ἄβυσσος 353 ἀγαθός 4933. 2335. 24511. 24713. 2873. ἀμείνων 1201. ἀριστος 286 p. 292 su.

ἀζηχὲς σκότος 66h ἀήρ 168 3. 228 b. ῆέρα 24731 ἀήσυρα 2843 ἀήττητος 248 b3
ἀθάνατος 02.40 4955.7... 6230

ἀγαιομένη 2166
ἀγαυὴ (Φερσεφόνεια) 32 de. es

ἄγγελος 248 013. 297 a1 ἀγγος 525 ἀγήραος 54. 6683. ἀγήρως 2280.
ἄγηθ’· 4998 ἀγκυλομήτης (Κρόνος) 131 ἀγλαός 32 ξ3. 167 hl. 1893. 1943. 219.

861. 89. 913. 943. 167. 1421. 1643. 167 b5. 16831. 1693. 1781. 2231. 228 C. d. 2473. 248 b, 3001. 3155. 3401

ἀθέμιστος 2323
ἀθέσφατος 71 b. 84

αἶα 2363. 2803

7'- αἰγηκες τύπανον 1523
αἰγίοχος (Ζεύς) 338 αἰγλήεις 16813 αἰδοῖος 99. 1274. 1833 αἰὲν ἐόντες ἀθάνατοι 3001

2363. ἀγλαά δῶρα Καβείρων t. 22431 ἀγλαόκαρπος (Δημήτηρ) 48
ἁγνός 32 b IV4. 3154

ἄγριοι θῆρες 16913
ἀδαήμονες 2333 ἀδελφοί 1351 ἀδευκής 2825 ἄδικος 4. 16911. 2221 ἀδιναὶ μέλισσαι 269

αιοάλη 220

αἰθήρ (2). 72.. 75. 863. 1651. 1661.
167 b1. 1688.17. 1693. 2263. 228 a. 2371. 248 3.1.7. b3. 339. V. Ind. ΙΙΙ

ἀόυτον 104
ἀειγνήτη Νύξ t. 22415. 37 ἀείδω 48. 334 ἀειθαλεῖς 181

s. Αἰθήρ’ · αἷμα Οὐράνιον 633 αἰνολέτης (Κρόνος) 29136 p. 100
αἰνός 224111. 2821 αἰόλος 525

ἀειρόος (κράνα) 32 b2 ἀειρόμενε 623
ἀέλιος 32 ἱ1. Vide ἥλιος ἄελπτος 863. 279 ἀεργείη 286 p. 291 i.

αἰπεινά κάρηνα 16831
αἰπύς 2673 αἶσα 2273 αἰὲῐιος 2871 αἰτίη 2741 αἰών 95. 1423. 22311. 2451. 2475 αἰώνιος μέθη 4
ἀκαλλίδες 4961

ἀερία λίμνη 125 ἀερόμικτος 297 b2
ἀερσίνοος (Βάκχος) 2803

ἀετώσια φῦλα 2331

ἀκάματος 21 a5. 1151. 3154

INDEX IV
ἄκαρπος 259 ἀνάσσω 32011. 622. 96. 1391

ἀκήρατος 3151 ἀκίνητος 2371 ἀκοαὶ καθαραί 2491

ἀνάστασις βοῶν 258 ἀνέθηκεν 2901

ἀνεσύρετο 521
ἀναφαίνειν 2741. 297 02 ἀνενέγκατο 21:19 ἀναψῦξαι 230 angina 328 ἀνδρεία 243 ἄνεμοι 27. 2235. 248 as. 2683. 318 ἀνεμώκεσι δίναις 1821 ἂνέξει,,κῦδος 2875 ανηλῶσαι vel ἀνήλωσαι 3121

ἀκρόκομα ἔρνεα 2251 ἄκρος 585. 2822. (284 adn. 5?)
ἀκτῖνες 2388. 11 ἀλγεα δακρυόεντα 24512 v. Ind. III

s. Ἄλγεα

ἀληθής 2452. 2474
ἀλκή 167 a3. 2741

ἀλλάσσω 2268. 2378

ἅλλῆξαι 230
ἄλλοι θεοί 3202, 1. (12. 62. ἄλλοι ἥρωες 32 au v. Ind. ΙΙΙ s. θεός

ἀνήρ 206. 2071. 2682. 2705. 312
ἀνθεμόεις 193 ἀνθέρικες 2842 ἀνθεσιουργαὶ θυγατέρες 197

ἀλλότριον 286 p. 288 m. ἄλοχοι 224 02. 286 p. 291 m.
ἄλσεα Φερσεφονείας 32 ἱ8 ἀλύξαι 49188
ἀλωαί

ἀνθιον ἔαρ 33
ἄνθος 98· 142p au. 284)

ἄνθρωπος 32 f4. 2238.

ἄνθρωποι 23.

20430 p.100. 32bIVl. 32 gg. 496,.
95.103. 941. 140. 1698.1... 220—221. 223. 224 b2. 228 a. 2321. 233. 2375.
2471,1 21. 251. 256. 2703. 297 38. 08. 3158. 3402

ἀμβροσία (substant.) 4981. 1892

ἀμβροσίη Νύξ 106
ἄμβροτος 21 01. 1641. 1682. 2808 ἀμείβω 224 b1. 2379. 2871 ἀμειδέες 2701 ἀμείλικτος 24801 ἀμείλιχον ἦτορ 1211 ἀμέρσηι 2451. 2475

ἀμίαι 2873

ἄνοδοι καὶ κάθοδοι 221
ἀνάμματος 82 ἀνόσιοι 4 ἀντήλλαξε 286 p. 290 i. ἀνταπέτεισα, ποινάν 32 (11. e. ἀνθέξεται καρπῶν 253 ἀντία πράττει 32bIV3 ἀντιόωσα σελήνη 16818 ἀντολίη 16815 ἄντρον τῆς Νυκτός 105 p. 169 su. ἀντυγι μηνός 2715 ἀνω κάτω 3128
ἀξια 32 b 1V.

ἀμέτρητος 23814

ἀμοιβή 226l
ἄμπελος 255 ἀμύητος 5. 301 p. 317 su. ἀμφιελίξας 1152

ἀμφιέτηισιν, ὥραις 2322
ἀμφικαλύψας 32 au

_

ἀμφιμιγέῖσα 23812 ἀμφίπολοι 1891
ἀνάγκης, ὑπὸ κρατερῆς 2151. κρατερῆι ὑπ’ ἀνάγκηι 248 52 v. Ind. ΙΠ s.

ἄξων μέσος 942
ἀοιδῆς κόσμος vel θυμός 14

Ἀνάγκη
ὅναιδὴς θυμός 3372 ἀναλλάκτοισιν ἐφημοσύναισι 248 a8

ἀοίδιμον δῶρον 32 gs
ἁπαλοῖς ἐν ὀνείρασιν 3462 ἀπαυάνας 3128 ἀπείριτος αἰών 95. γαΐα 922428. 911. 1652. ἀπείριτος πόντος 167 01. ἀπείριτον σῶμα 16822

ἄναξ 021. 270 (Ἀπόλλων). t. 22428
(Βάκχος). 2371 (Εὖβουλεῦς). 1148. 1392. 1691 (Ζεύς). 2451 (κόσμοιο). 4982 (ῌολυδέγμων). ἄνακτες 1142. ἀναπνεύσαι κακότητος 229

ἄπειρος λοχίης 1871

384
ἀπείρων 1394: 2325.

INDEX IV ἀστάχυες 2683

ἀπερίσια δῶρα 3133, ἀπειρέσιον κατά κύκλον 71 a, ἀπειρεσίοις ὑπὸ κόλποις t. 22433

ἄστεα 913. ἄστη 473
ἀστέρες 22 ἀστερίη ὕλη 353

ἀπέβαν 32 (33 ἀποδιδράσκω 7 ἀπόδος 247 adn. 40 Ρ. 263 ἀποδοχμώσας 1491 · ἀποειπεῖν 3323

ἀσ[σ]τεροβλῆτα κεραυνόν 32 05 v. ἀστεροπῆτι

ἀστερόεις 21 a}. 32 a6, b3. 4933. 573.
Ι ξ

ἀστεροπῆτι κεραυνῶιὲ 32 (13. 65 v.

ἀποκρύψας 16833
ἀπόλλυμαι 32 a8. b; ἀπορρώξ 24733

ἀσ[σ]τεροβλῆτα ἀστράγαλος 3133. 34
ἀστραπαῖς 4933 ἄστρον 24733. ἄστρα t. 22433. 16833. 2383. 248 a7 ἀστυφέλικτον σῶμα 16833

ἀπέστιλβε vel ἀπέστραπτε 863
ἀποστρέψαι 2333 ἀποφθίμενοι 2223 ἀπρονόητοι 2333 ἀργαλέος κύκλος 32 ce ἀργὴς χιτών 60
ἀργικέραυνος 21 313. 1683

ἀσώματος Ἀδράστεια 54
ἀτασθαλίῃ 1203 r ἀτάσθαλος 83. 1353 ἀτέλεστος 5. 235 ἀτελής 1873. 192 p. 218. 193 ἀτίταλλεν 129 ἀτραπιτός 2453. 2473 ἄτρομον σῶμα 16833

ἀργίς 33
ἀργυροπέζηι 275

ἀργύφεος 703
ἀρδμὸς νέκταρος 1893
ἀριδείκετος 1013. 155

ἄτροπον 3153
ἀτρύγετος πόντος 167 b,

ἀρίδηλος 2373 ἀριθμός t. 249. 312. 317 ἀριπρεπής 102. 107. 1143

ἀτρύτως 71 a2
αὐγή 23833. αὐγαί 2223.. 7’- αἰδάζοιο 2843

ἀριστερός 3323, ἐπ’ ἀριστερά 32 a1 ἅρματα 260 ἁρμονία 297 (33
ἄροτρον 2803

αὐδή 1683.. 2992
αὕξομένη 2743

αὖος 31 Ρ. 104. 32103.

αύη 32 ει3.

ἀρρενόθηλυς 56
ἄρρητοι χρνσμοί t. 22433
ἄρσην 21 83. 1683

ἀρτήσαντα 1663 ἀρχαῖος t. 22433. 24733 ἀρχή 21. 1643. 24733. 2983. τρεῖς 310

ἀρχαὶ

ἀρχιγένεθλος 1683 (ἄρχω) ἦρξε πρῶτος γάμοιο 15 ἀρωγή 3403 ἀρωγός 158 ἀσεβεῖς 23. 293
ἀσθενέες 24533. 247 p. 264 su. ἄσκοπον φάος 2 ἄσπετος αὐγή 23833

αὖον λήϊον 2843 αὖτογενής 2453 αὐτοτελής 29333 Ρ. 100. 2453 n. 2473ο αὐχήν 583. 1493 · ἀφανής 1093 ἄφατος 1653 ν ἄφθιτος 89. 16833. 248 a5. bba ἀφραδίη 4933 ἀφρογενής 1835 ἀφρός 1273. 1833 ἄφρων 4933

ἄχθεα γῆς 2333
ἄχνα 2683 ἀψευδής 103. 16833

ἄστακτα 47 adn. 14

βάθος θαλάσσης 24533, βαθυπλόκαμος 1143

INDEX IV βαθύρροος Ἀχέρων 2223 βαθὺς Τάρταρος 12111 βαρυηχὴς θάλασσα 16828 βαρυπενθὴς κτῗκλος 32 (36 βαρεῖα φωνή 224 b5
βασίλεια χθονίων 32 cl. (11. 61. ξ1. χθονία βασίλεια 32011

385
581 (δεινή). 155.

γενεά (γενεή) 14

2802 (χρυσείη) v. γονεά γενέθλη 1092. γενέθλαι 224 a3 γενείου καθαροῖο 1421
γένεσις 2912..ι p. 100

γενέτειρα 1146 γενέτης 1691
γενέτις 1691

βασίλειον δέμας 1681. 1692. βασιλήῖος
νοῦς 168.7

γενέτωρ 81. 98. 1682. 170

γεννήτορες 3001

βασιλεύς 21 a7. 107. 1685. 208. 24511
2672. 339 βασίλευσε 107. 1082

γένος t. 22412, 21, (θνητῶν).

4 (τοῦ

βασιληῖς τιμή 1012
βάσις 16829. 24732

ὁσίου καὶ εὐόρκου). 328.. (οὖράνιον). 32 c3. d3. es (ὄλβιον). 32 b IVa (θιῶν γένος). 224 511 (ὀφίων). γένη

τρία ἀνθρώπων 140
γεωπονίης φιλομβρότου 2801

βέβηλος 13. 59. 2451. 2471. 334
βέδυ 2A9

γῆ 54. 93 (οὐρανία). 2332. 258. 3ο]
p. 317 su. (μήτηρ). 310 γηγενέες 3155 (γιγνώσκω) γνωσῆ9’ 321) 1176 1

βίη 1353 βίος σαρκοδακής 2921

βλάπτειν 286 p. 289 su.
βλέπειν 31ῙΙ12. 2455. 24711. 345

βλέφαρα 3461
βόθροι

βόρβορος 5. 235. p. 305m.
βουκόλος 3115. 52. V. Ind. VII βουλή 242. βουλαί 4961. 2993 βοῶν ἀνάστασις 258 βούτης Ζαγρέως 210 p. 230m.
βραβευῖὴς 4942

γλαυκώπιδες θυγατέρες 197 γλυκερὸν τέκος 199 γλυκύπικρον 361 γλώσση 2472ο
γνῶμαι 24721

γονεά 3251172 v. γενεά
γονέων θέμιστες 3371’γονὴ ἀφροῐο 1832. γονῆς σπέρμα, t. 22412

βριαρὸς δόμος 248 a2 βρίμας ταυρείους 79 βροντὴ 1791. βρονταί 4932. 24832 βροτός 32 cl... 381. 2271. 2331. 248 310.
255. 258. 297 3.6. 2984

ἔγραψα 32 313
γυῖα 2706. 2843 γυ<ι>ώσηι 1353

γυνή 234 γυροῑς ἔνι 2801 δαίδαλα 1793. δαιδαλέων ἄστρων 2387

βρώματα 256. 259
βυθὸς ἀεὶ ῥέων 55
γαῖα ·ΐ;.2242ο. 21 a3. 911. 1152. 1653. 167 Ῑ)2, 3. 1681. g. 27. 30. 2152. 22311. 2262. 23810. 24717,30. 248 81. 262. 2702. 1212. 1693. 24518. 2803.

δαΐζω 2828. 2922 δαίμων 475 (κλυτός). 83 (μέγας). 851 (σεμνός). 155 (ἀριδείκετος). 1686 (εἶς). 1691. 2492. δαίμονες 32 (12. 62. 248 311

3375 v. γῆ
ἐς γάλα (ἕπετον) 32 (311. ἰ,

δάκρυα Διός 33. 354 p. 343 su.
δακρυόεντα ἄλγεα 24512. 24711, (δαμάω) ἐδάμασσε 32 (31. e5. ἐδα·

γάμος 15. 112. 1871 γάννυα 475
γανόωντα θαυμαστόν 4985

μάσσατο 32 (15.
δαμαστά 476

δαμασθείς 2702.

γαστήρ 167 (3.2. 52
γελῶν 522
Orphie. coll. Kern.

(δάμνημι) δεδμημένοι μέθηι 2822 ‘À δεινός 3. 581. 177. 3371,

Ι25

386
δεκας ἁγνή 3151 δεκάπτυχος 24791 δέλτοι 3339 p. 333
δέμας 167 a2. 1687. 1699. 224 b5

INDEX IV δύναμις 167 a3 ἔδυν ὑπὸ κόλπον 31-1). 104. 32 c8 δύσις 16815 δυσσεβεῖς 47 adn. 14 δυστλήμονες 4995 δωδεκάτη ὀμφή 621. τὰ δωδέκατα τοῦ κόσμου 316 δῶμα 286 p. 291m. δῶρον ἀοίδιμον 32 ga. δῶρα t. 22497

δένδρον 44. 2709 δεξιός 2386. δεξιάν 32 f5. δεξιόν 32 f2. ἐπὶ δεξιά 32 59’ δεξιτερὴ χείρ 24519. 24761 δέρμα νεβροῖο 2386 δεσμὸς κρατερός 1661

δεσμωτήριον 8
δεσποτείαι 476

(ἀγλαά). t. 22469 (ἕπινήχυτα). 3111 (απερίσια). 2829 ἔαρ 248 au
ἑβδόμη 276. έβδομαδικὸς νοῦς 313 (ἐγγίγνομαι) ἐνγένετο 167 57 ἐγερσιγέλωτ’ Ἀφροδίτην 1831

δῆσον 1543 διαμοιράομαι 2105 (διανέμω) διένειμεν 107. 108. 248 366 διασώιζεται 297 c5

διατάκτωρ 54 διέπειν ἀλλότριον βίον 286 p. 288m. διεραὶ χαῖται εὐώδεις 1423
διζήσεσιν 3331 p. 333 δίκαιος 4. 32 (11. 81. 2479. 297 a9 δικαιοσύνη 4 δίκερως 2741 δίκη 8 δίκτυον 26 v. Ind. I s. Δίκτυον δινεῖται 2377 δίνη 2361. δῖναι 1697 (ἀνεμώκεις). 1159. 23816 (διορίζω) διώρισε 941

ἐγχαρασσε 3339 p. 333
ἕδος 949

ἕδρα 66 5. ἕδρη γαίης 167 59. ἕδραι
εὐαγέων 32 (17. 67 ἐδωδή, δολόεσσα 1481

ἔθειραι χρύσεαι 16819
ἐθέληισθα

εἶδαρ λαρόν 2896
εἶδος ἀριπρεπές 1145

εἷδωλον 269. εἰδωλα τετυγμέιά 2339
εἰκοσι (καὶ πίσυρες) 157 εἰλαπιναστής 207 εἰλαπίνηισι 297 a8 (εἶμί) έσί 32 59 εἰρήνη 297 a4 εἷς 3193 (Διόνυσος). 1686. 7. 239 (Ζεύς). 2456. 2471.. (θεός). 2981 (πατήρ). ἓν τε τὰ πάντ’ 1651. ἓν τάδε πάντα
297 319 “

’ (δῖος) δῖα γεγῶσα 32 ζμ δῖ’ Ἑκάτη 1881. ἐν χθονὶ δίηι 22456. δῖος αἰθήρ
701. 2371 δίπλακα θεσμόν 24797

δισώματος θεός 57
διφυὴς’Ἐρως t. 22414

δίψα 32 a8. b!
δολόεσσα ἐδωδή 1481
89· 2233. a2. δόμοι

(εἰσοράω) εἷσοράαι 24519. 24719. ἐσόρα
2457. 2479. εἰσοράαται 24719. ἐσορῆται 24716. ἦν ἐσιδεῖν 581. ἐσέδρακεν 861 ἓκάβαι (χοῖροι) 46

δονεῖται 248 a5

δοσοληψία 278

δρακαινα 58 δράκων 54. 57 (‘Hgoleñg καὶ Χρόνος).
5871 (Ζεύς, Ἡρακλῆς, φοβερός). 59 (μυστικός). 199 p. 222 su.

ἑκάεργος 276. 297 au ἑκατηβόλος 621 ἑκατόμβαι τελήεσσαι 2321
ἑκατὸν κάρα 4967 ἐκβλύσει (τὸν οἶνον) 255 ἔκγονος Μήνης 2459. 2479., θεῶν 16. ἔκγονα 2456 1 ἑκηβελέτης 297 au

δρεπόμεσθα 2285 δρόμου μέρος 2271
δρόσος 23819

ἔκγονοι

δρῦς 2829. δρῦες ὑψίκομοι 1541

INDEX IV ἑκηβόλος 625
ἕκηλος 1355

387

τα ἑπτάμηνα 327 έπτάς 313
έπτῆμαρ 4712 ἐπωνυμίαι Μήνης 2712 ἐπῶνυμον καλέουσι 631

ἐκθρώσκει 60. ἔκθορε 1831
ἐκνομίη φύσις 1212 ἐκτεμεῖν 17

ἕκτηι (ἐν γενεῆι) 14. (ἐν ἦριγενεῖ) 275
(ἐκφύω) ἐξεφύοντο 16825, ἐλάας θαλλός 186. ἐλαίης ἔρνος 206 έλικαυγὴς κύκλος 2361 ἐλινύεν 472 ἓλίσσω 1272. 2362. 23812 ἐμβαλῖν εἰς τὸν κάλαθον 3122 ἐμβρόντητοι πάντα 471 ἔμπεδος οἶνος 2611 ἔμπυρος ἄξων 941 ἐναίσιμος 2822 ἔνη 279

ἐρατεινάς
(θαλίαι)

4921

(Γαλαξαύρη).

382

ἐργάζοιο 269
ἔργον t. 22411. 29122 p. 100. 32h IV5.
(14· Θμ 95· 1542. 168204111. 176p 17820

1892. 2742. 2802. 297 c4. 2991
ἐρίβομβοι μέλισσαι 1542. 1892 ἐρίδων μῆνες 255

ἐριθηλὴς λάχνη 1425. ἐριθηλὲς ἔρνος
ἐρίθυμοι 2702 ἐρικυδὴς γαῖα 167 b2 ἔριφος 32 (311. f.r ἑρμηνεύς 297 81 ἔρνος 206 (ἐλαίης, ἐριθηλές). ἔρνεα πάντα 2822. ἔρνεα φοινίκων 2252

ἔνθα καὶ ἔνθα 66 a2. 76 (ὁρώμενος). 78 (φορεύμενος)
ἔνθεος 32 b IV5 ἐνιαυτός 92. 1832. V. Ind. III s. Ἐνιαυτός ἐννέα θυγατέρες 197. novem αιιιιοmm spatio 295 ἐννεὰς Κουρῆτις 314

ἐρυθρὸν νέκταρ 1892

ι

ἔσθειν 291 p. 301i. ἐσθιέτω 31111 ἐσθλός 1751. 278. 286 p. 292 su. 3372 ἔσοπτρον 34. 209. ἔσοπτρος 3122 v.

ἔνοπλοι Κούρητες 311
ἐντὸς ἐέργει 1792. ἐντὸς Διός 167 81 ἐξαλέασθαι οἴνας 2821 l ἐξανέφηνε, 2372 ἐξανύσασα 2741
ἓξάς 311

κάτοπτρον ἔσχατα πείρατα γαίης 16820
ἐτητυμίη 2801

ἔτος 2612 (καλόν).

διὰ τριακοσίων

ἐτῶν 231. cmm' vertentes CXX 250 ἐτώσιον 223,A

ἐπαρτέες 2701 ἐπειγομένων άνέμων 2682 ἐπηετανὸς ὄλβος 280111 _ ἐπιβαίνει) 32 0,. 2452. 2471 ἐπίκλησιν καλέουσιν 572. 2398, ἐπινήχυτα δῶρα t. 22422 ἐπιπηδάω 82 ἐπιπλώουσι (τοῖς μήδεσι) 1272 (ἐπιτίθημι) ἐπίθεσθε θύρας (πύλας)
59. 2451. 2461. 2471. 334

εύαγέων ἕδραι 32 (11. 61
εὐαγέωσιν 2221

εὔγλωθτοι 32 b IV4
εύδυνάτη θεά Ἀγνὴ t. 24. 22412 (Βριμώ) εὐειδὴς Ἴδη 105 a. εὐειδεῖς κοῦραι 1141 εὐκαμπὲς ἄροτρον 2802

εὔκοσμοι ἄλοχοι 224 α2 εὔορκος 4 “εύπατέρεια Ἑκάτη 41
εὐπλόκαμος Λητώ 1882

“

ἐπίφρων βουλή 242
ἐπιχθόνιοι t. 22422. 912. 139. 2375. 2741 ἐποίχεσθαι ἱστόν 1782. 193 ἐπουράνιος 24721 ἑπτά 472 (νυξί). 1141,2 (κοῦραι καὶ παῖδες). 210b (μέλη) ἑπτακαιδεκάτη 277

εἰρηαςὲ 31 112. εὕρηιὲ 31 Ι1
(εὑρίσκω) εὑρὴσσεις (εὑρήσεις) 32 9.1.4 εὐρύοπα Ζεύς 1392 εὐρύς 1671), (εὐρείης αἰθέρος). 16821. 2151. 2385

- εὖρυβίης ἀήρ 16825
εὐρώεντα Τάρταρα 16822 25*

388
εὖσεβίες 321) IV4. εὐσεβεῖς 293
εὖτεκνείας ναῦνὲ 4931 εὐφροσύνη 2875. 297 91
εὖχὴ 3117

INDEX IV (πνεῦμα). 2281) (ψυχή). 2455. 2473 (λόγος). 2473 (νόμος) θέμις2273. 2451. 2461.2471. 301 p. 317 su. θεμιστεύει 297 93
θέμιστες γονέων 3371

εὔχομαι 32 (33. (13. 93. εὖχεσ<θ -) 31 ΙΙ11.
Vide Add. p. 356

εὐώδης (11417). 1423 (εὐώδεις διεραὶ
χαῖται). 2613 (οἶνος) ἐφήμερα φυλ’ ἀνθρώπων 169.ο

θεμιτόν 24733 θεοπροπία 3321 θεός 54. 57. 69. 81. 16831. 205 (νέος).
23811. 239 53. p. 256 su. 24713. 2901.

ἐφημοσύναισιν ἀναλλάκτοισι 248 93
ἐφοράω 3115. 3371 ζαθέη τετράς 3151

297 191. 2991. 3401. ἐκ θεόθεν 24731.
θεοί 5 16. 25. 32 93. (33.1. (13. 853. 106. 107. 1081. 111. 1641. 167 b5. 16815. 1693. 205 (θεοὶ θεῶν). 208

ζάκορε 3333 p. 333
ζείδωρος γαῖα 2803

ζωιοδοτὴρ 65 ζώνη μέσση 16833

(νέοι). 2373. p 256 su. v. 245 (τριακόσιοι ἑξήκοντα πέντε). 248 93. b2. 29795. 3155. θιῶν γένος 32bIV3 θεοφήμη 24731 p. 263 su.
θεοφραδὲς Μουσαῖε 2711 θεουδῶς 1693

ζώων 2251. ζῶια 224 b2. 2982
ἥδυμος οἶνος 2613 ἡδίστη εὐφροσύνη 297 93 ἦέριον χάσμα 721

θέσις σπλάγχνων t. 22434 θέσκελα ῥέζων 16833 θεσμός 105 p. 169. 152 (Ἀδραστείας).
24731 (δίπλαξ). θεσμοὶ δικαίων 2473

ἠεροειδὲς σπέος 97
ἥλιος (ἠέλιος) 2193. 92. 943. 16813.
172. 2221.4. 2233. 2383. 2743. V.

θεσπεσίοις ῥείθροις 117
θῆλυς 81. 98

Ind. ΙΙΙ s. "HÂwg

θήρ 2383. θῆρες 2705. ἄγριοι 16913.
θηρῶν τε βροτῶν τε 2981. θῆρες τ’ οἰωνοί τε t. 22431. 1693. 2231. 2331
θητεία t. 22431
θνητός t. 22420. 4966, 103· 622· x

ἦμαρ 1688. 1693. 2493. 2746
μεθ’ ἡμέραν 473 ἡνιοχεῖ 24731 ἦπεδανός 1424 ἤπιος 3373 ἠρι 2381 ἐν ἠριγενεῖ ἕκτηι 275

1698. 228 d. 2451111315. 2471311311.
ἃό, 7

ἦτορ 119 (ὑπέρβιον). 121. (ἀμείλιχον)
ἥττων φώς 286 p. 290 i. 2923 θάλασσα 1653. 16833 (βαρυηχής). 24531

θοός 281. θοώτερος 2841 θρῆνοι ἱεροὶ (Νυκτόςὲ) 209 p. 227i. θ. Αἰγυπτίων t. 22432’
(θρίξ) τρίχες 31 ΙΙ13. 130

θρόνος 23 (Διός). 24513. 24733 (χρύ-

(πολιή). 297 93 θαλερὸν λέχος 1941
θαλίαι ἐρατειναί 383 θαλλὸς ἐλάας 186. θαλλοί 2271 θάνατος 4933. 2261 θαῦμα μέγα 32bIV,. 23815 θαυμάζω 863 θαυμαστὸν γανόωντα 4935

σειος). 24893 (πυρόεις)
θρύλλοι 286 p. 288i. θυγάτηρ 1143. 197. 224 93

θυμαλγής 2873
θυμός 521. 24733. 248 95. 2713. 286

p. 2911. 3372 θύρας (πύλας) ἐπίθεσθε 59. 2451.
2461. 2471. 334

θεά 1011. 299 p. 227i.
θέαιναι 167 b5 ἰαύειν 3461

θεῖος 21 (νόμος). 32 913 (κρήνη). 56

ὶὶερις 2393. 2471.

INDEX IV ἱερός 10. 21 a9 (ἐξ ἱερῆς κραδίης). 313. 32 f6. 583 (νηδύος ἐξ ἱερῆς). 861.

389

34 (μῆλα). 16811 (πρόσωπα). κάλλιστον ἰδέσθαι 2373
καλυκῶπις 4933. 33

193 (γάμος). 16913. 299 p. 228 su.
2232. 2387 ἷητήρ νόσων 297 913 ἰθύνω 2453. 2477. ἱκέτις 32 de. 86
ἵλαθι 312

καμπεσίγυια παίγνια 34

καμπύλοχοι κερκίδες 33 κάρηνα αἰπεινά 16831
καρπαλίμοισι ποσί 32 01, 3

καρπός 253. 255. 262. 2683. 2843

ἰλύς 57
ἱμείρω 2803

καρποφορεῖ 255.
259

καρποφορήσουσιν

ἱμερόεσσα Καλυψώ 4933
ἵμερος 2801 ἱμερτός στέφανος 32 (51, 3 ἵππος 4913. 78. 224113 î’aoç 2251 24733. 291 ἰσοτελής 132. 163, ἱστός 1783. 193. ἱστοὶ ἀτελεῖς 192 p. 218 su. ἱστουργοῦσα 192

κασιγνήτη 15
κασίγνητοι 1351 κατακαύσουσι 256 καταλείβεται 219 καταπαύσατε κόσμον ἀοιδῆς 14

(καταπίνω) 17. 58. 82. 129. 146. 167.
171. 254

καταταρταρόω 57. 58. 220 v. Ind. 111
s. Τάρταρος

ἶὸχεο ἔργων 2743
ἰφιγένητον πῦρ 24733 ἶβςνια 24713 Ξᾷνη 83 καθαίρω 5

καταχεῦαι ὄμβρον 84 κάτοπτρον 209 v. ἔσοπτρον
κάῖω, ἄνω 126

κεδναὶ θύγατρες 224 a2 κεναὶ φῆμαι 286 p. 288i. κέρατα ταύρεα 16813 καθαρμοὶ

καθάψαι 2385
καθαρμός t. 22433. (493). ἀδικημάτων 3

κερασκτὴς πάντων 297 b1 κεραυνοβόλος ὀμίχλη 262. κεραυνοβόλοι νεφέλαι 256
κεραυνός 32 05. 1791. κεραυνοί 32 d5. e5 κέρδη 286 p. 288 i. κερκίδες καμπύλοχοι 33

καθαρόςμ 2611 (οἶνος). καθαραὶ άκοαί
2491. καθαρὸν γένειον 1423. κα-

θαρά 32 dl. 91. g,. κοθαρά 32 (31.
ἐκ καθαρῶν 32111. 91. gl. ἐκ κοθαρῶν 32 01 τὰ καθάρσια 156

κευθμών 2233 (γαίης). 3151 (μουνάδος)
κεφαλή 320 54· 944· 1682.11. 2l.

p. 222 su. κεφαλαὶ τοκήων 291
κηλήτωρ λυπῶν 297 a6 κῆρες 49100 κίγκρητι 32 b IVz
κικλήσκω 3113

κάθοδοι καὶ ἄνοδοι 221
καιρός 2373” κακός 2873. κακόν 4933. 2333. 24511.
24713. κακά 3. 3371

κακότης 229. 230 2331 κάλαθος 31 133. 34. 50 καλαμίνθη 325 καλέω 631 (ἐπώνυμον). 75. 853. 2373, 5.

κλαδοῦχος (Ἑκάτη) 316 v. κ).ηιδοῦχος
κλείουσι 3153 Q κλέος (3291111). 2715 κληιδοῦχος 316 (Ἑκάτη) v. κλαδοῦχος κλήιζω 913. 1753 κληῒς νόου 82 κλῆμα 2801 κλυτός 1122415. 473 κλυτότοξος 297 a“,
κλύω 624· 16818· 2361. 2499-

2393. (ἐπίκλησιν). 297311. 2982.
ἐπεκλήθη 2373 καλλικόμοις πίτυσιν 2903 καλλίρροος Ὠκεανός 15. 1151 καλλιφύτοις ὥραις 1831

καλός 2223 (λειμών). καλά 3113 (ἱερά).

390
κνῶδαξ 24723

INDEX IV

κύαμοι 291
κυανοχαίτης 2852 κύδιμ’ άριθμέ 312 κῦδος 2875 κυδρός t. 22411 κυκεών 525 κυκλεῖται 1681. 2272. κυκλοῦται 1692 κύκλος 32 ce (βαρυπενθὴς). 71 a. (ἅπειρὲσιος). 71 b (ἀθέσφατος). 1151

κοίλη, γαστήρ 167 82 κοίρανος 2671. κοίρανοι (Μοῦσαι) 382 κόλπος 31 Ι21. 32 (33. 523. κόλποι t. 22413. 1631. 132

κομήεντα πάμφορα 258
κόρη (κούρη) 49113. 1882. 2821.5· 342. κόραι (κοῦραι) 1141. 24515. 247 Ρ. 263 i. κορύνηισι, στυφελαῒς 2823 κόσκινος 4 κόσμος 14 (άοιδῆς). 69. 107. 1081. 2993 (ἅπας). 216 b. 2451 (κόσμοιο

(Ὠκεανοῖο). 224 51 (κατὰ κύκλα
χρόνοιο). 229. 230. 2361 (ἓλικαυγὴς). 23813. 15 (Ὠκεανοῦ) κυκλοτερὴς 24723 κύνεον δέμας 224 b5

ἄναξ).

2473 (κόσμοιο τυπωτής).

mundus 250

κύντερον 234
κυπάρισσος 32 82. κυφάρισσος 32 b2 κύτος 2453. 2471 κύω 60 κῶνος 31 Ι23. 34 λαγόσι, ἐν ταῖς 54 λαχήμεναι 2803 λαμπάς, πολυφεγγὴς 2743

κούριον ἄνθος 98
κοῦρος 571. 210 b. 2160 κραδιαῑος 199 p. 222 su. κραδίη 21 83 (ἱερή). 16832. 21οει(νοερὴ). 2453. 2471 (κραδίης νοερὸν κύτος) κραίνω 218. 24733. ἐπέκραινε 218

γ’·κραναίου ὦιοῦ 56 κράντειρα 1761. 177 άπὸ κρατός 583
κραταιός 621. 1141. κραταιά 200 κρατερός 81 (θεός). 120 (κρατεροὶ Τιτᾶνες). 1661 (δεσμός). 24713 (θεός). κρατερῆς ὑπ’ ἀνάγκης 2151. κρατερῆι σύν άνάγκηι 248 52. κρατερὸν μένος 24733 κρατερόφρων ἀρχή 1642 κρατήρ 104. 106. 217. p. 308 ss. nrr. 21. 22 κράτος 1683. 1691. 2321 κρατυντά πάντα 476
κρέα 31 Il.

λαμπρός 345 λάμπει 248 a“. λαμπομένη (ὅπλοις)
174

λαρὸν εἶδαρ 2805
λασιότριχες, θῆρες 16912 λάχνη, ἐριθηλὴς 1425 λέγονται 2823 λειμών 2223 (καλός). λειμῶνες 32 f6

(ἱεροί). 293
λευγαλέον ψῦχος 2701 λευκός 32 32 (κυπάρισσος). 1272(ἀφρός). ἄνθος λευκόν 1421 λευκοστόλοι Μοῖραι 33 λέχος 286 p. 290i. 1941 (θαλερόν) λέων 54. 57. 79 (χαροπός) λήξαι κύκλου 229
C3

κρείσσων 2922
κρείων θνητῶν 24722

κρήνη 32 ἢ1. 3, 11, (θείη). κράνας άειρόω
32 b2 κριός 31 Ῑ111
κρίσις 29123 p. 100

κρόκος 4931

.

λήθει 16813. λήθουσιν 16915. λήθονται 381 λήϊον αὖον 2843 24512
ληνοί 2825

κρυόεις

2223

(Τάρταρος).

(πόλεμος) κρύψας 21 a8 ἔκτισεν 89 κτύπος 16812

λιγύς ὕπνος 3461

λιγύφωνοι Ἑσπερίδες 34
λικμῶντες ἂιδρες 2682 λίκνον 199 Ρ. 222 su.

INDEX IV (λιλαίομαι) λελίησαι 2801 λίμνη 32 31,3 (τῆς Μνημοσύνης). 125

391

(ἀερία)
λίταζε 3333 p. 333 λόγος t. 22413 (ἱερός). 2453. 2473 (θεῖος).

2473 (παλαιός). 24733 (άρχαίων).

λόγοι 297 ο.. Cf. 235 p. 248 m.
λοιμός 260 λοιπά (κρέα) 31 111. ἐλόχευσεν t. 22413 (μέρη) 581

λοχίη παιδογόνος 1873 λυγρός 2823
λυπῶν κηλήτωρ 297 a6 λύσις προγόνων 2323. λύσεις 1322433

μέθη 4 (αἰώνιος). 2823 (αἰνή) μεθύοντες 4 (μείγνυμι) μεῖξε 167 33. μὲίξηις 262. μιγήσεται t. 210. μιγεῖσα 117. μιγήμεναι 1421 μείδησε 521 μελανήφατος ῧμνος 29131 p. 100 μελανόπτερος Νύξ 1333 μέλαινα Νύξ 3003. μέλαιναι ὗς 4933. (113). τρίχες 130 μέλεθρα 913 μέλι 154 μέλισσαι 1543. 1893 (ἐρίβομβοι). 269 (άδιναί)

(σημείων τεράτων τε). 3 (ἀδικήμάτων). 2325
λύω 7c

μέλεα (μέλη) 167 33. 1881 (παιδός).
210b (ἑπτά). 216b (πάντα) (μέλω) μέμηλε 383. 2271. 248 a“, μενοιναί 3323 μένος 167 31. 24733 μέρμερα ῥέζων 2133

μαῖα 1641

μαιόμενοι 2321

μάκαρ 29,28 p. 100. 631.1144.16? b5. 312
μακαριστός 32 cm μακρός 2371. 24533

μέρος 2273. μέρη λοιπά δράκοντος
μέροπες θνητοί 24733 μεσηγύς 941

μαλακώτερος οἶτος 2223
μανία τε καὶ βακχεία 13 μαντείη t. 22433. μαντεῖα 493 μαντεύω 99 μάντις 297 au μαντοσύνη 103 μαρμαίρηι 23813

μεσόκρανον 330
μέσος ἄξων 943. μέσσα 2183. 1683. μέσση ζώνη 16833. 24735 μεταμειβομένηισι γενέθλαις 224 a3 μέτρα 157 μηδαμά μηδέν 2333 μήδεα 1271 (μήδομαι) μήσατο 911. 1891-3. μή· σαντο 2827 μῆλα χρύσεα 34 μήν 92. 2715. 255
μήνη 912

μαρμάρεα, ἄστρα 16813

μαρμαρυγή 100
μάρτυρα θείην 625
μέγαρα 1351.6ο a1.

μέγας 32bIV_1. 44. 573 (Οὐρανός). 83 (δαίμων). 1143 (Κρῖος). 1393 (Ζεύς). 167 ὶ)3 (Ὠκεανός). 1691

μῆνις 48

(γενέτης). 1683 (ἀρχὸς ἁπάντων).
16813. 1695 (μέγα σῶμα Ζγνός). 170 (Βρόμιος). 176. 24733 (οὐρανός).
2389. 150 24513 (βασιλεύς). b3.

μήτηρ (μάτηρ) t. 22431 (Ἀρείη Ἀθήνη)32b IVI, 5 (πάντων Μάτηρ). 471 (πρατόγονος). 473. 107. 111 (Νύξ).

1355 (φίλη). 135.. 195. 302, 3152
(πάντων). μητέρες 224 33 V. Ind. ΠΙ s. Μάτηρ
μητίσατο t. 22433

299.

(θεός).

3003

(Φάνης). 338

(Ζεύς). 3401. μέγα ῥέγχων 1483. μεγ’ ἄριστος 286 p. 292 su.. μέγιστος θεῶν πάντων 248 b2. πατήρ 1831. μεγίστη θεά 209 p. 2271.
-μεδέων πάντων p. 264 su. (Ζεύς) 24513. 247

μήτρα 243

μητροπάτωρ 248 a5
μίγδην 2235

μικραί, κόραι 247 p. 263i.

392
μίμημα 2382 (περικλυτοῦ 2382 (ἲεροῦ πόλοιο)
μίτος 33

INDEX IV ἠελίοιο).

νύμφη 21 a. (ἄμβροτος). 112 (πρώτη).
1682 (ἄμβροτος)
νύξ 1682. 1692. 2492. 310. Νύκτες 98.

(μνάομαι) μνωομένη 2822 μνήμη 297 05

κατά μοῖραν 2712 μονόκερως μόσχος 273
μόσχος μονόκερως 273 μουνάς 3151 μουνογενής 24722
μοῦνος 862. 210 a. 2452

τρεῖς Νύκτες 99. έπτά νύκτες 472. “Vide etiam Ind. ΙΙΙ s. Νύξ νύχιον (Χάος) 1222 νῶτον 1222. νῶτα εὐρέα 16821 νωχελίη 286 p. 291i.

ξανθὴ Δημήτηρ 2682
ξυνετοῖσι 334

μυάκανθος 4921 μυστήριον 492.<112 adn.) μέμυκε 2702
ναίω 942. 1692. 339

νᾶμα 24722 ναός 32 bIV5 (ἔνθεος). 32bIV6 ναρθηκοφόροι 5. 235 νάρκιοοος 4922 ναῦς, εὖτεκνείαςὲ 4922
νεβρῆ 2388

νεβροῑο δέρμα 2385

νείατα Τάρταρα γαίης 167 Ῑ)2 νέκταρ ἐρυθρόν 1892
νεμεσίζεται 3371 νέος 207. 248 au (νέον ἔαρ). 208 (νέοι θεοί)

όβριμόγυιον, σῶμα 16822 ὁδοιπορῶν 32 f5 ὁδοί, θεῶν 16815 (οἶδα) εἰδότες μηδαμά μηδέν 2332 οἶδμα θαλάσσης 16822 οἶκοι, μητρός 195 οἷνας ἐξαλέασθαι 2824.5 οἶνος 255. 2611. 297 a5. V. Ind. ΙΙΙ s. Διόνυσος οἶστρος ἀπείρων 2325 οἶτος μαλακώτερος 2222 οἰωνοί 1692. 2231. 2331
ὂλβιος 32 (32.12. (12. 63

ὄλβος 28012 (ἐπηετανός). 2871
ὀλιγοδρανέες ἄνθρωποι 29122 p. 100

ὄλλυμι 254. 255. 262. 279. 347
ὀλοή, ῧβρις 1202 ὁλομέλεια 311 ὄμβριμόθυμοι, θῆρες 16912 ὄμβρος ἀθέσφατος 84 ὅμιλος, θεῶν 248 22 ὀμίχλη 67. 262 ομιχλῶὸες, Ἔρεβος 54 ὄμμα 16812. 1692. 345 ὁμομήτωρ 15

νεφέλη 60. 2482212. 256. 2701
νέφος 24511. 24722 νηδὺς ἱερή 582. 16822 νήνεμος αἰθήρ 721 νήπιος εἰλαπιναστής 207
νῆστις 472-1(1

νίκη 2875 v. Ind. ΙΙΙ s. Νῖκαι νίσεαι 472 νοερὴ, κραδίη 210 a. νοερὸν κύτος
κραδίης 2452. 2472 νοέω 121. 2332. 257

ὁμόσπορος 105 a '
ὂμπνια δῶρα 2802

νόημα 16821
νόμος 21. 2472 (θεῖος). 31112 (vel

νομός). 32 g“νόμοι 297 (31. V.
Ind. ΠΙ s. Νόμος νομός v. νόμος · νόσος (νοῦσος) 2871. 297 212 νοῦς 1352. 16812 (ἀψευδὴς βασιλήϊος).
177. 240. 242.
24712· 39· 40·

ὀμφαλός 243 όνειαρ μέγα t. 22422 ὀνείρατα, ἁπαλά 3462 ὀνειροπόλοι ἀταρποί t. 22425
ὄνομα 1751. 2372

313

(ἑβδομαδικός)

ὄνος 31 Ι25 ὀπαδοί 189ι ὄπάζω 28012. 286 p. 291 i. ὀπηδεῖ 24714

“

INDEX 1V ὅπλα 174 ὁπλότεροι μάκαρες 29122 p. 100 ὄπυιεν 15
ὀπώρα 248 312. 2803

393

παλαιὸς λόγος 21. 2472 παλαίφατα 612 παλάμαι 105 b. 1271ι παλιγγενεσία 205

ὄργανα 297 cl
ὄργια t. 22411. 25.31. 2323 ὀρεσσιδρόμος μήτηρ t. 22421

πάλιν (πάλι) 6. 167 21. 16832
παμμήστωρ 471 (Μοῖρα). 16822 (γαῖα) παμφανόων, ζωστήρ 2382 πάμφορος 251. 255. 258 παναίολον, δέρμα 2383 πανδαμάτωρ. ῧπνος 1492 πανδερκές 622 πανδεχέα 3153 πανδῖα Σεληναιή 2803

ὀρθόομαι 155
ὀρθῶς 1322. 8
ὁρκίζω 2991. 2

ὅρκος 25 v. Ind. I ε.“ορκοι
ὁρμαίνω 1352 (ὁρμάομαι) (ὁρμήθη 71h

ὁρμή 21 83 (πυρός). 3402 (πνεύματος) ὄρνεον 224 ὶ)1 ὀρνυμένοιο Φάνητος 722 (ὁράω) ὁρᾶται 24512. ὁρῶμεν 345.
ὁρόω 24511. 24722
168270 24732. Οὔρεα 9130 16911.

πανόπτης 472. 170 (Ζεύς). 4710 (Ἅλιε)
πανταίολε 2361

παντοδαπαί, προσωνυμίαι 2372 παρεσβαίνονσι, τοῖς 32 b IV3 παρθένος αἰδοίη 1271 v. Ind. ΠΙ s. Παρθένος

24522. 2703.5

(πᾶς) πάντα σώματος 521. ἓν τε τά
πάντα 1651. εἷς ἐν πάντεσσι θεός 2391) (πάσχω) ἕπεπόνθεις 32 f3. παθών τὸ πάθημα ibidem πατήρ 1122413. 22.30(καὶ υἱός. ὁ αὐτός).

ὅρος 3153
ὄρφνη 3462

ὄρχησις 39
ὅσιος 4. 32 b IV2
ὅσσα, ἦ 16819

ὄσσε, τώ 24513. 247 p. 263i. (ἐν ὄσσοις) ὀστέα 24613. 247 Ρ. 264 su. οὖας Διός 16822. οὔατα 2491 οὐρανία γῆ 93. οὐρανίη ῧλη 353.

97. 168 p. 204m. 1697. 171. 1831.
218. 2363. 242. 2981 (εἷς). 312. 338. πατέρες 224 711 2992.

παῦροι 5. 235

οὐράνιαι στροφάλιγγες 2362. οὐρά-Λ πάχνηι 2702 νιον γένος 310 v. Ind. ΙΙΙ s. Οὐρανός παχῠν αὐχένα 1491
οὐρανός 21 a3. 107. 16531. 167 111. 1681. 12. 1793. 180. 2151. 24512. 24722.. 2672. 2991. 310. οὐρανόθεν 2701. πεδίον 47 adn. 14 4932 (Νύσιον) πεῖραρ (πεῖρας) 4921. 661). 79. πείρατα 168311. 1872. 2152 πέλαγος 1271 πελάζεο 24710 πέλας, σοῖσι νόοις ἴσθι 24712 Ρ. 263

Vide 1nd. ΠΙ s. Οὐρανός
οὖρος 113

ὀφθαλμοί 76. 861
ὄφις 224113. 243 ὀχῆος 24725 παγγενέτωρ 2361 πάθημα, παθών τὸ 32 f3 παίγνια καμπεσίγυια 34 π ιδιά 3 παιδογόνος λοχίη 1872 παῖς 3292 (Γῆς καὶ Οὐρανοῦ). 522. 144. 1881 (παιδὸς μέλη). παῖδὶς 4 (παίδων). 1142 ἑπτὰ παῖδας ἄνακτας)

πελώριος δράκων 54. κευθμών 2233
πέμπτος 107 p. 171 su. πέπλος 192 (οὐρανός). 2381 (φοινίκεος). πέπλοι 521 πέρατα γαίης 23812 v. πείρατα περίαλλα 2821 περίδρομος 2362

περικαλλής 74 (Αἰθήρ). περικαλλέες
ἔθειραι 16813 περικλυτός 107. 1084.2382

περιμήκης (Αἰθήρ) 73

394
περιπλομέναις ὥραις 1276
περίῖέλλέί 24725

INDEX IV πόντος 2136. 167 b2 (ἀτρύγετος). 167 54 (ἀπείριτος). 16822. 1832. 2363. 248 a1 πορεία ἄστρων t. 22437. ἄστροιο 24724

περιτελλομέναις ὥραις 1666. περιτελ·
λομέιῸυ ἐνιαυτοῦ 1832
περιφεγγές, σῶμα 16822

περιωπῆς (Ἔρως) t. 22444 πηγυλίδες 2704 πηλός t. 205. 4 πηοί 286 p. 291 m. πιαίνεις 475

πορφύρεα, άνθεα 248 au
πορφύρων 1356 ποταμός 31 Ῑ42. ποταμοί 167 bu 24524 ποτᾶτο 16826. πεπότηται 2234 ποτινεύμενος 942 πότνια 2 (θεῶν). 574 (Γαῖα) (ποῦς) ποσί (ποσσί) 32 c7. 6. 24546. 24766
πραπίδες 614. 82

πινύσσειν ταλασήὶα ἔργα 1782
(πίνω) πιεῖν 32ἢ46. πιέ μοι 32134. ἔπιον 31 Ι25 (πίπτω) ἕπετον 32 en. ἔπετες 32 ΐ4

πρατόγονος μάτηρ 474
πρέποντα τύπον 522

πισύρων καὶ εἰᾍιοσι 157
πίτυες καλλίκομοι 2902

πρέσβειρα 3156
πρεσβύτατος, Ἔρως 29424 p. 100 πρηστῆρσι 248 a7 πρόβατον 224’04 προβλώσκω 2706 προγνώμονες 4966

ὗπό πλάκα Κωκυτοῖο 2225

πλατὺς αἰθήρ 248 a7 πνείει καὶ ἕρπει 1696
πνεῦμα 56 p. 134 m. 3402. πνεύματα

37 (Add. p. 356). 2472,. 297 b2
πνοιή πάντων 21 a5. ἀνέμοιο πνοῆι·
σίν

πρόγονοι άθέμιστοι 2322
προδίκνυτι 32 b IV1 προλίπηι φάος άελίοιο 32 f1. 2236
προνοεῖ 1696

1831

ποιμαίνων ἔρωτα 82
ποιμήν (Εῗμολπος) 52 ποινά 32 (14. 64. ποιναὶ πατέ- 31 Ι4
πόκος 34

πρόπολοι 1894
προσ· vide ποτιπροσέδρευε 2456. 2476 Χ προσωνυμίαι παντοδαπαί 2376

πόλεμος 24542 (κρυόεις). 297 a.
πολλὴ θάλασσα 24521

πρόσωπον 54. πρόσωπα 1942
προφερεστάτη 1784

polium 319

pollens 331
πόλος, ἱερός 2387 πολυγηθές, φάος 21 as. 16834 πολυεθνὴς φύτλη 29466 p. 100 πολυεργός, Ἀθήνη 347 πολύμητις,’Ἐρως 29424 p.100. Ἀθήνη πολύμορφος θεός 60 πολύμοχθοι 248 a9 πολύποινος, Δίκη 158 πολύστικτον, δέρμα 2386 πολυτερπὴς,’Ἔρως 1686. 1694. 170. πολυφεγγής, λαμπάς 2746

πρόφρων 32 (14. e7. 3376
πρώτιστος 139

πρωτογενής, καρπός 262

πρωτόγονος 2. 58. 856 v. πρατόγοιός μάτηρ et Ind. ΙΙΙ s. Πρωτόγονος
πρῶτος 1622446. 15. 2134. 75. 107.

1082. 111. 16846. 1696. 170. 2744. πρῶτοι τεκτονόχειρες 1792 πτερά 54 πτερόεν. Χάος 1666. πτερόεντες οἰωνοί

_ 2234
πτέρυγες 1694. 54. 626. 78. 16825

πτώσεις ἀνθρώπων 251. 256
πυθμήν 21 {13. 66 b. 1684

πολυχανδὲς αἷιόν 56
πολυώνυμος, Πλούτων 4946 πόνος 193. πόνοι χαλεποί 2326

πυκάσαντα 2384 πύλας ἐπίθεσθε 13 πυμάτη 16826

INDEX IV

395

πῦρ 21 a5. 47 adn. 14. 1688. 1693. 1943.
2384. 24722. 29732

σκυζόμενος 1357 σμήνεα 269
σοφός 34:02-

πυρόεις θρόνος 2488.9 πυροί 2682
πω 32 b3

ῥάκος vel ῥάχος 31 1123. Add. p. 356
ρέγχων, μέγα 1482

σπέος ἠεροειδές 97 σπέρμα t. 22419. 852. 1833. 327. σπέρματα 256. 264. 2822 σπλάγχνων θέσις t. 22434 staphylinum. 320

ῥέζω 21 α.. 16832. 1692. 2224
ῥεῖθρα, θεσπέσια 117 ῥητόν 2481), ῥίγιον 234 ῥίζα 21 as. 16822 (πόντου). 4932. 216 a

στέρνα 1682.. 2389,4. 2172ι p. 263
στέφανος ἱμερτός 32 07.9

ἐστεφάνωται 1653
στέφει 248 b3. στεψάμενος 2902 στήθεα 2454. 2475. 3322 στήιιοσι 33
στηρίζομαι 245.4. u. 24720.29. 2993

(τριπλῆ). 324 (στρύχνου)
ἐρρίζωται 228 a ῥιπτάσκω 523 ῥοδοδάκτυλος 275 ῥόμβος 31122. 34 ῥόος’.Ωκεανοῖο 23822 v. 115 Dionys. Perieget. ῥόπτρα χάλκεα 105 b. 1522 εαρίίίαθ 329 σάρκες 24613. 247 p. 264 su. σαρκοδακής, βίος 2922 σέβας 4935 σειρά (σειρή) 1662 (χρυσείη). 178 (Κόρης). 180 p.213 su. σειραί 194 σείεις 248 a, σέλας πυρός 24723 σελήνη 21 33. 912. 92. 93. 107 p. 172 su. 168,6. 324

στιβαρή, χείρ 24723

στίλβων νιῦτον πτερύγοιν χρυσαῖν 1323 στρόβιλος 34
στροφάλιξι οὐρανίαις 2362 στρύχνου ῥίζα 324 στυγέει 282, στυγερῶπα, Ἀνάγκην 126 στυφελαῖς κορύνηισι 2823 συβώτης (Εὔβουλεύς) 52 συκῆ 255
σύμβολα 31 123

συμμήστωρ Μοῖρα 47 adn. 14 συμπόσιον τῶν ὖσίων 4

σύνθεμα 31 Ι23.
σιακά 221 συρίζων 297 b2 σύρρα 167 53 suffitz'ones 319
σφαῖρα 34. 24723

συνθήματα Διονυ-

σεμνός 85, (δαίμων). 22432 (ἄλοχοι)
σηκάζειν 2681
σῆμα 8ο 2389

σφαιροειδής, ον’ρανός 56

x‘σφαλλόμενοι δώροισι 2822
σχίζα) 56. 248 a7
σῶισομ με 3115. 22

σημείων λύσεις t. 22437 σθένος χρυσοῦ 3333 p. 333 σθένειν, εὗ 3331 p. 333
σίνεται 2843 σῖτος 297 62 σκαπανη 2803

σῶμα 8. 522. 16833 (Ζηνός). 16822. 1693. 2382. σώματα 228d

ταλασήια ἔργα 1782
talus 331

σκάφος 290, σκευή 2383 σκῆπτρον 1013. 102. 107. 157 σκοτίη όδόςἍιδος εἴσω 13.224“σκοτόεσσα ὀμίχλη 67 σκότος 32 a”. 65. 66h

τανύσσω 1663

τάξις 24739. 248 a3. 2492
ταύρεα
’

κέρατα

16824.

ταῦρειοι

βρίμαι 79 ταυρογενής 297 aq

396
ταῦρος 54 τείρεα πάντα 1652 τέκνον 4992. 24718.40. τέκος 32 gaz. 199

INDEX IV τρίγωνος 286 p. 292 su. τρίμορφος θεός 60 τέκνα 1942

τρίοδοι ένἍιδου 221
τριπλῆ ῥίζα 2163 τρίτον ἦμαρ 2742 τρομέω 24732 τροφός 106 (θεῶν). 3332 p. 333 τροφαὶ παντοῖαι 251 τρύξουσιν 2705 τρώγω 291 p. 301i. 302m. τύπανον (αἲγηκεςὲ) 1522 τύπος πρέπων 522 τυπωτής, κόσμοιο 2478 τύραννος 248 al. 2671

τεκνόω 37. τεκνόομαι 582 τεκτονόχειρες 1792
τελετάρχαι 218

τελετή 3113. τελεταί 3. 5. 23. 492
v. p. 315 ss. nr. 29 τελευτή 24735
l’aléa) [12. 2381. 247100 8.10. 3402.

τετελεσμένος 5

τελήεσσαι ἑκατόμβαι 2322 τέμνω 3112 (ποινάς). τέμνων καὶ
τεμνόμενος 137 τεράτων λίσεις t. 2243-, τέρμα Ὠκεανοῖο 24529. 24731 τερπικέραυνος 29226 p. 100

ῧβρις 1202 (ὀλοή)
ὑβρισταί 2225

ὕδωρ 25 (θεῶν). 32 a5.9 (ψυχρόν).
54. 57. 1688. 1693. 219. 2201. 2.

τέρψιος ὥρα 11
τέσσαρες βασιλεῖαι 107 p. 172 m. 220.

τετράσιν ὀφθαλμοῖσιν 76 τετραγενήςὲ (ῧλη) 55
τετρακέρατος 77

297 32. ὕδατα 2262 υἱός 30. 338. υἱέες 224 a,
ῧλη 54. 55. 353. Add. p. 356
ῧλθγενής 24736

τετράποδες θῆρες 16922 (τετράς) τετράδι 2742. τετράδ’ ἐπὶ
ζαθέην 3152 τετραυγὴς 77

ῧμνος μελανήφατος 29222 p. 100 ὕπατος 24729. θεῶν ὑπάτη 1641

(τειῗχω) τετυγμένα εἴδωλα 2332
τέχναι 297 c4

ὑπέρβιον ἦτορ 119 ὑπείρεχον *Ηφαίστοιο 35 ὑπερμέγεθες, ὠιόν 57 ὑπερμενής, Κρονίων 16820.
μενὲς σῶμα 16822

ὓπερ-

τήκων 2372
τηλεπόρος δίνη 2362 τίκτω 41. 144. 1834. 197. 3152. τέξεαι

ὑπέροπλος, άτασθαλίη 1202
ὑπέχονται, γονεάν 32bIV2 ὑπηνέμιον, ὠιόν 1625 ῧπνος 149, (πανδαμάτωρ). 3462 (λιγύς) ὑποθῆκαι τῆς Νυκτός 160. 166

1942

’

τιμή 1012 τιμωριά 8. 10 τιμωρός 21 (τίνω) τεισάσθην 573 τίς δ’ ἐσί 32 b3
τοκῆες 291. 3375

ὑποκόλπιε 31 p. 104
ὗς 4939· (115)· 50

ῧστατος 21:11. 168,

ὑφαντική 178. 180
ὑψίζυγος (Ζεύς) 339 ὑψίκομοι, δρύες 1542
ὑψόθεν

τόπος 2872 τράγος 31110.13

τράπεζα Ἠλιακή 217
τρεῖς άρχαί 310. τρέμει 24522 τρία γένη 140

τρέφω 129. 206
τρέχουσα 24832

” φαγεῖν 1482. 291 φαείνει 2479 φαεσφόρος 2452
φαίνομαι 472. 23815. 2452. 2476. 2742.

τριακόσια ἔτη 231
ἡ τριακοστή (ἡμέρα) 278

φαντός 75

INDEX IV

397

φανερός 1092
φάος 2 (ἄσκοπον). 21 as, 16821 (πολυγηθές). 32 fl (οἷελίοιο). 2236 (ἠελίοιο). 2372 φάρμακα θανάσιμα 322 φαύλη 278

χάλκειος 105 b. 1521. 24512. χαλκήϊος
174

χαλκεύειν τόν ούρανόν 180. 182
χαριζομένα 4921 χαροποῦ λέοντος 79. χαροποῖο θαλάσσης 24521

φέγγος ἄελπτον 863
φερέκαρπος 44

χάσμα 66 ει2 (πελώριον). 721 (ἠέριον)
χειμών 2481112 χείρ 5211. 1011. 102. 107. 24512. 24721 (δεξιτερή). 24712 (στιβαρή). χεῖρες
χεῦμα 24727

φεύγοντες 2472
φηγοί 2702
φήμη

φῆμαι κεναί 286 24741p. 288i. φθέ νξομαι 2451. 2461. 2471 φθέγξατο 2992

χθόνιος 32 018. (11. 61. gl

χθών 44. 16822. 224 bd. 2271. 24721
χθῖρα 4941. 117

φθιμένων έπινήχυτα δῶρα t. 22439

φιλέω 276. 297 a5
611. 1355. 2454.

φιλότης 117- 144
φιλοφροσύνη 286 p. 291 m. φλεγέθοντα, πυρί 1942 φλογέαις ἀκτίνεσσι 2382
φοβερὸς δράκων 58.

φοβερωπόν (προσιδεῖν) 582 φοινίκεοι· πέπλος 2384

χοῖροι 46 χοροιμανής, Βάκχος 2822 χορός 382 ι χρέος 2711 χρησμοὶ Νυκτός t. 22422 χρόνος 224 b.. 2372. 2921. 297 02, Vide Ind. III s. Χρόνος χρύσεος (χρύσειος). 11122. 34. 54. 622. 78. 1662. 16812, 11. 178. 2382. 11. 24512.

φοινίκων ἔρνεα 2252 φορεύμενος ἔνθα καὶ ἔνθα 78
φράδμονες 2331 ἐνὶ φρεσί 2712. ἐπὶ φρεσίν 2272 φρίσσω 248112. φρικτός 2481)2 φρουρά 7 φύλαξ 32 a5. 96. 113 πεφύλαξο 611. πεφυλαγμένος 3212
φῦλον 24722. φῦλα 16912. 2331

24720. 2802. 286 p. 259 su.
χρυσεοφεγγές 236.r ' χρυσός 3332 p. 333

(χρώς) χροός ἀθανάτοιο 861
χυλός καλαμίνθης 325

‘χωρίς 942 (ἀπ’ οἷθανοέτων). 1651 (ἕκαστον). 24512 ψιμύθιον 325 ψυχή t. 22422. 6. 27. 32 f1. 2232, 2. 224 b1. 2261.3. 228 a. c. d. 231.
24712 “I

φύσις 95. 1212. 2743
φυτείη 2612 φύτλη, πολυεθνής 291211 p. 100 (φυτόν) φυτά 2822 φυτοσπόρος ἀλκή 2742 φωνή 224 b5 (βαρεῖα). φωναὶ οἷερόμικτοι 297 b2
φώς (ἥττων) 286 p. 290i. 2921.2

ψῦχος λευγαλέον 2702
35.90 944· b5. 3.12

αἷιόν t. 214. 218. 1225 (ὑπηνέμιον). 54
—58. 60. 291

(χανδάνω) χαδιύν 167 81 χαῖρε 32 f3.5
χαῖται 582. 1422

ὠκύς,’Ἐρως 82 ὦμος 54. 16821. 2382 (κατᾶ δεξιόν)
ὥρα 1222. 11. 1272. 1831 2322. 2372

χαλεποί, πόνοι 2322

.. ιτοφίλους 3122

398

INDICES V. VI

V. EPICI AB ORPHICIS ADHIBITI
Hesiodi Opera et Dies 23 p. 94 i. 259 504 270 702 234 p. 248 su. 765 ss. 272 Theogon. 79 1781 105 63 109 1653. 1671),ι 122 242 133 114 p. 178 119 139 141 179 21 as 157 158 2238 188 127 202 127 571—3 p. 207 34 215 224 127 227 245 p. 258 i. 295 58 p. 140 384 127 66 b 386 793 295 868 121 878 167 901 126. 181 939 194 Scutum Herculis 255 2226 Aegimius fr. 1882 Rzacha Catalog. fr. 14 116 117
« Homeri

76 224b p. 242 m. 276 284

Ilias A 1 A 31 B 426 Δ 26 Θ 19 [Ν 433
P53 ss.

48 1782. 193 35 193 166

Σ 485 Σ 487 (Y 227 Y308 Ω 544

98 p. 165 su.J 206 165. 572
284) 4 1793
1792.3

Odyssea ζ 232

2451., p. 259 su.

L 372 κ 222 (κ 195 λ 427 Hymn. V passim 257 ΧΧ 2

149 1782 1658. 167 b4) 234 49 p. 124 233 “179

VI. POETAE ET PHILOSOPHI ORPHICIS VSI
Aeschyli Prometheus 936 20 Ι [Anonym. Anthol. Pal. XII 99 82 p. 156 m.] (Euphorionis?) fr. 70 Nauck2 213 p. 92 m. Anthol. Lat. v. Tiberianus [Antigoni Caryst. Anthol. Pal. IX Sisyphus fr. 228 210 p. 230m. Ammonis Περὶ καταρχῶν ed. Ludw. 406, 3 297 a2 p. 310 i.] [Apollinaris Sidon. VI 7 29 p. 100m] p. 53 288 p. 295i. Apollonii Rhodii Argonaut. I 494 ss. 29 Anaximandri fr. 9 Diels 23 p. 941.

INDEX VI Arati Phaenomena. 10 247 p. 264i. AristOphanis Aves 690 33. 1. 78 Asii elegia vs. 4 ng.4 5 p. 84 su. Callimachi fr. 128 Schn. 291 p. 302i. 171 Schn. 35. 210 p. 230i. 374 Schn. 35 556 Schn. 42 v. 41 Claudian. De raptu Proserpinae I 229; ΙΙ 18.204.223; III 48. 209 p. 116m. De consulatu Stilich. ΙΙ 426 105 Ρ. 169 i. De Claudiano cf. etiam t. 226 Cleostrati Tenedii (Diels H3 197) fr. 1 274 Cratetis Θηρία fr. 17 (FCA. I 135 Kock) 291 p. 302 i. Critiae Sisyphus fr. 11-4 p. 771 Nauck2 292 p. 303 m. Poeta. ap. Didym. Alexand. De Trinit. ed Migne ΙΙ 5,140 (39, 494) 168 p. 206i. ΙΙ 27,300 (39, 753,1) 340 ΙΙ 27, 300 (39, 756, 4) 340 ΙΙΙ 2, 322 (39, 788) 168 p. 206 i. ΙΠ 2, 323 (39,789) 168 p. 207 su. Hippolytus 952

399

17.213. p.301 su. Add. p. 355 1308 p.313 su. Hypsipyle fr. LVII Arn. 2. 86 p. 159i. Cret. fr.4729 Nauck2 210 p.230 m. Cf. t. 30. 38. 49. 50. 78. 7'9. 82. 83. 213 Gregorii Nazianz. Or. I in Iulian. 141 (Migne 36, 653)’ 52 p. 129 su. [in Etymol. Gudian. rec. Stefani 209, 13 357] Cf. Ind. ΙΙ 3. Gregor. Nazianz. [Heracliti fr. 36 Diels t. 191. 226] De Heraclito cf. 13.251. 250 et adde ad 207 Heracliti fr. 52 Diels (Kern Orpheus 56) Horatii Epist. ad Pisones 391 292

“

p. 304

Ioannis Gazaei Descr. tab. mundi ed. Friedlaender I 49 (138) 21 a9 p. 92 m. Maximi Περὶ καταρχῶν ed. Ludw. 1 a. 342 50 273 141 342 320 p. 282
268 358

III 21, 402 (39,913)

168

'

Diphili fr. 138 (FCA. Π 580 Kock) 245,3 p. 258i. Empedocles 29 p. 99 i. 2972 p. 310 i. Empedoclis fr. 4 Diels 245, p. 258 su. fr. 21 2331 fr. 57 26
fr. fr. 1153. 12 224 b1. 2

422 33. 456 ss. 466 488 33. 530-547 587 Moschionis fr. 6

fr. 117 fr. 130,
fr. 1374

224 b3 2331
224 a,

fr. 141 291 (fr. 146 267) Euphorionis Chalc. fr. 12 Scheidw. 35 Euphorion tragicus v. Aeschyl. Euripidis Helena. 513 20 1301 33. p. 116 i.

284 280 281 282 283 273 p. 813 Nauck2 292 p. 303 m. Nonni Dionysiac. [p. 231i. VI155ss. p.116. 209. 210 Χ 293 33. 210 p. 231i. XXIV 44 ss. 210 p. 231i. XXVlI 285 p.116 XLVII 50 p.116 XLVllI 25 33. 210 p. 2311. Onomacriti fr. 1V (t. 194) 210 p. 230i. Oracula Chaldaica p. 30 Kroll 132 p. 184 p. 46 Kroll 97 p. 164 su. Cf. Comparatio numerorump. 353

400

INDEX VI (Orphei Hymni) 12 297 XIII 2 146. 154 5 97 p. 164 su. XVIII 12 p.115 XIX 15 210 p. 231 m. XXVII 4 ss. 249.p.298nr.12 XXVIII 6 297 al XXIX 2 190 6 197 7 210 p. 231 m. 8 31 9 p. 115 14 195. 196 XXX 6 31 XXXIV 2 p. 299 nr. 14 XXXVII 63. 220. 232 p.246 su. XLI 3 p. 115 5 32 (1 8 31 XLII 2 31 9 p.299 nr. 14 XLIII 2 181 7 p. 115 XLIV 6 32 (1 XLVI 6 32 (1 XLVIII 199 XLIX 199 LII 2 232 p. 245 i. 4 31 6 87

Oracula Sibyllina rec. Geffcken Proleg. 94 p. 5,1 245 p. 258 ΙΙΙ 11. 603 245 p.258 IV 12 245 p.258 VIII 429 248 p. 266 fr. 1,7. 32; 3,20 245 p. 258 Orphei Argonautica 1 p. 143 su. 12 54 p. 132 su. 13 37 15 75 17 29 p. 1001 31 p. 103 m. [24 210 p. 231 m.] 25 p. 308 nr. 20 26 p. 115 su. 32 p.299 nr. 14 34 p.299 nr. 13 37 p. 267 40 ss. p.304 nr. 17 43 ss. p. 299 nr. 14 207 p.267 419—432 29 p. 100 429 31. 210 p. 231 m. 521 67 p. 149 su. 879 54 p. 132 su. 1191 ss. p. 115i. 1339 98 Εὐχῆ πρὸς Μουσαῖον 2 178 p. 211i. 18 127 p. 182i.

20

31 p. 103 m.

10
11 LV 19 LVI 3 LVII 7
LVIII 4

83. 2388
31 p. 104 su. p.299 nr.'14 31 230
82

31 249 36 54 p. 132 su. 4o 201 Hymni
Ῑ7 316

ΙΙ 5
1V 5

316
113

LX 2. 3
LXII 1

181
23

VI 2 3 6 VII 10 IX 2. 9 XI 11

54 p.132. 67. 87. 237 79 67 100 273 54 p. 132 m.

LXIV 1 LXIX 8 LXX 2. 3 6 LXXII 3 LXXIII 1 LXXXII 2 LXXXIII 3

160 197 197 194 31 83. 249 78 115

INDICES VI. VII Ovidii Metamorphos. IV 11
[X 145 Parmenidîs fr. 1 vs. 3 Diels 12

401

p. 299
nr. 13 29

p. 100 m.]
249 249

Pyth. IV 291 142 fr. 133 232 _ 169 160 Add. p. 358 Plato v. Ind. ΙΙ Procli Hymn. VII in Minervam rec.
Ludw.

‘

14

158

Petri Apocalypsis in Antilegome'na ed. Preuschen ä 23 ss. p. 305 m. Pherecydis Syrii Pentemychns 97 fr. 1 Diels 145 2 192 p. 218i. 3 168 p. 203 su. 5 121 8 37 _ 12 217 Philolai fr. 11 Diels 315 p. 324 su. 14 8 Pindari (rec. Otto Schroeder) Olymp. ΙΙ 68 142 ΙΙΙ 73 4. p.313 nr. 25

166 210 p. 231 i. Cetera de Proclo v. Ind. ΙΙ [Pythagorae] Aureum carm. 55 233 Sophoclis Electra 62 p. 304 nr. 17

2 11

Oedip. Colon. 13.81
Synesîi Hymn. 11 63;

158

111180 168 p. 206i. [Theocrit. XI 80 82 p. 156 m.] Tiberianus Anthol. Latin. Π 46 p. 490 Riese 168 p. 207111. Valerius Soranus ap. Baehrens FPR. 273 n. 4 21 a p. 93m. 30 Vergilii Aeneis VI 745 230 p. 245 su. Georgica Ι 284 277

VII. NOTABILIA POTISSIMVM TESTIMONIORVM
Ἄγλαὶά t. 192 Άγλαόφαμος τελεστάς t. 249. 250 amatorz'wm 329 Άμμοῦς ὁ Αἰγύπτιος t. 227 Ἀντισσα (Ἀντισσαῖοι) t. 130. 163 Antiphanis Ὀρφεύς t. 254

ἁγνεία t. 214. ἃγνοπόλος καθαρμός·
t. 22438 ιΑγνή t. 24 Ἀγριοπη t. 61 Adonis t. 121. t. 22430

Ἄορνον τό· ἐν τῆι Θεσπρωτίδι t. 120
Ἆπις t. 22445

Άὸωναίη Ἀφροδίτη

Ἀθήνη μήτηρ Ἄρειή t. 22431
Αἴγυπτος t. 95 ss. 99 as. 103. 163. 165. 216. 22432 (Αἰγυπτίων θρῆνοι). 43. 225. 247 p. 264 m. 299 nr. 14. 305 s. 299

Ἀπόλλων t. 22. 46. 57. 58. 77. 88. 113. 114. 117. 118. 134. 136. 141. 164. 171. 2249. 49‘. V. Ind. ΠΙ Άπολλώνιοςᾌφροδισιεΐς Περὶ Ὀρφέως

αἷμα t. 210
Αἶμος t. 82. 332

καὶ τῶν τελετῶν αὐτοῦ t. 232 ὃ ἐν οἷπορρήτοις λεγόμενος λόγος 7 Ἀργοναῦται t. 225 Ἄρης pater Oeagri t. 23
Ἀρισταῖος t. 64 s. 68

Aenea, Aem'us? t. 67 Αἰσχίνης t. 205 Aeschyli Βασσάραι (Βασσαρίδες) t. 253 Alexander Severus t. 147
Alexidis Λίνος t. 220. 3

Ἀριστίου Όρφείς· t. 253
Aristophanes t. 205. 1 Archelaus auctor ap. Plinium 321. 328.

ι 329. Add. p. 359
’

w

Ἀμαζόνες t. 225
Orphie. coll. Kern.

Asclepiades Myrleanus 'p. 268 Asclepiades Neoplatonicus t. 240 26

402 Asclepiodotus t. 240
ἄττης ἵης t. 205 Ἀφροδίτη t. 22430 (Άδωναίη).
t. 76. 121. V. Ind. ΙΙΙ

- INDEX VII Δωρίων filius Orphei t. 7. 29 Dorotheus p. 287 Venus

c'Efl’çoç t. 118. 122. 131. 132
εἰρίνεα εἳζαατα t. 216 v. lama εἰτέα t. 202 “Εκάτη t. 110 v. Ind. ΙΙΙ
Ἐλευσίνια t. 103 Ἐλευσίς t. 97. 102. 161. 169. 204. 219.

ἄψυχα t. 212. 213 Βακκικός Ὀρφεύς t. 4. 150. Βακχικά
t. 216. Βακχική ὄρχησις t. 209. βεβαχχευμένος t. 180

Βάκχαι Add. t. 256 p. 355
Βακχεῖον (ἐν Λὲσβωι) t. 118
Boîxxoç t. 2s. V. Ind.

249 a. 243
Ἑλικών t. 142

et infra Liber φαῖεν

Βασσάραι (Βασσαρίδες) t. 45. 113. 136. 253
Bion Smyrnaeus t. 62. 255 Βισαλτία t. 225

βουκόλος t. 209. ἄρχιβουκόλος t. 210

v. Ind. IV s. βουκόλος et βούτης Βριμώ v. Ind. III ἔξαρχος t. 205 Βροτῖνος (Βροντΐνος) t. 173. 222.’ Epigenes p. 52. t. 222. 2231i p. 65. 223 d. p. 297 m. 314. 3251. 1;.229. p. 1918. 33. 273. p. 304m. nr. 17 βρώματα θαλάττια t. 218. βρωτά t. 214 ‘EQWÎG t. 57. 96. 163 v. Ind. III. ὁ Τρισμέγιστος t. 236. 173. 299. 325. βύστρα t. 214 348 ((Ερμαικὴ λύρά)ἶ p.283. 309.

Ἑλλάνικος (V. a. Chr. saec.) t. 7. 242. (ignotae aetatis) 54 Empedocles phiIOSOphi avus t. 181 Empedocles t. 227. 233 p. 71. p. 327m. v. 1nd. VI ἔμψυχα t. 212 Engonasz’n signum t. 137 ἔνθρυπτα t. 205

γαλεός t. 218
Γεδεών t. 21. 62 Γηγενεῒς t. 22413 ἐρυθῖνος t. 218 Ἐρωτύλος ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς t. 235

γόης t. 40. 84. 197. γοητεία t. 151
γύψος t. 205 Δαίμων ap. Parmenidem 83 p. 157 v. Ind. ΙΙΙ. 1V Δάκτυλοι Ἰδαῖοι t. 42. 193 Δαμάστης t. 7 ' Δηλος t. 249 a Δημήτηρ t. 219. 22426. 108 (Χθονία). 233. V. Ind. ΙΙΙ

Εὔανδρος 300
Εὖήθις v. Σπέλλιος Εὔμενίδες t. 70 v. Ind. ΙΙΙ

Εὔμολπος t. 18. 31. 161 -—162. 166. (4)

Εὖνομιη t. 192 v. Ind. III
εὐοῖ σαβοῖ 12.205 Euripides 2. Add. p. 355. V. Ind. VI

εὗρον ἄμεινον,t. 205
Εὐρυδίκη t. 4. 62 ss. 72. 77 p. 231. 117. 120. 131. 257. 260

Διαγόρας t. 204
Διόνυσος t. 31. 33. 63. 94 ss. 99. 101. 103. 113. 119. 129. 143. 186. 194. 205. 206. 233. V. Ind. ΙΙΙ

Ει’ρυνόμη t. 192
Ειῗφροσύνη t. 192 v. Ind. III Ζεύς (Iuppz'ter) t. 117. 121. 123. 125. 136. 192. 22421 V. Ind. ΙΙΙ Ζώνη t. 51 Ζώπυρος Ἡρακλεώτης t. 179. 189. 222. 223 d. p. 297m. 308

Διονύσια t. 103. 122
δράκοντες μυστικοί p. 142 su. Δρῆς filius Orphei 15.8. 9. 29

Δωρικὴ -διάλὲκτος t. 247 Δώριος Ὀρφεύς t. 28

Ζωροάστρης Πέρσης t. 225 a. 227

INDEX VII Ηλιος t. 113 v. Ind. III

403

’Ἡμαθος (ἨμαθίωνΡ) 13. 27
ζἩρακλείδης Ἀλέξανδρος (vel (τοῦ) Ἀλεξάνορι)υᾶ άρχιμυστιῦν 13. 210 Heraclitus Ephesius t. 251. v. Ind. VI Ἡρακλῆς t. 15. 16. 18. 21. 81. 97. 123. 148. 160 a. 163. 183. 190. 193. 204. p. 267. Hercules 13. 226. V. Ind. ΙΙΙ ΫΗρόδικος Περίνθιος t. 199. 222 adn. 223 d. p. 304 m. _ Herodorus (an Heracleota?) t. 230 Herodotus t. 216. p. 143. Hesiodus,13. 7ss. 19. 92. 138. 154 a. 233. 245. 246. 252. 1. 28. 49 p. 125. 55 p. 132 v. Ind. V

Idomena t. 29 ἱδρώς ξοάνου 13.144 Ἱεροκλῆς de Orpheo t. 237 îspn'ç (ἱρὸς) λόγος 13. 216. 22443. Ἶεροὶ

λόγοι v. Ind.I. ἱεροὶ χύτλα’0σίριὸος t. 22432

Ἱεροσόλυμα 13. 101
ἱεροφάντης 13. 211,

Ἱερώνυμος de Orphei theogonîa t. 242.

p. 130. 54
ἶλασμοὶ θεῶν 13. 22432

ζαβρος t“. 249 a
Ἵππαρχος Πεισιστράτου 13. 182 Hippias Ἠλεῖος 13. 252
Ἶσις 13. 96. 103 V. Ind. ῙῙῙ Ion Chius t. 222. 223 d. 248. p. 300 m.

θαλάττια βρώματα 13. 218 Θαλήτας t. 12
Θαλία t. 192 v. Ind. ΠΙ Θάμυρις (Θαμύρας) p. 2. 13. 15. 26. 31. 43. 56. 137. 163. 197. 12. p.318 nr. 31 Θεόγνητος Θεσσαλός 13. 196. 223 d. p. 141 su. θεολόγοι οἱ πάλαι t. 233. οἱ ἐκ νυκτός γεννῶντες 24. V. Ind. I et infra s. Ὀρφεύς θεομυθιά 13. 239 p. 73 Theon, Gratiani aequalis, de Orpheo

»ιέἒί 13.209
Καβείρων άγλαὰ δῶρα 13. 22427 cf. t. 105 καθαίρων τοὺς τελουμένους 13. 205

καθαρεύειν οἷπὸ κήδους 13. 214
καθαρμοί 13. 205. 214. 249 a. Vide Ind. I s. Καθαρμοί Καικιλία Σ<ε>κουνδεῖνα 32 g4 Κάλαϊς 13. 77 Callimachus t. 229 V. Ind. VI Καλλιοπη t. 22-24. 36. 491 κάραβος 13. 218 Κελτοί 13. 249 a Cercon 13. 13 p. 52 Κέρκωψ 13. 13. 174. 222. 223 d. p. 141 su 304 m. Cithaeron t. 99 Κιθάρα βοτάνη 13. 122

t. 236. p. 267. 296i.

ι

Theophilus Edessenus p. 293 Θεσμοφόρια 13. 103 θίασοι 13. 205 θνησείὸια 13. 214 Θράικιοι λόγοι 13. 243 θρηισκειά, θρηισκειῗειν 13. 37. 155 · Θρῆισσαι σανίδες t. 82 θυηπολεῖν 3. θυηπολίη p. 299 nr. 13. Vide Ind. I s. Θυηπολικόν Θυμοίτης 13. 43 διά θυσιῶν 3 Thyotes t. 105

κιστοφόρος (κιττοφόρος), 13. 205
Κλειώ 13. 25 a Κλυμένοιο νόημα t. 126 Κλώδωνες 13. 206

τὰ κοινά (τελεταί) t. 2498.
κόνις 13. 210 ' Κόρη Σώτειρα 13. 109 v. Ind. ΠΙ Κορύβαντες t. 209. 22425 v. Ind. ΠΙ Κράτεια fabula Alexidis 13. 220 κρατηρίζων 13. 205. κρατήρ.vide

Ἰάκχου σπαραγμός 13. 256
Ἰάλεμος 13. 22. 27 Ἰβηριά 13. 249 a

’[δαῖοι Δάκτυλοι v. Δάκτυλοι.
Ἰδαίων 13. 22425

ὄργια

Ind. I. ΙΠ (s. Διόνυσος). IV
Κυαμίτης 13. 219

26*

404
κύαμοι 13. 214. 219 v. Ind. IV

INDEX VII Μενίππη Orphei mater t. 26 μῆλον 13. 218
Μήλθυὲ t. 22424 t. 22422

(Κυβέλη) μήτηρ ὀρεσσιδρόμος 13. 22421
v. Ind. ΙΙΙ
Kûfi’ela

Μήνη ι. 168 v. Ind. III
Μίδας 13. 160

Κυμόθωνὲ 13. 27 κύνες 13. 118 Κύπρος 13. 22430 Cyrena 13. 68 lama 13. 217 Laomedon t. 99 Λαρισαῖος ξένος 13. 129

Mithras t. 149

Μίκυθος Ῥηγῖνος 13. 30. 143
Μιμαλλόνες 13. 206

Μουσάων πρόπολος 13. 123. V. Ind. ΙΙΙ
s. Μοῦσαι
Μουσαῖος t. 11. 15—18. 20. 23. 29.

Λᾶσος ὁ Ἑρμιονεύς 13. 182
Λείβηθρα (Λίβηθρα) t. 223 d. 225. 249. 250. 342 Λέσβος 13. 77.’ 118. 119. (130). 132 —-134. (140). 163. ἄνδρες Λέσβιοι 135. Λέσβιος οἷιδός 13. 119 λεὺκη t.205 Λεώς filius Orphei 13. 29 Λημνος ζαθέη 13. 22429 Lz'ber ponter t. 117. 137 λικνοφόρος 13. 205 Λίνος 13. 8. 11. 14-18. 20. 22. 27. 43. 56. 63. 99 a. 106. 163 - 164. 201. 223 d. 225 a. 259. 114 p. 177 i. 243. 250. 356. 359. p. 314 nr. 27 Linus Alexidis fabula t. 220. 3

31. 44. 90-92. 97. 99 a. 106. 136. 138. 147. 161. 165. 172. 182. 183.
195. 197. 222. 2247. 225 a. 244. 245. 252. 256 a. Add. p. 355. 3. 4. 30.
494. 57. 51. 61. 90. p. i. 243.

245. 2474.40. 293. 307. 319. 356.
p. 115. 142 m. 143. 280. 299 su. 308

nr. 21. 315. 330. 331. et infra s. Μώυσος μυεῖσθαι 13. 258 μυθοποιὶά 13. 197

V. Ind. ΠΙ

μύσται 13. 22411. ἅρχιμυστῶν 13. 210
μυστήρια 13. 37. 90 SS. 102 S. 123. 225.

Διονύσου μυστήρια 63. 94 ss. 119.

Διονύσου ὄργια 13. 103. 186. 194.
orgia Bacchz' 13. 113. sacm Liberz' 13. 33. 99. Mysteria. Orphica ab

λιχανός 13. 261
λουτρά 13. 214 Lucani Orpheus t. 255 Λυκομίδαι 304. 305
Λυρνησσός 13. 134

Aristophane irrisa 1. τὰ ἐν Ἐλευσῖνι μυστήρια t. 97. 102. 161. 169. Vide τελεταί et Ind. IV

τὸ Μυστικόν 13. 218. μυστικὰ ἱερά
13. 233. μυστικοὶ δράκοντες p. 142 su. Mwi'ïmyç 13. 98. 172. Μωσῆς 247 p. 261 su. ' Μώυσος = Μουσαῖος t. 44 Νέανθος τοῦ Πιττακοῦ 13. 118 νεβρίζων 13. 205 v: 1nd. IV s. νεβρῆ

μάραθον 13. 205 Μανίοαὲ 13. 29
Μαρσύας filius Oeagri 13. 27

Masala p 293 S. Mauritius t. 131 Μεγάλη λεγομένη έν Φλοιοῦντι 243

Νιῑλος 13.22445

’

Μέθων Ὀρφέως

πρόγονος

Add.

p. 354 Μεθώνη Oeagri mater Add. p. 354 Μελάμπους p. 275. 293 μελάνουροι 13. 214. 218 Μέλας κόλπος 13. 118 Μέλης ποταμός 13. 115
ίηέμφις 13. 22444

Νικίας Ἐλεάτης 13. 175. 223 d. p. 248. 298 m. Νικομήδης Περὶ Ὀρφέως t. 231 Νιῗμφαι Add. p. 355. t. 256 a v. ΙΠᾱῖ III Xenocrates t. 233 Xenophanes 18

INDEX VII Οασις νῆσος t. 230
Οἰαγρίδης t. 23. 51.

405

η
Oeagrîus 13. 164

Ὀδρύσαι t. 198. Ὀδρυσαῖος v. Ὀρφεύς
Οἰαγρίδες, κοῦραι 13. 28 Οἶαγρος Orphei pater t. 23 ss. 223 d. 49.. 245. 246. 247 p. 263. p. 318 m. Οἴαγρος flumen Thraciae 13. 23

θείας προνοίας μεμαθηκώς 62. ἐνθέωι στόματι 129. δεισιδαιμονέστατος 245. μέγας 274. p.267145.

ὁ σοφώτατος καὶ περιβόητος ποιητής 62. περίβλεπτος 62. μαθηματικῶς p. 2681. 280811. 282. "Cm;ρος μαθητὴς Ὀρφέως 257. Ονρῆεί

Οἴαγρος nomen humanum p. 9
Ὀλυμπιάς Alexandri
13. 206

discipuli 213. οἱ περὶ τόν Ὀρφέα 4. p.142m. οἱ ἀμφὶ Ὀ. 8. οἱ τοὶ Ὀρφικὰ
μυστήρια τελοῦντες p. 150m. οἱ παρ’ Ὀρφεῖ τῶι Διονύσιοι καὶ τῆι Ιίόρηι τελούμενοι p.316 8. Ὀρφεοτελεσταί t. 20388. 207. 208. Ὀρφικοί t. 249 a. 4. 40. 90. 110. 122. 168 p. 204 m. 150 m. 210 p. 228i.

Magni

mater

(Όμηρος t. 7ss. 19. 86. 92. 96. 98.
106. 138. 189. 233. 244. 245. 252.

4. 23. 30. 4s. 49 p. 125. 245
p. 257 su. 257. 293. p. 318m. Vide
Ind. V 8. (Όμηρος

ὀνειροπόλοι ἀταρποί 13. 22435 Onomacritus 13. 182 —195. 223 d. p. 315i. 330. 27. 226 oreafone t. 4

Ὀρφικοὶ βίοι t. 212. p. 300i. nr. 16. Ὀρφικά t. 206. Ὀρφεῖοι ἷέμνοι 12.
Ὀρφικαὶ συνουσίαι 13. 238. τά Ὀρφέως ὄργια 493 (v. 8. μυστήρια

et τελεταί).

Συμφωνία Ὀρφέως

ὄρνιθες κατοικίδιοι 13. 218
Ορτης filius Orphei 13. 8. 29

Ὀρφας t. 1. 78
Ὀρφειός, ὃς διὰ στίχων ἔγραψε τὰ κατὰ ιΗρακλέα 13. 148

Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος t. 238. Συριανὸς εἰς τὴν Ὀρφέως θεολογίαν t. 238. Procli σχόλια εἰς Ὀρφέα t. 239 p. 73. ζΥποθέσεις εἰς Ὀρφέα 13. 241. φιλόσοφοι διερμη-

·

[Ὄρφειος mensis non extat 13. 140] Ὀρφεος v. Ὀρφεύς Ὀρφεύς. Ὀρφεῦ χαῖρε t. 55. Ὀρφεῖς δύο 13. 5. τρεῖς t. 6. ἓξ t. 225. Ὀρφεύς Ἀρκάς t. 223 b. Καμαρι·
ναῖος t. 176. 223 a. 225. p. 304 m. Κίκων (Κικωναῖος) 13. 197. 223 b. 225. p. 297i. Κροτωνιάτης t. 177.

νεύοντες

τήν Ὀρφικὴν

θεολο-

γίαν 60 Orpheus mons Cyrenis appellatus 13. 68 Orpheus nomen humanum t. 148. Add. p. 354

’Όρφη p- 1’Ὁρφην Όρφήν. Ὂρφης 15.2. 3
ὀρφοί p. 1 Ὀρφώνδας p. 1 Osiris t. 95 8. 103. 333 p. 299 1. 293 Valerius Soranus 21 a p. 93 ὄφεις 13. 205, Πάγγαιον t. 113. 117. 122. 136. 198. Païâus p. 293 [Pamphilus Alexandrinus t. 242] Πάμφως t. 245. 305 Παναθήναια t. 103. Pallados festum P2125334 magicae p. 312 nr. 25. 353 p. 341. 354

189. 223 c. 225. p. 268. Λειβήθρων
τῶν ἐν Θροὲικηι t. 223d. Ὀδρυσαῖος·

(Ὀδρύσης) t 198. 223 e. 225. 62. 247
p. 264m. ἅπαξ 13. 213. Ὀρφεος Βακκικός t. 4. 150. χρυσάωρ 13. 56. θεο-

λόγος 66. 246. 340 (ὁ πρῶτος).
θεομυθία 13. 239 p.73. πολυθεότητος πρώτνς διδάσκαλος 245. ἱεροφάντης καὶ ποιητής 246. λυρικός 62. μάνν τις 332. όρχηστής Add. p. 355. 111 amphitheatro t. 257. Pantomimus t. 256. όσίωι πνεύματι χρησάμενος 49 p. 125. ἔνθεος γενόμενος 493. ἔνθεος ποιητής 49 p. 125 S11. ἐκ τὴς’

ἰδίας αὐτοῦ ένθυμησεως 62. ἀπὸ

406

INDEX VII

παραλύσειςὲ 1. 90 Ρανοαε 1. 70. Πεισίστρατος 1. 177. 182. 189. 225 a. Πεισιστρατίδαι 1. 182’Πελασγοί 1. 145. γράμματα Πελα-

Σαχωνιάθων ὃ Βηρυῖττιος p. 130
Σεκουνδεῐνα v. Καικιλία Σελήνη 1. 166. 167 V. Ind. III Σηθιανοί 243 Σίβυλλα 1. 16. 210 Subum 1. 146

σγικά 1. 43

,-

‘

περιρραντήρια 1. 214 Περσῖνος Μιλήσιος 1. 201. 223d. p. 315 nr. 28 ι πηλός 1. 205. 4 Πιέρες 1. 114 Πίερος 1. 8. 9. 23. 93 Πίμπλεια 342 v. Ind. III -τὰ πίτυρα 1. 205 »

σπαραγμιῗς (Ἰάκχου, Ὀρφέως) 1. 256.

210 p. 231 m.

.

Σπέλλιος Εὐήθις οἷρχιβουκόλος 1. 210 στρεπτοί 1. 205
Σῦς ποταμός 1. 129

σφραγῖδες 1. 152

Σώτειρα v. Κόρη
Ταίναρον 1. 224.1

πλάναι Δήμητρος 1. 233

τελεστής (τελεστάς) 1. 211. 249. 250. Vide Ὀρφεοτελεσταί s. Ὀρφεύς Τελετή simulacrum in Helicone
1. 142 τελεταί 1. 90 ss. 102 (ἁγιώταται). 103. 214. 2498. (παρά τοῖς κοινοῖς).

Plato 1. 212. 233. 12 v. Ind. ΙΙ Pleiades 1. 136, Polygnotus Thasius 1. 202 Polymnia 1. 25 v. Ind. ΠΙ Πραιτὲξτατος ὁ ἱεροφάντης 1. 211 Πραξιδίκης ίῖργια 12243, Πρόδικος Σάμιος 1. 200. 222. p. 304
nr. 17 _

τ. μυστηρίδες Βάκχου 1. 126. Liberz'
patris z'm'tz'a 1. 137. τελετὴ Ἐλευσῖνι 1. 219. 243. 24911. Τελεταί Onomacriti 1. 186. 194. οἱ τῶι

προηγεμών 1. 205 Proclus 1. 239. V. Indd. II. VI Προμέδων 1. 69. 202 Pythagoras t. 217. 222. 225 a. 233. 248. 249. 249 a. 250. 107 p.171 su. 272. 309. 334. p. 320. 327m. Îægr‘rç λόγος 1. 249. 250. λόγος Πυθαγόρειος 6. Τά Πυθαγόρεια 1. 216. Πυθαγορικά δόγματα 291 _p. 301 i. Πυθαγορικὴ κατ’ ἀριθμὸν θεολογιά 1. 249 Pythagorei 1. 214. 222. 223 (1. 8 p. 85. 22. 33. 91.276. 309. 311. 327 Πυθία 356 πῦρ 1. 191. 210 ῥοιά 1. 218 Rhythmonius filius Orphei? 1. 29 Σαμοθράικη 1. 42. 105. 22429. 2498. Σάνδων Hellanici filius t. 241 σανίδες Θρῆισσαι 1. 82 Σαραπίων 1. 240 σαρκῶν ἐδωδή 1. 215 Σάτυροι 1. 209

Διονὺσωι καὶ τῆι Κόρηι τελούμενοι 229. οἱ τελούμενοι 1. 205
Τέρπανδρος 1. 12. 163 Τηλαύγης 1. 249

Τιμόθεος ὁ χρονογράφος 1. 21. 233 Τιμοκλῆς Συρακούσιος 1. 178. 223 (1.
p. 315 nr. 28 Τιτᾶνες 1. 186. 194. 205. 209. Vide Ind. ΙΙΙ S. Titus 1. 131 Τρῆς filius Oi‘phei 1. 8 cf. Δρῆς τρίγλαι 1. 214. 218 trz'podes 1. 191

Τριπτόλεμος 1. 138
. Τρισμὲγιστος V» (Ερμῆς τύμπανον 1. 208 v. Ind. IV s.

τυπανον

Hydra t. 260
ὕδωρ 1. 191 ῧης ἄττης 1. 205 Ὑμέναιος 1. 22. 27

INDEX VII
Φαιακίς t. 230

407

Phlya 304. ἐν Φλοιοῦντι τῆς Ἄττυὲῆς

Faunus t. 99

(Pspsxo'ônç Ἀθηναῖος t. 228
Φερεκῦδης Ind. VI Σύριος t. 225 a. v.

Ριῗΐῖρῐα t. 160
Charax t. 9. 234 Χάριτες t. 192 v. Ind. ΠΙ Χἄρωψ t. 23 ' Χίρων (Χείρων) t. 5. 38. 80

ἔφυγον κακόν t. 205
Φιλάμμων t. 5. 15. 78. 170 Φίλιππος ὁ Ὀρφεοτελεστής t. 203
Philitas t. 255

χρυσάωρ Ὀρφεύς t. 56
Chrysippus t. 233 Ὠλήν 305 αἶιοτόκα ζῶια 13.214

Philolaus 8 p. 85 v. Ind. VI

φιλόσηφοι διερμηνεύοντες Ὀρφικήν
θεολογίαν 60

Typis impresserunt Halis Saxonum Karras, Kroeber et Nietschmann.